PANTIP.COM : I4142516 **เรื่องแปลกๆของศาลรธน.? (Rating ดี เลยชักติดใจครับ)** []

ความคิดเห็นที่ 9

กรณีคุณหญิงจารุวรรณ ผม เห็นด้วยกับข้อเขียนของนักกฏหมายท่านนี้ นะครับ

คำวินิจฉัย 47/2547 ของศาลรัฐธรรมนูญ เกี่ยวกับ คุณหญิงจารุวรรณ นั้นถือว่าเป็นคำ วินิจฉัยที่ สมบูรณ์ครบถ้วนแล้ว เพราะ...

ผมเข้ามาอ่านกระทู้ข้างต้นตอนเที่ยงคืน ก็รู้สึกเสียดายว่าเจ้าของกระทู้ตั้งกระทู้เสร็จแล้วหายต๋อมไปเลย ไม่มาให้ความเห็นแย้งกับความเห็นอื่น ๆ เลย (แต่ขอให้เครดิตเจ้าของกระทู้หน่อยว่าอาจจะแค่สองวันเท่านั้นเอง เลยยังไม่ได้แวะเข้ามาอ่านหรือแย้ง) จึงขออนุญาตช่วยเสริมประเด็นให้เอง แต่จะให้มันส์หน่อยและถูกใจคนเขียนก็ต้องเขียนยาว และเปิดกระทู้ใหม่ (ต้องขออภัยนะครับที่ไม่ได้รวมไว้ในกระทู้เดิม)

ขอเรียนว่าผมเห็นด้วยว่าศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยโดยชอบแล้วครับ โดยผมขอนำเสนอเหตุผล และรายละเอียด ตามประเด็นดังต่อไปนี้นะครับ (ขอให้พวกเราคิดว่าเราคุยกันในเชิงกฎหมายเท่านั้นนะครับ ขอให้ตัดเรื่องการเมืองออกไปเสีย)

๑. สรุปข้อเท็จจริงโดยย่อ

ผมเล่าให้ย่อ ๆ สำหรับบางท่านที่ไม่เคยได้ตามเรื่องนี้มาก่อนนะครับ คือ

คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินได้ดำเนินการสรรหาบุคคลที่เหมาะสมจะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน (โดยมีการตั้งคณะอนุกรรมการ และดำเนินการตามกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องด้วย) ก็ได้รายชื่อบุคคลที่ผ่านคุณสมบัติจากการสรรหามา ๓ ท่าน สมมุติ เป็นนาย ก. นาย ข. และ นาย ค. แล้วกันนะครับ ไม่อยากพิมพ์ชื่อยาว และพาดพิงชื่อจริง

ต่อมาคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินได้ลงคะแนนเสียงเลือกผู้ที่เหมาะสมจะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน ซึ่งปรากฏว่า นาย ก. ได้คะแนนเสียงสูงสุด และมีคะแนนเสียงไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของกรรมการตรวจเงินแผ่นดินทั้งหมดที่มีอยู่ ส่วนนาย ข. และนาย ค. นั้นได้คะแนนบ้าง หรือไม่ได้คะแนนเลย แต่ทั้งนาย ข. และนาย ค. นั้นล้วนได้คะแนนเสียงไม่ถึงกึ่งหนึ่งของกรรมการตรวจเงินแผ่นดินทั้งหมดที่มีอยู่

เนื่องด้วยกฎหมายกำหนดให้คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินต้องส่งชื่อของบุคคลที่จะเป็นผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินให้วุฒิสภาให้ความเห็นชอบด้วย ทางคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินจึงเตรียมการเสนอชื่อบุคคลที่จะเป็นผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินให้แก่วุฒิสภา ซึ่งขณะนั้นก็เกิดมีข้อสงสัยว่าคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินจะต้องเสนอชื่อกี่คนไปยังวุฒิสภากันแน่ ระหว่าง

(ก) เสนอชื่อนาย ก. คนเดียว เพราะนาย ก. ได้คะแนนเสียงสูงสุด หรือ

(ข) เสนอชื่อนาย ก. นาย ข. และนาย ค. ทั้งสามคนเนื่องจากทั้งสามคนล้วนแต่เป็นผู้ผ่านคุณสมบัติในการสรรหา

หลังจากพิจารณาแล้ว คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินเชื่อโดยสุจริต โดยการตีความตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดิน มาตราที่เกี่ยวข้อง เห็นว่ากฎหมายต้องการให้ คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินนำเสนอรายชื่อของผู้ที่ผ่านการสรรหาทั้งหมดคือนาย ก. นาย ข. และนาย ค. ต่อวุฒิสภาเพื่อให้วุฒิสภาทำการให้ความเห็นชอบอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากในมาตราที่เกี่ยวข้องใช้คำว่า “จัดทำบัญชีรายชื่อบุคคลที่มีคุณสมบัติ” และ “วุฒิสภาได้รับรายชื่อบุคคล” ซึ่งเมื่ออ่านดูเฉพาะมาตราที่เกี่ยวข้องตรงนี้แล้วก็น่าจะเห็นด้วยนะว่าต้องส่งชื่อไปทั้งสามคน และเห็นว่า วุฒิสภาเป็นผู้มีอำนาจหน้าที่เลือกผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน

คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินก็เลยส่งชื่อไปให้วุฒิสภาทั้ง ๓ คน ปรากฏว่าพอวุฒิสภาได้รับชื่อมา ๓ คน ก็มีความเห็นว่านาย ก. ไม่เหมาะสมหรอก … ควรเลือกนาย ข. เป็นผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินน่าจะดีกว่า …จึงลงคะแนนเสียงเลือกนาย ข. เป็นผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน และนำเสนอชื่อเพื่อขอโปรดเกล้าแต่งตั้ง ซึ่งก็ได้มีการโปรดเกล้าแต่งตั้งนาย ข. ดังกล่าวแล้ว

ต่อมาเกิดมีวุฒิสมาชิกกลุ่มหนึ่งเห็นว่าการดำเนินการแต่งตั้งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินดังกล่าวไม่ชอบตามรัฐธรรมนูญ จึงได้นำเรื่องเสนอประธานวุฒิสภาเสนอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย โดยประธานวุฒิสภาเป็นผู้ส่งเรื่องไป

ศาลรัฐธรรมนูญรับเรื่องแล้วก็มีคำวินิจฉัยออกมาว่ากระบวนการแต่งตั้งนาย ข. ดังกล่าวไม่ชอบตามรัฐธรรมนูญ

…… จริง ๆ แล้วเรื่องมันมีต่อนะครับ แต่เล่าให้ฟังแค่นี้ก็น่าจะพอ เพราะกระทู้เป็นเรื่องคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญเท่านั้น ขืนย่อให้ฟังต่อไปจะกลายเป็นเรื่องคุยเรื่องหนังสือของคุณประมวลไปเสีย

๒. อำนาจศาลรัฐธรรมนูญตามมาตรา ๒๖๖

บางท่านมองว่าศาลรัฐธรรมนูญไม่มีอำนาจวินิจฉัยคดีนี้เนื่องจากกรณีไม่เข้าหลักเกณฑ์ตามมาตรา ๒๖๖ ผมขอแย้งว่ากรณีนี้ถือเป็นกรณีที่ศาลรัฐธรรมนูญมีอำนาจตามมาตรา ๒๖๖ อย่างชัดเจนครับ เนื่องจากประเด็นพิพาทที่สำคัญคือ “ใครเป็นผู้มีอำนาจหน้าที่ เลือก ผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน” ระหว่าง (ก) วุฒิสภา และ (ข) คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน (ย้ำครับว่าใช้คำว่า “เลือก”)

กล่าวคือ วิธีการแต่งตั้งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินที่ได้ทำกันคราวแรกนั้น ทำโดยการเลือกโดยวุฒิสภานะครับ การที่คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินเลือกนาย ก. มาตอนแรกนั้นหมดความหมายไปเลย เช่นนี้ ทำไมไม่ให้คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินสรรหาอย่างเดียวแล้วส่งรายชื่อให้วุฒิสภาเลือกไปเลยล่ะ ทำไมคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินต้องมาเลือกกันเองด้วยก่อนรอบหนึ่ง แล้วทำไมต้องไปจำกัดอีกว่าต้องได้คะแนนเสียงสูงสุด และมีคะแนนเสียงไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของกรรมการตรวจเงินแผ่นดินทั้งหมดที่มีอยู่

ปัญหาคือ “เป็นอำนาจหน้าที่ของวุฒิสภาหรือเปล่า” หรือ “เป็นอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน” กันแน่ที่จะเลือกผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน

…. มาถึงตรงนี้ ท่าน ๆ ลองถามตัวเองนะครับว่า “วุฒิสภา” และ “คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน” ถือเป็นองค์กรตามรัฐธรรมนูญหรือเปล่าครับ” (ลองเปิดรัฐธรรมนูญอ่านเองดูก่อนก็ได้) หากท่านไหนพิจารณาแล้วบอกว่า “ไม่เป็น” ล่ะก็ ที่เหลือของกระทู้นี้ไม่ต้องอ่านต่อแล้วครับ เสียเวลาท่านเปล่า ๆ

หากท่านบอกว่า “เป็น” ล่ะก็ … มาตรา ๒๖๖ แห่งรัฐธรรมนูญบอกว่า

“ในกรณีที่มีปัญหาเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ต่าง ๆ ขององค์กรตามรัฐธรรมนูญ ให้องค์กรนั้นหรือประธานรัฐสภา เสนอเรื่องพร้อมความเห็นต่อศาลรัฐธรรมนูญเพื่อพิจารณาวินิจฉัย”

ในประเด็นเรื่องอำนาจหน้าที่นี้นอกจากในวุฒิสภาจะมีความเห็นแย้งกันเอง (แม้จะได้เคยมีการลงมติเลือกกันไปแล้วก่อนหน้าก็ตาม) ก็ยังมีการส่งเรื่องไปยัง คณะกรรมการปปช. อีกด้วย ซึ่งคณะกรรมการ ปปช. ยังได้มีคำวินิจฉัยอีกว่าการดำเนินการโดยวุฒิสภาที่เลือกผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน (ได้นาย ข. มา) ดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมาย … จะเห็นได้นะครับว่ามีองค์กรตามรัฐธรรมนูญมาเกี่ยวด้วยอีกหนึ่งแล้ว และมีความเห็นแย้งกัน

ดังนี้ หากไม่ให้ศาลรัฐธรรมนูญชี้ขาดประเด็นนี้ โดยอาศัยมาตรา ๒๖๖ แล้ว ท่าน ๆ เห็นว่าจะทำอย่างไรล่ะครับ เสนอให้ “สำนักงานคณะกรรมการกฤษฏีกา” ตีความหรือครับ (ที่ปรึกษารัฐบาลเนี่ยนะ) หรือส่งให้ศาลปกครอง (นี่มันคดีปกครองหรือ) หรือส่งศาลยุติธรรมดีล่ะ

เรียนตามตรงนะ ผมเห็นว่ากรณีนี้ เข้ามาตรา ๒๖๖ แบบชัดเจนแล้ว โดยนี่เป็นประเด็นปัญหาเรื่องอำนาจหน้าที่ของวุฒิสภา และคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน โดยตรงเลยครับทุกท่าน

บางท่านอาจจะอ้างว่าเคยมีคำวินิจฉัยว่า “องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น” ไม่ถือเป็นองค์กรตามรัฐธรรมนูญ ซึ่งโยงไปยังมาตรา ๒๖๖ ด้วย (ผมไม่ทราบคำวินิจฉัยนี้นะครับ และไม่ได้ตรวจสอบด้วย … ต้องขออภัย) ซึ่งก็พอจะเข้าใจได้ง่าย ๆ ครับ … หากให้มาตรา ๒๖๖ ใช้กับ อบต. ทั่วประเทศด้วยแล้วล่ะก็ ศาลรัฐธรรมนูญท่านคงไม่ต้องหลับนอนแล้วครับ และคดีคงจะค้างกันเต็มไปหมด ผมก็เห็นด้วยว่าเรื่องอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนี้ยังมีทางเลือกว่าสามารถนำปัญหาไปสู่ศาลปกครองได้ ไม่ต้องมาศาลรัฐธรรมนูญหรอก

แต่ประเด็นที่มีอยู่ตอนนี้คือ อำนาจหน้าที่ของวุฒิสภา และคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน ในการแต่งตั้งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินตามรัฐธรรมนูญ นะครับ … ท่าน ๆ จะไม่ให้ขึ้นศาลรัฐธรรมนูญ หรือบอกว่าศาลรัฐธรรมนูญไม่มีอำนาจวินิจฉัยกระนั้นหรือ

ในกรณีนี้ ประธานวุฒิสภาซึ่งโดยตำแหน่งต้องเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน เป็นผู้มีปัญหาเอง และเชื่อว่าการแต่งตั้งนั้นกระทำโดยไม่ชอบ เป็นผู้หารือไปยังศาลรัฐธรรมนูญ โดยทำหน้าที่ในฐานะของประธานรัฐสภาแล้ว ยังจะไม่ใช่เรื่องปัญหาเรื่องอำนาจหน้าที่ขององค์กรตามรัฐธรรมนูญอีกหรือ

๓. การ “เลือก” ผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน

ย้อนกลับไปที่ประเด็นนะครับว่า “ใครเป็นผู้มีอำนาจหน้าที่เลือกผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน” ระหว่าง (ก) วุฒิสภา และ (ข) คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน … ประเด็นนี้สำคัญมากครับ

จากคุณ : ขาจร...ขอแจม - [ 27 ก.พ. 49 13:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10

๓.๑ หากเราเลือกกันแบบที่เลือกกันรอบแรกนะครับ หมายความว่าคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินสรรหาผู้ผ่านคุณสมบัติมานะ (จะเลือกกันเองอย่างไรก็ไม่สำคัญ) แต่ส่งรายชื่อทั้งหมดให้วุฒิสภาเลย เดี๋ยววุฒิสภาจะเลือกเองจากรายชื่อที่ส่งมานั้น หากไม่พอใจใครเลย ก็ไม่เลือกใครเลย และส่งกลับไปให้สรรหามาใหม่ หากทำกันแบบนี้ก็เรียกว่า “วุฒิสภาเป็นคนเลือก” ครับ และคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินเป็นแค่คนสรรหามาให้เท่านั้น เพราะส่งชื่อทุกคนที่ผ่านคุณสมบัติให้หมดเลย หากผ่านคุณสมบัติ ๒๐ คน ก็ส่งหมด ๒๐ คน วุฒิสภาก็เลือกเอาเลย ๑ ใน ๒๐ ส่วนที่คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินไปเลือกใครได้คะแนนสูงสุดนั้นก็หมดความหมาย

๓.๒ อีกวิธีการหนึ่งก็คือ คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินทำการสรรหา แล้วก็เลือกคนที่ได้คะแนนสูงสุดมาเสนอให้วุฒิสภาเห็นชอบ หากวุฒิสภาทำได้อย่างคือเห็นชอบ หรือไม่เห็นชอบ … หากวุฒิสภาไม่เห็นชอบแล้ว คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินก็กลับไปสรรหาใหม่ และเลือกลงคะแนนใหม่และเสนอชื่อให้วุฒิสภาเห็นชอบต่อไป จนกว่าจะได้รับความเห็นชอบจากวุฒิสภา

หากวุฒิสภาเห็นชอบเมื่อไร ก็เท่ากับว่าคนที่ได้เป็นผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินนั้น (ก) ได้ผ่านคุณสมบัติจากการสรรหา (ข) ได้คะแนนเสียงสูงสุดโดยคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน และ (ค) ได้รับความเห็นชอบจากวุฒิสภา … เอ้า ลองพิจารณาครับว่าตรวจสอบหรือหลายขั้นตอนไหม

ปัญหาคือว่ารัฐธรรมนูญต้องการอย่างไรกันแน่ ระหว่าง ๓.๑ และ ๓.๒ รัฐธรรมนูญต้องการให้วุฒิสภาโดดลงมาร่วมวงเลือกคนจากรายชื่อได้ด้วย หรือต้องการเพียงแค่พิจารณาให้ความเห็นชอบ (เพื่อถ่วงดุลคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินในการเลือกผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน) เท่านั้น

… ผมดูเผิน ๆ ตรงนี้โดยยังไม่เปิดกฎหมายนะครับ ผมชอบแบบ ๓.๒ มากกว่า ที่ให้วุฒิสภาให้ความเห็นชอบ เพื่อถ่วงดุลคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินเท่านั้น (และผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินก็ได้มาโดยได้รับความเห็นชอบจากทุกฝ่าย) ไม่ใช่ว่าผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินได้รับคะแนนจากคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินเป็น “ศูนย์” แต่ว่าคุณสมบัติผ่านและถูกใจวุฒิสภา ก็เลยได้เป็นผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน (อย่าลืมว่าผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินต้องทำงานร่วมกับคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินนะครับ)

ทีนี้ หากจะเปิดกฎหมายดู … ลองพิจารณารัฐธรรมนูญ และพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดินดูนะครับ ต่างคนก็อาจจะตีความต่างกันได้ว่าเจตนารมณ์เป็นอย่างไรกันแน่

แต่หากดูมาตรา ๘ ของพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดินนะครับ กรณีที่วุฒิสภาจะสรรหาและเลือกกรรมการตรวจเงินแผ่นดินนั้นจะทำอย่างไรบ้าง กำหนดไว้ชัดเจนครับ คำถามคือ หากกฎหมายประสงค์จะให้วุฒิสภาเลือกผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินแล้ว ทำไมถึงไม่กำหนดไว้ทำนองเดียวกันล่ะ … ไปอ่านดูเถอะครับ ต่างกันแบบเห็น ๆ

ในขณะที่มาตรา ๑๕ กำหนดไว้ชัดเจนมากครับว่า “คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดิน” มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับ “การพิจารณาเลือกผู้สมควรจะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน” โดยเขียนทั้งในย่อหน้าแรก และในอนุมาตรา ๖ คำถามคือ มีตรงไหนล่ะที่บอกว่า “วุฒิสภามีอำนาจหน้าที่พิจารณาเลือกผู้สมควรจะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน” (หากมีช่วยบอกผมด้วยนะครับ เพราะผมหาไม่เจอ) กฎหมายก็บอกว่าแค่ว่าวุฒิสภามีหน้าที่ให้ความเห็นชอบเท่านั้น

คำว่า “ให้ความเห็นชอบ” แปลว่า “ให้ความเห็นชอบ หรือไม่ให้ความเห็นชอบ” เท่านั้น หรือหมายความรวมถึงว่า “เลือกคนอื่นได้ด้วย” นี่ผมก็ว่าความเห็นคงต่างกันได้บ้าง แต่ถ้าถามผม ผมก็ว่าไม่รวมถึงการเลือกคนอื่นได้ด้วยหรอกครับ เพราะไม่เช่นนี้ ก็ให้วุฒิสภาสรรหาเอง และเลือกเองไปเลยไม่ดีกว่าหรือ แล้วจะเขียนให้คณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินมีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับ “การพิจารณาเลือกผู้สมควรจะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน” เน้นนะครับว่าใช้คำว่า “เลือก” ไม่ใช่แค่เพียง “สรรหา”

ส่วนวุฒิสภานั้น กฎหมายใช้คำว่า “ให้ความเห็นชอบ” นะครับ ไม่ใช่ “เลือก”

ผมว่าที่ศาลรัฐธรรมนูญตีความว่าวุฒิสภาไม่มีสิทธิเลือก และการดำเนินการควรทำตาม ๓.๒ ไม่ใช่ ๓.๑ นั้นชอบด้วยกฎหมาย และด้วยเหตุผลทางการถ่วงดุลอำนาจในอนาคตด้วยประการทั้งปวงแล้วครับ

๔. ใครที่ควรรับผิดชอบ

ไม่พูดเรื่องการเมืองนะครับ (ใครแทรกแซงองค์กรอิสระหรือไม่ อย่างไร เป็นเรื่องการเมืองครับ) ผมขอคุยเรื่องกระบวนการทางกฎหมายล้วน ๆ

ก่อนอื่นผมเห็นว่าคนที่ควรรับผิดชอบนั้น คนแรก ก็คือ คนร่างและออกกฎหมายพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดินล่ะครับ ที่เขียนกฎหมายไม่ชัดเจนทำให้ตีความกันสับสนไปหมด ควรจะเขียนให้ชัดเจนและเข้าใจได้ง่าย ๆ แต่แรก

คนที่สอง ก็คือ คนที่ตีความและปรับใช้กฎหมาย … หากคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินไม่แน่ใจ ทำไมไม่ถามศาลรัฐธรรมนูญแต่แรก (อาศัยมาตรา ๒๖๖ ได้ครับ เรื่องแสนจะสำคัญขนาดนี้นะ และจะเป็นบรรทัดฐานใช้ไปตลอดตราบเท่าที่ยังไม่แก้ไขรัฐธรรมนูญ และกฎหมายประกอบฯ)

คนที่สาม คือวุฒิสภา หากไม่แน่ใจเหมือนกัน ทำไมไม่ถามแต่แรกล่ะครับ ทำไมแต่งตั้งไปก่อนแล้วก็ค่อยมาถามศาลรัฐธรรมนูญล่ะ

คนที่สี่ คือ วุฒิสภา อีกที เพราะทราบอยู่แล้วเรื่องนาย ข. มีเกียรติประวัติสูงส่ง และได้รับพระราชทานเครื่องราชฯ ที่สำคัญ แถมได้รับการโปรดเกล้าแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งแล้ว โดยวุฒิสภาเป็นผู้ให้ความเห็นชอบและถวายคำแนะนำเอง ดังนั้น การแก้ไขปัญหาควรจะกระทำอย่างรอบคอบ และระมัดระวัง แต่นี่กลับทำแบบไม่ระมัดระวังเท่าที่ควร

ผมไม่โทษศาลรัฐธรรมนูญนะครับ เพราะเหตุผลว่า ศาลรัฐธรรมนูญท่านตัดสินเพียงเฉพาะว่ากระบวนการแต่งตั้งนาย ข. นั้นไม่ชอบด้วยกฎหมายรัฐธรรมนูญและกฎหมายประกอบฯ เท่านั้น เนื่องจากเป็นการวินิจฉัยตามมาตรา ๒๖๖ แห่งรัฐธรรมนูญ

บางท่านบอกว่า “ศาลท่านไม่ยอมชี้ให้ชัดไปเลยว่านาย ข. พ้นจากตำแหน่งไปด้วย” … ผมขอเรียนชี้แจงนะครับว่า

๔.๑ มาตรา ๒๖๖ ให้วินิจฉัยในเรื่องของอำนาจหน้าที่เท่านั้นครับ ศาลท่านก็วินิจฉัยได้เฉพาะเรื่องอำนาจหน้าที่เท่านั้น ซึ่งท่านก็วินิจฉัยแล้วว่า วุฒิสภามีอำนาจหน้าที่ในการให้ความเห็นชอบเท่านั้น การไปเลือกกับเขาด้วยจึงไม่ชอบ เท่านั้นก็จบแล้วครับ ศาลท่านไปวินิจฉัยต่อไม่ได้หรอกครับว่านาย ข. พ้นจากตำแหน่งด้วย ไม่เช่นนั้นก็วินิจฉัยเกินมาตรา ๒๖๖ แล้ว

๔.๒ ยิ่งไปกว่านั้น ตำแหน่งของนาย ข. นั้นได้มาโดยการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้ง ใครที่ไหนจะไปกล้าบอกว่าพ้นจากตำแหน่งแล้ว โดยไม่ได้ดำเนินการตามขึ้นตอนเสนอให้มีการโปรดเกล้าฯ เปลี่ยนแปลง หรือถอดถอนจากตำแหน่ง

๕. การแก้ไขปัญหา

ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น ศาลรัฐธรรมนูญท่านเชื่อแน่นอนครับว่าวินิจฉัยขนาดนี้แล้ว นาย ข. เป็นบุคคลระดับนี้ ย่อมจะลาออกแล้วครับ และเปิดให้มีการดำเนินการใหม่ให้ถูกต้อง ท่านผู้อ่านลองนึกเป็นตัวท่านเองก็ได้ครับว่า หากศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่ากระบวนการแต่งตั้งตัวท่านได้กระทำมาโดนไม่ถูกต้อง (โดยไม่ใช่ความผิดอะไรของตัวท่านเลยแม้แต่น้อย) ซึ่งรัฐธรรมนูญกล่าวชัดเจนว่าคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญถึงที่สุด และผูกพันทุกองค์กร แถมคำวินิจฉัยกระทำในนามพระปรมาภิไธยด้วยแล้ว เป็นท่านเอง ท่านจะลาออกหรือไม่

หากเป็นผม ผมก็ลาออกแล้วครับ ก็คำวินิจฉัยศาลซึ่งทำตามรัฐธรรมนูญและในพระปรมาภิไธยบอกว่าแล้ว การแต่งตั้งได้ดำเนินการมาโดยขัดต่อรัฐธรรมนูญ เพื่อรักษาไว้ซึ่งระบบ และกฎหมาย รวมถึงองค์กรแล้ว ผมก็ยอมออกก่อนล่ะครับ องค์กรขาดใครคนเดียวก็ไม่พังหรอก

จริงอยู่ว่า “นาย ข. สามารถจะอ้างได้ว่า นาย ข. ได้รับแต่งตั้งโดยการโปรดเกล้าฯ หากไม่มีการโปรดเกล้าฯ ให้ออกแล้ว ไม่มีใครหน้าไหนจะไปปลดนาย ข. ได้” … ผมเห็นด้วยร้อยเปอร์เซนต์ครับ

แต่นาย ข. ไม่เคยบอกเลยว่าในสถานการณ์เช่นนี้ นาย ข. ควรจะลาออกเพื่อให้มีการดำเนินการแต่งตั้งใหม่ให้ถูกต้องหรือไม่ การกระทำดังกล่าวขัดต่อเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญหรือไม่ การกระทำดังกล่าวขัดกับคำพิพากษาของศาลรัฐธรรมนูญหรือไม่ และเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เยาวชนและประชาชนทั่วไปหรือไม่

อย่าลืมนะครับว่ามีหลายตำแหน่งที่แต่งตั้งโดยได้รับการโปรดเกล้าฯ แต่หากเจ้าตัวเห็นสมควรจะลาออกโดยเหตุผลบางประการ ไม่ว่าจะเป็นเพราะความผิดของตนเองหรือไม่ก็ตาม (ไม่ต้องยกตัวอย่างนะครับ) ก็ย่อมจะสามารถลาออกได้

ผมขอถามว่า นาย ข. เป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องการปฏิบัติตามคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญแค่ไหนเพียงไร แต่บางท่านกลับพยายามจะโยงประเด็นโดยการนำการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งนาย ข. มาหักว่าคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญไม่มีผลต่อนาย ข.

ขอเรียนว่ารัฐธรรมนูญกำหนดไว้ชัดครับว่า คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญผูกพันทุกองค์กร แถมทำในพระปรมาภิไธยเสียด้วย … ถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมีประเด็นอะไรค้างคานาย ข. ให้สงสัยหรือล่ะครับ ทำไมถึงไม่ลาออกแต่แรก และเปิดให้ดำเนินการสรรหา และเลือกกันใหม่

บางท่านบอกว่า “ให้นาย ง. ที่เข้ามาใหม่ถอนตัวไปสิ แล้วก็ให้นาย ข. ทำงานในตำแหน่งไปเลย จะได้จบปัญหา” … โอ้โห จะไปทำอย่างนั้นได้อย่างไรครับทุกท่าน กรณีนี้มีคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญค้ำคออยู่อย่างนี้ แปลว่าทุกคนร่วมใจกันเพิกเฉยต่อคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญกระนั้นหรือ ให้นาย ข. ทำงานไปเลยกระนั้นเหรอ ทุกท่านเห็นคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญเป็นเพียงกระดาษและใช้บังคับไม่ได้เลยหรือ

ไป ๆ มา ๆ ก็มีบางท่านกล่าวว่าศาลรัฐธรรมนูญว่าไม่มีอำนาจบ้างล่ะ วินิจฉัยไม่ชอบบ้างล่ะ โดนแทรกแซงบ้างล่ะ แต่ปัญหาก็คือประเด็นที่ทุกท่านแย้งมานั้น มันไม่ได้หักล้างคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ผูกพันทุกองค์กรนะครับ และได้บอกแนวทางมาแล้วว่าการใช้รัฐธรรมนูญ และกฎหมายประกอบฯ ในเรื่องการแต่งตั้งผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินดังกล่าวต้องดำเนินการอย่างไรจึงจะถูกต้อง และที่ดำเนินการมาแล้วนั้นไม่ชอบอย่างไร คำถามคือทุกท่านยินดีที่จะปฏิบัติตามคำวินิจฉัยดังกล่าวแค่ไหน เพียงไร เคารพกติการัฐธรรมนูญแค่ไหนเพียงไร

ปัญหาที่เกิดขึ้นจริงก็คือนาย ข. ไม่ยอมถอนตัว และวุฒิสภาแก้ไขปัญหาโดยไม่ระมัดระวัง โดยดันรีบเสนอชื่อนาย ง. ซ้ำซ้อนเข้าไปอีก … ทางแก้ไขทางหนึ่งในขณะนี้ ก็คือ ต้องมีคนรับผิดชอบล่ะครับ โดยประธานวุฒิสภาควรจะเข้าไปขอพระราชทานคำปรึกษา และรีบดำเนินการตามสมควรไม่ให้เกิดปัญหาอีก หรือไม่ก็แสดงความรับผิดชอบลาออกไปเสีย (แม้ไม่ผิดก็ลาออกได้ครับ โดยถือว่าไม่สามารถเท่าที่ควร ทำให้เกิดปัญหาเช่นนี้ขึ้น) และให้ประธานวุฒิสภาคนใหม่เข้าไปพระราชทานคำปรึกษา

โดยสรุปแล้ว ผมสนับสนุนครับว่าศาลรัฐธรรมนูญท่านวินิจฉัยชอบด้วยประการทั้งปวงแล้ว

จากคุณ : A4

จากคุณ : ขาจร...ขอแจม - [ 27 ก.พ. 49 13:18:38 ]