PANTIP.COM : I4435285 ท้อจังเลยค่ะ เคยมีใครล้ม(หนี้สินมากมาย) แล้วกลับมายืนได้บ้าง []

ท้อจังเลยค่ะ เคยมีใครล้ม(หนี้สินมากมาย) แล้วกลับมายืนได้บ้าง

คือตัวเองท้อจังเลยค่ะวันนี้ก็เครียดมากผิดหวังกับตัวเองและกับทุกๆสิ่ง เคยประสบความสำเร็จมีรายได้เดือนละหลายหมื่น บางเดือนเป็นแสนตั้งแต่อายุ 21

ตอนนี้อายุ 27 แล้วแต่ธุรกิจมาล้มเหลวเงินที่สะสมไว้ก็หมดจนต้องยืมพ่อแม่มา 2 ล้านมาเริ่มต้นใหม่ เขาบอกคืนแค่ 7-8 แสนก็พอ แต่ทุกวันนี้มีเงินเก็บหักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้วแค่ประมาณเดอืนละ 5,000 เองค่ะแล้วกี่ปีถึงจะได้ 8,000 เนี่ย ก็พยายามหาช่องทางอะไรอยู่หลายอย่างค่ะ แต่ยอมรับว่าท้อจริงๆ ยิ่งอยู่คนเดียวที่ต่างจังหวัดด้วย

มีใครเคยล้มบ้างคะ แล้วกลับมายืนได้ใหม่ เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ จะได้มีกำลังใจสู้ต่อไป

จากคุณ : ฮัทสุโมโมะ - [ 7 มิ.ย. 49 00:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 1

ท้อได้ ล้มได้ แต่ก็ต้องกลับมายืนใหม่ได้ นะครับ พยายามคิดในทางบวก เข้าไว้และปล่อยวาง ผมยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่เป็นกำลังใจให้ครับ
เศรษฐกิจแบบนี้ ตอนนี้ก็มีหลายอุตสาหกรรม ได้ใช้มาตรการ ลดคนงานลง 50% ลดเงินเดือน และให้พนักงานใช้พักร้อน โดยทำงาน 4 วัน บ้างเป็นต้น
ยิ่งเจออะไรมามากก็ยิ่งแกร่งมากนะครับ

จากคุณ : คนไพร - [ 7 มิ.ย. 49 01:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2

คุณถามผิดแล้ว

ต้องถามว่า มีใครประสบความสำเร็จมากๆ
โดยไม่เคยล้มเหลวบ้าง

ต่างหาก

จากคุณ : . - [ 7 มิ.ย. 49 02:15:39 A:58.9.54.146 X: TicketID:106249 ]

ความคิดเห็นที่ 3

^ ^ ^
ชอบความคิดเห็นข้างบนอ่านแล้วทำให้มีกำลังใจอีกนิด

จากคุณ : - เต้ย - - [ 7 มิ.ย. 49 02:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4

มีนักธุรกิจ ชื่อคุณ ฐิตินาถ ณ พัทลุง ล้มติดหนี้หลายร้อยล้าน ปัจจุบันใช้หนี้หมดแล้วครับ และเกษียณแล้วด้วยครับ รู้สึกอายุ 35 เองนะครับตอนเกษียณเนี้ย

ลองไปซื้อหนังสือของเค้ามาอ่านสิครับ ชื่อหนังสือ เข็มทิศชีวิต ราคา 195 บาทครับ ผมอ่านแล้วทึ่งเลย สุดยอดเลยครับ ผมคิดว่าน่าจะเป็นแสงสว่างให้คุณ จขกท ได้นะครับ

ชีวิตต้องสู้ครับ ต้องสู้ๆถึงจะชนะ

จากคุณ : ขงเบ้ง ผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน - [ 7 มิ.ย. 49 02:32:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5

เป็นกำลังใจให้คุณฮัทสุโมโมะนะคะ
แม่เราก็เคยถูกโกง มีเรื่องมาเป็นสิบๆปี สูญเสียทรัพย์สินเงินทองไปทั้งหมดไม่ต่ำกว่า 50 ล้าน
แบบว่ามีเรื่องเยอะมากๆและสลับซับซ้อนมากจนขี้เกียจจะเล่า เพราะถ้าเล่าแล้ว 3 วัน 3 คืนไม่จบ
เรียกว่าต้องขายทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ออกไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ กว่าจะแก้ปัญหาได้หมด
โชคดีนะว่าพวกทรัพย์สินชิ้นใหญ่ๆ ยังขายออกได้ก่อนที่จะถูกยึด
ก็เลยยังพอมีเงินเหลือมาให้ซื้อทรัพย์สินใหม่และตั้งตัวได้ใหม่บ้าง
ไม่งั้นล่ะก็ ป่านนี้ยังนึกภาพไม่ออกว่าครอบครัวเราจะมีสภาพเป็นยังไง

ขอให้สู้ต่อไปนะคะ ไม่ตายก็หาใหม่ได้ค่ะ ไม่ต้องไปเสียดาย
เพราะเสียดายไป ก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องมันผ่านไปแล้ว
อ้อ แล้วอย่าลืมทำบุญไว้เยอะๆนะคะ เชื่อเถอะค่ะ เรื่องทำบุญนี่มันให้ผลจริงๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

จากคุณ : หนูขิง - [ 7 มิ.ย. 49 02:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6

ลองดูรายการสู้แล้วรวย ของคุณดำรงค์ ทางไอทีวีวันเสาร์ซิครับ แต่ละคนล้มไม่เป็นท่ามาก่อนแล้วจึงประสบผลสำเร็จเพราะว่าเขาไม่ยอมแพ้ ท้อได้ครับแต่อย่าถอย เงินเสียได้แต่อย่าหมดกำลังใจ เพราะถ้าเสียกำลังใจแล้วคุณจะเสียทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างน้อยคุณยังโชคดีที่มี พ่อแม่ดีที่ยอมให้ยืมเงินมาตั้งตัวใหม่แสดงว่าท่านคงเห็นในความตั้งใจจริงของคุณ นอกจากนี้ยังแสดงว่าท่านคงเห็นว่าคุณมีความหมายต่อท่านมากกว่าเงินทอง ให้ยืม2ล้านแต่ใช้แค่8แสน จริงๆแล้วท่านจะไม่เอาเลยก็ได้แต่คงอยากจะให้คุณมีความตั้งใจที่จะทำมาหากินเลยให้ใช้คืนซะหน่อย ดังนั้นคุณอย่าเป็นกังวลในเรื่องนี้ให้มากเลยจงตั้งใจทำงานให้ดีให้สมกับที่ท่านไว้ใจคุณทำดีแล้วที่มีเงินเหลือเก็บอย่าเอาเรื่องหนี้มาคิดให้รกสมองแต่จงมองไปข้างหน้าเพื่อที่จะขยายงานให้ดีขึ้น จงเอาข้อผิดพลาดในอดีตมาเป็นข้อเตือนใจในปัจจุบันเพื่อจะได้ไม่ให้เกิดขึ้นอีกในอนาคต อย่าเอารายได้ในอดีตมาเปรียบเทียบแต่จงเอารายได้ปัจจุบันเป็นตัวคิดตราบใดที่คุณมีรายจ่ายน้อยกว่ารายได้คุณมีทางที่จะใช้หนี้หมด ขอเป็นกำลังใจให้ครับ เพราะผมก็มีลูกเหมือนกันถ้าผมมีลูกเหมือนคุณผมก็พอใจแล้ว ที่ลูกมีความรับผิดชอบดี ฉนั้นอย่าเป็นกังวลไปเลยครับมันจะทำให้ พ่อแม่ไม่สบายใจไปด้วย บางทีน่าจะไปปรึกษาท่านนะอย่าคิดอยู่คนเดียวอาจจะได้ทางออกที่ดีบ้างก็ได้ ขอให้โชคดีครับ ยืนยันอีกครั้งสำหรับคนที่เป็น พ่อแม่ ลูกเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลก

จากคุณ : ผ่านไหม - [ 7 มิ.ย. 49 03:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7

http://www.aromdee.net/picture/view.php?topic_id=3593&topic_poster_name=@^_^@&topic_forward=484&topic_views=4579&topic_time=03/Jun/06&topic_size=9&topic_reply=34&topic_title=%AA%D5%C7%D4%B5%C2%D1%A7%C1%D5%CB%C7%D1%A7

จากคุณ : GABLIEL - [ 7 มิ.ย. 49 04:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8

ตอนวิกฤติผมเห็นคนรู้จักล้มมากมาย รวมทั้งเพื่อนที่ทางบ้านฐานะดี มีทรัพย์เป็นร้อยล้าน เมื่อไม่กี่ปีก่อนเจอกัน เขาบอกว่าตอนนี้มีข้าวกิน 3 มื้อก็พอแล้ว ที่เหลือไม่คิดอะไร

อีกอย่างอายุพึ่ง 27 ยังอยู่อีกนานจะท้อแล้วเหรอ ของคุณเงินแค่ 2-3 ล้านเองมั้งที่พังไป ไม่ตายเดี่ยวก็มีใหม่
ตอนนี้คงต้องปล่อยๆให้มันเป็นไป ไม่ต้องดิ้นรน ถ้าไม่แน่ใจก็หยุดๆ ไม่ขยาย อยู่เฉยๆดูบ้าง
สมัยก่อน คนมีทีวีดูก็รวยแล้ว 30 ปีก่อนคนมีรถต้องเศรษฐีจริง เดี๋ยวนี้ทุกบ้านมีทุกอย่าง แต่ชีวิตกับไร้ความสุข

จากคุณ : .. (I bet) - [ 7 มิ.ย. 49 05:33:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9

คุณประชัย เลี่ยวไพรัตน์
คุณสนธิ ลิ้มทองกุล ครับ

ล้มแล้วฟื้นได้ครับ

จากคุณ : กุษาณ - [ 7 มิ.ย. 49 06:29:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10

สนธิ ลิ้มทองกุล
ไม่ควรยึดเป็นแบบอย่าง
เพราะชักดาบเงินแบงค์ไปสองแบงค์
คิดเป็นเงินหลายพันล้าน

จากคุณ : finding - [ 7 มิ.ย. 49 06:50:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11

ตอนผมอายุ 23-24 นะ ผมจบปริญญาสองใบสาขาดีด้วยเกรดดีด้วย ผมทำงานได้เงินเดือนตอนนั้นบวกงานพิเศษรวมๆกันได้ประมาณเดือนละ 4-5 หมื่น หรูมากๆเลยอ่ะเพื่อนอิจฉาผมทุกคน แต่ผมก็ตัดสิตใจอยากรวยลาออกจากงานมาเล่นหุ้นตอนแถวๆ set 500

ผมเฮงสุดๆเพราะตอนนั้นใครเข้าตลาดหุ้นรวยทุกคนตอนนั้นยืมเงินแม่มา 3 แสน เล่นไปเล่นมา 1 ปีได้เงินสดๆมาเกือบๆ 4 ล้านแถมรถ benz มือสองดีๆอีก 1 คัน นาฬิกา Rolex สุดหรูอีก 1 เรือน ผมอายุ 25 นะ ผมมีเงินขนาดนั้น ใครจะคิดว่าตอนผมอายุ 27-28 ผมแทบจะไม่เหลืออะไรเลย ผมมาเจ๊งเกือบหมดตัวเลยตอน set ลงจาก 800 ไป 600 เงินสดนี่แทบหมดตัวเลย มีเงินสดจริงๆติดในบัญชีไม่ถึงล้านตอนต้นๆปี 48

ผมเอาเงินคืนแม่พร้อมดอกเบี้ยๆ แล้วกัดฟันสู้ตายกรูไม่ถอย แล้วความซวยก็เกิดกับชีวิตอีกครั้งตอนกลางๆปีเจ๊งไปอีกจนเหลือเงินไม่ถึง 5 แสนอ่ะ ตอนนั้นเซ็งชีวิตมาก คิดว่ากรูคิดถูกมั๊ยที่เข้ามาเล่นหุ้น นอนไม่หลับตลอด คิดตลอดว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี แต่ผมก็ตัดสินใจสู้ไม่ถอยนะ ผมคิดว่า 3 ปีที่ผ่านมาผมได้เรียนรู้วิธีทำเงินแล้วก็วิธีทำเจ๊งมาแล้ว แล้วทำไมผมจะเริ่มต้นใหม่กับชีวิตของผมไม่ได้

ตอนแรกผมเข้าตลาดหุ้นมาตังค์ก็ไม่มี ประสบการณ์ก็น้อย อ่านหนังสือมาอย่างเดียว ทฤษฎีล้วนๆไม่เคยปฏิบัติ แล้วตอนนี้ผมมีอะไรดีๆเยอะกว่าเมื่อ 3 ปีที่แล้วตั้งเยอะ แล้วทำไมผมไม่สู้ต่อ ทำไมผมต้องถอยด้วย ต้นทุนตอนนี้ของผมดีกว่าตอนเริ่มต้นตั้งเยอะ

ทุกวันนี้แม้ผมจะยังทำเงินให้เด้งกลับเป็นเท่าเดิมเหมือนที่ผมเคยมีไม่ได้ แต่ผมก็ยืนได้แล้ว อาจจะมีเซๆบ้างบางครั้ง แต่ผมก็เดินไปอย่างช้าๆและมั่นคง เพราะผมเคยพยายามเดินเร็วแล้วล้มมาแล้ว

มีหนังสือดีๆเยอะมากนะคับ เวลาคุณท้อๆนะ ไปหาหนังสือประมาณชีวิตเจ๊งๆแล้วเด้งๆได้อะไรทำนองนั้นอ่ะ คุณลองอ่านแล้วคุณจะรู้ว่า ทุกคที่ประสบความสำเร็จนะ เลือดอาบแทบทุกคน

จากคุณ : no_lagging - [ 7 มิ.ย. 49 06:58:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12

ถ้าผมเป็นพ่อแม่คุณนะ ผมจะภูมิใจในตัวคุณมาก ที่กล้าคิดที่จะรวยแต่ดันซวยเจ๊งไปซะก่อน อายุคุณยังน้อยอยู่นะคับ อายุน้อยกว่าผมอีกและเจ๊งน้อยกว่าผมด้วย แถมมีพ่อแม่ช่วยเหลือคุณอีกต่างหาก สู้ต่อคับ ชีวิตคุณเพิ่งเริ่มต้น เอาประสบการณ์ที่ผ่านๆมาเป็นบทเรียนชีวิตให้เดินต่อไป เงินทองหาใหม่ได้เสมอคับแต่กำลังใจให้ตัวคุณเองอ่ะต้องเติมให้เต็มทุกวัน รักและภูมิใจในตัวเองให้มากๆ ฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอคับ

จากคุณ : no_lagging - [ 7 มิ.ย. 49 07:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13

*** ขอเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งกำลังใจค่ะ อย่าท้อ ควรมองคนที่ลำบากกว่าคุณ จะได้มีกำลังใจ

*** คุณเห็นคนที่ใช้แรงงานไหมค่ะ เค้าเงินเดือน 5-6 พัน ต่อเดือน แต่ค้าอยู่ได้ มีเงินส่งให้พ่อแม่ ทุกเดือน ถึงจะไม่มากมายอะไร แต่เค้าอยู่ได้ แล้วเรามามองดู ตัวเอราเองสิ เหลือเงินที่หักค่าใช้จ่ายแล้ว 5000 ถือว่ามากอยู่ ถ้าเที่ยบกับอีกหลายๆ คนในประเทศนี้ ถ้าคถณรู้จักใช้เงิน รู้จักเก็บ รู้จัก บริหารเงิน ไม่ฟุ้งเฟ้อ ไม่ติดกับการเป็นอยู่แบบเดิมๆ ใช้ชีวิตแบบพอเพียง แล้วค่อยๆคิด หาทาง บริหารเงิน แบบที่ไม่เสี่ยงไปเรื่อยๆ แล้วมันก็จะดีขึ้นเอง

*** คิดดีทำดี รับรอง อยู่เมืองไทยไม่อดตายแน่นอน แล้วยิ่งอยู่ ตจว ค่าใช้จ่ายน้อย ใช้ให้น้อยเก็บให้มาก คุณมีเงินคืน พ่อ แม่ แน่ อย่าคิดมาก

จากคุณ : a (kanakum) - [ 7 มิ.ย. 49 07:22:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14

อ่านแล้ว จริงๆไม่อยากมาให้กำลังใจครับ อยากชื่นชมมากกว่าที่ประสพความสำเร็จได้เร็วขนาดนั้น แสดงว่าต้องฉลาด ขยัน กล้า ในการทำธุรกิจอย่างมาก อยากให้มองว่าโชคดีมากกว่าที่ล้มตอนนี้ เพราะยังเหลือเวลาให้ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ ถ้าคุณฮัทสุโมโมะ ล้มซักตอนอายุหกสิบ คงไม่อยากลุกมาสู้ใหม่ เพราะคิดว่าพอสู้ชนะอาจหมดลมพอดี แต่นี่ ล้มตอนนี้ ยังมีเวลาสู้อีกนาน และสามารถใช้ประสบการณ์เดิมที่ทำให้ล้มมาเป็นครูไม่ให้พลาดอีก เพราะไม่มีใครหรอกครับที่ชีวิตนี้ไม่เคยล้ม กว่าเราจะหัดเดินได้ตอนเด็กๆ ลองไปดูซิครับว่าเค้าล้มกันกี่ครั้ง ถ้านักวิ่งแชมป์โลกล้มตอนเด็กแล้วไม่ลุก ปานนี้นี่เสียดายความสามารถเค้าแย่

เจ็ดปีที่แล้วผมก้อล้มชนิดแทบไปบวชเช่นกันครับ โดนเจ้านายที่เราศัทราสุดชีวิต ชนิดทำงานถวายหัวให้ไม่รู้จักเหนื่อยมาจนเค้ากำไรปีละ 40 ล้าน แล้วส่วนที่ตกลงจะแบ่งเรา ปีละสองล้าน แกบอกคำนวณยังไม่เสร็จเอาไปเดือนละ พันบาทก่อน รายได้ต่อเดือนที่ต้องจ่าย เดือนละสองแสน ใช้เทคนิคทำให้จ่ายแค่เดือนละสี่หมื่น ลูกน้องทั้งบริษัทที่เราชวนมาทำงานเพราะเค้าเชื่อเราโดนทั่วหน้า ทุกคนตอนนั้นจะไปไหนก้อไม่ได้เพราะเศรษฐกิจกำลังพัง (แต่วันนั้นเป็นผลบวกกับบริษัทมากๆ) แถมไปโกงลูกค้าอีก คนที่ผมรักสุดชีวิต ทำทุกอย่าง สร้างเนื้อสร้างตัวมาเพื่อเธอ ทิ้งเราอีก

พระเจ้าช่วย ตอนนั้นแทบหนีไปบวช นั่งตัดสินใจตั้งนาน จุดที่ทำให้เปลี่ยนคือ ความรักของแม่และความหวังของท่านครับ เพราะเรารู้ว่าท่านรักเรามากและหวังกับเรามาก ชีวิตนี้เราประสพความสำเร็จมาตลอด ผมปรึกษาพี่ชาย แกก้อบอกแบบนี้กับผมละครับคือ เฮ้ย น้องเอ็งโชคดีแล้วที่ล้มตอนนี้ เพราะความสามารถอย่างเอ็งยังไงๆก้อลุกได้ แถมต่อไปวิ่งสบาย เกิดไปล้มตอนแก่ๆหมดแรงสู้แน่ (ตอนนั้นผมติดหนี้สินพรุงพรัง บัตรเครดิตเต็มวงเงินทุกใบ ติดหนี้แบงค์อีกห้าหกล้าน )

ในที่สุดผมลุกขึ้นมาสู้ใหม่ครับ เพื่อคนที่รักเราที่สุด(พ่อแม่) และตอนนี้ผมว่าผมโชคดีจริงๆครับที่นายเค้าโกงผมตอนนั้น ไม่งั้นผมคงทำงานงกๆให้เค้าต่อ ทำกำไรให้เค้าป่านนี้คงปีละเป็นร้อยล้าน รายได้รวมผมคงปีละ สี่ห้าล้าน (ซึ่งผมคงไม่ดิ้นรนมาทำเอ็งแง๋ๆ) และตอนนี้ผมวางแผนแล้วว่าอีกเจ็ดปีผมจะเกษียณครับ ขอใช้ความสุขกับเงินที่หามา และคืนประโยชน์ให้สังคม ให้เวลาและความรักครอบครัวเต็มที่ พากันไปเที่ยวให้ทั่วตอนที่ยังเที่ยวไหว

ผมคิดว่ายังไงๆคุณฮัทสุโมโมะ ต้องทำได้ดีกว่าผมเป็นร้อยเท่า เพราะตอนที่คุณเริ่มประสพความสำเร็จผมยังเป็นวุ้นอยู่เลยครับ โชคดีครับ
แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 07:44:40

จากคุณ : ก้อนหิน MBA - [ 7 มิ.ย. 49 07:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 15

โหวตให้กระทู้นี้ครับ

smile smile smile smile smile smile smile smile

จากคุณ : endophine - [ 7 มิ.ย. 49 08:06:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16

ชีวิตเหมือนนิยาย
ผมเป็นผู้ถือหุ้นบริษัทแห่งหนึ่งโดยเจ้านายเขาให้หุ้นมา 10 หุ้นจากจำนวนทั้งหมด 4 ล้านหุ้น
วันดีคืนร้ายผู้ถือหุ้นใหญ่เกิดไปมีเมียน้อย ผู้ถือหุ้นอื่น ๆ ซึ่งเป็นวงศาคณาญาติ กับผู้ถือหุ้นใหญ่ ต่างมีมติถอนตัว
เหลือผมคนเดียว โดยทุกคนยินยอมเซ็นโอนหุ้นให้ผมหมด

ผมได้รับหุ้นมาทั้งหมด 4 ล้านหุ้น พร้อมด้วยหนี้สิน อีก 500 ล้าน
ซึ่งล้วนแต่เป็น NPL
โดยมีหลักทรัพย์ค้ำประกันส่วนใหญ่เป็นที่ดินตีเป็นตัวเงินขณะนั้นได้ประมาณ 300 ล้าน
ผมได้รับการแต่งตั้งเป็นกรรมการผู้มีอำนาจแต่ผู้เดียว
ผมได้รับหมายศาลประมาณ 100 กล่องเบียร์มาตรฐาน
ผมไปศาลตามหมายเรียก ครั้งแรกผมถูกศาลไล่ไปหาทนายความมาสู้คดี
ทนายคนแรกหลอกเงินผมไป 3 หมื่น
ทนายอีก 5 คนหลอกเงินผมไปคนละ 2 หมื่น
ผมเดินเข้าไปสำนักงานทนายใกล้บ้าน พร้อมยื่นเงื่อนไขว่า ช่วยผมหน่อย ผมจะจ่ายครั้งละ 2 พันเมื่อต้องไปศาล
โดยบอกกับทนายใหม่ว่าผมขอประนีประนอมทุกคดี
ธนาคารทุกแห่งแสดงความเป็นมิตร ขณะที่หลักประกันทุกชิ้นก็ถูกบังคับให้ขายทอดตลาด
ผมใช้บัตรเครดิต 20 ใบเป็นแห่ลงหมุนเงินเพื่อใช้หนี้ธนาคารและประกาศขายหลักประกันมาใช้หนี้

เวลาผ่านไป 9 ปีคดีทั้งหมด จบ
ตอนนี้ผมเหลือหนี้กับธนาคารอีก 100 ล้าน
ผมแก้โดยการ
1)ขอธนาคารชำระหนี้ตามมูลค่าที่มีการจดจำนอง และขอเวลา 7 ปี คิดดอกเบี้ย 3 % ต่อปี
(โชคดีที่ตอนเจรจาดอกเบี้ยเงินฝาก สำหรับบุคคลธรรมดา 1-2 % ส่วนนิติบุคคลและสมาคมมูลนิธิ ไม่มีดอกเบี้ย)
2)ประกาศขายหลักประกันทุกชิ้นถ้ามีกำไร 100 % เมื่อชำระหนี้ได้
3)นำหลักประกันทั้งหมด มาหาประโยชน์ ถึงแม้นจะให้ใช้ฟรี ๆ ก็ยอม แต่มีกำหนด ไม่เกิน 9 ปี (สัญญา 3 ปี 3 ฉบับ)

ตอนนี้มีที่ดินที่ปลอดจำนองมีมูลค่าประมาณ 200 ล้าน
ส่วนที่อยู่กับธนาคารและเกี่ยวพันกับหนี้ 100 ล้าน น่าจะมีมูลค่า 300 ล้าน

สรุปแล้วตอนนี้ผมน่าจะมี 400 ล้าน

ผมตั้งใจจะไปอยู่วัด และทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหลาย

ชีวิตก็มีเท่านี้เอง
somboonsung@gmail.lcom

จากคุณ : sung - [ 7 มิ.ย. 49 08:18:59 A:124.120.129.145 X: TicketID:072364 ]

ความคิดเห็นที่ 17

โหวต ครับ คนดีทุกคน รักพ่อเพื่อในหลวง in our heart

จากคุณ : leerats - [ 7 มิ.ย. 49 08:31:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18

ที่นี่มีเพื่อนให้ความเห็นที่ดีก็มาก (เอาส่วนที่เหมาะสมปับตนเองมาปรับใช้) เมื่อก่อนคุณอยากเชือกบอกให้ผมเข้ามาดูผมบอกว่า พวกนี้เด็กๆในเชืงประสบการณ์ แต่พอเข้ามาอ่านมากขึ้นก็เห็นมีคนเก่ง คนแปลก คนฉลาด คนคิดเอาเปรียบ คนไม่เอาไหน คนดี คนท้อแท้ คนใจสู้ตลอด หลากหลายมากมาย
คนที่ไม่รู้ก็มีมาก ดูจากกระทู้ต่อวัน คนที่รู้จริงก็มาก ดูจาก คห ต่างๆ คนอวดรู้ก็เยอะ ดูจากคำตอบบางคน

แต่ที่ดีที่สุดคือ การมีน้ำใจช่วยกันทางความคิด แม้บางครั้งขัดแย้งกัน แต่ก็สู้ด้วยเหตุผล แม้บางคนเข้าผิดห้องก็คุยกันได้

สำหรับ จกท เป็นเรื่องปกติของชีวิตมนุษย์ มีคนที่ผ่านผลรับแบบต่างๆ ต่างเวลาของชีวิตมากมาย เช่นบางคนล้มตอนยังหนุ่มสาว บางคนล้มตอนวัยกลางคน บางคนล้มตอนแก่ ที่น่าเห็นใจมากคือล้มตอนชราแล้วหมดเวลาแก้ตัว(คือไม่นานก็ตายจาก) อันดับแรกๆที่ต้องคิดของคนล้มคือ เหลือเวลามากน้อยแค่ไหน ล้มตอนหนุ่มสาว ก็มีเวลาแก้ตัวมากกว่าคนล้มตอนแก่ แต่คนล้มตอนแก่หากใจมีไฟก็จะมีประสบการณ์ในการแก้ไขแต่มักมีโอกาสน้อยกว่าคนหนุ่มสาว
จกท อายุยังถือว่าน้อย ช่วงเวลาต่อไปคือการแก้ตัวโดยใช้สมองและขึ้นกับโอกาสและ สภาพแวดล้อม ผมไม่รู้รายละเอียดในส่วนล้มของคุณ ไม่รู้ข้อปลีกย่อยของคุณจึงไม่อาจแนะนำมาก ก็เฉกเช่นทุกคนในที่นี้คือให้กำลังใจ แต่หาก จกท จะค่อยๆโพสทมาบอกรายละเอียด เชื่อว่าจะมีเพื่อนในนี้คอยชี้แนะเสนอความเห็นดีๆได้บ้าง

ผมก็มีเพื่อนฝูงที่ล้มทั้งสมัยหนุ่มๆ และล้มตอนแก่ บางคนฟื้นและย้อนรวยใหม่ บางคนไม่ฟื้นจนทุกวันนี้ บางคนเสียชีวิตด้วยความรันทดยิ่ง ทั้งหมดขึ้นกับโอกาสและสมองของคนๆนั้น สิ่งแวดล้อมก็สำคัญมากๆ ต้องแก้ปัญหาไปพร้อมๆ กัน เช่นบางคนมีลูกอีกหลายคนต้องเลี้ยง บางคนมีพ่อแม่ที่แก่ต้องดูแล บางคนตนเองมีโรคภัย บางคนอยู่กับญาติที่บีบทางเราทุกด้าน บางคนอยู่ไกลจากที่ให้โอกาส ฯลฯ
ขอให้สุขภาพแข็งแรง สมองโปร่งคิดคล่อง แล้วโอกาสน่าจะมาหาคุณเอง
โชคดีครับ

จากคุณ : อย.nowya - [ 7 มิ.ย. 49 08:31:54 A:202.57.173.218 X: TicketID:112031 ]

ความคิดเห็นที่ 19

เป็นกำลังใจให้ครับ อย่าคิดมากนะครับ ทุกสิ่งไม่เที่ยงครับ

จากคุณ : DragonV - [ 7 มิ.ย. 49 08:46:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20

สู้ๆครับ (พูดง่ายครับ แต่ทำยาก แต่ก็ไม่มีอะไรที่เกินความตั้งใจจริงครับ)

[คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง]

จากคุณ : DragonV - [ 7 มิ.ย. 49 08:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21

เคยได้ฟังแนวคิดของคุณ ฐิตินาถที่มาออกรายการเจาะใจครับ ชอบจัง
เธอบอกว่า "บางคนทำตัวเป็นน้ำที่ไม่เคยเต็มแก้ว คือไม่รู้จักพอ บางคนทำตัวเป็นน้ำล้น แต่ที่สำคัญ อยู่ที่ขนาดของแก้วน้ำของเราต่างหาก . . . "

----------------------------------------------

ไปฟังเสียงสัมภาษณ์คุณ ฐิตินาถ ณ พัทลุง ออก รายการเจาะใจ ทางTV ช่อง5
เมื่อ 19 พค. ที่ผ่านมา กันครับ

ตอนที่1 http://dhamma.atspace.com/jorjai1.htm
ตอนที่2 http://dhamma.atspace.com/jorjai2.htm
ตอนที่3 http://dhamma.atspace.com/jorjai3.htm

จากคุณ : ยิ้ม (มะลิ บาน บาน) - [ 7 มิ.ย. 49 08:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22

เป็นกำลังใจให้ครับ smile

จากคุณ : DARINGYOUSENDMEHOME - [ 7 มิ.ย. 49 08:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23

บทความบางส่วนจากหนังสือเข็มทิศชีวิตครับ

ผมว่าน่าจะโดนใจ คุณจขกท. น้า.. .

http://larndham.net/index.php?s=f1dd8c0a03f2583670e761d3dd4b30aa&showtopic=14466&st=0
แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 08:59:41

จากคุณ : ยิ้ม (มะลิ บาน บาน) - [ 7 มิ.ย. 49 08:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24

คนเรามีอุปสรรค คือการพิสูจน์คุณค่าของคน

เห็นหลายคนในประเทศนี้ก็เคยทำธุรกิจล้มเหลวมาแล้วกันทั้งนั้น เช่น UCOM ที่เป็นหนี้มหาศาลมาสองรอบ ก็ยังทำธุรกิจได้ คุณหน้าเลี่ยมก็เคยเป็นหนี้เกือบจะไปแล้วก็มี
และอีกหลายคนครับ

อย่าท้อแท้ครับ
ทุกอย่างมีทางแก้ไขเสมอครับ

จากคุณ : Myth&Miracle - [ 7 มิ.ย. 49 09:07:32 ]

ความคิดเห็นที่ 25

เป็นกำลังใจให้นะคะ

สู้ต่อไปค่ะ.....

จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 7 มิ.ย. 49 09:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26

---- ผมชอบอ่านกระทู้ในนี้เพราะ คนตอบกระทู้ในนี้แหละครับ ----

ขอให้กำลังใจครับ สู้สู้

จากคุณ : BPC - [ 7 มิ.ย. 49 09:17:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27

ผมผ่านวิกฤติเมื่อรอบที่แล้วเพราะประหยัดก่อนหน้า ไม่ฟุ่มเฟือยเหมือนเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ เพราะเชือว่าเป็นลูกจ้างบริษัทฯไม่มั่นคง แล้วก็จริง บริษัทเลิกจ้าง (ตอนนี้มันกำลังจะหวนคืนกลับมาอีก) ทำอะไรหลายอย่างในช่วงที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยดี ยังมีหลายๆ คนเป็นอย่างเราอยู่ครับ ไม่ตาย ไม่โต แต่แก่ลงทุกวัน เศรษฐกิจพอเพียงดีที่สุดแล้ว สอนลูก สอนหลาน สอนเหลนได้เลย

จากคุณ : wat_siri - [ 7 มิ.ย. 49 09:44:18 ]

ความคิดเห็นที่ 28

vote ครับ

คนไม่เคยล้ม คือคนไม่เคยยืน หรือคนไม่กล้ายืน

เมื่อล้มได้ ก็ยืนขึ้นมาใหม่ได้ ซึ่งย่อมแข็งแกร่งกว่าครั้งแรก เพราะประสบการณ์ จะสอนคุณให้ระวัง มากขึ้นกว่าเดิม

กำลังใจเติมเข้าไปครับ บวกกับทำสติให้ผ่องใส หนทางดีๆ จะมาสู่ผู้ที่มีสติ ปัญญา ที่สว่าง สะอาด สงบ

จากคุณ : หนุมานมาเอง - [ 7 มิ.ย. 49 10:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29

หัวใจพ่อค้า คือไม่รู้จักพอ
จงทิ้งมันไปก่อน แล้ววันนี้รู้จัก คำว่าพอเพียง
ไม่ใช่ล้มน่ะ หาเหตุให้เจอก่อน วันนั้นเงินเดือนเป็น
แสนมีความสุขอยู่กับอะไร วันนี้เงินเดือน 5000 บาท ความสุขอยู่ตรงไหน คุณมีโอกาศดีกว่าคนอื่นอีกมากมาย แบกปูน โปกตึก ค่าใช้จ่ายไปวันๆๆ เงินไม่ถึง 5000 บาท เขาไม่มีโอกาศได้กำลังใจจากคนอื่นมากมาย เท่ากับคุณ เข้า web คิดให้ดีเป็นกำลังใจ

จากคุณ : angthongmen - [ 7 มิ.ย. 49 10:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30

#8

บันทัดสุดท้าย เขียนให้คิดได้ดีนะครับ

จากคุณ : 001 - [ 7 มิ.ย. 49 10:34:43 A:58.9.136.169 X: TicketID:028690 ]

ความคิดเห็นที่ 31

ขอบคุณ คุณฮัทสุโมโมะ ที่เอาความล้มเหลวมาเล่าให้ฟัง

ขอบคุณ ความเห็นดี ๆ ที่สร้างสรร

ขอบคุณ ลิงค์ของคุณหมอGABLIEL ภาพไม่กี่ภาพ กลับให้ความรู้สึกที่เข้มแข็ง

คิดว่ากระทู้นี้เป็นจุดเริ่มต้นความสำเร็จของคุณฮัทสุโมโมะ และคนที่กำลังล้ม

ขอบคุณ

จากคุณ : SeizedTheDay - [ 7 มิ.ย. 49 11:03:01 A:124.120.76.246 X: TicketID:109035 ]

ความคิดเห็นที่ 32

คห.16 --- คุณ sung นับถือจริงๆ....

จากคุณ : Mr.Zack - [ 7 มิ.ย. 49 12:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 33

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้...สู้...สู้

จากคุณ : คุณดี. ซี. - [ 7 มิ.ย. 49 13:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34

คุณอายุยังน้อยอยู่ ยังมีเวลาสู้อีกเยอะครับ พยายามเข้านะ

จากคุณ : The Ghost Buster - [ 7 มิ.ย. 49 13:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 35

"แต่ทุกวันนี้มีเงินเก็บหักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้วแค่ประมาณเดือนละ 5,000 "

ปีหนึ่งก็น่าจะเก็บได้ 12*5000 = 60000 บาท :)

ผมว่าดีกว่า คนไทยครึ่งประเทศแล้วล่ะครับ :)

+ ประสบการณ์ที่เคยล้มอีก 1 ครั้ง (ถ้าได้เรียนรู้มัน อันนี้มีค่ามากยิ่งนัก สำหรับคนอายุ 27 ปี:)

ผมเคยเปิดและปิดกิจการมา 3-4 ครั้งแล้ว (ไม่ใช้คำว่าเลิกนะครับ :) กิจการตัวหลัง ๆ ก็จะแข็งแกร่ง ขึ้น เรื่อย ๆ :)

ปีที่แล้ว ปิด 1 บริษัท เปิด->ปิด 1 ร้านค้า และ เปิด 1 ธุรกิจ :)

ขอให้กระแสเงินสดยังเป็นบวกอยู่ทุกเดือนก็พอใจแล้วครับ :)

สรุปว่า ดูรูป คุณหมอ GABLIEL แล้วอึ่งครับ :)

จากคุณ : BeSmile - [ 7 มิ.ย. 49 13:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 36

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆมากมายเลยค่ะ แล้วก็รู้สึกดีขึ้นด้วย จากวันนี้ก็จะสู้ต่อไปค่ะ เมื่อคืนยอมรับว่าฟุ้งซ่านมากถึงขนาดคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่กลัวคนข้างหลังจะเสียใจ คือส่วนตัวแล้วมักจะถูกพ่อแม่เอาไปเปรียบเทียบกับน้องที่ประสบความสำเร็จ หรือเอาไปเปรียบกับลูกเพื่อนพ่อหรือคนนั้นคนนี้ที่ได้เงินเดือนมากมาย

เลยรู้สึกว่าตัวเองอายุมากแล้ว เวลาสำหรับการแก้ตัวก็คงเหลือลงเรื่อยๆ และยอมรับด้วยค่ะว่ากิเลสหนา ยังลืมอดีตที่มีชีวิตค่อนข้างหรูหราไม่ลง แต่จากนี้จะอ่านหนังสือธรรมะมากๆค่ะ และจะสู้ต่อไป ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ

จากคุณ : ฮัทสุโมโมะ - [ 7 มิ.ย. 49 14:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37

โหวดให้ค่ะ

อ่านๆแล้วทำให้อยากให้กำลังใจคุณ ฮัทสุโมโมะ ขอให้สู้ค่ะ
คุณ ฮัทสุโมโมะ อายุยังน้อย ยังอนาคตไปได้อีกไกล
ที่สำคัญคือมีคุณพ่อคุณแม่ที่ต่างต้องดูแลกันและกัน
พ่อแม่ต่างมองความเป็นไป มองความสำเร็จอยู่ใกล้ๆเราไม่เคยห่าง
พร้อมยื่นมือมาช่วยเมื่อลูกล้ม ความเจ็บปวดที่ลูกได้รับท่านมีไม่น้อยกว่าลูกเลย
คอยให้กำลังใจทางอ้อม ให้ลูกเรียนรู้บทเรียนด้วยตนเอง
ทั้งๆที่ใจพ่อแม่นั้นปวดร้าวไม่แพ้กัน

ปัญหาชีวิต ทุกคนล้วนแล้วต่างมีเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตกันทั้งนั้น
เป็นบทเรียน ที่จะทำให้วันข้างหน้าชนะอุปสรรคทั้งปวงได้

ดิฉันค้าขายมานาน สิ่งยั่วเย้ามาตามทีวีเพราะดูทุกวัน ตอนขายของก็ไม่เคยคิดว่าหุ้นคืออะไร
วังวนชีวิตกระมังจึงพัดพาให้เข้ามาลงทุนในหุ้น เริ่มสนใจเพราะมีเซลล์ที่มาขายของพูดเข้าหูบ่อยๆ

ช่วงนั้นฝากแบ้งค์ดอกงาม แต่ลงทุนในหุ้นงามกว่า อายุ37ปีค้าขายมา22ปี ค้าขายช่วยแม่อายุแค่15ปีเท่านั้น
ความรู้น้อย ค้าขายทำอย่างไรก็ไม่มีทางรวย ช่วงนั้นหุ้นบูมมากปี2533ก็โดดเข้าเป็นนักลงทุนเต็มตัว
เพราะมีคนมาเช่าบ้านเปิดซุปเปอร์มาเก็ต เลยให้เขาเช่าไม่ค้าขายแล้ว
มีความสุขกับการท่องเที่ยว การทานอาหารนอกบ้าน

หันมาลงทุนกับตลาดหุ้นอย่างเดียว
ประสบการณ์ไม่มี ซื้อแต่หุ้นที่เขาปั่นสูงๆ คิดแต่ว่าจะไปอีกเลยต้องถือๆก็ตกเลยไม่กล้าขาย
จากน้อยไปหามาก ยิ่งลงทุนเงินออมยิ่งหาย จนมาปี36-37นี่แหละเขาปิดธนาคารและบริษัทเงินทุน
โดนกะเขาด้วย เพราะเล่นทั้งแบ้งค์ไฟแน๊นท์ เขาปิด56 เราโดนซะ9แห่ง

และก็มีตามมาอีกในหมวดอสังหา ได้ใบหุ้นมาเชยชมรวม13ใบ
ไม่รู้โลกเราเบาหรือตัวเราเบา ชีวิตแคว้งคว้าง ไม่มีอะไรแล้ว
เงิน2ล้าน2แสนหายไปกับสายลม สมัยนั้นเงินใหญ่มาก
ชีวิตที่เหลืออยู่ จะมีความหมายอะไร...

การลงทุนในหุ้น เหมือนการพนันเราดีๆนี่เอง
เป็นกรรม..ของแม่ ที่มีลูกอย่างดิฉัน
ช่วงนั้นคิดไม่ตก มีแต่ความตายอยู่ในสมองเท่านั้น
ไม่ใช่ใครจะมาปลอบแล้วหาย...
น้ำตา..ไม่มีเพราะ ใจมันร้องไห้แทน

ฝันก็ไม่ใช่ เห็นคนอื่นเขาเดินไปมาร่าเริงแจ่มใส
เห็นแม่ร้องไห้ น้องๆไม่กล้าคุยด้วย พวกเขาทุกข์ที่เห็นเราทุกข์จนเป็นใบ้
พวกเขาคงปวดใจมาก ทุกคนรักและเป็นห่วง เราคนเดียวที่ไม่ดี
ทำให้คนในบ้านไม่มีความสุข ช่วงนั้นดิฉันไม่รู้รสชาติอาหารที่กินเข้าไป

พอเรากลุ้ม เราจะลืมคิดถึงคนรอบข้าง แม่ผอมลง
จับมือแม่ว่า หนูจะเริ่มต้นใหม่ จะลืมสิ่งที่ผิดพลาดไปให้เป็นบทเรียน
แม่ปลอบว่า เงินทองหาใหม่ได้ทุกเมื่อ แต่อย่าเสียกำลังใจนะลูก
ทุกคนหวังพึ่งลูก อย่าทิ้งแม่และน้อง..

คำพูดของแม่ ..ฝังอยู่ในความทรงจำจนทุกวันนี้
พลังชีวิตที่เหลือของดิฉัน อยู่ที่คำพูดของแม่ที่เอ่ยในวันนั้น
ช่วงนั้นก็40กว่าแล้ว ทำอะไรก็คงลำบาก เศรษฐกิจดีก็ดีใจเอาเงินก้นถุงมาลง
ยังพอมีกำไรกับการเปลี่ยนแปลงบ้าง เรียนรู้ในการลงทุนไปเรื่อยๆ

ได้เข้ามาเรียนรู้พูดคุยในเว็บบอร์ดเกี่ยวกับการลงทุนเมื่อต้นปี2543
เป็นประสบการณ์ที่มหัศจรรย์มาก การอ่านการคุยในเว็บบอร์ดให้ความรู้ดีจริงๆ
เพื่อนๆต่างเผื่อแผ่หาข้อมูลข่าวสารหุ้นมาให้อ่าน ดิฉันอ่านอย่างเดียว

พิมพ์ไม่เป็น ก็เพื่อนๆในเว็บนี่แหละสอนๆจนทำได้หมดทุกอย่าง
ไม่ต้องมีพื้นฐาน แต่ได้กำลังใจจากการได้พูดคุย ได้สัมผัสความเอื้ออาทรที่ต่างมอบให้
อ่านประสบการณ์ของทุกๆคน ทั้งหุ้นและสิ่งที่ผ่านมาของทุกๆคน

ทำให้ดิฉันรู้จักการซื้อหุ้นมา แล้วต้องตื่นตัว อย่ามองว่าดีแง่เดียว
ก่อนหน้านี้เคยมีนิสัยซื้อหุ้นมาเก็บ แต่จากการเรียนรู้ คือมีกำไรต้องขาย
ได้เรียนรู้จากการขายแล้วเอาทุนเก็บขึ้น เอากำไรลงทุนแทน แต่นั้นมามีเงินเก็บฝากเพิ่มขึ้น
ซึ่งก่อนหน้านี้มีแต่ทุ่มลงไป บางครั้งเอากำไรเก็บเพราะได้น้อยแต่เอาทุนเล่นแทน

เข้ามาในตลาดหุ้นเพิ่งจะตาสว่างจากข้อคิดของคุณ คลายเครียด นี่แหละที่สามารถเอาส่วนต่างนี้ออกมาได้
บางครั้งอยากได้หุ้นใหม่ใจจะขาด จำคำพูดที่ประทับใจข้อนี้คือ
ไม่นำเงินเก็บมาเล่น ต้องขายหุ้นเก่าไปได้จึงซื้อหุ้นใหม่ได้

ทุกวันนี้อายุมากแล้ว ลงทุนเพื่อให้สมองได้ใช้งาน ไม่คิดอย่างอื่นให้ฟุ้งซ่าน
ก็สนุกไปวันๆ ไม่งั้นจะหันมาสนใจทุกข์ที่เกิดจากสุขภาพร่างกาย
มีความสุขไปวันๆเพราะอนาคตก็คงไม่มีอะไรตื่นเต้นหรือมากมายไปกว่านี้

คุณ ฮัทสุโมโมะ ต้องเข้มแข็ง ไม่มีอะไรๆได้มาง่ายๆและฟรีๆ
ทุกอย่างต้องอาศัยความอดทนแลกมา จังหวะชีวิตเมื่อมาถึงแล้วขอเพียงมีกำลังใจจะทำสำเร็จทุกประการ
ขอให้คุณมีโชคลาภและก้าวหน้าสมดังปรารถนาค่ะ

จากคุณ : สุเกียง - [ 7 มิ.ย. 49 15:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38

คุณ ฮัทสุโมโมะ อย่าคิดมากนะคะ
พ่อแม่ทุกคนรักลูกเท่ากันหมด ลูกคนไหนเก่งก็ชม
ลูกคนไหนอ่อนแอ พ่อแม่นี่แหละห่วงใยมากที่สุด
พร้อมจะปกป้องลูกที่ช่วยตัวเองไม่ได้เสมอ

พี่น้องก็เช่นกัน เวลายังมาไม่ถึงเท่านั้น
สู้กับเสือ ก็มีแต่พี่น้องเท่านั้นที่เข้าสู้ช่วยเหลือกัน
คนอื่นเขาเผ่นหนีหายไม่เห็นตัว ..
ทุกคนยังต้องเรียนรู้และต้องศึกษาแม้กระทั่งใจตัวเองด้วย

ขอให้ผ่านพ้นวันนี้ไปได้ วันข้างหน้าค่อยๆแก้ทีละจุด
"พันคนทุกข์พันอย่าง
ไม่มีใครทุกข์เรื่องเดียวกัน"
ข้อคิดจากคุณ endophine (คุณ คลายเครียด ค่ะ)

แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 15:57:30

จากคุณ : สุเกียง - [ 7 มิ.ย. 49 15:33:32 ]

ความคิดเห็นที่ 39

เรื่องฆ่าตัวตายอย่าคิดอีกเด็ดขาดนะครับ ถ้าผมเป็นพ่อแล้วลูกสาวฆ่าตัวตาย ผมนึกไม่ออกเลยครับว่าผมจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไง

โลกมีไว้เหยียบครับ ไม่ได้มีไว้แบก

จากคุณ : ก้อนหิน MBA - [ 7 มิ.ย. 49 16:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40

เป็น อนิจจังครับ ปล่อยวางซะ ไม่ยึดติด คิดซะว่าเป็นเรื่องธรรมดา(ผม ใช้คำนี้สอนตัวเอง อยู่เสมอ)มีเกิดก็มีดับ มีได้ก็มีเสีย มีรวยก็มีจน มันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกขณะ ไม่มีใครที่รวยแล้วรวยเลย หรือจนแล้วไม่มีทางรวย เป็นแน่ อาจไม่ใช่เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ ก็ต้องซักวันหนึ่ง ทำใจให้สบาย เดี๋ยวก็เกิดปัญญา คิด หาทางออกได้เองละครับ ลองสมมติว่าคุณมองดูโลกนี้จากนอกโลกนะ คุณเห็นคนที่มีทุกข์มากมายเลย กะจัดกะจายเต็มไปหมด คุณก็จะเห็นปัญหาของตัวเองนั้นเล็ก จิ๊ดเดี๋ยว สู้ต่อไปนะครับ ......

จากคุณ : บ้านดิน - [ 7 มิ.ย. 49 16:47:53 A:124.121.6.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41

มาเป็นกำลังใจให้ครับ อ่านแล้วรู้สึกดี ได้รับพลังชีวิตเพิ่มขึ้นอีก ขอบคุณสำหรับทุก ๆ คำตอบ ด้วยคนครับ

จากคุณ : ผลึกอำพัน - [ 7 มิ.ย. 49 17:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 42

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ กลับเข้ามาอ่านกระทู้นี้อีกรอบ อ่านแล้วได้กำลังใจขึ้นเยอะเลย เอาล่ะพรุ่งนี้จะตื่นแต่เช้ามาสู้กับปัญหาทุกอย่างอีกครั้ง มาคิดดูแล้วปัญหาของตัวเองนี่ช่างน้อยนิดเสียเหลือเกินถ้าเทียบกับใครหลายคน มองในแง่ดีเรายังโชคดีที่ไม่ได้ไปกู้ bank หรือกู้นอกระบบ เลยไม่มีดอกเบี้ยและไม่มี dead line ว่าจะต้องคืนเมื่อไหร่

รู้สึกประทับใจกับคนในบอร์ดมากๆค่ะ ไม่ได้คาดไว้เลยว่าจะมีคนมาตอบเยอะขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ

จากคุณ : ฮัทสุโมโมะ - [ 7 มิ.ย. 49 19:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43

การเป็นเจ้าหนี้นั้นทุกข์กว่าลูกหนี้
ไม่ต้องพูดถึงพวกธนาคารเพราะ เขาเป็นแค่ตัวกลาง
เจ้าหนี้ที่สะสมมาด้วยความ ขยัน-ประหยัด-ซื่อสัตย์—อดทน จนเป็นสายเลือด Scoth
เวลาถูกลูกหนี้เบี้ยว มีการ เหมือนคนบ้า
ส่วนลูกหนี้ เวลาเสียก็หลบไป เลียแผล แล้วปัญหาจะมีทางออกเสมอเมื่อเวลาผ่านไป
ช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่โอกาส และสภาพแวดล้อม
เห็นเดินลูกหนี้ NPL เดินขายแซนวิส ตามป้ายรถเมล์เพียงสี่ห้าปี มีเงินกลับมาเล่นหุ้นเป็นร้อยล้าน
เคยเห็นที่โวยวายไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย เพียงห้าปี ไถ่ถอนโรงงานหมื่นล้าน กลายเป็นเจ้าของโรงงานที่ไม่มีต้นทุน
และที่มันที่สุดขนาดถูกฟ้องล้มละลายยังกลับมาไล่รัฐบาล จนเอียงกระเท่เล่ห์
ในทางตรงข้าม เจ้าหนี้ที่ว่าเจ๋ง ๆ วันดีคืนดี กลายเป็นลูกจ้างของต่างชาติ
บางรายอายุร่วมร้อยถูกแบกขึ้นศาล ทุกอาทิตย์ ด้วยความสมเพช
ทั้งหมดนี้มันมาแต่กรรมเก่า ก็แล้วกัน

จากคุณ : คนเคยล้มแต่ยังไม่ละลาย - [ 7 มิ.ย. 49 20:03:10 A:124.120.133.101 X: TicketID:024419 ]

ความคิดเห็นที่ 44

เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้

จากคุณ : MK_RED - [ 7 มิ.ย. 49 20:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 45

ความคับแค้นครั้งนี้ จะแปรเปลี่ยนเป็นพลัง ให้กล้าแกร่งดุจดัง พายุโหม เราจะลุกขึ้นสู้ เราจะยอมสู้ตาย แม้ชีวาวางวาย เราก็จะพลี เพลงหงาคาราวานครับ

จากคุณ : ไฟบินเข้าแมงเม่า - [ 7 มิ.ย. 49 20:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 46

man ... เข้ามาล้มลุกดู

จากคุณ : Mr. Fusion - [ 7 มิ.ย. 49 20:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 47

ดิฉันก็เคยล้มเหมือนกันค่ะ
เริ่มต้นมีรุ่นน้องสามีชวนไปเปิดบริษัท ตอนนั้นสามีทำงานมีเงินเดือนสูง และดิฉันก็เปลี่ยนงานและเพิ่งได้งานที่บริษัทมือถือแห่งหนึ่งแต่ยังไม่ได้เริ่มทำงาน เมื่อมีคนมาชวนเช่นนี้ ดิฉันและสามีเห็นว่ามันดูตรงกับเราก็เลยตกลงใจทำ ต่อมาก็มีเพื่อนสามีมาหุ้นด้วย และดิฉันก็มีหุ้นเพียง 25% เท่านั้น
ดิฉันลาออกจากงานมาเป็นคน Operate บริษัท (ซึ่งต่อมาสามีก็ลาออกมาทำด้วยเพราะต้องการช่วยดิฉัน) เราผลิตสินค้าเอง ขายเอง ออกติดตั้งเอง เรียกว่าทำเองทุกอย่าง ไม่มีผู้ถือหุ้นมาช่วยสักคน เราออกรถมาเองเพื่อ support งานของบริษัท เรียกว่าเราทุ่มเทเต็มร้อยเพื่อสร้างบริษัทนี้ โดยเริ่มจากคนเพียง 2 คน จนมี 10 คนในประมาณปีที่ 3 ซึ่งตอนนั้นผู้ถือหุ้นก็เริ่มเข้ามานั่งทำงานด้วยเหตุผลว่า "บริษัทมั่นคงแล้ว"
แต่ท้ายสุดด้วยกลไกตลาดทำให้บริษัทเริ่มอยู่ได้ยาก ดิฉันต้องเอาบ้านตัวเองไปทำ OD เพื่อหาเงินมาหมุน แต่ท้ายสุดดิฉันก็ตระหนักว่ามันไปไม่รอด ก็เริ่มบอกผู้ถือหุ้นว่าบริษัทไปไม่รอดนะ จะเอาอย่างไรดี จะกู้ยืมหรือจะปิด แล้วมันก็เหมือนระเบิดลงค่ะ ผู้ถือหุ้นรับไม่ได้ บอกว่ามันต้องกำไร ที่มันขาดทุนเนี่ย ดิฉันโกงหรือเปล่า!!! บอกตามตรงว่าดิฉันโกรธมาก ดิฉันลงเงินไปมากที่สุด เมื่อบริษัทขาดสภาพคล่อง ดิฉันต้องเอาบ้านไปจำนองทำ OD ต้องยืมเงินเพื่อน-แม่และน้องสาวมาหมุน แล้วดิฉันโกงตรงไหน ท้ายสุดเราทั้ง 2 คนยอมทิ้งทุกอย่าง ไปเริ่มใหม่จากศูนย์ ไม่มีงาน ไม่มีเงินเดือน มีหนี้สินเป็นล้านๆที่มาจากการทำบริษัทเดิม
วันนี้เราเริ่มต้นใหม่แล้ว โดยเอาเรื่องเก่ามาเป็นบทเรียนหนี้สินก็ค่อยๆผ่อนไป พยายามส่งให้ตรงเวลา เงินเดือนก็ไม่มีเหลือเก็บหรอกค่ะ ได้ใช้เดือนละ 5,000 เหมือนกัน แต่ก็พยายามทำตัวให้มีความสุข โดยคอยคิดทุกวันว่า เรายังมีสมอง มีโอกาส มีความหวัง และมีคนดีๆอยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจ แค่นี้ก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว
คุณจขกท.อย่าคิดมากเลยค่ะ ค่อยๆทำไปทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นเอง มีความหวังให้มากๆ ทำทุกอย่างให้เต็มที่ แต่อย่า load ตัวเองมากเกินไป ชีวิตเรามีค่ามากนัก ทำชีวิตให้มีความสุขดีกว่าค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 21:14:45
แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 21:13:35

จากคุณ : yhumo - [ 7 มิ.ย. 49 21:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 48

ขอเป็นกำลังใจด้วยคนครับ สู้สู้ครับ

จากคุณ : พ่อน้องไอซ์ - [ 7 มิ.ย. 49 21:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 49

เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ
มันเหมือนช่วงเราเป็นหวัดไม่สบาย
พอหายเดี๊ยวก็แข็งแรงกว่าเดิม

จากคุณ : REX-REX - [ 7 มิ.ย. 49 23:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 50

ผมอายุป่านนี้ยังไม่มีวาสนาจับเงินล้านเลย แต่คุณเคยแล้ว
ผมยังไม่เคยตั้งกิจการของตัวเองได้เลย แต่คุณเคยแล้ว
ผมถูกรีไทร์ เรียนหนังสือไม่จบปริญญาตรี
ไปสมัครงานที่ไหนไม่เคยได้ยินคำว่า เรารับคุณเข้าทำงาน นอกจาก เราจะติดต่อกลับไป
ผมยังไม่รู้เลยว่าเดือนนี้จะมีรายได้(ไม่ใช่กำไร)พอค่าน้ำค่าไฟรึเปล่า แต่คุณยังมีกำไร...มากกว่าเงินทั้งเดือนที่ผมหาได้ซะอีก

เพียงแต่ตอนนี้สิ่งที่คุณขาดก็คือ รอยยิ้มบนใบหน้า....อย่าท้อเด็ดขาดครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยอีกหนึ่ง

จากคุณ : Go2Better - [ 7 มิ.ย. 49 23:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 51

อยากอ่านกระทู้เก่าๆ ของ เฮียคลายเคลียดนะครับ ไม่รู้จะหาได้ที่ไหน

http://topicstock.pantip.com/sinthorn/topicstock/I3904545/I3904545.html

ประสบการณ์ของเพื่อนๆในเว็บ คือสิ่งที่มีค่าควรศึกษา
เป็นข้อเตือนใจที่ดี
ในอนาคตเป็นอย่างไรไม่อาจทราบได้ แต่เราได้เรียนรู้จากสิ่งที่เพื่อนเล่า..มา
เหมือนสิ่งที่พวกเราได้ผ่านมา เพียงแต่ยากนักที่จะอธิบาย
เป็นความเศร้าที่เก็บไว้อยู่ภายในใจคนเดียว
หากได้พบสิ่งยึดเหนื่อยที่มีแสงสว่างให้ยึดติดสักนิด
ก็เป็นความหวังหนึ่งของกำลังใจที่ยังเหลืออยู่
มิตรภาพที่ได้รับจากโลกไซเบอร์เปซนี้ ได้มาเพราะต่างมีบุญที่เคยร่วมกันมา
ทุกวันนี้ สภาพจิตใจมั่นคง มีแต่ความอิ่มเอิบ ไม่มีอะไรมาสั่นคลอนได้
หากมีก็เพียงเป็นวัยที่กำลังร่วงโรยเท่านั้น
ความสุขที่ได้รับอยู่ทุกวันนี้ จะไม่ถูกอดีตที่ผ่านมาแย่งไปอีกแล้ว
ค่าของคนอยู่ที่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด อนาคตก็ย่อมดีด้วย
อย่าท้อแท้ก่อนเรื่องราวมาถึง คิดว่าทุกอย่างไม่ยากเกินกำลัง
อดีตเคยทำได้ อนาคตจะยากกว่าได้อย่างไร

จากคุณ : สุเกียง - [ 7 มิ.ย. 49 23:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 52

เป็นกำลังใจให้นะครับ...หัวอกเดียวกัน...
ผมก็ไม่ต่างจากคุณหรอกครับ จากเจ้าของบริษัท เมื่ออายุเพียง 25-26 รายได้เดือนๆๆ ไม่เคยต่ำกว่าแสน ปัจจุบันอายุ 30 กว่าแล้ว จากวันนั้นถึงวันนี้ผมสูญไปไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน ทุกวันนี้เป็นลูกจ้างเขา แต่ก็ทำในตำแหน่งผู้บริหาร กินเงินเดือนประจำ 8หมื่นบาท รายจ่าย ดอกเบี้ยธนาคาร หนี้ที่กู้คนอื่นมาเดือนๆ ประมาณ 5 หมื่น ค่าใช้จ่ายอื่นๆ อีกรถยังไม่มีใช้เลย เมื่อก่อนเปลี่ยนเป็นว่าเล่น เดือนๆ แทบ ไม่เหลือ อดีตที่ใครๆ บอกให้ลืม มันลืมไม่ได้หรอก แต่อย่าไปคิดมากเลยถือซะว่าเรามีโอกาสทำอะไรตั้งหลายอย่าง คนอื่นยังไม่มีโอกาสเหมือนเรา จำใว้อย่าง "เวลาเราแย่ ให้พยายามมองคนที่แย่กว่า จะได้มีกำลังใจ" ...คนที่เคยล้ม ถ้าจะล้มอีกทีรับรองได้รู้ว่าควรจะล้มแบบใหนให้เจ็บน้อยที่สุด เหมือนนักบอล ทุกวันนี้ทำใจได้แล้ว ก็พยายามดิ้นตลอดเวลา วันหนึ่งต้องเป็นของเรา
ผมยังเชื่อแบบนั้นอยู่ เป็นกำลังใจให้ครับ...คุณยังถือว่าดีกว่าผมเยอะ

จากคุณ : � (DarkLife) - [ 8 มิ.ย. 49 00:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 53

ต่อ...เพราะผม เป็น NPL ทำธุรกรรมการเงินอะไรไม่ได้เลยจนกว่าจะใช้หนี้ Bank หมด...

จากคุณ : DarkLife - [ 8 มิ.ย. 49 00:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 54

ต้องล้มเสียก่อนถึงจะลุกขึ้นยืนได้
ตอนที่ผมล้ม ผมจำคำนี้จนขึ้นใจ
เคยมีคนพูดว่า
ในห้องเรียน มีบทเรียนก่อนถึงจะมีบททดสอบ
ในชีวิตจริง ต้องมีการทดสอบก่อน ถึงจะมีบทเรียน
กำลังใจที่คุณได้รับท่วมท้นในห้องนี้ ผมเชื่อว่าอีกไม่นาน
คุณจะกลับมาได้ดียิ่งกว่าเดิมครับ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ

จากคุณ : จอนฟอน - [ 8 มิ.ย. 49 00:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 55

ให้กำลังใจด้วยอีกคนนะคะ
บ้านเราก็เคยผ่านช่วงเวลาอย่างนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ
ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสเสมอค่ะ

จากคุณ : นู๋กำไร - [ 8 มิ.ย. 49 01:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 56

คุณเจ้าของกระทู้คงได้กำลังใจไปมากมายแล้ว
หวังว่าคงจะทำให้คุณมีพลังในตัวเองมากขึ้น
อุปสรรคก็เป็นเรื่องธรรมดาในการทำธุรกิจ ใครๆก็เจอกันมาแล้วทั้งนั้น
ถ้าวันนี้คุณมีพลัง เติมใจจนเต็ม ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับปัญหาตรงๆจริงจัง
เราเชื่อว่าคุณจะสามารถผ่าฟันไปได้ด้วยพลังอำนาจจากภายในตัวคุณเอง
ถ้าวันนี้คุณยังท้อแท้ จิตใจอ่อนแอ รู้สึกว่าพลาดไปครั้งนึงแล้วคือล้มเหลวทั้งชีวิต
ก็ไม่มีทางที่คุณจะกลับมายืนได้อีกครั้ง
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเราเอง

yanini
www.ThaiPersonalFinance.com

จากคุณ : yanini - [ 8 มิ.ย. 49 11:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 57

เมื่อผมเริ่มหาเงินเองได้ใหม่ ๆ เมื่ออายุได้ 22 ปี ผมจบการศึก ษา ม.3 ครับ ผมทำงานกินเงินเดือน เจ้านายผมเป็น Programmer ชาวอินเดีย ผมได้เงินเดือน 7000 บาท ทำทุกอย่างที่เขาใช้ให้ทำ ทั้งออกนอก Office ไปรับหน้าลูกค้า เวลา Program มีปัญหา ทั้งเป็น Sales ขายโปรแกรม ทำอยู่ได้ 6 เดือน ผมก็ออกมาทำกิจการของตัวเอง โดยขอเงินพ่อมา 50000 บาท (ห้าหมื่น) เพื่อมาเช่าร้านที่ Suanlum Night Bazaar โดยเอาสินค้าคุณแม่มาขาย ประคองมาได้ 6 เดือน ก็คืนคุณแม่ได้หมด สามารถตั้งตัวได้

ผ่านไป 2 ปี ทุกอย่างราบรื่น มีเครดิตในตลาดเป็นแสน หนทางปูด้วยกลีบกุหลาบ จับเงินเป็นเงิน จับทองเป็นทอง

แต่แล้ว เหมือนพระเจ้าจะกลั่นแกล้ง (แต่ท่านไม่ได้แกล้งหรอก ผมทำพลาดเอง) ช่วงเวลาแค่ 3 เดือน ผมกลับมาเป็นหนี้ 700000 - 800000 บาท รถเพิ่งผ่อนได้ 1 ปี ก็โดนยึด ช่วงนั้นผมมืดมนมาก บอกตรง ๆ ว่า ผมหาทางออกแทบไม่เจอ เคยได้ยินคำว่า "จะบ้าตาย" ใหมครับ ? ผมจะเป็นแบบนั้น จริง ๆ แต่ผมตั้งสติได้ เพราะมีแม่ คอยให้กำลังใจ มีเพื่อนยอมให้เล่นแชร์

จนมาได้เงินทุนก้อนใหม่ (ก็ประมาณ 60000 บาท) จากการเปียร์แชร์ หุ้นกับเพื่อน ไปเช่าร้านที่ พาหุรัด ทำได้ประมาณ 6 เดือน เริ่มจ่ายหนี้สินได้ มีเงินเก็บบ้าง ใช้หนี้บ้าง จนเริ่มประคองตัวได้ (อีกครั้งหนึ่ง) ก็มาจับงานตัวใหม่ ลูกค้าก็แสนดี จ่ายเช็คไม่เคยติดสปริง (จะมีบ้างก็ลืมเข้าบัญชี) ผ่านมาวันนี้ ณ เวลานี้ หนี้สินเหลือไม่ถึงแสน มีเงินเก็บพอสมควร พอที่จะสร้างเครคิต หลักล้าน ในตลาดได้ใหม่ เวลานี้ผมอายุได้ 28 ย่าง 29 ในเดือนสิงหาคมที่จะถึงนี้

อย่าท้อครับ กำลังใจนั้น สำคัญยิ่ง ผมเชื่อว่า คุณทำได้ครับ จะเป็นกำลังใจให้คุณครับ ทุกคนต้องมีพลาดด้วยกันทั้งนั้น ถึงจะ ประสบความสำเร็จได้

จากคุณ : ท้าวปากจัด - [ 8 มิ.ย. 49 15:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 58

เชื่อใหมครับว่า เจ้าของกระทู้ เขียนกระทู้นี้ขึ้นมา ทำให้ผมคิดถึงเหตุการณ์เก่า ๆ ที่เลวร้าย ที่เกิดขึ้นกับผม ในอดีต

ทำให้ผมน้ำตาใหลเลยครับ ผมจำวันนั้นได้ มันช่างเลวร้ายมาก ที่สุดในชีวิตเลย ก็ว่าได้ แต่ผมได้สาบานกับตัวเองไว้แล้วว่า

ผมจะไม่กลับไปเป็นอย่างนั้นอีกแล้ว

ขอเช็ดน้ำตาก่อนครับ

จากคุณ : ท้าวปากจัด - [ 8 มิ.ย. 49 15:31:22 ]

ความคิดเห็นที่ 59

ชีวิตก็แบบนี้ละครับมีขึ้นก็ต้องมีลง และอาจจะขึ้นใหม่อีกก็ได้ ดูอย่างผู้นำของเราก็เคยเป็นเหมือนกัน ตอนนี้เป็นอย่างไรก็อย่างที่ทราบ

จขกท อายุยังน้อย เชื่อว่าต้องประสพความสำเร็จอีกแน่นอน เพราะมีหลายคนอายุเท่าขึ้นยังหาเงินเองยังไม่เป็นเลย ฟันธงดีไหม

จากคุณ : ultraguy (Ultraguy) - [ 9 มิ.ย. 49 01:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 60

ผมเองตีราคาตัวเองไว้เพียง หนึ่งหมื่นล้าน เจ๊งแค่ไม่กี่พันล้าน ผมยังเหลืออีกเพียบ
ที่จริง ถ้ามีคนมาขอซื้อชีวิตผมด้วยเงินไทย แสนล้าน ผมก็ยังไม่ขายอยู่ดี ดังนั้น สิ่งมีค่าที่สุดก็ชีวิตผมเอง สิ่งอื่นๆเป็นเรื่องที่มาช่วยให้ชีวิตผมมีสีสันครับ

จากคุณ : trakulsom (trakulsom) - [ 9 มิ.ย. 49 15:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 61

เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าคิดมากค่ะ คุณอายุยังน้อย ประสบความสำเร็จแล้ว และก็ประสบความล้มเหลวมาแล้ว ถือว่า ชีวิตคุณคุ้มมากแล้วค่ะ คุณอายุ 27 ตอนนี้คุณมีเงินหลังหักค่าใช้จ่ายแล้ว เดือนละ 5000 บาท ดิฉันอายุ 38 แล้ว ดิฉันยังมีหนี้อยู่อีก 200,000 ยังไม่รู้ว่า จะจ่ายยังไงให้หมดเลยค่ะ แต่ชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไปค่ะ
เวลาเหนื่อย ให้มองคนที่แย่กว่าคุณไว้ ซึ่งมีอยู่มากมายในโลกค่ะ
สู้ ๆ นะคะ

จากคุณ : มาเป็นกำลังใจค่ะ (Ar-Fang) - [ 9 มิ.ย. 49 17:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 62

เข้ามาโหวตให้กระทู้นี้ครับ สู้ต่อไปนะครับ

จากคุณ : NeO_Vampire - [ 9 มิ.ย. 49 19:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 63

เป็นเรื่องแปลก ......แต่จริง

คนเรา มักไม่มีความสุข กับสิ่งที่ตัวเอง.....มีอยู่แล้ว

แต่มักเป็นทุกข์ กับสิ่งที่ตัวเอง......... ไม่มี หรือ อยากมี

---------
ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ
ซื้อหา สะสม แล้วยังไม่ได้อ่าน ไม่รู้กี่ร้อยเล่ม

ผมรู้สึก หงุดหงิดเล็กๆ เวลาเห็นกองหนังสือ
ซึ่งยังจัดระเบียบและเวลาในการอ่านไม่ลงตัว

แล้วก็ไปเดินเจอหนังสือที่อยากอ่านอีก

ในใจ ก็ต่อสู้กันตลอดว่า ซื้อทำไม ของ ที่มีอยู่ก็ยังไม่ได้อ่าน
อีกใจหนึ่ง ก็แย้งว่า ถ้าไม่ซื้อไว้ ก็อาจจะไม่ได้อ่านอีกเลย

แต่แล้วเช้าวันหนึ่ง ผมดูทีวี เกี่ยวกับโครงการ
อ่านหนังสืออัดใส่สื่อ เพื่อให้เป็นห้องสมุดเสียง
เพื่อคนตาบอด

เพื่อให้คนตาบอด ได้มีโอกาสเรียนรู้ได้กว้างขึ้น
เนื่องจาก หนังสืออักษรเบรลล์ ที่ให้เขาได้เรียนรู้นั้น
มันมีแคบมาก (เทียบกับ สื่อทั้งหมด ที่คนตาดีเรียนรู้ได้)

ผมรู้สึกว่า ผมโง่มากๆ ที่หลงลืมว่า
ตาดีๆ ที่มองเห็นอยู่ทุกวันนี้ มันมีค่าแค่ไหน

มันไม่ได้เป็นแค่ เรามองเห็นอะไร หรือ
อ่านหนังสืออะไร

แต่มันเป็นเครื่องมือ ที่ทำให้เราเรียนรู้อะไรได้ไม่สิ้นสุด
เหมือนกับที่คุณอ่านข้อความผมอยู่ตอนนี้

แต่ผมไม่ได้มีแค่ตา
ผมมีสมอง เป็นทั้งระบบประมวลผล และ หน่วยความจำ

ผมมีร่างกาย มีแขนขา อวัยวะต่างๆ

ซึ่งโดยรวมแล้ว มันคงมีค่า มากกว่า
วัตถุภายนอก ที่เราไขว่คว้านัก

---------
คำถาม

ทำไม เรา จึงไม่รู้จักหาความสุข กับ สิ่งที่เรา....มีอยู่
ทำไม เรา จึงต้องเป็นทุกข์ กับ สิ่งที่เรา.........ไม่มี
แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 07:07:16

จากคุณ : The Rounder - [ 10 มิ.ย. 49 06:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 64

เป็นกำลังใจให้คะ
บ้านเราก็เจอเหมือนกัน
ตอนนี้เริ่มฟื้นแล้วคะ
เดี๋ยวอะไร ๆ ก็ดีขึ้นเอง ยิ้มไว้ สู้ไว้คะ

จากคุณ : สาวเปรี้ยวหัวใจหวาน (channy211) - [ 10 มิ.ย. 49 18:33:04 ]

ความคิดเห็นที่ 65

ค่ะขอบคุณทุกคนอีกครั้งหนึ่งค่ะ ตอนนี้ตัวเองกำลังจะทำขนมไปขายที่ตลาดนัด เปิดเสาร์ อาทิตย์ช่วงดึก เป็นตลาดคล้ายกับจตุจักรที่กทมค่ะ ลงทุกน้อยมากค่ะ ทำเล็กๆกำไรได้วันละ 200 บาทก็พอใจแล้วค่ะ จะได้เอามาสมทบรวมกับรายได้หลัก

ถูกเพื่อน (ที่ติดหรู) คัดค้านหลายคนค่ะ เขาบอกจะไปขายของที่ตลาดทำไมไม่อายเขาเหรอ ตัวเองตอบว่าไม่ค่ะ กลัวอดตายมากกว่า อิอิ

จากคุณ : ฮัทสุโมโมะ - [ 10 มิ.ย. 49 20:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 66

ฮัทสุโมโมะ ผมเป็นกำลังใจให้นะ อยากทำอะไรทำไปเลยไม่ต้องไปสนใจเพื่อนๆที่ติดดหรูหรอก ทำไปทำมาร้านขนมเล็กๆอาจจะกลายเป็นร้านดังก็ได้ในอนาคตนะใครจะไปรู้ จำวันแรกที่คุณท้อได้มั๊ย ที่คุณตัดสินใจมาตั้งกระทู้ เคยคิดมั๊ยว่าจะมีเพื่อนมาให้กำลังใจมากขนาดนี้ อนาคตไม่แน่นอนหรอกคับ อะไรดีๆก็เกิดขึ้นได้เสมอกับคนดีๆ ฟ้าไม่ใจร้ายกับคนที่อดทนและตั้งใจสู้ตลอดไปหรอก

จากคุณ : no_lagging - [ 11 มิ.ย. 49 18:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 67

ขอเป็นกำลังใจ

ชีวิตขึ้นๆ ลงๆ สักวันทุกอย่างจะดีขึ้น

จากคุณ : หน้ากากแอ๊คชั่น - [ 12 มิ.ย. 49 02:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 68

เป็นกำลังใจให้คุณฮัทสุโมโมะนะคะ

ช่าย ล้มแล้วต้องสู้ต่อ ถึงคลื่นจะแรง เราต้องยืนเหนือคลื่นให้ได้ครับ
เราก็เป็นคนหนึ่ง กำลังจะกลับมาตั้งลำใหม่อีกครั้ง
ล้มได้ แต่อย่าท้อ ถ้าท้ออย่าถอย......

(ไปฟังบทเพลงจากรายการ คนเก่งหัวใจแกร่ง แล้วจะรู้ว่าคนที่สู้จนที่สุดน่ะ มีอยู่อีกเอยะ)

ใครมีเพลงช่วยเอาเป็นกำลังใจให้ จขกท หน่อยครับ

จากคุณ : Khun sun (Khun sun) - [ 12 มิ.ย. 49 09:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 69

อายุยังน้อยนะครับ คุณเป็นคนมีความตั้งใจสูงกว่าคนรุ่นเดียวกันหลายๆคน แต่จังหวะชีวิตยังไม่ดี พยายามต่อนะครับ คุณมีเลือดนักสู้อยู่แล้วนะ ผมคิดอย่างนั้น

จากคุณ : เถ้าแก่น้อย - [ 12 มิ.ย. 49 18:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 70

ลองอ่านหนังสือ "ล้มไปข้างหน้า"(Falling Forward)ของ John C. Maxwell.

จากคุณ : ISAIAH - [ 13 มิ.ย. 49 07:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 71

ขอรับประสบการณ์ของทุกท่าน เป็นบทเรียนในการกำหนดวิถีชีวิต

นับถือทุกท่าน

ใจยังไม่ล้ม ชีวิตจะต้องดำเนินต่อ ความสำเร็จจะกลับมา

จากคุณ : lopirap - [ 13 มิ.ย. 49 07:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 72

กลับมาอ่านอีกครั้ง ได้กำลังใจ จากเรื่องราวดีๆ อีกมากเลยครับ

---------------------------------------

ความคิดเห็นที่ 43 : (สปาย) อ้างอิง |

เคยได้อ่านบทสัมภาษณ์คุณ ฐิตินาถ ฯ จาก กายใจ
๒ มค. ๒๕๔๘

อาจมีคนสนใจอ่าน จึงนำมาเสนอครับ

== แผนที่ซีอีโอ ==

นงค์นาถ ห่านวิไล

>> ฐิตินาถ ณ พัทลุง Retire Young Retire Happy

"ได้ทดลองปฏิบัติธรรม พบว่า 'ใจ' กับความเจ็บปวดแยก
ออกจากกันได้ เวลานั่งสมาธิเราปวดขา ความปวดแยกออกไป
ใจส่วนใจ ใจเราจะไม่เจ็บปวด จนกว่าเราเผลอสติอยากบังคับ
ให้สิ่งต่างๆ เป็นไปอย่างใจเรา "

+++++++++++

ในวัย 35 ปีของ ฐิตินาถ ณ พัทลุง วันนี้เธอประกาศวางมือ
จากธุรกิจ ใช้ชีวิตกับ 'น้องทะเล' ลูกชายหนึ่งเดียวของเธอ
หลังจากสามีเสียชีวิตไปเมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา
การรีไทร์ (Retire) ของเธอ ไม่เพียงแต่หยุดทำงานเฉยๆ
แต่เธอได้ขายกิจการเวิร์คกิ้ง ไดมอนด์ และ โรงเรียนแฮปปี้คิดส์
มาเป็นคนเดินช้า เป็นคุณแม่ของลูก และเป็นวิทยากรบรรยาย
ธรรมะสำหรับคนทำงานในองค์กรรัฐ เอกชน และสถานปฏิบัติ
ธรรม รวมถึงเป็น 'ครูอ้อย' ของเด็กๆ ในหลักสูตรปฏิบัติธรรม

ธุรกิจเวิร์คกิ้ง ไดมอนด์ และกิจการโรงเรียนแฮปปี้คิดส์
กำลังไปได้ดี แต่เธอก็ตัดสินใจขายทิ้ง ด้วยเหตุผลที่ว่าขอทำ
ธุรกิจแบบพอเพียง มีเงินก้อนหนึ่งที่คิดว่ามากพอแก่การดำรง
ชีวิตและอยู่ได้สบายๆ ก็น่าจะใช้เวลาที่เหลือทำในสิ่งที่ตนเอง
ต้องการ เพราะเงินนั้นเป็นสิ่งจำเป็นช่วยให้ชีวิตมีความสะดวก
สบาย แต่เราสามารถจัดวิถีการทำงาน และการใช้ชีวิตที่จะช่วย
ให้เรามีความสุขโดยใช้เงินน้อยๆ ก็ได้

เธอจัดพอร์ตชีวิตโดยมองว่า คนคนหนึ่ง ต้องการความ
สะดวกสบายระดับหนึ่ง แต่มากไปกว่านั้น คือ ความสุข เพราะ
ฉะนั้นเราต้องเริ่มมีความสุขตั้งแต่วันนี้ เดี๋ยวนี้
แต่ความสุขในที่นี้ คือ ความสุขประณีต สุขใจ สุขกาย
ไม่ทุกข์ ตามหลักพุทธศาสนา

ขณะที่คนส่วนใหญ่ แม้จะมีเงินและทรัพย์สมบัติมากมาย
นับแสนล้าน แต่ก็รู้สึกว่ายังไม่พอ ต้องมีนั่น มีนี่ เปรียบเสมือนนํ้า
ในแก้วไม่มีวันเต็ม เพราะความอยากในใจของเราไม่เคยหยุด
แก้วของเราจะโตขึ้นเรื่อยๆ ไม่เคยพอ แต่ถ้าเรามีนํ้าอยู่ครึ่งแก้ว
แล้วสามารถลดขนาดของแก้วนํ้าลง จนเหลือเพียง 1 ใน 4 นํ้าที่
มีครึ่งแก้วก็จะล้นเกินอีกเท่าตัว เกินพอสำหรับเรา และพอที่จะ
แบ่งให้คนอื่น
เมื่อน้ำเต็มแล้วเราก็จะไม่ต้องวิ่งหานํ้ามาเติมอีก มีเวลา
เหลือให้ลูก ให้คนที่เรารัก ให้กับการพัฒนาจิตใจตัวเอง ให้กับ
สิ่งที่มีความหมายต่อชีวิตเราอย่างแท้จริง

"ต้องรู้จักพอเป็น มีแค่ไม่เดือดร้อนตลอดชีวิต และอ้อยมีลูก
แค่คนเดียว แล้วลูกก็เป็นเด็กพอเพียง ชอบการปฏิบัติธรรม
เหมือนกัน เราจึงไม่จำเป็นต้องวิ่งหาเงินไปเรื่อยๆ"

เธอเชื่อว่า มีเงินแล้วอาจเจอทางตัน ต้องหาเงินมากขึ้น
เรื่อยๆ เพิ่มความเครียด เพิ่มภาระ เบียดเบียนกระทบคนอื่น
มากขึ้น เพิ่มความกลัวในจิตใจมากขึ้น เพราะเงินที่มากเกินไป
จะสร้างปัญหามากกว่าตอนที่มีเงินน้อย ยิ่งมีมากก็ใช้มาก เข้า
ข่ายเสพติดเงิน ทำให้เป้าหมายของชีวิต ก็คือ การหาเงินให้
มากขึ้น ต้องทุ่มแรงกายแรงใจ สติ ปัญญา หาเงินมากกว่า
สิ่งที่มีความหมายกับชีวิตจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการดูแลครอบครัว
ดูแลคนที่เรารัก ละเลยต่อสุขภาพทั้งกายและใจ

"คนที่มองว่าเงินเป็นเป้าหมายสูงสุด ความสุขทั้งหมดของ
ชีวิตอยู่ที่เงิน พอหมดเงิน ก็หมดความสุข" ฐิตินาถ เชื่อเช่นนี้

ความเชื่อเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน ทว่าเธอเองได้
ปฏิบัติธรรมตามหลักพุทธศาสนา ซึ่งพระอาจารย์ปราโมทย์
ปาโมชโช มีเมตตาช่วยชี้นำทาง หลังจากเธอได้ปฏิบัติธรรม
มานาน 7 ปี

ฐิตินาถ เริ่มปฏิบัติธรรมหลังจากสามีเสียชีวิตกะทันหัน
ทิ้งหนี้ไว้ให้เกือบ 100 ล้านบาท ตอนนั้นลูกอายุไม่ถึงขวบ
ธุรกิจของเขา เธอเองก็ไม่เข้าใจ จะสานต่อก็คงยาก จะทำ
อย่างไรกับหนี้ก้อนโต รู้สึกเจ็บปวดจนแทบเอาชีวิตไม่รอด

จากนั้น ได้ทดลองปฏิบัติธรรม พบว่า 'ใจ' กับความเจ็บปวด
แยกออกจากกันได้ เวลานั่งสมาธิเราปวดขา ความปวดแยก
ออกไป ใจส่วนใจ ใจเราจะไม่เจ็บปวด จนกว่าเราเผลอสติ
อยากบังคับให้สิ่งต่างๆ เป็นไปอย่างใจเรา

การปฏิบัติธรรม ช่วยเธอได้ เพราะเธอใช้เวลา 3 ปี
สามารถใช้หนี้เกือบ 100 ล้านได้หมด โดยยึดหลักการ
ตัดอวัยวะรักษาชีวิต และ ทุกข์ตรงไหนวางตรงนั้น
หนักตรงไหน ปล่อยตรงนั้น อะไรที่เรารักษาไว้ไม่ได้ก็ปล่อย
มันไป อะไรที่เราเข้าใจก็ดูแลให้ดี

เธอยกตัวอย่างเรื่องลิงกำถั่วที่ล้วงมือเข้าไปในลูกมะพร้าว
หรือใส่ถั่วที่ลิงชอบไว้ในกะลา เจ้าลิงพอได้กลิ่นของชอบ
ก็วิ่งมาล้วงมือเข้าไปในลูกมะพร้าวหรือกะลา กำของโปรด
ของมันไว้แน่นแล้ว คราวนี้มันจะพบว่า พอจะดึงออกมา
กลับดึงออกมาไม่ได้ นั่งรอจนชาวสวนมาจับตัว ทั้งๆ ที่แค่
ปล่อยถั่วที่กำเอาไว้แน่นออก มือก็จะหลุดออกจากลูกมะพร้าว

ทุกข์ของเราก็เหมือนลิงกำถั่ว เปรียบเสมือนการกำ
ความคิด ความอยาก ยึดติดว่านี่ของเรา ต้องเป็นอย่างใจเรา
เอาไว้อย่างแน่นหนา
แต่สำหรับการแก้ปัญหาหนี้ของเธอ จะไม่กำถั่วแบบลิง
แต่ได้ปล่อยวาง เช่น คนซื้อที่ดิน อยากซื้อราคาเท่าไหร่เรา
ก็ขายใช้หนี้ โดยไม่เสียดายว่า ถ้าเก็บไว้จะต้องได้กำไรมาก
กว่านี้ เพราะโฟกัสไปตรงประเด็น "ต้องการใช้หนี้" จึงทำ
ทุกวิถีทางให้หนี้หมดโดยเร็ว

ทุกวันนี้ เธอเป็นคนไม่มีหนี้สิน แต่มีเงินไว้ใช้จ่ายสำหรับ
สองแม่ลูก เพียงพอไปตลอดชีวิต โดยไม่ต้องบริหารงาน
ธุรกิจที่เคร่งเครียดเหมือนในอดีต อาจเรียกว่า
Early Rich Early Retire หรือ Retire young Retire Happy

แต่ก่อนที่จะเดินมาถึงจุดนี้ เธอก็เหมือนคนปกติทั่วไป ที่
"ติดกับดักหนู" เช่นกัน เพียงแต่เธอสามารถหาทางออกจาก
กับดักได้ก่อนหลายๆ คน โดยกลับไปที่จุดเริ่มต้นของความ
สำเร็จ คือ
การฝึกใจให้มีคุณภาพ รู้ทันความรู้สึกนึกคิด รู้ว่ากำลัง
ทำอะไร เพื่ออะไร อย่างไร มีผลต่อคุณภาพชีวิตที่ดีของเรา
อย่างไร ทบทวนวิถีชีวิตที่เราต้องการ เปิดทางเลือกให้ตัวเอง
เปิดมุมมองให้กว้าง ไม่ติดกับบ้านหลังนี้ เมืองนี้ จนต้อง
แบกกองหนี้ แต่ต้องหาตัวเอง หาพรสวรรค์ และพรแสวง
ของตัวเองให้เจอ

ก่อนขายกิจการเธอก็ต้องทำงานหนักเช่นกัน การบริหาร
งานหลักๆ ที่เวิร์คกิ้ง ไดมอนด์ แม้เป็นร้านขายเพชรเล็กๆ มี
สาขาอยู่ในห้างสรรพสินค้า 3 สาขา ต่อมาขยายเป็น 6 สาขา
และขยายเป็น 9 แห่งในเวลาไม่กี่เดือน อาจกล่าวได้ว่าจาก
ฝีมือและแรงกายแรงใจที่ทุ่มเทให้ จนในที่สุดก็หยุดขยาย
เพื่อให้พนักงานได้มีเวลาลับสติปัญญาของตนเอง สามารถ
ไปฝึกสมาธิและปฏิบัติธรรม โดยไม่ต้องลางาน
ขณะที่การบริหารงานของเธอ ขณะนั้นเน้นองค์กรที่มี
ความสุข สามารถปรึกษากันได้ ทุกอย่างพูดคุยกันได้ ตั้งแต่
พนักงานส่งเอกสารจนถึงประธานบริษัท การตั้งเป้าหมาย
การขายก็ให้ตั้งเป้ากันเอง ขายเอง ทำให้ต่างคนต่างมี
ศรัทธาซึ่งกันและกัน เมื่อได้กำไรก็มาแบ่งกัน พอทุกคนรู้สึก
มีส่วนร่วมในบริษัท ไม่มีใครกดดันใคร งานก็จะออกมาดี

"อดีตลูกน้องบอกเลยว่า พี่อ้อยไม่ต้องทำงานก็ได้ เพราะ
ทุกวันนี้พี่อ้อยทำงานให้ทุกคนมีชีวิตที่ดี ทุกคนก็จะขยัน
ทำงาน ตั้งใจทำงานไม่สร้างปัญหา อ้อยมีเวลาไปทำบุญ
ไปสอนธรรมะให้คนทั่วประเทศ
แล้วเขาบอกว่าเขาได้บุญทุกวัน เขาโชคดีทุกวัน คนจะ
ชอบแซวอ้อยว่า บริษัทอ้อยเทวดาเลี้ยง คนเดินไปดูกี่ยี่ห้อ
มาจบที่ยี่ห้อของอ้อยทุกที ขายดีมากๆ พนักงานจึงได้
คอมมิชชั่นสูง อธิบายเป็นวิทยาศาสตร์ ก็คือ คนทำงานจะ
รู้สึกว่า เขามีคุณค่า เจ้านายและลูกน้องรักกัน บรรยากาศก็ดี
อยู่กันแบบพี่น้อง มีความสุข การทุ่มเทในงานก็จะมาโดย
อัตโนมัติ ร้านเพชรของเราก็เลยขายดี"

การทำธุรกิจในช่วงนั้น ทำให้เธอมีเงินเป็นกอบเป็นกำ
พอเป็นทุนรอนในการเดินบนเส้นทางธรรมะในวันนี้

จากคุณ : สปาย [ ตอบ: 24 มี.ค. 48 14:05 ] | | | ip:203.107.236.3

จากคุณ : มะลิ บาน บาน - [ 13 มิ.ย. 49 09:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 73

เป็นกำลังใจให้ค่ะ เดินหน้าต่อไปนะค่ะ

จากคุณ : onearth - [ 13 มิ.ย. 49 17:06:51 ]

ความคิดเห็นที่ 74

เป็นกำลังใจให้ครับ และขอขอบคุณทุกท่านที่แบ่งปัน
ประสบการณ์ เรื่องราว ที่มีค่า และเป็นประโยชน์ ให้
เป็นบทเรียนชีวิต แก่คนอื่นๆ ได้ศึกษาต่อไป ขอบคุณครับ

จากคุณ : Ap_Ni - [ 13 มิ.ย. 49 23:04:43 ]

ความคิดเห็นที่ 75

++++ flower ขอส่งกำลังใจและโหวตให้ครับ

"อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"

"ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ หาใช่ปริมาณของวัตถุก็หาไม่"

++++ ความโลภ(อยากได้ อยากมีมากๆ....โดยเปรียบเทียบกับสิ่งรอบข้าง)ทำให้เป็นทุกข์.....

จากคุณ : ลุค - [ 14 มิ.ย. 49 06:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 76

เป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งเสียงครับ

ขอบคุณครับ กับเรื่องราวที่เล่าผ่านมาทั้งหมด

อยากให้คนอื่นๆได้อ่านกันบ้างจัง

แล้วจะรู้ว่า ทุกข์ของเราอาจเป็นแค่ ขี้เล็บของคนอื่นมากนัก

จากคุณ : komy14 - [ 14 มิ.ย. 49 07:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 77

ผมก็เคยนอนร้องไห้เป็นหลายๆๆๆๆเดือนอยู่ครับ
อ่านแล้วจะร้องไห้ อาการคล้าย ๆ กันเลย

จากคุณ : Mr.DogGie - [ 14 มิ.ย. 49 11:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 78

ให้กำลังใจกับทุกคน คนเราต่างจากสัตว์ที่...เรามีสติปัญญา ความคิด การไต่ตรอง .... อะไรที่เกิดขึ้นมันมีเหตุและปัจจัย ถ้าเราวิเคราะห์อย่างละเอียดเราก้อรู้อะไรคือต้นหตุและอะไรที่เรามารถแก้ไขมันได้ ....ถ้าท้อแท้ ลองมองคนที่แย่กว่าเรา เรายังโชคดีกว่าเค้าเยอะ ... สู้ไม่ถอย นะค่ะ

จากคุณ : nunop - [ 14 มิ.ย. 49 12:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 79

ประสบการณ์สอนให้เราระวังมากขึ้น การใช้ชีวิตด้วยความประมาททำให้เราต้องเจ็บปวดมานักต่อนักแล้ว ดีใจที่ตอนนี้มีโฆษณาชีวิตที่พอเพียงของในหลวงทางทีวีบ่อยๆดูแล้วมีกำลังใจครับเห็นพ่อค้าขายปลาท่องโก๋มีภรรยาคอยป้อนน้ำอยู่ข้างๆ นี่แหละครับบางทีไม่ต้องมีมากแต่ถ้ารู้จักพอเพียงชีวิตก็เป็นสุขครับ เราหาส่วนเกินของชีวิตมากจนเกินไปจนบางทีรู้สึกว่าขาดมันไม่ได้ แต่เมือถึงวันหนึ่งเมื่อเสียมันไปถึงได้รู้ว่าบ่าของเราเบาขึ้นอีกเยอะ

จากคุณ : pocky_Dr - [ 14 มิ.ย. 49 14:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 80

มาให้กำลังใจอีกแรงค่ะ ให้เจ้าของกระทู้ และเพื่อนทุกคนที่กำลังประสบปัญหา

แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ

จากคุณ : แค่ผ่านมา (ดอกหญ้าในป่าคอนกรีต) - [ 14 มิ.ย. 49 15:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 81

เพิ่งอ่านหนังสือ "ไล่ตั้งจิ้น" ชีวประวัติคนจีนไต้หวัน แปล

เป็นไทย สำนักพิมพ์นานมี เขาเป็นลูกขอทานตาบอด แม่

และน้องชายปัญญาอ่อน (หนังสือขายดีมากพิมพ์หลาย

ครั้งแล้ว) ยังมีความอดทนสร้างตัวขึ้นมาได้อย่างเหลือ

เชื่อ จขกท. ไปลองอ่านดู พ่อตาบอดทั้งดุและโหด เขา

ยังรักพ่อและกตัญญู ฯลฯ อ่านแล้วอย่างนี้ก็มีในโลก

ด้วย

มาเสนอให้กำลังใจอีกคนครับ

จากคุณ : jinvet - [ 14 มิ.ย. 49 16:41:56 ]

ความคิดเห็นที่ 82

รู้สึกประทับใจ กับการสู้ของคุณ sung นะคะ ทำได้ไง ไม่น่าเชื่อ ว่าคุณจะสามารถสู้จนเหลือเงินได้ เพราะหนี้มากมายขนาดนั้น เพราะการไม่ย่อท้อนั่นเอง เรื่องของดิฉันนะคะ เฮ้อ!!!! พูดถึงแล้วเครียดค่ะ มาก ๆ เลย แต่พยายามทำตัวมีความสุขอยู่บนโลก เพื่อตอบแทนพระคุณแม่ ทำให้แม่มีความสุขที่สุด เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันมีแฟนเจอกันในเนตค่ะ จาก web ๆ นึง ตั้งแต่อยู่มหาลัยปี 4 คบกันทั้งหมด 4 ปี ดิฉันรักเค้า เรารักกัน มีแผนในอนาคตด้วยกันมากมาย เค้าทำงานต่างประเทศค่ะ ไปครั้งละ 12 เดือน กลับมาพักก้อประมาณ 4 - 5 เดือน เค้าขอดิฉันจดทะเบียนสมรส ดิฉันกลัวเค้าจะรู้สึกไม่ดีถ้าไม่จด ใจลึก ๆ อยากแต่งงานก่อน แล้วค่อยจด แต่เค้ายืนยันว่าปีหน้ากลับมาจากทำงานจะกลับมาแต่ง เพราะเค้าอยู่บ้านดิฉัน ดิฉันบอกแม่ว่ารักเค้าขอให้เค้าพักที่บ้าน ดิฉันจดทะเบียนแล้วก้อมั่นใจในความรัก และทุก ๆ อย่าง ทำงานทำเพื่อเค้าเพื่อครอบครัวเค้า สุดท้ายเค้ามีคนอื่นค่ะ คนอื่นคนนั้นคือเพื่อนเค้าเองสมัยมัธยม เค้ามาขอเลิกขอจดทะเบียนหย่า ดิฉันมีมอเตอร์ไซด์ใช้ ก้อมาทวงของคืนทุก ๆ อย่าง แต่บัตรเสริมของบัตรเครดิต ที่ดิฉันมีน่ะสิ เค้าเอาไปรูดใช้ มีหนี้มากกว่า 5 หมื่นบาท ก้อมิได้จ่ายคืนแต่อย่างใด และดิฉันก้อไปจดทะเบียนหย่าให้ ตอนจดแม่ และญาติพี่น้องไม่มีใครรู้เลย แต่ตอนหย่านี่สิคะ ดิฉันทำให้ผู้เป็นแม่เสียใจที่สุดในชีวิต ที่ทำไมถึงโง่อย่างนี้ไปจดทะเบียนกะเค้า สุดท้ายต้องมาลงเอยกับ คำว่า"นาง" ที่ไม่ได้แต่งงาน ไม่เท่านั้น ดิฉันถึงขนาดกินยาเกินขนาด เสียใจมาก ๆ อยู่พักนึง แต่แม่ร้องไห้ ดิฉันเลิกทำตัวงี่เง่า หันมาทำงานสู้มีชีวิตใหม่ และบอกกับตัวเองว่าจะต้องทำให้ดีที่สุด ดิฉันอยากเป็น sale เพราะคุณลักษณะเหมาะสมมาก จึงกู้เงินมาดาวน์รถ 1 แสนบาท และผ่อนรถอีก 1 คัน และหารายได้เพื่อจะจ่ายทุกอย่างได้อย่างปกติ ทั้ง ๆ ที่มีหนี้อยู่แล้ว 5 หมื่นบาท เงินกู้ 1 แสนบาท ดอกเบี้ย 7 หมื่นนะคะ เยอะมาก มาถึงทุกวันนี้ชีวิตดิฉันแย่มากกลับมาเครียดมาก ๆ อีกครั้ง ถ้าดิฉันไม่กลัวจนเกินไป ป่านนี้หนี้คงไม่สะสมจนเยอะขนาดนี้หรอกค่ะ ขนาดรายได้เดือนนึง 3 หมื่น ยังไม่พอกับหนี้เลยค่ะ รายการหนี้สินที่มีทั้งหมด
1.ผ่อนรถยนต์ เดือนละ 13,000 บาท เหลืออีก 2 ปี มีหนี้ค้างอยู่ 3 เดือน กำลังจะถูกยึดรถ
2.เงินกู้ดาวน์รถ ยอด 1 แสน ผ่อนเดือนละ 4,277 เหลืออีก 2 ปี มียอดค้างอยู่ 4 เดือน
3.อีซี่บาย ยอด 1 แสน ผ่อนเดือนละ 3,700 มียอดค้างอยู่ 4 เดือน ไม่หมดสักทีดอกเบี้ยสูง ยอดรวม 140000 แล้ว
4.อิออน ยอดรวม 37,000 ผ่อนเดือนละ 3,300 บาท มียอดค้างอยู่ 3 เดือนค่ะ
5.แคปปิตอน ok ยอด 37,000 ผ่อนอยู่เดือนละ 2,000 บาท เหลืออีก 1 ปี มียอดค้างอยู่ 4 เดือน
6.ธนาคารแสตนดารท์ชาร์ดเตอร์ ยอด 70,000 ผ่อนเดือนละ 1,800 ทั้งหมด 48 เดือน เพิ่งจ่ายเดือนแรก มียอดค้างอีก 2 เดือน
7.บัตรเครดิตธนาคารกรุงเทพ เต็มวงเงิน 3 หมื่น จ่าย 10% เดือน ละ 3,400 บาท
8.เงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา ยอด 150,000 บาท จ่ายไปแล้วแค่ 1 หมื่นบาทตั้งแต่จบมา
9.เงินกู้นอกระบบ รายละ 20,000 บาท ดอกร้อยละ 15 ต่อเดือน จ่ายดอกเบี้ยอยู่เดือนละ 3 พันบาท
10.เงินยืมพี่ที่ทำงาน ไม่คิดดอกเบี้ย มีแล้วคืน 12,000 บาท

รายจ่ายที่ต้องใช้ทุกเดือน
1.เงินเดือนที่ต้องให้แม่ใช้จ่ายทุกเดือน เดือนละ 2,500 บาท
2.ค่าน้ำค่าไฟฟ้า ค่าส่วนกลาง ค่าใช้จ่ายในบ้าน เดือนละ 1,500 บาท
3.ค่าน้ำมันรถยนต์ เดือนละไม่เกิน 4,000 บาท
ได้เงินเดือนเฉลี่ยเดือนละ 30,000 บาท
คิดดูนะคะ ว่าเยอะขนาดไหน ถึงขนาดเคยคิดจะทำอาชีพอย่าว่า เพื่อปลดหนี้ แล้วก้อทำไม่ได้ เพื่อนบอกให้ขายรถ ทำไม่ได้จิง ๆ ค่ะ งานที่ทำอยู่ต้องใช้รถ ถ้าไม่มีอาจจะได้เงินเดือนน้อยกว่านี้ แล้วถ้าขายรถนะคะ อุส่าห์ผ่อนมาแล้วตั้ง 3 แสน ถ้าขายขาดทุน ไม่ได้เงินแถมต้องจ่ายเพิ่มอีก เพราะจริง ๆ หนี้ทั้งหมดนี้มาจากการที่รายรับไม่เท่ากับรายจ่าย กลายเป็นไม่พอจ่ายสะสมมาเรื่อย ๆ บอกกับดอกเบี้ยที่เยอะมาก ๆ แต่ทุกวันนี้หรอคะ ก้อไม่ท้อนะคะ ได้มาทุกเดือนก้อพยายามจ่ายให้หมด เงินจะกินข้าววัน ๆ ยังไม่ค่อยมีเลยค่ะ น่าสงสาร แม่ก้อรู้นะคะ มักจะทำกับข้าวให้มากินที่ทำงานค่ะ ยังไงก้อต้องสู้ต่อไป เงินเดือนออกจ่ายที่จำเป็น ๆ เช่นค่างวดรถ นอกนั้นก้อค่อย ๆ ผ่อน แต่เรื่องกู้เงินเพิ่มไม่สนแล้วค่ะเข็ด ไม่มีจ่ายก้อคือไม่มี จะมาฟ้องหรือทำอะไรก้อต้องทำ พวกโทรมาทวงหนี้ก้อพูดต่าง ๆ นา ๆ ให้ไปกู้เงินมาจ่ายมั่ง ไม่มีทางค่ะ บทเรียนครั้งนี้ราคาแพงมากสำหรับดิฉัน ใช้หนี้หมดเมื่อไหร่ ดิฉันจะไม่ยอมเป็นหนี้ใครอีกเลยตลอดชีวิต ใครที่ไม่เคยมีหนี้อย่ามีนะคะ อย่าสร้างหนี้ ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง อย่าที่ในหลวงท่านมีดำรัสไว้ ดีแล้วค่ะ ปล. เพื่อน ๆ คนไหน หรือพี่น้องคนไหน มีงานพิเศษที่ดี ๆ บอกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ pattising_chu@yahoo.com

จากคุณ : chu - [ 15 มิ.ย. 49 16:28:33 A:202.142.199.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83

พี่ที่บ้านผมทำธุรกิจประกันวินาศภัยอยู่คับ คิดว่าน่าจะช่วยพี่ได้บ้าง ถ้าพี่มีหน้าร้านก็เอาป้ายไปติดก็พอคับ รายได้ก็พอควร ป้ายก็สองร้อยกว่าบาทคับ ได้ลูกค้าคนเดียวก็คืนทุนแล้ว ยังไงก็สู้ๆนะคับ toanana@hotmail.com

จากคุณ : toana - [ 15 มิ.ย. 49 20:53:57 ]

ความคิดเห็นที่ 84

แวะเข้ามาอ่านอีกรอบในวันที่รู้สึกอ่อนแอค่ะ อ่านแล้วก็รู้สึกคล้ายๆกับครั้งก่อน คือปัญหาของตัวเองช่างน้อยนิดเหลือเกินเมื่อเทียบกับคนหลายคน เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ โดยเฉพาะคุณ chu

จากคุณ : จขกท (ฮัทสุโมโมะ) - [ 15 มิ.ย. 49 22:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 85

อย่าท้อไปเลยเมื่อมีแบลคดี ครอบครัวคุณก็ท่าทางอบอุ่นมาก ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้เสมอ อย่ามองคนที่ดีกว่าเมื่อตอนล้ม เพราะจะท้อแท้ และอย่ามองคนที่แย่กว่าตอนรุ่งเรือง เพราะจะกลายเป็นคนดูถูกคน ยังไงก็อย่าท้อแท้นะค่ะ ถึงจะไม่รู้จักกันแต่ก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ บางข้อความในนี้ มีคนสอนมาอีกที เลยบอกต่อไม่ได้ตอกย้ำอะไร เพียงหวังว่าจะเป็นกำลังใจให้คุณได้บ้างนะค่ะ

จากคุณ : jumjune9856 - [ 15 มิ.ย. 49 23:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 86

ผมก็คนนึงที่ยังล้มอยู่ครับ แล้วยังไม่มีใครคอยพยุงอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าวันไหนจะได้ยืนขึ้นอีก แต่ก็ยังไม่ท้อนะครับ คิดเสมอว่าอย่างมากก็แค่อดตาย แค่ตาย อย่างน้อยผมก็ตายหลังจากได้สู้แล้ว ผมก็ภูมิใจครับ

จากคุณ : phoenixia - [ 16 มิ.ย. 49 09:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 87

แวบออกมาท่องโลก หลังจากหมกตัวอยู่แต่ที่ห้องสีลม มาเจอกระทู้นี้ ได้ใจครับ ยิ่งเห็นการให้กำลังใจโดยเล่าประสบการณ์ของหลายๆท่านแล้วนับถือครับ

ขอให้กำลังใจคุณฮัทสุโมโมะ ด้วยครับ

นกดื่มชา

จากคุณ : Jimmy Walker - [ 17 มิ.ย. 49 09:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 88

คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้น เบื้องบนกำลังทดสอบคุณอยู่ ว่าจะฝ่าได้ไหรือไม่

นิสัยนักสู้อย่างคุณต้องฝ่าได้แน่

พิสุจน์ให้ทุกคนรู้ว่า อุปสสรรคแล ความทุกข์ ทำให้คุณเรียนรู้ และมีชีวิตที่เต็มไปด้วยพุทธิปัญญา

เชื่อว่าคุณต้องผ่านขวากหนามในช่วงนี้ได้แน่นอนค่ะ

ให้ลังใจค่ะ

จากคุณ : โสมรัศมี - [ 18 มิ.ย. 49 14:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 89

เลี้ยง นายประชัยแห่ง tpi ล้มแรงกว่า หนี้สินมากกว่า ยังไม่ท้อเลยครับ...คนนี้เป็นตัวอย่างที่ดีเรื่องความไม่ท้อ..แต่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีในเรื่องการใช้ชีวิต ไม่สมควรเป็นเยี่ยงอย่างกับเยาวชนรุ่นใหม่ ...อิอิ เลี้ยง

จากคุณ : สุดโจ๋ว - [ 19 มิ.ย. 49 15:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 90

ที่ว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีในเรื่องการใช้ชีวิตนี้เป็นอย่างไรครับ ช่วยขยายความด้วยครับ อยากทราบเป็นความรุ้ครับ

ขอบคุณครับ

จากคุณ : นายทิว - [ 20 มิ.ย. 49 23:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 91

ชีวิตผมยังอยูในช่วงเริ่มต้นเรียนรู้ เป็นกำลังใจให้ละกันครับ

จากคุณ : Cy (CyberBiz) - [ 21 มิ.ย. 49 15:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 92

ตอนนี้กำลังเป็นเหมือนคุณ คิดซะว่ากำลังชดใช้กรรม และเป็นบทเรียนราคาแพง แต่ใช่ว่า ชีวิตทุกวันจะต้องทุกข์อย่างเดียว พยายามมองหาความสุขบนความทุกข์นั้น
อย่าก้มหน้ารับกรรม ให้เชิดหน้ารับกรรม เพราะถ้าคุณก้มหน้ารับกรรม คุณจะไม่มีโอกาสมองเห็นความงดงามระหว่างทางเลย ก็ในเมื่ออย่างไรเสีย คุณก็ต้องเดินไปข้างหน้าอยู่แล้ว จะก้มหน้าทำไม เชิดหน้าและเดินต่อไป

ขออนุญาติใช้พื้นที่ตรงนี้ บอกคนข้าง ๆ เราด้วยว่า ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เราจะผ่านมันไปให้ได้ด้วยมือเราสองคน แม้สุดท้ายไม่เหลืออะไร ก็ยังเหลือ...เรา....

ขอบคุณสำหรับข้อคิดและประสบการณ์ของทุกคน ที่นี่อบอุ่นเสมอ

จากคุณ : ป้ายดอกลั่นทม - [ 17 ก.ค. 49 16:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 93

ขอบคุณมากค่ะ น้องtoana แล้วพี่จะติดต่อไปทางเมลนะคะ เอเป็นรายได้พิเศษเพิ่มเติม
ขอบคุณมากค่ะ จขกท (ฮัทสุโมโมะ) ขอให้คุณโชคดีมาก ๆ ขึ้นนะคะ จริง ๆ เรามาคุยกันเพื่อเป็นกำลังใจให้กัน ถึงแม้จะไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่เราก้อสามารถช่วยบอกพูดคุยทำให้ เรามีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปใช่มั้ยคะ

จากคุณ : Chu - [ 18 ก.ค. 49 11:41:23 A:202.142.199.226 X: ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป

Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com