PANTIP.COM : I4857608 ถึงแม่มือใหม่ จากแม่มือมันส์>>> คู่แล้วคู่เลย [คลับเพื่ออิสรภาพทางการเงิน]

ถึงแม่มือใหม่ จากแม่มือมันส์>>> คู่แล้วคู่เลย

คราวที่แล้ว เล่าถึงตอนสอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยสามย่านได้แล้ว ก็ขอข้ามช๊อตมาถึง
เป็นเฟรชชี่แล้วกันนะคะ เล่าเรื่องเด็ด ๆ เลย วันลอยกระทง เพิ่งผ่านไปหยก ๆ
เริ่มเลยนะคะ...

ประมาณว่าเป็นคนไม่ชอบงานฝีมือมาแต่เด็ก ๆ แล้วล่ะ
เมื่อไรก็ตามที่ต้องถักขอบ
ผ้าเช็ดหน้าหรือมีงานปักล่ะก้อ คนที่เดือดร้อนก็ไม่พ้นพี่สาว และอามาที่แสนน่ารัก
ทำให้มีงานไปส่งคุณครูการฝีมือได้คะแนนมาทุกที เอาตัวรอดมาได้จนเข้ามหาวิทยาลัย

วันนั้นก็เหมือนกัน พี่ ๆ สั่งให้ทำคนละกระทงสำหรับถือในขบวนแห่นางนพมาศในวันนี้
ซึ่งเป็นกิจกรรมที่น้องปีหนึ่งทุกคนต้องทำเตรียมไว้ก่อนช่วงเย็น เพื่อตั้งขบวนแล้ว
เดินเป็นแถวสวยงามเข้าไปในเมือง ( หมายเหตุ คณะนิเทศตั้งอยู่อีกฝั่งของถนน
ด้านเดียวกับมาบุญครอง หากเป็นฝั่งที่มีคณะหลัก ๆ ตั้งอยู่เช่น คณะอักษร หรือคณะวิศวะ
ก็เรียกว่าในเมือง ) ก็อย่างที่บอก ของแบบนี้มันไม่ถนัด ก็หนีไปเที่ยวที่สยามแควร์ดีกว่า
ดูหนังสักรอบ บ่ายแก่ ๆ ค่อยกลับมา

ไม่เข้าแถวตั้งขบวนที่คณะสักคน พี่ๆ คงไม่ทันสังเกตหรอกน่า เสร็จจากดูหนังก็จะเข้าไป
ในเมืองเลยทีเดียวเพราะได้ยินว่างานสนุกทุกปี ปีนี้ก็ขอเข้าไปเที่ยวในฐานะนิสิต
มหาวิทยาลัยของตัวเอง โก้ไม่หยอก wink

แหม !! หนังไม่สนุกเลย ซ้ำร้ายไม่มีเพื่อนในก๊วนมาด้วยซักคน เพราะ บางคนไปหา
ชุดไทยมาแต่ง จะได้เดินหัวขบวน ตามหลังขบวนนางนพมาศของคณะฯ บ้างก็อยาก
สนุกที่จะทำกระทง ซึ่งพี่ๆ ได้เตรียมอุปกรณ์ไว้ให้อย่างไม่มีตกหล่น ไม่ว่าจะเป็นใบตอง
ดอกไม้ หยวกกล้วย ไม้กลัด ธูปเทียน ยกเว้นเงินเหรียญที่ต้องใส่ไว้ในกระทง ก็ต้องตัวใคร
ตัวมันจัดการกันเอง นส ช่า เลยฉายเดี่ยวเพราะอย่างที่บอกว่าไม่อยากประดิษฐ์กระทง

ครั้นจะเข้าเมืองตอนนั้นมันก็ยังไม่เย็นมากนัก เกรงว่าจะหาเพื่อนไม่เจอ อย่ากระนั้นเลย
ไปที่คณะฯ ก่อนดีกว่า จะได้ไปพร้อมเพื่อน ๆ โดยลืมเรื่องที่ต้องเตรียมซะสนิท

“ยัยช่า มีกระทงหรือยังจ๊ะ”

เสียงรุ่นพี่ทักมาแต่ไกล หวายยย... ตายล่ะหว่า หนีไปตอนนี้ก็คงไม่ทัน โรงอาหารใต้ถุน
คณะด้านติดกับครุอาร์ต ก็เห็นเสลี่ยงนางนพมาศที่ประกอบกันเสร็จแล้วสวยงาม
แต่คงเพิ่งจะทำเสร็จมั้งเพราะยังมีเศษไม้ ค้อนและตะปูที่ยังวางระเกะระกะอยู่

กวาดสายตามาแถวโต๊ะในโรงอาหารที่ใช้กินข้าว เม้าท์เพื่อน ลอกการบ้าน ก็มีเศษ
ใบตอง กลีบดอกไม้เหลือ ๆ กระดาษสีต่าง ๆ วางทิ้งกันเกลื่อน เพื่อน ๆ คงทำเสร็จ
กันหมดแล้วแหละ

“ ไปไหนมาล่ะ เร็วเข้า ๆ เดี๋ยวก็จะตั้งแถวกัน แล้ว”

จะหนีหลบไปตอนนี้ก็คงไม่ทันซะแล้ว เห็นเพื่อน ๆ เริ่มแต่งหน้าทาปาก แต่ละคนมีกระทง
ที่ทำด้วยฝีมือตัวเองวางอยู่ข้าง ๆ เกือบทุกคน เอาล่ะวะ ที่จริงก็ไม่ยากเท่าไรนี่นา
หาหยวกกล้วยทำฐานรองสักอัน !!

โห… เวน กำ ที่มีอยู่ก็ไม่ได้รูปเลย ใหญ่ หนา และหน้าตัดไม่เสมอกัน เอียงลงมาข้าง
หนึ่งเกือบ 2 นิ้ว คัตเตอร์ก็ไม่มี เอาแบบนี้แหละ ก็มีแต่ของเหลือ ๆ เศษ ๆ ทั้งนั้น
เอ้า เอาเศษใบตองจีบเข้าไป เป็นสามเหลี่ยมเหมือนใบไม้ ใบเล็ก บ้างใหญ่บ้างก็ไม่เป็นไร

เอ้าไหน ..ไม้กลัด....ปักให้ติดกับหยวกกล้วยนี่แหละ ทำให้ได้สัก 2 –3 รอบ เศษกลีบ
ไม้ใบโรย ๆ โปะ ๆ ให้ดูเต็ม ๆ ธูปและเทียนปักเข้าไป ฉึก !! ก็เสร็จ เอ.. แต่ไม้กลัด
มีไม่พอกับกลีบใบตอง แล้วจะทำอย่างไรให้ติดกับหยวกกล้วยได้

นั่น … นั่น ข้างเสลี่ยงนางนพมาศยังมีตะปูตัวเล็ก ๆ พอใช้แทนกันได้ ใส่เข้าไปตะปู
ประมาณ 25-30ตัว ..... รอดอีกแล้วเราคราวนี้ haha

“ไม่ต้องมายิ้มทะเล้นนะคนเนี้ยะ ทำไมเพิ่งมา แล้ว โห ทำไมทำกระทงซะอันยักษ์เป็นเขียงแบบนี้ล่ะ ”

กระทงที่ทำเสร็จนาทีสุดท้าย มาจากผลงานของเศษวัสดุของเหลือที่อยู่ตามโต๊ะในโรงอาหาร
ก็ประมาณเส้นผ่าศูนย์กลาง ฟุตกว่า ๆ ในขณะที่เพื่อน ๆ ถืออันเล็ก ๆ เหมาะกับตัว
น่าเอ็นดู

“ จะได้บุญเยอะ ๆ งัย พี่ ขอโทษเจ้าแม่คงคาแบบจริงใจหน่อย อันโต ๆ แหละดี ”
พูดเสร็จก็รู้สึก เจ็บสีข้าง เล็ก ๆ …..

ตอนเดินแถวเข้าไปในเมือง ก็มีเพื่อนผู้ชายปีหนึ่งด้วยกันเดินมาใกล้ ๆ ชวนคุยตลอด
ได้ยินว่าจริง ๆ แล้วคนนี้เป็นรุ่นพี่ ใช้ความพยายามในการเอ็นทรานซ์ 2 ครั้ง เพิ่งมาสอบ
ติดปีนี้ ขณะที่เพื่อนมัธยมปลายของเขาอยู่ปี 3 แล้ว เพื่อน ๆ ใน
ก๊วนบอกว่าเขามาจีบ แต่ นส ช่าไม่ค่อยได้สังเกต เพิ่งรู้สึกชัด ๆ เอาวันนี้แหละ

เอ้า... ดูซิ เดินไม่ห่างเราจริง ๆ จนเพื่อน ๆ เริ่มล้อว่าคู่นี้เป็นแฟนกัน แซวตลอดว่าให้
ลอยกระทงด้วยกัน จะได้เป็นเนื้อคู่

หลังจากส่งนางนพมาศกันแล้ว พวกเราก็จะไปลอยกระทงที่สระน้ำหน้าจุฬา ขณะที่ยืนเก้ ๆ
กัง ๆ ไม่รู้จะลงไปลอยกระทงอย่างไร เพราะคนเยอะ มาก และน้ำก็ไม่เต็มสระเท่าไร
ลึกห่างจากขอบค่อนข้างมาก

“อธิษฐาน ซิครับ เดี๋ยวผมเอาลงไปลอยให้ “ ก็คนที่เพื่อนยกให้เป็นแฟนบอก

“เอ้า อายหน้าแดงก็เป็นด้วยเหรอ เห็นเฮี้ยว ๆ แบบนี้ “ เพื่อนเริ่มแซว

ใครว่าล่ะ อายฝีมือกระทงตัวเองนะซิ ใหญ่เท่ากล่องกะลามังใบย่อม โห.. จะเอาหน้า
ไปซุกไว้ไหนล่ะทีนี้ จำไม่ได้หรอกว่าปากที่ขมุบขมิบนั้น อธิษฐานอะไร แต่หลังจาก
ที่มอบกระทงยักษ์ให้ชายหนุ่ม ซึ่งชายหนุ่มก็ได้เอาขึ้นมาอธิษฐาน หันมายิ้มให้ แล้วก็
บรรจงวางกระทงไว้ขอบสระน้ำเพื่อให้ลอยออกไปนั้น ระหว่างนี้มีเสียงเพื่อนผิวปาก
ปรบมือบ้าง ร้องโห่ บ้าง เป็นแบคกราวน์ ปรากฏว่า....

กระทงใหญ่ยักษ์รูปลักษณ์ออกเบี้ยว ๆ และมีตะปูอัดไว้เต็มกว่า 30 อันที่ใช้ตรึง
ใบกล้วยแทนไม้กลัด เริ่มจมลง ..จมลง.. เพราะน้ำหนักที่ไม่ได้ส่วน แม้กระทั่งเด็กๆ
ที่ลอยคออยู่ในสระ คอยเก็บเศษเหรียญที่มีอยู่ในกระทงต่าง ๆ ยังเก็บไม่ทันเลย
คือมันจมลงไป ต่อหน้าต่อตา

บุ๋ง ๆ ๆ …..

แล้วเทียนที่จุดไว้ก็ดับก่อนที่ตัวกระทงจะดิ่งลงไปที่ก้นสระ cry

จากคุณ : ชราร่า - [ 7 พ.ย. 49 23:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11

หลังจากกระทงจมแล้ว ดูซิ นางเอกเราเป็นงัย

-----------------------------------------------

อารมณ์กลับไม่ค่อยจะทัน คราวนี้อายจริง หน้างี้ร้อนเลย เพราะเสียงเพื่อน ๆ ที่แซว เย้ว ๆ เมื่อตะกี้เงียบกริบ สักพัก ก็กลับมาเป็นเสียงกระซุบกระซิบแทน

“เลิกแหงว่ะ คู่นี้ อะไรวะ ไม่เคยเห็น ….”

“เออเฮ้ย เขาว่าหน้าสระจุฬานี้เฮี้ยนนะโว้ย เพราะคนตายจมน้ำตายเยอะ เพราะผิดหวังเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ นี้แหละ"

“ !!++!! ?? ^&%$#!!”

ได้แต่ทำหน้าปุเลี่ยน ๆ ไปเรื่อย ๆ แต่ที่ประทับใจคือ คนที่เอากระทงลงไปจมให้ กลับยิ้มแล้วไม่พูดอะไร เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาสร้างไมตรีที่มากกว่าเพื่อนต่อไป

เพื่อนรุ่นพี่คนนี้ก็คือสามีใน 4 ปีต่อมา เราสองคนได้อยู่ร่วมระลึกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันลอยกระทงหน้าสระจุฬาเข้าปีที่ 26 แล้ว หัวเราะและมีความสุขทุกครั้งที่ย้อนระลึกถึง

flower อย่าให้ปัญหา ความเชื่อ หรือลางสังหรณ์มาเป็นอุปสรรคของชีวิตคู่ flower

ยัง ยังมีอีกรายการขย่มขวัญ เด๋วเล่าต่อจ๊ะ

------------------------------------------

ก็แปลกนะคะ หลังจากเหตุการณ์กระทงจมหน้าสระน้ำจุฬา เราสองคนก็คบกันอย่างจริงจังจากที่พยายามหลบไปหลบมาอยู่พักใหญ่

ระหว่างเรียน นส ช่า ก็ดูเหมือนว่าจะต้องช่วยเหลืองาน lecture นาย ช้างมาตลอดเนื่องจากฝ่ายชายต้องทำงาน หาค่าเล่าเรียนเองฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นproject งานวิชาไหน หรือว่า จะสอบเมื่อไร นส ช่า ก็ต้องเป็นภาระที่จะทั้งส่ง งาน ส่งสมุด lecture และติวให้จนจบสมบุรณ์แบบทั้งคู่

ที่งง...และอึ้ง... จนบัดนี้ ก็คือ ทำไม เกรดของคุณช้างถึงได้มากกว่า ของคุณช่า ก็ไม่รู้ mad

พอเรียนจบ ก็คิดว่า จะเรียนต่อค่ะ แต่คุณช้างบอกว่าให้รอ ไว้ค่อยไปด้วยกัน อืมม ก็ดีนะรอก่อนก็ได้ หางานทำสะสมประสบการณ์สักพักนึงก่อน แล้วค่อยไป ก็ ok แต่ต่อมาไม่นาน คุณช้างก็มาบอกว่า ...

“ ไปเมืองนอกด้วยกัน มันคงไม่เหมาะนะครับ
เราควรหมั้นกันก่อน แล้วค่อยไปเรียน จบกลับมาค่อยแต่งงาน ดีไหม คุณว่า ”

อืมม ก็ดีนะ ( เอ๊ะ ทำไมเห็นดีเห็นงามไปหมดอย่างงี้นะ ) ก็หาฤกษ์ หายาม ซึ่งช่วงนั้น ก็ได้งานที่ดีมากทั้งคู่ คุณช้างได้งานบริษัทที่มี logo เป็นช้าง ส่วน นส ช่า ทำงานที่บริษัทAgency โฆษณาของต่างชาติ ซึ่งติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ ทำ ๆ ไป ก็เริ่มเสียดาย งานก็กำลังสนุก รายได้ก็ดีเชียวแหละ อืมม แล้วเราทั้งคู่ก็เปลี่ยนใจ แต่งงานกันก่อน เรื่องเรียนก็ไปเมื่อไรก็ได้แล้วคราวนี้

“ ช่าครับ แม่ผม ไปหาฤกษ์สองแห่งคือ ที่วัด
กับโรงเจ เราไปด้วยกันกับแม่ไหม เผื่อเขาดูดวงแล้ว คุณอยากจะถามอะไร ก็จะได้ถามทีเดียว ”

และแล้ว ก็ได้เจอคำพูดขวัญกระเจิงมากเลยค่ะ
ลองฟังดู

“ ไอ้หนูสองคนนี้ ไม่มีดวงสมพงษ์กันนะฝ่ายหญิงมีดวงผู้ชาย ดวงฝ่ายชายก็เรียบ ๆ นะ ไม่ค่อยจะโผงผางสักเท่าไรเลย อยู่ไปก็ต้องเลิก แล้วงี้จะทำงัย อันนี้ก็ขอพูดตรง ๆ นะ ถ้าไม่เลิก ก็คงต้องทะเลาะกันได้ทุกวันแหละ ฮ่า ฮา”

“ทางแก้เหรอ ก็มีเหมือนกัน ต้องไปเปลี่ยนชื่อให้มีแรงมากกว่านี้ ค่อยสู้กันได้หน่อย ไม่งั้น .... ”

แม่ของคุณช้าง หน้าไม่สู้ดีเท่าไร แต่เนื่องจากคงรักลูกชายมาก ไม่กล้าขัดใจ เราก็เดินทางไปหาโกวเนี๊ย โรงเจ ระหว่างทาง ก็บรรยากาศเงียบมาก ไม่มีใครพูดอะไร

“นี่มีคนแนะนำให้รู้จักกันหรือเปล่า ”
( ประมาณว่า มีใครเป็น match maker ไหม )

“ ไม่มี โกวเนี้ย เด็กเขาเรียนด้วยกัน รักกันเอง” แม่ตอบเสียงเบา ๆ

“ ถ้างั้น ก็คงห้ามไม่ได้ นึกว่า มีใครแนะนำก็จะตำหนิกันหน่อย ดวงแบบนี้ มันจะเอามาดูก่อนว่าไปกันได้ไหม อยู่กันรอดไหม ถึงจะแนะนำกันได้”

“ แล้วมีทางช่วยอะไรไหม เด็กมันรักกันเอง ไม่อยากจะขัด ” แม่พยายามปรองดอง

“ก็ต้องมาไหว้พระ 49 วัน หรือ 7 อาทิตย์ มาขอให้เจ้าเห็นใจ แต่จะบอกก่อนนะ แต่งไปก็ไม่มีลูก ถึงมีก็มีแต่หลานผู้หญิง ไม่มีหลานชายไว้สืบสกุลนะ เพราะดวงผู้หญิงเป็นเสือขาว บรา บรา ..... @#%&$ ”

โอ้ จะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ยะคะ สองรายพูดเหมือนกันเลย เหมือนเราเป็นคนไม่ดี ไม่เหมาะกับเขา โชคดีมาก ๆ ที่คุณช้างก็หมั่นใจ ในตัวเราไม่เปลี่ยนแม่เอง ก็ไม่ขัดใจ แล้วก็ไม่เล่าเรื่องที่รับมาทั้งหมด ให้ใครฟัง การแต่งงานก็ดำเนินการไปตามที่วางแผนไว้

แม้แต่ชื่อ ก็ไม่ได้มีการคิดแม้จะเปลี่ยนแต่อย่างใด mad

กระทงจมก็ทีละ คราวนี้อีก ใจไม่มั่นคงก็คงเหนื่อยเหมือนกันค่ะ แต่บอกตรง ๆ ว่าหวั่นอยู่ตลอด เลยมีการพูดคุยให้เกิดคำมั่นสัญญาว่า

เราสองคนจะต้องจับมือกันให้มั่นคง พาชีวิตคู่ฝ่าอุปสรรคทุกอย่างที่จะโถมเข้ามาใส่ ไม่ว่าเรื่องอะไร เราจะไม่หวั่นไหว ต้องพูด ต้องคุย และต้องเข้าใจซึ่งกันและกันอย่างไม่ใช้อารมณ์ redrose

เป็นการพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส

เพราะเรารู้คิดว่า สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และที่ถูกทำนายไว้คงไม่เกินสติปัญญาที่เราจะแก้ไขได้ดังนั้น ทุกปี จะมีการหาเวลาอยู่กันสองคน สักหนึ่งหรือสองวัน ไปนอกบ้าน ไปต่างจังหวัด แล้วก็คุยในสิ่งต่างฝ่ายต่างไม่พอใจอะไรบ้าง
พอรู้เหตุผลแล้ว ก็จบกันไป ห้ามยกขึ้นมาพูดหรือว่า กระแนะ กระแหน อีก smile

whiterose เกี่ยวก้อย สัญญา

ตอนนี้ เราสองคนมองย้อนหลังไปก็ได้แต่ยิ้ม ผ่านมาก็ 26วันลอยกระทง สองมือนี้จูงกันมาไกลมากแล้วน้า ... haha

จากคุณ : ชราร่า - [ 8 พ.ย. 49 21:24:20 ]