ความคิดเห็นที่ 1 ผมโดนแฟนทิ้งเพราะเล่นหุ้น ----------------------------- เรื่องมันผ่านมาได้ 3 ปีแล้วครับ ... สมัยเรียนจบ เริ่มเข้าทำงานใหม่ ๆ ผมลองเข้ามาลงทุนในตลาดหุ้น ด้วยเงินก้อนแรก 1 แสนบาท เท่าที่พอจะเก็บมาได้ในปีนั้น หุ้นวิ่งขึ้น ก็ดีใจได้เงินมาเป็นของรางวัล แต่ความโชคดีของผม มันกลับแฝงไปด้วยความโชคร้าย เพราะผมเล่าเรื่องให้ทางบ้านแฟนผมฟังตลอดเวลา โดยนึกไม่ถึงว่า พ่อของเธอเกียจคนเล่นการพนันมาก แต่ก็ไม่ได้มีใครว่าผมต่อหน้า จนกระทั่งตอนหุ้นตก เงินเริ่มร่อยหรอ ลง จนเหลือแค่ 2 หมื่นบาท ทีนี้เริ่มมีปากเสียงกันกับแฟน เธอบอกว่าผมหมกหมุ่น อยู่กับ เรื่องไม่เป็นเรื่อง ทั้งๆ ที่ผม ก็พยามหาเงินซื้อรถ ซื้อบ้าน จนกระทั่งได้เรือนหอเป็น ทาวเฮ้าส์หลังเล็ก ๆ ราคา 7 แสนบาท ในปีถัดมา แต่แล้ววันหนึ่ง.... พ่อเธอก็พูดกับผมอย่างเปิดอกครับ ว่าให้ผมตั้งใจทำงาน อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่อง ลูกสาวท่านเลย ไว้ประสบความสำเร็จค่อยมาคบกันใหม่ .........................ผมทั้งทึ่ง...และอึ้งไป หลายวัน..................................จนทะเลาะกับแฟนวันแล้ว วันเล่า.........ให้หลังสามเดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก... เธอบอกว่า.............ผมทะเยอทะยานอยากรวยแบบไม่ดูตัวเองเลย...........มันเป็นความปวดร้าวในใจ.........อย่างมาก ผมทำงานได้ดีมาตลอด เงินที่หามาได้ก็เอาไปซื้อ รถ ซื้อ เรือนหอ แค่ขาดทุนหุ้น 8 หมื่นบาท มันทำให้คนมองผมว่าเป็นนักพนัน ไปแล้วหรือนี่ ผมไม่ได้ลงเงินเล่นหุ้นไปมากกว่านั้นหรอกครับ เพราะคนที่ทำงานคงทราบนะครับว่า เวลามีหนี้ผ่อนค่ารถ ค่าบ้าน แล้วมัน ตึงตัว ใช้เงินแบบเดือนต่อเดือน แทบหมดแล้ว จนกระทั่งในที่สุด .........ผมกับเธอ.........ที่คบกันมา 6 ปี ก็ต้องจบเรื่องราวอย่างเป็นทางการด้วยข้อหานักพนัน และทิ้งเรือนหอหลังร้าง ไว้อย่างที่ไม่เคยไปดูมันอีกเลย ก็ได้แต่ผ่อนบ้านมาเรื่อย ๆ กับหันเหชีวิตตัวเองเข้าสู่ตลาดหุ้นอย่างจริงจังเมื่อ 2 ปีที่แล้ว แล้วเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมหลังจากนั้น ถ้าอยากอ่านต่อก็ขอเสียงเป็นการต้อนรับกันหน่อยครับ...... จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทเกริ่นนำ.............................................. อรัมภบท........................ตอน...พูดซะน้ำท่วมทุ่ง..ผักบุ้งโหรงเหรง... ให้หลังที่เลิกกับแฟนได้ 1 ปี พร้อมขาดทุนหุ้นไป 8 หมื่นบาท จากการลงทุนเงินก้อนแรก 1 แสน ผมใคร่ครวญชีวิตตัวเองว่าจะตั้งต้นใหม่อย่างไรดี ช่วงนั้นก็แทบจะเปลี่ยนวิถีชีวิตตัวเองไปในทางที่เลวลงเรื่อย ๆ ดื่มเหล้ามากขึ้น เที่ยวกลางคืนมากขึ้น ชีวิตมันเริ่มอิสระหลังจากที่ไม่เหลือความ ฝันของคนอยากสร้างครอบครัวแล้ว ผมใช้ชีวิตเป็นผู้แทนขายสินค้า เดินทางขึ้นลงต่างจังหวัด-กรุงเทพฯ อยู่เป็นประจำ นั่นอาจเป็นสาเหตุให้มีโอกาส ได้เที่ยวแบบหัวราน้ำ นั่งคาเฟ่ นั่งคอกเทลเล้าส์ จีบสาว ๆ ไปตามเรื่องตามราว จนวันหนึ่งผู้จัดการเขตเรียกเข้าพบ เดือนนั้นตัวเลขผมขายต่ำกว่า 75% ไม่ได้รับ คอมมิสชั่น แถมยัง ถูกคาดโทษอีก ถ้าเดือนหน้าขายไม่ถึง ให้ผมพิจารณาตัวเอง อะไรกันเนี่ยะ .... ชีวิตหลังรั้วมหาวิทยาลัย เริ่มสั่งสอน บทเรียนชีวิตที่โหดร้ายกับผมแล้วหรือ ..........เรือนหอหลังร้างก็ยังต้องผ่อนต่อ รถที่ซื้อมาก็ยังส่งไม่หมด เงินเดือนประจำพร้อมค่าคอม คำนวณแล้วกว่า จะผ่อนไอ้เจ้าสองสิ่งนั่นหมด ก็ราว ๆ สัก 5-6 ปี เป็นอย่างต่ำ นี่ยังไม่หักค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ................................................................... คิดอยู่ร่วมอาทิตย์ ด้วยความอับอาย ที่ตัวเองทำยอดขายได้ไม่ถึง แล้วถ้าเดือนหน้าต้องโดนเด้งออก ผมจะเอาหน้าไปมองใครได้ สินค้าที่ขายก็แทบหือขึ้นคอ ด้วยความไม่รั้งรอให้ถูกไล่ออก ผมเขียนใบลาออกส่งให้ผู้จัดการในระหว่างที่เดินทางไปทำงาน และตั้งใจว่าผมอยากตบหน้าคนที่บอกให้ผมพิจารณาตัวเองด้วย การทำยอดขายให้เว่อร์ที่สุด สุดท้ายผมได้รับโทรศัพท์จากผู้จัดการว่า เขาจะอนุมัติใบลาออกให้ในเร็ววัน ....แค้นไหมครับ ....อยู่กับหัวหน้าคนประเภทนี้ ที่จริงเขาอยากได้ผู้หญิงเข้ามาเป็นลูกน้องมากกว่า ในใจผมคิด แล้วเดือนนั้นผมก็ได้รับการอนุมัติให้ออกตามคำขอด้วยความราบรื่นของท่านผู้จัดการ พร้อมกับการส่งตัวเลขเข้าบริษัท ที่เว่อร์ซะใจผมซะไม่มี 180% ผมทำยอดขายทะลุเกือบ 2 เท่า target แล้วก็เปิดลูกค้าใหม่รายใหญ่อีก 8 ราย แล้วเดือนทาง เข้าพบผู้บริหารของบริษัทหลังวันปิดตัวเลข แล้วชี้แจ้งว่า ผมคงทำงานร่วมกับคนที่ไม่ให้โอกาสคนไม่ได้ ..และขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่รับผมเข้าทำงาน พร้อมกับพยามไล่ผมออก ............ ผมทิ้งปัญหาให้ท่านผู้จัดการ ไปนั่งตอบคำถามกับผู้บริหาร แบบซะใจตัวเอง พร้อมกระโดดตัวเองหนีออกมาจากชีวิตเก่า ๆ ได้สำเร็จแบบ คนบ้า..............หลาย ๆ คน ไม่เห็นด้วยกับการกระทำครั้งนั้น..............แต่ใครเล่าครับ ที่รับรู้ว่า บางครั้งเรื่องราวของเรา บางครั้งก็อยากที่จะอธิบายได้ว่า มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องทำแบบนั้น ผมโดนแฟนทิ้ง ถูกข้อหานักการพนัน ปัญหาบ้าน รถ ที่ต้องส่งทั้งต้น ทั้งดอก แล้วปัญหาที่จะต้องตกงาน อีกทั้งชีวิตเริ่มเดินทางผิดหันเข้าหาอบายมุข ดื่มเหล้า จีบสาว ...............................ทุกปัญหามันรุมเร้าคนอายุเบญจเพศ ได้อย่างที่ไม่รู้ว่าจะแก้ไขอย่างไร แต่ผมก็เลือกทางออกที่จะล้มกระดาน ....................................แล้วเล่นใหม่................................................ด้วยความคิดที่ว่า.......ตายเอาดาบหน้า....ดีกว่า.. ยืดยาวมาถึงต้อนนี้แล้วนะครับ สำหรับการเกริ่นการเริ่มต้นชีวิตของผม พวกคุณจะได้รู้จักผมดีขึ้น แล้วคราวหน้ามาติดตาม "แมงเม่าลุยไฟ" ตอน 1 ครับ.... จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:41:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แมงเม่าเริ่มลุยไฟ ------------------- "แม่ครับ พ่อครับ .......... ผมล้มเหลวกับชีวิต ผมตกงานแล้วครับ แล้วก็มองอะไรสับสนไปหมด".... ...ผมเริ่มต้นไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรให้พ่อแม่ฟัง ความกลัว ความอ่อนล้า ความหดหู่ เข้ามาแทนที่ในวันที่ไม่มีงานทำ ผิดกับตอนที่ผมคิดว่า ลาออกแล้วค่อยว่ากันใหม่ อาจเป็นเพราะผมมีภาระเรื่องการผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เป็นชนักติดหลังตามมาด้วย "ลูกจ๋า ... พ่อแม่ ความรู้น้อย สิ่งที่พ่อและแม่หวังมาตลอด คือวันที่เห็นลูกรับปริญญา และสิ่งที่อยากจะเห็นมากที่สุด คือลูกประสบความสำเร็จในชีวิต อย่าท้อใจกับสิ่งที่เป็นอุปสรรค เพราะทุกปัญหา ถ้าใช้สติ เราก็จะผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดี คนเราโชคร้ายที่สุด ในชีวิตมันก็มีแค่เลขศูนย์ คำว่าติดลบ ไม่มีหรอก ถ้ารู้จัก ล้มแล้วลุก ขึ้นยืนสู้กับมัน อย่างองอาจ" นั่นคือคำพูดให้กำลังใจของผู้บังเกิดเกล้า ที่มีอาชีพขายของในย่านเยาวราช ครับอย่างดีผมก็เหลือแค่ศูนย์ ผมเดินหางานต่ออีกร่วม 2 อาทิตย์ ทิ้งใบสมัครไม่ต่ำกว่า 15 ที่ ทุกที่ให้คำตอบเหมือนกันหมด คือ ทางเราจะติดต่อกลับไป แล้วเมื่อไรละ..!!! ผมคิดในใจ มันต้องรอคอยความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เหมือนตอนสมัครงานครั้งแรกอีกแล้วหรือ กว่าจะได้งานใหม่ คงไม่ง่ายอย่างที่คิด ผมตะเวนตามบ้านญาติ แบบคนไม่รู้จะทำอะไร มันหงุดหงิดเอามาก ๆ ผ่านไปร่วมเดือนในที่สุดก็ได้รับโทรศัพท์ เรียกเข้าสัมภาษณ์ จากบริษัทแห่งหนึ่ง วันนั้นผม แต่งตัวหล่อที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยความดีใจที่จะได้งานใหม่ หลังจากสัมภาษณ์ "คุณ .... มีบุคคลิกดีมากเลยครับ แล้วทางเราจะติดต่อกลับนะครับ" อ้าว แล้วเมื่อไรละ..!!! ผมคิดในใจ มันต้องรอคอยความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เหมือนตอนสมัครงานครั้งแรกอีกแล้วหรือ กว่าจะได้งานใหม่ คงไม่ง่ายอย่างที่คิด "ตอนนี้ทางเรายังต้องสัมภาษณ์อีกหลายท่าน ช่วงนี้มีตำแหน่ง sale ว่างอยู่แค่ตำแหน่งเดียว" ปัทโธ่ ..... ความหวังเลือนลางอีกรอบ กลับมาถึงบ้าน นอนก่ายหน้าผาก ต่ออีกร่วมอาทิตย์ ไม่มีวี่แวว....อะไรมันจะดีขึ้นมา .........................................ถึงเวลาที่ผมต้องเอาเงินเข้าธนาคาร จ่ายค่ารถ ค่าบ้าน อีกแล้ว........................................ และวันนั้นเองที่ทำให้ผมเริ่มเข้ามาพัวพันกับเรื่องการเล่นหุ้น............................ ผมเข้าไปนั่งอยู่ใน bank ร่วมชม. คนต่อคิววันศุกร์ปลายเดือน แถวยาวเหยียด หนึ่งชม.เต็ม ๆ ที่ผมยืนดูทีวี แล้วเห็นตัววิ่งของตลาดหลักทรัพย์ เขียวพรืดเต็มไปหมด ความคิดโลดแล่นเข้ามาในสมอง อืมส์......ขอลองอีกครั้งแล้วกัน แล้วผมก็โทรศัพท์กลับไปหา marketing สาวคนเดิม ที่ผมเปิดบัญชีไว้กับเธอคราวก่อน เธอคือเพื่อนที่เรียนในคณะเดียวกันกับผมและเป็นคนมาขอให้ผมเปิดบัญชีในครั้งแรก ผมนัดเธอมาเจอเพื่อขอความรู้หลายอย่างในการลงทุนเล่นหุ้น ผมเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด หลังจากที่ผมขาดทุนไป 8 หมื่น ว่าชีวิตผมมันล่วงแบบไม่เป็นท่าทั้งเรื่องความรัก เรื่องงาน ยังหาจุดตั้งหลักไม่เจอ วันนี้ผมขอให้เธอช่วย แนะนำใครก็ได้ที่เล่นหุ้นเป็นให้ผมรู้จักหน่อย ผมอยากเล่นหุ้นเป็นเรื่องเป็นราว เพราะที่ผ่านมาได้แต่อ่านหนังสือประเภท how to เล่นหุ้นอย่างไรให้รวย ไม่มีความรู้อะไรมากมาย ถัดมาได้ 3 วัน ในเช้าวันเสาร์เธอนัดผมไปเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาสวย ดูเด็ก แต่งกายเรียบ ๆ สะอาดง่าย ๆ ในชุดยีนส์ ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะมีตังค์ ขับรถ bmw สีดำมากับผู้ชายวัยรุ่น ผมยาวปะบ่า ใส่แว่นตาดำ ดูกวน ๆ อยู่ในที ดูแล้วอดสงสัยไม่ได้ ว่าเพื่อนผมเธอนัดใครมาคุยกันในวันนี้ เธอเริ่มต้นด้วยการบอกให้ผมคุยอะไรก็ได้ที่อยากพูด อยากระบาย เธอมีเวลา 1 ชม. ผมได้แต่แนะนำตัวเองสั้น ๆ และก็บอกความต้องการของตัวเองว่าอยากเล่นหุ้น เวลาผ่านไปยังไม่ถึงครึ่งชม. เธอก็ถามผมว่าจะพร้อมทำงานหรือยัง.... ด้วยความ งง...งง....แบบไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ผมได้แต่พยักหน้ารับ .....ครับ...สั้น ๆ คำเดียวที่หลุดจากปาก แล้วเธอก็นัดผมเข้าไปหาที่ บริษัทหลักทรัพย์แห่งหนึ่งย่าน สาธร ในเช้าวันจันทร์ 10 โมงตรง....ตรง เธอเน้นคำว่า ตรง ด้วยเสียงหนักแน่น........ และแล้วงานชิ้นแรกของผมก็เริ่มขึ้นในเช้าวันจันทร์ เดือนกันยา 2546 นั่นเอง.................................... พักเหนื่อยกันหน่อยนะครับ.............คราวหน้ามาดูกันว่าผมเริ่มต้นชีวิตการเล่นหุ้น ด้วยการทำอะไรในวันแรก........... -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แมงเม่าเข้าห้องค้า..........วันแรก 10 โมงตรงครับ.... แต่ผมนะซิครับ....มาตั้งแต่ 8 โมงครึ่ง ตื่นเต้นมากครับ และแล้วทุกคนก็เข้ามาประจำการกันเรียบร้อยตั้งแต่ 9.30 น. มีคนนั่งในห้อง 5 คนรวมทั้งนายผู้หญิงด้วย วันนั้นหุ้นวิ่งเขียวกันเป็นทิวแถว ช่วงเช้าผมได้แต่นั่งเฝ้ามองพฤติกรรมของแต่ละคน เพราะไม่มีใครว่าง ที่จะมาคุยกับผมเลย ทุกคนเอาแต่นั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์แบบเคร่งเครียด เสียงสั่งซื้อโน่น ขายนี่ ดังเป็นพัก ๆ ผ่านทางหูโทรศัพท์.....ตั้งแต่ตลาด ใกล้เปิดเช้า ยันเที่ยง ทุกคนค่อนข้างใช้สมาธิกับราคาที่วิ่งคลื่นไหวอยู่ข้างหน้าตัวเอง ผมได้แต่นั่งดู แต่ก็พยามที่จะเก็บรายละเอียดว่าเขาทำอะไรกัน ที่จริงก็ใช่เรื่องยากสำหรับผม เพราะผมก็เคยเล่นและดูหุ้นผ่าน net จนเสียไป 8 หมื่นรอบที่แล้ว ผมต้องการเทคนิค การทำกำไรมากกว่า ตลาดปิดเช้าแล้วครับ....นายบอก...ทานข้าวร้าน ห่านพะโล้ เยาวราช (แถวบ้านผมนั่นแหละ) กลับมาประจำการอีกทีตอนบ่าย 2 .........ได้รับมอบหมายงานแรกแล้วครับ ประจำหน้าจอดูความเคลื่อนไหวของหุ้น kmc ถึงราคาขายตามที่นายให้โพยมาเป็น step ราคา ให้ยกหูสั่งขายทีละหมื่นหุ้น สองหมื่นหุ้น ไปเรื่อย ๆ จนหมด port ไม่ยากครับ...แต่ที่หน้าแปลกใจก็คือ ผมสั่งขาย แล้วนายกับคนข้าง ๆ นั่งสั่งซื้อ สวนกันไป สวนกันมานี่แหละครับ ทำให้มึนงง เป็นที่สุด แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมาก เพราะสั่งมาไง ก็ทำตามไปอย่างนั้นก่อน แต่ในใจคิดว่า มันต้องมีอะไร ที่ผิดปกติแน่นอน ............................ครับ.....ปั่นหุ้น น่าจะเป็นการนิยามได้ดีที่สุด แต่ปั่นยังไงนี่ซิ ถึงขายเอง ซื้อเอง .....................................................เหมือนบ้า............................................ โหมโรง.....คำนี้.....น่าจะอธิบายให้เห็นภาพได้มากที่สุด............. ปี่เชิด กลองเชิด ............. ล่อแมงเม่า.............................ให้เร้าใจ.................ที่จะกางปีกบินเข้าหาแสงไฟที่กำลังจะลุกโหม....................................... ดูจากอาการของผมก็พอ................ตื่นเต้น ตระกานตา ไปกับการเคลื่อนไหวของราคาหุ้นตัวเดียว ตรงหน้า แบบอ้าปากค้าง เพราะพอผมเคาะขายหุ้นที่นายสั่งจนหมด แต่หุ้นกลับวิ่งขึ้นอย่างไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อย............................สลับกับฟังเสียงคนอีก 4 คน รอบข้าง สั่งซื้อ สั่งขาย กันเซ็งแซ่........หุ้นตัวเดียว วิ่งขึ้นวิ่งลง ไม่ยอมหยุด เจ้าของหุ้นคงตื่น.......และเข้าผสมโรง..............กันจนไม่รู้ใครเป็นใคร.................รายเล็ก รายใหญ่ แมงเม่า หน้าบานกับราคาปิดในวันนั้น และถือเป็นเสร็จภาระกิจ ในวันแรกของผม ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี แต่สมองกลับว้าวุ่น ต้องการคำตอบ กับสิ่งที่ผ่านไปตรงหน้าเมื่อตอนบ่าย........................... นายชวนให้เข้าไปทานข้าวที่บ้านนาย ซึ่งอยู่ในซอยไม่ใกล้ ไม่ไกล จากแถวนั้นเท่าไร คืนนี้ 1 ทุ่ม ตรง.......นายชอบใช้คำว่าตรง.....จนผมอดสงสัยไม่ได้ ว่าถ้า late แล้วจะเกิดอะไรขึ้น............................................................................แต่ก็ไม่กล้าหรอกครับ ...................ไปตรงก็ตรง.................ครับ.......................... และคำเดียวที่ผมได้คุยกับนาย ในวันนี้อีกครั้ง.............คือการพยักหน้าแล้วตอบว่า .............ครับ............................. ติดตามเรื่องราวการกินข้าว .................................ที่บ้านนาย..........................ตอนหน้านะครับ ผมเจอเรื่องไม่ลับที่เคยอยากรู้ ในคืนนั้นอีกหลายเรื่อง....................... และขอขอบคุณสำหรับการ post ให้กำลังใจจากเพื่อน ๆ นะครับ จะได้ build อารมณ์เขียนให้สนุกขึ้นไปตามเสียงเชียร์ครับ........ -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในก้าวแรกที่ผมย่างกรายเข้ามาในบ้านนายหญิง..................ตรงหน้าผม ...........มีกลุ่มคนนั่งจับกลุ่มพูดคุยกันอย่าง สบาย ๆ อยู่สองกลุ่ม ส่วนนายหญิงกำลังพูดคุยอยู่กับชายสูงอายุอีกคน ผมเดินผ่านชายทั้ง 2 กลุ่ม ตรงรี่เข้าไป หานายหญิง แต่ชายสูงอายุคนนั้นที่คุยกับนายหญิงทำให้ผมถึงกับต้อง.......ตะลึง เสี่ยสี่ลบสอง ......ผู้โด่งดังในวงการหุ้นเมื่อราว ๆ สัก 17 ปีที่แล้ว ผมโตไม่ทันสมัยเขามีชื่อเสียง แต่จากการที่ได้อ่านหนังสือ ประวัติของพวกที่อยู่ในวงการหุ้น เขาเป็นคนหนึ่งที่ผมติดตามอ่านเรื่องราวของเขาด้วยความรุ่มเร้า อยากรู้ในความ เก่งฉกาจของชายคนนี้อยู่ตลอดเวลา ประวัติที่ผมจำได้แม่น นั่นคือเขาโดนตรวจสอบการปั่นหุ้น โยก port กันใน กลุ่มเพื่อนฝูง พี่น้อง จนถือเป็นคดีประวัติศาสตร์ทางการเงิน ที่ยังไม่มีกฏหมาย หรือ พรบ.การเงิน ฉบับใดมาใช้ เป็นบรรทัดฐานรองรับ แต่หลังจากนั้นไม่นานข่าวคราว และ ตัวเขาเอง ก็เงียบมาจนถึงปัจจุบัน นายหญิงแนะนำให้ผมได้รู้จักกับผู้ใหญ่ทุก ๆ ท่าน ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนเด็กที่...ถูกลอตเตอร์รี่ รางวัลใหญ่ ๆ สักรางวัล คือจากคนตกงาน แล้วบังเอิญมีคนเก็บมาชุบชีวิตใหม่ ชีวิตที่คาดหวังว่าจะสร้างเม็ดเงินก้อนใหญ่ได้ ยังมีอีกคนที่ผมเห็นในทีวีบ่อย ๆ เอ_พิท นั่นคือชื่อที่คนในกลุ่มเรียกกัน ผมได้แต่นั่งเงียบ....ฟังผู้ใหญ่คุยกันเรื่องสัพเพเหระ จนกระทั่งอาหารที่สั่งจาก S&p มาส่ง อาหารเต็มโต๊ะเหมือนเลี้ยงคนกลุ่มใหญ่สัก 30 คน ทั้ง ๆ ที่มีคนอยู่แค่ 11 คน แต่คล้อยหลังได้สัก 10 นาที แขกชุด ใหม่ก็เข้ามาเยือน คราวนี้เป็นฝรั่งร่างใหญ่ 2 คน สิงคโปร์อีก 1 งานนี้คงมีอะไรสนุก น่าสนใจกว่าที่ผมคิดเป็นแน่ ครับ...ตอนทานข้าว ทุกคนก็ยังคุยกันเรื่องสัพเพเหระ ผมมีโอกาสประกบคู่กับฝรั่งคนหนึ่ง ภาษาใบ้ครับ yes..แล้วยิ้ม ฟังออกบ้าง ไม่ออกบ้าง แต่ฝรั่งพอใจ เพราะผม yes...ตลอด นึกแล้วยังขำตัวเองไม่หาย ระหว่างนั้น ก็คิดอยากจะสลับที่นั่งให้รู้แล้วรู้รอด ...............เพราะผมเป็นภูมคุ้มกันภาษาอังกฤษบกพร่องมาตั้งแต่สมัยเรียน การพูดคุยเริ่มออกรส ออกชาติ มากขึ้น เพราะเริ่มเข้าประเด็นเรื่องหุ้น ฝรั่งเริ่มเกริ่นนำ แต่จับใจความไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่า tuesday afternoon มันจะต้องมีอะไรแน่ ๆ ....ทานอาหารจนใกล้เลิก เป็นอันสรุปว่าผมจับใจความได้แค่นั้นจริง ๆ อย่าว่าผมเลยครับ ผมเองก็สงสารอาจารย์ที่อุตส่าห์สอนภาษามาตั้งแต่เด็กยันโตเหมือนกัน เหมือนลาโง่...จริง..จริง.. ผมต้องให้นายหญิงสรุปให้ฟังตอนก่อนกลับบ้าน ว่าพรุ่งนี้ต้องทำอะไร ทีนี้ภาษาไทยเต็มสองหู ลากอีก 2 ลิ่งส์ ห้ามพูดให้ใครฟังเด็ดขาด นี่เป็นกฏข้อที่ 1 ของการร่วมงาน พรุ่งนี้ผมต้องย้ายไปนั่ง ที่โบรกอื่นครับ โดยนายหญิงให้ผมเรียนรู้งานกับเฮียจุ๊บ เป็นเลขาคู่ใจนายหญิงมาหลายปี เฮียจุ๊บนี่แหละครับที่ทำให้ผมรู้จักว่า โลกแห่งการลงทุน โลกแห่งการเก็งกำไร มันปลาใหญ่กินปลาเล็ก...แท้ ๆ นายหญิงเล่าต่อว่า ...วันนี้ทุกคนมาเตรียมพร้อม เรื่อง การเงินที่จะเอาเข้ามาเสริมทัพในวันอังคารเช้า รวมเบ็ดเสร็จคนละ 10 ล้าน ไม่รวมหุ้นที่แต่ละคนมีใน port วันนี้ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าเขามีหุ้นกันมากน้อยแค่ไหน ถือว่าเป็นก้อนเงินไม่มากนะครับ สำหรับ การที่จะทำให้หุ้นเคลื่อนไหวไปในทิศทางที่ต้องการ แต่กระบวนการ ของการทำงานนี่แหละครับ ที่สำคัญ เพราะมันเป็นกลุ่ม ๆ แยกกันไปซื้อ ไปขาย พวก market maker ที่คอยดูแลหุ้นจะมีหุ้นในความลับผิดชอบของตัวเอง อย่างเฮียจุ๊บ นี่ก็มีอยู่ 4-5 ตัว แล้วแต่รอบ แล้วแต่เม็ดเงิน ถ้าเคยอ่านหนังสือสมัยก่อน หรือใครที่โตทันพวกหุ้นรพ.พยาไฟ .ศิขรน พวกนี้กลุ่มหมอตัวเขื่องทั้งนั้น โดยเฉพาะตัวหลังนี่ เฮียจุ๊บ เล่าให้ฟังว่า สร้างรพ.มาเพื่อปั่นหุ้นเลยทีเดียว เพราะเจ้าของเป็นนักบริหารหนุ่มแฟนพันธ์แท้ นักปั่นน่องเหล็ก.........อีกตัวที่เฮียจุ๊บอดพูดถึงไม่ได้ในอดีต คือหุ้นสวนสัตว์ ซาวัลน่า ของคุณ ผิน ตัวนี้ก็ไม่แพ้กัน อีกตัวที่เฮีย จุ๊บดูแลเป็นพิเศษก็คือหุ้น fin เสร็จมั้ยโก๋ ตัวนี้โยงใยกับลูกสาวท่านแบงค์ดอกบัวคู่ แห่งร่วมเสริมกิจ เดิม ผมถามต่อว่าทำไมถึงต้องเป็นหุ้นที่ดิน ท้าวกฤษดามหาดิรก ด้วย นายหญิงบอกว่าสมัยก่อนตัวนี้เล่นกันอยู่ที่ศรีมิตร ซึ่งปิดไปแล้ว ถึงขนาดก่อนทำหุ้น แจกหุ้นให้พนักงาน ศรีมิตร กันถ้วนหน้า ผู้จัดการสมัยก่อนคือคุณเกียรติ สนิทกับนายหญิงมาก ด้วยความเป็นเด็กของนายหญิง และสายสัมพันธ์กับคุณพ่อนายหญิงซึ่งเป็นทหาร อีกทั้งยังอยู่หมู่บ้านย่านรามคำแหงที่เดียวกัน และนายหญิงผมก็นั่ง trade อยู่ที่ศรีมิตร ทำให้ข้อมูลลึก ๆ มักรั่วออกมาเสมอจากเลขา ผนวกกับตัวนี้เวลาทำ ทำแรงแบบนักเลง จนกระทั่งหุ้นตกตอนลดค่าเงินบาทครั้งที่ 2 นายหญิงผมสลบเหมือด ไปกับหุ้น 2-3 ตัว ซึ่งก็รวมตัวนี้อยู่ด้วย ทำให้มีหุ้นสะสม อยู่เป็นโกดัง นายหญิงเล่าว่าเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เริ่มติดหุ้น ตอนหลังยุคน้าชาติ จนมาหมดตัวตอนประกาศลดค่าเงินบาท ต้องระเห็ดตัวเอง ไปอยู่ต่างประเทศ ร่วม 8 ปี หนี้สินไม่ต้องพูดถึง โดนทั้งหุ้น และที่ดิน ติดเต็มมือไปหมด เจ้าหนี้เดินเข้า ออกบ้านไม่เว้นวัน จนกระทั่งไปทำธุรกิจแล้วฟื้นตัวกลับมาได้แบบชีวิตโหดมาก นิสัยนายหญิงที่ผมสัมผัสวันแรก เป็นคนที่ ชอบคิด แต่ยิ้มแย้มตลอดเวลาที่มีคนอยู่ตรงหน้า ยามพูดมักมีหลักการมาสนับสนุน จนผู้ฟังไม่กล้าเถียง ถ้าไม่รู้จริง ไม่จุกจิก ไม่ค้นหาซอกแซก ใจใหญ่ แล้วก็สวย อันหลังนี่สำคัญ เพราะผมรู้สึกว่าทุกคน นั่งจ้องหน้าเธอตลอดเวลา รวมทั้งผมด้วย...... ผมกลับมาล้มตัวลงนอนได้สักประมาณเกือบเที่ยงคืน..........ครุ่นคิดเรื่องราวในวันแรกที่ผ่านมา.................ผมกำลังมีความคิดจะหา เงินสักก้อน แล้วร่วมสังฆกรรมสโมสร ในครั้งต่อไป เป็นคุณ ๆ ก็คงคิดแบบผมใช่ไหมว่า รวย รวย รวย อยู่ตรงหน้าแล้ว ครับพรุ่งนี้หลังเสร็จงานผมต้องปรึกษาเรื่องเงินกับใครสักคน ว่าผมจะหาเงินมาเล่นหุ้นได้อย่างไร ผมเริ่มคิดถึงเงินก้อนที่จะเอา มาเสี่ยงดวง ผมหวังว่ามันจะเป็นทางออกที่จะชุบชีวิตกระโพรกกระเพรก ของผมได้...................................................... ครับต้องขอหยุดไว้ตรงนี้ก่อนครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะมา updated สมรภูมิหุ้นไทยวันที่สองให้ฟัง............................................ -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดิ้นรน...................................... เช้านี้ผมมาประจำการอยู่ที่ห้องค้าแถวธนิยะ ตามที่เฮียจุ๊บได้นัดมา 10 โมงตรง ตลาดเปิดวิ่งต่อด้วยความ ร้อนแรงไม่หยุด จำได้ว่ากระโดดเปิด 5 จุด แล้ววิ่งขึ้น วิ่งลง อยู่อย่างนี้ตลอดช่วงเช้า การสั่งซื้อสั่งขายยังเป็น ไปตามปกติไปถึงเที่ยง หุ้นท้าวกฤษดาของผมแดงเรื่อ ๆ แต่เช้า ยังไม่ออกอาการใด ๆ ทั้งสิ้น ทางฝั่งผมนั้น ทราบแต่ว่ารอคำสั่งจากนายหญิง ผมรู้ว่าบ่ายนี้จะเกิดอะไรขึ้น ปากคันยิบ ยิบ อยากบอกให้ญาติพี่น้องขายบ้าน ขายรถ มาซื้อหุ้นตัวนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการคิด เพราะสภาพของผมไม่อยู่ในฐานะที่จะมีใครเชื่อว่า ผมรู้อะไร จนกระทั่งบ่ายเปิดตลาดภาคบ่าย เสียงกริ่งโทรศัพท์ก็เริ่มมีเข้ามาเป็นระยะ ๆ หุ้นถูกทุบ แต่ก็มีคนรับ กลับตลอดทั้งวัน โทรศัพท์มือถือของเฮียจุ๊บดังขึ้น พร้อมกับเสียงเฮียจุ๊บสั่งงาน ซื้อยกแผง maketing เริ่มคีย์คำสั่ง ซื้อขายแล้วครับ วันนี้ผมได้แต่นั่งดูเพราะเฮียจุ๊บยังไม่ได้สั่งการใด ๆ ทั้งสิ้นให้ทำ หุ้นกลุ่มก่อสร้าง ที่ดิน วิ่งตามกัน เป็นทิวแถว แต่หุ้นท้าวกฤษดา ไม่เป็นไปอย่างที่คิด อัดขึ้นก็โดนทุบ อัดขึ้นก็โดนทุบ เป็นอย่างนี้อยู่จนเกือบ 4 โมง สายโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมคำสั่งหยุด ครับ.....งานนี้มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว....ทุกอย่างจำเป็นตรงหยุดลงโดย ฉับพลัน เฮียจุ๊บพาผมออกจากห้องค้า ไปนั่งกินข้าวอยู่ที่ตึกด้านข้าง ตอนตลาดปิด แล้วเล่าให้ฟังว่า ........มีรายใหญ่กว่ายังไม่ยอมปล่อยให้หุ้นไป นั่นแสดงถึงว่ายังเก็บของไม่พอ ผมถามต่อว่าแล้วเขาเป็นใคร ไม่มีคำ ตอบครับ............เฮียจุ๊บบอกต่อว่า รอเคลียร์เย็นนี้ ..........นั่นเป็นบทเรียนแรกที่ทำให้ผมพูดได้ว่า "ปลาใหญ่กินปลาเล็ก" เป็นเรื่องจริง "เหนือฟ้ายังมีฟ้า" ในโลกแห่งการเก็งกำไร บนถนนของนักลงทุนเงินคือพระเจ้า มีอะไรที่ไม่เป็นไปตามที่คิดอีกมาก วันนี้ภาระกิจจบไปอีก 1 วัน แบบหาสาระไม่ค่อยได้ พร้อมกับมีสิ่งที่ต้องกลับมานั่งครุ่นคิดอีกครั้ง ผมจะหาเงินก้อนมาได้ อย่างไรให้เร็วที่สุด ผมเริ่มโทรติดต่อเพื่อน ๆ หลาย ๆ คน พร้อมกับเล่าเรื่องงานใหม่ของผม ว่ามาเล่นหุ้นกับคนในตลาด ผมมี inside แจ๋ว ๆ ใครจะลงขัน ร่วมหุ้นกับผมบ้าง ทุกคนสนใจครับ แต่ยังไม่มีใครกล้าที่จะให้เงิน เพราะต่างถามกันเป็น เสียงเดียวว่า แล้วจะไม่มีเจ๊งหรือ ผมไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี .......... ถ้าพูดว่าไม่เจ๊งแล้วมันดันเจ๊งขึ้นมา เหมือนวันนี้ที่เห็นว่า มีคนทำหุ้นอยู่ทนโท่ หุ้นยังไม่ไปเลย แล้วจะเอาอะไรมาการันตีความแน่นอนให้กับชาวบ้านเขา...วันนั้นคิดจนปวดหัวไปหมด ท้ายที่สุด...ผมคงเหลือที่พึ่งสุดท้ายคือ พ่อกับแม่ ....ครับ นั่นเป็นทางเลือกที่ผมคิดว่า อันตรายที่สุดสำหรับฐานะความมั่นคง ของครอบเรา แต่ก็ต้องรองคุยดู ..............คำตอบที่ได้รับ.............. มันเป็นไปตามที่ผมคิด คือ พ่อแม่ ไม่อยากให้ผมปักใจ กับเรื่องการเข้ามาเก็งกำไรอะไรนี่เลย เพราะมันเสี่ยง พ่อบอกว่า คนเรา มีน้อย ใช้น้อย ค่อย ๆ สะสมสักวันก็จะสบายเอง คนที่รวยได้ อาจมีประเภทรวยข้ามคืน แต่ไม่จีรัง เหมือนสามล้อถูกหวย การสร้างพื้นฐานที่ดีต่างหากเป็นสิ่งจำเป็น............ .........................................นั่นคือบทเทศนาที่ผมไม่เชื่อครับ............แล้วยังดันดื้อรั้นที่จะต้องหาเงินต่อไปอีก ผมเริ่มแหกกฏข้อที่ 1 ของนายหญิงตั้งแต่วันที่ 2 ผมเล่าเรื่องการปั่นหุ้น ท้าวกฤษดาให้เพื่อนหลายคนรู้ แต่ยังไม่มีใครเชื่อ ถามว่าทำไมผมถึงเล่า และไม่รักษาความลับ ที่นายหญิงตั้งเป็นกฏไว้ .......คำตอบหรือครับ ......ผมต้องการให้คนหลาย ๆ คน เห็นว่าผมมีข้อมูล และสนใจที่จะโยนเงินมาร่วมทุนกับผมนะซิ....................................................................................... ความคิดนี้.........ถ้าฟังแล้วอาจดูว่าผมเป็นคนที่เลว ไว้ใจไม่ได้ แต่ที่จริงผมก็ไม่อยากเปิดเผยเรื่องอย่างนี้ให้ใครทราบหรอก แต่มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ผมเพียรพยามตามให้ข่าวกับเพื่อนหลายคนที่มีเงินว่าราคาหุ้นจะไปเท่าโน้นเท่านี้อยู่ร่วมอาทิตย์ หุ้นวิ่งต่อไปอีก 2 ลิ่งส์ ตามที่นายหญิงพูดจริง ๆ ....... แต่ทุกครั้งที่ผมเข้าไปช่วยเฮียจุ๊บ ผมก็ได้แค่นั่งดู อาจเป็นเพราะไม่มีอะไร จะให้ผมทำมากกว่า เพราะที่จริงผมก็เหมือน มือ เท้า ที่ทำหน้าที่ขับรถให้เฮียจุ๊บ ไปโน่น มานี่ นั่นเอง ผมเปลี่ยนความรู้สึกจาก ตื่นเต้นมาเป็นเริ่มหงุดหงิดกับตัวเอง คงเคยเป็นกันนะครับ เวลาดูหุ้น อยากซื้อหุ้น เห็นเงินตรงหน้า แล้วไม่มีปัญญาคว้า ไม่มีเงินซื้อหุ้น นี่มันอึดอัดเอามาก ๆ ผมนั่งเป็นลูกมือแบบให้เวลาผ่านไปวัน ๆ ร่วมเดือน โดยไม่ได้ซื้อหุ้นเลย และที่จริงผมก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรด้วยซ้ำ คิดแล้วคิดอีกครับว่ามันมีประโยชน์กับตัวเองตรงไหน ........ หุ้นหนึ่งตัวไม่ได้วิ่งทุกวัน บางทีต้องนั่งเหงาไม่มีอะไรจะทำ เตร็จเตร่แบบไม่เป็นเรื่องเป็นราว ได้แต่นั่งคุยกัน ความเครียด เริ่มเข้ามาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่นายหญิงก็จ่ายเงินเดือนให้ ซึ่งผมถือว่านายหญิงเป็นคนดีมากครับ ผมเหมือนกับตุ๊กตา หรือ ต้นไม้ ที่ตั้งเอาไว้ดูเล่นเฉย ๆ แต่นายหญิงเป็นคนจ่ายเงินค่าปุ๋ย รดน้ำให้ คิดแล้วเซ็งจริง ๆ .................................................. จนกระทั่งวันหนึ่ง...ในงานเลี้ยงรุ่น เพื่อนคนหนึ่งของผมคือ ไอ้ชา ....มันเข้ามานั่งคุยกับผม เรื่องหุ้นนี่แหละครับ มันบอกว่ามัน สนใจเล่นหุ้น มีตัวไหนน่าสนใจ ................. โชควิ่งชนผมเข้าให้อย่างจัง................. พ่อไอ้ชา เป็นพ่อค้าข้าว ทำโรงสีอยู่แทบ นครสวรรค์ ผมเลยเสนอมันว่าร่วมหุ้นกันไหม แต่ผมไม่มีเงินนะ ผมดูแล port ให้ ถ้าได้แบ่ง 50/50 ถ้าเสียผมจ่ายให้หมด ไอ้ชา....ขอกลับไปนอนคิดก่อน ......................... วันรุ่งขึ้นมันก็โทรมาบอกว่า............ตกลง...............เงินก้อนแรก 5 แสนถูก โอนมาเปิดบัญชีในชื่อของ ไอ้ชา (หรือพ่อชาคริต) พ่อพระของผมในยามนี้แหละครับ...............มันเข้ามาชุบชีวิตผมอีกครั้งยามที่ใกล้จะหมดอาลัยตายอยาก..... แล้วชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง.................ตามต่อคราวหน้านะครับ....................... -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชีวิตที่เปลี่ยนไป............................. ผมเริ่มวางแผนการใช้วงเงินในระบบซื้อขายแบบ margin ทันที หลังจากบัญชีของ ชาคริต ได้ถูกเปิดเรียบร้อย นั่นหมายถึงผมเอาเงินก้อนเล็กมาทำให้เป็นกระสุนเม็ดใหญ่ หมายจะเพิ่มศักยภาพให้คุ้มค่ามากที่สุด แล้วก็ไม่ ผิดหวังครับ ผ่านมา 2 เดือนกว่า สิ่งที่ผมเคยคิดว่าไร้สาระ ที่วัน ๆ ต้องเป็นมือเท้าให้กับเฮียจุ๊บ วันนี้วรยุทธผม เริ่มกล้าแข็งขึ้น ผมรู้จักคนมากขึ้น เพราะเฮียจุ๊บไปไหนผมก็ต้องไปด้วย เฮียจุ๊บนั่งคุยกับใครเรื่องหุ้น ผมก็ได้ นั่งฟังด้วยเกือบทุกครั้ง หนำซ้ำเฮียจุ๊บยังแนะนำผมกับหลาย ๆ คนว่าเป็นมือขวาของแกเสียอีก เริ่มมีคนติดต่อเฮียจุ๊บโดยผ่านมือถือของผมบ้าง เพราะเฮียจุ๊บไม่ค่อยจะรับสายใครสักเท่าไร แกคงเบื่อที่คนชอบ มาถามเรื่องข่าว inside บางทีก็ออกมาในลักษณะว่า เมื่อไรตัวนี้จะไป ตัวนั้นไปต่อหรือป่าว ต้องบอกว่าโดยมาก โลภครับ หุ้นวิ่งไปแล้ว กำไรแล้ว ก็ยังไม่ขาย อยากได้เยอะ ๆ และผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยู่ในภาวะเช่นนี้ เหมือนกัน ทุกครั้งที่มีหุ้นเด็ดก็อดเซ้าซี้ถามแกไม่ได้เหมือนกัน ว่ายังเอาต่อหรือป่าว ..............ผมจึงเข้าใจความ รู้สึกของคำว่า "โลภ" ได้เป็นอย่างดี เข้าเดือนที่ 3 port ของไอ้ชา ก็ยังไม่ได้ซื้อขายกับเขาเสียที คงยังจำกันได้นะครับว่า 2-3 ปีที่แล้วหุ้นวิ่งกันระเบิด เทิดเทิงขนาดไหน ผมจำคร่าว ๆได้ว่า ตอนปลายปี 45 หุ้นยังวิ่งเตร็จเตร่อยู่แถว 300 กว่า ๆ นิด ๆ แล้วประมาณ ต้นปี 46 ก็เริ่มวิ่งพาเหรด กันแบบม้วนเดียวจบที่ 800 จุด ในราว ๆเดือนมกรา 47 ปี 46-47 ถือเป็นปีทองของทุกคนและของผมด้วย เงิน 5 แสนบาทของไอ้ชา มันพอกพูนมาเป็นกอบเป็นกำเกือบ 5 ล้านบาท เงินที่กำไรมาแต่ละครั้งถูกโถมทับเข้าไปสร้าง port ให้ใหญ่ขึ้นมาโดยตลอด ไม่มีการแบ่งสันปันส่วน ทั้งนี้เกิดจากผมและไอ้ชาที่มั่นใจที่จะคงทิ้งเงินไว้เช่นนั้น สิ่งที่ผ่านมา 2 ปีไม่ทำให้ผมผิดหวังแม้แต่น้อย การร่วมงานกับนายหญิง ทำให้ผมเปลี่ยนวิถีชีวิตตัวเองไปอย่างมาก ย้อนกลับไปเมื่อกลางปี 46 ตอนดัชนี 500 เศษ ผมสร้าง port แบบเดียวกับที่ทำกับไอ้ชา กับเพื่อนและบางคนที่ เพิ่งรู้จักจากการแนะนำจากเฮียจุ๊บ ผมเริ่มเป็นมือปืนรับจ้างบริหาร port ขอแบ่งกำไร 20% บ้าง 30% บ้าง ตามแต่ จะตกลงกันได้ บางรายก็โยนเงินให้มากกว่าที่ตกลงกัน ผมขายรถ toyota เก่า ๆ คันแรกทิ้งในปลายปี 46 แล้ว ซื้อรถในฝันของผม เมอร์ซิเดสเบนซ์ E-230 ชีวิตผมเปลี่ยนไปเพียงแค่ 1 ปี บ้านหลังใหม่บนที่ดิน 2 ไร่ย่าน มีนบุรี ถูกวางโครงการไว้เสร็จสรรพ ผมติดต่อผู้รับเหมาสร้างบ้านเรียบร้อย ถ้าจะนับเป็นมูลค่าก็ตกราว ๆ สัก 20 ล้าน ผมเห็นความฝันสวยหรูในทุก ๆ คืน เม็ดเงินที่โถมเข้าใส่ผมในปี 46 มันมหาศาลเกินกว่าที่ผมเคยคิด เคยฝัน แต่มันเกิดขึ้นรวดเร็ว ทั้ง ๆ ที่ผมเพิ่งตกงาน มาเมื่อราว ๆ สักปีเดียวเอง ผมเพิ่งเป็นมือเท้า คอยขับรถ ส่งเฮียจุ๊บ มาได้ไม่นาน ผมเพิ่งวิ่งรอกหาเงินทุนก้อนแรก เพื่อมาเล่นหุ้น อะไรต่อมิอะไรที่ติดขัดในตอนนั้น มันเปลี่ยนมาเป็นสะดวกโยธินในปี 46 แบบพลิกแล้วพลิกอีกหลายตลบ หุ้น 4 ตัว ถูกโอนมาให้ผมรับผิดชอบดูแล สลับกันไปสลับกันมา ซื้อขายกันแบบมันมือ ปีนั้นตลอดทั้งปีผมไม่เหงา มีแต่ความสุข ความรุ่งเรืองแบบ บรรยายแทบไม่ถูก มาต่อกันคราวหน้านะครับ มาถึงตอนนี้แล้วคุณคงรู้จักผมมากขึ้น แล้วผมจะลงรายละเอียดให้พวกคุณเห็นภาพการทำงาน ของผมอีกที................................................................................................................................................................ -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:44:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ภาระกิจหุ้นตัวแรก................................ เดือนสิงหาคม ปี 46 ผมเริ่มงานกับหุ้นตัวแลกแบบเต็มตัว ท้าวกฤษดามหานคร สะสมกันมานานถึง 3 เดือน ตั้งแต่เดือนเมษายน จากราคาที่ค่อย ๆ เก็บ 4 บาท จนได้ของครบ ในเดือน กรกฏาคม ราคาอยู่ที่ 7 บาท แล้ววาระสำคัญของงานผมก็เริ่มขึ้น ทุกฝ่ายยิง code การซื้อขายเหมือนรหัสลับ 3 3 3 อันนี้ขออุบราย ละเอียดไว้หากินยามยากแล้วกันครับ คงพอจะบอกใบ้รายทางได้ว่า กลุ่มแรกพร้อม กลุ่มสองพร้อม และ กลุ่มสามพร้อม และรับทราบงาน ผมดูแล port ให้กับกลุ่มสอง วงเงินก๊อก 1 และ ก๊อก 2 อยู่ประมาณ 300 ล้าน วันที่ 8 เดือน 8 คือ เวลานัดประจำการดูอาการ และแล้ววันที่ 22 เดือน 8 ก็ถึงวันปฏิบัติการไล่ล่า ราคาวันนั้นคำสั่งแรกคือ 10% ครับ จาก 9.65 บาท วิ่งปิด 10.96 บาท perfect ทุกประการ สำหรับงานวันแรก แล้วก็อัด อัด อัด กันยาว มาร่วม 1เดือน จนถึงวันปล่อยของ คำสั่งให้เสร็จภาระกิจภายในวันเดียว ราคาที่ถูกลากขึ้นมา จาก 4-7 บาท ที่เก็บมาร่วม 3 เดือน ตอนนี้มันสร้าง มหาเศรษฐีกลุ่มใหญ่ ๆ ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน วันนั้นจำได้แม่นยำ 18 เดือน 9 ทุกคนมานั่งรอคำสั่งตั้งแต่ 8 โมงเช้า เป็นวันที่ราคาวิ่งผันผวนที่สุด และ ลากขึ้น ลากลง ได้ตื่นเต้นที่สุด สำหรับมือใหม่อย่างผม วันนั้นใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะสิ่งรอบ ๆ ข้าง มันดังอื้อ อึง ไปหมด ทั้งยัน ทั้งขาย ทั้งลาก ทั้งทิ้ง โครมแล้ว โครมเล่า....ยิ่งกว่าคลื่นทะเลที่บ้าคลั่ง คุณเชื่อไหมว่า ในชีวิตผม ไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรที่มัน โหดร้ายในธุรกรรมการเงินเช่นนี้มาก่อนเลย ผมเหนื่อย มากในทุก ๆ นาที ที่ต้องตัดสินใจ และฟังคำสั่ง เสียงโทรศัพท์ เข้าออก แทบจำไม่ได้ว่าพูดคุยกับใคร ใครพูดว่าอะไร มันรวดเร็ว จนสมองเบลอ แทบจะไม่สั่งงาน วันนั้นราคาเปิด แถว ๆ 23 บาท เกือบ 24 เช้าลากไปจ่อแถว 25 เกือบ 26 สายหน่อยทุบรวดเดียว เกือบตายคามือ 26 ลงไป 15 บาทกว่า ขึ้นลง ขึ้นลง ลาก ทุบ กันจนผมแทบอาเจียน คือมึนงงไปหมด กับคำสั่ง ยังดีครับที่กุนซือผม เฮียจุ๊บ แกบัญชาการได้อย่างดีเยี่ยม ทั้ง ๆ ที่แกก็ค่อนข้างเคร่งเครียด คำพูดเสียงดัง และสุดจะบรรยายในความหยาบ และ ความสะใจ มันบอกให้ผมเห็นถึงสภาวะ ความสะใจ และ ความโหดเหี้ยม ของเกมส์ในวันนี้ได้อย่างไม่มีวันลืม...... ตลาดปิดแล้วครับ ท้าวกฤษดามหานคร ปิดที่ราคา แถว 19 บาท ถึงแม้วันนั้นตลาดปิดไปแล้ว แต่งานผมยังไม่เสร็จ ประชุมกันต่อเกือบ 3 ทุ่ม เพราะของยังปล่อยไม่หมด จนวันที่ 23 และ 24 เดือนกันยา หุ้นก็ถูกลากมาเชือด เพื่อออกของ lot สุดท้ายก่อนเสร็จสิ้นภาระกิจชุดแรก หุ้นลากมาปล่อยของกันแถว 20-24 บาท แล้ววันที่คำสั่งประหารก็ตกมาถึง 25 กันยา ทิ้งกราวรูดมหาวิบัติภัย ถล่มกันลงมาแถว 15 บาท แบบไม่เลี้ยงภายใน 2 อาทิตย์ งานนี้รายใหญ่เล่นกันแบบฮั้วประมูล ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ใครเป็นใคร ใครคือเบื้องหลังที่แท้ จริง เพราะเบื้องลึกเท่าที่รู้ ก็มีแค่คน 3 กลุ่ม ฝรั่ง ไทย สิงคโปร์ ใครจะเป็นเจ้าของหุ้นก็ช่างศรีษะล้านมันปะไร ......... อย่าเพิ่งคิดว่าภาระกิจจะจบลงแค่นั้นนะครับ เพราะคนทำงานเป็นทีม เตรียมการกันมาร่วมครึ่งปี คงไม่จบลงง่าย ๆ แน่ ครับแค่ได้พักเหนื่อย 2 อาทิตย์ แล้วภาระกิจที่ 2 ก็ได้รับคำสั่ง กลุ่มผมเป็นกลุ่มที่ไม่ได้รับของกลับเลย แต่ผมกำลังจะต้องซื้อของคืนอีกรอบ รอบนี้ให้คำสั่งลากอย่างเดียว ไม่ต้องเก็บ แล้วผมก็หูชาอีกครั้ง ยิง ยิง ยิง ......วันแรกยิงเก็บอย่างเดียวเลย แล้ววันที่ 2 ยิงเช้า บ่ายแทบไม่ต้องออกแรก ไม่รู้ใครเป็นใคร ไล่หุ้นเพลินกันไปหมด แต่อย่างน้อย แมงเม่า แมงหวี่ ก็ได้ร่วมสนุกกันถ้วนหน้าแน่นอน 15 ขาย 25 ใครเล่นหุ้นตัวนี้ ไม่รวยก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว หลังจากภาระกิจรอบที่สองจบ คลื่นลมก็สงบลง อีกเดือนถัดมา หุ้นวิ่งขึ้นลงเป็นธรรมชาติของมัน ก็คงเหลือพวก งู ๆ ปลา ๆ ที่หลงเหลืออยู่ แล้วในที่สุดมันก็ไหลลงกลับมาอยู่ที่ 5 บาทเหมือนเดิม.......................................................................................................................... ใครที่ติดหุ้นตัวนี้ หรือขาดทุนกับมันมา ก็อย่าได้มีเวร มีกรรมต่อกันเลย ครับ .................อโหสิกรรมให้ผมเถิด.................................. -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อวานผมเล่าถึงหุ้นท่านท้าวกฤษ ไปแล้ว นึกว่าจะเร้าใจสุด ๆ ในชีวิต แต่มาเจอหุ้นที่ผมดูแลอยู่อีกตัวยิ่งระเบิดเทิดเทิงกว่า ตัวนี้สงบเสงี่ยมเจียมตัวมานานสองนาน แต่ต้องเรียกได้ว่า ขาโหด แรง เร็ว คือม้วนเดียวเกมส์ เจ้าของหุ้น คนทำหุ้น คนร่วมลงขัน แต่ละกรุฟ ก็มีลักษณะนิสัยแตกต่างกันไป ดังนั้นจะเห็นได้ว่า บางทีเล่นหุ้น หุ้นแต่ละตัวจะมีลีลาการรำฟ้อน ไม่เหมือนกัน บางตัว รำ ๆ หยุด ๆ น่ารำคาญ บางตัว รำเปิดโลง แล้วร่ายบดบู๊เลย ตัวหลังนี่มักจะได้รับความสนใจและ เสียง.... กรี๊ด.... จากบรรดาแมงเม่า ไม่แพ้เวลาดูคอนเสริต พี่เบิร์ด ครับ ตัวที่สอง ที่ผมกล่าวถึง กึก... กึก... กึก อยู่นานมาโฉ่งฉ่าง ฉิ่งฉาบ ถึงใจทีหลังใครเพื่อน แต่ลีลารับรองไม่ธรรมดา ท่าน ปูนตรานายก (ของยืมชื่อเรียกเล่นในแบบคุณสโล มาใช้หน่อยครับ อย่า งง ว่ารู้ชื่อจริงเจ้าของบอร์ดได้ไง) ตัวนี้ ญาติโยม ทั้งหลายที่เข้าร่วม มีทั้งป๋า ทั้งท่าน คุ้น ๆ หน้า คุ้น ๆ ตา กันเป็นอย่างดี ถ้าจำได้ "นักเลงโบราณ" เป็นสมญา นามที่กล่าวขาน โจษจันกันในยุทธจักรหุ้น ใครเอี่ยวเล็ก ใครเอี่ยวใหญ่ อันนี้จำแนกไม่ได้ เพราะพี่ไทยทั้งนั้นที่ร่วมสนุก ปูนตรานายก ไม่ใช่นกอินทรีย์ ที่จะบินผงาด ผงาด ดันดัชนี แต่มันเป็นตัวที่สร้างความคึกคัก ให้สีสรรไม่น้อย นายหญิงผมมา เริ่มตีตราจองหุ้นตัวนี้ หลังจากได้รับการติดต่อ ช่วงครึ่ง ๆ กลาง ๆ ที่ได้จัดการหุ้น ท้าวกฤษ ก็ราว ๆ เดือน 8-9 ปี 46 2 เดือน ราคา 8-15 บาท ตัวนี้ช่วงนั้น ปริมาณการซื้อของน้อย นายหญิง ก็ยอมซื้อของแพงบ้าง เพราะรู้ว่า ไอ้ที่ว่าแพงนะ มันกำลัง จะกลายเป็นเพชรในโคลนตรม ที่จะถูกงมขึ้นมาเจียรนัย ในไม่ช้า หลังจากที่ตัวอื่นเขาวิ่งกันโครม ๆ รอบ แล้ว รอบเล่า ไปแล้ว และคำสั่งก็ตกลงมายังสายงานต่าง ๆ ต้นเดือน ตุลาคม รวมทั้งเฮียจุ๊บ ที่เจียรนัย งานให้ฟังอย่างละเอียด เพียงแต่ยังไม่ทราบ กำหนดการที่แน่นอนว่าวันไหน เวลาผ่านมาได้ 2 อาทิตย์ คุณลืมนายชาคริต หรือ คุณชา เพื่อนผมหรือยัง ต้องเรียกว่าคุณแล้วครับ เพราะเราสองคนรับเงิน มาจากหุ้นตัวแรก ถึงไม่มาก ก็ถือว่าไม่น้อย สำหรับก้าวแรก พอร์ตที่โตขึ้น โตขึ้น เหมือนคนที่ท้องแก่ใกล้คลอด วงเงินการซื้อ ขาย margin ถูกพองจากความร่วมมือเป็นอย่างดีของมาร์สาว เพื่อนผมคนเดิม โดยผมเป็นคนบอกรายละเอียดต่อให้ ชาคริต แล้วมันก็เป็นคนซื้อ เพราะขณะทำงานผมไม่มีสิทธิ์ที่จะซื้อหุ้นเข้าพอร์ตตัวเองหรอกครับ แล้วก็กลัวโดนเฮียจุ๊บ รู้ด้วย...เพราะไม่ เคยถามว่าถ้าจะซื้อบ้างจะผิดไหม มันเหมือนมารยาทอะไรสักอย่าง แบบรู้สึกไปเองก็ได้ แต่ผมก็ไม่เห็นใครในวง สั่งซื้อหุ้นขณะ ทำงานเลย แต่ก็คิดว่าทุกคนน่าจะทำแบบเดียวกับที่ผมให้ ชาคริต ซื้อนั่นแหละ....เพื่อกันคำครหา และ อะไรต่าง ๆ นา ๆ ชื่อซื้อขายมันเลยไม่ควรเป็นชื่อของเราเอง...น่าจะเป็นแบบนี้ สำหรับความคิดในตอนนั้น..... ก็ผมไม่ใช่คนธรรมดา สามัญประจำบ้านเหมือน ช่วงตกงานแล้วนี่ครับ ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไป ดังใครมาเนรมิต สวรรค์... สวรรค์... สวรรค์ ความรู้สึกตอนนั้น มันพูดบรรยายอย่างไรก็ไม่เท่ากับที่ผ่านจุดนั้นมาแบบเคลิ้ม ๆ ..... ลอย ๆ อย่างไร บอกไม่ถูก..... คุณลองหลับตาแล้วฝันถึงคนรัก ถึงอนาคตอันสวยงาม แล้วแบบว่าสร้างภาพนั้นให้มันหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำตาลหวาน ๆ มีควันจาก dry ice ประกอบ ...มันสุขเกินสุขครับ อย่าเพิ่งหมั่นไส้ผมนะครับ ผมอยากบรรยาย เท่าที่จะบรรยายให้คุณเห็นว่า มันสุขแค่ไหน สำหรับชีวิตเด็กที่เพิ่งผ่านเรื่องซวย ๆ ตอน วัยเบญจเพศ มาด ๆ แล้วมาพบกับความสวยสดงดงาม คุณชาคริต ตีปีก โชว์ความสามารถ ว่าเป็นนักลงทุนที่มีอินไซด์ แม่น ๆ จนเพื่อนพ่อมัน และบรรดาเพื่อน ๆ ชาวท่าข้าว เขาว่ามัน เก่ง มันเจ๋ง ที่สุด คุณชาคริต เปิดพอร์ตเพิ่ม อีกที่หนึ่ง แล้วเอาอินไซด์ จากผมไปเล่าให้บรรดา คนรอบข้างมันฟังหมด เรื่องราว ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไร แต่มันเป็นจุดพลิกผันในชีวิตผมในตอนปลายเลยทีเดียวครับ แล้วจะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไป -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:45:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กลับมาที่พอร์ตที่พอง ขึ้น และถูก พอง ขึ้น เป็นกรณีพิเศษ ด้วย หลายคนคงเคยได้ยินเรื่อง นักเล่นหุ้นหาดใหญ่ นะครับ ว่าใจเกิน ร้อยขนาดไหน พี่คนหนึ่งที่เป็นลูกน้องนายหญิงเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนเคยเล่นแบบพิเศษ นี้แหละ จนหมดเนื้อหมดตัว ที่หาดใหญ่ ต้อง มาสงบสติอารมณ์ อยู่นาน เพราะขายนา ขายบ้าน ไปใช้หนี้ ถามว่าเล่นแบบพิเศษ เล่นยังไง........................................ ก็ไม่ต้องมีเงินจริงไงครับ คุณอาจหาว่าผมพูดเป็นเล่น .... ไม่มีเงินจริงแล้วใครจะให้ซื้อ ..... ก็มีแล้วกันน่า .... ซื้อวันนี้....... ขายวันนี้ .... คุณอาจบอกว่ามันธรรมดา ใช่ไหม ..... ใคร ๆ ก็ทำได้ เครดิต บาลานซ์ ไง.... ครับแต่สมัยก่อนอย่าลืมว่าไม่มี เครดิต บาลานซ์ นะครับ คือคนเล่นเขาทำกันมาก่อน ตลาดจะออกมาตรการมารองรับให้หุ้นมันคึกคักเสียอีก ผมไม่ทันแต่คิดว่าน่าจะมีเรื่องนี้กันตอนหุ้นตกวินาศสันตโร ในวิกฤตการณ์ "ต้มยำกุ้ง" เมื่อราว 10 ปี ที่แล้ว แล้วที่ผมว่าพิเศษ มันพิเศษตรงไหน ก็ตรง คุณเป็นลูกค้าเกรด เอ ใช่ไหม คุณมี port วงเงินอยู่เท่าไรละ ล้านนึงเหรอ margin บวก cash account คุณรวมกันได้เท่าไรละ วันนี้เอาไปลองซื้อวันต่อวันสัก 20 ล้านไหม....ใครจะไม่เอา ....ก็เอาซิครับ... ผมก็เอาด้วยคน พอร์ตผมโตแล้วโตอีก ก็เพราะแบบนี้แหละ ต้องบอกว่าได้เครดิต จากนายหญิงด้วยครับ ไม่งั้นไม่มีใครบ้าให้ ส่งเดชหรอก.............. ทิ้งหัวเรื่องมานาน กลับมาที่ ปูนตรานายก นะครับ ................... หลังจากทราบเรื่องได้ 2 อาทิตย์ กำหนดการก็มาถึงในวันที่ 17 เดือน ตุลา หุ้นถูกกระแทก จากแถว 15 หรือ 16 บาท นี่แหละ คือปลาย ๆ ไม้ ที่เราเก็บมาได้ วันแรก ปิดราว ๆ เกือบ 20 บาท แล้วก็ดันกันสุด ๆ แบบสายฟ้าแลบ ภายใน 2 อาทิตย์เช่นกัน ถึงเป้าหมาย 40 บาท ทุกอย่างราบรื่นดีครับ กับจุดหมายปลายทางที่ได้รับมา คำสั่งขายมาเป็นระลอก ๆ ขายไปดันไป แล้วก็ทุบสลบอีกครั้ง จนมาอยู่แถว 30 บาท แล้วก็ตามเคยครับ ค่าน้ำร้อน น้ำชา ก็ถูกแบ่งปันกันรอบสองเช่นเดิม 30 กลับไป 40 อีกครั้ง เป็นอันจบชุด 1 และ 2 แล้วหุ้นก็ถูกปล่อย ให้ไหลทะรูด ทะราด มาแถว half & half 20-40 40-30 30-15 แล้วก็เก็บเศษกินกันอีกนิดหน่อย 15-30 เป็นอันจบแบบสมบูรณ์ แล้ว ปูนตรานายก ก็เหลือผู้เล่น เพียงไม่กี่กลุ่ม ตามแบบเทคนิค ธรรมชาติ มีขึ้น มีลง จนเหลือ 10 บาท แล้วตอนหลังก็มีกลุ่มใหม่เข้า มาเสริมทัพ ซ้ำรอบฉี่สุนัข อีกรอบ 10 ไป 20 แต่นายหญิง ไม่เล่นด้วยแล้วครับ........เพราะถือว่า จบเป็นตัว ๆ ไม่ตอแย เดี๋ยวส่งกลิ่น ปะทะจมูกใครเข้า แล้วไม่คุ้ม........................................ ที่เหลืออีก 2 ตัว ที่ผมดูแล ขออนุญาติ ไม่กล่าวถึงนะครับเพราะ ยังมีเรื่องมีราวกันอยู่ในศาลไคฟง เดี๋ยวท่านเปาพิโรจน์ หวังเฉา หม่าฮั่น จะลำบากไปด้วย.......... เพื่อน ๆ ที่ติดตามอ่าน มาหลาย ๆ ตอน ไม่ต้องตกใจหรอกครับ เรื่องคดีมีอายุความ ทำไมผมเอามาเล่า ............. ก็บอกกันไว้ตรงนี้เลยครับ ว่าเรื่องเล่า ก็คือเรื่องเล่า แต่งแต้มเติมสีสรรค์ ตามแบบนักเขียน อ่านเพื่อความบันเทิง สนุก ๆ หาใช่สาระอันใดไม่ บางตอนก็แฝง ไปด้วยความเร้าใจในการติดตาม บางตอนก็แฝงไปด้วย ความสนุกน่าอ่าน ซะมากกว่า ถ้าจะมาดำเนินคดี ก็ต้องบอกว่าเป็น คดีตลก ต้องไปขึ้นศาลไคฟง ของ เพลิน พรหมแดน น่าจะดีกว่าครับ.......ขอฮา..... ถ้าชอบก็ร่วมเป็นกำลังใจหน่อยครับ ผมก็มีเวลาไม่มากที่จะมาเขียนหรอกครับ ตอนแรกนึกว่า จะเขียนง่าย ๆ ต้องนึก ต้องนั่งใช้เวลาไม่น้อย ก็ต้องขอคาราวะท่านเจ้าของบ้านด้วย ผมกลับไปดูบอร์ดเก่า ในว่าจะชื่อ hot stock จนมาถึง เด็กเล่นหุ้น ต้องบอกว่าไม่เบาเลยครับ ......ขนาดผมเขียนเล่น ๆ ไม่กี่ตอน บางทียังถอดใจ เพราะหน้าที่ การงานมันล้นมือ ต้องหาที่เงียบ ๆ จริง ๆ กับการที่จะนึก คิด และเขียน แต่ท่านเจ้าของบ้าน ใช้เวลาอยู่กับบอร์ด มาร่วม 2 ปีเห็นจะได้ เรื่องต่าง ๆ ที่อยู่ในนี้ บางอันมีสาระ บางอันสนุก บางอันอย่างงั้น ๆ แต่ก็บ่งบอกถึงความเหน็ดเหนื่อย ความมุ่งมั่น ได้ดีทีเดียวครับ ผมเสียอีก...ที่อยากทำแต่ก็คงทำได้แค่ เขียนกระทู้ มาแจม สนุก ๆ ไม่ให้เหงากันเท่านั้น กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ คุณจะเป็นใคร คุณจะอยู่ส่วนไหน ก็ขอเป็นกำลังใจ...................................มากกว่าที่คุณเคยให้มา...................... และแล้วก็ปรบมือกันเกรียว..............................................................เฮ............................................................................................... พบกันใหม่ตอนหน้าครับ ....................................................ยักษ์ล้ม..................................................................................................... -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ยักษ์ล้ม............ เสียงตลาดถล่มดังโครมคราม ถือกระบอง ฟันกัดกรามกรอด ความอยู่รอด คือเปล่งความเหี้ยม ตะบันแทง แทง แทง ไม่มีเลี้ยง หมดแรงเดี้ยง กับพื้นพสุธา........ ช่วงเวลาที่ผ่านมาปีหนึ่ง ทุกอย่างสวยงามสำหรับชีวิตการสัมผัสวงการตลาดหุ้น ผมผ่านอะไรมากมายที่ค่อนข้างเร้าใจ เงินที่ได้มาอย่างรวดเร็ว ทรัพย์สินที่ซื้อไว้เป็นหลักทรัพย์ มันบ่งบอกถึงความสำเร็จได้เป็นอย่างดี ในการที่ได้มีโอกาส เดินเข้ามาในแวดวงของนักค้า นักเก็งกำไรทั้งหลาย หลาย ๆ ท่านคงเคยได้ยินเรื่อง "สามล้อถูกหวย" นะครับ หรือผมอาจเป็นประเภท "คนดวงดีขายขี้ก็รวย" ก็เป็นไปได้ ต้นปี 47 หุ้นวิ่งมาแถว 800 จุด ในราวกลางเดือนมกรา ทุกคนคงยังจำภาพความสุข ความสมหวังกันได้นะครับ ภาพการวิ่ง ต่อไปสัก 900 1000 จุด ถูกทำนายกันมาต่อเนื่องจากหลาย ๆ สำนัก นักวิแคะ แกะ ล้วง ตามงบการเงินของบริษัทกันเพลิน ถึงแม้ว่าจะมีการทักท้วงบ้างว่าอาจมีการปรับฐานรอบใหญ่ แต่ก็ยังให้น้ำหนักการวิ่งต่อเนื่องหลังจากนั้น หลังจากที่หุ้นทั้งหมด ของนายหญิงผมจบวาระ การทำกำไร ไปเรียบร้อย ผมก็แทบไม่มีหุ้น inside เหลือให้เล่นอีก นอกจาก หุ้นข่าวจากแหล่งที่พอจะเชื่อถือได้บ้าง ซึ่งก็นับว่าเป็นรายใหญ่ที่ต้องการจะปล่อยของทำกำไรกันทั้งนั้น เพียงแต่คราวนี้ต้อง ฟังหูไว้หู เพราะมันคนละกลุ่ม คนละสัญชาติกัน จะให้ไว้ใจเต็ม 100 ก็ไม่ไหว ผมได้ข่าวแจ๋ว ๆ มาจากรายใหญ่ 2 กลุ่ม ซึ่งก็ไม่ทำให้ต้องผิดหวัง เพราะถึงแม้นายหญิงจะหยุดงานช่วงหนึ่ง บินไปพักผ่อนต่างประเทศ ผมก็ยังหารายได้ด้วยตัวเอง แบบเป็นกอบเป็นกำเหมือนเดิม ความมั่นใจมันเกิดขึ้น ทุกขณะ ว่าผมจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมีชื่อในทำเนียบนักค้าหุ้น ในไม่ช้า คุณเข้ามาซื้อขายหุ้น คงต้องเคยคิดกันบ้างละว่า คุณจะชนะกลับออกไปจากตลาดพร้อมเงินสด และ รอยยิ้ม ....อย่างที่บอก ผมคิดถึงการเป็นเจ้าพ่อตลาดหุ้น แบบในหนัง ที่จะทำเงิน สร้างความมั่งคั่งให้กับตัวเอง แบบทุกคนต้องขอสูตรลอกเลียนแบบ แต่แล้วราว ๆ เดือนเมษา 47 ทุกอย่างก็เริ่มตะกุก ตะกัก เริ่มจากเพื่อนผม คุณชาคริต เริ่มมีปัญหาเงินหมุนไม่ทัน เพราะเล่นหุ้น หลายตัวแบบหว่านแหจับปลา จน port เริ่มขาดทุน ก็อยากเอาเงินกลับไปอัดเล่นคืนที่เสียไป แล้วอีกนัยหนึ่ง ผมก็เริ่มซื้อหุ้นแล้วออก ไม่ได้เหมือนกัน นั่นขนาดหุ้นแค่ปรับฐานนะครับ สามเดือนหลังปีใหม่ ก็เริ่มสร้างปัญหาติดหุ้นให้ผมแล้ว อาจเป็นเพราะผมใช้บัญชี margin แบบเต็มพิกัด ซื้อแล้วติดก็นั่งรอดูมัน จนบัญชีเริ่มแดงเล็กน้อย จนกระทั่งการแบ่งเงินก็เกิดขึ้นระหว่างผมกับ ไอ้ชา ถือว่า เป็นการยุติการร่วมลงทุนแบบ ต่างคนต่างแบ่งสรรกำไรกันไป ผมยังตั้งหน้าตั้งตาหาหุ้น สวย ๆ ทำกำไร อยู่แบบไม่คาดระยะ พูดง่าย ๆ ว่าถือเกือบเต็มปอด ปี 47 หุ้นที่ซื้อมันร่วงเอา ร่วงเอา ไม่เป็นท่า ขนาดที่หุ้นหลายตัวยังวิ่งขึ้นวิ่งลง แต่มันแปลก หุ้นที่ผมถือกลับวิ่งลงอย่างเดียว จนเดือนพฤษภา 47 ตลาดวิ่งลงจาก 800 มาอยู่ 550 จุด หุ้นใน port เกือบทุกตัว ส่งพิษเต็ม ๆ เข้าให้ การเงินเริ่มติดขัด หยิบยืม วิ่งหมุน วิ่งหมุน อยู่ร่วม 3เดือน ก็ไม่ดีขึ้น port ร่วมทุนกับชาวบ้านร่วม 50 ล้านบาท เริ่มเป็นภาระหนักอึ้ง คงจำได้ว่าผมไปสร้าง port ขอบริหารหุ้นแบบแบ่งกำไร 20% 30% จากเขามา ขาดทุนผมจ่ายเต็ม ไอ้ตอนขาดทุนจ่ายเต็มนี่แหละครับ ที่มันสร้างปัญหา ผมต้อง refinance ขอเพิ่มวงเงินจากทุกจุด เพื่อเอาเงินสดมาหมุนก่อน ซึ่งสถาบันการเงินที่ผมใช้เขาก็ยินดี เพราะช่วงนั้นถ้าใคร credit สวย ๆ เงินใน bank ก็พร้อมให้คุณยืมมา ใช้ก่อนด้วยการค้ำประกันหลักทรัพย์แบบไม่ยากเย็นนัก ก็เงินมันยังล้นระบบนี่ครับ ครึ่งปีหลังของ 47 ผมเริ่มทอดอาลัยกับตลาดบ้านเรา ทั้ง ๆ ที่ set ก็วิ่งขึ้น วิ่งลงของมันเป็นปกติ แต่หุ้นที่ผมซื้อเก็บไว้มันลงอย่างเดียวเลย บางตัวเขาวิ่งขึ้นมันดันไม่วิ่ง หนำซ้ำตอนเขาลง มันลงหนักกว่าเขาอีก ผมเปลี่ยนมาเล่นเก็งกำไร วันต่อวันเพื่อต่อชีวิตตัวเอง ได้บ้าง เสียบ้าง อยู่อย่างนี้ จนถึงต้นปี 48 ต้องตัดสินใจขายหุ้นบางตัวออกแบบขาดทุนร่วม 50% บางตัวถึง 60% ผมขาดทุนทันที 20 ล้านบาท ตัวเลขนี้เป็นตัวเลขที่ทำให้ผมเสียใจมากที่สุด กับความมุทะลุของตัวเองที่พยามจะเอาชนะตลาด และมองตลาดดีเกินไป ทั้ง ๆ ที่ผมก็รู้ว่าอะไร คืออะไร วงการนี้ลึก ๆ มีใครอยู่เบื้องหลังตัวหุ้นแต่ละตัวบ้าง แต่ผมก็เดินพลาดจนได้ ผมหยุดเล่นหุ้นมาร่วม 4 เดือนแล้วครับ นั่งดูตลาดวิ่งกลับไปที่ 700 กว่าจุดแบบ รอขายทิ้งหุ้นที่มีอยู่ทั้งหมดให้ขาดทุนน้อยที่สุด จนกระทั่งหุ้น ที่มีอยู่ถูกขายตัดขาดทุนนำเงินมาใช้หนี้ bank จนหมด อีกใจหนึ่งก็รอจังหวะและโอกาสดี ๆ อีกครั้งที่จะเข้ามาในชีวิต ผมสัญญากับตัวเองว่าถ้าไม่ได้นั่งเป็นคนดูแลหุ้นเหมือนปี 46 ผมจะไม่แหย่มือ ลงไปให้ฉลามกินอีก ทั้ง ๆ ที่บางครั้งก็อดไม่ได้ แต่ก็ต้องยอมรับกับสภาพที่เกิดขึ้น ผมขายที่ดินที่ซื้อมาทิ้งไปเรียบร้อย บ้านที่หวังไว้ในฝันก็ไม่มี โอกาสได้สร้างเสร็จ เพราะต้องเอาเงินไปใช้หนี้ธนาคาร เหลือแค่รถ 1 คัน กับเงินสดที่หายไปร่วม ครึ่งหนึ่ง แต่มันก็มากพอสำหรับการรอ คอยโอกาสต่อไป วันนี้ผมล้ม แต่ผมก็ถือว่า คุ้มเหลือเกินครับ ........... ยักษ์ล้มเสียงดัง .....แต่ผมยังโชคดีที่ยังไม่ขึ้นไปเป็นยักษ์ในวงการ นี้แต่ดันล้มก่อน เลยล้มเบาหน่อย แล้วเก็บบทเรียนต่าง ๆ มาศึกษาว่าความผิดพลาดมันเกิดจากอะไร อย่างน้อยต้นแบบที่น่าศึกษาของผมก็คือนายหญิงที่ผมไม่รู้จะเอาอะไรมาบรรยาย ถึงมุมมองของแกดี ว่าแกเป็นนักขุดทองที่มองไกลเหลือเกิน ถึงเวลาตลาดจะหยุดแกก็เดินออกจากตลาดไปเสวยสุขที่อเมริกาแล้ว ส่วนเฮียจุ๊บผมก็ยังไปมาหาสู่กันอยู่ แกก็รับจ้างแบบมืออาชีพของแก เหมือนเดิม โดยที่ไม่ปริปากเล่าเรื่องงาน หรือเรื่องอะไรที่แกมีเลย คงจำได้ถึงกฎข้อที่ 1 นะครับ ผมเข้าใจแล้วครับว่ามืออาชีพเขารักษา กฏของเขาได้เคร่งครัดมากเพียงใด ดูเฮียจุ๊บเป็นตัวอย่างได้ จบภาระกิจที่ทำร่วมกันแล้ว แกมีหุ้นตัวไหนทำ แกไม่เคยพูดถึง timing ว่าจะทำเมื่อไร ไปเท่าไรให้ใครฟังเลย แกถึงได้อยู่ยงคงกระพัน มากับการเป็นมือปืนรับจ้างมาถึงทุกวันนี้ ......................................... ช่วงนี้ผมเดินทางดูงานด้านธุรกิจเครื่องจักรกลที่ญี่ปุ่นบ่อยมาก อาจมีเวลาน้อยสำหรับการเขียนเรื่องราวต่าง ๆ แต่ถ้าวันหน้ามีโอกาสนึกเรื่องสนุก ๆ ได้อีกก็จะแวะเวียนมาเล่าสู่กันฟังครับ ผมนำเงินส่วนหนึ่งมาสร้างอาชีพให้กับตัวเอง ข้อคิดของผมที่จำ ๆ เขามา ก็มีดังนี้ครับ "ตัวหนอนก่อนจะเป็นผีเสื้อ มันต้องใช้เวลาเป็นตัวหนอนอยู่ระยะหนึ่งและต้องผ่านการเสี่ยงจากการตกเป็นอาหารของนกด้วย" "การลงทุนที่มีผลตอบแทนสูงย่อมมีความเสี่ยงสูงด้วย" "ใครก็ตามที่เติบโตมาโดยไม่รู้จักการเก็งกำไร ก็เปรียบเหมือนกับคนที่อยู่ในเหมืองทองคำแต่ไม่มีพลั่ว" "คนจำนวนมากไม่น้อยที่ยากจนเพราะกินเงินเดือน การเก็งกำไรที่ดีสักหนึ่งหรือสองครั้งไม่ต้องมากจะทำให้คุณมีโอกาสมากขึ้น" "นักเก็งกำไรที่ประสบความสำเร็จ มักไม่ใส่ใจต่อคำแนะนำที่คนส่วนใหญ่ใช้ เพราะเขามีมุมมองและวิธีคิดที่เหนือกว่ามาก" "การที่คุณทนต่อความเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้นั้น จะทำให้ระดับความกลัวของคุณลดลง และมีโอกาสก้าวหน้าไปไกลกว่าผู้อื่น" "จงหยุดเล่นทันที ถ้าสัญชาติญาณของคุณบอกว่าพอ" "อย่าให้ความโลภ มาเป็นเครื่องถ่วงประสิทธิภาพการเก็งกำไร เมื่อไรที่ทำกำไรได้พอควรแล้ว ขอให้หยุดทันที" "คุณอาจเจ็บปวดที่เห็นหุ้นที่คุณขายไปแล้ว ไต่ระดับสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ มันอาจเป็นความจริงที่คุณจะต้องฝืนทนจ้องดูมัน" สุดท้าย "ถึงแม้คุณจะไม่ได้ยืนบนจุดสูงสุด ก็ขอให้คุณยืนอยู่ในที่สูงกว่าเดิม แล้วชื่นชมความสำเร็จด้วยรอยยิ้ม อย่าดื้อดึงปีนป่ายไปให้ถึง ยอดจนกระทั่งตกเหวตาย" -------------------------------------------------------------------------------- นักรบเดนตาย จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 13:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เยี่ยมมากครับ นี่แหละ รสชาติของชีวิต สู้ต่อไปครับ ขอเป็นกำลังใจให้ ถ้ามีไรก็แอบบอกใบ้นิดๆ ก็จะเป็นประโยชน์แก่แมงเม่าน้อยๆนี้ครับ อิอิ จากคุณ : Joey999 - [ 7 ธ.ค. 49 14:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่า ... ไม่ไช่เรื่องของผมครับ ...ลอกเขามาให้อ่าน .... ท้ายๆ คห.ที่ ๑๑ น่ะครับ น่าแปะไว้ข้างฝา จากคุณ : KENG76 - [ 7 ธ.ค. 49 15:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 vote จากคุณ : หนุมานมาเอง - [ 7 ธ.ค. 49 16:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีค่ามากครับ จากคุณ : GustPower - [ 7 ธ.ค. 49 16:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โหเรืองดีดีอย่างนี้ตอ้งอ่านแล้วย่อยอย่างละเอียดครับ ทรงคุณต่ามากๆ ขอบคุณพี่KENG76 มากๆครับผม^_^ จากคุณ : khonthai.tk (khonthai.tk) - [ 7 ธ.ค. 49 17:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สุดยอดมากครับ เหมือนนิยายอ่องกง พวกเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้เลย อยากรู้จังว่านายหญิงเป็นใคร จากคุณ : ค่าง (ค่าง) - [ 7 ธ.ค. 49 17:22:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สนุกมาครับ เป็นชีวิตที่น่าเอาไปทำหนังจริงๆนะเนี่ย จากคุณ : akimbo - [ 7 ธ.ค. 49 17:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดีครับได้รู้อะไร ที่ไม่รู้ขึ้นแยะเลย จากคุณ : j-Gang - [ 7 ธ.ค. 49 18:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เยี่ยมมากครับ ชอบประโยคสุดท้ายนี่อะครับ "ถึงแม้คุณจะไม่ได้ยืนบนจุดสูงสุด ก็ขอให้คุณยืนอยู่ในที่สูงกว่าเดิม แล้วชื่นชมความสำเร็จด้วยรอยยิ้ม อย่าดื้อดึงปีนป่ายไปให้ถึง ยอดจนกระทั่งตกเหวตาย" จากคุณ : woot-wt - [ 7 ธ.ค. 49 18:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องดีดีมาให้อ่านกัน สนุกมากๆและเป็นสิ่งเตือนใจในการเทรดหุ้นได้อีกด้วย ว่าแมงเม่าอย่างเราต้องอย่าโลภ หากขายไปแล้วมีกำไรก็จงพอใจไม่ต้องกลัวคำว่าขายหมู อยากอ่านเรื่องสนุกๆแบบนี้อีกนะคะ จากคุณ : ตะลิงปลิง - [ 7 ธ.ค. 49 19:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สนุกมากคะ เหมือนอ่านนิยายเลย อยากติดตามตอนต่อไป หวังว่าว่างๆามเล่าอีกนะคะ ขอบคุณมาก จากคุณ : nantucket - [ 7 ธ.ค. 49 19:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สุดยอดครับพี่ ว่าแต่.....ตนเขียนเนี่ย สนใจรับผมไปทำงานมั๊ย อยากทำจัง จากคุณ : DSMน้อย (DSMน้อย) - [ 7 ธ.ค. 49 20:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สนุกจริงๆครับ ขอบคุณมาก ยังกะหนังเลย จากคุณ : REX-REX - [ 7 ธ.ค. 49 21:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 vote ครับ ยังกะหนังจีน เจ้าพ่อตลาดหุ้น จากคุณ : Everclear - [ 7 ธ.ค. 49 22:38:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วนึกอยากเป็นแมลงวันบินไปตอนที่เขาประชุมกัน จะได้รู้ว่าตัวไหนกำลังปั่น กำลังป่น แต่ไม่อยากเป็นตอนหมดเนื้อหมดตัวหรอกนะ ขอแค่ไว้เตือนสติเฉยๆ จากคุณ : โซดาจืด - [ 7 ธ.ค. 49 22:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27          สนุกมากคะ อยากติดตามต่อ หวังว่าว่างๆจะมาเล่าอีกนะคะ ขอบคุณมาก                                                           จากคุณ : Horizon23 - [ 7 ธ.ค. 49 23:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดันครับ...... อยากมีประสบการณ์อย่างนี้จัง... อย่างผม มันได้แค่ เฉียดครับ..... จากคุณ : ตี๋น้อยMBA - [ 7 ธ.ค. 49 23:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โหวตครับ....เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก และติดใจชื่อ เอ_พิท ส่วนตัวเชื่อว่ากระบวนการปั่นเขาต้องหากลยุทธพลิกแพลงเพื่อล่อแมงเม่า รายเล็กรายย่อยอย่างเราคงเสียเปรียบขาใหญ่แน่ๆ แต่มีวิธีแก้คือเลือกหุ้นพื้นฐานดี ปันผลงาม หลีกเลี่ยงหุ้นปั่น เชื่อว่าจะปลอดภัย ในพอร์ตผมตอนนี้บวกไปไม่น้อย ตราบใดที่มีคนคิดเกมส์แล้วเราไปเล่นตาม สักวันคงหมดตัวแน่ นอกจากเราอยู่วงในจริงๆเหมือนกับผู้เขียน แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 07:20:29 จากคุณ : เม่ามีชัย - [ 8 ธ.ค. 49 07:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 vote แล้วครับ จากคุณ : DARINGYOUSENDMEHOME - [ 8 ธ.ค. 49 08:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โอ้โห คืนเดียวเป็นกระทู้แนะนำ ขอบคุณท่านกุยแก และผู้เขียนเรื่องนี้ครับ .... ขอบคุณทุกท่านที่โหวตครับ .... เรื่องแบบนี้ จริง 100% หรือไม่เราไม่รู้ แต่ขอให้เรารู้สักนิดว่าเล่นกับอะไรอยู่ จะได้ไม่ทุ่มหมดตูด หุ้นปั่น เล่นได้ แต่เล่นสัก 10% ของพอร์ตหลักๆก็พอ ใครจะเสี่ยงมากกว่านั้นก็ไม่มีปัญหา แล้วแต่ความใจถึง แต่ขาดทุนแล้วอย่าร้องให้ ผมก็เล่น เล่นเอามันส์ ... .... ใครเจอเรื่องราวมันส์ๆ แบบนี้ เอาเล่านะครับ ผมหาเรื่อง SCIB-C1 ของ อจ. สาระขัน กับ อจ. Juj ไม่เจอ พันทิพมีการลบเรื่องแบบนี้ด้วย (อิทธิพลเจงๆ) จากคุณ : KENG76 - [ 8 ธ.ค. 49 08:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ให้ข้อคิดหลายอย่าง ทำให้ต้องระมัดระวังมากขึ้นแถมต้องเดาใจจ้าวอีกด้วยอ่ะสิ จากคุณ : new stock - [ 8 ธ.ค. 49 08:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สนุกดีครับ คุณ keng คงจะเข้าใจผิดเรื่องลบกระทู้ ถ้าไม่มีใครคลิ๊กเก็บเข้าคลังกระทู้เก่า มันก็จะตกจอไปในที่สุด โดยไม่สามารถค้นหาได้ แม้แต่คลิ๊กเก็บไว้ในคลังกระทู้เก่า เก็บนานๆเข้า  ก็โดนลบทิ้งไปเหมือนกัน เพราะเซิร์ฟเวอร์ของพันทิพเก็บข้อมูลทั้งหมดไม่ไหวครับ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องอิทธิพลอะไรเลย จากคุณ : endophine - [ 8 ธ.ค. 49 09:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณคนที่เล่าเรื่อง สนุกจริง ๆ :) ส่วนจะเป็นเรื่องจริงแค่ไหน อีกเรื่อง *_* ขอบคุณ คุณเก่ง76 ที่นำเรื่องมาลงให้อ่าน :) อยากอ่านเรื่อง SCIB-C1 เหมือนกัน ขอให้หาเจอนะครับ :) จากคุณ : BeSmile - [ 8 ธ.ค. 49 09:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วมันส์จริงๆ ได้ข้อคิดดีด้วย จากคุณ : หนูขิง - [ 8 ธ.ค. 49 09:42:28 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วรู้สึกขอบคุณทั้งคนเขียน และคนนำมาเผยแพร่มากครับ เป็นรายย่อยก็เหมือนยืนอยู่บนกระดานโต้คลื่น จะโดนคลื่นซัดไปเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่ถ้ายังสามารถโต้คลื่นอยู่ได้ อย่าเพลินกับคลื่นที่โต้ครับ สักวันถ้าเจอซึนามิขึ้นมา อาจจะไม่เหลืออะไรเลยครับ โหวตครับ!!! จากคุณ : Casper in Love - [ 8 ธ.ค. 49 10:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณเฮีย KK เรื่องลบกระทู้ครับ ผมหาไม่เจอ ลืมนึกว่ากระทู้ก็ขึ้นเร็วมากๆ มีรูปด้วย คงเก็บไม่ไหวแน่ๆ ขอโทษพันทิพ ไว้ด้วยครับ ... ปล. เฮีย KK มาจาก สอง ค. คือ เฮีย คลายเครียด ครับ (ผมแซวเฮียเล่น คงไม่ถือนะครับ ..คิดถึงคนเก่าๆครับ) จากคุณ : KENG76 - [ 8 ธ.ค. 49 10:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โหวตและเก็บให้อีกเสียงครับ จากคุณ : ขอบฟ้า จันทรา ดาบ - [ 8 ธ.ค. 49 10:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 39 รายย่อยทั้งหลายก็คงเหมือนกับตัวหนอนที่รอเวลาพัฒนาตัวเองขึ้นไปเป็นผีเสื้อ ว่าแต่ตัวหนอนจะเหลือรอดจากการเป็นเหยื่อนกได้ซักกี่คนเท่านันเอง รักษาเนื้อรักษาตัวกันไว้ให้ดีๆนะครับ ท่านตัวหนอนทั้งหลาย(รวมทั้งตัวผมเองด้วย) จากคุณ : kaisin - [ 8 ธ.ค. 49 11:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณมากครับ และขออนูญาติ Save ไว้อ่านนะครับ จากคุณ : เกมส์การเงิน - [ 8 ธ.ค. 49 13:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โหวตให้1เสียงครับ จากคุณ : เฉลียง - [ 8 ธ.ค. 49 13:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ชอบมากๆครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : A.R.T. - [ 8 ธ.ค. 49 14:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เยี่ยมครับท่านแม่ทัพดาบฆ่ามังกร จากศิษย์น้องคร๊าาาาาาาาาาาาบ จากคุณ : mr.stock - [ 8 ธ.ค. 49 15:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ข้อมูลจาก ตม เสี่ยสองออกจากประเทศไทยไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ 30 มี.ค.2544 และไม่เคยกลับเข้าประเทศไทยแม้จนกระทั่งนิยายเรื่องนี้จบ เพราะฉะนั้น เริ่มต้นของนิยายนี้ก็โกหกเสียแล้ว ไม่ทราบจะเขียนมาหลอกลวงกันเพื่ออะไร ไร้สาระ จับแพะชนแกะ จินตนาการ ไม่มีความจริงแม้แต่นิดเดียว เพราะเรื่องจริงคือ เสี่ยสอง ไม่สนใจ ไม่คิดและ ไม่ได้กลับมาเล่นหุ้น KMC อีกเลย แม้จะมีความพยายามจากทางเจ้าของเพียงใด มีได้ก็เป็นแต่การอ้างชื่อ ผมว่าที่พ่อของอดีตแฟนคนเขียน ไม่อยากได้คนเขียนเป็นลูกเขย เพราะนิสัยขี้โกหกของคนเขียนมากกว่า ผมและเพื่อนผม เคยเล่นหุ้น KMC แล้วเสียหายไปพอสมควร มีทั้งอดีต ผบทบ ด้วยซ้ำที่ยังถือหุ้นนี้อยู่ถึงทุกวันนี้ คนเขียนเป็นคนที่กล้าลวงโลกมากที่สุดคนหนึ่งที่ไม่อายที่จะมาหลอกลวงคนให้หลงผิด โดยไม่ได้รับผลประโยชน์เป็นรูปธรรมอันใด นอกจากความสะใจ ต่างจากเซลล์แมน ที่พยายามจะขายของ ยังได้ค่าคอมมิชชั่น คนเขียนน่าจะละอายแก่ใจตัวเองบ้าง คุณจะบอกให้รู้ว่าเขียนเป็นนิยายก็ไม่เป็นไร แต่เล่นหลอกนักอ่านแบบนี้ ไม่ควร ผมขอประนาม และผมวิเคราะห์ว่าคุณเป็นโรคจิต มิฉะนั้นก็เป็นคนชอบหลอกลวงเข้าในสายเลือด ผมรู้จักกับเพื่อนสนิทของเสี่ยสอง ข้อมูลที่เขี่ยนมานี้ ได้เช็คกับ ตม และเพื่อนสนิทของเสี่ยสองซึ่งไม่เคยออกมาตอบรับ หรือปฏิเสธคนที่แอบอ้างชื่อของเขามาตลอดมา จากคุณ : ตอ รุ่น 35 - [ 8 ธ.ค. 49 19:00:46 A:58.8.11.107 X: TicketID:133667 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณพี่KENG76 ครับ เพิ่งมีเวลาได้กลับมาอ่นอย่างละเอียดอีกครั้ง สนุกและเล่าได้อย่างเห็นภาพ ชอบมากๆครบผม จากคุณ : khonthai - [ 8 ธ.ค. 49 22:49:29 A:58.64.123.104 X: TicketID:121012 ]

ความคิดเห็นที่ 46 จะเรื่องจริงรึเรื่องแต่งก้อน่าอ่าน ...ไม่ซีเรียสหรอกครับ เพราะอ่านแล้วสนุกมาก... ...เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่มีประสบการณ์หุ้นที่หลายคนไม่มีโอกาสสัมผัส... ...มาเล่าสู่กันฟังก้อดีครับ กลต.ต้องเปิดใจรับฟัง แล้วหาวิธีป้องกันเอาเอง... ...เพราะนักปั่นหุ้นก้อเหมือนvirusที่เจ้าของเครื่อง(นักลงทุน)ต้องupdate definition กันเอาเอง... ...ส่วนตัว ผมตอนนี้ย้ายฐานไปเป็นVIแล้วครับ... ...เพราะไม่มีsenseของนักพนันเอาซะเลย...ยอมแพ้จริงๆ... ...แต่ตอนนี้ กลับมาถูกทาง ถือหุ้นที่ทำการบ้านมาอย่างดี... ...ได้ผลตอบแทนอย่างไม่น่าเชื่อ... ...โดยไม่เหนื่อยและไม่เสี่ยงเหมือนตอนเล่นหุ้นเก็งกำไร... ...คุณภาพชีวิตดีขึ้นมากเลยตอนนี้... ...ยังไงก้อขอขอบคุณ คุณKENG76ที่มาแชร์ประสบการณ์หรือจะเล่านิทานให้ฟังก้อสนุกดีครับ... จากคุณ : Trillionaire - [ 8 ธ.ค. 49 23:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณค่ะที่เอามาให้อ่าน จะได้ระวังตัวมากขึ้น ขอบคุณมาก ๆ จากคุณ : EndlessRoad - [ 9 ธ.ค. 49 00:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 48 แอบชอบนายหญิงครับ คงเทห์น่าดู น่าจะเป็นเพื่อนกับหนูขิงเนอะ 55 จากคุณ : minimi - [ 9 ธ.ค. 49 02:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 49 #44 ซีเรียส อะไรละครับ คนอ่านเค้าก็มีวิจารณญาณ จขกท เค้าก็เขียนว่า อ่านเอามันส์.......... จากคุณ : เกมส์การเงิน - [ 9 ธ.ค. 49 08:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มันเป็นช่องโหว่ของระบบธนาคารกับสถาบันการเงินนะเนี่ย คือเหมือนเอาเงินประชาชนมาเล่น ถ้าเล่นเสียกันมากๆ สถาบันการเงินล้ม รัฐก็เอาภาษีประชาชนมาอุด จากคุณ : ธีรภัทร์2 - [ 9 ธ.ค. 49 11:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่าน...แต่ผมว่ามันน่ากลัวจังอ่ะ...อ่านแล้วอยากเลิกเล่นหุ้นตลอดชีวิตเลยอ่ะ....เพราะดูแล้วเราไม่มีทางเอาชนะมันได้เลยจริงม่ะ... จากคุณ : หานทราย - [ 9 ธ.ค. 49 14:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณนะคะที่มาเล่าให้ฟัง มันส์มั่กๆค่ะ... จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 9 ธ.ค. 49 14:45:44 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ถ้าไม่โลภจนหน้ามืดซะอย่าง... ใครก็มาเอาเงินในกระเป๋าเราไปไม่ได้หรอก.. จิงป่ะ.. แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 19:12:39 จากคุณ : หุหุ.. (Green Turbo) - [ 9 ธ.ค. 49 19:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณทั้ง จขกท. ที่เอามาให้อ่าน และคุณตอ.35 ที่เข้ามาแย้ง สนุก เชือดเฉือนดี จากคุณ : นักลงทุนตัวน้อยนั่งมองตาปริบ ๆ - [ วันรัฐธรรมนูญ 12:23:58 A:58.8.9.164 X: TicketID:098315 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ได้มาหลายหัวเลย (หัว...มันอ่ะ) จากคุณ : JJCOMBO - [ วันรัฐธรรมนูญ 13:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เวลาดูหนังซีรีย์เกี่ยวกับเจ้าพ่อตลาดหุ้นฮ่องกง ก็มักจะขำ เพราะสนุกดี แต่มันไม่ real เพราะ logic ต่าง ๆ มันไม่ได้ บทภาพยนตร์ ตรงเนื้อหาการซื้อขายหุ้นจะอ่อนมาก ไม่ตรงตามสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้น จากบทนิยายเรื่องนี้ อาจจะมีบางอย่างที่ดูสมจริง คือช่วงแรก ๆ ก่อนที่จะลาออกจากเซลล์แมน มาพบกับทีมนายหญิง หลังจากนั้นเนื้อหาก็อ่อนตลอด อาจเป็นเพราะคนเขียน ไม่ได้มีพื้นฐานเกี่ยวกับตลาดทุนเพียงพอ แต่ก็จูงใจเก่งจนสามารถไปชักชวนคนอื่น ๆ ที่มีเงินมาลงทุนให้ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้มีสถานะทางสังคม จึงเริ่มต้นจากการสามารถชวนเพื่อนได้ในวงเงิน 500,000 บาท ความจริงมีอยู่ว่า ปี 2546 เป็นช่วงที่ตลท บูมมาก ราคาหุ้นขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว คนที่กล้าตัดสินใจซื้อหุ้นจำนวนมาก ก็จะได้กำไรมากเป็นเงาตามตัว โดยเฉพาะคนที่เล่น day trade คือ net sattlement ซึ่งขณะนั้นทางการยังไม่ได้ออกกฎควบคุมว่าต้องมีหลักทรัพย์ หรือเงินสดค้ำประกัน 10% ดังนั้นจึงเป็นการง่ายที่จะขอวงเงินจากโบรกเกอร์ในขณะนั้น ซึ่งต้องการคอมมิชชั่น เพียงรักษาเครดิต ให้ชำระเงินตรงเวลา มีหมอฟัน เสี่ยชื่อดูแก่ มาดามมีสี และนักเล่นหุ้นหาดไม่เล็ก และอดีตขาใหญ่จำนวนมากที่ไม่ค่อยมีทุนทรัพย์เหลืออยู่ แต่มีประสบการณ์ และความกล้า โดดเข้ามาในตลาด ทำกำไรไปคนละหลายร้อยล้าน นั่นคือเรื่องจริง หลังจาก ทางกลต. เล็งเห็นภัยที่อาจจะเกิดขึ้นจากการเก็งกำไร กันรุนแรงอย่างนี้ ได้กำหนดกฎเกณฑ์ เรื่อง net settlement ใหม่ ดังกล่าวดังข้างต้น ประจวบกับภาวะเหตุร้ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น บังคับให้ขาใหญ่ต่าง ๆ ทั้งกลุ่มนักลงทุนหาดไม่เล็ก ประสบความเสียหายกันมากมาย มองจาก set index ก็ยังขึ้นดีอยู่ กว่า 700 จุด ทั้งที่เนื้อแท้แล้ว ราคาหุ้นส่วนใหญ่ ต่ำลงกว่าสมัยก่อนและมีหลายสิบบริษัท มีราคาต่ำกว่า ดัชนีต่ำสุด 204 เมื่อประมาณกันยายน ปี 2541 ด้วยซ้ำ ( ข้อมูลละเอียดคงต้องขอจากคุณ TER2000 ) จากคุณ : นราเทพ - [ วันรัฐธรรมนูญ 19:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณครับ  เรื่องสนุกดี จากคุณ : เถ้าแก่น้อย - [ วันรัฐธรรมนูญ 20:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ท้าวกฤษดาท่าน ผมก็เล่นนะ  เข้า 9 ขายไป 5 เข็ดจนทุกวันนี้ เหอ ๆ จากคุณ : ZAkk Blade - [ วันรัฐธรรมนูญ 21:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สนุกค่ะ นึกว่าห้องนี้จะมีแต่ซีเรียส อันนี้สนุก และได้ข้อคิด ด้วย เรื่องนี้อ่านมันส์เท่ากับชีวิตรันทด ของแอร์กี่เลยค่ะ อิ อิ จะบอกว่ามันส์กว่าก็กลัวห้องสวนลุมจะน้อยใจ จากคุณ : สเปน - [ วันรัฐธรรมนูญ 23:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ก็สนุกดี ได้มุมมองใหม่ๆ ไว้คิด ขอบคุณครับ จากคุณ : winzero - [ 11 ธ.ค. 49 16:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณครับ ผมอ่านแล้วน่าไปทำเป็นหนังนะ นิยายเรื่องนี้เขียนได้ดีพอสมควร แต่เทคนิคอาจเก่าไปซักนิด ถ้าหาทริกอะไรที่ดีกว่านี้ ก็จะดีมาก คห ที่ 31 กะ 44 ติได้ดีครับ ขอบคุณมาก(ผมไม่ใช่นักรบเดนตายหรอก แต่อยากขอบคุณเฉยๆ) กระทูแบบนี้ คงมีแต่พันทิพย์เท่านั้นที่ทำได้ เยี่ยมมากครับ แต่ ก็รู้สึกดีนะครับที่ไม่ได้สมัครในห้องพวกการเมืองที่ต้องแจ้งเลขประจำตัวประชาชนด้วย เพราะถ้าแจ้งไปก็ต้องรอแล้วเรายังเอาข้อมูลไปให้ทางเวปมาสเตอร์อีก ไม่รู้เอาไปทำอะไร จากคุณ : ๋j007 - [ 12 ธ.ค. 49 05:28:45 A:61.19.145.190 X:61.19.145.190 TicketID:133885 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณครับ อ่านแล้วมันส์ดี อิอิอิ จากคุณ : คึกคัก15 - [ 12 ธ.ค. 49 09:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มันส์ดีครับ สนุกจริงๆ จากคุณ : supercc - [ 12 ธ.ค. 49 14:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สนุกดีครับเรืองจริงหรึอเปล่า เสืยว จากคุณ : ัvishi (sukchi) - [ 12 ธ.ค. 49 15:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ผมว่าเรื่องไม่จริงหรอก แต่แต่งได้ดี น่าติดตาม บางที่นายหญิงอาจเป็นผู้ชายหัวล้านก็ได้ใครจะรู้ จากคุณ : spa162 - [ 14 ธ.ค. 49 01:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อ่านแล้วนึกถึงตัวเองตอนเจ๊งกับ ATC จากคุณ : Mr.DogGie - [ 14 ธ.ค. 49 13:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สนุกค่ะ   ระบบทุนนิยม   ก็คือ  ปลาใหญ่กินปลาเล็ก จากคุณ : glorious - [ 14 ธ.ค. 49 21:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สนุกค่ะ จากคุณ : jasmin rice - [ 15 ธ.ค. 49 11:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เพิ่งจะมาอ่าน สนุกมากครับ จากคุณ : loverboy - [ 15 ธ.ค. 49 14:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ว้าว มาแอบอ่าน จนจบไปเลย ยอดเยี่ยมมากๆ จากคุณ : Mr. why? - [ 17 ธ.ค. 49 15:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เรื่องสนุกดี จากคุณ : Horizon23 - [ 17 ธ.ค. 49 21:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 72 วันนี้หุ้นตกร้อยกว่าจุด เลยกลับเข้ามาอ่านในนี้อีกรอบ ฆ่าเวลา ..... จากคุณ : supercc - [ 19 ธ.ค. 49 16:30:09 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านสนุกดีครับ จากคุณ : T-E-N-A - [ 19 ธ.ค. 49 23:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงก็ถือว่าเขียนเก่งมากนะครับนี่ ดีซะอีก เนื้อหาจะได้ไม่ไปเหยียบเท้าใคร :D ผมไม่ได้อยู่ในวงการหุ้นแต่ก็มีข้อคิดดี ๆ จากเรื่องนี้แฝงไว้เยอะมากเลย โดยเฉพาะเรื่องความโลภ ^^v จากคุณ : cookiecompany - [ 20 ธ.ค. 49 05:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สนุกจริงๆ ครับ ปล. ได้คำมาสอนใจอีกด้วย จากคุณ : vn, man - [ 20 ธ.ค. 49 12:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 76 มีคนมาตอบ แบบว่า มืงรู้เหรอ ..นี่...กรู รู้ดีฝ่ามืงอีก.. กรู เจ๋งมะ... จากคุณ : The Master of Munta - [ 20 ธ.ค. 49 12:35:27 ]