PANTIP.COM : I5033492 ---------------รายงานข่าวสำนักข่าวเทียนเขียว วันที่ 9 มค. 50 "ระเบิดนอมินี"--------------- [หุ้น]

---------------รายงานข่าวสำนักข่าวเทียนเขียว วันที่ 9 มค. 50 "ระเบิดนอมินี"---------------

ไม่รู้จะพูดยังไงดี วันนี้ ระเบิดนอมินี ถูกวางในระบบเศรษฐกิจไทยเสียแล้ว สงสัยคงต้องรอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยเหลือสถานเดียว เพราะถ้าไปในรูปนี้ตลาดหุ้นคงพินาศวายป่วงสมใจบรรดาทั่นบุญหนักศักดิ์ใหญ่ทั้งหลายอย่างแน่นอน

อธิบายสถานการณ์ในรูป นิทานแล้วกัน เรื่องมีอยู่ว่า "ในวัดแห่งหนึ่ง มีแมวสองตัว ตัวหนึ่งชื่อไอ้(เทมา)เสก อีกตัวชื่ออี(เทเล)นอ ชอบขึ้นมากินโน่นกินนี่บนกุฏิอยู่เรื่อย เพราะสมภารเหลี่ยมแกไม่ค่อยว่า สองเหมียวเลยสบายใจเฉิบ ต่อมาสมภารคนเก่าถูกอัปเปหิ ต้องออกเดินธุดงค์องค์เดียว

ต่อมาวัดได้ สมภารคนใหม่ชราภาพมากแล้ว หูตาฝ้าฟาง สติสตังก็ไม่ค่อยเต็ม เลยปล่อยให้พระลูกวัด ชื่อหลวงตาเกรียงทำหน้าที่ดูแลอาหารในวัด หลวงตาเกรียงเหม็นขี้หน้าสองเหมียวนี่อยู่ก่อน เพราะว่าเป็นแมวเลี้ยงของอดีตสมภารเหลี่ยมคู่อริ เลยหาทางเล่นงาน เพราะก่อนหน้านี้สองเหมียวนั้นแอบงาบปลาทองตัวโปรดที่ชื่อว่าน้องชินกับน้องดีแตกไปซะอย่างงั้น แน่นอนเมื่อโอกาสมาถึงหลวงตาเกรียงมีหรือจะปล่อยให้สองเหมียวลอยนวล

อุบายของหลวงตาเกรียงตั้งชื่อว่า "ปิดประตูตีเหมียว" โดยร่วมมือกับมรรคทายกอุ๋ย ใช้ปลาย่างล่อสองเหมียวเข้ามาในห้อง จากนั้นก็ปิดประตูเอาไม้ฟาดซะให้หนำใจ

แต่แล้วฟ้าก็ไม่เป็นใจ กลิ่นปลาย่างส่งผลให้บรรดาเหมียวๆในหมู่บ้านแห่กันเข้ามาเต็มกุฏิ มากกว่า 140 ตัว พอหลวงตาเกรียงย้อนกลับมาปิดประตูตีแมวก็ถึงกับตาเหลือก "ทำไม่มันมากันเต็มไปหมดเลยหว่า"

"หรือว่าไอ้เสกกับไอ้นอ จะพาพวกมาช่วย" มรรคทายกอุ๋ยออกความเห็น

"เฮ้ย เยอะอย่างนี้แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าตัวไหนคือไอ้เสก ตัวไหนไอ้นอ หน้าตาก็เหมือนกันไปหมดซะด้วย" หลวงตาเกรียงเริ่มหงุดหงิด

"นั่นนะสิ ขอรับ จะไล่ตีทีละตัวก็คงไม่เข้าท่า เพราะลองเยอะขนาดนี้ ไอ้ตัวแสบของสมภารเหลี่ยมอาจหนีไปได้ เอาอย่างงี้ไหมครับ" พูดจบมรรคทายกอุ๋ย ผู้เรืองปัญญา ก็หันไปกระซิบข้างหูหลวงตาเกรียง

"ดีมาก ไม่รู้มรรคทายกอุ๋ยคิดได้ไง เอาตามที่ว่าเลย ไม่ต้องห่วงงานนี้อาตมารับผิดชอบเอง เออ....นี่สงสัยว่ามรรคทายกใช่คนที่ทำให้ไททานิคจมก่อนหน้านี้นะใช่ไหม อ้าวๆ ไม่เป็นไร อย่าทำหน้างอสิ เรื่องนั้นนะ เดี๋ยวชาวบ้านก็ลืมกันแล้ว หันมายกย่องท่านเป็นพระเอกหนังไปเอง"

ว่าแล้วมรรคทายกอุ๋ยกับหลวงตาเกรียงก็เปลี่ยนแผน เป็น "ปิดประตูเผาแมว"แทน ว่าแล้วไปเอาน้ำมันมาราดรอบกุฏิ แล้วจุดไฟ เผามันทั้งกุฏิซะเลย งานนี้แมวทั้ง 140 ตัวก็ต้องตายเรียบ ไอ้เสกกับไอ้นอตัวแสบก็คงต้องม้วยมรณังอยู่ในกุฏิด้วย งานนี้เป็นไปตามสุภาษิตอิหร่านที่ว่าไว้ "ยอมฆ่าแมวผิดร้อยตัว ดีกว่าปล่อยอีเหมียวตัวที่เกลียดเพียงหนึ่งให้รอด"

แต่อนิจจา กรรมนะตามทัน แต่สติปัญญาดันตามไม่ทัน เจ้าของแมวอีกร้อยสี่สิบกว่าตัวเริ่มก่อหวอดโวยวายอยู่หน้าวัด หลวงตาเกรียงกับมรรคทายกอุ๋ยยังทำหน้าแป้นแล้น แถมอ้างกับชาวบ้านว่าสิ่งที่ทำนะถูกแล้ว เพราะแมวเหล่านั้นดันเสล่อวิ่งเข้าไปในกองเพลิงเอง อีกอย่างแมวมันเข้าไปได้ก็ออกมาเองได้ (จะออกมาได้ไงฟะก็หลวงตาดันปิดประตูใส่กลอนไปเสียแล้ว)

ขณะที่นิทานนี้จบลง ไฟเริ่มไหม้ลามจากกุฏิหนึ่งไปสู่กุฏิหนึ่ง คาดว่าอีกไม่นานคงไหม้ไปทั้งวัด ส่วนสมภารผู้ชราภาพ ยังคงหลบไปงีบอยู่บนศาลา โดยไม่รู้ตัวว่าไฟกำลังไหม้มาถึงอาสนะอยู่แล้ว

ไม่ต้องห่วงมรรคทายกกับหลวงตาเกรียง เพราะถ้าจวนตัว สองคนคงร้องตะโกนประสานเสียงว่า "ไฟไหม้ ไฟไหม้ สงสัยฝีมือสมภารเหลี่ยมๆๆๆ" T_T

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ???? มีปัญญาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน ไร้ปัญญาแม้มีทรัพย์นับแสนก็ไม่เหลือ

ส่วนตลาดหุ้นวันนี้คงต้องวานให้คุณ TER เอากราฟ CSP มาโชว์หน่อยละครับ + 5.88 เปอร์เซนต์ บอกตามตรงว่าไม่รู้เหมือนกันว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง

ส่วนหุ้นใหญ่ๆ Egcomp หุ้นขวัญใจเสี่ยปู ก็มีความเคลื่อนไหวที่น่าสนใจบวกสวนตลาดได้ไม่เลวในสภาพอย่างนี้

ภาพตลาดโดยรวมไม่ดีเอาเสียเลย SET หลุด 620 เสียแล้ว แต่วอลุ่มซื้อขายเบาบางลงทุกที ไม่รู้ว่าเป็นสัญญาณก่อนพายุใหญ่หรือไม่ ถ้าอย่างไรช่วงนี้ใครมีพระดีก็แนะนำให้แขวนติดคอเอาไว้ก็แล้วกัน (ยกเว้นหลวงตาเกรียงนะครับ) ^_^

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 50 20:10:48

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 50 20:10:26

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 50 20:09:18

แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 50 20:06:13

จากคุณ : akimbo - [ 9 ม.ค. 50 20:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40

ใช้เวลาเขียนข้อแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ ตามประสา เพื่อตอบกระทู้ที่กล่าวว่านักลงทุนเป็นพวกคนเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว มากกว่าส่วนรวมแล้ว เกิดเสียดายเลยขอยกมาโพสไว้ในรายงานข่าวซ้ำอีกทีก็แล้วกัน (เป็นภาคไดเร็คเตอร์คัทแล้วครับ) พอดีกลายเป็นกระทู้แนะนำไปซะแล้ว หวังว่าจะเกิดอานิสงส์แก่คนที่ไม่เข้าใจ ให้ก่อเกิดความเข้าใจที่ดีต่อกันนะครับ
-----------------------------------------------------------

ในฐานะหนึ่งในสมาชิกของห้องสินธรและเป็นนักลงทุนคนหนึ่ง ขอแก้ตัวแทนเพื่อนๆในห้องนี้ว่า "นักลงทุนไม่ใช่นักบุญ" (แต่นักลงทุนมักทำบุญครั้งละมากๆนะครับ ฮา...)

นักลงทุนมีปรัชญาสำคัญคือจงลงทุนเพื่อให้ได้กำไรสูงสุดภายใต้ความเสี่ยงที่ยอมรับได้ (คุณอาจคิดว่ามันง่าย แต่ผมขอยืนยันแทนทุกคนในห้องสินธรว่า เป็นปรัชญาที่ลึกซึ้งและปฏิบัติได้ยากเย็นอย่างยิ่ง ใครที่ทำได้พวกเราจึงเรียกว่าเซียนไงครับ)

เราไม่ได้อยู่ในโลกที่เรียบง่าย เราไม่ใช่ปลาในบ่อเลี้ยงที่ถึงเวลาก็มีคนเอาอาหารมาให้ แต่เราอยู่ในทะเลลึก ทะเลที่เป็นเสมือนสงครามทางการค้าและการลงทุน โลกที่ปลาเล็กปลาน้อย สามารถเป็นเหยื่อปลาที่ใหญ่กว่าได้ทุกนาที หากไม่มีกลยุทธที่ดีพอ

ในทะเลมีเสรีภาพทางการเงินรอคุณอยู่ แต่ก็มีอันตรายรอบด้านเช่นกัน ปลาตัวเล็กตัวน้อย จึงต้องฝึกฝนตนเองแทบทุกวัน ไม่ให้เป็นเหยื่อ และหวังว่าวันหนึ่งจะเติบโตเป็นปลาใหญ่ในท้องทะเลแห่งนี้ได้บ้าง

ความเห็นแก่ตัวก็คือกิเลสอย่างหนึ่ง พวกเราไม่สำเร็จอรหันต์ เป็นคนธรรมดาขี้เหม็นก็ย่อมมีเป็นธรรมดาครับ

"มนุษย์เราทุกคนเห็นแก่ตัว" (ถ้าไฟไหม้บ้านข้างเคียง คุณจะขนของและพาคนที่คุณรักหนีออกมาก่อน หรือว่าจะทิ้งบ้านแล้ววิ่งไปช่วยเขาก่อนครับ) พวกเรานักลงทุนในห้องนี้ก็เป็นเช่นนั้น เราเห็นแก่ตัวจริง แต่ก็เป็นไปตามธรรมชาติ และกติกาของการลงทุนก็ยอมให้ความเห็นแก่ตัว เป็นส่วนหนึ่งของปัจจัยที่ใช้ในการพิจารณาเซ็นติเมนท์ของตลาดอยู่แล้ว

ตลาดหุ้นคือ เกมของผู้เล่นที่ควบคุมความโลภและความกลัว ภายใต้เงื่อนไขแบบเปิด ได้ดีที่สุดจะเป็นผู้ชนะ

พวกเราจึงยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานและไม่เคยคิดจะแก้ตัว เพราะ "ความเห็นแก่ตัว" คือส่วนหนึ่งในเกมการเงินและการลงทุน

ถ้าไม่เข้าใจกฏข้อนี้ ก็อย่าเข้ามาในตลาดการเงินการลงทุนเลย เพราะจะเป็นปลาทูน่ากระป๋องเสียเปล่าๆ

แน่นอนเราทุกคนมีกติกาสำคัญอยู่ว่า ต้องรับผิดชอบต่อเงินของพวกเราเอง ถ้ามันผิดพลาดเพราะพวกเราคาดการณ์เก็งกำไรผิดหรือ อ่านพื้นฐานของบริษัทไม่ขาด เราก็ไม่ค่อยออกมาโวยวายหรือโทษคนอื่นหรอกครับ เพราะจะถูกชาวบ้านเขาสมน้ำหน้าเอาเสียเปล่าๆ

อาจมีบ่นบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะรู้ดีว่าที่มันเสียหายก็เป็นเพราะตัวเราเองศึกษามาไม่เพียงพอ กลับไปเรียนรู้และแก้ไขซะ ก็จะพัฒนาขึ้น มีภูมิคุ้มกันทางการเงินสูงขึ้น

ถึงแม้ปลาน้อยอย่างพวกเราจะเห็นแก่ตัวอย่างที่คนอื่นๆว่า แต่กลไกของธรรมชาติ (ทางเศรษฐกิจ การเงิน) ก็ถูกสร้างมาให้ใช้ประโยชน์จากกิเลสมนุษย์ เพื่อความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมโดยรวมอย่างไม่รู้ตัว

กำลังเล็กๆส่วนหนึ่งของปลาน้อยพวกเราเมื่อรวมกันแล้ว มันคือพลังที่ใช้ในการขับดันเศรษฐกิจของประเทศไปข้างหน้า (ไม่ใช่ถอยหลัง)

เปรียบเสมือนรถยนต์ บางคนอาจเป็นน้ำมันเครื่องคอยหล่อลื่น (เก็งกำไร) บางคนอาจเป็นน้ำมันเบนซิน (ลงทุน) ส่วนพวกบริษัทต่างๆก็คือ เครื่องยนต์ไงครับ พวกเราไม่ได้กินส่วนเกินของระบบเศรษฐกิจเฉยๆ แบบที่ศัพท์ของนักเศรษฐศาสตร์เรียกว่า "โดยสารฟรี" นะครับ (คำๆนี้หมายถึงคนที่นั่งรถเมล์เศรษฐกิจโดยไม่ออกแรงก็เสวยสุขได้ พวกนี้ไม่ยี่หร่ะหรอกครับว่าเศรษฐกิจ การเงิน การลงทุน จะเป็นอย่างไร เพราะมีคนเลี้ยงให้อาหารทุกสิ้นเดือนอยู่แล้ว แม้ว่าเศรษฐกิจประเทศจะพินาศไปเลยก็ตาม ใครเอ่ย?)

ไปถามดูได้เลยครับว่านักลงทุนทุกคนย่อมใฝ่ฝันเห็นเศรษฐกิจของประเทศนี้เติบโตและแข็งแกร่งทัดเทียมกับนานาประเทศทั้งนั้น เราอยากเห็นตลาดหุ้นเติบโตเป็นพันๆจุด มีการค้าและการลงทุนแพร่หลาย แม่ค้ามีเงินลงทุนซื้อของ เงินเดือนพนักงาน ข้าราชการสูงขึ้น คนมีเงินจับจ่ายใช้สอย บริษัทต่างๆเติบโต มีกำไรงอกเงย

เศรษฐกิจของประเทศดี มั่งคั่ง ประชาชนมีกินมีใช้ พวกเรานักลงทุนก็ได้ผลตอบแทนตามไปด้วยครับ เรี่ยวแรงทางการเงินที่เราลงทุนไปก็มีโอกาสสูญเปล่าน้อยลง

แต่ที่มันแย่อย่างทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะพวกเราเป็นคนกระทำนี่ครับ แต่เป็นเพราะคนบางคนรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ไม่ประเมินเซ็นติเมนท์ของตลาดเข้าไปในความคิด มองแต่เรียลเซ็คเตอร์ ปฏิเสธความสำคัญของค่าดัชนีและตัวเลข โดยลืมไปว่าความน่าเชื่อถือ (ซึ่งเกิดจากตัวเลขกลมๆนี่แหละ) สำคัญกว่าตัวผลิตภัณฑ์ เช่นเดียวกับแบรนด์ซึ่งสำคัญกว่าตัวตนของสินค้า

แบรนด์และความน่าเชื่อถือ มีมูลค่ามหาศาล แถมยังสร้างยากเย็นกว่า สินค้าและผลิตภัณฑ์ใดๆ (ปริมาณน้ำดำที่โคคาโคลามีตีออกมาเป็นเงินยังน้อยกว่าราคาแบรนด์โคคาโคลานะครับ ด้วยเหตุนี้แบรนด์และเครดิตประเทศไทยจึงสำคัญกว่าตัวผลิตภัณฑ์ที่มีในประเทศ เกาหลีและญี่ปุ่นรู้เรื่องนี้ดีจึงทุ่มสร้างแบรนด์ประเทศให้ติดตลาดโลกพร้อมไปกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์)

การทำลายแบรนด์และเครดิตทางเศรษฐกิจ ด้วยฝีมือผู้บริหารที่มือไม่ถึงจึงเป็นหายนะขนานแท้ เศรษฐกิจประเทศจึงย่ำแย่อย่างทุกวันนี้

เหมือนกับมีคนปล่อยน้ำเน่าลงทะเล เพราะคิดว่าทะเลไม่สำคัญ แล้วจะให้เหล่าปลาทั้งหลายจะไม่โวยวายได้อย่างไร

พวกเราเองก็รักประเทศนี้เช่นเดียวกับทุกคน ไม่มาก ไม่น้อยไปกว่าท่านอื่นๆ และก็เห็นแก่ตัวเท่าๆกับที่คนอื่นเห็นแก่ตัว และแน่นอนไม่ชอบให้คนอื่นมาทุบหม้อข้าวยี่ห้อประเทศไทยของตัวเองเช่นกัน

เคยอ่านสามก๊กไหมครับ การบังคับให้เสียสละ โดยอ้างถึงความเห็นแก่ตัว เป็นอุบายของผู้ปกครองที่หลอกใช้ความภักดีของผู้คน

ความเสียสละที่แท้จริงจึงไม่ใช่บังคับหักหาญ แต่เกิดจากความเข้าใจและเล็งเห็นผลกระทบที่จะเกิดขึ้น เปรียบเสมือน ไฟกองนั้นกำลังจะลามมาถึงบ้านของคุณ ถ้าคุณขนของออกมาหมดแล้ว คุณจึงควรไปช่วยเพื่อบ้านนั้นดับไฟ ไม่ว่าจะได้ยินคำร้องขอหรือไม่ก็ตาม การยืนดูไฟไหม้นั้นลามไปทั่วโดยไม่ยอมลงมือช่วย นั่นแหละครับ เห็นแก่ตัวขนานแท้ทีเดียว
แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 50 13:58:57
แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 50 13:50:22

จากคุณ : akimbo - [ 10 ม.ค. 50 13:48:38 ]