ความคิดเห็นที่ 1 มันเป็นสิ่งที่ฝังจิตฝังใจแม่ช่าอย่างหนึ่ง  คือหลังจากหลง คารมพ่อช้างจนไม่ได้ไปเรียนต่างประเทศอย่างใจหวัง แล้ว ตลอดเวลาที่มีอาชีพเป็นหนูถีบจักร หรือที่เรียกว่า มือ ปืนรับจ้างนั้น   จะต้องอยู่ในแวดวงของคนหัวแดงในบาง สถานะ และบางโอกาส เคยรู้สึกว่า  ถ้าเราพูดได้ดีอย่าง เขา  ถ้าเรานำเสนอได้ฉะฉานในต่างภาษาย่างเขา  เราก็ไม่ ได้ด้อยกว่าเขาเท่าไรเลย  หลายครั้งที่โต้ตอบไม่ได้อย่าง ใจนึก  ค้านไม่ได้เท่าที่ปากคัน  เลยรู้ซึ้งถึงความสำคัญ ของการรู้เขา รู้เรา  ยิ่งรู้มาก รู้ลึกเท่าไร  ยิ่งได้เปรียบมาก เท่านั้น อาจมีเพื่อน ๆ บางคนไม่เห็นด้วย  อยู่เมืองไทย จบเมือง ไทย ก็ได้  จะได้ไม่ต้องเป็นขี้ข้าฝรั่ง  เราเป็นเอกราชมา นาน  ไม่เห็นต้องเห็นฝรั่งดีกว่าคนไทยเลย ไม่ใช่ภาษา พ่อ ภาษาแม่ ทำไมต้องไปสนใจ อันนี้ก็ต้องขออนุญาต ว่า ไม่ว่ากันนะคะ  แต่แม่ช่าเชื่อของแม่ช่าแบบนี้  แล้วจะ บอกว่าพิสูจน์กับตัวเองแล้วก็ยิ่งเชื่อหนักเข้าไปอีก  แต่ก็ ขอบอกอีกครั้งค่ะ ว่า สิ่งที่แม่ช่าได้สอน ได้วางแผนตาม แนวทางนี้กับลูก ๆ ไม่ได้เป็นสูตรสำเร็จนะคะ อาจจะต้องมี ปัจจัยอื่น ๆ อีกร่วมด้วย  ที่นำมากล่าวในที่นี้ ก็เพียงเล่าสู่ กันฟังเฉย ๆ ค่ะ                                ถูกผิดห้ามว่ากันนะคะ หากได้อ่านแต่ต้น จะรู้ว่าครอบครัวเราเมื่อมีเวลาว่าง  จะ เน้นเรื่องเที่ยวเป็นหลัก และเด็ก ๆ ก็ได้เรียนรู้การเตรียม ตัว  การแก้ปัญหา  การจัดการกับภาระหน้าที่ที่ต้องทำ  ซึ่ง บางครั้งก็มีการสอนตรง ไป ตรงมา  แต่หลายครั้งก็ต้องใช้ กุศโลบายบ้าง  เพื่อลด หรือเพิ่มความกดดันก็แล้วแต่ เหตุการณ์  แต่ส่วนใหญ่เป็นอย่างหลังซะมากกว่า  เพราะ ว่าแม่ช่านอกจากเป็นแม่ใจยักษ์แล้ว ยังเป็นแม่ซาดิสก์ อีก ด้วย ฮ่า ฮา อันนี้ลูก ๆ เขา confirm มานาน  ว่าแม่ช่าน่ะ โหดดด.... หลังจากเที่ยว(เกือบ ) ทั่วไทยแล้ว  แม่ช่าก็มุ่งหน้าไป ประเทศใกล้เคียง  พอดีช่วงนั้น ต้องเดินทางไปตัดต่อหนัง โฆษณาที่สิงคโปร์และฮ่องกงบ่อย ๆ ด้วยความที่ เทคโนโลยีด้าน animation เรายังล้าหลังมาก ( ตอนนี้ล้ำ หน้าเขาไปแล้ว ดีจัง ) ก็คุ้นเคยประเทศเขาทุกซอกซอย   พอควร ประกอบกับได้ตั๋วเครื่องบินลดราคาสำหรับครอบ ครัวและลูก ๆ อายุอยู่ช่วง 9-10 ขวบ ดังนั้น ซื้อตั๋วได้ครึ่ง ราคาสำหรับเด็กด้วย ก็เลยวางแผนกับพ่อช้าง  พาลูก ๆ ทั้งหมดไปเที่ยว  โดยติดต่อได้ที่พักของคนฮ่องกงซึ่งอยู่ ชานเมืองมา  จึงเป็นโปรแกรมเที่ยวที่ประหยัดและสุดคุ้ม มากเลย  ที่แน่ ๆ ก็คือลูกได้เรียนรู้หลายเรื่องราวมากมาย ซึ่งจะเล่าต่อไปค่ะ จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เราแจ้งข่าวนี้กับลูก ๆ ล่วงหน้าถึง 6 เดือน  และได้บอกสิ่ง ที่เด็ก ๆ ต้องเตรียมตัวแต่เนิ่น ๆ “ ลูกต้องหัดพูดภาษาอังกฤษนะคะ ส่วนใหญ่คนฮ่องกง จะพูดจีนกวางตุ้ง  แต่หลายคนก็จะสื่อสารด้วยภาษา อังกฤษได้  ฉะนั้นจะเที่ยวให้สนุกก็ต้องรู้ภาษาด้วย...” “ 1 เหรียญฮ่องกง เท่ากับ 3 บาทไทย  เวลาเห็นราคาของ ลูกก็ต้องคูณ 3 ด้วยทุกครั้ง ฉะนั้นท่องสูตรคูณแม่ 3 ให้ แม่นนะคะ..” เรื่องประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของประเทศ ก็หน้าที่ของ พ่อช้างตามเคย  แผนที่และหนังสือเกี่ยวกับฮ่องกง ก็ถูก ยืมมาจากห้องสมุด กทม. มาล้อมวงนั่งและเล่าให้ลูกฟัง ช่วงเวลาไหนที่มีรายการทีวีเกี่ยวกับประเทศนี้  เราก็จะนัด กันหน้าจอ  รู้และรับข้อมูลไปพร้อม ๆ กับเล่าในสิ่งที่ฉัน เห็นและรู้เกี่ยวกับที่นี่  เช่นรถใต้ดิน  โอเชี่ยนปาร์ค  และ รถเมลล์สองชั้น  ห้างของเด็กเล่น Toy R Us เป็นต้น “ พ่อกับแม่ต้องบอกก่อนนะคะ  คราวนี้เราไปเที่ยวกัน  พ่อ กับแม่ก็เที่ยวด้วย  เราจะไม่มาช่วยลูกเรื่องเป็นล่าม  หรือ ว่าคอยเป็นห่วงเด็ก ๆ  ในทุกเรื่องดังนั้น ทุกคนต้องช่วยตัว เองให้มากที่สุด  หากอยากให้แม่กับพ่อ เที่ยวสนุก  เด็ก ๆ ยิ่งต้องรู้เรื่องมาก และทำตัวให้เป็นห่วงน้อยที่สุด  ได้ ไหมครับลูก...” ฉันบอกพวกเขาว่า ตอนอยู่บนเครื่อง  เขาจะต้องสั่งเครื่อง ดื่ม หรือสิ่งที่เขาต้องการจากแอร์โฮสเตทเอง แม่คงไม่ ช่วยนะ  ถึงประเทศฮ่องกงก็เช่นกัน  หากเป็นอาหารที่เขา สั่งเองได้  ก็คงจะต้องดูแลและรับผิดชอบกันเอง  แม่จะ ช่วยเท่าที่เห็นว่าจำเป็นเท่านั้น ทุกคนพยักหน้ารับปากอย่างขันแข็ง  และพากันอ้าปาก ค้าง เมื่อแม่ช่า ได้บัน ระ ยาย ความใหญ่โตของห้างขาย ของเด็กเล่น ที่ชื่อ Toy R Us ที่มีขายแต่ของเล่นทุ๊กก ชนิดที่ลูกยังไม่เห็นในเมืองไทย  ตัวห้างใหญ่เหมือนโกดัง ซื้อเดินไม่ทั่วภายในหนึ่งวัน  ดังนั้นเด็ก ๆ หมายหมั้นปั้นมือ ที่จะไปซื้อของเล่นที่ห้างนี้ ( แต่ก่อนยังไม่มีแมคโคร หรือ โลตัส เด็ก ๆนึกภาพความใหญ่โตจากจินตนาการเอง ) “ ตั้งแต่วันนี้ไปถ้าใครเก็บเงินได้ก่อนไปเที่ยวได้เท่าไร   พ่อก็จะให้อีกเท่าตัวนะ  เช่นถ้าลูกเก็บได้ 400 บาท พ่อก็ จะให้อีก 400 บาท  ใครสะสมได้มาก ก็ได้มาก  น้อยก็ได้ น้อยนะคะ ...”  ลูก ๆ หันมายิ้มด้วยชอบใจโปรโมชั่นจาก พ่อช้างรายการนี้  โดยเฉพาะกับปูน  เพราะปูนเป็นคนใช้ เงินน้อย  มีเงินสะสมเยอะกว่าใคร ๆ ส่วนแม่ช่า ก็เริ่มมีรายการ ลูกจ้างทำงานชั่วคราว เพื่อเป็น ช่องทางช่วยเพิ่มเงินสะสมให้ลูก อีกทางหนึ่งนอกจากค่า ขนมรายวัน เช่น ล้างรถ  เก็บหนังสือพิมพ์เก่า ขวดแก้ว เปล่าไปขาย ขัดมุ้งลวด  จัดห้องเก็บของ  หรืออ่านหนังสือ ให้อาม่าฟัง  ฯลฯ จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วันเดินทาง แน่นอนเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นมาก  เป็นครั้งแรกที่เดิน ทางออกนอกประเทศ  ตอนแม่ช่า check in “ ขอที่นั่งริมหน้าต่างด้วยนะคะ เพราะเด็ก ๆ เดินทางครั้ง แรกค่ะ  ” พูดพร้อมกับยิ้มหวานที่สุดเท่าที่ หน้าโหด เ-ว ดี ของฉันจะทำได้  แต่ปรากฏว่าพวกเราได้ up grade ไปนั่ง ขั้น business class เก้าอี้กว้างใหญ่  อาหารที่เสริฟ ก็ดี การบริการก็เยี่ยม และแล้ววินาทีที่น่าตื่นเต้นก็มาถึง เมื่อนางฟ้าประจำ เครื่อง เดินเข้ามาเสริฟน้ำ และถามแต่ละที่นั่งว่าต้องการ ดื่มน้ำอะไร  เด็ก ๆ เริ่มหน้าตื่น ตัวแข็ง รู้ตัวว่าแม่ช่าไม่ช่วย แน่ ไปป์หันมาถามฉันว่า   “ แม่ครับ คำว่า สไปร์ท เป็นภาษาอังกฤษหรือเปล่าครับ”   เมื่อฉันพยักหน้าว่าใช่  ไปป์มีสีหน้าผ่อนคลาย   แต่แล้วฉัน ก็ต้องกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์ เมื่อได้ยินเด็ก ๆ สั่งน้ำ “ ออเร้นจ์ จูยซ์ พลีส”  นี่เป็นเสียงน้องปัน “ สไปร์ท จูยซ์ พลีส ”  “ โค๊ก จูยซ์ พลีส” เสียงไปป์ และปูน ตาม มา แม่นางฟ้า รับคำสั่งพร้อมอมยิ้ม  พลางทวนคำส่ง “ วัน ออ เร้นจ์ จูยซ์  วันสไปร์ท แอนด์ วันโค๊ก ...” “ เยส มาดาม..” เด็กตอบเกือบพร้อม ๆ กัน  อืมม ไม่เลว  ไปฝึก จากไหนมานี่  แล้วฉันก็เห็นน้องปัน กระซิบกระซาบกับ น้องแฝดว่า “ สไปร์ท กับ โค๊ก เฉย ๆ ไม่ต้องจุยซ์นะ ” ดูเหมือนน้อง สองคนเริ่มขาดความมั่นใจ ฉันสังเกตได้เพราะหลังจากนั้น ทั้งสองจะสั่งทุกอย่างตามพี่ปันหมดเลย  ไม่ว่าจะเป็น อาหารหรือน้ำดื่มเพิ่มเติม   “ ชิคเก้น นูเดิ้ล พลีส” “ ชิคเก้น นูเดิ้ล พลีส” “ ชิคเก้น นูเดิ้ล พลีส” เอะ  ไปป์ สั่งไก่ด้วยเหรอ  ลูกคนนี้ ไม่เคยชอบไก่เลยนี่นา  เอาแล้ว...บททดสอบด่านแรก ต้องกินอย่างเลือกไม่ได้  แม่ช่าชอบนักเชียวแบบนี้  ก็ บอกแล้วงัย ชอบแกล้งลูก :P ฉันกำกับให้ลูกกรอกใบเข้าเมืองด้วยลายมือเอง พร้อม อธิบายถึงความจำเป็นที่ต้องมีใบผ่านด่าน  ใบตรวจโรค และ ใบสำแดงสัมภาระต่างๆ  ซึ่งก็เป็นความรู้ใหม่ของพวก เขา เพราะหากมากับบริษัททัวร์ก็อาจไม่รู้ขั้นตอนต่าง ๆ เหล่านั้น เพราะว่าทางทัวร์จะให้บริการทั้งหมด ทุกอย่างในประเทศนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งใหม่สำหรับลูก ๆ เรา เข้าแถวซื้อตั๋วรถไฟใต้ดินเอง  เราศึกษาเส้นทางต่าง ๆ จากแผนที่ ซึ่งมีที่ให้หยิบตามสบายอยู่หลายจุด ภายใน สนามบินก่อนออกนอกอาคาร  มีการวางแผนและเลือกที่ จะไปที่ไหนก่อนหลังโดยการอาศัยเส้นทางรถไฟฟ้าที่ทาง เดียวกัน  ซึ่งเด็ก ๆ คุ้นเคยกับการดูแผนที่อย่างเชียวชาญ อยู่แล้วตั้งแต่เที่ยวภายในประเทศ  ดังนั้น การหันทิศ หรือ แม้แต่สังเกตชื่อถนน  จุดสนใจหรืออาคารที่เป็น land mark ก็เป็นจุดอ้างอิงในการท่องเที่ยวในแต่ละพื้นที่ได้ เป็นอย่างดี   รถเมล์ และรถไฟที่คุ้นเคยในเมืองไทย ( ตอนนั้น )  เทียบ ไม่ได้กับรถไฟใต้ดินที่เมืองนี้  มันช่างสะอาดและเดินทาง ได้รวดเร็วอย่างมาก การซื้อตั๋วด้วยเครื่องหยอดเหรียญ   เครื่องหมายขีดเป็นตารางบนชานชลาที่แสดงถึง การเข้า ออกเป็นแถวทั้งตอนเข้าและออกจากรถไฟฟ้า  การสังเกต สีของสายรถไฟฟ้าต่าง ๆ ต้นทางและปลายทางรวมถึง inter section ในแต่ละจุด ----------------------- จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชั้นสองของรถเมล์ของฮ่องกงเป็นที่นั่งประจำของพวกเรา   ก็แหม  มันสูงกว่า มองวิวสวยได้ไกล  เด็ก ๆ จะร้องกรี๊ด กร๊าดด เมื่อรถขับไปใกล้ป้ายโฆษณาที่ใหญ่ บี๊กบี้ม ตาม ถนนที่ห้อยลงมาต่ำเฉียดหลังคารถด้วยความหวาดเสียว   และสงสัยกันถ้วนหน้าว่าทำไมไม่ต้องมีกระเป๋ารถเมล์  แค่ หยอดเหรียญตามราคาที่ข้างรถกำหนดก็ผ่านเข้าไปในรถ ได้ ไม่ต้องมีใครมาตรวจว่า จ่ายหรือไม่  จ่ายครบหรือเปล่า “ ถ้าเราให้เกินราคาที่เขากำหนดล่ะแม่..” “เขาไม่มีระบบทอนหรอกลูก  ทุกคนรู้หน้าที่และรับผิด ชอบตัวเองในการเตรียมเงินให้ครบจำนวนค่ะ” “ ดีเนอะ  ทำไมเมืองไทยเราไม่มีแบบนี้..” “ ก็คงมี..แต่คนให้ไม่ครบ หรือไม่ก็ไม่จ่ายเงินเลย...” คำ พูดของลูกสะท้อนให้เห็นว่าเขารู้จักสังคมที่เขาอยู่ดีเพียง ไร  แต่คราวนี้ล่ะ  ลูก ๆ ก็จะได้เห็นว่า คนบ้านอื่นเมืองอื่น ก็มีวินัยและต้องรับผิดชอบได้ โดยไม่ต้องมีใครมาคุม ทุกอย่างต้องมีสำนึก  โดยเฉพาะจิตสำนึกของแต่ละบุคคล นอกจากระบบการจ่ายค่ารถเมลล์ แล้ว  ลูกยังเห็นการขาย หนังสือพิมพ์โดยไม่มีเด็กเล็ก ๆ ตามสี่แยก หนังสือพิมพ์ กองอยู่ในกล่องพลาสติกใส ใครหยิบก็จ่าย โดยวางเงินใน กระป๋องที่อยู่ข้าง ๆ ตู้หยอดเหรียญสำหรับน้ำดื่ม สำหรับ ขนม และ สำหรับอื่น ๆ ซึ่งไม่ต้องมีคนยืนเฝ้าเหมือนบ้าน เรา  ก็แปลกใจว่าแล้วต้องเปลืองเงินซื้อตู้ที่มีระบบนี้มา ทำไม  ถ้าต้องจ้างคนอีก  แม่ช่าชี้ให้เห็นประเด็นต่าง ๆ เหล่านี้  และปล่อยให้ลูกถกกันเอง ก็ได้รู้แนวคิดของลูก ๆ มากขึ้น  ก็สนุกดี หลายมื้ออาหารที่ให้ลูกเลือกว่าจะกินแบบไหน  ส่วนใหญ่ก็ เลือกที่จะไปกินอาหารจานด่วนแบบ McDonald  ซึ่งช่วง เวลานั้นถือเป็นของใหม่สำหรับลูก ๆ คงอยากลองดูว่ารส ชาติเหมือนกันไหม “.. ไปยืนดูที่ป้ายหน้าเคาน์เตอร์นะว่า ลูกจะกินอะไรบ้าง   ทั้งหมดราคาเท่าไร  กลับมาเอาตังค์กับแม่  แล้วไปยืนรอ คิวซื้อเองทุกคน...” บางคนก็กลับมาเอาเงินในจำนวนที่แตกต่างกันไป แม่ช่า กับพ่อช้างก็มักจะฝากซื้อในเมนูเดียวกันเพียงเพิ่มจาก จำนวน  one เป็น two “ ตกลงจะกินอะไรปูน..”  “ บิ๊กแมคครับ..” “ งั้นพ่อฝากด้วยนะปูน  เอ้า นี่เงิน ดูนะว่าต้องทอนด้วย หรือเปล่า..” “ ไหน ปูนลองพูดให้แม่ฟังซิ  เดี๊ยวจะสั่งเขาอย่างงัย...” ปูนทำหน้าอย่างตั้งใจเหมือนกำลังจะท่องศัพท์หน้าชั้น “ two big mac and two coke please” “ ดีมากลูก  ไปเลย ...” “ เอ้า ปันล่ะ ว่างัย  กินอะไร” “ ปันจะกินชีสเบอร์เกอร์” “ สั่งเผื่อแม่ด้วย แต่ไม่เอาโค๊ก นะจะแบ่งกินกับพ่อ ไหนพูดซิ..” “ two cheese burger and one coke please..” “ โห เยี่ยมเลย  ไป  ลองดูลูก  พูดดัง ๆ นะ” กำชับด้วย กลัวว่าลูกจะพูดไม่มั่นใจ  แล้วถ้าเขาย้อนถามกลับก็จะทำ ให้ความมั่นใจหายไปได้ง่าย ๆ จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ความสูงของลูกทั้งสาม สูงกว่าเคาน์เตอร์นิดเดียว  แม่ช่า และพ่อช้างนั่งที่โต๊ะและกลั้นใจดูความเป็นไปของลูก โดย ไม่ได้ลุกไปด้วย  เหมือนส่งลูกไปออกศึกอย่างงัยอย่าง งั้น  ไม่เป็นไร  อย่างมากก็ไม่ได้กิน  หรือไม่ก็กินของแพง หน่อย ถ้าได้เงินทอนไม่ครบ  คิดแบบนี้                 ก็ถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่ถูกมากไม่ใช่หรือ ลูกเดินยิ้มกลับมา คนที่หนึ่ง... คนที่สอง... แล้วก็คนที่ สาม...  เย้ ... ได้ของกลับมาตามสั่งด้วยเงินทอนครบเรียบ ร้อย “ ตื่นเต้นมากเลยแม่  นึกได้ว่าแม่บอกให้พูดดัง ๆ ก็พูด ออกไปเลย  หัวใจเต้นเร็วมาก เมื่อกี้..” ลูกอวด ด้วยความ ภูมิใจ คราวต่อมา  ไปกิน food court น้องปันสั่ง “ one เปาะเปี๊ยะ ” “ what ? !!! ” ปันวิ่งหน้าตื่นกลับมาที่โต๊ะ  ถามว่าทำไมคนจีนไม่รู้จัก เปาะเปี๊ยะ ล่ะ “ spring roll ลูก  ไม่ใช่เปาะเปี๊ยะ”  ลูกก็สงสัยว่า ทำไม เปาะเปี๊ยะไม่ใช่ภาษาจีน แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน  เรื่องนี้ก็ทำให้ยัยปันเสีย self นิด หน่อย  ต่อมาก็รู้กันอีกว่า เกาลัด ที่คั่วร้อน ๆ อยู่ข้างทาง มากมาย  ก๋วยเตี๊ยวเส้น ก็ไม่ใช่ภาษาจีน  ดังนั้นมื้ออาหาร ส่วนใหญ่ ก็มักจะผูกกับ McDonald  เพราะลูกจะมั่นใจใน การสั่งมากกว่าอาหารชนิด อื่น ๆ วันหลัง ๆ ก็เริ่มบ่นว่าเบื่อ “ ก็แล้วทำไมลูกไม่กินอย่างอื่นบ้างล่ะ..”  ลูก ๆ ก็เงียบ แต่ฉันก็ไม่ทันสังเกต หนึ่งในโปรแกรมก็คือไปส่วนสนุก โอเชี่ยนปาร์ค  พ่อช้าง ให้เด็ก ๆ ทุกคนถือแผนที่ของสวนสนุก คนละแผ่น  ก่อน จะเดินเที่ยว ก็ต้องวางแผนกันว่า มีการแสดงของสัตว์ชนิด ต่าง ๆ ที่ไหน เวลาใดบ้าง จะได้ไปครบให้ได้มากที่สุด และการเดินเที่ยวอย่างไรที่ใช้เวลาน้อยที่สุด  การแสดง แบบไหนที่เด็ก ๆ อยากดูมากที่สุดจนถึงน้อยที่สุด เขียน เลขกำกับไว้ 1, 2, 3 ตามลำดับ ห้าคนเอาหัวชนกันวางแผนกันพักใหญ่  ก่อนจะออกเดิน เที่ยวตามแผนที่วางไว้ และตามเคย ทุกคนมีภาระในการรับผิดชอบเป้ของตัวเอง   ประเภทแม่กับพ่อถือสัมภาระให้ตัวเอียง แล้วลูก ๆ เดินกัน ตัวปลิว  คงไม่ใช่สิ่งที่แม่ช่าจะทำเด็ดขาด                     คือไม่อยากรังแกลูกอ่ะนะ   ทริปฮ่องกงเป็นทริปที่สนุกมาก  เด็ก ๆ มีความทรงจำที่ดี จนถึงปัจจุบัน  แม้ว่าบางคร้งแม่กับพ่อจะใจดำกับลูกบ้างก็ เหอะ จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:59:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปีถัดมา  ฉันมีประชุมที่ประเทศสิงคโปร์  งานเสร็จวันศุกร์   ก็อยากพาลูกเที่ยวเสาร์และอาทิตย์  ครั้งนี้พ่อช้างต้องมี งานที่ต่างจังหวัด  ทำงัยล่ะ ง่ายมากเลย  เด็กอายุ 10 และ 11 ขวบเดินทางโดยลำพัง  พ่อช้างส่งต้นทาง  แม่ช่า รับปลายทาง  ระหว่างทางก็ดูแลกันเอง  มีโทรไปใช้บริการ กับทางสายการบินให้ช่วยดูแลให้   ประกอบกับเวลาบินสั้น มาก  ก็เป็นประสบการ์ณที่ดีมากสำหรับเด็ก ๆ ตอนเด็ก ๆ อยู่มัธยมต้น  ฉันเริ่มส่งให้ลูกได้ฝึกอยู่กับตัว เอง และเพื่อน ๆ ให้ไกลออกไปอีกหน่อย กับโครงการ summer camp ที่ออสเตรเลีย  เพื่ออยากให้เปลี่ยนแปลง ทั้งด้านชีวิตความเป็นอยู่ อากาศ อาหาร และภาษา  ด้วย ทุนทรัพย์ที่ค่อนข้างจำกัด                    เราจึงส่งเด็ก ๆ ไปกันปีละ 1 คนเท่านั้น   ปันถูกส่งไปเป็นคนแรก เป็นงี้แหละสำหรับลูกคนโต  ก็ ต้องไปศึกษาและดูลู่ทางให้น้อง ๆ ต่อไป  แล้วก็มีเย็นวัน หนึ่งซึ่งยังเป็นอาทิตย์แรกที่ลูกไปถึงประเทศออสเตรเลีย ปันโทรเข้ามาที่มือถือ  ซึ่งถือเป็นเรื่องแปลก  เพราะทุก ครั้งที่ไปเข้าค่ายหรือใด ๆ ที่ออกห่างบ้าน  ลูก ๆ จะไม่ ค่อยโทรเข้าบ้าน  แม่ช่าเองก็โทรไปหาน้อยครั้งมาก  ดัง นั้นขณะที่รับสายลูก  ก็ใจเต้นไม่ค่อยเป็นจังหวะ  ด้วยเกรง ว่าจะเป็นเรื่องร้าย มากกว่าเรื่องดี “  แม่ ๆ ปันนะคะ..”   “ เป็นงัยลูก สนุกไหมค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า..” “ เรียบร้อยค่ะ แม่  แต่ปันอยากมีเรื่องหนึ่งจะบอก...” เอาแล้ว... อะไรหว่า ใจตึ๊กตั๊ก ยิ่งอยากรู้ แต่ก็ต้องทำใจดี ๆ ไว้ “ มีรัยเหรอคะ ลูก  บอกแม่ได้นะ ไม่ต้องห่วง...” “ แม่จำตอนเราไปฮ่องกงได้ไหม เมื่อสองปีที่แล้ว.... ตอน นั้น แม่ให้เราทำทุกอย่างเอง  ..ถือกระเป๋าเป้ ซื้อตั๋ว รถไฟฟ้าเอง พูดซื้อของเอง  สั่งข้าวกินเอง...” แล้วเสียงก็ เงียบไป ฟังคล้ายลูกกำลังสะอื้นอยู่   “ จำได๊ ซิ  พวกเราสนุกกันมากเลยใช่ไหม ทริปนั้น...” แม่ช่าแกล้งเถลไถล “ ก็สนุกนะแม่  แต่แม่รู้ไหม  คราวนั้น ปันโกรธแม่มาก เลย  ปันรู้สึกว่าจริง ๆ แล้ว แม่ช่วยลูก ๆ ได้ เพราะแม่พูด ภาษาได้  พ่อก็พูดจีนได้  แต่ปันกับน้องก็ต้องกิน Mac ทุก วัน จนเบื่อ ไม่ใช่ว่าชอบนะช่วงหลัง   แต่ไม่กล้าสั่งอย่าง อื่น  แม่ก็ไม่คิดจะช่วยเลย..” “  ปันเคยคิดว่าทำไมแม่ไม่ช่วย  หรือว่าแม่ไม่เห็น หรือไม่ รู้สึกว่าลูกลำบาก  ปันกับน้องก็โกรธนะ...” ก็ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ  ปันก็บอกว่า “  แต่ว่าวันนี้  ครูปล่อยพวกเราเข้าเมืองที่ Melbourne  ให้ เที่ยวตามอิสระ  และนัดว่า ตอนบ่ายสองโมง รถจะไป รับ...”   “ ถึงประมาณเที่ยง พี่เลี้ยงที่ไปด้วยบอกว่าให้รอที่คล้าย ๆ ห้าง  เพราะพี่ต้องไปซื้อยา  รอถึงบ่ายโมงกว่า ๆ พี่ก็ยังไม่ มา เพื่อน ๆ ปันก็บอกว่าหิวข้าวมาก เพราะวันนี้ไม่ได้เตรียม กล่องข้าวมากัน  น้องคนหนึ่งหิวและกลัวว่าพี่จะไม่มารับจน ร้องไห้  คนหนึ่งร้อง  อีกคนเห็นก็ร้องอีก” จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 15:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “ ปันเห็นมีร้าน McDonald ก็บอกให้เพื่อนไปกินที่นี่กัน   แต่เพื่อน ๆ ก็กลัวเพราะสั่งไม่เป็น  ปันก็เลยเป็นสั่งให้ เพื่อน ๆ ทั้งหมด 14 คนกิน...ตอนสั่งก็ต่อกันเป็นแถวยาว ปันอยู่คนแรก  แล้วสั่งทีละคน  ๆ ” “ ปันจะโทรมาบอกแม่ว่า  ปันรู้แล้วว่าทำไมแม่ถึงปันกับ น้อง ๆ ทำกันเองจัดการกันเอง  ตอนที่สั่ง ปันพูดเสียงดัง ๆ... และพูดชัด ๆ... และพูดทีละคำ... อย่างที่แม่สอนว่า ไม่ต้องกลัว.. ปันโทรมาเพื่อบอกแม่ว่าน้องปันขอโทษที่ โกรธแม่อยู่ตั้งนาน.. จริง ๆ แล้ว แม่สอนให้ปันรู้จักช่วยตัว เอง...” “ น้องปันดีใจมากเลยวันนี้ ที่ทำให้เพื่อนและพี่บางคน ที่ เข้าเคยเที่ยวต่างประเทศมากกว่าเราด้วยซ้ำ ก็ไม่กล้าพูด   ไม่กล้าสั่ง  ต้องให้น้องปันทำให้  วันนี้น้องปันสั่งให้ทุกคน จนเกือบสั่งให้ตัวเองไม่ทัน  เพราะรถโรงเรียนมาพอดี.. ของน้องปันก็เลยบอกเขาว่า take home   พี่คนขายเขายัง หลิวตาให้น้องปันเลยบอกว่า  you are super girl ” แม่ช่าฟังไปแรก ๆ ก็ตกใจว่า ปล่อยให้ลูกโกรธอยู่ตั้งนาน ได้งัย ไม่รู้ตัว  ต่อ ๆ มาก็น้ำตาไหลด้วยความปลื้มใจ  ปลื้ม ใจว่าในที่สุดเมล็ดพันธุ์เม็ดนี้ ก็เริ่มแตกหน่อ ชูช่อ และแผ่ กิ่งก้าน แตกใบ ให้ได้ชื่นใจกับความพยายามบ่มและเพาะ เลี้ยงด้วยความอดทนและอดกลั้น เราต้องยอมให้กิ่งไม้เหล่านั้น ตากลมโดนแดดบ้างเพื่อให้ แกร่ง และ อดทนกับสภาวะที่คาดไม่ได้  เดาไม่ออก เพื่อ เขาจะได้มีภูมิคุ้มกันที่กล้าแกร่งต่อไป ก่อนวางหู ปันบอกให้ฉันตัวลอยว่า “ แม่  You are my super Mom  นะแม่” จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 15:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาปาดหรือเปล่า? สวัสดี พี่ช่า ครับ ลูกชายคนโตผมตอนนี้ สิบเอ็ด อยากส่งไปซัมเมอร์ ญี่ปุ่นจัง อิอิ คงต้องไปอยู่กับคุณตา อายุ 95 ผมนึกภาพไม่ออกเลย อิอิ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 4 ก.พ. 50 16:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 . จากคุณ : akae - [ 5 ก.พ. 50 07:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหนือคำบรรยายแล้วครับ จะชมดี ก็ดูน้อยเกินไป จะบอกว่าซึ้ง ก็ยังไม่เท่ากับที่ใจรู้สึก น้องปันพูดถูกแล้วครับ แต่ลืมชมพ่อช้างไปอีกคนนะ จากคุณ : wasansem - [ 5 ก.พ. 50 09:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 You are super Mom. จากคุณ : คนล่าห่าน - [ 5 ก.พ. 50 09:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 You are super Mom. ด้วยคนครับ ยกนิ้วกี่นิ้วก็ไม่พอครับ ได้อะไร ๆ เยอะอีกแล้วครับ ขอบคุณแม่ช่ามาก ๆ ครับ จากคุณ : ozzyii - [ 5 ก.พ. 50 10:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แม่ผมครับ  แม่ผม............   จากคุณ : Vprawat - [ 5 ก.พ. 50 10:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยินดีด้วยครับ กับลูกๆที่มีแม่น่ารัก สำหรับแม่ที่มีลูกน่ารัก จากคุณ : trakulsom (trakulsom) - [ 5 ก.พ. 50 15:01:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณวรงค์ :-  น้องวศิน 11 ขวบแล้วเหรอ เร็วเนอะ คงตัวโตและสูงขึ้นมากแล้ว ตอนนั้นที่เจอ มีแววหล่อเหมือนพระเอกญี่ปุ่น  ตอนนี้ก็คงหล่อไม่แพ้พ่อ เรื่องส่งไปที่ญี่ปุ่น ตอน summer ขอสนับสนุนค่ะ เพราะอย่างน้อย ๆ ก็ไปฝึกภาษา และมีคุณตาคอยดูให้ด้วย  ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมั่งคะ  อิจฉาจัง ---------------- คุณเอเก๋:- มาส่งกำลังใจให้ทุกเที่ยวเลยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ แม้ ไม่พูดอะไร แต่ก็ปลื้มมาก ๆ ค่ะ ขอบอก -------------------- คุณวสันเษม ฯ:- เรื่องพ่อช้าง น้องปันไม่ได้ลืมค่ะ เพราะหลังจากนั้น ก็ส่ง postcard มาให้พ่อ  แล้วก็ขอบคุณพ่อที่ เอาใจช่วยมาตลอด ตอนกลางคืน พ่อกับลูก ๆ ชอบแอบ แม่ช่า ไปบอกศัพท์ลูก ๆ ค่ะ  แอบรู้ค่ะ แต่ก็ทำไม่รู้เรื่องซะงั้น -------------- คุณห่าน :- YOU ARE SUPER DAD ค่ะ -------------- คุณออสซี่ :- ขอบคุณสำหรับนิ้วที่ยกให้ค่ะ  หวังว่ามีประโยชน์บ้างนะคะ --------------- หมอวัติ:-  จะให้เป็นแม่จริงเหรอ  โหดนะ  บอกก่อน อิอิ ------------------ คุณtrakulsom ;- ขอบคุณค่ะ คุณก็เช่นกัน คงเป็น Super Dad ของลูกแน่ ๆ เลย ------------------- จากคุณ : ชราร่า - [ 5 ก.พ. 50 22:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หมอวัติ:-  จะให้เป็นแม่จริงเหรอ  โหดนะ  บอกก่อน อิอิ ผมชอบ  ซาดิสซ์ ครับ   จากคุณ : Vprawat - [ 6 ก.พ. 50 11:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แอบมาอ่านครับ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยครับ ดีใจแทนลูกๆที่มีแม่น่ารักครับ You are super Mom. จากคุณ : w.tesla - [ 7 ก.พ. 50 13:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : ชราร่า - [ 7 ก.พ. 50 19:59:29 ]