ผมเชื่อว่า
ไม่มีใครในห้องสินธร ไม่รู้จัก genting highland
แต่น่าจะมีคนที่ไม่รู้จัก bursa malaysia เป็นจำนวนมาก
ก่อนอื่นก็ขอเล่าตอนจบ แบบแฟลชแบ็ค
เกือบตายตอนจบ
ให้ข้อมูลไว้ เผื่อจะเป็นประโยชน์สำหรับคนที่เดินทางทางอากาศ
พอลงจากเครื่องบินที่สุวรรณภูมิ
ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองออกมาเรียบร้อย เร็วกว่าเพื่อน
เพราะจองที่นั่งด้านหน้าเครือง
และไม่ต้องรอกระเป๋าจากสายพาน
เดินๆไปสักพัก ก็รู้สึกตัวว่า มันแปลกๆยังไงไม่รู้
พอก้มลงไปดูที่ข้อมือ ก็ใจหายวาบ
ผมลืมกล้องถ่ายรูปไว้บนเครื่องบิน !!!!!
ไม่เรียกว่าเกือบตายตอนจบ ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
เจ้ากล้องฟูจิดิจิตอล รุ่นตีหัวคนสลบได้
ผมจะพกติดตัวไปทุกที่ เมื่ออยู่นอกห้องพัก
ของโรงแรม สวิสอินน์ ย่านไชน่าทาวน์มาเลย์
ดันมาลืมทิ้งไว้ตอนกลับถึงเมืองไทยซะได้

ที่ลืม ก็เพราะว่าถอดวางไว้ที่เบาะนั่ง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำบนเครื่องบิน
พอกลับมาที่นั่ง ดันลืมคล้องสายกล้อง กลับไปไว้ที่แขนตามเดิม
ทีนี้จะทำไง
ไม่เคยลืมของบนเครื่องบิน
จะย้อนกลับไปถามจากแอร์โฮสเตส
ก็ผ่านตรวจคนเข้าเมืองออกมาแล้ว
เลยเดินไปถามเจ้าหน้าที่สนามบิน
เขาแนะนำให้ไปที่ประชาสัมพันธ์ของ การท่าอากาศยานฯ
ประชาสัมพันธ์การท่าฯ ก็แนะนำต่อ
ให้ไปที่ชั้น ๔ ติดต่อเคาน์เตอร์เซอร์วิสของมาเลย์เซียแอร์ไลน์
โชคดีมากๆ เคาน์เตอร์ปิดทำการไปตั้งเกือบชั่วโมงแล้ว
แต่พนักงานยังไม่ได้กลับบ้าน
พอแจ้งว่าลืมของไว้บนเครื่องบิน
พร้อมกับระบุเที่ยวบิน และตำแหน่งที่นั่งให้ทราบ
พนักงานสาวก็โทรติตต่อให้ทันที
ยืนรอ นั่งรอ นั่งรอ ยืนรอ อยู่แถวๆเคาน์เตอร์ประมาณหนึ่งชั่วโมง
ก็รู้สึกโล่งอก เมื่อพนักงานที่ทำหน้าที่ตรวจดูแล เคบินเครื่องบิน
เดินนำกล้องมาให้ที่เคาน์เตอร์
พร้อมกับกำชับแบบยิ้มๆว่า
"อย่าลืมของอีกนะค่ะ"
ต้องขอบคุณพนักงานประจำเคาน์เตอร์เซอร์วิสมาเลย์เซียแอร์ไลน์
ของเย็นวันศุกร์ที่ ๑๑ พฤกษาคม
ที่กรุณาทำธุระนอกเวลางานให้ จนได้กล้องคืน
ความจริงกล้องหายไม่ค่อยจะเคร่งเครียดเท่าไรหรอก
กำลังคิดจะซื้อกล้องตัวใหม่อยู่แล้ว
แต่ภาพที่อยู่ในกล้องต่างหาก คงจะจะเสียดายมากๆ
ถ้าไม่ได้นำกลับมาโหลดเก็บไว้เป็นที่ระลึก
โดยเฉพาะภาพเด็ดที่ ถ่ายจาก..........
ขอฟันธงว่า
กรุ๊ปทัวร์จากไทยที่ลงกัวลาลัมเปอร์เกือบทั้งหมด
จะต้องพาไปนักท่องเที่ยวไปดูเกนติ้งไฮแลนด์
แต่ไม่มีแม้แต่ทัวร์เดียว
ที่จะพาไปดู ..................





แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 08:58:30