ส่วนของผมนะ ขอผมเล่าความประทับใจของผมให้ฟัง
ประมาณช่วงปี 2545-2546
ผมเข้ามาห้องสินธรเป็นครั้งแรก ตอนนั้นผมกำลังเรียนคณะเศรษฐศาสตร์ปี3 ที่ ม.วงษ์ชวลิตกุล(โคราช) พอดีมีการแข่งขันการบริหารกองทุนรวมของAJF(จัดเป็นครั้งที่สอง)
อาจารย์เค้ามาติดประกาศ ผมและเพื่อนก็สนใจ รวมกลุ่มสมัครเข้าไป แข่งขันด้วย คือต้องการประสบการณ์นะครับที่จังหวัดผม จะหันหน้าไปขอความรู้จากใครคงยากเพราะเราเป็นแค่นักศึกษาจนๆคนหนึ่ง ถ้าพูดเรื่องหุ้นทุกคนส่วนใหญ่จะหัวเราะแล้วมองเราแบบเราไม่ค่อยเจียมตัว
แต่เนื่องด้วยผมก็ยังต้องการความรู้ด้านเกี่ยวกับหุ้นและการลงทุนตลาดทุน ในแง่การปฏิบัติในโลกแห่งความเป็นจริงอยู่ดี เพราะผมคิดว่าการจะมีความรู้ด้านนี้ มันไม่น่าจะเกี่ยวกับฐานะยากจนหรือความเป็นเด็กต่างจังหวัดของผม
ในประเทศนี้น่าจะมีคนที่ให้ความรู้กับผมได้ โดยไม่สนฐานะ ระดับชั้น สถาบัน หรือว่าเราเป็นใคร จะมีผลตอบแทนให้กับเค้าหรือไม่ คนที่พร้อมจะสอนเราอย่างจริงใจให้เราได้รู้จริงพึ่งพาตัวเองได้
และแล้วผมก็มาเจอ ห้องสินธร วันแรกสมัครเพื่อเอาชื่อมันยากมากๆ ผมใช้คอมมหาวิทยาลัย สมัครตั้งนานเป็นชั่วโมง มันก็ขึ้นว่าชื่อที่เราเลือกมันซ้ำมีคนใช้แล้ว ด้วยความโมโหและหงุดงิด ทำไมมันสมัครไม่ได้สักที่เนี้ยก็เลยใส่ชื่อ ช้างทมิฬ ลงไป เพื่อประชดชีวิต เนื่องจากผมตัวอ้วนดำตัวใหญ่ เพื่อนๆผมชอบให้เกียรติยกย่องว่า ผมหล่อเหมือน แบล็คพิค มันเพี้ยนมาจากแบรดพิด เชื่อไหมครับมันสมัครได้เฉยเลย ผมละเชี่อเลยที่ชื่ออื่นมันไม่ได้ ชื่อนี้ได้ซะงั้น
พอผมเข้ามาได้นะ ผมดีใจมากมันเหมือนสมองมันจะได้ยกระดับขึ้นไปอีกขั้นก็ว่า ผมขอเรียกห้องสินธรยุคที่ผมเข้ามาว่า เป็นห้องรวมอาจารย์ด้านนี้ก็ว่าได้ จะมีบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ของอาจารย์และศิษย์ ของพี่ๆน้องๆอีกหลายท่านมากมาย ที่ได้ให้ความรู้และช่วยเหลือให้คำแนะนำกันแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันและกันในวิชาด้านนี้ ซึ่งทำให้ผมได้ความรู้ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งนานๆครั้งผมจะถามเองสักครั้ง เนื่องจากแค่แอบอ่านอย่างเดียวของ70%ของกระทู้ทั้งหมด มันก็ความรู้ที่เราสงสัยทั้งนั้น (และเป็นที่ทำให้รู้จักบอร์ดอื่นๆตามมา)
แต่มาวันนี้ ในความรู้สึกผมนะ ห้องสินธรดูเหมือนจะกลายเป็นที่รวมของ เทพ,เซียนและลูกศิษย์ลูกหามากมาย ที่เข้ามาพึ่งพาบารมีของ ท่านเทพและเซียนที่ดูเหมือนจะมีบารมีแก่กล้า(ขาแข็ง) มีริดเดชมายมากก่ายกองเหนือมนุษย์มนา หยังรู้อนาคตได้แม่นยำเหมือนตาเห็น
ลูกศิษย์ ลูกหาบางท่านก็หวังว่าวันนี้จะมีเทพหรือเซียนท่านใดลงมาโปรดสัตย์บ้าง หวังว่าจะได้ของ พอจะอยู่รอดได้เป็นครั้งเป็นคราวไป
แต่ผมก็ต้องชื่นชมและขอบคุณท่านอาจารย์อวุโส(พี่ๆ)อีกหลายท่าน ที่ยังไม่ทิ้งห้องสินธรไปไหน ถึงแม้จะเป็นการเฝ้าดูความเป็นไปของห้องสินธรไปเลยๆคือแบบว่าหมดอารมณ์ตอบกระทู้บางประเภท หรือเพราะห้องมีแต่เทพและเซียน เก่งๆทั้งนั้นๆแถมคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่องซะด้วย ผมขอขอบคุณที่ท่านอาจารย์ไม่ถือสาหรือเอือมระอาคนพวกนี้ ซึ่งบางครั้งอาจารย์อาจเตือนเค้าไปด้วยความหวังดี แต่ผลตอบกลับอาจดูเหมือนจะคุยกันไม่รู้เรื่องซะงั้นไป ผมพอจะเข้าใจปัญหานี้ มันน่าจะเกิด จากภาษาเป็นแน่
ซึ่งแถวบ้านผมก็เห็นชาวบ้านมักจะเล่าให้ฟังว่า พวกเทพที่จะลงมาประทับร่างคนทรงเพื่อช่วยผู้ตกทุกข์ได้ยากนั้น เค้าจะมีภาษาสื่อสารกันระหว่างเทพกับคนทรง เรียกว่าภาษาเทพ ซึ่งคนธรรมดาทั่วไปไม่อาจจะเข้าใจได้ เห็นชาวบ้านเค้าว่างั้น
ที่พูดมาซะยืดยาวไม่มีอะไร หรอกครับ แค่อยากให้เห็นภาพในความรู้สึกในใจของผมที่มีต่อห้องสินธร ในอดีตและปัจจุบัน
หากผมพูดอะไรที่ไม่เข้าหูใคร อยากเกลียดผมก็เกลียดไปเถอะครับ อยากด่าผมก็เชิญเถอะหากจะทำให้ท่านสบายใจ
จากวันนั้นจนมาถึงวันนี้ สิ่งที่ผมได้จากห้องสินธรคือความรู้ในด้านการลงทุนซึ่งผมจะชอบด้านเทคนิคมากกว่าแต่ก็ไม่เก่งหรอก ด้านอื่นผมยิ่งไม่ได้เรื่องไปใหญ่ แต่ก็เพียงพอจะพึงพาตนเองได้ ไม่ต้องพึ่งเทพและเชียนท่านใด
แล้วความประทับใจของท่านละครับ
แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 50 23:42:16
ห้องสินธร ในยุคที่แต่ละ คนเข้าครั้งแรกๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง เล่าความประทับใจกันหน่อยครับ
