ความคิดเห็นที่ 1 อ่านแล่วแจ่มดีครับ กระทู้นั้น จขกท ไปไหนอ่ะมาต่อหน่อย จากคุณ : ปลาอ้วนกวนน้ำ - [ 20 ก.ย. 50 14:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เคยพบหลายเคสนะ จะเล่าเคสนึงให้ฟัง ส่วนใหญ่ที่เจอจะไม่ระดมทุนจากแบงค์ก่อน เขาระดมทุนจากนายทุนแล้วค่อยไปต่อยอดที่แบงค์อีกที เช่น เสี่ยฉลาดไปซื้อที่ดินพร้อมโรงแรมที่เกาะแห่งนึงทางใต้ราคา200ล้าน ซื้อเสร็จก็ปรับปรุงเล็กน้อยก็ไปสิงคโปร์หากลุ่มทุนมาหุ้น โดยสร้างราคาใหม่เป็น400ล้าน ให้สิงคโปร์หุ้นด้วยครึ่งนึง ก็ได้ทุนกลับมา แล้วก็มาซื้อที่ข้างเคียงเพิ่มเก็บไว้พร้อมทำแผนขยายโรงแรม จากนั้นก็ขอกู้แบงค์เพิ่ม ก็ได้เงินเพิ่มพร้อมโรงแรมฟรี เจ๋งมะ .... แต่จะทำแบบนี้ได้ ต้องเครดิตดีมีภูมิหลังของความสำเร็จในธุรกิจที่ดีแล้วก็ต้องมีทุนก่อน....ส่วนเคสที่แบบจับเสือมือเปล่า ก็มีเป็นเคสทำบ่อนที่ประเทศข้างเคียง แต่เล่ามะได้เดี๋ยวโดนตามเขกหัว..... มันก็เหมือนหุ้นนะ ที่จะมีการปล่อยข่าวที่ร้ายให้ล่วง แล้วก็ตามเก็บตามเขย่า ทิ้งไว้สักพัก ก็สร้างข่าวดีให้ขึ้น เมื่อนั้นก็จะมีผู้ร่วมทุนมารับหุ้นราคาแพงไป ประมาณเดียวกัน ... จากคุณ : Arteeart - [ 20 ก.ย. 50 15:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จะต่อไปทางไหนดีอ่ะครับ แอบโดนแหน็บซะ หลายคห.เลย อิอิ อยากฟังประสบการณ์จากคน เริ่มต้นที่จะคิดทำอะไรใหญ่ๆแบบผมบ้างอ่ะครับ เอามาเป็นจุดเริ่มต้นของตัวผมเอง จากคุณ : One Man story - [ 20 ก.ย. 50 15:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมอยากฟังประสบการณ์ ของคุณRifleครับ เริ่มจาก50000 อยากให้กระทู้มีคุณค่า ช่วยเริ่มด้วยครับ ^_^ จากคุณ : winwin - [ 20 ก.ย. 50 16:50:58 A:182.182.18.35 X:222.123.166.93 TicketID:126142 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมอยากฟังประสบการณ์ ของคุณRifleครับ เริ่มจาก50000 อยากให้กระทู้มีคุณค่า ช่วยเริ่มด้วยครับ ^_^ จากคุณ : winwin - [ 20 ก.ย. 50 16:51:35 A:182.182.18.35 X:222.123.166.112 TicketID:126142 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากฟังเหมือนกันครับ ^ ^ จากคุณ : V_Accy - [ 20 ก.ย. 50 17:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมก็อยากด้วยคับ จากคุณ : Tomorrow is never guaranteed - [ 20 ก.ย. 50 18:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมตั้งเป้าว่าก่อนตาย ขอเป็นเจ้าของ Apartment สัก 3 แห่ง มีรายได้เดือนละ 5 แสน ก็พอใจแล้ว เพราะเกิดมา พ่อแม่ ก็ไม่ได้มีสมบัติให้ ( พ่อนั่งเรืออพยพมาจากเมืองจีน ซ่อมจักรยาน ทำร้านกาแฟเล็กๆอยู่ต่างจังหวัด  ฯลฯ แม่ก็เป็นลูกคนจีน ที่เกิดในเมืองไทย ไม่ได้มีฐานะอะไร จำได้ว่าตอน 6-7 ขวบ ยังต้องเช่าบ้านอยู่เลย ) ดีที่เป็นลูกคนสุดท้อง มีโอกาสได้เรียนสูงมากกว่าพี่ๆ อาศัยเรียนดี จึงได้เรียนสูง และชีวิตจึงได้เป็นลูกจ้างมาตลอด  ไม่เคยมีหนี้ กระทั่ง 4-5 ปีก่อนเบื่อชีวิตลูกจ้าง ตัดสินใจเปิดบริษัทเล็กๆ ทำธุรกิจก๊อกแก๊กๆ ได้ 3-4 ปี  งบบริษัทออกมาสวย สามารถ Convince แบงค์ กู้มาได้ 10 ล้านเพื่อมาสร้าง Apartment แห่งแรก   ซึ่งน่าจะมีมูลค่าสัก 15-20 ล้าน ตอนนี้ เป็นเจ้าของApartmentแล้ว 1 แห่ง แต่ทำรายได้แค่ 1 แสนบาทต่อเดือน ทั้งที่น่าจะได้ถึง 150,000   ต้องหยุดรอประเมินสภาพเศรษฐกิจก่อนจะเริ่มดำเนินตามแผนต่อไป ชีวิตที่ทุนทรัพย์ไม่มาก   เวลาถือเป็นทรัพยากรอย่างหนึ่งที่จำต้องใช้ เจ้าสัวที่ร่ำรวยมากในปัจจุบัน ที่สร้างตัวด้วยตัวเอง ก็ล้วนแล้วแต่ต้องทำอะไรเล็กๆมาก่อน อาศัยเวลา และค่อยๆเติบโต พอถึงจุดๆหนึ่ง อัตราการโต มันจะก้าวกระโดด แหล่งทุนจะไหลมาเทมา กระทั่งแม้อยากหยุด ยังทำไม่ได้ ดีที่ได้วางแผน  แต่แผนที่ดี  ต้องย่อยให้เล็กลงกระทั่งจับต้องได้ จากคุณ : มีประสบการณ์ - [ 20 ก.ย. 50 19:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตกลงทำธุรกิจ Apartmant ดีหรือไม่ดีครับ ผมยังสองจิตสองใจอยู่เลย บางคนบอกดี บางคนบอกไม่ดี ผู้มีประสบการณ์ ช่วยแนะนำข้อดีให้ฟังได้ไหมครับ เป็นวิทยาทาน ครับ จากคุณ : Jack - [ 20 ก.ย. 50 19:48:14 A:203.156.87.161 X: TicketID:155844 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก่อนจะออกมาดูอีกทีทำไมไม่ขึ้นอะ ยิ่งพิมพ์สัมผัสสองนิ้วอยู่ จากคุณ : Rifle - [ 20 ก.ย. 50 21:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตกลงที่พิมพ์มาตั้งชั่วโมงหายไปเลย ทำไงดี จากคุณ : Rifle - [ 20 ก.ย. 50 21:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จนปัญญางั้นเดี๋ยวไปทำธุระเสร็จจะพิมใน word แล้ว copy ลง จากคุณ : Rifle - [ 20 ก.ย. 50 21:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พิมพ์ใหม่ค่ะ จากคุณ : ตะวันรอนตอนเช้า - [ 20 ก.ย. 50 21:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอางี้ดีกว่า เริ่มจากมีเงิน 50000 ทำงานราคา 2 ล.ได้ยังไง คือผมเรียนจบมาทางด้านช่างก่อสร้าง ก็มีเพื่อนที่เรียนจบมาด้วยกันแยกย้ายไปทำงานตามที่ต่าง ๆ กันไป เพื่อนบางคนดีหน่อยพ่อแม่สร้างเอาไว้ก่อนแล้ว ให้มาดูแลกิจการต่อแต่ทำในลักษณะช่วยงานพ่อไปก่อน พอดีผมทำงานพิเศษรับจ้างเขียนแบบแล้วเจ้าของให้ช่วยหาผู้รับเหมาให้ด้วย เลยบอกไปว่ามี แต่พอไปหาจริงเกิดไม่มีผู้รับเหมารายไหนว่างมาดูงานนี้เลย(เสนอราคา) คราวนี้ก็เลยเกิดอยากทำเองขึ้นมา พอดีช่วงนั้นเซ็งกับตลาดหุ้นอยู่ด้วย ก็เลยไปปรึกษาญาติบ้าง คนรู้จักบ้าง หลายคนเลย ก็ได้คำตอบอย่างที่กล่าวมาแล้ว คราวนี้ทำไงดีอยากลองทำแต่เงินน้อยไป ไม่มีประสบการณ์ จึงนึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนที่สนิทหลายคนน่าจะช่วยได้ สุดท้ายรวบรวมคนที่มีอุดมการณ์เดียวกันได้ 3 คน รวมผมด้วย เข้าหุ้นกันคนละ 50000 แบ่งหน้าที่เป็นคนแรกคือผมทำหน้าที่ติดต่อประสานงานกับเจ้าของ คนที่สองดึงมันมาจากบริษัทที่ทำอยู่เดิม(ความจริงไม่ได้ดึงมาแต่คุยกันแล้วมันอยากเป็นเถ้าแก่ดูแลกิจการเอง)ซึ่งมันเป็นวิศวกรโครงการมีคนงานก่อสร้างที่รู้จักสนิมสนมเยอะตามออกมาด้วย คนที่สามนี้ทำอยู่กับพ่อในลัษณะช่วยงาน ก็ได้เรื่องเครดิตและวิธีการทำงานต่างๆในช่วงแรก ตอนนี้มีทุนแล้ว เสนอราคาก็ได้งานมาแล้ว  2 ล. แต่เนื่องจากไม่มีประสบการณ์จึงโดนไปตั้งแต่วันแรกที่ลงมือ คือ ดูสถานที่ก่อสร้างไม่ละเอียด นึกว่าเป็นพื้นดินถมไว้นานแล้วมีหญ้าปกคลุม แต่ที่ไหนได้มันเป็นวัชพืชที่ลอยอยู่ในน้ำรากมันสานกันจนดูเหมือนพื้นดินธรรมดา และมีตัวละครประกอบฉากเป็นแม่ไก่กับลูกเจี๊ยบเดินหากินอยู่บนนั้น  คราวนี้พอจะเดินเข้าไปทำงาน เหมือนแผ่นดินแยกจมไปถึงเอวเลย  หมดเงินไป 70000 เป็นค่าถมดินให้ทำงานได้ และที่ถมนั้นไม่ไช่ดินเป็นลูกรังก้อนใหญ่ๆ เวลาตอกเข็มทีปวดหัวมากเพราะต้องขุดเอาลูกรังก้อนใหญ่ออกก่อนไม่งั้นตอกไปเข็มหนีศูนย์อีก ตอกเสร็จจะขุดหลุมฐานรากก็เจอก้อนใหญ่มโหราฬ ยกกันไม่ขึ้นก็ต้องสกัดออก ยังไม่หมดแค่นั้นพอขุดไปได้ที่แล้วแต่ทำไม่เสร็จในวันนั้น น้ำใต้ดินขึ้นมาทำเอาหลุมที่ขุดไว้แล้วพังลงมาอีกเพราะลูกรังมันร่วน  ไม่เหมือนดินเหนียว  สรุปแล้วนี่คืออุปสรรคของงานหรือตัวแปรที่ทำให้ไม่สำเร็จ แต่จริงๆแล้วมันเกิดจากไม่มีประสบการณ์ในการเป็นเถ้าแก่มาก่อน โดยคิดเอาง่ายๆว่าก็เรียนมาทางด้านนี้น่าจะทำได้  ประกอบกับเคยแต่ไปยืนดูงานแบบห่าง ๆ ของทั้ง 3 คน ไม่ได้ใกล้ชิดคลุกคลีกับงานจริงๆ คือดูแค่ว่างานเสร็จ แต่ไม่มีใครรู้ว่าก่อนที่จะออกมาเป็นแบบที่เห็นมันผ่านขั้นตอนอะไรมาบ้าง วันนี้พอแค่นี้ก่อนต่อพรุ่งนี้ครับ จากคุณ : Rifle - [ 21 ก.ย. 50 00:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ธุรกิจ อพาร์ทเมนท์ จะดีก็ต่อเมื่อ คุณมีทำเลทอง แต่ถ้าไม่มั่นใจว่า ทำเลที่มีใช่ทอง หรือไม่ หากคิดจะทำ ต้องมีรายได้จากธุรกิจอื่นเสริมด้วย หากคิดเริ่มต้นทำ โดยหวังเพียงรายได้จากค่าเช่าอย่างเดียว มาจ่ายคืนแบงค์ พร้อมกับใช้กินอยู่ด้วย เสี่ยงมาก ผมไม่ได้บอกว่ามันเป็นธุรกิจที่ดี มีผลตอบแทนสูง ผมคิดเพียงว่า มันเป็นธุรกิจ ที่ใช้ลูกจ้างไม่มาก ปวดหัวน้อย และเราจัดการมันได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งใคร และมันยังเหลือเวลาให้เราไปทำอย่างอื่นได้ หากยังคงกินเงินเดือนไปวันๆ ก็คงจบลงด้วย ถูก Lay off แม้นไม่ถูก Lay off ทำงานไปจนเกษียณ ก็ไม่น่าจะมีเงินหรือทรัพย์สิน ถึง 50 ล้านตอนแก่ตัว  หากมีรายได้จากการเป็นลูกจ้างอย่างเดียว ดังนั้น ผมจึงแค่ต้องการสร้างทรัพย์สิน ที่มันจะเลี้ยงเราได้ตอนเราแก่ และอสังหาริมทรัพย์ มันมีค่ามากขึ้นตามเวลา ราคาของมันเติบโตได้มากกว่าอัตราเงินเฟ้อ หากคิดทำธุรกิจอย่างอื่น ที่ต้องพึ่งพิงลูกจ้าง ต้องแข่งขันอย่างเอาเป็นเอาตาย บอกตามตรง ไม่อยากเหนื่อยหรือต้องเครียดตอนแก่ เห็นมามาก ทั้งตอนเป็นลูกจ้างในอดีต และแม้แต่ในปัจจุบัน เช่นโรงงานใหญ่โตที่ ต้องปิดกิจการลงล่าสุด หรือแม้แต่กิจการนับพันล้าน ที่พ่อแม่ทุ่มทุนสร้าง  สุดท้ายต้องขายให้ต่างชาติในแค่รุ่นลูก เพราะบริหารกันต่อไม่เป็น และถูกสภาพการแข่งขัน บีบบังคับ เป็นลูกจ้าง เท่ากับ ขายเวลาในชีวิตของตนเองให้นายจ้าง แลกกับเงินแต่ละเดือน และมีหลักประกันเพียงแค่ เงินชดเชยเมื่อถูกเลิกจ้าง ผมจึงตัดสินใจทำธุรกิจเอง เพื่อเอาเวลาที่เหลือของชีวิต มาสร้างทรัพย์สินให้ตัวเอง ซึ่งจะเป็นหลักประกันให้ชีวิตในระยะยาวได้ดีกว่าการเป็นลูกจ้าง จากคุณ : มีประสบการณ์ - [ 21 ก.ย. 50 10:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาอ่านครับ ได้ข้อคิดดีๆ เพียบเลย ขอบคุณครับ จากคุณ : One Man story - [ 21 ก.ย. 50 10:46:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ต่อจากวานนี้ครับ ตอนนี้ทั้ง 3 คนเหลือเงินอยู่ 80000 การที่จะทำงานราคา 2 ล. ได้จบต้องแบ่งงวดให้เยอะหน่อย ซัก 10 งวดเป็นอย่างน้อย ก็เท่ากับ 200000 ต่องวด ก็ยังขาดอยู่ 120000 ทำไง ก็ต้องเบิกล่วงหน้าก่อน การที่คนเรายังไม่ได้รู้จักกันมานานแล้วอยู่ดีๆ เขาจะเอาเงินมาให้เรานั้นยาก วิธีการก็คือสร้างความน่าเชื่อถือโดยการนำวัสดุและอุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้ในงานมาลงให้เห็นก่อน  โดยใช้เงินที่เหลือคราวนี้พอได้เงินมาก็ประมาณการค่าแรงและค่าใช้จ่ายอื่นๆออกมาแล้วกันเงินไว้ที่เหลือซื้อของ  ค่าใช้จ่ายส่วนตัวหาเอาเองจากที่อื่นก่อนในช่วงแรกเพราะถ้าไม่เสียสละก่อนก็จบ พอทำไปได้ซักพัก  ร้านที่ไปซื้อของประจำก็จะให้เครดิตเองเลยโดยไม่ต้องขอ แต่จะยังไม่เยอะมากนัก นี่ถือเป็นอีกส่วนนึงที่ทำให้เงินสดไม่ขาดมือ ผมขอเล่าไว้แค่นี้ก่อนต้องไปทำธุระแล้ว ปล. ก่อนไปขอถามท่านที่ได้เข้ามาอ่านว่า ถ้า มูลค่างาน 2 ล. เราคิดอย่างรอบคอบแล้วว่ามีกำไรประมาณ 10 % จากมูลค่างานซึ่งหักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้ว ใช้เวลาทำประมาณ 6 เดือน เงินทุนเริ่มต้น 200000 คุณว่ากำไรกี่ % ระหว่าง 10 หรือ 100 % จากคุณ : Rifle - [ 21 ก.ย. 50 13:04:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่าจะ 100 % นะครับ อิอิ จากคุณ : One Man story - [ 22 ก.ย. 50 10:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ปูเสื่อรอคุณRifle มาเล่าต่อ จากคุณ : sbank - [ 23 ก.ย. 50 02:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัด เดี๋ยวคืนนี้ผมมาเล่าให้ฟังต่อ ปล.คุณ One Man story เข้าใจถูกต้องแล้วครับ จากคุณ : Rifle - [ 24 ก.ย. 50 11:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รอฟังอยู่ครับ :) จากคุณ : winwin - [ 24 ก.ย. 50 11:56:31 A:182.182.18.35 X:222.123.166.112 TicketID:126142 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วเป็นกระทู้ที่ดีมากเลยครับ ผมก็เป็นลูกจ้างทำงานไปวันๆ เป็น Programer เงินเดือน 20000 กว่าบาท อยู่ต่างจังหวัด เพื่อนๆที่จบที่หลังผมเข้าไปทำงานที่กรุงเทพ เงินเดือน 40000-50000 กันแล้ว(ทั้งที่ผมว่า ทำPrograming ได้เก่งกว่าทุกวิชานะ ตอนที่เรียนอยู่) ผมคิดว่าผมน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ผมอยากจะทำอะไรดีกว่านี้ แต่ผมไม่กล้า เหมือนขายเวลาไปวันๆจริงๆ คือชีวิตผมไม่เคย ทำอะไรด้วยตัวเอง เรียนๆๆๆ ได้เรื่อยมาตลอด จบมาก็มีงานทำเลย start 14000บาท ทำมา 5-6ปีแล้ว โดนดองอยู่ที่ 20000 กว่าๆ การทำงานของผม ผมคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลย ตัวแปรของความสำเร็จ มันไม่ได้อยู่ที่ตัวเราเลย บางคนทำงานไม่ดีแต่สนิทกับหัวหน้า ก็มีโอกาสก้าวหน้าได้มาก บางครั้งผมอยากออกจากงานมาหาอะไรทำเอง แต่คนที่บ้าน พ่อแม่ พี่ป้าน้าอา บอกว่า ทำงานไปก็ดีอยู่แล้ว อย่าออกเลย ผมก็ไม่กล้าด้วย เพราะไม่เคยออกจาก lineนี้ซักที ผมก็เลยไม่เคยได้ทำอะไรอย่าอื่นเลย แต่ตัวเองก็คิดเสมอว่าเราน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ๆ สนใจที่ว่า "กระทั่ง 4-5 ปีก่อนเบื่อชีวิตลูกจ้าง ตัดสินใจเปิดบริษัทเล็กๆ ทำธุรกิจก๊อกแก๊กๆ ได้ 3-4 ปี งบบริษัทออกมาสวย สามารถ Convince แบงค์ กู้มาได้ 10 ล้านเพื่อมาสร้าง Apartment แห่งแรก ซึ่งน่าจะมีมูลค่าสัก 15-20 ล้าน" มากเลยครับ ว่าทำอะไร ขอโทษนะครับถ้าอ่านไม่รู้เรื่อง(รีบเขียน, จะไปกินข้าวพักกลางวัน ^_^) เป็นกระทู้ที่เจ๋งมากเลยสำหรับผม ไม่รู้ว่าผมหลงประเด็นรึเปล่า ถ้าหลงไปก็ขอโทษด้วยนะครับ รออ่านอยู่ครับผม ของทุกคนเลย ^_^ จากคุณ : winwin - [ 24 ก.ย. 50 12:22:31 A:182.182.18.35 X:117.47.55.154 TicketID:126142 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ต่อเลยนะครับ จากที่ว่าพอมีเครดิตจากร้านค้ามาบ้างเงินสดก็ไม่ใช่ปัญหาหลัก  แค่พยายามควบคุมงานให้ได้คุณภาพและทำให้ทันตามกำหนดก็จะสบายขึ้น  แต่ในช่วงที่ยังไม่มีประสบการณ์เลยนั้น  จะมีปัญหาที่กล่าวไปแล้ว และขอเสริมอีกนิดนึงคือช่วงที่เราไม่มีประสบการณ์ คนงานที่เอามาช่วยทำงานก็ไม่เป็นอะไรมากนักเนื่องจากทำได้แค่ตามที่สั่งไม่สามารถคิดได้เอง ซึ่งเราต้องเอาเวลาทั้งหมดไปใช้ในการสั่งการ และควบคุมไม่ให้ผิดพลาด เพราะถ้าแค่สั่งแล้วไปเกิดคนงานเข้าใจคำสั่งผิดแล้วลงมือทำไปจนเสร็จจะเสียหายมาก และถ้ามีความผิดพลาดขึ้นมาต้องโทษตัวเองที่ "ไม่เอาใจเข้าไปใส่ในงาน" สิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้คือจุดที่สำคัญมาก ตามที่ผมได้ถามท่านไปบ้างแล้วว่ามูลค่างาน 2 ล.เงินทุน 200000 กำไร 10% จากมูลค่างานในความคิดผมเท่ากับกำไร 100% ส่วนที่เหลืออีก 1800000 เป็นเงินทุนของเจ้าของบ้านที่เขาต้องลงทุนเองเราไม่ได้ลงให้เขา ซึ่งพอผมคิดได้อย่างนี้แล้วทำให้เวลาผมบวกกำไรในค่าก่อสร้่างจึงบวกไม่มากนัก ซึ่งในงานก่อสร้างต้องมีเผื่อวัสดุแตกหักเสียหายด้วยถ้าควบคุมให้ดีจะได้จากตรงนี้อีกมาก ตรงนี้ผมได้แนวคิดจากข่าวหรือบทสัมภาษณ์ไม่แน่ใจของประธานเครือสหฟาร์ม พูดถึงเรื่องครั้งแรกที่ลงทุนทำธุรกิจแล้วขาดทุนแล้วเขามาวิเคราะห์ว่าเกิดจากอะไร สรุปแล้วไม่ได้เกิดจากการที่ตั้งกำไรน้อยเกินไปแต่เกิดจากมีรูรั่วมากเกินไปพอทราบถึงสาเหตุก็พยายามอุดรูรั่วต่างๆ ผลคือเริ่มมีกำไรในธุรกิจ เนื่องจากผมบวกกำไรไม่มากเสนองานไปมักจะได้ทุกงาน มีบ้างที่ไม่ได้เพราะไปเจอคู่แข่งประเภทเจ้าถิ่นซึ่งต้นทุนเขาถูกกว่าเรา อย่างที่กล่าวแล้วว่างานแรกยังไม่ทันเสร็จดีก็มีงานใหม่เข้ามารอแล้ว ตอนทำที่เดียวสบายไม่ต้องเดินทาง คนงานก็เริ่มเข้าใจงานเข้าใจคำสั่ง คนงานบางคนที่มีภาวะผู้นำมีความเข้าใจในงานและเข้าใจที่เราสั่งมากกว่าเพื่อนก็ให้ทำหน้าที่หัวหน้างาน เราก็ให้ผลตอบแทนมากกว่าคนอื่น ทีนี้พอมีงานที่ 2 ก็เหมือนกับงานแรกคือเราต้องเข้าไปลุยเองก่อนเสียสละก่อน ทั้ง 3 คนที่เป็นเถ้าแก่ก็ยังสู้งานกันดีอยู่เพราะเห็นอนาคตที่สดใส พอทำผ่านไปสักพักประมาณ 20%ของงานที่ 2 ก็มีจ๊อบเล็กๆมาให้ทำอีกแต่เป็นงานที่รับทำแต่ค่าแรงซึ่งดูเหมือนง่ายแค่เทพื้นปูน วางท่อ ตกลงทำที่ราคา 300000 ผมมองว่าสร้างตึกเป็นหลังยังทำได้แค่นี้กระจอก เออ พอดีแฟนผมเริ่มหน้างอแล้ี่วเดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ จะไปเที่ยวกันเขาลาพักร้อนไว้ จากคุณ : Rifle - [ 25 ก.ย. 50 08:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ต่อจากตอนที่แล้ว(เหมือนนิยายเลย) จากที่บอกไว้ไปรับงานเทพื้นโดยคิดว่าง่าย แต่จริงแล้วไม่ง่ายอย่างที่คิด ผมเคยพูดทีนึงแล้วว่าก่อนมาทำเองใช้วิธีดูแบบห่างๆ ไม่รู้หรอกว่าก่อนจะสำเร็จมันต้องมีปัจจัยต่างๆมากมาย ปัจจัยนึงที่สำคัญคือหัวหน้างานที่มีประสบการณ์ (เพื่อนผมที่ป็นวิศวกรบริษัทเคยคุมงานเทพื้นอาคารเนื้อที่ 1 ไร่ ใช้เวลาเท 1 วัน พอมาเจองานนี้เข้าเลยเข้าใจว่าจะทำได้เหมือนกัน โดยกะว่า 7 วันจบ เนื้อที่ประมาณ 3 ไร่ โดยปริมาณคนงานพอกันกับงาน 1 ไร่) งานนี้พอเริ่มทำก็มีปัญหาที่คาดไม่ถึงมากมายเข้ามา ผลสุดท้ายคือขาดทุนโดยแยกเป็น 1.งานไม่เสร็จตามกำหนดทำให้กำไรที่คิดว่าจะได้หายไปหมด(จ่ายค่าแรงหมด) 2.เนื่องจากงานล่าช้าเจ้าของงานเข้าใช้พื้นที่ไม่ทันเขาขาดรายได้ เขาก็เลยงัดเอาสัญญามาดูปรับเงินเราค่าที่งานล่าช้า(เงิดงวดสุดท้าย) 3.เนื่องจากคนงานที่ทำอยู่ไม่พอต้องไปหามาเพิ่มทำให้เกิดภาระเพิ่ม สรุปนี่คือผลจากการที่ไม่มีประสบการณ์(งานช้าไป 15 วัน) คราวนี้เลยทำให้งานที่ 2 ที่ทำอยู่เกิดอาการแกว่งเพราะเงินสดเริ่มขาดมือแต่ก็ยังคิดว่าเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ คนงานที่ไปรับมาเพิ่มช่วงที่เทพื้นเราจะลอยแพเขาก็ไม่ได้ จะหาใครมารับไปก็ไม่มี สุดท้ายก็ต้องรับไว้เอง แต่ตอนนี้คนเริ่มมากกว่างานแล้วหากจะให้สมดูลย์กันต้องหางานเพิ่ม พอได้งานมาเอาคนส่วนเกินนี้ไปลงก็เกิดปัญหาเดิมคือคิดเองไม่เป็นรอสั่งอย่างเดียวกว่าจะลงตัวได้ใช้เวลาเป็นเดือน คราวนี้งานที่ 2 เวลาตามสัญญาเริ่มบีบเข้ามาแล้วเราก็เร่งงานกันอย่างที่สุดเพื่อให้เสร็จทัน ผลปรากฎว่าคนงานที่มีอยู่เกือบ 90 % กลับบ้านไปทำนา ซึ่งจะทำยังไงเขาก็ไม่อยู่เหตุผลคือเดี่ยวไม่มีข้าวกิน และคนที่อยู่ทางบ้านซึ่งเป็นคนแก่จะลำบาก ความจริงเรื่องการกลับบ้านไปทำนาของคนงานก่อนที่จะเริ่มทำธุรกิจผมก็ได้ยินได้ฟังมาบ้างแต่คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแต่พอเจอเข้าจริงมึนเลย งานจะเร่งแต่ไม่มีคนทำ ทุกวันนี้ที่ผมทำอยู่ก็ยังมีแบบนี้แต่ก็หาวิธีแก้ได้บ้างไม่ได้บ้าง อีกเรื่องก็คือคนงานมีปัญหากันเองและออกไปซึ่งเวลามามาเป็นกลุ่มใหญ่พอเวลาไปก็ไปเป็นกลุ่มใหญ่เหมือนกัน มึน พิมพ์จนมึนแล้ว ไม่ทราบว่าใครที่ทำธุรกิจแบบผมเจอแบบผมบ้างช่วยชี้แจงหน่อย ผมอยากรู้ว่ามีคนหัวอกเดียวกันซักกี่คน จากคุณ : Rifle - [ 27 ก.ย. 50 12:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เคยถามคนงานที่กลับไปทำนาว่าถ้าทำงานกับผมน่าจะได้เงินมากกว่าที่ทำนาแล้วเอาเงินไปซื้อข้าวไม่ดีกว่าหรือ เขาตอบว่าไม่ว่าจะได้มากกว่ายังไงก็ต้องกลับไปทำเพราะต้องไปดูคนทางบ้านด้วย ทำให้คิดว่าถ้าเขามีงานมีอาชีพที่บ้านเขา เขาก็คงไม่เข้ามาทำงานกับเราแน่ ผมก็คงต้องหาอาชีพอื่นทำ แต่ในความเป็นจริงการกระจายรายได้ยังไม่ทั่วถึงทำให้มีแรงงานอพยพเข้ามาทำงานในเมืองในช่วงเวลาหนึ่ง และกลับไปในอีกช่วงเวลาหนึ่ง เป็นอยู่อย่างนี้ต่อไปนานเท่านาน แล้วเราจะทำยังไงกันดี ผมไม่เดือดร้อนมากนักเพราะถ้าไม่มีคนงานทำงานให้ก็เลิกทำไปทำอย่างอื่นเพราะว่าเรามีโอกาสมากกว่าพวกเขาเหล่านั้นมากในการที่จะแสวงหาอาชีพหรือธุรกิจ  แต่พวกเขาเหล่านั้นโอกาสดูจะหายากกว่าเราเยอะ เพราะฉะนั้น คุณ winwin ลองมองหาโอกาสดูครับ คุณ winwin เป็นโปรแกรมเมอร์ ลองเริ่มจากรับจ้างวางระบบคอมให้บริษัทเล็กๆที่เขาต้องการดูก่อนดีไหมครับ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้มากนักถ้าผิดพลาดประการใดขออภัย และเคยแอบไปอ่านกระทู้ในห้องสีลมมา ชอบมีคนมาบ่นว่า ตอนสมัครตำแหน่งโปรแกรมเมอร์แต่ต้องทำอย่างอื่นได้ด้วยดูแล้วไม่คุ้มเงินเดือน  แต่ผมมองว่านี่เป็น "โอกาส" ทำให้เราเก่งและแกร่งไม่ไช่เป็นกบในกะลา พอทำไปได้ซักระยะนึงหากเขาไม่เห็นคุณค่าของเราก็ออกมาทำเองดูหรือเริ่มจากทำนอกเวลาก่อนก็ได้ จากคุณ : Rifle - [ 27 ก.ย. 50 13:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เงียบไปเลยหายไปไหนกันหมดครับ จากคุณ : Rifle - [ 28 ก.ย. 50 11:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 hello........!!!!!! จากคุณ : Rifle - [ 28 ก.ย. 50 11:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตามอ่านอยู่ค่ะคุณ Rifle ขอบคุณมากค่ะที่นำประสปการณ์ที่น่าสนใจมาแชร์ เพิ่งได้เข้ามาห้องนี้ค่ะ เขียนต่อเลยค่ะ ลุ้นๆ จากคุณ : น้องหมาตากลม - [ 28 ก.ย. 50 20:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องราวชีวิตผมเริ่มเข้าขั้นเป็นนิยายรึยังครับ คุณน้องหมาตากลม จากคุณ : Rifle - [ 28 ก.ย. 50 20:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ถึงไหนแล้วนี่ อ้องานที่ 2 เวลาตามสัญญาเริ่มบีบคนงานก็ไม่มี เขาไม่ได้หนีเราไปเลยนะแต่กลับไปชั่วขณะ (15 - 30 วัน โดยประมาณ) วิธีการแก้ปัญหาก็คือหาคนที่ทำงานในระบบเหมางาน(คนงานที่กลับไปเป็นรายวัน) ซึ่งจะทำให้ต้นทุนสูงขึ้น (อุตส่าห์อุดรูรั่วไปได้หลายรูมาเจอรูรั่วใหม่อีกแล้ว) และมักจะไม่ทำตามที่เราสั่ง ใครที่คิดว่ารับงานมาแล้วหาคนมาตัดงานไปทำแล้วตัวเราจะสบายขึ้นนั้นคิดผิด กลายเป็นว่าต้องดูมากขึ้น เพราะอะไร? เพราะว่าเขารับงานมาก็หวังกำไรจึงต้องรีบทำให้เสร็จ อะไรหมกได้เป็นหมก พอเจอเข้าให้แก้ไขก็โอดโอย เสียสองเด้ง เสียเวลาและเสียของ จะหักเงินก็โอย จังหวะที่จะหาคนมาทำช่วงหน้านานั้นยากงานก็เร่ง แต่ช่วงที่ไม่ต้องการมากันจัง กำไรที่เราคิดไว้ทีแรกเรามาพลาดตรงนี้ก็เลยหมด และจากที่ขาดทุนจากงานเทพื้น รวมแล้วก็เลยเหลือเงินทุนน้อยลงไปอีก ช่วงก่อนที่งานที่ 2 จะจบมีงานใหม่เข้ามาให้เสนอราคา งานนี้จะด้วยความที่มีประสบการณ์น้อยหรือความกดดันจากเรื่องคนงานที่ต้องหาทางระบายไปลงงานใหม่ให้ได้ ทำให้ตัดสินใจไปสู้ราคากับอีกเจ้านึง ซึ่งเราก็ไม่รู้จักว่าเป็นใคร รู้แต่เพียงว่า ราคาที่เขาเสนอเป็นเท่าไหร่ (เจ้าของงานบอกให้รู้) เชื่อหรือไม่ว่าราคาที่เราเสนอ 2 ล. ต่างกับราคาที่เขาเสนอคือ 1.3 ล. งงเลยทำได้ไง คิดจนหัวแทบแตกยังทำไม่ได้ แล้วเจ้าของก็พูดกับเราว่าผมอยากให้คุณทำเพราะมีคนรู้จักแนะนำมา คุณคิดว่าทำได้ไหมที่ราคานี้ ก่อนที่ผมจะตกลงทำผมก็ไปศึกษามาว่ามีใครทำราคานี้ได้บ้างปรากฎว่ามีทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่เนื่องจากอารมณ์เริ่มแปรปรวนจากความกดดันเรื่องคนงานและค่าใช้จ่าย(ตอนก่อนจบงานที่ 2 ซื้อรถกระบะเก่าไว้ใช้งานแต่ยังต้องใช้วิธีผ่อน) ทำให้ตัดสินใจรับงานในราคา 1.3 ล. โดยให้เหตุผลกับตัวเองว่า "คนอื่นยังทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้" เพื่อนผมไม่ค่อยจะเห็นด้วยสักเท่าไรแต่ผมก็กล่อมจนยอมตาม แต่คราวนี้พอทำไปได้สักพักก็รู้แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางที่จะทำให้เสร็จได้ด้วยเงินจำนวนนี้ คงเคยได้ยินข่าวว่าผู้รับเหมาทิ้งงานเป็นประจำใช่ไหมครับ แต่บอกก่อนนะผมไม่เคยทิ้งงานเลยถ้ารับทำแล้วแม้แต่งานเดียว เพราะผมกลัวเสียชื่อเดี๋ยวหากินวงการนี้ไม่ได้อีก และอีกปัจจัยนึงคือผมทำงานประจำที่ไม่ใช่งานเอกชน ผมวิเคราะห์ดูแล้วที่ผู้รับเหมาทิ้งงานน่าจะมาจากสาเหตุคือ 1.มีความกดดันจากภาระค่าใช้จ่ายที่มาจากการดำเนินการ(ค่าแรง,ดอกเบี้ย ฯ) 2.บางคนเพิ่งเริ่มรับเหมาพอได้งวดแรกแทนที่จะเอาไปใช้จ่ายในงานกลับเอาไปออกรถเฉยเลย 3.สาเหตุจากข้อ 1. ทำให้ต้องรับงานราคาต่ำเท่าทุนหรือน้อยกว่าทุนเพื่อประคองสถานการณ์แต่ไปไม่รอด ของผมคล้ายกับ ข้อ 3 แต่แต่คิดหาทางออกโดยการรับงานใหม่เพิ่มเพื่อนำมาช่วยเหลืองานเก่า อ้อลืมเล่าไปว่า คนอื่นยังทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้ จริงแล้วเขาก็ทำไม่ได้เหมือนเราแต่เขาใช้เทคนิคซึ่งเรามารู้เอาภายหลัง คือ "พูดไม่หมด" ราคาเท่านี้จริงแต่ไม่รวม ฯลฯ แต่ของเราใส่ให้ทุกอย่างจนครบ ลองเปรียบเทียบ  ทาวน์เฮาส์กับตึกแถวดูจะรู้ เทาว์เฮาส์มีทุกอย่างเรียกได้ว่าครบแทบจะแบกกระเป๋าเข้าอยู่ได้เลย  แต่ตึกแถวนี่(เราพูดถึงตึกแถวที่สร้างขายถูกๆไม่นับเทาวน์โฮมที่ตกแต่งเรียบร้อยแล้วราคาพอกับบ้านดี่ยวที่ขนาดพื้นที่ใช้สอยเท่ากัน) แทบไม่มีอะไรเลยพื้นยังไม่มีการเบื้อง ห้องน้ำมีห้องเดียวทั้งหลัง(คูหา) ในห้องน้ำมีฝักบัวให้อัน โถส้วมให้อัน(นั่งยอง) แถมยังปูกระเบื้องให้แค่พื้นห้องน้ำผนังไม่มี โคมไฟมีให้ชั้นละดวง ไม่มีเผื่อสายไฟไว้เลย การกั้นห้องเพื่อให้เป็นสัดส่วนแต่ละชั้นไม่มี จากคุณ : Rifle - [ 28 ก.ย. 50 21:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าตกแต่งให้เข้าอยู่ได้เหมือนเทาวน์โฮมราคาจะเท่ากันในพื้นที่ใช้สอยที่เท่ากัน บางทีตกแต่งเพิ่มอีกเป็นล้าน จากคุณ : Rifle - [ 28 ก.ย. 50 22:15:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เนื่องจากงานที่ 3 ขาดทุนแน่ๆ สิ่งที่ทำได้คือหางานมาทำเพิ่ม แต่เนื่องจากขาดทุนเยอะงานเดียวไม่พอโปะ ก็เลยต้องหาหลายงาน คราวนี้ก็เลยเกิดอาการเงินหมุน เบิกจากงานนี้ได้ ก็เอาไปลงให้อีกงานที่ยังเบิกไม่ได้หรือเบิกหมดไปแล้ว อะไรประมาณนี้ จึงเป็นที่มาของ ทำงานปีเดียวมูลค่างานทั้งหมดเกือบ 20 ล.แต่ไม่ได้อะไรเลย มันยังไม่จบแค่นี้นะครับวันนี้พอแค่นี้ก่อน จากคุณ : Rifle - [ 28 ก.ย. 50 22:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอาไปทำเป็นละครได้เลยค่ะคุณRifle ดิฉันไม่เคยอยู่วงการนี้มาก่อนแต่มีเพื่อนทำอยู่ แต่นั่นพ่อแม่เค้าปูพื้นไว้ให้แล้วทุนก็เพียบเค้าก็เลยรับโครงการใหญ่ๆได้ ของคุณยังดีนะคะที่เพื่อนยังอยู่ร่วมหัวจมท้ายด้วยกัน ถ้ามีปัญหากับหุ้นส่วนอีกยิ่งแย่เลยเนอะ จากคุณ : น้องหมาตากลม - [ 30 ก.ย. 50 13:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จริงๆแล้วพอเวลาผ่านไปนานเข้า(1 1/2 ปี) ผลตอบแทนเริ่มไม่คุ้มค่าเงินและเวลาที่ลงไปก็เริ่มมานั่งคุยกันว่าจะทำยังไงกันดี ผลที่ได้คือคนที่คิดว่ายังพอสู้ไหวก็ยังทำอยู่ ส่วนคนที่คิดว่าไปไม่รอดก็ถอนตัวออกไปแต่ไม่ได้ถอนทุนนะ เพราะเข้าใจสถานการณ์กันดี ตกลงก็เหลือ 2 คน คือผมกับเพื่อนที่เป็นวิศวกรบริษัท(ถ้าคิดให้ดีอาจเป็นได้ 2 นัย คืออยากจะสู้จริงๆหรือไม่มีทางเลือก แต่คิดว่าเป็นนัยแรกมากกว่า ส่วนผมซึ่งเป็นคนริเริ่มไม่มีคำว่าถอย) เคยฟังคนพูดว่าบางคนเริ่มจากไม่มีอะไรเลยพ่อแม่ไม่ได้สร้างไว้ให้แต่ก็สามารถฝ่าฟันไปได้ ตรงนี้ผมก็อยากจะศึกษาจากเขาไว้เหมือนกัน จากคุณ : Rifle - [ 3 ต.ค. 50 16:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตอนนี้เหลือ 2 คนจากประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้รับงานระวังมากขึ้นไม่บุ่มบ่าม ดูฟ้าดูลมศึกษาข้อมูลมากขึ้น เมื่อศึกษาดีแล้วก็จะเชื่อตัวเองมากขึ้นไม่แกว่งตามคำพูดของคนอื่น ตอนแรกที่เริ่มทำงานภาระยังมีไม่มากก็ยังเสี่ยงได้มาก พอทำนานเข้าเริ่มมีภาระมากขึ้น(ครอบครัว รถ บ้าน ฯลฯ)ความเสี่ยงที่รับได้ก็ลดลง ประกอบกับช่วงเวลานั้นเศรษฐกิจเริ่มดีขึ้นเริ่มมีคนที่เข้ามาในวงการนี้มากขึ้น(ผู้รับเหมารายย่อย) ทำให้ต้องแข่งขันกันอย่างมากเพื่อให้ได้งานมาเลี้ยงตัวเราและลูกน้อง ค่าครองชีพก็สูงขึ้นทำให้ต้องจ้างแพงขึ้น แต่ก็พอไปได้ และไม่รับงานจนทำไม่ทัน จนเข้าปีที่ 4 ของการทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง(ประมาณต้นปี 48) มีงานเข้ามาอีก (4 ล.) พอเริ่มทำไปได้แค่งวดแรกก็เกิดปัญหาประมาณว่าเจ้าของตีเช็ค 2 ใบ ใบแรกผ่านเบิกได้ ใบที่ 2 ห่างกัน 3 วัน เด้งครับ เหตุผลคือไปต่างจังหวัดเอาเงินเข้าไม่ทัน ทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลย และจะเป็นอย่างนี้แทบทุกงวด บางงวดมีบอกว่าไม่ต้องเร่งมากก็ได้(เจ้าของทำธุรกิจอื่นด้วยประมาณว่าเงินในธุรกิจยังหมุนมาไม่ทัน) พอหนักเข้าส่งงวดแล้วต้องรออีกหลายวันกว่าจะได้ แต่เนื่องจากภาระค่าใช้จ่ายมันรอนานไม่ค่อยได้ ถ้าไม่จัดการค่าใช้จ่ายเก่าให้ได้ทันตามกำหนด ค่าใช้จ่ายใหม่จะเข้ามาอีก คราวนี้พอได้เงินมาก็ต้องใช้หนี้เก่า + ใหม่จนแทบหมด พอถึงกลางปี 49 ธุรกิจที่เจ้าของทำเริ่มไม่ดีติดตัวแดงมาก ก็เลยบอกว่าชลอโครงการไว้ก่อน เจอเข้าแบบนี้ล้มทั้งยืน เพราะงานยังไม่ถึงจุดคุ้มทุนที่จะหยุดแล้วไม่ขาดทุน แล้วยังมีหนี้ร้านค้าอยู่อีก สุดท้ายขายเครื่องมือหากินไปจนเกือบหมดเอาไปใช้หนี้ จากที่ทำมาไม่เคยหยุดเลย จึงต้องหยุดพักก่อน คราวนี้พอหยุดพักค่าใช้จ่ายส่วนตัวมันไม่หยุดด้วย ผมก็เลยต้องหางานให้เพื่อนผมทำ(ตัวผมมีงานประจำ ส่วนเพื่อนได้จากธุรกิจที่ทำเป็นเงินเดือนที่ตั้งขึ้นเอง รายได้หลังจากหักค่าใช้จ่ายทั้งหมดนำมาแบ่งกัน) ที่ไม่ต้องใช้เงินลงทุนแต่ใช้ความรู้ที่มี(ออกแบบโครงสร้างอาคารเป็นงานๆไป  เพื่อนผมมีใบประกอบวิชาชีพวิศวกร) พอเริ่มทำไปได้หลายงานเข้าเริ่มเห็นอนาคตมากกว่าที่เคยทำมาก็เลยถอนตัวแต่ไม่ถอนทุนเหมือนเดิม (ไม่มีจะให้ถอนแล้ว) ส่วนตัวผมเนื่องจากมีงานประจำทำก็จริง แต่รายได้ไม่พอร่ายจ่ายแล้ว ก็เลยต้องดิ้นหางานทำให้ได้ จะเพราะโชคช่วยหรือวาสนาที่ฟ้าเบื้องบนไม่ต้องการให้ผมตายแต่ยังไม่ยอมให้โต ทำให้ได้งานทำอีก(ก่อนหน้าจะหยุดพักเสนองานไว้โดยไม่ได้คิดว่าจะได้งาน) แต่ว่าตอนนี้ไม่มีคนช่วยดูแล้ว(เพื่อน) จึงต้องเพิ่มความพยายามเป็นอย่างมากในการที่จะทำให้งานมันเดินไปได้เพียงแค่ตัวเราแค่คนเดียว เครื่องมือหลายอย่างต้องซื้อใหม่ เครดิตร้านค้าบางร้านยังมี บางร้านไม่มีแล้วเพราะจ่ายไม่ทันตามกำหนดนานมาก (แต่ก็จ่ายจนหมด) วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ จากคุณ : Rifle - [ 3 ต.ค. 50 17:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เชื่อไหมครับ งานที่เจ้าของงานบอกให้ชลอโครงการไว้ก่อน วันนี้โทรมาหาบอกว่าจะทำต่อแล้ว ยังคิดไม่ออกว่าจะเอายังไงดี จากคุณ : Rifle - [ 5 ต.ค. 50 15:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โห เหลือคนเดียวแล้วยังงี้ก็เหนื่อยแย่เลยนะคะ เจ้าที่โทรมาให้ทำต่ออีกถ้าเราขอเก็บเงินก่อนล่วงหน้าแล้วค่อยทำเป็นงวดๆไปไม่ได้เหรอคะ หรือว่าผิดธรรมเนียมเค้า แต่น่าจะได้น้าเพราะรู้ฝีมือกันอยู่ เค้าก็คงไว้ใจคุณด้วยไม่งั้นเค้าคงไม่ติดต่อกลับมาอีกนะคะ ไหงมีเราคุยกันอยู่แค่สองคนคะเนี่ย คิดว่าคงมีหลายคนแอบอ่านอยู่นะคะถ้ามีก็ขอเสียงหน่อยค่าพี่น้อง คุณRifle จะได้มีกำลังใจเขียนให้อ่านกันต่อ เรื่องน่าสนใจออก จากคุณ : น้องหมาตากลม - [ 6 ต.ค. 50 00:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สู้ๆ ครับ ^^ จากคุณ : ดอกฟ้ากับนายกระจอก - [ วันเกิด PANTIP.COM 05:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตอนนี้ยังรับทำงานอาคารพานิชย์(ตึกแถวอย่างที่เคยเล่าให้ฟัง) 4 คูหา ค้างอยู่ยังไม่เสร็จพึ่งเริ่มทำ งานที่มาบอกให้กลับไปทำใหม่ต้องกลับไปคิดค่าใช้จ่ายใหม่ วางงวดใหม่ให้สั้นลง ตอนนี้อยู่ระหว่างสำรวจปริมาณงาน ปล. ความจริงไม่ต้องสำรวจปริมาณใหม่หรอกเพราะอยู่ในหัวทั้งหมด แต่ไม่ได้ทำตั้งปีกว่า อาจมีบางส่วนที่ต้องปรับปรุงซ่อมแซมใหม่ และอยากจะดูอะไรต่างๆ ให้แน่ใจมากกว่านี้ ไม่อยากโดนอีก จากคุณ : Rifle - [ 8 ต.ค. 50 12:26:46 ]