ความคิดเห็นที่ 1 http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=1644&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=1928&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=2242&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 ทริปนี้ น้องชายชื่อไพศาล ลงสมัครไปโดยใส่ชื่อเราทั้งสองไปก่อน มาอ่านรู้ทีหลังว่าลงชื่อให้แล้ว ไปก็ไป เลยตามเลย จ่ายค่าทริปไปด้วย 600 บาท เพื่อยืนยันความตกกระไดพลอยโจนในครั้งนี้ เพราะขนาดรังสิตคลอง 5 ไปดูไดโนเสาร์ นั่งอยู่บนอานจักรยารไป4ชั่วโมง กลับแบบข้ามาคนเดียวก็หลงคนเดียว ขี่ไปปวดแสบปวดร้อนกับแสงแดดที่ส่องมาตรงแผ่นหลังเพราะใส่เสื้อยืดสีดำ ผดมันขึ้นยุกยิ๊ก ตลอดเส้นทางขากลับไม่กล้าพัก 4ชั่วโมงเต็มๆ ระยะทาง 105.03กม. ยังฝ่ามาได้ ครั้งนี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก กลัวไม่ได้ไปเที่ยว เพราะทริปวันเดียวจะถูกใจมากที่สุด ขืนไม่ไปด้วยจะเสียดายมากๆ ก็ไม่ได้อ่านว่า จะต้องลุยน้ำโคลน รู้แต่ว่าไปเที่ยวเขาใหญ่ ก็คงเป็นป่าเขาลำเนาไพร พื้นแห้งๆ ภาพที่เขานำมาลงเราก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นอย่างงี้  ปกติเป็นคนกลัวน้ำมากๆ เรียกว่าไปทะเลก็ไม่เคยลงไปลุยทราย เล่นน้ำให้สมกับไปเที่ยวทะเลหรอก เป็นคนที่กลัวรองเท้าเปียกน้ำน่ะค่ะ จากคุณ : สุเกียง - [ 1 ต.ค. 50 21:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คิดว่าเป็นป่าที่มีถนนทางเดินแบบนี้พอไปไหว มีไม้คลื้มๆตลอดเส้นทาง คราวนี้กลัวแดดก็ใส่เสื้อยืดสีขาวไป ไม่ได้เตรียมชุดไปเปลี่ยน เพราะจะอย่างไรก็ไม่ขอลงน้ำเล่นกะพวกเขาหรอก อ่ะ..ตื่นเต้นที่จะไป วันเสาร์ก็ทำแพนเค๊กไปเผื่อเพื่อน 1กล่อง ก่อนไปก็มีหลับเอาแรงตอนตี 1 เริ่มคุ้นเคยกับความตื่นเต้นแล้ว ตื่นตี3 มาเอาแพนเค๊กเข้าอบที่ตู้ไมโครเวฟ ออกเดินทางตอนตี4.30น. โชคดีที่ท้องฟ้ามืดตื๊ดตื๋ออยู่ กลัวฝนตั้งเค้า กลัวเห็นท้องฟ้าสีเหลืองๆ ถือว่าท้องฟ้าเช้าวันนั้นฟ้าเป็นใจกับพวกเราทุกคน ตลอดทางไม่มีรถเลย ต้องเปิดไฟหน้าหลัง ถึงที่ทำการชมรมฯตอนตี 4.45น. เพื่อนๆมากันเยอะแล้ว ต่างขนรถขึ้นรถบรรทุกจักรยาน รถทัวร์ปรับอากาศใหม่เอี่ยมแอร์เย็นๆ จับจองที่นั่งครบแล้วออกเดินทางทันที พอรถออกตลอดทางยังมืดอยู่ ได้ทักทายเพื่อนๆพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ระหว่างทางได้แวะทานอาหารจนอิ่ม และออกเดินทางต่อ เฮียหมีบอกทุกๆคนว่าให้ตุนน้ำและเสบียงก่อนมาถึงที่ปากทางเข้าวัดบ้านดง เพราะพอเข้าไปแล้วจะไม่มีคนขายของเลย เพราะที่นั่นเป็นป่าไม่มีใครอยู่ มีแต่สายน้ำอันเชี่ยวกราก พวกเราจะลงไปเล่นน้ำกัน...อ่ะ น้ำหรือ.. จากคุณ : สุเกียง - [ 1 ต.ค. 50 22:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พวกเราจะลงไปเล่นน้ำกัน...อ่ะ น้ำหรือ..จะอย่างไรก็ไม่ขอลงเล่นน้ำเด็ดขาด เส้นทางที่ปากทางเข้าวัดบ้านดง ตลอดเส้นทางเป็นถนนคอนกรีตเลนเดียวรถสวนไปมาได้ ก็ขี่ไปเรื่อยๆไม่มีเอะใจสักนิด พอเข้าเส้นทางที่มีไม้ร่มรื่น ทุกอย่างก็ค่อยๆปรากฏ เส้นทางแม้จะขรุขระแต่ก็ไม่ยุ่งยากที่จะลุยต่อไป พอเจอทางข้างหน้า เพื่อนๆที่ลุยไปก่อนก็หายไปเลย เหลือกลุ่มเรา คือคุณแหม่ม พี่ผู้ชายเพื่อนคุณแหม่ม คุณโน้ต เฮียสุวิทย์ เฮียหมี กลุ่มพี่ผู้ชายไปก่อน แล้วตามด้วยคุณแหม่ม เฮียหมีกำกับท้าย บอกน้ำไม่ลึกเห็นไหม คนอื่นเขาข้ามได้ อ่า..ไม่ลึกแต่หินในน้ำยากจะรู้ว่าเป็นอย่างไร อยากร้องไห้ก็อายคนอื่น ลุยก็ลุย พอลงน้ำซึ่งเป็นน้ำโคลนสีทองผ่องอำไพ ล้อบดหินผ่านไปถึงอีกฝั่งได้อย่างไรยังงงๆ  ค่อยมีกำลังใจหน่อย ทางที่ไปขี่ไต่ขึ้นสูงแล้วบทจะลาดต่ำ ล้อก็ต้องคอยหลบเลี่ยงหินกลมๆที่ถูกรถกระบะบดจะนกลมกลืนเหมือนหินเจียรนัยกลมแทยทุกก้อน เวลาจักรยานขี่ช่วงลาดต่ำ คุมแฮนด์ยากมาก ล้อไหลตามทางดิ่งลง ฟันในปากกระทบกันดังกึกๆกักๆ เรียกว่าหากไม่กัดฟันแน่นๆ มีหวังกัดลิ้นตัวเองแน่ๆ เฮ้อ...ขี่ไปสักพักก็มีรถกระบะมารับคนถอดใจขึ้นรถ คราวนี้กองเชียร์หันมามอง พี่สุเกียงไหวไหม? ไหวค่ะ...ไม่ถอยจะไปดูน้ำตกว่าเป็นอย่างไร คราวนี้ทุกคนปรบมือกันใหญ่ก็เดินทางต่อ ทั้งจูงขึ้นเขาและลงโขดหิน สบัดสะบอมตลอดทาง คิดในใจว่า น่าจะตามพี่รถสองแถวแต่ต้น เจ้าน้องชายตัวดีหายต๋อมไม่เห็นแม้แต่เงา มาด้วยกัน นึกว่าจะมาเป็นบอดี้การ์ดอยู่เคียงข้างเรา ยังนึกเคืองกระฟัดกระเฟียดตลอดการเดินทาง คิดไปสวดมนต์ไป ขอให้พระท่านคุ้มครองฟันทุกซีด้วยเถิด ค่าทำฟันมันแพงมากๆ ขนาดที่คิดภาพข้างหน้าคือบึงน้ำอันกว้างใหญ่แถมมองไม่อาจหยั่งความลึก มันเป็นคลองซะมากก่า ถอดใจเป็นครั้งที่ร้อยเลยนะนั่น น้ำตาเจ้ากรรมมันเล็ดออกมา...แม้แต่คุณแหม่มยังวี๊ดว๊ายให้ได้ยิน มองคุณแหม่ขี่ตามเพื่อนๆผ่านไปได้ อยากคิดว่าหลุมบ่อนี้เป็นคลองมะเดื่อ คลองที่4 ก็ว่าได้ เฮียหมี บอกเจ๊สุเกียง สู้ๆ ตามผมมา ผมขี่อย่างงี้นะ ได้แต่มองและอิจฉาจักรยานล้อใหญ่กว่าเรา แถมขาเฮียหมีก็ยาวก่าเราอย่างกะขานกกะเรียน หากล้มขาสองข้างก็ยันถึงก้นบ่อได้ อันตัวข้าพเจ้าทั้งสั้นทั้งเตี้ย แถมพลาดตกจากจักรยาน ก็หนีไม่พ้นน้ำทองแดงแห่งนี้อยูดีแหละ จากคุณ : สุเกียง - [ 1 ต.ค. 50 22:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หวัดดีครับพี่สุเกียง จากตอนเเรกพี่ตั้งใจเเค่จะขับจักรยานไว้ออกกำลังกาย ถึงตอนนี้ โห...พี่ลุยถึงขั้นนี้เเล้วเหรอครับ จากคุณ : thamma7 - [ 1 ต.ค. 50 22:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คำเดียวค่ะพี่สุเกียง.........     "มันส์"     จากคุณ : มดพัทยา - [ 1 ต.ค. 50 23:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ค่ะ สวัสดีค่ะ คุณ ธรรมะ อ่ะ...ทั้งลุยป่า ลุยโคลน ตกน้ำ แล ลงน้ำแช่น้ำตกเพื่อให้สีของดินโคลนหลุด แถมขี่ขึ้นยอดเขื่อน สุดๆของชีวิตวัยปลาทองก็ว่าได้.. เป็นช่วงที่ตกระกำลำบากที่สุดที่จะต้องลงน้ำลุยไป เพราะได้ลองเอาเท้าแหย่น้ำแล้ว มันลึกสุดหยั่งความกล้าที่จะปั่นข้ามให้ถึงฝั่งและคงปั่นไม่พ้นกลางบ่อน้ำ เพราะทั้งลึกและไกลเกินกว่ากำลังที่เราจะผ่านไปได้ หากเป็นถนนธรรมดาๆที่มีน้ำลึก จักรยานก็ถีบให้พ้นน้ำได้ดีก่ามอเตอร์ไซด์ เพราะปราดเปรียวกว่า อิฉาเฮียหมีที่สามารถยกล้อให้ผ่านหินกลมๆที่มองไม่เห็นได้ แถมยังยกก้นลอยเหนือเบาะได้ด้วย แต่เราทำไม่ได้เพราะน้ำหนักตัวมาก แค่แรงถีบให้ล้อหมุนพ้นหินแต่ละก้อนยังยากเลย นี่มองไม่เห็นทาง จึงขอลุยน้ำให้ผ่านไปจะดีกว่า ถ้าไม่ลุยต่อก็ถูกทิ้งอยู่กลางทางอย่างนี้หลายชั่วโมง ขนะที่เริ่มทำใจลงจูงจักรยาน   ก็ได้ยินเสียง คุณหมีน้อย ส่งเสียงมาแต่ไกล เป็นเด็กสาวร่างท้วม เอวองค์แน่งน้อย ไหล่บึกบืนอารมณ์ดีตลอดเวลา ไม่กล้าหันไปมอง เพราะฝ่ามาเกือบครึ่งบ่อน้ำ มันลึกเลยเข่า พี่ผู้ชายเพื่อนคุณแหม่ม รีบถ่ายรูปแช๊กๆ บอกจะเก็บไว้เรียกความฮือฮา ต้องจ่ายตังค์ค่าปิดปากด้วย อย่างงี้ก็มีด้วย...ฮาๆๆ ไม่รู้จาว่าอย่างไร นี่ก็หลวมตัวลงน้ำไปแล้ว หมกแรงเพราะมันเหนื่อยที่ต้องลากจักรยานผ่านก้อนหินขึ้นมา พี่ผู้ชายเพื่อนคุณแหม่ม อุตส่าห์ลงมาที่ริมน้ำจามาช่วยเอาจักรยานขึ้นไปก่อน เราร้องเสียงดัง บอกไปว่า ไม่เป็นไร เฮียอย่าเอาจักรยานฉันไป หากไม่ได้เกาะจักรยาน ฉันก็เดินขึ้นไปไม่ได้ ให้ชั้นเกาะแฮนด์จักรยานขึ้นไปเอง นี่ชั้นหมดแรงแล้ว เฮียไม่ต้องห่วง ให้ชั้นค่อยๆจูงตัวเองเดี๊ยวก็ถึงฝั่ง ได้ยินเสียง คุณหมีน้อย ที่ตามมากระชั้นชิด ร้องวี๊ดว๊ายอยู่ด้านหลัง ก็ไม่ได้หันไปมอง เพราะมัวแต่ทั้งลากทั้งเข็นตัวเองให้ขึ้นจากฝั่ง  คุณหมีน้อย คงลื่นล้ม เห็นเสื้อเปียกไปทั้งตัว เฮ้อ..พอกันเลย เราสองคนเป็นมือใหม่ อ่อนซ้อมของทริปนี้ พวกเขาไปกันหมด เหลือเราสาวต่างวัยร่วมเดินทาง ต่างคนต่างเข็นครกขึ้นภูเขา ไม่พูดไม่จาทั้งคู่ เราขี่ทางซ้าย หมีน้อยขี่ทางขวา บทเราจะเปลี่ยนเส้นทางเพราะโขดหินมันใหญ่เกินล้อผ่านก็เปลี่ยนเลนเอาดื้อๆ เล่นเอาหมีน้อยส่งเสียงดัง เจ๊สุเกียงอ่ะ แล้วหมีน้อยก็แซหยุดไม่ทัน เป็นอย่างนี้บ่อยๆตลอดทาง ดีที่ไม่ล้มไปทั้งคู่ ผ่านโขดหินสูงมาเจอทางลาดต่ำ จูงลงมาตลอดทาง มาเจอบ่อน้ำสุดท้าย โชคดีที่เนินทางล้อรถมีกลางเกาะเลยเหาะผ่านมาได้ จะจำไว้ ก็เจอเพื่อนๆ ต่างปรบมือให้กำลังใจกันใหญ่ ก็พักผ่อนยืนพักเหนื่อย มองเพื่อนๆเล่นน้ำสนุกสนานกันใหญ่ นี่คือ คุณหมีน้อย จากคุณ : สุเกียง - [ 1 ต.ค. 50 23:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ คุณ มดฯ ฮาๆๆ สนุกมากๆ ค่ะ เห็นเพื่อนๆเอาจักรยานที่เปื้อนไปด้วยโคลน แบกลงล้างซะทั้งคนและจักรยานเปียกและสะอาดพอกัน น้ำไหลแรงมากๆ ก็เลยลุยลงน้ำล้างรองเท้าและกางเกงที่เปื้อนดินโคลน ออกไป แล้วขึ้นมาคุยแลนั่งพักจนจวนได้เวลากลับ จากคุณ : สุเกียง - [ 1 ต.ค. 50 23:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพื่อนๆบางส่วนยังเกาะกลุ่มสภากาแฟ คุยไปดื่มกาแฟร้อนๆไป ดูทุกคนมีความสุขมากๆกับการมาพบปะสังสรรค์กันแบบนี้ เป็นความสุขที่ได้มาเก็บเกี่ยวธรรมชาติแบบนี้ ไม่รีบร้อน คนที่มาถึงก่อน เล่นน้ำก่อน ต่างก็เก็บสัมภาระออกเดินทางก่อน เหลือเฮียสุทธิชัย กับเพื่อนๆที่ยังนั่งฟังเสียงนกและสายน้ำที่ไหลเชี่ยวอย่างมีความสุข ที่ยังเล่นน้ำก็ยังไม่ยอมลุกยังเล่นต่ออยู่ เฮียฉัตรเอาเท้าแช่น้ำนั่งอยู่บนโขดหิน ส่วนดิฉันก็เตรียมตัวออกเดินทาง กลัวอยู่เป็นคนสุดท้าย ขออยู่กลางๆขบวนไว้ก่อน จากคุณ : สุเกียง - [ 1 ต.ค. 50 23:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พอจูงจักรยาน ก็จำได้ที่ผ่านมามีเนินทางรถผ่านจำเนินนี้แม่นๆ ก็เลยขี่ไปด้วยความดีใจว่าผ่านมาแล้ว แต่..ผลการขี่ครั้งนี้ เนินดินตรงกลางยุ่ยแหลว เป็นเหตุให้ล้อฝ่าไปไม่ได้ รถจักรยานล้อก็ล้มตามอย่างไม่รู้ตัว ดีใจที่ตอนล้มจาลุกเร็วมาก สติยังดีอยู่ ไม่งั้นล้มแล้วล้มเลย นี่ยังกลัวตัวเปียเลยลุกไวเพราะน้ำขังช่วงนี้ยังตื้นอยู่ มาตกม้าตายเอาบ่อน้ำตื้นๆนี่แหละ เฮ้อ ทิ้งจักรยานไว้ตรงนั้นเลย รีบเดินลงน้ำที่ใสเย็นเพื่อล้างรองเท้า เสื้อกางเกงที่เปราะเปื้อนไปทั้งแถบด้านซ้ายของเสื้อกางเกง   เฮียฉัตร แปลกใจที่อยู่ดีๆเจ๊สุเกียง เดินดุ่ยๆลงแช่น้ำ มองน้ำเป็นสีทองคละคลุ้งออกมาตามเสื้อกางเกง ก็คงพอจะเข้าใจว่าไปคลุกดินโคลนมา ฮาๆๆ น้ำเย็นจริงๆ แถมไหลแรงกระทบซะจนตัวแซจาปลิวไปตามกระแสน้ำด้วย เฮ้อ...จริงๆเลยอ่ะ.. บีบเสื้อกางเกงจนแห้งแล้วลุยต่อ  ปรากฏว่า อยู่ๆก็มาจ๊ะเอ๋ กะหมีน้อยในป่าใหญ่อีกแล้ว มีพี่ผู้ชายไม่รู้จักชื่อ ขี่ตามมาด้วย ค่อยใจชื้นหน่อย แต่พอฝ่าด่านน้ำขังหลายๆด่านพี่เขาก็หายไป คือขี่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว เหลือแต่หมีน้อยเป็นเพื่อนซีปึ๊กคนนี้ เราต่างไม่มีอารมณ์ยิ้มให้แก่กันเลยตลอดเส้นทาง ต่างคนต่างขี่คนละเลน พอเราหยุด ก็ได้ยินเสียงหมีน้อยร้องกรี๊ดว่า เจ๊สุเกียงหยุดทำไม อ้าว..นี่เธอมาอยู่หลังเราได้ไงเนี่ย เฮอ..แล้วเราก็ขี่ต่อ จำเส้นทางลัดได้ก็เลยไปทางสวนส้มโอ ขณะที่มองบ่อน้ำทางผ่าน มีมอเตอร์ไซด์ขี่เข้ามา เขาคงเป็นคนต่างถิ่นที่อยากมาดูน้ำใสของคลอง ขี่แบบไม่รู้ทางลัดนี้ ล้อเลยติดหล่มบีงน้ำนี้ เขาดึงรถให้หลุดจากหินที่ติด แล้วมองเราที่ผ่านทางลัดไป ตลอดเส้นทางมีหมีน้อยตามมาติดๆแล้วดิฉันก็หลุดพ้นเส้นทางป่าเขานี้มาได้ เพื่อนๆรออยู่ตรงปากทาง ดื่มน้ำพักจนหายเหนื่อยก็ปั่นต่อไปตามถนน เพื่อจะไปฟังบรรยายเรื่องราวความเป็นมาของศูนย์ฯ ซึ่งจัดเป็นพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติมีชีวิต ไปถึงเขามีอาหารหลายๆอย่างเลี้ยงพวกเรา และได้ฟังคำบรรยายความเป็นมาของศูนย์ฯ พรุ่งนี้มาโม้ต่อค่ะ จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 00:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าสนุก..และมีประโยชน์ด้วยครับ จากคุณ : ธราธิป - [ 2 ต.ค. 50 02:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฮาๆๆเพิ่งตื่น  ชะแว๊บมาเปิดคอมฯดูภาพต่อ ขอบคุณ คุณ ธราธิป ที่แวะมาอ่านกระทู้ค่ะ จริงค่ะ ได้ไปฟังการบรรยายเรื่องราวความเป็นมาของศูนย์ฯ ซึ่งจัดเป็นพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติมีชีวิต ทางเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์จะบรรยายแนวพระราชดำริอย่างกว้างขวางและลึกซึ้ง โดยการแสดงแนวคิดและทฤษฎีการพัฒนาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ด้านการเกษตร ปศุสัตว์ สิ่งแวดล้อม และพลังงาน ตลอดจนการสาธิตความเป็นอยู่ วิถีไทยด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยและเหมาะสม มีแผนที่และสิ่งจำลองคล้ายของจริงให้คนที่มาทัศนะศีกษาได้ชมกัน "ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน" http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=2253&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 กลายเป็นคู่หู คู่ฮาไปซะแล้ว จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 03:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างนี้ยังไม่ลึก พอผ่านไปได้แบบชิวๆๆ.. จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 03:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนที่อยู่ในเส้นทางเดียวกัน หันหลังหุ่นจะเหมือนผาแฝด ทำเอาน้องชายถึงกับขำกลิ้ง จำไม่ได้ว่าคนไหนพี่สาว ต้องจำหมวกกันน๊อคสีเหลืองเอาด้วยซ้ำ..เพราะคล้ายกันนักขอรับ... จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 03:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หมีน้อย คงดีใจที่ขี่เสือลุยผ่านหนองน้ำมาได้ พอเห็นทางลูกรัง เธอเลยลุยอย่างมั่นใจสุดๆ.. ดูเธอมีความสุขมากที่เห็นเส้นทางแบบนี้...แต่ก็เป็นเพียงทางสั้นๆชั่วอึกใจเดียวเท่านั้น จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 03:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จะเจออย่างนี้อีก ขนาดจูงจักรยาน ล้อผ่านหินกลมๆแต่ละก้อน ยังรู้สึกได้เลยว่าหินมันหนีล้อตลอด แล้วถ้ากล้ากว่านี้ คงต้องขี่แบบเร็วๆเพื่อให้ล้อผ่านหินเหล่านี้ก่อนหินจะแยกตัวหนีล้อ จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 03:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นช่วงหนึ่งที่ต่างคนต่างเลือกทางเดินของตัวเอง ฉันทางซ้าย เธอเลนขวานะ ไม่ได้พูดหรือเตี๊ยมกันมาก่อน รู้ๆกันอยู่ เพราะหมีน้อยตามหลังมา ย่อมเลือกเส้นทางเองตามสายตา แต่บางครั้งเธออาจต้องเปลี่ยนเลน เนื่องจากหลบหินก้อนใหญ่ก็ได้ จึงต้องอยู่เส้นทางเดียวกัน ก็คนนำไม่รู้ว่า คนตามมาจะเปลี่ยนเลน จึงมีรายการวี๊ดว๊ายเสียงแหบเสียงแห้งไปตามๆกัน จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 04:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จนในที่สุดหมีน้อยได้เพื่อนร่วมทางคืออาสมพงษ์ ที่บังเอิญขี่มาสมทบแล้วขี่จักรยานเกาะกลุ่มกันไปด้วยกัน.. จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 04:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอขอบคุณ คุณ นจย.สล.2746  ที่นำภาพมาลง เลยขออนุญาตนำมาลงที่กระทู้นี้ค่ะ พอออกจากเส้นทางลุยป่า ก็เป็นถนนที่จะปั่นไปหาที่จอดรถบัสณ.จุดที่ลงรถแต่ต้น ระหว่างทางเจอเฮียฉัตรปั่นจักรยานมา เลยมีเพื่อน พอหิวน้ำก็แวะซื้อน้ำสไปรท์ใส่น้ำแข็งใส่ถุง เฮียฉัตรน่ารักมาก รอจนดิฉันดื่มน้ำพักหายเหนื่อย ก็ออกเดินทางต่อ หมีน้อยผ่านไปพร้อมกับอาสมพงษ์ เลยต้องติดตามไปด้วย ถึงปากทางที่รถบัสจอด เพื่อนๆเฮปรบมือให้กำลังใจกันใหญ่ เราก็เฮดีใจที่ฝ่าด่านมาได้อย่างงงๆ เขาให้เดินทางต่อก็ตามๆเกาะกลุ่มกันไปตามถนนที่ราบเรียบมีตีเส้นทางของจักรยานด้วย ไม่อันตรายเลย น่าสนุกที่เจอเส้นทางแบบนี้ ขี่ไปได้สบายๆตลอดเส้นทาง ถนนสะอาดเรียบร้อยพื้นผิวไม่แตกร้าวเหมือนที่กรุงเทพฯ ตลอดเส้นทางบนถนนวิวสวยมาก เห็นหลังกำแพงเขื่อนยาวไกลตลอดเส้นทาง ปั่นต่อไปเรื่อยๆ จนเริ่มเอะใจว่าทางเริ่มสูง เขาให้ปั่นขึ้นชมวิวทิวทัศน์บนสันเขื่อนขุนด่านปราการชล ซึ่งมีความยาว 2594 เมตร สูง 93 เมตร กว้าง 8 เมตร คุณป๋อง บอกต้องใช้เกียร์ต่ำๆ เราก็ถามว่าต่ำๆเนี่ย ต้องต่ำแค่ไหน?จึงจะเรียกว่าต่ำ ได้คำตอบว่า นิ้วโป้งกดๆๆไปเรื่อยๆๆ ก็ไม่เข้าใจว่าเรื่อยๆแค่ไหนจึงพอ ถามไปว่าโป้งซ้ายเบอร์อะไร โป้งขวาต้องเบอร์อะไร ได้คำตอบว่า โป้งซ้ายโป้งขวาสุดๆไปเลย ขึ้นเขาไม่ต้องใช้เกียร์ เออ..แล้วจากดดป้งๆไปทำไมล่ะเนี่ย...กว่าจะถึงบางอ้อ..เฮียสุวิทย์ อาจารย์คนแรกที่สอนการใช้เกียร์ก็ผ่านมา เลยถามเฮียว่า ไอ้เจ้าโป้งซ้ายขวามันสุดท้ายคือเบอร์1ทั้งสองข้าง แล้วมันจามีแรงถีบได้อย่างไร คุณป๋องก็ขี่หายไปแล้ว เฮียช่วยอธิบายหน่อย ไม่งั้นไม่กล้าขี่ขึ้นไป หลงเกียร์ ยิ่งกว่าหลงทาง เฮียช่วยอธิบายหน่อยค่ะ ได้คำตอบคือใช้เบอร์1 ทั้งล้อหน้าและล้อหลัง เป็นวิธีขี่ขึ้นเขาสูงๆ ขี่ไม่ไปก็แปลว่าให้จูงจักรยานลูกเดียว เฮ้อ.. บางอ้อ..ต้องครูคนแรกสอน ศิษย์จึงถึงบางอ้อ..ได้ มันเป็นเช่นนั้นเอง... ใครๆเขาไต่สองล้อขึ้นเขากันอย่างง่ายๆ แต่เราซึ่งน้ำหนักตัวมากกว่าใคร ขี่ไม่ไหวแล้ว ยิ่งขี่ยิ่งสูง ลงมาจูงจักรยานยังจาหมดเรี่ยวหมดแรงเลย แดดเริ่มร้อน หอบหายใจฮึกฮักแทบไม่ทัน เหนื่อยมากๆ... เหนื่อยที่สุดในชีวิต เห็นเพื่อนสมาชิกที่มากันพ่อแม่ลูก คุณแม่เป็นกองเขัยร์อยู่ที่รถทัวร์ พ่อลูกคู่นี้เก่งมาก ลูกชายอายุ 10 ขวบเองมาลุยป่าเขากับเขาด้วย เห็นคุณพ่อปั่นไปจูงไปเป็นเพื่อนลูกชายขี่และจูงกันไปน่ารักมากๆ ยิ่งขี่ยิ่งหมดแรงเพราะสูงชันขึ้นเรื่อยๆ เลยจูงจักรยานเป็นไม้เท้าไปซะเลย หายใจไม่ทันหอบแฮ๊กๆ ทั้งปากทั้งจมูกและหูที่พิการก็ร่วมหายใจเข้าออกด้วย จาลงก็ไม่กล้าลง จาขึ้นต่อก็ชักไม่ไหวแล้ว ชีวิตนี้เกิดมาล้มลุกคลุกคลานมาเรื่อยๆ คิดว่าล้มแล้วยืนมาหลายครั้ง ยังมีอะไรให้ทดลองอีกเล่า หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลยเชียว มันเหนื่อยจนพูดไม่ออก อะไรกันฟ๊ะ อยู่ดีไม่ว่าดี มาเข็นๆๆเพื่อจะให้ถึงจุดหมายปลายทางข้างบนแล้วจะได้อะไรล่ะนี่ โอ...บ่นกะตัวเองตลอดทางที่เข็นขึ้นไป หันมามองถนนข้างล้าง โอ๊ะ หมีน้อย ตามมาติดๆหรือเนี่ย ฮาๆๆ กำลังใจมาทันที อย่างน้อยๆทำให้เรามีกำลังใจ ต่อความรู้สึกที่แทบจะขาดรอนๆอยู่ในขณะนั้นได้อย่างมหัศจรรย์ บางช่วงเจอเนินสูงก็ขึ้นขี่ทันที จะดีใจที่เข็นรถขึ้นที่สูงแล้วได้ขี่จักรยานดิ่งลงต่ำ สูงๆต่ำๆตามทางชีวิตก็ว่าได้ ในที่สุดก็ถึงยอดเขื่อน เจอเพื่อนๆที่สะพานกว้างใหญ่บนนั้น เพื่อนๆต่างถ่ายรูปกัน ส่วนตัวเราหน้าแดงแล้วซีด แถมน้ำไหลที่หางตา ไม่รู้เป็นความดีใจสุดๆที่ผ่านขึ้นมาบนเขื่อนแห่งนี้ได้ พอจอดรถกองเชียร์ก็เฮอีก น้ำตาไหลย้อนกลับได้ด้วยอ่ะ ดีใจแล้วที่ถึงจุดหมายปลายทางแห่งชัยชนะนี้ ใจหวังว่าพอขึ้นมาชมวิวบนเขื่อนแล้ว ขาลงจะมีรถมารับพวกเราลงไป... จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 04:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ก็พักเหนื่อยอยูสักพัก เพื่อนๆต่างสนุกสนานเฮฮา ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกที่พิชิตบนสันเขื่อนขุนด่านปราการชล มัวแต่นั่งพักที่ฟุตบาทยังไม่ทันได้ชมวิวรอบๆเลย เขาบอกได้เวลากลับแล้ว ขาลงจะอันตรายมากสำหรับมือใหม่ พี่ๆแต่ละคนเป็นห่วงกัน สอนวิธีลงเขาว่า ต้องใช้เกียร์ซ้ายมือเบอร์ 2 ขวามือเบอร์ 4 ตลอดทาง และทางลงดิ่งเร็วและเหวี่ยงมาก ต้องคุมสติให้อยู่กะตัวตลอดเวลา ต้องเลี้ยงเบรคมือซ้ายขวา เลี้ยงไปเรื่อยๆห้ามบีบแรง จะหยุดกึกเสียหลักทันที ดูทุกคนเป็นห่วงในข้อนี้มากๆ คิดว่าถ้าพลาด อย่างเบาะๆก็แขนขาหัก หนักๆคือคอหักดิ้นไม่ได้น่ะเอง รู้ว่าทุกคนห่วงยายซิ้มคนนี้มาก พวกเขาเลยลงความเห็นให้เฮียหมีเป็นคนคุมเส้นทางขาลงให้เพื่อความปลอดภัย พอเอาจริง เสียวในหัวอก และสมองตื่นตัว เฮ้ย..อะไรกันนี่ ดิ่งพสุธาเลยนะเนีย เร็วแบบจรวด ชีวิตฝากไว้กะมือสองข้างก็ว่าได้ ดีที่เป็นคนชอบเล่นเกมส์รถแข่งมากๆ จะคุ้นเคยกับการผ่อนหนักผ่อนเบาของการชะลอรถ เสียงเฮีหมีตะโกนมาข้างหลังว่า ค่อยๆบีบเบรคซ้ายขวาให้เท่าๆกันไปเรื่อยๆ อย่ากำเบรคแน่นเกิน อย่างงั้น เก่งมาก เลี้ยงรถให้คู่กับเส้นทางเลนไปเรื่อยๆ ความมั่นใจนี้เกิดจากใจที่รู้ว่า มีเพื่อนผู้รู้ตามอยู่ข้างหลัง จะกล้าหาญมากขึ้น ตลอดทางที่ลงมาเท้าไม่ได้ปั่นเลยสักนิด จะอยู่หรือไปก็ที่การคุมแฮนด์ใ้ดีๆนี่เอง ในที่สุดก็ถึงจุดสตาร์ท ได้แวะรวมกลุ่มดื่มน้ำกับเพื่อนๆแล้วก็ ปั่นต่อไปเที่ยวน้ำตกนางรอง จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 05:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พอปั่นไปเรื่อยๆก็เจอที่เที่ยวแห่งสุดท้าย รถขนส่งจักรยานอยู่รอพวกเราพร้อมกับรถบัสปรับอากาศ ทุกคนต่างนำจักรยานขึ้นรถขนส่งจักรยาน แล้วแต่ละคนก็ขึ้นมาเอาเสื้อผ้าที่สำรองมา จะไปเล่นน้ำตกบ้าง จะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่กัน เขามีห้องน้ำอาบน้ำอยู่บนเชิงเขา ซึ่งคุณแหม่มชักชวนให้ขึ้นเขาไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า น้องชายเขาลงรถไปก่อน บอกจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เพราะเปียกน้ำทั้งตัวตอนเล่นน้ำที่คลองน้ำใส คุณแหม่มบอก ไปเช็ดตัวอาบแห้งก็ได้ ล้างหน้าล้างตาสักหน่อยก็ยังดี ก็เลยลงไปพร้อมกัน อ่ะ..ไม่มีเรื่อยแรงแม้แต่เดิน แล้วนี่ด่านสุดท้าบ แทบจะลงไปกองอยู่ที่พื้น ต้องเดินเป็นหุ่นยนต์แจ็งทื่อขึ้นเนินเขาไป จะอย่างไรกำลังก็ยังสู้หนุ่มๆสาวๆที่แข็งแรงไม่ได้หรอก จวนจะขาดผึ๋งหมดสภาพอยู่แล้ว ในที่สุดก็ถึงเพิงพักร้านสารพัดนึกอยู่บนเขา ได้ยินเสียงน้ำตกดังชัดเจนมาก บางคนก็เดินไปเที่ยวน้ำตกซึ่งมีสะพานหรือกระไดเดินลงไปเล่นน้ำกัน บางคนก็รีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ออกมาหน้าขาวว๊อกยิ้มแย้มแจ่มใส หล่อและสวย ดูมีความสุขมากๆ ส่วนเราได้แต่นั่งพักหอบหายใจไม่ทันอยู่ตรงม้านั่ง พอหายเหนื่อยก็เข้าห้องน้ำซักแห้งกับตัวเอง เห็นเฮียสุทธิชัย ตั้งน้ำรอเพื่อนๆมาดื่มกาแฟกันอยู่ตรงระเบียงน้ำตก ก็เลยแวะเข้าไปดื่มกาแฟหอมกรุ่นกะเขา1ถ้วย อร่อยและสดชื่นขึ้นมาทันที ได้เวลากลับ ก็ลงเขาทยอยมาสมทบพร้อมๆกันกับเพื่อนๆ เจอหมีน้อย แต่งตัวแช้งวับด้วยเสื้อยึดกางเกงตัวใหม่ หมีน้อยก็ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา แต่ด้วยวัยที่คล่องแคล่ว พอถึงยอดเขาน้ำตก เธอก็หาซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ได้ทันที ผิดกะเราซึ่งพอขึ้นไปแล้ว หอบหายใจพักเหนื่อยฮักๆก็หมอเวลาทำธุระแล้ว เขาจะกลับกันแล้ว ได้แต่ใส่ชุดเก่าตัวเหม็นๆคนเดียวในรถ เกรงใจเพื่อนๆมาก คราวหลังไปไหนจะเตรียมพร้อมไว้ก่อน พอนั่งรถกลับ จะรู้สึกเพลียมากๆ หลับปุ๋ยไปเลย จณะที่หลับอาจเป็นเพราะรถเจอถนนขรุขระเลยสั้นสะเทอน ฝันไปว่า มือยังคุมแฮนด์จักรยาน ฝ่าลงเขาลูกรังหินกลมมนอยู่ ยังติดกับภาพที่ผจญอยู่มิรู้หาย พอตกใจตื่น อ้อ นี่เราอยู่บนรถแล้ว จาถึงกรุงเทพฯแล้ว เพื่อนๆคุยกันสนุกสนานครื้นแครงในเรื่องราวที่ต่างได้ประสบมา เรื่องเปิ่นๆระหว่างทางได้ถูกเล่าและหยิบยกออกมาเป็นเรื่องโจ๊ก เรียกเสียงฮาออกมาทั้งคันรถ หมีน้อย นั่งหลังรถ ยังทนไม่ไหว ออกมาเล่าเรื่องราวที่ได้ประกอบวีรกรรมด้วยกัน เล่าไปหัวเราะไป สนุกจริงๆเลยค่ะ เพราะผ่านมาแล้ว มาคิดอีกที เป็นรสชาติหนึ่งของทริปประทับใจนี้ ไม่คิดว่าสิ่งที่ผ่านมาแล้วในวันนั้น จะเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่คสดฝันว่าจะเกิดขึ้นกะตัวเองได้เลย ทั้งตื่นเต้นและผจญภัยดีมากๆ แบบออกไปไหน ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจริงๆ บวกกับได้ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆในชมรมฯ ได้มิตรแท้ที่ห่วงใยจริงๆในขณะที่ไปท่องเที่ยวด้วยกัน ดีใจที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันกับชมรมฯ ซึ่งดูแลเอาใจใส่ทุกๆคนตลอดเวลา ทำให้ใจเราแกร่งและเข้มแข็งกว่าเดิม เป็นผู้ตื่นตัวเตรียมพร้อมรับรู้กับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ว่าจะช่วยตัวเองอย่างไร เป็นการฝึกทักษะที่มีค่ามากๆ  และให้ความปลอดภัยยิ่งกว่าออกท่องเที่ยวเอง จะไม่อันตรายเลยสักนิดที่มาด้วยกันกับชมรมฯ พอกลับมาถึงบ้าน จะลืมความกลัว ลืมความเหนื่อยเพราะร่างกายได้สั่งสมประสบการณืมากขึ้น ทุกอย่างจะค่อยๆชิน ฮาๆๆ ยังไม่เข็ด แปลว่า ยังเป็นเพียงแค่บทเรียนขั้นพื้นฐาน เป็นการเริ่มต้นที่จะเรียนรู้การท่องเที่ยวที่โหด มัน โฮ กว่านี้ก็ได้ เห็นเฮียสุทธิชัยเล่าว่า ดอยสุเทพฯโหดกว่าเยอะ ขึ้นก็ยาก ลงก็ยาก ระยะทางไกลกว่านี้มากๆ อ่ะ..ไม่กล้าคิ๊ด....ขอแค่หอมปากหอมคอแค่นี้ก็พอเพียงแล้ว ... เพราะเป็นคนที่ไวต่อภูมิแ้พ้ เป็นคนขี้ขลาดและขี้แพ้ทุกอย่างที่ไม่คุ้นเคย.. แต่ถ้าเกิดการท้าทาย ก็ไม่แน่ ที่จะประลองกับตัวเอง.. ขอขอบคุณเพื่อนๆและทีมงานทุกท่านของชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพแห่งประเทศไทย ที่ทำให้ชีวิตที่ขาดๆเกินนี้ มีความหวัง สนุกสนานกับสิ่งแปลกใหม่ได้มากมายอย่างนี้ ขอบคุณมากๆนะคะ จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 06:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 1 จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 06:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สุดยอดจริง ๆ เลยค่ะพี่สุเกียง ขี่จักรยานได้แบบนี้ ซันนี่อายเลยนะคะ ขนาดที่เรียบ ๆ ยังขี่แล้วล้มเลย ล้อหน้ามันชอบทะเลาะกับล้อหลัง อยู่เรื่อย อิอิ ซันนี่ดีใจที่เห็นพี่สุเกียงมีความสุขและร่าเริงค่ะ ชีวิตคนเราได้ทำตามที่ใจอยากทำนี่ ซันนี่ว่ามีความสุขที่สุดแล้วค่ะ จากคุณ : ม่ายสาว-พราวเสน่ห์ - [ 2 ต.ค. 50 08:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณสุเกียง ได้ไปร่วมงานจักรยานที่สนามศุภหรือเปล่า แวบๆว่า เห็นคุณสุเกียงในโทรทัศน์ (จำรูปร่างได้) จากคุณ : endophine - [ 2 ต.ค. 50 10:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีค่ะ คุณ ซันนี่ ดีใจที่ได้พบกันอีก แป๋วแหววหายเป็นปกติดีใจมากๆเลยค่ะ คอยลุ้นให้หายเร็วๆ คุณ ซันนี่ จะได้มีความสุข สนุกสนานร่าเริงเมื่อแวะมาคุยกับเพื่อนๆ ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้กำลังใจ สู้ๆค่ะ จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 14:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะเฮียคค. วันคาร์ฟรีเดย์ไปค่ะ ไปตั้งแต่เช้ามืด จนพิธีงานที่สนามศุภฯจบลงอย่างสวยงามและประทับใจ เกือบจะเย็นเลยค่ะ สนุกมากๆอีกงานหนึ่งค่ะ http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=2130&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=2173&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=2170&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 http://www.thaicycling.com/messageboard.asp?ID=2169&mysection=show&category=&pagemain=1&maxreply=30 http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178600 http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178930 http://bangkokcarfreeday.com/bkk2007-pic-001-bangkok-001.htm http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178750 http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178693 http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178689 http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178641 http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=178640 รางวัลผู้โชคดีในงานค่ะ จากคุณ : สุเกียง - [ 2 ต.ค. 50 14:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โห พี่สุเกียงสุดยอดค่ะ จากคุณ : sea angel - [ 2 ต.ค. 50 17:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โห...กรี๊ด..กรี๊ด...กรี๊ด...หยั่งเจ๋งเลย ยังอ่านไม่จขนะเนี่ย เห็นรูปแช่น้ำครึ่งตัวแล้วอยากกรี๊ดเป็นอิจฉามาก จากคุณ : กุหลาบจามูร์ - [ 3 ต.ค. 50 09:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พี่ไปขี่จักรยานหรือคะ Cool เจ๋งมากค่า แจ่มเลย นี่แหละค่ะ รสชาติของชีวิต สนุกใช่ไหมคะพี่ แต่พี่กรุณาดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ล้มบ่อยๆไม่ดีแน่ เนี่ยป้าน่ารัก ดูทีวีเมื่อวาน จำไม่ได้ว่าที่ไหน  แต่เขามี ให้ปีนเขา และ เดินบนสลิงค์ ข้างล่างเป็นน้ำ อยากไปค่ะ สิ่งเหล่านี้ ทำให้คนที่มีอายุแล้ว สดใสขึ้นนะคะ ว่าจะไปปีนเขาและไต่สลิงค์อยู่เหมือนกันค่ะ หากไปจริงๆจะนำมาเล่าให้ฟังค่ะ ขอให้พี่สุกียงและทุกท่านมีความสุขนะคะ จากคุณ : โสมรัศมี - [ 3 ต.ค. 50 11:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จากคุณ : โสมรัศมี - [ 3 ต.ค. 50 11:32:35 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีค่ะ คุณ ซี พี่หยงยี๊ คุณป้าน่ารัก ฮาๆๆ อย่าเพิ่งชม ตอนนี้ยังจำภาพตอนลงจากเขาติดตา ขนาดแผ่นเกมส์รถแข่ง ยังต้องรีบเอาไปซ่อนเลยฮาๆๆ... พี่หยงยี๊จาอิจฉาทำไม แช่น้ำโคลนสีเหลืองๆนะคะ แล้วจึงมาแช่น้ำคลองน้ำใสเย็นหนาวสั่นค่ะ ทุกคนกางเกงและรองเท้าเปื้อนกัน จึงลุยลงน้ำกัน ถ้าไม่ตกน้ำโคลนป๋อมแป๋ม ก็คงไม่เอาตัวแช่ในน้ำหรอก กลัวเปียกน้ำค่ะ จาว่าสนุกก็สนุกมากๆค่ะ ในชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะไม่มีใครพาเราไปสนุกได้อย่างนี้อีกแล้ว จะรออ่านคุณป้าน่ารัก ไปเที่ยวค่ะ เรื่องล้มบ่อยๆ ตอนนี้เริ่มเก่งและล้มได้หลายกระบวนท่า แถมล้มปั๊บ ลุกเร็วและว่องไว ดีที่ไม่โดนถ่ายรูป ไม่งั้นอายเขาแย่เลย ฮาๆๆ คุณป้าฯ เก่งมาก แปลงภาพได้สวยทำโปสการ์ดได้นะคะ อ่ะ ..ขอบคุณ ที่ให้กำลังใจเสมอมา สู้ๆค่ะ จากคุณ : สุเกียง - [ 3 ต.ค. 50 15:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โอย ตายละ ทำไมผมตกกระทู้นี้ไปได้นะครับ เดี๋ยวคืนนี้จะมาอ่านนะครับ พี่สุเกียง //ขึ้แง จากคุณ : ปะป๋าน้องมุก - [ 19 ธ.ค. 50 11:15:40 ]