PANTIP.COM : I5934709 เล่นหุ้นมา 3 ปีกว่ายังขาดทุนอยู่แฮะ มีใครเหมือนบ้าง? []

ความคิดเห็นที่ 14

ไม่ได้เข้ามาเสียนาน
มาอ่าน คห แต่ละคนก็รู้ชัดว่า คนในตลาดหุ้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าใด กี่เดือนกี่ปีก็จะเหมือนเดิม คือ คนขาดทุนมากกว่าคนกำไรเสมอ (นี่คือกฎแห่งความจริง) ในตลาดหุ้นเกิดใหม่แบบบ้านเราจะต้องเป็นเช่นนี้อีกนาน ๆ ๆ

ลองคิดดู ถ้าตลาดมีเงินหมุนเวียนคงที่ แต่ทุกวันมีการซื้อขายกัน สิ่งหนึ่งที่ทำให้เงินหมุนเวียนขาดพร่องหายไปคือ ค่าคอมมิชั่น ชักออกไปทุกๆวัน ชักออกไปแล้วไม่มีทางกลับมา เพราะเป็นค่าเลี้ยงดูมาร์เก็ตติ้ง และบริษัทโบรกเกอร์ สิ่งนี้เป็นความจำเป็น (อีกหน่อยค่าคอมฯเสรีก็จะมีวิธีชักเงินจากคนเล่นออกไปอยู่ดี) ส่วนเงินที่จะมาชดเชยได้บ้างคือเงินปันผลที่จ่ายมายังนักเล่นหุ้นรายวัน(รับปันผลมาก็เอามาเติมในหุ้นอีก) ส่วนรายใหญ่ที่เป็นนักลงทุน หรือพวกหุ้นส่วนกิจการ เขามักไม่ยอมเอามาเติมในหุ้น หากมีใครสำรวจจะพบว่า เงินปันผลที่นำมาเติมในหุ้นแต่ละปีจะไม่เทียบเท่าเงินค่าคอมมิชั่นที่ไหลออกไป นั่นแปลว่า เงินเข้าน้อยกว่าเงินออก ดังนั้นราคาหุ้นก็มักไหลลงง่ายกว่าไหลขึ้น

ราคาจะไหลขึ้นก้ต้องอาศัยเงินใหม่ๆ ซึ่งวิธีการการคือการไปชักจูงคนไทยด้วยกันเองเอาเงินมาเติมในหุ้น จากคนมีเงินเดือน จากคนทำกิจการส่วนตัว จากนักเรียนนักศึกษา ซึ่งวิธีการชักจูงเงินให้ได้ผลหน่อยก็คือการจัดงาน(โดยความร่วมมือของบรรดาบริษัทโบรกเกอร์ช่วยอีกแรง เช่นเล่นเกมหุ้นแจกรางวัล ให้เปิดบัญชีแจกของชำร่วย ฯลฯ) อีกวิธีหนึ่งที่ดึงคนเข้าตลาดง่ายคือการปั่นหุ้น สร้างกระแสข่าวให้เกิดแรงจูงใจ แล้วคนนอกวงการก็จะได้รับรู้แล้วน้ำลายจะไหลพร้อมหอบเงินเข้ามาในตลาด ดังนั้นเราจะเห็นว่าตลาดจะมีการปั่นหุ้นโดยวิธีเพิ่มแรงซื้อรุนแรงแล้วตีหัวเข้าบ้าน ปิดบัญชีใน 1 วัน วันถัดไปก็ไปเล่นตัวอื่น (เหตุผลคือเงินในตลาดมีน้อยกว่าปปริมาณหุ้นมาก ๆ แล้วใครกล้าถือหุ้นส่วนที่เหลือ 400 ใน 500 ตัว มีเพียง 100 ตัวที่ประโคมข่าวว่าเป็นบูลชิพ เพื่อสร้างแรงลวงใจ ให้คนกล้าถือในราคาติดดอย เราะมีความหวัง 2 อย่างคือ ปันผล และราคาจะมาถึงดอยในไม่นานเกินใจจะขาดก่อน ส่วนที่เหลือ อีก 400 ก็เล่นกันถือกันไม่เกิน อาทิตย์ การที่เราเห็นว่าหุ้น 400 ปริมาณไม่มากในวันที่ไม่มีคนเล่น ก็แปลว่า 95 % ที่ถืออยู่ติดดอย(ไม่ว่าดอยสูงดอยเตี้ย) ทุกอย่างมันมีกฎตามธรรมชาติ

ราคาหุ้นจะขึ้นอีกแบบหนึ่งคือ กระแสเงินเข้าตลาดจากบรรดากองทุนต่างชาติ ทั้งกองทุนเพื่อการลงทุน(ถือยาวแค่เอาปันผล ไม่ใช่ถือยาวข้ามชาติหน้าเฉกเช่นคนไทยถือ) กับอีกพวกคือกองทุนเก็งกำไรล่าส่วนต่าง พวกนี้เงินเยอะจนเราประมาณการไม่ออก เพราะมันมาไม่ให้รู้ มันแจ้งนำเข้าเป็นระยะไม่ให้รู้หน้าตัก เมื่อเงินพวกนี้เข้ามาก็จะโหมซื้ออย่างไม่มีเหตุผล(แต่มักอ้างเหตุให้สื่อช่วยกระพื้อฆ่าคนไทยพวกเดียวกัน สื่อโง่ สื่อหากินมมีมากในบ้านเรา มากจนตรวจไม่ออกว่าสือไหนดีจริงดีแท้) เวลาเงินพวกนี้จะออกก็ออกรวดเร็วพร้อมกับกำไร 2 เด้ง กำไรส่วนต่างราคาหุ้น กำไรอัตราแลกเปลี่ยน แล้วพวกเราก็จนต่อไป ก้มหน้าทำงานหาเงินมาเจ๊งต่อคราวต่อไป

ทั้งหลายทั้งปวงคือ ประเทศเราเล็กแต่ใจเราใหญ่ เราหลอกลวงตัวเองและพวกเดียวกันเสมอเพื่อเอาตัวเองรอดคนเดียว แม้เพื่อนก็ฆ่า คนที่ดูแลก็สนใจว่าจะเพิ่มสินค้าใหม่ให้มากๆๆ ให้ท่วมจมูกคนเล่น จนคนเล่นหุ้นหรือสินค้าใหม่ๆที่เข้ามาตายไปให้หมด แทนที่จะออกกฎให้บริษัทเดิมตั้งหน้าตั้งตาพัฒนาธุรกิจให้เข้มแข็งยิ่งใหญ่ ให้ใหญ่เท่า ปตท ให้ใหญ่เท่า ปูนใหญ่ ให้ใหญ่เท่า BBL ฯลฯ แต่ก็หมดปัญญา เพราะคนไทยด้วยกันไม่ช่วยกันเอง พอบริษัทเล็กๆ ประการเพิ่มทุนจะเอาเงินไปเสริมกิจการให้เข้มแข็งใหญ่ขึ้น ปรากฎว่าหุ้นนั้นตกระนาว ทิ้งกันเป็นว่าเล่น ไม่ยอมไปเพิ่มทุนให้ ทั้งนี้เพราะเราเชื่อเพียงบริษัทใหญ่ๆ ไม่กี่แห่งที่เชื่อผ่านจากปากนักวิเคราะห์ไม่กี่คนพ่นน้ำลายทางสื่อ (เพิ่งจะมาจัดการเร็ว ๆนี้ โดยกฎกลต เมื่อก่อนหน้าไม่นานพวกนี้ออกจอกันเป็นว่าเล่น) เราจึงไม่ยอมเพิ่มทุนให้กิจการเล็กๆรองลงมาจากบริษัทใหญ่ที่เราต่างกล่าวว่าบูลชิพ แล้วถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการนั้นๆ จะทำอย่างงัยละ ก็ต้องไปกู้จากแหล่งเงินอื่น แล้วมาจดทะเบียนในตลาดหาน้ำยาอะไร สุดท้ายหากกู้จากที่อื่น ต้นทุนสูง ก็สู้มานั่งร่วมมือกับรายใหญ่ปั่นหุ้นเอากำไรจากตลาดไปไม่ดีกว่ารึ หมูในตลาดเต็มไปหมด รีดให้แห้งแล้วก็หลอกหมูตัวใหม่มา ส่วนตัวเก่าที่ทนไม่ได้ก็ออกไป พวกที่ทนได้ก็ต้องปล่อยให้ยืนแข็งบนยอดดอยเพราะเขาอายุน้อยถือหุ้นบนดอยอีกสัก 20 ปีก็ไม่เป็นไร

เล่นหุ้นต้องฉลาดคิด เงินที่เป็นของเรามีแต่คนจ้องจะมาล้วงไป ส่วนตัวเรานั้นก็ซื่อจนเซ่อ ฝันลมๆ แล้ง ๆ เชื่ออนาคตจากลมปากคนอื่น สุดท้ายตนเองก็ติดดอยแล้วก็ลอกคราบบนดอย รอไปเกิดใหม่อีกนาน ดูเด็กรุ่นไปเขาเต้นแร้งเต้นกาอยู่ข้างล่างไปก่อน สุดท้ายเด็กใหม่ก็จะขึ้นมาเบียดบนดอยด้วยกันแล้วก็คิดประหลาด(คิดว่ามีความสุขเพราะมีคนติดดอยมากขึ้น เวรกรรมแท้)

การเล่นหุ้นต้องมีวิธี ถ้าไม่เก่งทางใดทางหนึ่ง เช่น เก่งเล่นปั่น เก่งลงทุน เก่งมีโชคช่วย ก็ควรเล่นแบบผสม แต่ทั้งหลายทั้งปวงสุดท้ายต้องคว้ากำไรให้สมน้ำสมเนื้อกับเงินที่ลงไป ไม่ใช่กำไร 1 แสนบาท แต่ใช้เวลา 20 ปี หรือกำไร 1 แสนบาทแต่ต้องขนเงินลงไปเสี่ยงถึง 100 ล้าน มันไม่จำเป็นนอกจากจะเข้าขบวนการปั่นหุ้นเท่านั้น(ใช้เครดิตแล้วกำไรใน 1 วันได้)

จบแค่นี้ก่อน

อ้อขอเติมอีกนิดจาก คห 13 คุณเอาเรื่องสองเรื่องมาเกี่ยวข้องกันทำให้คนอ่านไข้วเขว กินข้าวกับถ่าย ไม่เหมือนกัน บริจาคคือให้ด้วยความสุขโดยรับอนิสงค์จากการบริจาคนั้นๆ แต่การได้เงินจากการอื่นไม่ใช่เล่นหุ้นก็เป็นการทำธุรกิจ ไม่ใช่เล่นหุ้น มือใหม่มาอ่านจะหลงทางหรือไม่ก็เข็ดจนหนีหาย

ขอให้รวย ขอให้รวย

จากคุณ : nowya - [ 20 ต.ค. 50 11:28:47 A:58.8.195.114 X: TicketID:112031 ]