1. หุ้นที่ซื้อกินปันผลจนครอบคลุมค่าใช้จ่ายทั้งปี
เฉลี่ยแต่ละตัวถือมานานกี่ปีครับ
มีตั้งแต่ห้าปีขึ้นไป จนถึงซื้อก่อน xd ครั้งล่าสุดครับ
2. ถ้าเริ่มต้นมีหุ้นสองตัว
คือปันผลน้อยมาก 2- 3 % พีอีต่ำ
แต่โตขึ้นเรื่อย ๆ
กับ ปันผลดีระดับ 8 - 10% พี่อีต่ำเหมือนกัน
ไม่ค่อยโต จะเลือกอย่างไหนก่อนครับ
จะเลือกแบบไหน
คงต้องขึ้นอยู่กับว่า
ปัจจัยพื้นฐานสะสมของพอร์ตคุณจอนฟอน
ใหญ่พอที่น้ำซึมบ่อทราย
จะสร้างรายได้ให้อย่างพอเพียงแล้วหรือไม่
ถ้าบ่อน้ำยังใหญ่ไม่พอ
เราก็คงต้องเร่งขยายบ่อให้ใหญ่ขึ้นก่อน
ด้วยการลงทุนในหุ้นแบบแรก
เพื่อให้ได้น้ำซึมผ่านบ่อทรายที่ใหญ่มากขึ้น ในภายหลัง
ดังนั้น คุณจอนฟอนคงต้องเลือกหุ้นแบบที่หนึ่ง???
ส่วนผมเอาแบบสบายๆไม่เครียดมาก
เล่นหุ้นเชิงคุณภาพแบบพอเพียงได้
เพราะปัจจัยพื้นฐานสะสมของพอร์ต
มีมากพอที่จะเลือกหุ้นแบบที่สอง
เพื่อได้เงินปันผลยังชีพแบบพอเพียง
คือมีใช้จ่ายไปตามอัตภาพ
เน้นที่การไม่ก่อหนี้เพื่อการบริโภคเป็นอันขาด
นอกจากกินดอกเบี้ยออมทรัพย์ ๔๕ วัน
จากการซื้อเชื่อด้วยบัตรเครดิตก่อน
แล้วตัดจ่ายสินเชื่อทีหลัง
จากบัญชีออมทรัพย์
ทีมีเงินสดหนุนหลัง อยู่เกินวงเงินนับสิบเท่า
3. คำถามใน คห.ที่ 5
ถ้าเล่นหุ้นโดยอาศัยคาดเดาผลประกอบการแล้วไม่เป็นดังหวัง
ขายทิ้งเลยมั้ยครับ
ไม่มีกฏอะไรที่ตายตัวหรอกครับ
มีแต่ว่า ใช้ได้กับปัจจัยพื้นฐานของเราเอง
ความจริงแล้ว
การคาดเดาผลประกอบการในอนาคตได้แม่นยำ
คือสิ่งที่แยก "เซียนหุ้น" ออกจาก "มนุษย์หุ้น"ครับ
เซียนหุ้นคาดเดาอนาคตได้ค่อนข้างแม่นยำ
พอเห็นผลประกอบการในอนาคตมันไดเวอร์เจ๊งสุดๆ
กับราคาหุ้นในปัจจุบัน
เซียนหุ้นแนวดูแรงกรรมของผลประกอบการ
จะลงมือเก็บหุ้นก่อน
พวกที่ดูกราฟแบบ vs หลายช่วงตัว
vs บอกราคาห้น สะท้อนทุกอย่าง
แต่ลืมไปว่า มันสะท้อนแค่อดีตกับปัจจุบันเท่านั้น
ตัวที่สะท้อนอนาคตได้จริงๆคือ
แนวโน้มของผลประกอบการของบริษัทครับ
ถ้าคุณจอนฟอนตามเวปบอร์ด
ตลาดหุ้นไทยกับทีวีไอมานาน
ให้นึกไปถึงตอนคุณโลโซเก็บ psl
คุณเหาฉลามเก็บ pdi
แบบอัดตัวเดียวเต็มที่ เกือบหมดพอร์ต
แล้วอาจจะเห็นภาพที่ผมว่าอย่างชัดเจน
ราคาหุ้นของ psl และ pdi ในตอนนั้น
มันไดเวอร์เจ๊งสุดๆ
กับผลประกอบการที่เซียนหุ้นทั้งสองท่าน
คาดการณ์อนาคคของมันเอาไว้
สรุปก็คือ
เซียนหุ้น
ดูได้ทั้งอดีต ปัจจุบัน ทะลุไปถึงอนาคต
ส่วนมนุษย์หุ้น
มีความสามารถดูได้แค่อดีตกับปัจจุบันเท่านั้น
ดังนั้น ดัชนีชี้วัดของมนุษย์หุ้น
จึงมีค่าเบี่ยงเบนสูงพอสมควร
เอาเป็นว่า
ถ้าหุ้นกลุ่มสองตัวไหน
พีบีวียังต่ำ หนี้สินต่อทุนยังต่ำ
ผมคงถือรออย่างน้อยสองไตรมาส
แล้วค่อยตัดสินใจ
แต่ถ้าเป็นหุ้นกลุ่มสี่
ที่นับค่าพีอีไม่ได้
มีหนี้สินต่อทุนสูงเกินสองสามเท่า
ผมขายทิ้งทุกราคาครับ
เคยขายซันวู๊ด
น่าจะตั้งแต่ สิบสองลงไปถึงเจ็ดบาท
แบบใครตั้งซื้อไม่ว่าราคาไหน ขายทุกราคา
4. มีวิธีคัดหุ้นยังไง ดูอะไรก่อนหลังครับ
ถ้าเอาตามปัจจัยพื้นฐานสะสมของตัวผมเอง
ซึ่งให้ความสามารถตัวเองไว้สูงสุดแค่ "มนุษย์หุ้น"
ให้ความรู้ของตัวเอง แค่สิบเปอร์เซนต์
ตามสเปคตรัมของนักลงทุน
ผมดูพีบีวีกับดีอี(หนี้สินต่อทุน) ก่อน
ตามมาด้วยพีอี และยีลด์
หุ้นอย่าง สนามกอลฟ์ ลูกอม แม่นางรจนา
ผมได้หุ้นเหล่านั้นมา เพราะดูตามนั้นล้วนๆ
คือดูพีบีวีก่อน ตามมาด้วยดีอี พีอีและยีลด์
ซื้อโดยต้องกัดฟันทำเป็นไม่สนใจ
ดูแรงกรรมของคนในตลาดหุ้น
ที่ทำราคาหุ้นไว้ไดเวอร์เจ๊งสุดๆ
กับเครื่องชี้วัดที่อยู่ในใจเรา
หุ้นบางตัว ก็ได้ทำคลายเครียดเรโชไปแล้ว
เช่น ratch rojana occ fe (ถือหุ้นปันผลที่แจกฟรีไว้)
บางตัวก็ชอร์ตอะเกนส์พอร์ต
เช่นหนมปังฟาร์มเฮ้าส์
แต่ถ้าเป็นหุ้นแบบทุ่งคา
ผมใช้วิธีตีความข้อมูลข่าวสารที่ได้รับ
แล้วก็ซื้อไปตามที่ตีความได้ครับ
อย่างทุ่งคา ตีความข้อมูลสามรอบ
ได้รอบใหญ่ๆถึงสามรอ
แค่เขาเล่นข่าวเรื่อง "ทำเหมืองทอง"
เดี๋ยวไม่แน่
อาจจะกลับมาเล่นข่าว "ทำเหมืองดีบุก"
ก็คงตอบได้แบบมวยวัดตามนั้นแหละครับ
แล้วพบกันใหม่อาทิตย์นะคร๊าบ
คุณหมู ผมเฉลยแล้วนะครับ
ว่าตัวไหนทำคลายเครียดเรโชไปแล้วบ้าง
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 50 12:42:08
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 50 12:31:40
ตอบคำถามคุณจอนฟอน สไตล์เทมเปิ้ลบ๊อกซิ่ง{แตกประเด็นจาก I6023421}
