PANTIP.COM : I6306711 ข้องใจกับคำว่า "ต่างชาติเทขาย" ครับ []

ความคิดเห็นที่ 6

1 ต้องเข้าใจก่อนว่าสังคมไทย คนเล่นหุ้นยังน้อยมากเมื่อเทียบกับประชากร ไม่งั้นคงไม่มีนักการเมืองฉวยโอกาสจากความไม่รู้ของคนจำนวนมาก มากล่าวหากันว่า คนนั้นปันหุ้น คนนี้ปันหุ้น ขนาดคนเล่นหุ้นหลายปี หลายๆคน ยังไม่รู้เลยว่าปันหุ้นทำยังไง แค่พอมีคนกล่าวว่า คนนั้นปันหุ้น คนนี้โกงหุ้น ก็ด่ากันมั่วไปหมด

2 ฝรั่ง หมายรวมถึงต่างชาติทุกชาติ ต้องเข้าใจว่า ประเทศนี้ยังไม่ได้เป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจ ที่มั่งคั่งที่สุดในโลก แต่เป็นประเทศที่หลายๆ ชาติมองว่า เศรษฐกิจประเทศนี้จะโตต่อไปได้อีกหลายสิบปี เพราะพื้นที่ หลายๆพื้นที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา เรียกว่าเสียของ ถ้ามีโอกาสไปหลายๆประเทศที่มันไม่รู้จะไปพัฒนาตรงไหนแล้ว อย่างญี่ปุ่น ที่สร้างตึกสูงกว่านกบิน ขุดรูลึกกว่าตัวตุ่น ตลาดหุ้นมันก็เลยนิ่งๆ คนญี่ปุ่น และรัฐบาล ก็ใช้นโยบาย ขนเงินไปเทคโอเวอร์ ต่างชาติแทน

จำนวนเงินในไทยทั้งหมด กับกองทุนเมกาใหญ่ๆสักกอง ยังเทียบกันไม่ได้ แล้วตลาดไทยก็ไม่ได้เปิดรับแต่กองทุนชาติใดชาติหนึ่ง เปิดรับทุกประเทศ เพราะงั้นในสงครามราคา ที่ใช้จิตวิทยากำหนด ก็ต้องให้คนกระเป๋าหนักกว่าชี้นำเป็นเรื่องธรรมดา เพื่อสร้างเสถียรภาพในระยะยาว ถึงได้มีกองทุน LTF และกองทุน หลายๆกองทุนขึ้นมา เพราะถ้าปล่อยรายย่อยฉายเดี่ยว คงได้อยู่บนดอย เล่นแล้วขาดทุน จนหมดเงินไปในตลาดหุ้นอยู่เรือยๆ ก็จะยิ่งกลายเป็นการรบ ที่เลือดไหลไม่หยุดแทน

ถ้าเปรียบ ตลาดหุ้นไทยตอนนี้เป็นสนามรบ จะประกอบไปด้วย

1 ทัพใหญ่ กองทุนต่างชาติ อันที่จริงแล้ว ทัพนี้ไม่ได้มีทัพเดียว แต่ว่าถึงจะมีหลายทัพ แต่ทุกทัพมีใจเดียวกันคือกินให้อิ่มแล้วกลับบ้าน เพราะงั้นมาตราว่า เล่นต่างตัวกัน แต่ก็มีลักษณะตีหัวเข้าบ้านทั้งนั้น ยากที่จะขาดทุน ส่วนมากขาดทุนกำไร เหมือนได้ไปกินเลี้ยงแล้วใส่ซอง

2 กองทุนไทย หลายๆคนเรียกกองทุย มีหลายกองเช่นกัน แม่ทัพเก่งด้อยต่างกัน ที่ต่างจากกองทุนต่างชาติคงเป็น ไม่ว่าจะได้กิน หรือไม่ได้กิน จริงๆแล้ว กองทุน ก็เป็นส่วนหนึ่งในการจ่ายค่าโต๊ะจีนตลอดไป เปรียบได้กับ ผู้ใหญ่กระเป๋าหนัก ที่ต้องใส่ซองช่วยงานเยอะ แต่ก็ไม่ได้กินได้มากกว่าคนอื่นเท่าไร

3 นักลงทุนไทย รายย่อยขาใหญ่-ขาลีบ พวกนี้เปรียบได้กับ คนที่อยากช่วยรบ มีกำลัง แต่ขาดประสบการณ์ และความสามัคคี เหมือนญาติเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่ทั้งต้องใส่ซอง ทั้งต้องช่วยงานจนไม่มีเวลานั่งกินกันเท่าไร พอมีเรื่องว่าโต๊ะไม่พอ หรือเสริฟน้ำไม่ดี ก็ต้องวิ่งวุ่น บางคนชักเนื้อออกไปก่อน แต่ว่าต่างคนก็ต่างตัดสินใจ ทำให้บ่อยครั้ง เป็นการตัดสินใจที่สูญเปล่า

สุดท้ายก็ต้องมาดูกันว่า งานนี้ บลจ. ทั้งหลายจะเสริฟอาหารเลิสรส จนคนกินแล้วติดใจ นั่งกินนานๆ มาตราว่าอิ่มแล้วก็นั่งคุยกันต่อไป เรียกว่านั่งกันจนรากงอก บ้านช่องไม่กลับ เสริฟน้ำรอบทิปรอบ หรือว่าจะกินกันแล้วสะบัดตูดหนี้แล้วไม่กลับมาอีก ทิปเหรออย่าหวัง เสริฟแบบนี้อั๊วไม่มาอีกหรอก อันนี้ก็เป็นนโยบายที่พ่อครัวหมาดๆ จะต้องไปคิดรายการอาหาร และราคาเครื่องปรุงต่างๆให้ดี

ปล. พยายามไม่ให้เกี่ยวการเมืองเท่าไร แต่คงต้องมีบ้าง

จากคุณ : แมวน้ำขี้เซา - [ 6 ก.พ. 51 09:58:33 ]