ความคิดเห็นที่ 1 เรียนอาชีพเสริม ที่ไม่กระทบงานประจำ ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับงานประจำ เช่น เรียนรู้เรื่อง ร้านกาแฟ ปาท่องโก๋ ขนมฝรั่งต่างๆ เพื่อจะได้ทำได้เป็นอาชีพ ยามเช้าๆ ก่อนไปทำงานประจำ และหรือกลับมาทำอีกทีตอนค่ำๆหลังเลิกงานประจำ และยังสามารถนำขนมไปขายที่ๆ ทำงานประจำได้ด้วย เสริมรายได้....เป็นอาชีพสำรองในยามชรา เพิ่มเงินเก็บ ลดหนี้....จะได้มีทุนไปทำอย่างอื่น ต่อยอดต่อไป ไม่เห็นด้วยกับการเรียนต่อ เพราะใช้เงินมาก...อีกอย่างอายุมากแล้ว...ความก้าวหน้าในงานประจำต้องแข่งขันมาก เรื่องงาน เงินผ่านไป...ต่อไปเรื่องจิตใจ พยายามทำใจให้ปลอดโปร่ง อย่าย่อท้อต่ออุปสรรค หรือโชคชะตา ทำในสิ่งที่พอจะทำได้..ให้สำเร็จเป็นขั้นตอน แล้วจะภูมิใจ ใจจะโปร่งไปเอง อย่าเพ้อเจ้อ ฝันลมๆแล้งๆ หรือทำสิ่งเกินตัว เกินกำลังทรัพย์ พอทำไม่ได้ ...ใจจะขุ่นอีก ใจจะเครียด ไม่สบายใจแล้วกายก้อจะหมดพลัง ต่อสู้.... จากคุณ : ink/smart girl club@ settrade (อิ๋ง ณ มอ.) - [ 29 ส.ค. 51 07:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่ได้มาตัดรอนกำลังใจนะครับ... แต่ความเห็นผม คิดว่า คำว่า "อุปสรรค มีไว้ให้ฝ่าฟัน" มันต้องถูกปลูกฝังตั้งแต่ในวัยเด็ก ดังนั้นการฝ่าฟันอุปสรรคของคุณ มันน่าจะเริ่มตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้อายุ 40 กว่าปี ผมบอกได้ว่า "สายเกินไป" สำหรับที่ คุณจะทำให้ทันคนอื่น ที่ฝ่าฟันไปก่อนคุณ แต่ไม่สายไปสำหรับการแก้ตัว เอากลับมาให้ได้แค่เท่าทุนตัวเอง อย่าไปหวังแข่งกับใครเลย นะครับ เพราะคุณเริ่มต้น...ช้าไป เป็นกำลังใจให้ครับ...อย่าไปโทษโชคชะตา จากคุณ : foren161 - [ 29 ส.ค. 51 08:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : noiarun - [ 29 ส.ค. 51 08:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อายุ เท่าไร  ไม่สำคัญ สำคัญ  คือ  มี เวลา เหลือ อยู่บนโลก อีกเท่าไร รู้จักคิด จะมีโน่น มีนี่ ก็ดี  แต่อย่ามาก จนกลายเป็นความกังวล ใช้ชีวิต แต่ละวัน ให้มีคุณค่า และ ดีที่สุด  ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน และตัวคุณเอง มีความสุขตามอัตตภาพ   นี่ ก็สุดยอด แล้วครับ บางคน ทำมาหากิน ตัวเป็นเกลียว   พอได้เวลา จะใช้เงิน เป็นโรคโน่นโรคนี่ตาย  หรือ บางคน ยังไม่ทันได้ใช้ เลย เกิดอุบัติเหตุ ตาย    เท่ากับ เวลาที่ใช้หาเงิน ถือ เป็นการลงทุน ที่สูญเปล่า สำหรับชีวิต ครับ 40 ปี  ถ้าคุณ อยู่ ถึง 70 80 90 ก็ยังมีชีวิต อยู่ ได้ อีก หลาย สิบปี เริ่มต้นสู้ได้ ไม่สาย หรอกครับ    หลายคนที่ผมรู้จัก  ก่อน 40 มีหนี้ มีสิน  คนทั่วไปดู เหมือนไม่มีอนาคต   แต่ มารวย เป็น ร้อยล้าน พันล้าน หลัง 40 เยอะแยะครับ   อย่าง อดีต นายก ที่หนีไปเมืองนอก  ก็ตั้งตัวได้จริง ๆ  ก็ หลัง 40 นะครับ เป็นกำลังใจให้   อะไร ที่ผ่านมาในชีวิต  ก็ เหมือนเกมส์ นะครับผ่านแล้วก็ผ่านไป  ตายไป ก็ไม่รู้ อะไร แล้ว  ใช้ชีวิต ให้มีความสุข ดีกว่าครับ จากคุณ : คนธรรมดา (ใจสั่งมา) - [ 29 ส.ค. 51 08:54:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เริ่มต้นด้วยการรักษาสุขภาพของตัวเองก่อนครับ ทำงานปัจจุบันอย่างมุ่งมั้น ตั้งใจ วางแผนการออมเงิน (เริ่มจากน้อยๆ ก่อน เช่น เดือนละ 100 บาท ) ศึกษาการลงทุน (ไม่แนะนำให้หาอาชีพเสริม จะทำให้เวลาพักผ่อนน้อยลง) เริ่มต้นลงทุนจากเงินออมทีละน้อย ขยายไปเรื่อยๆ สุดท้ายผลตอบแทนจากการลงทุนจะช่วยให้เราใช้ชีวิตยามแก่ชราอย่างสบายครับ จากคุณ : wasansem - [ 29 ส.ค. 51 08:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามท่านคนธรรมดา (ใจสั่งมา) คห.4 เลยครับ give ให้แล้ว.. จากคุณ : ดงพระเจ้าแดนดิน - [ 29 ส.ค. 51 09:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คนจีนเค้าถือว่า เจ็งแซ่อู๋เหลียง  นั้งบ่เหลียงครับ สัตว์ทุกชนิดเป็นไปตามวิถีของมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้เช่นกี่ปีโตกี่ปีผสมพันธ์ มนุษย์เป็นสัตว์พิเศษไม่มีวิถีแน่นอนทุกทุกปีมีคนเป็นเศรษฐีจากครอบครัวที่จนมาก และ แน่นอนทุกทุกปีมีคนรวยมากมากกลับไปเป็นคนจน มีคนคนหนึ่งเริ่มต้นทำธรุกิจตอนอายุ 44 ปี เค้ายังรวยมากมากและได้เป็นนายกของประเทศ  แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง คนเราไม่แน่นอนครับสำคัญต้องสู้อย่าท้อถอย ไม่หยุดเดินยังไงก็ถึง มีเรื่องเล่าให้ฟังนะครับ มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดได้ตอน 4 ขวบ (พูดช้ากว่าเด็กปกติปกติสองขวบต้องพูดได้บางแล้ว) เข้าเรียนตอน 8 ขวบ (เรียนช้าอีกแหละ) ตอนอายุ 18 โดนไล่ออกจากวิทยาลัย ซูริค โดยทางวิทยาลัยได้ให้เหตุผลในใบไล่ออกว่า สมองช้า เพ้อฟันและล่องลอยอยู่ในจินตนาการอันไร้สาระตลอดเวลา ผู้ชายคนนี้ชื่อ อัลเบริต  ไอน์ไสตน์   อีกคนหนึ่งนะครับ เป็นนักแต่งเพลงอิสระแต่งมาตลอดชีวิตไม่ประสบความสำเร็จแต่ไม่ย้อท้อ จนประสบอุบัติเหตุตอนอายุ 38 อายุ 43 ปี ชายคนนี้หูหนวกสนิท หลังจากเค้าหูหนวกสนิทเค้าไม่ย้อท้อ จนประสบความสำเร็จด้านการประพันธ์เพลง ผู้ชายคนนี้ชื่อ ลุควิค ฟาน บีโทเฟ่นครับ ไม่ยอมก็ไม่แพ้ครับ จากคุณ : luckydog2 - [ 29 ส.ค. 51 09:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เห็นด้วยกับการเรียนต่อด้วยครับ ได้ไม่คุ้มสิ่งที่จะต้องเสีย แต่ไม่มีคำว่า "สาย" แน่นอน สำหรับคนคนนึง ที่คิดจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นครับ โชคร้ายนะครับ คนที่เรารักมาป่วยแบบนี้ งานเสริมก็ดีครับ ผมไม่ทราบว่า แม่กับพี่ของคุณที่ป่วย พอจะทำงานเสริมอะไรได้บ้างมั้ยครับ เช่น พับถุง ประกอบของตกแต่งชิ้นเล็กๆ เค้าจะได้ไม่เบื่อด้วย นวดแผนโบราณเป้น GOOD IDEA นะครับ แต่ไม่รู้ว่า ผู้ชายจะเป็นที่ยอมรับแค่ไหน สนับสนุนเต็ม100 ครับสำหรับคนที่มีความตั้งใจดี จากคุณ : . (b_amarin) - [ 29 ส.ค. 51 09:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามนั้นเลย คห. 4 ครับ ใช่เลย ใช้ชีวิต แต่ละวัน ให้มีคุณค่า และ ดีที่สุด  ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน และตัวคุณเอง มีความสุขตามอัตตภาพ   นี่ ก็สุดยอด แล้วครับ ตายไป ก็ไม่รู้ อะไร แล้ว  ใช้ชีวิต ให้มีความสุข ดีกว่าครับ จากคุณ : huamei - [ 29 ส.ค. 51 09:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 #7..ขอชมเชยครับ จากคุณ : poodprad - [ 29 ส.ค. 51 09:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เหมือน คห.7 ว่าเลย "ไม่ยอมก็ไม่แพ้" เหตุการณ์ตอนนี้เลยดูตึงเครียดพิกล   แต่ถ้าให้เลือกจากที่ให้ไว้ ก็ขอตอบแบบโง่ๆ คือเลือกข้อ 1 และ 3   แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 51 09:25:40 จากคุณ : Duo-Core - [ 29 ส.ค. 51 09:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบคำนี้ของ คห.7 ครับ "ไม่ยอมก็ไม่แพ้ครับ" จากคุณ : Virus_Ry - [ 29 ส.ค. 51 09:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ปกติเป็นแต่ผู้อ่านในห้องสีลม วันนี้ขอแสดงความเห็นหน่อยค่ะ มาให้กำลังใจคุณToad และขอแสดงความเห็นที่แตกต่างกับคุณคุณ : ink/smart girl club@ settrade (อิ๋ง ณ มอ.) กับประโยคนี้ค่ะ "ไม่เห็นด้วยกับการเรียนต่อ เพราะใช้เงินมาก...อีกอย่างอายุมากแล้ว...ความก้าวหน้าในงานประจำต้องแข่งขันมาก" เราก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เพิ่งเริ่มต้นเรียน MBA เมื่ออายุ 40 ปี โดยตั้งเป้า ไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าจะ "เรียนเพื่อรู้" มิใช่เรียนเพื่อเอาปริญญาโท เพื่อเป็นใบเบิกทางไปสมัครงานเป็นลูกจ้างของใครอีก ปัจจุบันเรียนที่รามฯ ค่าใช้จ่ายไม่แพงมากนัก ประมาณ 150,000 บาท แล้วเมื่อเข้าไปเรียนจริงๆ ทำให้เราได้เรียนรู้วิธีที่จะทำธุรกิจของตัวเอง ปรับแนวความคิด เพิ่มความระมัดระวัง รู้จักวิเคราะห์ธุรกิจที่อยากจะทำ อย่างใช้ทฤษฏีมาประยุกต์กับประสบการณ์ที่มี จนวันนี้ใกล้จะจบแล้ว พร้อมกับธุรกิจที่คิดไว้กำลังจะเริ่มต้นในวัย 40 กว่าๆ นี่หละ คุณ Toad คะ ไม่มีคำว่าสายหรอก กับการเริ่มต้น การไม่มีบ้าน ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีรถ หรือไม่มีอะไรเลย ถ้าคุณยังมีสมองและความตั้งใจ..... ลองเรียนรู้ดูนะ จากคุณ : member no.805 - [ 29 ส.ค. 51 09:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 40 ยังไม่สายหรอกครับ แซม วอตัน ยังเพิ่งก่อตั้งวอมาร์ทตอนอายุ สี่สิบกว่าเลย พอหกสิบกว่าเขาก็เป็นมหาเศรษฐีอันดับ 1 ของโลก สิ่งสำคัญคือคุณต้องเป็นคนที่มีความฝัน และมองหาโอกาสอยู่ตลอดเวลา ผมอยากแนะนำหนังสือเรื่อง "พ่อรวยสอนลูก" เป็นหนังสือที่จะบอกว่าคนรวยเขาคิดยังไงถึงรวยและคนจนคิดอย่างไรถึงจน บางครั้งการที่เราจนหรือรวยอาจจะเป็นเพราะความคิดที่เราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กก็ได้นะครับ ปล. ถ้าคุณ Toad ต้องการคำแนะนำเพิ่มเติม หรือปรึกษาเรื่องอาชีพเสริม PM เข้ามาคุยกันได้นะครับ จากคุณ : charoen_yam - [ 29 ส.ค. 51 09:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ความสุขอยู่ที่ใจ  และการนิยาม และวิถีคิดของแต่ละคน เงิน เป็นพื้นฐานที่สำคัญ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด บางคน รวยล้นฟ้า แต่ก็ยังหาความสุขไม่ได้ คนมีน้อย ก็จะทุกข์แบบ มีน้อย คนมีมาก ก็จะทุกข์ แบบคนมีมาก ลองหันไปมอง คนรอบข้างที่ดูมีน้อยกว่าเรา แล้วคิดว่าทุกคน ทุกข์กว่าเราหรือไม่ แล้วลองมองคนที่ดูมีมากกว่าเรา แล้วคิดว่าทุกคน สุขมากกว่าเราหรือไม่ แน่นอนครับ เราต้องดิ้นรน มันเป็นหน้าที่ แต่ความสำเร็จ ส่วนหนึ่ง ก็เป็นเพราะโชคชะตา พยายามต่อไปครับ ถ้าเราคิดว่าเต็มที่กับชีวิตแล้ว ผลจะเป็นอย่างไร ก็ไม่ต้องไปพะวง เพราะไม่ว่าเราจะรวยล้นฟ้า หรือ ต่ำต้อยติดดิน อีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า เราก็จะต้องจากโลกนี้แล้ว หนี้สิน ทรัพย์สิน ความสุข ความทุกข์ ก็ไม่ได้ติดตัวไปด้วย ขอให้มีกำลังใจ สู้ต่อไป จากคุณ : มีประสบการณ์ - [ 29 ส.ค. 51 09:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณเป็นคนดี ทำดีต่อไป สักวันคุณต้องได้รับสิ่งที่ดีตอบแทน จากคุณ : ปะยาง24ชั่วโมง - [ 29 ส.ค. 51 09:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โดยความเห็นส่วนตัวผมครับ ผมคงแนะนำว่าให้ทำหรือไม่ให้ทำอะไรได้หรอกนะครับ เพราะทุกคน ต่างคนต่างมีสถานการณ์ สิ่งแวดล้อม ต้นทุน และความฝันต่างกัน แต่สิ่งที่จะนำเราไปสู่จุดหมายได้คือความมุ่งมั่นบนพื้นฐานของสิ่งที่เราเป็นอยู่ ณ.ปัจจุบัน ซึ่งอาจเปลี่ยนแปลงได้เสมอ ฟังแล้วอาจจะงงงงนะครับ ผมกำลังกล่าวว่า เราต้องตั้งเป้าหมายของเราก่อนว่าต้องการอะไร ซึ่งนั่นสำคัญที่สุดที่เราต้องทำ เรียงเป็นข้อๆ จากนั้น บนพื้นฐานที่เราเป็น (อายุ คนที่เราต้องรับผิดชอบ ความสามารถส่วนตัว) การตั้งเป้าหมาย ควรเป็นเป้าหมายที่จับต้องๆได้ เริ่มจากทีละนิด ทีละหน่อย แล้วค่อยขยับขยายไปตามสภาพที่เปลี่ยนไปหลังจากบรรลุแล้ว อย่าตั้งไว้สูงเกินไป มันจะทำให้หมดกำลังใจเสียก่อน เช่น อยากมีเงินล้าน ต้องเริ่มตั้งแต่หมื่น แล้วก็เป็นแสน และที่สำคัญ มีเวลากำหนดไว้ด้วยครับ และเทคนิคนี้ใช้ได้กับทุกเรื่องครับ ต้องจัดการความคิดอย่างมีระบบ บางครั้งคนเราเวลามีเรื่องราวมากมายเข้ามาพร้อมๆกัน ถ้าสติไม่ดี เราจะลนลาน อันนั้นก็อยากทำ อันนี้ก็อยากทำ ท้ายสุดไม่สำเร็จเลยสักอย่าง ---> ต้องเรียงลำดับความสำคัญของเป้าหมายของตัวเอง โดยขึ้นกับสภาพปัจจุบันที่เป็นอยู่ จะทำให้เราทำอะไรได้ถูกต้องมากขึ้น ขอฝากข้อคิดที่ผมใช้ติดตัว ติดใจไว้เสมอ คือ ท้อได้แต่อย่าถอย พักได้แต่อย่าหยุด ล้มได้แต่ต้องลุก และต้องทำใจให้เป็นสุขเสมอ โดยเฉพาะกับคนที่รักเรา เละเรารักครับ เป็นอีกหนึ่งแรงใจ ฝากไว้ ณ ที่นี้ครับ จากคุณ : love.dea.nee - [ 29 ส.ค. 51 10:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ก่อนอื่น ขอสรรเสริญ จขกท ที่ช่วยแม่และพี่ ก่อนที่จะหาบ้านให้ตัวเอง ประเสริฐแท้ ค่ะ ท่านถามหาชีวิตที่มีคุณภาพ... อืมมมม  คุณภาพของแต่ละคนก็ต่างกัน คนเราเกิดมา ได้โจทย์ชีวิตที่ต่างกัน บางคนได้โจทย์ง่าย ก็ดำเนินชีวิตได้สะดวกสบาย บางคนเจอโจทย์ยาก กว่าจะฝ่าฟันไปถึงจุดหมายปลายทางที่ตัวเองตั้งเป้าหมายไว้ ก็แสนเหนื่อยยาก  ท่าน จขกท อาจเจอโจทย์ยากนิดนึง แต่คนที่เจอโจทย์ยากกว่าท่านมากยังมี บ้าน คือสถานที่ ที่เราคิดว่า มันเป็นสมบัติของเรา เราใช้สำหรับ นอน พักผ่อน กินอาหาร ใช้ห้องน้ำ ตามกิจกรรมการใช้ชีวิตของคนเรา บางคนอยู่บ้านเล็กๆ ก็บอกว่า สบายดี บางคนอยู่บ้านใหญ่โต ตกแต่งสวยงามก็พึงพอใจมาก บางคนอยู่ห้องเช้า ก็บอกว่า แสนจะสะดวกสบายอิสระเสรี ไม่ต้องมีห่วงอะไร เชื่อว่า ท่าน จขกท จะพบกับทางเดินที่ดี และ ไม่ยอม ก็ไม่แพ้ ด้วยค่ะ จากคุณ : ชบาชมพู - [ 29 ส.ค. 51 10:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ปัญหามีไว้แก้ครับ ทุกคนตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับก็ต้องเจอกับปัญหาทุกๆ วันเสมอครับ ไม่มีใครเลยที่ไม่เคยมีปัญหาในชีวิตครับ เราทุกคน เกิดมา นอกจากจะชดใช้เวรกรรมที่เคยก่อ หรือแนวคิดทางศาสนาอย่างอื่นนั้น เราเกิดมาเพื่อทำประโยชน์ให้คนอื่นด้วยครับ คุณมีปัญหาหลายอย่าง คนเรามีแค่สองมือสองเท้าครับ ดังนั้น "สติ" สำคัญที่สุดครับ จัดลำดับปัญหา ค่อยๆ แก้ไขมันไปทีละอย่าง ปัญหาที่คุณแก้ไขไปได้จะทำให้คุณมีกำลังใจ เลิกใช้ชีวิตแบบ "อยู่ไปวันๆ" การทำใจนั้นทำได้ครับ แต่การทำใจโดยการทิ้งปัญหาไว้ข้างหลัง เอาตัวเองสุขสบายไว้ก่อนนั้น กลับจะเป็นการทำใจให้ทุกข์ ให้ร้อน ให้เครียดมากขึ้นนะครับ เริ่มต้นตั้งแต่วินาทีนี้ครับ กางแผนชีวิตของคุณออกมา ดูปัญหาว่าจะแก้ไขยังไงได้บ้าง ถ้าทำเองไม่ได้ หาผู้ช่วยเลยครับ เชื่อผมสิครับ การทำความดี เมื่อคุณได้เริ่มต้นทำให้ผู้อื่นเห็นถึงความเพียรพยายามของคุณอย่างแท้จริงแล้ว จะต้องมีผู้สนับสนุนและผู้ช่วยทำให้คุณไปถึงฝั่งฝันแน่นอนครับ "เ ก่ ง ไ ม่ ก ลั ว .... แต่กลัวช้า!!" จากคุณ : zylinz - [ 29 ส.ค. 51 10:17:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมอยากให้คุณลองไปหาชีวประวัติของผู้ชายคนนึง ผมจำชื่อเขาไม่ได้แล้วครับ แต่เคยดูผ่าน รายการ ฅ ค้น คน ที่เขาไม่ได้เกิดมามีอวัยวะสมบูรณ์ครบถ้วนเหมือนพวกเรา เขาต่อสู้มาตั้งแต่เด็กๆ ทำอะไรทุกอย่างเอง พยายามที่จะไม่พึ่งใคร แม้แต่พึ่งทางบ้าน ฐานะก็ค่อนข้างยากจน เขาต้องหาเงินมากิน มาเรียน ด้วยการวาดภาพเหมือนด้วย "เท้า" ในตอนค่ำๆ ดึกๆ แถวสะพานพุทธ กว่าจะกลับก็ตีสอง ตีสาม ได้นอนเพียงแค่ไม่ถึง 4-5 ชั่วโมง ก็ต้องตื่นไปเรียน เวลาที่เขาต้องไปวาดภาพเหมือนเพื่อหาเงินใช้ เป็นเวลาที่เราๆ ท่านๆ อีกหลายคน กำลังพักผ่อนนอนหลับ ดูทีวีรายการโปรด หรือบางคนก็กำลังตระเวณราตรี เฮฮาปาร์ตี้กันอยู่เลย มีอีกหลายชีวิตที่ลำบากและโชคร้ายกว่าคุณครับ จากคุณ : zylinz - [ 29 ส.ค. 51 10:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อยากบอกว่า จริงๆ อายุ 40 นี่ ไม่ได้แก่เลยนะ :) แล้วชีวิตหลายคนเริ่มต้นตอนอายุ 40 จริงๆ นะ ดูอย่าง คห. 13 และ คห. 14 และ คห. อื่นๆ และชีวิตจริงที่เราเจอนะ อาจารย์ท่านหนึ่ง สอนมาเกือบ 20 ปี เราเห็นแกลาออกจากการสอนในมหาลัยตอนอายุ 40 นิดๆ ไปทำสิ่งที่แกชอบ เมียก็ไม่เข้าใจนะ แต่ทุกวันนี้แกมีความสุข ดูมีชีวิตชีวากว่าตอนสอนที่ ม.อีก แม้จะต้องสู้รบปรบมือกับเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย พี่ที่เราเคารพมากๆ คนหนึ่ง ก็ลาออกมาทำธุรกิจเล็กๆ ของตัวเองตอน 40 กว่าๆ  ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีเงินเก็บหรืออะไร แกเอา "ความสบายใจ" เข้าว่าครับ ขี้เกียจทะเลาะกับลูกน้อง ขี้เกียจต้องทำรีพอร์ตส่งเจ้านาย เบื่อและเหนื่อย ถ้าตกอยู่สถานการณ์ที่คุณว่า 1. อยู่ตามอัตภาพก็จริง แต่อยากให้คิดบวกเยอะๆ ยิ้มๆ สู้กับชีวิตเยอะๆ บางทีมันก็เป็นแค่บททดสอบช่วงหนึ่งของชีวิตเท่านั้นเอง   เราว่าการดูแลพี่ที่ป่วย แม่ที่ป่วย เป็น "หนี้บุญคุณ" ที่ควรทำอย่างยิ่ง คุณน่าจะภูมิใจและเต็มใจทำให้เต็มที่ไปเลย มีหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลพ่อแม่เลย นี่คุณยังดีที่ได้มีโอกาสตอนที่คุณเอวก็มีชีวิต แม่คุณ พี่คุณก็มีชีวิตอยู่นะ มันดีกว่าที่คุณจะทำบุญ / กงเต็ก/หรือทำอะไรตอนที่พวกเขาไม่อยู่กับคุณแล้วเยอะเลย ...เชื่อเหอะว่าความกตัญญูไม่เคยให้โทษหรือทำให้ใครตกนรกนะ 2. เห็นด้วยว่า หาอะไรทำเสริม ที่ไม่กวนงานประจำ อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่คุณจะได้ไตร่ตรองใคร่ครวญดูว่า จริงๆ แล้ว คุณถนัดอะไร ทำอะไรได้ดี หรือมุ่งมั่นจะทำอะไร นักเขียนที่เริ่มต้นเขียนตอนอายุ 40 กว่าๆ ก็มีเยอะแยะไปนะ คนทำขนมอร่อยๆ หลายคนก็เริ่มต้นจากโฮมเมดนี่แหละ 3. ทำใจ - อันนี้เห็นด้วย แต่เราว่าคุณควรภูมิใจมากกว่า ทำบุญ - คุณทำกุศลที่ยิ่งใหญ่อยู่แล้ว เราว่า ขออย่างเดียว "ใจ" ครับ อยากบอกว่าสิ่งที่คุณทำ "ยิ่งใหญ่" และ "มีคุณค่า" มากๆ นะ ...อย่าตอกย้ำทับถมความทุกข์ของตัวเอง ...อย่าซ้ำเติมด้วยความคิดด้านลบ ...จะทำตัวเองให้หดหู่เศร้าหมองไปทำไม ยิ่งคิดแย่ก็เหมือนยิ่งดิ่งต่ำลงในความมืด ...ทุกอย่างมี สองด้าน ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะมองด้านไหน คิดด้านไหน ...ลองดูซิว่า มีคนที่ไม่มีโอกาสแสดงความกตัญญกตเวทีเหมือนคุณกี่คน ...มีคนที่ประสบปัญหาชีวิตแย่กว่าคุณหลายร้อยเท่าอีกกี่ร้อยคน ...ถ้าคุณผ่านมันไปได้ คุณจะนับถือตัวเองได้จริงๆ แล้วพวกเราก็นับถือคุณอยู่ ...ถ้าใจคุณชนะ ก็ชนะแล้ว... จากคุณ : spymeaw - [ 29 ส.ค. 51 10:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยามใดที่คุณรู้สึกท้อแท้ผมแนะนำให้คุณอ่านประวัติของ"ผู้พันเซนเดอร์ครับ" ตอนอายุ 65 ปี เขาเป็นเหมือนอนุสรณ์แห่งความล้มเหลวที่ยังมีชีวิต แต่ในวัย 85 ปี เขาก็กลายเป็นเศรษฐีพันล้านและมีชื่อเสียงไปทั่วโลก "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน" จากคุณ : linuxnoy (Pisshy) - [ 29 ส.ค. 51 10:41:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ลาออก ไปขายไก่ ทอด หมูทอด สิครับ ตอนเช้าๆขายดี ตอนเที่ยง เย็นก็ขายได้ตลอด กำไรดีครับ ดูทำเลดีๆ เดือนนึง หักค่าใช้จ่าย น่าจะได้แน่ๆ 20000 บาท แต่ก็ต้องเหนื่อยหน่อยนะครับ... จากคุณ : เปลี่ยนฟ้า (intaraburee) - [ 29 ส.ค. 51 10:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขออนุญาตสนับสนุนความเห็นที่ 13  คุณ member no.805 ไม่มีใครแก่เกินเรียน หรือที่เรียกว่า Life-long learning นะครับ เพราะผมมาเริ่มเรียน MBA ก็อายุ 44 ปี และ พึ่งจะรู้ว่าชีวิตนีhนอกจากการเรียนได้ความรู้แล้วยังได้เพื่อนที่หลากหลายอาชีพ ปัจจุบันผมจบ Ph.D. แล้ว และคิดว่าได้ค้นพบสิ่งหลากหลายจากการเรียนรู้นั้น มีคุณค่าทำให้สามารถเข้าใจในเป้าหมายของตนเอง จากคุณ : Arroy Mark (arroy mark) - [ 29 ส.ค. 51 11:02:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอิ๊กๆ รู้สึกอบอุ่น นะครับ จากคุณ : คนเดินถนนกับสายลม - [ 29 ส.ค. 51 11:14:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เราถูกสอนให้หาเงิน คนประสบความสำเร็จ ต้องหาเงินให้ได้เยอะ ๆ เราถูกสอน ให้ต้องมีเป้าหมายในชีวิต แล้วตะเกียกตะกายไปให้ถึง เราถูกสอนให้วางแผน เกษียณแล้ว จะต้องมีเงินพอใช้ ไม่ลำบาก เราเป็นพวกทุนนิยม ดังนั้น ถ้าคิดแบบทุนนิยม ผมว่าเราสู้ได้ อายุ 40 นี่แค่เริ่มต้นชีวิต จะเรียนต่อ mba นวดแผนโบราณอะไร ก็ลองทำไปเลยครับ อย่าให้เหมือนอดีตที่ผ่านมา ได้แต่คิด แต่ไม่เคยลงมือทำจริงจัง โลกนี้มีคนฝันมากไป คนทำน้อยไปจริง ๆ แต่ถ้าสู้แล้ว ไม่รอด ก็คิดว่าเป็นเรื่องบุญกรรมแบบที่คุณว่า ทำบุญ ทำทาน ทำใจ ไปก็อยู่ได้ครับ ไม่มีเงิน เราก็ตาย หาเงินได้มาก ไม่ได้แปลว่าเราจะเป็นอมตะนี่ครับ บางทีชีวิตมันก็มีหนทางของมันเอง ปล่อยมันไปตามสายลมบ้าง อย่าแบกมันมากไปเลยครับ จากคุณ : lolo (lolo) - [ 29 ส.ค. 51 11:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มีคนแนะนำสิ่งดีๆมากมายแล้ว มุกเอาดอกไม้มาให้กำลังใจละกันค่ะ สู้ๆ นะคะ... จากคุณ : มุกวาริน - [ 29 ส.ค. 51 12:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หาอาชีพเสริมครับ เป็นกำลังใจให้อีกคน จากคุณ : bigzaa - [ 29 ส.ค. 51 12:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วยกับ คห.26 ครับ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปเพราะเราถูกสอนให้ยึดติดในสิ่งต่าง ๆ มาตั้งแต่เกิด และเราย่อมต้องกระทำเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เรายึดติด เราต้อง ดูหล่อ ดูสวย ดูรวย ดูฉลาด บ่อยครั้งเราก็มองตัวเองผ่านสายตาคนอื่นมากเกินไป ตั้งแต่เกิดมา ทุกคนก็เหมือนถูกสั่งให้วิ่ง เรารู้ว่ามันเหนื่อย อยากจะขอหยุดพักเสียบ้าง แต่ก็ไม่สามารถหยุดได้เลย เราก็ยังคงวิ่งต่อไปจนวันตาย ผมว่า สิ่งที่อยู่ลึก ๆ ในใจของทุกคน จริง ๆ แล้ว คือ คำถามที่ว่า เราเกิดมาไม ทำไมถึงมีเรา ก่อนหน้านี้มีเรามั๊ย ทำไมถึงมีสิ่งต่าง ๆ อยู่ .. คำตอบเดียวที่เราตั้งใจจะค้นหา คือ ความแท้จริง อันเป็นกฎของสรรพสิ่ง กฎเดียวที่อธิบายได้ทุกอย่าง .. การค้นหาคำตอบดังกล่าว คือหน้าที่หลักหน้าที่เดียวของเรา แม้การเกิดมาของเรา อาจจะทำให้เราผ่านอะไรมาต่างกัน แต่ท้ายที่สุดแล้วในระยะยาว เมื่อถึงเวลาเหมาะสม เราทุกคนจะถูกโน้มน้าวโดยธรรมชาติให้คิดถึงเรื่องนี้ .. มันเป็นสันชาตญาณที่ฝังอยู่ในจิตของเรา ฝังอยู่ใน DNA ของเรา จริง ๆ แล้ว สิ่งต่าง ๆ อาจจะไม่มีอยู่จริง แม้แต่เวลาก็อาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้ มันอาจเป็นแค่ปรากฎการณ์ทับซ้อนของมิติที่หลอกเราว่าสิ่งต่าง ๆ มีจริง นีล บอร์ นักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบล บิดาแห่งทฤษฎีควอนตัม ยังเคยกล่าวว่า สิ่งต่าง ๆ ไม่มีอยู่จริง จนกว่าเราจะไปสังเหตุหามัน ..สิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นเพราะจิตใจของมนุษย์สร้างมันขึ้นมาทั้งหมด บางทีแล้วในมิติของเรา ทุกสิ่งอาจเป็นแค่ภาพลวงตา เพียงแต่มันอาจเป็นภาพลวงตาที่ดูเหมือนจริงเท่านั้นเอง เอ๊... ตกลงผมพล่ามเรื่องอะไรเนี่ย คิดซะว่าฟังคนบ้าอ่านเอาฮาละกันครับ 555 ? เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : smurfy - [ 29 ส.ค. 51 12:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ทำบุญให้ทานบ้างครับ ไม่ต้องมาก ตามกำลัง แล้วค่อยๆตั้งสติหาลู่ทางไป อย่างตอนนี้ ให้เขียนรายรับ รายจ่ายทั้งหมด แล้วประเมินว่าเงินไปลงตรงไหนมาก ตรงไหนน้อย รายจ่ายที่มากน่าจะมาจากการป่วย  สามารถลดลงโดยใช้สวัสดิการรัฐได้หรือไม่ บัตร 30 บาท ใช้ได้หรือไม่ ประมาณนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 51 16:23:36 จากคุณ : ป้อม (Bgate) - [ 29 ส.ค. 51 16:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความเห็น และกำลังใจครับ บางทีก็ท้อนะครับ เป็นห่วงแม่เขานะครับ เข่าไม่ค่อยดี แล้วยังต้องดูแลพี่ ชาย   คือเขาไตวายแบบฉับพลันนะครับ ค่าใช้จ่ายเยอะมาก ปกติผมไม่มีหนี้ หรอกครับในชีวิต  เก็บเงินได้มากแค่ไหน จะสักสี่แสน ห้าแสนก็หมดครับ และก็เริ่มติดลบแล้วนะครับ  เพราะนอกจากฟอกไต ก็ยังมีค่าใช้จ่ายอื่น อีกมากทีเดียว   ตอนนี้เลยดูเหมือนไม่ค่อยเห็นอนาคตตัวเองเท่าไร   แต่ก็ต้องให้ความสำคัญกับสิ่งที่เป็นอยู่ปัจจุบันไปก่อน   ก็ยังดีนะครับเพราะ ก็ยังมีเพื่อนๆ แม่เขาช่วยเรื่องเงินบ้าง  ส่วนผมก็เคยศึกษาวิชาดูหมอมาบ้าง ก็ได้ดูให้พนักในแบงค์ ก็ไม่ได้คิดเงินอะไร  บางคนเขาก็ให้ร้อยสองร้อย ก็เอาไปทำบุญทั้งนั้นหล่ะครับ   ปกติก็ศึกษาธรรมะ แล้วทำบุญประจำอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยเครียด แต่ตอนหลังชักมีหนี้ เลยเครียดนิดหน่อยนะครับ ปกติวันหยุดงานก็จะไปปล่อยปลา ที่ธรรมศาสตร์ แล้วใส่บาตรตรงวัดมหาธาตุ  ก็ทำมานานแล้ว  แล้วบางทีก็พาพี่ชาย กับแม่ ไปทำบุญปล่อยปลา อยู่บ้าง   ตอนหลัง เขาไม่ค่อยไหว  ไปไหนก็ไม่มีแรง ดีที่แม่ยังพอแข็งแรง ช่วยดูแลเขาได้  ส่วนผม วันหยุดก็ออกแต่เช้ามาปล่อยปลา ใส่บาตรนี่แหละครับ  แล้วก็ไปเรียนวิชาดูหมดต่อที่วัดไตรมิตร    อาทิตย์หรือเว้นอาทิตย์ ก็จะพาเขาไปแม่กลองบ้านเกิดแม่  รู้สึกแม่เขาก็มีความสุขเพราะเป็นบ้านเกิด  พี่ชายก็ไปด้วย  ก็พากันไหว้หลวงพ่อบ้านแหลม  ก็จะไปกันบ่อยเหมือนกัน  อย่างน้อยต้องมีเดือนละครั้งหละครับ กำลังคิดวางแผนต่อจากนี้จะยังไงดีเท่านั้น  เพราะเวลา 2 - 3 ปีนี้ผมก็ต้อง เน้นอะไรเพิ่มสักอย่าง คือวิชาหมอดูเอาให้กระจ่าง  หรือจะต่อโท เผื่อมีโอกาสทางการงาน แต่อายุไม่น้อยแล้ว  การแข่งขันก็มาก ดังนั้นเวลาที่เหลือ  ก็ต้องวางแผนให้ดีนิดหนึ่ง   บางท่านอาจงง ว่าผมไปเรียนวิชาหมอดูทำไม   คือปกติผมสนใจชอบศึกษา ธรรมะมาแต่อายุยังน้อย  คิดจะบวชเรียนเอาดีทางพระตั้งแต่จบปวส.ที่ อุเทนถวายแล้วหล่ะครับ   แต่ที่บ้านลำบาก เลยตัดใจไม่ได้ ต้องช่วยที่บ้านก่อน  แบ่งเบาภาระแม่ก่อน แต่ช่วงทำงานก็ทำบุญ ปล่อยปลามาตลอดนะครับ     และก็ไปวัดอัมพวัน ทุกปี  ทีแรกคาดหวังว่าพี่ชายจะได้ดูแลแม่ ส่วนผมบั้นปลายจะไปบวช แต่ก็กลับตาลปัด  ทั้งที่พี่ชายก็แข้งแรงดี ไม่ได้เป็นเบาหวานความดันอะไรเลย  อยู่ดีๆ ก็ไตวาย  ก็เลยดูเหมือน ตั้งตัวทำใจไม่ค่อยทันนะครับ  แล้วเขาก็เบิกอะไรไม่ได้ด้วย นะครับเพราะ ไม่มีประกันสังคม ขอบคุณน้ำใจทุกท่านด้วยครับ : > จากคุณ : Toad - [ 29 ส.ค. 51 19:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะวิชาชีพอย่าไปเรียนนวดเลยค่ะเรียนตัดผมชายดีใหมได้เงินเร็วและไม่เหนื่อยเหมือนนวดส่วนเรื่องการเรียนต่อไม่กล้าแนะนำเพราะส่วนตัวก็มีความรู้แค่ป.6 แต่ยังทำมาหากินได้มีเงินหลักล้านค่ะเพราะมุมมองดิฉันคิดว่าเรียนมากเรียนน้อยมันอยู่ที่ว่าเราทำงานขยันหมั่นเพียรมีได้ค่ะเงิน ไม่มีความจนในหมู่คนขยันค่ะ จากคุณ : แม่ลูกชายสาม (chuaykongma) - [ 29 ส.ค. 51 20:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ ๆ นะครับพี่ ^__^ จากคุณ : halfofw - [ 30 ส.ค. 51 02:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 34 "อยู่ดีๆ ก็ไตวาย  ก็เลยดูเหมือน ตั้งตัวทำใจไม่ค่อยทันนะครับ  แล้วเขาก็เบิกอะไรไม่ได้ด้วย นะครับเพราะ ไม่มีประกันสังคม" ไปทำบัตรทอง 30 บาท รักษาทุกโรครึยังคะ จากคุณ : member no.805 - [ 30 ส.ค. 51 11:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เคยมีคนกล่าวไว้ว่า "ทุกอย่าง สำเร็จด้วยใจ" ผมเชื่อเหมือน คุณluckydog2 #7 นะครับ : ) ไม่ยอมก็ไม่แพ้ครับ ... บุญรักษาครับ : ) จากคุณ : Bother Boy ! - [ 30 ส.ค. 51 12:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แวะมาอ่านครับ ปกติไม่ค่อยจะตอบ แต่ก็เข้ามาเชียร์ครับ ผมก็ยังดิ้นรน เหมือนกันครับ -..-* จากคุณ : mjhphoto - [ 30 ส.ค. 51 18:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 บัตรทองเพิ่งไปทำมา ระบุว่า ฟอกไตเบิกไม่ได้ ขอเป็นกำลังใจคุณจขกท. ผู้กตัญญูย่อมไม่ตกอับ เราเห็นมาหลายคนแล้วนะ บางคนก็ไม่ดีกับผู้อื่น แต่รักแม่ ดูแลแม่ แม้เจออุปสรรค ประมาณดวงตกสุดๆ ยังอยู่ได้ ไม่ย่ำแย่จนหมดทาง ตัวคุณทำบุญทำทาน ปฏิบัติธรรม วันนึงย่อมพบทางเจริญ อย่าเพิ่มหมดใจนะ จากคุณ : SET Battle - [ 30 ส.ค. 51 23:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สู้ครับ บอกได้คำเดียว ท้อได้แต่อย่าถอย ผมเข้าใจครับ คุณน่าจะมีเป้าหมายที่จะทำโดยส่วนตัว และมีความเชื่อว่ามันเป็นไปได้ แต่คนที่แวดล้อม อาจจะไม่มีใครให้กำลังใจคุณเลย แต่เขาเหล่านั้นก็ไม่ผิดหรอกครับ ทุกคนล้วนหวังดีและแนะนำไปตามกำลังปัญญาของแต่ละคนแล้ว ผมคงไม่มีอะไร จะแนะนำ ผมคงไม่ต่างจากคุณนักแต่อายุผมอ่อนกว่าคุณ 8 ปี ผมก็มีเป้าหมายของผม ซึ่งไม่มีใครเคยเห็นด้วยเลย แม้แต่คนเดียว(ยกเว้นเมียผม) ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง พ่อแม่ อาจารย์ เพื่อน หากดูทั่วไปก็ เหมือนผมดันทุรัง แต่ผมก็แยกออกว่า อะไรคือ ฝัน อะไรคือเป้าหมายที่เป็นไปได้ คนเราเกิดมาครั้งเดียวครับ สู้ครับ เราต้องสู้ เราจะไม่ยอมแพ้อุปสรรค์ใดๆ เราจะไม่หนีปัญหา สู้ครับ สู้ ผมเชื่อว่า คุณมีเป้าหมายแน่ เนื่องด้วยอายุ ลองทบทวนมันอีกที หากมันเป็นไปได้ในความคิดเรา(บนฐานความเป็นจริง) วางแผนและหาหนทางไปสู่มันให้ได้ครับ จากคุณ : ช้างทมิฬ - [ 31 ส.ค. 51 20:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ทำดีมันต้องได้ดีแน่ๆครับ จากคุณ : ตาชิโบ - [ 2 ก.ย. 51 11:34:26 ]