PANTIP.COM : I6940078 === ผมว่าตั้งกระทู้โหวตเลยดีกว่า ให้ดีน่าไปทุกห้องด้วย === []

ความคิดเห็นที่ 49

ตัวอย่างอารยะขัดขืน ที่ได้รับการยอมรับ

กรณีแรก ในสมัยที่อินเดียยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษอยู่นั้น มีกฎหมายบังคับให้การผลิต และขายเกลือ ที่คนอินเดียบริโภคกันทั้งประเทศ กระทำได้เฉพาะรัฐบาลอังกฤษเท่านั้น หากผู้ใดฝ่าฝืนบังอาจผลิต หรือค้าขายเกลือมีโทษอาญาถึงติดคุกทีเดียว

รายได้จากการผูกขาดผลิต และค้าขายเกลือเป็นแหล่งรายได้ของอังกฤษในการดูแลปกครองอินเดีย ในขณะเดียวกันก็สูบทรัพยากรของอินเดีย ไปให้ประเทศแม่ใช้ ถึงแม้คนอินเดียยากจนจำนวนมากที่อยู่ชายฝั่งทะเล สามารถผลิตเกลือเพื่อบริโภคเองได้ ก็จำต้องเสียเงินซื้อเกลือจากรัฐบาลอังกฤษ

มหาตมะคานธี ผู้นำในการต่อสู้เพื่อเอกราชของอินเดีย และคนอินเดียขุ่นใจในเรื่องนี้มานาน และเห็นหนทางที่จะโค่นอำนาจ ที่ครอบงำอาณานิคมอินเดีย

ในวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ.1930 มหาตมะคานธีก็เริ่มเดินเท้าออกจาก Sabarmati กับผู้ร่วมเดินทาง 78 คน ไปยัง Dandi ซึ่งอยู่ริมฝั่งทะเลไกลออกไป 240 ไมล์ เมื่อผ่านเมืองใดก็มีคนนับพันเดินตามไปด้วยจนเป็นขบวนยาวไม่ต่ำกว่า 2 ไมล์

เมื่อถึงที่หมายในเวลา 23 วัน มหาตมะคานธีก็กระทำสิ่งที่เรียกว่า "อารยะขัดขืน" ทันที

มหาตมะคานธี ขุดดินที่เต็มไปด้วยเกลือลงต้มในน้ำทะเลเพื่อผลิตเกลือ ซึ่งเป็นการกระทำที่คนอินเดียทุกคน ถูกห้ามมายาวนาน ผู้เดินตามนับพันคนก็เลียนแบบช่วยกันผลิตเกลืออย่างท้าทายกฎหมาย

ข่าวการกระทำที่เป็น "อารยะขัดขืน" ของมหาตมะคานธี ถูกแพร่หลายออกไปทั่วโลก ในขณะเดียวกันกับที่คนอินเดียทั้งประเทศ เลียนแบบ ผลิตและขายเกลือกันอย่างไม่กลัวกฎหมาย ในที่สุดมหาตมะคานธีถูกจับ พร้อมกับคนนับหมื่นทั่วประเทศ แต่ยิ่งถูกจับก็ยิ่งเป็นที่ขบขันแก่ชาวโลกเพราะข้อหาคือการผลิตเกลือเพื่อเอาไว้ใช้ในครัวเรือน

"อารยะขัดขืน" โดยสันติวิธีของมหาตมะคานธีในเรื่องเกลือที่มีชื่อเรียกว่า The Salt March ครั้งนี้ เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของประวัติศาสตร์การต่อสู้เพื่ออิสรภาพของอินเดีย เพราะเมื่อถูกปล่อยออกมาแล้ว มหาตมะคานธีก็เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางทั้งในและต่างประเทศ ปลุกคนอินเดียทั่วประเทศให้ตื่นขึ้น ร่วมขบวนการกู้ชาติจนสำเร็จในที่สุดในปี ค.ศ.1947

กรณีที่สอง คือขบวนการต่อสู้เพื่อสิทธิความเท่าเทียมกันของคนผิวดำในสหรัฐอเมริกา (เดิมเรียกว่า Negros ซึ่งถือเป็นคำดูถูก ต่อมาเปลี่ยนเป็น Black Americans ปัจจุบันเป็น African Americans) ที่เรียกว่า Civil Rights Movement ระหว่าง ค.ศ.1955-1968

ก่อนหน้าการต่อสู้เพื่อความเท่าเทียมกันนี้ คนผิวดำและผิวขาวต้องแยกห้องน้ำกันใช้ ร้านอาหาร โรงเรียน โรงพยาบาล รถเมล์ แหล่งที่อยู่อาศัย ก็แยกกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐทางใต้ที่คนผิวดำเคยเป็นทาสเก็บฝ้าย ทำงานรับใช้ในบ้าน ทำงานในฟาร์ม ฯลฯ มาก่อน

คนอเมริกันผิวขาวส่วนหนึ่งไม่พอใจการแบ่งแยกดังกล่าว แต่อีกส่วนหนึ่งรังเกียจผิวและต่อต้านกฎหมาย ที่ออกมาบังคับให้เลิกการแบ่งแยก การต่อสู้เพื่อความเท่าเทียมกันโดยใช้กฎหมาย กระทำตั้งแต่กลางทศวรรษ 1950 จนได้รับชัยชนะด้วยการออกกฎหมาย Voting Rights Act of 1965 และ Civil Rights Act of 1968

ในช่วงก่อนหน้าที่กฎหมายจะออกมา มีคนผิวดำจำนวนมากที่ใช้ "อารยะขัดขืน" ต่อสู้ความไม่เป็นธรรม ขอเล่าบางเหตุการณ์ดังต่อไปนี้

ในปี 1955 Rosa Parks หญิงผิวดำโดยสารรถเมล์ปฏิเสธที่จะลุกขึ้นให้ที่นั่งแก่คนขาวตามที่กฎหมายท้องถิ่นกำหนด ในกรณีที่อนุญาตให้นั่งรถเมล์ร่วมกัน เธอถูกจับขึ้นศาลและถูกตัดสินจำคุก

เมื่อคดีถึงหูกลุ่มเพื่อนสีผิวเดียวกัน ผู้นำ 50 คนก็รวมตัวกันบอยคอตรถเมล์ (ดังที่มีชื่อว่า Montgomery Bus Boycott) เพื่อประท้วงการบังคับที่แตกต่างกันของคนละสีผิวในการขึ้นรถเมล์ ต่อสู้อยู่กว่า 1 ปี ท้องถิ่นก็จำต้องยกเลิกกฎหมาย

เมื่อกรณีนี้ทราบกันไปทั่วก็สร้างแรงกดดันอย่างมากแก่ท้องถิ่นอื่นที่ยังมีกฎหมายเช่นนี้อยู่

อีกกรณีหนึ่งคือนักเรียนผิวดำในหลายรัฐได้ใช้วิธี "sit in" กล่าวคือ พากันมานั่งหน้าเคาน์เตอร์ขายอาหารกลางวัน ในร้านที่ปฏิเสธการรวมกันใช้สถานที่ของผิวขาวและดำ พวก "sit in" เหล่านี้จะแต่งตัวสุภาพ เข้าไปนั่งในทุกที่นั่งหน้าเคาน์เตอร์ขายอาหาร โดยผลัดเปลี่ยนเวียนกันเข้าไปนั่งจนไม่มีที่นั่งว่างให้คนอื่นเลย จนร้านทำธุรกิจไม่ได้

นักศึกษาผิวดำและผิวขาวจำนวนมากที่เห็นใจ ก็พากันเลียนแบบวิธีการ "sit in" จนกระจายไปทั่วรัฐทางใต้ และระบาดไปถึงสวนสาธารณะ ชายทะเล ห้องสมุด โรงหนัง พิพิธภัณฑ์ และสถานที่สาธารณะต่างๆ ด้วย เมื่อถูกจับ นักศึกษาเหล่านี้ก็ไม่ยอมประกัน ต้องการติดคุกเพื่อให้เป็นข่าวและสร้างภาระแก่ผู้ดูแลคุกในเรื่องพื้นที่และอาหาร

ตัวอย่างของ "ขัดขืนอารยะ" ข้างต้น ล้วนเกี่ยวพันการปฏิเสธที่จะกระทำตามกฎหมายที่คิดว่าไม่ถูกต้องหรือขาดจริยธรรม หรือเรียกร้อง หรือบังคับรัฐบาล หรือผู้มีอำนาจให้กระทำบางอย่างด้วยสันติวิธี

มหาตมะคานธี ให้การต่อศาลว่า "..การที่ข้าฯ มิได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าหน้าที่นั้น มิใช่เพราะข้าฯ ไม่เคารพกฎหมายบ้านเมือง แต่เป็นเพราะข้าฯ ต้องการปฏิบัติตามคำสั่งที่สูงยิ่งไปกว่านั้น นั่นคือคำสั่งแห่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของข้าฯ เอง..."

กฎหมายที่ออกโดยตัวแทนของประชาชนนั้น บางครั้งก็อาจขัดแย้งกับความต้องการของประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป็นระบบการเมืองที่ทุพพลภาพออกกฎหมายโดยไม่ฟังเสียงของประชาชน ตามแนวคิดของ "อารยะขัดขืน" ประชาชนมีสิทธิโดยชอบธรรมที่จะไม่ปฏิบัติตามกฎหมายนั้นโดยสันติวิธี แต่ต้องหลีกเลี่ยงการบีบบังคับขู่เข็ญด้วยกำลัง เพื่อให้รัฐกระทำตามความต้องการของตน

การต่อต้านคำสั่งหรือกฎหมายที่คิดว่าไม่เป็นธรรมนี้ มีเป้าหมายอยู่ที่การสื่อสารให้สังคมรับทราบ ปัญหาความเดือดร้อน และความอยุติธรรม โดยผู้ต่อต้านยินยอมรับการลงโทษอันอาจเกิดขึ้นตามกฎหมาย ซึ่งจะก่อให้เกิดผลกระทบที่ไม่เป็นผลดี ต่อผู้มีอำนาจอย่างกว้างไกล

"อารยะขัดขืน" เป็นที่รู้จักกันทั่วโลกและใช้กันอย่างกว้างขวางในแอฟริกาใต้เพื่อต่อสู้การแบ่งแยกผิว และถูกใช้ในสแกนดิเนเวียในการต่อต้านการยึดครองของนาซีในสงครามโลกครั้งที่สอง

"ยายไฮ" แชมเปี้ยนของผม ผู้ต่อสู้เพื่อความถูกต้องเมื่อที่นาถูกเวนคืนไปอย่าง อยุติธรรม การขึ้นไปนั่งนอนอยู่บนยอดไม้หลายครั้งหลายหน เป็นเวลายาวนานเพื่อประท้วง ถือเป็น "อารยะขัดขืน" ขนานแท้ (โดยยายไม่ต้องอ่านข้อเขียนของ Thoreau ที่เขียนไว้ตั้งแต่ ค.ศ.1849) ในบางช่วงเวลาอาจถูกจับ ในข้อหาก่อความไม่สงบเรียบร้อยได้ เช่นเดียวกับ นายนรินทร์ กลึง หรือ นรินทร์ ภาษิต ในสมัยรัชการที่ 5 และ รองศาสตราจารย์ ดร.ไชยันต์ ไชยพร รายล่าสุด

สรุป ง่าย ๆ เลย อายะขัดขืน คือการขัดขืนไม่ยอมรับอำนาจรัฐ แต่ไม่ปฏิเสธการใช้อำนาจทางตุลาการ
นั่นคือ รู้ว่าทำผิด ฝ่าฝืนต่อกฎระเบียบแห่งรัฐ แต่ก็เลือกที่จะทำ และยินยอมที่จะได้รับโทษตามกระบวนการ

ตอนนี้ อ้ายพวกที่โดนหมายจับอยู่ในทำเนียบนั่นน่ะ มันทำแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งนึง เมื่อไรมันทำ ค่อยมาเรียกว่า อารยะขัดขืนนะ

อ้อ...แล้วที่อ้างว่า
"ตำรวจได้ขอหมายจับจากศาลโดยไม่มีการนำสืบความจากพวกของพันธมิตร และการตั้งข้อหากบฎเป็นเรื่องที่เกินจริงและรับไม่ได้"

นั้นน่ะ ได้ศึกษากฎหมายมาเท่าไรแล้ว เข้าใจขั้นตอนของการขอออกหมายจับแค่ไหน
ถ้ายังไม่รู้เรื่อง ไม่เคยศึกษา ก็ควรจะหาเวลาไปศึกษาหาความรู้ซะก่อนนะ อย่าสักแต่ฟังเค้าล้างสมอง
แล้วท่องจำเอามาพูด

อ้อ...เกือบลืม บทความข้างบนน่ะ ไป copy มาจาก http://www.nidambe11.net/ekonomiz/2006q2/2006april14p10.htm นะ ให้เครดิตเค้าไว้หน่อย

จากคุณ : แมลงเม่าทนไฟ - [ 30 ส.ค. 51 15:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 50

เอาหล่ะหลังจากนั่งอ่านมาทั้งหมด ผมมีความเห็นว่า

ที่บ้านผมก็มีเคเบิลช่อง ASTV เหมือนกันครับ ดูบ้างที่ได้ยินบ่อยๆคือ ด่าขึ้น อ้าย เฮีย สาด อีกสาระพัด ไม่เห็น นักวิชาการที่จบปริญญาเอก จากเมืองนอกหรือที่เจ๋งๆ ท่านใด ออกมาให้ความคิดเห็นว่าเป็นการปลูกฝังพฤติกรรมที่ไม่ดีแก่เยาวชน และสื่อควรทำตัวเป็นกลาง ASTV ก็ไม่ได้ทำตัวเป็นกลาง ตัวเองก็ไม่ดี จะว่าคนอื่นหัดตักน้ำชะโงกดูเงาตัวเองหน่อย ดร.ทั้งหลายก็เหมือนกัน ASTV ใช้คำพูดไม่เหมาะสมทำไมคุณไม่ออกมาต่อว่าบ้าง นายกพูดจาเกรียวกราดแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยขึ้น คำหยาบเหมือนพันธมิตร

แปลกที่ดร.หลายๆคนก็เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย คุณก็รู้ว่าคำด่าหยาบคายแบบนี้ไม่เหมาะสม ใครๆก็รู้ คุณมีลูกคุณเคยสอนลูกพูดมรึงกรูป่าวล่ะ แต่ไม่เห็นมีใครออกมาต่อว่าพันธมิตรเลยว่าใช้คำพูดไม่เหมาะสมเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่เยาวชนส่วนเรื่องธรรมญาตรานั้นศาลได้เคยตัดสินแล้วว่ามันไม่ใช่พระสงฆ์ แต่หลายคนที่ไม่รู้ก็ยังให้การสนับสนุนแล้วพระสงฆ์ที่ดีควรจะบอกให้สงบ ไม่ใช้อารมณ์เข้าหากัน ไม่ใช่ไปชุมนุมกับเค้า ลองนึกถึงคำที่พระพุทธเจ้าสอนดู ว่าจริงไหม แล้วคนที่ให้การสนับสนุนคนที่แต่งกายเลียนแบบพระนั้นถูกแล้วหรอ

สว.ที่ขึ้นไปบนเวทีพันธมิตร บอกสนับสนุนนั้น ลองดูให้ดีๆ แต่ละคนนั้นมาจากไหน ส่วนใหญ่ก็มาจากการสรรหาทั้งนั้น แล้วใครสรรหาล่ะ เอ..นึกต่อไป ก็สมัยพวกคณะปฏิวัติไง แล้วใครร่างรัฐธรรมนูญนี้หว่า ก็สสร. แล้วสสร.มายังไง ก็พวกคณะปฏิวัติอีกแล้วใช่ไหม ตุลาการตัดสินยึดตามอะไรรัฐธรรมนูญใช่ไหม แล้วมันจะถูกได้อย่างไร ทุกอย่างมันเกิดจากการปฏิวัติทั้งนั้น ที่แย่อยู่อย่างนี้ อ่าวแล้วทำไมตอนปฏิวัติ ดร.เก่งทั้งหลายหายหัวไปไหนหว่า ...

เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กผมก็ชอบนะ จำลอง แต่โตมา เริ่มชักไม่แน่ใจ พอเดี๋ยวนี้ชัดเลย ใครทำบ้านเมืองวุ่นวาย ลองไปเปิดหนังสือประวัติศาสตร์เก่าๆดู จำลองนี่หล่ะ กับ พล.อ. พันรพ ปิ่นมณี และพวกทหารก็เคยทำการปฏิวัติมาแล้วเมื่อสมัยก่อน เค้าเรียกการฏิวัติครั้งนั้นว่า กบฏเมษา-ฮาวาย อีกฝ่ายก็คือ พล.อ.เปรม ติณสูรานนท์ แต่ไม่สำเร็จ พอไม่สำเร็จก็ทำไง ก็หนีไปเมืองนอก สันดานเดิมๆ

แล้วก็ชอบอ้างรักพ่อต้องออกมาชุมนุม แนวนี้ประจำไม่เชื่อถ้าบ้านไหนมีASTV ลองเปิดดูได้ มันถูกแล้วหรอ ในหลวงไม่เคยมีพระราชดำรัสว่า ขอให้ทุกคนออกไปประท้วงเลย มีแต่บอกให้สามัคคีกัน กีร้อยครั้งแล้วก็ไม่รู้

ทำไมไม่เห็นมีใครบอกว่าตำรวจโดนบีบเลย ลองนึกเป็นบ้านเรา โจรเข้ามาในบ้านแต่ไม่มีสิทธิไล่มันถูกหรอไง บอกดีๆแล้วไม่ไปห้ามใช้กำลังนะ ทำไมนักวิชาการไม่ออกมาบอกว่า ปิดทำเนียบผิดพันธมิตรควรกลับไปซะ มีแต่บอกว่าพันธมิตรโดนบีบให้ต้องทำแบบนี้ เห็นใจ แล้วเด็กๆโตมาจะโตด้วยความคิดยังไง ไม่พอใจก็รวมตัวกันไปปิดล้อมซะ เลือกตั้งไม่ได้ดังใจก็ปิดล้อม คุณกำลังสร้างค่านิยมอะไรให้เยาวชน

จากคุณ : Tanaphon_P - [ 30 ส.ค. 51 17:19:14 ]