ความคิดเห็นที่ 1 ปัญหาเมื่อปี 40 นั้นเป็นปัญหาที่เกิดภายในประเทศไทย แต่ไม่กระทบต่อเศรษฐกิจโลกอย่างรุนแรงแม้ว่าจะส่งผลต่อประเทศในภูมิภาคอย่างอินโดฯ เกาหลี มาเลย์ รวมไปถึงรัสเซียและละตินอเมริกา แต่เศรษฐกิจสหรัฐและยุโรปได้รับผลกระทบไม่มากนัก เหตุผลที่ปัญหาเศรษฐกิจไทยแพร่เชื้อไปยังภูมิภาคนั้นส่วนหนึ่งเป็นเรื่องความเชื่อมั่นหรือจิตวิทยา อีกเหตุผลคือ ทั้งไทย อินโดฯ เกาหลี มาเลย์ฯ จริงๆ แล้วสะสมรากเหง้าของปัญหาบางอย่างร่วมกันอยู่ เช่น การลงทุนมากเกินไป ฟองสบู่ในธุรกิจอสังหาฯ เมื่อไทยเกิดวิกฤติก็เลยทำให้เกิดความเชื่อว่าประเทศที่มีโครงสร้างปัญหาคล้ายๆ ไทยก็จะเกิดปัญหาตามมาด้วย จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อย่างไรก็ตาม เราผ่านวิกฤติปี 40-41 ได้โดยใช้เวลาประมาณ 3 ปีนั้นก็ถือว่าเร็วพอสมควร ส่วนหนึ่งก็เพราะว่าเศรษฐกิจประเทศใหญ่ๆ คือ สหรัฐ และเศรษฐกิจโลกช่วงนั้นยังดีพอสมควร จึงทำให้พอไทยเข้า IMF และเศรษฐกิจเริ่มมีสัญญาณของการผ่านจุดต่ำสุดและฟื้นตัว มีแนวทางการแก้ปัญหาที่ก็นับว่ามีข้อดีมากกว่าข้อเสีย โดยเฉพาะเรื่องการจัดการบริหารหนี้เสียสถาบันการเงินที่ผมถือว่าทำได้ดีภายใต้วัฒนธรรมและบริบทของสังคมไทย แม้ว่าจะมีเสียงวิจารณ์ตามหลังก็ตามแต่ผมก็ให้เครดิตคนทำงานเรื่องนี้พอสมควรครับ คือ รมต. คลังในยุคนั้นๆ คือ คุณธารินทร์ นิมมานเหมินท์ และ ดร. สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รวมถึงบทบาทของกองทุนฟื้นฟูฯ หลังจากนั้นก็มีเม็ดเงินจากต่างประเทศเข้ามาลงทุนทั้งการเข้าซื้อกิจการและการลงทุนในตลาดหุ้น จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปัญหาตอนปี 40-41 นั้นรุนแรงมากทีเดียวครับ ประชาชนมีความไม่เชื่อมั่นในสถาบันการเงิน และได้แห่ไปถอนเงินจากธนาคารขนาดเล็ก-กลาง และบ. เงินทุน ทำให้ธนาคารขนาดเล็กและบ. เงินทุนขาดสภาพคล่องทางการเงิน และท้ายสุดทางการต้องเข้ามาแทรกแซงด้วยการปิดกิจการสถาบันการเงิน 58 แห่งและรัฐเข้ามาเป็นเจ้าของ สุดท้ายสถาบันการเงิน 56 จาก 58 แห่งทึ่ถูกปิดก็ถูกลดทุน และมีเพียง 2 แห่งที่รอดออกมาได้คือ KK และ ACL ครับ หลังจากที่เราเข้า IMF แล้วก็ได้ดำเนินนโยบายดอกเบี้ยสูงเพื่อลดเงินเฟ้อ ชะลอเศรษฐกิจเพื่อให้ดุลการค้าเป็นบวก ดอกเบี้ยเงินกู้ตอนนั้นพุ่งขึ้นไปสูงถึง 18-19% ในปี 41 ทำให้เศรษฐกิจปี 41 หดตัวอย่างรุนแรง GDP ติดลบครั้งแรกตั้งแต่ปี 2530 เป็นต้นมา นอกจากนี้ บริษัทขนาดใหญ่จำนวนมากที่มีเงินกู้จากต่างประเทศก็ประสบผลขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยนในปี 40 และ 41 ส่งผลให้มีบริษัทจำนวนมากมีผลการดำเนินงานที่ขาดทุน ไม่สามารถจ่ายปันผลได้ และยิ่งไปกว่านั้นหลายบริษัทประสบกับมูลค่าหนี้สินที่เป็นเงินบาทที่เพิ่มขึ้นมากและไม่สามารถชำระคืนหนี้และดอกเบี้ยได้ และมีส่วนของผู้ถือหุ้นติดลบ ทำให้บริษัทจำนวนประมาณ 10-15% ของบริษัทจดทะเบียนต้องถูกห้ามการซื้อขายเพื่อเข้าแผนฟื้นฟูกิจการ ไม่เว้นแม่แต่หุ้นชั้นดีในปัจจุบันอย่าง BH ก็เข้าแผนฟื้นฟูกับเขาด้วยเช่นกันครับ จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดังนั้นเราจะเห็นว่า GDP ในปี 40 เติบโตน้อยมาก และปี 41 ติดลบไปถ้าผมจำตัวเลขไม่ผิดก็ประมาณ 8% ในปี 2541 มีบริษัทจำนวนมากที่ขาดทุนจากการดำเนินงานและมีบริษัทเพียง 20-30% ของตลาดหลักทรัพย์เท่านั้นที่ยังจะสามารถจ่ายเงินปันผลได้ในช่วงปี 40 และ 41 หากมามองภาพเศรษฐกิจจริง จะเห็นว่าปี 40-41 นั้นเป็นปีที่มีคนตกงานจำนวนมากโดยเฉพาะแรงงานในภาคอุตสาหกรรมและบริการในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล เป็นทั้งแรงงานแบบ white collar คือ พวกทำงานห้องแอร์ และ blue collar คือระดับปฎิบัติการ นักธุรกิจหรือพนักงานบริษัทบางคนต้องหันเหมาประกอบอาชีพอื่นๆ เพื่อสร้างรายได้ เช่น ขายแซนวิช ขับแท็กซี่ แต่เป็นข้อดีของประเทศไทยที่เป็นสังคมเกษตรกรรมและเป็นสังคมเครือญาติ และประกอบกับราคาสินค้าเกษตรก็แพงขึ้นเนื่องจากค่าเงินบาทที่อ่อนค่าลงมาก ทำให้คนงานจำนวนไม่น้อยที่กลับไปอาศัยกับพ่อแม่หรือญาติในภาคการเกษตร ทำให้ไม่อดตาย จึงทำให้ในช่วงนั้นเกิดปัญหาสังคมไม่มากนักหากเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆ ที่มีปัญหาทางเศรษฐกิจ เช่น อินโดนีเซีย ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่กลางปี 51 ถึงปัจจุบันนั้นยังห่างไกลจากวิกฤติปี 41 นัก แต่ในอนาคต ปี 52 เป็นต้นไปนั้นยากที่จะคาดการณ์ เพราะปัญหาเศรษฐกิจครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากบ้านเราแต่เกิดจากนอกบ้าน แต่จากประเทศที่มีขนาดทางเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดในโลก อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ตอนนี้ประเทศไทยดีกว่าก่อนปี 40 มากคือ ความเข้มแข็งของสถาบันการเงิน การกำกับดูและและการควบคุมความเสี่ยง รวมถึงหนี้สินของภาคเอกชนนั้นบริษัทต่างๆ ก็มี D/E ratio ต่ำกว่าช่วงปี 40 มากนัก หนี้สินต่างประเทศของบริษัทเอกชนและของประเทศก็น้อยลงมาก เงินทุนสำรองระหว่างประเทศตอนนี้เราอยู่ที่ 90 bn ในขณะที่ปี 39 เราอยู่ที่ 36 bn และเดือนกรกฎาคม 40 เราแทบไม่เหลือทุนสำรองเลย ฐานะทางการคลังและหนี้ภาครัฐต่อ GDP ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ไม่สูงนัก หากแรงกระแทกจากเศรษฐกิจสหรัฐไม่มากเกินไปผมคิดว่าเศรษฐกิจไทยไม่น่าจะเข้าสู่ภาวะวิกฤติแบบปี 40 นะครับ แม้ปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจบ้านเราจะยังค่อนข้างดีอยู่ แต่เราก็จะได้รับผลกระทบจากปัญหาเศรษฐกิจสหรัฐและเศรษฐกิจโลกค่อนข้างมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ครับเพราะการส่งออกเป็นตัวผลักดันการเติบโตของเศรษฐกิจไทยมาในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา และเรายังพึ่งพานักลงทุนต่างชาติทั้งการลงทุนทางตรงหรือ FDI และการลงทุนในตลาดหุ้นค่อนข้างมาก ดังนั้นเศรษฐกิจเราจะถดถอยไปลึกแค่ไหนก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าเศรษฐกิจสหรัฐจะเข้าสู่วิกฤติร้ายแรงระดับไหน และขึ้นอยู่กับว่ารัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะมีแผนรับมืออย่างไรครับ จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ส่วนที่ถามว่าผลประกอบการรอบปี 52-53 นี้จะขาดทุนไหม ผมคิดว่าน่าจะดีกว่าปี 40-41 เพราะอย่างน้อยบริษัทเอกชนไทยก็ไม่มีเงินกู้ต่างประเทศมากนัก สถาบันการเงินก็ไม่น่าจะมี NPL มากขนาดปี 41 ส่วนบริษัทบางแห่งที่อาจจะได้รับผลกระทบจากความตกต่ำทางเศรษฐกิจโดยตรง เช่น วัสดุก่อสร้าง หุ้น commodity ก็อาจจะประสบภาวะขาดทุนได้ซึ่งเป็นธรรมชาติของธุรกิจนี้อยู่แล้วที่เวลาช่วงดีก็จะกำไรมาก ช่วงที่แย่ก็จะสามารถขาดทุนได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราควรจะดีกว่าปี 40 แต่ไม่กลับดีกว่า คือ การเมือง ซึ่งหากปัญหาการเมืองในปัจจุบันไม่มีแนวทางออกในทางที่ดี ผมคิดว่าอาจจะเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เศรษฐกิจแย่กว่าที่ควรจะเป็นนะครับ เพราะแม้ว่าเศรษฐกิจไทยจะแย่ขนาดปี 41 คนไทยก็ยังช่วยเหลือกัน แรงงานตกงานจากกรุงเทพฯ ก็ไปช่วยที่บ้านต่างจังหวัดปลูกข้าว คนตกงานเปิดท้ายขายของหรือขายแซนวิซก็มีคนช่วยซื้อ แต่ปี 51 นี้เศรษฐกิจเรายังพอไปได้ แต่ปัญหาการเมืองทำให้คนไทยต้องมาทะเลาะกันต้องทำร้ายกันเองนะครับ จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คำว่า Invisible Hand ผู้คิดคำนี้คือ อดัม สมิธ นักเศรษฐศาสตร์ที่มีชื่อเสียง ได้กล่าวไว้ว่า หากทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เช่น คนงานหรือเจ้าของโรงงานก็ตั้งใจให้สินค้ามีคุณภาพดีต้นทุนต่ำจะได้ขายได้ คนงานขยันทำงานเพื่อหวังค่าแรงหรือโบนัสที่เพิ่มขึ้น ครูตั้งใจสอนนักเรียนเพื่อให้นักเรียนเป็นคนเก่งและดีของสังคม หมอตั้งใจรักษาคนไข้เพื่อให้คนไข้หายป่วยอนาคตจะได้กลับมารักษาใหม่ กลไกตลาดจะช่วยให้เศรษฐกิจขับเคลื่อนได้ เหมือนมีมือที่มองไม่เห็น หรือ Invisible hand มาผลักดันเศรษฐกิจ ดังนั้นผมคิดว่าถ้าคนไทย ทุกคนต่างตั้งใจทำให้หน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด กลไกก็จะผลักดันเศรษฐกิจได้มีการเติบโตเองครับ หากใครมีความรู้และมีเวลาผมคิดว่าไปอาสาเป็นครูพิเศษให้กับ รร. กทม. รร. รัฐบาล หรือ รร .ในต่างจังหวัด ผมรู้จักรุ่นน้อง VI คนหนึ่งที่พอมีเวลาเหลือเลยไปเป็นครูอาสาสอนภาษาอังกฤษให้กับ รร. เทศบาลในต่างจังหวัดซึ่งเป็นเรื่องที่น่าชมเชยเป็นอย่างยิ่งครับ ไปร่วมกันให้ความรู้ พัฒนาคุณภาพชีวิตให้กับคนที่ด้อยโอกาสกว่า ผมคิดว่าอาจจะดีกว่าไปรวมกันในที่บางที่หรือทำกิจกรรมบางอย่างเสียอีกนะครับ --จบ-- จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:25:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 // จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คำถาม  ทำไมนักวิเคราะห์ส่วนใหญ่ถึงแนะนำให้ลงทุนหุ้นธนาคารครับ ดีจริงหรือครับ ควรซื้อตอนไหนครับ จาก http://www.bbznet.com/scripts3/view.php?user=greenbull&board=8&id=3222&c=1&order=numtopic จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเคยดูรายการหุ้นทาง TV ตอนนั้น BBL อยู่ที่ 110 บาท นักวิเคราะห์ท่านหนึ่งบอกว่าซื้อ BBL ราคานี้ได้เลย ได้กำไรส่งลูกไปเรียนเมืองนอกแน่ ซึ่งเมื่อต้นๆ ปีราคา BBL ก็ขึ้นไป 140-150 บาท แต่ถ้าใครซื้อ BBL และส่งลูกไปเรียนเมืองนอกแต่ขายไม่ทัน ตอนนี้ลูกที่เมืองนอกคงต้องหางานล้างจานหามาจ่ายค่าเทอมกันหามรุ่งหามค่ำเป็นแน่ครับ หุ้นธนาคารเป็นหุ้นที่มีความแปรผันกับภาวะเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศสูงครับ และเป็น sector ใหญ่ในตลาดหุ้น หากมีต่างชาติเข้ามาซื้อหุ้นก็ต้องซื้อหุ้นธนาคาร เมื่อเศรษฐกิจดี ธนาคารก็จะปล่อยสินเชื่อได้เพิ่ม หนี้เสียต่ำ กำไรก็จะดี แต่เมื่อเศรษฐกิจแย่ การปล่อยสินเชื่อลดลง หนี้เสียเพิ่มขึ้น ต้องตั้งสำรอง กำไรก็ลดลง ถ้าแย่มากก็ถึงขั้นขาดทุน จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หากเราไปดูงบดุลของธนาคารหรือไฟแนนซ์ ก็ไม่ต่างอะไรกับ Lehman AIG นะครับ คือ มี D/E สูงมาก ที่ธนาคารเรายังดีกว่าคือมี D/E ประมาณ 8-10 เท่า แต่ที่มีปัญหากันคือ Lehman Merill Lynch และหลายๆ ตัวมี D/E สูงกว่า 20 เท่า การที่ธนาคารมี D/E สูงเกิดจากอะไร งบดุลธนาคารจะเห็นว่าฝั่งสินทรัพย์คือ เงินให้กู้และเงินลงทุน แต่ฝั่งหนี้สินก็คือ เงินฝากของประชาชน ซึ่งเงินที่ประชาชนมาฝากธนาคารก็คือ การที่ธนาคารกู้เงินจากประชาชนนั่นเอง โดยทั่วไป สถาบันการเงินมีเงินทุน 1 บาท จะระดมเงินฝากได้ประมาณ 9 บาท จึงสามารถปล่อยกู้ได้ 10 บาท ดังนั้นกรณีนี้ธนาคารจะมีสินทรัพย์ 10 บาท มีหนี้สิน 9 บาท และส่วนของผู้ถือหุ้น 1 บาท ( ธปท. ให้คงเงินกองทุนต่อสินทรัพย์เสี่ยงอย่างน้อย 8.5% ซึ่งก็เท่ากับว่า มีเงินทุน 1 บาท จะมีสินทรัพย์เสี่ยงคือ เงินให้กู้ได้ 12 บาท เมื่อมีทุน 1 บาท แต่มีเงินให้กู้ 12 บาท ก็เท่ากับว่าต้องระดมเงินฝาก 11 บาท ) ดังนั้นสถาบันการเงินทุกแห่งจะอยู่ในภาวะ high leverage คือ มีหนี้สินต่อทุนสูง และส่วนใหญ่จะสูงกว่า 8 เท่าทั้งสิ้น และหากเราดูตัวเลขเงินทุนของธนาคาร 1 บาท ระดมเงินฝาก 9 บาท และปล่อยกู้ 10 บาท หากเงินปล่อยกู้เป็นหนี้เสียไป 2 บาท มูลค่าเงินให้กู้จะลดจาก 10 บาทเหลือ 8 บาท แสดงว่า สินทรัพย์เหลือ 8 บาท แต่เงินฝากหรือหนี้สินยังเท่าเดิมคือ 9 บาท เท่ากับว่าส่วนของผู้ถือหุ้นจะติดลบ 1 บาท ธนาคารแห่งนี้ก็อยู่ในภาวะที่ต้องเพิ่มทุนอย่างน้อยประมาณ 2 บาทเพื่อดึงส่วนของผู้ถือหุ้นกลับมาเป็นบวก ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมสถาบันการเงินใหญ่ๆ ในสหรัฐหรือยุโรป ที่มีความเสียหายของเงินลงทุนหรือเงินให้กู้เพียง 10-20% ก็แทบจะล้มและต้องเพิ่มทุนให้ได้หรือขอความช่วยเหลือจากทางการ จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สิ่งที่เกิดขึ้นที่สหรัฐกับยุโรปตอนนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับประเทศไทยแล้วในปี 40-41 ที่ธนาคารหลายแห่งถูกปิดและรัฐเข้าไปเป็นเจ้าของ รวมถึงไฟแนนซ์ 56 แห่ง ซึ่งผู้ถือหุ้นของสถาบันการเงินที่ถูกปิดก็จะไม่ได้อะไรกลับมาเลยคือ เหลือ 0 ตลอดไป ซึ่งต่างจากภาคเศรษฐกิจจริง หรือ real sector เช่น โรงงาน ธุรกิจบริการ หรืออสังหาฯ ที่ไม่เลวร้ายไปนักก็ยังพอจะสามารถปรับโครงสร้างหนี้กลับมาได้ เพื่อนๆ หลายคนที่อ่าน greenbull มานานก็คงเคยได้อ่านผม post ทำนองนี้มาบ้างแล้ว ว่าโดยทั่วไป ROE จะแปรผันตาม D/E ratio กล่าวคือ ถ้ากู้เงินมากหรือ leverage สูง ( เสี่ยงสูง ) ROE ก็จะสูงขึ้น แปลว่าผลตอบแทนเพิ่มขึ้นตามความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น หุ้นสถาบันการเงินมี D/E ถึง 8-20 เท่าในขณะที่ ROE ทำได้ประมาณ 15-25% ซึ่งไม่ได้มากกว่าหุ้นดีๆ หลายตัวที่เป็น real sector เลย ซึ่งหุ้นที่เป็น real sector ที่มี ROE 15-25% หลายตัวก็มี D/E เพียง 0-2 เท่า ดังนั้นเมื่อ ROE ใกล้ๆ กัน เราควรจะเลือกหุ้นที่มี D/E ต่ำกว่า นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมแทบจะไม่ค่อยแนะนำหุ้นสถาบันการเงินให้กับเพื่อนๆ ในห้องกระทิงคุณค่าครับ เพราะแม้วันนี้จะไม่มีปัญหา แต่ตลอดชีวิตการลงทุนก็อาจจะมีวันใดที่อาจจะเหมือนปี 40 หรือเจอเหตุการณ์แบบที่สถาบันการเงินสหรัฐเจอก็เป็นได้ครับ ก็เป็นเรื่องแปลกครับ สถาบันการเงินเกือบทุกแห่งมี D/E 8-20 เท่า แต่เวลาปล่อยกู้ลูกค้า จะไม่ให้ลูกค้ามี D/E สูงเกินไป เช่น ต้องไม่เกิน 1.5-2.0 เท่า เพราะจะเสี่ยงเกินไป แต่บางบริษัทกลับมี D/E สูงถึง 15-20 เท่าก็มี ส่วนที่ถามว่าควรซื้อตอนไหน ผมสังเกตว่า 4-5 ปีที่ผ่านมาหุ้นธนาคารใหญ่ๆ จะมี trading range อยู่ เช่น BBL 80-140 หรือ Kbank 50-100 ซึ่งจะเห็นว่า การถือหุ้นธนาคารยาวๆ อาจจะไม่ได้ผลตอบแทนที่ดีนัก และปันผลก็ไม่ค่อยสูง ดังนั้นจึงเหมาะกับผู้ที่เล่นหุ้นเป็นรอบใหญ่ๆ มากกว่าอาจจะไม่เหมาะกับกลยุทธ์ buy and hold อย่างไรก็ตาม ใครที่ซื้อหุ้นธนาคารตอนต้นปี 42 ซึ่งตอนนั้น Kbank อยู่ที่15-16 บาท หรือ SCB ก็ 15-16 บาท ช่วงนั้นจะกำไรดีมาก ดังนั้นหากมองแบบ VI จังหวะที่ดีที่สุดในการซื้อหุ้นสถาบันการเงินก็คือ รอให้เศรษฐกิจเข้าสู่ขาลงติดต่อกันนานๆ และเศรษฐกิจเริ่มมีสัญญาณที่ฟื้นตัวชัดเจนแล้วจึงค่อยพิจารณาครับ ซึ่งหากให้ผมประเมินจาก risk reward คือ ผลตอบแทนเทียบกับความเสี่ยง ช่วงนี้ก็คงไม่ใช่จังหวะที่ดีนักในการซื้อหุ้น bank ครับ --จบ-- จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 // จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คำถาม หุ้นที่กลับมาไม่เหมือนเดิม จาก http://www.bbznet.com/scripts3/view.php?user=greenbull&board=8&id=3223&c=1&order=numtopic จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:32:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หุ้นที่ลงแล้วน่าจะกลับมา คือ หุ้นที่มีความแข็งแกร่งทางธุรกิจ มีความสามารถในการแข่งขัน แต่ได้รับผลกระทบจากปัจจัยภายนอก จากภาวะเศรษฐกิจในประเทศและต่างประเทศในช่วงนี้ แต่หุ้นที่ไปแล้วไปลับไม่กลับมา ผมคิดว่าคือหุ้นที่สูญเสียความสามารถในการแข่งขัน ให้กับคู่แข่งทั้งในและต่างประเทศ และไม่มีแนวทางอย่างเป็นรูปธรรมในการที่จะสร้างความสามารถในการแข่งขันกลับมา ซึ่งหุ้นเหล่านี้เคยมีช่วงเวลาที่ดี ซึ่งปัจจัยที่ทำให้เกิดช่วงเวลาที่ดีมักจะเป็นปัจจัยหนุนจากภายนอก เช่น ค่าแรงราคาถูกของประเทศ การได้ประโยชน์จากค่าเงินที่อ่อนค่า ฯลฯ ซึ่งเมื่อปัจจัยบวกภายนอกลดลงไปแล้วก็ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยพื้นฐานอย่างถาวร ซึ่งทำให้รายได้และกำไร รวมถึงราคาหุ้นก็ลดลงจากจุดสูงสุดเป็นอย่างมาก และหลายๆ ตัวไม่สามารถมีการฟื้นตัวของราคาหุ้นได้ หุ้นในกลุ่มที่ไปแล้วไม่ค่อยกลับมา เท่าที่เห็นจากอดีต ได้แก่ - หุ้นสิ่งทอส่งออก ซึ่งเคยได้ประโยชน์จากค่าแรงราคาถูก และสิทธิทางภาษีจากประเทศผู้นำเข้า เนื่องจากตอนประเทศไทยเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ๆ ก็มีค่าแรงราคาถูก และได้รับสิทธิพิเศษทางภาษี ซึ่งปัจจัยดังกล่าวเหล่านี้ก็ได้หมดไปแล้ว - หุ้นส่งออกสินค้าบางประเภท เช่น หุ้นส่งออกกุ้งแช่แข็ง ที่เคยได้ประโยชน์จากการที่ค่าเงินบาทอ่อนค่าอยู่ที่ 40-45 บาทต่อดอลล่าร์ ซึ่ง 2-3 ปีที่ผ่านมาประสบปัญหาเรื่องคู่แข่งรายใหม่ๆ เช่น เวียดนาม อินเดีย และค่าเงินบาทที่แข็งค่าขึ้น รวมถึงหุ้นส่งออกหลายๆ สินค้าที่อาศัยค่าแรงราคาถูกและได้รับผลกระทบจากการแข่งขันจากประเทศจีน เช่น เฟอร์นิเจอร์ไม้ยางพารา เป็นต้น ดังนั้น หุ้นที่เคยรุ่งเรืองเพราะปัจจัยภายนอกเป็นปัจจัยหลัก แต่เรื่องฝีมือ ความสามารถในการจัดการเป็นปัจจัยรอง เมื่อปัจจัยภายนอกที่เป็นบวกนั้นหมดไป และยิ่งกว่านั้นอาจจะเปลี่ยนเป็นปัจจัยลบ หุ้นเหล่านี้มักจะมีการปรับลดลงของกำไรและราคาหุ้นอย่างถาวร คล้ายๆ กับคนที่รวยเพราะถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 หากบริหารเงินไม่ดีและใช้เงินหมดไป คงจะหวังว่าจะถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 อีกครั้งคงจะยาก ดังนั้นหุ้นที่รุ่งเรืองด้วยปัจจัยภายนอกที่เป็นบวกที่อาจจะเกิดขึ้นไม่ถาวร สิ่งที่ผู้บริหารควรจะทำก็คือควรจะจ่ายเงินปันผลจากกำไรที่เกิดขึ้นให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และอย่าคาดหวังว่าจะได้ผลตอบแทนมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยการลงทุนใหม่ๆ ที่เสี่ยงเกินไปครับ จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลายๆ คนอาจจะจำหนังเรื่อง Forrest Gump ได้ที่ Gump ได้ร่วมทุนกับหัวหน้าเก่าที่เป็นผู้หมวดทำเรือจับกุ้ง และช่วงแรกๆ หากุ้งแทบไม่ได้เลย จากนั้นก็เจอพายุใหญ่จนเรือเกือบจะจมไปแทบเอาชีวิตไม่รอด แต่เมื่อรอดมาได้ก็จับกุ้งได้เยอะมากเพราะว่าหลังพายุแล้วกุ้งมีจำนวนมากขึ้นและเรือจับกุ้งลำอื่นๆ ถูกพายุพัดจมไปหมด จากนั้นผู้หมวดและ Gump ก็เลยนำเงินที่ขายกุ้งได้ไปซื้อเรือเพิ่มและขยายกิจการจนใหญ่โต ทำให้ชีวิตของ Gump หลังจากนี้ก็ไม่ลำบากเรื่องการเงินเพราะกินปันผลจากธุรกิจเรือ ( และยังมีฉากติดตลกที่ Gump งงว่าทำไมผู้หมวดนำเงินไปซื้อ บ. Apple เพราะ Gump ไม่รู้ว่าเป็นบริษัทคอมพิวเตอร์ ) อย่างกรณีของหุ้นที่มีการบริหารจัดการที่ดี อยู่ในธุรกิจที่ขึ้นอยู่กับภาวะเศรษฐกิจ ก็จะได้รับผลกระทบเมื่อเศรษฐกิจหรือภาวะไม่อำนวย ซึ่งหากเศรษฐกิจตกต่ำมากๆ ก็จะมีบริษัทหลายๆ แห่งในธุรกิจนั้นๆ ปิดตัวลงไป และเมื่อเศรษฐกิจฟื้นตัวกลับมา บางบริษัทที่แข็งแรงที่สุดก็จะฟื้นกับมาได้และอาจจะกลับมาใหญ่กว่าเดิม ยกตัวอย่างในกรณีของปี 2540-2541 ที่มีบริษัทอสังหาฯ ปิดตัวไปจำนวนมาก หรือหลายบริษัทไม่ปิดแต่ก็เข้าแผนฟื้นฟูกิจการ ส่งผลให้บริษัทที่ใหญ่ที่สุดที่ฟื้นได้เร็วที่สุดคือ LH ก็กินส่วนแบ่งการตลาดจากคู่แข่งจนทำให้ทั้งยอดขาย กำไรและ market cap ของ LH หลังวิกฤติปี 40 ช่วงที่ราคาหุ้น 8-12 บาทนั้นสูงกว่าก่อนเกิดวิกฤติเสียอีกครับทั้งๆ ที่ยอดขายบ้านทั้งระบบหลังปี 40 ก็ไม่เคยกลับไปเท่าช่วงที่ peak ก่อนวิกฤติ ในขณะที่เราอาจจะเห็นคู่แข่งหลายรายของ LH ที่เคยเป็นรายกลางๆ หรือใหญ่ๆ แม้กลับมาได้ก็ไม่เหมือนเดิม เช่น BLAND TYONG KMC หรือบางรายไม่กลับมาเลยเช่น บมจ. สมประสงค์ ยูนิเวส เป็นต้น ประวัติศาสตร์โลกหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เช่นกัน สงครามโลกครั้งที่ 1 และ 2 ได้ทำให้สหรัฐกลายเป็นมหาอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจเนื่องจากความเสียหายของประเทศในยุโรประหว่างสงคราม อย่างในกรณีของสหรัฐก็เช่นกัน หากสถานการณ์ไม่เลวร้ายขนาดธนาคารใหญ่ๆ เป็นของรัฐกันหมด เมื่อพ้นจุดต่ำสุด ธนาคารใหญที่ยังเหลือรอดก็จะใหญ่กว่าเดิมเกิดจากการที่ธนาคารหลายแห่งอาจจะกลายเป็นของรัฐทำให้มีการควบคุมขนาด และเกิดจากการเข้าซื้อกิจการคู่แข่งที่มีปัญหา หุ้นโรงแรมยังไงก็น่าจะกลับมาได้ครับ เพราะธุรกิจโรงแรมในโลกนี้นั้นมีมาตั้งแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 ดังนั้นแม้ว่าจะเกิดสงครามโลก 2 ครั้งซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะมีการท่องเที่ยวได้เลย ก็ยังผ่านพ้นมาได้ หรือกระทั่งเหตุการณ์ 911 ที่ทำให้หลายๆ คนหวาดกลัวกับการเดินทางโดยเครื่องบินแต่ปัจจุบันความกลัวดังกล่าวก็แทบจะหมดไปแล้ว ดังนั้นธรรมชาติของมนุษย์ก็ย่อมต้องมีการพักผ่อนท่องเที่ยว มีการเดินทางเพื่อธุรกิจ ท่องเที่ยวเพื่อได้เห็นสิ่งแปลกใหม่ที่แตกต่างจากบ้านเมืองตัวเอง ดังนั้นธุรกิจท่องเที่ยวและการเดินทางก็ย่อมต้องมีอยู่ต่อไป เพียงแต่คงจะแย่ช่วงที่เศรษฐกิจโลกตกต่ำแต่เมื่อผ่านจุดต่ำสุดแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องกลับมาตามปกติครับ ดังนั้นสิ่งที่เราจะต้องถามตัวเองก็คือ จากเรื่อง Forrest Gump เราเชื่อว่าเราอยู่ในเรือ ( ซึ่งหมายถึงทั้งประเทศ และถือหุ้นในบริษัทต่างๆ ) ที่จะรอดจากพายุนี้หรือไม่นะครับ ? เพราะถ้าเราอยู่ในเรือที่ไม่จม วันนึงกองเรือเราอาจจะใหญ่ขึ้นก็เป็นได้ครับ --จบ-- จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 // จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คำถาม อื่นๆ จาก http://www.bbznet.com/scripts3/view.php?user=greenbull&board=8&id=3229&c=1&order=numtopic จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คำถาม 1. อยากถามพี่ IH ว่าจะมีวิธีตรวจสอบได้อย่างไรว่าบริษัทที่เราลงทุนมีเงินสดเหลือมาก (อาจจะมากจนเกินความจำเป็น) และไม่ยอมจ่ายปันผลออกมาตามที่ควรจะเป็น ที่ถามเพราะว่าส่วนใหญ่บริษัทก็จะบอกว่าเก็บเงินไว้เพื่อลงทุนต่อทุกที และไปดูในงบ ROA ROE ก็สูงประมาณ 15-20% ซึ่งก็ทำให้เราเชื่อว่าบริษัทลงทุนได้ดี แต่ผมก็อยากทราบวิธีตรวจสอบเองอีกทีว่ามันเก็บเงินสดไว้เยอะเกินไปหรือไม่ เพื่อที่จะดูว่าบริษัทคำนึงถึงผู้ถือหุ้นรายย่อยหรือไม่ สิ่งเหล่านี้พอจะดูได้จากงบรึเปล่าครับ หรือจำเป็นต้องสอบถามการลงทุนเพิ่มเติมครับ และถ้าเจอหุ้นแบบนี้แต่มันดันอยู่ในอุตสาหกรรมที่ดีจะน่าลงทุนไหมครับหรือถือว่าเป็นหุ้นถูกเรื้อรังครับ - ขั้นแรกดูว่า บริษัทมีหนี้ที่มีดอกเบี้ยไหม? ถ้าไม่มีหนี้ที่มีดอกเบี้ยเลย และยังมีเงินสดในมืออยู่พอสมควร ก็เป็นไปได้ว่าจะมีเงินสดมากเกินไป ซึ่งจะต้องดูตัวเลขอื่นๆ ต่อไปดังนี้ครับ ดู current ratio ( สินทรัพย์หมุนเวียน / หนี้สินหมุนเวียน ) ก่อนก็ได้ครับ ปกติแล้วหุ้นที่มีสภาพคล่องทางการเงินสูงจะมี current ratio สูง หุ้นที่เงินสดเหลือมากเกินไปน่าจะมี current ratio เกิน 2 ที่ให้ดู current ratio ด้วยเพราะอย่างหุ้นค้าปลีกแม้มีเงินสดเหลือมาก แต่ก็ไม่ใช่เงินสดที่เป็นส่วนเกินและนำมาจ่ายปันผลได้ทั้งหมด เพราะหากไปดู current ratio ของหุ้นค้าปลีกจะประมาณ 1 บวกลบ กล่าวคือ เงินสดในมือเป็นเงินที่มีกำหนดชำระคืนให้แก่ supplier ในอนาคต อีกตัวหนึ่งก็ดูแผนการลงทุนใน 1-3 ปีจากนี้ไปครับ ว่ามีโครงการอะไรใช้เงินเท่าไหร่ น่าจะถามได้จากนักลงทุนสัมพันธ์ หรือถ้าไม่มีก็โทรศัพท์ถามฝ่ายบริหารด้านการเงินบริษัท หรือถามในที่ประชุมผู้ถือหุ้นได้ครับ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ลองดูงบการเงินในอดีต 3 ปีย้อนหลังได้ครับว่าบริษัทได้กระแสเงินสดจากการดำเนินงานก่อนการลงทุนเท่าไหร่ และมีงบลงทุน ( capex ) เท่าไหร่ ส่วนที่ยังเหลือก็คือ free cash flow ที่สามารถนำมาจ่ายปันผลได้ครับ หุ้นประเภทนี้ก็ลงทุนได้ครับ แต่คงจะเป็นหุ้นเกรด A หรือ A+ ไม่ได้ครับ อาจจะประมาณ B+ เท่านั้นครับ หุ้นพวกนี้เวลาจะใช้เงินขยายกิจการเร็วๆ หน่อยมักจะชอบเพิ่มทุนหนักๆ ครับและบางทีเพิ่มทุนเกินความจำเป็น ดังนั้นหุ้นที่เป็นเกรด A ทีมบริหารต้องเก่งทั้งเรื่องธุรกิจและการเงินด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 05:59:43 จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คำถาม 2. ในเรื่องประเมินการเติบโต พวก รายได้ ,จำนวนสาขาที่จะขยายในอนาคต , same store growth ของธุรกิจ ,การประเมินยอดขายของสาขาเปิดใหม่ หาข้อมูลได้จากไหนครับ พี่ IH ช่วยยกตัวอย่างหุ้นค้าปลีกและโรงพยาบาลให้หน่อยครับ - เริ่มต้นก็ต้องศึกษาจากตัวเลขย้อนหลังก่อน รวมถึง 56-1 รายงานประจำปี และบทวิเคราะห์ที่หาได้ฟรีจาก www.settrade.com รวมถึงแหล่งอื่นๆ เช่น โบรกเกอร์ที่เราเปิดบัญชีซื้อขาย รวมถึงถ้าเป็นบริษัทใหญ่ๆ หน่อยอาจจะลองเข้าไป website ของบริษัทนั้นในส่วนนักลงทุนสัมพันธ์เพื่อ download presentation ได้ครับ นอกจากนี้อาจจะหาโอกาสไปสอบถามผู้บริหาร ในโอกาสต่างๆ เช่น ประชุมผู้ถือหุ้น SET Opportunity day โครงการ company visit ของสมาคมส่งเสริมผู้ลงทุนไทยหรือของ Thaivi ก็มี และบางบริษัทปัจจุบันนี้อนุญาตให้นักลงทุนเข้าร่วม analyst meeting ที่จัดรายไตรมาสได้ครับเพียงแต่เราอาจจะต้องโทรสอบถามรายบริษัทดูครับ ส่วนจำนวนสาขาที่จะเปิดในอนาคต บางทีก็ได้ข้อมูลจากหนังสือพิมพ์ธุรกิจที่ผู้บริหารให้สัมภาษณ์ครับ ส่วนเรื่อง same store growth หรือยอดขายของสาขาเปิดใหม่นั้นเป็นข้อมูลที่ไม่ค่อยเปิดเผยทั่วไปนัก แต่น่าจะเปิดเผยให้กับนักวิเคราะห์ได้คงจะต้องอ่านจาก research หรือสอบถามทางบริษัทครับ กรณีของหุ้นค้าปลีกและหุ้น รพ. นั้นผมจะประเมินภาวะธุรกิจจากการเดินสำรวจด้วยส่วนหนึ่งครับ เพราะพอจะดูเห็นได้ด้วยสายตาตัวเองและสอบถามพนักงานขายได้ว่าแต่ละช่วงดีแย่เพียงใดครับ ดังนั้นบางทีผมก็ไปเดินใน รพ. ทั้งๆ ที่ไม่ได้ป่วย และไปเดินห้างค้าปลีกค่าส่ง หรือห้างสรรพสินค้าทั้งๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจไปซื้อของอะไรครับ อย่าง รพ. ถ้าดูว่าคนไข้แต่ละช่วงเป็นอย่างไรก็จะดูจากปริมาณรถในลานจอดรถ หรือคิวการชำระเงิน แม้กระทั่งคนเดินห้างแต่ละสัปดาห์ก็ประเมินได้จากว่าเรามีความยากลำบากแค่ไหนในการหาที่จอดรถ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 06:01:27 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 06:01:18 จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คำถาม 3. การดู %fix cost และ % variable cost ดูได้จากงบหรือเปล่าครับ แล้วมันสำคัญในแง่การวิเคราะห์หุ้นมากไหมครับ - เราแยก fix กับ variable cost จากงบกำไรขาดทุนที่ส่งตลาดได้ลำบากครับ เพราะต้นทุนต่างๆ ถูกแยกออกเพียง cost of good sold และ SG&A ส่วนที่เป็น fixed ที่แยกออกได้แน่ๆ ก็มีเพียงค่าเสื่อมราคาและดอกเบี้ยครับ ถ้าต้องการได้ข้อมูลที่แม่นยำก็คงจะต้องสอบถามทางบริษัทครับแต่ถ้าเป็นนักลงทุนเค้าอาจจะลังเลที่จะให้ข้อมูลตรงนี้เหมือนกันเพราะอาจจะเกรงว่าเราเป็นคู่แข่งมาสอบถามครับ แต่สำคัญในการวิเคราะห์หุ้นไหม ผมคิดว่าสำคัญในภาพใหญ่ว่าเราต้องรู้ว่าธุรกิจที่เราสนใจลงทุนนั้นต้นทุนส่วนใหญ่เป็น fixed หรือ variable ในสัดส่วนประมาณคร่าวๆ อย่างไร เพราะหุ้นที่ต้นทุนส่วนใหญ่เป็น fixed นั้นเวลารายได้เพิ่มขึ้นหรือลดลงนั้นจะมีผลกระทบต่อกำไรสูง แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 06:01:48 จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:54:48 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คำถาม 4. หุ้นที่จ่ายปันผลค่อนข้างมากเมื่อเทียบกับราคาหุ้น สิ่งที่เราควรจะระวังคือมันจะจ่ายปันผลแบบนี้ได้ตลอดรึเปล่า และ ให้คิดว่าที่มันจ่ายปันผลได้มากเพราะมันอาจจะไม่เติบโตแล้วก็ได้ใช่ไหมครับ ในการลงทุน พี่ IH ให้น้ำหนักกับเงินปันผลมากไหมครับ - ผมให้น้ำหนักกับเงินปันผลมากพอสมควรครับเพราะเวลาเราลงทุนเราต้องคิดเสมือนตลาดหุ้นจากนี้ไปสามารถปิดตัวได้ 1-2 ปีโดยที่เราพอใจกับผลตอบแทนจากเงินปันผลที่ได้รับ และเงินปันผลก็เป็นเงินที่เราสามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันและนำมาลงทุนเพิ่มเติมได้ แต่อย่างไรก็ตาม เราก็ต้องรู้จักลักษณะหุ้นที่เราลงทุนดีพอที่จะเลือกหุ้นที่จะมีความต่อเนื่อง สม่ำเสมอ และมีโอกาสที่จะมีการเพิ่มขึ้นของเงินปันผลในอนาคต หากเราลงทุนในหุ้นบางตัวที่อาจจะมีปันผลดีเฉพาะช่วงเวลาที่ดีของธุรกิจ เช่น หุ้น commodity หลายๆ ตัวแล้วคาดหวังว่าจะต้องปันผลในอัตราเดิมในอนาคตคงไม่ได้ หากธุรกิจเป็นขาลงเงินปันผลก็จะลดลงครับ อย่างถ้าใครจะซื้อ TTA PSL PTTAR TOP เพราะเหตุผลว่าปันผลสูงจะซื้อกินปันผลผมคงไม่เห็นด้วยครับ แล้วก็มีหุ้นบางตัวที่รายได้และกำไรไม่เติบโตแล้วจริงๆ แต่จ่ายปันผลสูง เราก็คงต้องลองดูครับว่าตรงกับนโยบายการลงทุนของเราไหม บางคนอาจจะพอใจแล้วกับเงินปันผลสม่ำเสมอ 8-10% จากหุ้นที่ไม่มีการเติบโตบางตัว แต่บางคนอาจจะต้องการผลตอบแทนมากกว่านั้น แต่ผมรู้สึกว่าหุ้นที่ไม่โตเลยวันหนึ่งมักจะเป็นหุ้นที่กำไรและปันผลลดลงครับ เหมือนคนเราเมื่อหยุดกับที่วันหนึ่งก็จะค่อยๆ ถอยหลังลงเพราะคู่แข่งอาจจะพัฒนาได้มากกว่า ดังนั้นผมยังชอบหุ้นที่จ่ายปันผลที่ดีพอสมควรและผู้บริหารยังมีแนวคิดที่จะสร้างธุรกิจให้เติบโตไปเรื่อยๆ อยู่ครับ และหุ้นบางกลุ่มมีกระแสเงินสดที่ดีทำให้สามารถทั้งเติบโตได้และจ่ายปันผลในอัตราที่สูงอยู่ได้ครับ --จบ-- แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 06:02:15 จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 05:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 Comm , Food , Ict จากคุณ : tanyavu - [ 27 ต.ค. 51 06:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณมากครับพี่.. จากคุณ : edza - [ 27 ต.ค. 51 07:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณครับ จากคุณ : 821 (บัตรผ่าน 821) - [ 27 ต.ค. 51 09:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอิ๊กๆ ขอบคุณครับ อ่านเพลินได้ ความรู้และ นำไปใช้ได้ จริงดีครับ ปล ตาม give (เอ้ยตามอ่าน) จนเหนื่อย ==' โดยเฉพาะ ช่วงหลังๆ เป็น Hint ที่สมบูรณ๊ ทีเดียว แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 09:22:51 จากคุณ : คนเดินถนนกับสายลม - [ 27 ต.ค. 51 09:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ธุรกิจส่งออกและท่องเที่ยว น่าจะแย่กว่าปี 40-41...เพราะกำลังซื้อของ ยุโรป อเมริกา ออสเตรเลีย ปีหน้าจะลดฮวบ...บริษัทท่องเที่ยวในอังกฤษยุโรป ก็ทยอยปิดกิจการกันแล้ว เพราะคนไม่มีเงินเที่ยว แถมคนอเมริกากับยุโรปจะตกงานอีกเยอะ ค่าเงิน ปอนด์ ยูโร ลดลงมาก กำลังซื้อหาย... เจ้าของโรงแรมที่กู้เงินมาสร้างโรงแรม ขยายโรงแรม ปีหน้าคงลำบากกว่าปี 40-41 หลายเท่าตัว... หนี้เยอะขึ้น แต่นักท่องเที่ยวหายไปเยอะ แถมธนาคารจะไล่ทวงเงินกู้คืนอีกด้วย....ราคา บ้าน ที่ดิน คอนโด ชายทะเล จะตกเยอะ บริษัทที่ดินเล็กๆ ที่ทุนน้อย จะล้ม เพราะพวกนักเก็งกำไร อสังหาฯ จะยอมตัดขาดทุน ทิ้งเงินจองเงินดาวน์กัน จากคุณ : Seaview - [ 27 ต.ค. 51 10:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพื่อนๆ ว่างๆ ก็เข้าไปเยี่ยม พูดคุยกับท่าน อจ. โดยตรงที่กระทิงเขียวบ้างนะขอรับ จากคุณ : ZolO?Zoro - [ 27 ต.ค. 51 10:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 28 บอกได้เลยว่า รอบนี้ รุนแรงกว่าแน่นอน แต่จะใช้ระยะเวลาสั้นกว่า ......... และหลังจากนั้น ก็จะไม่กลับมาดีเหมือนเดิม โดยเฉพาะ ส่งออก จากคุณ : อาหนิว - [ 27 ต.ค. 51 10:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คำถาม  เรียนถามอาจารย IH เรื่อง Cycle ของธุรกิจครับ จาก http://www.bbznet.com/scripts3/view.php?user=greenbull&board=8&id=3218&c=1&order=numtopic - ปกติแล้วตลาดหุ้นจะนำหน้าเศรษฐกิจจริงประมาณ 6-12 เดือน ดังนั้นเราอาจจะเห็นว่ายอดขาย และกำไรของบริษัทจดทะเบียนใน 2-3 ไตรมาสจากนี้ไปมีการเติบโตน้อยลงหรือติดลบได้ โดยเฉพาะ sector ที่มีความผันผวนตามภาวะเศรษฐกิจสูง เช่น อสังหาฯ วัสดุก่อสร้าง ไฟแนนซ์ ธนาคาร ยานยนต์ โฆษณา ฯลฯ จากประสบการณ์เมื่อช่วงเศรษฐกิจฟื้นปี 42-43 กลุ่มที่ฟื้นตัวก่อนคือ สถาบันการเงิน อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นบ้านเรามีวิกฤติสถาบันการเงิน ดังนั้นการช่วยเหลือของทางการคือการมุ่งเน้นไปที่การทำให้ธนาคารและสถาบัน การเงินอยู่รอดและมีเงินทุนเพียงพอ แต่การฟื้นตัวของตลาดหุ้นในปี 42 ก็มีการแผ่วไปอีกครั้งในปี 43 เพราะปัจจัยต่างประเทศด้วยส่วนหนึ่งและการฟื้นตัวในระยะแรกเริ่มมีโมเมนตัม ที่ลดลง จนปี 44 ที่สถาบันการเงินเริ่มเข้มแข็งขึ้น และหนี้ NPL ค่อยๆ ลดลง หลังจากนั้นกลุ่มอื่นๆ เช่น อสังหาฯ ยานยนต์ ค่อยๆ ฟื้นมาในปี 44-45 ครับ ซึ่งเมื่อภาพเศรษฐกิจจริงฟื้น ก็ทำให้ความต้องการ commodity ต่างๆ เช่น ปิโตรฯ เรือ น้ำมัน เพิ่มขึ้น ทำให้กลุ่ม commodity เริ่มฟื้นและปรับตัวขึ้นมากในปี 45-46 และต่อเนื่องมาถึงต้นปี 51 นี้ ดังนั้นหากดูภาพในอดีต จะเห็นว่า ในช่วงปี 42-46 กลุ่มสถาบันการเงินฟื้นก่อน และตามมาด้วย real sector คือ ยานยนต์ อสังหาฯ ก่อสร้าง และต่อด้วย commodity ครับ สำหรับเศรษฐกิจโลกรอบนี้ผมคิดว่าถ้าเป็นขาลงจริงๆ ก็เพิ่งเริ่มต้นในปี 51 นี้เอง แต่สิ่งที่ต่างจากครั้งก่อนคือ รอบก่อนปัญหาอยู่ที่บ้านเรา แต่ครั้งนี้ปัญหาอยู่ที่สหรัฐและยุโรป ดังนั้นสิ่งที่เราจะเจอคือ เงินทุนไหลออกและการส่งออกที่ชะลอตัวแต่เราจะยังไม่เจอวิกฤติสถาบันการเงิน แบบที่เราเจอรอบก่อนครับ ในช่วงเศรษฐกิจขาลงนั้น ผู้บริโภคจะชะลอการซื้อสินค้าที่มีราคาสูง เช่น บ้าน รถยนต์ เพราะส่วนใหญ่จะต้องซื้อด้วยการผ่อนดังนั้นเมื่อเศรษฐกิจไม่ดีจึงไม่อยาก สร้างภาระหนี้ระยะยาว และเมื่อเศรษฐกิจเริ่มฟื้นในช่วงแรกๆ ผู้บริโภคจะเริ่มกล้าซื้อสินค้าที่มีราคาไม่สูงมากนัก เช่น อุปกรณ์ IT สินค้าในห้างสรรพสินค้า เช่น เสื้อผ้า และเมื่อผู้บริโภคมั่นใจว่าเศรษฐกิจฟื้นตัวอย่างมั่นคงแล้ว จึงค่อยๆ กล้าซื้อสินค้าที่ชิ้นใหญ่ชึ้น คือ รถยนต์ และบ้าน เมื่อบ้านหรือรถซึ่งเป็นสินค้าตัวใหญ่ขายดี เศรษฐกิจก็จะเริ่มฟื้น ตลาดหุ้นก็จะเริ่มดี กลุ่มหลักทรัพย์และสถาบันการเงินที่เริ่มปล่อยสินเชื่อได้มากขึ้นก็จะเริ่ม ดีตามด้วย สิ่งที่ผมและนักวิเคราะห์หลายคนยากจะประเมินก็คือ business cycle รอบนี้ จะลงไปลึกแค่ไหน และกินเวลานานแค่ไหนครับ ดังนั้นหากเราต้องการลงทุนแบบระยะยาว ในพอร์ตควรจะมีหุ้นจำนวนหนึ่งที่ยอดขายไม่ได้ผันผวนตาม business cycle เกินไปครับ เช่น หุ้นที่เกี่ยวข้องกับการอุปโภคบริโภคในชีวิตประจำวันที่เป็นสินค้าจำเป็นไม่ สามารถลดหรือชะลอการซื้อได้มากนัก --จบ-- จากคุณ : kasimasi - [ 27 ต.ค. 51 10:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ จากคุณ : PhoeniX_Jn.No.1 - [ 27 ต.ค. 51 10:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ดีครับ จากคุณ : ยิ้มไว้เมื่อหุ้นลง - [ 27 ต.ค. 51 10:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ผมว่าน่าจะแย่กว่าปี 40 หลายคนบอกครั้งนี้เราอยู่ห่าง แต่มันใหญ่จนโลกเบี้ยวๆกระเพื่อม จากคุณ : pj (ppjj88) - [ 27 ต.ค. 51 10:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณค่ะ  สำหรับความมีน้ำใจ และการแบ่งปันกัน จากคุณ : ลิ้นชักสีใส - [ 27 ต.ค. 51 11:01:53 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณมากๆ เลย จากคุณ : DojoMAG - [ 27 ต.ค. 51 11:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 27 ต.ค. 51 22:09:27 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณครับ จากคุณ : d.hunt - [ 27 ต.ค. 51 22:26:19 ]