PANTIP.COM : I7223563 ทำไมเหล้าถึงอยากเข้าตลาดหุ้นไทย [หุ้น]

ความคิดเห็นที่ 55

“น้ำเมา.....สินค้า” หรือ “ยาพิษ”

คุณสมบัติเหล่านี้เป็นของ “สินค้า” หรือ “ยาพิษ”
1) 16.1% ของผู้ก่อคดีบุกรุก บริโภคสิ่งนี้แล้วจึงก่อเหตุ
2) 20.8% ของผู้กระทำความผิดต่อร่างกาย เกิดจากผลพวงของการบริโภคสิ่งนี้
3) 45.3% ของผู้กระทำความผิดทางเพศและข่มขืนกระทำชำเรา บอกว่าหลังจากบริโภคมันแล้วทำให้หักห้ามใจตัวเองไม่ได้
4) 59.1% ของผู้ก่อคดีทำลายทรัพย์สิน บริโภคมันก่อนก่อเหตุ
5) 72.7% ของอุบัติเหตุบนท้องถนนเกิดหลังการบริโภคสิ่งนี้ มีผลให้ คนนับหมื่นต้องบาดเจ็บล้มตายทุกปี
6) ผู้บริโภคเป็นประจำ 51.2% มีความเครียดรุนแรง และ 48.6% ซึมเศร้าในระดับที่ควรพบแพทย์
7) ผู้บริโภคมันจนติด 11.9% มีความคิดอยากฆ่าตัวตาย และ 11.3% อยากฆ่าผู้อื่น
8) การบริโภคสิ่งนี้เป็นสาเหตุของโรคร้ายกว่า 50 ชนิด เช่น ตับแข็ง มะเร็งในทางเดินอาหาร และสมองเสื่อม
9) ผู้หญิงและเด็กวันละนับล้านคนถูกทุบตีจากพ่อบ้านที่เมามายเพราะการบริโภคสิ่งนี้

ผลพวงจากการบริโภคสิ่งนี้ ชี้ให้เห็นว่ามันเป็น “ยาพิษ” ชัดๆ
คนต้องบาดเจ็บล้มตาย พิการ เสียผู้เสียคน ถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจ บ้านแตกสาแหรกขาด และหมดอนาคตเพราะมัน ! ไปแล้วกี่ล้านคน
แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่า สิ่งนี้ถูกจัดอยู่ในหมวดของ “สินค้าอุปโภคบริโภค” หาซื้อได้ง่ายๆ ตามซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านสะดวกซื้อ ปั๊มน้ำมัน ร้านอาหาร และร้านขายของชำทั่วไป มีวางขายกันกลาดเกลื่อนทั้งใกล้ที่ทำงาน หลังโรงพยาบาล หน้าโรงเรียน และรอบมหาวิทยาลัย ร้านข้างๆ บ้านคุณก็มีขาย
อะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้มันสามารถวางขายได้อย่างถูกกฎหมาย?
หรือเป็นเพราะมันคือเหล้าเบียร์ ที่เขานิยมอ้างกันว่า “มันเป็นอาชีพ เขาซื้อขายกันมาอย่างนี้ตั้งนานแล้ว จะไปห้ามเขาได้ยังไง ไปรณรงค์อย่าให้ดื่มดีกว่า”
ผู้มีหน้าที่เกี่ยวข้องเคยหันมามองบ้างไหม? ว่าในยุคแรกๆ ที่มีการผลิตและจำหน่ายสุรา มนุษย์เรายังไม่รู้ถึงโทษภัยของมัน ยังไม่มีงานวิจัยต่างๆ ออกมาชี้ให้เห็นโทษชัดเจนเหมือนในยุคปัจจุบัน
ในเมื่อ ตอนนี้ก็รู้แล้วว่ามันมีโทษมหาศาลถึงขนาดนี้ เราจะเปลี่ยนมุมมองใหม่บ้างได้ไหม?
กระทรวงที่เกี่ยวข้องทั้งหลาย ทั้งกระทรวงสาธารณสุขและกระทรวงพาณิชย์ทำอะไรกันอยู่ อย่ามัวคิดเก่าทำเก่าอยู่เลย มันหมดสมัยแล้ว หัดคิดใหม่ทำใหม่ได้แล้ว อะไรที่รู้ว่าไม่ดีก็เลิกไปเลย ไม่ต้องคำนึงถึงแต่เหตุการณ์ในอดีตหรอกว่ามันเคยถูก ถ้าปัจจุบันรู้แล้วว่าผิดก็ต้องบอกว่าผิด ถึงจะถูก
และเหตุผลที่ว่า “ดื่มน้อยๆ ก็ไม่เป็นอะไร ที่ก่อให้เกิดปัญหาสังคมและโทษภัยทั้งหลาย ก็เพราะดื่มมากเกินขนาด ต้องไปสอนให้คนรู้จักความพอดีถึงจะถูก” ก็ฟังไม่ขึ้นเลย เพราะทั้งฝิ่นและยาบ้า ถ้าบริโภคน้อยๆ ก็ไม่เป็นปัญหาเหมือนกัน อย่างนี้ก็น่าจะอนุญาตให้ทั้งฝิ่นและยาบ้าขายได้แบบถูกกฎหมายด้วย เพราะสามารถสร้างรายได้มากพอๆ กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยทีเดียว แล้วค่อยช่วยกันรณรงค์ให้รู้จักบริโภคแต่พอดี
สมัยก่อน ฝิ่นก็เคยถูกกฎหมาย เริ่มจากคนจีนที่ย้ายถิ่นฐานมาตั้งรกรากในเมืองไทย บางพวกก็ติดฝิ่นมาตั้งแต่ยังอยู่ประเทศจีน จึงเกิดธุรกิจโรงฝิ่นขึ้นเพื่อสนองความต้องการของตลาด คนไทยเลยลองสูบฝิ่นกับเขาบ้าง ปรากฏว่าทั้งจีนทั้งไทยติดฝิ่นกันงอมแงม แถมตอนหลังคนไทยติดฝิ่นมากเสียยิ่งกว่าคนจีน จนไม่เป็นอันทำงานทำการ โจรผู้ร้ายก็ชุกชุม เพราะคนติดฝิ่นไม่ทำงาน เลยไม่มีเงินเข้าโรงฝิ่น ก็หาทางออกด้วยการจี้ปล้น หลวงทนไม่ไหวจึงต้องสั่งปิดโรงฝิ่น และประกาศให้ฝิ่นเป็นสิ่งผิดกฎหมาย
ยาบ้า ก็ทำนองเดียวกัน ตอนเริ่มต้นก็ไม่ใช่สิ่งผิดกฎหมาย แต่จัดเป็นยาชื่อ “แอมเฟตามีน” ใช้รักษาโรคหอบหืด มีฤทธิ์กระตุ้นประสาท ทำให้ไม่ความง่วงเหงาหาวนอน ลดความอยากอาหาร ต่อมาเริ่มแพร่หลายในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งทหารนำมาใช้เป็นยากระตุ้นร่างกาย หลังจากนั้นจึงแพร่หลายมากขึ้นในหมู่ผู้ใช้แรงงาน รู้จักกันในนามของ “ยาขยัน” หรือ “ยาม้า” แต่ภายหลังจากค้นพบว่าแอมเฟตามีนมีผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายต่อร่างกายและทำให้ผู้บริโภคอย่างต่อเนื่องติดได้ จึงกลายเป็นสิ่งผิดกฎหมายห้ามซื้อขายเช่นเดียวกันกับยาเสพติดชนิดอื่น โดยแต่ละประเทศก็ประกาศห้ามไม่พร้อมกัน ในประเทศไทย ถึงแม้ประกาศเป็นยาเสพติดแล้วก็ยังคงแพร่หลายอยู่ รัฐบาลสมัยนายบรรหาร ศิลปอาชา จึงเปลี่ยนให้เรียกว่า “ยาบ้า” แทน
สำหรับน้ำเมา ถ้าเป็นละครก็มีเค้าโครงเรื่องคล้ายกับยาบ้า เพราะที่จริงแล้วเหล้าก็มีคุณสมบัติเป็นยาเหมือนกัน แต่พอใช้ผิดประเภท นำมาใช้เป็นเครื่องดื่มก็เลยก่อให้เกิดโทษต่อร่างกาย ต่อสังคม และถ้าดื่มต่อเนื่องก็ทำให้ติดได้เช่นกัน ในฐานะผู้ชม ก็ลุ้นให้มีตอนจบเหมือนเรื่องยาบ้า คือ ในที่สุดก็มีการประกาศให้เป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่ในฐานะที่ยังมีประโยชน์เป็นยาอยู่ ก็ให้จัดหมวดใหม่ให้เป็นยาไม่ใช่เครื่องดื่ม ให้เป็นสินค้าควบคุม ห้ามผลิตและซื้อขายเพื่อนำไปใช้ผิดวัตถุประสงค์
ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเลย ถ้าภาครัฐจะทบทวนใหม่ว่าสิ่งที่เคยเป็นสินค้าอุปโภคบริโภค จะถูกจัดหมวดใหม่ไปเป็นสินค้าควบคุม เพราะตัวอย่างของยาบ้าก็มีให้เห็นอยู่ และก็ไม่แปลกที่ประเทศไทยจะเริ่มเป็นประเทศแรกในโลก เพราะกรณีของยาบ้าก็ประกาศไม่พร้อมกัน ขอเพียงมีความตั้งใจและจริงใจที่จะทำเท่านั้น
แต่ตอนนี้เหตุการณ์กลับตาลปัตร เครื่องดื่มที่ควรจะเรียกว่ายาพิษชนิดนี้ ไม่มีการควบคุมยังไม่พอ ทั้ง กลต. และตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย (ตลท.) ยังทำท่าจะให้ธุรกิจน้ำเมาเข้าตลาดหลักทรัพย์อีก ส่งเสริมกันเข้าไป หวังแต่เพียงมูลค่ารวมของตลาด (Market Cap.) ที่สูงๆ เผื่อว่าจะได้การยอมรับอย่างสากล มีชื่อติดอยู่ใน World Class Capital Index จะได้เป็นแม่เหล็กดึงดูดต่างชาติมาลงทุนในเมืองไทยมากๆ เงินจะได้ไหลเข้า เศรษฐกิจไทยจะได้เติบโต
การที่ต่างชาติจะมาลงทุนในไทยจะเป็นความจริงหรือความฝันก็ยังไม่แน่ เศรษฐกิจประเทศจะเจริญขึ้นกี่เปอร์เซ็นต์นี่ยังไม่ทราบ แต่ที่ทราบแน่ๆ คือ คนที่ได้ผลประโยชน์มากที่สุด คือ เจ้าของบริษัทน้ำเมา เพราะถ้าเข้าตลาดหลักทรัพย์ไทยได้ นอกจากเงินทุนจำนวนมหาศาลจะไหลมาเข้ากระเป๋าเจ้าของบริษัทน้ำเมาและมาตรการควบคุมเรื่องการโฆษณาการจำกัดอายุผู้ดื่ม และกฎเกณฑ์เพื่อการควบคุมอื่น จะต้องผ่อนผันให้เอื้อกับบริษัทน้ำเมา ไม่เชื่อลองไปดูกฎของประเทศที่มีธุรกิจน้ำเมาเข้าตลาดหลักทรัพย์อย่างฝรั่งเศสและเยอรมัน เทียบกับประเทศสวีเดนที่ไม่อนุญาตให้เข้าตลาดหลักทรัพย์ได้เลย
ทำไม? เหตุผลคือกำแพงมนุษย์ ผู้ที่มีหุ้นในธุรกิจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ย่อมอยากให้ธุรกิจที่ตนถือหุ้นได้กำไรมากๆ จึงต้องช่วยกันสนับสนุนให้มีมาตรการควบคุมให้น้อยที่สุดนั่นเอง
เรื่องที่ทราบแน่ๆ อีกเรื่องหนึ่งก็คือ คนไทยก็ยังถูกปรนเปรอด้วยน้ำหายนะที่เป็นยาพิษกันต่อไป และแนวโน้มก็ยิ่งมีสูงขึ้นเรื่อยๆ เสียด้วย ยิ่งถ้าเข้าตลาดหลักทรัพย์ได้ละก็ คนไทยคงจะครองแชมป์ดื่มน้ำเมามากเป็นอันดับ 1 ของโลกแน่ๆ เมื่อถึงวันนั้นเราจะภาคภูมิใจ หรือสลดใจกันทั้งชาติ ที่สำคัญที่สุด อนาคตของชาติ เยาวชนของชาติ ศีลธรรม คุณธรรม จะมีเหลืออยู่หรือ
บทสรุปคือ ขอให้ คุณภัทรียา เบญจพลชัย ในฐานะ ผจก. ตลาดหลักทรัพย์ ที่มีอำนาจในการเซ็นอนุมัติ อย่าทำร้ายสังคมไทยและเยาวชนไทย คนไทยทั้งชาติ โดยปฏิเสธการรับหุ้นบาปทุกประเภทตลอดไป........

จากคุณ : สู้เพื่อชนะ - [ 20 พ.ย. 51 21:17:21 ]