PANTIP.COM : I7328276 พี่ Duo-Core ขอรับ ผมเสียแว้ววววววววว เชิญในกระทู้ ฮือๆๆ []

ความคิดเห็นที่ 28

ไม่รู้ว่าพี่ Chaotic System ไปต่างประเทศแล้วหรือยังอ่ะครับ ...
แต่เห็นบอกว่า ... จะไปวันที่ 17 นี่หน่า ให้ผมตั้งกระทู้แทนด้วย
แต่นี่วันที่ 16 เองผมก็เลยยังไม่ได้ตั้งกระทู้แทนพี่เขาอ่ะครับ
อาจจะเตรียมจัดของอยู่มั๊งครับ เลยไม่ว่างหรือเปล่า ...

ส่วนเรื่องกราฟสร้างได้นี่ .. ตามความเชื่อส่วนตัวของผมเท่าที่ดูมานะครับ แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมอาจจะคิดผิดก็ได้เหมือนกันนะครับ ...

กราฟจริง ๆ มันจะเกิดจากแรงซื้อ แรงขายเป็นหลัก
แล้วถูกนำมาพอตเป็นตัวกราฟขึ้นมา
ในยุคแรก ๆ ของการวิเคราะห์ปัจจัยเทคนิคนั้น เขาก็จะเน้นในเรื่องการดูแพทเทริน์ ในรูปแบบต่าง ๆ ครับ
เพราะคนเล่นกราฟ จะมีความเชื่อว่ากราฟสะท้อนปัจจัยทุกอย่าง รวมถึงข่าวต่าง ๆ ด้วย แล้วก็สะท้อนปัจจัยต่าง ๆ ได้เร็วกว่าข่าวอีกครับ ...
การดูไพรส์ แพทเทริน์ มันจึงยึดถือเรื่องเกี่ยวกับพฤติกรรมมวลชนเป็นหลักครับ ว่าพฤติกรรมส่วนมากมักจะมีรูปแบบที่ตายตัว และคนส่วนมากก็ทำอะไรซ้ำไปซ้ำมา ปรากฎการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจึงก่อตัวเป็นแพทเทริน์ให้คาดการณ์อนาคตได้ครับ ...

พอในยุคถัดมา ... ก็เริ่มมีการใช้อินดี้ต่าง ๆ โดยคำนวนค่าออกมาจากแรงซื้อขาย และปริมาณการซื้อขาย ซึ่งมันบ่งบอกสัญญาณในการเข้าซื้อขายในจังหวะต่าง ๆ โดยความเชื่อของคนกลุ่มนี้มักจะเน้นที่การดูการเกิดแรงซื้อแรงขายที่มากเกินไป ( โอเวอร์ บอทซ์ หรือโอเวอร์ โซล เป็นหลัก )และการเกิดไดเวอร์เจนท์ ที่ไม่สัมพันธ์กับรูปกราฟ โดยจะมีแนวคิดหลักคือ ประวัติศาสตร์มักจะซ้ำรอยเดิม ๆ ...

พอพัฒนาต่อมาก็มีการถือกำเนิดอีเลียต เวฟ ขึ้น โดยอีเลียต เวฟนั้นจะมีความเชื่อหลักอยู่ที่ว่า จริง ๆ แล้วรูปแบบที่ซ้ำไปซ้ำมานั้น ไม่ได้เกิดจากการที่ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย แต่มันเกิดขึ้นจากการซ้ำไปซ้ำมาของจิตวิทยามวลชนที่อยู่เบื้องหลังมากกว่า ดังนั้นรูปแบบจึงไม่จำเป็นต้องเกิดซ้ำแบบตายตัว แต่จะสามารถยืดหยุ่นได้มากกว่า ซึ่งรูปแบบต่าง ๆ ของอีเลียตเวฟนั้นก็ได้ถูกพัฒนามาจาก ทฤษฎีดาว แล้วก็ประยุกต์เข้ากับการอ่านแพทเทริน์ จึงทำให้สามารถเกิดรูปแบบต่าง ๆ เป็นรูปแบบเวฟขึ้น ... ซึ่งสิ่งที่แตกต่างกันระหว่างการอ่านไพรส์ แพทเทริน์คือ ไพร์ส แพทเทริน์นั้นจะมีรูปแบบที่ค่อนข้างตายตัว แต่รูปแบบของอีเลียตเวฟ จะสามารถยืดหยุ่นได้สูงกว่า และสามารถทำนายอนาคตในค่อนข้างยาวกว่า การอ่านแพทเทริน์ ( หลาย ๆ คนอาจจะบอกว่า ไม่จริง ไม่เห็นด้วย ... ยังไงก็อย่าเพิ่งรุมกระทืบผมซะก่อนนะครับ ... เพราะที่เล่ามามันเป็นความเชื่อของคนแต่ละกลุ่มครับ ผมไม่ได้บอกว่าอันไหนผิด อันไหนถูกครับ )

ในรูปแบบของการเล่นเวฟนั้น จะอิงเกี่ยวกับจิตวิทยามวลชนเป็นหลักเลยครับ ว่ารูปแบบของจิตวิทยามวลชนนั้นมันเปลี่ยนแปลงได้ยากครับ ( อย่างเช่น ถ้าเราเคยถือตะเกียบคีบก๋วยเตี๋ยวด้วยมือขวา อยู่ดี ๆ ให้มาใช้มือซ้ายแทน มันก็จะเป็นไปได้ยากใช่ไหมครับ ... ถ้าสมมติว่าเราฝึกการใช้ตะเกียบมือซ้ายจนใช้คล่องได้ก็จริงครับ แต่ก็ต้องใช้เวลาที่นานมาก ๆ และเวลาทำการซื้อขายหุ้น พฤติกรรมนั้นมันก็ไม่ใช่พฤติกรรมของเราคนเดียว เลยทำให้มันเปลี่นแปลงได้ยากครับ ) มันเลยจะเกิดเป็นรูปแบบแรงซื้อแรงขายออกมา แล้วก็มาแสดงออกที่ตัวกราฟ แล้วเมื่อจับรวมเข้ากับตัวเลขชุดไฟบอแนกซี่แล้วก็เลยได้เป็น อีเลียต เวฟ ออกมาครับ ...

พอพัฒนามามาก ๆ เข้ามันก็เลยเกิดเป็นระบบเทรดดิ้ง ซิสเต็ม ต่าง ๆ แล้วก็พวกโมเดลในรูปแบบต่าง ๆ ต่อมา ( ถ้าอยากได้ความรู้เกี่ยวกับด้านนี้ ต้องไปถามพวกที่ทำงานกองทุนครับ เขาจะอธิบายได้ดีกว่า เพราะผมเองไม่ค่อยมีความรู้ทางด้านนี้เท่าไรครับ แล้วก็ไม่ได้เอามาใช้ด้วย ส่วนมากจะอ่านเล่น ๆ สนุก ๆ มากกว่าครับ ) ซึ่งโมเดลในรูปแบบต่าง ๆ มันก็มีข้อดี ข้อเสียอยู่ในตัวเองครับ มันไม่มีอะไรที่สมบูรณ์ที่สุดหรอกครับ แล้วอีกอย่างโมเดลบางตัวก็ใกล้เคียงอุดมคติมากเกินไปจนนำมาใช้จริงได้ยากครับ ...

คราวนี้ก็กลับมาพูดถึงเรื่องกราฟสร้างได้ ...

ผมเองมีความเชื่อส่วนตัวว่า ( เน้นอีกทีนะครับ ว่าเป็นความเชื่อส่วนตัว อาจจะผิดได้ครับ )

กราฟเกิดจากแรงซื้อขาย ถ้ามีคนโยนเม็ดเงินปริมาณมหาศาลมาไล่ราคาหุ้น ๆ มันก็พร้อมที่จะวิ่งไป หรือถ้าโยนหุ้นขายออกมามาก ๆ หุ้นมันก็จะลง อินดี้ซึ่งเกิดตามมาทีหลังกราฟ ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปมาได้ครับ แต่การที่จะเปลี่ยนอินดี้เลยนั้น ผมเชื่อว่าอินดี้บางตัวที่มีความไวสูง อาจจะเปลี่ยนแปลงได้ง่ายครับ ... แต่อินดี้บางตัวที่มีความช้ามาก ๆ (ซึ่งส่วนมากมักจะเป็นตัวที่ใช้บอกเทรน หรือบอกว่าตลาดมีเทรนหรือไม่ )การที่จะทำให้มันเปลี่ยนก็จะต้องใช้การซื้อหนัก ๆ ติด ๆ กันหรือขายหนัก ๆ ติด ๆ กันหลายวันมาก ๆ ครับ ซึ่งคนที่จะทำแบบนั้นได้ก็ต้องเป็นรายใหญ่ที่มีเม็ดเงินในมือมหาศาลมาก ...

ดังนั้นผมจึงเชื่อว่าถ้ารายใหญ่จัด ๆ นั้นในบางครั้งจะสามารถดึงกราฟได้จนถึงขนาดที่สร้างเทรนย่อย ๆ ขึ้นมาได้ครับ ... แต่อย่าลืมนะครับ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามแนวโน้มจริง ๆ มันก็จะสะท้อนออกมาในที่สุดครับ เพราะเมื่อเขาดึงไปถึงจุดหนึ่งมีกำไรมาก ๆ เขาก็ต้องขายทำกำไรออกมาอยู่ดี แล้วราคามันก็จะวิ่งกลับสู่เทรนจริง ๆ ของมันในที่สุดครับ แต่การจะดึงกราฟได้นานแค่ไหนนั้น มันก็อยู่ที่จะเม็ดเงินด้วยครับ ... การสร้างกราฟหลอกนั้น ถ้าคนที่เล่นหุ้นแบบดูกราฟมานาน ๆ ก็จะมองเห็นได้ครับ ... เพราะไม่ว่าอย่างไรสุดท้ายแล้วรูปแบบทางจิตวิทยาของคนสร้างกราฟมันก็เข้ารูปแบบเดิม ๆ ในที่สุดอยู่ดีครับ แล้วยิ่งปริมาณเม็ดเงินเยอะมากเท่าไหร่ รูปแบบของจิตวิทยาก็ยิ่งเปลี่ยนแปลงได้ยากมากขึ้นเท่านั้นครับ เพราะจุดด้อยของนักลงทุนรายใหญ่มักจะอยุ่ที่ปริมาณเม็ดเงินที่มากเกินไป เลยทำให้จะทำอะไรทีก็เชื่องช้ากว่าเม็ดเงินจำนวนน้อยครับ ...

ส่วนมากการสร้างกราฟจึงมักไม่ค่อยใช้เม็ดเงินของตัวเองเพียงอย่างเดียวเพราะถ้าจะทำกราฟโดยใช้เม็ดเงินของตัวเองเพียงอย่างเดียว จะต้องใช้เม็ดเงินในปริมาณที่มากครับ ... รายใหญ่ก็มักจะนิยมใช้การทำกราฟในช่วงแรก เพื่อเป็นตัวจุดชนวนเพียงเท่านั้น ที่เหลือก็จะปล่อยให้เม็ดเงินของรายย่อย เข้ามาช่วยสนับสนุนเอง ( ซึ่งมองจริง ๆ มันก็จะคล้ายกับการชักจูงทางจิตวิทยานั่นล่ะครับ ) ลองดูง่าย ๆ อย่างพวกหุ้นปั่นทั้งหลายอ่ะครับ ... ถ้าใช้เม็ดเงินของเจ้ามือลากราคาเองเพียว ๆ ก็ไปได้ไม่ไกลมากครับ แต่ที่บางครั้งมันวิ่งได้ไกลมาก ๆ นั่นเป็นเพราะรายย่อยเข้ามาช่วยดัน เมื่อรายย่อย เข้ามาผสมโรง รายใหญ่ก็สามารถขายหุ้นเปลี่ยนเป็นเงินสดเข้ามาหมุนเพื่อดันเพิ่มได้เป็นระยะ ๆ จึงทำให้มันสามารถสร้างแรงเหวี่ยงไปได้ไกลครับ

เท่าทีดูมาส่วนมาก การทำกราฟที่เห็นก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงรูปแบบของกราฟเลยหรอกครับ ( ยกเว้นในพวกกราฟรายนาที อาจจะเปลี่ยนได้ง่ายหน่อย )เพราะการเปลี่ยนรูปแบบกราฟมันต้องใช้เงินเยอะกว่าครับ เท่าทีเห็นจึงมักจะเป็นการดึงกราฟให้ยืดออกมากกว่า อย่างเช่นถ้าเราดูค่า สโต บางทีมันโอเวอร์โซลแล้ว แต่มันก็ไหลออกด้านข้างไปได้อีกยาว นั่นก็เป็นเพราะว่า บางครั้งมันถูกดึงยืดออกครับ ... ( แล้วอาจจะมีรายย่อยเข้ามาผสมโรงด้วยยิ่งง่ายขึ้นไปอีก ) เพราการดึงกราฟออกมันค่อนข้างจะง่ายกว่า ถ้าค่าอินดี้เริ่มจะโงหัวขึ้นก็โยนขายไม้หนัก ๆ ออกมาไม่กี่ไม้ บางทีก็กดอินดี้ไว้ได้แล้วครับ แล้วก็มาตั้งซื้อสลับเอา เพื่อเก็บของคืน ...

แต่ถ้าเรามีประสบการณ์มากขึ้นก็จะมองเห็นได้ชัดขึ้นครับ อย่างตอนที่ผมหัดดูอินดี้ช่วงแรก เห็นมันโอเวอร์โซลก็เก็บเลยตามตำราเป๊ะ แล้วก็เดี้ยงเลยเหมือนกันครับ ... อิอิอิ เพราะมันลากยาว แล้วฐานมันทรุด พอเราทนไม่ไหวขายออก พักนึงราคาก็ดีดเลย ... แต่พอเล่นไปนานขึ้นเราเห็นโอเวอร์ โซลเราก็ยังไม่ซื้อครับ เพราะมันอาจจะลากได้ เราก็ไปเก็บตอนที่มันเริ่มจะหักหัวขึ้นให้เห็นแล้วครับ ( หันไปเล่นแบบโมเมนตัมอ่ะครับ ... ไม่ซื้อดักแล้ว เดี๋ยวซวย .. อิอิอิ )

เดี๋ยวนี้พอเราเห็นค่าบางตัว โอเวอร์ บอทซ์ หรือโอเวอร์ โซล เราก็จะรู้ว่ามันเป็นเพียงแค่สัญญาณเตือนให้เราเตรียมตัวให้พร้อมที่จะปรับพอร์ต คือให้เราเริ่มระวังตัวและคอยจับตาดูมันให้ดีเท่านั้นเอง ไม่ใช่ให้เราปรับพอร์ตทันทีที่เกิดการโอเวอร์ครับ ...

คนที่เขาเล่นมานาน ๆ บางครั้งเขาก็เลยยึดถือตำราน้อยลง จะอิงก็เพียงแต่หลักการที่สำคัญ แต่พอใช้จริง ก็จะมีการยืดหยุ่นสูงมาก ๆ ครับ ... แล้วยิ่งดูกราฟนาน ประสบการณ์ในการดูมันก็จะทำให้เห็นอะไรต่าง ๆ ได้ชัดขึ้นเองโดยธรรมชาติครับ ... เวลาศึกษาเรื่องกราฟก็เลยจำเป็นที่จะต้องดูกราฟให้มากครับ เพราะบางทีที่ขาดทุนกันไป ๆ มา ๆ เป็นประจำ มันก็เป็นเพราะว่ามองข้ามรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ไป หรือไม่ก็ไม่ได้นั่งสังเกตุรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ครับ ...

คีย์มาซะยาวเลยอ่ะครับ ... ตอนแรกว่าจะคีย์นิดเดียวเอง
แต่พอดีไม่มีอะไรทำครับ เลยพูดมากไปหน่อย ...
หวังว่าพี่ นักเก็งกำไรคงไม่รำคาญผมไปซะก่อนนะครับ ...
กลัวว่าจะบอกว่าอะไรวะ เรื่องพวกนี้ตรูรู้อยู่แล้วโว้ย ... เอามาบ่นให้ฟังทำไมฟะ ... ( ซึ่งจริง ๆ ผมเองก็คิดว่าพี่นักเก็งกำไรต้องรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้วแน่ ๆ อ่ะครับ เพราะเล่นกราฟมาเป็นปีแล้วนี่ แถมฝีมือเยี่ยมอีกด้วย ... ผมเองยังชื่นชมพี่อยู่เลย )
แต่ก็ถือว่านั่งอ่านเล่น ๆ สนุก ๆ ไปแล้วกันนะครับ ...
เห็นใจผมนิดนึงแล้วกันนะครับ พอดีแฟนผมหลับไปแล้วไม่มีคนนั่งคุยด้วยครับ ...
แถมพี่ Chaotic System ก็ไม่เปิดกระทู้ให้อีก เลยไม่รู้จะไปนั่งบ่นที่ไหนครับ ... กลางคืนไม่มีอะไรทำแล้วมันเหงาอ่ะครับ

จากคุณ : ยอดไม้บนปลายดอย - [ 17 ธ.ค. 51 03:35:59 ]