PANTIP.COM : I7359133 ### นิยาย "ชีวิตคือการเล่นหุ้น" ตอนที่ 9 ชีวิตยังมีความหวังในปีใหม่ๆ []

ความคิดเห็นที่ 1

สนามบินสุวรรณภูมิหลังจากการชุมนุมต่อต้านรัฐบาลกลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็วหลังจากความวุ่นวายช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน เนื่องจากผมเป็นคนไม่ค่อยเดินทางก็เลยไม่ทราบว่าสนามบินมันทรุดโทรมหลังจากการชุมนุมหรือไม่

ผมกับลิงตื่นสายจึงรีบขับรถมาเองแล้วรีบหาที่จอดรถอย่างตาลีตาเหลือก วิ่งไปเช็คอินที่เคาเตอร์กวาดสายตามองไปหาอันที่จะไปเชียงใหม่ เหล่าพนักงานทำหน้าดุๆ เสียงห้วนๆ เหมือนไม่พอใจที่ผมกับลิงมาเช็คสาย

“ตามกฎต้องมาเช็คอินก่อนขึ้นเครื่องอย่างน้อย 1 ชั่วโมงนะคะ ไม่ใช่ 5 นาที” พนักงานสาวเหมือนจะสวยกล่าวเสียงแข็ง

ผมกับลิงไม่สนใจหรอกมาทันก็บุญแล้ว แต่ลุงผอมๆ คนหนึ่งใส่สูทสีดำกางเกงยีนส์พูดสำเนียงจีนปนไทยที่มาเช็คอินหลังผมไม่พอใจที่พนักงานพูดจาเชิงตำหนิเขา(เหมือนที่กล่าวกับผมและลิง) ผมกับลิงแอบได้ยินเขาโวยวายว่ารถเขาเสียกลางทางต้องฝากรถไว้ข้างทางและนั่งแท๊กซี่มาเอง

“ถ้าคุงจะด่าโผมว่าทำไมมาสาย ทำมายไม่คิดบ้างว่าคงบางคงอาจจะเจออุบัติเหก มีใคบ้างอยากมาสาย ทีเครื่องบิงของคุงดีเลย์ โผมยังไม่ว่าอารัยเลย”

เจ้าหน้าที่เกิดอาการเขินอายและเสียหน้าที่โดนย้อนกลับ ก็สมควรแล้วละครับที่มาทำท่าทางกับลูกค้าแบบนี้

“สะใจ มีคนด่าแทน” ลิงบอก

ผู้โดยสารท่านอื่นๆรวมถึงนกและคนที่จะไปทัวร์กรุ๊ปเดียวกับผมนั่งประจำที่เรียบร้อย เหลือแต่ผม ลิง และลุงที่รถเสียเดินหาที่ในนั่งเครื่องบินที่พอจะเหลืออยู่ สุดท้ายเราสามคนก็ได้ที่นั่ง ผมนั่งข้างลุง ส่วนลิงนั่งหลังเครื่อง

เครื่องบินวนไปวนมาหารันเวย์ ไฟในเครื่องบินหรี่ลงเพื่อเตรียมตัวทะยานขึ้นฟ้า ผมนั่งคิด สนามบินใหญ่โตแต่ผู้ใช้บริการมักต้องมาเสียเวลากับการเดินมาจุดขึ้นเครื่องบิน รอมินิบัส นั่งแช่รอเครื่องบินวนหาทางขึ้นและรอกระเป๋าซึ่งล่าช้า ผมว่าที่ดอนเมืองดูจะน่าใช้กว่าเยอะเพราะไม่ค่อยต้องมาเสียเวลาจุกจิกกับเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ ผมหันไปมองคุณลุงที่มาพร้อมกัน แกนั่งสงบนิ่ง หลับตาพริ้มราวกับทำสมาธิ พลอยทำให้ผมไม่อยากเคลื่อนไหวหรือหายใจแรงเพราะจะรบกวนแก

เครื่องทะยานวิ่งสู่ฟ้า เมื่อรักษาระดับไว้ได้ทุกคนต่างถอดเข็มขัดและทำตัวตามสบาย ผมมองออกไปนอกหน้าต่างสู่เบื้องล่างเห็นบ้านและตึกขนาดจิ๋วเต็มไปหมด จากบนนี้ผมจะเห็นน้องน้ำหรือเปล่า ? หรือเธอจะบังเอิญมองขึ้นมาเห็นผม เมื่อคิดถึงน้องน้ำผมก็เริ่มรู้สึกเศร้า ปรับเอนเก้าอี้หวังนะนอนหลับสักงีบ

“รับเครื่องดื่มอะไรไหมคะ ?” แอร์ฯ สาวสวยถาม
ผมนึกขึ้นได้ว่าเช้านี้ผมลุกขึ้นมาโดยยังไม่ได้ดื่มน้ำและทานอาหารเช้าเลย ผมสั่งแซนวิช 1 กล่อง และเป๊ปซี่ 1 กระป๋องหมายจะดื่มให้ร่างกายกระปรี่กระเป่า อุตส่าห์มีโอกาสเที่ยวทั้งทีต้องทำตัวให้สดชื่นกันหน่อย

ลุงที่นั่งข้างผมสั่งน้ำเปล่า แกเปิดขวดน้ำแล้วยกดื่มรวดเดียวหมดในทันที ผมไม่ทันแม้แต่จะแกะแซนวิชจากห่อเลย ผมหันไปมองเขา ลุงเขาก็หันมามองผม เรายิ้มให้กัน

“เอาเป๊ปซี่เพิ่มไหมครับ” ผมถามลุง เพราะดูท่าทางแกจะหิวน้ำมาก

“ขอบคุงคับ ตอนเช้ามีธุละต้องทำหลายอย่าง แถมรกก็มาเสียอีกน้ำก็ไม่ได้อาบ อะไรก็ทำไม่ทัง ก็เลยหิวน้ำมาก แต่ตองนี้อิ่มแล้วคับ”

“ทานแซนวิชกับผมก็ได้นะครับ” ผมหยิบแซนวิช 1 ชิ้นให้แก”

“ขอบคุงมากคับ แต่ไม่เปงไร” แกปฎิเสธอย่างสุภาพ

“ไปเที่ยวหรือทำงานครับ ?”ผมชวนแกคุย

“ไปธุละคับ แล้วน้องไปเที่ยวไหนคับ ?”

“ไปปายครับ”

“ไปกี่วังคับ ?”

“ไม่แน่ใจว่าพักที่ปายกี่วัน แต่ผมเที่ยวกับทัวร์ ทั้งหมด 4 วันครับ”

“สัปดาหน้า ซากุระที่ขุงดอยแม่ยะจะบาน ถ้าอยู่นางกว่านี้คงได้เห็นดอกไม้สวยๆ”

“ซากุระหรือครับ ?”

“สีชงพูสลับกับต้งสงสีเขียวทั้งภูเขา สวยมากคับ”

“คุณลุงคงมีโอกาสเที่ยวบ่อยใช่ไหมครับ”

“ผมทำบริษักทัวร์”

“อ้อ”

“แต่เป็นทัวร์ที่รับต่างชาติเข้ามานะครับ ไม่ได้ทำทัวร์ให้คงไทย”

“ตอนสนามบินโดนปิด และเศรษฐกิจไทยไม่ดีแบบนี้ กิจการเป็นยังไงบ้างครับ ?” ผมสงสัย

“ตอนแรก ผมนึกว่าปีนี้การท่องเที่ยวจะไม่ได้รับผลกระทบจากเศรษฐกิจ แต่พอเจอม๊อบปิดสนามบินไปมันทำให้แขกยกเลิกทัวร์ที่จองหมดเลย”

“ยกเลิกทัวร์ ?”

“ปกติเวลาซื้อทัวร์หรือจักโปรแกรมท่องเที่ยว ตามสังญาที่ทำกับลูกค้าจะมีช่วงเวลาก่อนเดินทางที่เขามีสิทธิ์ยกเลิกและขอคืนเงินได้ ฉะนั้นพอฝรั่งเขารู้ข่าวสนามบินปิด คนที่สามารถยกเลิกได้ต่างก็ยกเลิกโปรแกรมเที่ยวกันหมด”

“ถึงครึ่งไหมครับ”

“ตอนนี้เหลือไม่ถึง 10%”

“10%..... !!.” ผมอึ้งไป

“อืม... คือพวกที่ขอยกเลิกไม่ทังนั่งแหละครับ”

“อย่างงี้ก็แย่สิครับ”

“แย่ครับ บริษัททัวร์หลายแห่งเริ่มเจ๊งแล้ว”

“แต่สักพักคงดีขึ้นใช่ไหมครับ ?” ผมถามเชิงปลอบ

“ก็โกหกตัวเองอย่างนั้งบ่อยๆ “ ลุงยิ้ม
แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 51 00:05:27

จากคุณ : kennyG - [ 25 ธ.ค. 51 18:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36

สนามบินเชียงใหม่เป็นสนามบินนานาชาติขนาดเล็ก มีการต่อเติมส่วนของอาคารสำหรับสายการบินต่างประเทศเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เพิ่มขึ้นทุกๆ ปี หลังจากลงเครื่องบินเราก็รวมตัวกันเพื่อเช็คจำนวนคนและสัมภาระ นกใส่เสื้อยืดสีแดงกับกางเกงยีนส์พร้อมรองเท้าผ้าใบสีขาว จากการแต่งตัวทำให้ดูเด็กลงกว่าเดิมหลายปี ยิ่งผมยาวที่มัดรวบเป็นหางม้าทำให้เธอดูเด่นและน่ารักกว่าตอนที่ใส่ชุดทำงานมากมาย

“สวัสดีคะคุณแมว เมาเครื่องบินไหมคะ ?”

“ไม่เมาครับ ผมแอบงีบไปนิดหน่อย”

ผมสังเกตเพื่อนร่วมทัวร์ที่มาด้วยกันระหว่างยืนรอกระเป๋า ส่วนมากเป็นคนแก่อายุเกิน 40 ทั้งนั้น มีผม ลิงและนกที่ดูอ่อนกว่าคนอื่นๆ

“ทัวร์ครั้งนี้เราจะไปกันทั้งหมด 25 คนนะคะ”

“คนที่จะไปด้วยกันคือลูกค้าของนกทั้งหมดเลยหรือครับ ?”

“บางส่วนคะ เจ้าตัวไม่ได้มาเองแต่ให้ญาติหรือพ่อแม่มาเที่ยวแทน”

“วัยรุ่นเซ็งเลย นึกว่าจะมีสาวๆสวยๆ “ ลิงบ่น

“พี่ลิงคิดอยู่ไม่กี่เรื่องเนอะ” นกแซว

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปตามหารักแท้บนดอยเอาก็ได้ ฮา ฮา ฮา”

“อยากได้แฟนเป็นชาวเขาหรือ” ผมหยอก

“อย่าดูถูกชาวเขานะโว้ย บางคนสวยกว่านักศึกษาแถวสยามด้วยซ้ำ”

“โปรแกรมที่จะพาไปเที่ยวมีอะไรบ้างหรือครับ ?”

“เดี๋ยววันนี้เราจะตรงไปปายเลย อาจจะแวะข้างทางนิดหน่อย เข้าที่พักทานข้าว อีกวันก็เที่ยวรอบๆ ปาย นอนอีกคืนกลับมาเชียงใหม่เพื่อช๊อปปิ้งแล้วก้กลับกรุงเทพคะ”

เรานั่งรถตู้ออกจากสนามบินตรงไปยังแม่ฮ่องสอนทันทีที่คนครบ ผม ลิง และนกนั่งอยู่ด้านหลังสุด อากาศหน้าหนาวของเชียงใหม่เย็นเพียงพอที่จะทำให้รู้สึกสบายและสดชื่นโดยไม่จำเป็นต้องเปิดแอร์ในรถ ขนมผิง บ๊วย และปลากรอบถูกส่งจากหน้ารถเพื่อแจกจ่ายให้ทุกคนได้กินเล่นโดยกลุ่มคุณป้าที่มาด้วยกัน

“เดี๋ยวจะแวะแถวตลาดแม่มาลัย ใครอยากแวะตลาดซื้อขนมหรือของกินก็ตามสบายนะคะแต่อย่าไปไกลเดี๋ยวจะหลง”

“หลงแม่ค้าสาวชาวเชียงใหม่ หลงไหลไกด์คนสวยหรือหลงทางหารถไม่เจอจ๊ะ”ลิงแซว

“เดี๋ยวจะพาไปปล่อยกลับป่าซะเลยนะพี่ลิง แต่ตลาดแม่มาลัยก็ไม่ได้ใหญ่เหมือนกาดหลวงคิดว่าไม่น่ามีใครหลง”

“นกเคยมาเที่ยวมาก่อนหรือครับ ?” ผมสงสัย

“นกเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่และเป็นเซลขายยาโซนภาคเหนือมาก่อน ก็เลยรู้จักสถานที่ในเชียงใหม่ดีคะ”

“แล้วทำไมตอนนี้มาเป็นเซลแถวกรุงเทพละ ?”

“ย้ายบริษัทคะ เพราะที่เดิมนกทำยอดได้ไม่ค่อยดี ไม่ถึงเป้าเลยสักเดือน โซนภาคเหนือตีตลาดยากไม่เหมือนภาคอีสาน ใต้ หรือแถวกรุงเทพ”

“ทำไมละครับ ? ภาคเหนือมันเมืองท่องเที่ยวทั้งนั้น เศรษฐกิจแถวนี้น่าจะดีนะครับ”

“นกก็เคยคิดอย่างงั้น แต่เอาเข้าจริงๆ ภาคเหนือมันมีแต่แหล่งท่องเที่ยว ส่วนพวกธุรกิจการเกษตร การค้าขายหรือการลงทุนในภูมิภาคนี้น้อยกว่าส่วนอื่นๆ การท่องเที่ยวที่ว่าดีและเด่นก็คึกครื้นอยู่ไม่กี่เดือนคือช่วงหน้าหนาว ถ้าไปเทียบกับกรุงเทพหรือ ภาคตะวันออกเช่นชลบุรีที่มีนิคมอุตสาหกรรมและแหล่งท่องเที่ยวที่เที่ยวได้ตลอดปีแถบชายทะเล ภาคเหนือเศรษฐกิจสู้ไม่ได้เลยคะ”

“แต่แปลกที่ใครๆ ก็อยากมาอยู่เชียงใหม่” ลิงบอก

“เชียงใหม่เป็นเมืองที่มีเอกลักษณ์ สงบ และคนเมืองก็น่ารักด้วย พี่แมวรู้ไหมว่าพี่ลิงเคยหลงรักสาวเชียงใหม่”

“จริงหรือ ลิงมืงไม่เคยเล่าให้กูฟังเลยนะ”

“เฮ้ ! ก็แค่แอบชอบเพราะน้องเขาน่ารักดี”

“เป็นเซลที่ขายยากับนกเองนี่แหละค่า ตอนนี้ไปเป็นแอร์ฯเรียบร้อยแล้ว”

“แปลว่ามืงอกหักหรือลิง” ผมแกล้งมัน

“แล้วอย่างมืงที่โดนสาวทิ้งไปบวชชีเรียกว่าอะไร ฮา ฮา ฮา”

คำพูดของลิงเหมือนเอาค้อนมาทุบหัวลงตรงกลางกระหม่อม ผมเงียบไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มแห้งๆ และเอนหลังชายตาออกไปมองนอกรถ

นี่ตกลงผมอกหักจริงๆหรือนี่ ?

.

จากคุณ : kennyG - [ 26 ธ.ค. 51 17:10:15 ]