ความคิดเห็นที่ 1 0"นิโคลาส เคลลี่" อดีตผู้จัดการงานประชาสัมพันธ์ฝ่ายสื่อ เป็นผู้ยอมเปิดใจและเล่าเรื่องจริงของชีวิตเป็นคนแรกว่า เคยได้เงินเดือนสูงถึง 5.5 หมื่นดอลลาร์ แต่ตอนนี้อาศัยงานชั่วคราวทำอยู่ เป็นงานพาร์ทไทม์ให้บริษัทผลิตยีนส์ยี่ห้อ "ลัคกี้" ด้วยค่าตอบแทนเพียง 10.25 ดอลลาร์ ต่อชั่วโมง รายได้ของเคลลี่ปัจจุบันเทียบงานประจำที่เคยทำแล้ว หดหายหรือลดลงไปถึง 60% และประเด็นซักถามชาวอเมริกันกลุ่มตัวอย่างเรื่องนี้ ซึ่งทุกคนต้องให้คำตอบว่า สิ่งที่ทำได้ยากที่สุดและขอยอมแพ้ในช่วงยากลำบากนี้คืออะไรนั้น สำหรับเคลลี่ คำตอบ คือ การไม่คิดรายละเอียดเรื่องคุ้มค่าที่จะทำหรือไม่ เหมือนกับความคิดที่ว่าคุ้มค่าน้ำมันหรือไม่ เมื่อต้องขับรถไปที่ไหนสักแห่งหนึ่ง "โดนเลย์ออฟตั้งแต่มี.ค.ปีที่แล้ว เคยทำงานในตำแหน่งผู้จัดการงานประชาสัมพันธ์ฝ่ายสื่อ ให้กับเพรซ โกลบอล เอนเนอร์จี เซอร์วิสส์ เวลานั้นองค์กรปรับโครงสร้างเลยเปิดให้เลย์ออฟ ตอนนี้ผมทำงานหารายได้เสริม อยู่ที่บริษัทผลิตยีนส์ ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งได้ค่าแรง 10.25 ดอลลาร์ต่อชั่วโมง" เคลลี่ เล่าว่า ใช้เวลาอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ สมัครทำงานไปแล้วกว่า 400 ตำแหน่ง เรียกได้ว่าสมัครทุกงานไม่ว่าจะงานอะไร และตอนนี้ยังคงหางานที่ดีกว่าทำอยู่ สำหรับงานพาร์ทไทม์ที่ลัคกี้นั้น เขาเริ่มทำมาตั้งแต่หลังวันหยุดเทศกาลขอบคุณพระเจ้า ทุกวันนี้เคลลี่ต้องจัดงบบัญชีรายจ่ายทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องอาหารการกินไปจนถึงการใช้บริการซักแห้ง สิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ต้องคำนึงถึงและติดตามดูรายจ่าย ปัจจุบันคำว่า "ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย" สำหรับเคลลี่แล้ว กลับมีความหมายใหม่สำหรับเขาไปเสียแล้ว เพราะการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยของเคลลี่ในอดีต เป็นการชอปปิงหรือท่องเที่ยวสุดสัปดาห์ แต่ตอนนี้การได้ดื่มกาแฟสักถ้วยหรืออาหารมื้ออร่อยนอกบ้านสักมื้อ ถือว่าฟุ่มเฟือยและดีที่สุดแล้ว "ในปี 2552 นี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมองและรอคอยอยู่นั้น เป็นเรื่องความมั่นคงด้านการงานและชีวิตส่วนตัว เพียงแค่มีรายได้ดีงานมั่นคง มีสวัสดิการดูแลสุขภาพ และตัวเองไม่คิดมากเกินไป เกี่ยวกับสิ่งที่ยังไม่รู้หรือคาดเดาได้ในอนาคต" เคลลี่กล่าวทิ้งท้าย ------------------------------------------------------------------------- ผมว่าน่าจะมีการคลาดเคลื่อนนะครับ น่าจะเป็น55,000ต่อปีมากกว่า ไม่งั้นได้720,000ต่อปีนี่ ทำงานสองปีติดอันดับเศรษฐีเลยนะนั่น จากคุณ : ขอบฟ้าบูรพา - [ 1 ก.พ. 52 11:34:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 0"ไมเคิล แอนติดอร์มิ" อดีตรองประธานของ โกลด์แมน แซคส์ วาณิชธนกิจยักษ์ชั้นนำที่ขอเปลี่ยนสถานะมาเป็น "ธนาคารทำธุรกิจครบวงจร" เคยมีรายได้สูงถึงปีละ 1.6 แสนดอลลาร์สหรัฐ หากคิดรวมโบนัสและเงินทุนสำรองเลี้ยงชีพที่ได้ในแต่ละปีด้วย ทำให้แอนติดอร์มิมีรายได้เพิ่มเป็นกว่า 2 แสนดอลลาร์สหรัฐต่อปี ทั้งนี้แอนติดอร์มิ วัย 61 ปี ได้เข้าร่วมโครงการเลย์ออฟ หลังจากทำงานมีหน้าที่รับผิดชอบเป็นหัวหน้าทีมงานช่วยเหลือด้านคอมพิวเตอร์ให้โกลด์แมน แซคส์ มานานกว่า 6 ปี และเมื่อธนาคารมีนโยบายย้ายส่วนที่เขารับผิดชอบไปยังอินเดีย เขาจึงสมัครใจเข้าโครงการเลย์ออฟ เมื่อวันที่ 28 ก.พ.ปี 2551 แอนติดอร์มิ เล่าว่า เขาวางแผนไว้ว่าจะเกษียณอายุหรือหยุดทำงานในวัย 66 ปี และตอนเข้าโครงการเลย์ออฟได้เงินทำขวัญจากธนาคารเป็นเงินเดือน 10 เดือน บวกเงิน 5,000 ดอลลาร์ แถมค่าพักผ่อนวันหยุดให้ด้วย จากวันที่เข้าโครงการเลย์ออฟ เขาว่างงานนาน 10 เดือน ก่อนได้งานใหม่ที่ทำอยู่ปัจจุบัน คือผู้แทนโครงการเอาท์ริชเพื่อผู้สูงวัยไม่มีงานทำ มีรายได้ 36,000 ดอลลาร์ต่อปี เทียบเงินรายได้ตอนนี้กับช่วงที่อยู่กับโกลด์แมน แซคส์ของแอนติดอร์มิ หายไปถึง 82% ส่วนสิ่งที่ยากลำบากที่สุด จนแอนติดอร์มิต้องขอยอมแพ้ คือไม่สามารถช่วยเหลือทางการเงินแก่ลูกๆ ได้อีก เพราะด้วยค่าตอบแทนที่ได้ปีละ 36,000 ดอลลาร์ ยังน้อยกว่าโบนัสที่เขาเคยได้จากโกลด์แมน แซคส์ในแต่ละปี ในตำแหน่งผู้แทนของโครงการเอาท์ริช แอนติดอร์มิมีหน้าที่ช่วยเหลือคนอื่นๆ ที่เผชิญปัญหาเหมือนเขา โดยหางานและฝึกงานให้ผู้สูงวัย แต่สิ่งที่ทำให้เขาเศร้าใจมากที่สุดช่วงรับผิดชอบงานใหม่ คือความรู้สึกที่ว่าตัวเองเป็นพนักงานอ่อนหัดหน้าใหม่ ที่แวดล้อมไปด้วยเพื่อนร่วมงาน ซึ่งส่วนใหญ่อายุประมาณ 75 ปี "ผมเคยช่วยลูกสาวที่เพิ่งแต่งงาน และลูกชายกำลังศึกษาในวิทยาลัยเรื่องเงิน รวมถึงชำระสินเชื่อรถยนต์ แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าผมกับภรรยาต้องดิ้นรนช่วยเหลือกันและกันเอง ตรงนี้เองที่ผมรู้สึกเหมือนคนไข้ต้องกล้ำกลืนกินยา ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังแข็งแรงทำงานมานาน 43 ปี สร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อครอบครัว ตอนนี้ผมต้องดึงเงินก้อนที่เก็บไว้ยามเกษียณและเงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพของตัวเองมาใช้" แอนติดอร์มิให้ข้อมูล ปัญหาของแอนติดอร์มิยังไม่จบ เพราะค่าตอบแทนจากการเข้าโครงการเลย์ออฟที่ได้เป็นเช็คเงินสดจากโกลด์แมน แซคส์ ได้หยุดจ่ายหรือส่งมอบให้ตั้งแต่วันที่ 1 ม.ค.ปีนี้ ทำให้เขาและภรรยาไม่แน่ใจว่าจะจัดการรับมือกับปัญหาการเงินในอนาคตอย่างไร และไม่รู้ว่าจะเผชิญกับอะไรบ้างในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า "งานของผมปัจจุบันคือ เราพยายามจะบอกเล่าให้กำลังใจกับผู้หางานทำ ให้มีความหวังกับสิ่งต่างๆ มากมายที่กำลังจะเกิดขึ้นในปีใหม่นี้ ซึ่งเป็นปีที่โอบามาเข้ามาบริหารประเทศ แต่ยังไงก็ตามผมรู้สึกขมขื่นร้องไห้อยู่ในใจ เพราะตัวเองไม่รู้ว่าเมื่อใดจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทางที่ดีขึ้น" จากคุณ : ขอบฟ้าบูรพา - [ 1 ก.พ. 52 11:34:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แนะแหล่งหางานพิเศษ(1) 0ห้างสรรพสินค้ากับร้านค้าทั่วไป ต้องการแรงงานพิเศษและชั่วคราวอย่างมาก ในช่วงเทศกาลก่อนวันหยุดยาวหรือช่วงวันหยุดยาว หรือทำงานสร้างความบันเทิงแต่งเป็นตัวมาสคอตประจำเทศกาล เช่น คริสต์มาสเป็นช่วงต้องการคนมาสวมชุดซานตาคลอส 0ศูนย์กระจายสินค้ากับคลังสินค้า ช่วงเทศกาล ยิ่งเป็นช่วงวันหยุดยาว มีงานวุ่นวายต้องการกำลังคนเพิ่ม เพราะพัสดุสินค้าและของที่บรรจุหีบห่อมากมาย ต้องส่งมอบให้ทันและตรงเวลา 0ธุรกิจตกแต่งสถานที่ งานมีให้ทำมากช่วงเทศกาลเฉลิมฉลองคริสต์มาส และแฮปปี้นิวเยียร์ในต่างประเทศ -------------------------------------------------------------------------- สำหรับเมืองไทยอาจจะแตกต่างไปบ้างตามสมควรครับ จากคุณ : ขอบฟ้าบูรพา - [ 1 ก.พ. 52 11:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จาก 1-3 เป็นสิ่งเตือนใจแก่ผู้ตกงานได้ว่า เราไม่ต้องเลือกงาน  หางานอะไรทำได้ทำไปก่อนและพยายาม ประหยัดลดรายจ่ายลง  และเพิ่มเวลางานให้มากขึ้น อยู่เมืองไทย ไม่อดตายหรอก กล้วยน้ำว้าหวีไม่ถึง 10 บาท(ตจว) กทม.10-20บาท ถ้ารู้จักพอเพียงอยู่ได้แน่นอน คนตกงาน สู้  สู้  นะคนอื่นเค้าแย่กว่าเราหลายร้อยพันเท่าทวีเค้ายังอยู่ได้ จากคุณ : เหมียวน้อย (Mno_onM) - [ 1 ก.พ. 52 11:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ... จากคุณ : sandee.kung - [ 1 ก.พ. 52 12:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณค่ะ อ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเอง ^^ จากคุณ : Hana* - [ 1 ก.พ. 52 13:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณก่อน ค่อยอ่านครับ... จากคุณ : หมึกสด - [ 1 ก.พ. 52 15:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อยู่ เมืองไทย ไม่ต้องกลัวอด ครับ ใครอด หรือว่า หิว ไม่มีอาหารกิน ผมไม่เชื่อ ไม่รู้วิธี ติดต่อมา จะบอกให้ วิธี ไม่เสียตัง สักบาท ก็มีอาหารกิน จากคุณ : phon77 - [ 1 ก.พ. 52 17:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านเเล้วนึกถึงตัวเองมากๆ ปีก่อน ซื้อกาแฟเเก้วละ ร้อยสองร้อยคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆ ไปนวดตัว นวดน้ำมัน อาทิตย์ละครั้ง กินข้าวนอกบ้านทุกมื้อ ทุกวัน นั่งรถเเทกซี่ไปทำงาน ทุกวัน ทำผมสระไดร์ อาทิตย์ละ3ครั้ง (ไม่ชอบน้ำเย็นๆ ที่บ้านเเฟนไม่มีน้ำอุ่น) ทำเล็บเดือนละครั้ง ซื้อหนังสืออ่านเล่น เดือนๆนึงไม่ต่ำกว่า500 ไม่เคยมีเงินเหลือเก็บเลย ปีนี้ พยามเป็นเด็กดี ตื่นเร็วขึ้น นั่งเเทกซี่ไปต่อรถเมล์ จากเดิม ค่ารถเเทกซี่เฉพาะขาไป 300 เหลือ 80 + ค่า รถตู้ไปทำงาน 50 เป็น130บาท กาแฟ นานๆซื้อกินทีนึง ที่เหลือชงเอง กาแฟห่อละ95บาท น้ำตาล + ครีม ไม่ถึง50 ชงได้เป็นเดือน ไม่ก้อกินกาแฟที่ออฟิส ฟรี กินข้าว ที่ฟู้ดคอร์ต มื้อละ60บาท กันตาย หนังสือ เอาที่ชอบเเละได้อ่านจริงๆค่อยซื้อ นั่งรถเมล์กลับ 50 ไม่ก้อนั่งรถตู้50 มาต่อรถเมล์ 16บาท ถ้าเหนื่อยจริงๆ นั่ง รถตู้50 ต่อเเทกซี่80 ผมก้อสระเอง นานๆไปทำที่ร้านทีนึง เป็นการให้รางวัลตัวเอง ทำไมต้องเปลี่ยนตัวเองมากมายน่ะเหรอ เพราะ ปีที่เเล้วออฟฟิสบอกว่า ขาดทุนยับ ถ้าปีนี้ยังไม่มีผลกำไรเพิ่ม มีเเวว lay off ไม่ก้อleave without pay เหมือนกัน เลยฮึดเลยค่ะ พร้อมรับมือ ตอนนี้ เริ่มมีเงินเก็บ (น้อยๆค่ะ) เดือนละเเค่1500 เเต่ภูมิใจค่ะ เริ่มทำได้ ปีนึงเเล้ว เย้ๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 19:09:26 จากคุณ : หมูอืด - [ 1 ก.พ. 52 18:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต้องยอมรับจริง ๆ ว่าตอนนี้เศรษฐกิจทั่วโลกกำลังแย่มาก ๆ รวมทั้งในไทยเองด้วย ธุรกิจส่งออกขนาดเล็ก ๆ ของผมก็กำลังได้รับผลกระทบโดยตรงเช่นกัน ยากที่จะเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสได้ในรอบนี้ เพราะว่าวิกฤตรอบนี้มันช่างแตกต่างกันกับเมื่อสมัยปี 2540-41 รอบที่แล้วมาก  รอบที่แล้วประเทศไทยเจอวิกฤตเพียงชาติเดียว ทำให้คนไทยกลุ่มที่ติดต่อกับต่างชาติเช่น ธุรกิจส่งออก  ท่องเที่ยว รวมถึงสาว ๆ บางคนที่ชอบหาแฟนเป็นฝรั่งมังค่า ยังได้รายได้จากชาวต่างชาติที่ร่ำรวยแล้วส่งเงินกลับไทย ให้พ่อ-แม่ พี่น้อง มีเงินหมุนเวียนใช้จ่ายในประเทศ   แต่มาคราวนี้ ฝรั่งรวย ๆ ญี่ปุ่นรวย ๆ มันก็จนลงกันพร้อมหน้า คงไม่มีกะจิตกะใจจะมาซื้อสินค้าไทย เที่ยวเมืองไทยแบบสุรุ่ยสุร่ายเหมือนแต่ก่อน หรือจะมาหาความสนุกกับสาวไทย(บางคน) ก็คงต้องลดน้อยลงไป  มันต้องช่วยตัวมันเอง ชีวิตตัวเองให้ปากท้องตัวเองรอดก่อนอยู่แล้ว ถึงจะมีกะจิตกะใจไปเที่ยวประเทศอื่น ๆ หรือซื้อสินค้าชาติอื่น ๆ  ทีนี้ผลกระทบมันก็เลยโดนประเทศไทยตรง ๆ รายได้จากการส่งออก และท่องเที่ยวและทางอื่น ๆ ที่พึงจะได้จากชาวต่างชาติผู้มั่งคั่ง ล้วนโดนปิดประตูตีกลอนหมด  เศรษฐกิจไทยรอบนี้ไม่อาจหวังพึ่งพาต่างชาติทั้งหัวทองและหัวดำเช่น ญี่ปุ่น สิงคโปร์  เหมือนในอดีตที่ผ่านมาได้เลย  จำเป็นต้องยืนด้วยลำแข้งของตัวเองให้ได้จริง ๆ ไม่งั้นก็อดตาย แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 20:26:56 จากคุณ : สุดหล่อมีความเห็นเช่นนี้ (Sirtraderlot) - [ 1 ก.พ. 52 19:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แล้วมันก็จะผ่านไปเหมือนครั้งก่อนๆ ... จากคุณ : ยูนิคอร์น - [ 1 ก.พ. 52 20:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาเสริม คห. 1 พี่ขอบฟ้าบูรพา เรื่องเงินเดือนครับ เข้าใจว่าเค้าคงแปลมาจากบทความต่างประเทศอีกทีหนึ่งครับ โดยปกติเงินเดือนในภาษาไทย หรือ salary ในอเมริกาเค้าจะหมายถึงรายได้ค่าจ้างต่อปีครับ ถ้าบอกว่า salary ได้ 55,000 USD ก็คือ Annual Salary นั่นเองครับ จากคุณ : You know me a little go - [ 1 ก.พ. 52 20:49:19 ]