ความคิดเห็นที่ 1 ย้อนกลับมาที่พระปรางค์วัดอรุณ หลังจากเดินมาหลายปี ผมเพิ่งจะแหงนหน้าขึ้นไปมองพระปรางค์แล้วพบว่า บันไดที่ถูกปิดทางขึ้นไว้  ได้เปิดให้ปีนขึ้นไปได้ อืม แบบนี้ก็น่าลองปีนดูซิ  หลังจากเคยปีนขึ้นเมื่อสิบห้าปีก่อน ตอนปัจจัยพื้นฐานของร่างกายยังดีกว่านี้มาก หลังจากปีนขึ้นไปยืนหอบบนทางเดินรอบพระปรางค์ชั้นสูงสุดแล้ว เกิดคำถามสนุกๆขึ้นในใจ พระปรางค์วัดอรุณ  ปีนขึ้นหรือปีนลงง่ายกว่ากัน ??? จากคุณ : endophine - [ 3 ก.พ. 52 09:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คำตอบก็คือ มันขึ้นอยู่กับปัจจัยพื้นฐานทางร่างกายและจิตใจของแต่ละคน มั่นใจมากๆว่า   ถ้าคนตอบไม่กลัวเสียหน้า คนหนุ่มบางคน  จะบอกว่า ปีนลงยากกว่าปีนขึ้น ในขณะที่บางคนจะบอกว่า ปีนขึ้นยากกว่าปีนลง แม้แต่คนแก่บางคน   ก็จะบอกว่าปีนลงยากกว่าปีนขึ้น ทั้งๆที่ไปยืนหอบอยู่บนพระปรางค์ ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ปีนขึ้นเหนือยกาย ปีนลงเหนื่อยใจ นั่นเอง จากคุณ : endophine - [ 3 ก.พ. 52 09:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ... ขอบคุณครับ จากคุณ : GABLIEL - [ 3 ก.พ. 52 09:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับเฮีย... จากคุณ : helga - [ 3 ก.พ. 52 10:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอยืนดูคนปีนขึ้น รอรับคนปีนลงครับ จากคุณ : ได้ลุ้น (P_ปรัชญา) - [ 3 ก.พ. 52 10:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ที่บอกว่า   "ปีนขึ้นเหนื่อยกาย  ปีนลงเหนื่อยใจ" มันขึ้นอยู่กับปัจจัยพิ้นฐานของแต่ละคนก็คือ ถ้าใครเป็นคนกลัวความสูงมากๆ ร้อยทั้งร้อย  ไม่ว่าหนุ่มหรือแก่ จะต้องบอกว่า ปีนลงยากกว่าปีนขึ้น ตกลงเดือนที่แล้ว  ผมได้ปีนขึ้นไปบนพระปรางค์วัดอรุณรวมสามครั้ง ครั้งที่ผมพาลูกชายไปปีนในวันครูที่ผ่านมา ได้เห็นหนุ่มชาวมาเลย์หรือไม่ก็หนุ่มอินโด  มาพร้อมกับเพื่อนผู้สูงวัย ตอนปีนขึ้น  พี่แกเดินอาดๆขึ้นบันไดพระปรางค์ไป ในขณะที่เพื่อนผู้สูงวัย  ค่อยๆเดินตามขึ้นไปห่างๆ อนิจจาเอ๊ย  ตอนปีนลง ไอ้หนุ่มเพื่อนบ้านอาเซียน  เอามือเกาะราวบันไดแน่น ยิ่งกว่าตุ๊กแกเกาะผนังห้อง ค่อยๆย่อตัวนั่งกระเถิบตัวลงมาทีละขั้น  ก้มหน้ามองขั้นบันไดที่อยู่ตรงหน้า ในขณะที่เพื่อนผู้สูงวัย เอาสองมือจับราวบันไดสองข้าง  เดินก้าวอาดๆลงไปทีละขั้น แบบไม่กลัวความสูง นั่นไง  ปัจจัยพื้นฐานสะสมของแต่คนมีไม่เท่ากัน แล้วผลลัพธ์จากการลงทุน เอ๊ยจากปีนลงพระปรางค์ จะเหมือนกันได้ไง เนื่องจากเมื่อสิบห้าปีก่อน ผมเคยเจ๊งหุ้น เอ๊ยเคยปีนพระปรางค์มาแล้วสองครั้ง ถึงจะกลัวความสูงจนแทบปัสสาวะราดเหมือนกัน ก็สามารถบอกเคล็ดลับการคัทลอส  เอ๊ยการปีนลงพระปรางค์วัดอรุณได้ว่า เอามือทั้งสองข้างจับราวบันไดข้างใดข้างหนึ่งให้แน่นๆ ยืนหันข้างเข้าหาราวบันได แล้วให้เพ่งมองแต่ขั้นบันไดที่เราจะลงเท่านั้น   "อย่าลองลงไปยังราคาหุ้น  เอ๊ยพื้นฐานที่เราปีนขึ้นมา" เพราะถ้ามองลงไปเห็น  อาจจะใจเสียไม่กล้าคัทลอส เออนะ  แม้แต่การปีนขึ้นปีนลงพระปรางค์วัดอรุณ ก็ต่อยอดมาเป็นการฝึกคัทลอสหุ้นได้เหมือนกันนะ คืออย่ามองลงไปจุดที่เราปีนขึ้นมาชมดอย ให้มองเฉพาะแต่ราคาที่มันลอยอยู่ตรงหน้า แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 10:19:32 จากคุณ : endophine - [ 3 ก.พ. 52 10:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เคยพักแถววังหลังไม่ใกล้ไม่ไกลวัดระฆังอยู่ 2ปี เสียดายที่ไม่เคยทดสอบพื้นฐานแห่งจิตใจ ที่วัดอรุณซักที ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ...ด้วยประสบการณ์ 1 ปี คงต้อง ฝึกอีกนาน.. ยิ่งเรียนรู้ช้าด้วย จากคุณ : แมวเหนือ - [ 3 ก.พ. 52 10:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ จากคุณ : Mr.TextBooK - [ 3 ก.พ. 52 10:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มองแต่ภาพประกอบ   คนที่ีกลัวความสูงมากๆจะไม่รู้สึกอะไร มันก็เหมือนกับหุ้นนั่นแหละ เวลาคิดเล่นในใจ  กับเวลาซื้อขายจริงผ่านตลาดหุ้น มันต่างกันไปคนละเรื่องเลยนะ คุณแมวเหนือและใครที่ต้องการทดสอบว่า ตัวเองเป็นคนกลัวความสูงหรือเปล่า แนะนำให้ลองปีนพระปรางค์วัดอรุณดูครับ อาจจะได้ความจริงที่ตัวเองไม่เคยรู้มาก่อน แหม่มบางคน  ถึงกับทรุดนั่งร้องไห้อยู่บนพระปรางค์วัดอรุณ เพราะกลัวความสูง  ไม่กล้าปีนกลับลงมา อ้าว  จบจากเรื่องปีนพระปรางค์ ทีนี้ก็มาว่ากันด้วยเรื่องเรือข้ามฟากดีกว่า เมื่อก่อนนี้ ผมมองปัจจัยพื้นฐานของเรือข้ามฟากผิดไปเยอะเลย คือตอนเดินอยู่ไกลๆ ถ้าเห็นเรือจอดแช่รอรับคนอยู่นานแล้ว ก็จะรีบเดินเพื่อให้ทันเรือข้ามฟากเที่ยวนั้น พอเดินไปถึงระยะใกล้ๆ   ถ้าเห็นคนเริ่มเต็มลำเรือ ก็จะรีบเร่งฝีเท้าเพื่อให้ทันลงเรือ มาระยะหลัง  ผมเริ่มใช้อินดิเคเตอร์ทางเท็คนิค  เอ๊ยใช้สายตา ในการมองเรือออก   โดยไม่สนใจว่า  คนนั่งเรือกันแน่นหรือว่าง เดี๋ยวนี้ บางทีคนโดยสารในเรือที่ยืนกันเต็มลำ อาจจะมองมาด้วยสายตาอยากเตะว่า ทำไมไอ้หมอนี่มันยังเดินเอื่อยๆ  เหมือนกับไม่กลัวตกรถ เอ๊ยตกเรือ อ้าว  ก็ผมจะไปกลัวตกเที่ยวเรือข้ามฟากทำไมกัน ในเมื่อตอนนี้   สิ่งที่ผมจะมองเป็นอย่างแรก ไปยังเรือข้ามฟากลำนั้นก็คือ พวงมาลัยเรือ ต่อให้ผู้โดยสารแน่นแค่ไหน  ถ้าไม่มีคนขับ เรือมันจะแล่นไปได้อย่างไร เฮ้อ  ถ้ามีอินดิเคเตอร์เด็ดๆ   สามารถชี้ได้ว่า  คนขับรถหุ้นเที่ยวที่กำลังจะออกคือคนไหน เราก็ไม่ต้องไปสนใจว่า  รถเรือเที่ยวนั้นจะมีผู้โดยสารมากหรือน้อยแค่ไหน ดูแค่คนขับขึ้นรถ  สตาร์ทเครื่องเตรียมออกก็พอแล้ว อ้อ  แล้วถ้าคนขับพาส่งข้ามฟากเรียบร้อยแล้ว ก็อย่ามัวแต่นั่งโพสต์กระทู้เพลิน ไม่งั้นเดี๋ยวเรือ ก็ข้ามกลับไปยังฟากเดิมที่เรานั่งมา ทำเอางวดนี้  ไม่ได้ชอร์ตหุ้นที่ขอซิกกับคุณหมูไว้ทางหลังไมค์ เงินส่วนต่างราคาหุ้น  หายไปตั้งเกือบหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 12:27:04 แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 11:05:32 แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 10:41:37 จากคุณ : endophine - [ 3 ก.พ. 52 10:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 #6 ได้ข้อคิดดีจังครับเฮีย ........................................ _/|\_ ...   ขอบคุณครับ จากคุณ : ifool57 - [ 3 ก.พ. 52 10:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาดูครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : d.hunt - [ 3 ก.พ. 52 10:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามพี่เอ็นโดมาค่ะ ติด give รูปถูกใจ พี่ขา ดูหนังหนึ่งขีดคืออะไรคะ จากคุณ : คุณน้องหนู - [ 3 ก.พ. 52 11:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สุดยอด คมวาทะแห่งหุ้นเลยครับ ผมเริ่มเห็น temple boxing ภาค 2 รำไร แล้วครับ ... จากคุณ : :::GANTZ::: - [ 3 ก.พ. 52 11:32:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับเฮียเอ็นโดและทุกท่านครับ เห็นด้วยกับคุณหมอแก้นซ์ครับ temple boxing ภาค 2 จากคุณ : ธราธิป - [ 3 ก.พ. 52 11:41:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พูดตามเรตติ้งของหนังฮ่องกงครับ คุณน้องหนุ http://en.wikipedia.org/wiki/Hong_Kong_motion_picture_rating_system คุณแกนดี้  คุณหมู ยังไม่เห็นรำไรหรอกครับ ดูอีเมล์ที่ผมโต้ตอบกับทางซีเอ็ด เล่มแรกยังไล่แจกไม่หมดเลย แต่รับรองได้ว่า  จะไม่มีใครสามารถซื้อหนังสือมือหนึ่งของผม ในราคาที่มีส่วนลดเกินสิบห้าเปอร์เซนต์ ซึ่งทางซีเอ็ดต้องชักจากเปอร์เซนต์ขายของตัวเอง ก็อย่างที่เคยบอกไว้ เงินสำคัญที่สุด  ไปจนถึงความต้องการทางปัจจัยพื้นฐานทางร่างกายเท่านั้น เกินกว่านั้น  เราก็มีสิทธิ์จะเลือกว่า จะเอาเงินหรือเอาความสุขทางใจ แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 12:00:34 แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 11:52:22 จากคุณ : endophine - [ 3 ก.พ. 52 11:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาอ่าน ได้ข้อคิดดีๆทุกครั้งไป ขอบคุณเฮียมากๆครับ จากคุณ : pomsamart - [ 3 ก.พ. 52 12:00:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทางซีเอ็ด ไม่ยอมบริการเลย รู้สึกแย่จังครับเฮีย..... จากคุณ : ธราธิป - [ 3 ก.พ. 52 12:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณหมู ต้องเห็นใจทางซีเอ็ดครับ หนังสือมีเป็นพันๆหัวหนังสือ ถ้าทุกคนจะทำแบบนี้บ้าง ฝ่ายจัดส่ง จัดจำหน่ายคงจะไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น ล่าสุดผมได้อีเมล์ไปทำเทนเดอร์ออฟเฟอร์ เสนอว่าจะช่วยออกค่าขนส่งหนังสือให้ ซักสองสามพันบาท ทางซีเอ็ดยังไม่ได้ตอบกลับมาว่า   จะทำตามหรือเปล่า จากคุณ : endophine - [ 3 ก.พ. 52 12:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้าใจได้ครับเฮีย... แหะ แหะ  แต่ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยดีครับ จากคุณ : ธราธิป - [ 3 ก.พ. 52 12:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ติดตามมาสองวันละ ชอบมากๆครับ เฮียเอนโด ส่วนตัวผมปีนขึ้นพระปรางค์ลำบากกว่าครับ ก้าวแล้วจะสะดุดบันไดหัวทิ่มเรื่อยๆ ตอนลงถ้ามองแค่บันได ก็สบายครับ ถ้ามองไกลกว่านั้นใจสั่นจริงๆ จากคุณ : joey69 - [ 3 ก.พ. 52 13:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "ปีนขึ้นเหนื่อยกาย  ปีนลงเหนื่อยใจ" คำตอบก็คือ มันขึ้นอยู่กับปัจจัยพื้นฐานทางร่างกายและจิตใจของแต่ละคน นั่นไง  ปัจจัยพื้นฐานสะสมของแต่คนมีไม่เท่ากัน แล้วผลลัพธ์จากการลงทุน เอ๊ยจากปีนลงพระปรางค์ จะเหมือนกันได้ไง เนื่องจากเมื่อสิบห้าปีก่อน ผมเคยเจ๊งหุ้น เอ๊ยเคยปีนพระปรางค์มาแล้วสองครั้ง ถึงจะกลัวความสูงจนแทบปัสสาวะราดเหมือนกัน ก็สามารถบอกเคล็ดลับการคัทลอส  เอ๊ยการปีนลงพระปรางค์วัดอรุณได้ว่า เอามือทั้งสองข้างจับราวบันไดข้างใดข้างหนึ่งให้แน่นๆ ยืนหันข้างเข้าหาราวบันได แล้วให้เพ่งมองแต่ขั้นบันไดที่เราจะลงเท่านั้น   "อย่าลองลงไปยังราคาหุ้น  เอ๊ยพื้นฐานที่เราปีนขึ้นมา" เพราะถ้ามองลงไปเห็น  อาจจะใจเสียไม่กล้าคัทลอส เออนะ  แม้แต่การปีนขึ้นปีนลงพระปรางค์วัดอรุณ ก็ต่อยอดมาเป็นการฝึกคัทลอสหุ้นได้เหมือนกันนะ คืออย่ามองลงไปจุดที่เราปีนขึ้นมาชมดอย ให้มองเฉพาะแต่ราคาที่มันลอยอยู่ตรงหน้า (*** เฮียเอ็นโดฯ ถ่ายทอดออกมาเป็นบทความให้อ่าน ๆแล้วทั้งเข้าใจและทำให้ตาสว่างขึ้นมาทันที ได้สัจจธรรมที่ลึกซึ้งจากการได้อ่านทุกๆบทความที่เฮียถ่ายทอดให้ ****) ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : สุเกียง - [ 3 ก.พ. 52 22:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อนุโมทานาครับพี่สอง ค. ในเรื่องหนังสือที่ให้ความรู้สำหรับเยาวชนในทางเอาตัวรอดจากตลาด(ห)ลักทรัพย์แห่งประเทศไทย เข้าเรื่องดีกว่า ขอบคุณมากครับสำหรับการเดินทางของพี่เอ็นโด ทุกครั้งที่พี่เอ็นโด มักเก็บเกี่ยวประสบการณ์ดีๆมาแบ่งสู่กันฟังครับ เรื่องของเรือข้ามฝากนี้ แปลกดีเหมือนกันน่าครับ ทุกเช้านับแต่ตั้งผมย้ายบ้านมาอีกฝั่งของแม่น้ำ ทำให้ต้องใช้บริการเรือข้ามฝากมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ทำให้เห็นอะไรบ้างอย่างเกิดขึ้น หากแถวไหนมีสะพานข้ามแม่น้ำสร้างขึ้น เรือข้ามฝากไม่มีใครใช้บริการ ยกเว้นอยู่แห่งเดียวที่คนใช้บริการไม่ลดลงเลย คือ บริเวณใต้สะพานสาธร แต่หากมีรถไฟฟ้าข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาในจุดนี้ ผมคาดว่า คนใช้บริการเรือข้ามฝากลดลงอย่างน่าตกใจ เนี่ยอาจจะเป็นการเปลี่ยนพื้นฐานของเรือข้ามฝากของสะพานสาธรเลยก็ได้ ส่วนภาพของพี่เอ็นโด ถ่ายนั้นผมคาดว่ามาจากท่าวังหลัง ข้ามไปยัง ท่าช้าง ครับ ส่งท้าย สิ่งที่ต้องให้ความสำคัญมากที่สุดคือ ใจ หากใจไม่สู้แล้ว ก็แพ้ตั้งแต่ในมุ้ง แต่ทำอย่างไงให้ใจมันคงความมุ่งมั่นอย่างไงได้ ต้องรอคำตอบจากผู้มีประสบการณ์ สำหรับสภาพและสภาวะแบบนี้ :) จากคุณ : Myth&Miracle - [ 3 ก.พ. 52 23:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณครับ เรื่อง"คัทลอส" ผมท่องคาถาอาจารย์ปลาครับ "ถ้าคิดว่าจะซื้อได้ถูกกว่า ราคาไหนก็ขายครับ" จากคุณ : ชายชุดดำ (ID_Number_070) - [ 3 ก.พ. 52 23:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านและออกความเห็นครับ หนุ่มสองเอ็ม ภาพหมานั่งเรือข้ามฟาก ถ่ายจากเรือข้ามฟาก ระหว่างวัดอรุณกับท่าเตียน ไม่ใช่ระหว่างท่าวังหลังกับท่าช้างครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 52 11:25:15 จากคุณ : endophine - [ 4 ก.พ. 52 11:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณครับพี่เอ็นโดมาเฉลย แถวนั้นมีท่าใกล้กันมากครับทางด้านฝั่งพระนคร ท่าเตียน ท่าช้าง ท่ามหาราช ท่าพระจันทร์ ท่าเชิงสะพานพระปิ่นเกล้า และ ท่าพระอาทิตย์ ส่วนฝั่งธน ท่าวัดอรุณ ท่าวัดระฆัง ท่าวังหลัง ท่ารถไฟ และท่าเชิงสะพานพระปิ่นเกล้า :) จากคุณ : Myth&Miracle - [ 4 ก.พ. 52 14:18:56 ]