PANTIP.COM : I7673897 หน้ามืด [หุ้น]

ความคิดเห็นที่ 27

เข้ามาอ่าน เข้ามาเข้าใจความรู้สึกของคุณเจ้าของกระทู้ด้วยคน
ดิฉันก็ทุกข์ใจเกี่ยวกับการลงทุนแบบเดียวกับคุณaroonueda ประสบอยู่
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เกิดเรื่องราวปวดร้าวใจกับการลงทุนเล่นหุ้นช๊อตรายวันมาตลอด
ตั้งแต่ปลายเดือนปีที่แล้วจนกระทั่งต้นเดือนมีนานี้ จึงหยุดซื้อขายรายวันไป

เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายเดือนนี้ เล่นบ้านปู ปตท. พี่เทพ ตลอดเวลาด้วยหวังว่าหุ้นตัวใหญ่คงปลอดภัย
มันไปเราไม่กล้าโดด พอมันนิ่ง ใจไม่นิ่ง โดดทุกที ด้วยความหวังว่าตลาดจะเป็นใจ
จับตัวไหนโดนตัวนั้น มันเป็นเช่นนี้จริงๆ เสียมาตลอด อาการอยากได้เงินคืนทำให้ลืมตัว

ซื้อหุ้นไม่เก็บหุ้นเพราะเงินที่เก็บออมไว้ หมดไปกะการช๊อตหุ้นรายวันไปหมด
เริ่มทำใจใหม่ ว่าจะไม่ซื้อ แต่มันยั่วให้อยากลองดี ซื้ออีก เสียอีก
ต้องขายหุ้นเก่าเก็บคือท๊อป 50กว่าบาทไปเกลี้ยง และหุ้นอื่นๆอีกหลายๆตัวไปเพื่อจะจ่ายค่าหุ้นที่เสียในแต่ละวัน
เสียสติไปแล้ว หยุดพักซื้อขายบางวัน แต่..พอเราหยุด เจ้าหุ้นเหล่านี้ก็ขึ้นทันที
ทั้งบ้านปู ปตท. พี่เทพ ท๊อป ไปได้เรื่อยๆ ยั่วยวนให้นั่งไม่ติด

มันเป็นเช่นนี้ เขาได้เงิน แต่เราเสียเงิน เพื่อนๆที่ไม่เข้าใจคุณเจ้าของกระทู้
โปรดพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ใหม่ จังหวะการลงทุนแต่ละช่วง เกิดขึ้นได้แม้เพียงครึ่งวันก็เกิดการเปลี่ยนแปลงได้
ไม่โทษดวง แต่โทษตัวเองที่ขาดสติ คุมสติไม่ได้ เสียหลายๆครั้งยังไม่รู้จักหยุด
ทุ่มเงินทองละลายแม่น้ำ เหมือนคนมีกรรม ที่กำลังเวียนว่ายอยู่ท่ามกลางไฟนรกไม่มีผิด..

ความเครียด ทำให้ท้อแท้กับสิ่งที่ผจญอยู่ หงุดหงิดพาลเกเราคนในบ้านไปทั่ว
เงินหมด หุ้นที่มีพลอยหดหายอันตธานไปด้วย เสียเงินสดไปแสนกว่าบาท แถมเสียหุ้นที่มีหลายๆตัวไปหลายหมื่นบาท
ตอนเสียไม่ได้คิดตัวเลข พอมาทำบัญชี ตกใจ อะไรกันนี่..
ช๊อค..จนเหม่อลอย ก็เป็นจังวหะที่ไม่ไว้วางใจจบลง หุ้นก็ขึ้นทันที...

ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดมากไปกว่านี้แล้ว ได้แต่หยุด..การซื้อขายหุ้นรายวันแต่นั้นมา
เจ็บปวดและท้อแท้กับสิ่งที่เกิดขึ้น หมดอาลัยตายอยากกับสิ่งรอบข้าง
ไม่ใช่บทเรียน หากแต่เป็นความดื้ออยากเอาชนะในสิ่งที่เป็นภาพลวงตา
เมื่อ2อาทิตย์ก่อน ความคิดช่วงนั้น มีแต่ความทุกข์ตลอดเวลา แม่พูดอะไรฟังไม่เข้าหูไปหมด

กระทบกระทั่งจิตใจที่เปราะบางนี้จนล้มครืน ไม่ได้คิดสิ่งอื่นใด ในใจมีแต่ความสิ้นหวัง
ปั่นจักรยานออกนอกบ้าน ไปที่ไกลแสนไกล ด้วยหวังว่า หากความตายมาเยือนบนถนนข้างหน้าก็จะดีไม่น้อย
ตลอดทั้งวันใจลอยปั่นไปเรื่อยๆ จากเช้าถึงค่ำมืด ปั่นไปร้องไห้ไป น้ำตานองหน้าบดบังสิ่งที่ผ่านไปมา
ปั่นไปถึงเส้นทางอยุธยา ในที่สุดก็ต้องย้อนกลับทางเดิมที่มา สติมาความกลัวก็ตามมา

จำทางกลับไม่ได้ๆแต่ถามทางตลอด ตอนไปไม่ได้เปิดไฟท้าย แต่สติมามักกลัวตาย
เหนื่อยเพลียก็ไม่กล้าพัก เป็นอะไรที่สุดๆของชีวิตเลย เพราะตลอดทางมีดเปลี่ยวและน่ากลัว
กว่าจะหลุดพ้นดอนเมืองได้นานโขอยู่ มาถึงสวนรถไฟใจเริ่มชื้น เหมือนคนเกิดใหม่ จะอย่างไรก็ไม่กล้าบ้าบิ่นได้จริงๆหรอก

มาถึงสะพานควาย กว่าจะถึงอนุสาวรีย์นานเป็นชั่วโมง เป็นการเดินทางที่ผสมผสานไปกับความทุกข์
แตกต่างจากการได้ออกทริปโลดแล่นไปอย่างมีความสุขเช่นที่แล้วๆมา..
สุข..ทุกข์..นี่เกิดจากใจ
ดี เลว..ก็แค่ชั่ววูบของอารมณ์

กลับถึงบ้านเที่ยงคืน เพราะหมดแรงปั่นไปร้องไห้ไปอย่างขาดสติ
แม่และน้องคงร้องไห้จนหลับไป เรา..ได้แต่เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
ต่อไป..จะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ผิดไปแล้ว..ที่ทำร้ายจิตใจคนรอบข้าง
เสียเงินไปจนหมดตัว ยังไม่ร้ายแรงเท่าทำร้ายจิตใจของแม่...
คำขอโทษ ใช่ว่าจะใช้แก้ตัวกับแม่ได้ ต้องใช้เวลาในการสมานแผลทั้งสองฝ่าย

ความเจ็บปวดนี้..จะตราตรึงอยู่ในความทรงจำนี้ ไม่มีวันลืม
จะไม่แก้ตัวกับหุ้นอีกต่อไป
มีแต่บทเรียนชีวิตเท่านั้นที่จะต้องปรับปรุง...

คืนนี้...หากไม่ได้เล่าความแย่ของตัวเอง ก็คงหาทางระบายไม่ได้
พันคนทุกข์พันอย่าง
ปล่อยวางได้เมื่อไหร่ ก็คงตัวเบาเมื่อนั้น

ความโลภ ทำลายทุกสิ่งที่มี
ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆหรอก
ก็..ได้แต่คิดว่า ทุกอย่าง..เป็นครั้งหนึ่งในชีวิต..ของอารมณ์ชั่ววูบของคนขาดสติ..คนหนึ่ง
แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 52 05:46:25
แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 52 05:44:38

จากคุณ : สุเกียง - [ 28 มี.ค. 52 05:29:45 ]