มีความรู้สึกว่าความขัดแย้งครั้งนี้ มันไม่มีทางรักษาให้หายได้เหมือนเดิม เป็นวัฎจักรวนไปวนมาไม่จบไม่สิ้น
คิดถึงสมัยก่อนที่ไม่มีเรื่องราวเช่นนี้ เคยไปเที่ยวงานสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี ประมาณ พศ 2525 มั๊ง และเรื่อยมาจนงานวันพ่อ ฉายหนังกลางแปลงที่สนามหลวง ขับรถดูไฟ ฯลฯ ประชาชนไม่เห็นมีใครขัดแย้ง
เมื่อก่อนผมเข้ามาอ่านกระทู้การลงทุน มาแอบเก็บความรู้จากความคิดเห็นของหลายๆคน ไม่ว่าจะห้องไหน แต่ตอนนี้ทุกห้องอ่านเจอแต่สีไหนถูก สีไหนผิด และก็ใช้คีย์บอร์ดทะเลาะกันไปตามระเบียบ
หลายกระทู้ทะเลาะกันด้วยเพราะคนคนเดียว ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นทักษิณ หรือ ลิ้ม หรือ ป๋า คนคนเดียวที่แต่ละฝ่ายให้เป็นต้นตอของความขัดแย้ง ไก่กับไข่ ไม่รู้ใครเริ่มก่อนกัน ทุกคนมีเหตุผลมารองรับความคิดตนเสียหมดสิ้น
เมื่อก่อนไม่มีม๊อบมากมายขนาดนี้ ทุกวันนี้ใครไม่พอใจอะไรก็รวมตัวเป็นม๊อบ ใช้กฎหมู่โดยไม่สนใจกฎหมาย เช่น ม๊อบประท้วงโบนัส ม๊อบเกษตร ม๊อบเหลือง แดง และอีกสารพัดม๊อบ...... ทำไมต้องมีม๊อบ และม๊อบมันมาจากไหนกันครับ ผมเบื่อคำว่าม๊อบมากๆๆๆๆๆ
มีความรู้สึกว่า หลังจากนี้ เราๆคงอยู่กันแบบต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องยุ่งเรื่องชาวบ้าน สีไหนจะทำอะไรยังไง เราคงต้องยอมรับสภาพไป
ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เข้ามาระบายเฉยๆ ผ่านมาและก็ผ่านไป
คิดแต่เพียงว่า สภาวะจิตใจของคนยุคนี้มันช่างน่าสงสารเสียจริงๆ
แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 52 00:23:16