Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ## มนุษย์หุ้น ชีวิตต้องหุ้น ## : เงินทองหน้าตาเป็นอย่างไร เม่า….เข้าใจแล้ว

    แมลงตัวน้อยเกิดมาท่ามกลางฤดูฝน บินวนเวียนไปตามสถานที่ต่างๆ ผ่านบ้านเล็กบ้านใหญ่ ห้องชุด
    ห้องเช่า เฝ้ามองดูสิ่งมีชีวิตที่เรียกตนเองว่า มนุษย์  เฝ้ามองหาสิ่งที่แปลกใหม่น่าตื่นตาตื่นใจ

            “เอาเงินมานี่ ไปซ่อนไว้ที่ไหน เอามาให้หมด”  นายชัยสามีนางไพพูดด้วยอาการอยากสุรา

    “กินมันเข้าไป  ลูกไม่มีเงินจะไปโรงเรียนแล้ว เดือนนี้ได้นอนข้างถนนแน่ๆ เจ๊แกจะมาเก็บค่าห้อง
    พรุ่งนี้แล้ว”

            “ไม่ต้องพูดมาก จะให้ไม่ให้  อย่างกับเอ็งไม่เคยกิน”

    “ใช่ข้าเคยกิน แต่ตอนนี้เรามีลูกแล้วนะ จะทำตัวเละเทะแบบนี้ไม่ได้แล้ว”

            “เอ็งไม่ต้องเอาลูกมาอ้าง หรือว่าเอ็งอยากเห็นข้าทรมานตายหรือไง”
            “เออ ต้องอย่างนี้สิ รับรองข้ากินนิดเดียว ไม่เมาหรอก”


    นายชัยเดินหันหลังซวนเซออกไปจากห้องเช่าด้วยความดีใจ โดยปล่อยให้ภาพข้างหลังนั้นเป็นเพียง
    ภาพนิ่งที่พร้อมจะลืม และปล่อยให้คำมั่นสัญญานั้นแห้งหายไปพร้อมกับเหล้าหยดสุดท้ายที่ปากขวด


            แมลงตัวน้อยบินอยู่มุมห้องไม่เข้าใจว่า อะไรคือความสุขของนายชัย  เงินสำหรับครอบครัว
    ไม่พอใช้จ่ายแต่ยังต้องการสนองความอยากคือ การดื่มสุรา  เพียงเพื่อสนองความสุขส่วนเกิน
    ซึ่งคนอื่นในครอบครัวต่างคิดว่ามันเป็นความทุกข์ส่วนเพิ่มต่างหาก
    ทั้งๆที่นายชัยก็ได้รับสิ่ง
    ที่เขาเรียกว่าความสุขนั้นไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก็ยังไม่พอ

            แมลงตัวน้อยทนเสียงร้องไห้งอแงของเด็กในห้องไม่ไหว จึงได้บินออกไป ระหว่างที่
    บินอยู่นั้น รู้สึกได้ว่าฝนกำลังจะตก จึงได้บินเข้าไปหลบในสะพานลอยคนข้ามถนน ขณะที่กำลัง
    หามุมเหมาะๆเพื่อจะเกาะไม่ให้ลมพัดตัวปลิวออกไปนั้น ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้อีกครั้ง

            “โอ้ๆๆอย่าร้องนะ รอพี่ขายเกลือถุงได้อีกสัก4ถุงนะ แล้วพี่จะพาไปกินข้าว”
            พี่ชายในเครื่องแบบนักเรียนเก่าๆกำลังปลอบน้องสาวที่เพิ่งจะตื่นนอน แล้วหันไปตะโกนขายของต่อ
            “4ถุง10บาทครับ 4ถุง10 ….. ครับ ขอบคุณครับ เอาหมดเลยหรือครับ ทั้งหมด50บาทครับ”

    “ไม่ต้องทอนนะ”
    ป้าแก่ๆคนหนึ่งกล่าวพร้อมยื่นธนบัตร100บาท

            “ขอบคุณครับคุณป้า”

    “มาขายทุกวันเลยนะป้าเห็น ตั้งใจเรียนนะ อีกหน่อยน้องๆจะได้สบาย ขยันทำมาหากินแบบนี้ไม่อด
    ตายแน่นอนแล้วป้าจะมาอุดหนุนเรื่อยๆนะ”

            “มา..มา พี่จะพาไปกินข้าว หิวแล้วหล่ะสิ”

            พี่ชายกำเงินพร้อมกับอุ้มน้องขึ้นบ่าแล้วพาเดินลงจากสะพานลอยไป

    แมลงตัวน้อยคิดอยู่ในใจว่า  เด็กสองคนนี้ทำไมต้องออกมานั่งขายของท่ามกลางฝนที่กำลังจะตก
    แล้วพ่อแม่ไปไหน ทำงานเพื่อให้ตนเองมีมากขึ้น หรือ เพื่อประทังชีวิต  เด็กสองคนนี้ขาดในสิ่งที่
    เด็กคนอื่นๆมี เพียงเพราะคำว่า “โอกาส”เพียงเท่านั้นหรือ ป้าแก่ๆคือ นางฟ้ามาโปรดของ
    เด็กสองคนนี้ ทั้งๆที่ป้าแกก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ส่วนเกลือที่ได้ไปนั้นป้าก็แทบไม่ได้ใช้มันเลย  
    ป้าแกเดินลงสะพานลอยไปด้วยรอยยิ้ม  โดยปล่อยให้ภาพข้างหลังนั้นเป็นภาพเคลื่อนไหว
    ของเด็กน้อยที่มีชีวิตชีวา และปล่อยคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้นั้น ดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจ ให้เด็กน้อยมีแรง
    ที่จะสู้และมีความหวังว่าสักวันต้องได้ดีแน่นอน


            ท้องฟ้าเริ่มมืดครึม แมลงตัวน้อยก็บินออกไปหาสถานที่ที่มีแสงสว่าง จนกระทั่งมาพบบ้านหลัง
    ใหญ่หลังหนึ่ง จึงได้บินเข้าไปเพื่อจะอาศัยนอนในคืนนี้ ห้องรับแขกโองโถ่งโล่งสบาย

            “พ่อครับ ซื้อคอมพิวเตอร์ตัวใหม่ให้ผมนะครับ เอาแบบความเร็วสูงๆ เวลาผมทำการบ้าน
    ส่งคุณครู เครื่องเก่ามันช้า เครื่องพิมพ์แบบสีด้วยนะครับ ขาวดำ ที่โรงเรียนเขาไม่ใช่กันแล้วครับ
    ผมอยากได้พิมพ์สี นะนะ พ่อนะ”
            “คุณคะ เครื่องปรับอากาศในห้องคุณนะ เสียงดังมากเลย ซื้อเครื่องใหม่เถอะ ใช้มาร่วม20ปีแล้วนะ”
            “พ่อคะ อาทิตย์หน้าหนูจะเริ่มไปอยู่หอพักที่มหาวิทยาลัยแล้วคะ หนูขอซื้อจักรยานใหม่เอา
    ไปใช้ที่หอพักได้ไหมคะ”

    “อืมมม ทำไมมันดึงข้อมูลช้าจัง มาแล้วๆ  ดาวโจนส์บวกตั้ง200จุด  พรุ่งนี้ฟันอีกแล้ว  อะไรจะดวงดีแบบนี้”

            “นี่คุณ ฟังที่ลูกๆพูดหรือเปล่า”

    “รู้แล้ว ได้ยินหมดแล้ว เท่านี้ทำเป็นหงุดหงิดไปได้ หนึ่งคอมพิวเตอร์เครื่องเดิมใช้ไปก่อน ยังเด็ก
    ยังเล็กจะเอาเร็วๆไปทำอะไร เล่นเกมหล่ะไม่ว่า ส่วนเครื่องพิมพ์รอพ่อว่างๆพ่อจะลองไปดูที่ทำงาน
    เพื่อนพ่อ ดูว่ามีเครื่องที่เขาไม่ใช้หรือเปล่านะ ส่วนวรรณก็เอาจักรยานที่ห้องเก็บของของพ่อไปใช้
    ยังใหม่อยู่เลย ตั้งแต่ซื้อมาพ่อใช้แค่4-5ครั้งเอง พ่อก็ไม่ได้ใช้แล้ว เช็ดๆเดี๋ยวก็ใหม่ ส่วนเรื่อง
    แอร์พ่อไม่เห็นว่าต้องเปลี่ยนเลย ยังให้ความเย็นได้ก็ใช้ไป ไม่เสียสักหน่อย กลางคืนพ่อยังต้องห่ม
    ผ้าเลย แอร์ดีนะตัวนี้”

            “แต่ว่าพ่อครับ….”

    “ไม่ต้องพูดแล้ว พ่อมีสายโทรศัพท์เข้ามาพอดี ไปเข้านอนกันได้แล้ว แม่ๆเรียกลูกๆเข้านอน”

    พ่อรีบหันไปรับโทรศัพท์ทันทีหลังจากพูดจบ

    “…..ว่าไงเฮีย พรุ่งนี้เตรียมตัวรวยกันได้เลย คืนนี้ตลาดหุ้นเมืองนอกสดใส ได้ๆเจอกันที่ไหน
    ห้องอาหารจีนที่เดิมนะ ได้ๆ … รวยเช่นกันครับเฮีย…. ”


            แมลงตัวน้อย ไม่เข้าใจหรอกนะว่าอะไรคือตลาดหุ้นเมืองนอก อะไรคือพรุ่งนี้รวย แต่สิ่งที่
    แมลงตัวน้อยสงสัยก็คือ บ้านหลังนี้ใหญ่โต แต่ทำไมเด็กๆในบ้านมีสีหน้าที่ไม่มีความสุขไม่
    ต่างอะไรกับเด็กๆที่แมลงตัวน้อยเจอมาตลอดวัน พ่อแม่อยู่กันพร้อมหน้า ห้องนอนก็มี ทีวีก็ใหญ่
    ไฟก็สว่าง ห่างบ้านออกไปก็มีต้นไม้อุดมสมบูรณ์  เงินทองของใช้เพรียบพร้อม แมลงตัวน้อย
    ได้ยินแต่คำว่ารวย สดใส ล้วนแล้วแต่เป็นคำดีๆทั้งนั้น … ทันใดนั้นเอง แม่ของเด็กๆก็ลงมาจากชั้นบน

            “คุณคะ เมื่อก่อนคุณไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนิคะ ตั้งแต่คุณเริ่มเล่นหุ้นมา คุณเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”

    “นี่แม่กำลังว่าพ่อใช่ไหมเนี่ย พ่อจะได้เตรียมตัวเถียง”

            “เรามาคุยกันด้วยเหตุผลดีกว่าไหมคะ ไม่ได้มาโต้เถียง”

    “ก็แม่บอกว่าพ่อเปลี่ยนไป แสดงว่าพ่อทำอะไรผิดแน่นอนเลย หุ้นมันไม่เกี่ยวอะไรเลยรู้ไหม  
    ตั้งแต่พ่อรู้จักมันนะ พ่อก็หาเงินเข้าบ้าน มีแต่เพิ่มกับเพิ่ม เพื่อนพ่อยังบอกเลยว่า พ่อหาเงินเก่งออก
    ดูสิพรุ่งนี้พ่อก็จะได้กำไรอีกไม่ต่ำกว่า2แสน แบบนี้พ่อไม่ดีตรงไหนเหรอ”

            “แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเรื่องที่พ่อจะเล่นหุ้นหรอกนะ แต่แม่แค่อยากจะรู้ว่าเงินทองที่พ่อบอกว่าหา
    ได้มากๆหน้าตามันเป็นยังไงก็เท่านั้นเอง”

    พ่อหันหน้ามามองแม่ด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

            “พ่อรู้ไหม เวลาที่พ่อบอกกำไรมากๆ หรือบอกว่ารวยเท่านั้นเท่านี้ ทั้งแม่และลูกๆก็ดีใจไป
    ด้วยเพราะว่าพ่อจะอารมณ์ดีมาก พูดรู้เรื่อง แต่แม่ไม่รู้หรอกว่าเงินที่ว่ามากนั้น มันเป็นยังไง
    ลูกๆแกก็ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าได้เห็นพ่อมีรอยยิ้ม เพราะเวลาพ่อเล่นหุ้นขาดทุน พ่อมักจะ
    อารมณ์ไม่ดี บรรยากาศในบ้านก็ไม่ดี  พ่อมักจะบอกแม่เสมอว่า เดือนนี้ได้กำไรเท่านี้ ค่านายหน้า
    เสีย4-5หมื่นจะเป็นอะไรไป  เจ้าหน้าที่เขาก็ต้องมีค่าใช้จ่ายมีต้นทุน แต่พ่อลืมไปว่าต้นทุนตัวพ่อ
    สำหรับตัวแม่เองและลูกๆมีค่ามากกว่านั้นหลายเท่า
    ”

            “พ่อรู้ไหม ที่แม่ถามว่าเงินทองนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร เพราะว่าแม่อยากรู้ว่าหน้าตาน่า
    เอ็นดูกว่าลูกเราหรือไม่ พ่อทำกำไรได้ พ่อต้องรู้จักต่อยอดสิ ต่อยอดในที่นี้ไม่ใช่เอาไปต่อทุน
    พ่อชอบบอกกับแม่เสมอว่า พ่อไม่อยากเอาเงินในบัญชีออกมาใช้เพราะต้องการให้ตัวเลขมันเพิ่มขึ้น
    เรื่อยๆ จะได้ซื้อหุ้นได้จำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ กำไรจะได้ทวีคูณ แต่พ่อไม่เคยมองว่าแล้วถ้าหากเกิด
    ความผิดพลาดหล่ะ แม่ก็ไม่อยากจะพูดเรื่องขาดทุนกับพ่อนะ แต่ใช่ว่าไม่เคยเกิด พ่อบอกว่าซื้อ
    หุ้นทีละแสนมันได้อารมณ์ได้กำไรเต็มเม็ดเต็มหน่วยดี พอยอดเงินเกินแสนเป็นเงินล้าน พ่อก็บอก
    ว่าซื้อทีละล้านได้หุ้นเป็นกอบเป็นกำดี แล้วถ้าอีกหน่อยมีหลายสิบล้าน ไม่ต้องซื้อให้หมดเลยหรือ
    พ่ออย่าลืมสิ วันแรกที่พ่อซื้อขายหุ้นพ่อบอกว่าซื้อทีหลายแสนมือก็สั่นแล้ว เดี๋ยวนี้พ่อซื้อขายครั้งละ
    หลายล้าน พ่อไม่นึกถึงวันเก่าก่อนเลยหรือ แล้วเมื่อไรจะเจอจุดสิ้นสุดของคำว่าพอแล้วของพ่อหล่ะ”


    พ่อหน้าซีดแล้วพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า
    “พ่อทำทุกอย่างไปก็เพื่อพวกเรานะ พ่อหามาได้สุดท้ายก็เป็นของแม่ๆลูกๆทั้งหมด พ่อปรารถนาดีนะ”

            “แม่รักพ่อนะ ถึงได้พูดกับพ่อตรงๆ แม่อยากให้พ่อได้รู้จักว่าเงินมันหน้าตาอย่างไรก็เท่านั้นเอง
    ไม่ใช่ให้เงินเป็นเพียงตัวเลขในบัญชีเงินฝาก กับ บัญชีซื้อขายหุ้น ที่ไม่รู้จักคำว่าพอ แล้วต้องขยายวงเงิน
    ไปเรื่อยๆ  พ่อลองนึกดูสิ หากพ่อซื้อคอมพิวเตอร์ให้ลูกได้ใช้ หรือ ซื้อจักรยานคันใหม่แทนจักรยาน
    ที่คุณซื้อมาสมัยหนุ่มๆให้ลูกได้ใช้ ความสุขที่ลูกได้รับ และจับต้องได้นั้นมันมีค่ามากกว่าตัวเลขที่วิ่งบน
    จอเสียอีก
    ที่ลูกๆขอก็ไม่ใช่ฟุ่มเฟือยอะไร จำเป็นใช้ทั้งนั้น คุณเสียค่านายหน้าครั้งหนึ่งหลายหมื่น
    คุณบอกว่าเจ้าหน้าที่มีต้นทุน แล้วครอบครัวเราไม่มีต้นทุนงั้นหรือ”

            “ตัวพ่อเองก็เช่นเดียวกัน ที่แม่ขอให้ซื้อแอร์ตัวใหม่ ก็เพราะเห็นว่าคุณนอนหลับไม่เคยสนิท
    แอร์มันเก่า เสียงก็ดัง เย็นก็เย็นจัด ไม่ระบายอากาศ แม่เป็นห่วงพ่อจึงบอกด้วยความหวังดี แม่เอง
    นอนพัดลมก็ยังนอนได้เลยแต่เห็นว่าพ่อทำงานหนักพ่อก็ต้องได้สิ่งที่สะดวกสบายไว้ใช้บ้าง”

    “พ่อรู้แล้วจ๊ะแม่ ว่าหน้าตาของเงินมันเป็นอย่างไร พ่อจะกลับมาเป็นพ่อคนเดิม พ่อที่เดินไปพร้อม
    กับครอบครัว พ่อที่พร้อมจะสนับสนุนครอบครัว พรุ่งนี้พ่อจะพาลูกๆไปซื้อของแม่ต้องไปด้วยนะ
    พ่อจะไม่รอซื้อคอมพิวเตอร์ให้ลูกตอนลูกเรียนจบ หรือ ซื้อจักรยานใหม่ให้ตอนที่ลูกสาวแต่งงาน
    เพราะมันจะไม่มีค่าอะไรเลย หากสิ่งของเหล่านี้มาไม่ตรงตามเวลาที่ลูกๆต้องการ พ่อจะไม่ให้เวลาผ่านไป
    พ่อจะไม่ให้ลูกต้องรอพ่ออีก พ่อขอตัวโทรศัพท์ไปเลื่อนนัดเพื่อนพ่อก่อนนะ”


    อ่านต่อข้างล่างเลยครับ
    .
    .
    .

    แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 14:36:12

    จากคุณ : เย่หยงเทียน - [ 12 มิ.ย. 52 23:21:32 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom