เราไม่รู้นะว่ารวยแล้วจะไปไหน เรารู้แต่ว่าเราชอบ ทำทานกับสิ่งเล็กน้อยรอบตัว
**เวลาเราไปกินก๋วยเตี๋ยวราคา 31 บาท รวมค่าน้ำอัดลม+น้ำแข็ง เราจ่ายตังค์ไป 50 บาท เงินทอนที่เหลือเราก็ให้เด็กยกก๋วยเตี๋ยว ยกน้ำมาบริการเรา แค่ 19 บาท เด็กคนนั้นดีใจมาก ความรู้สึกที่เห็นใบหน้าน้องดีใจ ทำให้เรามีความสุขไปด้วย
คือไม่รู้จะอธิบายอย่างไร สิ่งที่น้องเขาให้เรามันมากกว่า 19 บาท
**เวลาเราซื้อมะม่วงจากคุณยายอายุมากๆ แบกตะกร้าเดินขายมะม่วง ถุงละ 15 บาท เงินทอนเราให้คุณยาย ใบหน้าคุณยายจะดีใจมากและอวยพรให้เราโชคดีมีความสุข เราก็รู้สึกดีและมีความสุขจริงๆ
**เวลาเราซื้อของเราใช้จ่ายผ่านบัตรเครดิต(scib) คะแนนสะสมที่ได้ เราจะแลกเป็นบริจาคเพื่อคนตาบอด ทุกยอดบริจาคจะมีหนังสือขอบคุณมาที่บ้าน เราก็จะแปะไว้อ่าน มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านการ์ดอวยพรปีใหม่ทุกปี
เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้ช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาสกว่าเรา เขาไม่ใช่ผู้รับแต่เขาให้เรากลับคืนมาตั้งหลายอย่าง เขาทำให้เรารู้สึกว่า ฉันโชคดีที่ไม่ลำบากอย่างนั้น มีอีกหลายชีวิตที่ยังลำบากอยู่ ยังต้องดิ้นรนแต่เราสบายแล้ว เขาทำให้เราเกิดความภาคภูมิใจในตัวเอง
เราไม่รู้นะว่ารวยแล้วจะไปไหน รู้แต่ว่าถ้ารวยกว่านี้จะบริจาคเยอะกว่านี้ ทำทานกับคนรอบตัว
จากคุณ |
:
ดีใจที่ได้ทำอย่างนั้น (pyada)
|
เขียนเมื่อ |
:
13 ก.ค. 52 18:39:27
|
|
|
|