ความคิดเห็นที่ 1 ขอคั่นด้วยFAQ คำถาม : ปลาทูของแม่กลองที่ว่า "หน้างอคอหัก"รสชาติ ต่างจากของคุณจิมยังงัยครับ ตอบ : มันเค็มและแข็ง ครับแช่ตู้เย็นออกมาทอดไม่นุ่มแล้ว คำถาม : ไส้แตกที่ว่า เป็นอย่างไรครับ ตอบ : ปลาทูท้องแตก คือ เวลานึ่งแล้วท้องเป็นรู ไม่สวย ขายไม่ได้ราคา แถมแมงวันมันชอบตอม เขาจับปลาทูกันอย่างไร ก่อนอื่นต้องไปซื้อปลาที่ห้องเย็น จำไว้เลย ปลาสด คือปลาไม่สด ปลาไม่สด คือ ปลาสด มาapplyกะการเมือง ได้อีกแนะ ปลาสด ขายตามท้องตลาด คือปลาที่อยู่ข้างล่างใต้ท้องเรือ เวลาจับปลาเค้าจะออกเรือตอนหัวค่ำ แล้ว กลับมาเช้า ปลาที่จับก่อนจะอยู่ล่าง ปลาที่จับหลังจะอยู่บน ฉะนั้นปลาที่มีคุณภาพ จะอยู่ข้างบน ไม่ช้ำไม่ถุกทับ โครงสร้างปลาจะแข็งแรง ปลาที่จะทำปลาทูนึ่งได้ต้องเป็นปลาอวนดำ อวนดำคืออวนด้าย ส่วนอวนลากทำด้วย สลิง ปลาที่จับมาข้างบน จะถูกส่งเข้าห้องเย็น และส่งออกไปขายเมืองนอก นี่แหละเป็นสะอย่างนี้เมืองไทย คน ไทยกินของไร้คุณภาพ เหมือน ปตท ให้คนไทยใช้ เอนจีวี อวนลากทำด้วยสลิงเวลาลากปลาจะช้ำ ไม่สวยนึ่งยาก ปลาที่จะทำเวลาซื้อที่ห้องเย็นเวลาเค้าเอาออกมา ตัวมันจะ แข็งเหมือนน้ำแข็ง ปาหัวหมาร้องเอ๋งๆๆๆ เลยทีเดียว ให้เอามือถูๆๆคราบน้ำแข็งบนตัวปลา โดยเฉพาะที่หลังของ มัน ดูว่าสีอะไร ถ้าสีคล้ำ หรือ ออกดำถึงดำมากถึงจะดี แสดงว่าปลานั้นกินดินเป็นอาหาร ปลากินทรายหลังจะออก เหลือง เนื้อไม่มัน เวลานึ่งตัวจะยุบไม่พอง เสร็จแล้วที่หลังของมัน จะมีจุด ให้นับจุดจนถึงหาง ยิ่งมีจุดมาก ปลามัน มาก ใต้ครีบที่หายใจก็เช่นกันมี 1 จุด ถ้าจุดนั้นสีดำเข้ม เจ๋งเป้งเลย แล้วเอามือลูบอีก ที่ท้องปลา ดูว่า ซี่โครงมัน กาง เห็นรอยซี่โครงหรือไม่ ถ้าเห็นโอกาส ที่ท้องจะแตก ง่ายมาก แต่มีวิธีแก้ ไม่ต้องกังวล อันนี้ต้องไปอ่านใน ตอนนึ่ง จะมีวิธีการแก้ไข ก่อนนึ่งปลาทู คราวนี้เราได้ปลามาแล้ว บอกเคล็ดลับอย่างนึง ปลาทูมหาชัยไม่มีแล้ว เพราะมันซี้ม่องเซกกะน้ำเสียที่ปล่อยออกมา ปลาส่วนใหญ่มาจากแถบอันดามัน แถวสตูล นะครับ จัดแจงเอาปลามาแช่น้ำ ประมาณ 10นาทีให้น้ำแข็งละลาย ย้ำอย่าใช้น้ำอุ่น ปลาจะกระด้าง คอหักง่าย เอากาละมังมา ใส่น้ำลงไปกะแช่ปลาตามจำนวนที่เราซื้อมาได้มิดตัว เอาเกลือ เม็ด อย่างดำ เกลือเลวนะครับ ละลายน้ำ ใช้อัตราส่วน 30 %ของน้ำหนักตัวปลา สำหรับมือใหม่ถ้าเรา เก่งขึ้นใช้การชิมขณะเดียวกัน ต้องคอยสังเกตุปริมาณ ความเค็มที่ปลายลิ้นเราด้วย จำไว้เลยปลาเค็มมากท้องแตก ยาก แต่ไม่อร่อยตัวจะแข็ง พอชำนาญ ค่อยๆลดปริมาณเกลือลง จนได้ที่ ฉะนั้นถ้าปลามาไม่สวย ต้องใส่เกลือจัดๆ ปลาทูที่ตามท้องตลาดยิ่งห่างไกล ความเจริญมากเท่าไหร เค็มอิ๊บอ๋ายเลย จากนั้นแคะไส้แล้วแช่น้ำเกลือ ไว้ 5 นาทีพอ เดี๋ยวเค็มจัด เคล็ดลับอีกอย่างหนึ่งคือ ตอนดึงไส้ปลา ไม่เหมือนการ ดึงไส้ปลาทั่วไป การดึงไส้ปลา ทั่วไปเราดึงออกจากทางครีบ ใช่ไหมครับ ส่วนปลาทูที่เราจะนึ่งให้ดึงออกทางปาก โดยการหงาย มือซ้าย สำหรับ คนถนัดขวา เอาปลาหงายท้อง เอานิ้วชี้ กับนิ้วหัวแม่มือ ง้างครีบปลา ออก แล้ว เอานิ้วมือขวา นิ้วชี้ กับหัวแม่มือ อีกนั่นแหละ ค่อยดึงไส้ให้คะย่อนตามนิ้ว เบาๆออกทางปากปลา ถามว่าทำไมทำอย่างนี้ เพราะว่าเรา ต้องหลีกเลี่ยงการเอามือไปถูกบริเวณท้องของมัน และป้องกันครีบเหงือก หรือไหปลาร้าปลามันหัก ทำให้ง่ายต่อ ท้องแตก เหนื่อยเมื่อยนิ้วแล้วพักก่อนแป๊ปนึง พอแช่ปลาเสร็จ เรามาเตรียมการ ต้มปลานะครับ ไม่ใช่นึ่ง เอาน้ำเปล่ามาใส่ลงไปในหม้อ กะว่าประมาณ 1 เท่าตัว น้ำหนักปลาทั้งหมดที่นึ่งในคราวนั้น เอาเกลือใส่ลงไปอีก ต้มให้น้ำเดือดจัด ย้ำต้องเดือดจัด ถ้าไม่จัดปลาจะคาว และที่เราเห็นหน้างอคอหัก ปลาทูจริงหน้าไม่งอคอไม่หักหรอกครับ เราตั้งใจทำให้มันหัก ที่ตั้งใจมันมีเหตุผล เพราะครีบปลาจะป้องกันพรายน้ำที่เดือดเวลาต้ม ไปดันท้องของมัน ทำให้ท้องแตกอีก ขั้นตอนการหักคอปลา คือขั้นตอนการจับปลายัดเข่ง เวลาเราจะจับปลาลงเข่งให้ทำเหมือนเวลาควักไส้ปลา หงาย ท้องปลาเช่นกัน จับมือเดียวกัน แต่มือขวาของเรานั้นเอานิ้วโป้งขวา สอดนิ้วเข้าไปในเหงือกปลา แล้วไปกดที่ข้อ ต่อกระดูกคอปลา ใช้นิ้วชี้ขวา อ้อมไปหลังหัวปลาแล้วหักลงมาเลยเราก็จะได้ปลาตามรูป(ไม่มีรูปนะไม่รู้จะยัดใน blogยังไง) แล้วยัดใส่เข่งให้เข่งนั้นฟิตกับขนาดของปลา ดันไว้ไม่ให้คืนตัว เข่งปลาหาซื้อได้ที่ วัดตำหนัก จังหวัดนนท์ สนามบินน้ำนะครับ อ้าวบอกแหล่งขายอีกนะ เสร็จแล้วเอาเข่งมาซ้อนๆกัน กะให้เวลาจุ่มลงไปในหม้อต้มให้มิดพอดี อย่าลอยเหนือน้ำ จากนั้นจุ่มเลยครับ ใช้ เวลาการจุ่ม 3 นาทีครึ่ง อย่านานกว่านั้นเดี๋ยวเนื้อปลาจะแข็ง ชักมาดูหน่อย เห็นตาปลาจากสีดำกลายเป็นสีขาว เหมือนเม็ดสาคู ถือว่าใช้ได้แล้ว ยังไม่จบ ต้มน้ำสุกเย็นไว้หม้อนึง เอาน้ำสุกนะราดตัวปลา ให้สะดุ้ง หนังปลาจะตึงสวยงาม ป้องกันแมงวันด้วย แค่ นี้ก็วางแผงขายได้แล้วครับ เคล็ดลับอยู่ที่ตัวปลา ยิ่งปลาที่แช่ฟรี๊ซสดมากเท่าไหร่ ยิ่งดี ปลาที่ขึ้นมาใหม่ๆไม่ต้อง ทอด จิกกินหรือทานกับขนมจีน หรอยจังฮู้ จบแระ เมื่อยนิ้ว จัง อิอิ อ้าว เผลอไป บอกสุตร ตอนไหนเนี่ย งงๆๆๆ กะตนเองวุ๊ย เดี๋ยว คราวหน้ามาเล่าให้ฟังว่า วิธีการฮุบตลาด ผมทำอย่างไร และมีการต่อยอด ของปลาทูนึ่งไปสู่การนำเข้าปลาทู แช่แข็งมาเล่าให้ฟังครับ บายๆๆๆ ตอนหน้า จะกล่าวถึง จากแผงตลาด สู่ผู้นำเข้า-ส่งออก อาหารทะเลแช่แข็ง เพิ่มเติม : 1. ใครอยากฝึกแนะนำให้ใช้ปลาตามท้องตลาด นั้นแหลดีครับ นึ่งยาก แต่ถ้านึ่งได้ดี ถือว่าเซียน เลือกปลา อย่างที่ ผมบอกไปตลาดดูปลาสด เหงือกแดง ตาใสดำ ไม่มีเลือด ตัวใสเป็นตะกั่วเลยยิ่งดี เอามาลองฝึกดูทีละโลก็ได้ 2. ทำทีละกิโล เอาหม้อต้มแกงนี่แหละ เล็ก ๆซื้อเข่งปลาทูในตลาดก็ได้ ซื้อปลาทูขอซื้อเข่งสัก สามใบ เพราะปลา ทู ยัดได้สามตัวพอดี ฟิต 3. ยังไม่วายพักนิ้ว บอกอีกเคล็ดอีกอย่างหนึ่ง หลายเคล็ดแล้วนะเนี่ย ปลาตัวใหญ่ ราคาถูกกว่า ปลาตัวเล็ก ปลาทู จะราคาแพงตั้งแต่วันที่ 15 กพ.- 15 พค. เพราะเป็นฤดูวางไข่เค้างดจับครับ 4. เชื่อหรือไม่ว่าราคาปลาสดตัวละ 8 บาทไม่เกินนั้น มีน้ำหนัก 4-6 ตัวต่อกิโลกรัม ที่เราเห็นตัวละ 30-40 บาทนั่น แหละ ปลาตัวเล็กเข่งละ 10 บาท 3 ตัวมีน้ำหนักตัวเพียง 17 ตัวต่อกิโลกรัม ปลาเข่ง ละ 20 บาท 3 ตัว ปลามีน้ำหนัก 13-14 ตัวต่อกิโลกรัม ปลาสามตัว 25 บาท 12 ตัวต่อกิโลกรัม ปลาสามตัว 30 บาท 10 ตัวต่อกิโลกรัม นอกนั้นมาซอยเอา เพื่อทำกำไร และยุทธวิธีการขาย การทำปลาทูนึ่ง ขายเข่งทิ้งอีก เข่งก็กำไร (ต้องทำเองนะครับ) 5. ที่อเมริกา ก็มีปลาทู ครับ ลองทำขายที่อเมริกา ส่งร้านอาหารไทยซิครับ ชื่อของปลาทูทางวิทยาศาสตร์ คือ Short body mackerel ถ้าหาไม่ได้ เอา Long body mackerel หรือปลาทูลัง ถ้ายังไม่ได้อีก เอา เข้าไป หาปลาตระกูลปลาทู นั่นคือ ปลาซาบะ ปลาซาบะ คือปลาทูชนิดหนึ่ง แต่ที่ตัวมันยาว มันดำเพราะมันอยู่ใน น้ำลึก แสงแดดส่องไม่ถึงทำให้ตัวมันดำ และที่ตัวใหญ่ยาว ก็สาเหตุเดียวกันน้ำลึกกว่าจะโผล่มาผิวน้ำหายใจ ลำบากเลยต้องมีน้ำอึดน้ำทนมากหน่อยครับ เอาสุดท้ายหาไม่ได้ ปลาทูน่า หรือ ปลาโอนั่นแหละครับ (Indian mackerel คือปลาทูที่ขายอยู่ในอเมริกา สายพันธ์เดียวกับ Indo-Pacific mackerel หรือ ปลาทูในอ่าวไทย รสชาติเดียวกันด้วย เพียงแต่วางไข่คนละมหาสมุทรเท่านั้น ระหว่างมหาสมุทรอินเดีย หรือ แปซิฟิก วางไข่มหาสมุทรไหน หรือจับได้ที่ใดก็เรียกชื่อตามนั้น) 6. ชื่อห้องเย็นนะครับ -ปลาทูอินโดเกรดเอของชัยนาวีจำหน่ายราคาพิเศษ สนใจติดต่อ โทรฯ 086-8865185 หรือ 02-2785370-1 -ปลาทูแช่แข็งขายจากห้องเย็นโดยตรง สนใจติดต่อ 089 1543392 หรืออันนี้เลย มีเพียบ เข้าไปที่ www.dit.go.th/markets คลิก คลังไซโล เข้าไปที่หัวข้อ ราย ชื่อผู้ ประกอบกิจการในปัจจุบัน เลือก กิจการห้องเย็น 7. การทอดปลาให้อร่อยหนังไม่ติดกระทะ ต้องเอาปลาแช่น้ำเกลือก่อน ครับ แต่ถ้าปลาทูนึงไม่ต้อง ปลาอย่างอื่น หรือไก่ อะไรก็แล้วแต่ ถ้านึ่งก่อน ออกมาจะสวยงาม ทอดปลาน้ำมันต้องเยอะ ห้ามขี้เหนียวน้ำมัน ข้อสำคัญน้ำมัน ห้ามร้อนจัด ใช้ไฟกลางใจเย็นๆครับ ทอดจนข้างมันเหลืองแล้วค่อยๆพลิก แง้มๆก่อนละครับอย่าใจร้อน เดวหนัง จะลอกไม่สวย ทอดปลาต้องให้หัวมันกรอบ เพื่อนเราจะได้กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัว คนมันงก นะครับ เพราะฉะนั้นต้องแช่ในน้ำมันจนมิด งานทำกับข้าว เป็นทั้งศาสตร์ และศิลป คนเป็นนักธุรกิจที่ดีได้ ส่วนใหญ่ ชอบทำกับข้าวทั้งนั้น ครับ แต่ขี้เกียจทำให้ หนูทำให้ หรือสาวทำให้ เวลาสาวยืนทอดปลา เราจะได้โอบจากข้าง หลังแล้ว จุฟฟฟไง ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=820541 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:22:36

ความคิดเห็นที่ 2 --------------------- ตอนที่ 2 ตะลุยตามตลาดนัด --------------------- ขอบ่นก่อน จากสูตรการทำปลาทูนึ่งของผมเอง สูตรการทำน้ำพริกของท่าน 5โหล สูตรการทำกิมจิ ของท่านปลาแดก แล้ว ก็ ตามด้วยของอาหย่อย ผัดผักบุ้ง จากลุงอิ่นคำ เอ้อเหอ ใครเอาไปประกอบวิชาชีพ ก็พอกล้อมแกล้มในช่วงวิกฤต ที่ ตกสะเก็ด หาที่ปล่อยซิ ทำเสร็จแล้ว เป็นแล้วจะออกตลาดอย่างไรหว่า มึนตรึบ ถ้าเป็นแฟนคลับทักกี้ ต้องคิดแบบทักกี้ ชิมิ เอาตัวอย่าง ของผมไปใช้ก็ได้ไม่คิดค่าลิขสิทธ์ เพราะผมก็ไปลอก จากทักกี้อีกที ถ้าจะจ่ายคงต้องไปจ่าย ให้ทักกี้กระมัง หลังจากการคิดค้นสูตร ปลาทูนึ่ง สูตรไร้เทียมทาน ได้เป็นที่สำเร็จ ผมก็มานั่งคิด และพูดกับตนเองว่า กูจะเอา ออกไปขายตลาด ที่เป็นตลาดจริงๆได้ไงหว่า เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยเป็นพ่อค้าแม่ค้าตลาดสะด้วย ติ้ก ต้อก ติ้กต้อก อะ...ตายเป็นตาย หน้าด้านได้ อายอดวุ๊ย ว่าแล้วมิรอช้า ดีเดย์ เที่ยงคืน พอดิบพอดี ไปซื้อปลาทันใด กลับมานึ่งปลา ตอนตี 3 จัดแจงนึ่งปลาทู ปาดเหงื่อ ไป 100 หยด ก็ตี 4 กว่า จัดแจงเอาเข่งปลาทูน้อยใหญ่ ซอยไซส์ และขนาด ตามหลักการ 4 P ที่ร่ำเรียนมา ยัดใส่ เข่งใหญ่หรือ หลัว ตามภาษาชาวบ้าน บรรจุ ได้ ทั้งหมด 140 เข่ง เสร็จแล้วก็ แบกขึ้นรถ ห้อตระบึง ไปหน้า โรงพยาบาลพระนั่งเกล้า ตรงนั้นมีตลาดริมฟุตปาท ชื่อว่าตลาดสายหยุด ที่เรียกว่า สายหยุด เพราะเค้าจะเริ่มกัน ตอน ตี 5 พอ 9 โมงเช้าตลาดก็วายแล้ว เอาละหว่าที่แน่นไปหมด มีเจ้าที่สะด้วย เดี๋ยว พวกเอาไม้มาตีกบาลเป็นแน่แท้ เราไม่มีที่วางทำไงดี  .......ติ้กต้อก อะได้การแระ เราต้องคิดแบบทักกี้ รุกพื้นที่ก่อนถอยทีหลังก็ได้วะ ว่าแล้วก็รีบจัดแจง คิดก่อนทำก่อนได้เปรียบวุ๊ย ลากหลัวที่บรรจุปลาทูน้อยใหญ่ลงมาทั้งหลัว วางมันตรงที่ว่างสัก 1 ตารางเมตรนั่นแหละ แหกปากตระโกนขาย ไม่ถึง 10 นาที มีเสียงตะโกน เฮ้ย!.....ไอ้หนู นั่นมันที่ของข้านี่หว่า....เอ็งมาวางได้ไง เอาละซิเวงมาหากูแล้วเชียว ผมบ่นกะตนเอง เย็นไว้โยม เราเป็นฝ่าย ผิด ......ใช้สมองจนน้ำลายเปียกกบาล อ้อ ได้ที นึกได้แระ 10 นิ้วมือพนมกร ตีหน้าเศร้าเล่า ความเท็จ (มีจริง ครึ่งนึง) พูดเสียงดังๆ แต่แฝงไว้ด้วยความไร้เดียงสา พี่ครับ.. ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้จริงๆว่ามี เจ้าของ ผมเห็นมันว่างอยู่ ผมก็เลยมาวาง ผมตกงาน ลูกเมีย ไม่มีข้าวสารจะกรอกหม้อ นี่ต้องไปกู้นอกระบบ ร้อย ละ 20 มา ผมไม่รู้ว่าจะขายตรงไหน ก็วางไปก่อน ขอโทษจริงๆครับ ถ้าผมไม่ได้ขายวันนี้ ผมไม่รู้จะไปขายที่ไหน ไม่รู้จะเอาตังค์ที่ไหน ไปให้เค้า เดี๋ยวนายทุนมากระทืบผมตาย ว่าแล้วก็ทำหน้าแอบแบ้ว น้ำตาคลอ   เอ่อ....เอางี้ เจ้าของที่บอกผม ถ้าข้าให้เอ็งตั้งขายแล้ว ข้าจะขายได้ไง ( พี่เค้าขายผัก ) เอ็งฝากข้าฯ ขายไหม เอามา 20 เข่ง ก่อน เดี๋ยวขายได้ข้าฯ เก็บตังค์ไว้ให้ ส่วนเอ็งก็ลากหลัวปลาทู ไปไกลจากข้าหน่อย ลากไปขายไป ครับๆๆพี่ ตกลงครับขอบคุณพี่มาก พี่ขาย 20 เข่งผมให้กำไรพี่ 4เข่ง พี่เอาใบตองกะ กระดาษหนังสือพิมพ์ ที่ผมตัดไว้เอาไป ห่อด้วย ผมแถมให้ ว่าแล้วผมก็ลากหลัวไป แหกปากร้องเร่ไป สัก ชั่วโมงกว่าๆ มีเด็กรุ่นกระทงคนนึง วิ่งเลิ่กหลั่กมาหาผม แล้วบอก ว่า พี่ครับ พ่อ ผมที่ขายผักให้มาเอาปลาทู อีก 30 เข่ง ปลาทูพี่ขายดี นะพี่ ผมรีบจัดแจงให้ทันใด จากนั้นผมก็ขาย ของผมไปเรื่อยๆแหกปากไปลากหลัวปลาทุไป เจอที่ว่างแหมะ เจ้าของที่มาเผ่น ทำอย่างนี้จน 9 โมงเช้าแหม เวลา วิ่งไวอย่างจรวด และแล้วผมก็ขายไปได้ 70 เข่ง สรุปวันนี้ผมขายที่ตลาดนี้ได้ 120 เข่งรวมพี่พ่อค้าผักที่เค้าขายด้วย 50 เข่ง เหลืออีก 20 เข่ง ทำไงดีหว่า ของเหลือเสียดายเงินทั้งนั้น หาที่ปล่อยอีก คิดปุ๊บทำปั๊บ สไตล์ทักกี้ คิดแล้วไม่ทำคิดทำไม ผมไปหาพี่ที่ขายผัก ไปเก็บตังค์ แล้วถามพี่ครับ ผักพี่เหลือ พี่ทำ อย่างไรครับ ผมได้คำตอบว่า ข้าฯมีตลาดนัดเย็น เอาไปเล ต่อที่นั่นได้ สายตาผมลุกวาวทันใด ผมไม่รอช้ารุกต่อ ทันที แล้วพี่ไปขายที่ไหนละครับ ค่าที่แพงหรือป่าวครับ ผมได้คำตอบว่า ข้าฯไปขายที่ ท่าอิฐ เอ็งจะตามข้าฯไป ขายด้วยไหม หัวหน้าตลาดนัดซี้กันเดี๋ยวข้าฯ แนะนำให้ ค่าที่ไม่แพง 20 บาท ถ้าเอ็งใช้ไฟด้วย เพิ่มดวงละ 20 บาท ...ป้าด นายจิม เอ็งนี่พระเจ้าช่วยจริงๆ ไม่รอช้ารีบเซย์เยส ทันควัน และแล้วผมก็มีที่ขายที่ตลาดนัดอีกที่นึง เอิ้กๆๆ แฮปปี้จังวุ๊ย ช่วงปี 40 วิกฤต ผมไม่กลัว แต่ผมกลัวความขี้เกียจ มากกว่า เดี๋ยวไว้มาโม้ตอนต่อไปนะพี่น้อง บ้ายบาย .....จุฟฟฟฟ ผมทำอย่างงี้ ได้ สามวันที่ตลาดสายหยุด จนแม่ค้าที่นั่นสงสารและเห็นความตั้งใจของผม มีพี่คนนึง ขายกระเทียม พริกแห้ง แผงของเค้ายาวมาก ประมาณ 5 เมตร เค้ามาบอกว่า เฮ้ย.....ไอ้หนู เอ็งมาลาก งี้ ลูกค้าเค้าจะจำเอ็งได้หรือ ว่าเอ็งขายตรงไหนมามะ ข้าฯแบ่งแผงให้เอ็ง ล็อคนึง เสียค่าเช่าเองนะวุ๊ย แต่เอ็งเสียกะข้านะ เดี๋ยวเทศบาล มันไม่รู้ ว่าเอ็งเป็นใคร เยสเซอร์ รีบตอบทันใด ค่าเช่าก็คือค่าขยะแหละพี่น้อง 20 บาทเอง 5555 ดีใจจัง ได้เป็นเจ้ามีศาลกะ เขาสักที และแล้วผมก็ปักหลัก ตรงนั้นขาย อีกด้านนึงก็ส่ง พี่ที่ขายผัก แกขยับออร์เดอร์มาที่ 100 เข่งต่อวัน ส่วน ผมขายได้วัน 200 เข่ง สำหรับตลาดหน้าโรงพยาบาลพระนั่งเกล้า มาต่อที่ตลาดนัดท่าอิฐ กันนะครับ หลังจากที่ผมใจง่ายตามพี่ที่ขายผักไปที่ตลาดท่าอิฐ ผมวิ่งไปเอาปลามานึ่ง เพิ่มเติม โดยคราวนี้ผมคิดว่าไม่น่าจะลงของมาก ครึ่งนึงของตอนเช้าก็พอ คือ 60 เข่ง+20เข่งตอนเช้า แต่ปลาบน แผงผมที่ขายที่ท่าอิฐ มีปลาเพียง 60 เข่ง อะอะ นายจิม เล่นไรของมันหว่ามุกเยอะนะไอ้นี่ ผมเอาปลา 20 เข่งถอดออกจากเข่งเอามาเรียงในกระจาดเป็นตัวๆ ผมขายตัวละ 3 บาท 4 ตัว 10 บาท ใครซื้อปลา ในเข่งผม สามเข่ง ผมแถมปลาอันนี้ให้ 4 ตัว เอิ้ก ๆๆๆวิธี คิด แบบ 4 P มาอีกแระ ทักกี้ สอนงะ ถ้าผมเอามาเล ขาย ก็เสียของ และเสียคุณภาพ เพราะปลาเช้ามันไม่ใหม่ แล้ว และจะเป็นข้อเปรียบเทียบกับปลาใหม่ที่วางขาย คราว หน้า ราคาตกแน่ ตกทั้งกระดาน ถ้าผมเอามาแถมดื้อๆลูกค้าได้ใจอีก อิอิ สันดานคนไทย ชอบ ดีๆๆถูกๆๆ เร็วๆๆ จ่ายเงินช้าๆ ระหว่างที่ขายไป สมองอันน้อยนิดของนายจิมก็แล่นปรู้ดๆๆทำไงเราจะได้ขายต่อเนื่องหว่า ตีซี้ซินายจิม หัวหน้า ตลาดเดินมาเก็บตังค์ ไม่รอช้า ยกมือไหว้ พี่ครับ ผมขอเป็นลูกน้องพี่สักคนนะครับ พี่ไปไหนผมไปด้วย พี่หัวหน้า ตลาดตอบว่า น้องตามพี่ได้นะแต่ต้องทำใจ เพราะพี่ขาย จันทร์ พุธ ศุกร์ มีอย่างที่ไหน ที่คนอย่างนายจิมจะ โน เวลาได้โอกาสก็รีบเลยขอบคุณครับพี่ แล้วผมก็ขอตารางการเดินสายมาจากหัวหน้าตลาด ยังมีต่อขอเบรค ให้ อีหนู นวดนิ้วแป๊ป จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:23:51

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่พอ อ้าว... ขายได้แค่ จ. พ. ศ. เอง อย่างงี้ ตูจะขายได้ 7 วันไหมเนี่ย ทำไงหว่า ความงกเริ่มถามหาแล้วพี่น้อง และแล้วก็ งัด วิธีมารมาใช้ อันนี้ทักกี้ กะ ภาษาโปรดักชั่น สอนไว้เผอิญได้เป็นศิษย์ ร่วมสถาบันกะนัดวุมิ สามเกลอ งะ ใช้ กระบวนยุทธ ต่อยหน้า กระทุ้งท้อง เตะตัดขา พอหลังจากคุยกะพี่ หัวหน้าตลาดนัดเสร็จ ก็ติ้กต้อก เราต้องหา ข้อมูล จากเพื่อนที่ขายด้วยกันในตลาด ว่าแล้วก็สอดสายตา ใครพอที่จะมี อารมย์งกเหมือนผมบ้าง อะนะ เจอแว้ว พ่อค้าคนนึง แกมี ลูก เมีย พร้อมลูกจ้างมาขาย (แกขายของพวก จิปาถะ มีสร้อย กิ้บ ของสำเพ็งว่างั้น) อย่างงี้แสดง ว่าความรับผิดชอบสูง หยุดไม่ได้ กินทุนตายแน่ๆค่าจ้างต้องจ่ายลูกน้อง หยุดแล้วเอาเงินที่ไหนมาจ่าย แม่น บ่ พี่ น้อง ไม่รอช้า รีบเดินไปหาพี่เค้า พร้อม ปลาทู 2 เข่ง ยกมือไหว้ บอกเค้าว่าพี่ครับลูกพี่น่ารักจังมาช่วยกันทำมาหากิน อย่างงี้พี่หยุด ไม่ได้ สิ ผมเป็นน้องใหม่ที่นี่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ เฮ้ย...มาฝากตงฝากตัวอะไรกัน ผมก็คน ค้าขายคนนึงเท่านั้น ช่ายคุณ ผมหยุดไม่ได้ อะ เข้าล้อคตา จิม เสร็จโก๋.....ผมพูดในใจอีก ผมหยุดไหนจะค่าบ้าน ค่า รถ ลุกน้องอีก ลูกกำลังโตนะคุณ พอผมฟังดังนั้น ผมรีบเอาปลาทูที่เตรียม ยื่นให้ พี่เค้าแล้วบอกว่าพี่ครับ อย่าว่า อย่างนู้น อย่างนี้เลย ผมเห็นเด็กๆแล้วเอ็นดูพี่รับปลาทูผมไปเถอะ (มุกเดียว กะ ภรทิพย์) ต่อจากนั้นผมก็ไม่รอช้ายิงคำถามต่อ พี่ครับแล้วอย่างงี้พี่ทำเช่นไรละครับ ผมได้คำตอบว่า ผมมีอีกตลาดนัดนึงที่วัด เฉลิมพระเกียรติ เค้าขาย อังคาร พฤหัส เสาร์ นะ ส่วนอาทิตย์ ผมไม่ได้ขายต้องไปเตรียมของ ต้องไปสำเพ็ง ผมรีบ ปิดการขาย โดยการถามว่า พี่ครับช่วยแนะนำ หัวหน้าตลาดให้หน่อย นะครับ ผมขอตามพี่ไปด้วยคนนะครับ เค้า บอกได้เลยน้องเพราะ นัด นี้ แม่ค้าไม่เยอะ หัวหน้าเค้าหาแนวร่วมอยู่ 555555 พระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก นาย จิม ได้ ขาย เกือบ ครบอาทิตย์ แล้ว เดี๋ยวมาต่อครับ แป๊ปนึง พักกินน้ำก่อง เหล็กต้องตีตอนร้อน ต่อๆๆๆ เช้าขาย สายหยุด เย็นเดินสาย ตลาดนัด ทำอย่างงี้เกือบเดือน ยอดนึ่งปลา ผมทะลุเป้าจากนึ่งวันละ 40 โล กลายเป็นนึ่งวันละ 200 กว่าโล เหนื่อยเจงๆๆ แต่พักไม่ได้ พักได้ไง เหล็กต้องตีตอนร้อน ชิมิ ชื่อเสียงนายจิม เริ่ม โด่งดังคุณภาพสินค้า แจ๋วแหวว จนมีลูกค้าย่านบางบัวทอง ท่าอิฐ นนท์ ตั้งฉายา ผมว่า เจ็กโบ้ ขายปลาทู พอมีเงิน ใช้มากมาย ต่อวันกำไร ผมวันละ 5 พันกว่าบาท เริ่มหันมามอง ครอบครัวแล้ว เมียเราเหนื่อยกับเรามามาก เราต้อง เพิ่มศักยภาพของเมีย ยกให้เมียเป็นเถ้าแก่ อีกแขนงนึงดีกว่า เพื่อจะได้ บาลานซิ่งมาร์เก็ต ลดความเสี่ยง ขยาย กิจการ อ๊ะอ๊ะ อย่าใจร้อน ไม่ใช่ปลาทูนึ่งนะครับ แต่เป็นน้ำพริกปลาทู ตำสด ๆตรงนั้น ขายพร้อมผักลวก แล้วกำ ขาย เมียผมฝีมือตำน้ำพริกสุดยอด พวกอิสลามท่าอิฐ ถามหาเชียวเวลามีงานบุญ ผักลวก หรือ ก็ซื้อผักที่พี่ คนตลาด สายหยุดนั่นแหละ พี่เค้าเวลามี ผักเหลือ ผมก็ซื้อ มาลวก ถ้าผักไม่สวย ผมก็เอามาดอง แล้วกุ่มขาย(ไม่เข้าใจศัพท์ คำนี้เหมือนกันนะครับ) น้าน วิสัยทัศน์ ทักกี้ อีกแระ ทำยูเนี่ยน ผูกขากันเดิน เรื่องน้ำพริก พักไว้ก่อน เดี๋ยวนอกเรื่องบานตะเกียง วงจรชีวิต การนอน และทำงานของผม คือ ไปเอาปลา ตอน 4 ทุ่ม ถึงบ้าน 5 ทุ่มครึ่ง ตื่น ตี 3 นึ่งปลา มาขายสายหยุด จน 9 โมงเช้า ไปเอาปลา มาถึงบ้าน 11 โมง นอนตื่นนึง ตอนบ่ายสอง มาทำปลา ออกตลาดนัด 5 โมงเย็น ขายถึง 2 ทุ่ม เหนื่อยจริงๆ แต่มองหน้าลูกเมียแล้วหายเหนื่อยเป็น ปลิดทิ้ง ต้องเป็นเจ้ามีศาลซิ ต่อๆๆ เดี๋ยวเขียน คอลัมนี้เสร็จขอตัวหม่ำก่อน 40 นาทีนะครับถ้ามันใกล้หลุดหน้าผม ขออนุญาต จะตั้งกระทุ้ใหม่ คอยตามชม ละกัน มีเด็ด สะระตี่ กว่านี้อีก หลังจากขายตลาดนัด ได้ 3 เดือน พอมีเงินเก็บ หลักแสน เห็นไหม ความขยัน ไม่เคยทำให้เราอดตาย ผมเริ่มมานั่ง คิด ตูจะเป็นเจ้าไม่มีศาลอย่างงี้ ตลอดไปไม่ได้แน่ๆ บ่นกะตนเองอีก ผมขออินโทรนิดนึง ปกติก่อนที่จะมาขายปลา ทู ผมเป็นนักธุรกิจ ผมถือคติว่าต้องปั้นหน้าใส่กระจกเงาทุกเช้าที่เข้าห้องน้ำแล้วหัดกระแดะพูด ประโยคในหมาก หรือเกมส์ในวันนั้นๆ ผมเริ่มสอดส่ายสายตา และเปิดความคิด ต้องหาแผงที่เป็นตัวเป็นต้น จะได้ สร้างไอดอล และพุช อิมเมจ ลงในสมองของลูกค้า ผมเดินสายสำรวจตลาด วางมือเรื่องปลาทูตลาดนัด บอกว่า ป่วย 2 วัน ไปทั่วจังหวัดนนท์ ดูรสนิยม การบริโภค วัฒนะรรมการซื้อของของคนในพื้นที่ ผลสรุป คือผมมาได้แผงที่ตลาดปากเกร็ด แต่มีข้อจำกัดว่า แผงนั้นอยู่กลาง ตลาด หน้าตลาดมีร้านปลาทูนึ่งสัก 20 กว่าร้าน กว่าลูกค้าจะไปถึงมืเรา สงสัยโดนดักหน้าดักหลังหมดแน่นอน ทำ ไงดีหว่า ติ้กต้อก ติ้กต้อก ก็เลยต้องงัด ทฤษฎี ทักกี้มาใช้อีก ว่างั้นเชียว ว่า -โปรดัคชั่นนั้น ต้องไม่มีใครเหมือน เราต้องขายความแตกต่าง -สินค้าที่เราขาย ต้องมีอายุ เอกซาพาย (Expire) ไม่ยาว -ในใจลึกๆของผู้บริโภค ต้องการรูปแบบไหนใน สินค้าของเรา - สินค้านั้นต้อง ครอบคลุม ถึงทุกชนชั้น กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวว่างั้น - ราคาสินค้า ต้องทำให้ ผุ้บริโภคคิดว่าเราไม่ได้เอาเปรียบเค้าจนเกินไป หมายเหตุ การทำธุรกิจ คือการเอาเปรียบ ทั้งนั้น เพียงแต่มากน้อยหรือเปล่า คนที่ติดกับธุรกิจเรา คือ คนที่คิดว่าเค้า ได้เปรียบเรา นั่นคือ เคล็ดลับ เคล็ดมาก เดี๋ยวใครจะเป็นสปอนเซ่อร์ บัตรนวดให้ด้วยเด้อ ถัดไป โปรดติดตามว่า ผมจะมีกลยุทธ ที่จะชนะ คู่แข่งทางการค้าอย่างไร โดยไม่ใช้การตัดราคา การตัดราคาของ ง่าย นาย จิม ไม่ทำแน่นอน ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=822001 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:24:30

ความคิดเห็นที่ 4 ------------------------- ตอนที่ 3 บุกตลาดปากเกร็ด ------------------------- คู่แข่งเพียบ คราวที่แล้วจอดไว้ที่ ได้แผง ปลาทู ตลาดปากเกร็ด แล้วทำอย่างไร? เมื่อ หัวตลาดท้ายตลาด มีเจ้าอื่น ดักไว้หมด แล้วลูกค้าจะเล็ดรอด มาถึงมือ นายจิม ได้ เช่นไร เห็นแล้วมึนตึบ บังเอิญ นายจิม เป็นคนไม่ยอมแพ้ ต่อโชคชะตา ปัญหามีไว้แก้ใข ไม่ได้มีให้วิ่งหนี อิอิอิ บนวิกฤต ย่อมมีโอกาส เสมอ ทักกี้ สอนไว้ ด้วยหลัก 4 ประการ ที่กล่าวไว้ ในตอนก่อน หน้านี้ เอามาพิจรณา ทีละข้อ หาจุดด้อย จุดแข็ง กลับย้อนมามองตนเองทุกกระบวนการ ทั้งที่ทำ มาแล้วหลายเดือน และแล้ว โอว พระเจ้าจอร์ช ได้ การแล้ว ที่ นายจิม จะช่วงชิงลูกค้ามาอยู่ในมือ โดยไม่ตัดราคา และ สร้างศัตรู ข้อ แรก นายจิม ต้องขายความแตกต่าง อะ ได้ ทีเลย เริ่มทำ ณ บัดนาว จัดแจง ย่อ ส่วน ขนาด ของหม้อ ต้ม ปลาทู ให้เล็กลง หาเตาแกส หัวเร่ง ขนาดย่อม หัวเขียวๆมีตัวปรับงะ สีแดงๆนั่นแหละพี่น้อง ยกโรงงาน ปลาทูนึ่ง มาวาง มันกลางตลาดสด สะเลย ขายความสดใหม่ ไม่มีแมงวันมากวนใจ อิอิ ข้อสำคัญ ไม่ต้อง Keep stock ปลาที่นึ่งแล้ว ลดความเสี่ยงลง ปลาที่ยังไม่นึ่งจะอยู่ในสภาพ น้ำแข็ง เอาไว้ ปี นึงก็ ไม่เน่า มีคนซื้อก็นึ่ง ไม่มีคนซื้อก็ไม่นึ่ง ขายความสดใหม่ ได้ อิมเมจ และ ฟีลลิ่งที่แตกต่าง ปลาที่นึ่งมาสดๆร้อนๆ ตัวจะใสเป็นตะกั่ว เนื้อนิ่ม ตัวพอง เบ้อเริ่ม ไอ้ตัวพองนี่แหละ ความได้เปรียบทางการค้า ในแง่ของอารมย์ของผู้บริโภค ผมใช้ปลาไซส์ เดียวกันกับชาวบ้านที่เค้าขายนั่นแหละ หุหุ แต่คนซื้อนึกว่าเราขายถูก ตัวเบ้อเหิ่ม หลอก คนซื้อได้ สนิท คริคริ สรุป อิอิ ในตัวโปรดัคชั่น เราได้เปรียบ ในแง่ความรู้สึก ว่าของเราตัวใหญ่ กว่า ความสด หรือไม่ต้องพูดถึง แผง สะอาด ผมแต่งตัวค่อน ข้างดี อิอิ คำพูดคำจา เพราะพริ้ง เปลี่ยน ฟีลลิ่งภาพลักษณ์ ที่อิมเมจ คนทั่วไปมองแม่ค้าว่า ปากจัด อันนี้ ต้องสร้างภาพ หน่อย นายหัวชวน สอนไว้ อ้าว ...นายจิม ทำงี้ได้ไง ไม่แฟร์ นี่หว่า ทีเรื่องดีๆยกให้ทัก กี้ เรื่องไม่ดียกให้ นายหัวชวน เอิ้กๆๆๆ เดี๋ยวรอเพื่อนมาเม้นท์ ก่อน แล้วจะบอกว่า การเตรียมตัวดี แต่ขาดงาน Advertising จะทำเช่นไร ขายอิมเมจมากกว่าขายสินค้า มาตอนนี้ ทำอย่างไรให้บรรลุเป้าหมาย ไม่สร้างศัตรู หาแนวร่วม กลัวลูกปืนเหมือนกัน วันแรกในการขายผมเริ่ม นึ่งตอน 7 โมงเช้า ถามว่าทำไมต้องนึ่งตอน 7โมง อิอิ มีเหตุผล ตลาดกลางวันปากเกร็ด ด้านหลังเป็นอำเภอและ โรงพัก ข้อที่สอง ตอนเช้ามีแต่แม่ค้ามาเดินซื้อไปขายต่อ ซึ่งไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของผม ผมชอบขายปลีกกำไรงาม ตอน 7 โมง จะมีพวก ขรก. แม่บ้านคนในท้องที่และแม่บ้านออฟฟิศมาเดิน นั้นแหละกลุ่มเป้าหมายหลักของผม ผมต้องการ Push image และต้องการปากของแม่บ้านเป็นสื่อให้ผม พอผมเริ่มนึ่ง พวกแม่บ้านเริ่ม งง อะไรของมันหว่า ปลาสดๆ ควัน ฉลุยตัวสวยงาม เริ่มซื้อบ้างมาสอบถามบ้างว่า อะไรเป็นอะไร ปลาทูแม่กลองหรือป่าว ทำไมตัวมันเป็นสีตะกั่ว ไม่สีเหลือง โอย 108 คำถามทีเดียว แต่ผมไม่ รำคาญ ตอบด้วยความยิ้มแย้ม ตลกขบขัน ตามภาษา ผม หยอกมั่งหยิกมั่ง พี่สวยจังนังครับ แต่งตัวเนี้ยบ อย่างนี้ ต้องเป็นคนดังแถวนี้แน่นอน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ปลาไม่อร่อยมาคืนได้ ยินดีรับคืนครับ พอช่วงเที่ยง อ้ายหยาเกินคาด พวกตอนเช้าไปบอกในที่ทำงานตามมาดูกัน เสร้จโก๋ โดดลงหลุมที่ขุดไว้  ครานี้แน่นแผงเลย บาง คนก็ซื้อบางคนก็ลังเล บอกว่าเดี๋ยวซื้อตอนกลับบ้าน บางคนจะซื้อเลยคราวละมากๆ ผมบอกว่าเอาอย่างงี้ดีกว่าคุณ พี่ ถ้าซื้อมากๆซื้อตอนเย็นขากลับบ้านดีกว่า ผมจะจัด แบบใหม่ๆใส ปิ้งให้ทีเดียว ตอนนี้ถ้าจะซื้อเอาพอบประทาน นะครับ แทร็กติค ทำการค้าอย่าโลภ เราเริ่มPush สินค้า พร้อมตัวเราลงไปในอิมเมจของลูกค้าแล้ว เหอๆๆ พักนิ้ว แป๊ป ครับ พอช่วงเย็น อ้ายหยา มาแบบมืดฟ้ามัวดินเลยทีเดียว ปลาที่เตรียมไว้นึ่งขาย 60 โล เรียบเป็นหน้ากอง ภายใน 1 ชม ผมไม่เพิ่มปลา เพราะต้องการเพิ่ม value ให้ตนเอง แต่ผมยังไม่เก็บแผงนั่งรอ อยุ่ที่นั่นคอยรอตอบคำถาม อิอิ เหมือนปลดกระดุมเสื้อ นักศึกษา 1 เม็ด ให้ คนอยากทราบ นั่งที่นั่นต่อ ยัน 6 โมงเย็นนั่นแหละครับ จากนั้น ก็นึ่ง ปลา อิอิ มีแอบ นึ่งอีก ถามว่านึ่งทำไม แหะๆๆ ต่อ แป๊ปนึง เข้าหาเจ้าที่ มาต่อกัน นะครับ ผมแอบนึ่งปลาตอนตลาดใกล้วาย เพราะต้องการสร้างเรื่อง ให้เป็นเรื่อง ผมนึ่งประมาณ 3 โล ได้ ปลา 12 เข่งอิอิ ผมเอาบรรณาการกับแม่ค้าขายผัก ขายอย่างอื่นที่คนแน่นร้านเค้าที่ปากทางและท้ายตลาดผมบอกว่า พี่ครับผมเป็นน้องใหม่ที่นี่ พี่ลองทานปลาทู สิครับ ผมวันแรกขายไม่หมด เสร็จแล้วผมไม่ลืม ขอบคุณเค้าและซื้อ ผักกลับบ้านไปต้มจับฉ่ายกิน จากนั้นผมเดินไปที่แผง ที่ขายปลาทูด้วยกัน ที่ขายหน้าตลาด และท้ายตลาด แล้วเอาปลาทูไปให้เค้าบอกว่า พี่ครับ ผมเป็นน้องใหม่ ตกงานไม่มีงานทำ ว่าแล้วทำหน้าเศร้าๆ พี่อย่าโกรธผมนะ ผมทำแค่เลี้ยงชีพ ไปวันวัน ไม่ได้หวัง รวยไม่ได้หวังเอาเป็นอาชีพหลัก ว่าแล้วผมก็เอาปลาทูของผมให้เค้าบอกว่าพี่จะเอาไปทานเองหรือขายก็ได้ ผมให้ 5555 เสร็จโก๋ ลุยต่อ วันที่ 2 ในการขายผมก็ยังคงรักษา ระดับ 60โลไว้เช่นเดิม ไม่เพิ่มยอด อิอิ อย่าโลภ นายจิม ปลาตอดเหยื่อ แต่ยังไม่ ฮุบอย่าผลีผลามวัดเบ็ดเดี๋ยวปลาเข็ด ผมก็ยังคงใช้สูตรเดิม แต่ลูกค้าเพิ่มเป็นเท่าตัว ลุกค้าบ่นว่าทำไมไม่เพิ่มของละ ผมบอกว่าพี่ครับผมไม่มีทุน ทุนน้อยกำไรนิดหน่อย ผมลงปลาเยอะเกิดขายไม่หมดวันนั้นผมกินแกลบแน่ๆ เอา เป็นว่าพี่มาเร็วหน่อย หรือจองไว้ก็ได้ครับแต่รบกวนพี่มาตรงเวลาหน่อยนะครับ ผมจะเก็บไว้ให้พี่เป็นพิเศษ จากนั้นก็แอบนึ่งปลาเหมือนเดิม คราวนี้เปลี่ยนเจ้าที่เราจะให้ของเค้า ใช้สูตรเดียวกันเด๊ะเลย ลูกค้าสั่งจองเพียบเลย อิอิ ได้ลูกค้าประจำ 60โลเรียบร้อย ปลากินเบ็ดแล้วพี่น้อง ผมเพิ่มปลาละ คราวนี้เพิ่ม 10 โล อย่าโลภ ดูทิศทางลม ด้วย ขายหมดอีกแหะหมดภายใน ครึ่ง ชม เพราะคนที่สั่งจองรีบมาเอาของกัน แหะๆๆๆๆ วันที่ 3- 7 ผมก็เพิ่มปลาทุกวัน 10 โล ใครซื้อเยอะผมไม่ขาย แต่มีแถม อะ ลูกค้าผมทะยอยมาทุกวันทุกคนรักษา เวลา กลัวไม่ได้ปลา วันที่ 8 ยอดขายปลาทะลุถึงวันละ 100 โล ผมเบรคแค่นั้นยาวเลย ตั้งใจไว้ว่า อ่อยเหยื่อสัก เดือนนึง ชื่อเสียงผมเริ่มขจรไกล จนฉายาเจ็กโบ้  รู้ไปทั่วทั้งอำเภอปากเกร็ด คู่แข่งทางการค้าก็ไม่โกรธ เพราะ ยอดขายผมไม่ได้มากมายอะไร ผมเริ่มคิดแล้วว่า เราจะผูกลูกค้าที่เป็นหน่วยงาน หรือ ขาประจำร้านอาหารอย่างไร ติ้กต้อก จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:25:32

ความคิดเห็นที่ 5 เพิ่มยอดขายแต่อย่าเพิ่มศัตรู นายจิม ถ้านายจิมเพิ่มยอดขายมากๆๆ วันนึงกร้าฟทะลุ คนจะเบื่อวันนั้นเราจะซวยของเหลือแน่ๆ ฟองสบู่ปลาทู แตกโพละหงิมๆๆแถมเพิ่มศัตรูซะอีก มะอาว ผมเริ่มสังเกตุลูกค้าท่านใด เป็นแม่บ้านออฟฟิศ แม่บ้านโบสถ์ หรือ องค์กรราชการ และแล้วผมก็เจอพี่คนนึง แกเป็นแม่บ้านโบสถ์ แกจะทำอาหารเลี้ยงคนที่มาโบสถ์ ผมเริ่มจีบเค้า แล้ว จิ๊จ๊ะ ไปเรื่อยถามเค้าว่าพี่ครับ ที่โบสถ์มีคนมาประมาณเท่าไหร่ เค้าบอกว่า 200 กว่าคน พี่ครับผมนึ่งปลาทูให้ ฟรีนะครับ ทำบุญนะครับ เค้าตอบตกลง ปลากินเบ็ดอีกแล้ว อิอิ 200 กว่าคน คนละ 2 ตัว 400 ตัวเอง ทุนแค่ 700 กว่าบาท ได้ใจอีกต่างหาก ได้ลูกค้าเพิ่มด้วย เหอๆๆๆ ถึงวันที่นักหมายเอาปลา ผมบอกเค้าว่าพี่ครับพี่มาจ่ายตลาดวันนั้นป่าวครับ เค้าบอกว่ามาจ่ายสิแหม ปลาที่คุณ ตั้งใจทำบุญไม่เอาได้ไง ขัดศรัทธาแย่เลย ผมบอกว่าเอางี้พี่จ่ายตลาดเสร็จ ผมขับรถไปส่งพี่ละกันพร้อมเอาปลาทู ไปให้ด้วย แหมทำบุญทั้งที ต้องส่งให้ถึงที่เดวบุญผมไม่ได้ 100% และแล้วผมก็เอาปลาไปส่งให้ พี่เค้าแนะนำตัว ผม พร้อมร้านของผมให้คนที่มาโบสถ์ บางคนก็เป็นลูกค้าผมอยู่แล้ว บางคนก็ไม่ได้เป็นเพราะบ้านเค้าอยู่เมืองทอง หรือที่อื่น ไม่เป็นไร เราต้องการ Push imageนี่ ผมไปอธิบายให้เค้าฟังว่า ปลาทูมีที่มาที่ไปอย่างไร คุณลักษณะที่ดี เป็นอย่างไร วิธีเลือกปลา แสดงความเป็นมือ อาชีพให้เค้าเห็น อะอะ ขายตนเองสะแว้ว นายจิม วันนั้นจบด้วยดี แหะๆๆ วันถัดไปของการไปโบสถ์ อ้ายหยามา จากไหนหว่าลูกค้า คนที่ไปโบสถ์ พาเพื่อนมาด้วย มาซื้อกันมาดูกันว่าปลาทูนึ่งนั้นทำอย่างไร ซื้อกันหมุบหมับ แผลบเดียวเรียบเลย ไม่ได้การแระนายจิม เอาปากกามาจดๆๆ ชื่อที่อยู่ทำแบบสอบถามเลยเรา เดี๋ยวยอดมันโด่งเกิน ไม่ดีแน่ ต่อ จากนั้นผมเริ่มกลยุทธ ไดเรคเซลส์ พอพี่เค้ามาซื้อบอกว่าเอางี้พี่ดทรหาผมเลย ดีกว่า วันไหนต้องการปลาทู มากน้อยไม่ว่ากัน พร้อมพี่จะซื้ออย่างอื่นก็ ได้ เดี๋ยวซื้อให้ เดี๋ยวขับรถไปให้ยันบ้านเลยครับ (บ้านใกล้แถวนั้น) แต่ถ้าพี่เมตตา ลูกนกตัวน้อย รบกวน พี่รวบรวมเพื่อนบ้านใกล้เคียงด้วย ผมจะได้ตังค์ค่าขนมลูก แหะ แหะ สร้าง แนวร่วมและสร้างบารมีแล้วไง สูตร ทักกี้เลย ได้การแหะ มีคนสนใจเป็นจำนวนมาก ผมไม่มีศัตรูด้วย เพราะผมไม่เพิ่มยอดขายหน้าแผง ลืมบอกไปยอดขาย หน้าแผงผมตอนนั้น เพิ่มเป็นวัน ละ 150 โล แต่ยอดรวม ทะลุ ไป ที่ 250 โลแล้ว กำไรวันนึง ไม่ต้องเซด ทุก 100 โล ผมมีกำไร 4500 บาท (จริงๆก็แอบเพิ่มงะ) นี่ไม่รวมงานที่ออกตลาดนัดนะ ผมยกกิจการให้ภรรยาทำ กับพี่ น้องเมีย อิอิ กุศสโลบาย ไม่ต้องเลี้ยงเมียให้เมียเลี้ยงตนเอง บุฟเฟ่ต์งะ ระหว่างขายที่ปากเกร็ด มีเรื่องราวมากมาย ทุกอย่างผมเก็บทุกเม็ด อะ คนจนมาซื้อของตังส์ไม่พอ ผมก็ให้ปลาไป กินฟรี ขอทานมาไม่ให้ตังค์ ให้ปลา คนติดยาบ้ามา ก็ให้ปลากินอะ มูลนิธิท่าอิฐ มีงาน ผมก็เอาปลาไปช่วย มูลนิธิ อะไรแถวนั้นผมช่วยหมด แล้วใช้วิธีการเดียวกันกับที่ใช้กับโบสถ์ ชื่อเสียงของปลาทูผม โด่งดัง แม่ ของ สส สจ แถวนั้น ดารา จินตรา จารุณี ปู โลกเบี้ยว ฉัตรชัย อูยเยอะแยะไป หมด อ้อ ลืมบอกไปมีงานถ่ายหนังแถวนั้น พี่จิมกวาดเรียบ จัดหาปลาทูและ ผักเนื้อ หมู ทุกอย่าง ไปส่งให้ อะ ขณะที่อยู่ที่นั้น ผมเดินร้านไหน อยากกินไก่ กินผัก พวกไม่ยอมคิดตังค์ ผมแกล้งทำปลาเหลือ ทุก 3 วัน แล้วหา เรื่องแจกปลา เป็นการส่งสัญญานไปยันคู่แข่งว่า เราขายไม่หมดด้วย อิอิ ไม่ให้เค้าหมั่นไส้เรา ผมขายดีซะจน แบงค์ไทยพาณิชย์ตรงนั้นบอกว่าผมไม่ต้องไปแบ้งค์ เดวมารับเงินฝากที่แผงเลยทีเดียว ไม่ใช่เค้า ปลื้มผมนะ เพราะผมเดินเข้าแบงค์ พวกหันมามองตาเขียวเลย อิอิ เหม็น อิ๊บอ๋าย มีเหตุการณ์ ของหายในตลาด มี ขโมย แหะ เพื่อนๆโวยวายใหญ่ แต่ของผมไม่หายแหะ จากเหตุการณ์ขโมยของ ทำไมของผมไม่หาย สงสัยละซิ อิอิ มันจะกล้าขโมยของผมเหรอ มันกินของผมทุกวัน ตรรก ง่ายๆอย่า..งก ผมไม่เคยล็อคของ และพัดลม ที่แผงผมมีเสื่อและหมอนด้วย ผมบอกเด็กที่ติดยาว่า มานอนบนแผง กู เปิดพัดลม ได้ แต่ถ้าขโมยของกู โดนตบกบาลคว่ำ 555 โจร เสร็จ ผมอีก แหะๆๆ ตอนนี้ดิ ตำรวจ สายสืบมาแล้ว ผู้กอง ประวิตร สารวัตร แมนมาแล้ว คุณๆๆ ผมให้คุณเป็นสาย อ้าวเวงสิกู ให้กู เป็นเจ้าพ่อสะแว้ว ผมรีบตอบว่าไม่เอาหรอก เดี๋ยวสร้างศัตรู เอางี้ ดีก่าผมรู้ผมบอก แต่ไม่บอกว่าใครโอเค มั้ย นอกนั้นไปสืบเอาเอง เตรียมตัวก่อนทำธุรกิจใหญ่ ผมขายของไปเรื่อยๆสมองเริ่มคิดแล้ว ว่า เราไม่ได้เกิดมาเป็นแม่ค้าตลาดนี่หว่า มันLost ทรัพยากร นี่หว่า เราต้อง เขยิบชั้นละวุ๊ย ขยับเป็นไรดีหว่า นอนคิด 3 คืน อะคิดได้แระ .....เป็นคนนำเข้าปลาทูแช่แข็ง ดีกว่า ท่าทางwork คิดแล้วทำเลย อิอิ ทำไง เดี๋ยว ตามตอนต่อไปนะพี่ น้อง พักนิ้วก่อง ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=822679 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:26:01

ความคิดเห็นที่ 6 ------------------------------------------ ตอนที่ 4 Work Hard to become Work Smart ------------------------------------------ ถอยสมองออกจากงาน routine มาต่อกันนะ.....ผมก็ขายปลาทูตามสไตล์ของผม เพื่อนๆและญาติ มันบอกว่า แกมันบ้า อิอิ เหมือนนักวิชาการด่า.. ทักกี้เลย แต่ไม่เป็นไร ผลงานคือ เครืองวัด ความสำเร็จ ผมวิ่งเอาปลาสะหน้ามืด เลย อิอิ คิดดูเอ๋อย่างแรงขับรถ กลับจากห้องเย็น ขับเลยตลาดปากเกร็ด มารู้สึกตัวอ้ายหยา บางปะอินนู้นเลยอย่างงี้ไม่ได้การซะแล้ว เดี๋ยวลงหลุม ซะก่อนได้ใช้ตังค์ ผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง อิอิ ไม่มากหรอก แค่ล้านเดียวเองหลังจากขายปลาทูที่ตลาดได้ 8 เดือน ตอนนี้ผมมาได้ห้องเย็นใกล้บ้านหน่อย อยู่ซอย นวดสีชมพู บ้าน ท่าน ชวลิต ปิ่นประภาคม แยกแคราย คิดๆๆ เราต้องเป็นคนขายปลาทูแช่แข็งให้ได้ อันนี้ผมได้แรงบันดาลใจ จากพ่อ พ่อของ ผมเป็นคนจีนงะ พ่อผม สอนว่า คนเราถ้าไม่มีฝัน ไม่มีความหวังคือ คนที่ตายแล้ว สานฝัน ต่อเลยนายจิม ตอนแรกเค้าไม่ขาย ปลาทูแช่แข็ง หรอก เค้านึ่งขายเอง ที่ตลาดบางซ่อน ผมชอบสำรวจตามตลาดต่างๆนะ เลยทราบว่าเจ้านี้นึ่งเยอะ วันนึงนึ่งเป็นตัน ได้การละ อิอิ ผมชอบไปตอนดึก เพราะผมอยากทราบวงจร การค้าขาย ของเค้าเป็นเช่นไร ทุก 5ทุ่ม รถห้องเย็น 10 ล้อ จะเอาปลามาส่ง คันนึงก็ แบกประมาณ 10 ตัน แต่แปลกแหะ รถดันทะเบียน สตูล แสดงว่า ไม่ได้ซื้อปลาแม่กลอง หงิมๆๆ มาสังเกตุ ข้างแพคปลาทู ปลาทูเค้าแช่แข็งแพคใส่กล่องกระดาษ ดู เรียบร้อยสะอาดตาดี มีตัว หนังสือ เขียนว่า Kept below -18 แล้วเขียนว่า Keddah Malaysia ได้การละผมรีบต่อ จิ๊ก ซอร์ ทันที แสดงว่า ปลานี้ แพคที่มาเลย์ ผ่านแดนทางสตูลมา อะถ้านายจิมทำแบบเค้าก็ Simple สิ เสียแรงศิษย์ทัก กี้ หมด ตามหาเส้นทางปลาทู พ่อ จิม สอนลูก ไม่ใช่พ่อรวยสอนลูก พ่อบอกว่าคนเราจะทำอะไรรู้ให้จริง แม้นขายเต้าฮวย ก็รวย ได้ อะได้ที แอง กิ้วมากเตี๋ย จุฟฟ ไม่รอช้า ฝากแผง ไว้กับเมีย ขับรถลงใต้ สำรวจก่อน ไล่จากเพชรบุรีไปเลย ค่ำไหน นอนนั่น ตอน นั้นเริ่มเดินทาง คืนเดือนหงาย คืนแรก ไปพักชุมพร แวะรายทางโชคร้ายงะนายจิม ไม่เจอ ปลาทูสดแม้กระทั่งงตัว เดียว แหะ กินแห้ว ได้รับคำตอบว่า ไม่มีหรอกช่วงนี้ ปลาต้องเดือนมืด ผมถามว่าทำไมละ เค้าบอกว่าเวลาจับปลา ทู หลังปลาทู มันจะเรืองแสง ถ้าคืนเดือนหงาย แสงมันจะกลบไปหมด ไม่เป็นไรนะนายจิม ผมบ่นกับตนเอง ได้ ข้อมูลก็ คือ ทรัพย์ทางปัญญา ผมขับไปเรื่อยๆ คืนสองนอนที่ขนอม นครฯ ก็ ได้คำตอบเช่นเดิม แต่ที่นี่ คำตอบชัดเจนมาก ถึงมีปลา ซื้อปลาได้ แต่ต้องกอง ปลาไว้ที่นั่น อ้าว ซวยแระกู พวกจะยิงกบาลให้ มะเปงรายนะนายจิม รีบยกมือไหว้ แล้วออกมาอย่าง เร็ว มันอะไรของมันหว่าเนี่ย ....... คืนที่สาม ไปนอน สงขลา เก็บข้อมูล อะ ที่นี่มีห้องเย็นเยอะวุ๊ย ลองไปถามห้องเย็นดูดิ อัตราค่าแช่แข็งเท่าไหร่ หว่า ได้คำตอบมาว่า 1 บาท /กิโล แล้วที่สงขลามีรถห้องเย็นด้วย ค่าขนส่งเข้า กทม กิโลกรัมละ 1.10 บาท แหะ สรุปถ้า เราได้ปลาแถวนี้ เราจะมีต้นทุน คือ ค่าแบกปลา จากเรือ มาที่ห้องเย็น ค่าฟรีซ แล้วค่าขนส่งเข้ากทม อะได้การแล้ว นายจิม คืน 4 ไปนอน สะกอม นะ ที่มีปัญหาท่อแกส ทุกวันนี้ ที่นี่นอนฟรี มีญาติอยู่ที่นั่น ตรงนั้นมีเรือประมง กอแระ อยู่ มากมาย ญาติกันเป็นเปาะสู คือคนใหญ่ในท้องที่นั้น เค้ามีอาชีพรับซื้อปลาจากประมง อ้อ ได้ ทีแหะ เรามีแนวร่วม ถามเลยว่าปลาทูขนาด 11-12 ตัวโล รับซื้อกิโลละเท่าไหร่ ได้คำตอบว่าโลละ 7 บาท อ่อยไว้ก่อน เราไม่รู้ใครเป็น ใคร แค่หลอกถาม อย่าผลีผลาม แล้วถามต่อว่า ปลาส่วนใหญ่ที่จับได้ขนาดเท่าไหร่ เค้าบอกว่า ส่วนมาก 18-19 ตัวโล งั้นหมายความว่าอะไร เค้า เลยให้ความรุ้ผมว่า ปลาทู มันออกไข่ ที่แถว แม่กลอง หรือ อ่าวไทยตอนบน จะออกลุกมา ราว 80 ตัวโล แล้วว่าย น้ำมา พระจันทร์เต็มดวง 3 ดวง จะขนาด 18-19 ตัว/โล ถึงปัตตานี อะได้การแระ เราได้เส้นทางการว่ายของปลาทู อย่างงี้นายจิม อยากได้ปลาไซส์ไหน ขับรถตามปลาทูเลย คืนที่ 5 มานอนที่ สตูล ผมขับรถ ไปยันตากใบ แล้วขับอ้อมมาฝั่งอันดามัน วันรุ่งขึ้นรีบเลย ออกหาข้อมูล ได้ความ แล้ว ผมขับไปยันปากบารา ไปจ๊ะเอ๋ กะรถห้องเย็นที่ขับปลามาส่ง ที่กทม เจ้าของแพปลาที่ส่งเข้ากทม เป็นกำนันที่ นั่น ผมรีบเข้าไปถามเลย ว่าเอาปลามาจากที่ไหน ผมเห็นข้างกล่องเขียน เคดดาร์งะ ผมเป็นลูกค้าประจำเค้า เค้า บอกว่าถามทำไม เสียงเขียวเชียว นึกในใจ จะเอากระสุนยัดกบาลกูป่าวหว่า ผมบอกว่าเผอิญเห็นรถห้องเย็นของ กำนัน เลยเข้ามาขอบคุณที่ทำให้ผมรวย เค้างง ....อะ รวยอย่างไรไม่เข้าใจ ผมบอกว่าผมใช้ปลาของเค้ามาตลอด ลูก ค้างี้ชมเป็นเสียงเดียวเลยว่าอร่อยมาก กำนัน จากหน้าแดง กลายเป้นยิ้มแห้งๆ หน้าบาน เท่ากระด้งมั้ง ผมเลยบอกกำนันว่า ผมนะมาทั้งทีขอปลาติดมือ กลับบ้าน เท่าที่รถผมจะแบกได้ กำนันเค้าโอเคเลย อะไม่มีปัญหา ผมบอกแกว่าอีกสองวันจะมาใหม่ ตอนนี้ขอไปเที่ยวก่อน แล้วจะโทรมาบอก ระหว่างที่ผมคุยกะแก ผมก็พยายาม กวาด สายตา ไปรอบๆบริเวณ อะได้การ เจอเป้าหมายแระ คนขับรถจอดรถตรงหน้าห้องน้ำ แถมนอนเล่นในรถ ซะด้วย ผมรีบลากลับ ก่อนลากลับ ผมบอกแกว่าขออนุญาตเข้าห้องน้ำแล้วไปเลยนะครับปวดท้องอย่างแรง แกโอเค แล้ว ไม่ได้สนใจผมอีก ได้การ ผมเดินไปที่รถทำท่า เปิดประตูแล้วหยิบทิชชู่ ติดมือมา พร้อม กระทิงแดง 2 ขวด เอา กระทิงแดงไปไหน ไปทำอะไร ผมเอากระทิงแดง 2 ขวดเดินไปหาคนขับรถห้องเย็นงะ บอกเค้าว่าขอบคุณนะพี่ ที่อุตส่าห์ขับรถ ตั้งไกลเพื่อเอา ปลาคุณภาพดีไปให้ผมยัน กทม ไม่มีไรจะตอบแทนน้ำใจพี่นอกจากกระทิงแดง 2 ขวด คนขับรถทำหน้างงๆ เค้า ไม่เข้าใจที่เราพูดหรือเนี่ย อะได้การถามเลย ปริกีมานอ แปลว่ามาจากไหน ครับ อ่อ คราวนี้พยักหน้าแหะ ผมทัก เป็นภาษามาเลย์ สงสัยละสิ ผมพูดยาวี ได้ไง ผมเป็นคนใต้หรือ ป่าวเลยไม่มีเชื้อ ตจว แม้กระทั่งกระจึ๋งนึง กทม ล้านเปอร์เซนต์ อันนี้ไว้อธิบายตอน ปัญหาภาคใต้ อีกเรื่องนึงไม่เกี่ยวกับปลาทู ต่อครับเค้าตอบเป็นภาษามาลายู ว่ามาจากมาเลย์ ผมโต้ตอบเค้าโดยใช้ภาษามาเลย์ ลืมบอกไปนายจิม พูดได้ 5 ภาษางะ ได้การละ ผมถามต่อไปไม่หยุดนิ่ง ตาก็ดูด้วยว่ามีใครแอบมองป่าว พี่อยู่ที่ไหนนะ ของมาเลย์ เค้าตอบว่า อยู่ที่เคดดาร์นั่นแหละ ผมบอกว่าเที่ยวหน้าผมไปเที่ยว พี่พาผมไปเที่ยวด้วยนะ ว่าแล้วผมก้ขอเบอร์โทร พร้อมแลก เบอร์โทร กับเค้า เสร็จโก๋ ไป 1โปรเซส จากนั้นรีบชะแวบไปเลย ผมขับรถต่อมาที่ ตรัง พอคนที่กันตังเห็นผมเบือนหน้าหนี อ้ายหยา เป็นไรของเค้าละเนี่ย ต้องมาสำรวจ ฟามหล่อ ของนายจิมสะหน่อย แล้วก็มองรอบตัว มองไปที่รถ อ้ายหยา ฉิกหาย แล้วกู ผมลืมแคะสติกเกอร์ พ่อแม่จูงลูก ออก พี่น้องคงงง ละสิมันเกี่ยวไรกัน สติคเกอร์ อันนั้น เป็นโลโก้ ของพรรคประชากรไทย ของท่านสมัคร อ้ายหยา คู่ปรับนายหัวชวนนะเนี่ย ถิ่นเค้าสะด้วย เกือบซวยไหมละกู ไม่รอบคอบเอาเลย เสร็จสับ รีบแกะออกทันใด แล้ว ขับรถมาที่บ้านบากัน กระบี่ ตรงแยก สุดสายขนอมกระบี่ ตรงนั้น เมื่อก่อนยังไม่เป็นแยก ที่นั่นมีหมู่บ้าน ชาวประมงขนาดใหญ่ ผมเลี้ยวขวับเข้าไปทันใด ไปคุยๆหาข้อมูล ปลาที่นี่สวยดีแหะ ตามเป้าหมายเลย แต่ เนื่องจากเดือนสว่างอยู่ปลามันน้อย ก็คุยเรื่องราคา ถามเค้าใช้หลัก 5 W 1H จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:27:03

ความคิดเห็นที่ 7 เจอเจ้าถิ่น ขับรถ ออกมา ไม่ถึงปากทางดี เสียงดัง ปัง.... ปัง....อ้ายหยายางกูแตกป่าวเนี่ย จอดรถลงดู เวง สิ มีมอร์ไซค์ ขี่ตาม ตูดมาถือ 11 มม สะด้วย แหลงใต้ ทองแดง เชียว ซื้อปลาหดาย แต่เอาปายม่ายหดาย อย่ามาให้เห็นหน้าอีกละ เย็นไว้ นายจิม พ่อสอนว่าอาวุธที่ดีที่สุด คือปากเราและนิ้วมือ อ้ายหยาสูตรไหนละเนี่ย.... ยกมือไหว้ทันใด อะอย่าพึ่งนายจิม คนแถวนั้นเค้าอิสลามเหมือนนายจิมนี่หว่า สลามเลย ได้การแหะ แล้วผมกล่าว คำว่า มาอัฟ แปลว่าขออภัยและยกโทษให้ฉันด้วย เค้ามีทีท่าอ่อนลง ปืนในมือไม่ได้ชูแบบเมื่อกี้อีก ได้การเลยนาย จิม ใช้ สูตร ทักกี้อีกแระ ทำยูเนี่ยนสินายจิม ในสมองสั่งงานเป็นออโตเมติค พี่ครับ พี่รับซื้อปลาแถวนี้หรือครับเค้าตอบว่าใช่ พี่รับปลาแล้วพี่ไปส่งที่ไหน เค้าตาเขียวขึ้นมาอีก แหะปากพาจน นะกู จะรู้ไปทำไม? นั้นคือคำตอบ พี่ ผมขอมาอัฟ อีกครั้งนะ ปากผมมันเป็นสะอย่างนี้แหละ คิดไรพูดไร ไม่เส แสร้งนะพี่ ผมเป็นคนตรงเหมือนคนใต้ ครับ ขอมาอัฟจริงๆ ได้ทีแหะ เออ ที่หลังอย่าถามแบบนี้อีก แล้วเค้าก็บอก ว่า เค้าเป็นคนรับซื้อ ถ้าผมไปซื้อเท่ากับไปตัดราคาเค้า ทำให้ คนเรือ รู้ว่าที่มาที่ไปราคาเท่าไหร่ ผมเลยบอกเค้าว่า ดีใจจังที่เป็นประสงค์ ของ อัลเลาะห์ ให้ผมมาได้เจอพี่ เอางี้ พี่ ไปส่งที่ไหน ผมไม่อยากทราบ แล้ว เอาเป็นว่าพี่ไม่ต้องขับรถไกลให้เมื่อย ผมมารับผ่านมือพี่อีกที ผมให้พี่เพิ่มอีกโลละ 1 บาท โอเคมั้ย อะได้การแหะ เค้าเริ่มติ้กต้อกในสมอง ตกลงน้อง น้องจะเอาปลาวันนี้เลยมั้ย ผมตอบว่ายังครับพี่ ผมแค่มาหา ข้อมูลก่อนจะได้ไปคำนวนต้นทุน กำไรนะพี่ ก่อนลากลับไม่ลืมขอเบอร์โทรเอาไว้ 5555 นักเลงเสร็จโก๋ นายจิม อีก ขอบคุณ ปะป๋า กะทักกี้ แหะ เตรียมสู่ลู่ทางปลาทูแช่แข็ง จากนั้นผมออกจากบ้านบากัน มาแวะที่อ่าวลึก เพื่อนเก่าสมัยเรียน เซนต์จอห์น ผมเรียนรุ่น 1 อีเลคโทรนิคส์นะ ผมมาเล่าให้เพื่อนฟัง แล้วบอกปัญหาให้ทราบว่า เรามีปลาแล้ว ทำไงจะขนส่งได้ซื้อได้  ให้ผมมาวิ่งทุกเที่ยวไม่ ไหวแน่ๆ ลงหลุมก่อนแหงแซะ ไอ้เพื่อนผมมันทำสวนยางนะ มีเวลาว่างเยอะ ผมก็เลยบอกว่าแก ช่วยเป็นStation ให้หน่อยนะ แล้วฉันสอนวิธีนึ่งปลาให้แก จะได้เป็นอาชีพเสริม แล้วมีรายได้จากการรับซื้อปลาด้วย ส่วนที่แช่ปลา ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวลงทุนให้ ผมเช่าตุ้คอนเทนเนอร์ขนาดเล็ก ไว้เป็นตู้ Kept อุณหภูมิ แล้วสั่งทำตู้เย็นพิเศษให้ 2 ตู้ เพื่อ ฟรีซ ปลา ผมใช้หลักการเดียวกับ การย่อส่วนโรงงานปลาทูมาไว้กลางตลาดนะ แช่ได้ที 200โล ผมทำ2 ตู้ ฟรีซปลาเสร็จ ย้ายมาเข้าตู้ kept วางแผนเรียบร้อย อิอิ เพื่อนเราเสร็จโก๋ ไปอีกราย วันรุ่งขึ้นขับรถกลับสตูล ไปเอา ปลาที่สั่งไว้กับกำนัน เอากลับ กทม ได้ปลามา 800 โล น้านคือจุดเริ่มต้นของการค้าปลา ฟรีซ ท่อนหน้าเดี๋ยวมาคุย ว่าผมจะเอาปลาฟรีซ มาขายใครที่ละ 1 คัน 10 ล้อ แล้วได้กำไรเท่าไหร่ ต่อ เที่ยว ปล. ท่านที่จะนึ่งปลาทานเอง ดีที่สุดครับเพราะเราล้างสะอาด โรงปลาทุนึ่ง เค้าไม่ยอมทิ้งน้ำที่ต้ม ขี้เหนียวนะ ขี้เหนียว เกลือ ฉะนั้นปลาเลยเค็มและคาว เค้าเอาน้ำที่ต้มไปทำน้ำปลาเทียม และเอาไส้ปลาที่ควักมาทำยำไตปลาขาย เราต้มเองไม่ต้องซีเรียส เรื่องท้องปลาจะแตก หักหัวทิ้งเลยก็ได้ง่ายดี ต้มลงในน้ำเกลือเดือดจัด 3 นาที พอ ย้ำ แค่ นั้นเพราะต้มนานกว่านี้เนื้อปลาแข็งครับ ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=822780 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:27:39

ความคิดเห็นที่ 8 ------------------------------ ตอนที่ 5 หาลู่ทางขายปลาทูแช่แข็ง ------------------------------ ขากลับ ขับรถกลับจาก ปากบารา จังหวัดสตูล แบกปลาแช่แข็งมา 800 โล จิ๊บๆสำหรับนายจิม เอาไว้จำหน่ายเอง 2วันก็ หมดแระ ข้อสำคัญเก็บไว้เป็นตัวอย่างสินค้า แหะๆใช้วิชามาร เปลี่ยนกล่องก่อน เพราะเราไปลักไก่มาได้เพราะ กล่อง แมวสอนเสือปีนต้นไม้ฉันท์ใดย่อมไม่สอนเสือโดดลง อย่างแน่นอน ผมเก็บไว้ 4 กล่อง ไปเดินย่องๆ หน้า ตลาดมหาชัยที่มีรถมาลงปลาเยอะแยะ น้านแหละ อั้นแน่เจอแล้ว เค้าตั้งโตะอะไรหว่ามีลังปลากองเป็นภูเขา อิอิ ได้การละนายจิม นายจิมก็เข้าไปสอบถามพี่ ทำไมเอาปลามากองริมถนนงี้แหละ ได้คำตอบมาว่า อ๋อ น้อง.....พวก ล่องปลาเค้ามาฝากขายนะ ได้ทีเสียบเลยนายจิม แล้วพี่ได้อะไรละ เค้ามาฝากขายพี่คงไม่บริการฟรีแน่แน่ อ๋อ ...... เจ้าของปลาเค้าให้ค่าขาย 25% จากราคาของ นะ ได้ทีแหะนาย จิม มิรอช้ายิงคำถามต่อเลย พี่ครับแล้วคนมาขายต้องเสียอะไรบ้างอีก ละ ไม่ต้องเสียแล้วละ ก่อนเอา ปลามาลง โทรมาบอกก่อน จะได้เตรียมที่เตรียมทางไว้ให้ ผมถามต่อเลย แล้วผมจะต้องรอเฝ้าป่าวละ ตามสะดวก เลยน้อง จะนอนรอกับรถ หรือ ไปเปิดโรงแรมตามสะดวก พี่ครับขอบคุณมาก ผมมีปลาทูแช่แข็ง มาให้ดูก่อน ถ้า ผมเอามาลงผมจะโทรบอกพี่ล่วงหน้า วันนึงนะครับ ตกลงเสร็จโก๋ ยังไม่จบ เราต้องรีเช็คก่อน ว่า แผงนี้เวลาการ ระบายของใช้ความรวดเร็วปานใด สูตรนายจิม อีกนั่นแหละ เรื่องไรถามเจ้าของแผงให้โง่ ไปเตร่แถวนั้น ดูซิว่ามีกี่เจ้า เค้ามีวงจรการทำงานกัน อย่างไร อะนะ ได้ความแล้ว มีรถเทอร์โมคิงส์(รถห้องเย็น)คันนึงวิ่งเข้ามาพอดี รถหักหัวเลี้ยวคว้าบ เพื่อรถถอย หลังเสียงสัญญาน ดังปี้บๆๆๆๆ พวกแม่ค้าปลาทูนึ่งวิ่งตามรถ อย่างกะ เราวิ่งตามรถเมลย์แถวอนุเสาวรีย์ชัย อิอิ ได้ การ จดจำหน้าเอาไว้นายจิม รถไม่ทันจอดสนิทดี มีหลงจู๋คนนึงออกมา กำๆแบๆ มือ มันทำไรของมันหว่าเนี่ยะ อ๋อ ไอ ซี มันเขียนราคาบนฝ่ามือ ให้พวกแม่ค้าดู ประมูลแบบตลาดหุ้นเลยแหะ พวกแม่ค้าก็กำๆแบๆ เหมือนกัน อะ ราคามันบิดดิ้ง กันนี่หว่า ประมูลนะพี่น้อง ได้ทีแระ ประตูรถห้องเย็นไม่ทัน เปิด อ้าว ปลาขายหมดแระ แม่ค้าบางคนก็หน้าเหี่ยว ไม่ได้ปลา เพราะต้องซื้อราคาปลาสูงขึ้น ต้องไปซื้อต่อจาก แม่ค้า กำๆๆแบๆๆ นั้นแหละ เจอแว้ว ช่องว่างที่นายจิมหารับประทาน ผมรีบเดินไปหาแม่ค้าหน้าเหี่ยว เดินไปหา ทีละคนเงียบๆอย่าให้เป็นเป้าสายตา เข้าไปคุยกับเค้าแย่เนอะพี่ ผมก็ซื้อปลาไม่ได้เหมือนกัน นี่สงสัยต้องซื้อต่อเค้า ราคาสูงๆ แบบนี้แถมค่าน้ำมันรถวิ่งมาตั้งไกล พูดไปมือผมก็ล้วง สารก่อมะเร็งไป แถมหยิบยื่นให้อีกแนะ แม่ค้า ตอบ ใช่น้องพี่เองก็นึ่งไม่มากวันละ 100โล เอง มาเจออย่างงี้เซ็งเลย น่าพี่นะทำใจเราเบี้ยน้อยหอยน้อยอย่างงี้แหละ ว่าแล้วควักกระทิงออกมาอีกแนะ พูดไปแสดงความเห็นใจไป ว่าแล้วผมก็... เอางี้ไหมพี่ผมมีพรรคพวกกันมันทำแพปลาแถวใต้ เรามารวมตังค์กันซื้อปลา รวมๆให้ได้สักเที่ยว แล้วตีรถเข้ากทม มาจอดตรงไหนสักที่ไม่ต้องให้มันมาลึกยันมหาชัย ค่าปลา ค่ารถ ค่าแช่แข็งเท่าไหร่ ตามบิล แล้ว เรามาแบ่งปลากัน ผมคิดว่ามันน่าจะถูกกว่าที่นี่เยอะแถมพี่ไม่ต้องขับรถมาซะไกล ผมคิดว่าทุนน่าจะอยู่ที่สัก15 บาท ตอนนั้นราคาท้ายรถ 27 บาท แม่ค้าคนนั้นบอกว่าน่าสนใจแหะ แต่น้องละจะได้อะไร พวกพี่คอยแต่รับปลา อ๋อ พี่ผมไม่โลภหรอกเราคนทำมา หากิน ผมขอค่าเหนื่อย พอค่าขนมลูกก็พอขอโลละ 3 บาทพอ ไหงเอาน้อยจังละ แหมพี่ผมหาเช้ากินค่ำ พี่ก็ เหมือนกัน จะขูดเลือดกะปูเชียวหรอ แม่ค้าบอกว่า ส่วนมากเค้าผ่านมือกันนะ 5- 7 บาท แต่ 7 บาทนะส่วนมาก นี่ น้องต้องเหนื่อยงะ เอาว่ามาใหม่เอาเท่าไหร่ดี แหะๆๆไม่รีบหุบเหยื่อหรอกนายจิม เดี๋ยวปากเจ็บ เอางี้แล้วแต่พี่ครับ ทิ้งไพ่ตูมเลย แม่ค้าบอกว่าถ้าเที่ยวไหนปลามี กำไรมาก น้องเอาไป 7บาท ถ้ากำไรน้อย 5 บาท โอเคมั้ย จะดีหรอพี่มันมากไป เออน่าพูดมากเดี๋ยวลดเหลือ 2บาท ซะนี่ ผมรีบขอบคุณและไม่ลืมให้เค้าดู ปลาตัวอย่าง แม่ค้า ปลาสวยดีนี่ แล้วเอามาได้ไง อ๋อ พี่ผมไปเที่ยวมาขากลับ เลยแวบมานะ พี่มีของติดมือมาเท่านี้เอง 4 กล่อง ให้เค้าดู แหนะกะล่อนสะไม่มีนายจิม ผมรีบขอเบอร์โทรเค้า แล้ว ให้เบอร์โทรกลับ แต่ก่อนกลับผมทำท่ายักแย่ยักยัน จะกลับไม่กลับ แม่ค้าเลยถามว่ามีอะไรอีกหรอ ผมเลยบอกพี่เค้าไปว่า พี่ ของพี่ใช้แค่ร้อยโลต่อวันเอง มันจะคุ้มไหมเนี่ยะ ผมมาคิด ดู พี่ให้ผมน้อยหน่อยก็ได้ พี่เอาไป 1 บาทนะพี่นะ พี่คิดว่าจะให้ ผมเท่าไหร่ เอา 1บาทลบ เป็นค่าคอมมิชชั่นนะ ที่ เหลือผมอุบไต๋ไม่บอกคนอื่น ผมบอกพี่คนเดียว พี่ไปทำราคาเท่าไหร่ตามสะดวกเลยครับแต่อย่าให้เกินหน้าราคา ท้ายรถละ รู้แล้วน่า แม่ค้าตอบเดี๋ยวพี่ปรึกษากับแฟนและพรรคพวกดูก่อน เออเดี๋ยวๆ แล้วพี่จะจ่ายเงินอย่างไรละ พี่จ่ายเธอไป บ้ายบาย ละพี่ซวยเลย เอางี้พี่ มัดจำพอติดปลายนวมพอ โลละ 5-7 บาท ไม่เป็นไรหรอกครับอย่างไรพี่ ก็ต้องใช้ปลาอยู่ดี ใช่ไหม เออ จริงวะ เอางี้เดี๋ยว กลับไปบ่ายๆพี่โทรบอก 555 เสร็จนายจิมไปอีกราย รายต่อไป อิอิ จะใครสะที่ไหนละ ก็ห้องเย็นที่ปิ่นประภาคม แครายนั่นแหละ อะอะ อย่าพึ่งเข้าใจผิดว่าผม จะไป ขายให้นะ มันง่ายไป สำหรับนายจิม ศิษย์ ทักกี้ แหะๆๆเมื่อยนิ้ว จังให้อีหนูนวดนิ้วก่อน คร้าบ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:32:49

ความคิดเห็นที่ 11 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 19:52:32 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:41:30

ความคิดเห็นที่ 12 หาแหล่งปล่อยเพิ่มอีก ผมไปด้อมๆมอง หน้าห้องเย็นปิ่นประภาคม ป้าด...มีคนมารับปลาทูเยอะแยะแหะ ตั้งแต่ รถซาเล้ง จนรถปิคอัพ ได้ การละ จ้องรถปิคอัพก่อนเลยนายจิม เข้าไปตีซี้ พี่มารับปลาทูเยอะๆงี้ ขายดีซิ พี่ ผมขายนิดหน่อยเอง พี่เก่งจัง แหะ พ่อค้าปลาทูคนนั้นยิ้มแก้มบาน เชียว ท่าทางพี่เอาไปส่งอีกทีดิ ป่าวน้องพี่ขายเอง พี่แบ่งๆกันในหมู่พี่น้องเอาไปขาย หน้าตลาด นนท์ กะตลาดพงษ์เพชร นะ ตลาดนนท์ พี่วางสามแผง ตลาดพงศ์เพชรวาง 2แผง ได้ทีแหะ พ่อค้าคนนี้ชอบลูกยอวุ๊ย ถามนิดเดียวหลุดมา เป็นโขยง พี่มารับอย่างงี้ กำไร ไม่เท่าไร นะพี่นะ ช่ายน้อง แต่พี่ก้ต้องมีเทคนิคงะ แต่ไม่บอกนะ แน้ๆๆๆ มีไม่บอกอีก นึกหรือว่านายจิม จะไม่รู้ ปล่อยโง่มาบานเลย เทคนิคคือ ปลา 3 ตัว /เข่งการสลับไซส์ ปลา นะครับ ปลาตัวกลางจะอ้วน ปลาตัวข้างจะมีขนาดย่อมลงมา มันทำให้ รู้สึกว่าปลาอ้วน ผมรีบยิงคำถามต่อเลย ทำไมพี่ไม่นึ่งเองละผมคิดว่ากำไรดีนะพี่ ใช่น้องพี่ก้ว่างั้นแหละ......ได้การแหะ ปลากินเหยื่อละ แต่พี่นึ่งไม่เป็นนะ พยายามขอสูตรที่นี่เค้าไม่ให้ ไม่รู้จะทำอย่างไร พี่ครับผมก็อยากได้สูตรที่นี่เหมือนกัน แต่เค้าไม่ให้นะ... แหะๆๆกลายเป็นพวกเดียวกันแระ ผมเลยไปหาสูตรมา จากแถวแม่กลอง แต่ผมไม่มั่นใจขนาดผมทอดไข่เจียว ยังไหม้เลยพี่ แต่ผมดูท่าทางพี่จะทำกับข้าวอร่อยนะ พี่ลอง เอาสูตรที่ผมได้มาไปทำไหมละครับ ถ้าทำได้ เราสองคนคงมีกำไรเพิ่มขึ้นมาอีก นะพี่นะ เออจริงวะ......แล้วสูตร ที่ ได้มามีไรบ้างละ ผมก็กางสูตร ฉบับย่อ 5555 เรื่องไรตูสอนเอ็งโดด จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:44:35

ความคิดเห็นที่ 16 อย่าอวดรู้จะเสียงาน เออมีสูตร ไม่มีปลาสดทำไงดีละ พี่ครับ ผมมี ผมไปมหาชัยมา เลยติดมือมา 4 กล่อง แพงอิ๊บอ๋ายไม่ไหว บ่นไปปาด เหงื่อไป นะ นายจิม พ่อค้าคนนั้นตาลุกวาว ไหนๆๆดูปลาดิ หน้าตาเป็นอย่างไร ผมพามาที่รถ แกะปลาให้ดู เอ๊ะ สวย ละ อะนะ เริ่มกลืนเหยื่อละสิ 5555 เอางี้พี่ ช่วงสายๆ พี่พอมีเวลาว่างไหม ทิ้งปลานานไม่ได้ เดี๋ยวน้ำแข็งละลาย เรามานึ่งกัน พ่อค้าทำท่า ติ้กต้อก ๆ ๆๆๆ ได้ๆๆน้องสัก 10 โมงเช้านะมาหาพี่ที่แผงพงศ์เพชร แต่อุปกรณ์ละ เอาที่ไหน พี่ไม่ต้องห่วง ผมไปดูมาแระ เอาถัง 200 ลิตร ผ่าครึ่งใบนะพี่ เอาไว้ต้มน้ำเกลือ แล้วเราไปซื้อ เตี๋ยว นึ่งปลาที่สนามบินน้ำกัน (เตี๋ยวนึ่งปลาทำมา จากหวาย ครับพี่น้อง) แล้วมานึ่งที่บ้านพี่นะ บ้านผม คับแคบ ถึงเวลานัด ผมไปตามนัดซื้ออุปกรณ์เสร็จสรรพ เริ่มนึ่งปลาผมทำโง่ๆๆเซ่อๆๆ จับนู้นจับนี่ ทำเป็นออกคอมเม้นท์ โง่ๆบ้าง จำไว้พี่น้องเราต้องเปิดหน้าให้เค้าชกก่อน ผลสรุปตอนท้าย ปลาออกมาสวย เพราะความโง่ๆเซ่อๆของผม เออเก่งนี่หว่า..พ่อค้าคนนั้นบอก แหมพี่ได้พี่นั้นแหละความคิดใหญ่ มาก่อน ผมนะตามน้ำ มันฟลุ๊คนะพี่ พ่อค้า หน้าบานเท่ากระด้งแหะ ผมนึ่งปลากะพี่เค้า 2 แพค แบ่งกันคนละแพค มาเข้าเป้าหมายเดิม เราต้องการขายปลาแช่แข็ง แม่นบ่ พี่น้อง ผมเริ่มแผนการ สะตอเบอรรี่ ชีสเค้ก ทันที เออน้องแล้วเราจะหาปลาสดที่ไหนกันละ? อ๋อ พี่เผอิญ ผมเสริฟๆ มาว่า ปลาสดที่มหาชัยมันมี แต่กว่าจะซื้อได้ ผ่านด่าน 18 อรหันต์มนุษย์ทองคำเชียว ราคา ก็ตามแต่ ที่เค้าส่งซิกกันนะพี่ แต่ปลาที่ผมได้มานี้ ผมเจอพี่เค้าคน หนึ่งเค้าล่องปลาเองเค้าล่องไม่มาก แต่ปลาเค้าสวยราคาไม่แพงเหมือนท้ายรถนะ งั้นดีเลยไอ้น้อง ไปถามเค้าดูนะ ว่าพี่ซื้อวันละ ตัน เค้าให้ราคาพี่อย่างไร แหะ ๆๆผมนึกในใจโง่ หมูเข้าปากdog แล้ว ผมรีบตอบรับคำ ทันที พี่เดี๋ยวผมโทรบอกพี่ตอนค่ำนะ ได้เลยน้อง ถามพี่น้อง ว่าทำไม ผมต้องรอตอนค่ำ ติ๊ก ต๊อก ๆๆๆ ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=823210 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 19:50:18 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:49:04

ความคิดเห็นที่ 17 ระบบมันลบautoเลย งงไม่รู้ว่าเป็นที่คำไหน น่าจะ"เตะหมูเข้าปากdog" จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:51:48

ความคิดเห็นที่ 18 อาจจะอ่านยาก แต่เอาเป็นว่า substance over form ละกันครับ ถ้าพี่จิม(Jimbo)เล่าเพิ่มเติมอีก จะนำมาโพสต่อนะครับ เผื่อใครอยากจะใช้เป็นmodelของตัวเอง ขอบคุณพี่จิม ที่อุตส่าห์แบ่งปันปสก.อันมีค่ามาให้ กับผู้ที่สนใจครับ ^^ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:52:19

ความคิดเห็นที่ 19 โหวตให้นะคะ ชอบคนเก่ง จากคุณ : ด้วยคนนะ เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:52:25

ความคิดเห็นที่ 21 นั่งใช้เวลาอ่าน ประมาณชั่วโมงกว่า ได้อะไรเยอะเลยครับ แบบนี้ต้องยกนิ้วให้กับคนสู้ชีวิตจริงๆครับ ยกให้เป็นกระทู้ดีเด่นเลยครับ สำหรับไอเดีย กลยุทธ์ต่างๆ จากคุณ : ใฝ่เรียนรู้ (ใฝ่เรียนรู้) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:37:54

ความคิดเห็นที่ 22 บทความนี้ เค้าทำเพื่อยกย่องคุณทักกี้เหรอครับ อ่านสำนวนแล้ว รู้สึกแปลกๆอย่างไรไม่รู้ จนสงสัยว่าเรื่องจริงหรือป่าวเนี้ย ผมไม่รู้จักจริงๆ ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ จากคุณ : bigcoms เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 00:11:15

ความคิดเห็นที่ 23 อย่างไรก็ขอบคุณสำหรับบทความดีๆน่ะครับ จากคุณ : bigcoms เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 00:12:52

ความคิดเห็นที่ 24 โหวตครับ ผมชอบครับ จากคุณ : Tanaphon_P เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 03:48:12

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านเพลินดีค่ะ  ได้ความรู้ด้วย ขอบคุณจขกท.ที่นำมาแบ่งปัน จากคุณ : spaceship เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 06:57:51

ความคิดเห็นที่ 26 ความรู้สึกจากพี่จิม หลังจากเขียนไปได้ 5 ตอนครับ มาแว้ว ....ผมกำลังคิดว่าผมจะเขียนต่อดีไหม เพราะต่อแต่นี้คือกลยุทธในการก้าวไปสู่ภาคธุรกิจ และความล้มเหลว กว่าจะมาถึงทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าเพื่อนๆอยากฟังหรือป่าว ลืมบอกไปทุกวันนี้ผมคือที่ปรึกษาการลงทุนให้ต่างชาติ และทำอินเตอร์เทรด ถ้ามีใครอยากฟังต่อผมจะเขียนไปเรื่อยๆครับ ถ้าไม่มีคนอยากอ่านผมจะได้จบไว้แค่ การนำเข้าปลาทู (ต่อ) ผมกะว่าถ้ามีคนอยากฟังผมจะเขียนไปเรื่อยๆจนมาถึง ณ ปัจจุบัน ซึ่งผมประกอบธุรกิจ รับจ้างประกอบของให้ ออสเตรเลียส่งขายเยอรมัน มูลค่างาน 300 กว่าล้าน ตามด้วยฐานเจาะน้ำมัน จากนั้นจะวนมาถึง ก่อนเป็นปลาทูนึ่ง ผมทำอะไรมาบ้างทำธุรกิจอะไร ทำอย่างไร ผมเป็นผจก และเจ้าของกิจการตนเอง ไม่ใช่ทุนพ่อแม่ ตั้งแต่อายุ 20 ต้น ๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่กำลังใจ และเพื่อนๆทุกท่าน ที่อยากฟังหรือไม่ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 09:29:21

ความคิดเห็นที่ 27 อยากฟังครับบบบบบ จากคุณ : V_Accy เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 10:07:11

ความคิดเห็นที่ 28 ขออีกครับ จากคุณ : เปลืองน้ำตา เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 11:05:42

ความคิดเห็นที่ 29 อยากฟังครับบบบบบ จากคุณ : sandee.kung เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 11:29:34

ความคิดเห็นที่ 30 อยากสิครับบบบบบบบบบบ จากคุณ : kennyG เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 13:19:22

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาแสดงความสนใจครับ แต่รบกวนระวังเรื่องการเมืองนิดนึงนะครับ มันช่างละเอียดอ่อนเหลือเกิน จากคุณ : ชายโอ้ย (shine_o) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 13:58:02

ความคิดเห็นที่ 32 เค้าเอาจากที่อื่นมาลงครับ ไม่ได้พิมพ์เอง จะไปต่อว่าผู้โพสไม่ถูกนะครับ จากคุณ : Tanaphon_P เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 16:34:35

ความคิดเห็นที่ 33 ขอขอบคุณท่าน Tanaphon_P ที่เข้าใจครับ เพราะครั้งแรกที่ผมเห็นพี่จิมเล่าให้ฟังก็ตอนที่4 แล้วครับ ผมเห็นว่าน่าสนใจมากๆ ก็เลยนั่งไล่กระทู้ทีละหน้าเพื่อหาตอนที่ 1-3 พออ่านจบก็ด้วยความปรารถนาดีจากพี่จิมว่า สามารถเอาไปเผยแพร่ได้ ผมก็เลยทำการย้ายข้อมูลมากใส่ใน word แล้วทำการเช็คคำสะกด เปลี่ยนภาษาพูดเป็นภาษาเขียนบ้างไม่มาก เพื่อไม่ให้เสียอรรถรสลงไป เพราะพี่เค้าเล่าได้เยี่ยมอยู่แล้ว ต่อมาก็ทำการแบ่งย่อหน้าให้อ่านง่ายขึ้น แล้วเพิ่มหัวข้อลงไปให้น่าติดตามเท่านั้นเอง บางประโยคอาจจะถูกตัดไปบ้าง พอตัดแต่งจนเสร็จ ก็อ่านอยู่2-3รอบ คิดว่าจะ public ที่ไหนดี ก็เลยนำมาลงใน blog ตัวเอง แต่ก็คิดต่อว่า blog ตัวเองคงจะไม่ค่อย public เท่าไร ก็เลยเอามาโพสลงที่นี่แหละ 5 ตอนรวดไปเลย ให้สมเจตนาของพี่จิมเค้า สิ่งที่ผมทำก็เป็นเพียงแค่ผู้นำสารเท่านั้นแหละครับ ขอให้เพื่อนๆที่อ่าน เลือกสิ่งที่มีคุณค่าให้กับชีวิตเถอะครับ เพราะชีวิตนี้มันไม่ยาวพอให้เราไปเสียเวลากับสิ่งที่ไร้คุณค่า ขอขอบพระคุณมา ณ โอกาสนี้ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 17:37:54

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณสำหรับเรื่องราว  .... ที่ช่วยสร้างแรงใจในการทำงานครับ จากคุณ : ดอกไม้เล่าเรื่อง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 19:04:09

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณผู้เขียน  และขอบคุณ จขกท.ค่ะ จากคุณ : ลามูเต้ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 20:31:31

ความคิดเห็นที่ 36 thank you ,krab จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 22:26:43

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านแล้ว เหมื่อนคนรอบๆเค้าโง่ทุกคนเลย เหออออออออ จากคุณ : AIScript เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 00:57:14

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าคนรอบข้างเค้าโง่เค้าคงไม่มาซื้อของคุณจิมหรอกครับ มันคือช่องว่างของกำไรเค้าคิดว่ากำไรน้อยลงเค้าอยู่ได้คนซื้อของๆเค้าเห็นว่าซื้อของเค้ามาขายกำไรได้มากขึนใครก้ออยากซื้อเทคนิคการขายของพี่เค้าทำไม่ยากแค่ พูดเพราะๆ ยิ้มแย้ม เอาใจคนซื้อ ขายของดีราคาถูกกว่าแค่นี้เอง ทำได้ไม่ยากสำหรับพี่เค้านะแต่กับคนอื่นไม่รู้ จากคุณ : ซูโม่เจ เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 09:47:45

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณจขกท.มากๆเลยนะคะ จากคุณ : kittiya_p เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 18:28:34

ความคิดเห็นที่ 40 **************** มาต่อกันเลยนะครับ **************** ตอนที่ 6 เริ่มก้าวสู่ผู้นำเข้า สร้างเครือข่าย ทิ้งไว้ ข้อให้คิด....จากคราวก่อนว่าทำไมผมต้องนัดพ่อค้าปลาทูนึ่งที่ตลาดพงษ์เพชร ไว้ตอนเย็นให้เค้าโทรหา นี่ แหละคือการใช้เงื่อนเวลาในการต่อรอง ถ้าสังเกตุให้ดี นายจิม ชอบเล่นกับเวลา เพื่อนๆจะจำแม่ค้าปลาทูนึ่งที่ผมไปคุยที่มหาชัยเมื่อเข้าได้ไหม? ที่นัดเค้าให้โทรหาผมตอนบ่ายเรื่องคำตอบว่าจะ ทำยูเนี่ยน และสร้างโครงข่าย ปลาทูแช่งแข็ง น้านแหละ...ผมนัดเค้าตอนบ่ายให้คำตอบ พี่น้องอาจ...งองู 2ตัว แล้ว มันเกี่ยวไรกันฟะ ? ลีลามากนายจิม เดี๋ยวเบิร์ดกะโหลกแตกสะนี่ เฉลยได้แระ ผมต้องการคำตอบเซย์เยส ของแม่ค้า มหาชัยเรื่องการที่ให้เค้าเป็น หัวจ่าย Network และแล้วแม่ค้าคนนั้นก็โทรมา หาผมในราว บ่าย 3 กว่าๆ เค้าบอกว่าตกลงน้องแต่พี่รวบรวมพรรคพวกได้ แค่ 10 กว่ารายเอง เป็นน้ำหนักปลา ประมาณ 2-3ตันเอง แล้วมันจะคุ้มไหมเนี่ย ? พี่แก ถาม ผมตอบว่าพี่คร้าบ การเริ่มต้นไม่ใช่โรยด้วยกลีบกุหลาบ เสมอไป พี่ไม่ต้องวอร์รี่ เรายังมีเวลานะพี่ เดี๋ยวผมจะช่วยพี่หาอีกทางนะครับ แต่ผมก็ไม่ลืมนะที่จะบอกพ่อค้าปลา ทูนึ่งคนนั้นว่า พี่ครับผมขออะไรพี่อย่าง ได้ไหมครับ? อะไรเหรอน้อง ? ผมได้รับคำตอบเชิงคำถามกลับ เข้าทีละนายจิมอิอิ ปฏิบัติการเชิงจิตวิทยา เริ่มแระ ลำพังผมเอาสมองมาวิ่งหาปลาทูแช่แข็งก็ มึนตรึบแระ ถ้ามายุ่ง ในการหาลูกค้าสมองผมมันคงช้อตกระจายแน่ ๆ อ้าวแล้วมันอย่างไงหว่าแล้วเรื่องการเอาปลาทูแช่แข็งมาขายจะ สำเร็จหรือ ไอ้น้อง ไม่ใช่อย่างงั้นครับพี่เดี๋ยวๆใจเย็นๆ ผมหมายความว่า ผมอยากให้พี่เป็นเจ้าภาพดูแลเรื่อง จำหน่ายต่อจากผมนะ ส่วนผมฝ่ายสนับสนุนในงานขายต่อจากมือพี่นะ พูดง่ายๆผมให้พี่เป็น ยี่ปั้วต่อจากผมไง ส่วนลูกค้าผมก็ช่วยพี่หา แต่อย่าคาดหวังกับผมนะ แต่ผมบอกพี่อย่างนึง ผมจะพยายามและลองดูจนถึงที่สุด เดี๋ยว จะลองขับรถวิ่งถามหาพรรคพวกดูนะพี่นะ เดี่ยวช่วงดึก ผมจะโทรฯบอกพี่นะครับ พ่อค้าคนนั้นตอบว่า อือๆๆ เอา ตามนั้นละน้องได้ความไงรีบส่งข่าวเร็วๆละ พี่เบื่อกะการวิ่งไล่ตูดรถห้องเย็นนะ 55555 เข้าล็อค Demand ปั่น สำเร็จ เข้าล็อคนายจิม พอช่วงค่ำผมไม่รอช้ารีบโทรหาพี่ที่เค้าขายปลาทู ตลาดพงษ์เพชร นัดไว้ให้คำตอบตอนค่ำ น้านแหละ กริ้งๆๆๆๆๆ 5 โหล พี่ครับ แม่ค้าคนนั้นเค้าบอกว่ามะมี ปังหา แต่มันมีปังหานะพี่ อย่างไงละ? งง อีก คืออย่างนี้ครับพี่ แม่ค้าเค้า บอกเรื่องปันปลาให้พี่นะโอเคเลย แต่ปัญหาคือเค้าแบกมาคราวละ 1 ตัน ถ้าพี่เอาอีกวันละตันจะเอารถที่ไหนมา แบกให้ เค้าเลยต้องเปลี่ยนเป็น6 ล้อเล็กนะพี่ ค่าขนส่งมันจะเพิ่มขึ้นนะครับพี่ แล้วมันเท่าไหร่ละนั้นคือคำตอบ อ๋อ พี่เค้าบอกว่าต้องขอค่าขนส่งเพิ่มอีกโลละ 1 บาทนะครับ โอ๊ยนึกว่าสัก 10บาท ที่แท้บาทเดียว ไม่มีปัญหา น้อง เอา ไปเลย แต่ว่าจะให้พี่ไปเอาปลาที่ไหนละ อ๋อพี่เค้าบอกว่าต้องไปเอาที่มหาชัยนะ แต่พี่ไม่ต้องกังวลนะ เพราะผมเอา ปลาแค่ 200 กว่าโลเองครับ เดี๋ยวผมแบกเกินน้ำหนักนิดหน่อย(รถปิคอัพ คันนึงแบก 1 ตัน )ไม่เป็นไรถือว่าผมเอา มาฝากพี่ละกัน ไม่ต้องคิดมาก พี่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปเอาเองนะ พ่อค้าคนนั้นทำท่าเห็นคล้อยตามพยักหน้า หงึกๆๆ แล้วเค้าก็ตอบว่าเอางี้พี่ให้น้องค่าแบกน้ำหนักเพราะรถต้องกินน้ำมันมากและมีค่าสึกหรอเพิ่มขึ้น พี่ให้ค่า ปลาเพิ่มอีกโละ 50สตางค์ โห พี่คิดมากนะ เราก็คนหาเช้ากินวันรุ่งขึ้นเหมือนกันนะพี่นะ เออน่าเอาไปเหอะ พ่อค้า คนนั้นตอบ ถ้าพี่ให้อย่างงั้นมันต้องเป็นความรับผิดชอบต่อผมนะพี่ แต่เอาเหอะ ไม่เป็นไร ขอบคุณครับพี่ เอิ้กๆๆ เสร็จโก๋ ไปอีกราย วางหูเสร็จรอเวลาพี่น้อง........รอให้ถึง 5 ทุ่มแล้วโทรหาพ่อค้าปลามหาชัยหัวหน้า Network ผม ตามที่ผมอุปโลก ขึ้นมา อิอิ พี่ครับได้การแระ ผมได้มาอีก ตันนึงนะพี่ โชคดีจังนะพี่นะ เค้าให้เราได้ราคาตามแต่พี่ว่ามา แต่ให้ราคา ไม่เกินหลังตู้รถห้องเย็นนะพี่ จำได้ไหมพี่น้องราคามัน Diff กันอยู่ 7 บาทต่อกิโล ถ้ารวมผ่านยี่ปั้วมันจะ Diff กัน อยู่ ประมาณ 12 บาท ดีมากน้องขอบคุณมาก เดี๋ยวพี่ผมมีเรื่องนึงอยากปรึกษาพี่ แต่ถ้าผมวิ่งดูแลลูกค้าผมคงไม่มี เวลาขายปลาทูของผมอันนี้แหละคือปัญหานะพี่ ทำไงดีละ ? อ๋ออันนั้นไม่ต้องห่วงน้อง พี่ก็บอกกับขาชองพี่ไปแล้วเหมือนกันว่า ใครหาซาปั้วมาได้ พี่ให้เค้าบาทนึง พี่ก็จำวิธีที่ น้องบอกพี่ไง บอกอะไรหรือครับ? ผมจำไม่ได้ อ้าวทำเป็นลืม ก็น้องบอกว่าขอค่าวิ่ง 3บาทต่อปลา 1 กิโลไง แล้วพี่ บอกน้องว่าพี่ให้ 5-7 บาท ทำเป็นลืม อ๋อ พี่ พูดไรอย่างนั้นผมนะไม่ได้คิดยาวไปถึงขนาดไหนแค่ผมคิดว่าเรามา แบ่งปลากันซื้อกันขายนะพี่นะ น้องเอาไปอีกบาทนึงนะ จะได้มีกำลังใจวิ่ง ผมคิดในใจแหะๆๆ สำคัญตนคิดว่าตน เป็นลูกพี่เราแระ แต่ไม่เป็นไร ใหญ่เล็กไม่ใช่เรื่องสำคัญข้อสำคัญให้งานเราบรรลุเป้าหมายพอ เฮ้อเหนื่อยพี่น้อง ตอนแรกเราทำเป็นใจดีลดราคาให้เค้า 1 บาท ต่อกิโล ตอนนี้ นายจิม เอาคืน ได้ 6 สลึง อิอิ ได้ เพิ่มมาไงหว่า อีก 50สตางค์ สรุปผมได้ยอดปลามาทั้งหมด วันละ 5 ตันรวมของผมที่ใช้เองด้วย บรรลุเป้าหมาย แระ คราวนี้มาดูสิว่านายจิม จะทำอย่างไร เพราะรถห้องเย็นมันแบกครั้งละ 10 ตัน นายจิม จะทำอย่างไรที่จะให้ ปลาเต็มมาทุกเที่ยว ตอนต่อไปนะครับพี่น้องเมื่อยนิ้วมือจัง.......ให้กิ้ก นวดนิ้วให้ก่อน คร้าบบบบ จะยากส์ อะไรใช่ไหม 2 วันเที่ยวไง เราหาที่Kept เอาไว้ วิธีทำไม่ยากส์ ง่ายๆอย่าลงทุนมากมายก่อนความชัวร์ พ่อ จิมสอนไว้ พี่น้องเคยเห็นสมัยก่อนที่เค้าเก็บน้ำแข็งกั๊กไหม น้านแหละ ผมไปซื้อกองแกลบมา 200บาทกองเท่า ภูเขาเลย เอากระสอบข้าวมาสัก 20 ลูกมาเย็บต่อกัน เอามาห่อกล่องปลาแช่แข็งซะ โรยเกลือนิดนึง แล้วหมกใน กองแกลบ แค่นี้ปลาก็ยังรักษาสภาพความเย็นไว้ไม่คืนตัว อิอิ..คนอื่นลงทุนห้องเย็น นายจิม ใช้ความรู้เรื่องฟิสิกข์ สมัยเรียนช่างกลงะ พอแก้ปัญหาปลาไม่เต็มรถได้แล้ว นายจิม มาคิดว่าทำอย่างไรเราจะออกาไนซ์ ทั้งระบบได้ ติ้กต้อก...ติ้กต้อก ปิ้งๆ แบบ อิกคิวซัง จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 19:50:42

ความคิดเห็นที่ 41 ตอนที่ 6 (ต่อ) ไปมาเลย์ ได้การล่ะ คืนที่เราต้องการบรรลุเป้าหมายมาแระ คืนนั้นผมไปดักที่หน้าโรงปลาทูนึ่งที่แคราย ดักอะไรเหรอ ดัก รถส่งปลาไง เรามีเพื่อนแล้วนี่ เป็นคนขับรถห้องเย็นไง คืนนั้นผมแบกกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็ก ใส่เสื้อผ้าไป 2-3ชุด พอ เพื่อไม่ให้เป็นภาระมาก กุงเกงลิงหรอ กลับแทร็ค เอาพี่น้อง ไม่ลืมเอาพาสปอร์ตไปด้วยนายจิม รออยู่ 2 ชม น้านรถห้องเย็นมาแระ คันเดิมสะด้วย รอคอยครับ การทำธุรกิจ คือการรอคอยเวลา เหมือนเรานั่งตกปลาริมตลิ่ง รถห้องเย็นลงของเสร็จ ผมเดินไปหาเลยพร้อมแบรนด์ 1 ขวดพร้อมกระทิงแดง 2 ขวด ดองกระทิงให้เสร็จสรรพ อะอะ สงสัยละสิ ดองกระทิงคืออะไร คือการเพิ่มประสิทธิภาพ ของเครืองดื่มชูกำลัง โดยใช้ ยาทัมใจ ผสม 1 ซอง/ กระทิงขวดนึง อย่าเลียนแบบนะครับไม่ดีต่อสุขภาพ ผู้ปกครองควรชี้แนะ พี่ครับ สลามมุอาลัยกุม จำผมได้ไหม เค้าพยักหน้า จำได้ซิ วันนั้นที่คุยกันที่ปากบารา สตูล บ้านกำนันไง มีไรเหรอ อ๋อ พี่ผมอยากไปเที่ยว มาเลย์นะ ผมขอติดรถไปด้วยคนได้ไหมครับ ผมเอาพาสปอร์ตมาด้วย จะดีหรือน้อง..... แหมพี่ก็ ผมขี้เกียจนั่งรถทัวร์นะ ดูดบุหรี่ไม่ได้ อีกอย่างผมไม่เคยนั่งรถส่งของคงสนุกดีนะพี่ อะได้ๆๆ แต่พี่ขอ หลับสักงีบก่อนนะ แถวมหาชัยนะ สัก 2-3 ชม รอได้ป่าว ผมดีใจอย่างแรง รีบตอบเลยว่า ได้ครับพี่เดี๋ยวผมเลี้ยง ข้าวเช้าพี่เองครับ ตกลงวันนั้นผมได้ติดรถห้องเย็นยัน มาเลย์ พักรถที่ทุ่งสงอีกคืนนึงครับ วันที่สอง ของการเดินทางทัวร์นกขมิ้นของผม ผ่านด่านที ด่านนอก อ้อมเข้ามาที่เคดด้าร์ สนุกมากครับ มาถึงห้อง เย็นฝั่งมาเลย์แระ บอกพี่คนรถว่า ตารีมอกาเซะครับ แปลว่า แองกิ้ว ไงพี่น้อง ผมบอกว่าเดี๋ยวผมหาโรงแรมแถวนี้ พักเองไม่ต้องห่วง ครับ ก่อนลงจากรถหน้าห้องเย็น ผมแอบชำเลืองและสังเกตรอบๆห้องเย็นหาทางหนีทีไล่ก่อน พร้อมจดจำหมายเลขโทรศัพท์ห้องเย็นฝั่งมาเลย์ วันนั้นผมใจเย็นยังไม่อยากเข้าห้องเย็นแห่งนั้นขอสำรวจเมือง ก่อน ว่าแล้วเช็คอินเข้าโรงแรมแถวนั้น คืนนึง แค่ 87 ริงกิดงะ ประมาณ 870 บาท อาบน้ำอาบท่าเสร็จ นอนสักงีบ 2 ชม ตื่นมาบ่ายแกหน่อย เช่ารถตระเวณ อะมีหลายห้องวุ๊ย จด แล้วก็ จด นักธุรกิจ ที่ดีห้ามขี้เกียจงานจดนะครับ ได้มา สามโรงนะ ได้การเลย พรุ่งนี้เราลุย เสร็จแล้วกลับโรงแรม ไม่ลืมแวะซื้อซิม การ์ด ของ Maxxis เครือข่ายของมาเลย์นะครับ ถึงโรมแรมตอนห้าโมงเย็น รีบโทรหา เลย ทำไมต้องโทรตอน 5 โมงแหะๆๆ นี่ละคือคำถาม เข้าถ้ำเสือ ผมชอบถามตนเอง และตอบเอง เหมือนคนบ้านะครับ ข้อคิดของนักธุรกิจ อยากเดินเกมส์ธุรกิจ ต้องหัดสลับร่าง เล่น ครับ เอาตัวเค้ามาใส่ตัวเราแทนตนเองในหลายๆบท 5โมงเย็นคือเวลาใกล้เลิกงาน ผมต้องการสร้าง Interesting point และไม่ต้องให้เค้าคิดมากอะไร ในการตอบรับให้ผมเยี่ยมชมโรงงานหรือห้องเย็น ผมรีบโทรไป ขอเวลานัดหมายในการเยี่ยมชม ในวันรุ่งขึ้น ผมบอกเค้าว่าผมเป็นบริษัทฯ ผู้ประกอบการอาหารทะเล ต้องการเข้า เยี่ยมชมนะ ลืมบอกไป ผมจดทะเบียนบริษัท Cover ไว้นานแระตั้งแต่ปี 2534 ผมไม่ลืม นำ BCL เอาไปด้วย BCL คือ Bank credit of letter ใบบอกสถานะการเงินของผมนะ เพื่อให้เค้ามั่นใจได้ว่า เราไม่ใช่มาหลอกถามหรือเจรจาเล่น ๆ การค้าขายเมืองนอก จำไว้เลยนะครับ BCL นั้นสำคัญมาก คู่สัญญาเรานะ เค้าจะสนใจอย่างมากถ้าเรามีเงินและ ต้องการซื้อของจริงๆๆ เยี่ยม ชม ห้องเย็นแรก ก่อน ที่คนรถพาไป เก็บข้อมูล ได้ความว่าเค้าส่งผมในราคา กิโลละ 0.50 ริงกิต คุณภาพปลาโอเค ค่าขนส่งมะเกี่ยว ค่าพิธีกรรมศุลกากรไม่เกี่ยว ผ่านมาห้องเย็นแห่งที่สอง อ๊ะได้ที ปิ้วๆๆเลย ผู้จัดการ แซ่ โค้ว หนอย ดันเรียนหนังสือ โรงเรียนเดียวกันกะผมสะ ด้วย เพื่อนๆคงสงสัยมันเรียนโรงเรียนเดียวกันได้ไง อิอิ เจ้า โค้ว มันเรียน อัสสัม ปีนังครับ ผมอัสสัมธนบุรี อะ เลือดอัสสัมมันแรงงะ มันบอกผมว่าเอางี้ขนส่งเสร็จยัน กทม ค่า ด่านมันเคลียร์เอง ทุกอย่างเอาโลละ 1.2 ริงกิด ราคาสวยแหะ แต่ยัง ยังไม่ตอบรับนายจิม ใจเย็นๆวุ๊ย บอกมันตามตรงว่าสนใจของแกวะ โกะ ผมเรียกมันว่าโกะ แต่ฉันนัดกะอีกโรงไว้ แกต้องเข้าใจฉันนะ นัดไว้แล้ว ต้องไป เอาไม่เอาอีกเรื่องนึง เอ็งรอข้าฯ แป๊ปนะโว้ย ไปเดินเล่นที่โรงนั้นสักหน่อย ว่าแล้วก็ขอบ๊ายบาย สำหรับวัน นั้น ผมไปโรงงานถัดไป เจอหน้าผจก มันก็ไม่อยากเข้าแระ หน้าไม่รับแขกซะเลย ก็ ไปคุยเป็นพิธีตอบเหมือนโรง แรก การทำธุรกิจเมืองนอก ตัดงานออกได้ตัดสะ อย่า..งก นายจิม เราไม่ใช่ผู้ชำนาญด้านกฎหมายบ้านเค้า อันไหน ตัดความรับผิดชอบได้ตัดเลย กลับถึงโรงแรม ขาดไม่ได้อิอิ ไอ้โกะมันพาผมไปแรดกลางคืนที่มาเลย์ แต่ขอบอกว่า เที่ยวบ้านเราสนุกกว่า ไหนๆๆ คืนนั้นและวันรุ่งขึ้นผมก็เจราจากะไอ้โกะ มันวางเงินมัดจำไว้นิดหน่อย 5000 ริงกิดเอง ติดปลายนวม เดี๋ยววันส่งปลานัดหมายอีกทีวุ๊ย โกะ ขอเบอร์โทร เบอร์แฟกซ์ อีแมว ด้วย มันมาส่งผมให้ที่หาดใหญ่ ต่อแต่นี้คง ไม่ต้องบอกนะว่าผมนอนที่หาดใหญ่ กับเจ้าโกะ คลายเครียดก่อนกลับกทม ทำไร 55555 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 19:52:00

ความคิดเห็นที่ 42 ตอนที่6 (ต่อ) เตรียม Matching มาแว้ววว...... ผมกลับถึงกทม อีกวันนึง มาถึงก็มิรอช้าดำเนินแผนการณ์เลย อย่างแรกกริ้งๆๆๆ บอกพรรคพวกที่ เราคุยกันไว้เรื่องทำยูเนี่ยนปลาทู แล้วจัดแจงติดต่อ ญาติๆกันแถวบางบัวทองเค้ามีที่ดินเยอะนะ ไปได้ บ้านหลังนึง เล็กๆ ที่ดินสักร้อยกว่าวา พอแระสำหรับเบสเม้นท์โรงเก็บปลาแช่งแข็งว่าแล้ว จัดแจงเคลียร์พื้นที่สำหรับลงปลา ให้รถห้องเย็นจอด มีที่เก็บปลาสูตรนายจิม ไม่ต้องใหญ่โต เพราะเราไม่ได้ Kept สต๊อคไว้บานตะเกียง ใช้เวลาจัดแจงสถานที่ อาทิตย์นึง แฮกๆๆๆๆ เหนื่อยเจงๆๆ พักก่อนวันนึงวุ๊ย นายจิมเดี๋ยวหัวใจวาย ซะก่อน ก่อน เสร็จเรื่องสองวัน ผมโทรไปบอกเจ้าโกะ ว่าส่งมาเล้ยปลานะพวก พอก่อนวันนัดหมายผมเก็บเงินค่าปลาที่มัดจำมา ได้ 30,000 จากค่าปลา 5 ตัน อิอิ ได้เกินทุนค่าปลาจริงแระ มัดจำของลูกค้า คือ ค่าปลาจริงอย่างมากเราเจ็บตัวแค่ค่า ขนส่ง กะค่าพิธีการกรมศุลกากร ถึงวันนัดหมาย เพื่อนๆมารอกันตั้งแต่ 5 ทุ่ม และแล้วเที่ยงคืนเศษ รถห้องเย็นมาแว้ว หมุบหมับไปมา แป๊ปเดียวเอง ครึ่งช.ม.ลงปลาเสร็จ ผมรีบเอาตังค์ให้พี่เค้าก่อนที่เค้าจะจ่ายค่าปลาให้ผม ค่าปลาอีกสองตัน เค้าทำหน้า งงๆ แหะ ค่าอะไรน้อง อ่อ พี่คนที่เค้าซื้อปลาผ่านผมนะพี่ ผมเอาให้พี่เป็นเงิน 52,000 บาท ผมบอกพี่เค้าว่าผมขายให้เค้าได้ โลละ 26 บาทถูกกว่าท้ายตู้ 1 บาทนะ ที่ผมทำอย่างนี้คือเท่ากับผมบีบให้เค้าจ่ายค่าปลาทั้งหมดให้ผม ผมจะได้มีความแน่ใจในการสั่งล๊อตใหม่ ถ้ารอ พรุ่งนี้คือทำงาน แบบดับเบิ้ลเวริค ซึ่งไม่ใช่นิสัยนายจิมอย่างแน่นอน เค้าถามว่าน้องหักของน้องออกยังละ ผมบอก ว่ายังครับ เค้าหักคืนให้ผม เค้าให้ผมโละละ5 บาท +1 บาท ค่าคอมเป็นโลละ 6 บาท จำนวน 2,000 โล คือ 12,000 บาทแหะ จากนั้นเค้าก็ จ่ายค่าปลาให้ผมเป็นจำนวน 8 ตัน หรือ 8,000 โล อิอิ จริงๆเค้าต้องแบ่งจ่ายสองวัน ใช่ไหม เพราะเค้า ใช้ปลาวันละ 4 ตัน เข้าทางนายจิม แหะ 8,000 โล โลละ 15 บาท+ค่าเหนื่อยผมโลละ 5 บาท เท่ากะ 20บาทต่อกิโล เป็นเงิน 160,000 บาทนะ ผมไม่ลืมคืนค่ามัดจำ 30,000 ด้วยนะ เท่ากับผมรับมา 130,000 บาท พอเค้าลากลับผมรีบเอาปลา 1 ตัน วิ่งไปหาพี่ที่พงศ์เพชร เอาไปให้ เค้าให้ผมมา ค่าปลา โลละ 26 +อีก 50 ตังค์ อิอิ ค่าเหนื่อย ได้ตังค์จากเจ้านี้มา 26500 บาท งานนี้ได้ค่าเหนื่อยพิเศษค่ารถมาส่ง พี่เค้า 500 เอง อิอิ เพื่อนสงสัยว่า ทำไมน้อยจัง แหะๆๆมันมีซ่อนนะ ซ่อนตรงไหน ก็ตรงนี้ไงครับ ผมรับปลามา 12 ริงกิต ถึงกทม เป็นเงินไทย โลละ 12 บาท แต่ผมขายโลละ 20 บาท +1 บาท ให้พี่ยี่ปั้ว เท่ากับโลละ 21 บาท แล้วผมมาได้กะพี่เค้าอีกโลละ 50 ตังค์ เท่ากับผมได้คอมมิชชั่นจากเจ้านี้ 6.5 บาท ต่อกิโล ได้ทั้งขึ้นล่อง แค่นี้ยังไม่พอ เย็นไว้ก่อน พี่น้อง ค่าปลาทั้งหมด 10ตันหมื่นโล ทุนผม 120,000 ผม รับค่าปลาของพี่ยี่ปั้วมา 160,000+ค่าปลาที่ผมขายให้พี่ที่พงศ์เพชร อีก 2 ตัน ราคา 21 บาท เป็นเงิน 42,000+1000 ค่ารถที่เอาไปส่งอีกโลละ 50 ตังค์ อิอิ เท่ากับ 43,000 บาท เท่ากับผมรับตังค์มาทั้งหมด 2 แสนเศษหน่อยนึง สรุป ลงทุน 120,000 ขายได้ 200,000 ว่างั้น กำไรเที่ยวละ 80,000 บาท อิอิ ยังไม่จบแล้วผมเอาปลาที่ไหนนึ่งละ ปลาผมเองไม่มีแหะ ขายหมด ก็ ไปยากส์ อะไร ผมซื้อคืนพี่เค้าไง ผมซื้อคืนโลละ 26 บาทไง อิอิ ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง ผมใช้นิดเดียวเองวันละ 400 โล ได้ทั้งบุญคุณ เงินลงทุนพวกก็ลงให้ ไม่ต้องใช้เงินตนเองสักบาทเดียว หลังจาก ผมทำงี้ได้สักสามสี่เที่ยว เพื่อความไม่ประมาท ผมเกลี่ยความเสี่ยงด้วยตัวผมเอง เริ่มติดต่อกะเจ้านักเลง หัวไม้ที่ไล่ยิงผมงะ ให้เพื่อนผมคอนเนคชั่นให้ แต่ปลาทางนี้แพงกว่า คิดโลละ 7 บาทบวกค่าดำเนินการแล้ว ก็โล ละ 17-18 บาท อันนี้ไม่ค่อนจะหน้าสนใจเท่าไหร่เป็นงานอดิเรกนะให้เพื่อน จัดการให้นะ อันนี้ซื้อมาขายไป ธรรมดา เอาไว้ถ่วงดุลย์เฉยๆๆ สรุปแล้ว งานนี้นายจิมก็สานฝันตนเองเสร็จเรียบร้อย ได้เป็นผู้นำเข้าสมใจแล้ว จบแล้วพี่น้อง ตอนหน้ามาดูสิว่า นายจิม คว่ำกะเท่เร่ อีท่าไหน คนเก่งไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า และเก่งได้ตลอด มีวันพลาดเสมออย่าทะนงตนเอง อย่างนาย จิม นะครับ บ้ายบาย จุฟฟฟฟฟ สรุปท้ายตอน ข้อที่หนึ่ง - ผมรับเงินมัดจำ มาจากลูกค้า ข้อที่สอง - ผมใช้ BCL การันตี ค่าปลาที่ทางมาเลย์ไงครับ ข้อที่สาม - ขายรับสดมาทั้งหมด โอนเงินคืนมาเลย์ หมายเหตุ - ผมเล่นกับเวลา และเครดิตตนเอง ไงครับ ผมดึงเวลาการจ่ายเงินส่วนที่เหลือให้กับห้องเย็นมาเลย์ ออกไปคือ ส่งปลาวันไหนวันรุ่งขึ้น จ่ายของเก่าที่เหลือ พร้อมมัดจำของใหม่โดยใช้เงินลูกค้าที่มัดจำอีกนั่นแหละ เหมือนทักกี้ ซื้อ แมนซิ ไงครับ ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=824493 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 19:53:46

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วเหมือนเรื่องเล่าเลย อะไรมันจะราบรื่นไปซะหมด อีกอย่าง ตลาดพงเพชร หรือ ปากเกร็ด ตลาดเดียว ทำไม คนทานปลาทูนึ่งเยอะจัง วันละเป็นตันๆ (รวมเจ้าอื่นๆด้วย) ยิ่งอ่านยิ่งมีข้อสงสัย แต่หากอ่านเพื่อความบันเทิงก็มันส์ดีครับ จากคุณ : Jeonathan เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 21:58:41

ความคิดเห็นที่ 44 มารอฟังต่อฮะ จากคุณ : vn, man เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 12:49:48

ความคิดเห็นที่ 45 good จากคุณ : goldengun เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 14:41:22

ความคิดเห็นที่ 49 -------------------------------- ตอนจบ อวสาน...ชีวิตปลาทู -------------------------------- เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้อง ... ----------------------- ผมก็แฮปปี้ดีและสานฝันผมเป็นที่เรียบร้อย อยากเป็นพ่อค้าปลาแช่แข็งและผู้นำเข้าปลาทูก็ ได้เป็นแล้ว รายได้ดีซะ อีก 2 วัน 8 หมื่นบาท ผมขายปลาทูนึ่งที่แผง วันละ 200 กว่าโล ขายที่ตลาดนัด อีก 200 กว่าโล กำไรหรอ อิอิ วันนึง เกือบ 2 หมื่นบาท หักค่าใช้จ่ายแล้ว รวม กับที่ขายปลาแช่แข็ง เฉลี่ยวันละ 40,000 บาท รวมๆรายได้ผมวันละ ประมาณ 6 หมื่นบาท เดือนละเท่าไหร่พี่น้อง คิดไม่ออกนะ อิอิ เมียขายปลาที่แผง ผมวิ่งปลาแช่แข็ง ทำอย่างงี้ ประมาณ 18 เดือน งานเข้าเลยพี่น้อง งานเข้าอย่างแรงเลยละ ลีลาอีกแระนายจิม เดี๋ยวป๊าด...ตบ..กบาลแยก ด้วยความที่ผมไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน ขับรถขึ้นล่องบ้าง ไล่ตามปลาตาม จังหวัดต่างๆบ้าง บางครั้งขับรถลงใต้โดนตำรวจซิว โดนบ่อยซะด้วยบริจาคเบี้ยบ้ายรายทางประจำ ติดต่องานทาง ใต้บางครั้งก็คุยกันรู้เรื่อง คุยกันไม่รู้เรื่องก็บ่อยไป ทำไงดีละนายจิม ติ้กต้อก...เพื่อขจัดปัญหาเหล่านี้ และแล้ว ปิ๊งปั๊งขึ้นมา พี่น้องใต้ คนใต้ นิยมพรรคปชป..อ้าได้ทีเลย เหลืองเนียน ปฏิบัติการทันใด ผมไปหาลุงผม ขอบอกก่อนลุงผม เป็น ถึงผู้อำนวยการเลือกตั้ง จังหวัดนนท์เชียว ของพรรค ปชป ตำแหน่งที่ปรึกษา นายกชวน นะครับ ลุงครับ...ลุง เออ ว่ามา มีไรละ ลุงผมขอสติคเกอร์ติดรถของพรรคปชป หน่อยซิ ครับ เอาหลายๆอันนะครับ อันใหญ่ๆเท่าหม้อแกง เลยยิ่งดี ลุงผมถามว่า วันนี้เอ็งเป็นไรไปวะ จะเปลี่ยนสัญชาติเหรอ ทุกที ข้าฯเห็นบ้านเอ็ง...บ้าพรรคประชากรไทย เข้ากระดูก เกลียดพรรค ปชป เข้าไส้ แหมลุงก็ ของมันเปลี่ยนกันได้ คิดไรมากละ แล้วจะให้ไหมละ ลุงผมเริ่มรู้ทัน ..เอ็งจะไปไหน จะไปใต้ละซิ เห็นได้ข่าวค้าปลาทางใต้ไม่ใช่หรือ แหะๆๆๆๆ ผมหัวเราะแห้งๆพร้อมเอามือลูบกบาล นึกในใจรู้ทันตูอีกแหะ ถ้าเอ็งจะเอาครบสูตรนู้นเลยไปหา น้า ชัยฯ เอ็งนั้นไป เค้าได้เมียภูเก็ต ไปปรึกษาเค้านั้นไป เมียเค้าเพื่อนเลิฟ กับ อัญชลี วานิชเทพบุตร ว่าแล้วลุงผมก็ให้ สติกเกอร์พรรคปชป อันเท่าหม้อแกง มา 4 แผ่นนะ ผมมิรอช้ารีบติดต่อน้าชาย เล่าปัญหาให้ฟัง ขอออกกตัวนิดนึง ทั้งลุงและน้าเป็นลูกพี่ ลูกน้อง กับแม่ผม ไม่ใช่คลานตามกันมา น้าบอกว่าเอาอย่างงี้ซิ เพื่อไม่ให้ถูกตำรวจกวน ค้าขายคล่องในภาคใต้ เอาสติคเกอร์นี่ไปยาวหัวรถท้ายรถเลย แต่เอ็งทำใจติดได้หรือป่าว ป้ายไรหรือน้า น้าชายรีบ เอาออกมา สติคเกอร์เขียนว่า “ขอสนับสนุน ท่านอัญชลี วานิชเทพบุตร” อ้ายหยา แรงสะไม่มี ตูจะทำใจติดได้ไหม นี่ ไม่เป็นไรวุ๊ย เพื่อปากท้องและความสะดวก ว่าแล้วก็แองงิ้ว อย่างแรง เดี๋ยววุ๊ย ไอ้โบ้ไรละน้า...เอ็งไปติดต่อเจือก ......บอกชื่อไม่ได้ ที่บางโรง อำเภอถลาง ภูเก็ต เป็นหนึ่งในทีมคดีโกโหลน เอ็งไปหาเค้าลากเค้าไปด้วย พวก อันธพาลมันจะได้ไม่กล้ากะเอ็ง เดี๋ยวไอ้เสือ.....ยิงไส้ทะลัก ว่าแล้วน้าชายก็ยกหูโทรทันใด ให้เบอร์โทรผมเสร็จ สับ ผมรีบแองกิ้ว อีกครั้งนึง จุฟฟฟ น้าชัยฯ ผมล่องใต้ อ้ายหยา.....ทางสะดวกเลยคร้าบพี่น้อง ตำรวจตั้งด่านเพียบ ผมเหยียบประมาณ 120-180 กม/ชม คันอื่น ถูกสอยเรียบ ของผมพี่ตำรวจตะเบะอย่างดี ไปเล้ยๆๆ ยันต์ ปชป ขลังดีวุ้ยส์ ปุเลง ปุเลง มายัน อีก 5 กิโล ถึงสะพานรักสารสิน ดูกระจกหลัง อ้ายหยามีมอร์ไซด์ ตามตูดมาวุ๊ย เปิดไฟให้แซงก็ ไม่แซง ถนนตอนนั้นเป็น 2 เลน ผมขับความเร็วสูงไม่ได้ ทำไงดีหว่ามันจิกตูดเราไม่ปล่อย ใครตามมายิงกบาลกู ป่าววะเนี่ย ในสมองเริ่มคิด จะทำไงดีหว่า อ้อ นึกออกแระเราต้องเข้าที่ชุมชน ได้การแระ ผมรีบขับให้ถึงสะพาน สารสินเร็วๆ ใต้สะพานมีท่าเรือ ชื่อ ท่าเรือฉัตรชัย ได้การแระเลี้ยวขวับทันใด อ๊ะอ๊ะ มันไม่เลิกตามวุ๊ย จิกตูดไม่ปล่อย มันเลี้ยวตามแหะ ทำไงดีหว่า ? โอว พระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก มีคนกำลัง เดินกันขวักไขว่(เค้ากำลังซื้อขายปลากันอยู่) ผมเอามือกำด้ามปืนทันใดปลดเซฟปืนที่ซุกไว้ในรถ ได้การแระฝ่าฝูง ชนเลยเรา แล้วเบรคจ้าก....ตรงนั้นเลย มันไม่เบรค แต่มันแซงผมนะ มันหยุดกึก ตรงกระจกข้างผม ณ. วินาทีนั้น ผมควักออกมาเลย เมื่อยนิ้วแล้วละพี่น้องพักก่อนคร้าบ เดี๋ยวๆๆๆพี่.......มันยกมือไหว้ผมแหะ อะไรวะขับรถตามตูดกูน่าสงสัยแล้วมายกมือไหว้กู เอ็งจะเอาอะไร ผมถาม มันเชิงตะคอก พี่รถเครื่องหาเสียงไปร่วมด้วย เค้าให้เท่าไหร่ละพี่......มันถามผมแหะ ผมเลยด่ามันกลับก่อน ทีหลัง เอ็งอย่าทำอย่างงี้อีกหาเรื่องกบาลเป็นรูมั้ยละเอ็ง ไม่รู้โว้ยแต่เดี๋ยวถามให้ ข้าฯจะไปที่ศูนย์เลือกตั้งในเมือง เอาเบอร์โทรมาเดี๋ยวโทรบอก อย่าขับรถตามตูอีกละ ตู มันคนขี้ตกใจง่ายพรวดพราดมากบาลเอ็งเป็นรูมาโทษข้าไม่ได้ ว่าแล้วมันก็รีบยกมือขอบคุณผมหลายๆๆ ตรงนั้นทำให้ผมสังเกตุเห็นการค้าขายปลาที่นั่น ที่นี่แปลกแหะ บ้านขนปลาใส่ท้ายรถเครื่องมาขายที่ท่ากันเป็น จำนวนมาก ปลาทูงี้สวยแบบไม่เคยเห็นจากที่ไหน ตัวเงาวับ ท้องหนาตึบเลย ถูกต้องตามเบญจกัลยณี ทุกประการ ได้การแระ เราจะต้องทำยูเนี่ยนปลาทู เราต้องไปหาไอ้เสือ...นั่นก่อน ผมขอตั้งชื่อเสือตนนั้นว่า เสือเหลือง ละกัน เพราะแก ปชป จ๋า ไปถึงบ้าน พี่เหลือง เล่าให้ฟังวัตถุประสงค์ของเราว่าจะมาหาซื้อปลาเพื่อทำปลาแช่แข็งส่ง กทม มีปัญหาอย่างไร แกต้อนรับขับสู้อย่างดี ไปเอาปลาโปะมาให้กิน แถวบางโรง มันติดทะเล และมีท่าเรือไปเกาะยาว เกาะเจมส์บอนด์ เกาะมันนอก มันใน ไปใช้บริการได้ ที่นั่นมีฟาร์มหอยนางรมด้วย อิอิ เดี๋ยวนอกเรื่องมาก พี่เหลืองแกกำลังตกงาน แกเลิกอาชีพ ยิงกบาลคน นับจากคดีโกโหลน สิ้นสุดลง ผมเลยบอกแกว่า พี่เหลืองพี่มา ทำงานกับผมป่าว แต่อย่าเข้าใจผิดว่าผมให้พี่ไปยิงกบาลใคร ผมให้พี่มีอาชีพนึ่งปลาขาย และคอยเก็บปลาส่งผม โอเคมั้ย ? แกรีบตอบรับทันที นิสัยคนใต้ข้อดีคือปากหะมา พูดตรง ยกเว้นพวกใส่เสื้อนอกในสภา ผมจัดแจง วางแผนงานระบบเหมือนคราวตอนที่ผมให้เพื่อนผมที่อ่าวลึกมันทำ ว่าแล้วแกก็เดินทางไปกับผม โชว์ตัว ไป รอบๆใต้ฝั่งตะวันตก ไปที่บ้านบากัน กระบี่ ไปหานักเลงคนที่ยิงปืนไล่ผม แหะๆๆๆๆ พี่ไม่บอกผมนี่ว่าพี่เป็น เพื่อนกะพี่เหลือง พี่เหลืองหวัดดีคร้าบ พะเหลืองบอกเอ้ย นี่น้องตู เอ็งอำนวยความสะดวกให้เค้าด้วย แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 52 16:24:44 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 16:23:31

ความคิดเห็นที่ 51 -------------------------------- ทริปอวสานของผู้นำเข้าปลาทู -------------------------------- จุดไคลแม็กซ์ลางร้ายผมเริ่มจากทริปนี้แหละ เพื่อนผมจัดแจงซื้อปลา พี่เหลืองแกช่วยผมซื้อปลาที่ย่านภูเก็ต และที่ทับละมุง แถวซึนามิ น้านแหละ แช่ฟรีซเสร็จ สับ จัดแจงติดต่อรถห้องเย็นเรียบร้อย กลับกทม พอรถวิ่งมาระหว่างทางผมขับรถผมคุมรถห้องเย็นมาด้วย ฝนตก หนักมากในคราวนั้นพอเลยชุมพรมาหน่อย รถติดมากไม่ขยับเลย มันเกิดอะไรหว่า จอดนิ่งสนิทเลยครับ ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ฝนก็ตกรถก็ติด หิวก็หิว ทำไงดีละ เปิดวิทยุท้องถิ่นฟัง อ้ายหยาเค้า บอกว่าฝนตกหนักให้ระวังน้ำป่า ทางขาด แล้วอาจมีดินถล่มด้วย ขอย้อนนิดนึงปกติผมเป็นคนไม่ชอบฟังวิทยุ ท้องถิ่นมันร้องแต่เพลงไทยนะ ผมชอบเพลงฝาหรั่งเลยเปิดเทปเอา ร้องจนไมเคิลแจ๊คสัน เจ็บคอทีเดียว ขยับนิดนึงแหะโชคดีวุ๊ยเรา หนอยขยับสัก 500 เมตร แค่นั้นเองมันอะไรของมันหว่า นาฬิกาข้อมือติ้กต้อกบอก เวลาบ่ายสอง แล้วนี่เราจะถึงกทม เมื่อไหร่ละเนี่ย พวกที่นัดเอาปลาไม่บรรลัยหมดหรือ ว่าแล้วก็ยกหูโทรศัพท์ โทรบอกว่าบางทีเราอาจไปสายเดี๋ยวค่อยโทรบอกอีกครั้งนึง แกรกๆๆ แกรกๆ เงียบจากเครื่องโทรศัพท์ มันอะไร กันเนี่ย กดอีก แกร้กๆๆ แกรก บรรลัยซิ โทรศัพท์ไม่มีสัญญาน ผมติดตรงนั้นยัน 2 ทุ่มไปไหนไม่ได้ สักพักคนรถห้องเย็นมาบอกว่า พี่ๆน้ำมันใกล้หมดแล้ว เดี๋ยวตู้เย็นไม่เย็นนะ พี่ทำไงดี ซื้อน้ำมันได้ไหมผมถามดู โดยลืมไปว่าถอยก็ไม่ได้ เดินหน้าก็ไม่ได้ จะให้ไปซื้ออย่างไรดีละพี่ พี่เห็น ป่าวเราไปไหนไม่ได้ ทำไงดีละ เอาละซิซวยแล้วเรา เอางี้เอ็งไปดับเครื่องรถไป เหลือแต่เครื่องทำความเย็นพอ มันพอคงประทังไปได้สัก 4 ชม ผมบอกเค้าไปอย่างนั้น แล้วพวกเอ็งมานั่งในรถข้า เราดับเครื่องไม่ได้เพราะฝนตกหนักต้องติดเครื่องเปิดแอร์ คราวนี้ฟังวิทยุอีก ในวิทยุ บอกว่าทางขาดที่บางสะพาน เหตุการณ์เลวร้ายมาเยือนตูจริงๆละเนี่ย เมื่อไหร่มันจะออกหัวออกก้อยวะ ขาดนานอย่างนี้ ปลาเราไม่Shipหายหมดหรือ ผมรีบถามคนรถว่าถ้าน้ำมันหมด รถคงความเย็นได้นานเท่าไหร่ ได้คำตอบว่ามันอยู่ ได้ 12 ชม เฮ้อโล่งอก ยื้อเวลาได้อีกหน่อยวุ๊ย ผมได้แต่สวดอ้อนวอนพระเจ้าผม ว่าให้เค้าซ่อมทางเร็วๆ รอแล้วก็รอจนตีหนึ่งกว่าๆ คนรถบอกว่า พี่น้ำมันเครื่องทำความเย็นเกลี้ยงเลย เอาละสิ ผมเริ่มคิดต่อ แล้วถ้าซ่อม ทางเสร็จรถจะเอาน้ำมันที่ไหนวิ่งละเนี่ย ผมเลยจำเป็นต้องดับเครื่องรถ เอาผ้าใบในท้ายกระบะออกมา มาขึงทับ หลังคาไฟเบอร์รถปิคอัพผม แล้วใช้เชือกรั้งเอาไว้กันน้ำฝนเข้ารถ เราทุกคนย้ายมานั่งในกระบะแทน เปิดหน้าต่าง ออก โชคดีที่ผมซื้อขนมของฝากที่จะไปให้คนทางบ้าน เราก็ขนออกมากินกัน ประทังชีวิต ผมนะไม่เท่าไหร่ เพราะผมเป็นอิสลาม ฝึกการถือศีลอดทุกปี เรื่องแค่นี้ชิวๆๆ เรารอกันจนข้ามวันข้ามคืน พอ 9 โมงเช้าได้ข่าวจากวิทยุว่า ทางการได้ส่งช่างมาทำสะพานแบริ่ง สะพานแบริ่งคือ สะพานเหล็กใช้ชั่วคราวในเวลาสงคราม ขอบคุณพระเจ้า การซ่อมสะพานยังคงดำเนินต่อไป ผมก็รอแล้วรออีก จนบ่ายสองก็ยังไม่เสร็จ ผมเข้าใจนะว่าซ่อมงานกลางฝนลำบากแค่ไหน เนื่องจากก่อนมาเป็นพ่อค้าปลาทูบ้านผม และผมเคยเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง ถ้าถามว่าขนาดไหนละงานก่อสร้างของผม ก็เอาเป็นว่า ช.การช่าง มาขอ งานป๊ะป๋า ผมทำละกัน ผมนึกในใจว่า อายุการคีบโดยไม่ใช้เครื่องทำความเย็นอยู่ได้ 12 ชม นี่เลยมา 1 ช.ม.มา แล้วเรากว่าจะถึงกทม อีกี่ ช.ม. รถติดขนาดนี้ ต้องไม่ต่ำกว่า 12 ช.ม. แน่ๆๆ เหงื่อที่ฝ่ามือเริ่มออกมาแระ สมองคิดอย่างหนัก พอบ่าย 5 โมง เย็น วิทยุบอกว่าสะพานซ่อมเสร็จแล้ว โย่วโย่ว โชคดีจัง พอ 6โมงกว่าๆรถเริ่มขยับ กระดืบ กระดืบ ผมมาถึงกทม. ก็ 10 โมงเช้าของอีกวัน ก็เปิดตู้ออกดูปลา...... กล่องปลาล้มระเนระนาด เนื่องจากปลามันละลายกล่องบุบบิบบู้บี้หมด เปิดออกมาปลาตาแดงเลย ผมไม่กล้าโทร บอกลูกค้าของผมให้มารับปลา บอกว่าเที่ยวนี้มีปัญหา ผมไม่สามารถจำหน่ายให้ได้งานนี้ผมรับผิดชอบ เองผมคืน เงินมัดจำค่าปลาให้ลูกค้า เสร็จแล้วทำไงดีละกับปลาตั้งสิบตัน ทำไงดีละพี่น้อง ปลาทูเค็มไงครับ ว่าแล้วไปขนสมุน ที่ติดยา แต่ตอนนี้ไม่ติดยาแระ นายจิม..จับมาเลิกสูบเลิกค้า หากีฬาให้เล่นหา งานให้ทำ เดี๋ยวนอกเรื่องไว้คุยทีหลังเรื่องนายจิม กิจกรรมเพื่อสังคม ให้สมุนมาช่วยลำเลียงปลาออกมา ควักไส้ ออก ละลายน้ำเกลือขนานใหญ่ ผมใช้ถัง 200 ลิตรมาผ่าปากออก เอามา 10 ใบ ควักไส้ปลาล้างน้ำสะอาด เอาแช่ใน น้ำเกลือ สูตร 60% ของน้ำหนักปลา แต่ๆๆๆๆ... ตรงนี้ละคือความโง่ของผมเองเนื่องจากอาชีพเราขายปลานึ่ง ดัน มาทำปลาเค็ม มาสรุปเหตุการณ์เลวร้าย 1 คือ รถทางขาด 2 คือ เราไม่รู้เรื่องการทำปลาเค็ม เหตุการณ์เลวร้าย 3 กำลังตามมา 3 คืออะไร ฟ้ามันครึ้มนะพี่น้องไม่มีแดด ผมเลยต้องเพิ่มเกลือลงไปอีก 10% แช่ ครั้งละ ครึ่ง ช.ม. เอาออกมาผึ่ง แดด จริงๆแดดไม่ค่อยมี ประมาณได้ว่าผึ่งลมซะละมากกว่า กว่าจะงัดปลาออกมาตากแดด เนื้อที่ที่จำกัดอีก ปลาออกอาการเลยครับ เสียครึ่ง ใช้ได้ครึ่งนึง ใช้เวลาทำกัน 10 ชม เห็นจะได้ เหลือปลาที่เป็นปลาเค็มสามารถขายท้องตลาดได้ ประมาณ 40% เท่านั้น ปลาเค็มเมื่อตากแดดแล้ว น้ำหนักจะลดไป ประมาณ 70% ปลา 10ตัน เหลือปลาเค็ม 3 ตัน แล้วดันมาใช้ได้แค่ครึ่งเดียว คือตันครึ่ง ผมตากอยู่ สามแดด ที่บอกว่าโง่ตอนทำปลาเค็มเพราะว่า... ผมดันไปแคะไส้มันออก ทั่วไปเค้างัดเฉพาะเหงือก ออก น้ำหนักปลาเลยหายไปมาก แหม....ด้วยความปรารถนาดีอยากให้ลูกค้าได้ทานของดีๆสะอาดๆนะ พอเอาเหงือกออก ทำให้ผมได้ปลาแค่ตันกะนิดนึงเอง ขายหรือต้องรีบขาย พอรีบขายโดนกดราคา สาเหตุที่รีบขาย เพราะเราไม่ได้มีอาชีพขายของแห้ง ขายทิ้งๆไป โลละ 30บาท กำไรงามเจงๆๆนายจิม รู้งี้แต่แรก...ทิ้งปลาทั้งหมด ก็ดี แต่อย่าว่าทิ้งปลาไม่เกิดประโยชน์อันใดมาแปรรูปให้คนอื่นกิน ยังได้ตังค์ ได้บุญด้วย พักโคดสะนาแป๊ป เดี๋ยว มาบอกว่าเหตุการณ์เลวร้าย 4 คืออะไร จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 16:36:48

ความคิดเห็นที่ 52 -------------------------- เคราะห์ซ้ำกรรมซัด -------------------------- เหตุการณ์เลวร้าย ข้อ 4 เหรอ หลังจากง่วนกับการเคลียร์เรื่องปลาเค็ม วิ่งขึ้นล่องใต้บ่อยๆ ทำให้ผมเหินห่างครอบครัว ภรรยาผม ที่ขายของที่แผงและพาพี่น้องเมียมาช่วยขายตลาดนัด กำไรงามเลยพี่น้อง เราดูแลไม่ถึงอิอิ ไม่เชื่ออาจารย์ดร.ยาซีน มูตู นักขายมือทองผมเป็นศิษย์เอกของแก แกบอกว่า "กิจการไหนก็แล้วแต่ถ้าดูแลไม่ทั่วถึงสู้ไม่ทำดีกว่า" และอีก ประโยคหนึ่งของแก "ถ้าเรามีโปรดัคชั่นหลายตัวให้ควบรวมซะ ไม่งั้นรั่วไหลมากมายจนถึงขั้นยุบกิจการทีเดียว" ผมละเมิดกฎข้อนี้ไง มันก็เลยรั่ว ส่วนภรรยานั้น พื้นเพเดิมเค้ายากจนมากไม่เคยมีทองแม้แต่เท่าหนวดกุ้ง พอมามี รายได้หลักแสน ก็ซื้อทองเป็นตู้ทองเคลื่อนที่ทีเดียว ผมนั้นเตือนแล้วว่าอย่าเป็นเสี่ย.. เว่อร์.. มันอันตราย มีหรือ ภรรยาจะฟัง ภรรยาเปรียบเหมือนแม่คนที่ 2 ใช่ไหมพี่น้อง เงินทองทุกบาททุกสตางค์ ผมเข้าบัญชีเค้าหมด เพราะ สถานะผมติดบูโร จากวิกฤตการณ์ต้มยำกุ้ง เลยไม่อยากเอาเงินใส่ บัญชี กฎหมายก็งี่เง่า ถ้าเอาเงินไปปลด กว่าจะ ลบออกต้องใช้เวลา สองปี ถึงปลด กฎหมายนี้ใครตราหว่า ภรรยาผมไม่ฟัง ยังคงใส่ทองอย่างงั้น ช่างมัน อยากบ้าให้มันบ้าไป ผมนึกในใจ ผมก็ค้าขายของผมไปไม่ได้เฉลียว ใจอะไรสักอย่าง และแล้ววันหนึ่งผมกลับจากล่องปลา เชื่อไหมพี่น้องผมกลับบ้านล้มทั้งยืน บ้านผมนั้นขาว สะอาด ผมหาตัวภรรยาไม่พบ ไปไหนหว่า ลูกกลับจากโรงเรียนหาแม่ไม่เจอ ร้องไห้กระจองอแง เกิดอะไรขึ้นกับ เราละเนี่ย ลูกร้องไห้หาแม่ หาแม่ สมองผมมึนชาไปหมด ผมสงสารลูก ลูกสาวผมเรียนเก่ง ช่วยขายปลาทูด้วย อายุเค้าตอน นั้นสัก 7 ขวบเห็นจะได้ ผมไปถามคนแถวตลาด เค้าบอกว่าเห็นแฟนผมมาเปิดแผงช่วงเช้า พอเที่ยงก็ปิดแผง ไป ไหนไม่รู้ ผมพยายามซัก แต่ไม่ได้อะไร ผมสต๊อปงานขายปลาทั้งหมดโทรไป ยกเลิก ผมทำมาค้าขายเพื่อ ครอบครัว เงินหมดหาใหม่ได้ ครอบครัวพังหาใหม่ไม่ได้ตอนนั้นมันสับสนไปหมด ผมเป็น Family man ตั้งเป้าหมายในชีวิตเสมอมา เวลามัน Fail เลยหนักมาก พี่น้องครับสมองผมมันปิดสวิท ไปเลย กอดลูก แล้วโอ๋เค้า ปลอบเค้า ทั้งน้ำตา ผมมาคิดได้เราจะบ้าบออย่างงี้ได้ไง ในตอนดึก ลูกต้องเรียนหนังสือ ใครจะรับส่งลูก ใครจะหาข้าวให้ลูกกิน ผม ไม่โทรบอกพี่น้อง กลัวว่าเค้าตกใจ เรื่องทุกข์ไม่อยากให้พี่น้องฟัง เรื่องสุขเราให้เค้าฟัง พ่อแม่เลี้ยงเรามาก็เหนื่อย มากพอแล้ว ใยให้เค้าต้องมารับรู้ปัญหาของเราด้วย วันรุ่งขึ้นผมไปตลาดแต่เช้าเพื่อหาอะไรให้ลูกกิน ปรับทุกข์กับแผงเนื้อข้างๆผมให้ฟัง เรื่องปัญหาของลูก เพื่อน ข้างแผงเค้าบอกว่าเอาอย่างนี้ดิ เบื้องต้น เช้าพี่ส่งลูกเสร็จ เย็นไม่ต้องห่วงให้สามล้อถีบรับลูกจากโรงเรียนมาอยู่กับ หนูที่แผงนี่ ลืมบอกไป ลูกสาวผมเรียนโรงเรียนจีน ซอยวัดสนามตรงกันข้ามกับตลาดปากเกร็ด นี่ละเพื่อนๆอานิ สงค์ ของผมในการแจกปลาทูให้เพื่อนในตลาดได้กินฟรี ผมไม่เคยแบกปลากลับบ้านทั้งเหลือ หรือแกล้งเหลือผม แจกหมด อย่าใจแคบครับพี่น้อง วันนึงสิ่งนั้นจะหันกลับมาตอบแทนเรา เอาเป็นว่าปัญหาเรื่องลูกหมดไปเปลาะนึง ยุทธการสืบหาเมียเริ่มขึ้นแล้ว ผมกลับห้องเริ่มค้นหาสมุดเงินฝาก ปรากฎว่าอันตรธานหายไป ผมลองเอา เอทีเอ็ม ผมไปกดดูปรากฎว่ามีเงินแค่ 2 แสน เงินเป็นล้านไม่เหลือเลย ปกติผมจะให้เมียโอนเข้าเป็นคราวๆ เวลาต้องการใช้เงิน ผมรีบกลับไปที่ตลาด เริ่ม สืบจากคนในตลาดก่อน และเลยมาที่หน้าตลาดว่ามีไรผิดปกติหรือไม่ ทุกคนส่ายหน้า แต่แววตานั้นเหมือนมีไร ซ่อนอยู่ ผมไม่ลดละความพยายาม ภาษาอังกฤษ บอกว่า we have to try and try ผมจำคำสอน จากบราเดอร์ฝรั่ง ตอนที่เรียนอัสสัมชัญ และแล้วผมก็ ได้เบาะแสจากแม่ค้าคนหนึ่ง แม่ค้าผักเจ้าใหญ่ เค้าบอกว่ามีลูกค้าคนหนึ่งมาซื้อบ่อยมากเป็นตำรวจ แต่ไม่รู้ว่าเป็นตำรวจที่ไหนท่าทางกระลิ้มกระเหลี่ย อ้อ ลืมบอกไปเมียผมอดีตนางนพมาศ เชียวนะ สวยมาก แต่เค้า บ้าทอง ใส่มันทั้งตัว นิ้วมือ 20 นิ้วไม่เว้นว่างั้นเถอะ ได้การละ สมองเริ่มคิด[^_^]แล้วผม ผมไปหลังตลาดไปหา สามล้อถีบและพวกติดยาหลังตลาด พวกติดยากับพวกสามล้อถีบพวกนี้ไม่กล้ากับผมเพราะกินปลาทูฟรีจากผม ประจำผมให้นะ เฮ้ยพวกเอ็งมีใครเห็นเมียข้าบ้างวะ วงแตกเลยพี่น้องมันหลบตากันเป็นแถวๆๆ ไอ้อู้ด..เอ็งนะขาใหญ่ใช่ไหม บอก ข้ามาอ้ายนี่ปั้ดเหนี่ยวเลย ได้การละมันรู้แหะไอ้นี่ มันบอกว่า พี่ ผมเห็นเมียพี่เค้านั่งซ้อนท้ายตำรวจ วันที่เมียพี่หาย นั่นแหละ มันบอกรูปร่างลักษณะเสร็จ ตรงกับที่แม่ค้าผักคนนั้นบอก ผมไม่อยากยุ่งเรื่องผัวเมีย พี่อย่าเอาผมไปยุ่ง นะ เออข้ารู้ พวกเอ็งไม่อยากมีปัญหากับตำรวจ ผมงี้ขาสั่นสมองชา..ตรึบมือกำหมัดแน่น แต่ทำท่าเป็นทองไม่รู้ ร้อนไม่ อยากเสียฟอร์มกับสมุน ผมรีบเดินขึ้นโรงพักปากเกร็ดเลย ตอนนั้นโรงพักย้ายจากหลังตลาดไปที่แถวสวนสมเด็จใกล้สะพานนวลฉวี ไป หา สารวัตรแมน ซี้กัน ไปสอบถามรูปพรรณตำรวจ ปรากฎว่าไม่มี สารวัตรบอกว่าให้ผมช่วยตามหาให้ไหม ผม บอกว่าไม่เป็นไรครับเรื่องในครอบครัว ผมรีบกลับมาบ้านต่อจิ้กซอร์ ฟันธงได้ทันทีว่าเมียผมหนีตามตำรวจแน่ๆ ผมนั่งบ้าอย่างนั้น 2 คืนสองวันไม่กินไม่ นอน กอดลูกร้องไห้กับลูก และแล้วก็มีจดหมายมาที่ห้อง เมียผมเขียนมาว่า ปล่อยเค้าไปเถอะ เค้าเจอคนที่ถูกใจ และดูแลเค้าได้แล้ว มือผมสั่นระริก น้ำตาไหลอาบแก้ม มองหน้าลูก สงสารเค้าทำไงดีละกับชีวิตเรา ลูกผมมองตาผมใสๆเหมือนจะ ถามว่าจดหมายใคร จดหมายแม่หรือเปล่า ผมไม่ตอบกอดลูกไว้แน่นเอามือลูบหัวเค้า แล้วบอกเค้าว่า "เรามีกันสอง คนนะลูก ต่อแต่นี้เราต้องรักกันมากๆ ป๋าจะเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ให้หนู" พี่น้องขออนุญาต พักก่อนนะครับระหว่าง เขียนนี้น้ำตาผมก็ซึมแล้วครับ ผมนิ่งไปสักพักใหญ่ ..... ลูกผมเค้าก็ไม่เข้าใจความหมายที่ผมบอก คงเซ้าซี้อย่างนั้นเรื่องแม่เค้า ผมไม่พูดบอก อะไรทั้งนั้น ผมมานั่งไตร่ตรองดูเรา ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูก ความหวังมีได้หมดได้ เราสร้างมันใหม่ซิ เราไม่ได้ทำ เพื่อใคร หรือเพื่อตนเอง เราต้องสู้ สู้ โว้ยนายจิม หลังจากพาลูกกินข้าวอาบน้ำ กกลูกนอน ผมเริ่มมีสติมากขึ้น โทรหาลูกค้าทั้งหมด บอกว่าตอนนี้ผมไม่มีสมองทำอะไรบอกเค้าทั้งหมดผมไม่อายที่จะบอก ใครเพื่อเป็นอุทาหรณ์ของชีวิต ผมบอกว่าขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่เป็นลูกค้าที่ดีเสมอมา ตอนนี้ผมมันสติรั่วไปแล้วคง ไม่มีสมองมาทำอะไรอีก เดี๋ยวผมบริการไม่ได้ จะเสียทั้งเมีย เสียทั้งเพื่อนและลูกค้า ผมลืมบอกไปสไตล์ผมชอบ พูดเรื่องจริง คนรอบข้างเค้าจะได้จัดการชีวิตเค้าได้ถูก พวกพี่คงต้องช่วยเหลือตัวเองละครับ คงต้องกลับไปหาซื้อปลาที่มหาชัยกันครับ ผมขอโทษด้วยจริงๆอาการผม ดีกว่านี้จะมาบริการให้ใหม่นะครับ ผมนอนคิดอยู่อีก ทั้งคืนคืนนั้น ว่าเราต้องการเมียเรากลับหรือไม่ ถ้าเราเอากลับมา เราต้องเสียศักดิ์ศรีความเป็นชาย แต่ถ้าไม่เอากลับละ ไม่มีคำตอบครับ มองลูกที่หลับข้างๆ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 16:46:40

ความคิดเห็นที่ 53 --------------- เราอยู่เพื่อใคร --------------- และแล้วผมก็ได้คำตอบว่า....ผมต้องตามแม่เค้ากลับ เราทำเพื่อลูกใช่ไหม เราจะไปแคร์อะไรกับคำว่าศักด์ศรี ลูกผู้ชาย ลูกผมต้องไม่เป็นเด็กกำพร้า ลูกผมต้องการไออุ่นจากแม่ของเค้า เรื่องของตัวเรามันจิ๊บจ้อยนัก เมื่อเทียบ กับความรู้สึกลูก วันรุ่งขึ้นผมไปลาครูที่โรงเรียนลูกวันนั้นวันพฤหัสผมจำได้แม่นยำ บอกว่าลาสักสองวันนะครับ ว่าแล้วผมก็ กระเตงลูกขับรถไปบ้านแม่เค้าที่บุรีรัมย์ ไปบ้านพ่อตาแม่ยาย ถามหาไม่เจอ ผมไม่โง่นะ ก่อนเข้าหมู่บ้านผมลอง สีบเลียบๆเคียงร้านค้าแถวนั้นก่อน ปรากฎว่าไร้วี่แวว แม่ยายพ่อตาถามว่าเอ็งมีปัญหากันหรอ ผมตอบว่าครับนิดหน่อย แต่ผมไม่พูดอะไรให้รู้ เออ เดี๋ยวมันมาข้าฯจะส่ง ข่าวให้ แห้วสิเรา ผมก็ขับรถกลับ ตระเวนหาตามบ้านเพื่อนเค้าจนเหนื่อยใจ ลูกก็เหนื่อยไม่มีใครได้ข่าว จนวัน อาทิตย์นั่นแหละผมถึงกลับมาบ้านเพื่อเตรียมการให้ลูกไปโรงเรียน ตัวผมเองนะหรือข้าวปลาไม่กิน ตาโบ๋ วันรุ่งขึ้นผมเอาลูกไปโรงเรียนอีก กลางวันวิ่งตามหาไปทั่ว ไม่มีวี่แววใดๆ สมองผมนะหรืออะไรก็ได้วิธีไหนก็ ได้ หมดเท่าไหร่ก็ยอมเพื่อเอาตัวเมียกลับมา เริ่มคิดแระถึงไสยศาสตร์ อ๊ะได้การเริ่มเลย ตำหนักไหนดี ค่าทำเท่าไหร่ให้เรียกกลับ อูยพี่น้องผมหมดไปเหยียบ แสน 7 วันล่อไปสักสิบตำหนักเห็นจะได้ แต่ละที่ 7 พัน บ้าง 8พัน บ้าง หมดตูดเลย พอครบอาทิตย์ ก็ยังไม่กลับ นี่ แหละอุทาหรณ์ อย่าเชื่อพวกทรงเจ้าเข้าผี ครบอาทิตย์ผมเริ่มล้า ผมมองหน้าลูก สงสารเค้า เอาลูกอาบน้ำนอน ผมคิดอะไรอยู่ ความคิดผมมันสับสนวุ่นวาย ไปหมด ตอนนั้นบ่ายวันอาทิตย์ ผมเคยด่าคนที่ฆ่าตัวตายนะโง่ ตอนนี้เริ่มรู้แล้ว มันมีคำสั่งซ้ำๆ กันในสมอง ในหู ว่า เราตั้งความหวังไว้มากมายผ่านร้อนผ่าหนาวมาเยอะ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ มันซ้ำๆๆกันในสมอง อย่าอยู่เลย ซ้ำๆๆกันเป็นพันๆเที่ยวในรูหู เหมือนพรายกระชิบ ลูกผมนอนหลับข้างๆ นอนคุดคู้มองเค้าน้ำตาผมไหลอาบแก้ม ผมหันไปมองปืนคู่ชีพผม 11 มม จับมันมาลูบแล้วลูบอีก และแล้วผมค่อยๆยกมันมาจ่อที่ขมับตนเอง ลูกจ๋า ป๋าลาก่อน ป๋า เป็นพ่อที่แย่ทำให้หนูต้องกำพร้าแม่ อยู่กับย่านะลูกนะ ขอพักแป๊ปนะพี่น้องน้ำตาผมมันเริ่มไหลอีกแล้ว ปัง......ปัง... จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 16:48:25

ความคิดเห็นที่ 54 ------------ พระคุณแม่ ------------ ปัง........ปัง........ เสียงเคาะประตู ดังขึ้น พร้อมมีเสียงตะโกน เรียก โบ้ โบ้....หูแตกไง เสียงแม่ผมครับ ผมตื่นจาก ภวังค์ ผมวางปืนลง น้ำตาไหลพรากๆรีบไปเปิดประตูให้แม่เข้ามา ผมก้มลงกราบเท้าแม่ ร้องไห้แต่ไม่มีเสียง น้ำตาไหลนองหน้า แม่ผมขอโทษ ผมเกือบทำอะไรโง่ๆๆ แม่มองหน้า ผม แกก็คงรู้แกมองเห็นปืนที่วางไว้ที่หัวนอน แม่ย่อเข่าลงมากอดผมเอามือลูบหัว แกมีปัญหากันใช่ไหม อย่าคิด อะไรโง่ๆ ลูกมันไม่มีแม่ แต่มันไม่มีแกไม่ได้ ลูกคือแก้วตาดวงใจของแก แกตั้งความหวังไว้มากมันก็เจ็บอย่างนี้ แหละ เอาเป็นบทเรียนนะลูกนะ ไป ไปล้างหน้าล้างตา ออกรถ เอาลูกไปด้วย ลงใต้กันขับไปเรื่อยๆ ไปกับแม่ แหละ แกสบายใจเมื่อไหร่ค่อยกลับ ผมทำตามอย่างที่แม่บอก จัดแจงเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ขับรถล่องใต้ทันใด ระหว่างทางแม่ก็ซักเรื่องราวยอะไรไป ด้วย แม่บอกว่าวันนั้นไม่รู้เป็นอะไร แกอยากกินปลาทูนึ่งและคิดถึงหลาน แกเลยมาหาว่าจะเอาปลาทูติดมือกลับ บ้านไปด้วย แม่เริ่มสะกดจิต ผมละ อิอิ ลืมบอกไปแม่ผมแกเป็นครูมาก่อน ครูสมัยก่อนเค้าเรียนวิชาครูด้วย แม่บอกว่า เสีย อะไรก็เสียไป ลูก..เงินทองช่างหัวมัน หมดได้หาใหม่ได้ เค้าเอาไปถือว่าเค้าให้ลูกที่ประเสริฐกับแกมา คนเรานะ ลูก อย่าให้ตาย อย่าให้ติดคุก คนติดคุกคิดได้ทำไม่ได้ คนตายคิดไม่ได้ทำไม่ได้ จำไว้นะ ความทุกข์หรือเป็นเช่นไร หันหน้าเข้าหามันแล้วลูกอ้าปากว้างๆหัวเราะดังๆ แล้วบอกมันว่า ไอ้หน้าความทุกข์แก ไม่มีวันชนะฉันได้หรอก 5555 (ตอนนี้ลูกสาวผม 18 ครับ เค้าเตรียมเอ็นทรานซ์ คะแนนจีพีเอสวยมาก 5 พันกว่าคะแนนแล้ว เข้าจุฬาฯ ได้สบาย เค้าต้องการเข้า จุฬาฯ เพราะว่าเค้าบอกว่าจะไปเปลี่ยนทัศนะคติคนในนั้น เรื่องแบ่งวรรณการศึกษา ดูมันคิดดิอ้าย ลูกคนนี้) ผมตระเวนที่ใต้ยันโกลก เข้าตามป่าตามเขาไปสงบสติอารมย์ ได้สัก 3วัน ไม่อยู่แหะยิ่งบ้าขึ้น มันร้อนในอกไป หมดแหะ ขับรถกลับกทม ระหว่างทางแม่บอกประโยคนึงทำให้ผมมีสติมากขึ้น ว่า ตอนนี้นะถ้าแม่มีเงินสัก 10 ล้าน กองให้แกแล้วซื้อความสุขให้แกได้แม่จะทำ แต่มันเปล่าประโยชน์ถ้าแกไม่รู้จักสู้ กับมัน สู้ให้ได้นะลูก ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจแก แกชนะคนทั้งโลก แกทะนงตนเองเก่ง แล้วเป็นไง แม้กระทั่งใจแกเอง ยังแพ้เลย อย่างนี้จะเรียกว่าแกชนะได้อย่างไร ผมขับรถไป ปาดน้ำตาไป ประโยคนี้เองทำให้ผมมีสติ กลับถึงกทม แม่ครับผมฝากลูกไว้ด้วย  แม่ถามว่าแล้วแกจะ ไปไหน ผมตอบว่าผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ผมจะหันหน้าสู้กับมัน ไอ้หน้าความทุกข์นี่แหละอย่างที่แม่บอก คืนนั้นแม่ไม่กลับบ้านค้างกับผมแม่คงเป็นห่วงผมทำอะไรบ้าๆอีก ผมนอนหลับได้แหะ วันรุ่งขึ้นรีบไปลาคุณครู เอาลูกออกจากโรงเรียน เอาแม่และลูกไปฝากที่โรงเรียนแถวบ้านแม่ แล้วผมนอนค้างที่บ้านแม่คืนนึง ระหว่างนั้น ในใจเราคิดว่าเราต้องหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน และแล้วผมก็ ได้คำตอบ ข้างบ้านแม่ผมเค้าซื้อแท็กซี่แจกให้ลูกๆเค้าคนละคัน ขับทำมาหากิน ผมได้คิดแระ ขับแท็กซี่ดีไหมเรา เช้ามืดมิรอ ช้า รีบไปคุยกับเค้าว่ารายได้เท่าไหร่ ขับเป็นอย่างไร ลูกค้าเป็นคนแบบไหน สไตล์พ่อค้าเริ่มอีกแระ ได้ความมาว่าเค้าขับหลับๆตื่นๆได้เงินวันละ 1,600 - 1,700 บาท ผู้โดยสารมีหลายประเภท บางคนขึ้นมาก็บ่นๆๆ เรื่องตนเอง บางคนคุยเรื่อยเปื่อย สมองผมเริ่มคิดแล้ว ผมไม่สนใจเรื่องรายได้ ตอนนี้ผมต้องการเพื่อน ใครละที่จะ เป็นกระโถนให้เราได้ ผู้โดยสารไงนายจิม ปิ้ง ๆๆมาในสมองทันใด ผู้โดยสารบ่นมาเราบ่นไป เจอกันครั้งเดียว อิอิ ไม่ต้องแคร์ใครได้การแระนายจิม น้านแหละคือจุดเริ่มต้นของคนขับแท็กซี่ของนายจิม ตอนต่อไปจะมาเล่าว่านายจิม จะผงาดขึ้นมาอีกครั้งได้ หรือไม่โปรดติดตามชม นะครับ ใครอยากฟังยกมือขึ้น อิอิ ติดตามชม วันพรุ่งนี้คร้าบ เสียใจด้วย เดี๋ยวเซ็งหมด เรื่องนี้สนุกมีซ่อนเงื่อนอีกเยอะแบบเพชรพระอุมาเชียว จุดประสงค์ที่เขียนเพื่อเป็นอุทาหรณ์และเพื่อเพิ่มกำลังใจในการสู้ชีวิต คนเราไม่จำเป็นต้องทำในสิ่งที่ชอบ แต่เรา ต้องทำให้ดีที่สุดในสิ่งที่เราต้องทำ นั้นคือชีวิตผม ถ้าเพื่อนๆท่านใดเก็บเกี่ยวประโยชน์จากเรื่องราวที่ผมเขียนมาทั้งหมด ผมขอยกประโยชน์ ให้พี่น้องร่วมชาติทุก ท่านช่วยกันนำพาซึ่งความสุขของคนในชาติทุกคนนะครับ อย่าให้ทุกข์เหมือนนายจิม ตอนต่อไปมาดูกลยุทธ กันว่า คนขับ TAXI อย่างนายจิม มีวิธีเล่นกลอันใดบ้าง พี่น้องแท็กซี่ตามมาฟังได้เลยจะได้ นำไปประยุกตร์กับการขับ ทำอย่างไรให้มีเงินเข้ามากมาย อย่างไรไม่ต้องปุเลงๆรถเปล่าให้เมื่อย ทำอย่างไรจะเอา วิธีการตลาดแบบการขายปลาทูมาประยุกต์กับการขับ TAXI และทำอย่างไรจะกลับไปเป็น อาเฮียจิม อย่างเดิมได้ อีกอันนี้สำคัญมั่กๆ ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=824881 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 16:50:48

ความคิดเห็นที่ 55 กว่าจะโพสผ่านได้ ทำเอางง แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 52 16:58:18 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 16:55:34

ความคิดเห็นที่ 56 สุดยอด รออ่านอยู่นะครับ จากคุณ : sarafluke เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 17:07:33

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณ จขกท ที่เอาอะไรดีๆมาให้อ่านครับ อย่าสนปากหอยปากปู อันไหนดีก็เอามาใช้ อันไหนไม่ถูกใจ ก็เลี่ยงๆไปบ้าง อย่าบ้าให้มาก ชีวิตจะมีสุข อิอิ จากคุณ : mae เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 20:55:46

ความคิดเห็นที่ 58 ขอนุญาตนำไปตั้งกระทู้ในประชาไทยนะจขกท. ผมก็สมาชิกประชาไทยครับแต่ไม่ได้อ่านกระทู้นี้เลย55555555 จากคุณ : jomsuwan เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 52 21:26:52

ความคิดเห็นที่ 59 บทเรียนชีวิตแบบนี้ ไม่ได้หาอ่านกันได้ง่ายๆนะครับ เป็นกระทู้ที่มีค่ามากจริงๆ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : namit เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 00:09:45

ความคิดเห็นที่ 60 พี่จิม มาเองจร้า  ขอบคุณมากๆ ครับสำหรับจขกท ที่เอาข้อความพี่จิมมาเผยแพร่  เรื่องนี้คือชีวิตจริงของผม  ผมคงไม่เอาเมียและลูกของผม รวมทั้งเกียตรยศ ชื่อเสียง มาล้อเล่น แน่ๆไม่สนุกครับ  รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม    กูศลครั้งนี้อย่างที่ผมตั้งใจ ไว้ในกระทู้ วิกฤต เศรษบกิจช่วงนี้หนักหนานัก ผมไม่อยากเห็นคนไทยฆ่าตัวตายกันเยอะเหมือน ปี 40 ชีวิตมีทางออกเสมอสำหรับคนที่สู้ชีวิต  สู้ๆๆนะทุกท่าน พี่จิม ขอส่งความสุขให้ทุกท่าน เนื่องจากวันเกิด พี่จิมที่ผ่านมา ที่ทุกคนอวยพรให้ท่านนึงทั้งปท  น้านแหละวันเกิดพี่จิมเองครับ จากคุณ : JIMBO (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 00:15:19

ความคิดเห็นที่ 61 พี่จิมไม่เคยปิดตนเอง ลองสอบถามแม่ค้าในตลาดบ่ายได้ทุกท่านรุ้จักพี่จิมหมด ถามหา คนชื่อโบ้ที่ขายปลานึ่งใหม่ๆกลางตลาดเมื่อสิบปีก่นทุกคนที่นั่นรู้จักดี  หรืออยากเห็นหน้าตาผมเช่นใด ตามาเลยครับ     www.tagged.com/jimbovy จากคุณ : JIMBO (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 00:20:56

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีครับ พี่จิม นึกไม่ถึงว่าจะได้ทักทายกันที่นี่ เพราะที่ประชาไท ผมได้แต่อ่านอย่างเดียว สำหรับ กระทู้นี้ผมเป็นแค่ The Messenger (ผู้นำสาร)ครับอิอิ ท่านไหนจะเอาไปโพสต่อ หรือเผยแพร่ก็ตามสบายครับ เพราะชีวิตต่อสู้อย่างนี้น่าสนใจเอาเป็นแบบอย่างครับ แล้วก็ เป็นความต้องการของพี่จิมเองด้วยครับ ^^ ปล. ใครเคยฟังเรื่อง "คนเหมือนกัน แต่คนไม่เหมือนกัน" มั่งครับ เกี่ยวกับ คนพายเรือของพระเ้จ้าเสือ กับคนสนิทของพระเจ้าเสือ ที่คนพายเรือบ่นว่าทำไมแกต้องพายเรือตากแดด แต่อีกคนนั่งในร่มกับพระเจ้าเสือ พอขึ้นฝี่ง พระเจ้าเสือก็ได้ยินเสียงสุนัขร้องอยู่ในซอกแห่งหนึ่ง เลยใช้ให้เจ้าคนพายเรือ ที่บ่น ให้เข้าไปดูซิว่า สุนัขร้ิองเพราะอะไร ประมาณว่า ถามหลายครั้งเจ้านั่นก็เข้าไปดูทุกครั้ง แต่ถามคนสนิทแค่คำถามแรก ก็เข้าไปสำรวจละเอียดจนสามารถตอบพระเจ้าเสือ ได้ทุกคำถามโดยที่เข้าไปดูแค่ครั้งเดียว พระเจ้าเสือถามประมาณว่า 1.ทำไมสุนัขร้อง - เพราะมันกำลังเลี้ยงลูกอ่อน 2.แล้วมีกี่ตัว - 3.ตัวผู้กี่ตัว ตัวเมียกี่ตัว 4.มีสีอะไรบ้าง เป็นต้น สรุป เจ้าคนพายเรือเลยโดนโบยซะ (ผมจำไม่ได้ละเอียดนักครับ อาจจะโดนโบยได้นะเนี่ย 5555) ผมจึงไม่สงสัยว่า บางคนแก้ปัญหาเก่งจนรู้สึกเหมือนว่าไม่เจอปัญหา ไม่เจออุปสรรคเลยเพราะเขาสังเกตุและคิดนำอยู่ตลอด จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 08:35:50

ความคิดเห็นที่ 63 ******************************************************** การตลาดแบบประยุกต์ กับอาชีพ TAXI ของนาย JIMBO ******************************************************** --------------------------- ทำใจไปด้วย ทำเงินไปด้วย --------------------------- หลังจากหาทางออกให้กับตนเองได้แล้ว สิ่งที่ปิ๊งปั๊งมาในความคิดเพื่อไม่ให้ตนเองฟุ้งซ่าน นั่นคือ อาชีพ ขับรถ แท็กซี่ ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก แต่ไม่มีอาชีพอะไรที่จะเยียวยาจิตใจ ได้ดีเท่ากับอาชีพนี้ ผมไม่ได้มุ่งหวังในแง่รายได้ แค่ต้องการระบายสิ่งในใจออกมาให้ผุ้อื่นฟังบ่อยๆๆจะได้ไม่บ้า เหมือนเพลงของเบิร์ดเลยครับ ถ่านไฟเก่า ที่มี ประโยคนึงว่า “คนแพ้ก็ต้องดูแลตนเอง” ทุกวันนี้ยังชอบฟังเสมอ มันช่วยซ่อมตนเองนะครับ เดี๋ยวจะนอกเรื่องไปไกล วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมกลับมาปากเกร็ด อย่างแรกต้องจัดการกับห้องที่คอนโด อ้อลืม บอกไป ผมซื้อคอนโด ที่ปากเกร็ด หลังห้าง เจซี ปากเกร็ดนะครับ วิวแม่น้ำสวยซะด้วย ผมทำความสะอาดห้อง เรียบร้อยจัดข้าวของ รูปแฟน เสื้อผ้าเค้า หรือ ครับ พับลงกระเป๋า แซมโซไนท์ ล็อคแน่น โยนกุญแจทิ้งไปเลย กะ ว่าวันไหนลูกผมโต ตัวผมทำใจได้แล้ว ผมจะระเบิดกุญแจออกมา หลังจากจัดคอนโดเรียบร้อย ผมบึ่งรถไปที่อู่แท็กซี่ทันใด อู่ไหนละ ? อ้อ ทุกท่านถ้าขับรถเส้นถนนติวานนท์ พอ ถึงปากซอยสามัคคี ด้านซ้ายมือ ขาออก เลขซอย เลขคี่ มีปั๊มแกส ปั๊มนึงครับ ปั้มนั้นแหละ เอาละมาให้ความรู้กัน เพื่อนๆทราบไหมว่า ซอยเลขคู่ เลขคี่ หมายถึงอะไร ? มีใครทราบไหมเอ่ย เลขคู่หมายถึงขาเข้าเมือง เลขคี่ก็ขาออก เมือง ถนนทั้งประเทศไทยหรือประเทศไหนเหมือนกันหมดครับ เวลาเราไปต่างถิ่นสังเกตเอานะครับเราจะได้ไม่ หลงทาง หรือ สาวๆถูกลักพาตัว เวลาสังเกตจะได้จำง่ายๆๆครับ ก๊อกๆๆๆ ผมเอามือเคาะประตูกระจกออฟฟิศปั๊ม หวัดดีครับเถ้าแก่ ...ว่าไงหรอ ผมมาขอสมัครเป็นคนขับแท็กซี่ ผมจะต้องทำไงบ้างครับ ผมอ่อนน้อมถ่อมตนมากๆ อาการเสียงดังเพราะมีกะตังค์หดไปหมด อ้อ... ไม่มีไรมาก คุณเอาใบขับขี่ สำเนาทะเบียนบ้าน บัตร ปชช ใบขับขี่รถสาธารณะ หรือ ประเภท 2 ก็ ได้ พร้อมเงินประกัน 3,000 บาท เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับนายจิม......แต่ใบขับขี่นะสิ ไม่มีอะ เถ้าแก่ครับใบขับขี่ผมไม่มี ผมขับได้ไหม เถ้าแก่ตอบได้ แต่เวลาคุณถูกตำรวจซิว รับผิดชอบไปเองนะ ตำรวจยิ่งชอบรถแท็กซี่อยู่ด้วย เอ.......เถ้าแก่ทำท่าคิด คุณนี่มือใหม่ เคยขับแท็กซี่หรือป่าวละ ผมตอบไม่เคยครับ อย่างงี้จะไหวหรือคุณ ผมตอบว่า เถ้าแก่ครับผมรับปากเถ้าแก่ได้ว่า ผมไม่มีวันติดค่าเช่าเถ้าแก่แน่นอน เห็นพูดอย่างนี้ทุกคนละ แกมองผมตั้งแต่หัวจรดตรีน ท่าทางดูถูก ว่ามรึงจะไป รอดไหมเนี่ย ผมไม่สนแววตานั้น มันไม่ใช่เป้าหมายของผม เถ้าแก่ครับผมวางเงินมัดจำไว้เลย 3,000 บาท พรุ่งนี้ผมทำใบขับขี่ เสร็จ ผมจะมาขับรถ สายตาเถ้าแก่หลุบลงเล็กน้อย ผมนึกในใจพอได้เงิน สายตามรึงอ่อนเลยนะ ไอ้แปะ เถ้าแก่ ถามแล้วจะขับกลางวันหรือกลางคืนละ ผมตอบว่าผมขอกลางวันเพราะผมมือใหม่นะ ไม่มั่นใจนะเถ้าแก่ ( นึกใน ใจอีกเชอะ ไอ้นี่ไม่รู้จักนายจิม สะแว้ว ผมบอกพี่น้องก่อนว่าเส้นทางทั่ว กทม ผมแม่นมาก จนทุกวันนี้ได้ฉายาว่า จิม จีพีอาร์เอส) เสร็จสับ ผมยกมือไหว้ลาเถ้าแก่ เดี๋ยวมะรืนผมมาตอนเช้ามืดนะครับเถ้าแก่ พรุ่งนี้ผมไปทำใบขับขี่ก่อน   วันรุ่งขึ้นไปทำใบขับขี่ที่ขนส่งตลิ่งชัน พอเคาเตอร์เรียกหมายเลขผม ให้ส่งเอกสาร ผมยกมือไหว้ข้าราชการท่าน นั้นสาวสวยซะด้วยแหะ แต่อารมย์นั้นใครก็ไม่สวยทั้งนั้น ผมบอกเค้าว่า คุณครับผมจำเป็นต้องใช้ใบขับขี่วันนี้ ผม สอบตกไม่ได้ครับ ช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ อ๋อ ....สอบเฉพาะข้อเขียนครับ ทั้งที่ผมรู้ว่าผมสอบอย่างไรก็ผ่าน แต่ นิสัยผมทุกอย่างต้อง Recheck Make sure ได้ซิค่ะ แล้วผมต้องมีค่าใช้จ่ายอย่างไรบ้างละ ขรก ท่านนั้นลุกขึ้น ยื่น หน้ามาใกล้ช่องกระจก กลิ่นน้ำหอม อ่อนๆ โชยมา ผมนึกในใจ มีรสนิยม ซะด้วยแหะ แต่ไม่สนตอนนี้ต่อให้แก้ผ้า ตรงหน้ามะมีรมย์ คุณๆๆสอบตกเป็นได้ ช่วยๆกันนะ 500 บาท ค่ะ ผมบอกไม่มีปัญหา แล้วผมก็พับแบ้งค์ 500 เหน็บเข้าใต้เอกสาร เอาเป็นว่าวันนั้นผมได้ใบขับขี่ พร้อมบัตรใบเบ้อเร่อเหิ้ม บัตรประจำตัวผู้ขับขี่นะ ไว้แขวนหน้ารถ มีรูปเศร้าๆของ ผมด้วย วันหน้ามีโอกาส ผมยังเก็บไว้เลยจนทุกวันนี้ ไว้ให้เพื่อนๆดู ผมรีบกลับมาที่อู่แท็กซี่ เอาเอกสารมายื่นให้ เถ้าแก่ เถ้าแก่บอกว่า พรุ่งนี้ ตี สีมารับรถจะจัดรถไว้ให้ ค่าเช่ารถ 420 บาท ต่อกะ แล้วเถ้าแก่ก็พาผมเดินดูรถในอู่ สี สวยสะด้วย สีชมพู โตโยต้าเอ๊กซิเอ่อร์ เถ้าแก่บอกว่าทุกครั้งที่ส่งรถต้องเติมน้ำมันหรือแกส ให้เต็มทุกครั้ง ครับผม เถ้าแก่ผมจะรักษาระเบียบอย่างดี แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 10:43:52 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 10:34:15

ความคิดเห็นที่ 64 ------------------------ เริ่มต้นชีวิตคนแท๊กซี่ ------------------------ กริ้งๆๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกตอนตี 3 ผมรีบตื่นอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวสะเรียบร้อยสแล๊คสีดำขายาว เสื้อเชิ้ตแขน ยาวขาว ผมเป็นคนชอบสีขาวดำนะครับเสื้อผ้าผมเลยโคตรโหล สมกับเป็นพนักงานบริการ อิอิ อาชีพเราผู้ ให้บริการนี่หว่าเรา ตี 4 ผมรับรถตามที่นัดหมาย คู่กะผมเป็นใครไม่รู้ไม่ได้สนใจตอนนั้นอารามดีใจว่านี่คืออาชีพที่เกลียดที่สุดในชีวิต ที่เราต้องมาทำ 555 ขำกะชีวิตตนเองจริงๆ อาชีพขับรถ ขาข้างนึงในตาราง อีกข้างเสมอตัวครับพี่น้อง ผมสอบถาม เถ้าแก่วิธีรีเซท มิเตอร์ ยี่ห้อ Peace สะด้วย อะใช้เป็นล่ะกด ปุ่มเดียวใช้ได้เลย option ไปหัดทีหลัง ก่อนออกรถเอาฤกษ์ เอาชัยหน่อยภาษามุสลิมยกมือขอพรสักหน่อยเอามือลูบหน้า สตาร์ทเครื่อง วิ่งออกจากปั๊ม เราจะเริ่มที่ไหนก่อนดีหว่า ไม่เคยขับ เอาอย่างงี้นายจิม เลี้ยวซ้ายมุ่งหน้าตลาดปากเกร็ดก่อน อะวันแรกโชคดีซะ ด้วย ผู้โดยสารเจ้าแรกโบกเลยครับหน้ากรมชลฯ ไปไหนละ อ๋อ ไปหลักสี่ ได้ค่าโดยสาร 67 บาท จำได้แม่นเที่ยว แรกแหะ จากนั้นกลับลำที่สถานีรถไฟหลักสี่มุ่งหน้าปากเกร็ด อะ โบกอีก แถวหน้า กสท กลับปากเกร็ด ค่า โดยสาร 61 บาท แหะ วิ่งแป๊ปเดว 100 กว่าบาทแล้ว ใจมาเป็นกองเลยครับ วันนั้นผมก็ปุเลงปุเลง ขับตามตูดพวกไปเรื่อยๆ พอผู้โดยสารโบกปุ๊บ ผมตบไฟซ้ายเพื่อรับผู้โดยสาร ปรากฎว่า มี เพื่อนขับแซงมาทางขวา ปาดฉุบ เข้าไปหาแห้วเลย ไม่เป็นไร วุ๊ย เอาใหม่ วิ่งปุเรงปุเรง ผู้โดยสารโบกเอาอีกแระ โดนปาดฉุบงี้ ทั้งวัน วิ่งยันเที่ยงได้ตังค์มา 500 กว่าบาทเอง ผมนึกในใจอ้อ พวกนี้มันขับกันแบบนี้เอง นึกหรือว่า นายจิมทำไม่ได้ อิอิ ไอ้พวกนี้ไม่รู้จักเราสะแว้ว ผมนะอดีตแรลลี่คอร์ส รุ่นโอเพ่น ลำดับที่ 5 ของเมืองไทยเชียว แข่งทาบรัศมี ปรีชา ทรัพย์คง เชียวละเพื่อนๆ เอา มั่งวุ๊ย สันดานทุเรศเริ่มแล้วครับ ปาดฉุบมั่ง พวกงี้เหวอเลย แป๊ปเดียว ได้มาอีก 400 บาท 3โมงแระกลับอู่ดีกว่า ผม วิ่งไป 256 กิโล เติมแกสไป 250บาท +ค่าเช่า 420 +ค่าล้างรถ 20 ทุนผมเท่ากับ 690 บาท ขับได้ 900 บาท +ทิป อีก 50 บาท ทิปได้มาจากไหนครับ อ๋อ ปัดเศษไงครับผู้โดยสารปัดเศษให้ ส่วนเป้าหมายผมงานบ่น กะผู้โดยสารผมก็ บ่นของผมไปเรื่อยๆ เหลือ 210 บาทเองเรา จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 10:39:23

ความคิดเห็นที่ 65 ------------------------ ทำอะไรก็ต้องวางแผน ------------------------ เอาใหม่นะวันพรุ่งนี้ ผมเริ่มขับสไตล์แรลลี่แระ อะหะวันนี้รายได้ดีวุ๊ย ปาดฉุบ ทั้งวันสันดานตรีนพญายม อะวันนี้ ได้ 1,200 บาทแหนะ เติมแก๊ส 300 บาท เหลือเกือบ 500 แน่ ผมปุเรงๆอย่างงี้ 1 สัปดาห์ อะชักเก๋าเกมส์แระ คราวนี้ ผมเริ่มเล่นกับลูกเล่นที่มิเตอร์ด้วย มิเตอร์มันมีเซท กิโลทิ้งเปล่าด้วยแหะ มันคำนวนให้เราเสร็จว่ากิโลที่เราไม่ได้ ผู้โดยสารนะกี่กิโล อะได้การสันดานพ่อค้าเริ่มแระ เอาใหม่พรุ่งนี้นะ ผมลองมาคำนวนดูเล่นๆว่าต้นทุนแท็กซี่ขณะนั้น รวมค่าเช่า ตกกิโลเมตรละเท่าไหร่ และ เบรค อีเว้นท์ ของรถ แท็กซี่อยู่ตรงไหน สรุปแล้ว ได้ความว่า ต้นทุนอยู่ที่กิโลเมตรละ 3.50 บาท /กะ กิโลทิ้งเปล่าต้องไม่เกิน 20 กิโลเมตร/เที่ยว range time ละ คำนวนและวิจัยมาแล้วได้ความว่า ชม เร่งด่วน ตี4 ถึง 8โมงเช้า ต้องหาตังค์ให้ได้ 500 บาท วิ่งไม่เกิน 100 กิโลถึงจะมีกำไร ถึงเที่ยงอย่างน้อยต้องให้ได้ 800 บาท กิโลต้องคุมให้อยู่ไม่เกิน 200 โล และจนถึงบ่ายสามอย่างน้อยต้องให้ได้ 1,100 - 1,200 บาท ไม่เกิน 300 กิโลเมตร นั้นแหละถึงได้กำไรได้ค่าตัวเรา สัปดาห์ที่ 2 ผมเริ่มวิธีวิ่งแบบ ลิมิตตนเองตามมิเตอร์ รับผู้โดยสาร ปุ๊บ ส่งปั๊บ แองงิ้ว ก๊าบ วิ่งกระรอกหาผู้โดยสาร คอยกดเช็คกิโลทิ้งเปล่าว่ากี่กิโลแระ พอ 20 โลปุ๊บ จอดเลยครับ นิ่งๆๆ หาที่แหมะตามป้ายใหญ่ๆ หน้าหมู่บ้าน ชุมชน ไม่ได้ผู้โดยสารเราไม่ไป ได้ผลแหะครานี้มีเงินเหลือมากขึ้น เพราะค่าเชื้อเพลิงประหยัดมากขึ้น วิ่งน้อยลง เงินมากขึ้น ระหว่างวิ่งแท็กซี่เหรอครับผมมีผู้โดยสารหลายท่านเรียกไปส่งสถานีรถไฟ ดอนเมืองมั่ง บางเขน บางซื่อ สามเสน ถ้ามีรถไฟสายยาวมา ส่วนใหญ่ผมจะได้ผู้โดยสารติดมือ ทุกครั้ง อะๆๆๆ อย่างงี้ได้การละนายจิม เดินลงจากรถ แท็กซี่ ขึ้นบนสถานีรถไฟเลยครับ จด จด แล้วก็ จด จดอะไรละ ตารางรถไฟไงครับ ผมจดตารางรถไฟสายยาวทุก สาย ที่จอดแวะสถานี เชื่อหรือไม่ว่าเวลารถไฟสายยาวทั้งหมดอยู่ในหัวของผม ทุกสถานี ตั้งแต่ดอนเมืองยันหัว ลำโพง จดทำไมครับ? คือคำถาม อ้าว.....ก็เวลาเราผ่านแถวนั้นใกล้เคียงเวลารถไฟมา จะไปวิ่งให้เมื่อยตุ้มทำไมละ พี่น้อง ชิมิ ปุเลงปุเลง .......พี่ๆแท็กซี่ในอู่เห็นเราน้องใหม่ก็เข้ามาทักทาย.....แย่งซีนกันเชียว ช่วยแนะนำผมวิธีขับรถแท็กซี่ น่ารักจังจุฟฟฟ บางท่านก็ชวนก๋งหลังส่งกะ แต่ผมปฏิเสธ นะ พี่ครับ แองงิ้วครับพร้อมยกมือไหว้ ผมอิสลามครับ พี่แท็กซี่หลายคน งง ทำไมต้องยกมือไหว้.......ด้วย แหมพี่ผมชอบยกมือไหว้คนนะ พี่สันดรานเป็นอย่างนี้แระ จากที่เห็นเพื่อนๆแท็กซี่ก๋งกันในอู่หลังส่งกะก็เลยได้คำตอบว่า อ๋อ......มันอย่างนี้นี่เองที่ทำไม พี่น้องแท็กซี่ถึงบ่น กันจัง วันๆ เหลือแค่ 100-200 ทำไมเราเหลือเยอะกว่าละเราเหลือ 500-700 บาทต่อวัน รายจ่ายเพิ่ม รายรับคงที่ หรือน้อยลงนั้นเอง ถ้าเหลือ 100-200 จริงสู้ไปขับรถตามบริษัทฯขับรถส่งของกินเงินเดือนไม่ดีกว่าหรือไม่เหนื่อย ไม่เมื่อยมากไม่ เครียดกับการมาวิ่งหาผู้โดยสารด้วย เงินเดือน ขี้หมูขี้หะมา 7-8 พัน ได้หยุดในอาทิตย์ อีกต่างหาก พี่คนนึงบอกว่า ที่นั่นที่นี่ผู้โดยสารเยอะ บอกว่าสีลม คนเยอะ สุขุมวิท คนเยอะ ฯลฯ หลายๆที่ และก็บอกที่ไหนไม่ ค่อยมีผู้โดยสาร ผมฟังแล้วเฉยๆๆในใจคิดว่าลองเชื่อดูเราน้องใหม่ แองงิ้วครับพี่ ก็ลองตามที่พี่เค้าบอกวิ่งไปที่พี่ เค้าบอก จริงด้วยแหะผู้โดยสารเพียบ ...แต่โอยไม่ไหว รถเปิดไฟว่างบานเบอะเลย รถติดก็ติด เสียเวลาทำมาหากิน จัง ค่าเช่ามันขึ้นทุกวินาทีนี่หว่า ไม่Work วุ๊ย นายจิม จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 10:40:28

ความคิดเห็นที่ 66 ------------------------- คิดและทำนอกกรอบ ------------------------- ผมสังเกตุเพื่อนๆแท็กซี่ 90% ส่งผู้โดยสารเสร็จ ปักหัวกลับย่านอู่ทั้งนั้น รวมทั้งตัวผมเองด้วย เออน้านดิ นายจิม.. จะปักหัวกลับอู่ทำไม ฟะ....ผมเริ่มคิดละ ผมถามตนเอง ได้คำตอบว่า AREA อู่เราชินนะ แต่ทว่าไม่ใช่คำตอบที่ถูก ที่สุด ผมถามตนเองอีกว่า อู่เราอยู่ปากเกร็ด แล้วอู่ที่พระประแดง อู่แถวอ่อนนุช อู่แถวบางแค มันชินได้ไงละ ผู้โดยสารไม่มีหรือ แล้วเค้าอยู่ได้อย่างไรไม่มีผู้โดยสารหรือไร แล้วเวลาปักหัวกลับอู่ พอรถติดไฟแดงก็หางยาว เชียว ไฟแดงบอกผู้โดยสารว่าง เต็มถนน มันได้ประโยชน์อะไรเนี่ยะ เวลาไฟเขียวออกรถ ก็ตามๆกันไป มีคนโบก ก็เสร็จรถคันหน้าเอาไปกิน เหล่านี้คือคำถามที่วนเวียนในกระโหลกผม ปฏิบัติการรีเช็ค ขึ้นทันใด อยากได้คำตอบใช่ไหมนายจิม.....อยากได้ต้องพิสูจน์นะ คิดแล้วต้องทำ...คิดไม่ทำคิด ทำไม เสียสมอง ผมเริ่มในบัดดล คิดไปคิดมา ผู้โดยสารโบก นู้นเลยครับ ข้ามฟากไป ปากน้ำ อะได้ทีละพี่น้อง ได้ เหยื่อละ ส่งผู้โดยสารเสร็จไม่รีบกลับ ทำตัวเป็นรถท้องที่ซะเอง หนุงหนิงแถวนั้นแรกๆก็เซ่อๆ ซ่า ๆ แต่เอ ผู้โดยสารก็เรียกนี่หว่า เออ...อย่างนี้แล้วเราจะกลับอู่กันทำไม เสียค่าเชื้อเพลิงป่าวประโยชน์ ปฏิบัติการรีเช็ค 2 ทำไมต้องปักหัวกลับอู่รถติดไฟแดงว่าง วาบๆๆ อะนายจิม... ไม่เอาละ ไม่อยากเชื่อคนอื่น เชื่อ ตนเองดีกว่า ไฟแดงหรือติดทำไมให้โง่ เลี้ยวซ้ายควับทันใด อิอิ ซ้ายผ่านตลอด พี่น้อง เลี้ยวปุ๊บ แล้วได้ผลอย่างไร ผู้โดยสารโบกแหะ อะไรเป็นเช่นนั้น ตรรกคืออะไร ไม่เอาแล้ว ไม่เชื่อ แล้ว กับทฤษฎี ของพี่แท็กซี่ ที่ว่า -  ไปที่ที่มีผู้โดยสาร -  ไปส่งแล้วกลับย่าน อู่ตนเอง -  ขับไปแบบไร้แผนการณ์มีผู้โดยสารก็รับ ไม่มีก็ไปเรื่อย พอเจอปุ๊บ ก็ปาดหน้ากัน เพื่อแย่งกันรับผู้โดยสาร ดูแล้ว น่าอนาจยิ่งนัก -  งานเลี้ยงสังสรรหลังส่งกะอีก โอ๊ยมะหวาย นะพี่น้อง น้านแหละคือคำตอบ ไปเพิ่มรายจ่ายให้ตนเองทำไม ชิมิ นายจิมเลยคิดสร้างทฤษฎีการขับแท็กซี่ของตนเองขึ้นมา เพื่อที่จะมีรายรับมาก ทุนต่ำ ทำไงดีละพี่น้อง เดี๋ยว มาโพสต่อ ที่เขียนได้ยาวอย่างนี้เพราะเขียนเมื่อคืนนอนไม่หลับ คิดถึงเมีย ที่โพสเมื่อกลางวันครับ อ้าว...แล้วพี่น้องทีอ่านบทความนี้สงสัย เฮ้ย......นายจิม แล้วไม่เครียดเรื่องเมียแล้ว หรือ คำตอบคือ 55555 ผมลืม ไปเลยครับ มัวแต่เอาสมองมาคิดทำอย่างไรจะขับแท็กซี่ให้ได้ดี ผมสนุกกับมันแล้วครับท้าทายดี เริ่มเลยทฤษฏีของนายจิม...ตามข้อแรก เวลามีผู้โดยสารเรียกเข้าเมืองแถวสุขุมวิท อิอิ ผมไปครับ ผมไม่เคยปฏิเสธ ผู้โดยสาร จะเอาผู้โดยสารกลับไงดีละ สุขุมวิท ลูกค้าเยอะ รถก็เยอะ ไฟว่างวาบๆเต็มถนน ส่วนใหญ่ พี่แท็กซี่ชอบ วิ่งซอยคี่สุขุมวิทกัน ซอยคู่ไม่ชอบวิ่งทำไมหรือครับ ซอยคี่ซอยผ่าน ซอยคู่ ซอยตัน พี่แท๊กซี่บอกว่าวิ่งทำไม ซอยคี่ ทะลุไปไหนต่อไหน ได้ อพาร์ทเม้นท์ ต่างชาติ เยอะดีด้วย นายจิม...ไม่เชื่อครับเลิกๆๆทฤษฎีแบบนี้ นายจิม...เลี้ยว ซ้ายปุ้บเค้าซอยที่มันตันนั้นแหละ อิอิ ซอยนึงลึกอย่างมาก 500 เมตร ไป-กลับ ออกมา 1 กิโล ค่าแกส บาทเดียว จิ๊บๆๆระหว่างที่วิ่งในซอยเลขคู่ ซอยตัน ผมใช้วิธี รถ ก๋วยเตี๋ยวขายเกี้ยว เอามือแกล้ง บีบแตร แปร้นๆๆ แปร้นๆๆ ทุกๆ 2 เสาไฟฟ้า อิอิ บีบ ทำไม ทราบไหม พี่น้อง เดี๋ยวค่อยตอบครับ....ว่าบีบ ทำไม ผมทำอย่างงี้จนสุดซอย กลับ รถ จุดบุหรี่สูบมวนนึง แล้วออกรถ......อิอิ ได้ผล ผู้โดยสาร โบกทันใด น้านแหละคือ คำตอบ ตรรก ง่ายๆ คนที่กำลังคิดว่าจะไปดีไม่ไปดี พอได้ยินเสียงแตร อะไรหว่า อ้อ แท็กซี่มาส่งคน เดี๋ยวก็คง ออกมา รีบไปดีกว่าเนอะ จะได้ไม่ต้องเดินออกไปหน้าปากซอย แล้วที่ผมจอดท้ายซอยสูบบุหรี่ ไม่ใช่อยากสูบ แต่ ใช่บุหรี่เป็นตัวจับเวลานะครับ ประวิงเวลาให้ผู้โดยสารเตรียมตัว อิอิ แค่นี้ก็เสร็จโจร เวลาไปส่งผู้โดยสารไกลๆ นู้นเลย วงแหวน หนองหมาว้อ เลยวุ๊ย จะเอาผู้โดยสารกลับอย่างไร พี่แท็กซี่ ส่งปุ๊บ ปัก หัวกลับ นายจิม ไม่เอาอย่างแน่นอน แล้วจะอยู่ทำหอกไรละนายจิม ผมบ่นกะตนเอง ไม่อยู่ทำหอกอะไรหรอก เวลาเราไปส่งผู้โดยสารเราคงไม่ส่งกลางท้องนาเป็นแน่แท้ ต้องส่งที่บ้าน หรือชุมชน หรือหมู่บ้านใช่ไหม ส่วนมากชานเมืองหมู่บ้านจัดสรรทั้งนั้น ส่งเสร็จไม่ต้องรีบกลับ จอดร้านค้ากลางหมู่บ้านนั้น แหละ ซื้อลูกอม ยาหม่องบ้าง โค้กบ้างดวดซะอึกนึง ตอนขาเข้าไปส่งก็วิธีเดียวกันกับย่อหน้าบนๆที่วิ่งย่านสุขุมวิท ซอยคู่ นั่นแหละ แปร้นๆ เวลาออกมาก็ แปร้น ๆเหมือนกัน ผู้โดยสารชานเมือง ส่วนมากวิ่งเข้าเมือง ทำเวลาได้ดี ค่าโดยสารมีราคาสูง แป๊ปเดียวมิเตอร์วิ่งขึ้นเป็นร้อยแล้ว จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 10:43:04

ความคิดเห็นที่ 67 --------------------- วิ่งออก-ต่างจังหวัด --------------------- เวลาผู้โดยสารโบกไป ตจว ทำไงดีละคราวนี้ ส่วนใหญ่ใช้เหมาเอาตามราคา ของกรมการขนส่งทางบก แต่ราคา อูยส์ อย่าให้เซดเชียวหัวแบะ กิโลเมตรละ 14 บาท ไหวเหรอ นายจิมใช้วิธีนี้ มิเตอร์ผมขึ้นเท่าไหร่เอาตามมิเตอร์ นะครับ ขากลับผมขอคิดกิโลละบาทเดียวให้พอ ค่าแกส กลับ แล้วนายจิมจะได้กำไรหรือ? ค่าเสียเวลาละ มีวิธีการครับ มีอยู่เที่ยวนึงผมไปส่งคนโคราช ค่าโดยสาร 1,000 กว่าบาท ตามมิเตอร์ เค้าให้ค่าแก๊สขากลับ โลละ บาท ได้เพิ่มมาอีก 250 บาทเอง ไม่เป็นไรแหะ นายจิม เลี้ยว ควับเข้า บขส โคราช ทันใด เข้าไปทำไรหรือ ? ผมเดินไปที่ช่องขายตั๋ว เอาคนยาวเหยียดเลย ผมมอง ไปรอบๆๆหาคนที่มาเป็นกลุ่ม อา เจอแล้ว คนงานก่อสร้างแบกข้าวสาร อีรุงตุงนังประมาณ 4 คน นั้นแหละ เป้าหมายเลย พี่ครับ พี่ครับ เค้าทำหน้างง ........พี่ผมแท็กซี่มาส่งผู้โดยสารแถวนี้ พี่กลับกับผมไหม ผมคิดพี่คนละ 100 เดียว ส่ง ถึงที่ พี่ไปตรงไหน ในกทม ล่ะ อ่าได้การแหะ เค้าบอกว่ามาแถว อ้อมน้อย อิอิ ตกลง เค้ากลับกับผมแหะ เที่ยวนั้น สบายโก๋ ค่าแท็กซี่มา 1,500 +ค่าแกส กลับ 250+ค่าเก็บตกผู้โดยสาร 400 อิอิ 2,150 บาท เนียน ใช้เวลาไปกลับ 7 ชม ยังไม่หมดเวลา ส่งกะกลับอู่ดีก่า อิ่มแล้ว ค่ากะ 420+ค่าล้าง 20+ค่าแก๊ส600 เท่ากับทุน 1,020 กว่าบาท รับ งาน ตจว 2,150+ก่อนหน้าได้ตจว ฟาดมาแระ 300 รวมเป็น 2,450 กำไร 1,400 บาท อิอิ วันนี้นอนตีพุงสบาย ซื้อหนม ไปฝากลูกดีกว่าแหะ ผมใช้ทฤษฎีของผมนี่แหละ ได้เงินเพิ่มมากขึ้น วันนึงขับได้ไม่น้อยกว่า 1,500 บาททุกวัน ส่วนใหญ่เฉลี่ยวันละ 1,500-1,900 บาท ต่อกะ วันนึงวันที่ 14 เมษาฮาวาย ที่หมอชิตใหม่ เวลาประมาณ 8 โมงเช้า ผมกระดืบ ตามเพื่อนๆ ไป ผมไม่เข้าวินนะ ผมไม่ชอบการรอคอย ล้อไม่หมุนเงินไม่มา จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 10:45:32

ความคิดเห็นที่ 68 ------------ รับอีหนู ------------ ผมมองไปข้างหน้าเลยหน้าเพื่อนแท็กซี่ที่กระดื๊บๆๆ สัก4-5 คัน เด็กสาวคนนึงอายุประมาณ 18-19 หน้าตาดี ยืนถือ กระเป๋าทะเลิ่กทะลั่ก จะโบกก็ไม่โบกแหะ มันอะไรหว่า พอรถผมขยับไปตรงหน้า น้องคนนั้นโบกเลยครับยื่นมา สะยาวหน้ากระจก แล้วบอกว่า น้าๆๆๆ ไปขอนแก่น ไหม ผมตอบว่า ไปดิ ทั่วไทยก็ไป เด็กสาวคนนั้น บอกว่า แต่หนูไม่มีตังค์ น้าไปส่งหนูได้ไหม พูดไปตาแดงไป เอาละสิ นายจิม ทำอย่างไร สมองผมเป็นอัตโนมัติ ทันใด หนูๆๆขึ้นรถมาก่อน คุยกันก่อนนะ รถคันหลังมันบีบแตรไล่นะ เด้กสาวคนนั้น เปิด ประตุรถขึ้นมาทันใด ผมรีบขับออกไปจากตรงนั้นสักหน่อย พอมีที่ว่าง จอดเลยครับ เอาว่ามา ไม่มีตังค์จะให้ไป ส่งตั้งไกล เรื่องมันเป็นอย่างไรเล่ามาดิ เด็กสาวคนนั้นพูดไปตาแดงไป ผมพยายามไม่มองหน้ากลัวใจอ่อน คนสมัย นี้ไว้ใจได้ที่ไหน น้า หนูมาสมัครเรียนต่อ นั่งรถมาพอมาถึงหนูโทร หาเพื่อนพ่อที่อยู่ในกทม ปรากฎว่าโทรเท่าไหร่ไม่มีคนรับสาย หนูมาตั้งแต่ตี 5 แล้วล่ะ ผมยังไม่เชื่อ.....ไหนละมาสมัครเรียนมีหลักฐานไรมาบ้าง ผมถาม รีเช็คอีกแล้วละพี่น้อง เด็กสาว คนนั้นเปิดซองสีน้ำตาล ที่มีเชือกพันกระดุมอยู่ เปิดให้ดู มีหลักฐานพร้อม จบปวช มา สำเนาทะเบียนบ้าน บัตร ปชช บัตร ประจำตัว นักศึกษา พร้อมสรรพ ผมนึกในใจท่าทางอีหนู คนนี้จะมาตามที่บอกจริงๆๆ แล้วจะให้ น้าทำอย่างไรละ......น้าต้องทำมาหากิน คราวนี้เด้กคนนี้ปล่อยโฮ ออกมา กรรม ซิกู เงียบๆๆนิ่งๆๆไว้ น้อง เอานี่ กระดาษทิชชู่ เดี๋ยวเค้าหว่า น้าทำมิดีมิร้ายกะเธอ นะ น้าไปส่งหนูนะ....ถึงบ้านแล้ว หนูเอาตังค์ที่พ่อที่แม่ให้ เออใจชื้นขึ้นมานิด แต่ผมก็ติดระแวงไว้ก่อน นึกในใจ ถ้า มันลวงกู ไปเชือดทำไงดีหว่า ในสมองผมเริ่มคิดหนัก เด็กคนนี้ถ้าเป็นจริงอย่างที่เค้าเล่ามา ผมทิ้งไว้ที่นหมอชิต เสือสิงห์กระทิงแรด บาน ตะเกียง เด็กคนนี้โดนขายซ่องแน่ๆๆ ผมนึกถึงลูกสาวผมทันใด เราก็มีลูกสาวนี่หว่า ถ้าไม่จริงละ.....ติ้กต้อก ระยะทางไปกลับ 1,000 โล ค่าเช่าแกสเรา 1,000 บาท ค่ากะ420 บาทไม่เกิน 1,500 วุ๊ย ตายเป็นตาย......ดีกว่าปล่อยเด็กสาวหน้าตาดีไว้ ถ้าเด็กโดนทำมิดีมิร้าย เรามิเป็นตราบาปไปทั้งชีวิตหรือ เลิกร้อง ได้ แล้ว ผมดุน้องคนนั้น เด็กคนนั้นทำท่าจะร้องอีก....ผมบอกว่าแหกปากร้องเข้าไปเดี๋ยวก็ไม่ไปส่งซะหรอก จะ ไปหรือไม่ไป ผมออกรถทันใดเพื่อไปส่ง น้องเค้า ระหว่างทางผมแวะซื้อขนม แวะกินข้าว ออกตังค์ ให้อีกนะนายจิม ....อย่า เข้าใจผิดนะเพื่อนๆ นายจิม ไม่Jangไร หรอก พอถึงขอนแก่นผมเลี้ยวซ้าย ผมคลับคล้ายคลับคลา ว่าอำเภอบรบือ น่าจะใช่นะ เมื่อถึงบ้านเค้า พอจอดรถกึก คนในบ้านชะโงกหน้ามาดู เดินมาหา น้องเค้าเปิดประตูรถออก เสียงแม่ของเค้าตะโกนว่า ไป กทม คืนเดียว พาผัวแท็กซี่กลับมาเลยหรือ งานเข้าซิกูนายจิม พอเค้าเดินขึงขังมาหา ทำไงละนายจิม บ้านเค้าสะด้วย ไม่โดนกระทืบตาย ก็ เสียผี กูไม่อยากมีเมียเด็ก ตอนนี้วุ๊ย ผมนึกในใจ  และแล้ว เด็กสาวก็โดนตบหน้าเพี้ยะ จากพ่อ อะไรวะเนี่ย.....เดี๋ยวๆๆครับใจเย็นๆๆ มรึงไม่ต้องมาพูดอะไรเลย พ่อเค้า ตะคอกใส่ผม ฟังก่อนได้ไหม รู้งี้ให้หมาหมอชิตคาบไปแดกสะดีไหม ผมเริ่มมีน้ำโห พ่อเค้าหยุดมองด้วยความฉงน แววตา ลดลงนิดนึง นายจิม ไม่รอช้าละ ผมไม่มีไรบ้าบออย่างนั้น ฟังกันก่อนได้ไหม ผัว เผอ อะไรที่ไหน ไม่เอาหรอก เด็ก ทำไรไม่เป็น ผมรับเค้ามาเห็นทะเร่อ ทะร่า อยู่หมอชิต มาส่งนี่ ก็ไม่รู้จะได้ค่าโดยสารกลับไปหรือ ป่าว เอะอะ ก็ตบ ก็ตี ห่วย.... อยากตบก็ตบไป ผมกลับละ ได้ผลแหะ คราวนี้หยุดตบได้ อีหนูเล่าให้พ่อเธอฟังซิ นังหนูเริ่มเล่าให้ฟัง พูดไปร้องไห้ไป คราวนี้ พ่อเค้าพยักหน้า หงึกๆๆๆ พอเล่าจบ พ่อเค้ามานั่งคุกเข้ายกมือไหว้ผมปะหลก ปะหลก อะไรหว่าเนี่ยะ หลากหลายอารมย์จัง ผมนึก ในใจ ขอโทษด้วย ทิด ที่เข้าใจผิด ขอบใจหลายๆเด้อ ถ้าไม่ได้ ทิด ป่านนี้ลูกสาวข้อย ป่นปี้หมดแล้ว เอาไม่เป็นไรทีหลังนัดแนะกันให้ดีละ อย่าทำอย่างนี้อีก ผมกลับละนะ เดี๋ยวก่อนทิด ทิดลืมค่าโดยสารนะ เท่าไหร่ ละ ผมพาไปดูที่มิเตอร์ มันขึ้น 3,600 บาท ผมบอกเค้าว่ามีตังค์ไหม เค้าบอกว่ามี อะงั้นดีละมีตังค์ ก็ช่วยจ่ายเร็ว หน่อยครับผมจะรีบไปส่งรถเดี๋ยวไม่ทันต้องโดนเบิ้ลกะ เสียค่าเช่าเพิ่มตั้ง 400 กว่าบาท อ้อ นิดนึง พี่ชาย ผมบอก เค้าว่าถ้าจะกรุณา ช่วยค่าแกสผมขากลับด้วย เค้าพยักหน้าเดินไปหยิบตังค์ให้ แต่ไม่ยอมให้แหะ อะไรวะเนี่ยะ เค้าถามผมว่าเท่าไหร่ละ ผมบอกไปว่า 500 พ่อเค้าบอกว่า ยังไม่ให้ตอนนี้ สั่งเนื้อไว้แล้วให้เมียเค้าลาบอยู่ อะไร หว่า ขอโทษครับผมอยู่ไม่ได้จริงๆ น่าอยู่ก่อนนะ ผมให้เลย 5 พันอยู่กินกันก่อน อ่ะอ่ะไม่ขัดศรัทธาผมยกหูบอก เถ้าแก่อู่ว่าผมควงรถ ผมอยู่กินยัน 5 โมงเย็นก็ลากลับ ขากลับใช้สูตรเดิมอิอิ เลี้ยว เข้าโคราช สอยมาอีก 4 หน่วย คนละ 100 ได้มาอีก 400 เอามาส่งแค่รังสิตเอง หนอยมีคนโบกต่อเข้าปากเกร็ด กลับอู่เอารถไปล้าง เช็คเงินก่อน จะรับอีหนู ผมหาได้ 500 แระ เท่ากับผมหาวันนั้นได้ 5,900 บาท ค่ากะ 2 กะรวมค่าล้าง 860+ค่าแกส 1,100 บาท 5,900-1,960 บาทเหลือ 3,940 บาทแหะ อิอิ เก็บตังค์ไว้ซื้อหนมให้ลูกดีก่า เดือนนั้นผมมาเช็คเงินทั้งหมดที่กำไรมาทั้งเดือน อ้ายหยา 2 หมื่นก่าบาทเชียว หักค่ากินออกแล้วนะ รายได้ดีวุ๊ย ผม ทำบัญชีตลอด พี่น้องอย่าลืมนะครับทำอะไรงานบัญชีห้ามลืมเด็ดขาด แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 11:15:04 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 11:14:28

ความคิดเห็นที่ 69 -------------- ของเล่นใหม่ -------------- กลับมาที่อู่รถแท็กซี่ แหะมีรถติดวิทยุสื่อสารด้วย น่าสนใจ ผมไปถามพี่ๆๆ เค้าเล่นอย่างไรละ พี่เค้าบอกว่าอย่าง แรกต้องรู้ภาษา ว. ก่อน แต่ผมไม่ได้ใช้นะ รับผู้โดยสารไม่ทันสักที ผมถามต่อ แล้วพี่เดือนนึงรับกี่ครั้ง ผมแกล้ง ไขสือ อ้าวก็ผมบอกแล้วไงไม่ได้รับเลย บางคนก็ เดือนละครั้ง บางคนสามวันครั้ง แล้วมีค่าบริการอะไรพิเศษ หรือไม่ ผมถามต่อ เค้าบอกว่า ค่าเช่าเพิ่มอีก 50 บาท ต่อกะ ผู้โดยสารจ่ายเพิ่มอีก 20 บาท ต่อเที่ยว ต่อ ว. ผมนึกใน ใจ ก็ดีนี่ ไม่ต้องวิ่งให้เหนื่อย ทำไม รับว.ผู้โดยสารไม่ได้ล่ะ ติ๊กต๊อก นายจิม อยากได้คำตอบนะ ไม่รอช้ารีบถามเถ้าแก่ เถ้าแก่มีรถ ติด ว. ไหม อยากขับ เถ้าแก่บอกว่าคุณขับอย่างนี้หนะดีแล้ว มี ว. ก็ไม่ได้รับ ผม นึกในใจ เรื่องของกรู ค่าเช่าก้ต้องเพิ่มขึ้น อีก 50บาท แต่เผอิญเป็นรถใหม่ ต้องกะละ 500 รวมค่า ว .นะ เถ้าแก่บอก แต่ตอนนี้ไม่มีรถ ให้คุณ เถ้าแก่ครับผมอยากขับจริงๆนะ ช่วยเหลือหน่อยนะ เถ้าแก่บอกว่าต้องรอเป็นอะไหล่ นะ เวลารถ ว. เค้าหยุด คุณขับ โอเคมั้ย มีอย่างหรือที่นายจิม จะ ปฏิเสธ ผมปุเลงๆ อีแก่ ผม ได้ 2-3 วัน เถ้าแก่มาบอกว่า มีกะกลางคืนเค้าคืนรถ คุณจะขับไหมละ โอเคครับเถ้าแก่ ผมมิรอ ช้า วันนั้นผมเลยควงกะนะ กลางวันขับอีแก่ กลางคืนขัยรถ ว. เถ้าแก่ครับ มีหนังสือ บอกภาษา ว. ป่าวครับ มีๆๆนี่ ไงแหะๆๆ ผมได้ขับรถ ว. และ ผมเปิด ว. มันทั้งคืนเหมือนคนบ้า วิทยุเพลงหรือ ไม่เปิด ผมฟังไปเรื่อยๆ อะ ผู้โดยสารเรียกผ่าน ว. เยอะนะเนี่ย ทำไมเพื่อนเรามันรับไม่ได้ละ ได้การละ ผมหาสมุดเล็กๆไว้จด ผมขับรถ ว. เปิดว .ทิ้งไว้ อย่างนั้น 7 วัน ฟังอย่างเดียวจดๆๆ เดี๋ยว ว. 4 ว. 30 ว. 25 ว.10 อะได้การแระ รู้แล้ว โย่ว โย่ว ว่าจุดอ่อนอยู่ที่ไหน ทำไมเพื่อนถึงไม่รับ ว. หรือว่ารับงสนผ่าน ว .ไม่ได้ เสร็จ นายจิม ละ อธิบายให้ ฟังครับ......คนเรียกผ่าน ว. คือคนที่ส่วนใหญ่ใช้ประจำ ซ้ำๆๆเวลาเดิม ได้การละ สิ่งที่นายจิม จดหนะ คือ คนนี้ เรียก ประจำ เวลาใด ที่ไหน พอผมไปส่งผู้โดยสาร ย่านนั้นเวลาใกล้เคียง ช้าเร็วไม่เกิน 20 นาที เสร็จนาย จิม ละ เลี้ยวขวับไปเลย ไป ว.10 นิ่งๆๆ แถวนั้น ว. 10 คือ จอดนิ่งๆๆ ผมแอบจอดนะ ห่างกันสัก 100 เมตร ไม่ให้ เจ้าของบ้านเห็น เดี๋ยวถ้าเห็นจะเรียกเราอดได้ค่า ว. 20บาท พอศูนย์ ว. เรียกมา เสียงตาเปียก นครชัย ผมขับรหัส 626 มีท่านผู้ใด จะ ว. 4 ว. 30 ที่......บ้าง ว.4 หมายถึง ปฎิบัติงาน ว 30 หมายถึง ลูกค้า ผมรีบกดตอบกลับ 626 ว. 10 นิ่งแล้วหน้า ว. 30 หมายถึงว่า ผมได้จอดรอนิ่งๆแล้ว หน้าบ้านลูกค้า เสร็จโจร ไป 1 ราย เพื่อนคนอื่นแห้วรับประทาน คืนนั้น ปรากฎว่า ผมรับมา 3 ว. ลูกค้า ว. ส่วนมาก เป็นคนชั้นมีกะตังค์หน่อย ขึ้นมาไม่รอช้า ปิด ว.หนวกหู เปิด 105.5 นะ เพื่อบ่งบอกว่า รสนิยม คนขับไม่ทำมะดา อะคุณ...ผู้โดยสารท่านนั้นส่งเสียง ผมตอบมีอะไรให้รับใช้ ครับ ผมไม่กล้ามองกระจกหลังเสียมารยาท คุณฟัง คลื่นนี้ด้วยหรือ ครับผม ผมชอบเพลงสากลครับ ท่าทางคุณไม่เหมือนคนขับแท็กซี่ทั่วไปนะ ป่าวครับผมก็ คนขับทั่วไปเหมือนคนอื่นเค้านั้นแหละ ไม่หรอก ฉันดูออกนะ ผมหัวเราะแห้งๆๆ ผู้โดยสารถามต่อ ก่อนหน้านี้ คุณทำอะไรละ ผมก็บอกเค้าว่าผมมีกิจการตนเอง แต่ไปไม่รอด อ้าว......ทำไมละ ผมบอกว่าผมมีปัญหาครอบครัว แฟนหนีไปทิ้งลูกไว้ให้ผมเลี้ยง เสียใจด้วยนะ น่าสู้ สู้ นะคุณ ขอบคุณ ครับ ผมตอบ จากนั้นต่างคนต่างเงียบ พอส่งเสร็จ ผู้โดยสารยื่นค่าโดยสารให้ เป็นแบ้งค์ 100 สองใบ ไม่ต้องทอนนะ ผมตอบขอบคุณครับแต่ค่าโดยสาร ประมาณ 100 กว่าบาท + ค่า ว.20 เอง เยอะไปหรือเปล่าครับ เอาไปเถอะฉันให้ลูกคุณ ไปกินหนม พี่น้องแท็กซี่ ครับ การขายบริการ เราต้องขายทุกอย่างในตัวเราครับ รสนิยม คำพูดคำจา กระจกหลังห้ามมองนะ ครับ ให้เกียรติ ผู้โดยสาร แล้ว ทิป จะไหล แบบนายจิม ครับ เมื่อยนิ้ว แระ เดี๋ยวท่อนหน้ามา ถึงว่าเมื่อนายจิม เจอ โจร จะทำอย่างไร จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 11:35:53

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณมากครับ สำหรับเรืองราวดีๆ...ไม่คิดว่าจะมีมุมเศร้าด้วย แต่ก็ผ่านมาได้อีกครั้ง อยากอ่านต่อนะครับ ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไง นวดนิ้วไวๆนะครับ แหะๆ ^^ จากคุณ : superhiway เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 12:12:25

ความคิดเห็นที่ 71 ------------------------ เจอโจรซะแล้วอ้ายจิม ------------------------ คืนนึง ประมาณ 4 ทุ่มเห็นจะได้ ที่หน้าโรงแรมบอส ถนนรัตนาธิเบศ ผมรับผู้โดยสารแต่งตัวเรียบร้อย 1 ท่าน ถือ แฮนด์แบ้คมาด้วย ใบนึง พี่ครับ พี่ไปบางเลนไหมครับ ไปซิครับ ผมให้พี่ 1 พันนะ อะ ได้ราคาดีสะด้วยผมนึกใน ใจ ทำไมให้เยอะจังผมถาม เค้าตอบว่าไม่มีใครอยากไปนะครับ ด้วยความงกของผม อยากได้ตังค์นะ ไปครับเชิญ เลย ครับ ผู้โดยสารท่านนั้นนั่งเบาะหลัง ด้านหลังผม ผมไม่ได้คิดไรมาก เพราะเรามือใหม่พึ่งขับได้เดือนกว่าๆเอง ขับไปคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนเลยไทรน้อยไป ไม่มีไรทางเริ่มเงียบสงัดขึ้น ไปเรื่อย รถบางตาลง เงียบจริงๆครับพี่ น้อง ผมดูป้ายบอกหลักกิโล ว่า อีก 15 กิโลถึงบางเลน ผู้โดยสารท่านนั้นบอกว่า พี่ครับเลี้ยวลงถนนข้างหน้า ซ้ายมือนั้นแหละ ลูกค้าเริ่มถามละ...พี่ พี่มาอย่างงี้ไม่กลัวโจรมั่งหรือ เอาละซิ ไอ้นี่ถามแปลกวุ้ยส์......ผมชักเสียวสันหลังแระ เก่งไร ได้เก่งกะโจร ถ้ามันเป็นโจรทำไงหว่า ไอ้จิม นะไอ้ จิม เพราะความงกมรึงเป็นเหตุ แท้ๆๆ สมองอันไวเหมือนลิงของผมเริ่มแระ ปากไรไม่ร้ายเท่าปากคน ผมเจรจาเลย พี่ครับผมกลัวอดตายนะ ผมตอบด้วย ท่าทางไม่สะทกสะท้าน แล้วถ้าผมเป็นโจรละพี่จะว่าอย่างไร เอาละซิ ไอ้นี่มรึงรุกกรูเข้าแล้ว อ๋อ ถ้าพี่เป็นโจร ผม ขอบอกได้เลยพี่เป็นโจรที่โง่มาก ว่าแล้วผู้โดยสารของผมมันไม่ตอบ แต่มันชักปืนออกมาพร้อมขยับตัวมานั่งตรงกลางแล้วเอาปืนเคาะเบาะ ผมถามต่อทำใจดีสู้เสือ ตกลงพี่เป็นโจรจริงๆใช่ไหม ใช่ผมปล้นคุณ แน่นอน เอากับมันดิ เอากรูแน่วุ๊ย ไอ้นี่ สมอง ผมเริ่มสั่ง คติพจน์อันนึง เสือย่อมไม่กินเนื้อเสือ วิ่งปรู๊ดมาในสมองทันใด ดีเลยพี่ ปล้นๆผมไปเลย ชีวิตผมมันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ลืมบอกไปว่าระหว่างทางผมเล่าชีวิตรันทดให้มันฟังงะ ผมมาขับแท็กซี่เถ้าแก่แม่มก็งี่เง่า ให้ซ่อมรถไม่ยอมซ่อม ทีค่าเช่าจะเอา ผมเริ่มด่าเถ้าแก่ให้มันฟัง พี่อยากปล้น ก็ ปล้นไปเลย เอารถไปด้วยนะ แล้วพี่ช่วยผูกผมไว้ที่ต้นไม้ เอาปืนตีกบาลผมสักทีก็ได้ พี่เอาไปขายนะ เอาเงินมาแบ่งกัน เดี๋ยวผมไปหลอกพวกแท็กซี่น่าโง่มาให้พี่ปล้น มันทำหน้าฉงนวุ๊ย แล้วมันก็ถาม ผมว่า ตกลง ว่ามรึงเป็นโจร หรือ กรูเป็นโจร ไอ้นี่ป้าดขึ้นกรูมรึงกะ กรูสะแว้ว ถ้ามันจะส่องกบาลกรูแน่ๆๆ ครานี้ผมขึ้นกรูมรึงกะมันบ้าง กรูบอกมรึงตามตรง อย่างมรึงนะ กรูไม่ทำที่กรูมาขับแท็กซี่ นี่กูมาหาร่องรอยเหยื่อ ตอนนี้กูหิววะ ปล้นกระจอกแบบนี้ ปล้นหะไรไม่ปล้น ปล้นแท็กซี่ ถ้ากรูจะทำกรูปล้นร้านทองดีกว่า หรือกรูดู บ้านไหนเหมาะกรูปล้นบ้านนั้นมีตังค์ ชัวร์ แววตามันเริ่มอ่อนลงเล็กน้อย มันถามต่อมาว่าแล้วถ้าเป็นมรึงวางแผนอย่างไร อ้าวฉิกหาย ไอ้นี่กรูเคยแต่วางแผน การตลาดแม่มจะให้กรูวางแผนปล้นสะแว้ว ผมตอบทันใด กรูนะเลือกเป้าหมายหลักร้านทอง มรึงเห็นไหมแม่มแขวนเอาไว้ อย่างน้อยก็ หลายล้าน มรึงดูอ้าย สันดานนั้นที่ปล้นธนาคารเอเซียแถวบางแคไหม ปล้นคนเดียว เรื่องไม่ปูด ตอนนี้ตำรวจยังตามจับไม่ได้ เพราะฉะนั้น กรูปล้นเดี่ยว เอาละซิ มันเริ่มฟัง ผมนึกในใจมรึงคงลืมแล้วมั้งที่จะปล้นกรู เริ่มเข้าทางเสือ จิม แหะ คนอย่างกรูไม่ปล้นหรอก ในสิ่งที่มองไม่เห็น กรูต้องเห็นของก่อนว่าคุ้มป่าว พลาดท่าเสียทีลูกเมียกูสบาย คุ้ม หน่อยวะ ผมเริ่มสะกดจิต มันแระ แบบแยบคาย หูมันฟังผม แต่ปืนยังอยู่ที่หมอนรองหัวผม ปล้นแท็กซี่หรอ ไม่มีอยู่ในหัวสมองกรู คนขับแท็กซี่แม่มวิ่งทั้งวันได้ ตังค์ อย่างมากพันเดียว คราวนี้ มันบอกให้ผมหันหัวรถ ไปอีกทางในทางลูกรังอันนั้น เฮ้ย มรึงเลี้ยวตรงขวามือนั่น แล้วจอด อ้าว ไอ้เวงนี่ มรึงจะเชือดกรู ตรงนี้ไงหว่า ผมคิดในใจ ติ้กต้อก เหงื่อมือ ผมเริ่มออกแระ ผมแอบเอามือขวา ละจากพวงมาลัยมา กำไขควง อันยาวประมาณ 10 นิ้ว ที่ผมเสียบไว้ข้างแผงประตู จอด กรูบอกให้มรึงจอด ได้ยินมั้ย ผมเบรครถ กึก ทันใด กรูไม่อยากฟัง บอกให้พอ ผมควักเงินจากกระเป๋าทันใด เอาไปเลย ผมฟาดเงินบนเบาะรถ มีประมาณ 300 บาทยับยู่ยี่เชียวแบ้งค์ผม กรูมี เท่านี้มรึงเอาไปเลย พึ่งออกรถมาแม่มเอ้ย รถเอี้ยไรเสียได้เสียดี กรูว่าจะไปหาเหยื่อสักหน่อย แม่ม มาเจอมรึงซวย เจงๆๆ เอานี่กุญแจรถ มรึงมัดกรูด้วยต้นไม้ต้นนั้นแระ รีบชิงตัดบทสะก่อนที่มันจะยิงกบาลผม มรึงเอามาให้กรูทำไม เสีย อารมย์ พูดหะไรก็ไม่รู้ มันตอบผม อ้าวเป็นงั้นไป นี่กรูรำคาญมรึงเต็มที่แระ นี่เอาไปค่าโดยสารกรู ว่าแล้วมันโยน ตังค์มาให้ผม 1,200 มรึงลำบากมากใช่ไหม กรูหนะเป็นโจร จะปล้นโจร อย่างมรึงทำไม โจรเอี้ยไร กระจอกฉิกหายมาขับแท็กซี่หา เหยื่อ ช้าไม่ทันแดก แล้วอย่างงี้กว่ามรึงจะปล้นได้ ลูกมรึงมิอดตายเหรอ ไอ้ 200 นะ มรึงเอาไปให้ลูกมรึงไป โรงเรียน ไปรำคาญ ปากมรึงอย่าโป้งละมรึง กรูตามไปเช็คบิลมรึงแน่ กรูจำรถมรึงได้ เอี้ย เอ๊ย เสียอารมย์ หมด ว่า แล้วมันก็เดินงุดๆๆ เข้าไปในดงไม้และเงามืดที่นั่น ผมยังจำทางได้นะครับจนถึงบัดนี้ ว่ามีโค้งยาว ๆ ก่อนถึงบาง เลนตรงนั้นแหละ กินข้าวก่อนครับ เดี๋ยวมาดูว่า ไอ้คนขับแท็กซี่ อย่างผมจะกลายเป็นผู้นำเข้าอุปกรณ์ แก๊ส รถยนต์ ได้อย่างไร จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 13:08:26

ความคิดเห็นที่ 72 เจ๋งจริง จากคุณ : toffycoff เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 13:49:18

ความคิดเห็นที่ 73 ป๊าดดดด จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 14:01:59

ความคิดเห็นที่ 75 -------------------- วินแท๊กซี่รุ่นใหม่ -------------------- ผมปุเลง ปุเลง รถ ว. คันนั้น ได้สองเดือน ขับกลางคืนพอ 4 ทุ่มเริ่มหาผู้โดยสารยากส์แล้ว  ถ้าผมใกล้ปากเกร็ด ผม ก็จะมาแหมะตรงกันข้ามกับเมเจอร์ปากเกร็ด คนมาลงรถฝั่งตรงกันข้าม เพียบเลย ข้ามถนนมาต่อแท็กซี่ สี่ทุ่มไป แล้วตำรวจใจดีให้จอดได้ ถึงไม่ให้จอดนายจิม คนมีเส้นมะกัว อิอิ ผมเห็นคนมาขึ้นแท็กซี่ขึ้นไม่เป็นระเบียบ รถ คันไหนวิ่งมาโฉบได้โฉบดี มั่วตั้วกันไปหมด จากประสบการณ์ถูกปล้น ผมเริ่มมาคิดว่าทำอย่างไรให้ผู้โดยสาร และคนขับรถ ปลอดภัยทั้งคู่ เพราะคนที่ต่อรถส่วนมากออกไปทางปทุมธานี มันค่อนข้างเปลี่ยว อันตรายด้วยกัน ทั้งสองฝ่าย นายจิมเริ่มคิดละ ด้วยนิสัยส่วนตัวผมรักงานบริการอยู่แล้ว เริ่มติ๊กต๊อก ผมจอดตรงนั้นมาเกือบเดือนเริ่มคุ้นกับ เพื่อนๆที่แหมะตรงนั้นแล้ว พอดีมีพี่ที่คนแถวนั้นนับถือ เค้าเปิดร้านขายแผ่นวีดีโอ ก็เลยจับกลุ่มกันดูหนังแผ่น รอ เวลา ผู้โดยสารเรียก ผมได้ทีเลยเสนอความเห็นว่า เราน่าจะทำเป็นวินนะ แล้วบอกวัตถุประสงค์ ไปว่า เราจะเป็นวินรุ่นใหม่ รถต่างถิ่นมา ให้จอดได้ที่เขาที่เรา เวลาเราไปที่อื่นย่านนั้นของเค้า เราจะได้จอดที่วินเค้าได้ เริ่มสร้างโครงข่ายแล้วนายจิม .... ผมบอกว่ารถที่จะรับผู้โดยสารตรงนี้ ต้องจดทะเบียน ชื่อคนขับ เบอร์โทร ทุกคน มาก่อนไปก่อน มาหลังไปหลัง รถที่ไหนหลงมาอยากได้ติดปลายนวมสักเที่ยวมะมีปังหา ผู้โดยสารจะขึ้นรถเรา แนะนำตัวเองแต่งตัวดีหน่อย อาศัยร้านพี่ที่เค้าขายวีดีโอนั้นแหละเป็นจุดปล่อยรถ แหะๆๆเข้าท่ายัง ...ผู้โดยสารส่วนใหญ่ ขาประจำ เราขอเบอร์โทร ชื่อ เค้าไว้ และสถานที่จะไปส่ง จดลงสมุด ผม ฝากสมุดไว้ร้านวีดีโอนั้นประจำ ผู้โดยสารท่านไหนไม่สะดวกให้เราไม่ว่า แต่เราบอกเค้าว่าเผื่อพี่ลืมของลืมอะไร เราจะได้ตามได้ไงครับ ผมทำอย่างนี้ทำให้ผมมีเพื่อนแท็กซี่ ต่างถิ่นเยอะ และเยอะมาก พี่แกปุเลงมาจากไหนไม่รู้เข้ามาแหมะ ผมเข้าไป ถาม จดชื่อทะเบียนรถ แล้วบอกว่าระเบียบการจอดที่นี่ไม่มีค่าวิน มีแต่น้ำใจให้กันเพื่อนร่วมอาชีพ เพียงแต่ขอว่า เวลาพวกผมหลงไปแถวถิ่นพี่เจอกันทักทายกันบ้าง ไม่มีผู้โดยสารกลับช่วยสงเคราะห์หาที่จอดให้ด้วย ด้วยความตั้งใจจริงอันนี้แหละ วันนึงผมไปส่งผู้โดยสารที่แหลมฟ้าฝ่า พระประแดง ตอน 4 ทุ่ม ขากลับทำไงหว่า หมาเห่าเกรียวยันปากเกร็ดแน่เลยเรา อะได้การมีแยกที่นึงทำเลเหมาะ ก่อนเข้าแหลมจะมีสามแยกอยู่ผมจำไม่ได้แระแยกอะไร มีวินแท็กซี่ด้วย ผมจอด ก่อนถึงวินสัก 20 เมตร คว้ากระทิงแดง ไม่ใช่ ผมเปลี่ยนแบรนด์ละ เอ็ม 150 ไปขวดนึง ลงรถ ไปเดินต๊อกๆๆ ไป ถามเพื่อนแท็กซี่ด้วยกันว่า พี่ครับพี่ พี่คนไหนหัวหน้าวิน นู้นคนนู้นตัวใหญ่หน่อย พี่เค้าขาใหญ่ที่นี่ ผมเดินไปหา ยกมือไหว้ ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ พี่ครับขอผมจอดสักเที่ยวนะครับ ผมมาไกลมาจากปากเกร็ด รถพึ่งซ่อมเสร็จออกจากอู่ก็ได้เที่ยวแรกมายันนี้ ตอนนี้ผู้โดยสารวายแล้ว สงสัยวันนี้ผมติดค่าเช่าแน่ นะพี่นะ ผมยกมือไหว้อีกครั้ง อะได้การแหะ เค้าทำท่าคิด พอดี มีเสียงตะโกน จากข้าง หลัง เฮ้ย พี่โบ้ มางี้ได้ไงละ ผมหันไปดู ผมจำไม่ได้นะ ขอโทษครับ ผมจำไม่ได้ ป้าด พี่นี่ อาทิตย์ที่แล้วผมหลุดไป แถวปากเกร็ด พี่ยังจับผู้โดยสารให้ผมเลย ว่าแล้วเจ้าคนนี้ ผมจำชื่อไม่ได้นะครับขนาดหน้าเค้าผมยังจำไม่ได้ พี่ๆๆ เค้าตะโกนบอกพี่คุมวิน ว่า ให้พี่เค้าจอด เถอะหาให้เค้าก่อนเลยพี่ เอาเข้าเมืองเค้าจะได้กลับบ้าน รู้จักกันหรือ หัวหน้าวินถาม พี่คนขับแท็กซี่คนนั้นตอบว่า พี่เค้าใจดี หาผู้โดยสารให้นะ ตอนที่ผมไปปากเกร็ด ได้ๆๆเดี๋ยวจัดให้ ดีเหมือนกัน หัวหน้าวินบอก หาเที่ยวยาว เค้าจะได้ไม่ต้องมาอีก ดู ดู มันพูดดิ ปากหรือตูดฟะเนี่ย ผมนึกในใจ และแล้วคืนนั้นผมได้ขายาวมานี่เลย แถว จรัญสนิทวงศ์ รอดตัวไปแหะ ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=825198 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 17:09:11 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 14:07:48

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคณ จขกท ที่มาคัดกรองตัวที่พิมผิด  พี่จิมพิมพ์ ผิดบ่อยมากเพราะเขียนสดๆ  ตรงนั้นกลั่นมาจากความทรงจำและอีกอย่างแขนข้างซ้ายพี่จิมทำงานได้ไม่ดี เพราะตกตึก 4 ชั้น กับ รถชน อย่างหนัก จากคุณ : JIMBO (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 16:12:40

ความคิดเห็นที่ 77 คติพจน์ ประจำใจ พี่จิม คือ  เมื่อเราเจอปัญหา อย่าคิดวนเหมือนเรือวนในอ่าง  การจมกับปัญหาทำให้เราคิดไม่ออก  จงลุกออกมาแล้วเรามานั่งดู เราจะเห็นว่าปัญหานั้นไม่ใช่สิ่งยากส์ และเป็นอุปสรรคต่อเราเพียงอย่างใด    การวงาแผนที่ดี การมองโจทย์ให้แตก  ใจกว้างขี้สังเกตุ เล่นจิ้กซอร์ ให้เก่งๆ  ปัญหาคือขี้ผง  ลุกผู้ชายยืดได้ หดได้ ใหญ่แล้วเสียใหญ่ทำไม เล้กดีกว่า จากคุณ : Jimbovy เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 16:19:00

ความคิดเห็นที่ 78 ไม่เป็นไรครับพี่ เรื่องปรับแต่งแค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก เมื่อเทียบกับประสบการณ์ของพี่ ชีวิตพี่สมบุกสมบันมากเลย ทั้งชีวิตคู่ ทำงาน แล้วก็เรื่องสุขภาพ ที่เคยเกิดอุบัติเหตุ และผ่าตัด ยังไงก็ขอให้พี่มีสุขภาพกายและใจแข็งแรงต่อไปเรื่อยๆ นะครับ (อย่าเบื่อซะก่อน ^^) จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 16:27:10

ความคิดเห็นที่ 79 เดี๋ยว พอ พี่จิม  ไล่เรื่องราวมาจน ปัจจุบัน ได้  พี่จิมจะย้อนเรื่องไปก่อนทำปลาทูสนุกกว่านี้เยอะ กิจกรรมการเมือง กิจกรรมเพื่อสังคม  รับจ้างตายในสามจังหวัดภาคใต้  พัฒนากร แดนอีสาน  สนุกครับ  พี่จิมว่าสามเดือนไม่จบ   ต้องรบกวนด้วยละ ทุกบททุกตอนมีแง่คิดตลอดเวลา ครับ จากคุณ : JIMBO (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 16:59:19

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณ คุณ click2 มากครับ ที่กรุณารวบรวมไว้ให้อ่านง่าย และติดต่อรวดเดียว  ฉับไว ผมตามอ่านมาจากประชาไทโดยตลอด พอมาช่วงหลังๆ ติดงานไป 2 - 3 กลับมาเลยหาอ่านตอนต่อไปค่อนข้างยากเพราะกระทู้ที่นั่นไหลแรงเหลือเกิน ขอบคุณพี่จิมที่กรุณาถ่ายทอดข้อคิดผ่านประสบการณ์อันโชกโชน ปล. ตอนนี้แย่งเมียทอดปลาทูเองได้แล้วครับ แหะ แหะ จากคุณ : เจ้าสัวกิมเบ๊ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:07:16

ความคิดเห็นที่ 81 ได้ความรู้มากเลยครับ รออ่านต่ออยู่นะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : Kunzite เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:27:45

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณคุณจิมและคุณ click2 มาก ๆ เลยค่ะ ที่นำเรื่องราวดี ๆ อย่างนี้มาแบ่งปัน ดิชั้นกำลังเจอปัญหาชีวิตอยู่เหมือนกัน ทั้งการงาน การเงิน และชีวิตคู่ อยากหัวเราะได้ทุกสถานการณ์เหมือนคุณจิมมั่ง จะพยายามสู้สุดใจค่ะ ^ ^ จากคุณ : Tomorrow (Lalla Woman) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:43:13

ความคิดเห็นที่ 83 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆ ขอบคุณพี่จิมที่นำประสบการณ์มาเล่าให้น้องๆฟังครับ จากคุณ : osiris เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:24:29

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณ สำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่มาแบ่งปันกันครับ อยากมีความคิดได้ซักครึ่งของพี่จริงๆ เลยครับ จากคุณ : dangerous เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:42:35

ความคิดเห็นที่ 85 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 00:53:05

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณ พี่จิม และ คุณ click2 ค่ะ   เขียนได้อรรถรส และมีประโยชน์ต่อผู้อ่านมากค่ะ ขอบคุณค่ะ จะติดตามเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : I Promise เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 09:07:43

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านสนุกและมีสาระมากค่ะ มาต่อเร็ว ๆ นะ ตามอ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : มุนีน้อย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 09:41:55

ความคิดเห็นที่ 88 สนุกสนานน่าอ่าน ... Edutainment ขอบคุณครับ จากคุณ : ว่าวน้อยลอยชมสวน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 09:47:38

ความคิดเห็นที่ 89 ****************************************** อำนาจต่อรอง ของคนTAXI .แบบ นาย JIMBO ****************************************** หัวอกคนเศร้า ชาวTAXI -------------------- ผมก็ปุเลงๆไปเรื่อยๆ ตามภาษาคนTAXI รถTAXI เป็นรถที่ใช้งานหนัก วันนึง 2 กะ กะละ 300กิโล เฉลี่ยวันละ 600กิโล วิ่งแผลบเดียวใกล้แสน ทำนองนั้นแหละพี่น้อง คนพัก รถ ไม่พัก ค่าเช่าไม่พัก ความสึกหรอย่อมเป็นธรรมดา วันนึงรถคันที่ผมขับ มันเดินไม่สะดวก กึกๆ กักๆ แค้กๆๆ เหมือนไข้หวัด 2009 ประมาณนั้น เหยียบความเร็วสูงสุด บี้แล้วบี้อีก 100 เดียว อ้ายหยา อย่างงี้เราจะไปปาดหน้า แย่งผู้โดยสารได้ไง หว่า และจะทำเที่ยวแข่งกับเวลาได้ไง พี่จิม..ปกติเป็นคนชอบแข่งกับเวลา วันนึงคนอื่นขับ 8 - 10 เที่ยวต่อวัน พี่จิม ก็ฟาดไปซะ 12 - 19 เที่ยวต่อวัน เพราะฉะนั้นรถต้องพร้อม คนขับฝีมือชั้นเทพ แหะๆ จะคุยว่าเรามีฝีมือ ก็อกๆๆๆๆๆ ผมเคาะประตูกระจกออฟฟิศอู่แท็กซี่ เถ้าแก่ครับผม ผมชอบพูดสุภาพเสมอ มีไรเหรอ จิม .......รถผม เป็นไรไม่ทราบ มันวิ่งไม่ออกวิ่งได้แค่ 100 เดียว เอง เถ้าแก่ช่วยทำรถผมให้โอเคหน่อยนะครับ แล้วช่วยดูช่วงล่าง ให้ด้วย มันคลอนไปหมดแล้ว เออน่า จิม ใช้ๆไปก่อน......เดี๋ยวมันไม่ไหวจริงๆแล้วค่อยมาทำ อะนะ คำตอบสูตรสำเร็จเถ้าแก่อู่แท็กซี่ ผมนึกใน ใจ ทีค่าเช่าเก็บเต็ม ทีรถไม่ยอมซ่อม มันอะไรของมันหว่า และแล้วผมก็ต้องก้มหน้าจำยอมขับต่อไป วันนั้นขับรถแย่งผู้โดยสารไม่ทันได้แต่ฝากไว้กับดวง ขับได้ 900 บาท เอง หักค่าเช่าอะไรแล้ว เหลือ 100 ไม่มีค่าเหนื่อยตนเองค้าขายขาดทุนวุ้ย ไม่ได้การแระพยายามมองปัญหาเป็น โอกาสแระเรา เอาสูตรปลาทูมาใช้ ติ๊กต๊อกๆๆๆ หลายรอบ ขับไปคิดไป นอนพลิกตัวไปมา โอยมึนตรึบ .......ลุก ขึ้นมาหยิบหนังสือพิมพ์อ่านดีกว่า อ่านไปหน้าคลาสซิฟายด์ ดูไปเรื่อยๆ อ้ายหยา เจอคอลัมภ์รถเช่า บริษัทฯรถเช่า ประกาศโฆษณา ว่า Car for Rent อะ ปิ๊งปั๊ง ขึ้นมาทันใด อะไรหรือครับ กิจการแท็กซี่ มันกิจการรถเช่านี่หว่า ลูกค้าคือคนขับแท็กซี่ใช่ไหม ผมถามตัวเอง..... ผมชอบถามตัวเองบ่อยๆ..... ใช่แล้ว นายจิม แน่..มีพรายกระซิบซะด้วย อ้าวใช่แล้วอย่างไร ผมถามต่อ ไอ้จิม...เอ็งนะคนเช่าถือเป็นลูกค้า คนให้ เช่าถือว่าขายบริการเค้าต้องดูแลสินค้า และเอ็งอย่างดี ใช่ไหม? เออ...ถูกของเอ็ง ว่ะ แล้วเอ็งจะให้ข้าฯ ทำเช่นไร ฟะ ผมถามต่อ ....ป๊าดไอ้นี่โง่จังวุ้ย เอ็งนะมีมันสมองแต่ไร้ปัญญา คิดได้ทุกเรื่อง เรื่องแค่นี้คิดไม่ออก ดูมันตอบผม เดะพี่น้อง เช้าวันรุ่งขึ้นได้การละ ผมไปใหม่....เถ้าแก่ครับ มันไม่ไหว จริงๆๆ ผมจอดละนะ ช่วยซ่อมให้ก่อน คำตอบหรือคือ คำตอบเดิม เถ้าแก่ครับผมนะจ่ายค่าเช่าเต็มไม่เคยติด เถ้าแก่ไม่คิดจะเก็บลูกค้าชั้นดีเยี่ยงผมไว้บ้างหรือ? เถ้าแก่วิชั่น แคบนั้นตอบว่า เฮ้ย.....คนอยากขับเยอะแยะ อะไหล่รออีกหลายคน คุณไม่ขับคนอื่นมาเอาไปขับมาว่ากันไม่ได้ งั้นผมไม่ขับนับแต่บัดนี้เป็นต้นไป ผมคืนรถละกัน ขอเงินประกันคืนด้วย 3,000 นะ แหม พอพูดเรื่องเงิน ความเจ้า เล่ห์ ความงก ของ เถ้าแก่เริ่มมาแระ เงินนะ รออั๊วเช็ครถก่อนมีอะไรเสียหายหรือไม่ ถ้าไม่มีเอาไป แต่ถ้ามีอั๊วหัก อีกสามวันลื้อมาอีกที (ทีอย่างงี้ อั้วลื้อเชียวนะ)ได้เถ้าแก่ไม่มีปัญหา ผมนะสบายๆๆ ในใจผมไม่สบายแระ ไอ้นี่มัน จะมาไม้ไหนหว่า สงสัยมันหาเรื่องหักกู จนหมดแน่ๆ คอยดู ถ้ามรึงเล่นกลกะกรู จะเอาคืนซะให้แสบ บอกมาได้ คนขับเยอะแยะ เดี๋ยวจะแสดงอภินิหารให้ดู พี่น้องทุกท่านชีวิตรันทดของพี่น้องแท็กซี่ก็เป็นอย่างนี้ เราอาจจะได้ข่าวคราวประจำว่า คนขับเบี้ยวค่าเช่า คนขับ ควงรถ 7 วัน ทิ้งรถแล้วหนี นี่แหละสาเหตุ นี่คืออีกมุมมองของชีวิตจริง ที่เราฟังแต่แรกว่าคนขับรถนิสัยไม่ดีชอบ เบี้ยวค่าเช่า ที่แท้ปัญหามาจากความงี่เง่า ความงก ของเถ้าแก่นั้นเอง จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:41:43

ความคิดเห็นที่ 90 ----------------------------- ทำยูเนี่ยน เปลี่ยนนาย ขายไอเดีย ----------------------------- คืนนั้นผมมาดักเจอ พี่น้องคนขับแท็กซี่ ตามจุดจอดสำคัญ ส่วนใหญ่ ก็รู้จักหน้านายจิมทั้งนั้น ไปบ่นให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนๆก็บอกว่าพี่คอยดูนะ เดี๋ยวเถ้าแก่แม่มก็หาเรื่องเบี้ยวจนได้ คอยดูเดะ พวกผมนะ เวลาจะออกไม่พูดมาก เงียบ เชียบ เอารถไปควงมันเล่น 7 วันทิ้งรถไว้หน้าอู่ มันนั่นแหละไอ้พวกนี้ต้องเล่นแบบนี้ละ ผมถามต่อแล้วพวกเรา อยากอยู่ในสภาพแบบนี้กันหรือ ไม่เบื่อหรือไง เบื่อซิพี่ ค่าเช่าเราก็จ่าย รถแม่มไม่ยอมซ่อม ยางยังเอายาง เปอร์เซนต์ใส่เลย เบรคทีไถลลื่นจูบตูดคันหน้า พอเราเป็นฝ่ายผิด มันก็หักเงินประกัน บางทีหักจนหมด แล้วต้อง เป็นหนี้เถ้าแก่มันอีก มันเป็นกันอย่างนี้แหละทุกอู่ ผมมันเบี้ยน้อยหอยน้อย เราคนจน จะไปทำอะไรกับมันได้ละพี่ ได้ทีละนายจิม......นายจิมนึกถึงการทำยูเนี่ยนทันที สไตล์นายจิมชอบผูกขากันเดิน อิอิ.....เอาอย่างงี้ถ้าผมมี ทางออกพวกเราจะร่วมมือไหม ผมยิงคำถามทันใด โอ๊ย.. พี่ถ้าพวกเรามีโอกาสที่ดี เราทำอยู่แล้ว เข้าล็อคนายจิม.. แระ เอางี้รอแป๊ปนะเพื่อนแท็กซี่ ให้ผมไปคุยกะเถ้าแก่มันก่อน มันนัดผมอีก 3 วันไปเอาเงินประกันคืน ถ้ามัน ยังยึกยักอย่างที่เพื่อนๆบอก ผมจะมาขอความเห็นอีกทีนึง แต่ผมมีวิธีแล้วละ ผมบอกเพื่อนแท็กซี่เหล่านั้น อะไรละ พี่ เอาน่า..เดี๋ยวบอกเองแหละ ข้อสำคัญกลับไปนึกนะว่า ถ้าผมหาทางออกแล้วเราไม่ถูกเถ้าแก่มันเอาเปรียบ พวก เราพร้อมที่จะเดินไปด้วยกันกับผมหรือเปล่า ผมทิ้งประโยคคำถาม เหล่านี้ให้พี่น้องแท็กซี่ทุกกลุ่มให้เป็นการบ้าน 3 วันถัดมาเร็วเหมือน จรวด..... ก๊อกๆๆๆ หวัดดีครับเถ้าแก่ มีธุระอะไร ดูมันถามผม มันลืมละมั้ง เถ้าแก่ครับผมมา ขอเงินประกันคืนครับ อ๋อ.....นี่ของลื้อ มันยื่นกระดาษมาใบนึงเขียนขยุกขยิก พร้อมเงินอีก 600 บาท ในกระดาษ ใบนั้นเขียนว่า รายการของชำรุด ช่องแอร์แตก เบาะขาดเป็นรู และอะไรต่อมิอะไร ผมไม่ได้สนใจแระ เพราะรู้ว่า อย่างไรมันต้องออกมาอีหรอบนี้ แน่นอน นึกในใจรู้งี้ กรูควงแม่ม 7 วัน แล้วค่อยเอาไปคืนก็ได้ เถ้าแก่ผมเหลือ เท่านี้เอง แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนไปประกันอู่อื่นละ ปัญหาของลื้อไม่ใช่ปัญหาของอั้ว (ดูมันพูดดิ) ถ้าลื้อไม่มี ปัญญา ลื้อก็ขับรถในอู่ไปก่อน แต่รถลื้อนะมาอยู่แล้ว คนอื่นขึ้นประจำ ลื้อต้องมาเป็นอะไหล่ ผมจะทำอย่างไรดีพี่ น้องทุกท่าน เดี๋ยวมาต่อกันนะครับ ผมทำหน้าเศร้าๆ.....พูดเสียงอ่อยๆ ก็ได้ครับเถ้าแก่ เพื่อนๆสงสัยใช่ไหมละ....ยังไม่ตอบตอนนี้ และแล้วผมก็ต้องมาปุเลงรถเก่าๆไม่มี ว.ต่อไป แต่คราวนี้ผมเปลี่ยนคาแรคเตอร์ตนเองใหม่ ส่งรถเสร็จ ผมเริ่ม สังสรร กับเพื่อนๆในอู่ เริ่มบรรยายชีวิตบัดซบคนขับแท็กซี่ให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนๆแต่ละคนก็แย่งกันออกความเห็น นินทาเถ้าแก่กันไฟแลบถึงความเขี้ยวของเถ้าแก่ ผมก็เออ..ออ..ห่อหมก ตามน้ำไป เช็คกระแสดูว่าเพื่อนมีใครเป็นไส้สึกของเถ้าแก่บ้าง สกรีนคนไปในตัว อย่าบุ่มบ่าม นายจิม เดี๋ยวโดน แทงข้างหลัง กั้กแนวคิดในสมองไว้ก่อน ผมทำอย่างงี้ เมาดิบมันทุกวัน เช็คเรทติ้งไปด้วย วันสุดท้ายก็มาถึงหลังจากรู้ว่าใครแทบจะรับแรงกดดัน และทน ไม่ไหว กับการเอาเปรียบของเถ้าแก่อู่แท็กซี่ ผมเริ่มนัดกันแระ นัดกันไปเจอข้างนอก ขณะเดียวกันก็นัดกลุ่มที่เรา ไปสาธยายแนวคิดนี้ มาประชุมกัน ณ เซฟเฮาส์ นายจิม เองนั้นแหละ ได้พรรคพวก มาเกือบ 40 คนนะ ผสมปนเป ทั้งกะเช้า กะกลางคืน บนดาดฟ้าคอนโดของผมกว้างขวาง ลมเย็นวิว แม่น้ำเจ้าพระยาสวยมาก เหมาะกับการวางแผน ผมเริ่มแระ....เราต้องรวมกันให้ได้ พี่น้องใช่ไหม? ถ้าเราต่างคนต่างเป็นอย่างนี้ เราก็ถูกไอ้พวกหน้าเลือดมันทำ แบบนี้ พูดไปพวกก็ดูดเบียร์ไป ผมมีความคิดอย่างนี้ พี่น้อง ก่อนอื่นเราไปเช่ารถที่อู่พร้อมที่จะรองรับพวกเราทุก คน ไปไหนไปกัน อยู่อู่เดียวกัน ดีไหม? ทุกคนเริ่มคล้อยตาม เวลาเราขออะไรเถ้าแก่เราขอเป็นทีม ผมจะออกหน้าให้ ขอรถมันซ่อม มันต้องซ่อมให้ ขอยางมันต้องให้ มีคนถาม พี่จิม....ถ้ามันไม่ให้ละ ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าไง ถามได้ ของง่ายๆแค่นี้ อ้าวพี่มันบอกว่าติดได้นะ เถ้าแก่มันชอบพูด แบบนี้ 555 ผมหัวเราะ แล้วถ้าเป็นเธอละจะให้ติดไหม ทีละ 20-30 คัน เพื่อนๆเริ่ม งง กับคำพูดของผม อย่างไรพี่ ผมไม่เข้าใจ ป๊าดไอ้นี่ ผมนึกในใจเก็ทช้าจังวุ้ย ก็เราไม่จ่ายกันทุกคนไง อ้าวพี่เวลาเรามาจ่ายค่าเช่า เรามาจ่ายเวลาไม่เหมือนกัน อีกอย่างเราก็ไม่รู้ด้วยว่าคันไหน มีปัญหากับเถ้าแก่ แหนะ...ไอ้นี่ถามเข้าทีแหะ ผมตอบว่าทุกคนเชื่อใจผมไหมว่าผมจะพาฝันทุกคนรอด พวกเค้าเริ่มพยักหน้ากัน หรือ อาจจะพยักหน้าด้วยความเมาเบียร์ก็เป็นได้ ทุกคนไม่ต้องจ่ายค่าเช่าผ่านเถ้าแก่ มาจ่ายผ่านผม ผมถือสมุดไว้ให้ แล้วผมเอาค่าเช่าไปจ่ายเถ้าแก่เอง เริ่มมีบางคนไม่ค่อยเมาแหะ ถามผมแบบมีสติ แล้วถ้าผมจ่ายกะพี่ เงินตั้งเยอะแล้วพี่ไม่จ่ายให้เถ้าแก่ พี่เชิดเงินหนี ผมทำไง แหมเจอพรรคฝ่ายค้านสะแว้วเรา ทุกคนส่วนมากจ่ายค่าเช่ากี่โมง ผมถาม ทุกคนบอกว่า 4โมงเย็นกับตี 4 อิอิ พี่น้อง เดี๋ยวขอพักแป๊ปนึงครับ ผมจะรอที่ปั๊มแก๊ส และที่ล้างรถทุกตี 4 จนถึงตี 5 เอาสมุดมาให้ผมทุกคน แล้วทุกคนจ่ายผม พร้อมดูลายเซ็นต์เถ้า แก่ว่ามีไหม ไม่มีไม่ต้องจ่าย งองู 2 ตัวอีกแล้วละพี่น้องใช่ไหม หุหุหุ มีคนถามแล้วเถ้าแก่มันจะยอมเซ็นต์ให้พี่หรือ? ผมตอบ เอาน่าผมมีวิธีของผมละกัน ที่ให้เถ้าแก่มันเซ็นต์ให้ผม ล่วงหน้า ทุกคนฉงน ทุกคนถ้าผมทำได้ บีบเถ้าแก่มันได้ จะทำตามแบบของผมหรือไม่? ผมยิงคำถามต่อ ขอโหวตด้วยครับ ปรากฎว่า เป็นเอกฉันท์แหะ ผมเริ่มแผนต่อไป ผมบอกว่าทุกคนพรุ่งนี้ไปขับรถตามปกติ แล้วสำรวจมาว่ามีอู่ไหนที่พอ รองรับพวกเราได้ทั้งหมด แล้วมาเจอกันที่ปั๊มแก๊ส โอเคป่าว แล้วผมจะบอกว่าพวกเราควรทำอย่างไรต่อไป วันรุ่งขึ้นเราก็มาตามที่นัดหมาย มีคนมารายงาน 2-3 อู่ แต่มีอยู่อู่นึงแถวกระทรวงสาธารณสุข แต่เพื่อนบอกว่ารถ ใหม่เถ้าแก่เขี้ยว ผมบอกว่าอันนั้นแหละดี เพื่อนมันยิ่ง งงใหญ่ อะไรหว่า งงไหมพี่น้อง จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:43:25

ความคิดเห็นที่ 91 ข้อดีของนายทักกี้คือการทำตลาด และเล่ห์กลทางธุรกิจ ถ้าทำมาค้าขายอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้ ก็ไม่มีใครเสียหาย มีแต่ได้กับได้ แต่ขอร้องอย่ามาทำกับประเทศไทย แบบสุบเอา ๆ ไม่สนหน้าอินหน้าพรม ใครขวางคือศัตรูไปหมด ข้อดีและเก่งก็มีเยอะ ด้านมืดก็มีไม่นอ้ย จะเอาส่วนใหนมาใช้โปรดใช้วิจารณญาณ เดี๋ยวจะเหมาว่าดีไปซะหมด แม้กระทั่งการโกง... จากคุณ : พ่อน้องใบตอง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 13:31:37

ความคิดเห็นที่ 92 จขกท  จุฟฟฟ   พี่จิมรบกวน ท่อนต่อไปตอนจ่ายเงินจ่ายทอง  แก้ใข เป้้น 38 คน  นะครับ ไม่ใช่ คัน  พี่จิมเขียนสดบางทีก็ เอ๋อ ไปบ้างนะ จากคุณ : JIMBO (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:07:53

ความคิดเห็นที่ 93 ----------------------------- เปิดดีลใหม่ ให้พี่น้อง ผองTAXI ----------------------------- ผมบอกว่าพรุ่งนี้สายๆ ผมจะโทรบอกว่าทุกคนจะต้องไปลาออกจากอู่ที่ตนเองสังกัด ใครได้เงินประกันมามาให้ ผม ใครไม่ได้เงินไม่เป็นไร ได้เท่าไหร่ค่อยมาว่ากัน ตกลงป่าว รอให้ผมไปเจรจากับอู่ ก่อนนะ แล้วจะโทรบอก วันรุ่งขึ้น ไม่รอช้ารีบไปที่อู่นั้นเร็วพลัน อุ๊ยหยู  รถมันเหลือบานเลยวุ้ย ผมเห็นมันจอดข้างๆอู่ นึกในใจแม่มเขี้ยว อย่างงี้คนขับหนีหมดแน่ๆ ก๊อกๆๆ เถ้าแก่ครับหวัดดีครับ ว่าไงละคุณ ผมมาขอเช่าแท็กซี่มีแท้กซี่ให้ผมเช่าป่าวละ มีดิคุณ รถใหม่ทั้งนั้นคุณ ดูดิ รถใหม่ไม่ใช่ป้ายแดงนะพี่น้องใช้มาสัก 5-6 เดือนแระ คุณเอาคันไหนละเลือกเอาเลยผมเอาทั้งหมดนั้นแหละเถ้าแก่ อ๊ะ..เถ้าแก่..งงอีก พูดเล่นหรือป่าว คุณจะมาซื้อแท็กซี่ หรือมาเช่า เถ้าแก่หัวเราะแบบเหยียดๆ ต่อไปก่อนเหอะ ไอ้แปะ ผมนึกในใจ ผมมาเช่าครับเถ้าแก่ คุณคนเดียวจะขับรถได้เยอะได้ไง เถ้าแก่เริ่มติดมุก นึกว่าผมตลก ผมมาเช่าจริงๆครับ หลักการเถ้าแก่มีอะไรบอกผมมาได้เลย เฮ้ยล้อเล่นนะคุณ เถ้าแก่เริ่มมีแววตาแวววับ เรื่องจริงครับ เอาจริงก็จริง ว่ามาซิคุณ ว่าแต่ว่าคุณจะมีเงินที่ไหนมาให้ประกัน คันละ 3,000 รถเกือบ 20 คันเชียว นะ อันนั้นมันปัญหาของผมนะเถ้าแก่  เถ้าแก่รับเงินแฮปปี้ก็พอ คิดไรมากใช่ไหม ผมยิงคำถามต่อ เถ้าแก่พยักหน้าหงึกๆๆ แล้วค่าเช่าละคุณขับของคุณงอแงป่าว คนขับชอบติดค่าเช่า ผมละเบื่อจริงๆ ผมนึกในใจ เบื่อเอ็งมากกว่า เอางี้เถ้าแก่ ผมรับประกันแทนเพื่อนๆผมละกันว่านิสัยดี ค่าเช่าไม่ติด เฮ้ย...ผมเห็นพูดงี้มาหลายรายแระ มุกเก่าๆนะ เย็นไว้นายจิม...... ตัวคุณเอง ผมก็ไม่รู้จักคุณ รับประกันตัวเองให้ได้ ก่อนเถอะ อิอิ ไอ้นี่ตกหลุมผมละ เถ้าแก่ครับ ถ้าผมมีเงินประกันให้เดี๋ยวนี้ และผมมีเงินให้ค่าเช่ารถเต็มจำนวน เถ้าแก่รับจากผมคนเดียว ไม่ต้องปวด หัว ว่าจะเก็บค่าเช่าได้มั่งไม่ได้มั่ง โอเคมั๊ยล่ะ คุณพูดเล่นหรือป่าวเนี่ย ถ้าพูดจริงก็ตามนั้นแหมเหมาเช่าหลายคันเชียว เงินประกันตั้งเยอะนะ ผมไม่ตอบตรงคำถาม ก็เพราะเงินเยอะไงครับเถ้าแก่ เถ้าแก่มีคนเช่ารถทีเดียวเกือบ 20คัน แล้วได้เงินประกันก้อน โตในคราวเดียวกันใจคอเถ้าแก่ไม่ลดให้มั่งหรือครับ ลดไม่ได้หรอกเป็นระเบียบ เถ้าแก่ ระเบียบหนะเถ้าแก่เป็นคนตั้งใช่ไหมครับ ใช่ดิ ถามได้ ..เถ้าแก่ตอบ งั้นดีเลย เถ้าแก่ก็ลบเองแก้ไขเองได้ซิ วอร์รี่อะไรล่ะ อึกอักเลยวุ้ย เถ้าแก่พูดไม่ออก แล้วก็กลบเกลื่อนความพูดไม่ออกด้วยเสียงหัวเราะ คล้ายๆว่าดูถูกผม 2,500 เป็นไง วางเดี๋ยวนี้ โอเคเลย ช้าก่อนนายจิม....อย่าผลีผลามงับเหยื่อ 2,000 เถ้าแก่ ได้ก็จ่ายเดี๋ยวนี้ ไม่ได้ผมไปอู่อื่นละ ผมพูดเสร็จแกล้งล้วง ขยุกขยิกในกระเป๋าแฮนด์แบ้ค ให้ชะแวบเห็นเงินปึกนึง เถ้าแก่แอบชำเลืองเห็น เอางี้ 2,300 เป็นไงเถ้าแก่ถาม ผมตอบว่าเถ้าแก่ครับ เงินประกันเอ็กเซ้บ มันแค่ 2 พันเอง ค่า เช่าผมก็ประกันให้เถ้าแก่จะเอาไรอีก ผมจ่ายค่าเช่า 1 กะให้ล่วงหน้าเลยซิเอา ผมไปล่ะนะ เวลาผมมีค่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ ต้องขับรถก่อน ผมลาละครับ เดี๋ยวคุณ..โอเค 2 พันก็ 2 พัน เอาตังค์มาเลย ผมหันกลับมา อะไรนะเถ้าแก่ผมฟังไม่ถนัดหูผมไม่ค่อยดี ขอโทษด้วย 2 พันบาท ค่าประกันพร้อมค่าเช่ากะละ520 ทั้งหมด 38 คน รวมเป็นเท่าไหร่ครับเถ้าแก่ เถ้าแก่เดินไปหยิบเครื่อง คิดเลขมา กด กด จะมีหรือ เยอะนะ เถ้าแก่ยิ้มเยาะผม แล้วก็โชว์ให้ดู 95,760 สีหน้าผมเรียบเฉย เท่านี้หรือครับ ผมทำเป็นควักเครื่องคิดเลขผม ให้เห็นเงินแวบๆในกระเป๋าแฮนด์แบ้ค จริงในนั้นมีไม่เท่าไหร่หรอก 5 หมื่นเอง ผมเอาแบ้งค์ 1,000นิดหน่อย ผสมแบ้งค์ 100 และ 500 ไหนเถ้าแก่เขียน ให้ผมดูหน่อยครับ เถ้าแก่หยิบปากกากระดาษมาเขียนให้ผมดู ค่าประกัน 76,000บาท พร้อมค่าเช่าอีก 19,760 บาท รวม 95,760 บาท ผมทำท่าจะควักเงิน แต่เดี๋ยว...ครับเถ้าแก่ เงินที่จะให้ก็ไม่ใช่เงินผม ค่าเช่าผมต้องมานั่งรับภาระเอง ผมเองขับรถไม่ เต็มที่ เพื่อต้องมานั่งเก็บเงินให้เถ้าแก่ ใจคอเถ้าแก่จะไม่มีค่ากระทิงแดงให้ผมมั่งละหรือ พูดเสร็จผมก็ชูสำเนา ใบขับขี่เพื่อนๆให้ดู (ลืมบอกไปครับ คราวที่นัดหมาย ผมให้ทุกคนถ่ายสำเนามาให้เรียบร้อย) เพื่อให้เถ้าแก่เชื่อว่าเรานั้นไม่ใช่คนมาเทคโอเว่อร์อู่ ว่าไงครับเถ้าแก่ อะ ผมให้คุณคันละ 20 บาท โอเคป่าว ได้เลย ครับ ตอนนั้นสายตาเถ้าแก่ มองไปที่แฮนด์แบ้คผมตลอดเวลา เร็วซิคุณผมมีธุระ เถ้าแก่มันเร่งผมงะ ......เถ้าแก่มีธุระไปทำก่อนก็ได้ ขอผมคุยโทรศัพท์แป๊ปนึง กริ๊งๆๆๆๆๆ เฮ้ยพี่หวาด พี่คนขับแท็กซี่ อาวุโสหน่อย เถ้าแก่มันโอเคแล้วล่ะ พี่กระจายข่าวเลย ถึงพวกเราว่า ลาออกจากอู่ ใครหาเงินประกันมาได้เอามา หาไม่ทันไม่เป็นไร มาจ่ายผมทีหลัง ให้ทุกคนเอาเอกสารทุกอย่างมา ให้ครบ คืนนี้ทุกคนเจอผมปั๊มแก๊ส บอกทุกคนว่ามะเรื่องมาเจอกันที่อู่นี้ ทำไมต้องมะเรื่อง อิอิ พี่น้องเดว ซดกาแฟ ก่อง (ของเรียงคำว่า วันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ มะเรื่องนี้ ตามลำดับ) มะเรื่องคือ วันหลังจากมะรืน เป็นการส่งสัญญานให้พี่น้องทุกคนไปเตรียมเงินประกันมาให้ผม จะด้วยวิธีไหนก็ ได้จะหกขะเมนตีลังกาอย่างไรก็ได้ ไม่ขอเล่าเดี๋ยวเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ผู้ปกครองควรชี้แนะ มาต่อกัน เถ้าแก่มันหยุดรอไม่เห็นไปทำธุระเลยวุ้ย ผมหยิบเงินมานับ พร้อมกดเครื่องคิดเลขให้เถ้าแก่ดูว่า ค่าเช่า ล่วงหน้า เหลือคันละ 500 นะเถ้าแก่ ทั้งหมดเป็นเงิน 95,000 ถ้วน ใช่ไหมเถ้าแก่ ใช่คุณ ว่าแล้วผมก็คว่ำกระเป๋า แฮนด์แบ้ค ของผม ออกมา มีเงินหล่นเผละ ผมคลี่เงินแล้วนับต่อหน้าเถ้าแก่ เถ้าแก่ครับผมขอโทษ ตอนนี้ผมมี 5 หมื่นนะ เถ้าแก่เอาไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเอา มาให้นะครับ ผมนี่แย่จังเลย กลายเป็นคนเสียคำพูด ผมสับเพล่าเองละ ถ้าเถ้าแก่ไม่โอเค งั้นผมลากลับก่อน ไปหา เงินนะครับ พรุ่งนี้ค่อยมาว่ากันใหม่ ผมลาละครับ ว่าแล้วผมก็เปิดบัญชีรายชื่อมากาง ขอสมุดมา 38 เล่ม เขียนต่อหน้าเถ้าแก่ สมุดเล่มละบาทนั่นแหละ เขียนๆเสร็จ เถ้าแก่เซ็นต์เลยครับ วันมะเรื่อง ผมมาขับ มารับรถที่อู่เถ้าแก่นี้แหละ แล้วผมก็ ได้ลายเซ็นต์เถ้าแก่มาก่อน เพื่อมาโชว์แก่เพื่อนๆในคืนนี้  เดี๋ยวเถ้าแก่ เขียนกระดาษเช็ดก้นก็ได้ ว่าเถ้าแก่ รับเงินจากผมไป 50,000 บาท ถึงเวลานัดหมายทุกคนมาพร้อมหน้ากัน อย่างแรกมีวาระแจ้งเพื่อทราบว่า - ค่าประกันคนละ 3,000 ผมต่อรองเหลือคนละ 2,000 บาท - ค่าเช่า คนละ 520 บาท ต่อกะ แต่ผมต่อรองเหลือ 500 บาท แต่ลงสมุด 520 เดี๋ยวคันอื่นในอู่จะเขม่นเอา - ถึงจะ 500 แต่ทุกคนต้องจ่ายผม 520 ส่วน 20 บาท ผมขอทุกคนเป็นค่าการจัดการ เวลาทุกคนมีปัญหาผมจะเอา เงินส่วนนี้มาชดเชย - เงินประกันผมจ่ายแทนเพื่อนๆทุกท่านไปแล้ว ตอนนี้ ยังขาดอยู่บางส่วน ขอความร่วมมือให้ไปเอามาให้ครบ บ่ายสาม พรุ่งนี้เอามาให้ผม ใครติดขัดอะไรมาว่ากัน ใครไม่เอามาให้หรือเพื่อนๆพร้อมใจกันเบี้ยว เถ้าแก่มันจะยึด เงินที่มัดจำ - คนทุกคนที่มีปัญหาอย่าเงียบ มีปัญหาโทรบอก ก่อนบ่ายสาม โอเคนะทุกคน ว่าแล้วผมก็เอาสมุดพร้อมบันทึก เงินมัดจำ ให้เพื่อนๆดู ว่าเราจ่ายจริงมีลายเซ็นต์จริง เพื่อนๆทำหน้าทึ่งว่าทำได้ไง ใช่ไหม เพื่อนแท็กซี่ และเพื่อนในนี้ อิอิ และแล้ว คืนนั้น ผมเก็บเงินประกันเพื่อนมาได้ 10 คน 20,000 บาท รอดตัวไป หนึ่งเปลาะนาย จิม........ ใครคืนรถ แล้วพรุ่งนี้เรามาฉลองกันที่ดาดฟ้าบ้านผม ส่วนตัวผมเองนะหรือ คืนไปตั้งแต่กลางวันแล้วล่ะ ไอ้อู่เฮงซวย บ่ายสามโมงตามเวลานัดหมาย ทุกคนมาพร้อมหน้ากัน เอาตังค์มาให้ อีก 10กว่าคนที่เหลือเอามาให้ภายหลัง เพราะเถ้าแก่อู่มันกั๊ก เอาไว้หนะ สูตรเดียวกันเป๊ะเลย พี่จิมบอกทุกคนว่าไม่มีปัญหา ขอให้ทุกคนวันพรุ่งนี้ไปรับรถกันได้ คนที่ติดค้างไม่มี ให้ผ่อนเอาวันละ 50 บาท ไม่ใช่สาระ อย่าลืมทุกตีสี่ และ สี่โมงเย็นทุกคนต้องเอาค่าเช่ามาให้ผม ทุกคนจะได้ลายเซ็นต์เถ้าแก่ ณ บัดนาว ใครมีปัญหารถเสียรถซ่อมโทรหาผมได้ 24 ชม. อะนายจิม....ทำตนเป็นเจ้าของอู่ซะเองเลย พี่น้อง...นี่คือการคืบคลานตัวของนายจิม เพื่อเทคโอเว่อร์ กลายๆ รฐบ. ส่วนการค้าของ ปท. เราจะเอาแบบอย่าง นายจิม ไม่ว่ากันนะครับ เริ่มวิ่ง วัน สองวันแรก มะมีปัญหาอะไร ทุกคนแฮปปี้ดี ผมเอาเงินค่าเช่าจ่ายเถ้าแก่ทุกวัน แล้วให้เถ้าแก่เซ็นต์ ล่วงหน้าตลอด จริงๆไม่ใช่ล่วงหน้าหรอก ล่วงหลังมากกว่า เพราะผมใช้เงินผมค้ำประกัน เอาไว้ ส่วนผมนะหรือ วิ่งมั่งไม่วิ่งมั่งยังได้ เพราะมี 760 บาทในกระเป๋าทุกวัน พอวิ่งสักพัก รถเสียรถซ่อม เถ้าแก่งอแง มาตรการของผมคือไม่จ่ายค่าเช่าวันนั้นทันที ไม่จ่ายทั้งหมดด้วยจะกี่คนกี่ กะก็แล้วแต่ เถ้าแก่งี้หงอย รับประทาน อยู่กับคนหมู่มากย่อมมีปัญหานั้น เป็นเรื่องธรรมชาติ นายจิมเริ่มมีเพื่อนมากขึ้นเป็นโครงข่าย อะไม่ไหววุ้ยเรา เดี๋ยวฟองสบู่แตก จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:15:42

ความคิดเห็นที่ 94 ----------------------------------------------------------------- จุดเริ่มต้น ของความสำเร็จ ก็เพราะเป็นคน ช่างสังเกตุ กล้าคิด กล้าทำ ในสิ่งที่ไม่เคย ----------------------------------------------------------------- วันนึงผมหยุด 1 วันฝากงานพี่อีกคนที่ขับรถแท็กซี่ด้วยกันไว้ เราไปเที่ยวแถวสิงห์บุรี บ้านเค้าเป็นอู่ซ่อมรถไถ ระหว่างนั่งย่างปลากันไป อะไรกัน ผมเหลือบไปเห็นถังแก๊สติดรถยนต์วางอยู่ในอู่ ผมถามเพื่อนว่าได้มาอย่างไร เพื่อนบอกว่าเมื่อก่อนใส่รถแท็กซี่ รุ่น 1 ท 2 ท พอน้ำมันราคามันลง ก็ เลยถอด ออกมาทั้งชุด ตอนนี้ขายแท็กซี่ไปแล้ว ไม่ได้ใช้ ผมมองถังแก๊ส แล้วนึกว่าจะใช้ประโยชน์อันใด ได้บ้าง เพื่อนมองสายตาผมออกว่าผมสนใจ มันเลยบอกว่า พี่ อยากได้เหรอ ผมตอบว่าไม่อยากได้หรอกกำลังคิดว่าจะเอาไปทำอะไรดี งั้นพี่เอาไปเลยยกให้ทั้งชุด อยู่ก็ เกะกะ บ้าน ถังมันก็ เก่าด้วย ผมตอบตกลง มันให้มา มีถังแก๊ส หม้อต้ม และวาวล์แกส สนิมเขรอะเลย ผมแบกกลับกทมกำลังคิดดูว่าจะทำอะไร นึกไม่ออก พอมาถึงกทม ผมก็วิ่งแท็กซี่ของผม พร้อมกับเป็นคนดูแลแท็กซี่ ตามปกติ ตอนนั้นน้ำมันเริ่มขึ้น 15 บาท /ลิตร ประมาณนั้น อู่ที่มีรถน้ำมันเริ่มเปลี่ยนเป็นรถติดตั้งแก๊ส อ๊ะนายจิม......ถังแก๊สที่กองที่บ้านเรามันน่าจะใช้ประโยชน์ได้นะ คิดแล้ว คิดอีก แต่มันเก่านะสนิมเขรอะ มันจะ ใช้ได้หรือ อ๊ะได้การแระ นายจิม ลองดูดิ ว่าแล้วก็แบกถังแก๊ส ไปอู่มอร์ไซค์ แถวปากเกร็ด ขัดๆๆพ่นสีซะใหม่ อ๊ะสวยดีแหะ เช็คดูลูกลอย ป๊าด ขยับได้วุ้ย ถังสมัยก่อนจะเป็นตาแมว ไม่มีเกย์แก๊ส ดูระดับแกสเอา มาหม้อต้ม สนิมเขรอะเช่นกัน ทำไงดี ด้วยวิสัยช่างกลเก่า อะได้การแระเอาไขควง ประแจหกเหลี่ยมมาแก้ผ้ามันดู ปรากฎว่า ผ้าต้มชำรุด ฟลักซ์ ข้างในเพียบเลย เอ...จะทำไงดีต่อนา นึกถึงเตาปูนก่อนอันดับแรก ที่นั่นมีร้านอะไหล่แก๊สอยู่นี่หว่า ว่าแล้วบึ่งไปเลย ไปซื้อมาทันใด ผ้าต้มชุดนึง 600 ก่าบาท ใบโพธิ ซะด้วย เอากลับมาเปลี่ยน อิอิ ออกมานิ้งเลย แล้วเราจะรู้ไหมว่ามันใช้งานได้ จริงๆ หารถทีไหนทดลองหว่า .....จะที่ไหนสะอีกนายจิม ก็ อู่รถที่เราขับอยู่ไง ว่าแล้วแบกทั้งชุดใส่รถ ไปที่อู่ ณ บัดนาว ไปถามเถ้าแก่ เถ้าแก่ครับ มีไรเหรอ ผมมีชุดแก๊สชุดนึงนะ ไม่ได้ใช้ เถ้า แก่จะเอาไปติดรถแท็กซี่ป่าว ถ้าสนใจผมขายให้ถูกๆๆ ถูกๆๆของคุณนะเท่าไหร่.......เอองงละสิกรู ไม่ได้เตรียมคำตอบมาสะด้วย ผมนั่งคิดอยู่แป๊ปนึง นึกออกว่า เค้าติดตั้งกันตอนนั้นชุดละ หมื่นสองแถวซอยเรวดี อะได้การละ วิธีคิด ปกติ ราคา สินค้าใดก็แล้วแต่ ถ้าไม่มีภาษามาเกี่ยวข้อง มาร์จิ้น ประมาณ 50% งั้นได้การละ ติ๊กต๊อก มันต้อง 6,000 เนอะนายจิม ......เถ้าแก่ครับ 8 พันครับ เฮ้ย.....ไหนว่าถูกละ แหมเถ้าแก่ผมไม่ใช่อู่ติดตั้งแก๊ส ผมเห้นเค้าติดตั้งกัน ชุดละ 12,000 นะ ผมไม่รู้เจงๆๆ ขอโทษ ครับ เถ้าแก่ให้ผมเท่าไหร่ละ อิอิ 5 พัน เถ้าแก่ตอบ แหมเถ้าแก่ก็ กดราคาผมจังเลย ซื้อใหม่ๆ ก็หลายตังค์ อยู่นา เถ้าแก่ ให้ผมอีกคำนะ อะก็ ได้ 6 พันไหวมั้ย อิอิ คราวนี้ไม่รอวุ้ย ของตาจิมได้มาฟรี ค่าพ่นสี 200 เอง ค่าขัดค่าเหล้าให้ช่าง ค่าอะไหล่ รวมกันไม่น่าจะเกิน 1,000 เดียว ได้ตั้ง 5 พันไม่เอาก็โง่ ฮุบเลย โอเคครับเถ้าแก่ ผมว่าตามนั้น เดี๋ยวเถ้าแก่เรียก ถ้ามันใช้ไม่ได้ละทำไง ใช้ไม่ได้ไม่เอาตังค์ เอามาทำไม เถ้าแก่ก็เอา แต่ถังไปดิ ใบเท่าไหร่ เถ้าแก่ถาม ติ๊กต๊อก นายจิม .......4 พันนะเฮีย เฮ้ยแพงๆๆๆ เอางี้เถ้าแก่ให้มันใช้ไม่ได้ก่อน เหอะอย่างอื่นค่อยว่ากัน ติดตั้งเสร็จใช้ได้ ช่างที่ไหนติดก็ช่างที่อู่นั่นแหละ และแล้วนายจิมก็ ได้ค่าขนมลูกอีกแระ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:19:14

ความคิดเห็นที่ 95 ----------------------------------- นายจิม...(โบ โบ่ โบ้ โบ๊ โบ๋ๆๆ) ----------------------------------- วันนั้นก็ออกไปขับรถตามปกติตอนกลางคืน เพื่อนๆเคยได้ยินเรื่อง ผีสาวหน้าเดอะมอลล์งามวงศ์วานไหมละ ที่ คอยโบกรถแท๊กซี่ พอขึ้นรถให้ไปส่งแถววัดบัวขวัญนะ และแล้วก็ หายวับ ผมไม่เคยเชื่อเรื่องนี้ ผมก็หากินไปเรื่อยๆ คืนนั้นผมขับรถผ่านหน้าห้างเดอะมอลล์ ตอน ตี 1 หญิงสาวผมยาว สะดุดตา พร้อมเพื่อน อีกสามคน โบกรถนายจิม ที่หน้าห้างเดอะมอลล์งามฯนั่นแหละ ญ คนนึงชะโงกหน้ามาถาม พี่ๆๆไปส่งหนูที่เกษตรได้ไหม เสร็จแล้ววน ส่งเพื่อนหนูแถวนั้นนะ พี่อย่ากดมิเตอร์ใหม่ละ มีอย่างหรือนายจิม จะเซย์โน สาวๆ ได้ครับเชิญเลย ว่าแล้วทุกคนก็ขึ้นรถ ผมไล่ส่งไปเรื่อยๆ คนแรกเกษตร คนสองแถวนั้นจำไม่ได้ คนที่สาม แถววัดเสมียน ก่อนถึงวัดเสมียนผมถาม น้องๆๆเพื่อนอีกคน ลงที่ไหนครับ น้องคนที่ลงวัดเสมียน ถามว่าอะไรนะพี่ อ๋อ ผมหมายถึงว่าเพื่อนอีกคนลงที่ ไหนหลังจากส่งน้องแล้วนะ หา......อะไรนะพี่ หนูมากันสามคนเท่านั้นแหละ อีกคนมีที่ไหน อ้าว ก็ผมเห็นมากันสี่คน ตอนขึ้นรถก็ เห็นตอน มองกระจกหลังก็ เห็นนะ คนผมยาวชุดดำหนะน้อง.......และแล้วผมยอมเสียมารยาทหันไปดู ไม่มีจริงด้วยแหะ แล้วหายไปไหนหว่า น้องคน นั้นขนลุกตั้งเชียว พี่ๆๆจอดรถ ตรงนี้แระ ผมถามว่าจอดทำไม...พี่ๆๆหนูขอไปนั่งข้างหน้านะ ว่าแล้วเด็กสาวคนนั้นก็หันรีหันขวาง ขนตั้งชัน วิ่งมานั่งเบาะคู่ หน้ากับผม จริงๆๆนะพี่ หนูมา สามคน บรึ้ยๆๆๆๆๆๆ พอถึงวัดเสมียน บ้านน้องเค้าอยู่ริมคลอง เดือดร้อนนายจิม ดิ ที่จะเดิน ไปส่ง อิอิ ดึกๆๆ มืด อย่างนี้ เสียวละ ไม่ใช่เสียวผีนะพี่น้อง เสียว อดใจไม่ไหวน้องเค้าสวยซะด้วย วันนี้จบแต่เพียงนี้ก่อน เดี่ยว พรุ่งนี้มาติดตามว่า นายจิม จะเป็นคนนำเข้าอุปกรณ์แก๊สติดรถยนต์ ได้อย่างไร บ๊าย บาย จุฟฟฟฟ ทุกท่าน ที่มา : http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=825605 แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 52 15:22:28 จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:21:15

ความคิดเห็นที่ 96 ปูเสื่อรอ... อย่านานนักนะ กะลังลุ้น จากคุณ : Tomorrow (Lalla Woman) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:23:30

ความคิดเห็นที่ 97 ไม่รบกวนครับพี่ ผมแก้ให้แล้วครับ ^^ จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:23:37

ความคิดเห็นที่ 98 พี่จิม ตอนที่สะเทือนใจผมที่สุดก็ ... ในตอน เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ของคห.52 ทำเอาจุกพูดไม่ออกเลย แล้วก็เคยดูหนังเรื่องนึงเหมือนกันจำชื่อไม่ได้ สร้างจากเรื่องจริง รู้สึกจะ วิล สมิธ นำแสดง ก็คล้ายๆกัน แต่เรื่องนั้นเป็นลูกชาย แฟนก็ทิ้งไปเหมือนกันแต่ทิ้งไปเพราะจน สุดท้ายวิล สมิธ ก็ประสบความสำเร็จ (ในเรื่องก็จำชื่อตัวละครไม่ได้สักตัวเหมือนกัน) อีกเรื่องผมก็ดูทาง UBC ถ้าจำไม่ผิดก็ Door Man เป็นชีวิตของเซลแมนขายของอุปโภคบริโภค เป็นคล้ายๆอัมพฤต แม่ก็ความจำเสื่อมไปส่งลูกชายขายของ แต่ตอนไปรับแกดันลืม แม่เค้าทำ แซนวิชให้กินพร้ิอมกับเขียนว่า ตื้อไว้ หรือยังไงนี่แหละ ดูแล้วแบบซึ้งมาก น้ำตาไหลไม่รู้ตัว กลายเป็นผู้ชายบ่อน้ำตาตื้นไปตั้งแต่เมื่อไรนี่เรา แต่ยอมรับว่าเรื่องนี้สร้างดีมากจริงๆ สามารถเป็น แรงบันดาลใจในการสู้ชีวิตได้ด้วย ผมจำได้ว่า ตั้งแต่เล็ก จนโต ผมดูหนัง/ละครมา นี่ร้องไห้แบบเผาเต่าอยู่เรื่องเดียว คือ พันท้ายนรสิงห์ตอนที่เป็นละคร ที่นำแสดงโดย นิรุต ศิริจรรยา ส่วนพระเจ้าเสือใครหว่าที่มีหนวด ปากแกเบี้ยวนิดๆ นั่นแหละผมว่าโคตรคลาสสิกเลย จากคุณ : click2 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:39:48

ความคิดเห็นที่ 99 อ่านนานมากเลย สนุกดีคะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : happyaholic4488 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 17:05:18

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณ พี่จิม กับ ท่าน click2 มากๆ เลย ที่นำเรื่องดีๆ มานำเสนอ ผม Search Google เรื่องการเล่นหุ้นนะ มาเจอกระทู้นี้ได้ไงไม่รู้ แต่อ่านแล้วติด เลยให้เพื่อนๆ ที่ทำงานมาอ่านด้วยเลยล่ะ (ลืมเรื่องหุ้นไปเลย) (อ่านไป อ่านมา ชีวิตพี่จิมน่าเอาไปทำหนังเน๊อะ ผมว่าน่าจะสอนคนสมัยนี้ได้เยอะเลยล่ะ) จากคุณ : [nat]zuki เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 17:22:01

ความคิดเห็นที่ 101 นั่งอ่านอย่างเมามันซะจนปวดตา มาตามคำแนะนำของเพื่อนท่านนึงค่ะ ถ้าเป็นหนูคงตายไปตั้งแต่ล้มละลายแง้ว ปล.  เอาเสื่อมาปูรอ อีกคนจ้า จากคุณ : 30ยังแจ๋ว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 18:50:55

ความคิดเห็นที่ 102 ^^ คุณเป็นคนที่มีพลังในการดำเนินชีวิตสูงจริงๆ ยกย่อง ๆๆ  ทุกวิกฤติมีโอกาสจริงๆ จากคุณ : เราชอบปลาทู (SAYPHON) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 19:59:03

ความคิดเห็นที่ 103 ผู้ชนะมองปัญหาเป็นโอกาส  ผู้แพ้มองปัญหาเป็นอุปสรรค  ข้อคิดก่อนนอนทุกท่าน พลังใจไม่ค้องหาที่ไหนอยู่ในตัวเราเองขุดมันให้เจอนะครับแล้วชีวิจะมีสุข จากคุณ : Jimbovy เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 23:29:22

ความคิดเห็นที่ 104 ดีใจจังที่กดโหวตกระทู้นี้แล้วเด้งกลับมาเป็นกระทู้แนะนำ หลังจากที่หลุดไปทีนึง ขอบคุณพี่จิมมากครับ จากคุณ : Supremo เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 02:32:35

ความคิดเห็นที่ 105 สุดยอดบทความแห่งปีครับผมขอยกให้เลย สมควรศึกษาไว้ครับ ชีวิตคนๆ หนึ่งใครจะเชื่อครับเนี่ยว่ามีขึ้นมีลงตลอดเวลา เหนืออื่นใด ท่านกลับมีสติหรือมีจังหวะและมุมมองในการดำเนินชีวิต ที่เหนือธรรมดา และที่น่ายกย่องมากที่สุดก็คือการที่เปิดโอกาสให้ บุคคลอื่นได้ศึกษา วิจารณ์ ชีวิตของผู้เขียนเองอย่างเปิดกว้าง ในข้อนี้ผมให้หมดใจเลยครับ สำหรับผู้เขียน(คุณจิม) อ้อ แล้วขอขอบคุณเจ้าของกระทู้(คุณclick2) ที่กรุณานำมาให้อ่านด้วยครับ จากคุณ : jkr เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 11:04:27

ความคิดเห็นที่ 106 ขอบคุณ พี่จิมโบ และ คุณclick2 ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านค่ะ   อ่านแล้วได้ข้อคิดสำหรับชีวิตมากมาย ตอนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย... สงสารลูกพี่จิมโบค่ะ จากคุณ : Kading เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 13:09:42