ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนที่ท่านองคุลีมาลจะมาเกิดเป็นคน ท่านได้เกิดเป็นควายป่าที่มีความเก่งกล้าสามารถมาก   สามารถปราบสัตว์ป่าทุกประเภทให้แพ้ท่านได้ เมื่อปราบสัตว์ในป่าได้  ก็เลยออกจากป่ามาปราบควายที่ชาวบ้านเลี้ยง ในที่สุดก็ปราบได้ราบคาบ ขวิดวัว ควาย ช้าง ม้าของชาวบ้าน ตายบ้าง บาดเจ็บใช้งานไม่ได้บ้าง  ชาวบ้านเขาก็โกรธ ต่อมาชาวบ้านก็รวมตัวกันคิดฆ่าควายป่าตัวนี้ จึงทำคอกที่แข็งแรงมาก ทำทางเข้า แต่เข้าได้ไม่ถึงควายที่กักขังไว้ในคอก ทางที่เข้าคอกปากทางใหญ่ แต่พอใกล้จะถึงคอกก็เล็กคับตัว แล้วเขาก็เตรียมไม้ไว้เพื่อสอดเข้าไป กันควายป่าไม่ให้หนีออกมาได้ เมื่อเสร็จแล้วจึงเอาควายเลี้ยงไว้ในคอกเพื่อเป็นนกต่อ ควรจะเรียกควายต่อมากกว่า เมื่อถึงเวลา ควายป่า...องคุลีมาล ก็ออกจากป่าเพื่อสังหารศัตรู  ซึ่งความจริงไม่มีใครเป็นศัตรู ควายป่าเดินออกมาหาช้าง ม้า วัว ควายไม่พบ   เมื่อเดินเข้ามาถึงเขตคอก พวกควายในคอกก็กลัวแต่ไม่ยอมหนี เพราะไม่มีทางหนีออกจากคอกได้ ควายป่าเดินไปเดินมา เห็นควายพวกนั้นไม่หนี  ก็มีความคิดว่าเจ้าพวกนี้ไม่รู้จักราชสีห์ควายเสียแล้ว จะต้องสั่งสอนให้รู้สำนึกว่าเราคือ...ราชสีห์ควาย เดินวนไปวนมา หาทางเข้าไปปราบ แต่ก็ไม่มีทางเข้า พอมาถึงประตูที่เขาทำลวงไว้  ไม่ทันสังเกตก็พุ่งตัวโดยแรงเข้าประตู เมื่อถึงช่องแคบ ตัวก็ติด กลับตัวออกก็ไม่ได้ เพราะคับมาก ชาวบ้านเห็นเจ้าควายป่าเกเรติดช่องแคบ ก็รีบเอาไม้ใส่สกัดไม่ให้ออกมา ควายป่าก็หมดทางขยับตัว ต่อจากนั้นชาวบ้านที่ต้องเสียหาย เพราะสัตว์เลี้ยงถูกทำร้ายจากเจ้าควายตัวนี้ รวมกันทั้งหมดพันคนเศษก็ร่วมมือกันตีเจ้าควายป่าจนตาย ก่อนตายควายป่าตัวนั้นลืมตาดูคนที่รุมฆ่ามันและคิดว่า   ชาติหน้าข้าขอฆ่าเอ็งบ้าง  ชาตินี้ข้าคนเดียว...เอ็งรุมข้า  ชาติหน้าข้าคนเดียว...จะฆ่าพวกเอ็งทั้งหมด แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 13:45:16 จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:16:37

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อตอนที่องคุลีมาลจะเกิดนี้... สรรพศาสตราวุธทั้งปวงในบ้านของปุโรหิตาจารย์นั้น ก็เกิดเหตุอาเพทอัศจรรย์ เป็นนิมิตบ่งบอกถึงลุกโพลงขึ้น แสดงว่าจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น ปุโรหิตาจารย์นี้เชื่อหมอดูทายทัก เมื่อมีอาการลักษณะเช่นนี้ จับยามดูก็รู้ว่า ลูกของตนที่จะเกิดจากครรภ์ของภรรยานั้น จะเป็นโจรผู้ร้ายกาจเที่ยวเข่นฆ่ามนุษย์ จึงนำลูกชายของตนซึ่งยังไร้เดียงสา เข้าไปในพระราชวังสำนัก ให้พระราชาสั่งประหารชีวิต ฆ่าลูกของตนเสีย ถ้าขืนปล่อยไว้จะเป็นภัยใหญ่หลวงในวันข้างหน้า พระราชาท่านก็ทรงไว้ซึ่งความยุติธรรม เด็กแรกเกิดขึ้นมานั้น ยังไม่มีความผิด จะไปประหารชีวิตเขา  ชาวบ้านเขาจะติฉินนินทาว่างมงายหรือไร้เหตุผล คือพอเขามาบอกว่าคนนี้ไม่ดี  เขายังไม่ได้ทำความผิดแล้วไปลงโทษเขา การปกครองถ้าเป็นไปในลักษณะเช่นนี้  เพียงแต่ข่าวลือเขาบอก แล้วคาดการณ์ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ด้วยความเชื่อตำราของคนคนเดียว และก็ฆ่าคนที่ยังไม่ทำเหตุร้ายอันให้เกิดขึ้น  พระองค์ก็ตรัสบอกว่าทำไม่ได้   แต่ปุโรหิตาจารย์นั้นเชื่อแน่ตามตำราว่า  จะต้องเป็นคนโหดร้ายทารุณแน่ ก็เลยตั้งชื่อเด็กคนนี้เป็นการแก้เคล็ดเสียว่า   “อหิงสกกุมาร”   แปลว่า เด็กผู้ไม่เบียดเบียนใคร เมื่อลูกชายเจริญเติบโตขึ้นมาแล้ว ก็ส่งไปเรียนอยู่ในราชสำนัก... แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 18:06:51 จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:19:22

ความคิดเห็นที่ 3 กิริยาอาการทางกาย ทางวาจา ทางใจของอหิงสกกุมารนี้ เป็นคนที่อ่อนน้อมพูดจาไพเราะ   การเล่าเรียนศึกษาก็เก่งกาจ จนกระทั่งจบหลักสูตรภายในราชสำนัก  ก็ไม่มีเหตุอะไรเกิดขึ้น เป็นที่รัก เป็นที่โปรดของพระราชา มหาอำมาตย์ทั้งหลาย ตลอดถึงครูบาอาจารย์ที่สั่งสอน ซึ่งก็เข้าใจกันว่า ปุโรหิตาจารย์พ่อของอหิงสกกุมารนี้จะเลอะเลือน เด็กดี ๆ ถ้าเขาฆ่าเสียตั้งแต่แรกเกิด มันจะโหดร้ายทารุณเกินไป และเป็นคนที่ประชาชนจะไม่เชื่อถือ ไม่นับถือ เมื่อจบหลักสูตรภายในราชสำนักตักศิลานี้  อหิงสกกุมารเข้ามาเรียนในสำนักตักศิลาของอาจารย์ทิศาปาโมกข์ อหิงสกกุมารนี้เป็นเด็กที่อ่อนน้อม พูดจาไพเราะ   ช่วยงานของอาจารย์เป็นอย่างดี  การเล่าเรียนศึกษา เรียกว่าดีเกินหน้าเพื่อนในจำนวนชั้น ๕๐๐ คนด้วยกัน เมื่อเป็นอย่างนี้  ก็เกิดความอิจฉาริษยาขึ้นมาในหมู่ของเพื่อนนักเรียนด้วยกัน เป็นลูกเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินก็มี  เป็นลูกมหาอำมาตย์ราชบุรุษก็มี  เป็นลูกปุโรหิตาจารย์ในสำนักต่าง ๆ ของประเทศต่างๆก็มาก จึงเห็นว่าอหิงสกกุมารผู้นี้ถ้าพูดถึงฐานะก็ต่ำต้อยกว่าตน ทั้งเรียนก็เก่ง อาจารย์ก็รัก ไม่เป็นที่พอใจของบรรดาศิษย์ทั้งหลาย เพราะดีเกินหน้าของพวกตน   พวกเราจะต้องทำลายล้างเสีย ให้ถึงความวิบัติแก่อหิงสกกุมาร   ฉะนั้น บรรดาศิษย์ทั้ง ๔๙๙ คน ก็คิดที่จะกำจัดอหิงสกกุมารนี้เสียให้พ้นๆ ถ้าขืนอยู่ต่อไป ความดีความชอบทั้งหมดก็จักเป็นของอหิงสกกุมารเสียแต่ผู้เดียว จึงได้ประชุมกัน แบ่งแยกเป็น ๓ พวก ... พวกหนึ่งให้ไปบอกอาจารย์ว่า   อหิงสกกุมารคิดการใหญ่  ต่อไปซึ่งภายหน้าจะแย่งชิงตำแหน่งของอาจารย์เสีย จึงแกล้งมาทำเป็นประจบเอาใจทำดีกับอาจารย์ทั้งหลายเพื่อที่จะล่อให้ตายใจ แล้วคิดการร้ายทีหลัง พวกตนรู้แผนการของอหิงสกกุมมาร  จึงได้มาบอกให้ท่านอาจารย์ได้รับรู้   อาจารย์ไม่เชื่อศิษย์กลุ่มแรกที่มาใส่ร้ายแก่อหิงสกกุมาร  ว่าเป็นไปไม่ได้   ที่ว่าศิษย์คนโปรดจะคิดมิดีมิร้ายกับตนเด็ดขาด  จึงไม่สนใจศิษย์ที่มาบอกตน แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 18:18:26 จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:23:51

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อมาพวกที่สองก็เข้าไปใหม่  เข้าไปแหย่ว่า   อาจารย์อย่าไว้ใจทางวางใจคน  เห็นอาจารย์หญิงโปรดปรานนัก สักวันหนึ่งอาจจะทำมิดีมิร้ายกับอาจารย์หญิงก็ได้   อาจารย์ได้ยินเช่นนี้ชักหน้ามืด   เอ..ภรรยาเราก็ยังสาวและยังสวย รึมันจะเป็นไปได้...แต่ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะอหิงสกกุมารนี้เป็นคนที่อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่มีวี่แววที่จะคิดไม่ดี   จึงยังไม่เชื่อแต่ก็เริ่มคลางแคลงใจ เมื่อเป็นอย่างนี้พวกที่สาม  ก็เข้าไปใส่ไฟอีก อหิงสกกุมารนี้หน้าเนื้อใจเสือ  อาจารย์จะต้องระวัง วันข้างหน้าจะแย่งตำแหน่งและยึดเอาสำนักเป็นของตัว และก็อาจารย์หญิงก็ต้องโดนยึดครองด้วย คราวนี้ได้ผล  ไฟคือราคะ   ไฟคือโทสะ   และไฟคือโมหะ   ความขาดสติสัมปชัญญะ ที่หึงหวงภรรยาสาว และศิษย์ทั้งหมดได้เข้ามาเป่าหูบ่อยๆเข้า หินผาว่าแข็งแกร่ง  แต่ก็ยังผุกร่อนเพราะน้ำหยดวันละหยด   แล้วจิตใจมนุษย์ธรรมดาอย่างอาจารย์หรือจะทนได้  กับลมปากของศิษย์ผู้มีจิตอิจฉาริษยาทั้งหลายได้อย่างไร  ? วันหนึ่งสอนหนังสือไป ๆ อาจารย์ก็ใช้กลอุบายปิดตำราเสีย ไม่สอนเสียอย่างนั้น อหิงสกกุมารก็ฉงนสนเท่ห์ว่า ทำไมอาจารย์จึงปิดตำราไม่สอนต่อไป จึงได้ถามอาจารย์ว่าทำไมจึงไม่สอนต่อไป อาจารย์อุบายขึ้นมาว่า   “ ครูมีมนต์พิเศษอยู่บทหนึ่งมีชื่อว่า   " วิษณุมนต์ "   มนต์บทนี้ถ้าใครได้เรียนสามารถปราบได้ทั่วไตรภพคือ ปราบมนุษย์ เทวดา พรหม ได้ทั้งหมด ไม่มีใครต่อสู้ได้ "   ที่ครูเรียกเธอมาบอกนี้  ก็เพราะเห็นว่าเธอดี มีความสามารถยิ่งกว่าศิษย์ทุกคนที่เคยสอนมา เห็นว่าควรจะเรียนได้ มนต์นี้ยังไม่เคยให้ใครเรียนเลย เพราะศิษย์ทุกคนที่สอนมาไม่มีใครที่ควรคู่กับมนต์บทนี้ มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่คู่ควรและสมควรจะเรียนได้ เมื่อได้เจอลูกยอเข้าแบบนี้ และคนที่เก่งอยู่แล้วก็อยากจะเก่งถึงที่สุด ก็รับปากว่าจะเรียน แต่ท่านอาจารย์ก็บอกว่า...มนต์นี้ต้องยกครูก่อน การยกครูหรือการเสียค่าครูนี้ใช้เงินทองของใช้ไม่ได้ ต้องฆ่าคนถึงพันคนก่อนจึงจะเรียนได้ กระผมจะเรียนวิชานี้ ถึงแม้จะไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมาก่อนแม้แต่น้อย แต่เพื่อให้ได้ซึ่งวิชาวิษณุมนต์วิเศษนี้ กระผมจะทำ เมื่ออหิงสกกุมารได้รับดาบฟ้าฟื้น จากอาจารย์แล้ว ก็กราบลาอาจารย์ออกจากสำนัก ตั้งแต่นั้นมาก็คอยดักซุ่มฆ่าคนเรื่อยไป เจอใครฆ่าหมดไม่ว่าผู้หญิง ผู้ชาย คนเฒ่า คนแก่ เด็กเล็กเด็กแดงไม่เลือก เมื่อฆ่ามามากต่อมากก็จำไม่ได้ว่าตนเองได้ฆ่าไปเท่าไหร่แล้ว จึงได้ตัดเอานิ้วมือที่ตนได้ฆ่าร้อยเข้ากับเถาวัลย์ห้อยคอไว้ และชื่อของอหิงสกกุมารก็ลบเลือนไป กลายเป็นชื่อ   “องคุลีมารโจร”   แปลว่า โจรผู้มีนิ้วมือเป็นพวงมาลัยคล้องคอ เป็นที่หวาดกลัวของผู้คนยิ่งนัก อหิงสกกุมารหรือองคุลีมาลฆ่าคนได้  ๙๙๙ คน  อีกหนึ่งก็จะครบหนึ่งพันคน แต่ความจริงฆ่ามาเกินพันแล้ว แต่ตนเองจำไม่ได้ ก็ไปในเมืองสาวัตถีแอบซุ่มอยู่ตามพุ่มไม้ พระราชาได้ทรงทราบว่า โจรองคุลีมาลเข้ามาเพ่นพ่านในเขตแคว้นปกครองของพระองค์ ก็เตรียมยกทัพ  ๕๐๐ คน เพื่อจะไปปราบโจรองคุลีมาล มารดาขององคุลีมาลนั้นทราบข่าวว่า  พระราชาจะยกทัพไปจับลูกชายประหารชีวิต ด้วยความรักของผู้เป็นแม่ ไม่ต้องการให้บุตรได้รับอันตราย จึงออกเดินทางเพื่อไปบอกบุตรชายให้หนีไปเสีย จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:29:44

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนเช้ามืดพระพุทธเจ้าทรงตรวจอุปนิสัยของสัตว์  เห็นมรรคผลจะมีแก่ท่านองคลีมาล และทรงทราบว่าตอนสายวันนี้ แม่ของท่านองคุลีมาลจะออกไปหาลูก และท่านองคุลีมาลก็ตั้งใจไว้แล้วว่า วันรุ่งขึ้นจะเป็นใครก็ตาม  ถ้าพบแล้วจะฆ่าเพื่อให้ได้ครบพันนิ้วมือ ถ้าแม่ออกไปพบก่อน อาศัยการจองเวรกันไว้เธอจะฆ่าแม่ ด้วยความกรุณา พระพุทธเจ้าจึงตัดสินพระทัยเสด็จไปโปรดตอนเช้าตรู่ เสด็จไปลำพังพระองค์เดียว ไปเจอคนที่เดินสวนทางมา คนถิ่นฐานบ้านนั้นว่าพระองค์เสด็จมาได้ยังไงพระองค์เดียว องคุลีมาลโจรร้ายมันจะจับพระองค์ฆ่าเสีย  พระองค์ก็ทรงนิ่งเสีย ยังคงเสด็จพระราชดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ คนทั้งหลายที่เดินสวนทางมา ก็ห้ามพระองค์ไม่ให้ไปทางนั้นเพราะเป็นที่โจรองคุลีมาลมาคอยดักฆ่าผู้คนอยู่ แต่พระองค์ก็ยังคงนิ่งเฉยและเสด็จพระราชดำเนินต่อไป.. เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาถึงที่ องคุลีมาลหลบซ่อนตัว เพื่อคอยดักผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา และได้เห็น  พระพุทธเจ้าผู้มีพระรูปลักษณ์ตกในลักษณะมหาปุริสลักษณะ   ก็คิดดีใจ กระหยิ่มยิ้มย่องในใจว่า เออ..หนอ วิชาวิษณุมนต์พิเศษของเราจักต้องสำเร็จเป็นแน่แท้ ที่ให้บุรุษหัวโล้นนี้เดินผ่านมา  แหม..เราไม่เคยเห็นผู้ใดงามสง่าเท่าบุรุษหัวโล้นคนนี้เลย ช่างวิเศษอะไรเช่นนี้   เมื่อเห็นพระพุทธเจ้าเสด็จมาใกล้ ก็คว้าดาบฟ้าฟื้นได้ เอาธนูสะพายบ่า ลูกศรเสียบหลัง วิ่งตามตามพระพุทธเจ้าไป ตอนนี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีพระทัยน้อมไปในการที่จะแสดงฤทธิ์ พระองค์ยังคงพระราชดำเนินไปเรื่อย ๆ  องคุลีมาลก็วิ่งไล่ตาม ฝ่าดงหนาม ฝ่าน้ำฝ่าโคลนไปสิ้นระยะทาง ๓ โยชน์ จนองคุลีมาลโจรร้ายวิ่งตามไปจนเหนื่อยหอบร้องบอกว่า   “สมณะหยุดก่อน ๆ”   และเมื่อวิ่งไปใกล้ ๆ จะทันพระพุทธเจ้า  ก็เงื้อดาบฟ้าฟื้นขึ้นก็ฟันขวับลงไปทีเดียว แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะพระพุทธเจ้าเสด็จไปอีกแล้ว ๒๐-๓๐ โยชน์ ก็วิ่งตามไปอีก พอไปทันก็ฟันดาบฟ้าฟื้นลงไปอีกและก็เหมือนเดิมจำต้องวิ่งตามอีก และก็คิดในใจว่า วิชาวิษณุมนต์นี้คงจะมีคนสำเร็จก่อนเราเป็นแน่แท้ ทำไมสมณะโล้นจึงเดินเร็วและไม่รู้สึกเหนื่อยหอบแต่อย่างไร เราซึ่งเป็นหนุ่มและดูแข็งแรงกว่าวิ่งติดตามไล่ฟันเท่าไหร่ก็ไม่ถูกสักที ได้คิดอุบายหลอกล่อให้พระพุทธเจ้าหยุดและหาวิธีที่จะฆ่าพระพุทธเจ้า จึงร้องบอกว่า  สมณะโล้นหยุดก่อน ๆ   พระพุทธเจ้าตอบว่า   “เราหยุดแล้ว แต่เจ้านั้นสิยังไม่หยุด”   องคุลีมาลก็เฉลียวใจ  หยุดอะไรล่ะ วิ่งสิ้นระยะทาง ๓ โยชน์ เนี่ย  ท่านบอกว่าท่านหยุด เราวิ่งแต่ท่านเดิน ท่านเดินไม่ธรรมดา  เราวิ่งเท่าไหร่ก็วิ่งไม่ทัน ท่านมีเหตุอะไร พระพุทธเจ้าก็เลยตรัสบอกว่า...   เราหยุดแล้วจากการทำความชั่ว การฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่เจ้านั้นซิยังไม่หยุด คนที่มีบารมีที่ได้รับการสั่งสมอบรมมาแล้ว ได้ฟังองค์สมเด็จพระสัมสัมพุทธเจ้าทรงตรัสเพียงเท่านี้ ก็ได้สติ ระลึกได้  จึงเหวี่ยงดาบฟ้าฟื้น  ปลดคันธนูลูกศรวางลง และก้มลงกราบที่พระบาท ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า และมีจิตเลื่อมใสจึงขอบรรพชา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ตรัสเป็น  “เอหิภิกขุอุปสัมปทา ”   ให้โจรร้ายองคุลีมาลได้บวชในพระพุทธศาสนา ก็เป็นเวลาพอดีที่แม่ท่านไปถึง แล้วพระพุทธองค์ก็นำองคุลีมาลภิกษุใหม่กลับไปยังเชตวันมหาวิหาร ในขณะนั้นพระเจ้าปเสนทิโกศลจะยาตราทัพหมายไปจับโจรองคุลีมาล ต้องผ่านเชตะวัน จึงแวะเข้าไปนมัสการพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็ตรัสถามว่า พระองค์จะเสด็จไปไหน พระเจ้าปเสนทิโกศลบอกว่าจะไปปราบโจรร้ายองคุลีมาล ที่จับผู้คนฆ่าแล้วเอานิ้วมือมาร้อยเป็นพวงมาลัย พระพุทธเจ้าก็บอกว่าถ้าหากว่าองคุลีมาลยอมสละซึ่งความโหดร้าย แล้วมาบวชในพระพุทธศาสนา พระองค์จะทำประการใด พระเจ้าปเสนทิโกศลก็บอกว่า ถ้าบวชเป็นพระแล้วก็จะกราบสักการะท่าน  พระพุทธเจ้าก็เลยยกพระหัตถ์แขนขวาขึ้น ด้วยพุทธานุภาพให้พระเจ้าปเสนทิโกศลเห็นองคุลีมาลภิกษุขึ้น แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 13:53:41 จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:34:04

ความคิดเห็นที่ 6 ในวันรุ่งขึ้น... พระพุทธเจ้าก็พาองคุลีมาลโจรร้ายซึ่งตอนนี้ได้บวชเป็นพระภิกษุแล้วออกบิณฑบาตร ไปที่ไหนผู้คนก็จำได้ว่า   ภิกษุรูปนี้คือองคุลีมาลจอมโจรผู้โหดร้าย   ที่เตรียมข้าวของจะใส่บาตร ก็พากันวิ่งหนีทิ้งข้าวของเตลิดเปิดเปิง ปิดประตูแน่นหนาไม่ยอมโผล่หน้าออกมา พระภิกษุองคุลีมาลออกไปบิณฑบาตที่ไหน ก็ถูกปาด้วยก้อนหินก้อนกรวดจนหัวร้างข้างแตก จีวรขาดบาตรทะลุ ทำให้พระภิกษุองคุลีมาลต้องอดอยาก   และ ถูกทำร้ายร่างกาย พระพุทธเจ้าก็ปลอบว่า   ต้องอดทนเอา เพราะต้องชดใช้กรรมเสียในชาติปัจจุบันนี้ ไม่ต้องไปชดให้กรรมในปลายภพน้อยภพใหญ่อีกต่อไป   บางคนก็มีจิตเลื่อมใสต่อภิกษุองคุลีมาล บางคนก็โกรธแค้นแค้นดุด่าว่าขว้างปาด้วยก้อนกรวดก้อนดินก็มาก บางคนมิได้มีเจตนาจะทำร้ายแค่ขว้างปาไปในอากาศด้วยความประสงค์อย่างอื่น ( คือ เพื่อขับไล่สัตว์ต่าง ๆ เช่น กา สุนัข สุกรเป็นต้น) แต่ก้อนหินก้อนดินนั้นกลับหวนมาถูกพระเถระทั้งขาไปและขากลับ บางคราท่านไปบิณฑบาตไม่ได้อาหารแม้แต่ทัพพีเดียว และยิ่งร้ายกว่านั้น พระที่ไปบิณฑบาตร่วมทางเดียวกับท่าน เลยพลอยไม่ได้อาหารไปด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง หญิงท้องแก่ออกมาใส่บาตรเพื่อต้องการจะให้ลูกที่จะเกิดมาเป็นคน ที่ยึดมั่นในความดี พอเหลือบแลเห็นพระภิกษุองคุลีมาลเดินมารับบิณฑบาตร หญิงท้องแก่นั้นก็ตกใจกลัวตาย วิ่งเข้าไปในระหว่างกอไผ่ ผลที่สุดศีรษะมันไปได้แต่ท้องไปไม่ได้ ดิ้นกระแด่ว ๆ อย่างนั้น ทีนี้พวกสามีคนข้างเคียงนั้นก็ทำใจดีสู้เสือ ช่วยกันเอาหญิงนั้นออกมาแล้วเอาม่านกั้น เข้าไปกราบเรียนพระภิกษุองคุลีมาลว่า ขอให้ช่วยนางนี้พ้นทุกข์ทรมานจากการเจ็บปวดในครรภ์ด้วยเถิด พระภิกษุองคุลีมาลนั้นก็ตั้งจิตอธิษฐานว่า... ตั้งแต่เราเกิดมาในอดีตชาติ ไม่เคยคิดที่จะเบียดเบียนใคร ขออำนาจสัจจะอธิษฐานที่ข้าพเจ้าอ้างอิง เอาเป็นพยานนี้   ความสวัสดี   จงมีแก่ครรภ์ของน้องหญิงผู้นี้ พอสิ้นคำอธิษฐาน  นางนั้นก็คลอดลูกเหมือนเทน้ำออกจากกระบอก ไม่เจ็บไม่ปวด แต่ประการใด ผู้คนจึงเกิดความเลื่อมใส ต่อพระภิกษุองคุลีมาล     จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:37:56

ความคิดเห็นที่ 7 องค์คุลีมาล....วางดาบ สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ...ขอบพระคุณ...             จากคุณ : ** 4 a & 4 j ** เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:39:43

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ "นักเล่นหุ้นปล่อยวางราคาหุ้น สำเร็จเป็นนักลงทุนหุ้น" "นักเล่นเวบบอร์ดหุ้น ปล่อยวางกระทู้หุ้น สำเร็จเป็นผู้หาผลประโยชน์ได้จากเวบบอร์ดหุ้น" จากคุณ : endophine เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 08:54:50

ความคิดเห็นที่ 9 สงบ...สยบความเคลื่อนไหว ไม่อ่อนไหวไปตามสถานการณ์รายวัน  "มันเป็นเช่นนั้นเอง"           จากคุณ : ริชแมน เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 09:46:43

ความคิดเห็นที่ 10 ดีครับ จากคุณ : กฤษณะใจเย็น เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 09:56:00

ความคิดเห็นที่ 11 good จากคุณ : goldengun เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 10:01:47

ความคิดเห็นที่ 12 โดนใจมาก ขอบคุณค่ะ จากคุณ : i_lllive เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 10:18:19

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าคนที่มีอำนาจ รู้จักวางดาบ นำเงินที่ไปสร้างกรรมเพื่อหวังเพียงให้ตนเองได้กลับมาเสวยสุข มาสร้างกุศล สร้างโรงเรียน โรงพยาบาล วัด สาธารณะกุศลต่างๆ ก็เปรียบได้ดั่งองค์คุลีมาล ที่ได้วางดาบลงนั่นแล สาธุของให้คำของของข้าพเจ้าเป็นจริงโดยเร็ววันเถิด จากคุณ : ชายโอ้ย (shine_o) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 10:23:30

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ อ่านจบแล้ว สนุกครับ ได้คติธรรมดี อ่านแล้วนึกถึงหนังเรื่องหนึ่ง....................................................... พระเอกเป็นอเมกัน รับหน้าที่ไปเป็นผจก.บริษัทขายตรงในอินเดีย นางเอกเป็นลูกน้องที่เก่งฉกาจ สาวชาวอินตะระเดีย วันหนึ่งขณะนั่งรถไปทำงานด้วยกัน พระเอกเห็นรูปเจ้าแม่กาลี วางอยู่หน้ารถ เลยถามว่า "ทำไมคุณต้องบูชาเคารพเจ้าแม่แห่งการทำลาย" นางเอกตอบว่า "เราชาวฮินดู ถือว่าการสิ้นสุดของสิ่งหนึ่ง นำไปสู่การเกิดของอีกสิ่งหนึ่ง" สิ้นสุดของการเป็นโจร ก็กลายเป็นพระอรหันต์ได้เนาะ อ่านไว้เป็นความหวังในทุกเรื่องที่แย่ๆได้เหมือนกัน พอมันแย่ที่สุดแล้ว มันก็จะดีเอง (พูดเรื่องประเทศไทย นะครับ ไม่ได้พูดถึงกระทู้แนะนำ) จากคุณ : b n' b (K.nobody) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 11:27:37

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับพี่ จากคุณ : tp14d เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 12:41:17

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณขอรับพี่ จากคุณ : เหมันต์ใบไม้ผลิ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 13:49:17

ความคิดเห็นที่ 17 สาธุครับ จากคุณ : คุณใหม่ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 14:27:26

ความคิดเห็นที่ 18 สุดยอดครับพี่ รับไอติมเย็นๆหน่อยมั้ยครับ จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 18:39:56

ความคิดเห็นที่ 19     จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:51:02

ความคิดเห็นที่ 20 อาเมน จากคุณ : bvy เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:07:38

ความคิดเห็นที่ 21 สาธุครับ จากคุณ : fee เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:45:15

ความคิดเห็นที่ 22 ได้ข้อคิดดีจัง ชอบครับ... จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 08:01:27

ความคิดเห็นที่ 23 จ้าวค่ะถ้าจ้าวอ่านแล้วช่วยวางมือเลิกฆ่าเม่าน้อยจะเป็นกุศลอย่างยิ่ง จากคุณ : Noopy&Wood เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:50:26

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : 007-s เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:32:20

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : m i l k - T เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:43:16

ความคิดเห็นที่ 26 ขอให้ท่าน จขกท เจริญในธรรม ยิ่งๆขึ้นไป สาธุ... จากคุณ : theopp เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:03:04

ความคิดเห็นที่ 27 สาธุ จากคุณ : dangerous เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:57:29

ความคิดเห็นที่ 28 นับถือๆ ๆ  ทั้ง จขกท และ เฮีย เอ็นโด ค้าบ จากคุณ : จอมโจร (โรงแรม) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 15:09:07

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ จากคุณ : Anek300D เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 23:12:37

ความคิดเห็นที่ 30 . จากคุณ : yai-cho เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 12:10:27

ความคิดเห็นที่ 31 .. จากคุณ : yai-cho เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 12:10:59

ความคิดเห็นที่ 32 ... จากคุณ : yai-cho เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 12:11:25

ความคิดเห็นที่ 33 ..... จากคุณ : yai-cho เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 12:12:06

ความคิดเห็นที่ 34 ก่อนตายควายป่าตัวนั้นลืมตาดูคนที่รุมฆ่ามันและคิดว่า   ชาติหน้าข้าขอฆ่าเอ็งบ้าง  ชาตินี้ข้าคนเดียว...เอ็งรุมข้า  ชาติหน้าข้าคนเดียว...จะฆ่าพวกเอ็งทั้งหมด ความคิดแค้นเคืองแว๊บเดียวเท่านั้นเอง น่ากลัวจัง ขอบคุณจขกทมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : thankthank เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 23:50:55