PANTIP.COM : I9028595 โอ้...ดร.นิเวศน์ฺ ใกล้พันล้านแล้ว.. (Jackpot แตก จาก CPALL) [หุ้น]

ความคิดเห็นที่ 20

source:
http://www.hiclasssociety.com/hiclass/detail_page.php?sub_id=790

Text : วสิน ทับวงษ์
Photo : สรวิชญ์ หอมสุวรรณ

++++++++++++++++++++++++++++
อัพเดทโดย : เบญจมาส วิชาสอน
วันที่ : 15 มี.ค. 53
editor@hiclassmagazine.com

หน้าแรก > Interview > ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร กูรู Value Investment เมืองไทย

ชื่อของ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร เป็นที่รู้จักและยอมรับในแวดวงตลาดเงินตลาดทุนเป็นอย่างดี ในฐานะผู้เปิดตำนานการลงทุนแบบ Value Investment ในเมืองไทย คำพูดของเขาที่ว่า “นักลงทุนเลี่ยงอุปสรรค อะไรที่เป็นอันตรายเราต้องหลบ ความสำเร็จของนักลงทุนอยู่ที่ตัวเองในการเลือกลงทุน แต่สำหรับนักบริหารฝ่าอุปสรรค เดินเข้าไปหาอุปสรรคและต้องเอาชนะ ความสำเร็จของนักบริหารอยู่ที่คนอื่นโดยเฉพาะคนในองค์กร” ทำให้มุมมองของผู้เขียนเปิดกรอบที่ถูกจำกัดให้กว้างออกสู่การมองเห็นผู้คนในตลาดทุนอย่างเป็นจริงมากยิ่งขึ้น
จากบัณฑิตวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเครื่องกล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จุดเริ่มต้นในการทำงานภายหลังจากเรียนจบเป็นเช่นเพื่อนร่วมรุ่นคนอื่นๆ คือเป็นวิศวกรประจำโรงงานที่จังหวัดกาญจนบุรี ขณะที่ความทะยานอยากอยากมีชีวิตที่ดีกว่า อยากมีชีวิตที่สุขสบายซึ่งมีอยู่ในทุกความคิดของผู้คน ก็เริ่มสั่งสมจนผลักดันให้เดินทางไปกลับกรุงเทพฯ-กาญจนบุรีเพื่อศึกษาต่อ MBA จนสำเร็จ แต่เมื่อจุดมุ่งหมายยังไม่หยุดนิ่ง บวกกับความต้องการเปิดโลกทัศน์และแสวงหาโอกาสให้ตัวเอง ชักนำให้ก้าวเดินออกจากขวานทอง มุ่งสู่เมืองลุงแซม เผชิญชีวิตด้วยการเป็นนักเรียนทุน เป็นผู้ช่วยทำวิจัย ผู้ช่วยสอน พร้อมกับการเรียนปริญญาเอกสาขาการเงินจากมหาวิทยาลัยมิสซิสซิปปี แน่นอนว่าการกลับมาแผ่นดินเกิด เส้นทางชีวิตย่อมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ไฮคลาส : เส้นทางชีวิตของคุณมุ่งมาสู่ตลาดทุนได้อย่างไร
ตอนเรียนปริญญาตรีผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน สมัยก่อนหรือสมัยนี้ก็ตามถ้าเรียนได้คะแนนดีก็ต้องไปทางหมอหรือไม่ก็วิศวะ จริงๆ ถ้าจะเรียนหมอก็คงได้ แต่ว่าตอนนั้นที่บ้านฐานะไม่ค่อยดี เรียนหมอนั้นยาวเกินไป ประกอบกับลึกๆ แล้วก็ไม่ค่อยชอบ จึงไปเรียนวิศวกรรมศาสตร์สาขาเครื่องกล จุฬาฯ
เรียนจบมาไปทำงานเป็นวิศวกรต่างจังหวัด เชื่อไหมครับทำไปแค่เดือนสองเดือนนิ้วเกือบขาดเพราะว่าประสบการณ์ยังไม่พอ แล้วไปทำงานที่เรายังไม่เข้าใจ ทำไปสักพักเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน คือ ดร.ไพบูลย์ (เสรีวิวัฒนา) ที่เป็นเพื่อนสนิทกันมานานเขาไปเรียนต่อปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจ เราเองก็รู้สึกว่าน่าจะทำให้ทางเดินของเรามันกว้างขึ้น เพราะตอนที่อยู่โรงงานเมื่อมองไปแล้วเส้นทางชีวิตมันค่อนข้างตัน โดยเฉพาะมันเป็นธุรกิจครอบครัว ตำแหน่งสูงสุดอย่างมากก็แค่ผู้จัดการโรงงาน เพราะว่าตำแหน่งระดับบริหารใหญ่ๆ นั้นก็อยู่ในครอบครัวเขา เมื่อเห็นเช่นนั้นก็คิดว่าช่องทางนี้ตีบตันแน่นอน
ทำงานได้สองปีก็ขอลาออกเพื่อจะมาเรียนปริญญาโทที่นิด้า (สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์) แต่ที่ทำงานเขาบอกว่าไม่ต้องออกหรอก อาจเพราะว่าเห็นว่าเราขยันมั้ง (หัวเราะ) บอกให้แบ่งเวลา เรียนครึ่งหนึ่งทำงานครึ่งหนึ่ง เดินทางไปๆ มาๆ ระหว่างกรุงเทพฯ-กาญจนบุรี สมัยก่อนปริญญาโทที่ผมเรียนไม่มีเรียนกลางคืนหรือว่าเสาร์-อาทิตย์นะครับ ต้องเรียนเวลาปกติ เป็นอันว่าลดเงินเดือนกันไป ผมวิ่งไปวิ่งมาอยู่ 2 ปี เพราะฉะนั้นเราจะขาดเรียนครึ่งหนึ่งขาดทำงานครึ่งหนึ่ง เรียนจนจบก็ไปขอลาออกเพราะเราจะเปลี่ยนงานแล้ว

ไฮคลาส : ตอนนั้นมีแรงบันดาลใจที่จะเข้าสู่ตลาดทุนแล้วใช่ไหม
ยังครับ ตอนนั้นต้องยอมรับว่าตลาดทุนยังใหม่มาก เปิดมาได้แค่ปีสองปีไม่ค่อยมีใครรู้จัก เราคิดว่าอยากทำงานที่กว้างขึ้นคือการบริหาร ก็เพื่อนอีกนั่นแหละ ดร.ไพบูลย์คนเดิม เขาไปเรียนต่อเมืองนอกแล้วหลายปี เขาถามว่าสนใจไหมเพราะว่ายิ่งเรียนสูงก็มีโอกาสได้ทุน โดยเฉพาะถ้าเรียนปริญญาเอกโอกาสได้ทุนสูง จริงๆ ตอนนั้นเราแค่อยากไปเมืองนอกเท่านั้น คิดว่าปริญญาเอกมันไม่มีความจำเป็นและก็เป็นนักวิชาการ เราอยากจะไปเรียนซ้ำปริญญาโท อยากไปเมืองนอกเพราะอยากได้ภาษา อยากเห็นโลกกว้างขึ้น แต่สุดท้ายก็ต้องไปเรียนปริญญาเอกเพราะเป็นทางที่จะได้ทุน
ผมพยายามสอบ สอบครั้งแรกไม่ผ่านนะเพราะว่างานเรายุ่ง สุดท้ายลองไปสอบอีกครั้ง ก็ได้ไปเรียนปริญญาเอกด้านการเงินที่มหาวิทยาลัยมิสซิสซิปปี้ (University of Mississippi) ส่วนหนึ่งอาจารย์ที่นิด้าแนะนำให้ และทุนก็เป็นทุนแบบที่ไปช่วยทำวิจัยและเป็นอาจารย์ช่วยสอน ผมไปทั้งๆ ที่ในกระเป๋าไม่ค่อยมีสตางค์ มีเงินอยู่ก้อนหนึ่งที่ฝากเอาไว้เพราะที่บ้านยังพึ่งเราอยู่ ผมไปตัวเปล่าและไปทำงานช่วยอาจารย์วิจัยเป็นหลักและเรียนควบคู่กัน จนเรียนจบจึงกลับมา

ไฮคลาส : กลับมาก็เข้าทำงานที่บรรษัทเงินทุนอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (IFCT)
ใช่ ทำงานที่บรรษัทเงินทุนอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย ซึ่งที่ทำงานเก่าเขาก็ตามเรากลับไปนะ แต่ผมบอกว่าคงไม่ได้แล้วเพราะว่าเราเรียนมาหลากหลายมากแล้วและคิดว่าอยากจะเปลี่ยน งานที่ IFCT เป็นงานในฝ่ายวางแผน นี่คือก้าวแรกที่เข้าสู่การเงิน แต่ก็เป็นการเงินแบบสมัยก่อนนะ การให้เงินกู้กับโครงการซึ่งเราก็ไม่ได้ทำหน้าที่เจ้าหน้าที่สินเชื่อด้วยซ้ำไป เพียงแต่อยู่ในสถาบันการเงิน แต่ก็ได้เห็นโลกการเงิน
ผมอยู่ IFCT ประมาณ 7 ปี หลังจากนั้นตลาดหุ้นเริ่มบูม เริ่มมีกิจกรรมต่างๆ ความต้องการที่เรียกว่า Investment Bank วานิชธนกิจเยอะ เพราะว่ามีการนำบริษัทเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ เราก็เลยก้าวไปสู่บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ เป็นจุดเริ่มของชีวิตที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับหลักทรัพย์ที่นวธนกิจ
ทำงานจนกระทั่งขึ้นมาเป็นรองกรรมการผู้จัดการ หลังจากนั้นในช่วงปลายๆ ของการทำงานในบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ก็เกิดวิกฤตซึ่งมาจากปี 2539 แล้วละ แต่ปี 2540 เป็นปีที่หนักที่สุด ตอนนั้นเราก็ได้มีโอกาสเข้าไปช่วยดูแลการลงทุนของบริษัท เริ่มศึกษาเรื่องพวกนี้ และในช่วงท้ายเมื่อเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ ตลาดหุ้นตกต่ำ ก็เห็นช่องทางแล้วว่าในวิกฤตนั้นมันมีโอกาสอยู่ เราเริ่มศึกษาการลงทุนแบบ Value Investment และมันก็เริ่มได้ผล แต่เมื่อเกิดวิกฤตในที่สุดก็ต้องออกจากสถาบันการเงิน คิดว่าคงจะลำบากนะเพราะอายุเราเยอะแล้ว เมื่ออยู่ในงานสถาบันการเงินโอกาสที่จะหางานใหม่นั้นยาก เพราะตอนนั้นคนที่อยู่ในสถาบันการเงินก็ถูกปลดกัน อีกทั้งตำแหน่งก็สูง โอกาสที่จะมีคนมารับไปทำงานต่อนั้นยาก

ไฮคลาส : คุณได้รับการยอมรับในฐานะ Value Investor แล้วคำว่า Value Investment นี้ถูกตีความหลากหลายมาก สำหรับคุณให้คำจำกัดความอย่างไร
การลงทุนแบบ Value Investment ก็คือการลงทุนที่เราเน้นมูลค่าที่แท้จริงของกิจการว่ามันควรจะมีค่าเท่าไหร่ แล้วเราก็จะลงทุนโดยดูจากราคาหุ้นกับมูลค่าที่แท้จริงซึ่งมันอาจจะไม่เท่ากัน ราคาหุ้นอาจจะต่ำกว่าหรือสูงกว่ามูลค่าที่แท้จริง ฉะนั้นเมื่อเรารู้มูลค่าที่แท้จริงแล้วเราไปดูว่าราคามันต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริงรึเปล่า ถ้ามันต่ำกว่าในหลักการก็บอกว่าคนจะเริ่มมาซื้อมาลงทุน ถ้าเราซื้อเมื่อมันต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริงและขายเมื่อราคาเกินมูลค่าที่แท้จริงเราจะได้กำไร หลักการใหญ่เราต้องวิเคราะห์ตัวกิจการว่าหุ้นแต่ละตัวมันควรจะมีมูลค่าที่แท้จริงเท่าไหร่ ซึ่งมูลค่าที่แท้จริงนั้นมาจากกำไรของกิจการ มาจากเงินปันผล มาจากหลายๆ อย่างซึ่งเราต้องวิเคราะห์ และลงทุนตามไป
วันที่ผมคิดเรื่องนี้ก็คือวันที่ผมมีงานน้อย เป็นเวลาที่สมองปลอดโปร่งและเริ่มเห็นโอกาสจากวิกฤต ที่จริงเราก็อ่านหนังสือเยอะและพบว่าจริงๆ แล้วหลักการนี้ไม่ใช่ของใหม่นะครับ ในอเมริกาเกิดมา 70 กว่าปีแล้ว และเกิดหลังวิกฤตเหมือนกัน ปรมาจารย์ที่ชื่อ เบน เกรแฮม (Ben Graham) เขาคิดเรื่อง Value Investing หลังจากเกิดวิกฤตเศรษฐกิจในอเมริกา เขาเขียนหนังสือขึ้นมา 2 เล่ม เป็นเสมือนไบเบิลของ Value Investment ฉะนั้นเราก็มีโอกาสนำเสนอคอนเซปต์ความคิดนี้ในเมืองไทย และโดยส่วนตัวคิดว่าเป็นโอกาสที่จะลงทุน เพราะว่ามันเกิดความแตกต่างที่แท้จริงระหว่างมูลค่าที่แท้จริงกับราคาที่สูงมาก ผมจึงเริ่มลงทุนมาเรื่อย พร้อมกับเขียนหนังสือเล่มแรกขึ้นมาที่ชื่อว่า “ตีแตก” ก็ต้องถือว่าเป็นไบเบิลของ Value Investment ของเมืองไทย พร้อมกับทำงานเพิ่มเติมด้วยการเขียนบทความลงในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจทุกสัปดาห์ ผมเสนอตัวเข้าไปเองเลย ตอนนั้นเห็นว่าเป็นโอกาสและเรามีคุณสมบัติพร้อม เรามีความรู้ เรียนจบมาทางสายการเงินโดยตรง และช่องว่างที่สำคัญคือไม่มีใครในเมืองไทยรู้จัก ไม่มีใครเคยพูดถึง ที่จริงไม่มีศัพท์คำนี้อยู่ในประเทศไทยด้วยซ้ำ

จากคุณ : Ii'8N

เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 23:18:04

ความคิดเห็นที่ 23

ไฮคลาส : แต่ถ้าธนาคารหรือสถาบันการเงินล้ม เศรษฐกิจจะต้องมีปัญหาแน่นอน
แน่นอน ถ้าเรื่องนั้นเป็นความจริง ถ้าบอกว่าจะล้มแล้วล้มจริงอย่างนั้นเราต้องทำ เพราะว่าเกือบทุกบริษัทถูกกระทบ คุณจำได้ไหมครับว่าเมื่อปี 2540 เกือบทุกบริษัทถูกกระทบ ถ้าคุณมีหุ้นอยู่ตอนนั้นต้องรู้ว่าคุณต้องทำอย่างไรเพราะมันถูกกระทบ อันนั้นนานๆ เกิดครั้งหนึ่ง ในชีวิตคนเราบอกว่าเกิดได้อย่างมาก 2 หน อีกหนหนึ่งไม่รู้ว่าจะเกิดตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่รึเปล่า ข่าวที่บอกว่าจะเกิดวิกฤตเป็นข่าวที่ออกมาเกินความเป็นจริง คนส่วนใหญ่ยังคิดว่าตลาดหุ้นคือแหล่งการพนัน เอาเงินเข้าไปจะสูญเสียเปล่า แต่ธนาคารที่ตัวเองใช้อยู่โดยเฉพาะธนาคารใหญ่ๆ มั่นคงจะตายไป ขนาดเกิดวิกฤตปี 2540 ก็ยังอยู่ได้ แล้วตอนนี้ไม่เห็นมีอะไรที่รุนแรง เรื่องการเมืองเป็นเรื่องที่ผมมองว่าไม่รุนแรงอะไรมาก ถึงเวลาก็ต้องหาทางออกกันไป

ไฮคลาส : อยากทราบมุมมองของคุณว่าความมั่งคั่งคือจุดใด แล้วคิดว่าปริมาณเท่าไหร่จึงถือว่าเป็นความมั่งคั่ง
เรื่องความมั่งคั่งเป็นเรื่องส่วนบุคคลแต่ละคนว่าเท่าไหร่ถึงมั่งคั่ง บางคนร้อยล้านก็มั่งคั่ง บางคนสิบล้านก็มั่งคั่ง บางคนพันล้าน (เน้นเสียง) ถึงจะมั่งคั่ง ผมคิดว่าความมั่งคั่งแปลว่าเราสามารถที่จะอยู่ได้จากดอกผลจากเงินที่เรามี ฉะนั้นถ้าเราอยู่ได้โดยที่เราไม่ต้องไปถอนเงินต้นมาใช้สำหรับผมเรียกว่าเป็น “ความมั่งคั่งระดับต้น” หรือบางทีเรียกว่า “มีอิสรภาพทางการเงิน” อิสรภาพทางการเงินแปลว่าไม่ต้องทำงาน อาศัยดอกผลกินได้ ซึ่งง่ายๆ ที่ผมเคยพูดไว้คือคุณต้องมีเงินเป็น 200 เท่าของรายจ่ายประจำเดือน สมมติว่าเราต้องใช้เงินเดือนละ 10,000 ก็ต้องมี 2 ล้าน ถ้าคุณต้องการมีรายได้เดือนละ 1 แสนก็ต้องมีประมาณ 20 ล้าน ถ้าคุณมีเงิน 20 ล้านโดยเฉลี่ยทั่วๆ ไปคุณจะมีเงินใช้เดือนละ 1 แสนโดยประมาณนะครับโดยที่เงินต้นยังอยู่ครบ เพราะฉะนั้นโดยทั่วไปผมคิดว่าถ้าในเมืองไทยตอนนี้คนที่มีรายได้ใช้เดือนละ 1 แสนนี่คือคนชั้นกลางค่อนข้างใช้ได้แล้ว
สรุปก็คือว่าในความคิดผม ถ้ามีเงิน 20 ล้านวันนี้ต้องถือว่าเริ่มมีความมั่งคั่ง นี่คือความมั่งคั่งเฉยๆ ถ้าเป็นเศรษฐีอีกเรื่องหนึ่งแล้ว ถ้าเป็นคนรวยอีกเรื่องหนึ่ง แต่ 20 ล้านไม่ใช่คนรวย

ไฮคลาส : ดอกเบี้ยเงินฝากมีแนวโน้มลดลงตลอด เป็นการกระตุ้นให้คนฝากเงินประจำหันมาลงทุนมากขึ้น คุณอยากจะบอกคนเหล่านี้อย่างไร
ผมคิดว่าคนไทยฝากเงินมากเกินไป เรายังอยู่ในโลกแห่งอดีต เรายังชินกับการที่บอกว่าเมื่อมีเงิน ที่ที่มีความมั่นคงที่สุด ปลอดภัยที่สุดคือธนาคาร ความคิดอย่างนี้เป็นความคิดแบบเศรษฐกิจรุ่นเก่า แต่เศรษฐกิจสมัยใหม่จะกลายเป็นเรื่องของตลาดการเงิน เรื่องของหลักทรัพย์ มีความรู้สึกว่าเหมือนกระดาษพร้อมที่จะหดหายไปได้ 100 อาจจะเหลือ 50 บางทีอาจจะเหลือ 10 บาท บางที 0 เลยก็ได้ นี่คือความคิดรุ่นเก่าแล้ว และผลพวงจากวิกฤตเศรษฐกิจก็บอกให้คนรู้ว่ามันมีโอกาสอย่างนั้นนะ มีโอกาสที่เงินจะหายไปถ้าเล่นหุ้น แต่ถ้าเรารู้จักการลงทุน ศึกษาสักหน่อยแล้วลงทุนให้ถูกต้อง โอกาสที่หลักทรัพย์ของคุณจะมีค่าลดลงมากๆ นั้นมันมีน้อยมาก และในระยะยาวเงินของคุณยังอยู่กับคุณอีกสัก 5-10 ปี การลงทุนในการฝากเงินจะได้ผลตอบแทนน้อยที่สุด อย่างตอนนี้ดอกเบี้ยก็ 2% แต่ถ้าไปลงทุนในหลักทรัพย์ ในตลาดหุ้นก็คือซื้อกองทุนรวม กองทุนรวมคือการกระจายการลงทุนในหุ้นทั้งตลาด เป็นกิจการที่เมืองไทยควรจะมีหมด

ไฮคลาส : เริ่มลงทุนในตลาดทุนเมื่อไหร่ถึงเรียกว่าช้า
ไม่มีคำว่าช้าครับ เพราะว่าเดี๋ยวนี้คนเราอายุยืนขึ้นเยอะ ถ้าเราคิดว่าเราแก่แล้วไม่อยากจะไปลงทุนหุ้นแล้ว ก็อาจจะเป็นการคิดที่ผิด เพราะเราไม่ตายสักที และเรายังใช้เงินที่มีอยู่อย่างไม่พอใจ

ไฮคลาส : อะไรที่เป็นปัจจัยที่พัฒนาตลาดทุนไทยไปในแนวทางที่ดีขึ้น
การให้ความรู้กับนักลงทุน ให้ความรู้กับประชาชนทั่วไป และอาจจะมีการส่งเสริมบ้าง ซึ่งตอนนี้รัฐบาลก็ส่งเสริมพอสมควร นี่คือการพัฒนาตลาดระยะยาวได้จริงๆ

ไฮคลาส : ที่ผ่านมาคุณทำกำไรจากหุ้นมาได้ดีเป็นอย่างยิ่ง คิดว่าชีวิตเปลี่ยนไปแค่ไหนจากตอนก่อนที่จะลงทุนในตลาดทุน
ถ้าถามว่าวันนี้เรามีสตางค์ไหมก็ต้องบอกว่ามี แล้วสิ่งที่มีทั้งหมดมาจากหุ้น มาจากการลงทุน จากคนที่ในปี 2540 แทบจะเรียกได้ว่าต้องต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด เพราะว่าเราจะตกงาน มีเงินก้อนหนึ่งต้องเลือกว่าจะทำอย่างไร แต่ตอนนี้ก็ต้องถือว่ามีสตางค์ ชีวิตดีขึ้นแน่นอน แต่ว่าโดยส่วนตัวแล้วไม่ได้ใช้เงินตรงนั้น ยังใช้ชีวิตตามปรกติเหมือนกับเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ยังเป็นลูกจ้าง บ้านก็ยังเหมือนเดิมคือไม่มี รถยนต์เหมือนเดิมคือไม่มี ไม่มีทรัพย์สมบัติอื่นนะครับ การใช้จ่ายโดยส่วนตัวก็ยังทำเหมือนเดิม เคยไปต่างประเทศทุกปี สมัยก่อนก็ไปเดี๋ยวนี้ก็ไป อาจจะเป็นเพราะว่าเราชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก

ไฮคลาส : เหมือนกับ Value Investor คนอื่นๆ ไหมที่เน้นประโยชน์ใช้สอยมากกว่าแบรนด์หรือมูลค่า
ก็มีส่วนนะครับ เพราะว่า Value Investor อย่างที่ผมบอกมันไม่ใช่เรื่องของการลงทุนอย่างเดียว แต่มันเป็นเรื่องของการใช้ชีวิตด้วย คนที่มีแนวโน้มที่จะเป็น Value Investor เท่าที่สังเกตดูอย่างวอร์เรน บัฟเฟต์ หรือคนอื่นก็ดีโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ค่อนข้าง 1.ประหยัด 2.ใช้ของคุ้มค่าและไม่ฟุ้งเฟ้อ ทำอะไรค่อนข้างจะมีเหตุผล นิสัยแบบนี้ก็ทำให้มีแนวโน้มที่จะเป็น Value Investor มากกว่าคนอื่นๆ ที่ใช้ชีวิตอีกแบบหนึ่ง แล้วพอเป็น Value Investor เวลาลงทุนจนรวยแล้ว อย่างวอร์เรน บัฟเฟต์ รวยเป็นอันดับหนึ่งของโลกแต่ก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม บ้าน 30 ปีที่แล้วก็ยังเป็นบ้านเดิม รถก็ยังเป็นคันเก่า ขับรถเองไม่มีเลขา ทำอะไรเอง กินแฮมเบอร์เกอร์ โค้กกระป๋อง ของพวกนี้เรารู้สึกว่าเงินมันไม่ได้เปลี่ยนชีวิตเรา มีเงินมากขึ้นดีแน่นอน ทำให้เราอุ่นใจ ทำให้เรารู้สึกดี มีคนยอมรับมากขึ้น แต่ทำให้เรารู้สึกว่าความสุขนั้นส่วนใหญ่มันไม่ได้เกี่ยวกับเงิน เงินจำนวนหนึ่งเท่านั้นเองที่จำเป็นต้องใช้สำหรับการดำรงชีวิตที่สุขสบาย เงินที่มากกว่านั้นมันซื้อความสุขเพิ่มแทบจะไม่ได้เลยนะ ถ้าได้ก็น้อยมาก เพราะฉะนั้นพอรวยแล้วส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ทุ่มเทไปกับการเอาเงินนั้นไปใช้ซื้อความสุข แต่ความสุขหลังจากที่รวยมันมาจากจิตใจแล้วละ ว่ามันรู้สึกว่าดี เราสบาย มีความมั่นคง

ไฮคลาส : ตอนนี้คุณทำรายการอะไรอยู่บ้างทั้งโทรทัศน์และวิทยุ รวมไปถึงการเขียนหนังสือ
รายการที่ผมทำตอนนี้ก็มีทีวีที่ Money Channel ชื่อรายการ Money Talk ออกเกือบทุกวันตอนสี่ทุ่ม ส่วนวิทยุก็มีที่คลื่น 96.5 ออกอากาศทุกวันจันทร์ พุธ ศุกร์ สิบโมงเช้า เขียนบทความลงในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจทุกวันอังคาร นอกจากนี้ก็มีสอนหนังสือแต่ก็ไม่ได้เต็มเวลานะครับ สอนเป็นครั้งคราวไป แต่การเป็นผู้บรรยายนี่ก็เยอะมาก ที่เหลือก็มีอีกจิปาถะ แต่ส่วนใหญ่ตอนนี้ใช้ชีวิตแบบเผยแพร่ความรู้ ไม่ทำอย่างอื่น ออกจากงานประจำมาหลายปี ตอนนี้ทำงานอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่เราอยากทำ ไม่ได้ทำเพราะเงิน

ไฮคลาส : สิ่งที่คุณทำในตอนนี้ก็เยอะแยะ แบ่งเวลาดูแลชีวิตตัวเองและครอบครัวอย่างไร
ผมมีลูกคนเดียว เขาเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ทุกวันนี้ทุกอย่างไม่มีตัวไหนที่จะใหญ่ที่สุด ถ้าจะใหญ่ที่สุดคือตีกอล์ฟและจ๊อกกิ้งที่ใช้เวลามากที่สุด เวลานี้ผมคิดว่าสุขภาพสำคัญที่สุดอันดับหนึ่ง ถ้าชีวิตเรายืนยาวขึ้นและมีคุณภาพขึ้น สิ่งนี้หาซื้อไม่ได้ และในการลงทุนนั้นทรัพยากรที่สำคัญที่สุดคือเวลา ยิ่งมีเวลามากเท่าไหร่คุณก็จะรวยมากขึ้นเท่านั้น เพราะการลงทุนมันใช้เวลา ปีหนึ่งๆ ถ้าอายุยืนขึ้นมาก็จะได้ผลตอบแทนอย่างน้อยอีกสัก 10% ถ้ามีเวลาต่อไปก็งอกเงยออกมาอีกมาก

จากคุณ : Ii'8N

เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 23:19:06