ความคิดเห็นที่ 4 |
หายไปหลายวันนะครับ
ชีวิตคือละคร ถึงบทถึงบาทกันก็ต้องผู้เขียนบท เรื่องมีอยู่108-1009แล้วแต่จะหามาหักความรู้สึกของคนอ่าน ใครอ่านแล้วเดาเนื้อเรื่องได้ก็แสดงว่าจัดเจนกับละครมามากจนรู้ทาง
เรื่องมาดีต้น มากลางเรื่องมีตัวละครเพิ่ม แต่ตัดออกแสดงว่าต้องมาอีกทีหรือไม่ก็ตัดออกไปเลย แต่การที่มาแล้วออกก็ไม่น่าเขียนกล่าวถึง ดังนั้นจึงต้องมีบทแน่นอน มาท้ายส่งเรื่องให้เดินตามรอยตัวเรื่องแรก แต่ให้มีอุบัติเหตุเพื่อจะได้พบจุดหักเห
แต่ทำไมต้องเลิกกับแฟนด้วยข้อหานักแสดง และเพียงพอที่จะมีหนึ่งคนในบ้าน ในเมื่อจะมีครอบครัวก็เป็นเรื่องของอีกหนึ่งบ้าน ท่าทางคนเขียนบทนี่จะมองตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล ไม่ยอมให้รอบข้างมีบทบาทบ้างเลย มีจิตที่คิดแต่ริษยาจึงมองไม่เห้นความสำคัญของคนอื่น ไม่ว่าดีหรือชั่ว สองเห็นแต่ตัวกู ของกู เป็นหลักเท่านั้น หุ หุ หุ
จากคุณ |
:
ฮะ ว่าไงนะ
|
เขียนเมื่อ |
:
10 ก.ค. 53 07:01:17
|
|
|
|