ความคิดเห็นที่ 1 ปูมหลัง และมหากาพย์แห่งหนี้ ย้อน หลังกลับไปดูภาพความเป็นมาของ บมจ.ทีพีไอ ในวันที่โชติช่วงชัชวาล จนถึงวันที่เกือบจะล่มสลาย และต้องเข้าสู่ภาวะฟื้นฟูกิจการเพราะมีหนี้สินจำนวนมหาศาลที่ไม่สามารถชำระ คืนได้ ก่อนจะเปลี่ยนชื่อมาเป็นบริษัท ไออาร์พีซี จำกัด (มหาชน) หรือ IRPC (Intergrate Refinery Petrochemical Complex) อย่างที่เห็นในปัจจุบัน เพื่อ ให้เข้าใจถึงการแก้ไขปัญหาหนี้ที่ดุเดือดเข้มข้น จนหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้อง รวมถึงสื่อมวลชน ต่างขนานนามกรณีนี้ว่า "มหากาพย์แห่งหนี้ทีพีไอ" นั้น ทีมเศรษฐกิจ ขอนำผู้อ่านไปดูปูมหลังของอุตสาหกรรมปิโตรเคมีที่ใหญ่ที่สุดในอาเซียน ในช่วงก่อนการล่มสลายของเศรษฐกิจไทย เป็นการปูพื้นสักเล็กน้อย ทีพี ไอก่อตั้งขึ้นโดยคนในครอบครัว "เลี่ยวไพรัตน์" ที่มีนายประชัย เลี่ยวไพรัตน์ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ ตั้งแต่ปี 2521 ด้วยเงินทุนเริ่มต้นเพียง 300 ล้านบาท พร้อมการสนับสนุนเงินกู้จากพันธมิตรสถาบันการเงินในตระกูล "โสภณพนิช" ที่เปรียบเสมือนญาติสนิทจากโพ้นทะเลด้วยกัน มีเป้าหมายก่อร่างสร้างอุตสาหกรรมปิโตรเคมีครบวงจรขึ้นในประเทศ ตลอด ระยะเวลาเกือบ 20 ปี ธุรกิจและอุตสาหกรรมของทีพีไอจึงได้รับการขยาย และต่อยอด การลงทุนเพื่อแผ่ขยายกิ่งก้านสาขาออกไปอย่างกว้างขวาง กระทั่งกลายเป็นกลุ่มอุตสาหกรรมผลิตปิโตรเคมีครบวงจรที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้ และมีสายการผลิตมากที่สุดในประเทศไทย ตั้งแต่อุตสาหกรรมต้นน้ำ จนกระทั่งถึงอุตสาหกรรมปลายน้ำ ครอบคลุมถึงกลุ่มโรง กลั่นน้ำมัน ปิโตรเคมี โรงไฟฟ้า ปูนซีเมนต์ และท่าเทียบเรือน้ำลึกในจังหวัดระยอง จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:13:01

ความคิดเห็นที่ 2 การ เติบใหญ่ของอุตสาหกรรมที่ขยายการลงทุนต่อไปอย่างไม่เคยหยุดยั้ง จากการเป็นบริษัทของครอบครัวเลี่ยวไพรัตน์ ทีพีไอได้กลายมาเป็นบริษัทมหาชนที่เข้าจดทะเบียนในตลาด หลักทรัพย์แห่งประเทศไทยในปี 2537 เนื่องจากยังมีความจำเป็นจะต้องระดมเงินทุนจากประชาชนมาลงทุนต่อเนื่องต่อไป นอกเหนือจากการระดมกู้เงินจากสถาบันการเงิน นั่นทำให้กิจการของ บมจ.ทีพีไอในขณะนั้น มีสินทรัพย์รวมกันเป็นมูลค่ามากกว่า 130,000 ล้านบาท และมีการจ้างแรงงานมากถึง 8,000 คน ความ ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรทีพีไอ มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อการขับเคลื่อนระบบเศรษฐกิจประเทศ ทั้งจากการลงทุนจำนวนมหาศาล และการส่งออกผลิตภัณฑ์ที่สามารถสร้างรายได้เป็นเงินตราต่างประเทศเข้ามาใน ราชอาณาจักรปีละมากกว่าแสนล้านบาท โดยเฉพาะการกลั่นน้ำมันที่มีกำลังการผลิตต่อวันสูงถึง 65,000-125,000 บาร์เรล ถือเป็นคู่แข่งสำคัญของบริษัทมหาชนใหญ่ อย่างปูนซิเมนต์ไทย และอุตสาหกรรมปิโตรเคมีในเครือ ปตท. ขณะเดียวกัน ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ทีพีไอได้เข้าสู่ยุคแห่งความโชติช่วงชัชวาลอย่างเต็มที่ สูงสุด...คืนสู่สามัญ ใน ขณะที่ผู้คนส่วนใหญ่ของประเทศ และทีพีไอกำลังเฉลิมฉลองการเป็นประเทศที่มีอุตสาหกรรมปิโตรเคมีครบวงจร อย่างเต็มรูปแบบ และใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้น ไม่มีใครล่วงรู้ว่า วิกฤติเศรษฐกิจ "ต้มยำกุ้ง" ที่มีต้นเหตุจากความผิดพลาดในการดำเนินนโยบายทางการเงินการคลังของรัฐบาล และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งผสมโรงกับการใช้จ่าย และการลงทุนเกินตัวของภาคธุรกิจอุตสาหกรรม จะทำให้ประกายไฟที่ส่องสว่างอยู่ในธุรกิจการเงิน และอุตสาหกรรมขนาดใหญ่หลายแห่งของประเทศต้องดับมืดลงโดยฉับพลัน ผล พวงของการเปิดเสรีทางการเงิน การสนับสนุนให้ภาคธุรกิจเอกชนสามารถกู้เงินจากต่างประเทศที่มีต้นทุน ดอกเบี้ยต่ำกว่า เข้ามาใช้เพื่อขยายการลงทุน กระทั่งถึงการตัดสินใจลอยตัวค่าเงินบาทในวันที่ 2 ก.ค.2540 และคำสั่งปิดธนาคาร ตลอดจนถึงสถาบันการเงิน 56 แห่ง ส่งผลให้ธุรกิจ อุตสาหกรรมขาดสภาพคล่องอย่างรุนแรง ในขณะที่อัตราแลกเปลี่ยนที่อ่อนตัวลงถึง 100% จาก 26 บาท เป็น 54 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐฯ ทำให้ภาคธุรกิจอุตสาหกรรมจำนวนมากต้องประสบปัญหาล้มละลาย และมีหนี้สินล้นพ้นตัว เช่นเดียวกับทีพีไอที่ใช้บริการเงินกู้จำนวน มหาศาลจากต่างประเทศ ซึ่งต้องประสบกับปัญหาการขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยนทันทีสูงถึง 69,261 ล้านบาท และมีภาระหนี้สินเพิ่มขึ้นในจำนวนมหาศาลถึง 133,643.82 ล้านบาท หรือราว 3,500 ล้านเหรียญสหรัฐฯ (เงินต้น 2,700 ล้านเหรียญฯ รวมดอกเบี้ยที่พอกพูนขึ้นหลังการหยุดพักชำระหนี้ และคิดจากอัตราแลกเปลี่ยนที่ 48 บาทต่อดอลลาร์) มีเจ้าหนี้สถาบันการ เงินทั้งไทยและเทศรวมกันกว่า 150 ราย แบ่งเป็นเจ้าหนี้ในประเทศ 1,200 ล้านเหรียญฯ โดยรายใหญ่ที่สุด และทำหน้าที่เป็นผู้ค้ำประกันให้ก็คือ ธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) และมีหนี้กับเจ้าหนี้ต่างประเทศ 1,500 ล้านเหรียญสหรัฐฯ โดยมีบรรษัทเงินทุนระหว่างประเทศ (ไอเอฟซี) ธนาคารส่งออกและนำเข้าสหรัฐฯ แบงก์ออฟอเมริกา และซิตี้แบงก์ เป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ซึ่งคิดเป็นสัดส่วน 56% ของหนี้ทั้งหมด อาณาจักร ที่กำลังสุกสกาวของทีพีไอ พลิกผันกลายเป็นลูกหนี้รายใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และดำดิ่งสู่วิกฤตการณ์ครั้งร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของประเทศ ไทย และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้จะมีความพยายามเจรจาเพื่อไกล่ เกลี่ยหนี้ภายใต้การนำของธนาคารกรุงเทพในฐานะผู้ค้ำประกันหนี้ต่างประเทศ กับนายประชัย หัวหมู่ทะลวงฟันของ "เลี่ยวไพรัตน์" แต่ก็ไม่สามารถจะหาข้อยุติได้ ขณะที่มีความพยายามเรียกร้องให้รัฐบาล "ชวน 2" เข้ามาให้ความช่วยเหลืออย่างจริงจังเพื่อปกป้องอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่มีผล ต่อการขับเคลื่อนเศรษฐกิจประเทศจากการถูกยึดครองของต่างชาติ แต่จนแล้วจนรอด ความพยายามไกล่เกลี่ยหนี้ของทีพีไอก็ไม่สามารถจะคืบหน้าไปในทิศทางที่ดีขึ้น ได้ ไม่ว่ารัฐบาลในขณะนั้นจะใช้ช่องทางใด เพราะแม้แต่จะผ่านทางธนาคารแห่งประเทศไทยแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายในเดือน ส.ค.2540 ทีพีไอจึงประกาศหยุด "พักชำระหนี้" และตัดสินใจนำบริษัทเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟู กิจการตามกฎหมายล้มละลาย! จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:13:36

ความคิดเห็นที่ 3 จุดเริ่มต้นก่อนถึงทางตัน ด้วย จำนวนเจ้าหนี้และมูลหนี้มหาศาล ทำให้การเจรจาจัดทำแผนปรับโครงสร้างหนี้ และฟื้นฟูกิจการเป็นไปด้วยความยากลำบาก ท่ามกลางผลประโยชน์และสินทรัพย์จำนวนมหาศาลของ ทีพีไอ ในขณะที่เงื่อนไขการปรับโครงสร้างหนี้ที่มีส่วนสำคัญในการขอลดหนี้ และดอกเบี้ย (Hair Cut) ของนายประชัย ไม่ได้รับการตอบสนองจากเจ้าหนี้ เช่นเดียวกับที่ข้อเสนอของเจ้าหนี้ ก็ไม่ได้รับการยอมรับจากนายประชัย ซึ่งมองว่าเจ้าหนี้มีเป้าหมายจะครอบงำ หรือฮุบกิจการทีพีไอ โดยเฉพาะ การพยายามแปลงหนี้จากดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นระหว่างการขอพักชำระหนี้มาเป็นทุน (หุ้น) เพื่อให้เจ้าหนี้กลายมาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของทีพีไอ โดยไม่ยอมลดหนี้เงินต้นให้เช่นที่กิจการของเอกชนรายอื่นได้รับในช่วงที่เกิด วิกฤติ ทำให้การต่อสู้ของนายประชัยเพื่อทวงคืนทีพีไอเข้มข้น และทะลุถึงจุดเดือด เนื่องเพราะเจ้าหนี้ต่างก็เล็งเห็นว่า รายได้และยอดขายของทีพีไอมีศักยภาพพอจะชำระหนี้ในอนาคตได้ จึงไม่จำต้องลดหนี้ลง ขณะเดียวกันก็เห็นว่าบรรดาสินทรัพย์ต่างๆสามารถจะนำมาชำแหละ และตัดขายได้เพื่อให้ได้เงินมาชำระคืนหนี้แก่เจ้าหนี้ แต่ด้วยบุคลิกที่แข็งกร้าว และการปฏิเสธการเจรจาเพื่อชำระคืนหนี้ที่นำมาใช้ทั้งบนดินและใต้ดินเพื่อให้ ได้สมบัติของตระกูลกลับคืน ยิ่งทำให้ความขัดแย้งระหว่างเจ้า หนี้-ลูกหนี้ทวีความรุนแรง และบานปลายขึ้นเป็นลำดับ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ตั้งป้อมห้ำหั่นกันเอง โดยมีคดีความฟ้องร้องกันในศาลจำนวนมากพันตูกันจนยากจะแกะได้ถึงวันนี้ เจ้า หนี้ไทยรายใหญ่อย่างธนาคารกรุงเทพ ซึ่งเคยเป็นพันธมิตรที่สนับสนุนธุรกิจของตระกูลกับตระกูลมาตั้งแต่รุ่นพ่อ นับสิบๆปีต้องแตกหัก และหันมาเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันแทน ในขณะที่หนทางที่เดินไปข้างหน้าค่อยๆตีบตัน เมื่อบริษัท เอ็ฟเฟ็คทีฟ แพลนเนอร์ (อีพีแอล) ผู้บริหารแผนของเจ้าหนี้ ถูกศาลล้มละลายกลางสั่งให้พ้นจากการเป็นผู้บริหารแผน โดยเห็นว่าการดำเนินการ ของอีพีแอลมีแนวโน้มชัดเจนว่า จะไม่บรรลุผลสำเร็จตามแผนฟื้นฟูกิจการ ภายใต้ความขัดแย้งกันอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหนี้กับลูกหนี้ จนอาจจะทำให้บริษัทไม่สามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ จึงมีความพยายาม จากเจ้าหนี้ ลูกหนี้ และพนักงานทีพีไอเรียกร้องให้รัฐบาล และกระทรวงการคลังหามาตรการช่วยเหลือ พร้อมๆกับเป็นตัวกลางไกล่เกลี่ยคดีประวัติศาสตร์ครั้งนี้ให้ รัฐบาล ซึ่งเข้าสู่ยุคของ พ.ต.ท.ทักษิณ ได้แสดงเจตนารมณ์ชัดเจนที่จะช่วยไกล่เกลี่ย และร่วมมือกับศาลยุติธรรมในการแก้ปัญหาลูกหนี้รายนี้อย่างบูรณาการเบ็ดเสร็จ เนื่องจากเห็นว่าทีพีไอเป็นองค์กรขนาดใหญ่ หากไม่สามารถชำระหนี้ได้ ย่อมต้องล้มละลาย และส่งผลกระทบต่อประเทศชาติ และคนไทยจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะผู้ถือหุ้นรายย่อย พนักงาน และครอบครัว ทั้งยังอาจส่งผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศ ทำให้นักลงทุนต่างชาติไม่มีความเชื่อมั่นในระบบเศรษฐกิจ และการแก้ปัญหาของรัฐบาล และกระบวนการยุติธรรมของไทยด้วย จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:14:00

ความคิดเห็นที่ 4 ที่สำคัญ ในช่วงเวลานั้น หากรัฐบาลไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเพื่อให้การแก้ไขปัญหาหนี้สินจำนวน มหาศาลในระบบธนาคารไทยลดลง และผลักดันให้ลูกหนี้ภาคอุตสาหกรรมสามารถขับเคลื่อนไปได้ อาจมีธนาคารขนาดใหญ่ต้องล้มตามไปด้วย สู่อ้อมอกกระทรวงการคลัง มหา กาพย์แห่งความขัดแย้งรุนแรงระหว่างเจ้าหนี้กับลูกหนี้ข้างต้น ยุติลงเมื่อศาลล้มละลายกลาง มีคำสั่ง ณ วันที่ 11 ก.ค.2546 ให้กระทรวงการคลังทำหน้าที่เป็นผู้บริหารแผนคนใหม่ และเสนอชื่อผู้แทน 5 คน ได้แก่ พลเอกมงคล อัมพรพิสิฏฐ์, นายพละ สุขเวช, นายปกรณ์ มาลากุล ณ อยุธยา, นายทนง พิทยะ และ นายอารีย์ วงศ์อารยะ (ต่อมาได้แต่งตั้ง นายวีรพงษ์ รามางกูร ทำหน้าที่แทนนายทนง) เข้าไปเป็นคณะผู้บริหารแผน ตามมติเห็นชอบของเจ้าหนี้ รวมถึงฝ่ายของนายประชัย โดย ร.อ.สุชาติ เชาว์วิศิษฐ รมว.คลัง ขณะนั้น ทำหนังสือแจ้งต่อศาลว่า ยินยอมเข้าเป็นผู้บริหารแผน กระทรวงการคลังและศาลล้มละลายกลางยัง กำหนดเป้าหมายชัดเจนให้คณะผู้บริหารแผนต้องดำเนินการภายใต้สาระสำคัญดังนี้ คือ 1. ทีพีไอต้องดำเนินกิจการต่อไปได้อย่างมั่นคง 2. พนักงานทั้ง 8,000 คน ต้องไม่ตกงาน 3. เจ้าหนี้ต้องได้รับเงินคืน และ 4. ลูกหนี้ต้องได้รับความเป็นธรรม ให้เป็นผลสำเร็จด้วย เมื่อได้มีการ แก้ไขแผนฟื้นฟูกิจการตามความเห็นชอบของศาลล้มละลายกลาง และการยินยอมของเจ้าหนี้แล้ว หนี้ที่เจ้าหนี้ไม่เคยยอมลดให้เลยแม้แต่เหรียญเดียว ก็กลับยอมให้ตัดลดดอกเบี้ยลง 250 ล้านเหรียญฯ ส่วนหนี้เงินต้น 2,700 ล้านเหรียญฯ แบ่งเป็น 2 ก้อน ก้อนแรก 1,800 ล้านเหรียญฯ ยืดการชำระให้ 12 ปี อีก 900 ล้านเหรียญฯ ชำระด้วยหุ้นของ บมจ.ทีพีไอโพลีน กิจการในเครือที่ทีพีไอถืออยู่ และเงินที่ได้จากการขายหุ้นเพิ่มทุน ที พีไอยังต้องลดทุนเพื่อล้างผลการขาดทุนสะสม และเพิ่มทุนเพื่อใส่เม็ดเงินใหม่เข้าไป ซึ่งนำมาสู่การดึง 4 พันธมิตรเข้ามาซื้อหุ้นเพิ่มทุนในราคาหุ้นละ 3.30 บาท พันธมิตรที่ว่านี้ได้แก่ บมจ.ปตท. ซึ่งถูกร้องขอให้ถือหุ้นในสัดส่วน 30% ธนาคารออมสินถือ 10% กองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ (กบข.) 10% และกองทุนรวมวายุภักษ์ 10% รวมเป็นเงินเพิ่มทุน 39,000 ล้านบาท ภายใต้แผนนี้ยังให้ขายหุ้นแก่พนักงานเพื่อสร้างขวัญกำลังใจ และการมีส่วนร่วมในความเป็นเจ้าของบริษัทด้วย โดยได้เงินจากการเพิ่มครั้งนั้น 58,000 ล้านบาท หรือ 1,450 ล้านเหรียญฯ ทั้งหมดถูกนำไปชำระคืนเจ้าหนี้เรียบร้อย แม้การฟื้นฟูทีพีไอซึ่งเดิน หน้าไปตามแผน และคำสั่งศาลล้มละลายกลางทุกประการจะถูกต่อต้านขัดขวางทุกวิถีทาง และแทบจะทุกขั้นตอนด้วยความรู้สึกของผู้ที่กำลังสูญเสีย และคิดว่าตนไม่ได้รับความเป็นธรรม กระทั่งเป็นผลให้คณะผู้บริหารแผนต้องขึ้นโรงขึ้นศาลคู่ขนานไปตลอดเส้นทางของ การเข้าบริหารทีพีไอ และแม้เรื่องราวจะผ่านมาแล้ว 13 ปี แต่จนถึงวันนี้ก็ยังมีคดีที่รอการตัดสินอีกมากถึง 19 คดี อย่างไรก็ ตาม ระยะเวลาเพียง 2 ปี นับแต่ผู้บริหารแผนเข้าไปจนถึงสิ้นปี 2548 สถานะทางการเงินของทีพีไอ จากที่ใกล้จะล้มละลาย ได้กลับมามีความแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง โดยสินทรัพย์รวมเพิ่มขึ้นจาก 130,825 ล้านบาท เป็น 152,676 ล้านบาท หนี้สินเดิม 128,787 ล้านบาท ลดลงเหลือ 51,966 ล้านบาท และการขาดทุนสะสมที่มีอยู่ 89,347 ล้านบาท ถูกเปลี่ยนเป็นกำไรสะสม 29,538 ล้านบาท นอกจากการเป็นบริษัทในเครือ ปตท.จะเรียกภาพพจน์และความเชื่อมั่นกลับคืนมาได้แล้ว ยังได้รับโอกาสการทำธุรกิจร่วมกันเพื่อเพิ่มศักยภาพ และลดต้นทุนได้มากขึ้น เหตุผลนี้ยังทำให้ ทีพีไอสามารถปรับโครงสร้างหนี้ที่เหลืออยู่ได้เร็วขึ้นด้วย ทันทีที่ได้รับความเชื่อถือจากสถาบันการเงิน ทีพีไอกลับมาเป็นบริษัท ที่มีฐานะแข็งแกร่ง พนักงานมีความมั่นคง เจ้าหนี้ได้รับเงินคืน และผู้ถือหุ้นมีความเชื่อมั่นอีกครั้ง จนกระทั่งวันที่ 26 เม.ย.2549 ศาลล้มละลายกลางจึงมีคำสั่งให้ทีพีไอออกจากการฟื้นฟูกิจการ จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:14:27

ความคิดเห็นที่ 5 ปิดตำนานเก่าสู่ฉากใหม่ ไออาร์พีซี หลัง จากที่ชื่อของทีพีไอถูกรูดม่านปิดฉาก และลบออกจากสารบบด้วยการเปลี่ยนมาเป็นชื่อ บมจ.ไออาร์พีซี แล้ว สถานะของบริษัทก็ดีขึ้นเป็นลำดับ โดยผลประกอบการในปี 2552 ซึ่งเป็นปีที่ไออาร์พีซีได้รับการจัดอันดับให้เป็นหุ้นปันผลยอดเยี่ยม โดยจ่ายเงินปันผลให้ผู้ถือหุ้นได้ในอัตรา 4.08% จากการที่บริษัทมีรายได้ทั้งสิ้น 167,107 ล้านบาท และมีกำไรสุทธิ 5,415 ล้านบาท ขณะที่มีหนี้สินเหลือเพียง 42,239 ล้านบาท ในปี 2553 ซึ่งกำลังเป็นปีทองของ ไออาร์พีซี จากการประเมินความต้องการใช้พลังงาน และปิโตรเคมีของจีนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่อินเดียกำลังมีการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างมาก ทำให้มีความต้องการใช้พลาสติกสูง โดยมีเป้าหมายว่า ใน 5 ปีนี้ ไออาร์พีซีจะเป็นผู้นำปิโตรเคมีครบวงจรในเอเชีย ขณะที่ผู้บริหารไอ อาร์พีซีฉายภาพการดำเนินงานในปี 2553 ว่า กำไรของบริษัทมีแนวโน้มเติบโตสูงกว่าปีก่อนมาก หากระดับราคาน้ำมันอยู่ที่ 80 เหรียญฯต่อบาร์เรล โดยอัตรากำไรของธุรกิจปิโตรเคมีและค่าการกลั่นยังคงอยู่ในระดับสูง นอกจากนี้ บริษัทยังมีแผนลงทุนใหม่อีก 19 โครงการ มูลค่า 1,300 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ซึ่งได้รับอนุมัติจากบอร์ดแล้ว 7 โครงการ เช่น โครงการปรับปรุงประสิทธิภาพปิโตรเคมี, โครงการผลิตเอทิลีนเกรดพิเศษ, โครงการปรับปรุงประสิทธิภาพการกลั่น และโครงการผลิตภัณฑ์น้ำมันหล่อลื่นเกรดพิเศษ ฯลฯ ส่วนที่เหลืออีก 12 โครงการ คาดว่าจะอนุมัติการลงทุนได้ครบทั้งหมดภายในปีนี้ และเริ่มทยอยเสร็จตั้งแต่ปีนี้ไปจนถึงปี 2557 ซึ่งเมื่อแล้วเสร็จ จะส่งผลให้ไออาร์พีซีมีกำไรจากการดำเนินงานเพิ่มขึ้นอีกปีละ 350-380 ล้านเหรียญฯ หรือ 11,375-12,350 ล้านบาท อย่างไรก็ตาม เป็นที่หวั่นเกรงกันมากว่า หลังคณะกรรมการ ป.ป.ช.มีมติชี้มูลความผิดข้างต้นออกมาเช่นนี้แล้ว แผนการลงทุนต่างๆอาจต้องเลื่อนออกไป เนื่องจากแผนควบรวมกิจการระหว่างไออาร์พีซี กับ บมจ.ปตท. อะโรเมติก และการกลั่น (PTTAR) และ บมจ. ปตท.เคมีคอล (PTTCH) จำเป็นต้องเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด หากกระทรวงการคลังและกลุ่มผู้ถือหุ้นใหม่ต้องเข้าไปเยียวยาให้กลุ่มผู้ถือ หุ้นเดิมของทีพีไอ. จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:14:45

ความคิดเห็นที่ 6 ทีมเศรษฐกิจ ไม่แน่ใจว่มติของคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ที่ชี้มูลความผิดต่ออดีตนายกรัฐมนตรี พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร และ ร.อ.สุชาติ เชาว์วิศิษฐ อดีต รมว.คลัง โทษฐานที่เห็นชอบให้กระทรวงการคลังเข้าไปเป็นผู้บริหารแผนฟื้นฟูกิจการ บริษัท อุตสาหกรรมปิโตรเคมีกัลไทย จำกัด (มหาชน) หรือ TPI พร้อมส่งตัวแทนของกระทรวงการคลังเข้าไปเป็นคณะผู้บริหารแผนเมื่อเดือน ก.ค.2546 เนื่องเพราะเป็นการกระทำนอกเหนือจากอำนาจหน้าที่ของกระทรวง การคลังในการเข้าไปบริหารกิจการของเอกชนตาม พ.ร.บ.ปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ.2545 นั้น แม้จะเป็นเรื่องที่เจาะจงจะเอาความผิดเฉพาะตัว พ.ต.ท.ทักษิณ เสมือนการขุดรากถอนโคนกันทางการเมือง ขณะที่ ร.อ.สุชาติ ถูกจำหน่ายคดีออกจากสารบบไปเพราะถึงแก่กรรมก็ตาม แต่ข้อวินิจฉัยที่ ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริง และความจำเป็นในขณะนั้นของคณะกรรมการ ป.ป.ช. ได้ก่อให้เกิดผลเสียหายต่อแผนการดำเนินงานของกิจการที่ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อ มาเป็นบริษัท ไออาร์พีซี จำกัด (มหาชน) นอกจากนี้ ยังอาจเปิดช่องให้กลุ่มผู้ถือหุ้นเดิมกลับมาเรียกร้องขอให้รัฐบาลชดเชยเยียว ยากรณีที่พวกเขาต้องสูญเสียการเป็นผู้บริหารกิจการ และการถือหุ้นรายใหญ่ โดยขอซื้อหุ้นคืนในราคาทุนจากกลุ่มพันธมิตรที่เข้ามาใส่เงินซื้อหุ้นเพิ่ม ทุนให้ทีพีไอในยามที่ตกอยู่ในภาวะวิกฤติ หากการพิจารณาประเด็นใดๆต่อจากนี้ มิได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานแห่งความเป็นจริง และสุจริต ปูมหลัง และมหากาพย์แห่งหนี้ ย้อน หลังกลับไปดูภาพความเป็นมาของ บมจ.ทีพีไอ ในวันที่โชติช่วงชัชวาล จนถึงวันที่เกือบจะล่มสลาย และต้องเข้าสู่ภาวะฟื้นฟูกิจการเพราะมีหนี้สินจำนวนมหาศาลที่ไม่สามารถชำระ คืนได้ ก่อนจะเปลี่ยนชื่อมาเป็นบริษัท ไออาร์พีซี จำกัด (มหาชน) หรือ IRPC (Intergrate Refinery Petrochemical Complex) อย่างที่เห็นในปัจจุบัน เพื่อ ให้เข้าใจถึงการแก้ไขปัญหาหนี้ที่ดุเดือดเข้มข้น จนหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้อง รวมถึงสื่อมวลชน ต่างขนานนามกรณีนี้ว่า "มหากาพย์แห่งหนี้ทีพีไอ" นั้น ทีมเศรษฐกิจ ขอนำผู้อ่านไปดูปูมหลังของอุตสาหกรรมปิโตรเคมีที่ใหญ่ที่สุดในอาเซียน ในช่วงก่อนการล่มสลายของเศรษฐกิจไทย เป็นการปูพื้นสักเล็กน้อย ทีพี ไอก่อตั้งขึ้นโดยคนในครอบครัว "เลี่ยวไพรัตน์" ที่มีนายประชัย เลี่ยวไพรัตน์ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ ตั้งแต่ปี 2521 ด้วยเงินทุนเริ่มต้นเพียง 300 ล้านบาท พร้อมการสนับสนุนเงินกู้จากพันธมิตรสถาบันการเงินในตระกูล "โสภณพนิช" ที่เปรียบเสมือนญาติสนิทจากโพ้นทะเลด้วยกัน มีเป้าหมายก่อร่างสร้างอุตสาหกรรมปิโตรเคมีครบวงจรขึ้นในประเทศ ตลอด ระยะเวลาเกือบ 20 ปี ธุรกิจและอุตสาหกรรมของทีพีไอจึงได้รับการขยาย และต่อยอด การลงทุนเพื่อแผ่ขยายกิ่งก้านสาขาออกไปอย่างกว้างขวาง กระทั่งกลายเป็นกลุ่มอุตสาหกรรมผลิตปิโตรเคมีครบวงจรที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้ และมีสายการผลิตมากที่สุดในประเทศไทย ตั้งแต่อุตสาหกรรมต้นน้ำ จนกระทั่งถึงอุตสาหกรรมปลายน้ำ ครอบคลุมถึงกลุ่มโรง กลั่นน้ำมัน ปิโตรเคมี โรงไฟฟ้า ปูนซีเมนต์ และท่าเทียบเรือน้ำลึกในจังหวัดระยอง การ เติบใหญ่ของอุตสาหกรรมที่ขยายการลงทุนต่อไปอย่างไม่เคยหยุดยั้ง จากการเป็นบริษัทของครอบครัวเลี่ยวไพรัตน์ ทีพีไอได้กลายมาเป็นบริษัทมหาชนที่เข้าจดทะเบียนในตลาด หลักทรัพย์แห่งประเทศไทยในปี 2537 เนื่องจากยังมีความจำเป็นจะต้องระดมเงินทุนจากประชาชนมาลงทุนต่อเนื่องต่อไป นอกเหนือจากการระดมกู้เงินจากสถาบันการเงิน นั่นทำให้กิจการของ บมจ.ทีพีไอในขณะนั้น มีสินทรัพย์รวมกันเป็นมูลค่ามากกว่า 130,000 ล้านบาท และมีการจ้างแรงงานมากถึง 8,000 คน ความ ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรทีพีไอ มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อการขับเคลื่อนระบบเศรษฐกิจประเทศ ทั้งจากการลงทุนจำนวนมหาศาล และการส่งออกผลิตภัณฑ์ที่สามารถสร้างรายได้เป็นเงินตราต่างประเทศเข้ามาใน ราชอาณาจักรปีละมากกว่าแสนล้านบาท โดยเฉพาะการกลั่นน้ำมันที่มีกำลังการผลิตต่อวันสูงถึง 65,000-125,000 บาร์เรล ถือเป็นคู่แข่งสำคัญของบริษัทมหาชนใหญ่ อย่างปูนซิเมนต์ไทย และอุตสาหกรรมปิโตรเคมีในเครือ ปตท. ขณะเดียวกัน ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ทีพีไอได้เข้าสู่ยุคแห่งความโชติช่วงชัชวาลอย่างเต็มที่ จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:15:05

ความคิดเห็นที่ 7 สูงสุด...คืนสู่สามัญ ใน ขณะที่ผู้คนส่วนใหญ่ของประเทศ และทีพีไอกำลังเฉลิมฉลองการเป็นประเทศที่มีอุตสาหกรรมปิโตรเคมีครบวงจร อย่างเต็มรูปแบบ และใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้น ไม่มีใครล่วงรู้ว่า วิกฤติเศรษฐกิจ "ต้มยำกุ้ง" ที่มีต้นเหตุจากความผิดพลาดในการดำเนินนโยบายทางการเงินการคลังของรัฐบาล และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งผสมโรงกับการใช้จ่าย และการลงทุนเกินตัวของภาคธุรกิจอุตสาหกรรม จะทำให้ประกายไฟที่ส่องสว่างอยู่ในธุรกิจการเงิน และอุตสาหกรรมขนาดใหญ่หลายแห่งของประเทศต้องดับมืดลงโดยฉับพลัน ผล พวงของการเปิดเสรีทางการเงิน การสนับสนุนให้ภาคธุรกิจเอกชนสามารถกู้เงินจากต่างประเทศที่มีต้นทุน ดอกเบี้ยต่ำกว่า เข้ามาใช้เพื่อขยายการลงทุน กระทั่งถึงการตัดสินใจลอยตัวค่าเงินบาทในวันที่ 2 ก.ค.2540 และคำสั่งปิดธนาคาร ตลอดจนถึงสถาบันการเงิน 56 แห่ง ส่งผลให้ธุรกิจ อุตสาหกรรมขาดสภาพคล่องอย่างรุนแรง ในขณะที่อัตราแลกเปลี่ยนที่อ่อนตัวลงถึง 100% จาก 26 บาท เป็น 54 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐฯ ทำให้ภาคธุรกิจอุตสาหกรรมจำนวนมากต้องประสบปัญหาล้มละลาย และมีหนี้สินล้นพ้นตัว เช่นเดียวกับทีพีไอที่ใช้บริการเงินกู้จำนวน มหาศาลจากต่างประเทศ ซึ่งต้องประสบกับปัญหาการขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยนทันทีสูงถึง 69,261 ล้านบาท และมีภาระหนี้สินเพิ่มขึ้นในจำนวนมหาศาลถึง 133,643.82 ล้านบาท หรือราว 3,500 ล้านเหรียญสหรัฐฯ (เงินต้น 2,700 ล้านเหรียญฯ รวมดอกเบี้ยที่พอกพูนขึ้นหลังการหยุดพักชำระหนี้ และคิดจากอัตราแลกเปลี่ยนที่ 48 บาทต่อดอลลาร์) มีเจ้าหนี้สถาบันการ เงินทั้งไทยและเทศรวมกันกว่า 150 ราย แบ่งเป็นเจ้าหนี้ในประเทศ 1,200 ล้านเหรียญฯ โดยรายใหญ่ที่สุด และทำหน้าที่เป็นผู้ค้ำประกันให้ก็คือ ธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) และมีหนี้กับเจ้าหนี้ต่างประเทศ 1,500 ล้านเหรียญสหรัฐฯ โดยมีบรรษัทเงินทุนระหว่างประเทศ (ไอเอฟซี) ธนาคารส่งออกและนำเข้าสหรัฐฯ แบงก์ออฟอเมริกา และซิตี้แบงก์ เป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ซึ่งคิดเป็นสัดส่วน 56% ของหนี้ทั้งหมด อาณาจักร ที่กำลังสุกสกาวของทีพีไอ พลิกผันกลายเป็นลูกหนี้รายใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และดำดิ่งสู่วิกฤตการณ์ครั้งร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของประเทศ ไทย และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้จะมีความพยายามเจรจาเพื่อไกล่ เกลี่ยหนี้ภายใต้การนำของธนาคารกรุงเทพในฐานะผู้ค้ำประกันหนี้ต่างประเทศ กับนายประชัย หัวหมู่ทะลวงฟันของ "เลี่ยวไพรัตน์" แต่ก็ไม่สามารถจะหาข้อยุติได้ ขณะที่มีความพยายามเรียกร้องให้รัฐบาล "ชวน 2" เข้ามาให้ความช่วยเหลืออย่างจริงจังเพื่อปกป้องอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่มีผล ต่อการขับเคลื่อนเศรษฐกิจประเทศจากการถูกยึดครองของต่างชาติ แต่จนแล้วจนรอด ความพยายามไกล่เกลี่ยหนี้ของทีพีไอก็ไม่สามารถจะคืบหน้าไปในทิศทางที่ดีขึ้น ได้ ไม่ว่ารัฐบาลในขณะนั้นจะใช้ช่องทางใด เพราะแม้แต่จะผ่านทางธนาคารแห่งประเทศไทยแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายในเดือน ส.ค.2540 ทีพีไอจึงประกาศหยุด "พักชำระหนี้" และตัดสินใจนำบริษัทเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟู กิจการตามกฎหมายล้มละลาย! จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:15:26

ความคิดเห็นที่ 8 จุดเริ่มต้นก่อนถึงทางตัน ด้วย จำนวนเจ้าหนี้และมูลหนี้มหาศาล ทำให้การเจรจาจัดทำแผนปรับโครงสร้างหนี้ และฟื้นฟูกิจการเป็นไปด้วยความยากลำบาก ท่ามกลางผลประโยชน์และสินทรัพย์จำนวนมหาศาลของ ทีพีไอ ในขณะที่เงื่อนไขการปรับโครงสร้างหนี้ที่มีส่วนสำคัญในการขอลดหนี้ และดอกเบี้ย (Hair Cut) ของนายประชัย ไม่ได้รับการตอบสนองจากเจ้าหนี้ เช่นเดียวกับที่ข้อเสนอของเจ้าหนี้ ก็ไม่ได้รับการยอมรับจากนายประชัย ซึ่งมองว่าเจ้าหนี้มีเป้าหมายจะครอบงำ หรือฮุบกิจการทีพีไอ โดยเฉพาะ การพยายามแปลงหนี้จากดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นระหว่างการขอพักชำระหนี้มาเป็นทุน (หุ้น) เพื่อให้เจ้าหนี้กลายมาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของทีพีไอ โดยไม่ยอมลดหนี้เงินต้นให้เช่นที่กิจการของเอกชนรายอื่นได้รับในช่วงที่เกิด วิกฤติ ทำให้การต่อสู้ของนายประชัยเพื่อทวงคืนทีพีไอเข้มข้น และทะลุถึงจุดเดือด เนื่องเพราะเจ้าหนี้ต่างก็เล็งเห็นว่า รายได้และยอดขายของทีพีไอมีศักยภาพพอจะชำระหนี้ในอนาคตได้ จึงไม่จำต้องลดหนี้ลง ขณะเดียวกันก็เห็นว่าบรรดาสินทรัพย์ต่างๆสามารถจะนำมาชำแหละ และตัดขายได้เพื่อให้ได้เงินมาชำระคืนหนี้แก่เจ้าหนี้ แต่ด้วยบุคลิกที่แข็งกร้าว และการปฏิเสธการเจรจาเพื่อชำระคืนหนี้ที่นำมาใช้ทั้งบนดินและใต้ดินเพื่อให้ ได้สมบัติของตระกูลกลับคืน ยิ่งทำให้ความขัดแย้งระหว่างเจ้า หนี้-ลูกหนี้ทวีความรุนแรง และบานปลายขึ้นเป็นลำดับ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ตั้งป้อมห้ำหั่นกันเอง โดยมีคดีความฟ้องร้องกันในศาลจำนวนมากพันตูกันจนยากจะแกะได้ถึงวันนี้ เจ้า หนี้ไทยรายใหญ่อย่างธนาคารกรุงเทพ ซึ่งเคยเป็นพันธมิตรที่สนับสนุนธุรกิจของตระกูลกับตระกูลมาตั้งแต่รุ่นพ่อ นับสิบๆปีต้องแตกหัก และหันมาเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันแทน ในขณะที่หนทางที่เดินไปข้างหน้าค่อยๆตีบตัน เมื่อบริษัท เอ็ฟเฟ็คทีฟ แพลนเนอร์ (อีพีแอล) ผู้บริหารแผนของเจ้าหนี้ ถูกศาลล้มละลายกลางสั่งให้พ้นจากการเป็นผู้บริหารแผน โดยเห็นว่าการดำเนินการ ของอีพีแอลมีแนวโน้มชัดเจนว่า จะไม่บรรลุผลสำเร็จตามแผนฟื้นฟูกิจการ ภายใต้ความขัดแย้งกันอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหนี้กับลูกหนี้ จนอาจจะทำให้บริษัทไม่สามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ จึงมีความพยายาม จากเจ้าหนี้ ลูกหนี้ และพนักงานทีพีไอเรียกร้องให้รัฐบาล และกระทรวงการคลังหามาตรการช่วยเหลือ พร้อมๆกับเป็นตัวกลางไกล่เกลี่ยคดีประวัติศาสตร์ครั้งนี้ให้ รัฐบาล ซึ่งเข้าสู่ยุคของ พ.ต.ท.ทักษิณ ได้แสดงเจตนารมณ์ชัดเจนที่จะช่วยไกล่เกลี่ย และร่วมมือกับศาลยุติธรรมในการแก้ปัญหาลูกหนี้รายนี้อย่างบูรณาการเบ็ดเสร็จ เนื่องจากเห็นว่าทีพีไอเป็นองค์กรขนาดใหญ่ หากไม่สามารถชำระหนี้ได้ ย่อมต้องล้มละลาย และส่งผลกระทบต่อประเทศชาติ และคนไทยจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะผู้ถือหุ้นรายย่อย พนักงาน และครอบครัว ทั้งยังอาจส่งผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศ ทำให้นักลงทุนต่างชาติไม่มีความเชื่อมั่นในระบบเศรษฐกิจ และการแก้ปัญหาของรัฐบาล และกระบวนการยุติธรรมของไทยด้วย ที่สำคัญ ในช่วงเวลานั้น หากรัฐบาลไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเพื่อให้การแก้ไขปัญหาหนี้สินจำนวน มหาศาลในระบบธนาคารไทยลดลง และผลักดันให้ลูกหนี้ภาคอุตสาหกรรมสามารถขับเคลื่อนไปได้ อาจมีธนาคารขนาดใหญ่ต้องล้มตามไปด้วย จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:15:45

ความคิดเห็นที่ 9 สู่อ้อมอกกระทรวงการคลัง มหา กาพย์แห่งความขัดแย้งรุนแรงระหว่างเจ้าหนี้กับลูกหนี้ข้างต้น ยุติลงเมื่อศาลล้มละลายกลาง มีคำสั่ง ณ วันที่ 11 ก.ค.2546 ให้กระทรวงการคลังทำหน้าที่เป็นผู้บริหารแผนคนใหม่ และเสนอชื่อผู้แทน 5 คน ได้แก่ พลเอกมงคล อัมพรพิสิฏฐ์, นายพละ สุขเวช, นายปกรณ์ มาลากุล ณ อยุธยา, นายทนง พิทยะ และ นายอารีย์ วงศ์อารยะ (ต่อมาได้แต่งตั้ง นายวีรพงษ์ รามางกูร ทำหน้าที่แทนนายทนง) เข้าไปเป็นคณะผู้บริหารแผน ตามมติเห็นชอบของเจ้าหนี้ รวมถึงฝ่ายของนายประชัย โดย ร.อ.สุชาติ เชาว์วิศิษฐ รมว.คลัง ขณะนั้น ทำหนังสือแจ้งต่อศาลว่า ยินยอมเข้าเป็นผู้บริหารแผน กระทรวงการคลังและศาลล้มละลายกลางยัง กำหนดเป้าหมายชัดเจนให้คณะผู้บริหารแผนต้องดำเนินการภายใต้สาระสำคัญดังนี้ คือ 1. ทีพีไอต้องดำเนินกิจการต่อไปได้อย่างมั่นคง 2. พนักงานทั้ง 8,000 คน ต้องไม่ตกงาน 3. เจ้าหนี้ต้องได้รับเงินคืน และ 4. ลูกหนี้ต้องได้รับความเป็นธรรม ให้เป็นผลสำเร็จด้วย เมื่อได้มีการ แก้ไขแผนฟื้นฟูกิจการตามความเห็นชอบของศาลล้มละลายกลาง และการยินยอมของเจ้าหนี้แล้ว หนี้ที่เจ้าหนี้ไม่เคยยอมลดให้เลยแม้แต่เหรียญเดียว ก็กลับยอมให้ตัดลดดอกเบี้ยลง 250 ล้านเหรียญฯ ส่วนหนี้เงินต้น 2,700 ล้านเหรียญฯ แบ่งเป็น 2 ก้อน ก้อนแรก 1,800 ล้านเหรียญฯ ยืดการชำระให้ 12 ปี อีก 900 ล้านเหรียญฯ ชำระด้วยหุ้นของ บมจ.ทีพีไอโพลีน กิจการในเครือที่ทีพีไอถืออยู่ และเงินที่ได้จากการขายหุ้นเพิ่มทุน ที พีไอยังต้องลดทุนเพื่อล้างผลการขาดทุนสะสม และเพิ่มทุนเพื่อใส่เม็ดเงินใหม่เข้าไป ซึ่งนำมาสู่การดึง 4 พันธมิตรเข้ามาซื้อหุ้นเพิ่มทุนในราคาหุ้นละ 3.30 บาท พันธมิตรที่ว่านี้ได้แก่ บมจ.ปตท. ซึ่งถูกร้องขอให้ถือหุ้นในสัดส่วน 30% ธนาคารออมสินถือ 10% กองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ (กบข.) 10% และกองทุนรวมวายุภักษ์ 10% รวมเป็นเงินเพิ่มทุน 39,000 ล้านบาท ภายใต้แผนนี้ยังให้ขายหุ้นแก่พนักงานเพื่อสร้างขวัญกำลังใจ และการมีส่วนร่วมในความเป็นเจ้าของบริษัทด้วย โดยได้เงินจากการเพิ่มครั้งนั้น 58,000 ล้านบาท หรือ 1,450 ล้านเหรียญฯ ทั้งหมดถูกนำไปชำระคืนเจ้าหนี้เรียบร้อย แม้การฟื้นฟูทีพีไอซึ่งเดิน หน้าไปตามแผน และคำสั่งศาลล้มละลายกลางทุกประการจะถูกต่อต้านขัดขวางทุกวิถีทาง และแทบจะทุกขั้นตอนด้วยความรู้สึกของผู้ที่กำลังสูญเสีย และคิดว่าตนไม่ได้รับความเป็นธรรม กระทั่งเป็นผลให้คณะผู้บริหารแผนต้องขึ้นโรงขึ้นศาลคู่ขนานไปตลอดเส้นทางของ การเข้าบริหารทีพีไอ และแม้เรื่องราวจะผ่านมาแล้ว 13 ปี แต่จนถึงวันนี้ก็ยังมีคดีที่รอการตัดสินอีกมากถึง 19 คดี อย่างไรก็ ตาม ระยะเวลาเพียง 2 ปี นับแต่ผู้บริหารแผนเข้าไปจนถึงสิ้นปี 2548 สถานะทางการเงินของทีพีไอ จากที่ใกล้จะล้มละลาย ได้กลับมามีความแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง โดยสินทรัพย์รวมเพิ่มขึ้นจาก 130,825 ล้านบาท เป็น 152,676 ล้านบาท หนี้สินเดิม 128,787 ล้านบาท ลดลงเหลือ 51,966 ล้านบาท และการขาดทุนสะสมที่มีอยู่ 89,347 ล้านบาท ถูกเปลี่ยนเป็นกำไรสะสม 29,538 ล้านบาท นอกจากการเป็นบริษัทในเครือ ปตท.จะเรียกภาพพจน์และความเชื่อมั่นกลับคืนมาได้แล้ว ยังได้รับโอกาสการทำธุรกิจร่วมกันเพื่อเพิ่มศักยภาพ และลดต้นทุนได้มากขึ้น เหตุผลนี้ยังทำให้ ทีพีไอสามารถปรับโครงสร้างหนี้ที่เหลืออยู่ได้เร็วขึ้นด้วย ทันทีที่ได้รับความเชื่อถือจากสถาบันการเงิน ทีพีไอกลับมาเป็นบริษัท ที่มีฐานะแข็งแกร่ง พนักงานมีความมั่นคง เจ้าหนี้ได้รับเงินคืน และผู้ถือหุ้นมีความเชื่อมั่นอีกครั้ง จนกระทั่งวันที่ 26 เม.ย.2549 ศาลล้มละลายกลางจึงมีคำสั่งให้ทีพีไอออกจากการฟื้นฟูกิจการ จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:16:04

ความคิดเห็นที่ 10 ปิดตำนานเก่าสู่ฉากใหม่ ไออาร์พีซี หลัง จากที่ชื่อของทีพีไอถูกรูดม่านปิดฉาก และลบออกจากสารบบด้วยการเปลี่ยนมาเป็นชื่อ บมจ.ไออาร์พีซี แล้ว สถานะของบริษัทก็ดีขึ้นเป็นลำดับ โดยผลประกอบการในปี 2552 ซึ่งเป็นปีที่ไออาร์พีซีได้รับการจัดอันดับให้เป็นหุ้นปันผลยอดเยี่ยม โดยจ่ายเงินปันผลให้ผู้ถือหุ้นได้ในอัตรา 4.08% จากการที่บริษัทมีรายได้ทั้งสิ้น 167,107 ล้านบาท และมีกำไรสุทธิ 5,415 ล้านบาท ขณะที่มีหนี้สินเหลือเพียง 42,239 ล้านบาท ในปี 2553 ซึ่งกำลังเป็นปีทองของ ไออาร์พีซี จากการประเมินความต้องการใช้พลังงาน และปิโตรเคมีของจีนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่อินเดียกำลังมีการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างมาก ทำให้มีความต้องการใช้พลาสติกสูง โดยมีเป้าหมายว่า ใน 5 ปีนี้ ไออาร์พีซีจะเป็นผู้นำปิโตรเคมีครบวงจรในเอเชีย ขณะที่ผู้บริหารไอ อาร์พีซีฉายภาพการดำเนินงานในปี 2553 ว่า กำไรของบริษัทมีแนวโน้มเติบโตสูงกว่าปีก่อนมาก หากระดับราคาน้ำมันอยู่ที่ 80 เหรียญฯต่อบาร์เรล โดยอัตรากำไรของธุรกิจปิโตรเคมีและค่าการกลั่นยังคงอยู่ในระดับสูง นอกจากนี้ บริษัทยังมีแผนลงทุนใหม่อีก 19 โครงการ มูลค่า 1,300 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ซึ่งได้รับอนุมัติจากบอร์ดแล้ว 7 โครงการ เช่น โครงการปรับปรุงประสิทธิภาพปิโตรเคมี, โครงการผลิตเอทิลีนเกรดพิเศษ, โครงการปรับปรุงประสิทธิภาพการกลั่น และโครงการผลิตภัณฑ์น้ำมันหล่อลื่นเกรดพิเศษ ฯลฯ ส่วนที่เหลืออีก 12 โครงการ คาดว่าจะอนุมัติการลงทุนได้ครบทั้งหมดภายในปีนี้ และเริ่มทยอยเสร็จตั้งแต่ปีนี้ไปจนถึงปี 2557 ซึ่งเมื่อแล้วเสร็จ จะส่งผลให้ไออาร์พีซีมีกำไรจากการดำเนินงานเพิ่มขึ้นอีกปีละ 350-380 ล้านเหรียญฯ หรือ 11,375-12,350 ล้านบาท อย่างไรก็ตาม เป็นที่หวั่นเกรงกันมากว่า หลังคณะกรรมการ ป.ป.ช.มีมติชี้มูลความผิดข้างต้นออกมาเช่นนี้แล้ว แผนการลงทุนต่างๆอาจต้องเลื่อนออกไป เนื่องจากแผนควบรวมกิจการระหว่างไออาร์พีซี กับ บมจ.ปตท. อะโรเมติก และการกลั่น (PTTAR) และ บมจ. ปตท.เคมีคอล (PTTCH) จำเป็นต้องเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด หากกระทรวงการคลังและกลุ่มผู้ถือหุ้นใหม่ต้องเข้าไปเยียวยาให้กลุ่มผู้ถือ หุ้นเดิมของทีพีไอ. ทีมเศรษฐกิจ (ไทยรัฐ 26 ก.ค. 2553) จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:16:29

ความคิดเห็นที่ 11 ปปช. 2 มาตรฐานหรือเปล่า กรณี TPI กล่าวว่า นรม./ครม. กระทำผิดเพราะไปกู้สถานะ ที่เจ้าของเดิมก่อหนี้จนเสียหายระบบการเงิน ชื่อเสียงประเทศ เทียบกับคดี ปรส.  รัฐบาลชวน/ครม. สั่งปิดกิจการแล้วเอาทรัพย์สินไปขายถูก ๆ   หน่วยงานใดดองเรื่องจนหมดอายุความ ปปช.ต้องรับผิดชอบฐานละเว้นหรือเปล่า จากคุณ : ceebee50 เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 20:43:00

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่น่าแปลกใจหรอก  เพราะว่านี่ก็คือจุดเริ่มต้นในบรรดาเรื่องไม่กี่เรื่องที่ทำให้ประเทศแตกออกเป็นเสี่ยงๆ จากคุณ : JYRO เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 21:02:17

ความคิดเห็นที่ 13 ต๊ะไว้ก่อน เด๋วค่อยอ่านอีกทีฮะ .. จากคุณ : Duckcovery เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 21:09:00

ความคิดเห็นที่ 14 สงสัยว่าทำไมปปช.ยังเอาผิดกับกระทรวงการคลัง  ในเมื่อคนที่ออกคำสั่งคือศาลล้มละลายกลาง?   อย่างนี้จะมีโอกาสได้ยกคำร้องรึเปล่าครับ? เพราะไม่ได้เกิดจากเจตนาของกระทรวงการคลังในการเข้าดำเนินการบริหารแผนฟื้นฟูฯ แต่เป็นเพราะปฏิบัติตามคำสั่งของศาล จากคุณ : HotLZ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 21:26:18

ความคิดเห็นที่ 15 แล้วตกลงใครถูก ใครผิด   สงสัยแก๊สโซฮอลผิด จากคุณ : สมดั่งฤทัย เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 21:28:02

ความคิดเห็นที่ 16 ทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย การบิดเบือนกฎหมายเพื่อผลทางการเมือง   กฎหมายก็พัง   ลืมไปว่า อำนาจที่แท้จริง ต้องมีกฎหมายรองรับ จากคุณ : JORD เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 21:35:51

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณครับ จากคุณ : ninjabronze เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 22:30:53

ความคิดเห็นที่ 18 ผมโง่อะ ทำไม ประชัยต้องเกรียดทักษิณ  ขอความกระจ่าง เหมือน รัฐบาลยุคทักษิณช่วยไม่ใช่หรือ จากคุณ : jaotee เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 23:06:47

ความคิดเห็นที่ 19 ทีคดี 56 Finance ที่ ทาลิน เอาไปขายเฉพาะกลุ่ม ทำให้รัฐเสียหาย ส่ง ปปช เรื่องเงียบ เห็นว่าปล่อยจนหมดอายุความ แต่เรื่องที่เขาทำดีแก้ปัญหาจนจบ ไปแคะเอาแต่ส่วนที่เล็กมาเอาผิดเขา ทั้งคณะเอาผิดคนเดียว คิดดูเอา อย่าอคตินะ จากคุณ : ออสก้าอินเดีย เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 05:10:07

ความคิดเห็นที่ 20 ประกาศคณะปฏิรูปฯ ฉบับที่ 19 : ให้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ บางฉบับ มีผลบังคับใช้ต่อไป (ประกาศ ณ วันที่ 22 กันยายน 2549) ข้อ 3 ให้คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ ตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 ประกอบด้วย นายปานเทพ กล้าณรงค์ราญ นาย กล้านรงค์ จันทิก นายใจเด็ด พรไชยา นายประสาท พงษ์ศิวาภัย ศาสตราจารย์ภักดี โพธิศิริ ศาสตราจารย์เมธี ครองแก้ว นายวิชา มหาคุณ นายวิชัย วิวิตเสวี นายอภินันทน์ อิศรางกูร ณ อยุธยา ********************************* -กรรมการชุดนี้ ใครตั้ง.. -ตั้งเมื่อไร.. -หมดอายุเมื่อไร.. -ใช้หลักเกณฑ์อะไรกำหนดวาระกรรมการ.. -ก่อนหน้าที่จะได้รับการแต่งตั้ง คนเหล่านี้ทำงานอะไร มีแนวคิดทางการเมืองอย่างไร.. -ก่อนหน้าที่จะทหารจะยึดอำนาจรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง คณะกรรมการได้จากไหน อย่างไร มีวาระตำแหน่งอย่างไร.. -ฯลฯ http://www.nacc.go.th/ewt_news.php?nid=411 จากคุณ : ประเทศไทย (Nabokov1) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 06:40:29

ความคิดเห็นที่ 21 .. จากคุณ : ประเทศไทย (Nabokov1) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 06:44:06

ความคิดเห็นที่ 22 คนที่ปะชัยเกลียดในตอนนั้นมีเยอะ และได้กลับมาจูบปากกันในตอนนี้ เพราะอะไร.. ความวุ่นวายปั่นป่วนในประเทศก้มีพื้นฐานมาจากตรงนี้ด้วย สถานการณ์ ณ ตอนนี้ คนที่รุ้อะไรๆ คงได้แต่มองดูตาปริบๆ จากคุณ : ว่าที่ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 09:54:10

ความคิดเห็นที่ 23 คนเราเปลี่ยนได้ เพราะคำๆเดียว ผลประโยชน์.......... ในเมื่อมีแต่คนเอาแต่ได้ ผลประโยชน์ไม่ลงตัว ความวุ่นวายเลยไม่จบๆๆ จากคุณ : shine-rise เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 12:25:30

ความคิดเห็นที่ 24 ค่อนข้างเอียงนะครับ.. ใครทำใครผิดเจ้าตัวย่อมรู้ดีที่สุดครับ.. ... จากคุณ : นายแว่นธรรมดา เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 13:14:48

ความคิดเห็นที่ 25 ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นคืนสนอง จากคุณ : Kpetcharat เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 13:24:11

ความคิดเห็นที่ 26 ประชัย ยี่ห้อนี้ รับประกัน ว่าผลประโยชน์ล้วนๆ แม้ตอนกระทั้ง กระทรวงการคลัง จะเข้าถือหุ้น นายประชัยยังอุตสาห์ไปหาคนซื้อ มาจากประเทศจีน เพื่อหวังมา ซื้อกิจการ แข่งกับ กระทรวงการ คลัง เพื่อ หวังกำไร  ในคราวที่ใกล้จะจุดเดือด เจ้าหนี้ส่วนใหญ่ ถึง กับพร้อมใจยอมให้ TPI ล้มละลาย กลายเป็นเศษเหล็ก ณ จุดนั้นจึง เป็นที่มาของ การเข้าไปอุ้มของรัฐบาลในยุคนั้น ซึ่งทางเลือกที่เจ้าหนี้ ยอมรับได้ คือ ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ประชัย ในเวลานั้น ถ้าไม่ใช่ต่างชาติ ก็ รัฐบาล หรือ มือของรัฐบาล จึงเป็นเหตุให้  ปตท เข้ามา ส่วนประชัย อยากให้หวยออกไปในทาง การ hair cut  เป็นทางรอดโดยยืมมือ รัฐบาลเป็นตัวกลาง แต่เจ้าหนี้ ไม่ยอมเหมือนกัน มาเล่า เท่าที่รู้ แต่ยัง ยืนยัน ว่า TPI เป็นวันนี้ได้ เพราะความตั้งใจในการแก้ปัญหาของ รัฐบาลในชุดนั้น เพื่อรักษา เครดิต ประเทศแต่เจ้าของเดิม มุ่งมั่นใช้ อิทธิพลทางการเมือง เพื่อ รักษาธุรกิจของตัวเอง ผลก็เป็นอย่างที่ เห็น แน่นอน ประเทศไทยวันนี้ แปลกไปจากเดิม มาก จากคุณ : pk_ray เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 14:20:16

ความคิดเห็นที่ 27 no good จากคุณ : goldengun เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 15:55:18

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าตอนนั้นรัฐบาลไม่เข้าไปช่วย ไกล่เกลี่ย(แม้จะถุกสงสัยเรื่องความโปร่งใส) แล้วปล่อยให้เอกชนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจัดการกันเอง เหมือนยุคหนึ่งที่รัฐบาลปล่อยให้50กว่าไฟแนนซ์ล้ม จะเกิดอะไรขึ้น? จากคุณ : ว่าที่ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 18:35:13

ความคิดเห็นที่ 29 ทุกคนเข้าใจผิดกันหมดแว๊ววว   ไม่เกี่ยวกับการเมือง แต่มันเป็นเรื่องของน้ำปั่นสูตรใหม่ ล้อเล่นค่า  อิอิ จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 20:16:34

ความคิดเห็นที่ 30 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 00:50:46

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นคนป่ามีปืนแล้วตอนนี้ประชัย  เลี่ยว,  คนพันธุ์อันตราย จากคุณ : จอมโจร (โรงแรม) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 11:13:17

ความคิดเห็นที่ 32 ... เข้ามาดู จากคุณ : เบี้ยฟ้า เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 12:44:36

ความคิดเห็นที่ 33 ปปช พิจารณาตามข้อกฏหมาย รัฐบาลไม่มีอำนาจไปฟื้นฟูกิจการของเอกชน(เว้นแต่สถาบันการเงิน) การเข้าไปดำเนินการถือว่านอกเหนืออำนาจหน้าที่ ยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัด ผัวเมียทะเลอะกัน ผัวกินเหล้า ผู้ใหญ่บ้านวินัจฉัยว่าผัวผิดแล้วไล่ผัวจากบ้าน แล้วหาผัวใหม่ให้แทน จริงควรให้โอกาสทั้งสองฝั่ง ไม่ใช่รัฐบาลต้องเอาใจเจ้าหนี้ โดยจัดแผนฟื้นฟูให้ ก็เท่ากับตัดโอกาสคุณประชัย เจ้าเขาต้องรับความเสี่ยงก่อนปล่อยกู้ เช่นเดียวกับผู้กู้คือคุณประชัย คุณประชัยมีสิทธิ์เสนอแผนฟื้นฟู สุดท้ายก็จะมีจุดลงตัว จริงไปมองคุณประชัย เลวร้ายบริหารจนเป็นหนี้ไม่ได้ หนี้เกิดจากนโยบายค่าเงินรัฐ เมื่อเงินสำรองหมดแทนที่จะปล่อยเนินนานไปเป็น 10 วัน จนเงินไหลออกระหว่างนั้นแสนล้านบาท แน่นอนค่าเงินต้องลอยไปเกือบสองเท่า หนี้ก็เพิ่มสองเท่าเช่นกัน เหนือความคาดหมายภาคเอกชน การแก้ปัญหาคือต้องให้เจ้าหนี้และลูกหนี้เจรจา ไม่ใช่รัฐทำแทน ทั้งหมด จากคุณ : c (ไป่ฉี) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 14:43:03

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ c(ไป่ฉี) ถ้าลองย้อนประวัติดู จะรู้ครับว่า จริงๆ TPI ต้องเป็น เศษเหล็กสถานเดียว และ หนี้ของ TPI ก็มากเกือบ 40% ของNPL ภาคอุตสหกรรม ถ้าแก้ไม่ได้ ประเทศไทยในสายตา ของนักลงทุน คงแปลกๆ เพราะ แค่ตกลงกันไม่ได้ ตัวทรัพย์เอง มีประโยชน์ แต่ลูก หนี้ จ้อง hair cut อย่างเดียว และที่สำคัญ คนที่ดึงเอาการเมืองเข้า ไปผัวพันนั้น ก็ลูกหนี้นั้นหละ เพราะเจ้าหนี้ส่วนใหญ่ เขาพร้อมให้ TPI เป็นเศษเหล็กแล้ว ถ้าบอกว่ารัฐเข้าไปยุ่ง ไม่ได้ อย่างนั้น TOP ATC RRC ลองศึกษาดูว่าเหตุใด ปตท จึงต้องเข้าไปยุ่ง case อาจแตกต่าง แต่จุดประสงค์ คือแก้ปัญหาหนี้ท่วมหัวทั้งนั้น รวมทั้ง TPI เพียงแต่ TPI ลูกหนี้ มีออิทธพลทางการเมือง ด้วยเหตุใดไม่ทราบได้  case จึง แปลกๆไป เพราะลูกหนี้เชื่อว่าการลดค่าเงิน ไม่ใช่ความผิดของตัวเอง แต่การหาประโยชน์ จากการกู้เงิน ต่างประเทศมาใช้ เพื่อลดภาระ ต้นทุนเงิน โดยไม่มองความเสี่ยงรอบด้าน กับไม่นำมาคิด ปี 40 ฟอง สบู่แตกเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่ การกู้เงินนอก มาปล่อยกินดอก หรือหวัง ต้นทุนเงินถูกๆ กัน แบบนี้ คุรประชัยไม่คิดว่าก็เป็นส่วนหนึ่งในการเกิด ฟองสบู่หละ คนชั้นกลางในยุคนั้นซวยที่สุด ไม่มีปากเสียงเรียกร้องอะ ไรเลย ไม่มีใครพูดถึง น่าขันประเทศไทย คนตายไม่ได้พูดจริงๆ จากคุณ : pk_ray เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 15:53:53

ความคิดเห็นที่ 35 ตอบคุณ pk_ray คงต้องแยกประเด็น ประเด็นแรก เมื่อลูกหนี้เขาสู่ภาวะล้มละลาย แน่นอน สินทรัพย์ที่มีย่อมน้อยกว่าที่กู้แน่ๆ แต่ถ้าธุรกิจลูกหนี้ไม่สามารถดำเนินการได้คุ้ม ก็ขายเป็นเศษเหล็กหรือเศษเงิน แต่ถ้าลูกหนี้ ธุรกิจมีศักยภาพที่จะมีกำไรได้ ฟื้นตัวได้ในเวลาต่อมา ก็สามารถแปลงหนี้เป็นส่วนผู้ถือ หรือลูกหนี้หาผู้ร่วมทุนใหม่ ซึ่งนายประชัยแกก็หามา การเจารจา ก็จะดำเนินต่อไปจนถึงจุดลงตัว แต่ไม่ใช่ให้รัฐเป็นตัวการจัดการ กฏหมายไม่รองรับ ประเด็นที่สองกล่าวอ้าง TOP เป็นเรื่องธุรกิจในเครือ ปตท เขาทำเองไม่ใช่รัฐบาลหรือกระทรวงการคลังสั่ง ประเด็นที่สามการกู้ไม่มองความเสี่ยงรอบด้าน ตรงนี้ไม่ถูก ทุกบริษัทก็กู้ ทุกบริษัทก็มองการลดค่าเงินสมัย พล.อเปรม ถ้าค่าเงินลอยตัว 10-20% เขารองรับได้ ถ้าลอยไป 100% จาก 25 บาทต่อเหรียญไป 50บาทต่อเหริญ ตรงนี้ส่วนใหญ่แทบล้มละลาย ประเด็นไม่มีใครคิดว่ารัฐบาลสมัยนั้นจะทำเสี่ยงเช่นนี้เมื่อโดนโจมตีค่าเงิน ทุนสำรองเหลือน้อย เมื่อผู้ว่าธปท หาหรือก็ต้องทำทันทีในคืนนั้น อาจขยายกรอบอัตราแลกเปลี่ยนไป 20% คือ 25 ไป 30 ตรงนี้ก็จบ แต่กลับปล่อยเนินนานไป 10 วัน จนคนสงสัยว่าปล่อยไว้ทำไม ทุนสำรองเหลือน้อยจนติดลบจำนวนมาก แน่นอน ค่าเงิน 25 ไป 50 ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แล้วนี้ ปปช กะเล่นงานทักษิณ คนเดียวคงไม่น่าจะใช่ เพราะลำพัง ข้อกล่าวหาที่ค้างอยู่ก็เกินพอ เขาพิจารณาตามข้อเท็จจริง และสร้างบรรทัดฐานมากกว่า จากคุณ : c (ไป่ฉี) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 21:54:05

ความคิดเห็นที่ 36 คุณC(ไป่ฉี)ครับ กระทรวงการคลัง เข้าไปเป็นผู้ฟื้นฟูตามคำสั่ง ของศาลล้มละลายกลางนี่ครับ ผมงง ปปช.จะสั่งฟ้องทักษิณทำไมวะ ถ้ากระทรวงการคลังไม่ทำตามศาลล้มละลายกลาง ก็ตอนข้อหาละเว้นการปฏิบัติหน้าอีก จากคุณ : oeton เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 02:26:26

ความคิดเห็นที่ 37 ตามคุณ oeton นั้นหละตรับ ในช่วงเวลานั้น ทั้งเจ้าหนี้ ลูกหนี้ต้อง การหา ตัวกลาง จนศาลล้มละลายกลางตัดสินอย่างนั้น หลังจากนั้น ก็มีการ ลดทุน และ เพิ่มทุน โดยให้สิทธิ์ ทังลูกหนี้และเจ้าหนี้ แต่ก็ ตกลงกันไม่ได้ โดยลูกหนี้เวลานั้น เองก็ไม่ยอมใช่สิทธิ์ กับไปหาต่าง ชาติ มาซื้อหุ้นแทน แต่ในเวลาใกล้เคียงกันนั้น ตัวเองก็ขายหุ้นที่ตัว เองถือ ออกมาด้วยซ้ำ ไปดูราคา TPI ในช่วงปี 47-48 จะรู้ว่า ราคา เป็นแบบใหน ปากก็ร้องว่าไม่เป็นธรรม แต่ตัวเอง ขายหุ้น หาต่างชาติ มาซื้อหุ้นเพิ่มทุนแข่งกับ ปตท ลองสืบค้นดีๆ ทำไม นายประชัย ถึง ต้องลงมาเล่นการเมือง เพื่ออะไร? เรื่องลดค่าเงิน ผมยังย้ำๆว่าเหตุ จริงๆ คือ การกู้เงินต่างประเทศเข้ามาเยอะเกิน  จริงๆลำพังลดค่าเงิน จากการขาดดุลมากเกินไป คนในประเทศแค่จนลงในกรณีของ เปรม แต่ในการลดค่าเงินในยุคจิ๋ว ต่างกันเยอะ เวลานั้น แม้แต่แบงค์เอง ยังกู้เงินนอกมาเล่นจนเป็น NPL บานไปหมด รวมทั้ง TPI ด้วย ใช้ แหล่งเงินนอกผลก็เป็นอย่างที่เห็น จากคุณ : pk_ray เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 03:39:24

ความคิดเห็นที่ 38 ^ ^ ^ สรุปว่า TPI สมัยนั้นก็มีการไปกู้ BIBF มาด้วยหรือครับ      บริษัทสมัยโน้นที่กู้ BIBF มาแล้วไม่ได้ทำประกันอัตราการแลกเปลี่ยนก็เน่าจนขายต่อให้กับต่างชาติกันทั้งนั้นเลย จากคุณ : ปีศาจValkyrie เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 08:31:52

ความคิดเห็นที่ 40 ประชัยไม่ได้ทำแค่ ธุรกิจ จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 11:48:15