ความคิดเห็นที่ 1 ได้ข้อคิดมากมาย ทำให้สะท้อนใจกับสิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปในชีวิต ความคิดเห็นที่ 33     ขอบคุณ คุณ view2306 ที่นำบทความดีๆมาให้เพื่อนๆได้อ่านกันค่ะ บางครั้งคนเราแม้จะผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก ได้ตรากตรำกับความลำบากหลายครั้งในชีวิตมาตั้งแต่เด็กจนแก่ ก็ยังค้นหาสิ่งที่ตัวเองซ่อนอยู่ก้นบึ้งของใจไม่เจอ แม้จะสำเร็จในด้านการงานการเงินและมีครอบครัวพร้อมแล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนจะขาด..และไม่เต็มอิ่มกระนั้นแหละ และก็ยังหาไม่เจอ เพราะยังรู้สึกว่า มันไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ... คนเราไม่รู้จักพอ และมักจะพยายามจะหาสิ่งที่คิดว่าขาดไป..ให้เจอ..เพื่อจะเติมเต็มให้กับสิ่งที่คิด เพราะสมองเรายังวิ่ง ใจยังดิ้นรน เราจึงไม่ยอมหยุดอยู่กับที่ จนกว่าสภาวะของร่างกายเราจะอ่อนล้า เมื่อนั้นจะรู้สึกถึงคุณค่าของกำลังที่เหลืออยู่จริงๆ จะพอใจ จะหวนคนึงถึงความพอเพียง แต่ก็มักจะสายไปทุกที เมื่อยามป่วย เราจะมีเวลาคิดถึงสิ่งมีค่ารอบๆตัวเราอย่างกระจ่างใสมากที่สุด เป้นตัวของตัวเองมากที่สุด  และจะคิดถึงตัวเองมากที่สุดด้วย คิดถึงคนรอบข้างที่รักเราได้อย่างสัมผัสได้ ความรู้สึกนี้ จะเกิดขึ้นเมื่อจวนเจียนใกล้เวลาจริงๆ ช่วงที่ดิฉันป่วยมากๆ จะไม่คิดถึงอะไรอีกแล้ว ใจนั้นมีแต่ความกลัว จะท้อแท้แลสิ้นหวัง หลังผ่าตัดมดลูก นน.ก้อนเนื้อที่ผ่าออกไปมากถึง 6กก. ซึ่งหากผ่าช้าเพียงแค่1วันก็ต้องหัวใจวายตาย ร่างกายรับไม่ไหวอันตรายมาก ผ่าทันทีในวันถัดไป ไม่รู้ผล ว่าเป้นเนื้อร้ายรึไม่ ในระหว่างรอฟังผล ก็ไปตรวจเต้านม ก็เจอก้อนเนื้อที่อก2ข้าง ก็ต้องนัดตรวจชิ้นเนื้อเพื่อพิสูจน์ ก่อนตรวจก็มืดแปดด้าน กำลังใจหายไปสิ้น แม่น้องๆก็พลอยท้อแท้หดหู่ไปด้วย ปลอบไปปลอบมาร้องไห้กันหมด ไม่มีคำพูดใดจะเอ่ยปลอบไปมา เพราะต่างสมองล้าจนสุดจะเอ่ยคำใดๆออกมา รู้แต่ว่าใจทุกคนนี้แทบสลายหากผลตรวจออกมาไม่ดี ถึงวันนัดตรวจชิ้นเนื้อ ก็ต้องกอดคอให้กำลังใจกันและกัน ความเข้มแข็งกลับคืนมา ชีวิตยังมีหวัง เพราะหากเราไม่สู้ คนรอบข้างก็ยืนไม่ได้เช่นกัน เพราะรักคงอยู่..หาได้หายไปไหนจากใจเรา หากใจยังรับรู้ความรัก เราจะไม่เดียวดาย..นะ หลังจากหมอเอาชิ้นเนื้อไปตรวจ กว่าจะรู้ผลก็วันจันทร์ นี่วันพุธ อีก 6 วัน ช่างทรมานใจจริงๆ กินไม่ได้นอนไม่หลับ ใครมาเยี่ยมก็ปลอบใจต่างๆนาๆ โหวงเหวงเคว้งคว้างตลอด ญาติบางท่านปลอบไม่เป็น เอาเพื่อนบ้านที่เป้นมะเร็งเต้านมมาเล่าๆไปเล่ามาบอก ผ่าตัดแล้วตายใน3เดือน ก็ทำเอาใจเสีย ขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่พูดไม่จา โลกมืดไปทันที ชีวิตเราต้องเจอสภาพที่จนมุมเอาเวลาพร้อมๆกันเลยรึนี่ ร้องไห้จนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด แผลกายไม่เป็นไร แต่แผลใจนี้สุดเยียวยาจริงๆ น้องๆต่างไม่เป้นอันทำงาน เที่ยวถามเพื่อนหมอจนใจเพี๊ยนไปหมด เพราะสภาพจิตใจต่างเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัว ยังไม่จันทร์ นี่เสาร์ น้องชายคนโตทนเห็นสภาพที่แม่เหม่อลอยไม่ได้ ไปรพ.เพื่อขอฟังผล ซึ่งยากมากที่จะได้รู้ผลล่วงหน้าก่อนหมอเจ้าของไข้ แต่ก็มีพี่พยาบาลใจดี เห็นญาติคนไข้อยู่ในสภาพน่าสงสารอิดโรย เลยเปิดแฟ้มดูให้ ขอให้ทราบว่าไม่เป็นเนื้อร้ายก็พอใจแล้ว ผล..พี่เขาบอกไม่เป็นเนื้อร้าย แถมเนื้องอกมดลูกก็ไม่ใช่เนื้อร้าย.. น้องชายคนโต..ดีใจจนกลับบ้านไม่ถูก ขับผิดทางเกือบสวนกับรถคันอื่น รีบโทรมาบอกทางบ้านให้รับรู้ พวกเราเหมือนเกิดใหม่ทั้งครอบครัว ซึ่ง..คิดว่า ต่อไปการดำเนินชีวิตของพวกเราจะค่อยเป้นค่อยไป ไม่กล้าใฝ่ฝันถึงเรื่องราวเกินตัว เพราะครอบครัวเราถูกฝึกให้อยู่กับที่อย่างมั่นคง แม่ไม่กล้าผลักไสให้ลูกๆต้องมีมากกว่านี้ เพราะแม่กลัวลูกๆจะเหนื่อยเกินตัว คนรวยใช่ว่าจะมีความสุขกว่าคนทั่วไปซะที่ไหน แม่ไม่มีความรู้ ก.ไก่กลับหัวกลับหางเป็นอย่างไรแม่ไม่รู้ แต่อยากให้ลูกๆเรียนสูงๆกัน ทำงานอย่างตรงไปตรงมา จะอย่างไรก็ได้ขอให้ซื่อตรงกับงานก็พอ ไม่ต้องใหญ่โต ทำตามหน้าที่ก็พอกินพอใช้ เท่านี้คือความหวังของแม่ ตั้งแต่ได้เรียนรู้ความกลัวสุดขีดของสังขารผ่านมา 10 ปีเต็มๆ สุขภาพกายใจก็พอไปได้เรื่อยๆ แม้ลงทุนในหุ้นจะไม่เวิร์ค ขาดทุนมาตลอด แพ้ทางหุ้น จับตัวไหน ลงตัวนั้น ปล่อยตัวไหน ขึ้นตัวนั้น แน่จริงๆ แต่ก็ขำๆอ่ะนะ เป็นผีพนันที่ขี้แพ้ มาตลอด แต่ก็ยังดีที่ได้รู้รสชาติของเกมส์ที่เราไปแหย่มา ทำให้เสียเงิน ก็เท่านั้น ทุกข์กายพอทนได้ แต่ทุกข์ใจนั้นต้องใช้เวลา พอเรารู้ว่าตัวเองปลอดภัย ทุกคนก็ได้เห็นสวรรค์บนดินนั้นงามเหลือเกิน ชีวิตไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว รู้รส รู้กลิ่น รู้ความบันเทิงเป็นอย่างไร ก็พอใจแล้วล่ะ พอผ่านวันเวลาไปนานๆ ก็ต้องรักษาระดับให้ดีๆ ทำบุญให้มากๆ ใจก็จะสบาย อย่าไปมองใครว่าคิดมิดีกะเรา ทุกๆคนดีกะเราหมด เพราะใจเรารักเขาซะอย่าง ต้องดีหมดทุกคนสิ เห็นเพื่อนๆในห้องสินธร เมื่อก่อนรักกัน ให้เกียรติ์กัน ช่วยเหลือกัน ก็ออกจะภูมิใจที่ได้พลอยรู้สึกอิ่มใจไปด้วย ที่ห้องนี้มีคนน่ารักและยื่นมือช่วยกันแบบนี้ แต่..วันเวลาเปลี่ยนไป ใจคนเปลี่ยน  ทำให้ใจหาย ไม่กล้าแม้แต่จะอ่าน.. เพราะภาพที่เคยวาดไว้ กลัวจะหายไป กลัวคุยด้วยแล้วจะกลายเป็น ถูกดีดออกมา.. เพราะต่างเปลี่ยนไปแล้ว..กระนั้นรึ เลยทำให้ไม่กล้าแม้แต่จะทักทายทุกๆฝ่าย ทุกท่าน..ต่างเคยเป้นเพื่อนกันมาก่อน อย่างน้อยๆ ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ของผู้ให้คนละแบบ อยู่ที่ความสุขแลความถนัดของผู้ให้ จริงๆนะ..ครั้งหนึ่ง..เคยดีใจที่ได้มารู้จักโลกไซเบอร์ฯก็จากพันทิพนี่แหละ แต่ตอนนี้ กลัว..แม้จะเสียหุ้นไปมากมาย ก็ไม่กล้ามาปรับทุกข์ เพราะเพื่อนๆเปลี่ยนไป ..ไม่รักกัน ไม่สามัคคีกัน มาอ่านบทความนี้ดีมากๆ ก็เลยได้เล่าได้ระบายสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดขึ้น ซึ่งมันก็ผ่านไปแล้ว เล่าสู่กันฟัง ชีวิตคนเราก็แค่สั้นๆ อยากอยู่นาน อยากอยู่อย่างสุขสบายแบบมีแต่คนรักเรา เราเป็นที่รักของทุกๆคน หากจะจากไป ก็สบายใจไม่เสียดายแล้วล่ะ อยากให้ห้องสินธร อยู่กันเหมือนพี่น้อง เหมือนครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกันใหม่ๆได้ไหม?คะ จะได้ไม่เหนื่อย ไม่ต้องระแวงกันแบบนี้ ปล่อยวางและอย่าโกรธเคืองกันอีกเลย เพราะสิ่งที่ได้รับนั้น ต่างเจ็บปวดทุกๆฝ่าย ไม่เป็นผลดี มีแต่แย่ลงเรื่อยๆ เสียเวลา เสียการงาน การลงทุนพลอยถดถอย แถมยังเสียเพื่อนที่มองท่านต่างจากเดิมไป..ในที่สุด ชีวิตก็ไม่ต่างจากการโลดแล่นอยู่บนเวที ไม่ว่าจะถูกลิขิต รึใจกำหนดบังคับตัวเองไม่ได้ก็ตาม จึงเผลอขึ้นไปร่วมแสดงตามเมื่อถูกท้าทายโดยไม่รู้ตัว หากเป็นเพื่อนที่รักกัน ก็จะไม่อยากชม เพื่อนที่ยืนอยู่บนเวทีนั้น เพราะนั่นก็เพื่อน นี่ก็เกลอ ต่างได้ระบายความรู้สึกแห่งตัวตนออกมามากมาย รักทุกๆฝ่าย จึงไม่กล้าอ่าน เพราะพลอยรู้สึกเศร้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ เราเองพลอยใจกระทบไปด้วย หากต่างถอยคนละก้าว ไม่แลไม่เหลียวสิ่งกวนใจ ความสุขความสบายใจของการได้ปล่อยวางนั้นย่อมมีผลตามมา สิ่งดีๆที่เพียรสร้างมา ยังประทับใจอยู่ในความทรงจำเสมอ.. จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 02:56:02

ความคิดเห็นที่ 2 สุข หรือ ทุกข์ เกิดจากใจ..เรา เมื่อเราสัมผัสสิ่งดีๆ ของผู้ให้ที่เต็มใจมอบให้ ก็เกิดความสุขของการได้รับอย่างอิ่มใจ ทุกท่านที่เป็นผู้ให้นั้น ย่อมเป็นคนที่คิดถึงแต่ผู้อื่นเสมอ จึงมีความสุขกายสุขใจอยู่เป็นนิจ มักคิดแต่จะเป็นผู้ให้ตลอดกาล..โดยไม่หวังผล ดิฉันความรู้น้อย มีแต่รับความรู้ที่ได้รับจากเพื่อนๆมาตลอด ก็รู้สึกรับมาเยอะ แต่ไม่อาจสานให้เจริญงอกเงยได้ แต่ก็สัมผัสถึงความรักที่เพื่อนในห้องสินธรได้มอบให้มากมาย รักและผูกพันธ์ที่นี่  เพราะที่นี่คือ บ้านหลังหนึ่งที่พักผ่อนทางใจได้ มีความในใจมากมาย ก็มาระบายที่นี่ แล้วก็กลับไปสร้างกำแพงใจ เข้มแข็ง แล้วล้ม สู้ๆ เรื่อยมา พักหลัง เหมือนอยู่อย่างโดดเดี่ยว หันไปออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยาน ได้เหงื่อ ได้ความเพลีย และลืมความทุกข์เรื่องการลงทุนได้อย่างฉับพลัน แม้บางช่วงสังขารไม่ให้ แต่ก็ชอบมากๆที่มีจักรยานเป็นเพื่อนคู่กาย เราไม่ต้องไปพูดคุยกะใคร ไม่ต้องปลอบใจเอาใจเขามาใส่ใจเรา จักรยานมันพูดไม่ได้ แต่เรารักมันเพราะมันพูดไม่ได้นี่แหละ ทั้งๆที่มันไม่มีชีวิตจิตใจ แต่เราก็พอใจในสิ่งที่เราสัมผัสด้วยสติ เพราะเราคุมมันได้นี่เอง โลกธรรม ..ก็เป็นเช่นนี้แหละ มนุษย์เรานั้นมีรักโลภโกรธหลงเป็นตัวยึดติดอยู่ในใจ จึงไม่ยอมเป็นผู้แพ้.. ต้องเอาให้ถึงที่สุด ของที่สุด จึงยอมรามืออย่างยินยอม... จาก..คนแพ้หุ้น แต่หัวใจยังแกร่ง..อยู่ จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 02:57:40

ความคิดเห็นที่ 3 หลวงปู่ทวด วัดช้างให้ จ.ปัตตานี ท่านเป็นพระมหาเถระที่รู้จักกันทั่วประเทศ ในนาม " หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด " คาถาบูชาท่าน คือ นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา ชาติกาล 3 มีนาคม พ.ศ. 2125 ชาติภูมิ บ้านเลียบ ต.ดีหลวง อ.สทิงพระ จ.สงขลา บรรพชา เมื่ออายุได้ 15 ปี อุปสมบท เมื่ออายุ 20 ปี มรณภาพ 6 มีนาคม พ.ศ.2225 สิริรวมอายุได้ 99 ปี คติธรรมคำสอน ของ หลวงปู่ทวด ธรรมประจำใจ พูดมาก เสียมาก   พูดน้อย เสียน้อย   ไม่พูด ไม่เสีย   นิ่งเสีย โพธิสัตว์ ละได้ย่อมสงบ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนแต่เคลื่อนที่ไปสู่ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกอย่างในโลกนี้ เคลื่อนไปสู่การสลายตัวทั้งสิ้น ไม่ยึด ไม่ทุกข์ ไม่สุข ละได้ย่อมสงบ สันดาน ภูเขาถูกมนุษย์ทำลายลงมาได้ แต่สันดานของคนเราที่นอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้ง ซึ่งไม่เหมือนกันย่อมขัดเกลาให้ดีเหมือนกันได้ยาก ชีวิตทุกข์ การเกิดมาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์เข้าครอบงำ จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้างฟัน ล้างมือ เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ เมื่อเราจะออกจากบ้าน ก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะ ในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัย บรรเทาทุกข์ การที่เราจะไม่ต้องทุกข์มากนั้น เราจะต้องรู้ว่า เรานี้จะต้องไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม เราต้องเป็นตัวของเราเอง และเราจะต้องวินิจฉัยในเหตุการณ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องกับตัวเราว่า สิ่งใดเราควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ ยากกว่าการเกิด ในการที่เราเกิดมา  ชีวิตแห่งการเกิดนั้นง่าย  แต่ชีวิตแห่งการอยู่นั้นสิยาก เราจะทำอย่างไรให้อยู่ได้อย่างสุขสบาย ไม่สิ้นสุด แม่น้ำทะเล และมหาสมุทร ไม่มีที่สิ้นสุดของน้ำ ฉันใด กิเลสตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด ฉันนั้น ยึดจึงเดือดร้อน ทุกวันนี้ เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน ก็เพราะมนุษย์ไปยึดโนน่ ยึดนี่ ยึดพวกยึดพ้อง ยึดหมู่ยึดคณะ ยึดประเทศเป็นสรณะ โดยไม่คำนึงถึงธรรมสากล จักรวาลโลกมนุษยนี้ ทุกคนมีกรรมจึงเกิดมาเป็นสัตว์โลก สัตว์โลกทุนคนต้องใช้กรรมตามวาระ ตามกรรม ถ้าทุกคนยึดถือเป็นอารมณ์ ก็จะเกิดการเข่นฆ่ากัน  เกิดการฆ่าฟันกัน เพราะอารมณ์แห่งการยึดถืออายตนะ  ฉะนั้น ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ว่า สิ่งใดทำแล้ว สัตว์โลกมีความสุข สิ่งนั้นควรทำ นี่คือ หลักความจริงของธรรมะ อยู่ให้สบาย ในภาวะแห่งการที่จะอยู่อย่างสบายนั้น เราต้องอยู่กันอย่างไม่ยึด  อยู่กันอย่างไม่ยินดี  อยู่กันอย่างไม่ยินร้าย อยู่กันอย่างพยายามให้จิตวิญญาณของนามธรรมนั้นเหนืออารมณ์ เหนือคำสรรเสริญ  เหนือนินทา  เหนือความผิดหวัง  เหนือความสำเร็จ  เหนือรัก  เหนือชัง ธรรมารมณ์ การอยู่อย่างมีธรรมารมณ์ คือ การอยู่เหนือความรู้สึกทั้งปวง อยู่อย่างรู้หน้าที่การเป็นคน และรู้หน้าที่ในการงาน คือ รู้ว่าสิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องทำ ไม่ใช่ทำเพื่อหวังผลตอบแทน  เพราะถ้าเราทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนต่างๆ แล้ว ถ้าสิ่งต่างๆไม่สัมฤทธิ์ผลตามความหวังนั้น เราย่อมเกิดความโทมนัส  เสียใจน้อยใจ  เป็นทุกข์ กรรม ถ้าเรามีชีวิตอยู่อย่างที่ว่า เกิดเพราะกรรม อยู่เพื่อกรรม ทำเพราะกรรม ตายเพราะกรรมแล้ว ชีวิตการเป็นมนุษย์ย่อมมีความภิรมย์  มีความรื่นเริง มารยาทของผู้เป็นใหญ่ ผู้ใหญ่ไม่ใช่อยู่ที่เกิดก่อน  ผู้ดีไม่ใช่อยู่ที่เรียนสูง มารยาทจรรยาของการเป็นผู้ใหญ่ ก็คือต้องสุขุมรอบคอบ และไม่ยึดติดเสียงเป็นหลัก คือ ต้องไม่หวั่นไหวกับคำนินทาและสรรเสริญ โลกิยะ หรือ โลกุตระ คนที่เดินทางโลกุตระ  ย่อมไปดีทางโลกิยะไม่ได้ คนที่เดินทางโลกิยะ  ย่อมสำเร็จทางโลกุตระได้ยาก  เพราะอะไร ? ถ้าคนหนึ่งสำเร็จได้ทั้งโลกิยะ และโลกุตระง่ายแล้ว ทำไม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธโคดม ต้องสละราชบัลลังก์แห่งจักรพรรดิไปเป็นธรรมราชาเล่า ? ถ้าเป็นไปได้  พระองค์เป็นมหาจักรพรรดิพร้อมทั้งธรรมราชา ไม่ดีหรือ? แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะโลกของโลกิยะและโลกุตระเดินคู่ขนานกัน เราต้องตัดสินใจ  ต้องมีความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญในการที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง ศิษย์แท้ พิจารณากายในกาย  พิจารณาธรรมในธรรม  พิจารณาวิญญาณ ในวิญญาณ นั่นแหละ คือ สานุศิษย์อันแท้จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า รู้ซึ้ง ทุกอย่างจะต้องมีเหตุ  เมื่อมีเหตุจึงจะมีผล  ผลนั้นเกิดจากเหตุ เราได้วินิจฉัยข้อนี้แล้ว  เราจึงรู้ซึ้งถึงพุทธศาสนา ใจสำคัญ การทำบุญนั้น จะต้องทำด้วยจิตใจบริสุทธิ์ จะต้องทำด้วยความศรัทธา ผลสะท้อนมันจะเกิดขึ้นเกินความคาดหมาย หยุดพิจารณา คนเรานี้  ถ้าไม่มีอะไรทำอยู่ในที่วิเวกคนเดียว  จิตมันจะฟุ้งซ่าน และถ้าภาวะนั้น  ตนไม่ปล่อยให้จิตฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ คือ หยุดพิจารณา แล้วค้นสัจจะของ  ศีล  สมาธิ  ปัญญา   ย่อมที่จะค้นหาสัจจะในธรรมะได้ บริจาค ทำบุญสังฆทานเป็นจาคะ  จาคะเป็นการบริจาคโภคทรัพย์ภายนอก การสวดมนต์เป็นการภาวนา  การภาวนาเป็นการบริจาคภายใน เพราะฉะนั้น ถ้านับในด้านทิพย์อำนาจ การบริจาคภายในย่อมได้กุศล มากว่า การบริจาคภายนอก นี่คือเรื่องของนามธรรม ทำด้วยใจสงบ เราจะทำบุญก็ดี  เราจะทำอะไรก็ดี  จงทำด้วยความสงบ อย่าทำด้วยอารมณ์แห่งความร้อน เพราะการทำด้วยอารมณ์ร้อนนั้น  มันจะพาเราไปสู่หายนะ เมื่อเกิดอารมณ์ร้อน  เราจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง  จงอย่าทำ นั่งให้จิตใจมันสบายเสียก่อน  เมื่อจิตใจสบายแล้ว ปัญญาก็เกิด เมื่อเกิดปัญญาแล้ว  จะทำสิ่งใดก็เป็นไปโดยความสะดวก มีสติพร้อม จะทำสิ่งใดก็ตาม  เราต้องมีสติพร้อม คือ อย่าให้มีโทสะ  อย่าให้อารมณ์เข้ามาควบคุมสติ อย่าให้เรื่องส่วนตัวและขาดเหตุผล มาอยู่เหนือความจริง เตือนมนุษย์ มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่งานส่วนตัว   มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีง านทำในไม่ช้า มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่ทรัพย์ส่วนตัว   มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีทรัพย์ครองในไม่ช้า มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่นอนมาก   มนุษย์ผู้นั้น จะไม่ได้นอนในไม่ช้า พิจารณาตัวเอง คืนหนึ่งก็ดี  วันหนึ่งก็ดี  ควรให้มีเวลาว่างสัก 5 นาที หรือ 10 นาที ไม่ติดต่อกับใคร ให้นั่งเฉยๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เราทำไปแต่ละวันๆ ว่า  ที่เราทำไปนั้นเป็นอย่างไร คือให้ปลีกตัวมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง  คิดเอาแต่เรื่องของตัว อย่าไปคิดเรื่องของคนอื่น เพราะมนุษย์เราส่วนมากทุกวันนี้  มักเอาแต่เรื่องของคนอื่นมาคิด  ไม่ค่อยคิดเรื่องของตัวเอง คัดลอกจากหนังสือ เรียนธรรมะบูชาพระสุปฏิปันโน เล่มของหลวงปู่ทวด ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม ธรรมะของหลวงปู่ทวด จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 02:59:31

ความคิดเห็นที่ 4 เครียดๆกับการลงทุน ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการได้ออกกำลังกายอีกแล้ว อย่ารอช้า อย่ามัวแต่คิดว่า สักวันหนึ่ง ..ว่างๆแล้วค่อยไป..กาน จะมีประโยชน์อะไร หากมัวแต่คิดแบบนี้..เรื่อยไป สังขารย่อมล้าแลไม่สมบูรณ์เหมือนเดิม เงินทองมีมากมาย ก็เอาไปไม่ได้ คิดได้ก็ต่อเมื่อสายไปซะแล้ว... ออกมาปั่นจักรยานกันเถอะค่ะ..สนุกดีนะคะ เปลี่ยนแปลงจากนักคว้าหุ้นลม..มาเป็นคว้าจักรยานเป็นคู่หูคู่ใจดีกว่าเน๊อะ.. ไปนอนแล้วค่ะ..อิอิ.. (ส่วนกระทู้ความในใจนั้น หากกระทบกระเทือนใจเพื่อนคู่กรณี ที่กำลังขึ้นเวทีอยู่ กรรมการคนนี้ พอจะเป็นคนกลางให้ท่านที่ชกอยู่บนเวทีลงจากเวทีได้หรือป่าว... หากยอมๆเสมอกัน ลงมาจับมือกัน เลิกแล้วต่อกัน ก็เป็นเกียรติ์ของกรรมการคนนี้อย่างดีใจที่สุดในชีวิตเลยล่ะ หากคิดว่ากรรมการคนนี้ความรู้ไม่มี ประสบการณ์การลงทุนไม่อยู่ในสายตา ก็ขอให้...ขึ้นชกต่อละกันนะ ไม่รักห้องสินธรแล้วล่ะ... รักจักรยานดีกว่า.... จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 03:15:04

ความคิดเห็นที่ 5 ... ขอบคุณมากครับ จากคุณ : roadtrip เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 03:43:19

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณพี่สุเกียงมากๆครับ จากคุณ : -=spider=- เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 04:06:57

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : WindReturn เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 05:11:34

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ จากคุณ : talekko เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 05:18:22

ความคิดเห็นที่ 9 I must say I felt in love with the "log in" name of above messages the moment I have finished reading comments 1-4!! Many Sinthorn members will agree with me that the above expression is very impressive, straight-forward and sincere. It touched my and I am sure it also touched the hearts of many of our friends in this room. Thank you for spending the time to express such touching messages which will certainly benefit us all. I wish I could write in Thai but my new laptop here in Ohio does not have Thai fonts. So, please excuse me for not writing in Thai.  I will do it when I am back to Thailand end of this month. I have finished my last GIVE since the Mother's Day.  Please accept my as a "Thank You" gift for your excellent messages. Let's VOTE for this Kratoo so that more members will have the opportunity to read your above expression. VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE>>VOTE!!! KAM PLAE PASA KARAOKE... v v Kor sarapap wa roosuek longruk "log in" nee tantee tee dai aan kwamhen 1-4 jop Lae kidwa samachik Sinthorn tookkon kongja henduay wa kwamhen kong chao kong kratoo naapratabjai trongpai trongma lae jingjai pen yangying Kwamhen kangton kinjai tua eng maak lae manjaiwa kinjai puan took kon nai hong Sinthorn nee duay chen kan Kobkhun maak naka tee dai siasala wela kien khorkwam tee na pratabjai tee ja pen prayote kab samachik tookkon Jaijing yakja kien pasa Thai tae pordee notebook tue mai tee Ohio maimee font pasa Thai tamhai pim maidai Sin duen nee klab muang Thai kor ja pim Thai dai muan derm Yakja mob GIVE hai tae chai mod pai tang tae wan mae laew jueng kor mob taen kam kobkhun samrab kwam hen yodyiam lae kor hai chuay kan VOTE pua hai tookkhon mee okas dai arn kan duay kha!! P. S.  It is now 6.40 p.m. dinner time in Ohio.   จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 05:41:47

ความคิดเห็นที่ 10 "มีความกล้าที่จะใช้ชีวิตตามแบบที่ตนเองอยากหรือต้องการจะเป็น ไม่ใช่ดำรงชีวิตตามความต้องการหรือความคาดหวังของผู้อื่น" ชอบประโยคนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 53 06:05:46 จากคุณ : BR Style เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 06:05:12

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับ เห็นด้วยเช่นกันกับคุณสุเกียง.. อยากให้ทุกคนในสินธรรักและเมตตากันให้มาก เพราะเราทุกคนต่างก็มีชีวิตที่ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมาถึงหรือไม่ และจะมาถึงอย่างไร ทุกคนเกิดมาก็ได้ชื่อเพื่อเป็นทุกข์ กันแทบทั้งน้ั้น มีน้อยคนที่จะพอใจในความเป็นไปทุกประการ ในชีวิตของตน เมื่อทุกคนต่างก็มีความทุกข์มากบ้าง-น้อยบ้าง เราจะแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ให้แก่กันในโลกเสมือนจริงนี้บ้างไม่ได้หรือ ขอบคุณคุณสุเกียงอีกครั้ง จากคุณ : teeranet เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 07:31:42

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบพระคุณพี่สุเกียงมากค่ะ เห็นด้วยทุกประการ และโหวตค่ะ จากคุณ : หวานใจกัปตัน เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 07:48:31

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมาก จากคุณ : COMING UP NEXT เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 07:49:43

ความคิดเห็นที่ 14 Good...ครับ Good morning ด้วยครับ จากคุณ : KOHAKU เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:11:46

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากค่ะ ได้ ไปเต็มๆ และโหวตค่ะ จากคุณ : Mali_Mama เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:16:48

ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณ : ^^สาวโรงงาน^^ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:22:36

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณพี่สุเกียงมากๆครับ จากคุณ : yai-cho เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:25:49

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากครับ  สำหรับหลายๆข้อคิดที่ดี จากคุณ : นกแก้วเสียงใส เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:28:33

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณ มาก ค่ะ พี่         .....                                                 จากคุณ : member28 เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:50:19

ความคิดเห็นที่ 20 ดีมากๆ ครับ.....ต้องไปปรับปรุงการใช้ชีวิตแล้วครับ....^ - ^ จากคุณ : เทป เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 08:51:21

ความคิดเห็นที่ 21 ตรงใจคะ อ่านสินธรมาหลายปี ก็เห็นว่าระยะหลังๆ นี่สินธร เปลี่ยนไป เหมือนที่คุณสุเกียงเขียนไว้ อยากเห็นสินธรมีน้ำใจเหมือนเดิมเช่นกันคะ จากคุณ : แมวเหนือ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 09:08:45

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาเพราะLog In นี้ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : areewan เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 09:18:28

ความคิดเห็นที่ 23 thanks K Sukieng maak maak ka ..... giving me a lot of thoughts K ยากแท้หยั่งถึง ka .... is it hot in Ohio  this year? จากคุณ : nijja เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 09:34:28

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณครับพี่สุเกียง จากคุณ : อมหุ้นแล้วยิ้ม เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 09:47:14

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นบทความที่ดีมากครับ.....ขอบคุณมาก จากคุณ : studsie เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 09:52:52

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นบทความที่ดีมากมาย ขอบคุณครับ โพสท์เสร็จกลับมาดู เหมือนคุณ studsie ซะงั้น ใจตรงกัน แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 53 10:03:25 จากคุณ : ริชแมน เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 10:00:03

ความคิดเห็นที่ 27 ... แหล่มเลยงับ ป้าสุเกียง ... แบ่ร แบ่ร จากคุณ : ปลิงไทยก้าวไกลไประดับโลก เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 10:02:59

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณ คุณสุเกียง สำหรับข้อความดีๆที่ให้แง่คิดมากมายค่ะ จากคุณ : harmony (Harmony) เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 10:12:08

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ดีๆครับผม จากคุณ : นายฉิม เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 10:14:46

ความคิดเห็นที่ 30 คุณสุเกียง ชีวิตจริงนอกตลาดหุ้น กับชีวิตจริงในตลาดหุ้นก็เครียดพอแล้ว น่าจะปล่อยวางชีวิตในไซเบอร์สเปซ ไม่งั้นเจอสามเด้ง . จากคุณ : endophine เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 11:23:24

ความคิดเห็นที่ 31 ถึงสินธรจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่พี่สุเกียงยังเป็นคนเดิมในห้วงความคิดของผมเสมอ ขอบคุณครับพี่ จากคุณ : Greenspan เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 11:24:14

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีค่ะ  เข้ามาเพราะชื่อพี่สุเกียงเช่นกัน นานๆทีจะได้เห็น พลาดไม่ได้แน่ค่ะ รู้ว่าพี่สุเกียงจะต้องเข้ามาพร้อมข้อคิด/เมลล์ดีๆ/ภาพสวยๆตลอด เหมือนเมื่อก่อน อย่างไรก็แวะมาบ่อยๆเหมือนเดิมนะคะ รอชมอยู่จ้า จากคุณ : enokwan เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 11:42:12

ความคิดเห็นที่ 33 #23 Khun Nijja It is my first time here in Ohio, so no comparison of past years' weather records. The temperature of these few days was comfortably cool in the morning and late evening with no need of jackets yet. (70-75 F) There was sun shine during day time but not hot with the cool wind. You must miss Ohio? จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 11:42:56

ความคิดเห็นที่ 34 สมัยก่อนมีคุณ jfk sonew นกแก้ว แมวเหมียว vampire และอีกหลายๆคน คุยสนุก อ่านสนุก  แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว ..... แม้กระทั่งประเทศไทย จากคุณ : โต้คลื่น เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 12:41:46

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีค่ะพี่สุเกียง    แวะมาทักทายช้าไปหน่อย  สบายดีนะคะพี่ จากคุณ : นั่งอมยิ้มริมระเบียง เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 13:16:40

ความคิดเห็นที่ 36 กีบผมหมดแล้วครับ พี่สุเกียง แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 53 14:33:16 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 53 14:33:04 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 53 14:32:51 จากคุณ : บุญทับ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 14:31:49

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณสำหรับความในใจที่อบอุ่นและมีข้อคิดดีๆมากมายค่ะ จากคุณ : ฟองเต้าหู้ในน้ำซุป เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 16:49:07

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่รู้เข้ามาช้าไปหรือเปล่า เห็นหัวข้อคิดว่าเป็นหัวข้อเพ้อรำพัน   แต่พอ อ่านชื่อคนโพสต์ ทำให้ต้องเปิดกระทู้อ่าน  ส่วนตัวไม่รู้จักพี่มาก่อน แต่ ชอบเวลาพี่โพสต์ ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี  พอเห็นหน้าก็มองเห็นลักษณะภาย ในได้เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความดีดีมากเลย  เพราะโดนกับตัวเอง กำลังทำในสิ่งที่สังคมก็คงงง แต่ตัวเองคิดว่า.......... .......LIVE  THE WAY U WANT TO BE LIVE...... ...............^^.............. จากคุณ : tiger (tigersue) เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 19:22:17

ความคิดเห็นที่ 39 หลายเหตุการณ์ หลายครั้งที่เกิดขึ้นในสินธร  ทำให้ผมรู้สึกหดหู่ ขอบคุณพี่สุเกียงมากครับ  อยากให้เวปนี้เป็นเหมือนเดิมจริงๆครับ จากคุณ : ตากลมอมตังค์ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 19:38:24

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาห้องสินธรไม่ทัน คนรุ่นในตำนานนั้นค่ะ แต่เห็นชื่อคุณสุเกียงมาพร้อมกับโพส ดีๆ เสมอ เช่นกันค่ะ คลิกอ่านพราะชื่อคนโพส มากกว่าชื่อกระทู้ และก็ ... โดนใจ มากมาย .... อิอิ คุณ ยากแท้หยั่งถึงคะ .... ขอบคุณที่ ตอบให้ทราบ กลัวร้อนค่ะ .... (พอๆกะกลัวหนาว) เคยไปรัฐนั้นเมื่อ นานนนนน เน กาเลมาแล้วค่ะ ขับรถผ่านไร่ข้าวโพดที่ ยืดยาวไม่สิ้นสุดเพื่อไปหาเพื่อนที่ ม. โอบิริน ปีนี้ละค่ะ กำลังหน้าร้อน  อยากไปเที่ยวอเมริกา แต่ ... ดูท่าจะต้องเป็นปลายปี หรือต้นปีหน้า ซะแล้ว อยากไปแถบมิดเวสต์ อีกซักรอบ แต่ แอบชอบ นิวยอร์ค ด้วยมั่กๆ อเมริกามีเสน่ห์สำหรับพี่ค่ะ  ไปได้ไม่เบื่อเรย .... เอนจอย ยัวเซลฟ์ นะคะ จนก้าวสุดท้ายที่กลับถึงประตูบ้าน ....เหะ เหะ ... จากคุณ : nijja เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 53 23:01:52

ความคิดเห็นที่ 41 ^ ^ #40 Khun Nijja It is now 10.45 p.m. in Ohio.  Just came back from a tour around College of Wooster with a freshman of Pre-med. I have also passed by a corn field today and it is really beautiful like what you have mentioned. The weather is getting little cooler this evening compared to yesterday. I hope you will have a chance to come back to Ohio again.  It is really nice here except the high cost of living and thus I may have to return to Thailand a few days earlier than planned to save expenses!! Thanks for your kind wish.   My apology to Khun Sukiang for posting this personal English message in your Kratoo.   Once again, I appreciate your above touching messages and thank you for sharing your kind thoughts!! จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 09:45:56

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณเพื่อนๆทุกท่านที่แวะมาอ่านกระทู้ และมอบกี๊ฟให้มากมายจริงๆ ขอบคุณมากนะคะ ** และขอขอบคุณ คุณ view2306  ** ที่ได้นำลิ้งค์ดีๆมาแปะให้อ่าน ๆแล้วได้ข้อคิดที่สะท้อนความรู้สึกช่วงหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งในชีวิต จุดประกายความรู้สึกที่อยากบอก อยากเล่าความในใจออกมาเล่าสู่กันฟัง บางครั้งเรามัวแต่คิดถึงใจตัวเอง แต่ลืมคิดถึงจิตใจคนรอบๆตัวไป เรารักตัวเองมากเกินไป เพราะเรายังหลงอยู่กับสิ่งยั่วยุ จนลืมความรักของคนใกล้ตัวไปหมด เมื่อยามที่ใจเราต้องการที่พึ่ง เรากลับคิดถึงความอบอุ่นที่จะได้รับจากคนอื่น ทั้งๆที่ปกติ เราไม่ค่อยคิดถึงใจคนที่รักเราเลยแม้แต่น้อย แต่พอเรากลัว เราจะรีบเกาะกำลังใจจากคนรอบข้างทันที เรียกว่า มิเห็นโลงศพ มิหลั่งน้ำตา.... ไม่จวนตัวจะไม่คิดถึงความรักที่คนรอบข้างมีให้ตลอดเวลานะ..เป็นเช่นนี้จริงๆ เราเป็นคนเห็นแก่ตัวโดยไม่รู้ตัว เพราะเรารักตัวเองจนลืมตัวน่ะเอง หากไม่เกิดเรื่องราวครั้งหนึ่งในชีวิตขึ้น ก็คงไม่รู้คุณค่าของความรักฉันท์ พ่อแม่พี่น้องและญาติๆ อย่างทรงคุณค่าสูงสุดหรอก กำลังใจมันมีพลังต่อชีวิต..ให้ลุกขึ้นมาสู้นะ ทำให้เข้มแข็งและไม่กลัวอีกเลย.. พอผ่านพ้น เราจะเปลี่ยนไป จะรู้สึกอ่อนโยนลง รักคนรอบข้างมากขึ้น แถมยังเผื่อแผ่ปันใจไปรักเขาไปซะทั่ว มันเป็นเองโดยอัตโนมัติ มีเพื่อนในโลกไซเบอร์ฯมากมาย ก็รักและชื่นชมทุกท่านที่เป็นคนดีคนเก่ง มีความผูกพันเหมือนญาติ อยากให้รักกันเราก็พลอยมีความสุขที่ได้เห็นสิ่งดีงาม เข้ามาอ่านหลายๆปี นาน 10 ปี พอดี ก็พอจะอ่านใจอ่านความรู้สึกของเพื่อนๆจากตัวอักษร เพื่อนย่อมมีหลายๆแบบ ตามคุณลักษณะเฉพาะตัว แข็งบ้างอ่อนบ้างก็เป็นเอกลักษณ์ที่ยากเปลี่ยนแปลง ทุกคนผ่านประสบการณ์ชีวิตและการลงทุนมาหลายๆสถานการณ์ เจอสุขทุกข์มาหลายรูปแบบ เพราะตลาดอารมณ์นั้น ดุจมรสุมทะเลหมอกที่มองไม่เห็นทาง อารมณ์คนก็พลอยถูกพัดพาเปลี่ยนแปลงไปด้วย บ้างก็ได้โชคลาภจากการคาดการณ์แลวิเคราะห์แม่นยำตามความรู้ที่ร่ำเรียนมา บ้างก็แพ้ทางถูกพัดไปกลางทะเล ใจย่อมไม่เหมือนกัน ยากแท้หยั่งถึงในแต่ละช่วงของคลื่นอารมณ์เช่นกัน การจูนคำพูดให้ถูกใจย่อมยาก  กระทบบ่อยๆย่อมสะสมจนเรื้อรัง ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องมีการระบาย แต่..ก็ควรคุมใจสักนิด เพราะปล่อยใจให้เตลิดก็ไม่เป็นผลดีกับภาพลักษณ์ของตัว **....เคยนะ สมัยยังรุ่นๆอยู่ ที่บ่อยครั้งจะเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก ไม่กลัวเกรงใคร ทำอะไรเอาแต่ใจตัว ไม่พอใจก็อาละวาดใส่เพื่อนบ้าน ใส่ญาติๆผู้พี่ ซึ่งเขาก็รักเราและอยากแหย่เราเล่นก็ได้ คุมอารมณ์ไม่ค่อยได้ ใครแหย่ไม่ได้เลย จะเถียง ทำท่าฮึกฮักไม่ยอมให้ใครแกล้งง่ายๆ ชกต่อยเหมือนเด็กผู้ชาย ตบปากเพื่อนนร.ชายจนบวม แถมเหตุผลมี เถียงฉอดๆไม่กลัวครู ก็ชนะ นะ เพราะเพื่อนชาย ชอบล้อ..บ่อยๆ รังแกบ่อยๆ มันสะสมความแค้นจนทนไม่ได้ โดดกอดคอ ชกต่อย ตบหน้า ทั้งๆที่เขาตัวใหญ่กว่า เป็นช่วงของวัย ที่ไม่ยอมใคร ไม่กลัวใคร นั่งตุ๊กๆ เจอหนุ่มสามล้อ ขี้บ่น เข้า.. แม่และป้า เป็นคนจีน ที่พูดไทยไม่ได้ ส่งภาษาจีนคุยก็ต้องเสียงดังแข่งกับเสียงสามล้อเครื่อง เขาอาจฟังไม่รู้เรื่อง คงรำคาญ เขาเลยบ่น "พูดไรไม่รู้เรื่องส่งเสียงดังล้งๆเล้งๆฟังไม่รู้เรื่อง" ซึ่งถ้าเราแก่แล้วเราก็จะฟังเข้าใจ และจะนั่งเงียบอย่างอดทน แม่และป้าจับมือสาวน้อยวัย12 ขวบไว้แน่น เพราะจะแข็งขืนทำไรไม่รู้ พอจอดถึงหน้าถนนแถวบ้าน ก็ได้เรื่อง ลงรถไปกระชากคอคนขับให้ลงมา กระชากหลังขี่ล๊อกคอเขาเลย จะสู้กะเขา ซึ่งเขาก็ตกใจนะ คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น และเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเรา เจ้าเด็กเมื่อวานซืน ตะเบ็งเสียงต่อว่าให้คนมุงดูฟังเสียงดัง เลยพลอยทำให้คนมุงดูพลอยโกรธไปด้วย มองอย่างเอาเรื่อง ซึ่งมาคิดอีกที เขาก็น่าสงสาร อารมณ์ชั่ววูบ ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เขาธุ ขอโทษ  แล้วพยายามขอทางขับรถออกไปทันที แม่กะป้านั้นจะเป็นลมเอาให้ได้ ไม่คิดว่าเจ้าตัวแสบคนนี้จะอารมณ์ร้อนขนาดนี้ อารมณ์คนเรามีมากมาย เพราะยังเล็กจึงขาดการควบคุมที่ดี ซึ่งพออายุมากขึ้นก็สามารถคุมได้ แม้จะปล่อยไก่ในเล้าออกไปวิ่งเล่นบ้างก็ตาม คุมต้อนกลับได้เพราะสติมา เรื่องบางเรื่องหากทำไปแล้ว ก็มักจะเสียใจมากๆ ถ้าเราคิดว่าคุ้มมั้ยที่จะได้ระบาย ก็ต้องชั่งใจกับสิ่งที่ตามมา บางครั้งโกรธมากๆ อยากทำให้อีกฝ่ายเจ็บ ให้แตกหักไปเลย แต่พอเห็นเขาเจ็บ หัวแตกเลือดออก ก็จะเสียใจ ที่ไม่น่าเลย นึกภาพหลังจากนั้นแล้ว อารมณ์ก็สงบลงได้จริงๆ ผ่านวัยโลดโผนมามาก ก็ไม่ตื่นเต้นและกลัวเท่ายามลงทุนหมดตัวนี่แหละ ของจริงที่ แม้ตายก็ยังไม่ยอม..แพ้ สู้กะอะไรก็สู้ได้ แต่สู้กะเกมส์การลงทุนนั้น หวาดเสียวจริงๆ เล้าใจจริงๆ มันสั่นสะเทือนขวัญพอๆกะการฟังผล...ของหมอเลยล่ะ เพราะเงินคือหยาดเหงื่อที่เราหามาทั้งชีวิต จะใช้ยามบั้นปลายแบบฝากไว้ก่อนจะขอใช้จ่ายทีหลัง แล้วมันหมดก่อนเวลา ก็เหมือนดุจตายทั้งเป็นเลยล่ะ พวกเราต่างเจอมรสุมชีวิตแบบนี้ จึงไม่ควรซ้ำเติมซึ่งกันและกัน ควรรักกันและช่วยเหลือกัน เอาให้ชนะตลาดทุนให้ได้ จึงจะถูก ก็...อยากจะบอกความในใจ ตามความรู้สึกของใจ ที่ผูกพันธ์กะทุกท่านเสมอ ไม่ได้ลำเอียง เพราะทุกท่านต่างให้ความรู้มาตลอดเวลา และพวกเราต่างก็อยากเห็นสิ่งดีๆที่ต่างเคยมอบให้ โลกไซเบอร์ฯแห่งนี้ เหมือนบ้านที่อบอุ่นหลังหนึ่ง ไว้พักใจยามเราท้อแท้ ได้พึ่งพิงยามเราเครียด อ่านแล้วผ่อนคลายไปสู้กับชีวิตจริงต่อไป... แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 22:08:00 จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 21:49:31

ความคิดเห็นที่ 43 10 อันดับ ชายหาดยอดแย่ที่สุดในโลก Friday, August 6, 2010 5:56 AM สายลม แสงแดด และเสียงคลื่นกระทบหาด บนพื้นทรายสีขาวที่ตัดกับน้ำทะเลสีฟ้า ที่ชวนให้น่าเดินเล่นพักผ่อน บรรยากาศดีๆ แบบนี้ คงทำให้เรามีความสุขไม่ใช้น้อย แต่คงไม่ใช้ 10 ชายหาดเหล่านี้แน่นอน เพราะถึงขนาดถูกขนานนามว่าเป็น "ชายหาดยอดแย่ ที่ไม่น่าเที่ยว ที่สุดในโลก" แต่จะแย่ขนาดไหนนั้น และเป็นที่แห่งใดบ้าง {จะมีบ้านเราด้วยไหมนะ?} ต้องมาดูกัน อันดับ 10. หาด "Blackpool" ประเทศอังกฤษ ชายหาด Blackpool ถึงแม้ว่าหาดแห่งนี้ จะมีรีสอร์ทริมทะเลชื่อดังอยู่หลายแห่ง แต่ก็ยังคงมีเหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง เนื่องจากบริเวณโดยรอบชายหาด Blackpool   เป็นศูนย์รวมบาร์เครื่องดื่มราคาถูก ที่มีอยู่มากถึง 130 แห่ง ทำให้มักมีบรรดาวัยรุ่นขี้เมา มาขว้างปาขวดแก้ว หรือคอยกลั่นแกล้งข่มขู่เด็กๆ และผู้หญิง ทั้งยังมีเหตุทะเลาะวิวาท ชกต่อยบ่อยๆ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:30:35 จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:29:17

ความคิดเห็นที่ 44 อันดับ 9. หาด "Odaiba" ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ชายหาด Odaiba เป็นอีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวที่มีมลพิษ และสารปนเปื้อนในน้ำเกินมาตรฐานความปลอดภัย เป็นเหตุให้ทางการต้องนำป้ายมาปักเตือนนักท่องเที่ยวว่าห้าม ลงเล่น หรือแม้แต่เดินลุยน้ำโดยเด็ดขาด และถ้าจะให้ดีควรสวมหน้ากากอนามัยขณะ มาเดินเล่นริมชายหาดแห่งนี้ด้วย จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:32:09

ความคิดเห็นที่ 45 FW: แล้วแม่ จะกอดใคร? Wednesday, July 28, 2010 5:56 AM * แล้วแม่ จะกอดใคร ? * สำหรับลูกทุกคน !!! วันนี้... คุณกอดแม่หรือยัง ? คอลัมภ์ " คิดเล็กคิดน้อย " โดย คุณอั๋น ภูวนาท คุนผลิน นิตยสารแพรว ฉบับที่ 664 " แล้วแม่ จะกอดใคร " คุณอั๋นเล่าเรื่องของครอบครัวหนึ่ง ที่ไปส่งลูกชายที่สนามบินค่ะ "... สาย ตาของผมไปสะดุดกับครอบครัวเล็กครอบครัวหนึ่งเข้า น่าจะเป็นคนจีนพ่อ-แม่-ลูก.... ภาพที่เห็นนั้น คุณลูกตัวใหญ่ซึ่งอายุน่าจะเฉียดสามสิบได้ กำลังกอดเอวฟุบหน้าอยู่กับตักของแม่ ร้องไห้จนตัวสั่นไปหมด ..... แม่เอามือลูบหัวลูกชาย ราวกับเขายังคงเป็นเด็กน้อยตัวเล็กคนเดิมเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น แต่ฉายแววเศร้าอยู่ในที ในขณะที่คุณพ่อได้แต่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ มือกอดอกบ้าง ล้วงกระเป๋าบ้าง เวลา ผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่คงนานพอที่จะทำให้คนทั้งสามต้องเริ่มต้นบอกลากันจริง ๆ สักที ...ลูกชายคลายกอดจากแม่... ค่อย ๆ ยืนขึ้นช้า ๆ น้ำตานองหน้า เขาสวมกอดผู้หญิงที่สูงเกือบไม่ถึงไหล่คนเดิมตรงหน้าอีกครั้ง ... เป็นกอดที่แม้จะเนิ่นนานและแน่นแค่ไหน ก็เหมือนกับมันดูจะสั้นเกินไปอยู่ดี ลูกชายเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับมามองพ่อ เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและกอดกันหลวม ๆ พร้อมตบไหล่กันเบา ๆ พอเป็นพิธี ก่อนจะลาจากกันไป เขากอดแม่อีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วเดินถอยหลังขึ้นบันไดเลื่อนไป แม่ยังคงยืนมองดูลูกค่อย ๆ เลื่อนไกลออกไปอย่างสงบนิ่ง ยกมือขึ้นโบกลาช้า ๆ ...ในขณะที่พ่อเริ่มเดินก้มๆ เงยๆ หาทางมองให้เห็นลูกที่ตอนนี้อยู่นไกลจนเกือบลับสายตาอย่างลุกลี้ลุกลน ผมนึกในใจขึ้นมาอย่างสงสัยว่า " ผู้หญิงคนนี้ช่างใจแข็งจริงที่ไม่ร้องไห้เลยสักนิด " ... และแล้วภาพอันน่าแปลกใจที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็น ก็เกิดขึ้นตรงหน้า ... ในวินาทีที่ลูกชายได้ลับสายตาทั้งคู่ไปแล้ว ผู้ชายที่เมื่อครู่ยืนอยู่ห่าง ๆ กอดอกนิ่ง ๆ มองไปทางอื่น เหมือนไม่ค่อยจะสนใจภาพที่อยู่ตรงหน้าของลูกชายกับหญิงผู้เป็นแม่เท่าไรนัก โผเข้ากอดภรรยาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างมากมาย... จนผู้หญิงคนเดิมที่ตอนนี้เปลี่ยนจากหน้าที่ของแม่มาเป็นภรรยาแล้วนั้น ต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยซับน้ำตาให้ แล้วกอดเขาพร้อมตบไหล่เบา ๆ ราวกับกำลังปลอบเด็กน้อยคนหนึ่งที่อยู่ในร่างของชายสูงอายุ... แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:46:29 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:38:05 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:37:49 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:37:28 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:36:31 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:36:06 จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:32:48

ความคิดเห็นที่ 46 .ผมคิดถามตัวเองเล่น ๆ ไปว่า ถ้าวันนี้เธอคนนั้นร้องไห้ขึ้นมาบ้างล่ะ จะเหลือใครแข็งแรงพอให้เธอกอดบ้าง ?... ผมเคยเหนื่อยล้า ท้อแท้ อ่อนแรงมาหลายครั้ง... สิ่งที่ผมทำทุกครั้งคือเดินเข้าไปกอดแม่แน่น ๆ แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลช้า ๆ หรือในบางครั้งก็แค่กอดแน่น ๆ แล้วกัดฟันทำฟอร์มดี ยิ้มแหย ๆ ไปว่าไม่มีอะไรหรอก แค่อยากกอด แล้วค่อยแอบไปร้องไห้คนเดียวในห้องทีหลัง เป็นแบบนั้นมาร่วมสามสิบปีแล้ว แต่วันนี้กับภาพที่เห็นเมื่อครู่เป็นวันแรกที่ทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ....แล้วผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลกล่ะ คนที่มีรอยยิ้มให้กับทุกคนในครอบครัวอย่างไม่มีวันหมด รอยยิ้มที่หลายครั้งต้องซ่อนความเหน็ดเหนื่อยของตัวเองไว้ เพื่อซึมซับความเจ็บช้ำให้กับคนที่เธอรัก.... ผู้หญิงตัวนิ่ม ๆ ที่อ้อมกอดของเธอเยียวยาได้ตั้งแต่ แผลถลอกหกล้มที่หัวเข่า ...จนถึงหัวใจที่แตกสลาย ... ในวันที่เธออ่อนล้า ผมแข็งแรงพอที่จะยืนให้เธอกอดบ้างไหม ? ผมเชื่อว่า เราส่วนใหญ่คงไม่ลืมกันหรอกที่จะบอกให้ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเรารัก และเราก็มักพูดเตือนกันเสมอ ๆ อยู่แล้วว่า อย่าลืมกอดแม่บ้างนะ วันนี้ผมขอเพิ่มอีกอย่างแล้วกันว่า.... อย่าลืม ให้แม่กอดคุณบ้างนะครับ เพราะเธอก็อาจต้องการมันไม่น้อยไปกว่าคุณหรือใคร.. " เห็นคุณแม่หลายๆท่านแล้วนับถือในความอดทนจริงๆค่ะ บางคนทั้งทำงาน เลี้ยงลูกเอง ดูแลพ่อแม่ บางทีก็เผื่อแผ่ไปพ่อแม่สามีด้วย ดูแลสามี โดยไม่เคยปริปากบ่น ผู้หญิงที่ว่ากันว่าเป็นเพศที่อ่อนแอ กลับแข้มแข็งอย่างไม่น่าเชื่อ เพื่อคนที่เธอรัก ขอแสดงความนับถือในหัวใจที่เข้มแข็งของ " คุณแม่ " ทุกท่าน แต่อย่าลืมนะคะ เหนื่อยนักก็หาคนกอดบ้างค่ะ สำหรับคู่สามีภรรยานะคะ เราสามารถดูแลหัวใจของซึ่งกันและกันให้แข็งแรงได้ง่ายๆค่ะ เพียงแค่กอดกันบ่อยๆ เท่านั้นเอง นักวิจัยของมหาวิทยาลัยนอร์ธแคโรไลน่า สหรัฐฯ ทดลองให้สามีกอดภรรยา(ของตนเอง) เพียงวันละ 20 วินาที พบว่าพฤติกรรมดังกล่าวช่วยลดความดันโลหิต ส่งผลต่อสุขภาพทั้งสองฝ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วยลดความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหัวใจ เนื่องจากช่วยลดความเครียด นอกจากนั้นยังพบว่า ระดับฮอร์โมนซึ่งช่วยลดความดันโลหิตของผู้ที่กำลังมีความรัก จะสูงกว่าผู้ที่ไม่มีความรักอีกด้วย ^ ^ มือที่คอยตี ก็มือคู่เดียวกับที่ทายา ปากที่คอยด่า ก็คือปากเดียวกับที่เตือนใจ แววตาที่เฝ้ามอง แววตาที่ร้องไห้ ไม่เคยจะพบเจอในใคร นอกจากคนนี้ คนที่ชื่นชม เมื่อเราหกล้มแล้วลุกเองใหม่ คนที่ภูมิใจ แค่เราทำสิ่งเล็กน้อยได้ดี จะโตสักเท่าไร ก็ห่วงได้ทุกที ขอเพียงได้เห็นเรายังดี สุขใจแล้วหนา เหงื่อที่เสียไปไม่คิดราคา เหนื่อยจะทนน่ะ ถ้าลูกจะสบาย รู้ไหมน้ำนมหยดหนึ่งซึมไหลมา ต้องใช้น้ำตาหยาดเหงื่อสักเท่าไร บอกแม่เถอะนะ บอกทุกวัน ว่ารักท่านมากมาย กอดแม่เถอะนะ ให้คุ้นเคย กอดเลยไม่ต้องอาย...ก่อนไม่มีแม่ให้กอด แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:48:12 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:48:00 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:41:03 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 23:39:48 จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:38:20

ความคิดเห็นที่ 47 อันดับ 8. หาด "Doheny" ที่มลรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ชายหาด Doheny ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่จะได้รับการขนานนามว่าเป็นชายหาดที่มีมลพิษมากที่สุดในสหรัฐอเมริกาเป็นเวลา 3 ปีติดต่อกัน จนต้องนำป้ายมาปักเตือนนักท่องเที่ยวว่าห้ามลงเล่นน้ำ เพราะจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ และไม่เพียงชายหาดแห่งนี้เท่านั้น แต่ที่แคลิฟอร์เนียยังมีชายหาดอีกหลายแห่งที่มีค่ามลพิษเกินมาตรฐานความ ปลอดภัยอีกด้วย จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:50:40

ความคิดเห็นที่ 48 อันดับ 7. หาด "Repulse"  ที่ฮ่องกง ชายหาด หรืออ่าว Repulse ถูกขนานนามว่าเป็นอ่าวที่สุดแสนโสโครก เต็มไปด้วยมลพิษจากสิ่งก่อสร้างของโครงการต่างๆ นับไม่ถ้วน ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา เป็นเหตุให้เกิดการแพร่กระจายของสาหร่าย  "red tide" ซึ่งเป็นสาหร่ายเซลล์เดียวที่มีพิษ ทำลายระบบนิเวศน์ และมีกลิ่นเหม็น  ทั้งยังทำให้เกิดปรากฏการณ์น้ำทะเลเปลี่ยนสีอีกด้วย จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:52:34

ความคิดเห็นที่ 49 อันดับ 6. หาด "Port Phillip Bay" ในเมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย ชายหาด Port Phillip Bay ไม่เพียงแค่สกปรกอย่างเดียว แต่ยังเต็มไปด้วยเศษแก้ว และเข็มฉีดยาของบรรดาวัยรุ่นขี้ยาที่ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า และเมื่อปีที่แล้วทางการได้ส่งเจ้าหน้าที่ ลงพิ้นที่บูรณะทำความสะอาดครั้งใหญ่กับชายหาดแห่งนี้ และพบว่าบริเวณริมหาดนั้นมีขยะมากมายเป็นจำนวนมากถึง 1 พันตันทีเดียวเชียว จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:53:53

ความคิดเห็นที่ 50 อันดับ 5. หาด "Haina" ที่สาธารณรัฐโดมินิกัน ชายหาด Haina ถ้าเพื่อนๆ ลงไปดูภาพทางด้านล่างแล้ว คงไม่สงสัยว่าทำไมสถานที่แห่งนี้ถึงได้อันดับ 5 แห่งชายหาดยอดแย่! เพราะพื้นที่ในแถบนี้ได้ชื่อว่าเป็นแหล่งที่พักพิงให้ทิ้งขยะ และของเสียจากโรงงานอุตสาหกรรมที่สกปรกที่สุดในโลก จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:54:42

ความคิดเห็นที่ 51 อันดับ 4. หาด "SEMINYAK" บนเกาะบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย ชายหาด Seminyak จากผลวิจัยของนักนิเวศน์วิทยากล่าวว่า ปัจจุบัน "บาหลี" กำลังประสบปัญหาทางด้านสิ่งแวดล้อมอย่างหนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหามลพิษทางน้ำ ของเสียจากโรงงานอุตสาหกรรม และสิ่งปฏิกูลที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:55:37

ความคิดเห็นที่ 52 อันดับ 3. ชายหาด "Marunda" ในเมืองจาการ์ต้า ประเทศอินโดนีเซีย พระเจ้า...! แทบไม่น่าเชื่อสายตาหากได้เห็นภาพด้านล่าง กับการเพลิดเพลินของเด็กๆ ที่กำลังเก็บเศษขยะพลาสติกในน้ำคลำ ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นน้ำทะเลของชายหาด Marunda แต่รู้หรือไม่ว่าถึงแม้น้ำทะเลของชายหาดแห่งนี้จะสกปรกม๊ากมาก... แต่มันก็ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมแห่งหนึ่งในประเทศอินโดนีเซีย จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:57:14

ความคิดเห็นที่ 53 อันดับ 2. ชายหาด "Goa" ประเทศอินเดีย ชายหาด Goa ท่ามกลางชายหาดแห่งนี้ นอกจากคนที่มานอนอาบแดดแล้ว ยังคงมีสัตว์อีกหนึ่งชนิดที่ก็ชอบอาบแดดเหมือนกัน นั่นก็คือ ฝูงวัวศักดิ์สิทธิ์ ที่คนท้องถิ่นเลี้ยงไว้ และปล่อยให้มันเดินเล่นริมชายหาดตามสบาย เอ๊ะ... มันจะเหมือนกับ 'ม้า' ตามชายหาดบ้านเราหรือเปล่านะ จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:58:25

ความคิดเห็นที่ 54 อันดับ 1. ชายหาด "Chowpatty" ที่เมืองมุมไบ ประเทศอินเดีย ชายหาด Chowpatty สมคำล่ำลือจริงๆ ในเรื่องขึ้นชื่อแห่งความสกปรก เต็มไปด้วยขยะ และมลพิษ แถมยังขาดการดูแลเอาใจใส่อีกด้วย ก็เรียกได้ว่ากลายเป็นอันดับ 1 ของชาดหาดยอดแย่! ไม่น่าเที่ยวที่สุดในโลกไปเลย     เป็นไงกันบ้างค่ะเพื่อนๆ เห็นกันไปแล้วกับ 10 อันดับชายหาด ยอดแย่! ไม่น่าเที่ยวที่สุดในโลก ซึ่งไม่ก็ไม่น่าจะไปเที่ยวจริงๆ และเราหวังว่า หากเพื่อนๆ ไปเที่ยวทะเลคราวหน้าคงไม่ทิ้งขยะ หรือเศษแก้วกันริมหาดของทะเลบ้านเรานะค่ะ เพื่อชายหาดบ้านเราจะได้ไม่กลายไปติดหนึ่งใน 10 ของอันดับชายหาดยอดแย่กับเขา จนไม่มีใครกล้าไปเที่ยว จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 23:59:26

ความคิดเห็นที่ 55 #42 Khun Sukiang ^ ^ Again, the message really touched my !! Thank you so much. v v Photo taken Aug. 19, 2010 จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 09:05:10

ความคิดเห็นที่ 56 WOW! คุณ ยากแท้หยั่งถึง .... รูปนี้เก๋มั่กๆ .... จากคุณ : nijja เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 14:33:40

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ ยากแท้หยั่งถึง  สวยจังเลยค่ะ คุณ nijja และคุณ ยากแท้หยั่งถึง  ขอบคุณเช่นกันค่ะ จากคุณ : สุเกียง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 14:47:20

ความคิดเห็นที่ 58 Thank you Khun Sukiang and Khun Nijja for your kind compliments. But I am YOUNG at and NOBODY wants ME!! ei ei!! จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 18:34:38

ความคิดเห็นที่ 59 เอ ยังไงไม่ทราบ ... โพส ยาวๆ ก็ไม่ยาวมาก สองครั้ง เมื่อเช้า และเมื่อครู่ หายวับไปหมดเลยค่ะ  เดี๋ยว ว่างๆมาเขียนใหม่นะคะ เรื่อง โอไดบะ ที่โตเกียว และ จะบอกว่า คุณ ยากแท้ฯ น่าจะเป็นที่ ปรารถนาของใครอยู่ เพียงแต่ต้องหาเค้าให้เจอก่อน .... ค่ะ อิอิ จากคุณ : nijja เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 53 20:40:57

ความคิดเห็นที่ 60 Thank you Khun Nijja, I wish I could find that SOMEBODY before I get too old!!! ha..ha..ha What is Odaiba (sorry if wrongly spelt) in Tokyo? I Japan.   On my way to Ohio, I stopped at Narita airport and ate a bowl of very yummy spicy ramen!! My original plan was to stop over in Japan and spend a few days there  on my way back next week, but I know it's gonna be no fun traveling alone and so I changed my mind!! Thanks also for the website sent to my Lang Mai.   Perhaps I am too obsessed with Pantip and have no more time for other websites?!? Again, Khun Sukiang, sorry for using your Kratoo for personal message. At Narita airport v v จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 53 21:53:32

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Iceclover เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 53 20:50:31

ความคิดเห็นที่ 62 ... จากคุณ : lasanya เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 53 00:04:34

ความคิดเห็นที่ 63 "สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป ...ท่านว.วชิรเมธี" ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ จากคุณ : su_k3430 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 53 08:09:11

ความคิดเห็นที่ 64 สัญญาว่า จะอ่านอย่างช้าๆ ละเอียดๆ อย่างน้อย 1-2 รอบขึ้นไป วันนี้อ่านกระทู้นี้ไม่แตก ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าตีความแตก ปฏิบัติไม่ได้ อันนี้ก็คงเป็นเรื่องกรรมแล้วนะค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ จากคุณ : Eternalise เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 53 13:04:47