อย่าให้ข้ารู้ว่าเป็นมันผู้ใด....โยกแกนจักรวาล
|
|
บัดโซะ...เอ๊ย...มันเป็นจอมเทพกระบี่สายฟ้า หรืออสูรนรกตนใดกันที่ทุ่มอาวุธหนักหน่วงเข้ามาใส่แกนกลางจักรวาลตั้งแต่ดวงสุริยาไม่พ้นเขาพระสุเมร ทลายทำนบกั้นทางช้างเผือกปริแตก ฟ้าที่ส่องแสงเขียวเรืองรองสะบับวูบราวสาดด้วยสีน้ำแดงฉาน กระแสธารแตกล้นสวนสวรรค์ เทพบุตรแลเทพธิดาล้วนแต่กระปลกกระเปลี้ยจากงานเลี้ยงและปาร์ตี้สุดทีนเมื่อคืนจนใกล้รุ่ง ต้องมาตื่นแหกขี้ตาเสื้อผ้าหลุดลุ่ยกระโจนหนีตากันจ้าละหวั่นราวสวรรค์พลิกปลิ้น....หอบโฮกๆ
ขุนกระบี่จอมเก๋าไฉนเล่าทนได้หนีตายทิ้งศาสตราลงมาโครมๆ หลั่งเลือดโลมดินจนแดงฉาน ข้าข้อย...ต่ำชั้นตกตลึงพรึงเพริดยิ่งนัก ท่องแดนดาวดึงส์ได้ไม่กี่ราตรีต้องพบพานฟ้าถล่มเยี่ยงนี้ขวัญหนีดีฝ่อ ใจเต้นโครมครามปานจะหลุดจากอก ได้แต่ตาละห้อยจ้องฉวยเศษอาหารที่ร่วงหล่นใกล้มือ..... ไหนเลยกล้าเข้าสู่สมรภูมิ แล้วข้าก็ต้องอ่อนแรงสิ้นลมอย่างน่าทุแรดที่สุด....ต่อเมื่อเห็นพวกเทพไทและอสูรนับแสนแห่แหนเสบียงพร้อมอาวุธขึ้นขบวนเรือใหญ่ไป....ช้ำใจข้าแทบกระอัก...มันตะโกนก้องฟ้าเย้ยเยาะข้าผู้หิวโซ...ไอ้ทารกโง่เง่าเอ๊ย รอดมาได้ก็บุญหัวเจ้านักแล้ว...
| จากคุณ |
:
suteeloveyou 
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ก.ย. 53 20:23:45
|
|
|
| 
