ความคิดเห็นที่ 1 ดังนั้นเมื่อคนอีกฟากสร้างความเดือดร้อนให้คนกลุ่มนี้อยุ่ ผลจะเป็นอย่างไรล่ะ เมื่อไอ้เราดันเคยเผลอเคยอยู่ในแวดวงที่ล่วงรุ้กลไกและวิธีการของไอ้กลุ่มคนอีกฟากนี้ไปย่างมากมายเช่นกัน นั่นคือสิ่งที่เค้าคิดว่าผมต้องรู้อะไรแน่ๆ    นี่จึงเป็นความเดือดร้อน ของคนตัวเล็กๆอย่างผม ซึ่งไม่มีทั้งอำนาจ ข่าวระดับดิวิชั่น ต้นๆก็ยังไม่เคยมี และมันคงเป็นเรื่องไม่ยากเช่นกันสำหรับคนกลุ่มนี้ที่อยากจะรุ้ว่าผมรู้อะไรบ้าง และพอจะช่วยเค้าในแง่ไหนได้บ้าง การดำเนินการใช้ Connection ทั้งหลายเพื่อจะหาคนมา Sol ปัญหาของเค้าเพียงไม่กี่ปัญหาจึงบังเกิดขึ้น และคิดหรอว่าผมจะรอด เมื่อผมไร้เงาหัวของกองทุนเฮดจ์ฟันยุโรปที่คอยปกป้องอุ้มชูผมเหมือนนกตัวน้อยๆ T_T ดังเมื่อสมัยก่อน เมื่อโมเดลที่ผม เคยเคยไว้ในบทวิเคราะห์ของตัวเอง สมัยเป็นเทรดเดอร์ กับ เฮดจ์ฟัน เมื่อก่อน ที่ต้องส่งให้ Investor เฉพาะกองทุนเท่านั้นได้หลุดไปในอยู่ในสายตาของคนกลุ่มนี้ ใครจะไปคิดว่าการเขียนด้วยการคึกคะนองวัยรุ่นของตัวเอง ตามอุดมการณ์แรงกล้า ของเทรดเดอร์หนุ่ม(ตอนนั้น) และเป็น Paper Eng ไม่กี่ฉบับที่ผมโดนเจ้านายบังคับให้ต้องเขียน ทั้งๆที่ความสามารถด้านภาษามีอยู่แบบน้อยนิดจะไปอยูในมือกลุ่มนี้ได้อย่างไร และแน่นอนมันทำให้พวกนี้คิดว่าผมมีความรู้และเชี่ยวชาญพอที่จะทำลายเฮดจ์ฟันได้ สิ่งที่ผมอยากจะบอกว่าถ้าผมรู้ป่านนี้ผมเป็นโซรอส หรือ ไม่ก็ เจมส์ ไซม่อน ไปแล้วครับ ท่านไม่สังเกตเลยหรือว่า มันคือ Believe หรือ ความเชื่อ ยังไม่ใช่สิ่งที่เป็นรูปธรรมและต้องรอการพิสูจน์ตลอดช่วงชีวิตของผม เผลอๆยกไปถึงรุ่นลูกและหลานด้วย   แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะคนเราอยู่ได้ด้วยความหวังดังนั้น เมื่อมีช่องทางเพียงเล็กน้อยที่จะเอาคืนจากประโยชน์ที่ตัวเองสุญเสียไปจากอีกกลุ่มหนึ่งได้ ผมจึงกลายเป็นพระเครื่องรุ่นเด็ดของคนกลุ่มนี้ไปแบบไม่ต้องสงสัย จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:10:55

ความคิดเห็นที่ 2 ..งานนี้ก็ต้องมีการเจรจาพูดคุยกันบ้างสรุปนักลงทุนท่านนี้ผมให้สอบไม่ผ่านครับ จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:12:38

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากที่ผมกลับมาที่ไทย ขณะนั่งอ่านหนังสือ รอคนมารับอยู่นั้น ผมก็ได้ยินคนไทยวัยรุ่น กำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนๆ ทำนองว่า ตลาดหุ้นนั้นสามารถทำเงินได้ง่ายเหลือเกิน เดี๋ยวนี้ฝรั่งเองก็ยังทำอะไรเราไม่ได้ ดังนั้นไม่ต้องกังวลไปหรอก ไอ้ที่ตัวที่ติดไว้เดี๋ยวมันก็ขึ้นมา     เมื่อได้ยินคำพูดจากนักรบหนุ่มเหล่านี้แล้ว ด้วยความที่ตัวเองยังไม่ค่อยสันทัดในวงการตลาดหุ้นไทยนัก เลยได้ไอเดีย เอ... ว่าแล้วกลับถึงบ้านแล้วลองคิดดูบ้างดีกว่า ตกลงกองทุนฝรั่งเดี่ยวนี้มันคงถึงจุดจบของมันแล้ว นี่หล่ะความฝันของผมจะเป็นจริงแล้วสิเนี่ย ไอ้พวกกองทุนอีแร้งตาน้ำข้าว จุดจบของพวกมันมาเร็วกว่าที่ผมคิดเสียอีก     ดังนั้นการเริ่มคำนวณ และ การตั้งทฤษฎีจึงได้ดำเนินการขึ้น การที่เราจะต้องทฤษฎีอะไรนั้น โดยเฉพาะการคำนวณคู่แข่ง ผมคิดว่าเราควรคิดแบบ Worst Case เอาไว้ก่อนเป็นดี ดังนั้น สมมุติฐานด้วย คณิตศาสตร์ ประถม ง่ายๆจึงเริ่มต้นขึ้น ผมไม่ชอบใช้คณิตศาสตร์ระดับสูง สักเท่าไรนัก (สมองลิงๆของผมก็ไม่ค่อยอำนวยเช่นกัน) เพราะมันทำให้เราสื่อสารกับคนอื่นไม่ได้ เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัว ดังนั้นผมคิดว่านักคณิตศาสตร์เวลาอยู่คนเดียวหรืออยุ่กับพวกเดียวกันก็ควรใช้วิชาการเชิงลึกของตัวเองไปนั่นเป็นสิ่งที่ดีแล้ว แต่เวลาอธิบายให้คนทั่วๆไปผมคิดว่า หากเราเป็นนักคณิตศาสตร์ที่ดีจริงๆ เราต้องสามารถเปลี่ยนถ่ายมันสู่คณิตศาสตร์พื้นฐานได้เช่นกัน นี่ก็เป็นโจทย์ที่ท้าทายอีกข้อหนึ่งในโลกของนักคณิตศาสตร์) จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:17:04

ความคิดเห็นที่ 4 ดังนั้นมาดูสมมุติฐานของผมกัน 1. เป้าหมาย – กองทุนฝรั่ง (ได้ไอเดียจากน้องๆที่น่ารักที่สุวรรณภูมิ) 2. ความสามารถของฝรั่ง-ไม่ค่อยฉลาดเท่าไรนัก (ได้ไอเดียจากน้องๆที่น่ารักที่สุวรรณภูมิ) 3. ต้นทุนของฝรั่ง- แพงมาก ซื้อ High ขาย Low ตลอด (ได้ไอเดียจากน้องๆที่น่ารักที่สุวรรณภูมิ) ดังนั้นมาเริ่มคำนวณตามประสาเด็กประถมสมองลิงอย่างผมกันก่อน กองทุนเฮดจ์ฟันที่ลงทุนในบ้านเรา เพื่อนๆทั้งหลายคงรู้อยู่แล้วนะครับว่า เฮดจ์ฟันไหนคุมตลาดส่วนมากในบ้านเราอยู่ เพราะข้อมูลตรงนี้ผมเคยบอกไปแล้ว จะว่าไปผมก็เริ่มนึกขึ้นได้ ว่า ไอ้คนนี้มันจบเกรียรตินิยมPrinceton university นี่นา เดี่ยวนี้ถ้าจะไร้น้ำยาแล้วหรอเนี่ย (โอเครู้สึกดีจัง สำหรับคนที่ Drop out จาก ลาดกระบังสมัยปี 4 อย่างผมดูมีความหวัง มากขึ้นในการต่อสู้กับพวกเด็กnerdฝรั่ง) เอ้ามาเริ่มคำนวณกันก่อน ฝันของผมจะเป็นจริงหรือไม่ ดูกันครับ ดังนั้นผมจึงไปโหลดข้อมูลมูลค่าการซื้อขายของฝรั่งมา จาก Web ตลาดหลักทรัพย์ เนื่องจากผมไม่มี และไม่สันทัดในตลาดหุ้นไทยเท่าไรนัก จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:19:04

ความคิดเห็นที่ 5 พวกฝรั่งมันโดนบังคับซื้อหุ้น แบบ Basket trade กล่าวคือมันซื้อหุ้นทำเลียนแบบดัชนีนั่นเอง มันจะได้เทรดฟิวเจอร์ เพื่อป้องกันความได้อย่างเต็มที่ด้วย ดังนั้นยิ่งง่ายต่อการคำนวณอีกเช่นกัน ดังนั้นผมสมมุติให้ตัว index แทนราคาหุ้นตัวหนึ่งไปเลยนะครับ ชื่อก็บอกแล้วการคำนวณง่ายๆ ถ้าใครอยากคำนวณยากๆ ผมว่าผมคงตอบโจทย์ไม่ได้ เพราะผม ชอบคำตอบ ที่เป็นการประมาณซึ่งใช้เวลาเร็วกว่าคำนวณเชิงลึกมาก และก็ยังมีประสิทธิภาพเชิงประมาณการสูง ในระดับที่ใช้ได้ ช่วง Wave A (มี.ค.-มิ.ย.) ฝรั่ง Net Buy 27,888.52   อันเป็นจุดเริ่มต้นของ Wave แรก เอ้า...ด้วยสมมุติฐานว่า ฝรั่งมันดิงดอง ก็ต้องซื้อ High สุดของ Wave A ซึ่งก็คือ index ระดับประมาณ 460 จุด ด้วยเงิน 27, 888.52 หารด้วยระดับ index 460 ก็จะได้จำนวน unit ที่ฝรั่งถือคือ 60.62 unit ปัดเศษทิ้งแบบไม่ปัดขึ้นนะครับ (ใครงงก็คิดเหมือนเราซื้อหุ้น ทั่วๆไปน่ะครับ กล่าวคือ มีเงิน 2หมื่นกว่าบาท หารด้วย ราหุ้น 460 บาท ก็ได้ 60 หุ้นอะไรทำนองนี้ เป็นต้น) ขออนุญาตอธิบายยาวยืดเฉพาะ Wave A นะครับ เผื่อเป็นไอเดียแล้วกัน พอดีเวลาผมน้อย อธิบายหมดไม่ทันแหงเลย สรุปเลยแล้วกัน Wave A ดิงดอง ซื้อได้ 60.62 unit ต้นทุน 460 (High ของรอบ) Wave B ดองดอง ซื้อได้ 66.08 unit ต้นทุน 540  (High ของรอบ) Wave C ดิงดอง ขายไป   53.47 unit ต้นทุน 470 (Low ของรอบ) Wave D ดิงดอง ตาเหลือกซื้อกลับ 79.81 unit ต้นทุน 580 (High ของรอบ) Wave E ดิงดอง ซื้อต่อ 16.67 unit ต้นทุน 740 (High ของรอบ) จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:19:56

ความคิดเห็นที่ 6 ดังนั้น สรุป ตามนี้แล้ว ดิงดองของเราจะมีหุ้น ต้นทุนเฉลี่ยอยู่ที่ ดัชนีอยู่ 571.90 ไม่อยากจะคิดเลย นี่ขนาดดิงดอง มันซื้อ High ขาย Low ของรอบแล้วนะเนี่ย เป็นสมมุติฐาน worst case ของผม จากคำตอบง่ายๆตรงนี้ก็เหมือนฝรั่งที่ Contract future ที่ต้นทุน 571.90 เอ... รายย่อย คนไหนทนถือสัญญาฟิวเจอร์ของ S50Z10 ตั้งแต่ต้นปี 2010 ก็น่าจะเป็นภาพประมาณนั้นหล่ะครับ ฝรั่งดิงดองของพวกเรา ดังนั้นผลกำไร หรือ ชัยชนะ ของพวกเรา ไม่ควรนำมาซึ่งการประมาท ของคู่แข่ง เราน่าจะเอากำไรที่เราได้ช่วงนี้ มาเสริมสร้างกองกำลังของพวกเราให้แข็งแกร่งมากขึ้นมากกว่า บทเรียนเหล่านี้ผมคิดว่ามีมามาก ตั้งแต่ยุคสมัยสงคราม เมื่อแม่ทัพวัยรุ่น คะนองศึก รบได้ชนะอย่างต่อเนื่อง การประเมินศัตรูก็จะลดระดับลงตามความหึกเหิมของแม่ทัพนั้นๆนั่นเอง แล้วเจอกันใหม่ครับ ปล. คำตอบของผม เป็นแบบ คำนวณอย่างรวดเร็ว เชิงประมาณการ หากขัดใจ ท่านๆ ที่เก่งการคำนวณมากกว่าผม ก็ต้องกราบขออภัย และ ขอขมา ในความไร้เดียงสาของผมมาไว้ล่วงหน้านะที่นี้ด้วยครับเนื่องจากผมอาจจะไม่ได้มีเวลากลับมาอ่านกระทู้อีกรอบ ขอโทษเอาไว้ล่วงหน้าทุกๆอย่างเลยแล้วกันครับ ผมผิดเองในทุกกรณีครับ จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:21:08

ความคิดเห็นที่ 7 หลังจากไปดูไบครั้งนี้ทำให้ผมนึกถึงบทความสมัยเด็กที่ผมเขียนเมื่อครั้งยังอยุ่ มหาวิทยาลัย ขอขุดกลับมาใหม่อีกรอบแล้วกันนะครับ มุมมอง และ อุดมการณ์ อันใสซื่อสมัยเด็กของผม อย่างน้อยจะได้ช่วยย้ำเตือนให้ผมยังคงเดินไปตามเส้นสายเดิม ตามที่เคยตั้งปนิธานเอาไว้สมัยแรกๆ จะได้ไม่หลงแปรเปลี่ยนไปกับแรงเย้ายวนในปัจจุบัน ไม่มีอะไรที่ผมต้องการ แล้วซื้อไม่ได้ คำกล่าวข้างต้นดูเหมือนจะเป็นคำกล่าวที่เต็มไปด้วยความโอหัง ซึ่งดูเหมือนคำกล่าวนี้มักจะหลุดมาจากตัวละครที่มีเงินมากมายมหาศาล แต่คำกล่าวข้างต้นนี้แหล่ะ ที่ผมกล้าจะกล่าวขึ้น ผมซึ่งมีฐานะอยู่แค่ชนชั้นกลาง เหตุไฉนจึงกล้ากล่าวคำพูดเช่นนั้นได้เต็มๆปาก ถ้าถามว่าผมมีเงินซื้อ S Class หรือคฤหาสน์หลังใหญ่โตหรือเปล่า ผมคงตอบว่าไม่มีแม้จะเศษเสี้ยวของยางรถยนต์หรือกำแพงคฤหาสน์ หลายท่านอาจจะสงสัยต่ออีกว่าแล้วทำไมผมยังขอยืนยันคำพูดเดิม ลองดูถึงเหตุผลที่ผมจะนำเสนอต่อไปนี้ ซึ่งจะทำให้ทุกท่านทุกชนชั้นไม่ว่าจะยากดีมีจนแค่ไหนก็กล้าที่จะกล่าวคำพูดนี้ได้เต็มๆปากเช่นผม โดยปกติแล้วพฤติกรรมการซื้อของชิ้นใดชิ้นหนึ่งแล้ว สิ่งแรกที่จะเกิดขึ้นก็คือ “ความต้องการ” เมื่อมีความต้องการเกิดขึ้นคนเราก็พร้อมที่จะควักกระเป๋าจ่ายเงินเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการนั้นมาครอบครอง แต่ด้วยงบประมาณที่จำกัดของแต่ละบุคคลทำให้สามารถซื้อของได้ในระดับราคาที่แตกต่างกันไป ตามแต่สถานะทางการเงินส่วนบุคคล เมื่อเงินในกระเป๋าไม่เพียงพอผู้คนส่วนใหญ่ก็มักจะพยายามเพิ่มอำนาจการจับจ่ายด้วยเครื่องมือทางการเงินต่างๆไม่ว่าจะเป็นการกู้ การผ่อน การขอวงเงินจากบัตรเครดิต ฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นผลพวงของความเจริญก้าวหน้าของโลกทุนนิยม ผู้คนส่วนใหญ่เหล่านี้หารู้ไม่ว่าตนเองได้ตกเข้ามาสู่กับดัก “ความต้องการ” ของโลกทุนนิยมยุคใหม่เสียแล้ว เนื่องจากมนุษย์ทุกคนมีความจำเป็นต้องบริโภค นายทุนตลอดจนผู้ประกอบการต่างๆก็เห็นโอกาสที่จะเพิ่มเม็ดเงินในกระเป๋าตนเองด้วยการเสนอขายสินค้าต่างๆเพื่อสนองความต้องการไล่ตั้งแต่ปัจจัยสี่จนถึงของฟุ่มเฟือยต่างๆ แต่การเสนอขายธรรมดาที่มีมาแต่โบราณกาลด้วยการวางสินค้าไว้เฉยๆ แล้วรอให้ผู้มีความต้องการมาเสาะแสวงหา จากนั้นจึงทำข้อตกลงต่างๆจนนำมาซึ่งการซื้อขายในท้ายที่สุดดูจะไม่เพียงพอกับความต้องการรวมถึงเป้าหมายการประกอบการของพวกนายทุนเสียแล้ว ในเมื่อพวกเขามีอำนาจทางการผลิตเพิ่มขึ้นซึ่งเป็นผลพวงมาจากวิทยาการสมัยใหม่ สินค้าหลากหลายทั้งสีสรรทั้งรูปทรงที่สวยงามพร้อมที่จะตอบสนองความต้องการของมนุษย์วางเรียงรายมากมายอยู่ใน Warehouse ทั่วโลกพร้อมที่จะปล่อยออกมาทุกเมื่อ ขาดก็เพียงแต่ลูกค้าที่จะวิ่งเข้าหาเท่านั้น อย่ากระนั้นเลยนายทุนผู้มีสมองอันปราดเปรื่องก็คิดค้นศาสตร์ทางการตลาดขึ้นมา แทนที่จะรอลูกค้าวิ่งเข้าหาทำไมเราไม่เป็นฝ่ายออกไปหาลูกค้า แล้วจัดการกระตุ้นความต้องการของลูกค้าให้เกิดขึ้นผ่านทางสื่อและช่องทางการขายต่างๆเพื่อเพิ่มยอดขายและเม็ดเงินในกระเป๋าตนเองล่ะ เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วนายทุนทั้งหลายก็เริ่มปฏิบัติการเพิ่มยอดขายสินค้าที่อยู่ในมือตนเองเป็นผลสำเร็จ จนในท้ายสุดนายทุนผู้เป็นหัวเรือใหญ่ดูจะไม่ใช่บุคคลหรือกลุ่มคนเพียงหยิบมือที่ปฏิบัติตามวิธีดังกล่าว นายทุนรายย่อยเมื่อเห็นรายใหญ่ประสบความสำเร็จก็เริ่มลงมือตาม จนในท้ายสุดตลาดผูกขาดของสินค้านั้นๆก็ล่มสลาย เกิดการแข่งขันกันกระตุ้นความต้องการ การแย่งชิงและการเพิ่มปริมาณทั้งการให้ข้อมูลข่าวสารทางสื่อและช่องทางต่างๆ จนในท้ายสุดดูจะกลายเป็นการยัดเยียดข้อมูลให้แก่ลูกค้ามากเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าการการต่อสู้ทางเกมส์ธุรกิจสมัยใหม่นี้จะก่อให้เกิดความต้องการในตัวมนุษย์มากเกินความจำเป็น จากเดิมที่ต้องการสินค้าเพียงพอที่จะหล่อเลี้ยงการมีชีวิต ก็ต้องการมากขึ้นเพื่อตอบสนองเพียงความอยาก จนทำให้รายได้ไม่เพียงพอต่อรายจ่าย จนท้ายสุดต้องไปกู้หนี้ยืมสินอันก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตนและคนใกล้ชิด สิ่งเหล่านี้ดูจะกลายเป็นวัฎจักรในชีวิตของมนุษย์ส่วนใหญ่ไปเสียแล้ว อย่ากระนั้นเลยหากมนุษย์คนใดต้องการวิ่งหนีจากกับดัก “ความต้องการ” แล้วก็ต้องทำตัวเป็นคนส่วนน้อยให้ได้ คนส่วนน้อยที่สามารถหลุดจากกับดักนี้ได้ก็คือผู้ที่ควบคุมความต้องการได้ ไม่ปล่อยให้สิ่งยั่วยุที่มาจากทางสื่อต่างๆเข้าครอบงำจิตใจไปกระตุ้นให้เกิดความอยากได้ ซึ่งในท้ายที่สุดแล้วท่านทั้งหลายก็จะสามารถซื้อทุกสิ่งที่ใจปรารถนาได้ เพราะท่านรู้จักคำว่าพอ สิ่งใดที่ท่านไม่สามารถซื้อหรือเป็นสิ่งที่มากเกินพอดีกับชีวิตก็เพียงแต่ตัดสิ่งนั้นออกจากใจไปเสีย เท่านี้ในจิตใจของท่านก็จะเหลือแต่สิ่งที่ท่านต้องการอย่างถ่องแท้และสามารถซื้อได้ไม่เกินกำลังทรัพย์ของท่าน บทความข้างต้นนี้ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงหรือให้ร้ายผู้ประกอบการหรือศาสตร์ใดๆก็ตามที่มีการกล่าวอ้างถึง การเขียนบทความดังกล่าวเพียงเพื่อสนับสนุนแนวคิด “เศรษฐกิจพอเพียง” และหวังจะให้แง่คิดเกี่ยวกับการเงินส่วนบุคคลเล็กๆน้อยๆเท่านั้น เนื่องจากตัวผู้เขียนเล็งเห็นถึงการให้ความสำคัญของทรัพย์สินมากกว่าคุณความดีซี่งยังมีอยู่มากในสังคมไทย ดังนั้นในย่อหน้าสุดท้ายนี้จึงอยากจะให้คำนิยามของคำว่า “คนรวย” เสียใหม่ เพื่อเป็นการยกระดับทางจิตใจและไม่ให้เกิดกิเลสทางวัตถุเข้าครอบงำ คนรวย สำหรับนิยามใหม่นี้คนรวยมิได้หมายถึงคนที่มีทรัพย์สินมากต้องรวยพันล้านหรือหมื่นล้าน หากแต่คนรวยก็คือคนที่มีรายได้มากกว่ารายรับ ใช้จ่ายอย่างพอเพียง ไม่ต้องไปกู้หนี้ยืมสิน และหมั่นทำบุญให้ทานตามแต่กำลังทรัพย์และศรัทธา ดังนั้นด้วยนิยามใหม่นี้ไม่ว่าใครก็ตามก็เป็นคนรวยได้ขอเพียงแต่รู้จักใช้จ่ายอย่างประหยัดและอดออม เมื่อถึงเวลานั้นประเทศไทยก็จะเต็มไปด้วยคนรวย เมื่อทุกคนเป็นคนรวยหมดก็จะไม่มีการแบ่งแยกเขาหรือเราด้วยเหตุผลจากจำนวนเงินที่อยู่ในกระเป๋า และคุณค่าของมนุษย์ก็จะถูกวัดจากบรรทัดฐานทางความดี ซึ่งสิ่งเหล่านี้ผู้เขียนได้แต่หวังว่าจะเกิดขึ้นในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ และขอขอบคุณทุกท่านเป็นอย่างสูงที่กรุณาอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ขอบคุณครับ :) MudleyGroup แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 53 16:29:33 จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:28:26

ความคิดเห็นที่ 8 เจอชื่อพี่มัดนี่ ให้กิฟก่อนอ่านทีหลังครับ อิอิ ขอบคุณครับ แวะมาบ่อยๆนะครับ :) จากคุณ : kagi เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:40:20

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณสำหรับมุมมองเผื่อเตือนสติเวลาลงทุนฮับ ^-^ จากคุณ : ปีศาจจอมซน เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 16:51:28

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบมุมมองทั้งเรื่องการเงินและเรื่องอื่นๆมากครับ^^ RICH ของผมก็เช่นกันครับ COVERค่าใช้จ่ายและให้ชีวิตเราดำเนินต่อไปได้ จากคุณ : ยิ้มไว้เมื่อหุ้นลง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 17:09:20

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณที่เขียนบทความสะท้อนความเป็นจริงครับพี่ ผมพยายามทำตัวเป็น "ชนกลุ่มน้อย" กลุ่มที่พี่กล่าวถึงอยู่ครับ พยายามคิดว่าทุกวันนี้อะไรมันคือสิ่งที่จำเป็นต่อชีวิตจริงๆ และอะไรที่เป็นแค่สิ่งที่อยากมีแต่ถ้าไม่มี..ชีวิตผมก็ยังดำเนินต่อไปได้ ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้อ่านบทความของใครเลย สงสัยต้องกำหนดเวลาไปอ่านบ้างละครับเนี่ย ^^ สำหรับวันพ่อแห่งชาติและวันชาติของไทยเรา คนที่บอกรักคุณพ่อผ่านเวป ยังไงก็โทรไปบอกให้ได้ยินตรงๆ ไม่ก็บอกให้พ่อรู้ตรงๆ ด้วยนะครับ และอีกอย่างคือคุณพ่อคุณแม่ท่านไม่ต้องการอะไรเลิศหรูจากลูกๆ หรอกครับ หากเราถามไปว่าท่านๆ ต้องการอะไร ท่านก็แค่ต้องการให้เราดูแลตัวเอง มีสุขภาพแข็งแรง และที่ท่านอาจไม่พูดก็คืออยากให้เรามีเวลาให้ท่านๆ บ้าง กลับไปหาท่านบ่อยๆ แค่นี้เองครับ สุขสันต์วันพ่อและวันชาติครับ จากคุณ : zylinz เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 17:13:43

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : yai-cho เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 17:27:52

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากค่ะ เป็นกระทู้ที่เตือนสติและให้ข้อคิดได้ดีมากเลยค่ะ ^^ จากคุณ : superbox3 เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 17:33:52

ความคิดเห็นที่ 14 ผมก็คิดเช่นเดียวกับคุณ MudleyGroup ถึงผมจะมีเงินเดือนหมื่นกว่าบาท แต่ผมคิดว่าผมมีความสุขมากกว่าคนที่มีเงินเดือน 3-4 หมื่น แต่มีหนี้สิน ทั้งนี้เพราะผมไม่มีหนี้สิน และผมรายรับมากกว่ารายจ่าย รวมทั้งผมไม่อยากได้อะไรที่ไม่จำเป็น ผมไม่ได้มีรถ มีบ้าน มีทรัพย์สิน ไว้อวดชาวบ้าน บางคนต้องมีหนี้มีสิน สร้างบ้านหลังใหญ่ สวยๆ มีรถคันใหญ่ ไว้อวดชาวบ้านเขา จากคุณ : never fear เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 17:40:34

ความคิดเห็นที่ 15 รูปจากดูไบสวยมากคะ โดยเฉพาะรูปที่ #2 เห็นรูปบนฝาผนังแล้วบ่งบอกถึงระดับนักลงทุนอย่างมากค่ะ ปฎิเสธเขาอย่างนี้ ไม่กลัวโดนอุ้มเหรอคะ   พี่มัดประยุกต์ไอเดียคณิตศาสตร์ได้เก่งมากๆ ขอชมจากใจจริง แถมถล่มตัวอีกว่าเป็นคณิตศาตร์ระดับประถม ....แต่ในการมุมมองและจับเข้าสู่ระดับการเงินนี่ ระดับ post doc. ยังทำได้ยากเลยนะคะ และชอบมากๆที่พี่เขียนถึง เศรษฐกิจพอเพียงในวันพ่อเช่นนี้  คนเราต้องเกิดความพอเพียงที่จิตใจจริงๆ แอบฮาน้องๆที่น่ารักในสุวรรณภูมิด้วยคะ   จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 17:42:59

ความคิดเห็นที่ 16 เ้ห็นภาพเลยครับว่า ฝรั่ง เค้าถือหุ้นทีุ่ทุนเท่าไหร่อยู่ งี้หรั่งก็หลอกซื้อไปเรื่อย ๆ ที่ละนิด ๆ ให้เม่าเชื่อ พอขึ้นไปเยอะ ๆ ก็ถล่มขายทีเดียว กำไรทุกราคา คิดแล้วน่ากลัว จากคุณ : จริงใจ นิสัยดี เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 18:07:59

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นประโยชน์ มากครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : nagarind เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 19:10:13

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบพระคุณครับ โดยเฉพาะนิยาม "คนรวย" จากคุณ : WindReturn เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 19:17:49

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ผิดหวังที่รอคอย รักษาตัวไว้ให้ดี  แล้วมาใหม่นะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : เพียงผ่านมา เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 19:43:56

ความคิดเห็นที่ 20 ดิงดอง จากคุณ : คุณกำลังเห่าต้นไม้ผิดต้น เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 19:53:12

ความคิดเห็นที่ 21 คำว่า "พอเพียง" และ "เพียงพอ" ทำให้มีสติในการใช้ชีวิต "รายรับ"เท่าไหร่ ไม่สำคัญเท่ากับ "รายจ่าย " ***************************************  ขอบคุณ พี่ MudleyGroup สำหรับ บทความดีๆ ในวันพ่อ จากคุณ : morikaza1 เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 19:53:55

ความคิดเห็นที่ 22 สงสัย รหัส "ดองดอง" ต่างจาก "ดิงดอง" อย่างไร ช่วย decode ด้วยครับ 55 จากคุณ : monomaniac }:-] เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 20:03:08

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบ comment7 ของพี่ Mudley มากๆ จากคุณ : clientuser เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 20:24:39

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : LoveForest เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 20:37:16

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณมากค่ะ จะพยายามอยู่ในกลุ่มคนส่วนน้อยให้ได้ค่ะ จากคุณ : ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 20:53:46

ความคิดเห็นที่ 26 Aยอดเยี่ยมทั้งกระบวนการคิดและการถ่ายทอด ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Horsy เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 21:40:38

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณพี่ MUDLEY ครับ ^^ พี่ MUDLEY หรือใครช่วยอธิบายใครคนสมองลิงอย่างผมได้มั้ยครับว่า WAVE E ทำไมต้นทุน High แค่ 740 เพราะมันกินช่วงถึงปัจจุบันซึ่งดัชนีวิ่งไป พันกว่าๆหนิครับ แอบงง จากคุณ : Mr. Prodigy เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 21:42:08

ความคิดเห็นที่ 28 การใช้ชีวิตอย่างพอเพียงเป็นสิ่งที่ดี แต่บางคนอาจจะเข้าใจหนี้สินผิดไปหน่อย หนี้สินนั้นมีทั้งหนี้สินที่ดีซึ่งจะสร้างกระแสเงินสดให้เราตลอดเวลา และหนี้สินที่เลวซึ่งถือเป็นการฟุ่มเฟือยโดยไม่ทำให้เราได้กระแสเงินสดเพิ่ม RICH DADสอนให้ใช้เงินคนอื่นหรือหนี้สินนั่นเอง มาเป็นพลังทวีในการสร้างความร่ำรวยให้กับเรา คนที่มีหนี้สินที่เลวเยอะ กับคนที่ไม่มีหนี้สินใดๆเลย ก็แย่พอๆกัน ยากที่จะเกษียณตัวเองตั้งแต่อายุน้อยๆ ใครสนใจศึกษาเพิ่มเติม ก็ลองหาหนังสือในซี่รี่ย์ส"พ่อรวยสอนลูก"มาอ่านได้นะ จากคุณ : baby_naked เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 21:47:43

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณมากๆ ครับ.. คคห.7  ของพี่มัดเล่ย์ เป็นมุมมอง ที่ยอดเยี่ยมมากครับ.... จากคุณ : แมกซ์ (maxtao) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 21:51:46

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ :> จากคุณ : Gunner_Noy_Skywalker_5 เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 21:57:37

ความคิดเห็นที่ 31 ....RICH DADสอนให้ใช้เงินคนอื่นหรือหนี้สินนั่นเอง มาเป็นพลังทวีในการสร้างความร่ำรวยให้กับเรา คนที่มีหนี้สินที่เลวเยอะ กับคนที่ไม่มีหนี้สินใดๆเลย ก็แย่พอๆกัน ยากที่จะเกษียณตัวเองตั้งแต่อายุน้อยๆ ...... ............................................................ ด้วยความเคารพ พี่ baby_naked.. ผมชอบอ่านความคิดเห็นพี่ ได้ข้อคิดมากมายในสินธร...แต่ขออนุญาตแย้ง ข้อคิดเห็นข้างบนนะครับ.. ผมจัดเป็นประเภท มีเงินไม่กี่บาท แต่คิดว่าตอนนี้ก็เกษียณตัวเองได้แล้วครับ อาจจะเป็นเพราะว่า การตีค่าความร่ำรวย ไม่เหมือนกัน... ผมคิดว่า ผมมีรายได้ 100 บาท รายจ่ายทั้งหมดไม่เกิน 100 บาท เหลือเก็บอีก นิดหน่อย ก็รวยแล้วครับ เพราะรวยในความคิดผม คือรวยจิตใจ อยู่อย่างเป็นสุข ดังนั้น ความคิดผมการมีหนี้สิน ไม่ว่าประเภทใหน มันจะทำให้จิตใจร้อนรุ่ม มิอาจจะรวยด้านจิตใจได้นั่นเอง แม้จะมีเงิน เป็น 100 ล้านก็ตาม.... ขอโทษด้วยครับ ที่เห็นแย้งครับ........ จากคุณ : แมกซ์ (maxtao) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 22:04:39

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบพระคุณ คุณ MudleyGroup ที่สละเวลามาให้ความรู้ครับผม ขอเซฟกระทู้นี้เก็บไว้เลยครับ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 53 22:11:59 จากคุณ : Niangala เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 22:11:16

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : ช า ติ เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 22:30:35

ความคิดเห็นที่ 34 ถ่ายทอดออกมาได้ดีครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : CP_Card เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 22:43:34

ความคิดเห็นที่ 35 คห.31 ดีครับ ยินดีด้วยครับ ที่มีความสุขอย่างพอเพียงในชีวิตแล้ว คุณเป็นคนที่โชคดีมากคนหนึ่งทางด้านจิตใจ^_^ ----------------------- สำหรับคนที่ยังหลงใหลอยู่ในโลกยุคทุนนิยม ผมลืมบอกไปหน่อยว่า ไม่ใช่ทุกคนหรอกครับ ที่จะรวยได้ เพราะหลายๆคนยังยึดติดกับ กรอบของการเป็นคนชั้นกลางและคนจน(อันนี้ไม่ได้ดูถูกใครนะ แค่พูดให้ฟัง) โดยเฉพาะในเรื่องของการไม่รู้จักใช้"พลังทวี" ถ้าเราอยากรวยก็ต้องคิดแบบคนรวย ใช้ชีวิตแบบคนรวย(ตีความเอาเองนะว่าใช้ชีวิตแบบคนรวย"แบบที่ถูกต้อง"มันเป็นยังไง) และลงทุนแบบคนรวย เลิกกล่าวหาคนรวยโดยใช้กรอบความคิดของคนชั้นกลางและคนจน ลองหาหนังสือในซี่รี่ย์ส"พ่อรวยสอนลูก"มาอ่านดูนะครับ ผมว่ามันเป็นตำราที่สอนการเงินและการลงทุนได้ดีที่สุดเล่มหนึ่งเท่าที่ผมเคยอ่านมาเลย เอาหลักการมาประยุกต์ใช้กับตลาดหุ้นไทย(และการลงทุนประเภทอื่น)ได้เป็นอย่างดีด้วย ตอนนี้มีหนังสืออีกเล่มหนึ่ง(ออกมาสัก2-3เดือนแล้วมั้ง)ที่จุดประกายความคิดการลงทุนของผมได้ดีมาก ชื่อว่า"สารพัดวิธีรวยด้วยฟรี" แต่ใครจะเอามาประยุกต์ใช้กับอะไรยังไงก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนนะ แต่ผมคิดว่าเป็นแนวคิดที่น่าสนใจมาก กำลังประยุกต์ใช้กับหุ้นอยู่ จากคุณ : baby_naked เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 00:04:29

ความคิดเห็นที่ 36 วกกลับมาดูอีกที กลัวน้อง Mr. Prodigy สงสัย พี่ตอบให้แล้วกันนะครับ ทุกอย่างพี่ใช้เป็นการประมาณการหมด เพราะเวลาในการเขียนกระทู้นี้มีไม่มาก เนื่องจากฝรั่งซื้อหุ้นจะเข้าซื้อ set50 ประมาณ 80% อีก 20% จะเป็นหุ้นนอกเหนือนี้ พี่ก็เหมารวมมันไปเป็น set50 น่ะครับ หรือ ไม่ถ้าน้องคำนวนด้วย set index โดยตรงก็จะได้เหมือนกัน เพราะมัน correlations กันอยุ่ดีครับ ส่วนถ้าถามว่าคำตอบถูกต้อง 100% มั้ยพี่ตอบไว้เลยก็ได้มันจะถูกได้ไงล่ะพี่ประมาณเอานี่เนอะ 55555 (เอาน่าแต่พี่ก็เผื่อโดยการให้ฝรั่งมันซื้อ high ขาย Low แล้วน้า หยวนๆพี่หน่อยเนอะ please อิอิ )   ทีนี้มันก็ขึ้นอยุ่กับงานที่เราใช้น่ะครับ ถ้าน้องทำงานพวก Quant น้องอาจจะต้องใช้ข้อมูลในระดับที่ละเอียดและถูกต้องกว่านี้ แต่ถ้าน้องใช้ในการเทรด เช่น เป็นผู้จัดการกองทุนระดับ macro การใช้ข้อมุลในลักษณะมุมมองจะสำคัญมากกว่า เพราะเราต้องพยามมีมุมมองหลายๆด้าน ถ้าหากมานั่งเจาะลึกด้านใดด้านหนึ่ง มันก็จะทำให้มุมมองเราไม่ครบถ้วนได้ครับ อย่างเมื่อก่อน เพื่อนเทรดเดอร์ฝรั่งเคยถามผมว่าทำไม Arbitrage ได้เร็วจัง ก็ผมประมาณปัดทุกอย่างขึ้นหมด ไม่ได้ขึ้นละเอียดแบบพวกยูนี่นา ระหว่างพวกยูคีย์คอมพิวเตอร์ ไอก็ match ไปแล้ว อิอิ เช่น ค่าคอม+ดอกเบี้ยต้นทุนทั้งหมด 0.375% โอเคผมขี้เกียจคิดผมปัดไปเลย ค่าคอมไปกลับ 1 spread + อัตราการ slippage ไปอีก 3 แถว offer เพราะเป็นกองทุนซื้อทีมันเจอ slippage อยู่แล้ว ทำให้ผม +/- เลข คิดได้ไวขึ้นมากเป็นต้นครับ หวังว่าพอเป็นไอเดียได้นบ้างนะครับ อิอิ ส่วนน้องคนไหนทำงานด้าน Quant หรือ Risk management อย่าดูมากนะเดี๋ยวธาตุไฟเข้าแทรกเป็น ต.ย. ที่ไม่ดีครับ 55555 ปล.สั่งลาครับ งวดนี้กลับมาใหม่อีกทีต้นปีหน้าเลย เพราะต้องมาจัดการเด็กๆเทรดเดอร์ในกองทุนให้ปิดบัญชีให้ได้ตามแผนหน่อย + เดี่ยวต้องไปสอบนักลงทุนที่สิงคโปร์อีก แล้วเจอกันครับ :) แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 53 01:33:39 จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 01:22:30

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณมากครับ ที่ช่วยชี้แนะอะไรดีๆ เรื่อยมา ทำให้รู้ว่ามือโปรเขาคิดอ่านกันแบบนี้นี่เอง มือเพิ่งงอกอย่างผม พลอยได้เข้าใจอะไรกับเขาขึ้นมาบ้างนิดโหน่ย -------------------------------------------------------- ทีนี้พออ่านเข้าใจเนื้อหาที่ปรมาจารย์สละเวลามาสอน แล้วเกิดร้อนวิชา นอนไม่หลับ... - -" จึงขออนุญาตท่าน MudleyGroup ที่มาทำกระทู้รก ณ ที่นี้ด้วยครับ Assumption#1 ข้อมูล Net ของฝรั่งมีมาแบบรายเดือน ผมจึงดูเป็นเดือนๆ ไป Assumption#2 เงินฝรั่งส่วนใหญ่ลงทุนในหุ้นขนาดใหญ่ จึงใช้ SET50 เป็นตัวแทน Assumption#3 ฝรั่งเล่นเก่งขั้นจอมเทพ ซื้อที่ไฮ-ขายที่โลว์ ของแต่ละเดือน Assumption#4 ซื้อ-ขาย (เพื่อหมุนเงินกับทำกำไร) คำนวณแบบ FIFO Methodology : ตามรูปเลยคับ Summation : ขนาดดูเป็น Worst case เทรดแบบจอมแทพแล้วนะเนี่ย...ถ้าคำนวณว่าฝรั่งเทรดแบบมือสมัครเล่นจะขนาดไหน? มิน่าเขาถึงพูดกันว่า "คนรวยทำอะไรก็ดูดีไปหมด (แม้ว่าจะทำเรื่องโง่ๆ ก็ตาม)" ก็ขนาดว่าซื้อไฮ-ขายโลว์แล้ว ยังสามารถทำกำไรไปแล้วร้อยละ ๓ กว่าๆของเงินก้อนแรกเลย เหอๆๆ และที่รู้เพิ่มอีกอย่าง คือ ตั้งแต่ซื้องวดที่ ๒ เป็นต้นไป แต่ละงวดซื้อมีเงินก้อนใหม่เข้ามาประมาณ ๒-๓ หมื่นล้านบาท (เป็นอย่างมาก)   -- จบครับ -- จากคุณ : tomimoto เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 04:35:34

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณครับ จากคุณ : nomeny เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 08:18:03

ความคิดเห็นที่ 39 เปิดโลกทรรศน์ดี ชอบอ่านครับ เพราะอยากทราบวิธีการปฏิบัติ และวิธีคิด       เพราะโอกาสที่จะได้คุยกับ คนทำเฮดฟันธ์ ไทยคงไม่มีโอกาสเจอ         คงไม่ทราบว่าเขาต้องไปสัมภาษณ์คนมีตังด้วยว่า ต้องการแบบไหน ตรงกับจุดประสงค์ ของกองทุนที่ทำไหม      แล้วเวลามองภาพใหญ่ ๆๆ ตลาดไทยมีการต่อสู้กันสี่กลุ่มหลัก ใครต้นทุนเท่าไร   แบบนี้ เม่าก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้ เล่นอย่างไรก็ชนะแบบเขาเราจะทำไง รออ่านต่อปีหน้าครับ ให้เดินทางปลอดภัยครับ จากคุณ : หมอสัจจะ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 08:32:45

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณพี่ Mudley ครับ ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมเลยครับ จากคุณ : Kamen Rider Agito เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 10:00:29

ความคิดเห็นที่ 44 หลังจากที่วันนี้ส่งเมลล์ตอบปฎิเสธเค้าไปแล้ว คิดไปคิดมา ขอเข้ามาฝากรูปไว้อีกนิดหน่อย เพราะได้ไอเดีย จากน้องกันดัมใน คห.15 ว่า เกิดผมโดนอุ้มไป อย่างน้อยก็มีภาพความทรงจำของผมทิ้งไว้ที่ pantip อีกนิดหน่อย ภาพนี้เป็นสถานที่ตามตารางนัดหมายที่เราจะต้องมาประชุมพูดคุยกัน ตามที่ตกลงกันไว้แต่แรก จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 12:18:04

ความคิดเห็นที่ 45 แต่ไปๆมาๆ ผมถูกเชิญให้เปลี่ยนสถานที่ ขึ้นรถไปกับหนุ่มผู้น่ารัก 2 ท่าน ที่ผมคิดว่า น่าจะหักคอผมได้ด้วยมือได้สบาย สรุปสถานที่ประชุมกัน เลยต้องยกเลิก ส่วนเงินที่จองไปแล้วน่ะหรอ ไม่เป็นไร เฮียบอกรับผิดชอบเอง แค่นี้เล็กน้อย แต่...เอ ความรุ้สึกของผมล่ะครับ ท่าน   นี่หล่ะครับน้องๆ ที่ถามมาที่กล่องข้อความกันเยอะเหลือเกิน ว่าทำไมพี่ให้สอบไม่ผ่าน สาเหตุที่พี่ให้สอบไม่ผ่าน รุ้สึกเหมือน ชะตากรรมของตัวเองในอนาคตมันจะไม่ค่อยเสถียรน่ะครับ T_T ในที่สุดก็มาถึงสถานที่ของ Boss อิอิ จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 12:23:00

ความคิดเห็นที่ 47 อา...น้องๆ Trader ที่ตามกระทู้ บอกว่า พี่มัดลบ คห.46 ดีกว่า นั่นมันหน้าบ้านเค้าเลย เดี๋ยวคราวนี้พี่มัดได้ หายไปจริงๆแน่ งั้นรบกวนเพื่อนๆช่วยโหวต ลบ คห.46 ให้ หน่อยน่ะครับ ขอโทษจริงๆ ที่ทำกระทู้รกขึ้นมาอีกเยอะเลย พอดีช่วงนี้ผมเวลาน้อย ทำอะไรบางทีคิดเร็วทำไว อาจไม่รอบคอบเท่าที่ควร จากคุณ : MudleyGroup เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 12:40:59

ความคิดเห็นที่ 48 กดให้แล้วคะ 1 จึ๊ก   พี่มัดก็รับตังค์จากนักลงทุนซักแห่งไว้ถ่วงดุลซิคะ แบบว่าเวลาโดนอุ้มจะได้มีคนมาคอยปกป้อง #45 ของขวัญตามธรรมเนียมสวยอลังการมากค่ะ  ว่าแต่ดอกไม้บนโต๊ะนั่น ดอกอะไรเอ่ย ใครพอรู้บ้าง.......... พี่มัดรู้ไหมคะ   จะได้ขึ้น list รายนามดอกไม้ที่ส่งไปแล้วไม่ประสบผลสำเร็จ   มาอยู่สินธรได้รายชื่อดอกไม้มา 2-3 รายการแระนี่ (ดอกนี้ห้ามส่ง ) จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 13:01:54

ความคิดเห็นที่ 49 พี่มัดแค่พิมพ์คำว่าหลังไม... หรือ เอา link blog พี่มาลงก็พอครับ เม้นนั้นจะหายแว้บไปเลย... จากคุณ : คุณNuRun เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 13:48:52

ความคิดเห็นที่ 50 ลบให้แล้วค่ะ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 13:49:11

ความคิดเห็นที่ 51 แหม ทันเห็นหน้าบ้านเค้าพอดี ถ้าไงผมจะเป็นธุระตามหา body พีให้นะครับ อิอิ จากคุณ : kagi เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 13:57:28

ความคิดเห็นที่ 52 เข้ามา... ขอบคุณครับ จากคุณ : คะนองธรรม เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 14:04:58

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : nusarathi เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 14:46:14

ความคิดเห็นที่ 54 แจ๋วไปเลย จากคุณ : แม่น้องอะตอม เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 16:17:09

ความคิดเห็นที่ 55 ชอบ คห.7 มากๆเลยครับ ขอบคุณมากๆ ทีแรกผมอ่านแล้วเฉยๆ เพราะดูจะออกไปทางทุนนิยมมากไปหน่อย "ไม่มีอะไรที่ผมต้องการ แล้วซื้อไม่ได้"..แต่ก็พยายามอ่านให้จบเพราะเห็นว่าไม่ได้ยาวมาก... พออ่านมาถึงตอนที่ ตัดลดความอยาก ความต้องการในจิตใจเราเองลง ให้เหลือแต่เพียงสิ่งที่จำเป็น หรือก็คือ "รักษาระดับความพอเพียง ในจิตใจ" แล้วผมอึ้งไปพักนึง...แอบคิดตาม เออ..จริงด้วยสิ ทำไห้ตระหนักถึงความไม่ประมาทในชีวิต และการลงทุนขึ้นเยอะ ขอบคุณอีกครั้งครับ จากคุณ : เจ้านู๋ตะนอยน้อย เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 17:45:45

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณครับพี่มัดที่มาคลายข้อสงสัย ผมเซฟกระทู้ละ เอาไว้เป็นตำราในการประมาณการแบบมือโปร พี่มัดไม่คิดจะเปิดกองทุนพันทิปบ้างเหรอครับ รับรายย่อยอย่างเราบ้าง ลงทันไปจะได้ติดต่อกับผู้จัดการกองทุน (ผ่านจดหมายก็ยังดี) แบบนี้เป็นการทำ hedging ให้รายย่อยที่อาจเอาเงินอีกส่วนซื้อหุ้นเอง แล้วยังได้รับความรู้จากการลงทุนกับผู้จัดการกองรุ่นใหม่ด้วย ถ้าใครเห็นด้วยกับผมช่วยยุพี่มัดด้วยครับ 55 จากคุณ : Mr. Prodigy เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 19:02:56

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณครับ จากคุณ : เฉลียง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 19:15:48

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : ลงทุนด้วยใจ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 19:50:58

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Rajin เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 22:21:04

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณมากครับ    ช่วยเปิดมุมมองได้ดีมากเลยครับ จากคุณ : seun เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 23:55:10

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณครับ ^^ จากคุณ : SundayroyaL เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 03:22:04

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณครับ ตอนนี้ผมยังมีของที่ต้องการแล้วยังซื้อไม่ได้อยู่ อีกนิดเดียวผมก็จะรวยแบบยั่งยืนแล้วครับ อยากอหังการแบบพอเพียงบ้าง จากคุณ : natureZ เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 09:21:02

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณครับ เซียนมัดลีย์กรุ๊ป  ได้ช่วยคำนวณให้ดู ในสิ่งที่ผมเน้นมานานเรื่อง อำนาจซื้อของเงิน กับอำนาจขายของหุ้น ซึ่งแตกต่างกันไปตามราคาหุ้น เงินเท่ากัน  ซื้อตอนดัชนี ๔๐๐ ย่อมมีอำนาจซื้อมากกว่า  มาซื้อตอนดัชนี ๑๐๐๐   + จากคุณ : endophine เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 09:34:51

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณครับ จากคุณ : helga เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:35:31

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณครับ ถึงแม้ผมจะเข้าใจน้อยไปนิด จากคุณ : นายฉิม เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:56:37

ความคิดเห็นที่ 66 gooooooooood จากคุณ : นายแว่นธรรมดา เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:57:01

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณอาจารย์มัดเล่ห์ครับ ได้ความรู้ทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่าน วิธีการ อธิบายเข้าใจง่าย[ผมก็สมองลิงๆเหมือนกันครับ HAHA] ขอบคุณอีก ครั้งครับ :) จากคุณ : GF เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 17:35:46

ความคิดเห็นที่ 68 ดีใจที่ได้อ่าน ขอบคุณ คุณ Mudley ครับ เป็นบทความที่เปี่ยมคุณค่าเช่นเคย ;) จากคุณ : CuRious_Boy เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 18:44:10

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณครับ ขอบคุณสำหรับแนวคิดที่ไม่ต้องทำให้เฝ้าหน้าจอ ขอบคุณสำหรับแนวคิดที่ไม่ต้องเป็นเหยื่อ ขอบคุณสำหรับจิตใจที่กล้าหาญในการออกมาแบ่งปัน ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ นะครับ จากคุณ : KENG76 เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 13:58:57

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณมากมายค่ะ จากคุณ : MINDFUL เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:35:46

ความคิดเห็นที่ 71    ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อ และปราถนาดีตลอดมา  จากคุณ : เซฟเก็บตังค์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 21:47:57

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : 007-s เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 11:31:12