ความคิดเห็นที่ 1 . จากคุณ : Can You Smell Me? (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:17:20

ความคิดเห็นที่ 2 . จากคุณ : DELL is GOOOOOD! (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:17:49

ความคิดเห็นที่ 3 . จากคุณ : 16 ปีแห่งความหลัง (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:18:17

ความคิดเห็นที่ 4 . จากคุณ : หน้าคล้ายมาร์คแห่งเฟสบุ๊คเลย (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:18:44

ความคิดเห็นที่ 5 . จากคุณ : อยากได้ต้องเริ่มหยอดกระปุก (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:19:11

ความคิดเห็นที่ 6 . จากคุณ : My Heart Will Go On (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:19:54

ความคิดเห็นที่ 7 . จากคุณ : WoWปัจจุบันเธอมีอายุเพียง25ปี (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:21:16

ความคิดเห็นที่ 8 . จากคุณ : เราจงภูมิใจในความเป็นคนไทยแท้ (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:21:47

ความคิดเห็นที่ 9 . จากคุณ : ได้ดูTheSocialNetWorkหรือยัง? (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:22:25

ความคิดเห็นที่ 10 . จากคุณ : เลียนแบบคนรวย..อิอิ (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:22:57

ความคิดเห็นที่ 11 พึ่งจะได้เห็นหน้าก็คราวนี้แหละ จากคุณ : Pu121 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:34:57

ความคิดเห็นที่ 12 ถือโอกาส เปิดตัวเลยนะ จากคุณ : เซียนจอมปลอม เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:41:35

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณครับ สำหรับกำลังใจที่ แฝงมากับข่าว  ขอบคุณครับ จากคุณ : realpopula เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:41:45

ความคิดเห็นที่ 14 ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ คห.10  แจ๋วไปเล้ย!!! จากคุณ : แม่น้องอะตอม เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:50:15

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่ยากแท้หยั่งถึง จากคุณ : bigzaa เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:52:21

ความคิดเห็นที่ 16 การมีปริญญาไม่ได้แสดงว่าเรารวย หรือเราจะรวยได้  แต่แสดงว่า เรามีการศึกษา จากคุณ : นู๋นัน เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:05:51

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นเรื่องราวที่น่าติดตาม สิ้นปี54อย่าลืมแจ้งความก้าวหน้าของเงิน5หมื่นบาทด้วยนะครับ จากคุณ : สมชาย บางพลี เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:08:51

ความคิดเห็นที่ 18 เยี่ยมครับ.. จากคุณ : Pogio เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:10:47

ความคิดเห็นที่ 19 มีกำลังใจเรียน ปริญญาโท และ ปริญญาเอก ต่อ เพื่อไปรับจ้างช่วยให้พวกอันดับ 1. - 10. ร่ำรวยขึ้นอีกนะซี... จากคุณ : พาชื่น เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:21:02

ความคิดเห็นที่ 20 1-9 ไม่น่าสนใจ 10 นี่แหละใช่เลย อย่างน้อยก็ได้คุยว่า คนรวยคนนี้ไงที่เรารู้จัก จากคุณ : ริชแมน เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:28:36

ความคิดเห็นที่ 21 กฏแรงดึงดูดครับ วันๆนึงคิดแต่เรื่องเรียน -> ก็จะได้ความรู้ คิดแต่เรื่องสาวๆ -> ก็จะได้สาวๆ คิดแต่เรื่องเพื่อน -> ก็จะได้เพื่อน คิดแต่เรื่องงาน -> ก็จะได้งาน แต่อาจจะไม่ได้เงิน แบบพนักงานบริษัท ชั้นรากหญ้า คิดแต่เรื่องเงิน -> ก็จะได้เงิน คิดแต่เรื่องรวยรายวัน เจ้าเข้าตัวไหน -> ก็จะได้เป็นนักพนัน ^^ จากคุณ : Crazy Rabbit เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:35:08

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีค่ะ,แวะมาทำความรู้จักด้วยคน..พื่ยากแท้หยั่งถึง..GOOOOODค่ะ จากคุณ : Ascobic acid เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:35:43

ความคิดเห็นที่ 23 - -/ ครับ.. ผมนี่ล่ะครับ ไม่เ่ล่นเฟซบุ๊ค จากคุณ : กิ่งกัลปพฤกษ์ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:38:05

ความคิดเห็นที่ 24 ยอดหญิงยากแท้หยั่งถึง เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : michita เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:39:01

ความคิดเห็นที่ 25 เราก็นั่งอ่านอยุตั้งนาน เอ๊ะ ใครหว่ายากแท้หยั่งถึง ชื่อคุ้นๆ แต่หน้าไม่คุ้น คนไทยมีด้วยหราาา อ่านมาถึงท้ายสุด ... อ๋อ ทันที 55555 จากคุณ : venezier เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:43:38

ความคิดเห็นที่ 26 เอ่อ....ขอนิดนึงครับเผื่อเยาวชนที่กำลังศึกษาอยู่จะไม่สับสนจากข้อมูลด้านเดียวครับ พอดีไม่มีตัวอย่างของคนที่เรียนไม่จบแล้วไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรเลย คนที่ประสบความสำเร็จโดยที่เรียนไม่จบปริญญามีมากทั่วโลกผมยอมรับแต่ถ้าเทียบกันคนที่ล้มเหลวทำงานหนักเพราะไม่มีปริญญาตรีมีมากกว่ามหาศาลแต่ไม่ค่อยมีคนพูดถึงกันครับ ขอให้น้องๆที่กำลังศึกษาอยู่อ่านแล้วพิจารณาตามด้วย ขอโทษ จขกท ด้วยครับถ้าทำให้ขุ่นเคือง ขอบคุณครับ จากคุณ : นายกว้าง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:49:36

ความคิดเห็นที่ 27 ชอบ #10 ที่สุดเลยคะ น่ารักที่สุดดด จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:49:49

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่มี Face Book เชื่อว่าทั้งสิบคน ไม่ได้อยากรวย และไม่ได้ไม่อยากเรียน แต่อยากทำอย่างอื่นที่ตัวเองสนใจมากกว่าการเรียน และตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัด จนก้าวหน้าในที่สุด ถ้าเป็นคนดาด ๆ ทั่วไป ที่ไม่ได้มีความสนใจอะไรอย่างจริงจัง และ/หรือ ไม่ได้มีความสามารถอย่างแท้จริงในเรื่องที่ตัวเองสนใจ อย่างไรก็ดี ปริญญา ก็ยังเป็นใบเบิกทางได้เป็นอย่างดี โดยส่วนตัวเชื่อว่าการศึกษาพัฒนาคน ไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม รวมถึงการศึกษาด้วยตัวเองด้วย จากคุณ : ฉลาดหน้าตาดีมีเงินใช้ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:05:23

ความคิดเห็นที่ 29 ขอให้คุณเจ้าของกระทู้ประสบความสำเร็จกลายเป็นคนรวยที่ไม่ต้องง้อใบปริญญาอีกคนครับ .... ส่วนอันนี้พูดถึงกรณีใบปริญญานะครับ ผมมองว่าคนรวยที่ว่ามาคือ outlier ทางค่าสถิติครับ คือมีส่วนน้อยเหลือเกิน ในขณะที่ค่าเฉลี่ย หรือคนส่วนมากที่ไม่มีใบปริญญา รายได้เฉลี่ยนั้นน้อยกว่าคนที่มีมากนักครับ จริงอยู่ ใบปริญญาไม่ได้การันตีความรวยหรือความมั่นคั่ง แต่ใบปริญญาช่วยจำกัดทางลงต่ำให้กับชีวิตครับ เทียบกับหุ้น ใบปริญญาก็เหมือนการเลือกหุ้นพื้นฐาน การคัทลอส หรือการทำเฮดจิ้งครับ เป็นการลดความเสี่ยงให้กับชีวิตครับ จากคุณ : ชาเขียว เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:12:42

ความคิดเห็นที่ 30 คห 10 นี่รวยสุดป่าวคับ คุณยากแท้ รวยแล้วอย่าลืมเปิดอบรมนะครับ  ผมรอเ้ข้าคอร์ส เทคนิคซื้อขายหุ้นด้วยคน มีกำลังใจน้อยๆตั้งสามเลยนะนั่น จากคุณ : smilelove เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:14:20

ความคิดเห็นที่ 31 ใบปริญญา  ไม่สำคัญครับ "ถ้าเรามีความสามารถพิเศษเฉพาะตัว  ที่คนอื่นๆไม่มี" แข้งสองข้างของเมสซี่ ก็ทำเงินได้ปีละหลายร้อยล้าน มือสองข้างของไทเกอร์ วู๊ดก็เคยทำเงินได้ปีละนับพันล้าน ทั้งๆที่ขาแขนของคนอื่นๆอีกพันล้านคน   ใช้ทำได้แค่เดินถือกระเป๋าเอกสารให้ถึงออฟฟิศ เพื่อกินเงินเดือนเท่านั้น ผมขอสรุปว่า ถ้าเราไม่ได้มีความสามารถพิเศษเฉพาะตัว  ที่คนอื่นๆไม่มี ปริญญาก็เป็นสิ่งสำคัญที่สามารถทำให้มีงานดีทำเหมือนกัน จากคุณ : endophine เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:19:00

ความคิดเห็นที่ 32 ถ่อมตัวไปหน่อยมังครับ ดูจากรูปแล้ว น่าจะลงทุนเป็นล้านนะ ยากแท้หยั่งถึงจริง จากคุณ : kukkui เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:28:01

ความคิดเห็นที่ 33 คุณพี่รวยแท้ฯ คือคนที่เขียนหนังสือ เลขาตัวแสบหรือป่าวคะ จากคุณ : ผูกพันหรือคุ้นเคย เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:31:52

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้าคนเหล่านี้อยากได้ใบปริญญาตรี โท เอก จะมีสถานศึกษาหลายแห่งแห่เอามาให้เลยครับ จากคุณ : nomeny เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:43:56

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบที่สุด คือ พี่บิล เกตต์ จากคุณ : boozy bird เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:45:43

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่เชื่อทั้งหมด เพราะทุกคนไม่ได้มีโอกาสอย่างนี้เหมือนกันหมด จากคุณ : พรุ่งนี้สวย เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:50:55

ความคิดเห็นที่ 37 ค้นพบตัวเอง เร็ว  คิดนอกกรอบ เริ่มต้นตั้งแต่อายุยังน้อย มีความพยายามมากว่าคนอื่นๆ พรสวรรค์อาจ 0.001 % ก็ได้ แต่เรายังมานั่งท่องตำราเป็นนกแก้วอยู่เลย  อยู่ในกรอบมากไป คิดต่างจากคนอื่น ก็หาว่า  บ้า ซะงั้น ...ทำตามใจตนเอง  ไม่ตามกระแสโลก  จนคนทั้งโลกต้องมาสนใจเค้า จบ..... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 11:31:44 จากคุณ : อัญชัญสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 11:30:39

ความคิดเห็นที่ 38 ชงมาเพื่อความเห็น 10 อย่างเดียว ชอบจริงๆ จากคุณ : Ploychat เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 11:41:54

ความคิดเห็นที่ 39 มอบกิ๊ฟให้ ด้วยความเคารพ และจิตคาระวะค่ะ อุอิ อุอิ ((ว่างๆจะมาอ่านละเอียดๆในความเห็นอื่นๆที่จะตามมาค่ะ)) จากคุณ : ตัวน้อย (tua_tuanoi) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 11:42:17

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่มีคำว่า.. ช้า... สำหรับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าน่าจะทำได้... โดยเฉพาะในตลาดหุ้น ข้อสำคัญ ต้องมี... 1. เงินพอสมควร เริ่มต้นแต่น้อยก็เพียงพอ 2. การเลือกหุ้นที่ดี มีความคิดที่จะศึกษาหาความรู้เรื่องหุ้นแต่ละตัวที่จะซื้อ ไม่ใช่เข้ามาแบบเดย์เทรดไปเรื่อยๆ... 3. ไม่ปิดกั้นตัวเองในการรับข่าวสารทุกด้าน แต่ไม่ควรปักใจเชื่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะมาจากใคร.. โดยเฉพาะโบรค.. 4. อดทน อดกลั้น ทั้งการซื้อและขาย ทั้งราคาตก และราคาขึ้น... ถ้าทำได้ทั้งสี่ข้อ รับรอง ภายใน 1-2 ปี คุณอยู่ได้อย่างสบายใจ..... จากคุณ : SkyNight เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:01:28

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่มีคำว่า.. ช้า... สำหรับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าน่าจะทำได้... โดยเฉพาะในตลาดหุ้น ข้อสำคัญ ต้องมี... 1. เงินพอสมควร เริ่มต้นแต่น้อยก็เพียงพอ 2. การเลือกหุ้นที่ดี มีความคิดที่จะศึกษาหาความรู้เรื่องหุ้นแต่ละตัวที่จะซื้อ ไม่ใช่เข้ามาแบบเดย์เทรดไปเรื่อยๆ... 3. ไม่ปิดกั้นตัวเองในการรับข่าวสารทุกด้าน แต่ไม่ควรปักใจเชื่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะมาจากใคร.. โดยเฉพาะโบรค.. 4. อดทน อดกลั้น ทั้งการซื้อและขาย ทั้งราคาตก และราคาขึ้น... ถ้าทำได้ทั้งสี่ข้อ รับรอง ภายใน 1-2 ปี คุณอยู่ได้อย่างสบายใจ..... ขอให้โชคดีนะครับ..... จากคุณ : SkyNight เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:02:31

ความคิดเห็นที่ 42 อยากให้มองในมุมว่า ไม่มีโอกาสเีรียนจบ หรือ มีอุปสรรคทำให้เรียนไม่จบ ก็ยังสามารถประสบความสำเร็จได้ แ่ต่เกรงว่าหลายๆ คนในนี้จะแปลเป็น ไม่เห็นต้องเรียนโน่นนี่ ก้อรวยได้ จะมาบังคับเรียนกันทำไม และอื่นๆ ปล. เบอร์10 สุดยอด จากคุณ : Laganus เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:04:13

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่มีคำว่า.. ช้า... สำหรับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าน่าจะทำได้... โดยเฉพาะในตลาดหุ้น ข้อสำคัญ ต้องมี... 1. เงินพอสมควร เริ่มต้นแต่น้อยก็เพียงพอ 2. การเลือกหุ้นที่ดี มีความคิดที่จะศึกษาหาความรู้เรื่องหุ้นแต่ละตัวที่จะซื้อ ไม่ใช่เข้ามาแบบเดย์เทรดไปเรื่อยๆ... 3. ไม่ปิดกั้นตัวเองในการรับข่าวสารทุกด้าน แต่ไม่ควรปักใจเชื่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะมาจากใคร.. โดยเฉพาะโบรค.. 4. อดทน อดกลั้น ทั้งการซื้อและขาย ทั้งราคาตก และราคาขึ้น... ถ้าทำได้ทั้งสี่ข้อ รับรอง ภายใน 1-2 ปี คุณอยู่ได้อย่างสบายใจ..... ขอให้โชคดีนะครับ..... จากคุณ : SkyNight เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:04:24

ความคิดเห็นที่ 44 นึกว่าตอนท้ายจะมามุขทำ work at home รวยซะอีก 555 จากคุณ : thelegendary เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:07:40

ความคิดเห็นที่ 45 voteกระทู้ ค่ะ แม้ว่า ส่วนตัวไม่ลิ้งค์ เรื่องความรวยกับปริญญาบัตร .... ใจจริง ...อยากให้คนร่ำเรียน จนได้ปริญญา มากกว่า ให้ ร่ำรวย จนมีเงินหลายสิบล้าน (นอกจากคนบางคน .... ในบางสังคม ปริญญาเป็นเพียงใบเบิกทาง ที่เค้าไม่จำเป็นต้องใช้ ) การศึกษา ความรู้ ทัศนคติที่ดี ความมีจริยธรรม ฯลฯ ที่มากับปริญญา น่าจะมีคุณค่า มากกว่า อำนาจซื้อ และ ฯลฯ ที่มากับจำนวนเงิน แต่ ถ้า ได้มี ได้มาทั้งสองอย่าง ไม่ว่า อะไรจะมาก่อน มาหลัง น่าจะดีที่สุดค่ะ .... เป็นกองเชียร์ให้ จขกท ด้วยคน  ....   แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 12:26:49 จากคุณ : nijja เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:19:03

ความคิดเห็นที่ 46 คห.10 สุดยอด port จงโตๆๆ โอมเพี้ยง จากคุณ : awirut (aswirut) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:23:53

ความคิดเห็นที่ 47 จริงๆแล้ว กระทู้นี้ คงสื่อว่า การเรียนรู้นั้น ไม่มีที่สิ้นสุด และ ไม่จำกัด อยู่แต่ใน ห้องเรียน หรือ ในระบบ มากกว่า เพราะ หากใครสักคน ไม่เรียนรู้ ทั้ง ในและนอก ระบบ ยากเหลือเกิน ที่จะประสบความสำเร็จ ไม่ว่าด้านใดก็ตาม --- ขออนุญาตเสริม ด้วยเรื่องราว ของ Steve Jobs ซึ่งโดยส่วนตัว ชื่นชอบเป็นพิเศษ v v ======================= Steve Jobs “จงหิวโหย จงโง่เขลา” ________________________________________ อ้างอิงจาก Positioning Magazine ตุลาคม 2548 แปลและเรียบเรียงโดย คุณ เสาวนีย์ พิสิฐานุสรณ์ --- สุนทรพจน์ที่สร้างความประทับใจไปทั่วโลก ของ Steve Jobs ผู้ก่อตั้ง Apple และผู้สร้าง Macintoch โอวาทที่ Steve Jobs ผู้สร้าง Macintosh แสดงในวันรับปริญญาของมหาวิทยาลัย Stanford เมื่อวันที่ 12 มิถุนายนที่ผ่านมา ไม่เพียงสร้างความประทับใจ ให้แก่บัณฑิตจบใหม่ในวันนั้น แต่ยังรวมไปถึงโลกคอมพิวเตอร์ที่ Silicon Valley และยังคงได้รับการชื่นชมและกล่าวขวัญไปทั่วโลก จนถึงวันนี้ สุนทรพจน์วันนั้น Jobs เพียงแต่เล่าถึงบทเรียนในชีวิตของเขา 3 บท แต่เป็น 3 บท ที่ทำให้เขา  ซึ่งแม้แต่แม่ที่แท้จริง ก็ไม่ต้องการ กลายเป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จ มากที่สุดคนหนึ่งของโลก บทเรียนบทแรก ของ Jobs ซึ่งเขาเรียกมันว่า “การลากเส้นต่อจุด” เริ่มต้นด้วยการเล่าว่า ตัวเขาเองไม่เคยเรียนจบมหาวิทยาลัย เพราะได้ลาออกหลังจากเรียนในมหาวิทยาลัย Reed College ไปได้เพียง 6 เดือน ส่วนเหตุผลที่ทำให้เขาตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยนั้น Jobs กล่าวว่า มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เขายังไม่เกิด แม่ที่แท้จริงของเขา ซึ่งเป็นนักศึกษาสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน ไม่ต้องการเลี้ยงดูเขา และตัดสินใจยกเขาให้เป็นบุตรบุญธรรมของคนอื่น ตั้งแต่เขายังไม่ลืมตาดูโลก แต่เธอมีเงื่อนไขว่า พ่อแม่บุญธรรมของลูกของเธอจะต้องเรียนจบมหาวิทยาลัย Jobs เกือบจะได้เป็นลูกบุญธรรมของนักกฎหมายที่จบมหาวิทยาลัยและมีฐานะ ถ้าเพียงแต่พวกเขาจะไม่เปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายว่า พวกเขาไม่ต้องการเด็กผู้ชาย กว่า Jobs จะได้พ่อแม่บุญธรรม ซึ่งต่อมาเป็นผู้เลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่ ก็อีกหลายเดือนหลังจากเขาเกิด เนื่องจากแม่ที่แท้จริงของเขาเกิดจับได้ว่า ว่าที่พ่อแม่บุญธรรมของ Jobs ได้ปิดบังระดับการศึกษาที่แท้จริง ซึ่งไม่ได้จบมหาวิทยาลัย และพ่อบุญธรรมของ Jobs ไม่ได้เรียนมัธยมด้วยซ้ำ แต่ต่อมาเธอก็ได้ยอมเซ็นยก Jobs ให้แก่พ่อแม่บุญธรรม เมื่อพวกเขารับปากว่าจะส่งเสียให้ Jobs ได้เรียน มหาวิทยาลัย 17 ปีต่อมา Jobs ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย สมตามความต้องการของแม่ที่แท้จริง ผู้ไม่เคยเลี้ยงดูเขา แต่กลับต้องการกำหนดชะตาชีวิตของลูกที่ตนไม่เคยเลี้ยงดู เพียง 6 เดือนในมหาวิทยาลัย Jobs ใช้เงินเก็บที่พ่อแม่บุญธรรม ซึ่งเป็นเพียงชนชั้นแรงงานได้สะสมมาตลอดชีวิต หมดไปกับค่าเล่าเรียน ที่แสนแพง Jobs ตัดสินใจลาออก เพราะเขามองไม่เห็นคุณค่าของการเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งไม่สามารถช่วยให้เขาคิดได้ว่า เขาต้องการจะทำอะไรในชีวิต แม้ว่าตอนนี้เมื่อมองกลับไปเขาจะรู้สึกว่า การตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดครั้งหนึ่ง ในชีวิตของเขา เพราะการลาออกทำให้เขาไม่ต้องฝืนเข้าเรียนในวิชาปกติ ที่บังคับเรียนซึ่งเขาไม่เคยชอบหรือสนใจ แต่สามารถเข้าเรียนในวิชา ที่เขาเห็นว่าน่าสนใจได้ แต่เขาก็ยอมรับว่า นั่นเป็นชีวิตที่ยากลำบาก เมื่อเขาไม่ได้เป็นนักศึกษาจึงไม่มีห้องพักในหอพัก และต้องนอนกับพื้นในห้องของเพื่อน ต้องเก็บขวดโค้กที่ทิ้งแล้ว ไปแลกเงินมัดจำขวดเพียงขวดละ 5 เซ็นต์ เพื่อนำเงินนั้นไปซื้ออาหาร และต้องเดินไกล 7 ไมล์ทุกคืนวันอาทิตย์ เพื่อไปกินอาหารดีๆ สัปดาห์ละหนึ่งมื้อ ที่วัด Hare Krishna อย่างไรก็ตาม หลังจากลาออก เขาสามารถที่จะไปเข้าเรียนวิชาใดก็ได้ที่สนใจ และวิชาทั้งหลายที่เขาได้เรียนในช่วงนั้น ซึ่งเขาใช้เวลาทั้งหมด 18 เดือน โดยเลือกเรียนตามแต่ ความสนใจและสัญชาตญาณของเขา จะพาไป ได้กลายมาเป็นความรู้  ที่หาค่ามิได้ให้แก่ชีวิตของเขา ในเวลาต่อมา และหนึ่งในนั้นคือ   วิชา ศิลปะการประดิษฐ์และออกแบบตัวอักษร (calligraphy) Jobs ยอมรับว่า ในตอนนั้นเขาเองก็ยังมองไม่ออกเช่นกันว่า จะนำความรู้ที่ได้จากวิชานี้ไปใช้ประโยชน์อะไรได้ในอนาคตของเขา แต่ 10 ปีหลังจากนั้น เมื่อเขากับเพื่อนช่วยกันออกแบบเครื่องคอมพิวเตอร์ Macintosh เครื่องแรก วิชานี้ได้กลับมาเป็นประโยชน์ต่อเขาอย่างไม่เคยนึกฝันมาก่อน และทำให้ Mac กลายเป็นคอมพิวเตอร์เครื่องแรก ที่มีการออกแบบตัวอักษรและการจัดช่องไฟที่สวยงาม ถ้าหากเขาไม่ลาออกจากมหาวิทยาลัย เขาก็คงจะไม่เคยเข้าไปนั่งเรียนวิชานี้ และ Mac ก็คงไม่อาจจะมีตัวอักษรแบบต่างๆ ที่หลากหลาย หรือ font ที่มีการเรียงพิมพ์ที่ได้สัดส่วนสวยงาม รวมทั้งเครื่องพีซี ซึ่งใช้ Windows ที่ลอกแบบไปจาก Mac อีกต่อหนึ่งก็เช่นกัน คงจะไม่มีตัวอักษรสวยๆ ใช้อย่างที่มีอยู่ในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม Jobs บอกว่า ในเวลาที่เขาตัดสินใจลาออกนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถ “ลากเส้นต่อจุด” หรือหยั่งรู้อนาคตได้ว่า วิชาออกแบบและประดิษฐ์ตัวอักษร (คอลิกราฟฟี่) จะกลายเป็นความรู้ที่มีประโยชน์ในการออกแบบ Mac เขาเพียงสามารถจะลากเส้นต่อจุดระหว่างวิชาลิปิศิลป์ กับการคิดค้นเครื่อง Mac ได้อย่างชัดเจน ก็ต่อเมื่อ  มองย้อนกลับไปข้างหลัง เท่านั้น ในเมื่อไม่มีใครที่จ  ะลากเส้นต่อจุด  ไปในอนาคตได้ ดังนั้นคำแนะนำของ Jobs ก็คือ คุณจะต้อง “ไว้ใจและเชื่อมั่น” ว่า จุดทั้งหลายที่ได้ผ่านมาในชีวิตคุณ มันจะหาทางลากเส้นต่อเข้าด้วยกันเองในอนาคต ซึ่งจะเป็นอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นสติปัญญา โชคชะตา ชีวิต หรือกฎแห่งกรรม ขอเพียงแต่คุณต้องมีศรัทธาในสิ่งนั้น อย่างแน่วแน่ บทเรียนชีวิตบทที่สอง ที่ Jobs เล่าต่อไป คือ ความรักและการสูญเสีย Jobs อายุเพียง 20 ปี เมื่อเขาเริ่มก่อตั้ง Apple กับเพื่อนที่โรงรถของพ่ อ เพียง 10 ปีให้หลัง Apple เติบโตจากคนเพียง 2 คน กลายเป็นบริษัทใหญ่โตที่มีมูลค่า 2 พันล้านดอลลาร์ และพนักงานมากกว่า 4,000 คน แต่หลังจากที่เขาเพิ่งเปิดตัว Macintosh ซึ่งเป็นประดิษฐกรรมสร้างสรรค์ ที่ดีที่สุดของเขา ได้เพียงปีเดียว Jobs ก็ถูกไล่ออกจากบริษัทที่เขาเป็นผู้ก่อตั้งเองกับมือ เมื่ออายุเพียงแค่ 30 ปี หลังจากเขาทะเลาะถึงขั้นแตกหักกับนักบริหารมืออาชีพ ที่เขาเองเป็นผู้ว่าจ้างให้มาบริหาร Apple และกรรมการบริษัท กลับเข้าข้างผู้บริหารคนนั้น ข่าวการถูกไล่ออกของเขาเป็นข่าวที่ใหญ่มาก และเช่นเดียวกัน มันเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิตของเขา Jobs กล่าวว่า เขาได้สูญเสียสิ่งที่เขาได้ทำมาตลอดชีวิตไปในพริบตา และเขารู้สึกเหมือนตัวเองพังทลาย เขาไม่รู้จะทำอะไรอยู่หลายเดือน และถึงกับคิดจะหนีออกจากวงการคอมพิวเตอร์ไปชั่วชีวิต แต่ความรู้สึกอย่างหนึ่งกลับค่อยๆ สว่างขึ้นข้างในตัวเขา และเขาก็พบว่า เขายังคงรักในสิ่งที่เขาทำมาแล้ว ความล้มเหลวที่ Apple มิอาจเปลี่ยนแปลงความรัก ที่เขามีต่อสิ่งที่ได้ทำมาแล้ว แม้เพียงน้อยนิด เขาจึงตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด ซึ่งต่อมาเขาพบว่า การถูกอัปเปหิจาก Apple กลับกลายเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของเขา เพราะความหนักอึ้งของการประสบความสำเร็จ ได้ถูกแทนที่ ด้วยความเบาสบายของการเป็นมือใหม่อีกครั้ง และช่วยปลดปล่อยเขาให้เป็นอิสระ จนสามารถเข้าสู่ช่วงเวลาที่สร้างสรรค์ที่สุดในชีวิตของเขา ช่วง 5 ปีหลังจากนั้น Jobs ได้เริ่มตั้งบริษัทใหม่ชื่อ NeXT และ Pixar และพบรักกับ Laurence ซึ่งต่อมาเป็นภรรยาของเขา Pixar ได้สร้างภาพยนตร์การ์ตูนจากคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องแรกของโลก นั่นคือ Toy Story และขณะนี้เป็นสตูดิโอผลิตการ์ตูน ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลก ส่วน Apple กลับมาซื้อ NeXT ซึ่งทำให้ Jobs ได้กลับคืนสู่ Apple อีกครั้ง และเทคโนโลยีที่เขาได้คิดค้นขึ้นที่ NeXT ได้กลายมาเป็นหัวใจของยุคฟื้นฟูของ Apple Jobs กล่าวว่า ความล้มเหลวเป็นยาขม แต่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนไข้ เมื่อชีวิตเล่นตลกกับคุณ จงอย่าสูญเสียความเชื่อมั่น ในสิ่งที่คุณรัก Jobs เชื่อว่า สิ่งเดียวที่ทำให้เขาลุกขึ้นได้ในครั้งนั้น คือ เขารักในสิ่งที่เขาทำ ดังนั้นคุณจะต้องหาสิ่งที่คุณรักให้เจอ เพราะวิธีเดียวที่จะทำให้คุณเกิดความพึงพอใจอย่างแท้จริง คือการได้ทำในสิ่งที่คุณเชื่อว่ามันยอดเยี่ยม และวิธีเดียว ที่จะทำให้คุณสามารถทำสิ่งที่ยอดเยี่ยมได้ก็คือ คุณจะต้องรักในสิ่งที่คุณทำ และ ถ้าหากคุณยังหามันไม่พบ อย่าหยุดหาจนกว่าจะพบ และคุณจะรู้ได้เอง เมื่อคุณได้ค้นพบสิ่งที่คุณรักแล้ว ส่วนบทเรียนชีวิต บทสุดท้าย ในโอวาทของเขาคือ ความตาย เมื่ออายุ 17 ปี Jobs ประทับใจในข้อความหนึ่งที่เขาได้อ่านมา ซึ่งเสนอแนวคิดให้คนมีชีวิตอยู่โดยคิดว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต และตลอด 33 ปีที่ผ่านมา Jobs จะถามตัวเองในกระจกทุกเช้าว่า ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายในชีวิตของเขา เขาจะยังคงต้องการทำ สิ่งที่เขากำลังจะทำในวันนี้หรือไม่ ถ้าหากคำตอบเป็น “ไม่” ติดๆ กันหลายวัน เขาก็รู้ว่า ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องเปลี่ยนแปลง Jobs กล่าวว่า วิธีคิดว่าคนเราอาจจะตายวันตายพรุ่ง เป็นเครื่องมือที่สำคัญที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้จักมา ซึ่งได้ช่วยให้เขาสามารถตัดสินใจครั้งใหญ่ๆ ในชีวิตได้ เพราะเมื่อความตายมาอยู่ตรงหน้า แทบทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความคาดหวังของคนอื่น ชื่อเสียงเกียรติยศ ความกลัวที่จะต้องอับอายขายหน้าหรือล้มเหลว จะหมดความหมายไปสิ้น เหลือไว้ก็แต่เพียงสิ่งที่มีคุณค่าความหมาย และความสำคัญที่แท้จริงเท่านั้น วิธีคิดเช่นนี้ยังเป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่จะช่วยให้คุณไม่ตกลงไปในกับดักความคิดที่ว่า คุณมีอะไรที่จะต้องสูญเสีย เพราะความจริงแล้ว เราทุกคนล้วนมีแต่ตัวเปล่าๆ ด้วยกันทั้งนั้น เมื่อปีที่แล้ว เขาได้รับการตรวจวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งที่ตับอ่อน ชนิดที่รักษาไม่ได้ และจะตายภายในเวลาไม่เกิน 3-6 เดือน แพทย์ถึงกับบอกให้เขากลับไปสั่งเสียครอบครัว ซึ่งเท่ากับเตรียมตัวตาย แต่แล้วในเย็นวันเดียวกัน เมื่อแพทย์ได้ใช้กล้องสอดเข้าไปตัดชิ้นเนื้อที่ตับอ่อนของเขา ออกมาตรวจอย่างละเอียด ก็กลับพบว่า มะเร็งตับอ่อนที่เขาเป็นนั้น แม้จะเป็นชนิดที่พบได้ยากก็จริง แต่มีวิธีรักษาให้หายขาดได้ ด้วยการผ่าตัด และเขาก็ได้รับการผ่าตัดและหายดีแล้ว นั่นเป็นการเข้าใกล้ความตายมากที่สุดเท่าที่ Jobs เคยเผชิญมา และทำให้ขณะนี้เขายิ่งสามารถพูดได้เต็มปาก เสียยิ่งกว่าเมื่อตอนที่เขา เพียงแต่ใช้ความตายมาเตือนตัวเองเป็นมรณานุสติว่า ไม่มีใครที่อยากตาย แม้แต่คนที่อยากขึ้นสวรรค์ ก็ยังไม่อยากตายก่อน เพื่อจะไปสวรรค์ แต่ก็ไม่มีใครหลีกหนีความตายพ้น และเขาคิดว่า มันก็ควรจะเป็นเช่นนั้น Jobs เห็นว่า ความตายคือประดิษฐกรรมที่ดีที่สุดของ “ชีวิต” ความตายคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิต ความตายกวาดล้างสิ่งเก่าๆ ให้หมดไป เพื่อเปิดทางให้แก่สิ่งใหม่ๆ ดังนั้น Jobs บอกว่า เวลาของคุณจึงมีจำกัด และอย่ายอมเสียเวลามีชีวิตอยู่ในชีวิตของคนอื่น จงอย่ามีชีวิตอยู่  ด้วยผลจากความคิดของคนอื่น และอย่ายอมให้เสียงของคนอื่นๆ มากลบเสียงที่อยู่ภายในตัวของคุณ และที่สำคัญที่สุดคือ   คุณจะต้องมีความกล้าที่จะก้าวไปตามที่หัวใจคุณปรารถนา และสัญชาตญาณของคุณจะพาไป เพราะ หัวใจและสัญชาตญาณของคุณ   รู้ดีว่า คุณต้องการ จะเป็นอะไร Jobs ปิดท้ายสุนทรพจน์ของเขา ด้วยการหยิบยกวลี ที่อยู่ใต้ภาพบนปกหลัง ของวารสารฉบับสุดท้าย ของวารสารเล่มหนึ่ง  ที่เลิกผลิตไปตั้งแต่เมื่อ 30 ปีก่อน ซึ่งเขาเปรียบวารสารดังกล่าวเป็น Google บนแผ่นกระดาษ และเป็นประดุจคัมภีร์ของคนรุ่นเขา วารสารดังกล่าว  มีชื่อว่า The Whole Earth Catalog จัดทำโดย Stewart Brand ส่วนวลีนั้นคือ “จงหิวโหย จงโง่เขลาอยู่เสมอ” ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาหวัง  จะเป็นเช่นนั้นเสมอมา ...Stay Hungry, Stay Foolish... === v v หลายๆคน อาจจะไม่ทราบว่า สตีฟ จ๊อบ เป็นพุทธศาสนิก ในวิถีเซน ( สายเดียวกับ อิกคิวซัง / การ์ตูนญี่ปุ่น ที่เราคุ้นเคยนั่นแหละครับ) กระทู้ด้านล่างนี้ ให้ข้อมูลและข้อคิด ที่น่าสนใจ ในประเด็น ดังกล่าว ครับ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2010/09/Y9660417/Y9660417.html แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 13:02:32 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 12:47:30 จากคุณ : The Rounder เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:27:19

ความคิดเห็นที่ 48 เยี่ยมเลยครับ ทั้ง จขกท และ พี่ rounder จากคุณ : :::GANTZ::: เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:49:12

ความคิดเห็นที่ 49 พี่ยากแท้สุดยอดเลยครับ เรียบเรียงเนื้อหาได้น่ารักมาก ^^ พี่ The Rounder ตอนแรกอ่านแล้วก็สงสัย ทำไมจึงเป็น 3 เรื่องสำคัญๆ เพราะธรรมดาอาจมีเป็นสิบๆ เรื่องในการสอนใจ อ่านแล้วประทับใจสุดถ้าคิดตาม "เวลา" กำเนิดของแนวคิด จะได้ประมาณ จากมหาวิทยาลัย ขณะนั้นไม่มีทางที่ใครจะคิดได้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป เป็นตัวแทน "อดีต" หลุดจาก Apple จุดที่หลายคนอาจจะตกหลุมความสบาย หรือสูงสุดในชีวิตเป็นการยึดติด เป็นตัวแทน "ปัจจุบัน" การมองแก่นแท้ เกิดแก่เจ็บตาย ทำให้เราไม่ประมาท เป็นตัวแทนของการมอง "อนาคต" เยี่ยมเลยครับ ^^ จากคุณ : SundayroyaL เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:56:35

ความคิดเห็นที่ 50 ชีวิตคือการเรียนรู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ก็ยังต้องมีเรื่องให้เราประหลาดใจเสมอ... ความรู้บนโลกมีมากมายดุจใบไม้ในป่าใหญ่ แต่ความรู้ที่ทำให้เราหลุดพ้นนั้นมีเพียงแค่ใบไม้ในฝ่ามือ... ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จตามแนวทางที่แต่ละท่านตั้งใจไว้นะครับ... จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 13:00:36

ความคิดเห็นที่ 51 ขอให้สมปราถนา นะครับ จากคุณ : HBO9 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 13:23:22

ความคิดเห็นที่ 52 อิชั้นมี 3 ปริญญา และกำลังจะได้ใบที่ 4 ปีนี้....แต่ก็ไม่รวย จุดหมายของเรา (อิชั้นและอีกหลายคน) คงไม่ได้อยู่ที่รวย..น่าจะอยู่ที่การถ่ายทอดความรู้สู่คนรุ่นหลังต่อๆ ไป...มันเป็นความภูมิใจนะที่คนที่เราถ่ายทอดให้เค้าปรสบความสำเร็จ จากคุณ : ink (siam) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 13:33:16

ความคิดเห็นที่ 53 ทุกวันนี้ใบปริญญาของผมแทบจะไม่มีความหมายเหมือนกันครับ "สกิล"เฉพาะทางต่างๆมีประโยชน์มากกว่าในการหาเงินเลี้ยงชีพ ผมเลยลาออกจากบริษัทมาเกือบจะ10ปีแล้ว พลิกชีวิตตัวเองมาเป็นฟรีแลนซ์และนักลงทุนอิสระอย่างเต็มตัว ไม่งั้นก็เป็นลูกจ้างเขา จนต่อไป จากคุณ : baby_naked เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 13:45:21

ความคิดเห็นที่ 54 หลายๆคนที่ว่าเค้าประสบความสำเร็จได้โดยไม่ต้องง้อปริญญาเพราะว่าเค้ามี Gifted เนอะ คนธรรมดา ดาดๆๆ อย่างพวกเรา เรียนให้จบ และจบในสิ่งที่ตัวเองชอบดีกว่า เป็นหลักประกันง่ายๆในการใช้ชีวิต และคนที่ว่าไม่ง้อปริญญาแต่ละคน ...ฉลาด ...มากกกกกกกกกกกกกกกก เป็นอัจฉริยะเลยทีเดียว ไอน์สไตน์ จบปริญญา ลินซ์ จบปริญญา บัฟเฟ จบปริญญา นายก จบปริญญา ทักกี้ จบปริญญา CEO จบปริญญา Fund manager จบปริญญา วิศวกร จบปริญญา นักวิทยาศาสตร์ จบปริญญา หมอ จบปริญญา ว่าแต่..... คุณยากแท้นี่ ...... อายุเยอะกว่าที่คิดเนอะ ... หุหุ แต่สวยยยยนะ จากคุณ : n-OO//bit-a เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 13:49:23

ความคิดเห็นที่ 55 ผมว่าที่กล่าวมาทั้งหมด มัน 1 ใน ล้านครับ เหมือนกับคุณซื้อหวยละครับ แต่ต่างกันตรงที่เขาเหล่านั้นต้องมีความสามารถ มากกว่าคนอื่นด้วยครับ จากคุณ : ton_21 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 13:56:52

ความคิดเห็นที่ 56 "จงอย่ามีชีวิตอยู่  ด้วยผลจากความคิดของคนอื่น และอย่ายอมให้เสียงของคนอื่นๆ มากลบเสียงที่อยู่ภายในตัวของคุณ" นี่มันอุปนิสัยที่ 8 Inner Voice นี่นา 5555555 ขอบคุณครับ การอ่านเรื่องเสริมสร้างก็ได้กำลังใจใหม่บ่อยๆ แม้หลายครั้งวนกลับไปเละตุ้มเปะใหม่หลายรอบแล้ว .... สู้ๆ จากคุณ : nomeny เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 14:35:27

ความคิดเห็นที่ 57 จริงครับการมีปริญญาไม่จำเป็นต้องรวยเสมอไป และคนรวยก็ใช่ว่าจะมีปริญญากันทุกคน แต่มองถึงปัจจุบันนี้ครับ ลองนึกดูว่าถ้าเราไม่มีความสามารถเฉพาะตัวหรือเทคนิคใดๆในตัวเองเพื่อดึงหรือฉีกแนวออกมาโอกาสประสบความสำเร็จโดยไม่มีปริญญาผมว่าน้อยมากครับ ลองนึกดูครับตอนนี้ถ้าผมไม่จบปริญญาแล้วไม่้ได้มี skill ที่โดดเด่นทางกีฬาที่จะไปแข่งขันในระดับนานาชาติได้ ผมจะไปสมัครงานที่ไหนดีครับ พนักงานเซเว่นยังรับปวช ปวส ปริญญาตรีเลยครับ ผมเลยมองว่าในปัจจุบันใบปริญญาเหมือนใบเบิกทางมากกว่าครับ แล้วเราก็หาโอกาสต่างๆที่ตามมาจากการที่เรามีใบเบิกทางดังกล่าว ดันตัวเราไปยังที่ที่ดีขึ้นตามแต่ความสามารถของเราครับ อีกอย่างหนึ่งการเรียนรู้ในมหาวิทยาลัยก็ช่วยในการหล่อหลอมคนเราในปัจจุบันครับ สมัยก่อนเมื่อสังคมยังไม่ต้องดิ้นรนหรือเป็นสังคมออฟฟิตอย่างในปัจจุบันความเป็นครอบครัวก็สามารถหล่อหลอมหลายๆสิ่งหลายๆอย่างขึ้นมา ครอบครัวมีเวลาเรียนรู้หรืออยู่ด้วยกันมาก แต่ปััจุบันโลกหมุนไปแล้วครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันพ่อแม่ส่วนใหญ่ใช้เวลาทั้งวันในการทำงาน และเนื่องด้วยความเป็นสังคมพนักงานบริษัท ลูกๆเรียนแต่ในโรงเรียน ทำให้ไม่มี skill ในการค้าขายหรือไม่รู้ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะไม่ได้มีโอกาสลองทำอะไรมากมายอย่างเช่นในสังคมสมัยก่อนที่เป็นสังคมค้าขายที่ลูกๆกลับมาต้องช่วยพ่อแม่ค้าขาย มันเป็นการฝึกฝนตัวเองที่ในปัจจุบันมันไม่มีอย่างนี้ครับ เพราะฉนั้นผมจึงมีความเห็นส่วนตัวว่าโอกาสที่จะประสบความสำเร็จระหว่างมีกับไม่มีใบปริญญาต่างกันครับ แต่ถึงอย่างไรก็ตามการประสบความสำเร็จนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ครับ ต้องไม่ทำให้ใครเดือนร้อน ไม่ไปเบียดเบียนเอารัดเอาเปรียบใคร และที่สำคัญต้องคิดถึงสังคม สิ่งแวดล้อม และมีความสุขในสิ่งที่เป็นครับ นั่นคือคนที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในความคิดผม จากคุณ : ArM-ApA เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 15:56:53

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจครับ ^_^ จากคุณ : นายแว่นธรรมดา เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 16:19:15

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบเม้นท์10มาก....จัดเลย3กีบ  อิ อิ.. จากคุณ : เซฟเก็บตังค์ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 16:55:30

ความคิดเห็นที่ 60 จาก คคห. พี่ rounder  ส่วนวลีนั้นคือ “จงหิวโหย จงโง่เขลาอยู่เสมอ” ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาหวัง  จะเป็นเช่นนั้นเสมอมา ...Stay Hungry, Stay Foolish... จำได้ ว่า ครู ภาษาไทย สอนว่า  " อย่า อยู่ อย่าง อยาก " เลยอดเป็นแบบ steve เลยยยย จากคุณ : :::GANTZ::: เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 17:20:57

ความคิดเห็นที่ 61 มุขนี้...สุดยอดเลย...คิดได้ไงเนี่ย...ชอบความเห็นที่ 10 จัง... จะว่าไปการที่พวกเค้าไม่ได้ง้อใบปริญญา คงเพราะเค้ารู้แล้วว่าชีวิตเค้าต้องการอะไร อะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตพวกเค้า คิดว่าใครๆก็ตาม ถ้ารู้ความต้องการของตัวเอง อะไรที่ไม่ใช่ ก็คงไม่ได้ให้ความสำคัญ สิ่งที่สำคัญสำหรับคนส่วนใหญ่ อาจไม่สำคัญสำหรับคนบางคนเลยก็ได้ ถ้าเรารู้เป้าหมายของชีวิตที่ชัดเจน แล้วทำทุกอย่างเพื่อให้ฝันนั้นเป็นจริง อืม...นะ จากคุณ : P55 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 17:37:11

ความคิดเห็นที่ 62 ู^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 18:09:06

ความคิดเห็นที่ 63 ผมเชื่อว่าคนที่ประสพควมสำเร็จได้โดยไม่ได้เรียนจบนั้น ต้องมีความเป็น "GEEK" ในด้านใดด้านหนึ่งก่อน จึงจะสามารถทุ่มเทให้กับมันจนประสพผลสำเร็จได้ เพราะจุดนั้นจะเป็นจุดที่ผลักดันให้เกิดความสนใจในการศึกษา "เพิ่มเติม" ด้านใดด้านหนึ่งอย่างมาก ดังนั้นคนที่คิดว่าไม่ต้องเรียน หรือไม่ต้องศึกษาหาความรู้ ก็สามารถประสบความสำเร็จได้นั้น ไม่เป้นความจริงอย่างแน่นอน ไม่ได้หมายความว่าการศึกษาไม่มีประโยชน์นะครับ แต่ผมคิดว่าการศึกษาในระบบหรือ "ในกรอบ" ที่อาจจะยัดเยียดในสิ่งที่เราไม่ชอบเรียนให้ ไม่สามารถสู้การศึกษาจากการค้นคว้าด้วยตัวเราเอง และในสิ่งที่เราชอบได้ จากคุณ : คุราคุง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 20:54:11

ความคิดเห็นที่ 64 มีใบปริญญา ไม่มีปริญญา ก็ไม่ได้เป็นใบประกันความสำเร็จในชีวิต คนที่มีความฝัน ก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกความฝันจะเป็นจริง หรือยังคงแค่ฝันลม ๆ แล้ง ๆ แต่ผมเชื่อแน่ว่าทุกคนที่ประสบความสำเร็จ ล้วนแต่มีความฝัน ความพยายาม และลงมือทำทันที ทุกคนครับ ^___^ จากคุณ : halfofw เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 21:55:47

ความคิดเห็นที่ 65 พวกข้างบนนี่มันอัจฉริยะนะครับ หลายๆคนประมาณว่าเก่งกว่าอาจารย์ เลยหาคนเก่งกว่าตัวเองมาสอนยาก ก็เลยไม่เรียนต่อให้จบ แต่ดูสถานศึกษา ที่เขาเรียนกันนี่ คนฉลาดธรรมดาเข้าไม่ได้ จากคุณ : enfahrung เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 22:27:52

ความคิดเห็นที่ 66 11.ธนินทร์คนก่อตั้ง ซ๊พี 12.เทียมคนก่อตั้ง สหพัฒน 13.มงคล กาญจนพาสน์ 14.เตียง จิราธิวัฒน์ 15.ชิน  โสภณพานิช 16.ถาวร พรประภา 17.ศุภชัย อัมพุุช  เดอะมอลล์กรุ๊ป คงมีอีกเยอะ จากคุณ : huatoh เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 22:31:30

ความคิดเห็นที่ 67 กระทู้นี้เคยปรากฏมาแล้วครั้งหนึ่ง แล้วก็เคยโดนสวดยับไปครั้งนึงแล้วเหมือนกัน หวังว่าคงกะแค่เล่นมุกขำๆ(ชิมิ) เพราะการที่คนๆนึงออกมาบอกว่า"มีคนกลุ่มหนึ่งไม่ง้อปริญญาก็รวยได้" มันแปลได้แค่อย่างเดียว คนที่เรียนไม่จบ หรือไม่ได้เรียน ก็สามารถรวยได้ เป็นความจริงไหม จริงพอๆกับพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกเลยครับ แต่มันไม่มีสาระอะ ความสำเร็จของคนไม่ได้เกิดขึ้นจากการที่คุณเดินออกไปซื้อลอตเตอรี่ แล้วกลับมานอนฝันหวานว่า "กรูไม่ต้องทำงานกรูก็รวยได้ นี่ไงเห็นลอตเตอรี่กรูไหม" การศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นครับ แต่การศึกษาไม่ได้มีอยู่แต่เฉพาะในห้องเรียน คนกลุ่มนี้ก็ต้องศึกษานะครับ ต้นทุนชีวิตแต่ละคนต่างกันนะครับ โอกาสของแต่ละคน บริบททางสังคม(บริษัทในเมืองไทยยึดถือใบปริญญาเป็นหลักมากกว่าฝีมือการทำงาน เป็นต้น) ก็แค่อยากขอร้องครับ การนำเสนอข้อมูลบางอย่างมันมีผลกับความคิดของคนหลายๆคน ยิ่งเป็นความคิด (โดยเฉพาะคำโปรยและเนื้อหา)ที่บิดเบี้ยวยิ่งต้องระมัดระวังครับ จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 22:39:16

ความคิดเห็นที่ 68 rich is a matter of the heart. education is a matter of the brain. จากคุณ : หมูอวบ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 22:58:54

ความคิดเห็นที่ 69 แล้วพวกรวยๆ แล้วเรียนสูงๆ มีบ้างไหมครับ จากคุณ : Bangkok City Boy เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 23:30:58

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดียามดึกค่ะทุก ๆ ท่าน ก่อนอื่นขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้ เข้ามาโหวตกระทู้ เข้ามาติดกิฟ เข้ามาให้กำลังใจ และเข้ามาแสดงความคิดเห็นในประเด็นต่าง ๆ ทำให้กระทู้เข้มข้นมีประโยชน์ต่อทุกท่านมากยิ่งขึ้นค่ะ ขอขอบคุณและทักทายทุกท่านที่เข้ามาโพสความคิดเห็นดังนี้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : Pu121 พึ่งจะได้เห็นหน้าก็คราวนี้แหละ v v เข้าใจว่าคุณ Pu121 ยังไม่เคยเข้ากระทู้คุยโขมงฯ และปิ๊ง ๆๆ ใช่ไหมคะ? เพราะในกระทู้โพสรูปบ่อย ๆ มานานแล้วค่ะ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : เซียนจอมปลอม ถือโอกาส เปิดตัวเลยนะ v v อิอิ ไม่แน่ใจว่าจะแซวเรื่องอะไรนะคะ เปิดตัวอะไรเพื่ออะไรเหรอคะ? เอ..หรือว่าเข้าใจว่ากำลังจะมาขายสินค้าหรือเอาประโยชน์อะไรจากเพื่อน ๆ ในห้องนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นอาจจะเข้าใจผิดนะคะ เพราะแม้จะตกงานแต่คงไม่หากินจากห้องนี้แน่นอน..สบายใจได้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : realpopula ขอบคุณครับ สำหรับกำลังใจที่ แฝงมากับข่าว  ขอบคุณครับ v v ถ้ามีเวลาและสมาธิมากกว่านี้ก็ตั้งใจจะเขียนข้อคิดเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ และกำลังใจให้กับทุก ๆ ท่านมากกว่านี้ค่ะ แต่วันนี้ทำได้ดีที่สุดเท่านี้ค่ะ แหะ ๆๆ >>ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : แม่น้องอะตอม ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ คห.10  แจ๋วไปเล้ย!!! v v อิอิ ขอบคุณค่ะ แต่ความตั้งใจก็คือแค่เลียนแบบขำ ๆ ตามประสาคนตกงานค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : bigzaa เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่ยากแท้หยั่งถึง v v ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ตอนแรกไม่ได้คิดว่าขาดกำลังใจ แต่พอได้รับแล้วรู้สึกดีจังค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณ : นู๋นัน การมีปริญญาไม่ได้แสดงว่าเรารวย หรือเราจะรวยได้  แต่แสดงว่า เรามีการศึกษา v v จริงค่ะ การศึกษาช่วยยกระดับจิตใจทำให้เราต้องคิดก่อนทำเสมอ แต่จะคิดได้มากแค่ไหนก็อยู่ที่จิตสำนึกที่รู้สึกผิดชอบชั่วดีซึ่งยากมากค่ะ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการไม่คิดเอาเปรียบหรือทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนก็ใช้ได้แล้วค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : สมชาย บางพลี เป็นเรื่องราวที่น่าติดตาม สิ้นปี54อย่าลืมแจ้งความก้าวหน้าของเงิน5หมื่นบาทด้วยนะครับ v v หากฟ้าช่วยบันดาลให้พอร์ตเติบโตได้จริง ๆ สิ้นปี 54 จะเปลือยหมดปอดอีกครั้งค่ะ แต่วันนี้ SET ดิ่งติดลบไป (1,018.03)-18.42 เลือดท่วมปอดเลยค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : Pogio เยี่ยมครับ.. v v ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 19 จากคุณ : พาชื่น มีกำลังใจเรียน ปริญญาโท และ ปริญญาเอก ต่อ เพื่อไปรับจ้างช่วยให้พวกอันดับ 1. - 10. ร่ำรวยขึ้นอีกนะซี... v v ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้นค่ะ แต่ก็จะมีบางส่วนที่เรียนให้รู้เพื่อประกอบธุรกิจเอง รวยเองค่ะ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : ริชแมน 1-9 ไม่น่าสนใจ 10 นี่แหละใช่เลย อย่างน้อยก็ได้คุยว่า คนรวยคนนี้ไงที่เรารู้จัก v v แหะ ๆๆๆ อันนั้นเป็นแค่ความฝันค่ะ ส่วนความเป็นจริงยังมีสถานภาพ "ตกงาน" อยู่ค่ะ แต่หมอดูแม่น ๆ ที่บ้านบอกว่าปีนี้จะได้งานทำค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : Crazy Rabbit กฏแรงดึงดูดครับ วันๆนึงคิดแต่เรื่องเรียน -> ก็จะได้ความรู้ คิดแต่เรื่องสาวๆ -> ก็จะได้สาวๆ คิดแต่เรื่องเพื่อน -> ก็จะได้เพื่อน คิดแต่เรื่องงาน ->  ก็จะได้งาน แต่อาจจะไม่ได้เงิน แบบพนักงานบริษัท ชั้นรากหญ้า คิดแต่เรื่องเงิน ->  ก็จะได้เงิน คิดแต่เรื่องรวยรายวัน เจ้าเข้าตัวไหน -> ก็จะได้เป็นนักพนัน ^^ v v ไม่เชื่อค่ะ! เพราะทุกวันนี้คิดแต่เรื่องถูกหวยรวยหุ้น แต่ไม่เห็นถูกหวยหรือรวยหุ้นสักทีค่ะ อิอิ..ล้อเล่นอ่ะ >>ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : Ascobic acid สวัสดีค่ะ,แวะมาทำความรู้จักด้วยคน..พื่ยากแท้หยั่งถึง..GOOOOODค่ะ v v สวัสดีค่ะคุณ Ascobic acid ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เคยเห็นชื่อนี้มาติดกิฟให้เสมอ ๆ ขอบคุณมากนะคะ >>ความคิดเห็นที่ 23 จากคุณ : กิ่งกัลปพฤกษ์ - -/ ครับ.. ผมนี่ล่ะครับ ไม่เ่ล่นเฟซบุ๊ค v v เฟซบุ๊คเป็นเครื่องมือที่ช่วยทำให้เราได้รับทราบความเคลื่อนไหว ของเพื่อนฝูงญาติพี่น้องที่เรารักได้เป็นอย่างดีค่ะ ตอนนี้พี่เลี้ยงลูกจบแค่ป. 6 กำลังเล่นอย่างสนุกสนานมีความสุขมากเลยค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 24 จากคุณ : michita ยอดหญิงยากแท้หยั่งถึง เป็นกำลังใจให้ค่ะ v v ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ แต่ขออนุญาตไม่รับคำชมนะคะ เพราะว่า..แหะ ๆๆ ไม่ได้มีคุณสมบัติขนาดนั้นค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : venezier เราก็นั่งอ่านอยุตั้งนาน เอ๊ะ ใครหว่ายากแท้หยั่งถึง ชื่อคุ้นๆ แต่หน้าไม่คุ้น คนไทยมีด้วยหราาา อ่านมาถึงท้ายสุด ... อ๋อ ทันที 55555 v v อิอิ เป็นความตั้งใจเลียนแบบขำ ๆ ให้อ่านคลายเครียดกันค่ะ ดีใจที่อ่านแล้วขำสมเจตนารมณ์ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 26 จากคุณ : นายกว้าง เอ่อ....ขอนิดนึงครับเผื่อเยาวชนที่กำลังศึกษาอยู่จะไม่สับสนจากข้อมูลด้านเดียวครับ พอดีไม่มีตัวอย่างของคนที่เรียนไม่จบแล้วไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรเลย คนที่ประสบความสำเร็จโดยที่เรียนไม่จบปริญญามีมากทั่วโลกผมยอมรับแต่ถ้าเทียบกันคนที่ล้มเหลวทำงานหนักเพราะไม่มีปริญญาตรีมีมากกว่ามหาศาลแต่ไม่ค่อยมีคนพูดถึงกันครับ ขอให้น้องๆที่กำลังศึกษาอยู่อ่านแล้วพิจารณาตามด้วย ขอโทษ จขกท ด้วยครับถ้าทำให้ขุ่นเคือง ขอบคุณครับ v v ขอบคุณมากค่ะและไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองแต่อย่างใดค่ะ เพราะในกระทู้ข้างต้นก็ได้กล่าวถึงและคิดเหมือนกับคุณกว้างแล้วค่ะว่า == วันนี้ขอนำตัวอย่างของ  10 สุดยอด “คนรวย” ที่มีชื่อเสียงที่ไม่ต้อง “ง้อ” ใบปริญญาก็รวยได้ มาเป็นตัวอย่างและเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนที่ไม่มีโอกาสได้รับปริญญา แต่สำหรับเยาวชนที่กำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่ก็ยังอยากจะให้คิดว่า การศึกษาและใบปริญญามีความสำคัญและเป็นใบเบิกทาง ที่จะทำให้เรามีโอกาสประสบความสำเร็จได้มากขึ้นและมากกว่าการไม่มีใบปริญญาค่ะ == >>ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : กันดัมจัง ชอบ #10 ที่สุดเลยคะ น่ารักที่สุดดด v v ขอบคุณมากค่ะ ดีใจจังที่ชอบค่ะ เพราะเจตนาไม่ได้ต้องการแค่เพียงนำข่าวสารมาโพส แต่อยากจะเพิ่มเติมอะไรลงไปด้วยซึ่งอย่างน้อยได้สร้างความบันเทิงกับคนอ่านก็ปลื้มแล้วค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : ฉลาดหน้าตาดีมีเงินใช้ ไม่มี Face Book เชื่อว่าทั้งสิบคน ไม่ได้อยากรวย และไม่ได้ไม่อยากเรียน แต่อยากทำอย่างอื่นที่ตัวเองสนใจมากกว่าการเรียน และตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัด จนก้าวหน้าในที่สุด ถ้าเป็นคนดาด ๆ ทั่วไป ที่ไม่ได้มีความสนใจอะไรอย่างจริงจัง และ/หรือ ไม่ได้มีความสามารถอย่างแท้จริงในเรื่องที่ตัวเองสนใจ อย่างไรก็ดี ปริญญา ก็ยังเป็นใบเบิกทางได้เป็นอย่างดี โดยส่วนตัวเชื่อว่าการศึกษาพัฒนาคน ไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม รวมถึงการศึกษาด้วยตัวเองด้วย v v Facebook เป็นเครื่องมือที่ช่วยโยงใยคนที่เรารู้จักให้มาอยู่รวมกัน ลองสมัครแล้ว add friends กับเพื่อน ๆ ของเราดูนะคะ เผื่อจะเปลี่ยนมุมมองความคิดเรื่องที่ไม่อยากเล่นกับมันได้ค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะว่าการศึกษาไม่ว่าจะเป็นการศึกษาด้วยตนเองหรือในรั้วสถาบัน ก็ช่วยพัฒนาคนให้มีจิตสำนึกที่ถูกต้องเพื่อช่วยสร้างสังคมนี้ให้น่าอยู่ยิ่ง ๆ ขึ้นค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 29 จากคุณ : ชาเขียว ขอให้คุณเจ้าของกระทู้ประสบความสำเร็จกลายเป็นคนรวยที่ไม่ต้องง้อใบปริญญาอีกคนครับ .... ส่วนอันนี้พูดถึงกรณีใบปริญญานะครับ ผมมองว่าคนรวยที่ว่ามาคือ outlier ทางค่าสถิติครับ คือมีส่วนน้อยเหลือเกิน ในขณะที่ค่าเฉลี่ย หรือคนส่วนมากที่ไม่มีใบปริญญา รายได้เฉลี่ยนั้นน้อยกว่าคนที่มีมากนักครับ จริงอยู่ ใบปริญญาไม่ได้การันตีความรวยหรือความมั่นคั่ง แต่ใบปริญญาช่วยจำกัดทางลงต่ำให้กับชีวิตครับ เทียบกับหุ้น ใบปริญญาก็เหมือนการเลือกหุ้นพื้นฐาน การคัทลอส หรือการทำเฮดจิ้งครับ เป็นการลดความเสี่ยงให้กับชีวิตครับ v v ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ ที่จริงเป็นการเขียนเลียนแบบเล่น ๆ ขำ ๆ ค่ะ ไม่ได้ต้องการร่ำรวยมากมายแค่มีพอใช้จ่ายและเหลือบริจาคช่วยสังคมก็พอแล้วค่ะ ส่วนตัวแล้วถึงแม้ไม่มีโอกาสทางด้านการศึกษาทำให้ต้องหาวิธีเรียนลัดด้วยตนเอง แต่ก็เห็นความสำคัญของการศึกษาและใบปริญญาว่าเป็นใบเิบิกทางเบื้องตน ที่จะช่วยนำพาเราไปสู่ความสำเร็จได้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 31 จากคุณ : endophine ใบปริญญา  ไม่สำคัญครับ "ถ้าเรามีความสามารถพิเศษเฉพาะตัว  ที่คนอื่นๆไม่มี" แข้งสองข้างของเมสซี่ ก็ทำเงินได้ปีละหลายร้อยล้าน มือสองข้างของไทเกอร์ วู๊ดก็เคยทำเงินได้ปีละนับพันล้าน ทั้งๆที่ขาแขนของคนอื่นๆอีกพันล้านคน   ใช้ทำได้แค่เดินถือกระเป๋าเอกสารให้ถึงออฟฟิศ เพื่อกินเงินเดือนเท่านั้น ผมขอสรุปว่า ถ้าเราไม่ได้มีความสามารถพิเศษเฉพาะตัว  ที่คนอื่นๆไม่มี ปริญญาก็เป็นสิ่งสำคัญที่สามารถทำให้มีงานดีทำเหมือนกัน v v ขอบคุณมากค่ะคุณ endophine ที่กรุณาเข้ามาแสดงความคิดเห็นในกระทู้ ถึงแม้จะมองว่าใบปริญญาเป็นใบเบิกทางที่ดี แต่ก็เห็นด้วยกับคุณ endophine ว่าใบปริญญาไม่มีความจำเป็นสำหรับผู้ที่มีความสามารถพิเศษเฉพาะตัว แต่ถ้าไม่มีจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการศึกษาและใบปริญญาเป็นเบื้องต้นค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 32 จากคุณ : kukkui ถ่อมตัวไปหน่อยมังครับ ดูจากรูปแล้ว น่าจะลงทุนเป็นล้านนะ ยากแท้หยั่งถึงจริง v v ไม่ได้ถ่อมตัวค่ะ เริ่มต้นลงทุนด้วยเงิน 50,000 บาทเมื่อเดือนมกราคม 2553 จริง ๆ ค่ะ หุ้นตัวแรกที่ซื้อในชีวิตการลงทุนคือ IRPC ตามรูปค่ะ ภายหลังก็มีการเพิ่มทุนเข้าพอร์ตเรื่อย ๆ เท่าที่หามาได้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : ผูกพันหรือคุ้นเคย คุณพี่รวยแท้ฯ คือคนที่เขียนหนังสือ เลขาตัวแสบหรือป่าวคะ v v อิอิ เปลี่ยนชื่อล่วงหน้าเป็นเคล็ดให้เลยหรือคะ? หนังสือชื่อ "บันทึกลับจากโต๊ะเลขาฯ" ค่ะ ส่วน "เลขาฯ ตัวแสบ!" เป็นนามปากกาค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : nomeny ถ้าคนเหล่านี้อยากได้ใบปริญญาตรี โท เอก จะมีสถานศึกษาหลายแห่งแห่เอามาให้เลยครับ v v เห็นด้วยค่ะ เพราะประสบการณ์และความรอบรู้ที่คนเหล่านี้มีอาจจะมากกว่าคนที่เรียนจบเอกก็ได้นะคะ เพียงแต่พวกเขาคงจะไม่เห็นความจำเป็นและคงไม่ต้องการเอง >>ความคิดเห็นที่ 35 จากคุณ : boozy bird ชอบที่สุด คือ พี่บิล เกตต์ v v ชอบเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ชอบมาร์คเพิ่มมาอีกคนแระ >>ความคิดเห็นที่ 36 จากคุณ : พรุ่งนี้สวย ไม่เชื่อทั้งหมด เพราะทุกคนไม่ได้มีโอกาสอย่างนี้เหมือนกันหมด v v จริงค่ะ บางคนมีความรู้ความสามารถสูง แต่ถ้าขาดโอกาสที่ดีก็ไปไม่ถึงดวงดาวค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 37 จากคุณ : อัญชัญสีรุ้ง ค้นพบตัวเอง เร็ว  คิดนอกกรอบ เริ่มต้นตั้งแต่อายุยังน้อย มีความพยายามมากว่าคนอื่นๆ พรสวรรค์อาจ 0.001 % ก็ได้ แต่เรายังมานั่งท่องตำราเป็นนกแก้วอยู่เลย  อยู่ในกรอบมากไป คิดต่างจากคนอื่น ก็หาว่า  บ้า ซะงั้น ...ทำตามใจตนเอง  ไม่ตามกระแสโลก  จนคนทั้งโลกต้องมาสนใจเค้า จบ..... v v เดี๋ยวนี้เด็กไทยเริ่มเก่งมากขึ้นแล้ว ก็หวังว่าเด็กรุ่นใหม่จะไม่ต้องอยู่ในกรอบเหมือนในอดีต และเขาเหล่านี้จะช่วยกันสร้างชาติของเราให้แข็งแกร่งสามารถแข่งขันกับอารยะประเทศได้ในไม่ช้านะคะ >>ความคิดเห็นที่ 38 จากคุณ : Ploychat ชงมาเพื่อความเห็น 10 อย่างเดียว ชอบจริงๆ v v ดีใจที่ชอบค่ะ สำหรับ จขกท แล้วตัวอย่างทั้ง 10 คนรวย เป็นที่มาของการเขียนเลียนแบบขำ ๆ ในคห. 10 ค่ะ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 39 จากคุณ : ตัวน้อย (tua_tuanoi) มอบกิ๊ฟให้ ด้วยความเคารพ และจิตคาระวะค่ะ อุอิ อุอิ ((ว่างๆจะมาอ่านละเอียดๆในความเห็นอื่นๆที่จะตามมาค่ะ)) v v ขอบคุณตัวน้อยมากค่ะ น่ารักเสมอเลยนะตัวเอง >>ความคิดเห็นที่ 40 จากคุณ : SkyNight เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่มีคำว่า.. ช้า... สำหรับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าน่าจะทำได้... โดยเฉพาะในตลาดหุ้น ข้อสำคัญ ต้องมี... 1. เงินพอสมควร เริ่มต้นแต่น้อยก็เพียงพอ 2. การเลือกหุ้นที่ดี มีความคิดที่จะศึกษาหาความรู้เรื่องหุ้นแต่ละตัวที่จะซื้อ ไม่ใช่เข้ามาแบบเดย์เทรดไปเรื่อยๆ... 3. ไม่ปิดกั้นตัวเองในการรับข่าวสารทุกด้าน แต่ไม่ควรปักใจเชื่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะมาจากใคร.. โดยเฉพาะโบรค.. 4. อดทน อดกลั้น ทั้งการซื้อและขาย ทั้งราคาตก และราคาขึ้น... ถ้าทำได้ทั้งสี่ข้อ รับรอง ภายใน 1-2 ปี คุณอยู่ได้อย่างสบายใจ..... v v ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจค่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มทำข้อ 4 ได้ดีขึ้นแต่ยังต้องฝึกให้ใจนิ่งมากกว่านี้อีกมากค่ะ จากคุณ : พอร์ตลงทุนวันแรก (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 00:16:30

ความคิดเห็นที่ 71 >>ความคิดเห็นที่ 42 จากคุณ : Laganus อยากให้มองในมุมว่า ไม่มีโอกาสเีรียนจบ หรือ มีอุปสรรคทำให้เรียนไม่จบ ก็ยังสามารถประสบความสำเร็จได้ แ่ต่เกรงว่าหลายๆ คนในนี้จะแปลเป็น ไม่เห็นต้องเรียนโน่นนี่ ก้อรวยได้ จะมาบังคับเรียนกันทำไม และอื่นๆ ปล. เบอร์10 สุดยอด v v ขอบคุณมากค่ะ ตอนแรกก็เกรงว่าผู้อ่านจะเข้าใจผิดเหมือนที่คุณ Laganus ยกประเด็นเหมือนกันค่ะ จึงได้มีการเกริ่นไว้เ่ช่นเดียวกันและหวังว่าเพื่อน ๆ จะเข้าใจในเจตนานะคะ >>ความคิดเห็นที่ 44 จากคุณ : thelegendary นึกว่าตอนท้ายจะมามุขทำ work at home รวยซะอีก 555 v v หากโชคดีและฟ้าบันดาลให้พอร์ตเติบโตอย่างยั่งยืน ในอนาคตอาจจะมาตั้งกระทู้ "Become Rich Through Stock Trading By Just A Click At Home" ก็ได้นะคะ..อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 45 จากคุณ : nijja voteกระทู้ ค่ะ แม้ว่า ส่วนตัวไม่ลิ้งค์ เรื่องความรวยกับปริญญาบัตร .... ใจจริง ...อยากให้คนร่ำเรียน จนได้ปริญญา มากกว่า ให้ ร่ำรวย จนมีเงินหลายสิบล้าน (นอกจากคนบางคน .... ในบางสังคม ปริญญาเป็นเพียงใบเบิกทาง ที่เค้าไม่จำเป็นต้องใช้ ) การศึกษา ความรู้ ทัศนคติที่ดี ความมีจริยธรรม ฯลฯ ที่มากับปริญญา น่าจะมีคุณค่า มากกว่า อำนาจซื้อ และ ฯลฯ ที่มากับจำนวนเงิน แต่ ถ้า ได้มี ได้มาทั้งสองอย่าง ไม่ว่า อะไรจะมาก่อน มาหลัง น่าจะดีที่สุดค่ะ .... เป็นกองเชียร์ให้ จขกท ด้วยคน  ....   v v ขอบคุณคุณ nijja สำหรับเสียงโหวตและแรงเชียร์ค่ะ สิ่งที่เขียนมาทั้งหมดชัดเจนจริง ๆ ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 46 จากคุณ: awirut (aswirut)     คห.10 สุดยอด port จงโตๆๆ โอมเพี้ยง v v ขอบคุณสำหรับคำชมและคำอวยพร ชอบมากค่ะและขอให้พอร์ตของคุณ awirut โตเช่นกันค่ะ โอมเพี้ยง ขอให้โต ๆๆๆ >>ความคิดเห็นที่ 47     จริงๆแล้ว กระทู้นี้ คงสื่อว่า การเรียนรู้นั้น ไม่มีที่สิ้นสุด และ ไม่จำกัด อยู่แต่ใน ห้องเรียน หรือ ในระบบ มากกว่า เพราะ หากใครสักคน ไม่เรียนรู้ ทั้ง ในและนอก ระบบ ยากเหลือเกิน ที่จะประสบความสำเร็จ ไม่ว่าด้านใดก็ตาม จากคุณ : The Rounder v v ขอบคุณมากค่ะคุณ The Rounder ที่มาช่วยขยายความสิ่งที่ต้องการสื่อในกระทู้ เพราะคิดเช่นนั้นมาตลอดค่ะแต่ไม่ได้เขียนเน้นในกระทู้ค่ะ เรื่องราวของ Steve Jobs อ่านกี่ครั้งก็รู้สึกดีและเกิดแรงบันดาลใจ ขอบคุณที่นำมาแชร์ให้เพื่อน ๆ ที่เข้ามาในกระทู้ได้อ่านด้วยนะคะ >>ความคิดเห็นที่ 48 จากคุณ : :::GANTZ:::     เยี่ยมเลยครับ ทั้ง จขกท และ พี่ rounder v v ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะคุณ :::GANTZ::: ขอบคุณแทนคุณ The Rounder ด้วยค่ะ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 49 จากคุณ : SundayroyaL     พี่ยากแท้สุดยอดเลยครับ เรียบเรียงเนื้อหาได้น่ารักมาก ^^ พี่ The Rounder ตอนแรกอ่านแล้วก็สงสัย ทำไมจึงเป็น 3 เรื่องสำคัญๆ เพราะธรรมดาอาจมีเป็นสิบๆ เรื่องในการสอนใจ อ่านแล้วประทับใจสุดถ้าคิดตาม "เวลา" กำเนิดของแนวคิด จะได้ประมาณ จากมหาวิทยาลัย ขณะนั้นไม่มีทางที่ใครจะคิดได้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป เป็นตัวแทน "อดีต" หลุดจาก Apple จุดที่หลายคนอาจจะตกหลุมความสบาย หรือสูงสุดในชีวิตเป็นการยึดติด เป็นตัวแทน "ปัจจุบัน" การมองแก่นแท้ เกิดแก่เจ็บตาย ทำให้เราไม่ประมาท เป็นตัวแทนของการมอง "อนาคต" เยี่ยมเลยครับ ^^ v v คุณ SundayroyaL คะ ถ้าหมายถึงเนื้อหาของทั้ง 10 ท่านนั้นได้มาจากเมล์ไม่ได้เรียบเรียงเองนะคะ ยกเว้น คห. 10 ที่ทำเลียนแบบคนรวยพอขำ ๆ ค่ะ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 50 จากคุณ : kkkai525     ชีวิตคือการเรียนรู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ก็ยังต้องมีเรื่องให้เราประหลาดใจเสมอ... ความรู้บนโลกมีมากมายดุจใบไม้ในป่าใหญ่ แต่ความรู้ที่ทำให้เราหลุดพ้นนั้นมีเพียงแค่ใบไม้ในฝ่ามือ... ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จตามแนวทางที่แต่ละท่านตั้งใจไว้นะครับ... v v ชีวิตคือการเรียนรู้ที่ไม่มีวันจบสิ้นจริง ๆ ค่ะ เรื่องหลายเรื่องเราเองก็เพิ่งจะเรียนรู้วันนี้ เมื่อวานนี้ หรือ เมื่อตอนที่เราอายุมากขึ้นแล้ว ทำให้คิดว่าความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากการกระทำของใครคนหนึ่ง อาจจะเกิดขึ้นเพราะเขายังไม่รู้ยังไม่มีประสบการณ์จึงเกิดความผิดพลาด อย่างนี้แล้วเวลาลูกหลานหรือเยาวชนที่มีอายุเพียงน้อยนิด ทำผิดพลาดบ้างก็จงให้โอกาสพวกเขาในการแก้ไขและปรับปรุงตัวด้วยนะคะ >>ความคิดเห็นที่ 51 จากคุณ : HBO9     ขอให้สมปราถนา นะครับ v v ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำอวยพร ที่จริงเป็นเพียงแค่ความฝันและความหวังเล็ก ๆ เท่านั้นค่ะ หากมีบุญวาสนาเมื่อถึงเวลาก็จะได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝัน มิเช่นนั้นแล้วทำอย่างไรก็คงจะไม่ได้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 52 จากคุณ: ink (siam)     อิชั้นมี 3 ปริญญา และกำลังจะได้ใบที่ 4 ปีนี้....แต่ก็ไม่รวย จุดหมายของเรา (อิชั้นและอีกหลายคน) คงไม่ได้อยู่ที่รวย..น่าจะอยู่ที่การถ่ายทอดความรู้สู่คนรุ่นหลังต่อๆ ไป... มันเป็นความภูมิใจนะที่คนที่เราถ่ายทอดให้เค้าประสบความสำเร็จ v v ขอแสดงความยินดีและน่าภูมิใจจังนะคะคุณ ink (siam)ที่มีตั้ง 3 ปริญญา และขอให้ได้ใบที่ 4 เร็ว ๆ สมความตั้งใจนะคะ อุดมการณ์ของแต่ละท่านไม่เหมือนกันค่ะ หลาย ๆ ท่านเรียนรู้และต้องการถ่ายทอดต่อเพื่อให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษาต่อ ๆ กัน บางท่านนำไปประกอบสัมมาชีพร่ำรวยแล้วก็แบ่งปันให้กับสังคมต่อไป >>ความคิดเห็นที่ 53 จากคุณ : baby_naked     ทุกวันนี้ใบปริญญาของผมแทบจะไม่มีความหมายเหมือนกันครับ "สกิล"เฉพาะทางต่างๆมีประโยชน์มากกว่าในการหาเงินเลี้ยงชีพ ผมเลยลาออกจากบริษัทมาเกือบจะ10ปีแล้ว พลิกชีวิตตัวเองมาเป็นฟรีแลนซ์และนักลงทุนอิสระอย่างเต็มตัว ไม่งั้นก็เป็นลูกจ้างเขา จนต่อไป v v วันนี้ใบปริญญาของคุณ baby_naked มีความหมายน้อยลง คงเป็นเพราะมันถูกเปลี่ยนให้เป็นความรู้และประสบการณ์ ที่ในวันนี้ได้นำมาใช้ในการประกอบอาชีพเป็นฟรีแลนซ์และนักลงทุนอิสระโดยที่เราไม่รู้ตัวแล้วนะคะ ขอให้มีความสุขและประสบผลสำเร็จยิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 54 จากคุณ : n-OO//bit-a     หลายๆคนที่ว่าเค้าประสบความสำเร็จได้โดยไม่ต้องง้อปริญญาเพราะว่าเค้ามี Gifted เนอะ คนธรรมดา ดาดๆๆ อย่างพวกเรา เรียนให้จบ และจบในสิ่งที่ตัวเองชอบดีกว่า เป็นหลักประกันง่ายๆในการใช้ชีวิต และคนที่ว่าไม่ง้อปริญญาแต่ละคน ...ฉลาด ...มากกกกกกกกกกกกกกกก เป็นอัจฉริยะเลยทีเดียว ไอน์สไตน์ จบปริญญา ลินซ์ จบปริญญา บัฟเฟ จบปริญญา นายก จบปริญญา ทักกี้ จบปริญญา CEO จบปริญญา Fund manager จบปริญญา วิศวกร จบปริญญา นักวิทยาศาสตร์ จบปริญญา หมอ จบปริญญา ว่าแต่..... คุณยากแท้นี่ ...... อายุเยอะกว่าที่คิดเนอะ ... หุหุ แต่สวยยยยนะ v v ว่าแต่ยังไม่ได้บอกอายุแล้วรู้ได้ไงอ่ะว่าอายุเยอะกว่าที่คิด แล้วคิดว่าอายุเท่าไรเหรอ เอิ๊ก ๆๆๆ เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบนะคะ เพราะกลัวว่าถ้าตอบว่าดูหน้าก็รู้อายุจะยิ่งทำให้เซ็งอ่ะ เซ็งที่หน้าแก่!! อ้อ..ขอบคุณที่ชมว่าสวยนะคะ ปลื้มจัง..นาน ๆ จะมีคนชมแบบนี้สักที..อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 55 จากคุณ : ton_21     ผมว่าที่กล่าวมาทั้งหมด มัน 1 ใน ล้านครับ เหมือนกับคุณซื้อหวยละครับ แต่ต่างกันตรงที่เขาเหล่านั้นต้องมีความสามารถ มากกว่าคนอื่นด้วยครับ v v จริงค่ะที่คนรวย ๆ และมีชื่อเสียงมาก ๆ ส่วนใหญ่จะเป็นหนึ่งในล้าน ซึ่งคนธรรมดาอย่างเราคงไม่มีโอกาสจะเป็นได้ แต่เราก็สามารถมีความฝันและหวังว่าสักวันหนึ่งเราจะเป็นอะไรตามที่เราใฝ่ฝันบ้างก็ได้นะคะ การมีความฝันจะช่วยสร้างแรงบันดาลใจและช่วยให้เรามีพลังในการลุกขึ้นมาสานฝันนั้น ฝันให้ไกล...ไปให้ถึงดวงดาวค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 56 จากคุณ : nomeny     "จงอย่ามีชีวิตอยู่  ด้วยผลจากความคิดของคนอื่น และอย่ายอมให้เสียงของคนอื่นๆ มากลบเสียงที่อยู่ภายในตัวของคุณ" นี่มันอุปนิสัยที่ 8 Inner Voice นี่นา 5555555 ขอบคุณครับ การอ่านเรื่องเสริมสร้างก็ได้กำลังใจใหม่บ่อยๆ แม้หลายครั้งวนกลับไปเละตุ้มเปะใหม่หลายรอบแล้ว .... สู้ๆ v v ขอเสริมคุณ nomeny ว่า และ "จงอย่ายอมให้ใครมาทำลายความฝันของคุณ" ว่าแต่ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นคุณ nomeny ที่เคยเข้ามาเม้นท์ในกระทู้ตอนไปเมกาเป็นภาษาฝรั่ง ซึ่งตอนนั้นรู้สึกประทับใจที่เขียนภาษาได้สวยงามมากค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 57 จากคุณ : ArM-ApA     จริงครับการมีปริญญาไม่จำเป็นต้องรวยเสมอไป และคนรวยก็ใช่ว่าจะมีปริญญากันทุกคน ..... ..... เพราะฉนั้นผมจึงมีความเห็นส่วนตัวว่าโอกาสที่จะประสบความสำเร็จระหว่างมีกับไม่มีใบปริญญาต่างกันครับ แต่ถึงอย่างไรก็ตามการประสบความสำเร็จนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ครับ ต้องไม่ทำให้ใครเดือนร้อน ไม่ไปเบียดเบียนเอารัดเอาเปรียบใคร และที่สำคัญต้องคิดถึงสังคม สิ่งแวดล้อม และมีความสุขในสิ่งที่เป็นครับ นั่นคือคนที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในความคิดผม v v เห็นด้วยกับคุณ : ArM-ApA ทุกประการและขอขอบคุณสำหรับความคิดเห็น ใบปริญญาการันตีว่าผู้นั้นมีการศึกษามีความรู้ความสามารถ อย่างน้อยที่สุดหากเขาไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จสูงสุดในชีวิต แต่การศึกษาได้ช่วยขัดเกลาให้เขาคนนั้นเป็นคนดีของสังคมได้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 58 จากคุณ : นายแว่นธรรมดา     ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจครับ ^_^ v v ดีใจจังค่ะที่กระทู้นี้ช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 59 จากคุณ : เซฟเก็บตังค์     ชอบเม้นท์10มาก....จัดเลย3กีบ  อิ อิ.. v v อิอิ ว่าง ๆ ไม่มีไรทำ คิดอะไรเพี๊ยน ๆ พิเรน ๆ แล้วมีคนชอบนี่ปลื้มจังค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 60 จากคุณ : :::GANTZ:::     จาก คคห. พี่ rounder ส่วนวลีนั้นคือ “จงหิวโหย จงโง่เขลาอยู่เสมอ” ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาหวัง  จะเป็นเช่นนั้นเสมอมา ...Stay Hungry, Stay Foolish... จำได้ ว่า ครู ภาษาไทย สอนว่า  " อย่า อยู่ อย่าง อยาก " เลยอดเป็นแบบ steve เลยยยย v v ว๊า...ถ้าวันนั้นครูภาษาไทยของคุณ :::GANTZ::: แก้คำสอนใหม่เป็น " จง อยู่ อย่าง อยาก " ความหมายก็จะเหมือนกับ ...Stay Hungry, Stay Foolish... ป่านนี้ก็ได้เป็น steve GANTZ แระ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 61 จากคุณ : P55     มุขนี้...สุดยอดเลย...คิดได้ไงเนี่ย...ชอบความเห็นที่ 10 จัง... จะว่าไปการที่พวกเค้าไม่ได้ง้อใบปริญญา คงเพราะเค้ารู้แล้วว่าชีวิตเค้าต้องการอะไร อะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตพวกเค้า คิดว่าใครๆก็ตาม ถ้ารู้ความต้องการของตัวเอง อะไรที่ไม่ใช่ ก็คงไม่ได้ให้ความสำคัญ สิ่งที่สำคัญสำหรับคนส่วนใหญ่ อาจไม่สำคัญสำหรับคนบางคนเลยก็ได้ ถ้าเรารู้เป้าหมายของชีวิตที่ชัดเจน แล้วทำทุกอย่างเพื่อให้ฝันนั้นเป็นจริง อืม...นะ v v อ้าว..คุณ P55 พิมพ์ภาษาไทยได้ด้วยเหรอคะ? ในกระทู้ก่อนจำได้ว่าเข้ามาเม้นท์เป็นภาษาฝรั่ง ทำให้ต้องงัดตำราออกมาปัดฝุ่นตอบเป็นภาษาฝรั่งจนเหงื่อตก อิอิ..ล้อเล่นนะคะ นาน ๆ ได้ใช้ภาษาสักทีก็ดีค่ะจะได้ไม่ลืม จริงค่ะ เพียงแค่เรารู้เป้าหมายในชีวิตแล้วเดินหน้าทำตามความฝัน ความสำเร็จน่าจะรอเราอยู่ข้างหน้าแล้วค่ะ แต่ในชีวิตจริงทำไมเราไม่สามารถทำอะไรหลาย ๆ อย่างตามใจปรารถนาได้หนอ? >>ความคิดเห็นที่ 62 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛)     ู^_^ v v WoWๆๆๆ ท่านแม่ทัพเข้ามาอ่านกระทู้ในห้องสินธรด้วยหรือเนี่ย? ยังจำกันได้ไหมคะท่านแม่ทัพ?? จุ๊ ๆๆๆ อย่าเอะอะไปนะคะเดี๋ยวแฟนขับจะมาขับออกจากห้องสินธรละไม่มีที่สิงห์สถิตย์ก็แย่เลย ตอนนี้มาลงทุนในหุ้นหรือคะ? นี่ดีว่ากระทู้นี้ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ให้เป็นการโต้วาทีว่าใบปริญญาไม่มีความหมายนะคะ ไม่เช่นนั้น Dr. ปริญญาเอกอย่างท่านแม่ทัพจะต้องเป็นหัวหน้าฝ่ายค้านแน่ ๆ อิอิ >>ความคิดเห็นที่ 63 จากคุณ : คุราคุง ผมเชื่อว่าคนที่ประสพควมสำเร็จได้โดยไม่ได้เรียนจบนั้น ต้องมีความเป็น "GEEK" ในด้านใดด้านหนึ่งก่อน จึงจะสามารถทุ่มเทให้กับมันจนประสพผลสำเร็จได้ เพราะจุดนั้นจะเป็นจุดที่ผลักดันให้เกิดความสนใจในการศึกษา "เพิ่มเติม" ด้านใดด้านหนึ่งอย่างมาก ดังนั้นคนที่คิดว่าไม่ต้องเรียน หรือไม่ต้องศึกษาหาความรู้ ก็สามารถประสบความสำเร็จได้นั้น ไม่เป้นความจริงอย่างแน่นอน v v จริงค่ะ เห็นด้วยกับคุณคุราคุง หากเรามีความสนใจในด้านใดเป็นพิเศษ จะเกิดจุดผลักดันหรือแรงบันดาลใจให้มีความอยากที่จะศึกษาค้นคว้าในเรื่องนั้น ๆ จนเกิดความเชี่ยวชาญ ซึ่งความเชี่ยวชาญนี่เองที่จะทำให้เราสามารถทำงานชิ้นนั้น ๆ ได้ดีกว่าผู้อื่นที่จะนำมาซึ่งความสำเร็จในที่สุดค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 64 จากคุณ : halfofw มีใบปริญญา ไม่มีปริญญา ก็ไม่ได้เป็นใบประกันความสำเร็จในชีวิต คนที่มีความฝัน ก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกความฝันจะเป็นจริง หรือยังคงแค่ฝันลม ๆ แล้ง ๆ แต่ผมเชื่อแน่ว่าทุกคนที่ประสบความสำเร็จ ล้วนแต่มีความฝัน ความพยายาม และลงมือทำทันที ทุกคนครับ ^___^ v v ใช่ค่ะ ความสำเร็จเริ่มต้นจากความฝัน เมื่อฝันแล้วก็ต้องจดบันทึกฝันนั้นลงในแผ่นกระดาษ จากนั้นลงมือทำตามความฝันจนกว่าฝันนั้นจะเป็นจริง เหมือนกับประโยคที่ว่า "Dream it, List it and Do it" ค่ะ ขอให้ทุกท่านที่มีความฝันลงมือสานฝันนั้นให้เป็นจริงและประสบความสำเร็จค่ะ   >>ความคิดเห็นที่ 65 จากคุณ : enfahrung พวกข้างบนนี่มันอัจฉริยะนะครับ หลายๆคนประมาณว่าเก่งกว่าอาจารย์ เลยหาคนเก่งกว่าตัวเองมาสอนยาก ก็เลยไม่เรียนต่อให้จบ แต่ดูสถานศึกษา ที่เขาเรียนกันนี่ คนฉลาดธรรมดาเข้าไม่ได้ v v จริงค่ะ คนพวกนี้เขาเป็นอัจฉริยะซึ่งเป็นหนึ่งในล้านของคนในโลกนี้ แต่ก่อนที่พวกเขาจะประสบความสำเร็จพวกเขาก็คงไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะ ดังนั้นพวกเราหรือคนใกล้ตัวเราก็อาจจะเป็นอย่างพวกเขาได้เหมือนกัน ใครจะรู้?? อิอิ..ฝันให้ไกล..ไปให้ถึงดวงดาว แต่ต้องฝันในสิ่งที่เป็นไปได้และเอื้อมถึงด้วยใช่ไหมคะ?? >>ความคิดเห็นที่ 66 จากคุณ : huatoh 11.ธนินทร์คนก่อตั้ง ซ๊พี 12.เทียมคนก่อตั้ง สหพัฒน 13.มงคล กาญจนพาสน์ 14.เตียง จิราธิวัฒน์ 15.ชิน  โสภณพานิช 16.ถาวร พรประภา 17.ศุภชัย อัมพุุช  เดอะมอลล์กรุ๊ป คงมีอีกเยอะ v v ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาช่วยเติมรายชื่อคนรวยในเมืองไทยที่ไม่ต้อง "ง้อ" ใบปริญญาเหมือนกัน >>ความคิดเห็นที่ 67 จากคุณ : lARtZnolASt กระทู้นี้เคยปรากฏมาแล้วครั้งหนึ่ง แล้วก็เคยโดนสวดยับไปครั้งนึงแล้วเหมือนกัน หวังว่าคงกะแค่เล่นมุกขำๆ(ชิมิ) เพราะการที่คนๆนึงออกมาบอกว่า"มีคนกลุ่มหนึ่งไม่ง้อปริญญาก็รวยได้" มันแปลได้แค่อย่างเดียว คนที่เรียนไม่จบ หรือไม่ได้เรียน ก็สามารถรวยได้ เป็นความจริงไหม จริงพอๆกับพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกเลยครับ แต่มันไม่มีสาระอะ ความสำเร็จของคนไม่ได้เกิดขึ้นจากการที่คุณเดินออกไปซื้อลอตเตอรี่ แล้วกลับมานอนฝันหวานว่า "กรูไม่ต้องทำงานกรูก็รวยได้ นี่ไงเห็นลอตเตอรี่กรูไหม" การศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นครับ แต่การศึกษาไม่ได้มีอยู่แต่เฉพาะในห้องเรียน คนกลุ่มนี้ก็ต้องศึกษานะครับ ต้นทุนชีวิตแต่ละคนต่างกันนะครับ โอกาสของแต่ละคน บริบททางสังคม(บริษัทในเมืองไทยยึดถือใบปริญญาเป็นหลักมากกว่าฝีมือการทำงาน เป็นต้น) ก็แค่อยากขอร้องครับ การนำเสนอข้อมูลบางอย่างมันมีผลกับความคิดของคนหลายๆคน ยิ่งเป็นความคิด (โดยเฉพาะคำโปรยและเนื้อหา)ที่บิดเบี้ยวยิ่งต้องระมัดระวังครับ v v อะจึ๋ยยยย... เกือบไปแร้นไหมล่ะ!! โชคดีที่ไม่ได้ตั้งเป็นประเด็นให้ถกกันว่ามีปริญญาดีหรือไม่ดีอะไรแบบนั้นนะคะ ก็อย่างที่ตอบในหลาย ๆ ความเห็นก็ขอเน้นย้ำอีกครั้งค่ะว่า เป็นการเล่นมุขเลียนแบบขำ ๆ คลายเครียดในยามที่ตลาดหุ้นแดงเลือดสาดค่ะ อ่านสนุก ๆ อย่าเครียดกันนะ ๆๆๆ >>ความคิดเห็นที่ 68 จากคุณ : หมูอวบ rich is a matter of the heart. education is a matter of the brain. v v Once I asked a friend: "What type of a girl are you looking for?" He said; "Someone Good at Heart, Smart at Head! Considering your above message and the answer of my friend, I think he is looking for a RICH girl with good EDUCATION.!! Hehehe!! >>ความคิดเห็นที่ 69 จากคุณ : Bangkok City Boy แล้วพวกรวยๆ แล้วเรียนสูงๆ มีบ้างไหมครับ v v คิดว่าน่าจะมีจำนวนมากแบบนับไม่ถ้วนเลยนะคะ เพราะพวกรวย ๆ ที่เรียนไม่จบปริญญาข้างต้นเป็น Spicy ที่หายาก และไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ ค่ะ ดังนั้นการศึกษาจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากเสมอ ยกเว้นสำหรับคนที่ไม่มีโอกาสที่ยังสามารถศึกษาและเรียนรู้เองจึงจะแข่งขันกับผู้อื่นได้นะคะ จากคุณ : MakeYourDreamsComeTrue! (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 00:19:40

ความคิดเห็นที่ 72 ทั้งหมดที่คุณยากแท้หยั่งถึง เขียนมาผมนับถือคนเดียว . . . . . คุณเลขาฯตัวแสบ  (ท่านอื่นๆ ที่เคยอ่านในห้องสีลมคงจะจำได้) คนที่จะประสบความสำเร็จ เป็นเรื่องของความตั้งใจทำอย่างเต็มความสามารถผสมกับจังหวะชีวิต   มีหรือไม่มีปริญญา......ถ้าไม่มีความสามารถหรือไม่ตั้งใจทำอย่างเต็มความสามารถก็ประสบความสำเร็จยาก แต่ความสามารถอย่างเดียวถ้าไม่เก่งที่สุดจริงๆ ..บางครั้งก็ไม่พอ มันขึ้นกับจังหวะชีวิตและโอกาสที่ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วย ในชีวิตของทุกคนจะมีโอกาสดีๆ ผ่านเข้ามาอย่างน้อยสองครั้ง  บางคนมีโอกาสแต่มองไม่เห็น  บางคนเห็นแต่ไม่คว้าเอาไว้  บางคนคว้าเอาไว้แต่ไม่ตั้งใจทำอย่างเต็มความสามารถ ยกตัวอย่างคนที่รวยที่สุดแล้วกัน บิลเกต มีความสามารถคือเก่งด้านคณิตศาตร์ แล้วก็เรียนเก่ง  (จ้างคนมาสอนพิเศษได้เพราะบ้านรวยมาก) บิลเกตเกิดมาในครอบครัวนายธนาคาร (คุณตาเป็นเจ้าของธนาคาร) ที่บ้านรวย  จึงสามารถเล่นกับคอมฯได้ก่อนคนอื่น ช่วงที่เปิดบริษัทใหม่ๆ   บิลเกตเดินตามก้นแม่ของเค้าอยู่เป็นสิบๆปีครับ  แม่เป็นนายธนาคารรู้จักคนเยอะ  บิลเกตหน้าอ่อนมากๆไปคนเดียวไม่มีใครให้เข้าพบ  ถึงยอมให้พบก็ไม่เชื่อถือ   มีแม่นี่แหละครับหาลูกค้ารายใหญ่ๆให้   จังหวะชีวิตคือ   1. ช่วงที่เค้าสนใจเล่นคอมฯ เป็นช่วงที่เพิ่งจะเริ่มคิดค้นพีซี (personal computer) ขึ้นมา  จึงมีคนกลุ่มเล็กมากๆที่มีโอกาสจับต้องและใช้งาน   นอกจากนี้พีซียังไม่มี OS (operating system) ประจำเครื่อง 2. software  MS-DOS นี่เค้าไม่ได้คิดค้นเองนะครับ  ไปซื้อสิทธิ์เอาของคนอื่นมาเปลี่ยนชื่อ ดัดแปลงนิดหน่อย  แล้วมีแม่หาลูกค้ารายใหญ่ๆให้ ได้ลูกค้าคือไอบีเอ็มบริษัทเดียวก็คุมตลาดทั้งโลกแล้ว....จึงขายดีมาก (เพราะผูกขาดด้วยสัญญา licensing ระยะยาว) 3. เค้ามีเพื่อนซี้รุ่นพี่ ซึ่งตามก้นกันมาตั้งแต่ seattle  ไปเรียนที่ harvard แล้วก็ไปเริ่มทำงานร่วมกันทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบที่รัฐ new mexico   เพื่อนคนนี้เก่งกว่าบิลเกตมากๆในเรื่องการเขียน software  แล้วก็เป็นคนชักนำบิลเกตเข้ามาสนใจเรื่องคอมฯ   เป็นคนที่เข้า harvard ได้ก่อน   ปัจจุบันเป็นผู้บริหารที่ไมโครซอฟท์ บิลเกตเคยบอกว่า เค้าโชคดีที่เกิดมาในครอบครัวที่รวยและมีโอกาสมากกว่าคนอื่น  และถ้าให้เค้ากลับไปอยู่ในจุดเริ่มต้นอีกครั้งนึงในยุคปัจจุบันเค้าก็ไม่สามารถทำอย่างเดิมได้อีก แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 01:02:59 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 01:00:47 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 00:58:39 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 00:55:03 จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 00:46:56

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านเรื่องราวต่างๆแล้ว ชวนให้คิดว่าตอนเด็กๆเราเรียนทำไม(ว่ะ) แต่ในความเป็นจริงแล้ว ปริญญามันเป็นใบเบิกทางครับ ถามตัวเองง่ายๆ ว่า "ถ้ามีลูก เราจะให้ลูกเรียนหรือให้ค้นหาตัวเอง" ผมว่าร้อยทั้งร้อย ให้ลูกเรียนทั้งน้านนนน แต่ลูกอาจจะไปหักมุม ตอนเรียนก็ได้ เพราะยิ่งโต เขาก็มีความคิดของตัวเองมากขึ้น คิดว่าอยากเรียนอะไร อยากเป็นอะไร ส่วนคนที่ไม่รู้ ก็เรียนมันไปเรื่อยๆ ผมว่าฝรั่งทำสิ่งพวกนี้ง่ายกว่าคนไทย เพราะวิธีการเลี้ยงดู หลักสูตรการเรียนการสอน มันต่างกับไทย จากคุณ : DragonV เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 08:29:36

ความคิดเห็นที่ 74 เข้ามาสวัสดียามเช้าค่ะทุก ๆ ท่าน เช้านี้มีความคิดเห็นเพิ่มขอตอบดังนี้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 72 จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร ทั้งหมดที่คุณยากแท้หยั่งถึง เขียนมาผมนับถือคนเดียว . . . . . คุณเลขาฯตัวแสบ  (ท่านอื่นๆ ที่เคยอ่านในห้องสีลมคงจะจำได้) v v ขอบพระคุณมากนะคะคุณอภิมหาชาตบุตรที่กรุณาให้เกียรตินับถือ "เลขาฯ ตัวแสบ!" มิบังอาจค่ะเนื่องจากไม่ได้มีคุณสมบัติที่ควรค่าขนาดนั้นจริง ๆ นะคะ เพราะเรื่องราวที่เขียนไว้ในคห. 10 แม้จะเป็นเรื่องจริงแต่ก็เขียนเล่น ๆ เลียนแบบให้ขำ ๆ ค่ะ ปกติจะจดจำชื่อเพื่อน ๆ ที่ติดตามอ่านกระทู้ได้เกือบทั้งหมด แต่ชื่อ log in นี้นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก ต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ก็รู้สึกยินดีและดีใจมากที่จำกันได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับบิลเกตนะคะ เป็นข้อมูลใหม่ที่ไม่มีอ่านมาก่อน นับว่าเขาโชคดีมากที่มีจังหวะและโอกาสในชีวิตที่ดีเช่นนี้ ปีใหม่นี้ขอให้จังหวะและโอกาสชีวิตที่ดี ๆ เกิดขึ้นกับพวกเราทุกคนด้วยนะคะ >>ความคิดเห็นที่ 73 จากคุณ : DragonV อ่านเรื่องราวต่างๆแล้ว ชวนให้คิดว่าตอนเด็กๆเราเรียนทำไม(ว่ะ) แต่ในความเป็นจริงแล้ว ปริญญามันเป็นใบเบิกทางครับ ถามตัวเองง่ายๆ ว่า "ถ้ามีลูก เราจะให้ลูกเรียนหรือให้ค้นหาตัวเอง" ผมว่าร้อยทั้งร้อย ให้ลูกเรียนทั้งน้านนนน แต่ลูกอาจจะไปหักมุม ตอนเรียนก็ได้ เพราะยิ่งโต เขาก็มีความคิดของตัวเองมากขึ้น คิดว่าอยากเรียนอะไร อยากเป็นอะไร ส่วนคนที่ไม่รู้ ก็เรียนมันไปเรื่อยๆ ผมว่าฝรั่งทำสิ่งพวกนี้ง่ายกว่าคนไทย เพราะวิธีการเลี้ยงดู หลักสูตรการเรียนการสอน มันต่างกับไทย v v เห็นด้วยกับความคิดเห็นอย่างยิ่งค่ะ ในยามที่ลูกหลานยังเล็กเรามีหน้าที่ให้การศึกษากับพวกเขาพร้อมให้แนวคิดที่เหมาะสมตามวัย แต่เมื่อพวกเขาโตขึ้นก็จะมีความคิดเป็นของตัวเองซึ่งควรได้รับการส่งเสริมและสนับสนุน เพราะหากความคิดของพวกเขาถูกเบรคบ่อย ๆ ก็จะไม่กล้าคิดกล้าทำไม่เกิดความคิดสร้างสรรค์ นี่คงเป็นข้อแตกต่างของการเลี้ยงดูแบบไทยและสไตล์ฝรั่ง ซึ่งฝรั่งจะสนับสนุนความคิดของเด็ก ๆ ทำให้พวกเขามีอิสระทางด้านความคิดเต็มศักยภาพ จึงทำให้มีเรื่องราวที่สร้างความตื่นเต้นประหลาดใจให้กับชาวโลกเสมอ ๆ แต่พ่อแม่คนไทยสมัยนี้ที่มีการศึกษาดีน่าจะเริ่มเข้าใจปรากฏการณ์เหล่านี้มากขึ้นแล้ว ก็หวังว่าลูกหลานไทยในอนาคตจะเก่งขึ้นและสามารถช่วยกันพัฒนาประเทศของเราได้ดีมากยิ่ง ๆ ขึ้นนะคะ จากคุณ : "เลขาฯ ตัวแสบ!" (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 09:32:55

ความคิดเห็นที่ 75 แวะมาอ่าน O_o จากคุณ : ว่าที่ เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 12:13:22

ความคิดเห็นที่ 76 คนเดียวกับคนเขียนเรื่อง "เลขาฯ ตัวแสบ นี่เอง" ขอบพระคุณมากที่แชร์ประสบการณ์ครับ ปล. ว่าจะแค่แอบอ่าน แต่อดไม่ได้ต้องมาเม้นท์ ปล.2 เริ่มด้วยเงินเท่ากันเลย จากคุณ : lnW_Ball เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 14:48:30

ความคิดเห็นที่ 77 สมัยก่อนโพสห้องสีลม ผมใช้เฉพาะบัตรผ่านครับ ตั้งแต่ประมาณปี 2006  ห้องสินทรไม่สามารถโพสโดยใช้บัตรผ่านได้ จึงต้องเริ่มใช้ล็อคอิน **แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของผม  ไม่ต้อง quote ไปตอบข้างล่างหรอกครับ** ที่นับถือคุณเลขาฯตัวแสบ  ไม่ใช่เรื่องรวยหรือว่าเก่งมากกว่าคนอื่น แต่นับถือเรื่องการยืนยันทำสิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้องแม้ตัวเองอาจจะต้องเดือดร้อน   ยอมถึงขนาดยื่นใบลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบ ถ้าคุณอาศัยอยู่ในสหรัฐฯ  ประวัติของบุคคลทั้งหมดที่คุณนำมาโพสมีให้อ่านในหนังสือ  มีให้ดูทางโทรทัศน์ (CNBC, History Channel, A&E) ไม่ใช่ความรู้ใหม่แต่อย่างใด  คนส่วนใหญ่อยากประสบความสำเร็จอยากรวย  ไม่แปลกหรอกครับถ้าจะมีคนศึกษาประวัติบุคคลที่มีชื่อเสียงอย่างละเอียดแล้วเผยแพร่ทางสื่อต่างๆ บุคคลต่างๆด้านบนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย  ถ้าเรามองเฉพาะข้อดีคือคนเหล่านี้มีความพยายามมากกว่าหรือมีแนวคิดบางอย่างที่แตกต่างจากคนทั่วๆไป บางคนล้มเหลวมาเยอะมาก  กว่าจะประสบความสำเร็จได้ต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่นๆ   บางบริษัทออกผลิตภัณฑ์มาเยอะมากและล้มเหลวซะเยอะ แต่ด้วยความพยายามที่มากกว่าบริษัทอื่นๆ จึงมีผลิตภัณฑ์ตัวที่ประสบความสำเร็จ   ผลิตภัณฑ์ที่ขายดีของบุคคลต่างๆด้านบน...ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุด   แต่ก็เป็นผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากความพยายามทำในสิ่งที่แตกต่างจากสิ่งที่มีอยู่เดิมๆทั่วๆไป   รถฟอร์ดไม่ใช่รถที่ดีที่สุด รถฟอร์ดมีปัญหาเยอะ  แต่เป็นรถยนต์ที่ราคาถูกที่สุดในยุคนั้นเพราะผลิตได้มากที่สุดในยุคนั้น จนเกิดการประหยัดต่อขนาด  ฟอร์ดเป็นบริษัทแรกๆที่ผลิตรถยนต์โดย mass production ในช่วงการปฎิวัติอุตสาหกรรม เครื่องคอมพิวเตอร์ของเดลล์ก็ไม่ใช่พีซีที่ดีที่สุด แต่เป็นรายแรกที่ขายแบบ "ไม่มีหน้าร้าน ลูกค้าสั่งได้ตามที่อยากได้...แล้วค่อยประกอบ"  ทำให้ต้นทุนต่ำกว่ารายอื่นๆ   เครื่องคอมพิวเตอร์ของเดลล์ยุคแรกๆก็เหมือนกับเครื่องประกอบเองตามร้านค้าที่ห้างพันทิพย์พลาซ่า เพราะรายอื่นๆประกอบครั้งละเป็นพันเครื่อง  เอาไปวางในห้าง 3-6 เดือนจึงจะขายได้  แต่ในช่วง 3-6 เดือนราคาชิ้นส่วนลดลงมามากแล้ว  นอกจากนี้ยังต้องจ่ายค่าเอาของไปวาง (slotting fee) และต้องแบ่งกำไรให้กับผู้ค้าปลีกอีก 30-40%   ซึ่งเดลล์ใช้วิธีขายทางโทรศัพท์ไม่มีต้นทุนหน้าร้านไม่ต้องแบ่งกำไรให้ใคร  เวลาตั้งราคาขายยี่ห้ออื่นๆจึงขายแพงกว่าเดลล์มาก   สินค้าของเดลล์ช่วงแรกๆขายไม่ออกนะครับ  เพราะคนไม่เชื่อถือ  หลายปีผ่านไปคนที่เคยใช้เริ่มบอกคนอื่นๆแบบปากต่อปาก สินค้าของเดลล์จึงขายดีขึ้นและดีขึ้นเรื่อยๆจนถึงปี 2005 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 18:18:22 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 18:08:40 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 17:44:19 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 17:39:36 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 17:01:50 จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 16:16:38

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดียามเย็นค่ะทุก ๆ ท่าน เข้ามาอ่านความเห็นอีกครั้งและเช่นเคยขอขอบคุณทุุกท่านที่เข้ามาติดกิฟ เข้ามาโพสแสดงความคิดเห็นและขอตอบเพิ่มเติมดังนี้ค่ะ >>ความคิดเห็นที่ 75 จากคุณ : ว่าที่ แวะมาอ่าน O_o v v ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่านออกเสียง >>ความคิดเห็นที่ 76 จากคุณ : lnW_Ball คนเดียวกับคนเขียนเรื่อง "เลขาฯ ตัวแสบ นี่เอง" ขอบพระคุณมากที่แชร์ประสบการณ์ครับ ปล. ว่าจะแค่แอบอ่าน แต่อดไม่ได้ต้องมาเม้นท์ ปล.2 เริ่มด้วยเงินเท่ากันเลย v v เขียนแบบนี้เข้าใจว่าคงได้อ่านหนังสือแล้วใช่ไหมคะ? อายจัง...อิอิ เริ่มลงทุนด้วยจำนวนเงินที่เท่ากันแบบนี้ถ้าได้กำไรงาม ๆ ก็ขอให้ได้กำไรเหมือนกันด้วยนะคะ เรามาช่วยกันลุ้นให้ตลาดหุ้นเป็นอีกหนึ่งปีทองนะคะ >>ความคิดเห็นที่ 77 จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร ที่นับถือคุณเลขาฯตัวแสบ  ไม่ใช่เรื่องรวยหรือว่าเก่งมากกว่าคนอื่น แต่นับถือเรื่องการยืนยันทำสิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้องแม้ตัวเองอาจจะต้องเดือดร้อน   ยอมถึงขนาดยื่นใบลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบ v v ที่แท้คุณอภิมหาชาตบุตรเป็นผู้ติดตามอ่านกระทู้สมัยอยู่ห้องสีลมนั่นเอง แต่ตอนนั้นถ้าใช้บัตรผ่านก็อาจจะจำชื่อไม่ได้ต้องขออภัยด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่กรุณา "ตามมาดู" ถึงห้องสินธรนะคะ แต่สงสัยว่าคุณอภิมหาชาตบุตรอาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานที่เคยทำงานด้วยกันแน่ ๆ จึงทราบเบื้องหลังการ "ตกงาน" ซึ่งบุคคลภายนอกไม่น่าจะทราบรายละเอียด ฝากความระลึกถึงท่านฯ และเพื่อนร่วมงานทุก ๆ คนด้วยนะคะ ตอนนี้ถ้ามีตำแหน่งงานว่างแจ้งให้ทราบด้วยนะคะจะได้กลับไปสมัครงานใหม่ค่ะ หากฟ้ายังมีเมตตาและมีวาสนาจริงก็จะได้กลับไปรับใช้ทุก ๆ คนอีกครั้งหนึ่ง อิอิ...พูดจริง ๆ นะ แต่ถ้าไม่ใช่ต้องขออภัยด้วยนะคะและขอขอบคุณอีกครั้งที่เข้ามาโพสค่ะ จากคุณ : คนไร้วาสนา (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 18:21:47

ความคิดเห็นที่ 79 ขอมาเสริมอีก....นิดนึง ในประเด็นที่เกี่ยวกับ การเรียนรู้ การศึกษา และ ความสำเร็จ โดยส่วนตัว มีคนต้นแบบ อยู่คนหนึ่ง ที่ตัวเองใช้เป็นแบบอย่าง ทั้งในแง่ การศึกษาหาความรู้ และ แนวทางการดำเนินชีวิต คนนั้น ก็คือ ...Michael Faraday ... --- พอดีตอนเด็ก ได้เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง แล้วมีประวัติโดยละเอียด ของบุคคลท่านนี้ ซึ่งในตอนนั้น อ่านแล้ว รู้สึก ประทับใจมาก โดยมีเรื่องราว ดังต่อไปนี้ v v    ไมเคิล ฟาราเดย์ เป็นชาวอังกฤษ เกิดเมื่อ พ.ศ. ๒๓๓๔ พ่อของเขาเป็นคนตีเหล็กอยู่บ้านนอก เขาเป็นเด็กที่ยากจนอย่างมากคนหนึ่ง เขาได้เรียนหนังสือเพียงเล็กน้อย ก็ต้องเลิกเรียน การทำงานของพ่อได้ผลไม่พอกิน จึงหอบหิ้วกัน เข้ามาหางานทำในลอนดอน ได้ที่อยู่อย่างน่าสังเวช มีอาหารเพียงขนมปังแห้ง แม้แต่เนยก็ไม่มีรับประทาน ขนมปังก้อนหนึ่ง ต้องรับประทานให้พอถึง ๑ สัปดาห์ เพราะไม่มีทางที่จะหามาได้อีก ตัวฟาราเดย์เอง เมื่อได้ขนมปังมา ก็ต้องตัดออกเป็น ๑๔ ชิ้น กินวันละ ๒ มื้อ มื้อละ ๑ ชิ้น กินมากกว่านั้นไม่ได้ ฟาราเดย์ต้องช่วยบิดาทำงานหนักมาแต่เล็กแต่น้อย เมื่ออายุครบ ๑๓ ปี จึงหางานให้ตัวเองได้ เขาได้งานในร้านขายหนังสือแห่งหนึ่ง เจ้าของร้านชื่อ ยอร์ช รีโบ ฟาราเดย์ได้ทำหน้าที่เป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ งานส่งหนังสือพิมพ์ในเวลานั้นไม่เหมือนในเวลานี้ ในสมัยนั้น หนังสือพิมพ์หายากและแพงมาก และเป็นกระดาษ แผ่นเดียว อ่านประเดี๋ยวเดียวจบ ชาวบ้านในเวลานั้นไม่ได้ซื้อหนังสือพิมพ์อ่าน ต้องเช่าอ่านจากร้านขายหนังสือ หน้าที่ส่งหนังสือพิมพ์ของฟาราเดย์ก็คือ เอาหนังสือพิมพ์จากร้านหนังสือไปส่งผู้เช่า รอและเร่งให้เขาอ่านจบเร็วๆ เพื่อขอหนังสือพิมพ์คืน เพราะจะต้องเอาไปให้บ้านอื่นอ่านต่อไป งานชนิดนี้จะได้ค่าจ้างอย่างมากก็เพียงซื้อขนมปัง ได้สัปดาห์ละก้อนเท่านั้น ครั้งหนึ่งถูกคนรับหนังสือพิมพ์ โกรธ ปิดประตูกระแทกหน้าจนเลือดไหล เขาไม่มีทางจะฟ้องร้องเรียกค่าทำขวัญ เพราะเป็นคนจน นายยอร์ช รีโบ เจ้าของร้านหนังสือพอใจการทำงานของฟาราเดย์ ฉะนั้น เมื่อเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ครบ ๑ ปีแล้ว ก็เลื่อนตำแหน่งหน้าที่ให้ฝึกหัดเย็บปกหนังสือ การเย็บปกหนังสือในสมัยนั้น ทำกันอย่างประณีตสวยงามจริงๆ การใช้หนังหุ้มปก การเดินลายทองและลวดลาย และใช้วัตถุมีค่า แม้แต่ปกที่ตัดชั้นใน บางทีก็ใช้แพร แทนที่จะเป็นกระดาษอย่างเวลานี้ หนังสือเป็นสมบัติอันมีค่าของคนในสมัยนั้น การที่ฟาราเดย์ได้ทำหน้าที่ฝึกหัดเย็บปกหนังสือนี้ เป็นความปีติยินดีของตนเอง และพ่อแม่ เพราะเขาจะได้วิชาที่เลี้ยงตัวได้ในภายหน้าทีเดียว       ฟาราเดย์ได้วิชาจริงๆ นอกจากวิชาเย็บปกหนังสือแล้ว เมื่อเวลาหยุดพัก ก็ได้อ่านข้อความในหนังสือด้วย เขาชอบอ่านเรื่องที่เป็นตำราเคมีและไฟฟ้า ด้วยเงินเล็กน้อยที่เขาหาได้ เขาซื้อของบางอย่าง และทำการทดลองเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ไม่ให้เสียงานในหน้าที่ของเขา เขาฝึกหัดได้เร็ว และทำได้เรียบร้อย เป็นที่พอใจของนายจ้างเสมอมา นายจ้างเกิดความเมตตากรุณา ในความอุตสาหะและการทำงานดีของเด็กคนนี้มาก วันหนึ่ง ฟาราเดย์เห็นประกาศติดไว้ที่ถนนว่า มีอาจารย์คนหนึ่งชื่อเตตุม จะปาฐกถาเรื่องปรัชญาธรรมชาติ ปาฐกถาในที่นี้หมายถึง Lecture คือการสอนนั่นเอง ผู้เข้าฟังการสอนต้องเสียเงินครั้งละ ๑ ชิลลิง ซึ่งเป็นอัตราที่แพงมาก แต่เป็นโอกาสเดียวสำหรับ ผู้ที่มิได้เข้าโรงเรียนจะศึกษาหาความรู้ได้ ฟาราเดย์อยากเข้าเรียนเหลือเกิน แต่เขาก็ขาด ทั้งเงินและเวลา เขาโชคดีอยู่บ้างที่นายจ้างอนุญาต ให้ไปฟังคำสอนได้ ส่วนค่าฟังคำสอนครั้งละ ๑ ชิลลิงนั้น พี่ชายของเขา ซึ่งทำงานหนักหาเช้ากินค่ำเหมือนกัน อุตสาหะออกให้ แม้ฟาราเดย์เข้าฟังคำสอนตามหลักสูตรจนครบถ้วน และมีพื้นความรู้เบื้องต้นทางวิทยาศาสตร์อย่างดีที่สุด ที่สามารถจะได้รับจากการเรียนพิเศษอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่ละทิ้งการเย็บปกหนังสือ ซึ่งเขาทำได้ อย่างช่างฝีมือดีคนหนึ่ง ต่อมามีร้านเย็บปกหนังสืออีกแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในลอนดอน เจ้าของร้านเป็นฝรั่งเศส ชื่อ เดอลารอช ต้องการช่างเย็บปกฝีมือดี ฟาราเดย์ได้ลาออกไปอยู่กับนายเดอลารอช ซึ่งได้ค่าจ้างดีขึ้น ในไม่ช้าเขาก็เสียใจ เพราะนายจ้างใหม่ ไม่มีเมตตาเหมือนนายจ้างเก่า กิริยาวาจาหยาบ ไม่เห็นใจลูกจ้าง เขาทนไม่ไหวเลยลาออก จะกลับไปหานายจ้างเก่าก็ไม่ได้  เพราะมีคนแทนแล้ว เป็นเวลายากลำบากที่สุดในชีวิตของเขา พ่อตายลงในเวลานั้น ตัวเองก็ไม่มีงานทำ เขาปรารถนาที่จะได้ทำงานทางวิทยาศาสตร์ แม้เป็นเพียงเด็กรับใช้ในห้องวิทยาศาสตร์ แต่ก็หาไม่ได้ ทั้งที่มีหนังสือสำคัญแสดงว่าได้ศึกษาวิทยาศาสตร์ โดยฟังคำสอนพิเศษจนครบถ้วน ก็ไม่มีใครต้องการ คนที่มีการศึกษาเพียงนี้ แต่เขาก็พยายามหางานอันนี้เรื่อยไป    ครั้งหนึ่งมีการปาฐกถาพิเศษโดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี นักวิทยาศาสตร์ผู้มีชื่อเสียงยิ่งใหญ่คนหนึ่งในเวลานั้น ฟาราเดย์เล็ดลอดเข้าไปฟังจนได้ ฟังแล้วก็มาเขียนข้อความ ที่เซอร์ฮัมฟรีกล่าวในปาฐกถานั้น แต่ต้นจนปลาย เขียนอย่างประณีตบรรจง แล้วเย็บปกอย่างสวยงาม ส่งไปให้เซอร์ฮัมฟรี พร้อมกับใบสมัครขอทำงาน เป็นเด็กรับใช้ ในห้องทดลองวิทยาศาสตร์ของท่านผู้นี้ ปกหนังสือที่สวยงาม จูงใจให้เซอร์ฮัมฟรี เปิดดูข้อความข้างใน และก็ได้เห็นความแปลกประหลาดมหัศจรรย์ อย่างไม่นึกฝัน วิชาชวเลขยังไม่เกิดในเวลานั้น แต่เด็กคนนี้ สามารถเขียนข้อความในปาฐกถาของเซอร์ฮัมฟรี ได้ละเอียดถูกต้อง เกือบทุกถ้อยคำ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา เป็นเรื่องวิชาการอย่างสูง แสดงว่า ผู้เขียนมีพื้นความรู้ทางวิทยาศาสตร์ดีพอใช้ การจดจำไปเขียนได้เกือบทุกถ้อยคำ แสดงว่า เป็นมันสมองแก้ว เป็นเด็กพิเศษอย่างแท้จริง ถ้าเซอร์ฮัมฟรีไม่อุปการะเด็กชนิดนี้แล้ว จะไป อุปการะเด็กชนิดไหน เซอร์ฮัมฟรีรับฟาราเดย์ เป็นเด็กรับใช้ในห้องทดลองของตน มอบหน้าที่ให้ล้างขวด ล้างหลอดแก้ว ทำความสะอาดบนโต๊ะและพื้นห้อง เป็นหน้าที่ทางวิทยาศาสตร์อันแรกที่ฟาราเดย์ภูมิใจมาก เขาทำหน้าที่อย่างดีเป็นที่พอใจของเซอร์ฮัมฟรี โดยไม่พยายามแสดงตัวว่ามีความรู้ทางวิทยาศาสตร์ และขอทำงานที่สูงขึ้นไป ทำงานในหน้าที่อย่างดีที่สุด ปล่อยให้นายจ้าง ตัดสินเองว่า เขาควรจะได้งานดีกว่านี้หรือไม่ เซอร์ฮัมฟรีค่อยๆ เรียกใช้ทีละน้อย ให้หยิบโน่นส่งนี่ เขาทำได้ถูกต้อง ลงท้ายใช้ผสมเคมีที่ง่ายๆ แล้วก็ใช้สูงขึ้นไปทุกที        ต่อมาไม่นาน เขาก็ได้เลื่อนฐานะมาเป็นลูกมือ ของเซอร์ฮัมฟรีโดยตรง เขาได้เรียนจริงๆ ที่ตรงนี้ ความใฝ่ฝันที่จะมีเครื่องทดลองอย่างดีและมีโอกาสทดลอง ก็มีแล้ว และได้ทำการทดลองภายใต้คำสั่งสอนและควบคุม โดยอาจารย์ชั้นเอกอย่างเซอร์ฮัมฟรี แม้จะได้เข้ามหาวิทยาลัย ก็ไม่แน่ว่าจะได้เรียนดีกว่า เป็นลูกมือเซอร์ฮัมฟรี เขาเรียน เขาจำ เขาขออนุญาตอ่านตำราในห้องสมุด ของเซอร์ฮัมฟรี          วันหนึ่ง เซอร์ฮัมฟรีทำการทดลองอย่างหนึ่ง มีฟาราเดย์เป็นผู้ช่วยใกล้ชิด สิ่งที่ทดลองนั้นเกิดระเบิดขึ้นมา บาดเจ็บกันทั้งสองคน ฟาราเดย์เล็บหายจากปลายนิ้วไปหนึ่งนิ้ว เซอร์ฮัมฟรีก็บาดเจ็บหลายแห่ง เป็นอันว่าฟาราเดย์ ได้มีฐานะเป็นผู้ช่วยอย่างแท้จริง ของเซอร์ฮัมฟรี   ต่อมา เซอร์ฮัมฟรีได้รับเชิญจากสถาบันการศึกษา หลายแห่งในยุโรป ให้ไปแสดงปาฐกถาในประเทศต่างๆ ในยุโรป เซอร์ฮัมฟรีได้พาฟาราเดย์ไปด้วย ฟาราเดย์ ได้เห็นสังคมชั้นสูงของยุโรป ได้เห็นปราสาทราชวังและพระราชาของประเทศต่างๆ ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น ได้รู้จักสิ่งที่ไม่เคยรู้จัก เป็นการเปิดหูเปิดตาอย่างแท้จริง แม้จะได้รับความรื่นรมย์ แต่ความขมขื่นก็มีมาก เพราะเลดีฮัมฟรี ภริยาของเซอร์ฮัมฟรีได้เดินทางไปด้วย เลดีฮัมฟรีไม่อาจลืมได้ว่า ฟาราเดย์เป็นเด็กยากจน มาอยู่กับสามีตนในฐานะเด็กรับใช้ ในการเลี้ยงต้อนรับ เลดีฮัมฟรีพยายามกีดกัน ไม่ให้ฟาราเดย์นั่งร่วมโต๊ะกับสามี ถ้ารู้ล่วงหน้า ก็จะบอกเจ้าภาพว่า ฟาราเดย์เป็นเด็กรับใช้ ไม่ต้องเชิญให้รับประทานร่วมโต๊ะกับสามี เป็นเหตุให้วิวาทกับสามีเรื่อยมา เพราะเซอร์ฮัมฟรีมักแนะนำว่า ฟาราเดย์เป็นผู้ช่วย เป็นสมองแก้ว เซอร์ฮัมฟรีเคยพูดถึงกับว่า สิ่งทั้งหลายที่ตนค้นพบ ยังไม่มีค่าเท่ากับได้ค้นพบสมองแก้วนี้เลย แต่เลดีฮัมฟรีพยายามแสดงอยู่ตลอดเวลาว่า ฟาราเดย์เป็นแต่เด็กรับใช้ของสามี ประสบการณ์อันขมขื่นที่ได้รับ ทำให้ฟาราเดย์ เกลียดชังยศศักดิ์ฐานันดร ภายหลังเมื่อรุ่งโรจน์ถึงที่สุดแล้ว ก็ไม่ยอมรับฐานันดรใดๆ ขอเป็นฟาราเดย์คนเดิมอยู่เสมอ        เมื่อกลับจากยุโรป ฟาราเดย์ได้งานใหม่ เป็นงานในห้องวิทยาศาสตร์ของราชบัณฑิตยสถานของอังกฤษเอง นับเป็นสวรรค์สำหรับฟาราเดย์ ที่นั่นเป็นโรงเรียนสอนวิทยาศาสตร์ เป็นที่แสดงปาฐกถาทางวิชาการแก่ประชาชน เป็นที่ประชุมแลกเปลี่ยนความรู้ของพวกนักปราชญ์ ฟาราเดย์ได้พยายามทำงาน และหาความรู้ด้วยวิริยะอุตสาหะ เขามีรายได้เพียงสัปดาห์ละ ๓๐ ชิลลิง ซึ่งน้อยเต็มที แต่ก็พอสำหรับเขา เขาพยายามทำให้ก้าวหน้าทางความรู้มากกว่าอย่างอื่น ห้าปี สิบปีล่วงไป เขาปล่อยให้มันล่วงไปในการศึกษาค้นคว้า พยายามทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุด เขาถือสุภาษิตว่า พยายามต่อสู้เพื่อผลสำเร็จ โดยไม่ต้องคิดว่า บรรลุผลสำเร็จแล้วหรือยังŽ ในที่สุดเขาได้รับอนุญาตจากราชบัณฑิตยสถาน ให้ออกแสดงปาฐกถาได้เอง นี้เป็นประกาศนียบัตรสูงสุดทางวิชาการ ที่จะพึงหาได้ในประเทศอังกฤษ ไม่มีปริญญาอะไรจะสูงเท่า เป็นความหวังขั้นสูงสุด ที่เขาใฝ่ฝันมาช้านาน นกน้อยที่ค่อยๆ ทำรัง บัดนี้ได้รังใหญ่เป็นที่พอใจ เพราะภายหลังที่เขาได้ออกแสดงปาฐกถาแล้ว ฟาราเดย์ก็ได้รับการรับรองจากปราชญ์ทั้งหลายว่า เป็นปราชญ์คนหนึ่ง มาถึงตอนนี้เขาจึงได้แต่งงานกับ ซารา บาร์นาร์ด สตรีที่เขาพึงใจ เมื่อแต่งงานแล้ว เขาก็ไม่ละทิ้งวิชาการ และดำเนินชีวิตอย่างสงบเสงี่ยม ต่อมา ภริยาของเขาก็มีนิสัยสงบเสงี่ยม เก็บออมรอมริบเช่นกัน นกน้อยทั้งคู่ได้ช่วยกันสร้างรังด้วยความระมัดระวัง เขาเป็นคู่สร้างคู่สม อยู่ด้วยกันมาจนกระทั่งแก่เฒ่า การค้นคว้าของฟาราเดย์หนักไปในทางเคมีและไฟฟ้า และได้รับความเชื่อถือยิ่งขึ้นทุกที เวลามีกรณีพิพาทในศาล ถ้าต้องใช้ความรู้ทางเคมีและไฟฟ้า ประกอบการวินิจฉัย ศาลก็จะเรียกฟาราเดย์ไปให้การ ในฐานะผู้เชี่ยวชาญ เมื่อเขาอายุ ๓๖ ปี มหาวิทยาลัยลอนดอน ได้เสนอแต่งตั้งให้เขาเป็นอาจารย์เคมี ประจำมหาวิทยาลัย เขาไม่ยอมรับเพราะต้องการเป็นนักศึกษา มากกว่าเป็นครูอาจารย์ ห้องวิทยาศาสตร์ของราชบัณฑิตยสถาน เป็นทิพยวิมาน ที่เขาไม่ประสงค์จะจากไปไหน      ฟาราเดย์ประสบปัญหาอันยากที่สุดในชีวิตของเขา เมื่อเขาเป็นหนึ่งในคณะกรรมการพิจารณาความปลอดภัย ของตะเกียงที่กรรมกรในเหมืองถ่านหิน ใช้ ฟาราเดย์พบว่า ตะเกียงซึ่งเซอร์ฮัมฟรีเป็นผู้สร้างนั้น ยังไม่ปลอดภัยจริง มีบางสิ่ง จะต้องแก้ไข เขาต้องเลือกเอาระหว่างบุญคุณของเซอร์ฮัมฟรี กับความปลอดภัยของกรรมกร เขาจำต้องเลือกเอาประการหลัง เป็นอันว่า ตะเกียงต้องแก้ไขตามความเห็นของฟาราเดย์ นี้ เป็นเรื่องที่เซอร์ฮัมฟรีไม่สามารถจะให้อภัยแก่ฟาราเดย์ได้ เวลาที่ฟาราเดย์ได้รับเลือกเป็นสมาชิกราชบัณฑิตยสถาน มีคะแนนคัดค้านอยู่เสียงเดียว คือเซอร์ฮัมฟรี สิ่งนี้ทำความเสื่อมเสียแก่เซอร์ฮัมฟรีเอง แต่เป็นเรื่องที่ฟาราเดย์เสียใจอยู่ตลอดมา             การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ของฟาราเดย์คือ การค้นพบหลักการเหนี่ยวนำ แม่เหล็กไฟฟ้า หลักการนี้ถูกพัฒนามาสร้างเป็นมอเตอร์ ซึ่งทำให้มนุษย์มีอำนาจนำไฟฟ้ามาใช้ทำงานได้สารพัด ทั้งในโรงงานอุตสาหกรรมและในบ้านเรือน เป็นการค้นพบที่อำนวยคุณประโยชน์แก่มนุษย์อย่างมหาศาล เพื่อเป็นเกียรติและรำลึกถึงฟาราเดย์ ชื่อของเขา ได้ถูกนำมาใช้เป็นหน่วยวัดความจุไฟฟ้า เรียกว่า ฟารัด (Farad) นอกจากนี้เขายังได้พยายามค้นคว้าหาทางนำไฟฟ้า มาใช้เป็นแสงสว่าง แต่ถึงแก่กรรมเสียก่อนที่จะประสบผลสำเร็จ เอดิสัน นักค้นคว้าชาวอเมริกันได้นำหลักการของฟาราเดย์ ไปค้นคว้าต่อและประสบผลสำเร็จ ในการทำแสงไฟฟ้า ให้ส่องสว่างทั่วโลกตราบเท่าทุกวันนี้ ฟาราเดย์ยังคงเป็นฟาราเดย์คนเดิมอยู่เสมอ ไม่ยอมรับฐานันดรอันใดที่รัฐบาลเสนอให้ เมื่อเขามีอายุได้ ๖๖ ปี มีผู้เสนอให้เขาเป็นนายกราชบัณฑิตยสถาน เขาก็ปฏิเสธ เขาพอใจเป็นสมาชิกธรรมดาคนหนึ่ง ท่าทีหรือการแต่งกายไม่แสดงความยิ่งใหญ่ หรือความสำคัญประการใดเลย         ครั้งหนึ่ง มีนักวิทยาศาสตร์หนุ่มคนหนึ่ง เข้ามาในห้องวิทยาศาสตร์ของราชบัณฑิตยสถาน มาพบฟาราเดย์ ก็ถามว่า             น: ท่านอยู่ที่นี่มานานแล้วหรือ             ฟ: อยู่มาหลายปีแล้ว             น: เป็นคนรับใช้ในห้องวิทยาศาสตร์หรือ             ฟ: ถูกแล้ว             น: ได้เงินเดือนดีหรือ             ฟ: ก็พอเลี้ยงชีพไปได้             น: ท่านชื่อไร             ฟ: ไมเคิล ฟาราเดย์  นักวิทยาศาสตร์หนุ่มคนนั้น  เกือบจะต้องฆ่าตัวตาย ในบั้นปลายของชีวิต เมื่ออายุ ๗๐ ปี ล่วงแล้ว เขาชอบนั่งเคียงข้างภริยา ซึ่งอยู่ด้วยกันมาเกือบ ๔๐ ปี มองดูดวงอาทิตย์ เขาบอกว่า การดูพระอาทิตย์ตกนั้น ให้ความคิดอันลึกซึ้งหลายประการ เขามองดูอยู่ได้ไม่นาน ก็ตกหล่นไปตามดวงอาทิตย์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๑๐ อายุได้ ๗๖ ปี ทิ้งผลงานอันยิ่งใหญ่ ไว้ให้แก่มนุษยชาติ (จากหนังสือ : กุศโลบายสร้างความยิ่งใหญ่ โดย หลวงวิจิตรวาทการ) --- (เพิ่มเติม) Michael Faraday นักฟิสิกส์อัจฉริยะ โดย   ศ.ดร. สุทัศน์ ยกส้าน เมธีวิจัยอาวุโส สกว. http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9530000165573 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 20:36:27 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 18:50:29 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 18:49:30 จากคุณ : The Rounder เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 18:47:55

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาสวัสดีคุณ The Rounder และขอขอบคุณสำหรับบทความของ Michael Faraday นักฟิสิกส์อัจฉริยะ อ่านแล้วรู้สึกประทับใจในความอุตสาหะวิริยะและความเป็นอัจฉริยะของท่านผู้นี้มากค่ะ จำไม่ได้ว่าเรื่องราวแบบนี้มีให้เด็ก ๆ ในโรงเรียนได้อ่านได้เรียนกันหรือไม่ ถ้าไม่มีน่าจะเสริมเข้าไปให้เด็กชั้นประถมได้อ่านเป็นตัวอย่าง อย่างน้อยที่สุดเด็ก ๆ ก็จะได้เรียนรู้ว่าการที่จะทำการใด ๆ ให้ประสบความสำเร็จได้ จะต้องใช้ความอดทนขยันหมั่นเพียรและอุตสาหะวิริยะมาก ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ และหากต้องการสิ่งใดก็ต้องมุ่งมั่นตั้งใจจึงจะได้ดี เป็นตัวอย่างที่สร้างแรงบันดาลใจได้ดีมากค่ะ การนำบทความมาแบ่งเป็นบรรทัดสั้น ๆ มีการเคาะเว้นวรรคบรรทัดเช่นนี้ ยิ่งทำให้การอ่านราบรื่นสบายตาได้อรรถรสของเรื่องราวเต็มที่ไม่มีสะดุด สังเกตเห็นความคิดเห็นที่คุณ The Rounder โพสแต่ละครั้ง เขียนและวางรูปแบบได้อ่านง่ายและน่าอ่านแบบนี้เสมอ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : WhereThereIsAWillThereIsAWay! (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 20:50:20

ความคิดเห็นที่ 81 #10 อันนี้ ไม่ใช่ good ธรรมดา แต่เป็น super good จากคุณ : rchai เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 22:56:53

ความคิดเห็นที่ 82 ทุกครั้งเวลาตั้งกระทู้จะรู้สึกปลื้มและมีความสุขมากกับกิฟที่ทุกท่านมอบให้ กิฟที่มอบให้ทั้ง จขกท และเพื่อน ๆ ที่เข้ามาโพสซึ่งแสดงให้เห็นถึงความพึงพอใจของผู้อ่าน ทำให้รู้สึกขอบคุณและมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่สำคัญบ่อยครั้งจะกลับไปอ่านทุก ๆ ข้อความที่ทุกท่านเข้ามา โพสให้คำแนะนำและแสดงความคิดเห็นแต่ละกล่องใหม่อีกครั้ง เช้านี้ก็เช่นกันค่ะ อ่านตั้งแต่ความคิดเห็นแรกที่เข้ามาโพส อ่านต่อมาเรื่อย ๆ และมาสะดุดที่ความคิดเห็นนี้ค่ะ ความคิดเห็นที่ 30    คห 10 นี่รวยสุดป่าวคับ คุณยากแท้ รวยแล้วอย่าลืมเปิดอบรมนะครับ  ผมรอเ้ข้าคอร์ส เทคนิคซื้อขายหุ้นด้วยคน มีกำลังใจน้อยๆตั้งสามเลยนะนั่น จากคุณ : smilelove    เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 10:14:20  ถูกใจ : ยากแท้หยั่งถึง ที่สะดุดเพราะจำไม่ได้ว่าตอบความเห็นนี้ไปว่าอย่างไร พอกลับไปอ่านคำตอบในคห. ที่ 70 พบว่ายังไม่ได้ตอบ รู้สึกผิดอย่างไรไม่ทราบ ต้องขออภัยคุณ smilelove ด้วยนะคะ แม้ว่าคุณ smilelove จะไม่ได้กลับมาอ่านอีกหรือหลายท่านเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับ จขกท แล้วเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและสำคัญมาก เป็นความตั้งใจทุกครั้งที่มีการตั้งกระทู้ว่าหากมีการตอบแต่ละความคิดเห็นเป็นรายบุคคล ก็จะต้องตอบทุก ๆ ความคิดเห็นไม่มีการละเว้น (เว้นเสียแต่จะเป็นการตอบรวมทั้งหมด) เพราะการโพสแต่ละครั้งของทุกท่านจะ ต้องใส่ทั้งใจและเวลาในการคิดการเขียน จึงมีความสำคัญและมีคุณค่ามากที่ผู้ตั้งกระทู้ไม่ควรมองข้าม เช้านี้จึงเข้ามาขอบคุณคุณ smilelove อีกครั้งและขอตอบดังนี้ค่ะ v v คห. 10 ยังไม่รวยทางด้านการเงินค่ะ แต่รวยกำลังใจและ ความอบอุ่นที่สมาชิกใน ครอบครัวมอบให้ตลอดมา โดยเฉพาะกำลังใจจาก 3 ตัวน้อย ๆ ที่เห็นเพราะพวกเขาเป็นเด็กดีมาก ๆ  เรื่องเทคนิคการซื้อขายหุ้นยังต้องเรียนรู้จากเพื่อน ๆ ในห้องสินธรนี้อีกมากค่ะ เพราะเพิ่งจะเข้ามาสู่วงการตลาดหุ้นเพียงปีเดียว ตอนนี้ก็พยายามจะศึกษาและเรียนรู้เพิ่มเติมไปเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน เผอิญเป็นคนเชื่อในเรื่องโชคชะตาฟ้าลิขิต เชื่อว่าทุกอย่างเป็นเรื่องของ 70 ลิขิตฟ้า 30 ต้องฝ่าฟัน แต่ 30 ต้องฝ่าฟันนั้นเราต้องใส่ใจเต็ม 100 ทุ่มเทด้วยความอุตสาหะวิระยะ เช่นเดียวกับเรื่องราวของ Michael Faraday นักฟิสิกส์อัจฉริยะ ซึ่งคุณ The Rounder นำมาโพสในความเห็นที่ 79 เมื่อฝ่าฟันเต็มร้อยหมายถึงได้คะแนนเต็ม 30 ส่วนอีก 70 ซึ่งเป็นลิขิตฟ้าก็จะมาจากผลของบุญวาสนาที่เราเคยสร้างสมไว้ หากสิ่งที่เคยสร้างสมมาไม่ว่าจะเป็นชาตินี้หรือชาติไหน ๆ เป็นผลบุญที่ดี ผลของลิขิตฟ้าก็จะได้อีก 70 คะแนนรวมเป็น 100 คะแนนเต็ม นั่นหมายถึงการประสบความสำเร็จสูงสุดเต็ม 100 แต่เราไม่สามารถจะทราบได้ว่าบุญวาสนาของเราได้สะสมเอาไว้กี่คะแนน ดังนั้นในวันนี้หากเราได้ทุ่มเทเต็มร้อยก็จะได้คะแนนสะสมไว้ก่อนแล้ว 30 คะแนน ที่เหลือหากมีบุญวาสนาจริงก็จะได้เพิ่มขึ้นมาอีกมากหรือน้อยก็ไม่เป็นไร เขียนซะยาวเพื่อที่จะสรุปว่าจะตั้งใจทุ่มเทเต็มที่เพื่อให้ได้ 30 คะแนนมาให้ได้ ที่เหลือหากโชคดีฟ้าลิขิตทำให้เงินใน พอร์ตงอกเงยร่ำรวย จนสามารถนำมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันได้แบบพอเพียง ไม่ต้องดิ้นรน และมีเหลือสำหรับนำไปบริจาคช่วยเหลือสังคมตามความใฝ่ฟันได้จริง ๆ วันนั้นจะมาตั้งกระทู้รายงานผลให้ทุกท่านทราบและจัดคอร์สคุยให้ฟังค่ะ อิอิ...เหมือนเพ้อเจ้อแต่ถ้าเกิดขึ้นจริง ๆ เราคงจะได้เจอกันนะคะ ความคิดเห็นที่ 81    #10 อันนี้ ไม่ใช่ good ธรรมดา แต่เป็น super good จากคุณ : rchai  เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 22:56:53 ขอบคุณมากนะคะคุณ rchai สำหรับข้อความที่โพส มิบังอาจรับคำชมเพราะไม่ได้มีคุณสมบัติมากขนาดนั้นค่ะ แต่ก็อดเป็นปลื้มไม่ได้จริง ๆ ค่ะ เขินจัง!! จากคุณ : 70ลิขิตฟ้า30ต้องฝ่าฟัน (ยากแท้หยั่งถึง) เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 54 09:28:21

ความคิดเห็นที่ 83 เยี่ยมครับ  มาแอบอ่านเฉย ๆ ให้กำลังใจตัวเอง จากคุณ : N8080N เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 54 10:53:37

ความคิดเห็นที่ 84 สังเกตุได้ว่าบุคคลต่างๆ ที่ประสบความสำเร็จ มักไม่ได้เกิดจากการทำเพราะอยากได้เงิน แต่เค้าทำเพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองรัก ที่ตัวเองชอบ ที่ตัวเองสนใจ และทุ่มให้กับมันสุดๆ เงินจึงถือเป็นผลพลอยได้หลังจากนั้น ปล. สตีฟจ๊อปตอนหนุ่มๆ หล่อมากกกกกก จากคุณ : อุศเรณ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 54 12:10:29