ความคิดเห็นที่ 1 อยู่ที่ "หลักพอ" ค่ะ คนเราน่ะ พอเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นแหละ ที่สำคัญคือ ไม่รู้จัก "พอ" ค่ะ จากคุณ : ปูน้อยลอยลม เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 09:53:48

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าต้องการความแตกต่าง ไม่ต้องไปดูไกลขนาดนั้น แค่ป้ายรถเมล์หัวกับสถานีรถไฟใต้ดินลำโพงบรรยากาศก็ต่างกันสุดขั้วแล้ว ห่างกันไม่กี่ก้าวนี่แหละ เหอะๆ ที่ป้ายรถเมล์คนรอรถกันอย่างหนาแน่น ท่ามกลางแดดเปรี้ยงยามเที่ยงตรง ตอนนั้นที่ที่พอบังแดดได้ก็มีแค่เต๊นท์ผ้าใบ กับด้านตรงข้ามที่พอมีหลังคาอีกนิดหน่อย แต่ต้องข้ามถนนถ้ารถมา รถเมล์บางคันรอแล้วรออีกมันก็ยังไม่มาซะที คนที่รอมีไม่น้อยแต่งตัวโทรมๆ แบกกระเป๋าเสื่อพลาสติกหรือไม่ก็กล่องกระดาษ ที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน คนแต่งตัวดี ดูดีมีชาติตระกูลผูกเนกไทพอให้เห็นประปราย รอรถในที่ร่ม เย็นๆ รถมาตรงเวลา นับกันนาทีต่อนาที กระเป๋าที่ถือบางใบอาจจะมีมูลค่ามากกว่าสัมภาระของคนรอรถเมล์ด้วยซ้ำ หรือเวลาพวกเราขับรถ ลองมองเด็กๆที่ต้องโหนรถ2แถว พ่อแม่มีเงินไม่ยอมให้ลูกตัวเองมาเสี่ยงชีวิตแบบนี้แน่ ถึงลูกจะชอบก็จะไม่ให้ทำแบบนั้น แต่พ่อแม่ที่ไม่มีเงินเขาไม่มีทางเลือก ห้อยโหนแทบตกรถเด็กๆก็ทำกัน เมื่อลูกยังเล็กพ่อแม่มีเงินจะซื้อเบาะสำหรับเด็ก นัยว่าป้องกันอุบัติเหตุได้ดี ให้เด็กนั่งอยู่เบาะหลังอีกต่างหาก ใช้เบาะหน้าป้องกันได้อีกชั้น พ่อแม่คนจน ให้ลูกๆซ้อนกันเข้าไปสิ4-5คนจากหลายๆบ้านแบบไร้หมวกกันน็อก ทำแบบนี้เช้าเย็นบ้าน-โรงเรียนเป็นที่ให้เห็นจนชินตา จำกัดนิยามความรวยไว้ที่ไหน เราไม่จำกัดหรอกค่ะ เพราะไม่รู้ว่าจะไปถึงหรือไม่ ทำได้แค่ไหน ก็เอาแค่นั้น มีข้อแม้ หาเงินมาโดยไม่ทำให้คนอื่นและตัวเองเดือดร้อน ถ้าหามาเยอะจนเหลือใช้ แบ่งปันให้คนอื่นด้วยก็ดี จากคุณ : นางสาวคานทอง เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 09:54:06

ความคิดเห็นที่ 3 สำหรับผมนะ รวยก็เมื่อผมไม่ต้องทำอะไรแล้ว กินดอกก็อยู่ได้ มีเงินใช้จับจ่ายตลอด อาจซื้อของแพงบ้าน ถูกบ้าง ปนๆกันไป ซัก 50 ล้าน ก็โอเค จากคุณ : เขียนบน iPad (iteerath0n) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 09:55:16

ความคิดเห็นที่ 4 เราว่าแล้วแต่คนนะคะ เราเองก็เป็นคนต่างจังหวัด มีโอกาสเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ทุกวันนี้ก็ยังใช้โทรศัพท์มือถือรุ่นธรรมดาแบบเติมเงินไว้ ๕๐๐ บาท ใช้ได้นานเป็นปี เพราะไม่ค่อยโทรฯหาใคร มีแต่คนโทรมา และส่วนมากมีธุระไม่เร่งด่วนก็จะส่งเป็นข้อความมากกว่า (โทรศัพท์มือถือของเราไม่มีกล้องถ่ายรูป ฟังวิทยุ ดูทีวีไม่ได้) ไม่มีไอแพท ไม่มีไอโฟน โลว์เทคสุดๆ บ้านที่กรุงเทพฯไม่มี อาศัยน้องอยู่ มีที่ดินอยู่ต่างจังหวัดบ้านเกิดสองแปลงเล็กๆ ยังไม่ปลูกบ้าน เพราะยังไม่ได้ไปอยู่ ขืนปลูกทิ้งไว้ ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม จ้างคนมาเฝ้า หรือเผลอๆโจรมันจะมางัดหน้าต่างประตู เหล็กดัด หลังคาไปขาย ก็เลยยังไม่สร้างบ้านจนกว่าจะได้กลับไปอยู่เอง พ่อแม่ก็เสียชีวิตหมดแล้ว มีน้องสาวคนเดียว และมีครอบครัวแล้ว เราเองก็ไม่มีลูกอยู่กันสองคนกับสามี ชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายค่ะ อยู่ง่ายกินง่าย แต่ไม่มักง่ายกับการใช้ชีวิต คือคติประจำใจของเรา จากคุณ : OKANEMOCHI เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 10:00:09

ความคิดเห็นที่ 5 ดำรงชีวิตขั้นพื้นฐาน กินใช้ปรับตามระดับที่มี จนถึงจุดที่กินใช้มากกว่านั้นก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรแล้ว นั่นคือรวยเกินแล้ว จากคุณ : อมหุ้นแล้วยิ้ม เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 10:08:30

ความคิดเห็นที่ 6 มีรายได้จากทรัพย์สิน ( โดยไม่ต้องทำงาน ) มากกว่าค่าใช้จ่าย 1 เท่าครับ หลักการ คือ อยู่ได้โดยไม่ต้องทำงานนะครับ แล้วจะมีเวลาใช้ชีวิตอย่างที่เราต้องการ แต่สุดท้าย ผมว่าความสุขอยู่ที่ใจครับ พลิกใจให้พอเพียงครับ จากคุณ : bloodlineb เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 10:19:56

ความคิดเห็นที่ 7 อย่าง#2 ว่าล่ะครับ ยิ่งเมืองใหญ่ ยิ่งเห็นชัด มีทั้งเทวดาและยาจก ขวักไขว่ คนในเมืองใหญ่รายจ่ายเยอะครับ ที่ให้ใช้จ่ายก็เยอะ ตื่นมาออกจากบ้าน เสียตังค์ล้วนๆ ทุกอย่างต้องซื้อด้วยเงิน อย่ามองคนบ้านนอกผิวเผินนะครับ เจ้าของสวนยางหลายสิบไร่ รายได้เดือนเป็นแสนนะครับ รายจายน้อยมาก ภาษีไม่ต้องเสีย พืชผักทำกับข้าวแทบไม่ต้องซื้อ มีในสวน เนื้อสัตว์บางทีก็ซื้อน้อย เพราะมีสัตว์ป่าผ่านทางในสวน มีสัตว์เลี้ยง มีปลาในบ่อ ส่วนคนเมืองใหญ่ ซื้อทุกอย่าง ยิ่งคนกินเงินเดือน1-3หมื่น ส่วนใหญ่เดือนชนเดือน คนบ้านนอกที่ยังจนจริงๆอย่างจขกท.ว่า ก็มีเยอะแยะครับ มีปัจจัยหลายอย่าง เช่นพื้นที่แห้งแล้ง ปลูกอะไรยาก ก็จะจนหน่อย ส่วนคำว่า"รวย"ผมคิดว่า คนบ้านนอก ที่มีสวน มีไร่พอสมควร มีผลผลิต รวยสุขภาพครับ ได้กินอาหารดี(ปลอดสารพิษ) ได้มีสังคมที่อบอุ่น มีงานบุญงานกุศล ได้ช่วยกัน อิ่มอกอิ่มใจ ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ทุกวัน ได้ออกกำลังกายทำงาน(ได้สุขภาพอีกนั่นแหละ) ผิดกับคนในเมืองใหญ่ มีเงินเป็นล้านๆ ชีวิตยังวุ่นวายทุกวีวัน นอนยังหลับไม่สนิท เครียดสูง เผลออายุไม่เท่าไหร่ โรคภัยจะพาให้ตายเร็วซะงั้น (เงินก็ช่วยไม่ได้) แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 10:26:36 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 10:24:36 จากคุณ : อมยิ้มไม่หวาน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 10:22:58

ความคิดเห็นที่ 8 ผมอยู่ต่างจังหวัด ค่อนข้างชนบท มีอาชีพกรีดยาง ปลูกผักปลูกหญ้ากินเอง บ้านไม่ต้องเช่า ซื้อแต่ข้าวสาร กับข้าวซื้อบ้าง ทำเองบ้าง ค่าใช้จ่ายในแต่ละวันน้อยมาก ถ้าดูที่การจ่ายออกเป็นตัวเงินเลยนี่บางวันก็ไม่ได้ควักออกซักบาทเลยด้วยซ้ำ ผมว่าแค่นี้ชีวิตผมก็สุขแล้วนะ รวยมากหลายล้านมันก็ดี ก็พยายามหาอยู่ แต่ช่วงนี้หุ้นก็ตกเอาๆ ก็เลยต้องนิ่งๆไว้ก่อน นี่สิ้นปีผมกะจะไปอยู่ชายทะเลเลยเพราะสวนยางที่กรีดอยู่ที่นั่น ตอนนี้ต้องเดินทาง 3 กิโลกว่าๆถึงจะถึงสวนยาง แต่ที่นั่นไม่มีเน็ตอ่ะสิ ไม่รู้ 3G จะเร็วพอเทรดหุ้นรึเปล่า ยิ่งสัญญาณไม่ค่อยมี แถมมีแค่ 1-2-call ด้วย ไฟฟ้าก็ยังไม่มี ต้องซื้อโน๊ตบุ๊คอีก บ้านน๊อกบ้านนอก 555 แต่ก็จะไปอยู่อ่ะแหละ ผมชอบปลีกวิเวกน่ะ ปัญหามีก็ค่อยๆแก้กันไปอ่ะครับ จากคุณ : Yothin_id เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 10:47:29

ความคิดเห็นที่ 9 รวยอยู่ที่ว่าเรารู้จักพอ เราคิดว่าสิบล้านรวยแล้วก็คือรวย คิดว่าไม่รวยต้องขวนขวายต่อก็ต้องหาต่อไป มนุษย์ยากนักที่จะหนีพ้นจากความโลภ สวนยางใกล้ชายทะเลบรรยากาสดีนะ สวนยางผมไม่ติดชายละเลเลยแต่ไม่ไกลเท่าไหร่ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 11:21:20 จากคุณ : gaylove เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 11:17:46

ความคิดเห็นที่ 10 ปกติผมว่าสำหรับคนทั่วไปน่าจะเป็นเงินประมาณ 5-10 เท่าของเงินปัจจุบันนะถึงเรียกว่ารวย ซึ่งถ้าถามในอีก 10 ปีข้างหน้า ก็จะเป็น 5-10 เท่าของเงินในอีก 10 ปีข้างหน้า ผมว่าผมยังไม่เคยเจอใครบอกว่าตัวเองรวยเลยนะ จากคุณ : BT82 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 11:26:21

ความคิดเห็นที่ 11 เอ่อ เท่าไหร่ไม่รู้ ตอนนี้รวยแล้วค่ะ พอแล้ว จากคุณ : Salib เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 11:53:00

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อก่อน 100 ล้าน ตอนนี้ 20 ล้านถือว่ารวยแล้ว คิดในแง่ที่ว่าผมสามารถเอาเงินก้อนนี้ฝากธนาคาร ได้ดอกเบี้ยต่ำๆ แต่มาคำนวณแล้วอยู่ได้สบาย นอกจากนั้นถือว่าโบนัส มีเงินไม่มาก แล้วสามารถเอาเวลาไปทำอย่างอื่นโดยไม่คิดเรื่องเงินได้ถือว่าสุดยอดแล้ว จากคุณ : Mr. Prodigy เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 11:58:16

ความคิดเห็นที่ 13 ผมขอตอบตามหัวกระทู้  ปุถุชนคนมีกิเลสอาศัยอยู่ในเมืองหลวงเช่นผม ที่ไม่สามารถละตัณหาความอยากมีอยากได้ เฉกเช่นคุณปู่เย็น เผื่อลูก 2 เมีย1ขอทรัพย์สินรวม 50ล้านตลอดชีวิตครับ รวมชดเชยอัตราเงินเฟ้อแล้ว (เงินสดขอซัก 20ล้าน) ส่วนตัว(ฝัน)ว่าพอแบบสบายๆ จับจ่ายตามไลท์สไตล์ โดยไม่ระแวงเรื่องเงินๆทอง อยากทำอะไรก็ทำ ส่วนผมแพงสุดขอรถสปอร์ตซักคัน รวยไปมีเป็นพันล้านก็ไม่ต้องการขนาดนั้น เรือยอร์ต เครื่องบินส่วนตัว ไปอวกาศ ผมก็ไม่ต้องการขนาดนั้นอยากเป็นคนธรรมดา น้อยไป(ส่วนตัวคิดว่า)มีล้านเดียวก็ไม่เอา เดี๋ยวเป็นมะเร็ง หัวใจ สมอง ผ่าทีเป็นแสนๆตังค์หมดลูกเมียลำบาก ไม่มีความมั่นคง มีเยอะไม่จำเป็นต้องใช้เยอะ แต่เผื่อป้องกันความเสี่ยง มีเยอะใช้น้อยก็ได้ บางคนมีเยอะก็ชอบบริจาคช่วยคนเยอะๆ   แต่คิดว่าในปัจจุบันถ้าให้จำกัดความเงิน 5-10ล้านไม่ถือว่ารวยเลย เพราะได้แค่ บ้าน รถ เมีย ...หมด (แถมแปลงนาเล็กๆอีกผืน) ถ้าจำกัดความว่าทรัพย์สินที่หาได้ตลอดชีวิต ผมตั้งเกรณ์ตามนี้ครับ 100 ล้าน = รวย 1000ล้าน = เศรษฐี 10000ล้าน = มหาเศรษฐี 100000ล้าน = อภิมหาเศรษฐี ปัจจุบันเงินล้านหาง่ายครับ เด็กจบใหม่ 5ปีก็หาได้แล้ว แล้วเอามาซื้อรถคันเดียวก็หมดแล้วเหมือนกัน วิถีชิวิตเราอยู่ในระบบทุนนิยม มีเยอะไว้ก่อนย่อมดีกว่า... แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 12:12:49 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 12:11:43 จากคุณ : หางแหลม เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 12:10:52

ความคิดเห็นที่ 14 สำหรับผมก็คงเป็น 10-20 ล้าน เรียกว่ารวยได้ครับ ประมาณดอกผลจากการลงทุนน่าจะเพียงพอต่อการใช้จ่ายแบบปกติ (ไม่ต้องประหยัดเกินไป สามารถซื้อหาอะไรที่ต้องการได้ สามารถเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆได้เมื่อหยุดทำงานแล้ว) คิดว่าเงินจำนวนนี้สามารถให้ดอกผลเพียงพอต่อการใช้ชีวิต โดยไม่ต้องดึงเงินต้นออกมาใช้ได้ครับ จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 12:39:53

ความคิดเห็นที่ 15 ผมว่าขึ้นอยู่กับความพอใจ และสังคมที่เราอยู่ครับ โดยส่วนตัวผมไม่ชอบฟู่ฟ่า   ผมมีบ้านเป็นหลังเล็กๆหนึ่งหลัง รถคันเล็กๆ 1 คัน  ถ้าผมอยู่ที่ทำงานน้องๆจะถามว่าทำไมพี่ไม่ซื้อใหญ่กว่านี้ เงินเดือนพี่ก้อมากกว่าผมเยอะ     แต่ถ้าผมกลับไปบ้านซึ่งอยู่ต่างจังหวัด คนแถวบ้านจะรู้สึกว่าผมรวย มีบ้านมีรถตั้งแต่อายุยังน้อย  คนๆเดียวกัน บ้านหลังเดียวกัน รถคันเดียวกัน คนยังมองค่าต่างกัน  สังคมพาเราไปครับ  ถ้าผมอยู่สังคมแบบแรกผมมีเงิน  50 ล้าน ผมว่ารวย  แต่ถ้าอยู่สังคมต่างจังหวัดผมว่า 10ล้านก้อรวยแล้วครับ      หรือถ้าตีเป็นตัวเลยคือผมคิดว่าผมรวยเมื่อเอาเงินไปฝากธนาคารแล้วมีดอกเบี้ยใช้จ่ายแบบสบายๆ  แต่สุดท้ายรวยยังไงผมก้อยังต้องทำงาน ไม่งั้นเบื่อตาย จากคุณ : Jungfrail เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 13:11:43

ความคิดเห็นที่ 16 ความรวยสำหรับผม = ไม่มีเจ้าหนี้ ตัวเลขไม่เคยคิด จากคุณ : EarthQuakeZa เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 13:17:05

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ต้องทำงานก็มีกินมีใช้ จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 13:20:45

ความคิดเห็นที่ 18 คนเราถ้าไม่มีพ่อแม่ร่ำรวยทิ้งมรดกไว้ให้ก็ต้องอยากหาเงินไว้เพื่อมีอิสรภาพทางการเงิน และสามารถเลี้ยงดูตนเองและครอบครัวได้ในยามแก่ชรา รวยเท่าไหร่หรือ. ขึ้นอยู่กับค่าใช้จ่ายคุณ. คนประหยัดภาระน้อยก็ต้องการน้อยกว่าคนที่มีภาระมาก คิดคร่าวๆ คุณกะว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ถึงอายุเท่าไร เช่นอายุยืน 80 ปีขณะนี้อายุ 35 เกษียณ 55   (ยังเหลือเวลาทำงาน20 ปี)  เดือนนึงค่าใช้จ่ายส่วนตัว 30,000 1ปี คุณต้องใช้เงิน 360,000บาท มีชีวิตอยู่ต่อถึง 80 ปี อีก 45  ปี คุณต้องใช้เงิน16,200,000 บาท เวลาทำงาน เหลือ 20ปี เพราะงั้นในทุกๆปีคุณควรมีเงินเก็บเฉลี่ยปีละ 810,000 บาท ยิ่งคุณสามารถเก็บสะสมเงินได้ถึง16,200,000 เร็วเท่าไหร่คุณ ก็จะมีอิสรภาพทางการเงินเร็วขึ้นเท่านั้น ส่วนที่เหลือคือของขวัญ และเผื่อไว้สำหรับค่าใช้จ่ายที่ไม่คาดคิดเช่นเจ็บป่วยผ่าตัดใหญ่ๆ ช่วยเหลือคนอื่น ยามชราก็ไม่ต้องเป็นภาระใครเพราะได้เตรียมสะสมเงินไว้เลี้ยงตัวเองแล้ว เงินล้านเดียวไม่พอนะครับ สำหรับชีวิตคนในเมืองกรุง เงินที่ว่านี่หมายรวมถึงassets อื่นๆด้วยที่นอกจากเงินสดเช่น บ้าน ที่ดิน ทรัพย์สินมีค่า กองทุน หุ้น ทอง. ฯลฯ นี่คือแค่เงินที่ควรต้องมีเพื่อเลี้ยงตัวเท่านั้น.  ยังไม่ใช่ความรวยเลยด้วยซ้ำครับ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 20:22:02 จากคุณ : ** ชายใหญ่ ** เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 20:19:39

ความคิดเห็นที่ 19 คห. 2 คุณนางสาวคานทองครับ คนนั่งรถเมล์นะรวยๆทั้งนั้นเยอะเลยนะครับ มีเงินเป็นสิบๆล้านร้อยล้านยังมีเลย เห็นมาหลายคนแล้ว อย่าเข้าใจแบบนั้นเชียว. จากคุณ : ** ชายใหญ่ ** เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 20:35:21