ความคิดเห็นที่ 1 ที่มา... http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11385927/Y11385927.html ขอ ขอบคุณ คุณโขตาน ครับ... จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 22:51:47

ความคิดเห็นที่ 2 ต้นฉบับจากห้องศาสนาครับ... ........จากปัญหาที่นักฝึกภาวนาที่ยังไม่ชำนาญในการฝึกมากนัก  มักจะเจอกัน ตั้งแต่เริ่มต้นฝึก  ทำให้ฝึกจิตยาก  จิตรวมยาก  หรือเกิดอาการเครียด ปวดหน่วง ปวดหัว  จิตไม่ยอมสงบสักที  ฝึกๆไปนานๆเข้าก็เลยเกิดอาการท้อแท้ขึ้นมา  และหลายๆคนพาลจะคิดว่าตนเองคงไม่มีบุญวาสนาพอที่จะฝึกจิตในชาตินี้   จะเลิกฝึกไปทำบุญแบบอื่นๆดีกว่า   ...  เรื่องนี้ไม่ใช่เกิดเฉพาะในวงการฆราวาส แม้ในวงการพระป่าก็เกิดเช่นกัน  ที่มีพระป่าบางท่านเปลี่ยนจากแนวสายกรรมฐานมาเป็นแนวพระนักพัฒนา หรือมาเป็นพระสายเรียนหนังสือ  เป็นต้น... เรื่องของเรื่อง อยู่ที่ ความอยาก  ซึ่งตามหลักธรรมท่านแบ่งเป็น ๒ ประเภทคือ  อยากแบบตัณหา ซึ่งมีโลภะหรือโลภเจตสิกเป็นองค์ธรรม  อันนี้คือความอยากแบบมีกิเลสหนุนหลังผลักดันออกมา แล้วจะเผาผลาญให้จิตมีความทุกข์ร้อนขึ้นมา , อีกอย่างหนึ่งคือ อยากแบบฉันทะ ซึ่งมีฉันทเจตสิกเป็นองค์ธรรม  ความอยากแบบนี้ไม่เป็นกิเลส  เพราะมันจัดเป็นเจตสิกกลางๆ  พระพุทธเจ้าก็ทรงสนับสนุนให้มีฉันทะ  ซึ่งเป็น ๑ ในหมวดอิทธิบาท ๔  ซึ่งจัดไว้ใน โพธิปักขิยธรรม ๓๗  ด้วย เอาละ..ทีนี้เรามาเข้าประเด็นกัน .. นักฝึกจิตทั้งหลาย  ที่เกิดอาการปวด เครียด อะไรต่างๆขณะฝึก  จนทำให้ฝึกไม่ได้ผลนั้น  เกิดจากการใช้ความอยากผิดวิธี  คือ แทนที่จะใช้ฉันทะซึ่งเป็นความอยากกลางๆ แต่กลับไปใช้ตัณหาแทน โดยตนเองก็ตามไม่ทัน แล้วมีคำถามว่าอะไรที่ทำให้จิตใช้ความอยากผิดวิธีจนมันผิดประเภทไป ?   คำตอบคือ  เพราะไปอยากหวังได้ผลจากการฝึก  เมื่อจิตไปเพ่งตรงส่วนนี้ ก็จะก่อให้เกิด อภิชฌาวิสมโลภะ ขึ้นมาในจิตกลายเป็นตัวตัณหามาบีบ เผา กดดัน กระทุ้งขึ้นมาในใจ ทำให้ใจร้อน อยากหวังได้ผลไวๆ  อยากให้จิตรวม อยากได้ฌาน อยากมีหูทิพย์ ตาทิพย์ อยากมีฤทธิ์มีเดช  กลายเป็นผู้วิเศษ ได้รับความนิยมนับถือจากสังคม ... เมื่อความอยากประเภทนี้เกิดขึ้นในใจมากๆ  ก็จะทุกข์มากๆ  ผลจากการฝึกก็ไม่ได้  ถ้าหนักๆเข้าาอาจจะกลายเป็นบ้า วิปลาสไปเลย ดังนั้น...เท็คนิคที่จะกำหนดให้มีแต่ความอยากที่เป็นฉันทะ คือ "ให้กำหนดว่าอยากจะทำเหตุ" เท่านั้น ... คือ เช่น อยากจะแค่ท่องบริกรรมพุทโธๆๆ แค่นัั้น ..หรือ เช่น อยากจะแค่พิจารณากาย เท่านั้น ..คืออยากจะทำเหตุเท่านั้นเอง ไม่สนใจอยากได้ผลใดๆ ไม่สนใจจะเป็นผู้วิเศษใดๆ  ไม่สนใจอยากได้อะไรทั้งนั้น   ... ถ้านักฝึกจิตทั้งหลาย  มุ่งกำหนดขอบเขตของความอยากไว้แค่นี้ คือ แค่ขออยากจะทำเหตุ  อยากจะประกอบเหตุ   ..ไม่นานผู้นั้นจะได้รับผล  ซึ่งจะโผล่มาเองตามธรรมชาติในเวลาไม่นานนัก  ซึ่งเป็นผลที่ตนไม่อยาก ไม่สนใจจะได้นั่นแหละ  ...ตรงกับที่เรามักจะพูดกันว่า "สิ่งใดอยากได้ จะไม่ได้  สิ่งใดไม่อยากได้ก็จะได้"  สรุป  คือ เมื่อฝึก "ให้กำหนดจิตอยากจะแค่เพียงทำเหตุ" เท่านั้น "อย่าเผลอให้ขยายตัวไปกำหนดอยากจะได้ผล" เด็ดขาด  พยายามวางใจให้เป็นกลางๆ นิ่งๆ แล้วพอใจที่ได้ฝึก  พอใจที่ได้ทำ   แค่นั้น  เขียนเป็นข้อความเตือนตนเองติดไว้หน้าประตูห้องก็ได้ว่า  "ฉันภูมิใจ ฉันพอใจ ที่ฉันได้ฝึกแล้ว วันนี้  ฉันจะไม่สนใจอยากได้ผลอะไรสักอย่าง  ขอให้ฉันได้ฝึกแค่นั้น" แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 09:39:10 จากคุณ : โขตาน แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 54 23:05:42 จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 23:04:51

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาติดกิ๊ฟสุดท้ายของเดือนนี้่ และขอบคุณมากสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ จากคุณ : ยากแท้หยั่งถึง เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 23:08:43

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับ หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะครับ ^^ จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 23:22:20

ความคิดเห็นที่ 5 ป้องกันอาการโรค "รู้งี้" กำเริบ 555+ จากคุณ : mspaint เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 23:26:58

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ จากคุณ : หนุ่มกันย์ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 04:52:53

ความคิดเห็นที่ 8 กระทู้นี้ไม่ลังเลที่จะให้กิ๊ฟ จากคุณ : นางสาวคานทอง เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 07:20:32

ความคิดเห็นที่ 9 ปัญหาที่เราจะเจอเป็นประจำ ไม่่ว่าจะเป็นชีวิตในตลาดหุ้นหรือนอกตลาดหุ้นคือ รู้ดี แต่ทำไม่ได้ครับ จากคุณ : endophine เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 08:42:23

ความคิดเห็นที่ 10 อื่น ๆ ต้องมีโชค และ ดวงดี ด้วยหรือเปล่าครับ จากคุณ : cabin_crew (Cabin_crew) เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 12:20:45

ความคิดเห็นที่ 11 เยี่ยมครับ เป็นข้อคิดที่สุดยอดเรียบง่ายยิ่งนัก ขอบคุณครับ จากคุณ : tanakeme เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 14:46:24

ความคิดเห็นที่ 12 พอดีผมได้แวะไปห้องศาสนามาครับ... อ่านแล้วก็อดนึกไม่ได้ว่ามันช่างเหมือนสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ซะเหลือเกิน เลยขออนุญาต คุณโขนตาน นำมาดัดแปลงข้อความครับ... ท่านใดนำไปปรับใช้ให้เหมาะกับงานของตนได้ ก็ขอโมทนาด้วยครับ ^^ จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:16:20

ความคิดเห็นที่ 13 เหมือนกับผมเลยครับ :) ในเริ่มต้นหลายๆคน คงเจอกิเลส ระหว่างการเทรดเสมอๆ ตอนแรกๆผมแทบจะมานั่งจ้องมันเกือบตลอดเลยครับ เครียดในระดับนึงเหมือนกัน บางวันก็อาจจะแทบไม่ได้ทำงานอื่นเลยด้วย เพราะมัวแต่มานั่งจ้อง Tracker อยู่ >< ที่สำคัญ จากห้องสินธร ที่มีแต่ผู้ยืนยันนั่งยันนอนยันตะแคงยัน มั่นใจว่าวันนี้หุ้นดิ่งเหวแน่นอน มั่นใจว่าพรุ่งนี้ Panic Buy ฟังธง มั่นใจว่า Circuit ทำงานแน่นอน ซึ่งแน่นอนว่า คำพูดเหล่านี้มันทำลายความเชื่อมั่นบางอย่างไปบ้างโดยไม่รู้สึกตัวได้ทำลายความมั่นใจในตอนต้นไปแล้ว กว่าจะรู้ว่ามันคือกับดักของตัวเองก็เสียท่ากับมันไปแล้ว กลับมานั่งนึกย้อนว่าทำไมจะต้องไปหลงกับคำพวกฟันธง นั่งยันนอนยันด้วย เชื่อมั่นในแนวทางของตัวเองดีกว่า ผิดถูกอย่างไร ตัวเองก็ได้เรียนรู้ทั้งนั้น การเรียนรู้จากประสบการณ์คนอื่นอาจจะไม่ได้ผลดีอะไรเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่ผมเริ่มลงทุนมา ก็มีหลายคนรอบตัวเหมือนจะสนใจการลงทุน ซึ่งผมมองว่ามันเป็นการฝึกฝนทักษะกระบวนการคิดของตัวเองได้อย่างดีเหมือนกันครับ กับหลายคนที่ยังมองว่าการได้เงินมาจะต้องมาจากการลงมือทำงานด้วยตัวเองเท่านั้น ซึ่งทั้งที่จริงแล้วการลงทุนก็ต้องใช้การลงมือลงแรงในการค้นคว้ามากเช่นเดียวกันครับ เพียงแค่มันใช้การคิดวิเคราะห์มากกว่าการลงมือเท่านั้นเองครับ การลงมือก็แค่กด Click ไม่กี่ครั้งก็ซื้อขายได้แล้ว เป็นได้ภายใน 10 นาที แต่จะซื้อขายยังไงให้ได้กำไรโดยไม่ขาดทุนนี่สิ น่าคิดยิ่งกว่าครับและอาจจะใช้เวลาร่วมทั้งชีวิตเลยก็ได้นะครับ ::::: หลักการมันไปตรงกับหมากกระดานพอดีเลยครับว่าเล่นให้เป็นใช้เวลาแค่ 10 นาทีก็เล่นเป็นได้แต่ถ้าจะเล่นให้เก่งอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อเล่นให้เก่งเลยก็ได้ จากคุณ : RakRok12 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 23:17:41

ความคิดเห็นที่ 14 เสริมอีกนิดหน่อยครับว่า เนื่องด้วยคนส่วนมากเค้าจะวัดกันแค่ ตัวเงินที่ได้ หรือตัวเงินที่เสียออกไป มากกว่ากระบวนการที่เกิดขึ้น ก่อนการซื้อหรือขาย นั่นแหละครับ จะซื้อหรือขาย จะกำไรหรือขาดทุนนั้น ไ่ม่สำคัญเท่ากับว่า ทำไมถึงซื้อ ทำไมถึงขาย ทำอะไรถึงได้กำไร ทำอะไรถึงขาดทุน จากคุณ : RakRok12 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 23:19:51

ความคิดเห็นที่ 15 ซามูไร เวลาเห็นพกดาบที 2 เล่ม เวลาใช้จริง  เขาจะใช้ทั้ง 2 เล่ม  เลยหรือเปล่าครับ Ref: X11273944 v v ซามูไรดาบคู่.... มิยาโมโตะ มูซาชิ Miyamoto Musashi --- มูซาชิ ซามูไรดาบคู่ ที่โด่งดังที่สุด ในประวัติศาสตร์ของประเทศญี่ปุ่น เป็นบุคคลที่มีตัวตนจริงๆ มีชีวิตอยู่ในราว ค.ศ. 1584-1645 จากประวัติการต่อสู้กว่า 60 ครั้ง ไม่เคยแพ้เลย...แม้แต่ครั้งเดียว นั่นไม่ใช่โชคช่วย แต่เป็นเพราะฝึกฝนมาอย่างดีทั้งร่างกายและจิตใจ โดยเฉพาะการฝึกจิตเพื่อเอาชนะศัตรูภายในตนเอง จนกระทั่ง   ”มีความสามารถที่จะรบชนะ” เป็นผู้แต่งหนังสือ เกี่ยวกับกลยุทธ์การต่อสู้ ชื่อ  คัมภีร์ห้าห่วง (The Book of Five Rings) ซึ่งทั่วโลกยอมรับว่า เป็นผลงานอัจฉริยะ มูซาชิ มิได้มีแค่ชัยชนะในสมรภูมิเท่านั้น หากเป็นทั้งการแสวงหาทางด้านจิตวิญญาณ-ความหมายแห่งชีวิต และความเป็นเลิศในเชิงดาบไปพร้อม ๆ กัน เขาเป็นลูกของซามูไรบ้านนอกขาดแม่ และในวัยเด็ก ทำท่าว่าจะเป็นคนที่เอาดีไม่ได้ อย่างไรก็ตามลักษณะเด่นของ มูซาชิ คือ เป็นคนบึกบึนไม่ยอมแพ้ใคร ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญอย่างหนึ่งของนักรบ สำหรับการเป็นนักรบนั้น แตกต่างจากนักฆ่าโดยสิ้นเชิง นักรบย่อมเห็นคุณค่าของชีวิต ไม่ว่าของตนเอง หรือของผู้อื่น ไม่โอ้อวดเสี่ยงภัยอย่างไร้สาระ พร้อมเสียสละชีวิตเพื่อบรรลุจุดมุ่งหมายที่เหมาะสมจริง ๆ   มูซาชิ เป็นมนุษย์ที่มีความสมดุล ของสมองทั้งสองข้าง ทั้งซีกซ้ายและซีกขวา ใช้ดาบได้อย่างคล่องแคล่ว ทั้งสองมือ ดาบคู่ของเขานั้นยังสั้นข้าง-ยาวข้าง ด้วยการชี้แนะ ของพระเซนรูปหนึ่งที่ชื่อ ทากุอัน มูซาชิได้เลิกนิสัยมุทะลุดุดัน ชอบเอาชนะแบบบ้าเลือด แล้วหันมาแสวงหาหนทาง การเป็นนักสู้ที่แท้จริง การใช้กำลังกับภูมิปัญญา มิใช่สิ่งแยกออกจากกันได้ มูซาชิ อ่านทุกอย่าง ตั้งแต่ประวัติศาสตร์ ปรัชญา มาจนถึง ตำราพิชัยสงคราม ขณะเดียวกัน ก็ได้ฝึกควบคุมตัวเองให้รู้จักสงบนิ่ง เมื่อต้องเผชิญกับเหตุการณ์ อันเลวร้าย มูซาชิได้ค้นพบว่า หนทางแห่งนักรบนั้น แยกไม่ออกจากหนทางแห่ง...ความเป็นคน ความเป็นเลิศในเพลงดาบ คือ สิ่งเดียวกับ  ความงาม ความสงัดสุข และ ความดี พูดอีกนัยหนึ่ง คือ มูซาชิ จะไม่สามารถบรรลุความเป็นเลิศในฝีมือได้ ถ้าหากเขา ไม่แสวงหาทางหลุดพ้น ในระดับจิตวิญญาณ ไปพร้อมๆกัน ท่ามกลางการฝึกฝีมือดาบ มูซาชิได้เรียนรู้การวาดภาพ การแกะสลัก การเขียนบทกวี ตลอดจนสิ่งประณีตละเอียดอ่อนอีกหลาย ๆ อย่าง ในที่สุด เขาก็ค้นพบว่า  ทั้งหมดนี้...เป็นสิ่งเดียวกัน " มันคือศักยภาพ ของ ความเป็นคน " จากเด็กหนุ่มที่บ้าเลือด ไร้ทิศทาง มูซาชิ ค่อย ๆ กลายเป็นหนุ่มใหญ่ ที่อ่อนน้อมถ่อมตน ละเอียดอ่อน ทั้งกับผู้อื่นและตัวเอง เขาเติบโต พ้นเรื่องของศักดิ์ศรี หน้าตา ที่เป็นเพียงเปลือกนอก ตลอดจนลาภ ยศ สรรเสริญทั้งปวง อันนี้ ทำให้มูซาชิ สามารถหลีกเลี่ยงสมรภูมิที่ไม่จำเป็นได้ โดยไม่แยแสกับเสียงติฉินนินทา ทว่ายามใดที่ต้องรบ เขาก็สามารถรบได้ด้วยความสงบ นิ่งดุจภูผา ศัตรูคนแล้วคนเล่า ร่วงล้มด้วย เพลงดาบไร้สำนักของเขา กระทั่งชื่อมูซาชิ กลายเป็นที่รู้จักกันทั่วไป แม้ในยามที่มีชื่อเสียงแล้วก็ตาม มิยาโมโตะ มูซาชิก็ยังใช้ชีวิตเหมือนนักพรตผู้ถือดาบ กินอยู่สมถะ นุ่งเจียมห่มเจียม ครองตัวเป็นนักดาบไร้สังกัด ปราศจากฐานะตำแหน่งใด ๆ ในวงจรอำนาจ ซึ่งกำลังแก่งแย่งชิงดีกัน อย่างเอาเป็นเอาตาย ในฉากสุดท้ายของนิยาย มูซาชิต้องดวลดาบ กับ ซาซากิ โคยิโร่ ซึ่งเป็นซามูไรที่มีชื่อเสียงมากที่สุดอีกคนหนึ่ง และมีฐานะเป็นทั้งเจ้าสำนักและอัศวินชั้นสูง ทั้งสองจะต้องประลองฝีมือกันโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ต่อหน้าบรรดาขุนนางชั้นผู้ใหญ่ซึ่งมานั่งดูเป็นสักขีพยาน สถานที่นัดพบครั้งนั้นอยู่บนเกาะเล็ก ๆ ห่างจากฝั่งประมาณ 2 ไมล์ ขณะที่ผู้คนจากทั่วสารทิศ ได้หลั่งไหลกันมาดูเหตุการณ์ ด้วยความตื่นเต้น มูซาชิกลับใช้เวลาก่อนดวล นั่งวาดรูป จากนั้น ก็ขึ้นเรือลำเล็ก ๆ ไปสู่จุดนัดหมาย และใช้เวลาบนเรือถากพายหักด้ามหนึ่งเพื่อใช้เป็นอาวุธ ปะทะกันได้ ไม่ถึงอึดใจ เขาก็ใช้ดาบไม้นั้น สังหารคู่ต่อสู้ลงไป และในขณะที่ทุกคนยังไม่หายตื่นเต้น กับฉากดวลระหว่างนักดาบชั้นครู มูซาชิ ก็โดดกลับลงเรืออย่างเงียบ ๆ ไม่มีท่าทีแยแส กับ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ทั้งปวง เรื่องทั้งหมด จบลงตรงนี้ --- Ref : http://www.oknation.net/blog/jommand26/2010/03/28/entry-1 จากคุณ : The Rounder เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:39:47

ความคิดเห็นที่ 16 “อิจิ ริว นิโตะ” คือ แนวทางดาบของ “มุซาชิ” นับตั้งแต่อดีตกาล นักสู้ล้วนคาดดาบ 2 เล่ม หนึ่งเป็นดาบยาว อีกหนึ่งเป็นดาบสั้น โดยทั่วไป วิธีการใช้ดาบของสำนักอื่น คือ การกุมดาบด้วยสองมือ เช่นเดียวกับ การใช้หอก หรือ ขวาน นั่นหมายความว่า เป็นการใช้ดาบเพียงเล่มเดียว ในขณะที่ดาบอีกเล่มหนึ่ง ยังประดับไว้ในฝัก ไม่อาจเปล่งพลานุภาพของดาบถึงขีดสุด การกุมดาบด้วยสองมือ ทำให้การกวัดแกว่งดาบเป็นไปอย่างเชื่องช้า และติดขัดและไม่เหมาะสมต่อสภาพแวดล้อมต่าง ๆ เช่น ขณะอยู่บนหลังม้า การต่อสู้บนพื้นที่ขรุขระ หรือ การวิ่งท่ามกลางฝูงชน แนวทางของ “มุซาชิ” จึงฝึกฝนให้ใช้ดาบด้วยมือเดียว ผู้ฝึกฝนจึงสามารถใช้ดาบ ทั้งสองเล่มได้พร้อมกัน ทั้งซ้ายและขวา ในขณะใช้ดาบเพียงเล่มเดียว สามารถใช้อีกมือที่ว่าง เพื่อช่วยในการทรงตัว กุมบังเหียน ตลอดจนการจับถืออาวุธอื่น ประโยชน์ของการใช้ดาบทั้งสองเล่ม  ยังมีอีกมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในยามที่ต้องต่อสู้กับคนหมู่มาก สำหรับผู้ไม่คุ้นเคย การกุมดาบด้วยมือเดียว จะต้องใช้กำลังมาก และ ยากต่อการกวัดแกว่ง แต่เมื่อผ่านการฝึกฝน ความคล่องแคล่วก็จะทวีขึ้น ตามพละกำลังที่เพิ่มพูน ที่สำคัญ แนวทางของ “มุซาชิ” นั้น ปัจจัยในการเอาชัย คือ ...จังหวะในการวาดดาบ ไม่ใช่ ...ความเร็วของเพลงดาบ ถึงแม้ว่า “ดาบ” จะได้รับการยกย่องว่า  เป็นที่สุดแห่งศาสตราวุธ และเชื่อกันว่าผู้บรรลุในวิถีแห่งดาบ เป็นผู้ที่บรรลุวิถีแห่งกลยุทธ์ และจะมีชัยเหนือคู่ต่อสู้ทั้งปวง แต่จิตวิญญาณ ของวิถีแห่งกลยุทธ์ที่แท้จริง คือ การเอาชัย ดังนั้น ถ้าผู้ฝึกฝนสามารถเรียนรู้วิถี แห่งศาสตร์อื่น และแผ้วทางจนได้รับชัยชนะ ก็กล่าวได้ว่า ค้นพบวิถีแห่งกลยุทธ์...ของตนเอง --- Ref : http://lugy.exteen.com/20100220/entry จากคุณ : The Rounder เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:39:59

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ครับคุณ RakRok12 ... และขอบคุณบทความของคุณ The Rounder ด้วยครับ (จะคอยอ่านกระทู้ดีๆ ของพี่เรื่อยๆ ครับ) ปล.กิ๊ฟหมดตั้งแต่กลางเดือน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้ามาแจกครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 16:43:41 จากคุณ : kkkai525 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:09:55

ความคิดเห็นที่ 18 ของแท้ต้องคนนี้ เห็นกันจะๆ http://www.youtube.com/watch?v=lQEkvl7Ajcs . จากคุณ : ศรัทธาดาวน์_7 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 21:00:11

ความคิดเห็นที่ 19 ใครที่ลบกระทู้เราเจอกันหลังไมค์ จากคุณ : ศรัทธาดาวน์_7 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 21:02:33

ความคิดเห็นที่ 20 เห็นเขาว่ากันว่ามุซาชิใช้กลยุทธแกล้งไปที่นัดช้าจนทำให้โคจิโร่ เสียอารมณ์ เป็นเหตุให้พ่ายแพ้ในการดวลดาบ ไม่รู้จริงหรือเปล่า จากคุณ : ปอป้อง เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 01:16:53

ความคิดเห็นที่ 21 สุดยอดครับ ถ้าได้ผมอ่านเร็วกว่านี้ก็คงดี กราฟเทคนิคสั่งให้ซื้อ ไม่ยอมซื้อครับ โดนขู่ Circuit Break ทุกวัน ดันไปเล่น DW PUT อีก เพราะอยากได้เงินไวๆ โทษใครไม่ได้ ต้องโทษตัวเองครับ ที่ไปใช้อารมณ์มากกว่าสติ เพราะคำว่า"โลภ"คำเดียว ทั้งเสียเวลา เสียเงิน และสุขภาพจิตครับ ต้องมาคอยดูหุ้นตลอดเวลาแทบไม่เป็นอันทำอะไร DW ใช้ทุนน้อย แต่ได้เยอะ เสียก็เยอะ ทำให้ขาดสติได้ เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับผมเลยครับในครั้งนี้ จากคุณ : BindBeige เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 23:50:18

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบกระทู้นี้มากๆๆขอบคุณครับสำหรับข้อเตือนใจดีๆๆ อ่านแล้วอยากจะขอเป็นลูกศิษย์เจ้าของกระทู้เลย ^^ จากคุณ : น้ำค้างคืน เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 13:04:40