PANTIP.COM : I11526125 เริ่มต้นเปิดพอร์ตที่วงเงิน 20,000 บาทถือว่าน้อยเกินไปหรือเปล่าครับ ? [หุ้น]

ความคิดเห็นที่ 17

หน้าใหม่แต่มีหุ้น PTT ตั้งแต่ก่อนปี 51
ไปดูท่านมหาเทพ ยกหางตัวเองต่อได้ที่
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=nai-eument&date=26-01-2008&group=3&gblog=1
ไอนี้ โม้ตัวพ่อ หมาหอน

การเป็นมนุษย์เงินเดือนกับตัวผมเอง

เรียนจบแล้วครับ จากมหาวิทยาลัยของตัวเองที่ตั้งอยู่ใกล้กับทะเลบางแสน...

ไม่เคยใส่ใจกับเกรดเฉลี่ยของตัวเอง ไม่ใส่ใจกับการแข่งขันกับคนอื่น(เพราะไม่เชื่อในระบบการแข่งขัน แต่ผมหนีไอ้โครงสร้างบ้าๆบอๆนี้ไปไม่พ้น) ไม่ใส่ใจกับวิชาที่ตัวเองเกลียด ไม่ใส่ใจกับค่านิยมเสร็งเคร็งของเพื่อนร่วมรุ่น ตลอดจนไม่ใส่ใจในค่านิยมการหางานทำในบริษัท..

ผมมันเป็นกบฎที่พร้อมจะแหกคอกไปได้ตลอดเวลา...

ตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว ทำงานเป็นผู้ช่วยอาจารย์ที่ผมเคารพมากว่า 4 ปีในมหาวิทยาลัยบูรพา เงินเดือนไม่เคยสนใจมันเลยว่าจะได้รับตรงเดือนหรือเปล่า เพราะผมเปิดกิจการขายกระเป๋ามือสองเล็กๆกับแฟนใน อ.ศรีราชา มาได้ประมาณ 2 ปีกว่าแล้ว ก่อนเรียนจบเสียอีก และผมถือหุ้นของบริษัทในเครือ ปตท. มานานแล้วอีกประการหนึ่ง เลยไม่เดือดร้อนเรื่องเงินทองเท่าไรนัก...

ผมทำงานบริษัทไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่าผมไม่มีความสามารถหรือนิสัยห่วยแตกอะไร แต่เป็นเพราะผมไม่ชอบเป็นพนักงานบริษัทเนื่องด้วยมันจะขูดรีดแรงงานผมเพื่อแลกกับเศษเงินของมันแค่เดือนละหมื่นสองหมื่น ..

ผมคิดง่ายๆของผมว่า ถ้าผมทำงานทั้งเดือนเพื่อแลกกับเงินหนึ่งหมื่นบาท สู้ดีผมเอาเงินหนึ่งหมื่นบาทไปลงทุนด้วยตัวเองไม่ดีกว่าหรือ ผมสามารถทำงาน(ลงทุนทำธุรกิจเล็กๆ)หนึ่งเดือนแต่ได้เงินมาเท่าที่สติปัญญาตัวเองทำได้...

ทุกวันนี้ผมสามารถหาเงินได้มากกว่าการเป็นมนุษย์เงิน 4-5 เท่าตัวถ้าคำนวนที่เงินเดือน 15,000 บาท

ฟังดูอาจเหมือนยกหางตัวเอง แต่ผมก็คงไม่ใส่ใจคำนินทาคนอื่นที่ไร้เหตุผลอยู่ดี ทุกวันนี้ผมดำรงชีวิตอยู่ด้วยความสุขสบาย อยากไปไหนก็ได้ไป อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากซื้ออะไรก็ไปซื้อ ไม่ต้องมาคอยพะวงว่าจะใช้เงินพอไหม ปลายเดือนเงินจะช๊อต(เหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไป)หรือเปล่า

ค่านิยมอย่างหนึ่งที่ผมเจอกับมันเกือบตลอดเวลาที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยก็คือ การแย่งกันเข้าไปทำงานในบริษัทหรูๆ นั่งออฟฟิศแอร์เย็นฉ่ำ เงินเดือนมากมายเพียบพร้อมด้วยสวัสดิการ และตบท้ายด้วยการชิงดีชิงเด่นกันในหน้าที่การงาน ฯลฯ เมื่อพวกเขาเรียนจบแล้ว...

ค่านิยมเช่นนี้ ผมสะอิดสะเอียนมันเต็มทน...

ภาพที่ผมเห็นจนชินตาที่สุดคือ พนักงานในโรงงานต่างๆ/ออฟฟิศต่างๆ แต่งตัวหลากสีสันหลายยูนิฟอร์ม ยืนรอให้รถบัสหรือรถตู้จากบริษัทมารับไปทำงานในตอนเช้าๆทุกวันแถวตลาดหนองมน บางแสน พวกเขาดูเหมือนฝูงนกเพนกวินที่เดินตามๆกันไปในฝูงของตัวเอง แต่งตัวเหมือนกัน มีค่านิยมเหมือนกัน ใช้ชีวิตเหมือนกัน นกเพนกวินที่ดูดีหน่อยก็อาจจะขับรถเป็นของตัวเอง เก๋งบ้าง กระบะบ้าง แล้วแต่รสนิยม

พวกเขาอาจจะมีสิ่งที่คล้ายๆกันอีกอย่างคือ อยากทำงานน้อยๆแต่ได้เงินเดือนเยอะๆ อยากใช้ชีวิตให้สุขสำราญ Optionต้องครบ พวกเขาจะต้องมีมือถือรุ่นที่ดีที่สุด(ผ่อน 24 งวด) มีเสื้อผ้าแบรนด์เนมใส่ประดับกาย มีรถเก๋งสุดหรูเท่าที่เงินเดือนของตัวเองจะเอื้ออำนวยให้ผ่อนมันได้

พวกเขาบางคนอาจพกมีดไว้ข้างหลัง เพื่อรอจังหวะในการจ้วงแทงเพื่อนร่วมงานให้ตัวเองสามารถไต่เต้าขึ้นไปสู่ยอดแห่งการเป็นลูกจ้างที่บริษัทโปรดปราน..

พวกเขาบางคนอาจจ้องหางานทำในบริษัทใหม่ไปเรื่อยๆเพื่ออัพเงินเดือนของตัวเอง...

ที่สำคัญ พวกเขาบางคน"ดูถูก"คนอื่นที่ไม่ใช่"ชนชั้นมนุษย์เงินเดือน"แบบเดียวกับเขา โดยอาจคิดว่าคนที่ไม่ใช่มนุษย์เงินเดือน คือไอ้พวกว่างงานชั้นต่ำในสังคม...

พวกเขาอาจจะคิดว่าการเป็นมนุษย์เงินเดือนคือชนชั้นหนึ่งในสังคม ไม่มีความสัมพันธ์เชิงอำนาจใดๆกับผู้ที่อยู่ในชนชั้นต่ำกว่าตนเอง อาชีพของตัวเองดีที่สุด...

จากมุมมองของพวกเขา ผมคือคนชั้นต่ำที่ไร้งานทำคนหนึ่ง จากสายตาเหยียดหยามที่เขามองมาที่ผม เหมือนเขามองหมาตัวหนึ่งที่กำลังง่วนอยู่กับการหาประเป๋าจากชั้นแขวนเพื่อมาให้พวกเขาเชยชมสินค้าของผม...

เขาคงตัดสินผมจากที่ภายนอก เพราะผมแต่งตัวบ้านๆ ขับรถบ้านๆ และไม่มีงานทำ จึงต้องมาขายของที่ตลาดนัด...

แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมจะต่อต้านคนพวกนี้ได้ นั่นก็คือ "ต้องเป็นนายพวกเขา"...

ถ้าหากว่าบริษัทคือเจ้านายของเขา คนที่ถือหุ้นของบริษัทนั้นก็ถือว่าเป็นเจ้านายของบริษัทนั้นด้วย...

สิ่งที่ผมเริ่มทำตอนนี้ก็คือ ผมจะพยายามซื้อหุ้นในกิจการที่ผมเห็นว่าทำกำไรได้ดี มีพนักงานหลายพันหลายหมื่นคนในบริษัท ตอนนี้ผมมีหุ้นในเครือ ปตท อยู่ประมาณ 1 แสนกว่าหุ้น เท่ากับว่าผมเป็นเจ้านายคนพวกนี้อยู่ส่วนหนึ่ง...

พนักงานบริษัทพวกนี้จะต้องหาเงินให้ผมใช้เพราะผมเป็นนายพวกเขา พวกเขาจะปฎิเสธผมไม่ได้เพราะผมเป็นเจ้าของบริษัทอยู่ส่วนหนึ่ง ถ้าพวกเขาขัดขืนผม เขาจะโดนไล่ออก เพราะบอร์ดบริหารของบริษัทจะต้องให้ประโยชน์แก่ผู้ถือหุ้นก่อนเสมอ ...

ผมจึงไล่พวกเขาออกได้ทางอ้อม ผมจึงมีอำนาจเหนือพวกเขา เพราะผมถือหุ้นในบริษัทของเขา...

แต่ผมยังเป็นไอ้คนชั้นต่ำอยู่วันยังค่ำ เพราะผมไม่ใช่มนุษย์เงินเดือน ผมไม่มีงานทำ บัดซบสิ้นดี!!!

จากคุณ : por_sas_a

เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 12:33:10