ความคิดเห็นที่ 1 หุ้นตกจาก 1700 กว่าจุด (ปี 37-38) ลงเรื่อยๆ จนเหลือ 240 จุด (ปี 42-43) จำได้ว่าบางวันลบ 100 จุด อาทิตย์เดียวลบหลายร้อยจุด ฝรั่งขายแหลกทุกราคา คงไม่ต้องบรรยายว่าพอร์ทเป็นยังไงครับ ถือหุ้นมากเจ๊งมาก โชคดีพอร์ทสำหรับคนเริ่มทำงานอย่างผม มีอยู่แค่หลักหมื่น ก็เลยเจ็บน้อย แต่เม่าอย่างผม เจ็บแล้วลืมง่าย ทุกวันนี้ก็ยังไม่เข็ดครับ ยังสู้ต่อ.. จากคุณ : yut-san เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:41:40

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนนั้นยังไม่รู้จักเล่นหุ้น มีแต่คนชวนซื้อกองทุนรวม จำได้ว่ามี SCB /Kbank  แต่เราไม่ได้ซื้อเพราะไม่รู้จัก รู้แต่ว่ามีญาติๆ กันเจ็บตัวกันหลายคน เห็นบอกว่ากองทุน ของสองธนาคาร ลดเหลือ 2-3 บาทก็มี  รู้เท่านี้แหละค่ะ จากคุณ : ต๊อตโตะจัง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:52:00

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนหน้ามันไป 1700 ประเทสไทยมีวิกฤติการเมือง ( รสช. ) พอการเมืองสงบเศรษฐกิจฟื้นตลาดก็มีความเชื่อมั่น ประกอบกับการลงทุนทำเมกกะโปรเจคต่างๆ เช่น โฮปเวลล์ และการเปิดเสรีทางการเงิน ด้วยความคาดหวังต่างๆรวมกันตลาดหุ้นก็เลยวิ่งพรวดๆๆจากแถวๆ 1200 จุดไป 1700 จุดแบบม้วนเดียวจบ ลักษณะตอนนั้นหากเปรียบเทียบน่าจะเหมือนตอนตื่นทองตอนวิ่งจาก $1400 ไป $1900 นั่นคือใครไม่มีหุ้นถือว่าเชยมากๆ... สิ่งที่น่าสนใจหลังจาก 1700 นั้นคือวิกฤติต่างๆที่เกิดขึ้น เช่น แผ่นดินไหวโกเบ, น้ำท่วมไทยครั้งใหญ่ ซึ่งกระทบต่อตัวเลขส่งออกและ GDP แต่นักลงทุนต่างๆกลับเริ่งช้อนหุ้นสวนกับ'ความเป็นจริง' เพราะก่อนหน้า 1700 ตลาดหุ้นเต็มไปด้วยอุปสรรคที่หนักกว่า เช่น สงครามอิรัก, รสช. ซึ่งชาวสวนรวยกันหมด พอ'ความเป็นจริง'ที่ส่งออกเราตก, GDP ร่วงเกิดขึ้นนักลงทุนเลยไม่กลัว ตลาดหุ้นเลยขึ้นๆลงๆอยู่แถวๆ 1200 - 1300 เป็นปีๆโดยที่นักลงทุนตอนนั้นส่วนใหญ่ถือยาวกันหมดเพราะเชื่อว่า'กลับไป 1700 แน่ๆ' ขนาดพอเริ่มเกิดวิกฤติค่าเงินแล้วชาวสวนก็ยังไม่เลิก ตอนหลุดเลข 1000 ครั้งแรกจำได้ว่ามีพวกมีรถขายรถมีที่ดินขายที่เอาไปช้อนหุ้นกันมากมาย สุดท้ายจริงๆแล้วศพส่วนใหญ่แท้จริงจึงกองอยู่แถวๆ 1000 จุดนั่นแหละ และแน่นอนสุดท้ายคนที่ตายหนักสุดมักคือชาวสวน  ( เพราะไม่คัทแล้วหนีแต่ทำตรงกันข้ามคือ เทหมดหน้าตัก ) เอเมน... จากคุณ : everandever เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:55:37

ความคิดเห็นที่ 4 1. ดอกเบี้ยเงินกู้บ้าน ธอส. ลอยตัวจาก 7.5% ไปถึง 15.5% 2. บางคนผ่อนดาว์นบ้าน ไม่ได้บ้าน สมัยนั้นไม่มีการสร้างเสร็จก่อนขาย บางโครงการพอขายดาวน์ได้ 50-80% ของโครงการ ก็เอาโฉนดไปจำนองกับ FINANCE พอ FINANCE ล้ม ลููกบ้านก็ซวยไป 3. หุ้นบางตัวจาก 30 กว่าบาท เหลือ 0.08 บาท 4. กองทุนบางกองทุน ผมเพิ่งมาขายเอาเงินต้นคืนได้ปีที่แล้วเอง ถ้าบอกว่ากองทุนเป็นพวกมืออาชีพ ลองคิดดูเอาเอง 5. บริษัทที่ผมทำ ถึงไม่มี LAY OFF แต่เงินเดือนไม่ขึ้น โบนัสไม่ได้ OT ไม่มี 2 ปีเต็ํม จากคุณ : vpramote010 (vpramote010) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:58:20

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณครับ เข้ามาฟังด้วย ตอนนั้น ยังจำความไม่ได้เลยครับ จากคุณ : ไผ่หวานพลิ้วลิ่วลม เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:10:47

ความคิดเห็นที่ 6 เอาช่วงประกาศลอยตัวเงินบาทกลางปี 40 หุ้นหลายตัวลงคุณขายไม่ทันแล้วกัน ฟังวิทยุไปซีดไป โทรหามาร์สายแทบไหม้ หลุดทุกราคา floor ติดกันทุกวัน พวกบริษัทที่มีหนี้นอกประเทศเยอะๆ ประเภท road show ระดมทุนเมืองนอกแต่ก่อนฮิตมาก เพราะดอกถูกกว่าเมืองไทยบาน บริษัทพวกนี้เจ๊งไปเกือบหมด บมจ วัฏจักร ของคุณนิกร เป็นตัวอย่าง ตึก 38 ชั้นของแกยังตั้งโด่อยู่ปากซอยบางขุนนนท์มาจนถึงทุกวันนี้ บรรยากาศก่อนเผาจริงก็ประมาณตอนนี้แหละครับ บวกทุกวัน กำไรทุกคน ห้องค้าทุกที่คนล้นจนแทบระเบิด ไม่มีกราฟ ไม่มีเนตใดๆ อาศัยดูตัววิ่งราคาทาง tv อ่านหนังสือพิมพ์ ฟังวิทยุ ซื้อตามมาร์เชียร์  จำได้ สมัยนั้น อ วีระ รุ่งมากๆตอนนั้น มีแต่คนโทรเข้าไปให้ด่า  เชียร์อะไรก็กำไร ไม่ใช่เฉพาะตลาดหุ้น ตลาดอสังหา จองบ้านเช้าวันนี้ บ่ายขายใบจองกำไรสองหมื่น ดอกเบี้ยเงินฝากไฟแนนซ์ปีละ 13% พนง ไฟแนนซ์ โบนัส 15 เดือน เศรษฐกิจโตปีละ 10กว่า% ไทยจะกลายเป็นเสือตัวที่ 5 ของเอเซีย บลา บลา บลา ผมเจ็บหนัก นอกจากหมด ยังมีหนี้บัญชีมาร์จิ้นอีกหลายแสน สมัยนั้นเทียบกับทองประมาณบาทละ 7000 - 8000 นะถ้าจำไม่ผิด เกือบตาย ยังจำคุณทนง กับ คุณเริงชัย ได้ไม่มีวันลืม จากคุณ : DoubleXL เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:19:21

ความคิดเห็นที่ 7 - แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 22:06:37 จากคุณ : SichatK4 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:32:05

ความคิดเห็นที่ 8 พ่อเพื่อนเป็นคนซื้อหุ้นและเป็นพรรคพวกคนหน้าสแควร์ ตอนลอยตัวไม่เห็นเดือนร้อน หลังจากนั้นไล่เก็บอสังหาฯ รวยเป็นดับเบิ้ล ไม่รู้ว่าเก่งหรือรับข่าวอะไร.. จากคุณ : สายลมที่อ่อนใหว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:35:22

ความคิดเห็นที่ 9 นิดนึงนะคุณ จขกท ไอ้คำว่า "ถ้ายังอยู่" นี่หมายความว่าไงครับ ผมพึ่ง 27 เองนะครับ ฮา ^^ ล้อเล่นครับ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 21:22:22 จากคุณ : DoubleXL เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:45:24

ความคิดเห็นที่ 10 เอาเป็นว่า มีใบหุ้น FIN1 อยู่ที่บ้านเป็นร้อยใบ (ใบละร้อยหุ้น) ขอเขามาหลังจากปิดบริษัท เก็บไว้เตือนใจ เล่นๆ ตอนนี้เป็นตราสารโบราณหรือเปล่าเนี่ย อิอิ จากคุณ : Michy เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:53:24

ความคิดเห็นที่ 11 #9 แสดงว่าเข้าตลาดหุ้นตั้งกะยังเด็กเลยเหรอค๊ะ โหวว จากคุณ : dne เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:08:18

ความคิดเห็นที่ 12 ช่วงเกิดวิกฤตนี้ ตอนนั้นยังเพิ่งเข้าเรียนมหาลัย ช่วงรุ่นพี่ปีติดกัน จบออกมาส่วนใหญ่ไม่มีงานทำ ไปเรียนต่อเยอะ ปีต่อมาผมจบเศรษฐกิจก็ค่อยๆฟื้นตัว บริษัทเริ่มรับคนงานใหม่ ช่วงนั้นกระแสการเทคโอเวคเยอะ อย่างบริษัทที่ผมเข้าทำงานเป็นปูนใหญ่ถือหุ้น 100% หลังจากนั้นก็ถูกขายให้กับญี่ปุ่น ซึ่งผมก็เห็นด้วยนะครับ เพราะตอนนั้นปูนใหญ่ตัวอ้วนมากพอเจอปัญหาก็ต้องหาทางรีดไขมันส่วนเกิน ซึ่งบริษัทส่วนใหญ่ก็ฝ่าฟันมาได้ด้วยความเจ็บปวดแต่ก็เข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมเยอะ มาเล่าถึงหุ้นตัวแรกที่ซื้อก็เดาไม่ยากเพราะตอนนั้นรู้จักปูนใหญ่แห่งเดียวก็ซื้อขำขำ ตอนที่มีเงินเป็ดพอร์ทได้ ตอนนั้นซื้อ 270 บาท (พาร์เก่า) ขายไปที่ 278 บาท และมาซื้อใหม่ตอน 500 บาทเจอเครื่องบินชนที่อเมริกา ขาดทุนไปเยอะแต่ไม่ได้ขาย ถือมาจนขายไปที่ 1000+ กำไรร้อย% จากคุณ : doang เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:27:50

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาฟังด้วยคะ จากคุณ : ตาชิ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:28:41

ความคิดเห็นที่ 14 แล้ว ราคาทองในช่วงนั้นล่ะครับ อยากรู้ๆๆๆ จากคุณ : BcOmP เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:32:07

ความคิดเห็นที่ 15 มีคนโดดตึกตาย ยิงตัวตาย ผูกคอตาย เพราะหุ้นตกในยุคนั้นมากมายครับ จำได้ว่ามีชายคนนึง ยิงกรอกปากตัวเอง หน้าตลาดหลักทรัพย์ แต่โชคดีที่ไม่ตาย หมอช่วยไว้ทัน  เห็นว่าขาดทุนไปหลายร้อยล้านบาท หลายคนที่เป็นบ้า เสียสติไปเลย เพราะเงินที่เก็บหอมรอมริบมาทั้งชีวิต ต้องมลายหายไป กับตลาดหุ้น ในวัยเกษียณอายุ ที่ไม่สามารถหาเงินจากการทำงานได้อีก นี่คือ หายนะ... ที่เกิดจาก "ความโลภ" ที่นักลงทุนปัจจุบัน ควรศึกษาไว้เป็นอย่างยิ่งครับ จากคุณ : yut-san เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:33:00

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาศึกษาครับ ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน ^^ ขอบคุณสำหรับเรื่องราว คห14 จำได้ว่าช่วงนั้นทองแท่งน่าจะราวๆ 6-7 พันนี่แหละ จำได้เพราะพ่อไปซื้อไว้ก่อน แล้วต้องเอาทองไปเป็นหลักกู้ยืมเงินมาใช้จ่าย (เค้าเล่าให้ฟังนะ ตอนนั้น ป5 เอง ^^") แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 21:42:53 จากคุณ : yamr เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:35:21

ความคิดเห็นที่ 17 ผมพอจำได้ลางๆ ตอนนั้นอยู่ประถมปลายหรือม.ต้นนี่แล่ะ น้ารับเหมาสร้างสนามก๊อล์ฟ ทำทางด่วนกทม. หลังเกิดวิกฤติทำไมแกไปขายก๋วยเตี๋ยวก็ไม่ทราบ?...... ก่อนเกิดวิกฤติช่วงนั้นแกอู้ฟู่ ช่วงปิดเทอม อยู่กะแกผมมันส์มาก  ออกไปกินอาหารตอนค่ำๆทุกวัน ได้เที่ยวกลางคืนตั้งแต่เด็กๆ แต่ไปกินข้าวนะ แล้วก็นั่งรอแกกินเหล้าเสร็จกับเพื่อนๆแก..... น้าเสียไปหลายปีแล้วเหมือนกัน เส้นเลือดในสมองแตก ผมคิดถึงแกจัง  จากคุณ : mulcomp เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:40:03

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแต่ละท่านรำลึกความหลังแล้ว รู้สึกเสียววาบอย่างไงไม่รู้ครับ ตอนนั้นผมโขคดีที่ถอยออกได้ทัน แต่ก็ยังเหลือกองทุนของ SCB และ GSB อีกนิดหน่อย (ยังถือไว้จนถึงทุกวันนี้)   คงอารมณ์เดียวกับคุณ vpramote010 คห 4 นั่นแหละครับ เลิกมองกองทุนตั้งแต่บัดนั้น  (ยังแปลกใจที่เดี๋ยวนี้ยังมีคนเชียร์ให้ซื้อกองทุนอยู่) ผมเจอดอกเบี้ยเงินกู้ BBL ตั้ง 18% แน่ะ โหดจริงๆ แต่ก็ยังโชคดีที่ปล่อย TMB ไปที่ 105 ขายแล้วยังวิ่งไปเกือบ 120 ที่สุดก็เหลือ 2-3 บาท (ราคาราวๆนั้น นานมาแล้วจำไม่ค่อยได้) แถมช่วงปี 51 ยังเจอแฮมเบอเกอร์เป็นพิษอีก เจ็บไป 7 หลัก  แต่โชคดีที่ฟื้นเร็ว เสียดาย แบ้งค์ศรีนคร และ เอเซีย ที่ต้องสูญหายไป  ไฟแน้นซ์อีกตั้งเยอะล้มหายตายจากไปหมด (จำได้ว่าเหลือเพียง 2 ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ KK) แบ้งค์ไทยตอนนี้ก็เป็นของต่างชาติไปเกือบหมดแล้ว หลังจากต่างชาติเข้ามาช้อปของดีราคาถูก ไม่อยากเห็นเหตุการณ์อย่างนั้นเกิดขึ้นอีก  คนเจ็บตัวกันมากจริงๆ จากคุณ : ชาวทัวร์ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:44:49

ความคิดเห็นที่ 19 วิกฤตต้มยำกุ้งทำให้รู้ถึงสัจธรรมว่า "หุ้นไม่ได้ขึ้นเป็นอย่างเดียว แต่หุ้นลงเป็นเหมือนกัน" อ้อ.. จำได้อีกอย่างนึง ตอนดัชนี 1700 นักวิเคราะห์ทุกโบรก- ทุกคน บอกว่าหุ้นขึ้น 2000 จุดแน่นอน เพราะเศรษฐกิจไทยแข็งแกร่ง จีดีพีโตเฉลี่ย 8% ย้อนหลัง 10 ปี นับตั้งแต่ปี 2530 หนึ่งในนั้นคือ ดร.สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์ ที่พวกเรารู้จักกันดีครับ ตอนนั้นอ.สมชาย กำลังดัง หุ้นขาขึ้น ทายยังไงก็ถูก คนเล่นหุ้นมีกำไรก็ชอบฟัง สุดท้าย.. เป็นยังไง ทุกคนคงเดาถูกนะครับ จากคุณ : yut-san เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:45:22

ความคิดเห็นที่ 20 จะให้เล่าตอนไหนละคะ ก่อน 1700 หุ้นไฟแนนซ์ ซิลลิ่งกันแทบทุกวัน เปิดมาก็ซื้อไม่ทันแล้วค่ะ หลังจากนั้น แบงค์ชาติก็ออกกฏอะไรมามากมาย หนี้สงสัยจะสูญ ไปก่อนเพื่อน เพราะแบงค์ชาติให้ตั้งสำรองเลย ถ้าหนี้นั้นมีวี่แววว่าจะสูญ (ไม่ผ่อนกี่เดือนจำได้ไม่แม่นแล้วค่ะ) .....ดังนั้น ภาคการเงินเลยไปก่อนเพื่อนเลยค่ะ บริษัทเงินทุน 50 กว่าแห่งถูกปิดลง....ตามด้วยบริษัทอสังหาทั้งหลาย แล้วก็เป็นลูกโซ่ตามกันไปค่ะ นักลงทุนที่ลงทุนในกองทุนหุ้นทั้งหลายก็หมดกันเป็นแถว ๆ   ดอกนั้นดอกเบี้ยข้ามคืนพุ่งไปถึงเลขสองหลักปลาย ๆ ใครมีเงินสด ช๊อปดอกเบี้ยสนุกสนานได้เลยค่ะ ยกเว้นคนที่มีเงินฝากในบริษัทเงินทุนที่โดนปิดไป เพราะทางการจะให้ถอนได้ก็ต่อเมื่อผ่านไป หกเดือน หรือหนึ่งปี แล้วแต่วงเงินที่มีฝากกับบริษัทเงินทุนค่ะ อีกเยอะค่ะ รอความคิดเห็นต่อไปนะคะ หลอกถามอายุหรือเปล่าคะนี่ ส่วนราคาทองคำ ตอนนั้นยังไม่มีเทรดในบ้านเราค่ะ ถ้าจำไม่ผิดราคาทองตอนนั้น บาทละห้าถึงหกพันมั้งคะ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 21:55:53 จากคุณ : ทะเลสวย น้ำใส เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:48:50

ความคิดเห็นที่ 21 เกลียดอีตา ชวลิต (คิดว่าคงรู้จักนะคะ) จนถึงทุกวันนี้ จำได้ว่าก่อนวิกฤต หุ้น Finance โดยเฉพาะ Fin1 ของเสี่ยปิ่น ปั่นมันส์มากค่ะ สุดท้ายโดนปิดไปพร้อมกับอีก 55 ไฟแนนซ์ หนีคดีไปอยู่อังกฤษ ล้มบนฟูก ได้ข่าวว่ากลับเมืองไทยแล้ว เพราะคดีความหมดอายุ กองทุนรวม หน่วยละ 10 บาท ต้องถึงจนถึงปัจจุบัน ยังคืนมาไม่ถึงครึ่งเลยค่ะ เพิ่งจะได้ปันผล 2-3 ปีนี้เองค่ะ ประเทศต้องพึ่ง IMF ขายทรัพย์สินทอดตลาดราคาถูกสุดๆ เสี่ยโชว์รูมรถเบ็นซ์ คุณวสันต์ ต้องเปิดท้ายขายของ เปิดตลาดนัดคนเคยรวย คุณศิริชัย นักลงทุนพอร์ตใหญ่ ขาดทุนจนต้องออกมาขาย sandwich คนตกงานก็เยอะมาก และ ฯลฯ ตอนนี้นึกออกประมาณนี้ค่ะ จากคุณ : yuisan เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:23:37

ความคิดเห็นที่ 22 โอวว  ฟังแล้วขนลุกคะ   กลัวขึ้นมาทันได ต้องระวังตัวยังไงคะ  ขอคำแนะนำคะ จากคุณ : ตาชิ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:29:15

ความคิดเห็นที่ 23 จำได้เรื่องคุณ ศิริชัย เห็นในทีวีคะ  ตอนนั้นยังละอ่อนอยู่เลยคะ จากคุณ : ตาชิ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:32:16

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านกระทู้นี้แล้ว เห็นสัจธรรมดีครับ  ช่วงนี้ผมเครียดพอดีขายควายขายหมู กำไรหายไปเยอะมาก  ขายทุกตัววิ่งหน้าตั้งเลยครับ  ขอบคุณมากครับ อะไรก็ไม่แน่ไม่นอน โหวตให้ ๆ ผมว่ามีนลท หน้าใหม่หลายๆคนคงอยากอ่าน จากคุณ : นายติดดินไม่ติดดอย เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:32:51

ความคิดเห็นที่ 25 ขายแซนด์วิช น่าจะเป็นคุณศิริวัฒน์นะคะ ตอนนั้นเราจะเห็นอีกครั้งว่า การทำมาหากินของคนที่เขาสู้ชีวิตเป็นอย่างไรค่ะ ส่วนตัวดิฉันเอง รู้เลยค่ะว่า ไม่มีอะไรที่แน่นอน มั่นคง นอกจากตัวเราเอง จิตใจของเราเองว่าพร้อมไหมที่จะอยู่ให้รอดบนความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตลอดเวลา แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 23:06:09 จากคุณ : ทะเลสวย น้ำใส เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:45:12

ความคิดเห็นที่ 26 ขอโทษค่ะ ชื่อนึกอยู่ตั้งนาน ใช่ค่ะ คุณศิริวัฒน์ ขอบคุณคุณทะเลสวย น้ำใส ด้วยค่ะ จากคุณ : yuisan เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:09:53

ความคิดเห็นที่ 27 คุณ DoubleXL เล่นหุ้นตั้งแต่อายุ 12ปี o_O จากคุณ : RiskyFriday เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:11:59

ความคิดเห็นที่ 28 แต่เรื่องดอกเบี้ยที่ขึ้นไปถึง 18% นี่เจ็บปวดที่สุด  ตอนนั้นสร้างบ้าน ผ่อนเดือนละ 27000 เป็นเงินต้นไม่ถึง 200 จากคุณ : ต๊อตโตะจัง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 00:06:11

ความคิดเห็นที่ 29 ตอนปี 40 ผมยังไม่มีประสบการณ์ เรื่องตลาดหุ้น แต่ขอแชร์ วิกฤติที่เจอละกัน ตอนนั้นผมยังอยู่ มัธยมต้นอยู่เลย ที่บ้าน ทำธุรกิจ ต่อจากรุ่นปู คือ ทำประตู วงกบ หน้าต่าง (ไม้แท้)  ส่งผู้รับเหมา ตามโครงการต่างๆ ช่วงก่อนหน้าปี 40 ธุรกิจ อสังหา กำลังบูม โครงการขึ้นเยอะมาก ออเดอร์ สั่งทำประตู วงกบ หน้าต่างเยอะมาก แต่สิ่งที่เป็นความผิดพลาดในตอนนั้นคือ การให้เครดิตที่มากเกินไป อาจเป็นเพราะ ข้อเสียของ สังคมธุรกิจสมัยนั้น คือ ซื้อขาย ด้วยเครดิต กันเยอะ กับการที่ต้อง ผลิตและ ส่งของก่อน แล้วรอผู้รับเหมาจ่าย ทีหลัง ทำให้เกิดความเสี่ยงต่อธุรกิจอย่างสูง เป็นเพราะ ที่บ้านก็ต้องไป เครดิต ซื้อ ไม้ อีกต่อหนึ่ง เข้า Loop เงินหมุนเวียน ไม่มีการตั้ง ทุนสำรองไว้ฉุกเฉิน เพราะยังเป็นระบบการค้าสมัยเก่า ปัจจุบันผมเคยมาย้อนถามแม่เหมือนกันว่าทำไมตอนนั้น เราไม่ส่งของแล้วเก็บเงินเลย แม่บอกว่า ธุรกิจสมัยนั้น แข่งขันกันสูง ถ้าไม่ให้เครดิต ก็ไม่มีลูกค้า จำได้ว่า ก่อนปี 40 การเงินที่บ้านดีมาก ผมเรียนร.ร.เอกชน ค่าเทอมหลักหมื่น พ่อแม่ ไปกินเลี้ยง โต๊ะแชร์ ผู้รับเหมาเชิญไปเลี้ยงสวนอาหารดีๆ บ่อยมาก มีไปต่างประเทศบ้าง จนปี 40 เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผู้รับเหมา ที่เคยเป็นมิตรกับเรา หลบหน้า ปิดมือถือหนี ไปตามที่บ้านก็ บ่ายเบี่ยง สุดท้าย หนีหนี้ไป โดนโกงไป หลักล้าน ส่งผลให้เราไม่มีเงินไปจ่ายค่าไม้ ที่เราเครดิตซื้อมาเช่นกัน บ้านที่เอาไปเข้าแบงค์ ก็ติดจำนอง ต้องไปผลัดผ่อนศาล ไม่งั้นไม่มีที่ซุกหัวนอน รถยนต์จากแอคคอร์ดตัวใหม่ กลายเป็นรถมือสองอายุ 10 ปี พ่อผมตกงาน เพราะ ทำอาชีพช่างไม้มาตั้งแต่เด็ก แม่ผมกลายเป็นกำลังหลักที่ประคองครอบครัวแทน ผมและพี่น้องทุกคนต้องช่วยกัน แบ่งเบาภาระ ตั้งแต่ ผมอายุยังไม่ 15 จนเรียนจบมหาลัยผมทำมาแล้ว ตั้งแต่ ร้านอาหารตามสั่ง ร้านเหล้า ขายเสื้อผ้าตลาดนัด พนักงานแม็คโดนัลด์ ขายอาหารฟู๊ดคอร์ดในห้าง แต่ถ้า อาชีพที่ช่วยให้ ที่บ้านผ่านพ้นช่วงร้ายๆมาได้จริงๆคือ การขายเสื้อผ้าตามตลาดนัดเนี่ยแหละครับ แต่ด้วยประสบการณ์ที่ได้เจอมาตั้งแต่เด็ก ก็เป็นข้อดีอย่างหนึ่งให้เรา ใช้ชีวิตแบบระมัดระวังตัว เก็บเงินเป็น ทุกวันนี้ หนี้ที่ติดธนาคาร จากเงินต้น 5 ล้านบาท เจอดอกเบี้ย รวมเป็น 13ล้าน ขอต่อรองกับแบงค์ จนจบที่ 9 ล้าน ก็ชำระหมดแล้ว  (โดยการขายบ้านที่ติดจำนองนั่นแหละ) ผมเชื่อว่า ทุกวิกฤติที่เกิดขึ้น คนที่ได้เจอและผ่านมันมาได้ มันจะกลายเป็น วัคซีนอย่างหนึ่งให้ตัวเรา นั่นคือ วัคซีน กลัวความจน ...มุมมองและประสบการณ์ของเด็ก ในสมัยปี 40 ครับ :) แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 01:35:51 จากคุณ : ฉอยจ้า เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 01:32:30

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนนั้นเงินฝากทรัสต์ กับเงินทุน ดอกเบี้ยดีมาก เกือบ20%. ได้ของแถมล่ออีก เป็นทีวี ตู้เย็น เครื่องไฟฟ้าต่างๆ เดินเข้าไปพนักงานบริการดีมาก แทบจะอุ้มเข้าไปเลย โทรมารายงานตลอดเรื่องของแถมเงินฝาก ว่ามีอะไรใหม่มาให้ แต่ถ้าเลือกฝากประจำกับธนาคาร จากดอกเบี้ยตามที่กำหนดไว้ จะคุยกับผจก.ขอดอกเบี้ยเพิ่มได้อีก ช่วงนั้นจะมีเงินจากนอกเข้ามาปล่อยกู้มาก มีคนมาเสนอให้ตลอด ดอกเบี้ยกู้นอกต่ำกว่าดอกเบี้ยเงินฝากบ้านเรา เรียกว่ากู้มาฝากไฟแนนซ์ ยังกำไรเลย  ตอนนั้นอัตราแลกเปลี่ยนประมาณ 25 บาท/1USD แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ลดค่าเงินบาท อ่อนไปถึง 54 บาท รึเปล่าจำไม่ค่อยได้ เรียกว่าคนกู้เงินนอกไว้นี่เละเลย จากคุณ : doongk เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 02:28:55

ความคิดเห็นที่ 31 ค่าเงินบาทอ่อนสุดช่วงต้นปี 2541 อยู่ 56-57 บาทต่อดอลลาร์ครับ จากที่ทำงานในสถาบันการเงินแห่งหนึ่ง ทราบว่ามีคนรวย ล้มบนฟูกอยู่เยอะเหมือนกัน พวกนี้พลิกวิกฤตเป็นโอกาส หาเงินบนความเดือดร้อนของชาติ ถ้าเอ่ยชื่อ ทุกคนรู้จักดี ถ้าอยู่ในห้องสินธรมาสักพักนึง จากคุณ : yut-san เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 07:53:42

ความคิดเห็นที่ 32 ยังไม่รู้จักตลาดหุ้น สมัยนั้น รู้แต่ว่า เพื่อนเล่าให้ฟังว่าพ่อเป็นนายหน้า จองที่ดิน สามวันขายจองกำไรมากมาย จนเราก็ฟังแล้ว เออ  ..งง  ..อะไรจะขนาดนั้น  แต่มันเกิดจริง ดอกเบี้ยเงินกู้ 14-17%  ดอกเบี้ยเงินฝาก8% แบงค์ปล่อยกู้ง่าย  ไม่ยากแบบสมัยนี้ จากคุณ : ต้นตา เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 08:32:10

ความคิดเห็นที่ 33 ถามหน่อยครับ  พวกผู้ส่งออกที่ไม่ได้กู้เงินนอกประเทศเจอวิกฤตอะไรหรือเปล่าครับ  หรือว่ารวยไปเลย ปกติก่อนลอยตัวค่าเงินดอลล่าห์ละ25บาท มาแลกได้50บาท   ผมอ่านเจอ เจ้าของปลากระป๋องส่งออกยี่ห้อนึง เขาบอก ที่ปรึกษาให้ไปกู้เงินต่างประเทศแต่เขาไม่เชื่อ     พอเจอวิกฤตปี40 ไม่กระทบอะไรเลย   แถมมีเงินไปซื้อโรงงานที่เมืองนอกอีก จากคุณ : Ninjax เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:08:07

ความคิดเห็นที่ 34 ก่อนวิกฤตเพิ่งเรียนจบไฟแรง เข้าทำงานปี 36 อยู่บริษัทหลักทรัพย์ ก็คลุกคลีกับหุ้นทุกวัน เห็นมันขึ้นเอาขึ้นเอาก็ควักเงินส่วนใหญ่ของตัวเองมาเล่นมั่ง เล่นเก็งกำไร เล่นหุ้นปั่น พวกถือวันเดียวซิลลิ่ง หุ้นขาขึ้นแรง ๆ เล่นอะไรก็กำไรไปหมด ติดใจ ถึงจะมือใหม่ ไม่ต้องมีความรู้อะไรก็มีแต่ได้ ฟังข่าวมั่ง ตามคนอื่นมั่ง รับทรัพย์เพลินจนถึงช่วงวิกฤต จำได้ว่าต้นปี 37 ลาออกจากงานเพื่อแต่งงานและเปลี่ยนอาชีพไปทำธุรกิจอื่น ในวันแต่งงานมีเพื่อนคนหนึ่งโทรมาเล่าว่าหุ้นตกหนัก มีข่าวไม่ดีอย่างแรง แต่จำรายละเอียดของข่าวเรื่องอะไรไม่ได้ เลยตัดสินใจว่า ไหน ๆ ก็ไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับหุ้น ถ้าเล่นแล้วไม่ได้เฝ้าหน้าจอความเสี่ยงจะสูง เพิ่งขาดทุนนิดหน่อย ตัดใจเลิกเล่นดีกว่า ก็สั่งขายหมดพอร์ททันที จึงกลายเป็นโชคดีอย่างมากที่หลุดรอดหุ้นขาลงได้หวุดหวิด ถัดจากนั้นไม่เล่นหุ้นอีกเลย จำได้ว่าช่วงนั้นมีแต่ข่าวร้าย หุ้นตก ตก ตก ตก ตกแบบที่ไม่คาดคิด บริษัทพวกเงินทุนหรือหลักทรัพย์ล้มกันระนาว เราซื้อบ้านไว้ก็โอนไม่ได้ทั้งที่ผ่อนดาวน์หมดแล้ว เพราะเจ้าของโครงการเจ้ง ไฟแนนซ์ของโครงการก็เจ้งด้วย ช่วงค่าเงินเปลี่ยน พวกบริษัทที่ติดต่อค้าขายเป็นเงินตราต่างประเทศ ก็เจ้งเยอะ ข่าวคนฆ่าตัวตาย คนเป็นบ้า คนหมดตัว คนตกงาน ฯลฯ มีให้ได้ยินตลอด อยากให้เหตุการณ์นี้เป็นอุทาหรณ์เตือนทุกท่านที่กำลังเพลินกับการกำไรในตอนนี้ เผื่อใจยามขาดทุน เผื่อเงินไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ถึงคราวต้องคัท ก็ต้องคัทให้ได้ เพราะไม่แน่ว่าจะมีใครได้พบประสบการณ์ที่จะจำไม่ลืมแบบนี้ ถึงหุ้นจะขึ้น ซื้ออะไรก็กำไร แต่ไม่ควรทุ่มเงินไปหมด หรือเกือบหมด ไม่ควรออกจากงานประจำ ไม่ควรขายบ้านขายรถมาซื้อหุ้น อย่างเรา เมื่อเคยผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนั้น ถึงไม่เจ็บตัว แต่ก็จำฝังใจ ทุกวันนี้ตั้งใจว่า. เล่นยังไงก็ไม่เกิน 5% ของทรัพย์สินที่มีอยู่ทั้งหมด เผื่อวันหนึ่ง 5% นี้หายไป ชีวิตเราก็ยังมีกินมีใช้เหมือนเดิม จากคุณ : tutorvcd เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 23:55:41