ความคิดเห็นที่ 1 กลับมาถึงก็มีรายการรับน้อง เกิดการทำโลว์ราคาต่ำกว่าฟอร์.. หรือว่าเปลี่ยนกติกาใหม่ จากคุณ : โชคดีร่ำรวย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 10:40:23

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณครับ กีฟ สุดท้ายเลยครับ อาจารย์ จากคุณ : ขอบคุณที่ตอบ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 10:47:53

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับอาจารย์ เที่ยวสนุกมั้ยครับ จากคุณ : nanut เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 10:49:27

ความคิดเห็นที่ 4 อาจารย์โชคดีใจดีจัง กลับมาก็โพสให้เลย ขอบคุณอาจารย์ครับ ไปเที่ยวมาสนุกมากมั้ยครับอาจารย์ จากคุณ : yafpag เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 10:57:36

ความคิดเห็นที่ 5 welcome to Thailand ค่ะ จากคุณ : กาหยู เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:06:09

ความคิดเห็นที่ 6 อาจารย์กลับมารอบนี้ มีการขอเติมน้ำมันด้วย 55555 เท่ มากๆค่ะ จากคุณ : กาหยู เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:08:00

ความคิดเห็นที่ 7 อาจารย์กลับมาแว้วววว สวัสดีอาจารย์ค่ะ พักให้หายเหนื่อยนะคะ ^^ จากคุณ : ยังยิ้มได้จ้า เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:11:10

ความคิดเห็นที่ 8 ตารางใหม่ ไฉไล กว่าเดิม อิอิ ขอบคุณอาจารย์ค่ะ จากคุณ : ยังยิ้มได้จ้า เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:11:56

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีคะ อาจารย์คะ แข็งแรงนะคะ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:13:11

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับอาจารย์และเพื่อนๆครับผม ขอให้มีความสุขกันมากมายครับ จากคุณ : auooae4988 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:19:33

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ จากคุณ : Jinraya เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:24:11

ความคิดเห็นที่ 12 อาจารย์กลับมาแล้ววว!!!! ดีใจค่ะ ดีใจ ฮิ้ววววว!!!!! จากคุณ : money many เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:26:15

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับ  อาจารย์โชค จากคุณ : PHuNPHiN27 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:27:03

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีค่ะอาจารย์ ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ จากคุณ : แม่เหมียว (PSUB2000) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:32:22

ความคิดเห็นที่ 15 เวลคัมครับอ.โชคฯ จากคุณ : กระดาษโน๊ต เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:32:43

ความคิดเห็นที่ 16 แฮ่ แฮ่ หัวตารางมันลงเป็นวันที่ 24 พ.ย.นะค๊าบ หวัดดีค๊าบ จากคุณ : K-PHU เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:42:16

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีคะอาจารย์  ดีใจคะที่อาจารย์กลับมาแล้ว จากคุณ : เรือนลำใย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:42:46

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีค่ะอาจารย์ เที่ยวสนุกไหมคะ ดีใจมากค่ะที่อาจารย์กลับมาแล้วค่ะ จากคุณ : ตุ๊กตาสวย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:49:35

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะอาจารย์ เวลคัมทูไทยแลนด์ จากคุณ : กระต่ายร่ำรวย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:50:32

ความคิดเห็นที่ 20 อาจารย์ครับ... ฺัำ อาจารย์รีบเขียนหรือเปล่า  ในตารางที่ว่า Bye! นี่มันบ๊าย บายอ่ะ ยังไงก็ดีใจนะครับที่อาจารย์กลับมา จากคุณ : ดาว เดือน ณ เรือนปั้นหยา เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 12:06:00

ความคิดเห็นที่ 21 วันนี้ 1294 น่าจะมีแรงซื้อเข้ามาพยุงเซ็ตไว้ ถึงอย่างไรก็ต้องระวังคืนนี้อย่าให้ชาวโลกเข้ามาซ้ำอีกรอบ สมมุติว่าคืนนี้ดาวลงต่อ 200 จุด พรุ่งนี้เซ็ตไทยน่าจะปรับฐานใหญ่ๆแบบจริงๆซะที จากคุณ : โชคดีร่ำรวย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 12:18:15

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีครับ อ.โชคฯ ดีใจจังกลับมาแล้ว ได้พักผ่อนหรือยังครับเนี่ย ขอบพระคุณมากเลยครับ ครึ่งเช้านี้ ปอด แดง ขาว เขียว สลับกันจนทำไรไม่ถูกเลยครับ ตัดสินใจยากมากๆ เลยครับ ว่าจะทำอย่างไรกับตัวที take profit อยู่ ตัวที่ตกรถ พอลงมารับ ก็ยังไม่กล้า เอาไงดีหนอ...เรา โชคดี ร่ำรวยทุกท่านนะครับ จากคุณ : ทาชิ (tasuko) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 12:37:57

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะ กิฟท์หมด เอาอันนี้มาฝากแทนนะคะ จากคุณ : joyly_polly เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 13:18:03

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีครับอาจารย์ ผมมีที่พึ่งแล้ว ^^ จากคุณ : Son Sonthaya เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 13:36:11

ความคิดเห็นที่ 25 อาจารย์มาแล้ววววว เย้ เย้ ดีใจมากค่ะ จากคุณ : รอยจันทร์ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 15:02:21

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีครับอาจารย์ โชคดีร่ำรวย ดีใจมากที่อาจารย์กลับมาแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 55 16:18:20 จากคุณ : nandel19 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 15:27:48

ความคิดเห็นที่ 27 งง#26ตกลงเป็นหญิงหรือชายคะ จากคุณ : กระต่ายร่ำรวย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 15:41:32

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ ^ ยิ้มเลยครับ สงสัยคุณ nandel19 เอาขำๆ แก้เครียด หรือคอยเช็คว่า พวกเราง่วงรึป่าวมั้งครับ จากคุณ : ทาชิ (tasuko) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 16:12:28

ความคิดเห็นที่ 29 *-* *-* จากคุณ : nandel19 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 16:19:17

ความคิดเห็นที่ 30 มาเจออาจารย์ตอนตลาดปิดแล้ว..ดีใจมากๆค่ะ จากคุณ : วิลลี่หวาง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 16:58:30

ความคิดเห็นที่ 31 bye ของอาจารย์หมายถึง บ๊าย บาย ฉันจะวิ่งแล้วนะ รึเปล่าคะ จากคุณ : money many เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 18:42:39

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับ อ.โชคดีฯ และเพื่อนๆ ทุกคน อาจารย์เที่ยวสนุกไหมครับ มีรูปสวยๆ มาฝากพวกเราไหมครับ อิอิ จากคุณ : noname_c เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 18:43:35

ความคิดเห็นที่ 33 หุ้นที่ชาวสินธรจับตามอง 25-10-12 จากคุณ : โชคดีร่ำรวย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 19:52:51

ความคิดเห็นที่ 34 ความคิดเห็นที่ 130     เรียน คุณพ่อแม่นางไซซี ค่ะ หน้าจอคอมฯืั้บ้านดิฉันจะมีเว็บลิ้งค์ ให้ย่อรููปค่ะ hhtp://photoscape.org/ ลองดูลิ้งค์ที่แปะมานะคะ เข้ามายคอมฯและห้องรูปภาพ ลิงค์นี้จะย่อขายจะต้องทดลองทำเองดูนะคะ แรกๆทำไม่เป็น เพราะไม่มีใครสอน ตอนหลังก็ทำได้เอง สนุกดีค่ะ ขอให้ทำสำเร็จนะคะ จากคุณ : สุเกียง   เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 14:40:17   ถูกใจ : *-==HUTCHISON==-* จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 00:46:27

ความคิดเห็นที่ 35 http://www.youtube.com/watch?v=f_qHLCtLas0&feature=share http://www.youtube.com/watch?v=xZ_8lG3ZCuA&feature=share http://www.youtube.com/watch?v=UIun5xGK86g&feature=g-vrec สิปปกร ขาวสอาด ช่วงนี้หุ้นตกหนัก....ผมถือหุ้นอยู่สองตัว ITD กับ AGE ผมไม่ค่อยกังวัลเท่าไหร่ครับ เพราะทำการบ้านมาดีแล้ว และต้นทุนของผมค่อนข้างต่ำ.....หุ้น ITD ผมหมุนไปหลายรอบทำให้ต้นทุนยิ่งต่ำลงเพราะโชคดีที่เล่นถูกทาง เมื่อหุ้นมีแรงซื้อสู้ผมกอดแน่นเพราะแนวโน้มเริ่มเข้าทางโดยเฉพาะเมื่อวอลุ่มหนาแน่นขึ้น ซึ่งบ่งชี้ถึงการร่วมเข้ามาพัวพันของนักลงทุนที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น... ผิดกับตอนช่วงที่หุ้นอยู่ในระดับตั้งแต่ 3.66 บาทจึงถึง 3.80 บาทดูเหมือนผมจะเล่นอย่างโดดเดี่ยว วันนี้ ITD แข็งสวนทางตลาดที่มีอาการซวนเซ แสดงถึงสิ่งที่ผมคิดวาดฝันไว้ในหุ้นตัวนี้เริ่มส่งประกายความโดดเด่นให้ได้เห็นแล้ว หากโชคเข้าข้างหุ้นตัวนี้น่าทำกำไรให้กับผมได้งามอีกตัวหนึ่งก่อนสิ้นปีนี้ สำหรับ AGE จากกระแสว่าจะสามารถกลับมาทำกำไรได้ในครึ่งปีหลัง ทำให้ผมสนใจในหุ้นตัวนี้และเริ่มสะสมแต่ก็ยังไม่กล้าที่จะลุยเท่าไหร่นัก เพราะต้องการเห็นไตรมาส 3 ของปีนี้ก่อนว่าจะโชว์ออกมาสวยงามหรือไม่อย่างไร ซึ่งคงจะประกาศงบในวันที่ 8 พ.ยนี้ ถ้าผลประกอบการดีผมค่อยเปิดเกมบุกก็คิดว่ายังทัน การเล่นหุ้นของผมจะไปเรื่อย ๆ ไม่เคร่งเครียด เพราะกลยุทธ์การสู้กับหุ้นของผมนั้น มักจะเน้นยึดติดในแง่มุมของมูลค่าที่แท้จริงของหุ้นในอนาคต โดยเปรียบเทียบกับราคาหุ้นในปัจจุบันที่นำเอาเรื่องราวปัจจัย และผลที่จะตามมาซึ่งเป็นเนื้อแท้ของบริษัทหยิบมาประเมินหาราคาเหมาะสมของหุ้น เมื่อเราพอมองเห็นราคาอนาคตเมื่อนั้นเราก็จะมั่นใจ และเชื่อมั่นกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมากับการลงทุนของเรา การเล่นหุ้นนั้นมีความเสี่ยง แต่เราก็สามารถลดความเสี่ยงนั้นได้ด้วยการรู้ให้จริง มองให้ลึก คาดการณ์ให้แม่น ท้ายสุดเราก็จะชนะตลาดเองครับ ขอให้ทุกคนโชคดีกับการเล่นหุ้น และให้สนุกกับเกมหุ้นตักตวงสิ่งที่คาดหวังให้ได้มาก ๆ ครับ สวัสดี แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 13:20:25 แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 55 22:42:16 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 22:41:55

ความคิดเห็นที่ 36 เราควร Surprise ตลาดหรือไม่ ดร.กอบศักดิ์ ภูตระกูล ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ ธนาคารกรุงเทพฯ --------------------------------------------- เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว คนส่วนมากคาดกันไว้ว่า แบงก์ชาติจะคงดอกเบี้ยไว้ในระดับเดิม เพื่อรอดูสถานการณ์ในระบบเศรษฐกิจโลกไปอีกระยะหนึ่งว่า สหรัฐจะสามารถจัดการปัญหาของตน ในเรื่องหนี้สาธารณะและความจำเป็นในการรัดเข็มขัดปรับลดการใช้จ่ายภาครัฐในช่วงหลังการเลือกตั้งประธานาธิบดี ยุโรปจะสามารถพยุงตนไม่ให้ย่ำแย่ลุกลามขึ้นเป็นวิกฤต และเอเชีย (โดยเฉพาะจีน) จะสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจของตนเอง ได้ดีกันมากน้อยแค่ไหน ซึ่งหากชัดเจนเมื่อไรว่า “เดินกันต่อไปไม่ได้” “เอากันไม่อยู่แล้ว” ก็จะเป็นโอกาสที่เราจะใช้กระสุนซึ่งเตรียมเอาไว้ ประกาศปรับลดดอกเบี้ย ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศ สร้างภูมิคุ้มกันภัย และรองรับปัญหาที่กำลังลุกลามเข้ามาจากระบบเศรษฐกิจโลก แต่ผลการประชุมเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว กลับไม่เป็นไปตามคาด เรียกง่ายๆ ว่า Surprise หลายๆ คน ส่งผลกระทบต่อดอกเบี้ยในตลาดพันธบัตร และช่วยให้ตลาดหุ้นปรับเพิ่มขึ้นเล็กน้อย หลายคนคงมีคำถามอยู่ในใจว่า ระหว่าง (1) การสร้างความประหลาดใจให้กับตลาด ทำไม่ตรงกับที่คาดกันไว้ และ (2) การสื่อสารกับทุกคนอย่างต่อเนื่อง พูดแล้วก็ทำตามที่พูด พยายามหลีกเลี่ยงที่จะสร้างความประหลาดใจ สร้างความสับสนใจให้กับตลาด แบบไหนเป็นแนวทางการดำเนินการนโยบายที่ดี? ในประเด็นนี้ เมื่อ 30-40 ปีที่แล้ว มีธนาคารกลางจำนวนหนึ่งเชื่อว่า ผลของนโยบาย มาจากการทำในสิ่งที่ตลาดคาดไม่ถึง เรียกว่าต้อง Surprise ตลาด จึงจะได้ผล ซึ่งถ้าจะเปรียบแล้ว ในแนวทางนี้ก็เหมือนกับท่านฤาษีโยคี ที่ปกติซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ ไม่ใคร่จะออกมาเดินให้คนเห็น ไม่มีใครเข้าใจ แต่วันไหนที่ต้องออกมา เที่ยวในเมือง ในตลาด ก็จะนำมาซึ่งความตื่นเต้น ฮือฮา ประหลาดใจของทุกคน (ประเภทว่า คงต้องมีอะไรสำคัญเกิดขึ้น จึงได้เห็นท่านฤาษีโยคีเหล่านั้น) ด้วยเหตุนี้ ด้วยความตกใจ ตลาดก็จะปรับตัวตามแนวทางที่ต้องการ อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลังๆ ธนาคารกลางหลายแห่ง ได้พบแนวทางใหม่ แนวทางที่สอง ที่เน้นความโปร่งใส ชัดเจน ไม่สร้างความประหลาดใจ เน้นการประพฤติตน ดำรงตนให้น่าเบื่อที่สุด เข้าใจง่ายที่สุด (เป็นเสมือนหนังสือที่เปิดโล่งไว้ อ่านสะดวก ไม่ต้องตีความมากมาย) เช่น ถ้าจะลดดอกเบี้ย ก็คิดก่อน ตกลงกันก่อนในคณะกรรมการ สื่อสารเตรียมตลาดไว้ให้พร้อมก่อนซัก 2 สัปดาห์ 1 เดือน แล้วจึงดำเนินการตามนั้น แล้วทางไหนดีกว่ากัน สิ่งที่ทำให้ธนาคารกลางหลายแห่งเลิกที่จะ Surprise ตลาด ก็เพราะว่า หากทำเช่นนั้นบ่อยครั้ง อาทิ เมื่อทุกคนคิดว่าจะคงดอกเบี้ย แล้วมาลงดอกเบี้ย เวลาคิดว่าจะลงดอกเบี้ย ก็ตัดสินใจคงดอกเบี้ย หรือเวลาคิดว่าจะลง 0.25% ก็ลง 0.5% (การทำเช่นนี้ ระยะสั้นๆ ก็ดูเหมือนกับดี ตลาดโดดขึ้นลง ตาม surprise ที่เกิดขึ้น) ครั้นเมื่อทำไประยะหนึ่งแล้ว ตลาดจะเริ่มเรียนรู้ ตราหน้าว่า ธนาคารกลางแห่งนี้ชอบทำอะไรเกินคาด ประเภทเอาแน่เอานอนไม่ได้ ทุกครั้งที่จะประกาศนโยบายอะไรออกมา คนก็เริ่มไม่มั่นใจว่าแบงก์ชาติจะมาไม้ไหน คาดเดากันไปต่างๆ นานา ท้ายสุดและที่แย่ที่สุด ก็คือ วันหนึ่งที่แบงก์ชาติอยากจะลงดอกเบี้ย พยายามสื่อสารว่าจะเอาดอกเบี้ยลง ตลาดก็อาจลังเลใจ ไม่เชื่อ ครั้นทำแล้ว ก็อาจจะต้องทำหลายครั้ง เสียเวลาหลายเดือน ก่อนที่ตลาดจะเริ่มมั่นใจว่าดอกเบี้ยเป็นขาลงจริง (กล่าวได้ว่า เมื่อถึงจุดนั้น สนิมได้จับกลไกการส่งผ่านนโยบายการเงินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อันเป็นสนิมซึ่งเกิดจากที่ทางการทำตัวประเภทเอาแน่ไม่ได้ นั้นเอง) ตรงนี้สำคัญอย่างมาก เพราะถ้าจะว่าไปแล้ว ดอกเบี้ยนโยบายที่ธนาคารกลางประกาศเป็นเพียงสัญญาณเท่านั้น ไม่มีใครกู้หรือฝากที่อัตรานี้ ถ้าจะให้มีผลจริงกับเศรษฐกิจ ดอกเบี้ยในระบบ โดยเฉพาะดอกเบี้ยของธนาคารพาณิชย์ต้องขยับตามด้วย ซึ่งหมายความว่า ธนาคารกลางจะต้องสามารถปรับเปลี่ยนมุมมองของทุกคนในระบบให้มองไปในทิศทางเดียวกับทางการให้ได้ ทั้งหมด จึงนำมาสู่แนวทางใหม่ในการดำเนินนโยบาย ที่เน้นการสื่อสาร การสร้างความชัดเจนให้กับตลาด เลิกการสร้าง Surprise แต่กลับมาเน้นการ “ทำในสิ่งที่พูด” และ “พูดในสิ่งที่จะทำ” เพื่อให้ (1) ตลาดไม่ต้องไปกังวลใจ ไม่ต้องคาดเดาไปมา ว่าแบงก์ชาติจะมาไม้ไหน (2) เมื่อธนาคารกลางคิดจะลงดอกเบี้ย ธนาคารพาณิชย์ก็สามารถปรับตัวไปได้ก่อนในทิศทางเดียวกัน (ในหลายประเทศ สามารถทำไปก่อนได้เลย โดยไม่ต้องรอให้แบงก์ชาติลดดอกเบี้ยจริง ด้วยซ้ำไป) ซึ่งจะช่วยให้การส่งผ่านของนโยบายเป็นไปอยางมีประสิทธิภาพ การกระตุ้นหรือชะลอเศรษฐกิจก็จะเป็นไปอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ก็ได้แต่หวังครับว่า Surprise ที่เกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว จะไม่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง และธนาคารกลางจะสื่อสาร ส่งสัญญาณที่ชัดเจน ไปในทิศทางเดียวกันมากกว่านี้ ในช่วงต่อไป เพื่อให้ตลาดสามารถเตรียมการไปข้างหน้าได้ ก็ขอเอาใจช่วยครับ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:23:29

ความคิดเห็นที่ 37 วรวรรณ ธาราภูมิ เริ่มรู้สึกว่าฉันมีอาการหญิงชราวัยทองเต็มขั้น สัปดาห์ที่ผ่านมา พี่อั้น พลขับประจำตนพักร้อน 1 สัปดาห์เพื่อพาลูกเมียไปปลีกวิเวกต่างจังหวัด จะกลับมาทำงานปกติวันจันทร์นี้ พี่เลยต้องขับรถเอง สมัยสาวๆ ขับรถเก่งมาก ทั้งขับลงไหล่ทางและลงไปทุ่งข้างล่างเพื่อแซงคนหน้า ทั้งเหินฟ้าขึ้นไปทับป้อมตำรวจ ทั้งตีลังกา 5 ตลบไปชนคันอื่น 4 คันรวดบนวิภาวดี ทั้งลงคูน้ำหน้าวัด ฯลฯ เดี๋ยวนี้จะไม่ขับ เพราะหากบอกว่าเดี๋ยวแม่ขับเอง ทุกคนในบ้านจะติดธูระกะทันหัน ไม่ยอมนั่งไปด้วย มาพบเพิ่มเติมเมื่อวานว่า คนอย่างฉันเดินหน้าแล้วไม่มีวันถอยกลับ เพราะขับไปที่ทำงานแล้วถอยจอดไม่ได้ ไม่ใช่ถอยไม่เป็น แต่หยิ่งเกิน คอแข็งเพราะตกหมอน หันไปมองหลังไม่ได้ รปภ มาบอกให้ถอยเข้าซองดีๆ เลยส่งกุญแจให้เขาช่วยซะเลย ใครไม่รู้คงนึกหมั่นไส้ยัยคุณนาย จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:26:24

ความคิดเห็นที่ 38 http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=qOiA6w-ck1Q http://www.youtube.com/watch?v=dUJyV-pXBMw&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=dUJyV-pXBMw&feature=related Conan Trader FOCUS งบ Q3 ไม่แจ่ม การเติบโตลดลงไปเยอะมาก ๆๆๆๆๆๆ SCP งบ Q3 ไม่แจ่มเช่นกัน ได้รับผลกระทบจาก season Conan Trader ระมัดระวังด้วย SET เกิด Sell Signal Ryan Witt http://photos2.hi5.com/0096/888/961/xE.U54888961-02.gif == MISS YOU http://photos2.hi5.com/0096/888/961/xE.U54888961-02.gif photos2.hi5.com จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:34:01

ความคิดเห็นที่ 39 เคล็ดลับที่โรงเรียนไม่สอน..ตอน "กระชากหน้ากาก ..เจ้ามือ” ในตลาดหุ้น มี 5 พฤติกรรมปั่น หลอกแมงเม่าเข้าปิ้ง เผยวิธีดู Bid-Offer ที่จะได้รู้ทัน “เจ้ามือ” เอกยุทธเตือนรายย่อยเล่นหุ้น อย่าโลภ-อย่าเป็นเสือหวน นายเอกยุทธ อัญชันบุตร ประธานบริหารเครือโอเรียนเต็ล มาร์ท กรุ๊ป ประเทศอังกฤษ เปิดเผยว่า อยากแนะนำวิธีในการพิจารณาดู Bid-Offer (ฝั่งซ้าย-ฝั่งขวา) ให้กับนักลงทุนรายย่อยว่า จะมองอย่างไรถึงจะรู้ว่า ราคาหุ้นจะวิ่งขึ้น-วิ่งลง ซึ่งข้อมูลทั้งหมด ขอยืนยันว่า ..ไม่ใช่สูตรสำเร็จตายตัว แต่เป็นเพียงมุมมองหนึ่งที่ศึกษาจากประสบการณ์ส่วนตัวที่คลุกคลีอยู่ในแวดวง ตลาดหุ้นทั้งในประเทศและต่างประเทศ ทำให้เห็นภาพอะไรบางอย่างชัดเจนว่า ตลาดหุ้นแต่ละประเทศจะมีรูปแบบการเล่นที่ไม่เหมือนกัน “โดยเฉพาะกับตลาดหุ้นในเมืองไทย ที่ต้องยอมรับกันว่า ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ภายใต้การกำหนดเกมของ “เจ้ามือ” เป็นหลัก จึงจะขอวิเคราะห์จากตลาดเมืองไทยเป็นหลัก และนี่ก็ไม่ใช่ตำราที่จะนำไปใช้อ้างอิงใดๆ เป็นเพียงมุมมองของคนที่อยู่ในแวดวงตลาดหุ้น ที่ไม่อยากให้นักลงทุนรายย่อยทั้งหลายต้องตกเป็น “เหยื่อ” อันโอชะให้ “เจ้ามือ” ทั้งหลายกอบโกย...เฉพาะอย่างยิ่งกับ “เจ้ามือ” ที่อาศัยฐานอำนาจรัฐมาเป็นเกราะป้องกันให้ตัวเอง สร้างความร่ำรวยบนความทุกข์ระทมของคนอื่น”นายเอกยุทธกล่าว สำหรับ 5 หลักการคร่าวๆ ที่ขอแนะนำให้นักลงทุนรายย่อยได้พึงสังเกตพฤติกรรมและวิธีการเล่นของ “เจ้ามือ” ว่าเป็นอย่างไร เนื่องจากหุ้นแต่ละตัวนั้น จะมีปัจจัยพื้นฐานและความน่าสนใจที่แตกต่างกัน จึงต้องมีรูปแบบการเล่นที่ไม่เหมือนกัน ดังนี้...คือ 1.พฤติกรรมย่ำราคา โดยสังเกตได้จาก Bid ด้านซ้าย จะหนามากๆ และมีปริมาณการซื้อ-ขายที่มาก ในระดับราคาที่ยืนอยู่นิ่งๆ นานๆ โดยแนะนำให้สังเกตดูเป็นรายชั่วโมง เพราะจะสามารถแยกรูปแบบการเล่นนี้ ออกได้เป็น 2 ลักษณะคือ 1.1 ย่ำราคาเพื่อเรียกร้องความสนใจ...จะ เป็นการสร้าง Volume แบบหนามากๆ ตลอดเวลา โดยราคาไม่ได้พุ่งขึ้นตามไป ถือว่าเป็นการ “โชว์” ให้นักลงทุนได้เห็นว่า หุ้นตัวนั้นๆ มีแนวโน้มที่จะ “เล่น” กันในระยะเวลาอันใกล้นี้ เปรียบได้กับเป็นอีกรูปแบบที่“เจ้ามือ” ทยอยเก็บของ เพราะหาก “เจ้ามือ” ซัดช่องขวาเข้าไปเมื่อไหร่ ราคาจะวิ่งขึ้นทันที 1.2 ย่ำราคาเพื่อทุบลง...เป็นการสร้าง Volume แบบหนาๆ เพื่อหลอกล่อให้นักลงทุนเข้ามาเล่น จากนั้นหากได้จังหวะ ก็จะยก Bid ทิ้งออกไป เพื่อตบราคาให้ร่วงลงมา หากนักลงทุนรายใด “ตกใจ” และ “เทขาย” ของออกมา ก็จะทำให้ “เจ้ามือ” เก็บของในราคาที่ถูกลงได้อีก “พฤติกรรมย่ำราคานี้ ให้สังเกตดีๆ ว่า จะมี Volume หนาแน่นมาก 2-3 ช่องในด้านซ้าย (Bid) ซึ่งไม่ใช่สัญญาณที่ดีนัก” 2.พฤติกรรมสร้าง Volume มากๆ แบบผิดสังเกต โดยที่ราคาไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก อาจขึ้น-ลง แค่ 1-2 ช่อง...วิธีนี้ให้นักลงทุนรีบย้อนหลังกลับไปดู Volume การซื้อ-ขายอย่างต่ำ 1-2 เดือน เพราะหากดูประวัติย้อนหลังแล้วพบว่า Volume การซื้อ-ขายน้อยมาก หรือแทบจะไม่มีเลยนั้น แต่อยู่ๆ กลับมีขึ้นมาอย่างผิดสังเกต ถือว่า “เจ้ามือ” กำลังสร้าง Volume เพื่อเตรียมทำราคา วิธีการนี้หากนักลงทุนรายใด มีหุ้นตัวนั้นๆ อยู่ในมือก็ให้ท่องจำอยู่ในใจว่า “อย่าขาย” เด็ดขาด เพราะมีโอกาสสูงมากที่จะทำราคากันขึ้นไปเล่นในเร็ววัน “พฤติกรรมสร้าง Volume หนักๆ เช่นนี้ โดยราคายังนิ่งๆ ทั้งที่แต่เดิม Volume ของหุ้นนั้นแทบจะมีน้อยมาก หรือไม่มีเลย ทำให้นักลงทุนบางคนอาจตื่นตระหนก แล้วรีบเทขายออกมา เพราะเห็นว่า หุ้นที่ตัวเองถืออยู่นี้ ราคาไม่ได้วิ่งมานาน จึงกลัวจะต้องถือยาวกว่านี้เมื่อเทขายหุ้นออกมา ก็เข้าทาง “เจ้ามือ” ที่วางกลอุบายเอาไว้แล้ว และสามารถเก็บของได้เพิ่มขึ้นอีก” 3.พฤติกรรมลากไปติดดอย มีวิธีสังเกตคือ ฝั่ง Offer จะหนามาก ในขณะที่ Bid จะเบาบาง และมีราคาวิ่งขึ้นตลอด ถือว่าเป็นยุทธวิธีที่ “เจ้ามือ” วางกับดักล่อ โดยจะกินช่องขวา (Offer) ตลอด เมื่อมีคนแห่เข้ามาเล่นตามในช่องขวาเป็นจำนวนมาก ถึงจุดหนึ่งที่ “เจ้ามือ” จะออกของก็จะไล่ราคาร่วงลงมาได้ในทุกระดับ เพราะเจ้ามือสามารถออกของได้ทุกระดับราคาอยู่แล้ว โยนออกมาไม้ไหนก็มีแต่กำไร “พฤติกรรมนี้ ให้นักลงทุนสังเกตให้ดีๆ ว่า หากมีการไล่ราคาในช่องขวา (Offer) ขึ้นไปกันหลายช่องและวิ่งขึ้นตลอด อย่าเข้าไปซื้อเด็ดขาด เพราะถ้าเข้าไปก็มีสิทธิติดยอดดอยกันได้ วิธีที่ดีที่สุดคือ รอให้มีการทุบราคาลงมาจนเห็นสีแดงนานๆ ก็อาจเข้าไปซื้อได้ แต่ต้องดู ประวัติย้อนหลังของหุ้นตัวนั้นๆ ด้วยว่า น่าเล่นหรือไม่” 4.พฤติกรรมเจ้ามือใหญ่เล่นหุ้นปั่น ตลอด ให้สังเกตว่า Volume ทั้งด้านซ้าย (Bid) และด้านขวา (Offer) จะหนามากๆ และตลอดเวลา อีกทั้งราคาจะมีการวิ่งขึ้น-ลง วันละ 10-20 ช่องตลอด ซึ่งรูปแบบการเล่นเช่นนี้ ขึ้นกับนักลงทุนเองว่า จะมีความเร็วในการ“เข้า-ออก” หรือไม่ เพราะราคาจะสวิงขึ้น-ลงตลอด แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องสังเกตเป็นพิเศษคือ หากราคาไปหยุดนิ่งอยู่ที่ระดับไหนนานๆ ให้ตระหนักไว้เลยว่า มีสิทธิที่จะลากขึ้นไปไกล หรือทุบลงมาอย่างแรงได้ทั้งสองทาง จึงขึ้นกับความไวของตัวนักลงทุนเอง “วิธีนี้ขึ้นกับตัวเจ้ามือแล้วว่า จะทำให้นักลงทุนติดยอดดอยกันในระดับราคาไหน เพราะเขาสามารถออกของได้ทุกระดับราคา จากนั้นเมื่อทุบร่วงลงมาก็จะเข้าไปช้อนซื้อเก็บไว้ จากนั้นก็จะนำกลับมาเล่นกันใหม่ หุ้นลักษณะนี้จะพบว่า มีการเล่นกันตลอดทั้งสัปดาห์ อาจมีหยุดบ้างก็1-2 วัน แต่ Volume ก็ยังมีให้เห็นอยู่” 5.พฤติกรรมเจ้ามือใหญ่เล่นหุ้นปั่นเป็นรอบ วิธีนี้จะเล่นกันสัปดาห์ละครั้ง หรือสองครั้ง จึงขอให้นักลงทุนต้องย้อนกลับไปดูประวัติย้อนหลังของหุ้นที่อยู่ในระดับต่ำ สุดที่นิ่งนานๆ บวกกับการดูราคาที่วิ่งขึ้นไปสูงสุดว่าอยู่ที่เท่าไหร่ แล้วนำมาหารครึ่ง เพื่อดูราคาว่า ระดับไหนถึงจะซื้อได้ตัวอย่างเช่น หากหุ้นตัวนั้น เคยอยู่ที่ระดับต่ำนิ่งๆ ประมาณ 4 บาท แต่มีการทำราคาไล่ขึ้นไปแตะสูงสุดที่ 12 บาท ดังนั้น ราคาที่เหมาะสมที่น่าจะซื้อได้จึงอยู่ที่ระดับ 8 บาทต่อหุ้น (12-4 = 8) “พฤติกรรมการเล่นเป็นรอบนี้ นักลงทุนต้องพึงระวังว่า เจ้ามืออาจจะกลับมาเล่น หรือไม่เล่นเมื่อไหร่ก็ได้ ทั้งนี้ขึ้นกับความน่าสนใจของหุ้นตัวๆ นั้นว่า เป็นที่สนใจของนักลงทุนหรือไม่” นายเอกยุทธ กล่าวต่อว่า วิธีการทั้งหมดนี้...อยากบอกว่า เป็นเรื่องที่นักลงทุนต้องใช้เวลาในการศึกษาและติดตามอย่างใกล้ชิด ตนไม่สามารถยกตัวอย่างหุ้นเป็นรายตัวออกมาให้เห็นได้ เพราะเกรงจะมีข้อกฎหมายตามมาภายหลัง แต่เชื่อว่า หากนักลงทุนที่เล่นหุ้นกันอยู่ในตลาดหุ้นไทย คงรับทราบดีว่า หุ้นตัวไหน เป็นหุ้นที่เข้าข่ายใด ใน 5 พฤติกรรมข้างต้น เพื่อที่จะได้รู้ว่า ตัวเราเองจะเล่นแบบไหน และจะสังเกตวิธีการที่เจ้ามือเล่นกันได้อย่างไร แต่ที่สำคัญคือ นักลงทุนต้องพึงระลึกว่า “อย่าโลภ” ถ้าอยากเล่นหุ้นปั่น หากได้กำไรแค่ไหน จงนึกเสมอว่า...อย่าเป็น “เสือหวน” เด็ดขาด “เชื่อว่า หากนักลงทุนเข้าใจในหลักการนี้แล้ว ต่อไป...บรรดา “เจ้ามือ” ทั้งหลายก็คงต้องมีวิวัฒนาการใหม่ๆ ออกมา เพื่อไม่ให้ “รายย่อย” ได้ตามทัน มิเช่นนั้น... “เจ้ามือ” เองก็คงไม่สามารถ “ล่อ” แมงเม่าให้เข้ามาในกองไฟได้อีก จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:36:40

ความคิดเห็นที่ 40 ตรวจอาการเศรษฐกิจโลกและผลต่อเศรษฐกิจไทย ดร.บัณฑิต นิจถาวร 22 ตค 55 การประชุมประจำปีของกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลกที่เพิ่งจบไปที่กรุงโตเกียว ในความเห็นผมต้องบอกว่า ไม่ได้สร้างความมั่นใจมากขึ้น เกี่ยวกับความชัดเจนในการแก้ไขปัญหาที่เศรษฐกิจโลกมีขณะนี้ คือถึงแม้ตลาดการเงินพยายามมองปัญหาในเชิงบวกว่า เศรษฐกิจโลกจะสามารถปรับตัวดีขึ้นในปีหน้าจากการดำเนินนโยบายของภาคทางการ แต่ความไม่ชัดเจนว่านโยบายจะเดินต่อไปอย่างไร โดยเฉพาะนโยบายที่ต้องมาจากฝ่ายการเมืองของประเทศที่ต้องแก้ไขปัญหา ซึ่งที่สำคัญคือสหรัฐและยุโรป ทำให้ไม่มีความมั่นใจว่าการแก้ไขปัญหาจะเกิดขึ้นได้จริงจัง และเกิดขึ้นในขนาดมากพอที่จะนำไปสู่การฟื้นตัวของเศรษฐกิจ อันนี้คือประเด็นที่ผมอยากจะเขียนวันนี้ ปัญหาและความไม่แน่นอนในเศรษฐกิจโลกขณะนี้มีสามเรื่อง เรื่องแรก การชะลอตัวของเศรษฐกิจที่กำลังเกิดขึ้นพร้อม ๆ กันในหลายประเทศ ----------------------------------------------------------------------------- อย่างที่ทราบ องค์กรระหว่างประเทศทั้งไอเอ็มเอฟ ธนาคารโลก และ เอดีบี ได้ปรับประมาณการการขยายตัวของเศรษฐกิจโลกปีนี้ลงเหลือประมาณร้อยละ 2.5 ถึง 3.3 จากที่มองว่าเศรษฐกิจโลกจะชะลอตัวมากขึ้น เพราะเศรษฐกิจยุโรปที่ปีนี้จะเข้าสู่ภาวะถดถอยคือขยายตัวติดลบ ซึ่งจะส่งผลกระทบไปทั่ว ทำให้เศรษฐกิจทั้งในประเทศอุตสาหกรรมและประเทศตลาดเกิดใหม่จะขยายตัวลดลง โดยจีนการขยายตัวปีนี้จะลดลงเหลือประมาณร้อยละ 7.7 - 7.8 ขณะที่อินเดียเศรษฐกิจจะชะลอเหลือประมาณร้อยละ 6.5 - 6.7 ทำให้เศรษฐกิจโลกปีนี้จะไม่ได้พลังของเศรษฐกิจประเทศตลาดเกิดใหม่เข้ามาช่วย ทั้งหมดจึงเป็นโมเมนตั้มของเศรษฐกิจโลกที่อ่อนตัว ซึ่งจะมีผลกระทบให้ประเทศอื่นๆ ต้องชะลอตัวตามไปด้วย รวมถึงเศรษฐกิจไทย แล้วเศรษฐกิจโลกปีหน้าจะเป็นอย่างไร ขณะนี้ตลาดการเงินประเมินว่าเศรษฐกิจโลกจะขยายตัวได้ดีขึ้นในปีหน้าจากผลของมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจที่หลายประเทศจะนำออกมาในช่วงปลายปีนี้ถึงต้นปีหน้า โดยไอเอ็มเอฟให้เศรษฐกิจโลกปีหน้าขยายตัวเพิ่มเป็นร้อยละ 3.6 จากร้อยละ 3.3 ปีนี้ อย่างไรก็ตาม ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เศรษฐกิจโลกปีหน้าอาจชะลอต่อเนื่อง หรือเข้าสู่ภาวะถดถอย ถ้ามาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจดังกล่าวไม่มีการผลักดันหรือมีไม่มากพอ ความเสี่ยงขณะนี้ก็คือความเข้มแข็งของนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจและการแก้ไขปัญหาเกิดขึ้นน้อยกว่าที่ควรจะเป็น โดยเฉพาะมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจของจีน การแก้ไขปัญหาการคลังของสหรัฐหลังการเลือกตั้งประธานาธิบดี ว่าจะลดทอนแรงกระตุ้นการคลังทั้งในเรื่องภาษีและการใช้จ่ายหรือไม่ เทียบกับนโยบายที่ประกาศไว้เดิม (Fiscal Cliff) รวมถึงความเชื่อมั่นของตลาดเกี่ยวกับการแก้ไขปัญหาในยุโรปว่าจะมีการเดินต่ออย่างไร สิ่งเหล่านี้คือ ความไม่แน่นอนที่จะกระทบทิศทางและโอกาสของการฟื้นตัวของเศรษฐกิจโลกในปีหน้า เรื่องที่สอง สถานการณ์ปัญหาหนี้ยุโรป ซึ่งขณะนี้ได้ลากยาวมากว่าสี่ปี ------------------------------------------------------------------------ ความเข้าใจของตลาดการเงินขณะนี้ก็คือ ในด้านนโยบายประเทศในกลุ่มเงินสกุลยูโรคงพยายามแก้ไขปัญหาที่มีอยู่ภายใต้การรักษาระบบเงินยูโรไว้ โดยเลือกแนวทางที่จะสร้างความเข้มแข็งให้กับการรวมตัวทางการเงินและการคลังของประเทศสมาชิกกลุ่มเงินยูโรให้มีความเป็นหนึ่งเดียวกันมากขึ้น โดยเฉพาะในเรื่องการกำกับดูแลระบบธนาคารพาณิชย์และด้านการคลัง ที่ผ่านมาธนาคารกลางสหภาพยุโรปได้สร้างความมั่นใจในเรื่องการคงอยู่ของระบบเงินยูโร โดยประกาศที่จะทำทุกอย่างที่จะไม่ให้เกิดความเสี่ยงต่อระบบเงินยูโร พร้อมกับมีมาตรการที่จะอัดฉีดสภาพคล่องเพิ่มเติม (OMT) เพื่อช่วยเศรษฐกิจยุโรป การประกาศเจตนารมย์ดังกล่าว บวกกับมาตรการที่มีเพิ่มเติมได้ช่วยลดความห่วงใยในตลาดการเงินเกี่ยวกับการคงอยู่ของระบบเงินยูโรไปได้มาก พร้อมกันนี้ รัฐบาลของกลุ่มสหภาพยุโรปก็มีความก้าวหน้าเพิ่มเติมในการสร้างกลไกการแก้ไขปัญหา เช่น การจัดตั้ง ESM (European Stability Mechanism) และผลักดันนโยบายที่จะนำไปสู่การรวมตัวด้านการเงิน เช่น นโยบายที่จะมีหน่วยงานเดียวทำหน้าที่กำกับดูแลระบบธนาคารพาณิชย์ในยุโรป ซึ่งความก้าวหน้าดังกล่าวส่งผลบวกต่อความเชื่อมั่นของตลาดต่อการแก้ไขปัญหา แต่ส่วนที่ยังไม่ชัดเจน ก็คือ ฝ่ายการเมืองในยุโรปจะแก้ไขปัญหาที่ขณะนี้กำลังรอการแก้ไขอยู่อย่างไร อย่างกรณีของกรีซที่จะต้องสอบผ่านเงื่อนไขการกู้ยืมงวดที่สอง และกรณีของสเปนที่ตลาดมองว่าอาจจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือทางการเงินจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศและรัฐบาลสหภาพยุโรป แต่ในทั้งสองเรื่องนี้ก็ยังไม่มีการตัดสินใจ ความล่าช้านี้ส่วนหนึ่งผูกอยู่กับ หนึ่ง ความเข้าใจว่าปัญหาควรแก้ไขอย่างไร และสอง การตัดสินใจของนักการเมืองยุโรปว่าจะเลือกเดินอย่างไรต่อ ทำให้การแก้ไขปัญหาในกรีซและสเปนล่าช้าลง ตลาดมองว่า ถ้าฝ่ายการเมืองไม่เร่งตัดสินใจ ปัญหาในยุโรปก็จะลากยาว ไม่มีการแก้ไขจริงจัง ซึ่งก็จะส่งผลทางลบต่อเศรษฐกิจยุโรป และเศรษฐกิจโลกต่อไป เรื่องที่สาม ผลกระทบทางเศรษฐกิจมหภาคที่จะมีต่อระบบเศรษฐกิจการเงินโลกจากนี้ไป ------------------------------------------------------------------------ ถ้าเศรษฐกิจโลกจะเป็นแบบนี้ไปอีกนาน คือขยายตัวต่ำ อัตราดอกเบี้ยต่ำ และมีความผันผวนในตลาดการเงินสูง ผลกระทบสำคัญจะมีสองประเด็น คือ 1. ผลของการขยายตัวต่ำต่อประเทศอื่นๆ ที่จะทำให้รูปแบบของการใช้การค้าระหว่างประเทศเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจทำได้ยากขึ้น ดังนั้น หลายประเทศ โดยเฉพาะประเทศในเอเชียคงต้องหันมาพึ่งการใช้จ่ายในประเทศและการกระตุ้นโดยนโยบายในประเทศเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจแทน คำถามที่ตามมาก็คือ ประเทศที่ต้องใช้การใช้จ่ายในประเทศเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจจะทำอย่างไรที่จะป้องกันไม่ให้การขับเคลื่อนดังกล่าวสร้างความเสี่ยงต่อเสถียรภาพเศรษฐกิจ โดยเฉพาะปัญหาการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด และปัญหาหนี้ที่จะมีตามมาจากการเพิ่มการใช้จ่ายของภาครัฐและเอกชน 2. เงินทุนไหลเข้าจะเป็นปัญหาต่อเศรษฐกิจประเทศตลาดเกิดใหม่ เพราะปัจจัยพื้นฐานของเศรษฐกิจตลาดเกิดใหม่ขณะนี้ดีกว่าประเทศอุตสาหกรรม บวกกับอัตราดอกเบี้ยที่อยู่ในระดับที่สูงกว่า จะกระตุ้นเงินทุนไหลเข้าจากต่างประเทศ ภาวะดังกล่าวกำลังเกิดขึ้นในหลายประเทศ รวมทั้งประเทศไทยที่เงินทุนไหลเข้าได้ทำให้ตลาดหุ้น ตลาดพันธบัตร รวมถึงตลาดอสังหาริมทรัพย์ ปรับตัวดีขึ้น ในกรณีของไทย สิ่งที่ต้องตระหนักก็คือ เงินทุนเหล่านี้เมื่อรวมกับนโยบายการคลังที่มุ่งกระตุ้นเศรษฐกิจและนโยบายการเงินที่ขณะนี้ผ่อนคลายมากกว่าที่ควรจะทำ (อัตราดอกเบี้ยแท้จริงติดลบ) ในภาวะที่เศรษฐกิจก็ขยายตัวมากอยู่แล้ว จะทำให้ประเทศมีความล่อแหลมต่อปัญหาเสถียรภาพเศรษฐกิจ ทั้งในแง่ดุลบัญชีเดินสะพัด เงินเฟ้อ ปัญหาหนี้ และปัญหาฟองสบู่ อันนี้คือความเสี่ยงของประเทศขณะนี้ ดังนั้นความท้าทายด้านนโยบายของประเทศตลาดเกิดใหม่รวมถึงไทย ก็คือ จะป้องกันไม่ให้เศรษฐกิจโลกที่ชะลอตัว และอัตราดอกเบี้ยต่ำ ผ่านการไหลเข้าของเงินทุนต่างประเทศ นำประเทศไปสู่ความเสี่ยงด้านเสถียรภาพเศรษฐกิจหรือวิกฤตเศรษฐกิจในอนาคตได้อย่างไร สรุป เศรษฐกิจโลกขณะนี้ ยังมีข้อจำกัดมาก หลายอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฝ่ายการเมืองว่าจะดำเนินนโยบายต่ออย่างไร ซึ่งขณะนี้ยังไม่ชัดเจน แต่ผลของปัญหากำลังสร้างความเสี่ยงให้กับเสถียรภาพเศรษฐกิจของประเทศในเอเซียรวมถึงไทย จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:38:31

ความคิดเห็นที่ 41 วรวรรณ ธาราภูมิ แนวโน้มของสายการบินต้นทุนต่ำในประเทศ กับการเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ทีมจัดการกองทุน บลจ.บัวหลวง (รุ่งนภา เสถียรนุกูล) 27 ตุลาคม 2555 สายการบินต้นทุนต่ำมีจุดกำเนิดเริ่มต้นมาจากประเทศสหรัฐอเมริกา และที่มีชื่อเสียงมากจนเป็นต้นแบบในการใช้ Business Model ที่ดีในการดำเนินงานทั้งจากอดีตจนถึงปัจจุบันก็คือ Southwest Airlines ที่ก่อตั้งในปี 1971 (SWA) และดำเนินงานมายาวนานถึง 42 ปี ด้วยแนวความคิดที่แตกต่างจากสายการบินอื่น เพราะมองว่าคู่แข่งไม่ใช่สายการบิน แต่เป็นผู้ให้บริการรถโดยสารและการเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัว SWA จึงตั้งเป้าหมายว่าจะใช้กลยุทธ์ที่ทำให้กลุ่มเป้าหมายนี้หันมาใช้บริการของ SWA ด้วยความเต็มใจและมีความสุขไปกับการใช้บริการ โดยในช่วงเริ่มต้น SWA เปิดให้บริการเส้นทางบินระยะสั้นด้วยค่าโดยสารที่ใกล้เคียงกับค่าโดยสารรถประจำทางระหว่างเมืองใกล้ๆ และมีต้นทุนต่ำกว่าการเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัว นี่ก็เป็นเพราะในธุรกิจสายการบินต้นทุนต่ำนั้น ราคามีผลต่อการตัดสินใจเลือกใช้บริการของผู้โดยสารค่อนข้างมาก นอกจากนั้น SWA ยังใช้กลยุทธ์ในการดำเนินงานที่ต่างไปจากสายการบินอื่น เช่นเลือกใช้เครื่องบินโบอิ้ง 737 เพียงรุ่นเดียวในการบิน จึงง่ายและประหยัดต่อการดูแลรักษารวมถึงการฝึกหัดนักบิน มีการให้บริการแบบ Point to Point, City to City ในลักษณะบินไป-กลับในเส้นทางสั้นๆ โดยไม่มีการบินข้ามทวีปหรือไม่ต้องไปต่อเครื่องบินอื่น พร้อมทั้งเลือกใช้เมืองที่มีสนามบินระดับรองๆ มากกว่าเมืองที่มีสนามบินใหญ่ เพราะค่าธรรมเนียมในการใช้สนามบินถูกกว่า ทั้งยังลดเวลาในการรอเครื่องบินขึ้นลงอีกด้วย นอกจากนี้ ยังไม่มีบริการอาหารในเครื่องบินยกเว้นเครื่องดื่ม ไม่มีการขนย้ายสัมภาระไปให้สายการ บินอื่น ไม่มีการกำหนดที่นั่งให้ผู้โดยสารล่วงหน้า แต่ให้ผู้ข้าแถวรอขึ้นเครื่องก่อนเลือกที่นั่งได้ก่อน ซึ่งทำให้การขึ้นเครื่องเสร็จอย่างรวดเร็วกว่าสายการบินอื่นๆ จะเห็นได้ว่าหัวใจในการดำเนินงานของสายการบินต้นทุนต่ำคือการควบคุมต้นทุนให้ต่ำที่สุด (Cost Control) ซึ่งวัดด้วยการทำให้ต้นทุนในการให้บริการต่อผู้โดยสาร 1 คนต่ำที่สุด (Lowest Service Cost per Passenger) แต่จะต้องไม่กระทบต่อความพึงพอใจของผู้โดยสาร จึงต้องมุ่งเน้นเรื่องการใช้ประสิทธิภาพของคนและเครื่องบินให้สูงที่สุด นั่นคือการลดเวลาที่เครื่องบินจอดอยู่บนพื้นดินให้เหลือน้อยที่สุดนั่นเอง ประเทศไทยมีสายการบินต้นทุนต่ำสัญชาติไทยรายใหญ่ที่ให้บริการในประเทศ 3 ราย คือ ไทยแอร์เอเชีย นกแอร์ และ โอเรียนท์ไทย หรือ วันทูโก เมื่อแยกดูเฉพาะเที่ยวบินที่มีการบินภายในประเทศจะพบว่าไทยแอร์เอเชียมีส่วนแบ่งการตลาดมากที่สุดคือประมาณ 45% รองลงมาเป็นนกแอร์ที่มีส่วนแบ่งการตลาด 37% ธุรกิจสายการบินต้นทุนต่ำในประเทศไทยในปัจจุบันมีการแข่งขันที่สูงมาก อันเป็นผลมาจากการขยายตัวของธุรกิจแข่งกันเอง รวมถึงการเพิ่มความถี่ในรอบการบินและการเปิดเส้นทางบินใหม่ในลักษณะ City to City มากขึ้น ทั้งยังมีการแข่งขันจากสายการบินตะวันออกกลาง เช่น Emirates, QATAR และ ETIHAD ที่มีเป้าหมายเปิดเส้นทางบินใหม่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะเส้นทางที่บินมายังภูมิภาคเอเชีย เนื่องจากเป็นตลาดที่มีแนวโน้มในการเติบโตได้อีกมาก ดังจะเห็นได้จากตารางข้างล่างที่ Boeing ซึ่งเป็น 1 ใน 2 ผู้ผลิตเครื่องบินรายใหญ่ที่สุดของโลกได้ประเมินการเติบโตของผู้โดยสารที่ใช้บริการสายการบินทั่วโลก แล้วพบว่า จีน เอเชียใต้ และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการเติบโตที่สูงโดดเด่นเมื่อเทียบกับการเติบโตของทั้งโลกและในภูมิภาคอื่นๆ (ขอโทษที ตาราง 1 เป็น XCEL เอามาลงใน FB ไม่เป็น) นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาสัดส่วนผู้โดยสารที่ใช้บริการสายการบินต้นทุนต่ำเทียบกับจำนวนผู้โดยสารทั้งหมดในประเทศไทย ยังพบว่าจำนวนผู้โดยสารทั้งที่เดินทางภายในประเทศและระหว่างประเทศมีแนวโน้มปรับตัวเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่ปี 2547 จนถึงปัจจุบัน (ขอโทษที ตาราง 2 เป็น XCEL เอามาลงใน FB ไม่เป็น) เมื่อแยกดูรายละเอียดของนักท่องเที่ยวต่างประเทศที่เดินทางมาในประเทศไทยเป็นรายสัญชาติ ก็พบว่าสัดส่วนจากเอเชียตะวันออก กลุ่มอาเซียน เอเชียใต้ และตะวันออกกลาง เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตรงข้ามกับพวกที่มาจากยุโรปและสหรัฐอเมริกาอันมีสัดส่วนที่ค่อยๆ ปรับตัวลดลงอย่างต่อเนื่อง ตาราง International Tourist breakdown by nationality (%) Source : การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย , AOT โอกาสที่ดีของธุรกิจนี้ในอนาคตคือปี 2558 จะเป็นปีที่เปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (Asean Economic Community : AEC ) ซึ่งจะทำให้มีการเพิ่มกิจกรรมการเดินทางเพื่อธุรกิจ (Business trips) มากขึ้น ทั้งกลุ่ม Regional Companies และ Local Companies ที่เริ่มขยายการลงทุนไปยังประเทศใน Asean มากขึ้น มีการขยายสาขา มีการทำ Joint Venture มีการควบรวมกิจการ (M&A) รวมไปถึงเกิดตลาด MICE (Meeting, Incentives, Conventions, Exhibition) ที่ล้วนแต่สนับสนุนการเดินทางภายในกลุ่มภูมิภาคเอเชียให้เพิ่มมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ ในการเปิดตลาดการค้าเสรีของอาเซีย จะมีการส่งเสริมสนับสนุน และอำนวยความสะดวกในการท่องเที่ยวภายในกลุ่ม เช่น ให้มี One VISA-ASEAN / Single VISA ของนักท่องเที่ยวภายในกลุ่ม ซึ่งจะทำให้นักท่องเที่ยวจากประเทศเพื่อนบ้านและทั้งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ขยายตัวขึ้นอีกมาก ทั้งยังช่วยส่งเสริมการท่องเที่ยวให้แก่เมืองหลักรวมทั้งเมืองใหญ่อื่นๆ ในไทยที่เป็นศูนย์กลางทางการบินอีกด้วย โดยไทยสามารถวาง Position เป็นประตูสู่ประเทศเพื่อนบ้านได้ การมีสายการบินต้นทุนต่ำจะช่วยกระตุ้นให้นักท่องเที่ยวเดินทางโดยเครื่องบินมากขึ้น ทำให้เกิดการขยายตัวของนักท่องเที่ยวกลุ่มต่างๆ มากขึ้น โดยเฉพาะตลาดนักท่องเที่ยวระดับกลางและระดับล่างที่มีงบการเดินทางจำกัด รวมทั้งสามารถขยายเส้นทางท่องเที่ยวได้ครอบคลุมมากขึ้น ซึ่งไทยแอร์เอเชียที่เป็นผู้ให้บริการสายการบินต้นทุนต่ำรายใหญ่ที่สุดในประเทศไทยได้มีแผนในการขยายฝูงบินจากปัจจุบัน 24 ลำ เป็น 48 ลำ ภายในปี 2559 เพื่อรองรับผู้โดยสารที่เติบโตอย่างต่อเนื่อง ทั้งจากอุปสงค์ภายในประเทศและอุปสงค์จากภายนอกที่จะเกิดขึ้นหลังจากเปิด AEC การย้ายสายการบินต้นทุนต่ำให้กลับไปให้บริการที่สนามบินดอนเมืองตั้งแต่ 1 ตุลาคม 2555 เป็นกลยุทธ์ที่เอื้อประโยชน์ต่อสายการบินต้นทุนต่ำ เพราะจะทำให้ธุรกิจมีแนวโน้มเติบโตได้อย่างต่อเนื่อง เนื่องจากทำให้หลุดพ้นปัญหาความแออัดที่สุวรรณภูมิ ทั้งยังช่วยลดต้นทุนในการดำเนินงานในส่วนของน้ำมันลง เพราะลดเวลารอลงจอดของเครื่องบินได้มาก นอกจากนี้ การเปิด AEC ยังจะทำให้ไทยเข้าถึงตลาดที่มีขนาดใหญ่ขึ้นในประเทศในแถบเอเชียและประเทศเพื่อนบ้านที่มีพรมแดนติดกันได้ และยังสามารถต่อยอดไปยังธุรกิจอื่นๆ ที่เป็นคลัสเตอร์ของธุรกิจที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวในประเทศให้เติบโตอย่างต่อเนื่องได้อีกด้วย จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:40:37

ความคิดเห็นที่ 43 Dang Lee    เครดิตตามชื่อ   คุณรู้จักหุ้นดีแค่ไหน ๑๕. คำถามข้อที่ 1....ทำไมถึงเข้าไปเล่นหุ้น .....ถ้าผมได้เป็นผู้สัมภาษณ์คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต......ผมจะถามคำถามแรกว่า......”คุณคิดมาก่อนหรือไม่ว่าจะมีวันนี้”.....คำถามนี้จะใช้ได้กับบุคคลที่เริ่มต้นนับหนึ่งนะครับ....กับพวกเด็กรุ่นหลังที่ไม่เคยลิ้มลองความยากจน....ไม่เคยพบเจอกับความยากลำบาก......ภาพในสมองเคยเห็นแต่ความสบาย....คำตอบที่ได้คงเป็นอีกแบบหนึ่ง.....ผมทิ้งไว้แค่นี้ครับให้เพื่อนๆลองหาคำตอบกันดู.....หรือลองซ้อมตอบกันก่อนก็ได้.....คงไม่ช้าครับที่จะมีคนมาสัมภาษณ์และถามคำถามนี้กับเพื่อน.....เพราะแต่ละคนดูตั้งอกตั้งใจศึกษาหาความรู้เรื่องหุ้นกันอย่างจริงจัง.....และผมเชื่อว่าทุกคนก็มีความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะตลาดให้ได้....ส่วนผมขอแค่เป็นเพื่อนที่ให้กำลังเพื่อนก็แล้วกันนะครับ..... .....ผมเริ่มหาคำตอบให้ตัวเอง.....หลังจากอ่าน...และศึกษาทั้งทฤษฎี....และภาคปฏิบัติที่ล้มเหลวในอดีต....ผมออกมายืนอยู่นอกตลาดสี่ปี.....คำถามแรกที่ผมถามตัวเองว่า....ทำไมผมถึงเข้าไปเล่นหุ้น.....ทั้งๆที่แต่ไหนแต่ไรมาครอบครัวผม....แม่จะสั่งสอนลูกทุกคนว่า.....ให้รู้จักทำมาหากินด้วยตัวเอง.....ห้ามทำการค้าหุ้นกับคนอื่น.....เดี๋ยวจะผิดใจกัน....เรื่องเงินเรื่องทองไว้ใจใครไม่ได้......สิ่งเหล่านี้มันฝังอยู่ในหัวผมมาตลอด.......ผมจับประเด็นที่แม่สอนได้ว่า...มันคือเรื่องเงิน....และความไว้วางใจ...นั่นคือสิ่งที่นักลงทุนรียกว่าความเสี่ยง......ผมลืมคำสอนของแม่ในเรื่องนี้ไป.....ผมได้คำตอบจากตัวเองว่า....ที่ผมเข้าไปเล่นหุ้นเพราะผมอยากรวย.....อยากได้เงินมากๆ..และเร็วๆ...ไม่อยากเสียเวลาในการทำการค้า....แล้วสะสมกำไรทีละเล็กละน้อย.....อยากให้ครอบครัวสบาย.......ลูกทุกคนมีความสุขไม่ต้องมาลำบากเหมือนพ่อในเวลาที่ผ่านมา....ภาพในสมองของผมมีแต่ความสวยงาม.....บ้านในฝันหลังใหญ่ๆ...มีเนื้อที่กว้างขวาง.....สนามหญ้า...สวนหย่อม....มีลูกหลานมาวิ่งเล่นสนุกสนาน......มีรถเก๋งสวยๆจอดเรียงรายหลายคัน.......เพื่อนฝูงมากมายที่แวะเวียนกันมาเยี่ยมเยือนกัน.....ตกเย็นก็ตั้งวงเหล้าสังสรรค์อย่างมีความสุข......เสาร์-อาทิตย์ก็พาเมียพาลูกไปเที่ยว.....มีแต่คนในสังคมยอมรับในความสามารถที่สร้างฐานะได้รวดเร็ว....นี่เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลของผม.....แล้วเพื่อนๆล่ะครับ....ทำไมถึงเข้ามาเล่นหุ้น.....แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันบ้าง แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 14:25:36 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:53:45

ความคิดเห็นที่ 44 Napatsamon Nenruksa   เครดิตตามชื่อ ข่าวหุ้น-การเงิน สำนักข่าวอินโฟเควสท์ (IQ) -- เสาร์ที่ 27 ตุลาคม 2555 06:50:40 น. ดัชนีดาวโจนส์ตลาดหุ้นนิวยอร์กปิดขยับขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อคืนนี้ (26 ต.ค.) เนื่องจากนักลงทุนผิดหวังกับผลประกอบการจากบริษัทแอปเปิลและอเมซอน แม้ว่าข้อมูลการขยายตัวทางเศรษฐกิจออกมาแข็งแกร่งเกินคาด ดัชนีเฉลี่ยอุตสาหกรรมดาวโจนส์ขยับขึ้น 3.53 จุด หรือ 0.03% ปิดที่ 13,107.21 จุด ดัชนี S&P 500 ขยับลง 1.03 จุด หรือ 0.07% ปิดที่ 1,411.94 จุด และดัชนี Nasdaq บวก 1.83 จุด หรือ 0.06% ปิดที่ 2,987.95 จุด. ตลอดสัปดาห์นี้ ดัชนีเฉลี่ยอุตสาหกรรมดาวโจนส์ร่วงลง 1.77% ดัชนี S&P 500 ปรับตัวลง 1.48% และ ดัชนี Nasdaq อ่อนแรงลง 0.59% ดัชนีสำคัญที่ตลาดหุ้นนิวยอร์กปรับตัวผันผวนในแดนลบตลอดทั้งวัน โดยในช่วงแรกราคาหุ้นได้รับแรงหนุนหลังจากกระทรวงพาณิชย์เปิดเผยว่าเศรษฐกิจสหรัฐขยายตัว 2.0% ต่อปีในช่วงไตรมาส 3 ซึ่งมากกว่าอัตราขยายตัวที่ระดับ 1.3% ในไตรมาสก่อนหน้า และสูงกว่าที่ตลาดคาดการณ์ไว้ที่ 1.8% เนื่องจากผู้บริโภคเพิ่มการจับจ่ายใช้สอย ประกอบกับการใช้จ่ายของรัฐบาลกลางที่เพิ่มสูงขึ้นและตลาดที่อยู่อาศัยที่ฟื้นตัวขึ้น ได้ช่วยชดเชยการลงทุนภาคเอกชนที่อ่อนแอลง ทางด้านรอยเตอร์/มหาวิทยาลัยมิชิแกนเปิดเผยว่าดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภคช่วงท้ายเดือนต.ค. เพิ่มขึ้นแตะ 82.6 ซึ่งเป็นระดับสูงสุดในรอบ 5 ปี อย่างไรก็ตาม แอปเปิลและอเมซอนได้รายงานผลประกอบการที่อ่อนแรงเกินคาดเมื่อเย็นวันพฤหัสบดี ซึ่งทำให้นักลงทุนมีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับผลประกอบการของภาคเอกชน หุ้นแอปเปิลร่วงลงเกือบ 1% หลังบริษัทรายงานผลประกอบการที่น่าผิดหวังเป็นไตรมาสที่ 2 ติดต่อกัน และบริษัทยังคาดการณ์รายได้และผลกำไรที่ต่ำกว่าตัวเลขคาดการณ์ของตลาดด้วย อเมซอนดอทคอม ซึ่งเป็นผู้ค้าปลีกออนไลน์รายใหญ่ที่สุดในโลก ก็เปิดเผยยอดขาดทุนสุทธิรายไตรมาสครั้งแรกนับแต่ปี 2546 อันเนื่องบมาจากต้นทุนที่สูงขึ้น แต่ราคาหุ้นได้พุ่งขึ้นเกือบ 7% หลังจากนักวิเคราะห์ในภาคอุตสาหกรรมกล่าวว่าบริษัทจะได้รับประโยชน์ระยะยาวจากการเพิ่มค่าใช้จ่ายในปัจจุบัน รวมทั้งการจับจ่ายใช้สอยในช่วงเทศกาลวันหยุด ทั้งนี้ ตลาดหุ้นวอลล์สตรีทได้รับแรงกดดันในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เนื่องจากการรายงานผลกำไรไตรมาส 3 ที่อ่อนแรง ทำให้นักลงทุนมีความเชื่อมั่นน้อยลงเกี่ยวกับเศรษฐกิจ --อินโฟเควสท์ แปลและเรียบเรียงโดย พันธุ์ทิพย์ คำเพิ่มพูล แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 14:57:14 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:54:44

ความคิดเห็นที่ 45 รักหุ้น นะจ๊ะ   เครดิตตามชื่อ ชาร์ลี มังเกอร์ ที่สอง..ที่โลกต้องจดจำ ถูกเขียนบน ตุลาคม 16, 2012 --Club VI คลับวีไอ ชาร์ลี มังเกอร์ เป็นรองประธานบริหารของเบิร์คไชร์ ฮาแธเวย์ เขาเป็นคู่หูของ วอร์เรน บัฟเฟตต์ นักลงทุนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในโลก และเป็นผู้ร่วมก่อร่างสร้างเบิร์คไชร์จนกลายเป็นมหาอาณาจักรการลงทุนที่ยิ่งใหญ่ มังเกอร์เกิดเมื่อปี 1924 ที่โอมาฮา เช่นเดียวกับบัฟเฟตต์ โดยเขาแก่กว่าวอร์เรน 6 ปี สมัยวัยรุ่น เขาเคยทำงานในร้านขายของชำของคุณปู่ของวอร์เรน และถูกใช้งานหนักมาก แต่ก็ได้เรียนรู้เรื่องธุรกิจมากมายจากการรับจ็อบที่ร้านของครอบครัวบัฟเฟตต์ในครั้งนั้น คู่หูของบัฟเฟตต์ผู้นี้ เป็นคนเฉลียวฉลาดและเชื่อมั่นในตัวเอง อุปนิสัยติดดิน กินง่ายอยู่ง่ายเช่นเดียวกับปู่บัฟฟ์ ที่ต่างกันคือปู่มังก์มีบุคลิกโผงผาง พูดจาขวานผ่าซากจนหลายคนมองว่าหยาบคาย ต่างจากบัฟเฟตต์ที่สุภาพ พูดจาดี และน่าคบหากว่า หลังจบมัธยมฯ มังเกอร์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยมิชิแกนในสาขาคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ แต่แล้วเมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง เขาก็ต้องพักการเรียนและถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในกองทัพเช่นเดียวกับคนหนุ่มในยุคนั้น โดยประจำการอยู่ที่อลาสก้าในตำแหน่งนักอุตุนิยมวิทยา พอสงครามยุติลง เขาไม่ได้กลับไปเรียนที่มิชิแกน แต่เบนเข็มไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด คณะนิติศาสตร์ และจบปริญญาตรีในปี 1948 ด้วยดีกรีเกียรตินิยม หลังจากจบฮาร์วาร์ด มังเกอร์ร่วมกับเพื่อนอีก 6 คน ตั้งสำนักงานกฎหมายของตัวเอง ชื่อ มังเกอร์, โทลส์ แอนด์ โอลสัน โดยตัวเขาเป็นทนายความด้านอสังหาริมทรัพย์ พอถึงปี 1965 เขาวางมือจากการด้านกฎหมาย และหันมาทำงานด้านการลงทุนเต็มตัว โดยร่วมหุ้นกับเพื่อนเปิดบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และบริษัทการลงทุน วอร์เรน บัฟเฟตต์ เคยเขียนเล่าไว้ว่า ตั้งแต่ปี 1962-75 บริษัทการลงทุนของมังเกอร์ทำผลตอบแทนทบต้นได้ถึง 19.8% ต่อปี ขณะที่ ดาวโจนส์ ให้ผลตอบแทนเพียง 5% จนฐานะของมังเกอร์ในเวลานั้น ถือว่าเข้าขั้น “เศรษฐี” เลยทีเดียว นั่นหมายความว่า ชาร์ลี มังเกอร์ “เก่ง” และ “รวย” ตั้งแต่ก่อนที่จะมาเจอบัฟเฟตต์ ไม่ใช่รวยเพราะมาทำงานกับปู่บัฟฟ์เหมือนที่หลายคนเข้าใจ ที่จริงแล้ว การพบกันครั้งแรกของมังเกอร์และบัฟเฟตต์เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 1959 ระหว่างที่มังเกอร์ยังทำงานด้านกฏหมายอยู่ โดยเพื่อนของพวกเขานัดให้มารับประทานอาหารกลางวันกัน ปรากฏว่าทั้งสองถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบ และรู้สึกทันทีว่าอีกฝ่ายมีอะไรที่คล้ายคลึงกับตนเอง บัฟเฟตต์พยายามหว่านล้อมมังเกอร์ว่าเขาน่าจะทำอย่างอื่นกับชีวิตแทนที่จะเป็นนักกฏหมาย โดยชี้ให้เห็นว่าการลงทุนเป็นอาชีพที่ดีและทำเงินได้เยอะกว่ามาก เป็นไปได้ว่าคำแนะนำของบัฟเฟตต์ครั้งนั้นน่าจะมีอิทธิพลให้มังเกอร์เปลี่ยนอาชีพมาเป็นนักลงทุนเต็มตัวในเวลาต่อมา หลังจากนั้น ทั้งคู่ยังติดต่อกันเป็นครั้งคราว ก่อนจะมาร่วมงานกันอย่างเป็นทางการในปี 1978 โดยบัฟเฟตต์ชวนให้มังเกอร์มารับตำแหน่งรองประธานของเบิร์คไชร์ ฮาแธเวย์ ซึ่งตัวเขาเป็นประธานอยู่ พอได้มาร่วมงานกัน มังเกอร์และบัฟเฟตต์กลายเป็นสองคน สองคม ต่างรู้อกรู้ใจ เติมเต็มความคิดซึ่งกันและกัน ทำงานเข้าขา จนเบิร์คไชร์เติบใหญ่ต่อเนื่องกลายเป็นองค์กรขนาดยักษ์อันดับต้นๆ ของโลก ต้องถือว่าเป็นคู่หูที่ฟ้าลิขิตให้มาเจอกันโดยแท้ ที่สำคัญที่สุดคือ มังเกอร์ได้ทำให้บัฟเฟตต์ มาถึง “จุดก้าวกระโดด” สำคัญของชีวิต โดยเขาเป็นผู้ทำให้ “เทพเจ้าแห่งโอมาฮา” สลัดตัวเองหลุดจากกฏเกณฑ์ในการเลือกหุ้นอันเข้มงวดของเบนจามิน เกรแฮม และหันมาให้ความสำคัญกับปัจจัยเชิงคุณภาพ โดยเฉพาะสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตนมากขึ้น อันเป็นแนวทางของฟิลิป ฟิชเชอร์ กูรูการลงทุนอีกคนหนึ่ง อันถือเป็นการ “เปิดโลกใหม่” ให้กับบัฟเฟตต์เลยก็ว่าได้ หลายคนมองว่า หากไม่ได้มังเกอร์ บัฟเฟตต์คงพลาดโอกาสงามๆ ในการลงทุนอีกมาก ซึ่งรวมถึง โคคา โคล่า, พีแอนด์จี ฯลฯ แม้บัฟเฟตต์เองยังยอมรับว่า เขาเป็น “หนี้ความรู้” มังเกอร์ โดยบอกว่าตัวเขาคง “จน” กว่านี้เยอะ ถ้าฟังแต่ เบนจามิน เกรแฮม เพียงคนเดียว หลักในการลงทุนข้อใหญ่ๆ ของมังเกอร์ ค่อนข้างคล้ายคลึงกับบัฟเฟตต์ โดยให้เน้นธุรกิจที่มีคุณภาพ มีความได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืน ฐานะทางการเงินดี มีความสามารถในการทำกำไร มีส่วนต่างแห่งความปลอดภัย มีผู้บริหารที่เก่งและซื่อสัตย์ ทั้งนี้ มังเกอร์เป็นคนทำให้บัฟเฟตต์เลิกค้นหา “บริษัทระดับปานกลางในราคาถูก” แต่ให้หา “บริษัทยอดเยี่ยม ในราคายุติธรรม” อันเป็นหลักคิดที่พิสูจน์แล้วว่าถูกต้องอย่างยิ่ง ทุกวันนี้ มังเกอร์ยังทำงานกับบัฟเฟตต์ด้วยความสนุกสนานในออฟฟิศเล็กๆ ของเบิร์คไชร์ ในโอมาฮา เหมือนที่เป็นมาตลอดหลายสิบปี บัฟเฟตต์บอกว่า เขาและมังเกอร์จะทำงานต่อไปจนกว่าจะจำกันและกันไม่ได้ นอกจากนี้ ในการประชุมประจำปีของเบิร์คไชร์ทุกครั้ง มังเกอร์จะนั่งเคียงข้างบัฟเฟตต์บนเวที ต่อหน้านักลงทุนหลายหมื่นคนที่หลั่งไหลกันมาจากทั่วโลก เพื่อตอบคำถามและพบปะกับพวกเขาเหล่านั้นเป็นเวลาหลายต่อหลายชั่วโมง แม้ว่า “ที่สอง” มักไม่ค่อยเป็นที่จดจำของผู้คน แต่หากไม่มี “ที่สอง” อย่างมังเกอร์ ก็อาจไม่มี “ที่หนึ่ง” อย่าง วอร์เรน บัฟเฟตต์ ในวันนี้ก็เป็นได้ นั่นทำให้เราควรยกย่อง ชาร์ลี มังเกอร์ รองประธานของเบิร์คไชร์ ฮาแธเวย์ ในฐานะ “ที่สอง ที่โลกต้องจดจำ” และจารึกชื่อของเขาไว้ในทำเนียบสุดยอดนักลงทุนโลกอย่างเต็มภาคภูมิ!! ข้อมูลอ้างอิง: 4 Investment Gurus, The Great Investors, The Essays of Warren Buffett, Wikipedia โพสท์ใน การลงทุน | ติดป้ายกำกับ การลงทุนแบบเน้นคุณค่า, ชาร์ลี มังเกอร์, เบิร์คไชร์, berkshire hathaway, Charles Munger, Club VI, thai vi, value investment, VI แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 15:01:03 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:55:24

ความคิดเห็นที่ 46 http://www.youtube.com/watch?v=16xWqMNRyHY&feature=player_detailpage http://www.youtube.com/embed/MAzAJn9vSBk?feature=player_detailpage http://www.youtube.com/watch?v=-5HH9un_bXI&feature=player_detailpage แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 15:03:33 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:55:56

ความคิดเห็นที่ 47 รักหุ้น นะจ๊ะ   เครดิตตามชื่อ จอห์น เนฟฟ์ “ชาวสวน” ตัวพ่อ ถูกเขียนบน ตุลาคม 24, 2012 --Club VI คลับวีไอ จอห์น เนฟฟ์ เป็นนักลงทุนแบบเน้นคุณค่าและผู้จัดการกองทุนรวมชื่อดังที่สุดคนหนึ่งของโลก ตลอดระยะเวลา 31 ปี ที่บริหารกองทุนวินเซอร์ เขาทำผลตอบแทนได้เฉลี่ย 13.7% ต่อปี เอาชนะ S&P 500 ที่ให้ผลตอบแทน 10.6% กว่า 3% แต่ที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักดีที่สุด คือความชอบลงทุนแบบ “สวนกระแส” จนหลายคนมองว่าเนฟฟ์คือ “ชาวสวน” หรือ “The Contrarian” พันธุ์แท้ แห่งโลกของการลงทุน เนฟฟ์ เกิดเมื่อปี 1931 ที่รัฐโอไฮโอ สหรัฐอเมริกา เขาเป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเอง จนถูกครูมองว่าหัวแข็ง และมักมีเรื่องกับคนอื่นอยู่เสมอ เนฟฟ์บอกว่า เขาไม่เคยโอนอ่อนผ่อนตามหากต้องโต้เถียงกับผู้มีอำนาจ แม้แต่แม่ของเขายังบอกว่า เนฟฟ์น่าจะไปเป็นนักกฎหมาย เพราะเป็นคนที่เถียงได้ทุกเรื่อง แม้กระทั่งกับป้ายบอกทาง แต่บุคลิกนี้กลับเป็นรากฐานสำคัญแห่งการลงทุนของเขาในเวลาต่อมา ประสบการณ์ในการมองหาคุณค่าของเนฟฟ์เกิดขึ้นจากการเล่นการ์ดเบสบอลกับเพื่อนตอน ป.5 เนฟฟ์สังเกตว่าเด็กคนอื่นมักซื้อการ์ดโดยหวังว่าจะขายได้ในราคาสูงกว่าที่ซื้อมา แต่สุดท้ายแล้ว การ์ดใบไหนที่ราคาสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ราคาก็จะตกลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน เมื่ออายุ 18 เขารับจ็อบโดยทำงานกับบริษัทขายอุปกรณ์เครื่องกลให้กับบริษัทของพ่อ ซึ่งทำให้เขาได้เรียนรู้ว่าธุรกิจน่าเบื่อๆ ก็สามารถทำเงินได้มากมาย ในปีต่อมา เนฟฟ์เข้ารับราชการทหารในสังกัดกองทัพเรือ และได้สั่งสมความรู้ความชำนาญในเรื่องที่ไม่ใช่การรบหรืออาวุธยุทโธปกรณ์ใดๆ แต่เป็นเรื่องของเกมโป๊กเกอร์ที่เขาและเพื่อนทหารใช้เล่นฆ่าเวลา เนฟฟ์พบว่าคนที่เล่นโป๊กเกอร์เก่งที่สุด คือคนที่เข้าใจเรื่องของโอกาสและความน่าจะเป็น ไม่หลงใหลไปกับเงินก้อนโต หากไม่ใช่โอกาสที่ดีจริงๆ หลังจากถูกเกณฑ์ทหารอยู่ 2 ปี เนฟฟ์กลับมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น รีเสิร์ฟ และได้ปริญญาในสาขาการเงินและการธนาคาร พบเรียนจบ เขาได้เข้าทำงานที่ธนาคารเนชั่นแนล ซิตี้ ออฟ คลีฟแลนด์ ตำแหน่งนักวิเคราะห์หลักทรัพย์ เขาก้าวหน้าในสายงานอย่างรวดเร็ว ก่อนจะย้ายไปทำงานกับกลุ่มบริษัทแวนการ์ด โดยเป็นนักวิเคราะห์ของกองทุนวินเซอร์ และได้บริหารกองทุนขณะอายุเพียง 33 ปี เนฟฟ์ได้เข้าไปเปลี่ยนแปลงกองทุนวินเซอร์ที่กำลังประสบปัญหา โดยขายหุ้นห่วยๆ ทิ้ง และคัดเอาหุ้นคุณภาพมาไว้ในพอร์ต เขาใช้เวลา 31 ปี ทำให้เงินลงทุน 1 เหรียญ ในปี 1964 กลายเป็น 56 เหรียญ ในปี 1995 ซึ่งถือว่ายอดเยี่ยมเมื่อเทียบกับดัชนี S&P 500 ที่การลงทุน 1 เหรียญ จะกลายเป็น 22 เหรียญ ในช่วงระยะเวลาเดียวกัน หลักการลงทุนของเนฟฟ์ที่น่าจดจำเอาไปใช้ คือการรู้จักเลือกหุ้นที่ P/E ต่ำๆ อย่างชาญฉลาด (เนฟฟ์น่าจะเป็นนักลงทุนระดับโลกที่ให้ความสำคัญกับค่า P/E มากที่สุดคนหนึ่ง) โดยเลือกซื้อหุ้นแบบ “สวนกระแส” ไม่แคร์สื่อ โดยซื้อหุ้นที่คนส่วนใหญ่ไม่สนใจ หุ้นที่โลกลืม ที่น่าสนใจคือ เนฟฟ์มีเงื่อนว่าบริษัทที่เขาลงทุน กำไรต้องโตอย่างน้อย 7% แต่ไม่เกิน 20% เพราะถ้าเกินกว่านั้นจะมีความเสี่ยงมากเกินไป โดยเขามักทำนายการเติบโตของกำไรไปข้างหน้า 5 ปี นอกจากนี้ เนฟฟ์ยังให้ความสำคัญกับปัจจัยเชิงคุณภาพไม่แพ้กัน เขาเน้นย้ำว่า เราต้องเข้าใจบริษัทที่จะเข้าลงทุนอย่างถ่องแท้ โดยเข้าตรวจสอบกิจการว่าโรงงานเป็นอย่างไร สินค้าเป็นอย่างไร บริการเป็นอย่างไร มีตำแหน่งทางการตลาดเป็นอย่างไร รู้จักตั้งคำถามต่อผู้บริหารและฝ่ายนักลงทุนสัมพันธ์ ทั้งหมดนี้เป็นไปตามหลัก “การล้วงลึก” ของฟิลิป ฟิชเชอร์ ปรมาจารย์การลงทุนอีกท่านหนึ่ง ที่สำคัญคือ บริษัทที่เข้าลงทุนต้องมีศักยภาพในการเติบโต อย่าไปลงทุนในธุรกิจที่อยู่ในขาลง โดยในพอร์ตโฟลิโอต้องมีหุ้นอยู่ไม่มากจนเกินไป อย่าเปลี่ยนตัวหุ้นบ่อย และหลีกเลี่ยงอุตสาหกรรมที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็วซึ่งนอกจากจะเข้าใจได้ยากแล้วยังคาดการณ์ได้ยากด้วย เสน่ห์ในการลงทุนของเนฟฟ์ คือเขาใช้วิธีลงทุนที่ดู “ง่าย” จนไม่น่าเชื่อ คติประจำตัวของเขาคือ “ทำให้ง่ายเข้าไว้” แต่ทั้งหมดอยู่บนรากฐานของความเชื่อมั่นในตัวเอง มีความกล้าหาญที่จะยืนหยัดในแนวทางของตน ในเวลาที่คนในตลาดพากันแห่ตามกระแสไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง อย่าสนใจหุ้นสุดฮ็อตที่ใครๆ กำลังคลั่งไคล้ อย่าสนใจชาร์ตเทคนิค ซึ่งทำให้เขาประสบความสำเร็จอย่างดงามในการลงทุน ตลอด 31 ปีในการลงทุน เนฟฟ์เอาชนะตลาดได้ถึง 25 ปี ก่อนที่เขาจะเกษียณตัวเองในปี 1995 เนฟฟ์เล่าว่า ในวัยเด็ก แม่เคยบอกว่าเขา “เถียงได้ทุกเรื่อง” ถึงวันนี้ เขาภูมิใจที่ตัวเองได้มาทำงานในสายการลงทุน และ “เถียง” กับตลาดหุ้นมาตลอด 31 ปี โดยเป็นฝ่ายชนะเสียเป็นส่วนใหญ่ และนี่คือเรื่องราวของสุดยอด “ชาวสวนตัวพ่อ” แห่งวงการลงทุนโลก นามว่า “จอห์น เนฟฟ์” ข้อมูลอ้างอิง – Wikipedia, John Neff on Investing, The Great Investors แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 15:05:52 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:56:32

ความคิดเห็นที่ 48 http://www.youtube.com/watch?v=VyKiIPigigc&feature=player_detailpage http://www.youtube.com/watch?v=16xWqMNRyHY&feature=player_detailpage http://www.youtube.com/watch?v=m0PhvHHRMxE&feature=player_detailpage แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 15:11:07 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:56:57

ความคิดเห็นที่ 49 รักหุ้น นะจ๊ะ เจ้าหนี้การค้า ลูกหนี้การค้า และหนี้สูญ, “สัญญาณเตือนภัย” ของกิจการ ถูกเขียนบน ตุลาคม 19, 2012 --Club VI คลับวีไอ เมื่อเปิดงบการเงินของแทบทุกบริษัท เรามักพบรายการ “เจ้าหนี้การค้า” และ “ลูกหนี้การค้า” จนชินตา บางคนอาจมองข้ามไปด้วยซ้ำ เพราะเห็นเป็นเรื่องธรรมดา บริษัทไหนๆ ก็มี ในการกู้ยืมทุกประเภท เงินจะถูกส่งผ่านจาก “เจ้าหนี้” ไปสู่ “ลูกหนี้” ซึ่งทุกคนต่างก็ทราบดี แต่สำหรับ “หนี้การค้า” นั้น มีความแตกต่างออกไป แม้หนี้ทางการค้าจะเป็น “หนี้สิน” อย่างหนึ่ง แต่มันไม่ได้มาจากการ “กู้ยืมเงิน” เหตุเพราะหนี้ประเภทนี้เกิดจากธรรมชาติของการประกอบธุรกิจ ที่ย่อมมีการซื้อขายของกัน เช่น ซื้อวัตถุดิบ ขายสินค้า ฯลฯ และส่วนมากมักซื้อขายกันด้วย “เงินเชื่อ” จนเกิดเป็นหนี้การค้าขึ้นมา หนี้การค้าเป็นหนี้ที่ไม่มีดอกเบี้ย เพราะจุดประสงค์ของมันคือเพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการทำธุรกิจ ไม่ใช่เพราะต้องการกู้ยืมเงินกัน กล่าวคือ แทนที่จะควักเงินสดจ่ายกันทุกครั้งที่มีการซื้อขาย ก็ให้บันทึกรวบรวมเอาไว้ก่อน พอถึงกำหนดก็ค่อยมาเคลียร์กันทีเดียว สะดวกกว่ามาก ปกติแล้ว บริษัทที่ซื้อขายของกันจะตกลงกันว่าจะให้เครดิตกี่วัน เช่น 15 วัน 30 วัน 60 วัน ฯลฯ โดยให้ผู้ซื้อเอาของไปก่อน พอถึงกำหนดชำระค่อยเอาเงินมาจ่ายผู้ขาย หรือจะจ่ายก่อนก็ได้ ด้วยความที่ซื้อของมาแล้วแต่ยังไม่ได้ชำระเงิน ผู้ซื้อจึงต้องบันทึกจำนวนเงินที่เป็นภาระผูกพันดังกล่าว เป็นรายการ “เจ้าหนี้การค้า” ซึ่งจะบอกว่าเรามี “เจ้าหนี้” ที่ต้องเอาเงินไปใช้เขาอยู่เท่าไร ในส่วนของ “ผู้ขาย” เมื่อยังไม่ได้เงิน ก็ต้องบันทึกจำนวนเงินนั้นเป็น “ลูกหนี้การค้า” ซึ่งหมายถึงเรายังมี “ลูกหนี้” ให้ต้องตามเก็บอยู่เท่านั้นเท่านี้ ดังนั้น ธุรกิจที่มี “ระยะเวลาเรียกเก็บหนี้สั้น” แต่ “ระยะเวลาจ่ายหนี้ยาว” ก็ย่อมได้เปรียบ เพราะได้กระแสเงินสดเข้ามาเร็ว แต่จ่ายออกไปช้า พูดง่ายๆ คือได้เงินมาหมุนก่อน ธุรกิจบางประเภท เช่น ธุรกิจค้าปลีก ที่นักลงทุนแบบเน้นคุณค่าบ้านเราชอบนักชอบหนา ยิ่งได้เปรียบกว่านั้นอีก เพราะขายสินค้าเป็นเงินสด ส่งผลให้มีลูกหนี้การค้าน้อยมาก แต่มีระยะเวลาการจ่ายหนี้นานถึง 3-6 เดือน จึงมีเงินสดไว้ใช้ไม่เคยขาดมือ ทำให้หลายบริษัทสามารถจ่ายปันผลให้ผู้ถือหุ้นได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยเสมอ จะเห็นได้ว่า “เจ้าหนี้การค้า” และ “ลูกหนี้การค้า” เป็นรายการอันเกิดจากการดำเนินงานตามปกติของธุรกิจ การมีเจ้าหนี้การค้าไม่ได้แปลว่าบริษัทไปกู้เงินใครมา ในทางตรงข้าม การมีลูกหนี้การค้าก็ไม่ได้แปลว่าบริษัทเอาเงินไปปล่อยกู้แต่อย่างใด และเนื่องจาก เจ้าหนี้การค้า เป็นภาระผูกพัน มันจึงถูกจัดอยู่ใน “งบแสดงฐานะการเงิน” (ที่แต่เดิมเรียกงบดุลนั่นแหล่ะ) เป็นประเภทหนึ่งของ “หนี้สิน” ในขณะที่ ลูกหนี้การค้า เป็นจำนวนเงินที่รอเปลี่ยนเป็นเงินสด มันจึงถูกจัดเป็น “สินทรัพย์” อยู่ในงบแสดงฐานะการเงินเช่นกัน ขั้นต่อไป มาดูกันเถอะครับว่า เราจะวิเคราะห์มันอย่างไรได้บ้าง โดยทั่วไป การจะบอกว่าบริษัทหนึ่งๆ ควรมี “เจ้าหนี้การค้า” และ “ลูกหนี้การค้า” มากน้อยแค่ไหนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เนื่องจากกิจการแต่ละประเภทย่อมมีลักษณะและนโยบายที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ในเบื้องต้น เราสามารถดูคร่าวๆ ได้จากตัวเลขของปีก่อนหน้าว่ารายการทั้งสองมีการเพิ่มขึ้นหรือลดลงมากจนผิดสังเกตหรือไม่ ปกติแล้วการเพิ่มขึ้นของเจ้าหนี้และลูกหนี้การค้าควรสอดคล้องกับยอดขายที่เพิ่มขึ้น ทว่าหากนักลงทุนพบเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ผิดสังเกตหรือน่าสงสัย ก็ควรพลิกดูในหมายเหตุประกอบงบการเงินเพื่อหาคำตอบ หากรู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผลก็ควรตั้งข้อสงสัยและหาข้อมูลเพิ่มเติม อีกประเด็นหนึ่งที่ควรให้ความสำคัญก็คือ รายการที่บริษัทมีกับ “กิจการที่เกี่ยวข้อง” ไม่ว่าจะเป็น “บริษัทลูก” หรือ “บริษัทที่มีกรรมการร่วม” ก็ตาม ตัวอย่างเช่น อาจมีกรรมการตัวแสบของบริษัท A เอาบริษัท B ซึ่งตัวเองมีเอี่ยวอยู่ด้วยทำทีมาซื้อของ บริษัท A จึงบันทึกรายการเป็น “ลูกหนี้การค้า” จากนั้นบริษัท B ก็หอบของหนีหายไป พอครบกำหนดก็ไม่มาจ่ายเงิน ครั้นเวลาผ่านไป บริษัท A จึงจำต้องตัดลูกหนี้เป็น “หนี้สูญ” ปล่อยให้ภาระตกอยู่บนบ่าของนักลงทุนอย่างเราๆ ส่วนบริษัท B ของกรรมการรายนั้นก็เอาของไปขายได้เงินใช้สบาย (ที่พูดนี่มีจริงนะครับ ไม่ใช่ไม่มี เจอกันมาเยอะแล้ว) พูดถึง “หนี้สูญ” นี่คือสิ่งที่นักลงทุนพึงระวังให้จงหนัก โดยต้องตรวจสอบว่าบริษัทมีสัดส่วนลูกหนี้การค้าที่เกินกำหนดชำระเงินไปแล้วมากน้อยเพียงใด หากมีมากย่อมเป็นสัญญาณที่ไม่ดี เพราะถ้าตามเก็บไม่ได้จริงๆ ลูกหนี้การค้าเหล่านั้นก็จะถูกตัดเป็นหนี้สูญ ซึ่งถือเป็นความเสียหายของบริษัท การที่ลูกหนี้การค้าถูกตัดเป็นหนี้สูญ หรือถูกหักเป็น “ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ” (หมายถึงหนี้ที่ยังไม่สูญ แต่มีโอกาสจะสูญ) หมายความว่า “สินทรัพย์” ที่บริษัทเป็นเจ้าของอยู่กำลังลดน้อยถอยลง ซึ่งคงไม่ดีแน่ๆ จริงไหมครับ ทั้งนี้ ลูกหนี้การค้าที่แสดงในงบแสดงฐานะการเงิน เป็น “ลูกหนี้การค้าสุทธิ” ซึ่งหักค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญเรียบร้อยแล้ว ดังนั้น แม้เราเปิดดูงบแสดงฐานะการเงินผ่านๆ แล้วเหมือนไม่มีอะไร เป็นไปได้ว่าในปีที่ผ่านมาอาจมีการหักค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญไปแล้วเป็นจำนวนมาก ซึ่งข้อเท็จจริงตรงนี้เราไม่อาจทราบได้เลยถ้าไม่เปิดดูในหมายเหตุประกอบงบการเงิน ก่อนจบ ขอทวนอีกครั้งว่า ในส่วนของ “ลูกหนี้การค้า” เราต้องจับตามองว่ามันเปลี่ยนเป็นเงินสดได้เรียบร้อยดีหรือไม่ ส่วน “เจ้าหนี้การค้า” เราต้องดูว่าบริษัทไปซื้ออะไรมาเยอะเกินไปหรือเปล่า สอดคล้องกับยอดขายหรือไม่ ยังค้างเป็น “สินค้าคงเหลือ” อยู่หรือไม่ ถ้าบริษัทไปซื้อของมามากๆ แต่ขายไม่ออก ไปกองเป็นสินค้าคงเหลือบานเบอะก็คงไม่เข้าท่าแน่นอน เห็นหรือยังครับว่า เรื่องของเจ้าหนี้-ลูกหนี้การค้า มีประเด็นที่ต้องใส่ใจอยู่หลายต่อหลายจุด นักลงทุนจึงควรทำตัวเป็นนักสืบ ลองแกะงบไปเรื่อยๆ เมื่อนั้นท่านอาจพบ “สัญญาณเตือนภัย” อันบ่งบอกถึงความผิดปกติที่ซุกซ่อนอยู่ก็เป็นได้ครับ โพสท์ใน การลงทุน | ติดป้ายกำกับ การลงทุนแบบเน้นคุณค่า, ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ, ลูกหนี้การค้า, หนี้สูญ, เจ้าหนี้การค้า, Club VI, thai vi, value investment, value investor, VI | ถูกใจ ·  · แชร์ · 38 นาทีที่แล้ว แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 15:07:27 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:57:25

ความคิดเห็นที่ 50 คืนนี้ว่างๆก็เลยขอ สรุปข้อมูลเทคนิค กะเรื่องอื่นๆ    เครดิตอ.กันดัม ตั้งแต่เทรดหุ้นมานี่นะ ผมเห็นว่ามันเป็นเรื่องแปลก ที่ราคาหุ้นหรือดัชนีตลาดไม่ว่าตลาดไหน ก็มักจะมีช่วง ช่วงหนึ่งที่มีความเป็นระเบียบ เราสามารถลากเส้นแนวรับแนวต้าน ถ้าลากถูกนะ จะเห็นว่ามันเคลื่อนไหวอยู่ในกรอบแนวรับแนวต้านนั้นแหละ ก็แปลกดี ไม่มีอะไรไปกำหนดมันนะ แต่มันอยู่ในกรอบนั้น ได้อย่างไร เหมือนมีใครจับวางอย่างนั้นแหละ ในธรรมชาติ ก็มีหลายอย่างที่ เหมือนพระเจ้าสร้าง ไม่มีใครไปทำอะไรมันมันก็เกิดมาพร้อมกับความเป็น ระเบียบที่น่าทึ่ง มันมีอัตราส่วน เราเรียกกันว่า ลำดับเลข ฟีโบนักชี (Fibonacci numbers) หืออออ บอกมาอย่างนี้คืนนี้ผมจะอธิบายเรื่องนี้หรอ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่แน่ๆ ครับเพราะมันยุ่ง ปวดหัวและไม่ค่อยจะเข้าใจนัก แต่ ผมว่ามันน่าทึง อืมมมมมมม แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 16:26:48 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 16:15:23 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:58:00

ความคิดเห็นที่ 51 เลขฟีโบนักชี    เครดิตอ.กันดัม ลำดับเลข ฟีโบนักชี (Fibonacci numbers) เป็นลำดับเลขที่มีชื่อเสียงมากที่สุดแบบหนึ่งในประวัติศาสตร์ ซึ่งถูกคิดค้นขึ้นโดยนักคณิตศาสตร์ชาวอิตาเลียนชื่อ เลโอนาร์โด ฟีโบนักชี (Leonardo Fibonacci) แห่งเมื่องปิซา เมื่อศตวรรษที่สิบสาม เลขฟีโบนักชีสามารถเขียนเป็นอนุกรมได้ดังนี้คือ 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, x, y, x+y, (ตัวเลขตำแหน่งที่ n เท่ากับ ตัวเลขตำแหน่งที่ n-1 บวกกับตัวเลขตำแหน่งที่ n-2, หรือ Xn = Xn-1 + Xn-2) แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 16:23:04 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 16:16:39 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:58:41

ความคิดเห็นที่ 52 รักหุ้น นะจ๊ะ ปีเตอร์ ลินช์ ต้นตำรับ “รวยหลายเด้ง” (1944 – ปัจจุบัน) ปีเตอร์ ลินช์ เป็นหนึ่งในนักลงทุนและผู้จัดการกองทุนที่เก่งที่สุดในโลก กองทุนฟิเดลิตี้ แม็คเจลแลน ที่เขาบริหารอยู่เป็นเวลา 13 ปี ทำผลตอบแทนได้เฉลี่ยปีละ 29.2 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งถือเป็นผลงานอันน่าอัศจรรย์และไม่เคยมีใครเทียบเทียมได้จนกระทั่งทุกวันนี้ ลินช์ เกิดเมื่อวันที่ 19 มกราคม 1944 ที่สหรัฐอเมริกา สมัยเด็ก เขาทำงานเป็นแคดดี้ที่สนามกอล์ฟ และได้ฟังแขกที่มาเล่นกอล์ฟคุยกันเรื่องหุ้น ทำให้เริ่มสนใจลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ พออายุ 19 ปี เขาได้ทดลองซื้อหุ้นเป็นครั้งแรก โดยซื้อหุ้นของสายการบินฟลายอิ้ง ไทเกอร์ส ที่ราคา 7 เหรียญ ต่อมาหุ้นดังกล่าวทวีค่าเป็น 32.75 เหรียญ นั่นเป็น “หุ้นหลายเด้ง” ตัวแรกในชีวิตของเขา ต่อมา ลินช์ เข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยที่บอสตัน คอลเลจ ก่อนจะไปต่อปริญญาโท MBA ที่วอร์ตัน ซึ่งเป็น Business School ชั้นนำของโลก แต่ยังคงหาลำไพ่ด้วยการเป็นแคดดี้อยู่เหมือนเดิม นั่นทำให้เขาได้รู้จักกับ ดี. จอร์จ ซุลลิแวน ประธานกองทุนฟิเดลิตี้ และได้มาทำงานช่วงซัมเมอร์ที่ฟิเดลิตี้ โดยได้รับมอบหมายให้เขียนรายงานวิเคราะห์บริษัทต่างๆ การได้ศึกษาข้อมูลธุรกิจอย่างลึกซึ้ง ทำให้เขารู้ว่าการเรียน MBA จากสถาบันอย่างวอร์ตัน แทบไม่ได้ช่วยอะไรในการลงทุนเลย ตรงกันข้าม กลับจะเป็นผลร้ายเสียด้วยซ้ำ เขาพบว่าทฤษฏีเชิงปริมาณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น “ทฤษฏีตลาดทรงประสิทธิภาพ” (EMT) หรือ “ทฤษฏีการเดินสุ่ม” ที่สั่งสอนกันล้วนเป็นเรื่องเหลวไหล และไม่สามารถใช้ได้จริงในโลกแห่งการลงทุน นั่นเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้ลินช์เลิกเชื่อทฤษฏี และหันมาเน้น “ภาคปฏิบัติ” แทน ซึ่งเป็นรากฐานที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จในการลงทุนอย่างยิ่งใหญ่ในเวลาต่อมา หลังจากไปเกณฑ์ทหารมาสองปี ลินช์ได้เข้าทำงานเต็มเวลาที่ฟิเดลิตี้ในตำแหน่งนักวิจัย อีกไม่กี่ปีต่อมา เขาได้รับมอบหมายให้บริหารกองทุนแม็คเจลแลน ซึ่งขณะนั้นมีมูลค่า 18 ล้านเหรียญ โดยมีอำนาจในการซื้อขายหุ้นและตัดสินใจต่างๆ ได้อย่างเป็นอิสระ และลินช์ก็ตอบแทนความไว้วางใจที่บริษัทให้กับเขาอย่างงดงามยิ่ง โดยในเวลา 13 ปี ที่บริหารกองทุน (1977-1990) เขาทำผลตอบแทนเฉลี่ยได้ถึง 29.2 เปอร์เซ็นต์ และทำให้มูลค่ากองทุนเพิ่มจาก 18 ล้านเหรียญ เป็น 14,000 ล้านเหรียญ ใครก็ตามที่เริ่มต้นลงทุนในกองทุนแม็คเจลแลนด้วยเงิน 1,000 เหรียญ ณ วันที่ลินช์เข้ามาบริหาร เงินจำนวนนั้นจะงอกเงยกลายเป็น 28,000 เหรียญ ในวันที่เขาวางมือ หลักการลงทุนของลินช์คือ ให้เน้น “การเติบโต” เป็นหลัก โดยลงทุนในหุ้นที่มีศักยภาพในการเติบโตอย่างน้อย “10 เด้ง” หรือ 1,000 เท่า ลินช์บอกว่า นักลงทุนสามารถศึกษาหาข้อมูลในการลงทุนได้ตลอดเวลาจากสิ่งรอบๆ ตัว และไม่ต้องกลัวเลยว่าจะสู้พวกมืออาชีพไม่ได้ เขาเคยบอกว่า คณิตศาสตร์ทุกอย่างที่ต้องใช้ในการลงทุน เราทุกคนเรียนมาแล้วตั้งแต่อายุ 16 ลินช์ยังบอกอีกว่า นักลงทุนสมัครเล่นมีความได้เปรียบเหนือมืออาชีพเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่มีข้อจำกัดในการลงทุน จะลงทุนยังไงก็ได้ ซื้อหุ้นตัวไหนก็ได้ ด้วยเงินเท่าไรก็ได้ ต่างจากผู้จัดการกองทุนที่มีข้อจำกัดมากมาย ในหนังสือ One Up on Wall Street ปีเตอร์ ลินช์ ได้แบ่งบริษัทออกเป็น 6 ประเภท ได้แก่ บริษัทโตช้า บริษัทแข็งแกร่ง บริษัทที่เป็นวัฏจักร บริษัทที่มีทรัพย์สินมาก บริษัทฟื้นตัว และบริษัทโตเร็ว (หรือบริษัทเฉพาะทาง) ที่เขาโปรดปรานที่สุดก็คือ บริษัทเติบโต โดยต้องโตได้อย่างน้อย 20% ต่อปี หรือตั้งแต่ 10 เด้ง ถึง 40 เด้ง เขาบอกว่า ถ้าคุณลงทุนในหุ้นแบบนี้เพียง 1-2 ครั้ง คุณจะสบายไปทั้งชีวิตเลยทีเดียว หลักในการเลือกหุ้นของลินช์ยังมีอีกหลายประการ เช่น ต้องเป็นหุ้นที่มี P/E ต่ำ มีคนสนใจน้อย งบดุลดี ยอดขายโต เงินสดเยี่ยม สินค้าคงเหลือโตช้า บริษัทมีแรงงานสัมพันธ์ที่ดี ผู้บริหารต้องถือหุ้นของบริษัท เป็นธุรกิจที่ง่ายๆ แต่ยังโตได้อีกมาก และมีอุปสรรคในการที่คู่แข่งจะเข้ามาในตลาด ที่สำคัญคือ นักลงทุนต้องเข้าใจบริษัทนั้นอย่างทะลุปรุโปร่ง โดยสามารถอธิบายได้ว่าบริษัททำธุรกิจอะไร ภายในเวลา “สองนาที” มิฉะนั้นถือว่า “สอบไม่ผ่าน” และยังไม่ควรเข้าลงทุน ทั้งนี้ การเข้าใจในตัวบริษัทที่คุณลงทุนสำคัญกว่าเรื่องมหภาค และถ้าได้ลงทุนในบริษัทที่ดีแล้วก็ไม่ควรหวั่นไหวกับราคาที่ผันผวนไปมา เหตุผลเดียวที่คุณควรจะขายหุ้นก็ต่อเมื่อพื้นฐานของมันเปลี่ยนไปเท่านั้น นอกจากนี้ ลินช์ยังเตือนไม่ให้สนใจเรื่องเทคนิค อย่าไปดูชาร์ต อย่าไปปวดหัวกับเทรนด์บ้าบอ อย่าไปแตะต้องฟิวเจอร์สหรือออปชั่น วิธีที่เหนือกว่าคือวิธีง่ายๆ ที่ทุกคนทำได้ อย่างการไปเดินในห้างสรรพสินค้าเพื่อมองหาธุรกิจชั้นดีที่มีลูกค้ามาอุดหนุนอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง โดยตัวลินช์เองก็ใช้วิธีนี้ และทำให้ได้สุดยอดหุ้นมามากมาย เคล็ดลับประการหนึ่งในการหาหุ้นหลายเด้งก็คือ ให้ลองดูธุรกิจที่น่าเบื่อ เพราะมันมักจะไม่ได้รับความสนใจและทำให้ราคาต่ำกว่าที่ควรจะเป็น และควรลงทุนในบริษัทที่แม้แต่ “คนโง่” ยังบริหารได้ เพราะใครจะรู้ว่าสักวันคนโง่อาจจะมาบริหารมัน หุ้นคุณภาพที่ ลินช์ เคยลงทุน (บางตัวเป็น หุ้นหลายเด้ง) ก็อย่างเช่น ดังกิ้น โดนัท, IBM, แฟนนี่ เม, ฟอร์ด, ฟิลลิป มอร์ริส, วอลโว่, จีอี ฯลฯ ปีเตอร์ ลินช์ เกษียณตัวเองเมื่ออายุเพียง 46 หลังจากบริหารกองทุนฟิเดลิตี้ แม็คเจลแลน มาได้ 13 ปี เพราะไม่อยากโหมงานหนักอีกต่อไป ประกอบกับอยากให้เวลากับครอบครัวมากขึ้น และจะได้ไปทำงานการกุศลอย่างที่ต้องการ หลังจากวางมือ ลินช์ได้ถ่ายทอดหลักการลงทุนของตัวเองไว้ในหนังสือ 3 เล่ม คือ “One Up on Wall Street”, “Beating the Street” และ “Learn to Earn” ซึ่งเป็นหนังสือการลงทุนที่อ่านสนุก ขายดีและได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ มากมาย ทำให้ชื่อเสียงของเขาขจรขจายไปไกล และมีนักลงทุนหลายชาติหลายภาษาเดินตามแนวทางของเขา ผลงานอันยอดเยี่ยม บวกกับแก่นความรู้ในการเลือกหุ้นที่ทั้งง่าย มันส์ และเน้นการเติบโต ทำให้แม้จะเกษียณตัวเองไปนานแล้ว นักลงทุนทั่วโลกยังคงจดจำ ปีเตอร์ ลินช์ ในฐานะต้นตำรับ “รวยหลายเด้ง” แห่งแวดวงการลงทุนจนถึงทุกวันนี้ อ้างอิง : Beating the Street, One Up on Wall Street, The Great Investors, Wikipedia จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:31:05

ความคิดเห็นที่ 53 รักหุ้น นะจ๊ะ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร “ต้นแบบแห่งวีไอไทย” ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร เกิดในครอบครัวคนจีนยากจนที่กรุงเทพมหานครในย่านตรอกจันทน์ เขตยานนาวา เขาไม่ทราบแม้วันเกิดที่แท้จริงของตัวเอง บิดามารดาเป็นคนจีนกวางตุ้ง เดินทางมาจากเมืองจีนแบบเสื่อผืนหมอนใบ สมัยเด็กอยู่บ้านหลังคามุงจาก พ่อเป็นช่างก่อสร้าง หาเช้ากินค่ำ ความเป็นอยู่ลำบากมาก ของขวัญวันเกิดที่วิเศษมากสำหรับเขาคือได้กินบะหมี่หนึ่งชาม ดร.นิเวศน์มีพี่น้องสามคน โดยตัวเองเป็นคนสุดท้อง และเป็นคนเดียวในครอบครัวที่ได้เรียนหนังสือ เด็กชายนิเวศน์เริ่มเรียนหนังสือที่ “โรงเรียนวัดดอน” (วัดที่ร่ำลือไปทั่วประเทศว่ามีป่าช้าผีดุมาก คือ “ป่าช้าวัดดอน” นั่นเอง) จนถึง ป.7 แล้วมาศึกษาต่อมัธยมศึกษาที่ รร.วัดสุทธิวราราม จนถึง ม.3 ก่อนจะสอบเข้า ม.ปลาย ที่ รร.เตรียมอุดมศึกษา สมัยเด็ก เขาเคยทำการค้าเล็กๆ น้อยๆ โดยซื้อหมากฝรั่งหนึ่งแถวราคา 7.50 บาท เอามาขายปลีก ขายจนหมดทั้งแถวได้เงิน 11 บาท แล้วเอาไปซื้อขนมอื่นๆ จากตลาดน้อยมาขายเพิ่ม (คล้ายกับวอร์เรน บัฟเฟตต์ ที่ซื้อโค้กหนึ่งแพ็คมาขายปลีกยังไงยังงั้น) ดร.นิเวศน์ เป็นคนเรียนดีมาโดยตลอด วิชาที่เขาชอบมากคือคณิตศาสตร์และเรขาคณิต แม้จะเรียนเก่ง แต่เขาไม่สนใจที่จะเรียนแพทย์ เพราะไม่ชอบวิชาชีววิทยา และรู้สึกว่าอาชีพหมอใช้เวลาเรียนนานเกิน เนื่องจากตัวเขาฐานะยากจน จึงอยากเรียนจบเร็วๆ เพื่อออกมาทำงานหาเงินใช้มากกว่า ทำให้ตัดสินใจสอบเอ็นทรานซ์เข้าเรียนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาเครื่องกล ระหว่างเรียนที่จุฬาฯ ดร.นิเวศน์ทำกิจกรรมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการออกค่าย สร้างฝายเก็บน้ำ ทำห้องสมุดให้กับเด็กยากไร้ ฯลฯ ซึ่งทำให้เขาได้เห็นโลกในมุมมองที่กว้างขวางขึ้น เขาบอกว่า ประสบการณ์ชีวิตสมัยเรียนปริญญาตรี มีส่วนสำคัญที่สุดในการหล่อหลอมให้เขาเป็นตัวเขาอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ หลังจากเรียนจบ งานแรกของ ดร.นิเวศน์ คือทำงานที่โรงงานน้ำตาลแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ที่ต่างจังหวัด เหตุผลที่เลือกงานดังกล่าวเพราะมี OT ทำให้ได้เงินเดือนเพิ่มเกือบสองเท่า ทั้งยังกินอยู่ฟรี หลังจากทำงานได้สองปี ดร.นิเวศน์ ได้มาเรียนต่อปริญญาโทที่นิด้า สาขาการตลาด จากการชักชวนของ ดร.ไพบูลย์ เสรีวิวัฒนา เพื่อนสนิท หลังจากจบโทได้สองปี ดร.นิเวศน์จึงลาออกจากงานที่โรงงานน้ำตาล เพื่อตาม ดร.ไพบูลย์ ไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา ณ University of Mississippi โดยต้องสอบโทเฟลถึงสองรอบจึงผ่าน เนื่องจากไม่เก่งภาษาอังกฤษ ครั้นจบปริญญาเอก ได้เป็นด็อกเตอร์ เขาจึงกลับมาเมืองไทย และเข้าสู่แวดวงการเงินเป็นครั้งแรก โดยไปทำงานที่ IFCT ก่อนจะย้ายไปทำงานที่นวธนกิจ เมื่อนวธรกิจปิดกิจการจึงไปเป็นที่ปรึกษาของดีแทค และไปทำงานที่ธนาคารนครหลวงไทยเป็นที่สุดท้าย ดร.นิเวศน์เริ่ม “เล่นหุ้น” ในปี 2539 ระหว่างทำงานที่นวธรกิจ โดยใช้วิธีเก็งกำไร ซื้อๆ ขายๆ เหมือนนักลงทุนทั่วไป ก่อนจะเบนเข็มมาศึกษาแนวทาง “การลงทุนแบบเน้นคุณค่า” โดยอ่านคัมภีร์ของกูรูระดับโลกมากมายหลายเล่ม ที่สำคัญคือหนังสือ “The Intelligent Investor” ของเบนจามิน เกรแฮม ซึ่งเป็นเล่มเดียวกับที่จุดประกายให้ วอร์เรน บัฟเฟตต์ สนใจการลงทุน เช่นเดียวกับ ดร.นิเวศน์เองที่ตัดสินใจเลือกแนวทางนี้ตลอดมา ดร.นิเวศน์ เริ่มลงทุนแบบ Value Investment อย่างเป็นทางการในช่วงวิกฤตต้มยำกุ้ง ซึ่งหุ้นไทยถูกมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ด้วยเงินต้น 10 ล้านบาทที่เก็บหอมรอมริบจากการทำงานประจำมาตลอดชีวิต ก่อนจะใช้เวลาสิบปี ทำให้พอร์ตการลงทุนเติบโตขึ้นจนมีมูลค่ากว่า 1,000 ล้านบาท!! นอกจากการเป็นนักลงทุนแล้ว ในปี 2541 เขายังได้เขียนหนังสือชื่อ “ตีแตก” ซึ่งเป็นเรื่องราวของโอกาสและความเป็นไปได้เพื่อประยุกต์ใช้กับการลงทุน และกลายเป็นหนังสือการลงทุนยอดนิยมของเมืองไทยมาเป็นเวลากว่าหนึ่งทศวรรษจนถึงทุกวันนี้ นอกจากนี้ เขายังมีผลงานหนังสืออีกหลายเล่ม และจัดรายการโทรทัศน์ – วิทยุ ซึ่งมีผู้ติดตามเป็นจำนวนมาก ดร.นิเวศน์ บอกว่าจุดเปลี่ยนที่ทำให้เลือกเส้นทางเดินนี้ก็เพราะเขาได้ค้นพบตัวเองแล้วว่าชีวิตของเขาจะต้องเป็น “นักลงทุน” เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เขาบอกว่าตนเองได้รู้เป้าหมายของชีวิตอย่างชัดเจน จึงเลือกที่จะทำในสิ่งที่นำตัวเองไปมุ่งสู่เป้าหมายที่ต้องการ โดยจะไม่ “แวะข้างทาง” ให้เสียเวลาอีกต่อไป ทุกวันนี้ แม้จะไม่เป็นที่เปิดเผยอย่างเป็นทางการ แต่จากการคิดคำนวณของ VI ไทยหลายคน คาดกันว่าพอร์ตการลงทุนของ ดร.นิเวศน์ มีค่ากว่า 3,000 ล้านบาท เอาเฉพาะเงินปันผลของเขาแต่ละปี ก็เกินกว่าเงินต้น 10 ล้านบาทที่เริ่มลงทุนไปหลายต่อหลายเท่า ว่ากันว่าหากเขามีอายุถึง 80 ปี พอร์ตการลงทุนของเขาน่าจะทวีค่าถึง 10,000 ล้านบาท!! คุณูปการของ ดร.นิเวศน์ ประการหนึ่งซึ่งมีคุณค่าอย่างประเมินไม่ได้สำหรับแวดวงการลงทุนไทยก็คือ เขาเป็นผู้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า การลงทุนแบบเน้นคุณค่านั้น เป็นเรื่องที่เป็นไปได้จริงในประเทศนี้ และลบล้างความเชื่อที่ว่า ตลาดหลักทรัพย์ไทยไม่สามารถใช้การลงทุนแบบเน้นพื้นฐานออกไปได้ หลายคนขนานนาม ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ว่าเป็น “วอร์เรน บัฟเฟตต์ เมืองไทย” แต่ที่แน่ๆ เขาคือ “ต้นแบบของวีไอไทย” ตัวจริงเสียงจริง ชนิดที่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธอย่างแน่นอน Copyrights @2012. สงวนลิขสิทธิ์ หากต้องการนำเนื้อหาในเว็บไซต์ ClubVI.com ไปเผยแพร่ กรุณาอ้างอิงแหล่งที่มา และห้ามใช้เพื่อการค้าเป็นอันขาด จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:33:17

ความคิดเห็นที่ 54 World’s VI เบนจามิน เกรแฮม (1894-1976) “บิดาแห่งการลงทุนแบบเน้นคุณค่า” โดย ชัชวนันท์ สันธิเดช เบนจามิน เกรแฮม คือปรมาจารย์การลงทุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งศตวรรษที่ 20 เขาได้รับยกย่องว่าเป็น “บิดาแห่งการลงทุนแบบเน้นคุณค่า” เกรแฮมเป็นผู้นำเสนอทฤษฏีใหม่ๆ ต่อแวดวงการลงทุนโลก ในยุคที่ทุกคนต่างมองหุ้นเป็นการเก็งกำไร นอกจากนี้ ตัวเขายังเป็นที่ปรึกษาและอาจารย์ของ วอร์เรน บัฟเฟตต์ นักลงทุนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในยุคปัจจุบัน เกรแฮมจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียด้วยผลการเรียนที่เยี่ยมยอด ก่อนจะไปทำงานในวอลสตรีทร่วมสิบปี และเติบโตในสายงานอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงออกมาตั้งบริษัทจัดการกองทุนของตัวเอง และได้ร่วมหุ้นกับ พอล นิวแมน ในเวลาต่อมา ทั้งนี้ เกรแฮมได้ลงทุนด้วยทฤษฏีการลงทุนที่ตัวเองคิดค้นขึ้น และประสบผลสำเร็จอย่างงดงาม โดยทำผลตอบแทนเฉลี่ยได้ร่วม 20 เปอร์เซ็นต์ต่อปี ซึ่งสูงกว่าตลาดเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ ด้วยจิตวิญญาณของนักวิชาการ เกรแฮมยังกลับไปสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียควบคู่ไปด้วย และได้เขียนหนังสือสองเล่ม ซึ่งโด่งดังและได้รับการยอมรับสูงมากในแวดวงการลงทุนสหรัฐฯ นั่นก็คือ “Security Analysis” หรือ “การวิเคราะห์หลักทรัพย์” และ “The Intelligent Investor” หรือ “นักลงทุนผู้ชาญฉลาด” โดยเฉพาะหนังสือเล่มหลัง ที่ วอร์เรน บัฟเฟตต์ ได้อ่านตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นและประทับใจมาก จนตัดสินใจสอบเข้ามหาวิทยาลัยโคลัมเบียเพื่อที่จะได้เรียนกับเกรแฮม บัฟเฟตต์เคยกล่าวไว้ว่า The Intelligent Investor จากปลายปากกาของเกรแฮม คือหนังสือการลงทุนที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา หลักที่เป็นหัวใจของทุกทฤษฏีการลงทุนของเกรแฮมก็คือ การ “ใช้เหตุผล” ในการลงทุน โดยให้คว้าโอกาสจากความผิดพลาดของตลาด อย่าไปบ้าคลั่งตามมัน เกรแฮมเปรียบเทียบตลาดหุ้นซึ่งมีแต่ความผันผวนและไร้เหตุผลเป็นเสมือนมนุษย์คนหนึ่ง สมมุติชื่อว่า “Mr.Market”หรือ “คุณตลาด” ชายผู้มีพฤติกรรมแปรปรวน บางวันก็ตื่นกลัวจนไร้สติ บางวันก็อารมณ์ดีเกินเหตุ โดยนักลงทุนต้องรู้จักหาประโยชน์จากความไม่มีเหตุผลของเพื่อนที่แสนดีผู้นี้ นอกจากนี้ เกรแฮมยังชี้ชัดอีกว่า ในการเข้าซื้อหุ้นเพื่อลงทุนนั้น ควรมี “Margin of Safety”หรือ “ส่วนต่างแห่งความปลอดภัย” ราคาหุ้นที่เข้าไปซื้อ ต้องต่ำกว่า “Intrinsic Value” หรือ “มูลค่าโดยเนื้อแท้” ของบริษัท เพื่อเป็นเกราะป้องกันความเสียหายจากการลงทุนหากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ที่สำคัญคือ นักลงทุนต้องมอง “หุ้น” เป็นส่วนหนึ่งของ “ธุรกิจ” ต้องมองภาพให้ออกว่าการ “เข้าซื้อหุ้น” คือการ “เข้าซื้อธุรกิจ” อย่ามองหุ้นแบบ “นักเก็งกำไร” คือเข้าไปซื้อหุ้นเพียงเพราะหวังว่าราคาของมันจะสูงขึ้นไป โดยไม่สนใจพื้นฐานใดๆ ไม่สนใจว่าบริษัททำธุรกิจอะไร อย่างไร แม้หลักการลงทุนของเกรแฮม จะเป็นการเสนอการลงทุนในมิติใหม่ให้กับแวดวงการลงทุนโลก แต่ก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นหลักที่ “เข้มงวด” และมีความเป็น “อนุรักษ์นิยม” จนเกินไป ทั้งยังเน้นหนักแต่ตัวเลขและงบการเงิน ซึ่งหากยึดหลักของเกรแฮมอย่างเคร่งครัด นักลงทุนอาจสูญเสียโอกาสในการลงทุนงามๆ มากมาย ในช่วงที่ วอร์เรน บัฟเฟตต์ เรียนจบใหม่ๆ เขาได้มาทำงานให้เกรแฮมอยู่ 2 ปี โดยลงทุนด้วยวิธีของเกรแฮมอย่างเคร่งครัด หลายปีต่อมา บัฟเฟตต์ได้พัฒนาตัวเองขึ้นไป และเอาหลักการลงทุนของเกรแฮมไปปรับใช้ โดยเน้นไปที่ “คุณภาพ” ของกิจการมากขึ้น มิใช่ดูแค่เพียง “ตัวเลข” ซึ่งทำให้เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงและกลายเป็นนักลงทุนผู้มั่งคั่งที่สุดในโลกจนถึงทุกวันนี้ อย่างไรก็ตาม บัฟเฟตต์ก็ยังยกคุณความดีให้กับเกรแฮม โดยบอกว่า หลักการลงทุนที่เขาเอามาใช้จนร่ำรวยมหาศาลนั้น มาจากเกรแฮม 85%และ ฟิลลิป ฟิชเชอร์ 15% ซึ่งเป็นเครื่องรับประกันถึงความยิ่งใหญ่ของ เบนจามิน เกรแฮม “บิดาแห่งการลงทุนแบบเน้นคุณค่า” ผู้นี้ได้เป็นอย่างดี จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:36:23

ความคิดเห็นที่ 55 รักหุ้น นะจ๊ะ ปีเตอร์ ลินช์ ต้นตำรับ “รวยหลายเด้ง” (1944 – ปัจจุบัน) ปีเตอร์ ลินช์ เป็นหนึ่งในนักลงทุนและผู้จัดการกองทุนที่เก่งที่สุดในโลก กองทุนฟิเดลิตี้ แม็คเจลแลน ที่เขาบริหารอยู่เป็นเวลา 13 ปี ทำผลตอบแทนได้เฉลี่ยปีละ 29.2 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งถือเป็นผลงานอันน่าอัศจรรย์และไม่เคยมีใครเทียบเทียมได้จนกระทั่งทุกวันนี้ ลินช์ เกิดเมื่อวันที่ 19 มกราคม 1944 ที่สหรัฐอเมริกา สมัยเด็ก เขาทำงานเป็นแคดดี้ที่สนามกอล์ฟ และได้ฟังแขกที่มาเล่นกอล์ฟคุยกันเรื่องหุ้น ทำให้เริ่มสนใจลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ พออายุ 19 ปี เขาได้ทดลองซื้อหุ้นเป็นครั้งแรก โดยซื้อหุ้นของสายการบินฟลายอิ้ง ไทเกอร์ส ที่ราคา 7 เหรียญ ต่อมาหุ้นดังกล่าวทวีค่าเป็น 32.75 เหรียญ นั่นเป็น “หุ้นหลายเด้ง” ตัวแรกในชีวิตของเขา ต่อมา ลินช์ เข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยที่บอสตัน คอลเลจ ก่อนจะไปต่อปริญญาโท MBA ที่วอร์ตัน ซึ่งเป็น Business School ชั้นนำของโลก แต่ยังคงหาลำไพ่ด้วยการเป็นแคดดี้อยู่เหมือนเดิม นั่นทำให้เขาได้รู้จักกับ ดี. จอร์จ ซุลลิแวน ประธานกองทุนฟิเดลิตี้ และได้มาทำงานช่วงซัมเมอร์ที่ฟิเดลิตี้ โดยได้รับมอบหมายให้เขียนรายงานวิเคราะห์บริษัทต่างๆ การได้ศึกษาข้อมูลธุรกิจอย่างลึกซึ้ง ทำให้เขารู้ว่าการเรียน MBA จากสถาบันอย่างวอร์ตัน แทบไม่ได้ช่วยอะไรในการลงทุนเลย ตรงกันข้าม กลับจะเป็นผลร้ายเสียด้วยซ้ำ เขาพบว่าทฤษฏีเชิงปริมาณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น “ทฤษฏีตลาดทรงประสิทธิภาพ” (EMT) หรือ “ทฤษฏีการเดินสุ่ม” ที่สั่งสอนกันล้วนเป็นเรื่องเหลวไหล และไม่สามารถใช้ได้จริงในโลกแห่งการลงทุน นั่นเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้ลินช์เลิกเชื่อทฤษฏี และหันมาเน้น “ภาคปฏิบัติ” แทน ซึ่งเป็นรากฐานที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จในการลงทุนอย่างยิ่งใหญ่ในเวลาต่อมา หลังจากไปเกณฑ์ทหารมาสองปี ลินช์ได้เข้าทำงานเต็มเวลาที่ฟิเดลิตี้ในตำแหน่งนักวิจัย อีกไม่กี่ปีต่อมา เขาได้รับมอบหมายให้บริหารกองทุนแม็คเจลแลน ซึ่งขณะนั้นมีมูลค่า 18 ล้านเหรียญ โดยมีอำนาจในการซื้อขายหุ้นและตัดสินใจต่างๆ ได้อย่างเป็นอิสระ และลินช์ก็ตอบแทนความไว้วางใจที่บริษัทให้กับเขาอย่างงดงามยิ่ง โดยในเวลา 13 ปี ที่บริหารกองทุน (1977-1990) เขาทำผลตอบแทนเฉลี่ยได้ถึง 29.2 เปอร์เซ็นต์ และทำให้มูลค่ากองทุนเพิ่มจาก 18 ล้านเหรียญ เป็น 14,000 ล้านเหรียญ ใครก็ตามที่เริ่มต้นลงทุนในกองทุนแม็คเจลแลนด้วยเงิน 1,000 เหรียญ ณ วันที่ลินช์เข้ามาบริหาร เงินจำนวนนั้นจะงอกเงยกลายเป็น 28,000 เหรียญ ในวันที่เขาวางมือ หลักการลงทุนของลินช์คือ ให้เน้น “การเติบโต” เป็นหลัก โดยลงทุนในหุ้นที่มีศักยภาพในการเติบโตอย่างน้อย “10 เด้ง” หรือ 1,000 เท่า ลินช์บอกว่า นักลงทุนสามารถศึกษาหาข้อมูลในการลงทุนได้ตลอดเวลาจากสิ่งรอบๆ ตัว และไม่ต้องกลัวเลยว่าจะสู้พวกมืออาชีพไม่ได้ เขาเคยบอกว่า คณิตศาสตร์ทุกอย่างที่ต้องใช้ในการลงทุน เราทุกคนเรียนมาแล้วตั้งแต่อายุ 16 ลินช์ยังบอกอีกว่า นักลงทุนสมัครเล่นมีความได้เปรียบเหนือมืออาชีพเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่มีข้อจำกัดในการลงทุน จะลงทุนยังไงก็ได้ ซื้อหุ้นตัวไหนก็ได้ ด้วยเงินเท่าไรก็ได้ ต่างจากผู้จัดการกองทุนที่มีข้อจำกัดมากมาย ในหนังสือ One Up on Wall Street ปีเตอร์ ลินช์ ได้แบ่งบริษัทออกเป็น 6 ประเภท ได้แก่ บริษัทโตช้า บริษัทแข็งแกร่ง บริษัทที่เป็นวัฏจักร บริษัทที่มีทรัพย์สินมาก บริษัทฟื้นตัว และบริษัทโตเร็ว (หรือบริษัทเฉพาะทาง) ที่เขาโปรดปรานที่สุดก็คือ บริษัทเติบโต โดยต้องโตได้อย่างน้อย 20% ต่อปี หรือตั้งแต่ 10 เด้ง ถึง 40 เด้ง เขาบอกว่า ถ้าคุณลงทุนในหุ้นแบบนี้เพียง 1-2 ครั้ง คุณจะสบายไปทั้งชีวิตเลยทีเดียว หลักในการเลือกหุ้นของลินช์ยังมีอีกหลายประการ เช่น ต้องเป็นหุ้นที่มี P/E ต่ำ มีคนสนใจน้อย งบดุลดี ยอดขายโต เงินสดเยี่ยม สินค้าคงเหลือโตช้า บริษัทมีแรงงานสัมพันธ์ที่ดี ผู้บริหารต้องถือหุ้นของบริษัท เป็นธุรกิจที่ง่ายๆ แต่ยังโตได้อีกมาก และมีอุปสรรคในการที่คู่แข่งจะเข้ามาในตลาด ที่สำคัญคือ นักลงทุนต้องเข้าใจบริษัทนั้นอย่างทะลุปรุโปร่ง โดยสามารถอธิบายได้ว่าบริษัททำธุรกิจอะไร ภายในเวลา “สองนาที” มิฉะนั้นถือว่า “สอบไม่ผ่าน” และยังไม่ควรเข้าลงทุน ทั้งนี้ การเข้าใจในตัวบริษัทที่คุณลงทุนสำคัญกว่าเรื่องมหภาค และถ้าได้ลงทุนในบริษัทที่ดีแล้วก็ไม่ควรหวั่นไหวกับราคาที่ผันผวนไปมา เหตุผลเดียวที่คุณควรจะขายหุ้นก็ต่อเมื่อพื้นฐานของมันเปลี่ยนไปเท่านั้น นอกจากนี้ ลินช์ยังเตือนไม่ให้สนใจเรื่องเทคนิค อย่าไปดูชาร์ต อย่าไปปวดหัวกับเทรนด์บ้าบอ อย่าไปแตะต้องฟิวเจอร์สหรือออปชั่น วิธีที่เหนือกว่าคือวิธีง่ายๆ ที่ทุกคนทำได้ อย่างการไปเดินในห้างสรรพสินค้าเพื่อมองหาธุรกิจชั้นดีที่มีลูกค้ามาอุดหนุนอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง โดยตัวลินช์เองก็ใช้วิธีนี้ และทำให้ได้สุดยอดหุ้นมามากมาย เคล็ดลับประการหนึ่งในการหาหุ้นหลายเด้งก็คือ ให้ลองดูธุรกิจที่น่าเบื่อ เพราะมันมักจะไม่ได้รับความสนใจและทำให้ราคาต่ำกว่าที่ควรจะเป็น และควรลงทุนในบริษัทที่แม้แต่ “คนโง่” ยังบริหารได้ เพราะใครจะรู้ว่าสักวันคนโง่อาจจะมาบริหารมัน หุ้นคุณภาพที่ ลินช์ เคยลงทุน (บางตัวเป็น หุ้นหลายเด้ง) ก็อย่างเช่น ดังกิ้น โดนัท, IBM, แฟนนี่ เม, ฟอร์ด, ฟิลลิป มอร์ริส, วอลโว่, จีอี ฯลฯ ปีเตอร์ ลินช์ เกษียณตัวเองเมื่ออายุเพียง 46 หลังจากบริหารกองทุนฟิเดลิตี้ แม็คเจลแลน มาได้ 13 ปี เพราะไม่อยากโหมงานหนักอีกต่อไป ประกอบกับอยากให้เวลากับครอบครัวมากขึ้น และจะได้ไปทำงานการกุศลอย่างที่ต้องการ หลังจากวางมือ ลินช์ได้ถ่ายทอดหลักการลงทุนของตัวเองไว้ในหนังสือ 3 เล่ม คือ “One Up on Wall Street”, “Beating the Street” และ “Learn to Earn” ซึ่งเป็นหนังสือการลงทุนที่อ่านสนุก ขายดีและได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ มากมาย ทำให้ชื่อเสียงของเขาขจรขจายไปไกล และมีนักลงทุนหลายชาติหลายภาษาเดินตามแนวทางของเขา ผลงานอันยอดเยี่ยม บวกกับแก่นความรู้ในการเลือกหุ้นที่ทั้งง่าย มันส์ และเน้นการเติบโต ทำให้แม้จะเกษียณตัวเองไปนานแล้ว นักลงทุนทั่วโลกยังคงจดจำ ปีเตอร์ ลินช์ ในฐานะต้นตำรับ “รวยหลายเด้ง” แห่งแวดวงการลงทุนจนถึงทุกวันนี้ อ้างอิง : Beating the Street, One Up on Wall Street, The Great Investors, Wikipedia จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:38:51

ความคิดเห็นที่ 56 รักหุ้น นะจ๊ะ สินทรัพย์ ค่าเสื่อมราคา กับ “ภาพลวงตา” ทางบัญชี ถูกเขียนบน ตุลาคม 11, 2012 --Club VI คลับวีไอ “สินทรัพย์” (Asset) คือรายการแรกใน “งบดุล” ของกิจการ อันหมายถึงคือ ทรัพย์สมบัติที่กิจการมี โดยเราสามารถแบ่งสินทรัพย์ออกเป็นสองประเภท คือ สินทรัพย์หมุนเวียน กับ สินทรัพย์ไม่หมุนเวียน สินทรัพย์หมุนเวียน ( Current Assets) หมายถึงสินทรัพย์ที่มีอายุไม่เกิน 1 ปี เช่น เงินสด ลูกหนี้การค้า สินค้าคงเหลือ ฯลฯ ส่วน สินทรัพย์ไม่หมุนเวียน (Non-current Assets) เรียกอีกอย่างว่า “สินทรัพย์ถาวร” หมายถึงสินทรัพย์ที่มีอายุเกิน 1 ปี เช่น ที่ดิน อาคาร อุปกรณ์ เงินที่ให้บริษัทลูกกู้ยืมระยะยาว ฯลฯ ในส่วนของสินทรัพย์ถาวร บางรายการเป็นสินทรัพย์ที่เราซื้อมาเพื่อใช้งาน ซึ่งมีประเด็นที่น่าสนใจ ดังนี้ ปกติเวลาคนทั่วไปซื้อทรัพย์สิน เช่น เราซื้อคอมพิวเตอร์มาหนึ่งเครื่อง ราคา 3 หมื่นบาท เรามักจะบันทึกบัญชีส่วนตัวเป็น “ค่าใช้จ่าย 3 หมื่นบาท” ใช่ไหมครับ? แต่หลักการบัญชีสำหรับธุรกิจ จะไม่บันทึกเช่นนั้น ด้วยหลักคิดที่ว่า เมื่อเราซื้อของเข้ามา เรายังไม่ได้เสียอะไรไป เราเพียงแต่แปลงสภาพจาก “สินทรัพย์อย่างหนึ่ง” คือ “เงินสด” ไปเป็น “สินทรัพย์อีกอย่างหนึ่ง” คือ “เครื่องคอมพิวเตอร์” เท่านั้น อย่างไรก็ตาม เครื่องคอมพิวเตอร์ย่อมมีอายุใช้งานจำกัด และเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลา เพราะฉะนั้น ในแต่ละปีที่ผ่านไป มูลค่าของคอมพิวเตอร์เครื่องนั้นย่อมลดลงเรื่อยๆ เราจึงต้องทยอย “ตัดค่าเสื่อมราคา” ออกไปในแต่ละปี “ค่าเสื่อมราคา” ถือเป็น “ค่าใช้จ่าย” อย่างหนึ่ง โดยการบันทึกค่าเสื่อมราคา จะแตกต่างกันไปตามอายุการใช้งานของสินทรัพย์นั้นๆ เช่น เครื่องคอมพิวเตอร์ตามตัวอย่างข้างต้น มีอายุการใช้งาน 5 ปี ก็เอามูลค่าของมันคือ 30,000 บาท หารด้วย 5 ดังนั้น ในแต่ละปี กิจการจึงมี “ค่าเสื่อมราคา” ของคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ 6,000 บาท (30,000/5) เป็นรายการประเภท “ค่าใช้จ่าย” ในงบกำไรขาดทุน ทั้งนี้ หลักการบันทึกค่าเสื่อมราคาของสินทรัพย์จะมีมาตรฐานทางการบัญชีกำหนดไว้ อาทิ เครื่องใช้สำนักงาน มีอายุ 3-5 ปี, ยานพาหนะ 5 ปี, เครื่องจักรและอุปกรณ์โรงงาน 5-20 ปี, อาคารและสิ่งปลูกสร้าง 5-20 ปี (ยกเว้น “ที่ดิน” ที่ไม่มีการตัดค่าเสื่อมฯ เพราะในทางบัญชีถือว่าไม่มีการเสื่อมสภาพ) เป็นต้น โดยแต่ละบริษัทอาจกำหนดการใช้งานของสินทรัพย์ต่างๆ กันไป ขึ้นอยู่กับสภาพความเป็นจริง ในหลายๆ ธุรกิจที่ไม่ได้มีเรื่องของการผลิต เช่น ธุรกิจบริการ ธุรกิจค้าปลีก ฯลฯ เรื่องของค่าเสื่อมราคาอาจไม่ได้มีผลมากนัก เพราะบริษัทเหล่านั้นไม่ได้มีสินทรัพย์ขนาดใหญ่ให้ต้องตัดค่าเสื่อมฯ เท่าไร แต่สำหรับกิจการที่อยู่ในอุตสาหกรรมการผลิต และมีสินทรัพย์ถาวรจำนวนมาก เช่น ที่ดิน อาคาร และเครื่องจักรขนาดใหญ่ เรื่องของค่าเสื่อมราคาถือได้ว่ามีบทบาทสำคัญอย่างยิ่ง เพราะการบันทึกค่าเสื่อมฯ จะส่งผลต่อ “กำไร” ของบริษัทค่อนข้างมาก ตัวอย่างเช่น หากบริษัทซื้อเครื่องจักรมาในราคา 100 ล้านบาท และบันทึกอายุการใช้งานของเครื่องจักร 5 ปี บริษัทย่อมต้องตัดค่าเสื่อมราคา สูงถึงปีละ 20 ล้านบาท (100/5 = 20) ซึ่งย่อมส่งผลกระทบต่อกำไรของบริษัทในช่วง 5 ปีนั้น อย่างรุนแรง พูดง่ายๆ คือ กำไรหายไปปีละ 20 ล้าน ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง เครื่องจักรนั้นอาจใช้งานได้ถึง 10 ปี ซึ่งถ้าบริษัทตัดค่าเสื่อมราคาสอดคล้องกับความเป็นจริง ก็จะบันทึกค่าเสื่อมฯ เพียงปีละ 10 ล้านบาท (100/10 = 10) กำไรจึงหายไปแค่ปีละ 10 ล้าน จะเห็นได้ว่า การบันทึกค่าเสื่อมสองแบบ ส่งผลให้กำไรของบริษัทแตกต่างกันถึงปีละ 10 ล้านบาท .. ไม่ใช่น้อยๆ เลยจริงไหมครับ? ดังนั้น ในการอ่านงบการเงิน เราจึงควรพิจารณาประเด็นเหล่านี้ให้ดี เพราะการเพิ่มขึ้นหรือลดลงของกำไรของแต่ละบริษัท อาจเป็นผลมาจากการตัดค่าเสื่อมราคา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ธุรกิจในอุตสาหกรรมการผลิตดังที่ได้กล่าวไปแล้ว บางครั้ง ตัวเลขกำไรที่ลดลง อาจมาจากการตัดค่าเสื่อมฯ ที่หนักหน่วงเกินไปในช่วงแรก ทำให้ผลประกอบการออกมาดูแย่กว่าความเป็นจริง ในทางตรงกันข้าม ตัวเลขกำไรที่เพิ่มขึ้น อาจมาจากการที่บริษัทตัดค่าเสื่อมราคาของสินทรัพย์บางชิ้นจนหมดแล้ว และไม่มีค่าใช้จ่ายรายการนั้นอีกต่อไป ซึ่งไม่ได้แปลว่ากิจการมี Performance ดีขึ้น แต่อย่างใด นี่คือเรื่องของสินทรัพย์และค่าเสื่อมราคา ซึ่งนักลงทุนควรรู้ไว้ เพื่อจะได้อ่านผลประกอบการของบริษัทอย่างถูกต้องและเข้าใจถึงศักยภาพที่แท้จริงของบริษัทที่เราศึกษาอยู่อย่างถ่องแท้ ไม่หลงไปกับ “ภาพลวงตา” ทางบัญชีครับ โพสท์ใน การลงทุน | ติดป้ายกำกับ asset, การลงทุนแบบเน้นคุณค่า, ค่าเสื่อมราคา, วีไอ, สินทรัพย์, Club VI, depreciation, thai vi, value investment, value investor, VI จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:40:45

ความคิดเห็นที่ 57 รักหุ้น นะจ๊ะ ฟิลลิป ฟิชเชอร์ (1907-2004) “ผู้จุดประกายให้การลงทุนแบบเน้นการเติบโต” โดย ชัชวนันท์ สันธิเดช ฟิลลิป ฟิชเชอร์ เป็นผู้จุดประกายให้วิถีทาง “การลงทุนแบบเน้นการเติบโต” และเป็นหนึ่งในสองบุคคลที่ “วอร์เรน บัฟเฟตต์” นักลงทุนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในโลกยุคปัจจุบัน ยึดเป็นแบบอย่างในการลงทุน อีกคนหนึ่งที่บัฟเฟตต์ยึดถือเป็นแม่แบบก็คือ “เบนจามิน เกรแฮม” ฟิชเชอร์มีใจรักในการลงทุนมาต้ังแต่เด็ก ชอบฟังญาติผู้ใหญ่คุยกันเรื่องหุ้น เมื่อโตขึ้น เขาได้เข้าศึกษาที่คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด โดยในหลักสูตรที่เรียน อาจารย์ผู้สอนจะพานักศึกษาไปเยี่ยมชมกิจการของบริษัทต่างๆ ทุกสัปดาห์ ทำให้เขาพัฒนาความคิดในการวิเคราะห์ธุรกิจขึ้นมานับตั้งแต่นั้น เมื่อเรียนจบแล้ว ฟิชเชอร์ได้ไปทำงานธนาคารอยู่หลายปี และสั่งสมความรู้ด้านการลงทุนเพิ่มเติม ก่อนจะออกมาตั้งบริษัทจัดการกองทุนของตัวเอง ชื่อ “ฟิชเชอร์ แอนด์ โค” (Fisher & Co.) “การลงทุนแบบเน้นการเติบโต” (Growth Investment) ตามหลักของฟิชเชอร์นั้น หมายถึงการเข้าไปลงทุนในหุ้นของบริษัทที่มีศักยภาพในการเติบโตสูง ที่จริงแล้ว ต้องถือว่าการลงทุนประเภทนี้ แยกไม่ออกจาก “การลงทุนแบบเน้นคุณค่า” (Value Investment) เพราะทั้งสองวิธีล้วนต้องศึกษามูลค่าพื้นฐานของกิจการให้ถ่องแท้ก่อนจะเข้าไปลงทุน ประเด็นสำคัญที่สุดที่เป็นลักษณะเฉพาะตัวของฟิชเชอร์ก็คือ เขาให้ความสำคัญกับ “ปัจจัยเชิงคุณภาพ” สูงมาก ซึ่งหมายถึงการวิเคราะห์คุณลักษณะของบริษัทในแง่ที่ไม่เกี่ยวกับตัวเลข เช่น การตลาด การขาย ความสามารถและจริยธรรมของผู้บริหาร ความได้เปรียบในการแข่งขัน การวิจัยและพัฒนา (R&D) หรือแม้แต่แบรนด์และเฟรนไชส์ของบริษัท ฯลฯ ฟิชเชอร์มองว่า บริษัทที่น่าลงทุน ต้องไม่เพียงผลิตสินค้าที่ดีมีคุณภาพ แต่ต้องเข้าใจถึงความต้องการของผู้บริโภค และการจะทำเช่นนั้นได้ ก็ต้องมี “การตลาด” ที่มีประสิทธิภาพ ซึ่งตัวฟิชเชอร์เองก็อาจถือได้ว่าเป็น “นักการตลาด” ที่ยอดเยี่ยมและมีสายตาอันเฉียบคมคนหนึ่ง วิธีค้นคว้าหาข้อมูลของธุรกิจที่ฟิชเชอร์ใช้และเป็นที่รู้จักกันดีก็คือ เทคนิค “การล้วงลึก” (Scuttlebutt) โดยใช้การสัมภาษณ์แบบเชิงลึกเป็นหลัก อาทิ ไปสัมภาษณ์ผู้บริหาร สัมภาษณ์อดีตพนักงานของบริษัท ตลอดจนสัมภาษณ์พนักงานของบริษัทคู่แข่ง ฯลฯ แล้วเอาข้อมูลมาประมวลผลเพื่อประกอบการตัดสินใจลงทุน ที่สำคัญก็คือ ฟิชเชอร์แนะให้ “มุ่งเน้น” (Focus) คือให้ลงทุนในบริษัทที่ “ดีที่สุด” จำนวน “น้อยบริษัท” แทนที่จะลงทุนในบริษัทที่ “ดีปานกลาง” จำนวนมากมายหลายบริษัท เขาเชื่อว่ายิ่งกระจายการลงทุนมากเท่าไร ก็ยิ่งทำให้เรามีเวลาสำหรับบริษัทแต่ละบริษัทที่เข้าไปลงทุนน้อยลงเท่านั้น อีกทั้งยังทำให้ผลตอบแทนโดยรวมลดลง เพราะถูกถัวเฉลี่ยไปในหุ้นหลายตัว การมุ่งเน้น ถือเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฟิชเชอร์ที่แตกต่างจาก เบน เกรแฮม โดยสิ้นเชิง เขาย้ำว่า นักลงทุนควรเลือกลงทุนเฉพาะในอุตสาหกรรมที่ตนเองมีความชำนาญ ที่สำคัญก็คือ ฟิชเชอร์บอกไว้ในหนังสือ “Common Stocks and Uncommon Profits” ที่เขาเขียนว่า เมื่อตัดสินใจลงทุนในบริษัทใดแล้ว ก็ควรถือหุ้นไว้ตลอดไปโดยไม่จำเป็นต้องขาย เว้นเสียแต่จะพบทีหลังว่าตัวเองวิเคราะห์ผิดพลาด หรือปัจจัยพื้นฐานของบริษัทเปลี่ยนแปลงไป สำหรับฟิชเชอร์ เขาถนัดในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีเป็นพิเศษ ตรงกันข้ามกับบัฟเฟตต์ที่ไม่ยอมข้องเกี่ยวกับอุตสาหกรรมเทคโนโลยีเลย สุดยอดการลงทุนครั้งหนึ่งของฟิชเชอร์ คือการเข้าไปซื้อบริษัทเทคโนโลยีนอกสายตาที่ชื่อว่า “โมโตโรล่า” (Motorola) และบริษัทนี้ก็กลายเป็นบริษัทโทรคมนาคมยักษ์ใหญ่ที่เรารู้จักกันดีในทุกวันนี้ บางคนเข้าใจผิดคิดว่าการลงทุนแบบเน้นการเติบโตไม่สนใจ “ราคาหุ้น” ขอเพียงเป็นกิจการพื้นฐานดีที่กำลังโตก็เข้าไปซื้อได้ ซึ่งไม่ถูกต้อง ที่จริงแล้ว ฟิชเชอร์ เน้นเสมอว่า ราคาของ “หุ้นเติบโต” (Growth Stock)ที่จะเข้าไปลงทุนนั้น ต้องเป็น “ราคาเหมาะสม” (Fair Price) แต่ไม่จำกัดว่าต้องเป็นเท่าไร เขาจึงเคยซื้อหุ้นของบริษัท ณ ราคาซึ่งพีอีเกิน 30 เท่ามาแล้ว แม้บัฟเฟตต์จะบอกว่า ตัวเขาเป็นส่วนผสมของ “เกรแฮม 85 เปอร์เซ็นต์ และฟิชเชอร์ 15 เปอร์เซ็นต์” แต่หลายคนมองว่า อัตราส่วนนั้นน่าจะกลับกัน เพราะบัฟเฟตต์ลงทุนเหมือนฟิชเชอร์ยิ่งกว่าเกรแฮมเสียอีก ไม่ว่าเราจะเรียกฟิชเชอร์ว่า “นักลงทุนแบบเน้นการเติบโต” (Growth Investor) หรือ “นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า” (Value Investor) ก็ตาม แต่วิธีลงทุนของเขาก็ถือเป็นแบบอย่างที่วีไอทุกคนควรเรียนรู้และปฏิบัติตาม หากมิได้ต้องการแค่ “ขจัดความเสี่ยง” แต่ “หวังผลเลิศ” และ “ขุมทรัพย์มหาศาล” จากการลงทุน ———————— จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:42:41

ความคิดเห็นที่ 58 Getset MoneyTherapy พวกเราเป็นแมงเม่ากันหรือป่าวครับ ไม่อยากเป็นแมลงเม่าควรทำอย่างไร? ความจริงแล้วคนเราจะเป็นแมลงเม่าหรือไม่นั้นไม่ใช่โชคชะตา นักลงทุนหน้าใหม่ไม่ได้แปะยี่ห้อแมงเม่าตั้งแต่ต้น แต่สิ่งที่พวกเขาเรียนรู้ทั้งก่อนเข้าสู่ตลาดและขณะอยู่ในตลาดนั้นต่างหากที่เป็นตัวกำหนดว่าพวกเขาจะเป็นนักลงทุนชั้นดีที่ร่ำรวยจากตลาดหุ้น หรือว่าเป็นแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟ ขนเงินทองมาละลายทิ้งในตลาดหุ้น นักเรียนที่เก่งเขาอ่านหนังสือมาก่อนสอบ ไม่ใช่เดินเข้าห้องสอบแล้วค่อยไปหาคนลอก ในทำนองเดียวกันนักลงทุนชั้นดีก็ศึกษาหาความรู้ก่อนการลงทุน และเมื่อเข้าสู่ตลาดแล้วก็ไม่คิดจะไปลอกใคร (เพราะคนที่เราไปลอกอาจไม่ได้ฉลาดไปกว่าเราหรือบางทีก็อาจจะไปลอกเขามาอีกทอดหนึ่งก็ได้) ดังนั้น หากไม่ต้องการเป็นแมงเม่า เราต้องมีการเตรียมตัวก่อนลงทุน สุภศักดิ์ จุลละศร จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 16:44:58

ความคิดเห็นที่ 59 ‘หุ้นดี’ ดูอย่างไร – Value Way : วิบูลย์ พึงประเสริฐ ถ้าท่านศึกษาบทวิเคราะห์ หรือคำแนะนำของโบรกเกอร์ตาม นสพ.ต่างๆจะพบอยู่บ่อยๆ ว่ามักจะมีคำแนะนำของนักวิเคราะห์ให้ซื้อ ‘หุ้นพื้นฐานดี’ เก็บไว้ลงทุนระยะยาว บางแห่งก็ จะบอกชื่อหุ้นให้ซื้อลงทุนเรียบร้อย โดยที่ท่านไม่ต้องไปปวดหัวกับการค้นหา ‘หุ้นพื้นฐานดี’ อย่างที่กล่าวไว้ ขณะที่นักลงทุนจำนวนมากซื้อหุ้นตามที่มีคนบอก จากนั้นจึงค่อยไปศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับธุรกิจนั้นเพิ่มเติม ตามหลัง หรือลงทุนโดยซื้อหุ้นตามที่มีคนแนะนำให้เราซื้อหุ้นตัวนั้นตัวนี้ โดยที่เราไม่ได้เข้าใจ และศึกษาธุรกิจนั้น อย่างถ่องแท้ด้วยตัวเอง วิธีการดังที่กล่าวมา จึงไม่ใช่วิธีที่ ‘นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า’ หรือ Value Investor ควรปฏิบัติ สำหรับ ‘นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า’ ควรจะทำศึกษาหุ้นตัวนั้นและการบ้านอย่างหนักก่อนที่จะลงทุนซื้อหุ้นบริษัท ไหนสักบริษัทหนึ่ง การหา ‘หุ้นพื้นฐานดี’ นั้นไม่ยากเกินความสามารถและเราสามารถค้นหาได้ด้วยตัวเราเอง ยิ่งถ้าเราเข้าใจในธุรกิจที่ เราลงทุนแล้ว เราก็ไม่ต้องไปกังวลกับสภาพของตลาดหุ้น ที่ราคาหุ้นอ่อนไหวไปตาม ‘ความโลภ’ และ ‘ความกลัว’ ของอารมณ์นักลงทุนทั้งหลายในตลาด หุ้นพื้นฐานดีสามารถบอกได้โดยดูจากงบการเงินของบริษัทนั้น ก็คือ งบดุล งบการเงิน และงบกระแสเงินสด โดยดูย้อนหลังไปหลายๆ ปี เพื่อป้องกันการตกแต่งบัญชี และดูความสามารถของบริษัทว่าแข็งแกร่งจริงหรือไม่ วิธีดูหุ้นพื้นฐานดีที่จะกล่าวในที่นี้ จะพูดถึงเฉพาะหุ้นที่มีประวัติการดำเนินงานที่ดี โดยไม่ได้ครอบคลุมถึงหุ้นที่เพิ่ง ผ่านการปรับโครงสร้างหนี้ (Turnaround) ที่ผลการดำเนินงานเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดในเวลาไม่นาน ลักษณะที่ดี 9 ประการของ ‘หุ้นพื้นฐานดี’ ควรจะมีดังต่อไปนี้ 1.มียอดขายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หุ้นที่ดีควรจะมียอดขายที่เติบโตขึ้น ถ้าเติบโตเพิ่มขึ้นได้ทุกปีก็จะดีมาก แสดงให้เห็นว่า ธุรกิจนั้นมีการขยายตัว และ สามารถแข่งขันในอุตสาหกรรมนั้นได้ ส่วนหุ้นที่มียอดขายสาละวันเตี้ยลงทุกปีทุกปี น่าจะเป็นหุ้นที่ควรหลีกเลี่ยง หมายถึงว่า กิจการนั้นกำลังถูกคู่แข่งแย่งตลาดสินค้าไป หรือไม่ธุรกิจหรืออุตสาหกรรมนั้นก็อาจจะอยู่ในข่ายอุตสาห- กรรมตะวันตกดิน (sunset industry) หรือผู้บริหารมีปัญหาในการดำเนินกิจการ แต่ยอดขายเพียงอย่างเดียวอาจจะ ไม่เพียงพอที่จะบอกได้ว่าหุ้นนั้นเป็นหุ้นพื้นฐานดีหรือไม่ ต้องใช้ปัจจัยอีกหลายอย่างในการวิเคราะห์ธุรกิจ ดังจะกล่าวต่อไป 2. มีการควบคุมต้นทุนการดำเนินงานที่ดี บริษัทที่มีการควบคุมการดำเนินงานที่ดี เราสามารถตรวจสอบดูได้จากงบกำไรขาดทุน โดยสังเกตจากต้นทุนสินค้าและ ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน ควรจะไปตามยอดขายของกิจการ ถ้ายอดขายสูงขึ้นค่าใช้จ่ายก็สามารถอนุโลมให้เพิ่มขึ้นได้ตาม สัดส่วนยอดขายที่สูงขึ้น แต่ธุรกิจที่ยอดขายลดลงแต่ต้นทุน และค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น นักลงทุนควรจะระวังและถ้าเกิดขึ้นเป็น ประจำควรตรวจสอบให้ดีก่อนลงทุนในบริษัทนั้น 3. ไม่ประสบปัญหาขาดทุน บริษัทที่ดีควรจะมีความสามารถในการทำกำไรอย่างสม่ำเสมอ บริษัทที่ประสบภาวะขาดทุน เป็นการแสดงให้เห็นถึงการ ขาดประสิทธิภาพของผู้บริหาร ถ้าขาดทุนตลอดปีหรือไม่ ก็ขาดทุนปีเว้นปี นักลงทุนควรเอาเวลาไปศึกษาธุรกิจอื่นจะดีกว่า ยกเว้นท่านที่ชอบลงทุนใน ‘หุ้นฟื้นคืนชีพ’ (Turnaround) ที่ขาดทุนมาหลายปีอยู่ดีๆ ก็กลับมาทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ อันนี้ก็แล้วแต่ความถนัดของแต่ละคน แต่สำหรับท่านที่ยังไม่มีประสบการณ์ในการลงทุนมากนัก ควรหลีกเลี่ยงหุ้นที่มีผลดำ- เนินงานขาดทุนจะปลอดภัยกว่า 4. เงินทุนหมุนเวียนเป็นบวก (Positive Working Capital) ธุรกิจที่ดีควรมีทรัพย์สินหมุนเวียนมากกว่าหนี้สินหมุนเวียน เพราะธุรกิจควรมีการเตรียมความพร้อมของเงินทุนระยะสั้นให้ เพียงพอต่อการจ่ายคืนหนี้สินระยะสั้น มิฉะนั้นธุรกิจอาจจะมีปัญหาการเงินเกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะบริษัทที่ทำการกู้ยืมระยะสั้น มาก อาจจะต้องสำรองเงินสดไว้พอสมควรทีเดียวสำหรับการจ่ายคืนหนี้ที่เรียกเก็บภายใน เวลาไม่นาน ยกเว้นธุรกิจบางประเภท เช่น ธุรกิจค้าปลีก หรือค้าส่ง ที่รับเงินจากการขายให้กับลูกค้าเป็นเงินสดแต่ได้เครดิตจากผู้ผลิตสินค้าเป็นเวลาหลายเดือน ก่อนที่จะจ่ายเงิน ในกรณีนี้เงินทุนหมุนเวียนอาจจะติดลบได้ ซึ่งกลับกลายเป็นจุดแข็งสำหรับธุรกิจประเภทนี้เสียอีก เพราะแทนที่ จะต้องมีเงินสำหรับของที่อยู่ในสต็อกกลับเป็นผู้ผลิตสินค้าที่จะต้องเป็นคนจ่ายเงินค่าสินค้าคงคลังแทน 5. มีหนี้ไม่มากหรือมีหนี้อยู่ในฐานะที่เหมาะสม ตัวเลขคร่าวๆ ที่ใช้กันส่วนใหญ่ในการตรวจสอบสภาพหนี้สินของธุรกิจก็คือ ‘อัตราส่วนหนี้สินต่อทุน’ (Debt/Equity Ratio) ธุรกิจที่มีหนี้สินต่อทุนสูง แสดงว่า มีการกู้ยืมหนี้ระยะยาวมาก และทำให้ธุรกิจนั้นมีความเสี่ยงในการดำเนินธุรกิจสูง อัตราหนี้สิน ต่อทุนที่พอเหมาะที่ใช้กันทั่วไปคือ น้อยกว่าหนึ่งเท่า หรือไม่เกินสองเท่า 6. มีกำไรสะสม (Retain Earning) เพิ่มขึ้นทุกปี ธุรกิจที่ดีควรมีกำไรสะสมเพิ่มขึ้นอย่างสม่ำเสมอ และสามารถนำกำไรสะสมนั้นไปลงทุนต่อให้งอกเงยเพิ่มมากขึ้นจากเดิม ธุรกิจที่มีกำไรสะสมลดลง นักลงทุนควรตั้งคำถามก่อนที่จะลงทุนในบริษัทนั้นว่า บริษัทนำกำไรสะสมนั้นไปใช้ ทำอะไรและ มีประโยชน์ต่อผู้ถือหุ้นหรือไม่ 7. มีส่วนของผู้ถือหุ้น (Shareholder Equity) เพิ่มขึ้นสม่ำเสมอ บริษัทที่สามารถเพิ่มส่วนของผู้ถือหุ้นได้อย่างสม่ำเสมอนับว่า เป็นธุรกิจที่น่าสนใจ แสดงให้เห็นถึงความสามารถของ ผู้บริหารในการนำเงินของบริษัทไปลงทุนในกิจการที่มีประโยชน์ต่อผู้ถือหุ้น ควรหลีกเลี่ยงบริษัทที่มีส่วนผู้ถือหุ้นลดลงหรือ ติดลบ แสดงว่า ธุรกิจนั้นที่ผ่านมามีการขาดทุนเกิดขึ้น 8. กำไรต่อยอดขาย (Profit Margin) มากพอสมควร ธุรกิจที่มีกำไรต่อยอดขายสูง แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการควบคุมต้นทุนของกิจการในระดับที่ดี แต่กำไรต่อยอด ขายสูง อาจจะดึงดูดให้คู่แข่งหน้าใหม่ๆเข้ามาในอุตสาหกรรมนั้นมากขึ้น ในขณะที่ธุรกิจที่อยู่ในอุตสาหกรรมมีการแข่งขันสูง ส่วนมากจะมีกำไรต่อยอดขายต่ำ เพราะมีการตัดราคาสินค้าเพื่อดึงดูดลูกค้าให้เข้ามาซื้อสินค้าและบริการของตน ทำให้กำไร ของทั้งอุตสาหกรรมลดลง ดังนั้น ธุรกิจที่น่าสนใจในอุตสาหกรรมที่มีการแข่งขันสูงก็คือ ธุรกิจที่มีต้นทุนในการดำเนินงานต่ำ (Cost Leadership) 9. ผลตอบแทนต่อส่วนผู้ถือหุ้น (Return on Equity) สูง ผลตอบแทนต่อส่วนผู้ถือหุ้น คำนวณจาก กำไรหารด้วยส่วนผู้ถือหุ้น (Net Profit/ Equity) ธุรกิจที่มีผลตอบแทนต่อผู้ถือ หุ้นสูงแสดงว่า ผู้บริหารสามารถบริหารเงินทุนของบริษัทได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่บางธุรกิจที่มีเงินกู้ยืมสูงก็อาจจะทำให้ ผลตอบแทนต่อผู้ถือหุ้นสูงขึ้นได้ เพราะเงินลงทุนส่วนใหญ่จะอยู่ในรูปของหนี้สินระยะยาวมากกว่าส่วนผู้ถือหุ้น ดังนั้น ในบาง กรณีอาจจะจำเป็นต้องใช้อัตราส่วนผลตอบแทนต่อเงินลงทุน (Return on Total Capital) ในการตรวจสอบความสามารถ ในการดำเนินงานของธุรกิจนั้น จะเหมาะสมมากขึ้น เนื่องจากได้รวมส่วนหนี้สินระยะยาวในการคำนวณไว้ด้วย ผลตอบแทนต่อเงินลงทุน หาได้จากกำไรหารด้วยส่วนของผู้ถือหุ้นและหนี้สินระยะยาว (Net Profit/(Longterm Liability+ Equity)) บริษัทที่มีผลตอบแทนต่อเงินลงทุนสูง จะน่าสนใจกว่าบริษัทที่มีอัตราส่วนนี้ต่ำ การค้นหาลักษณะที่ดี 9 ประการข้างต้นของหุ้นที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ จะช่วยให้ท่านมีความรู้ความเข้าใจในหุ้นที่ท่าน ลงทุนมากขึ้น แทนที่จะรอให้คนอื่นหรือนักวิเคราะห์หลักทรัพย์ตามโบรกเกอร์ต่างๆ มาแนะนำ ‘หุ้นพื้นฐานดี’ ให้กับท่าน ท่านสามารถที่จะเริ่มศึกษาและค้นหา ‘หุ้นพื้นฐานดี’ ได้ด้วยตัวท่านเอง ซึ่งนับว่าเป็นหนทางในการเป็น ‘นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า’ หรือ Value Investor ที่ดีทางหนึ่ง **************************** ‘หุ้นดี’ ดูอย่างไร วิบูลย์ พึงประเสริฐ Value Way จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:32:32

ความคิดเห็นที่ 60 คิม พ่อหมูน้อย   เครดิตตามชื่อ ชีพจรลงเท้า ทำให้ไม่มีโอกาสเฝ้าหุ้น ป่านนี้ถ้าไม่พังก็คงยับเยิน วันอาทิตย์ไปรับภรรยา วันจันทร์เธอใช้ไปเชียงราย ตกเย็นมาดิ่งเข้าพิษณุโลก วันอังคารพุธเธอใช้ไปเชียงใหม่ ขับมารธอนจนวันพฤหัสเดี้ยง พอมีแรงขึ้นมาเธอใช้ไปพิษณุโลกวันศุกร์อีก วันนี้เพิ่งมีแรง อย่าแปลกใจน่ะครับว่าทำไมผมหายไปจากหน้าจอ กำไรก็หาย สุขภาพก็พัง ได้แต่ตะเวนไปตะเวนมา เหนื่อยแทบขาดใจครับเพื่อน ๆ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:34:20

ความคิดเห็นที่ 61 รักหุ้น นะจ๊ะ  เครดิตตามชื่อ บริหารความกลัวจากการลงทุนในตลาดหุ้น เศรษฐา ปวีณอภิชาต ( setha@mfcfund.com ) ความกลัว (Fear) ตลาดหุ้นไทยที่ผ่านมามีการปรับตัวขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา หากตลาดหุ้นอยู่ในช่วงขาขึ้น (Bull market) ทุกคนล้วนแต่มีความยินดีปรีดาที่สามารถทำกำไรได้ ซึ่งจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับการเลือกหุ้นของแต่ละคน แต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยความกังวลว่าตลาดหุ้นจะปรับตัวขึ้นได้นานแค่ไหน หากปรับตัวขึ้นต่อแล้วจะซื้อตามตลาดเพราะกลัวตกขบวนรถไฟดีหรือไม่ หรือว่าถ้าตลาดปรับตัวลง จะกลับเข้าไปซื้อที่จุดรับที่เท่าไร หรือความกังวลที่ว่าขายไปแล้วแต่หุ้นกลับขึ้นต่อ ทำให้รู้สึกเสียดายที่รีบขายเร็วไปหน่อย ในทางกลับกันหากตลาดอยู่ในช่วงขาลง (Bear market) นักลงทุนส่วนใหญ่ในตลาดต่างเศร้าหมอง รู้สึกหมดกำลังใจกับตลาดหุ้นอาจยอมตัดขายขาดทุน แต่ยังมีบางคนที่มีความหวังว่าตลาดน่าจะมีรีบาวด์กลับมาบ้างจะได้ขายขาดทุนน้อยลง หรือบางคนก็ปล่อยเลยตามเลยไหนๆก็ขาดทุนเยอะแล้ว ขายไปก็เสียดายเปลี่ยนตัวเองจากนักลงทุนระยะสั้นเป็นนักลงทุนถือยาว (ไม่ใช่นักลงทุนระยะยาว) แต่ในวิกฤตย่อมมีโอกาสสำหรับนักลงทุนบางกลุ่มที่เห็นว่าช่วงตลาดขาลงเป็นโอกาสในการเข้าไปซื้อหุ้นราคาถูก แต่ก็ยังมีความกลัวว่าตลาดอาจจะลงต่อ ก็อาจส่งผลให้เป็นชาวดอย ทำให้เกิดความลังเลใจในการที่จะเข้าซื้อ สุดท้ายก็อาจกลายเป็นกลับเข้าไปซื้อในราคาที่สูงกว่าในตอนแรก เหตุการณ์ข้างต้นนักลงทุนหลายท่านคงเคยพบกับสถานการณ์ข้างต้นด้วยตัวเอง หรือว่าได้ยินจากคนอื่นเหล่าให้ฟัง แต่สิ่งที่ผมอยากจะชี้ให้เห็นก็คือ “ความกลัว” ไม่เคยห่างหายไปจากตลาดหุ้น ไม่ว่าตลาดหุ้นจะอยู่ในสภาวะแบบใด ความกลัวจะเกิดขึ้นตลอดเวลา เราจะมีวิธีการบริหารความกลัวเหล่านั้นได้อย่างไร วิธีบริหารความกลัว 1. มีสติ อย่าตกใจหากตลาดหุ้นเกิดความผันผวนอย่างหนัก จงยืนอยู่ข้างนอกหากในตลาดหุ้นเต็มไปด้วยฝุ่นตลบ 2. ให้ความสำคัญกับการลงทุนระยะยาว เนื่องจากระยะสั้นราคาหุ้นมีความผันผวน ราคาหุ้นควรมีแนวโน้มไปในทิศทางเดียวกับกำไรของบริษัทในระยะยาว 3. ยึดมั่นในหลักความคิดของตนเอง มีเหตุผลเพียงพอในการตัดสินใจในการซื้อหรือขายหุ้น กระบวนการทางความคิดในการตัดสินใจมีความสำคัญกว่าผลลัพธ์ เนื่องจากนักลงทุนไม่สามารถตัดสินใจได้ถูกต้องเสมอไป แต่หากคุณมีกระบวนการในการตัดสินใจที่ดีจะช่วยลดข้อผิดพลาดลงได้ 4. ลงทุนในสิ่งที่คุณเข้าใจเป็นอย่างดี หรืออีกนัยหนึ่งคืออย่าลงทุนในสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ เนื่องจากหากมีปัจจัยอะไรที่เข้ามามีผลกระทบ จะทำให้คุณสามารถวิเคราะห์ปัจจัยเหล่านั้นว่าจะมีผลกระทบกับหุ้นตัวนั้นได้อย่างถูกต้อง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความกลัวก็ยังคงอยู่กับตลาดหุ้นเสมอ เราควรเรียนรู้ที่จะอยู่กับความกลัว และสร้างเกราะป้องกัน พยายามควบคุมไม่ให้ความกลัวนั้นมีอิทธิพลอยู่เหนือการตัดสินใจที่มีเหตุผล ซึ่งอาจนำไปสู่ความเสียหายได้ อย่างไรก็ตามความกลัวคงไม่สามารถกำจัดได้ 100% แต่วิธีการที่กล่าวมาข้างต้นน่าจะเป็นสิ่งที่เตือนสตินักลงทุนได้ แต่วิธีการที่ผมนำเสนอนั้นอาจดูเสมือนว่าเป็นวิธีที่ธรรมดา หรือบางคนอาจจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ แต่เวลาใดก็ตามที่คนเราเกิดความกลัวขึ้นมา ส่วนใหญ่จะใช้อารมณ์ในการตัดสินใจ ซึ่งทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้ค่อนข้างง่าย แต่ถ้าหากตัดสินใจอย่างมีเหตุผล ผลลัพธ์ที่ได้อาจไม่เป็นเช่นนั้นก็เป็นไปได้ แต่บางครั้งความกลัวก็ไม่น่ากลัวเสมอไปสำหรับนักลงทุนที่มีสติ จากคำพูดของวอร์เรน บัฟเฟตต์ ที่กล่าวว่า “จงกลัวเมื่อคนอื่นโลภ จงโลภเมื่อคนอื่นกลัว” ความคิดเห็นและข้อความต่างๆในบทความนี้เป็นทัศนะของผู้เขียนเท่านั้น ซึ่งบริษัทหลักทรัพย์จัดการกองทุน เอ็มเอฟซี จำกัด (มหาชน) ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:37:35

ความคิดเห็นที่ 62 http://www.youtube.com/watch?v=S5oXRDKvoYE&feature=share http://www.youtube.com/watch?v=9tg3FLmxICA&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=joXzB22Ljw4&feature=share จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:44:35

ความคิดเห็นที่ 63 http://www.youtube.com/watch?v=4_kl2Upx854&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=UzAXYsg68bE&feature=share http://www.youtube.com/watch?v=4tCbUAApstM&feature=related จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:47:48

ความคิดเห็นที่ 64 Dang Lee คุณรู้จักหุ้นดีแค่ไหน ๑๖. คำถามข้อที่2. .....คุณมีสไตล์การลงทุนของตัวเองไหม ในโลกใบนี้......ผมว่าธรรมชาตินี่แหละสุดเจ๋งที่สุดในความคิดของผม.......ธรรมชาติสร้างชาติพันธุ์มนุษย์ขึ้นมา.......มีคนหลายพันล้านคนที่อาศัยอยู่ในโลกใบนี้.....แต่ในหลายพันล้านคนที่ธรรมชาติสร้าง.....กับไม่เหมือนกันเลยสักคนเดียว.....ทุกๆคนในโลกใบนี้...จึงเป็นหนึ่งเดียวในโลกใบนี้......แต่ที่แปลกคือมนุษย์ที่ธรรมชาติสร้างกับพยามลอกเลียนแบบกันและกัน....ไม่ว่าในด้านความคิด....การกระทำ.....ทุกสิ่งอย่าง......ยิ่งเห็นอะไรดัง....อะไรเด่น.......ก็จะมีคนลอกเลียนแบบกันขึ้นมา......ที่ผมพูดเช่นนี้เพราะผมเห็นอะไรบางอย่างในตลาดหลักทรัพย์.......คนที่เข้ามาในตลาดหุ้น.....มีความมุ่งหวังเป้าหมายเดียวกัน....คือกำไรจากการลงทุน....ไม่ว่าจะในระยะสั้นหรือระยะยาว....ทุกคนก็หวังจะเพิ่มตัวเลขในเงินของตัวเองให้มากขึ้น.....แต่เมื่อเข้ามาในสนามลงทุนจริงๆ....ผมจึงรู้ว่า....มันไม่ง่ายอย่างที่เราคิด......การหาทางที่จะประสบความสำเร็จของผมจึงเกิดขึ้น......และหนึ่งเดียวทีผมมองเห็นคือ.....การหาต้นแบบคนที่ประสบความสำเร็จ....ศึกษาวิธีการ.....หาประวัติคนบุคคลเหล่านั้นมาอ่าน.....จินตนาการถึงตัวเองที่จะประสบความสำเร็จแบบเขา.....พยายามค้นหาวิธีการของเหล่าเซียนหุ้นทั้งหลาย....ทั้งตัวหุ้นที่เขาซื้อ....ทั้งวิธีการที่เขาลงทุน.....ลืมถามตัวเองว่าการลอกเลียนเขานั้นมันทำให้เราเกิดการเรียนรู้อะไรขึ้นมาบ้าง.....ที่เขียนมาทั้งหมดนี้คือตัวผมเอง.... จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อผมตั้งใจที่จะหาคำตอบให้กับตัวเอง....ผมจึงรู้ว่า....ในโลกใบนี้มีวอเรน บัฟเฟตต์ คนเดียว....มีดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร คนเดียว.....มีไทเกอร์ วู้ด คนเดียว......การที่เราจะลอกเลียนเพื่อให้ประสบความสำเร็จเหมือนต้นแบบมันเป็นไปไม่ได้.....แต่ถ้าเราศึกษาและเอาแบบอย่างของเขามาพัฒนา......หาตัวตนของเราเอง....เพราะเราก็มีคนเดียวในโลกเหมือนกัน.....เงินของเรา....ถ้ามันจะรวยหรือมันจะเจ๊ง....ก็ขอให้มันมาจากฝีมือเราเอง......หาสไตล์ของตัวเองให้ได้....เหมือนเซียนทั้งหลายที่เขามีสไตล์ของตัวเอง.... แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:24:53 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:48:30

ความคิดเห็นที่ 65 Napatsamon Nenruksa ข่าวหุ้น-การเงิน สำนักข่าวอินโฟเควสท์ (IQ) -- เสาร์ที่ 27 ตุลาคม 2555 06:50:40 น. ดัชนีดาวโจนส์ตลาดหุ้นนิวยอร์กปิดขยับขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อคืนนี้ (26 ต.ค.) เนื่องจากนักลงทุนผิดหวังกับผลประกอบการจากบริษัทแอปเปิลและอเมซอน แม้ว่าข้อมูลการขยายตัวทางเศรษฐกิจออกมาแข็งแกร่งเกินคาด ดัชนีเฉลี่ยอุตสาหกรรมดาวโจนส์ขยับขึ้น 3.53 จุด หรือ 0.03% ปิดที่ 13,107.21 จุด ดัชนี S&P 500 ขยับลง 1.03 จุด หรือ 0.07% ปิดที่ 1,411.94 จุด และดัชนี Nasdaq บวก 1.83 จุด หรือ 0.06% ปิดที่ 2,987.95 จุด. ตลอดสัปดาห์นี้ ดัชนีเฉลี่ยอุตสาหกรรมดาวโจนส์ร่วงลง 1.77% ดัชนี S&P 500 ปรับตัวลง 1.48% และ ดัชนี Nasdaq อ่อนแรงลง 0.59% ดัชนีสำคัญที่ตลาดหุ้นนิวยอร์กปรับตัวผันผวนในแดนลบตลอดทั้งวัน โดยในช่วงแรกราคาหุ้นได้รับแรงหนุนหลังจากกระทรวงพาณิชย์เปิดเผยว่าเศรษฐกิจสหรัฐขยายตัว 2.0% ต่อปีในช่วงไตรมาส 3 ซึ่งมากกว่าอัตราขยายตัวที่ระดับ 1.3% ในไตรมาสก่อนหน้า และสูงกว่าที่ตลาดคาดการณ์ไว้ที่ 1.8% เนื่องจากผู้บริโภคเพิ่มการจับจ่ายใช้สอย ประกอบกับการใช้จ่ายของรัฐบาลกลางที่เพิ่มสูงขึ้นและตลาดที่อยู่อาศัยที่ฟื้นตัวขึ้น ได้ช่วยชดเชยการลงทุนภาคเอกชนที่อ่อนแอลง ทางด้านรอยเตอร์/มหาวิทยาลัยมิชิแกนเปิดเผยว่าดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภคช่วงท้ายเดือนต.ค. เพิ่มขึ้นแตะ 82.6 ซึ่งเป็นระดับสูงสุดในรอบ 5 ปี อย่างไรก็ตาม แอปเปิลและอเมซอนได้รายงานผลประกอบการที่อ่อนแรงเกินคาดเมื่อเย็นวันพฤหัสบดี ซึ่งทำให้นักลงทุนมีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับผลประกอบการของภาคเอกชน หุ้นแอปเปิลร่วงลงเกือบ 1% หลังบริษัทรายงานผลประกอบการที่น่าผิดหวังเป็นไตรมาสที่ 2 ติดต่อกัน และบริษัทยังคาดการณ์รายได้และผลกำไรที่ต่ำกว่าตัวเลขคาดการณ์ของตลาดด้วย อเมซอนดอทคอม ซึ่งเป็นผู้ค้าปลีกออนไลน์รายใหญ่ที่สุดในโลก ก็เปิดเผยยอดขาดทุนสุทธิรายไตรมาสครั้งแรกนับแต่ปี 2546 อันเนื่องบมาจากต้นทุนที่สูงขึ้น แต่ราคาหุ้นได้พุ่งขึ้นเกือบ 7% หลังจากนักวิเคราะห์ในภาคอุตสาหกรรมกล่าวว่าบริษัทจะได้รับประโยชน์ระยะยาวจากการเพิ่มค่าใช้จ่ายในปัจจุบัน รวมทั้งการจับจ่ายใช้สอยในช่วงเทศกาลวันหยุด ทั้งนี้ ตลาดหุ้นวอลล์สตรีทได้รับแรงกดดันในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เนื่องจากการรายงานผลกำไรไตรมาส 3 ที่อ่อนแรง ทำให้นักลงทุนมีความเชื่อมั่นน้อยลงเกี่ยวกับเศรษฐกิจ --อินโฟเควสท์ แปลและเรียบเรียงโดย พันธุ์ทิพย์ คำเพิ่มพูล แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:26:26 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:49:02

ความคิดเห็นที่ 66 Dang Lee คุณรู้จักหุ้นดีแค่ไหน ๑๔. ตลาด.....ตลาด.......ตลาด พนักงานขายของ ป.ต.ท. โทรแจ้งให้ผมทราบว่า มีแต่คนอยากได้หุ้นจองของ ป.ต.ท. ผมไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ผมควรรักษาสิทธิที่ ป.ต.ท.ยื่นให้ และถ้าผมยังยืนยันว่าไม่เอา ก็มีคนอื่นที่เขายินดีที่จะซื้อหุ้นต่อจากผมในราคาที่สูงกว่า 35 บาท ผมเริ่มลังเลในการตัดสินใจของผม แต่ผมยังมีเวลาอีกหนึ่งอาทิตย์ในการเซ็นใบจอง ผมเริ่มอ่านหนังสือชี้ชวนและถามหาข้อมูลจากโบรกเกอร์....ผมเข้าไปศึกษาข้อมูลของป.ต.ท.จนผมแน่ใจแล้ว....หลังจากปรึกษากับภรรยา....เราตัดสินใจที่จะซื้อหุ้นของป.ต.ท.ไว้...อีกสองวันต่อมาทางธนาคารโทรมาบอกเรื่องการจองซื้อหุ้นของป.ต.ท......ว่าถ้าสนใจก็มาเอาใบจองไปเขียน....ผมก็เขียนใบจองที่ธนาคารอีก 50,000 หุ้น....เพื่อนกันที่ทำงานธนาคารมันเป็นคนคีย์ใบจอง....ตอนนั้นเมื่อถึงเวลาวันจอง....ทุกสาขาที่มีใบจองต้องแย่งกันคีย์เพื่อชิงความรวดเร็ว....เพื่อนที่แสนดีมันคีย์ใบจองผมเป็นใบแรก....ปรากฎว่าใบจองผมได้รับการตอบรับ.....หุ้นจองของป.ต.ท.หมดในพริบตา...ใบจองต่อจากของผมก็ไม่ผ่านแล้ว..... ผมตกลงกับภรรยาว่า.....ผมจะไม่เข้าไปตลาดหลักทรัพย์เพื่อซื้อขายหุ้น.....เพราะผมกลัวว่าผมจะหลวมตัวเสพติดหุ้นเหมือนก่อนหน้านี้......ผมเบิกใบหุ้นมาเก็บไว้เอง....จากนั้นผมก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน...และเรียนจนกระทั่งผมจบปริญญาตรี..ในเวลาอีกสองปีต่อมา.....ใบหุ้นป.ต.ท.ก็ยังนอนนิ่งอยู่ในตู้เซฟของผม เมื่อผมเรียนจบ....และศึกษาวิชาการลงทุนจากตำราเรียน....ประกอบกับซื้อหนังสือเกี่ยวกับการลงทุนมาอ่าน....ผมเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า.....ทำไมคนที่เข้าไปลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ถึงมีคนขาดทุนมากกว่าคนที่ได้กำไร....แล้วมันจริงไหมที่หนังสือเขียนเรื่องราวของเซียนที่ประสบความสำเร็จในการลงทุน....ทำไมเราลงทุนตามเซียนถึงขาดทุน....ใครๆก็อยากได้กำไรกันทั้งนั้น....เราโลภมากจึงขาดทุน....แล้วไอ้คนได้กำไรมันโลภน้อยกว่าเราตรงไหน.....คำถามเหล่านี้มันวนเวียนอยู่ในสมองผม......ผมพบว่าจริงๆแล้วตลาดหุ้นไม่มีความผิดอะไรเลย....การที่ผมหลงด่าว่าตลาดหุ้นนั้นมันเป็นการเข้าข้างตัวเองอย่างร้ายกาจ....ทุกอย่างเริ่มต้นที่ตัวเรา....และมันก็จบที่ตัวเรา.....ผมค้นพบตัวผมเองจากคำว่าตลาดนี่แหละครับ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:29:10 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:49:34

ความคิดเห็นที่ 67 Dang Lee คุณรู้จักหุ้นดีแค่ไหน ๑๓. ดวงดี....หรือ...ฝีมือ ผมยิ่งอ่านมากยิ่งรู้มาก...... ยิ่งทำให้ผมโมโหตัวเอง....ที่คิดว่าตลาดหุ้นเป็นตลาดที่ทำเงินได้ง่ายๆ...... จนทำให้ต้องขาดทุนจนเกือบหมดตัว......แต่ผมก็ไม่โทษคนอื่น.......ผมโทษตัวผมเอง......มันเป็นบทเรียนราคาแพงมากในชีวิตผม..... หลังจากผมสอบผ่านวิชานี้แล้ว...... ผมก็จบการศึกษาระดับปริญญาตรี....... แต่ก็ยังไม่กล้าเดินเข้าไปในตลาดหุ้นเพื่อทดลองวิชาที่เรียนมา....... ผมยังมีคำถามคาใจอยู่...... ผมยังหาคำตอบไม่ได้....... เพราะวิชาการลงทุนที่ผมเรียนมา..... หนังสือที่ค้นคว้า.... ตำราต่างๆที่ศึกษามา..... ไม่มีคำตอบสุดท้ายว่าถ้าผมปฏิบัติตามตำราแล้วจะประสบความสำเร็จ.... มันไม่เหมือนวิชาอื่นๆที่ผมเรียนมา.... เช่นถ้าเส้นตรงเส้นหนึ่งตั้งอยู่บนเส้นตรงอีกเส้นหนึ่ง มุมประชิดรวมกันเข้าเท่ากับสองมุมฉาก...... หรือถ้าเอาสีแดงผสมกับสีน้ำเงินจะได้สีม่วง มันไม่มีอะไรเป็นกฎตายตัวว่าทำอย่างนี้แล้วจะได้ผลแบบนี้ อย่างที่ผมเคยกล่าวไว้ว่า.....ครอบครัวผมทำธุรกิจขายก๊าซหุงต้มของป.ต.ท.....ผมเป็นตัวแทนจำหน่ายก๊าซ ป.ต.ท.ในจังหวัดระยอง....ตั้งแต่ปี พ.ศ.2530.....กิจการเจริญเติบโตมาตลอด....ผลการดำเนินการเป็นที่น่าพอใจ....มีอัตราการเจริญเติบโตที่ดี...เพราะระยองกำลังบูม....มีทั้งนิคมอุตสาหกรรมมาตั้ง.... คนไหลเข้ามาทำงานกันจำนวนมหาศาล.....หมู่บ้านขึ้นกันเป็นดอกเห็ด.....ธุรกิจทุกอย่างดูดีไปหมด....ก๊าซหุงต้มเป็นสิ่งจำเป็นทั้งในภาคครัวเรือน...และภาคอุตสาหกรรม....ธุรกิจผมจึงได้รับผลดีไปด้วย กลางปี 2544 บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) เริ่มแปรรูปเป็นบริษัทจดทะเบียน.....จัดตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2544 มีทุนจดทะเบียนเริ่มแรก 2 หมื่นล้านบาท แบ่งเป็นหุ้นสามัญจำนวน 2 พันล้านหุ้น โดยมี กระทรวงการคลังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่..... เริ่มซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย เมื่อ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2544......ผมได้รับการจัดสรรหุ้นจากป.ต.ท. มาห้าหมื่นหุ้น.....ในราคาหุ้นละ 35 บาท.....ในฐานะตัวแทนจำหน่ายก๊าซหุงต้ม ป.ต.ท.ที่มียอดขายสูง......และเป็นคู่ค้าที่ดีกันมาโดยตลอด..........ในขณะนั้นผมยังเรียนปริญญาตรีอยู่ปีสอง.......ยังไม่หายกลัวจากตลาดหุ้นที่ทำผมบาดเจ็บสาหัส.....ทางป.ต.ท.แจ้งมาทางจดหมาย....ให้ผมเซ็นชื่อตอบรับ.....ผมและภรรยาปฎิเสธเพราะกลัวเสียเงิน...1.750,000 บาท แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:32:08 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:50:01

ความคิดเห็นที่ 68 ๑๒. "หุ้นเทิร์นอะราวด์”...ของผม (เพื่อนๆสนใจลงทุนไม๊ครับ ) ในช่วงเวลาอย่างนั้น....ผมไม่กล้าเอ่ยปากยืมเงินพี่น้องของผม....เพราะถ้าเขารู้ว่าผมเจ๊งหุ้นหมดตัว.....เขาคงสมน้ำหน้าผม....( คิดไปเอง )....เพราะพี่ๆทุกคนก็ห้ามปราม....ไม่มีใครสนับสนุนให้ผมก้าวเข้าไปในวงจรนี้...และเรื่องที่ผมเจ๊งหุ้น....ไม่มีใครรู้นอกจากผมกับภรรยาเท่านั้น.......( อ้อ...ตอนนี้เพื่อนๆใน fb ...รู้หมดแล้ว....โคตรอายเลย )....ในความผิดพลาดที่ผมเป็นผู้ก่อ....ก็ยังมีฟ้าที่มองเห็น....ผมยังมีที่ดินอีกหนึ่งแปลง....ที่ซื้อหุ้นกันไว้กับพี่สาวและพี่ขายผม.........เมื่อสิบกว่าปีก่อน (2529 )...เป็นที่ดินติดถนนสุขุมวิท...ผมถือหุ้นอยู่ 20%....ปกติผมไม่เคยนึกถึงที่ดินแปลงนี้เลย....เพราะผมถือหุ้นส่วนน้อย....และมันเป็นที่ดินที่อยู่ในแนวถูกเวนคืน....ผมจึงไม่สามารถใช้ประโยชน์จากอะไรตรงนี้ได้....ผมเสนอขายที่ดินในส่วนของผมให้กับพี่สาวของผม....ซึ่งเป็นราคาที่ถูกกว่าราคาที่หลวงเวนคืน.....มันเป็นเงินจำนวนมากพอที่จะทำให้ผมรอดจากวิกฤตครั้งนี้.....และยังมีเหลือพอที่เอาไปเพิ่มทุนในธุรกิจของผม......ผมใช้เวลาสองปีแก้ไขปะรูรั่วของเรือ....และเสริมให้เรือผมแข็งแกร่ง......สามารถทนคลื่นลมแรงๆได้......แล้วธุรกิจหลักของผมก็กลับมาแข็งแกร่ง....เป็นผู้นำตลาดในด้านก๊าซหุงต้ม ผมเริ่มฟุ้งซ่านอีกแล้วครับ.....เสียงปี่เสียงกลองดังยั่วผมให้อยากกลับเข้าไปในตลาดหุ้นอีกแล้ว....ผมบอกกลับตัวเองว่าต้องหาอะไรทำไม่ให้ว่าง......และในภาวะเศรษฐกิจในเวลานั้น....ไม่เหมาะกับการขยายธุรกิจ.... .ผมจึงใช้เวลาว่างในช่วงนั้น....ไปสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยฯคณะนิติศาสตร์...... ตอนนั้นที่สมัครเรียนก็เพื่อให้ตัวเองไม่ฟุ้งซ่าน ....ผมจะได้พุ่งเป้าไปสนใจเรื่องเรียน.....จะได้ลืมเรื่องตลาดหุ้น...... มันได้ผล.....วันๆผมบริหาร.... ทำแต่งาน .......อ่านหนังสือเรียน และสอบ.... ผมตั้งใจ และมีความมุ่งมั่นที่จะต้องเรียนให้จบปริญญาตรีให้ได้ .....ยิ่งนานวันผมยิ่งทุ่มเทให้กับการเรียน .....จนเวลาผ่านไปสี่ปี..... ผมกำลังจะสำเร็จการศึกษาปริญญาตรี..... ผมต้องลงทะเบียนเรียนวิชาเลือกที่ทางมหาวิทยาลัยกำหนดให้ตามหลักสูตร.... มีวิชามากมายในหลายคณะที่ให้ผมเลือกลงทะเบียนเรียน ....ผมไปสดุดตากับวิชาการลงทุนที่มีให้ผมเลือกเรียน..... ความคิดเก่าๆสมัยเข้าไปเล่นหุ้นใหม่ๆกลับเข้ามาในสมองของผม..... เพราะเราไม่มีความรู้ ....เราจึงเป็นเหยื่ออันโอชะของตลาดหุ้น ...... แม่เคยสอนว่ารู้อะไรต้องรู้ให้จริง..... ผมตัดสินใจลงทะเบียนเรียนวิชาการลงทุนทันที ผมตั้งใจศึกษาวิชานี้อย่างจริงจัง ..จากตำราเรียน...และ ผมหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับการลงทุนที่มีขายตามร้านหนังสือ....... อ่านมันทุกเล่ม ทั้งหนังสือแปล และหนังสือที่เป็นวิชาการ..... หนังสือประวัติของเซียนหุ้นที่ประสบความสำเร็จในการลงทุนในประเทศไทยและต่างประเทศ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:33:27 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:50:36

ความคิดเห็นที่ 69 Dang Lee คุณรู้จักหุ้นดีแค่ไหน ๖. มาร์จิ้น....นรกตัวจริง ...............( สมัครมาเป็นเพื่อนผมนะครับ ผมรอเพื่อนๆอยู่ครับ ) ......สี่ปีที่ผมเข้าๆออกๆ ซื้อๆขายๆ ในตลาดหุ้น....ไม่ทำให้ผมรวยอย่างที่ตั้งความหวังไว้แต่แรก แต่กลับทำให้ผมทุนหายกำไรหด เมื่อเงินสดผมเริ่มน้อยลง.....การเอาทุนคืนจากตลาดก็ห่างไกลออกไปทุกที.....แล้วผู้ชี้ทางลงนรกให้ผมก็คือ...โบรกเกอร์....เขาแนะนำให้ผมเปิดบัญชีมาร์จิ้น...... โบรกเกอร์เสนอให้สินเชื่อกับผมเพื่อลงทุนซื้อหลักทรัพย์ โดยผมสามารถซื้อหลักทรัพย์ โดยจ่ายเป็นเงินสดบางส่วน และบางส่วนกู้จากโบรกเกอร์ มันเป็นการใช้เงินน้อยซื้อหุ้นได้จำนวนมากกว่า.....ผมอยากได้ทุนคืนจากตลาด....นั่นเป็นทางเดียวในเวลานั้นที่ผมคิดว่าจะเอาทุนคืนจากตลาด. ในใจผมมีแต่เรื่องที่จะเอาคืนจากตลาดหลักทรัพย์ แต่ตัวผมก็ไม่รู้จักตัวเอง ไม่ได้พัฒนาและเปลี่ยนแปลงตัวเองจากการลงทุนที่ผิดพลาด ผมเข้าข้างตัวเองตลอดเวลา ผมเชื่อว่าที่ผมขาดทุนนั้นเป็นเพราะปัจจัยที่ผมควบคุมไม่ได้ ผมยังลงทุนในแบบเดิมๆ วันๆคอยฟังแต่เรื่องตัวหุ้นว่าเขาเล่นกันตัวไหน หุ้นตัวไหนมีข่าวอะไรที่พอจะจับประเด็นนำมาซื้อขายได้ วันไหนได้กำไรก็ยิ้มแย้มแจ่มใส มีกำลังใจที่จะเข้าไปซื้อในวันรุ่งขึ้น ถ้าขาดทุนหน้าตาก็ร้อนๆหนาวๆ......ในที่สุดเมื่อเกิดวิกฤตขึ้นในตลาด....หุ้นในตลาดตกลงมาอย่างรวดเร็ว...ผมถูกบังคับให้เอาเงินสดมาเติมในราคาหุ้นที่ลดลง....ผมหมดตัวเพราะมาร์จิ้น....และเมื่อเงินสดหมด......ผมก็ถูกบังคับขายหุ้นในพอร์ตของผมเพื่อเอาไปชำระหนี้ให้โบรกเกอร์.....ครอบครัวผมเกือบแตกแยกจากการเล่นมาร์จิ้นของผม.... แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:35:05 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:52:07

ความคิดเห็นที่ 70 คุณรู้จักหุ้นดีแค่ไหน ๗. ความกลัวของผม .( ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกับนักลงทุนทุกคนครับ....สมัครมาเป็นเพื่อนผมได้ครับ ) ผมเรียนรู้กับตลาดทีละเล็กละน้อย..... จากบทเรียนราคาแพง.....ค่าเล่าเรียนที่จ่ายไป....มันทำให้ผมมีประสบการณ์...และนำเอาข้อผิดพลาดในอดีตมาปรับปรุง.....แต่ภาพที่เห็นนักลงทุนในตลาด....บางคนก็ล้มหายตายจากไป..... บางคนก็แขวนนวมเลิกยุ่งเกี่ยวกับหุ้น...... หน้าเก่าหายไป หน้าใหม่ๆก็เข้ามาทดแทน...... วนเวียนอยู่อย่างนั้น....คนที่หายไปมักไม่ใช่รวยแล้วเลิก.....แต่ส่วนใหญ่เลิกเพราะหมดตัว.....หน้าใหม่ๆไฟแรง....เข้ามาพร้อมด้วยความรู้แน่นปึก....คุยกันสนุกสนาน.......ซื้อขายกันเหมือนผักปลา.....คุยศัพท์เทคนิคกันเหมือนผู้ทรงภูมิ.......ผมเองเรียนมาก็น้อย.....จบแค่มัธยมปลาย......ได้แต่เจียมตัวไม่กล้าอวดฉลาดไปแนะนำใครครับ. ... ผมเพียงหวังว่าวันหนึ่งมันจะเป็นวันของผม ผมได้เรียนรู้จากการลงทุนว่า การที่เราจะสามารถยืนอยู่ในตลาดหุ้นได้ เราต้องต่อสู้กับตัวเราเอง..... ต่อสู้กับจิตใจของเรา.....แต่ผมก็ยังหาตัวตนของตัวเองไม่เจอ...เหมือนผมกำลังเดินบนลวดสลิง.....ที่มีแต่ความเสี่ยง.......ผมพบว่าการซื้อๆขายๆหุ้นบ่อยๆ.....โดยหวังว่ามันจะให้ผลตอบแทนที่ดีนั้น....มันคงไม่เหมาะกับตัวผม....เพราะผมเป็นคนขี้กลัว....ผมกลัวขาดทุน....ผมกลัวว่าหุ้นที่ผมซื้อมันจะถูกเทขาย....เพราะความผิดพลาดในการตัดสินใจซื้อผิดเวลา.....ผมกลัวว่าหุ้นที่ผมขายมันจะขึ้นต่อ....เรียกว่ากลัวทุกอย่างที่ทำ....เพราะในสังคมชาวหุ้นพบเห็นแต่สิ่งเหล่านี้......ผมจึงหยุดการซื้อขายในตลาด....เพื่อค้นหาตัวเอง....ในปลายปี 2539 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 21:36:33 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:52:37

ความคิดเห็นที่ 71 กลโกงปั่นหุ้น สวัสดีครับเพื่อนๆชาว 9professionaltrade วันนี้ได้อ่านบทความเกี่ยวกับ กลโกงปั่นหุ้น เรามาดูกันครับ ว่าพวกรายใหญ่ เค้ามีวิธีการปั่นหุ้น หรือที่เราเรียกว่า กลโกงปั่นหุ้น อย่างไร ไม่ว่าจะเป็นหุ้นฝรั่งหรือหุ้นไทย มันก็ต้องไล่ราคาทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นมันก็ไม่ขึ้นหรอก แต่ ในที่นี้เราจะมุ่งเน้นไปที่หุ้นปั่นก็แล้วกันครับ เพราะหุ้นพวกนี้เป็นอันตรายมากกว่า ไม่มีปัจจัยพื้นฐานสนับสนุน เราจึงต้องรู้เท่าทันเป็นพิเศษ เดี๋ยวเราตามไปดูพร้อมๆกันดีกว่า ว่าการปั่นหุ้นเขามีกระบวนการอย่างไร เพื่อจะได้ไม่ต้องกลายเป็น แมงเม่าบินเข้ากองไฟ ไม่ตกเป็นเหยื่อของกลุ่มมิจฉาชีพในตลาดหุ้น ก่อนกระบวนการไล่ราคาเกิดขึ้น กลุ่มปั่นหุ้นก็จะต้องทำการเลือกหุ้นก่อนครับ ครั้น จะเลือกหุ้นที่มีกองทุนถืออยู่ก็คงไม่ดีแน่ เพราะไล่ๆราคาอยู่กองทุนอาจขายไม้ใหญ่ใส่มาก็ได้ ถ้าราคามันปรับตัวสูงไปกว่าปัจจัยพื้นฐานมาก ข้อสำคัญอีกอย่าง คือ ต้องพูดคุยเจรจากับเจ้าของกิจการก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวเจอดี เพราะเจ้าของกิจการเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ มีหุ้นให้ขนออกมาขายได้ไม่อั้น ด้วยเหตุนี้ เราจึงมักจะเห็นความโยงใยของรายใหญ่ในกลุ่มหุ้นที่ร่วมขบวนการอยู่เสมอ หุ้นในกลุ่มเดียวกันเราก็จะเห็นชื่อกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาเป็นผู้ถือหุ้น ใหญ่ในเวลาไล่เลี่ยกัน แล้วจากไปพร้อมๆกันในเวลาไม่นานนัก แล้วกลุ่มนี้ก็จะเข้าไปสิงสถิตเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทอื่นต่อๆไป หรือไม่ก็ส่งคนของแต่ละบริษัทมาถือหุ้นไขว้ไปมาระหว่างบริษัทในกลุ่มก๊วนของ ตน โดยมากกลุ่มทำราคาก็มักจะเลือกบริษัทที่ปัจจัยพื้นฐานไม่ดี เพื่อจะได้ไม่ต้องไปชนกับกองทุนครับ รวมทั้งบริษัทนั้นต้องมีจำนวนหุ้นหมุนเวียนน้อย หรือที่เขาเรียกกันว่ามี Free Float ต่ำด้วย เพื่อที่จะสามารถควบคุมหุ้นได้แบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด และยิ่งราคาหุ้นต่ำก็จะยิ่งดี เพราะจะได้รู้สึกว่าถูกในทางจิตวิทยา ล่อคนมาติดกับดักได้ง่าย และยังทำกำไรได้สูงซะด้วย เช่น เงิน 10 ล้านบาท ซื้อหุ้นราคา 1 บาท ได้ 10 ล้านหุ้น เมื่อหุ้นขึ้นไปเพียง 1.50 บาท ก็สามารถทำเงินได้แล้วถึง 5 ล้านบาท ซึ่งหากนำเงิน 10 ล้านบาทนี้ ไปซื้อหุ้นบลูชิพราคา 100 บาท จะซื้อได้เพียง 1 แสนหุ้น และหุ้นต้องขึ้นไปถึง 150 บาท จึงจะได้กำไร 5 ล้านบาท เมื่อได้หุ้น เป้าหมายแล้ว ก็ต้องหาบัญชีตัวแทนล่ะครับ เพื่อนพ้องน้องพี่ ลุงป้าน้าอา คนขับรถ คนสวน ที่เปิดบัญชีรอไว้หลากหลายโบรกเกอร์ จะถูกใช้ชื่อเป็นตัวแทนในการซื้อ ขาย รับโอนหุ้น ระหว่างกัน ยิ่งเดี๋ยวนี้ยิ่งซับซ้อนขึ้นเพื่อให้ยากในการตรวจสอบ กระจายไปมากกว่า 20 บัญชี ยังมีให้เห็นอยู่บ่อยเลยครับ เมื่อทุกอย่างพร้อม คราวนี้ก็เริ่มทำการ เก็บ-กด หุ้นสิครับ การ เก็บ-กด หุ้น เป็นจิตวิทยารายใหญ่รังแกรายย่อย โดยใช้วิธีการวาง offer หนาๆ ไม่ให้ใครกล้าเคาะซื้อขึ้นไป และกดดันให้คนที่มีหุ้นอยู่ รู้สึกว่า ราคาคงจะขึ้นต่อไม่ไหวแล้ว ขายหุ้นลงมาที่ฝั่ง bid ซึ่งกลุ่มทำราคาตั้งราคารอซื้ออยู่ วิธีนี้พบเห็นกันโดยทั่วไปครับ แต่ สำหรับหุ้นในกลุ่ม เดอะซัน หรือ หุ้นในกลุ่ม เสี่ยลี หรือ หุ้นในกลุ่ม เสี่ยบี แล้ว โหดกว่านั้น ใช้วิธีการกดหุ้นด้วยวิธีซาดิสต์ หรือที่ในวงการชอบเรียกว่า “ทุบให้อ้วก” โดยให้พรรคพวกตั้ง bid ไว้ที่โบรกเกอร์หนึ่ง แล้วสั่งอีกโบรกเกอร์หนึ่งให้ขายโครมลงมาไม้ใหญ่ๆ เขย่าขวัญพวกเรา บล็อกราคา ดองราคาไม่ให้ไปไหน มีกด มีทุบ สักระยะหนึ่ง เดี๋ยวรายย่อยก็จะขายทิ้งลงมาให้เองครับ ช่วงหลังนี้ เขาพัฒนาไปถึงขั้นใช้กราฟเทคนิคเข้าช่วย ทำเหมือนๆจะไป ไล่ซื้อหุ้นให้ราคาวิ่งขึ้นไปถึงแนวต้าน ซื้อรวดเดียวแบบกวาดมาจนเกลี้ยง แล้วทิ้งโครมลงมาในลักษณะ “ทุบให้อ้วก” จนเกิด Sell signal เพื่อสั่งลา ว่าหุ้นตัวนี้ไปไม่รอดแล้ว จากนั้นก็ปล่อยให้มวลชนทั้งหลายที่หลงซื้อหุ้นนั้นเข้าไป เซ็งกันไปเอง ขายขาดทุนบ้าง ขายเท่าทุนบ้าง ส่วนกลุ่มทำราคาก็ย้ายไปเล่นตัวอื่นพลางๆก่อน เพื่อให้มวลชนที่ถือหุ้นนี้อยู่ เกิดอาการสิ้นหวังกันถ้วนหน้า กระบวนการ เก็บ-กด และ ทุบให้อ้วก นี้ อาจใช้เวลาหลายสัปดาห์ หรือ เป็นเดือนเลยล่ะครับ เพื่อเรียกของคืนมาจนกว่าจะครบตามที่ต้องการ ใน ช่วงของการกด-เก็บหุ้น ปริมาณการซื้อขายจะมากขึ้นผิดสังเกตครับ มีซื้อๆขายๆ แต่ราคาไม่ขยับ หรือ ขยับก็ขยับไม่มาก หรือ บางครั้งขยับลงอีกต่างหาก เพื่อกดดันให้ผู้มีหุ้นอยู่รู้สึกว่า แรงขายมีเยอะจัง ราคาไม่ไปไหนเลย แล้วขายหุ้นทิ้งลงมา เมื่อได้หุ้นครบแล้ว เขาจะนั่งรอเวลาระยะหนึ่ง เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตครับ แล้วจึงค่อยไล่ราคาขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ในระหว่างที่ไล่ราคาขึ้น ก็จะมีการเชิญนักวิเคราะห์ไปเยี่ยมชมกิจการ หรือ ออกข่าวดี เรื่องรายได้ พันธมิตร หรือ อาจจะเลยเถิดไปถึงขนาดปล่อยข่าวลือต่างๆนานาไปเลยด้วยซ้ำ เพื่อให้มวลชนเชื่อว่าหุ้นกำลังจะมีแนวโน้มที่ดี แล้วจะทำยังไงล่ะ ครับ เพื่อจะเพิ่มน้ำหนักให้กับข่าวดีนั้น ก็ต้องไล่ราคาโชว์ซิครับ ด้วยการเคาะซื้อครั้งละมากๆ รวบทีละ 2-3 แถว แบบเว่อร์ๆหน่อย ก็กินรวบไม่แบ่งใครเลย 5-6 แถวก็มี คราวนี้ความมั่นใจก็มา การแย่งกันซื้อแบบไม่เกี่ยงราคาก็เกิดขึ้น ถ้า หุ้นนั้นพื้นฐานแย่หน่อย หรือ กลุ่มทำราคากลุ่มเล็ก เกมส์ก็มักจะจบไวครับ แต่บางกรณีที่กลุ่มทำราคาเป็นกลุ่มใหญ่ การลากราคานั้นอาจจะยาวนาน เพื่อให้ราคาขึ้นไปสุดโต่งเท่าที่จะเป็นไปได้ กลวิธีระหว่างไล่ราคานี้ ก็น่าเกลียดพอประมาณครับ ตั้งขายไว้ที่โบรกเกอร์หนึ่ง แล้วก็สั่งอีกโบรกเกอร์หนึ่งให้เคาะซื้อเอง เมื่อซื้อได้แล้วก็จะสั่งโบรกเกอร์ให้ตั้งขายในราคาที่สูงขึ้น แล้วก็สั่งอีกโบรกเกอร์หนึ่งให้เคาะซื้อตาม ตลาดหลักทรัพย์ตรวจได้ ไม่ยากครับ ถ้าอยากจะตรวจจริงจัง ใครที่ซื้อแพงแล้วขายถูก แล้วก็ไปไล่ซื้อที่แพงกว่า แล้วก็ขายถูกอีกครั้งแล้วครั้งเล่า และซื้อขายทีไม้ใหญ่ๆ ก็นั่นแหละ แก๊งค์ปั่นหุ้น เมื่อหุ้นขึ้นมาใกล้ ราคาเป้าหมายแล้ว ไม่รู้เป็นไง สื่อและหนังสือพิมพ์ มักจะออกมาเชียร์เรื่อย ช่วงนี้แหละครับที่รายใหญ่จะเริ่มทยอยขายหุ้น แต่เนื่องจากหุ้นมันมีเยอะนะครับ ขายลำบาก ก็ต้องเรียกแขกเข้ามาร่วมแจม วิธี เรียกแขก ก็จะใช้วิธีเดิมครับ เคาะซื้อของตัวเองที่ตั้งขายไว้ที่อีกโบรกเกอร์หนึ่งอย่างรวดเร็วและรุนแรง หลายๆระดับราคา มีโชว์เคาะซื้อเคาะขายสลับไปมา ครั้งละหลายแสนหลายล้านหุ้น เพื่อให้ดูคึกคักเป็นที่สนใจของมวลชน เมื่อมวลชนเห็นว่าหุ้นตัวนี้ วิ่งดี น่าจะทำกำไรได้งาม ก็จะแห่เข้ามาเคาะซื้อสนุกสนานพร้อมความหวังรวยเร็ว ตรง นี้แหละครับที่รายใหญ่จะเริ่มตั้งขายที่ฝั่ง offer ในแต่ละช่วงราคา พร้อมๆกับตั้ง bid หนาๆ เพื่อจูงใจให้รายย่อยเคาะซื้อเนื่องจากเห็นว่า ขืนตั้งรอซื้อจะไม่ได้ของ ระหว่างนี้อาจมีเคาะซื้อนำไม้เล็กๆ ต่อเนื่องกัน เพื่อจูงใจให้รายย่อยแห่เคาะซื้อตาม เมื่อหุ้นที่ตั้งขายใกล้หมด รายใหญ่จะขนหุ้นมาเติมขาย และอาจมีเคาะซื้อหุ้นที่ตัวเองวางขายไว้ที่โบรกเกอร์อื่นสลับเป็นระยะด้วย ครับ เพื่อสร้างความมั่นใจว่าหุ้นนั้นยังมีแรงซื้อมากอยู่ แต่พอซื้อ เสร็จ ก็ขนหุ้นที่เพิ่งซื้อนะแหละ มาวางขายอีกที่ฝั่ง offer อีก หลังจากนั้นไม่นาน หุ้นก็จะถูกเปลี่ยนมือไปอย่างเงียบๆ มวลชนก็จะเริ่มครอบครองหุ้นเกือบทั้งหมดของรายใหญ่ในเวลาต่อมา ส่วน รายย่อยที่ยังไม่เคาะซื้อก็จะตั้ง bid รอ ใช่ไหมครับ พอรายย่อย bid รอ รายใหญ่ก็จะค่อยๆถอน bid ออก แล้วตั้งซื้อใหม่เพื่อดันให้รายย่อยได้คิวซื้อก่อน เมื่อ bid ที่เหลืออยู่ มีแต่คำสั่งซื้อของรายย่อยที่หนาแน่นพอแล้ว รายใหญ่ก็จะเทขายลงมา และขายต่อเนื่องลงมาเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดพอร์ต ขอ ย้ำอีกครั้งนะครับ ว่าบทนี้เป็นการเปิดโปงเพื่อให้รู้ทันเกมปั่นหุ้น ไม่ได้สนับสนุนการผิดศีลทำบาป ไม่ได้สนับสนุนการลักทรัพย์ ไม่ได้สนับสนุนการมุสาฯ แต่ประการใด แต่ต้องการสื่อให้เห็นไม่เผลอไปเล่นในเกมของเขา เพื่อเราจะได้ไม่หลงทางไปเป็นเหยื่อ มาถึงตรงนี้ ก็อดที่จะพูดถึง การไล่ราคาวอแร้นท์และการซ่อนออร์เดอร์ไม่ได้ การไล่ราคาวอแร้นท์ก่อนแล้วกันครับ หุ้นเก็งกำไรหลายๆตัว ก็มีวอแร้นท์ และหลายๆครั้งที่คนทำราคาจะเอาหุ้นตัวแม่และวอแร้นท์ขึ้นมาอย่างช้าๆ โดยไม่ให้ใครได้ทันสังเกตเห็น เมื่อสะสมหุ้นและวอแร้นท์ได้มากพอ ก็จะลากวอแร้นท์ขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เพราะราคาถูกกว่า ใช้เงินน้อยกว่า เมื่อ ลากวอแร้นท์ขึ้นไปได้ระยะหนึ่ง ก็จะลากหุ้นแม่ขึ้นไป พร้อมๆกับวางขายวอแร้นท์ เพราะนักเก็งกำไรส่วนใหญ่ เมื่อเห็นหุ้นแม่ขึ้น ก็เชื่อว่าวอแร้นท์จะขึ้นตาม แต่หารู้ไม่ว่าเขาวางขายวอแร้นท์กัน เปิดโปงเรื่องการซ่อนออร์เดอร์หน่อย ซื้อแล้วลง ขายแล้วขึ้น เป็นเรื่องปกติที่ผิดพลาดกันได้ครับ แต่ความผิดพลาดนั้น สามารถทำให้ลดน้อยลงไปได้ด้วยความช่างสังเกตครับ การ ตั้งซ่อนออร์เดอร์เพื่อหลอกซื้อของ มักจะใช้ในช่วงที่ราคาอยู่ที่แนวรับ จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่พอดี ซึ่งตรงจุดนี้ ผู้ที่มีต้นทุนต่ำมักจะยอมขายทิ้งลงมา ก่อนที่ราคาจะหลุดแนวรับลงไป หรือไม่ก็มักจะใช้ในช่วงที่ราคาอยู่ที่แนวต้านพอดี ให้เราลุ้นเล่นว่าจะ Breakout ผ่านขึ้นไปได้หรือไม่ พอเราเห็นว่ามันคงไปไม่ไหวแล้ว เราก็จะขายลงมา จากนั้นไม่นานเขาก็จะลากผ่านแนวต้านขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้ใครกล้าตาม เราไปดูการเล่นกับจิตวิทยามวลชนด้วยวิธี Partial Publish กันครับ หากราย ใหญ่ต้องการให้มวลชนขายลงมา เขาก็จะขนหุ้นมาวางขายที่ฝั่ง Offer หนาๆ แล้วตั้ง bid น้อยๆให้เราหวาดเสียวเล่น หรือไม่ก็ใช้ กลวิธี “ทุบให้อ๊วก” ตามแต่ความซาดิสต์ที่มีในจิตใจ แต่เมื่อราคาไหลหรือดิ่งลงไป ณ ระดับราคาหนึ่งแล้ว รายใหญ่เหล่านั้นก็จะสั่งตั้งซื้อแบบซ่อนออร์เดอร์ ที่ฝั่ง bid ด้วยการตั้งซื้อหุ้นจำนวนมาก แต่ใช้คำสั่ง partial publish ทีละน้อยๆ เช่น สั่ง bid ซื้อหุ้นช่องละ 1 ล้านหุ้น แต่ให้เห็นทีละ 40,000 หุ้น แหม พอเราเห็นฝั่ง offer หนาๆ ขนาดหลายล้านหุ้นขวางอยู่ ขณะที่ bid เหลือแค่ 40,000 หุ้น เราก็รีบขายซิครับ ก่อนที่ราคานั้นจะมีคนชิงขายลงมาก่อน แต่มันก็น่าแปลก พอเราขายลงมา 40,000 หุ้น มันก็โผล่ขึ้นมาอัตโนมัติที่ฝั่ง bid อีก 40,000 หุ้น พอเราขายอีก 40,000 หุ้น มันก็โผล่เข้ามาอีก 40,000 หุ้น พอเราขายอีก 80,000 หุ้น มันก็โผล่เข้ามาอีก 40,000 หุ้น 2 ครั้ง ติดกัน พอเราหยุดขาย มันก็ยังคงรอเราที่ฝั่ง bid อีก 40,000 หุ้น แบบไม่สะทกสะท้านแรงขาย คำ ถามคือ หากเป็นท่านเอง ท่านต้องการจะขายหุ้น 2-3 ล้านหุ้น ท่านจะเอามาวางโชว์ที่ฝั่ง offer ไหมครับ ถ้าท่านแสดงให้คนอื่นเห็นว่าท่านอยากขาย 2-3 ล้านหุ้น แล้วใครจะไปเคาะซื้อล่ะครับ และใครกันหนอจะรับซื้อที่ฝั่ง bid ได้ไม่อั้นขนาดนั้น ใครขายมาเท่าไหร่ รับซื้อหมดเลย แสดงว่าคนที่รับซื้อไม่อั้นคนนั้น เขาต้องมั่นใจสูงเลยใช่ไหมครับว่าราคาจะวิ่งแน่ เพราะถ้าเป็นคนปกติ เขาไม่ซื้อหรอก ถ้าแรงขายยังขายทิ้งลงมาเรื่อยๆ ถ้าท่านเห็นแบบนี้ ต้องหยุดขาย หรือ หาจังหวะซื้อคืนแล้วนะครับ พลาดแล้วล่ะ เขากำลังตั้งโต๊ะซื้อของอยู่ และเมื่อไม่มีใครขายลงมาให้แล้ว อีกไม่นาน เขาจะกวาดรวบขึ้นไปอย่างรวดเร็ว พอวิธีนี้เริ่มมีคนสังเกตเห็น รายใหญ่เลยพัฒนาวิธีใหม่ ด้วยการย้าย partial publish มาที่ฝั่ง offer แทน พร้อมๆกับ ทยอยตั้งรับ ที่ฝั่ง bid ด้วย จากนั้นก็เคาะซื้อของตัวเองไปเรื่อยๆ ที่ฝั่ง offer เพื่อให้ใครๆเห็นว่า นี่เป็น partial publish นะ มีออร์เดอร์ซ่อนขายที่ฝั่ง offer นะ น่ากลัวนะ พอ เขาเคาะซื้อ 100,000 หุ้น โห partial publish ไหลมาให้เห็น 20 รายการๆละ 5,000 หุ้น เลยแหะ อีกสักพัก เขาก็เคาะซื้ออีก 200,000 หุ้น partial publish ก็จะโชว์ให้เห็นมา 40 รายการๆละ 5,000 หุ้น ว่าไง ว่าไง กลัวไหม มีออร์เดอร์ซ่อนขายอยู่นะ พอเราเห็นว่า เคาะซื้อฝั่ง offer เท่าไหร่ก็ไม่หมดซะที แถมซ่อนออร์เดอร์ซะด้วย ด้วยความรู้เท่าทัน เราก็จะขายโครมลงมาที่ฝั่ง bid แหะๆๆ เสร็จเขาเลยล่ะครับ เขาได้ของไปแล้ว พอฝั่ง bid จะหมด เขาก็เติม bid อีก ขายมาเท่าไหร่ ฝั่ง bid ก็ไม่หมดซะที ไอ้ที่เราขายไปแล้ว นั่งรอทั้งวัน ยังไม่ได้ซื้อคืนเลย คำถามคือ หากเป็นท่านเอง ท่านต้องการจะซื้อหุ้นจำนวนมาก ท่านเห็นว่าฝั่ง offer หนาขนาดนั้น เคาะไม่ผ่านสักที ท่านจำเป็นจะต้องรีบตั้ง bid มาจ่อแบบนี้ไหมครับ ทำไมฝั่ง offer ไมผ่าน แต่ฝั่ง bid ก็ไม่หลุดล่ะ ถ้าไม่มีคนตั้งโต๊ะรอซื้อไม่อั้นที่ฝั่ง bid แต่ถ้า Offer ไม่ผ่าน ฝั่ง bid ก็ไหลรูด ตัวใครตัวมันล่ะกันนะครับ น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวางนะครับ ขอขอบคุณที่มานะครับ เกรียนโครต จาก Thaiforexschool.com และข้อมูลจากห้องสินธร Pantip.com จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 21:38:53

ความคิดเห็นที่ 72 ม้าเฉียว ดูหุ้น การฝึกตนเองที่ดีที่สุด คือ การเอาสิ่งที่เรียนรู้มาถ่ายทอดต่อ ดังนั้นเพื่อนๆในห้องมดเม่าก็จะเป็นนักเรียนให้ครูฝึกสอนแต่ล่ะคนมาลองวิชา อาจจะมีผิดบ้างเล็กๆน้อยๆ ก็ไม่ว่ากันนะครับ นิสัยคนไทยอายที่จะผิด เลยไม่ค่อยถ่ายทอดรึแสดงออก............ ผิดก็แค่ในห้องนี้ มีแต่เพื่อนๆไม่มีอะไรหน้าอาย ดีกว่าไปผิดในตลาดลงทุน ผิดตอนนั้นมีแต่ อิ๊บอ๋าย........ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:06:44

ความคิดเห็นที่ 73 1 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:07:32

ความคิดเห็นที่ 74 2 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:08:12

ความคิดเห็นที่ 75 3 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:09:17

ความคิดเห็นที่ 76 นางวิวรรณ บุณยะประทีปรัตน์ เลขาธิการสมาคมปาล์มน้ำมันและน้ำมันปาล์มแห่งประเทศไทย เปิดเผยกับ "ฐานเศรษฐกิจ" ว่า ในวันที่ 25 ตุลาคมนี้นายกิตติรัตน์ ณ ระนอง รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ประธานคณะกรรมการนโยบายน้ำมันปาล์มแห่งชาติ (กนป.) ได้นัดประชุม เพื่อแก้ปัญหาราคาผลปาล์มตกต่ำ ซึ่งเป็นผลกระทบจากการชะลอตัวของเศรษฐกิจโลกที่สืบเนื่องจากวิกฤติหนี้สาธารณะในยูโรโซน รวมถึงปัจจัยจากกรณีที่รัฐบาลอนุมัติให้มีการนำเข้าน้ำมันปาล์มดิบจากเพื่อนบ้านเข้ามาผลิตน้ำมันปาล์มขวดเพื่อบริโภคในประเทศ เพราะเกรงจะเกิดภาวะขาดแคลนเหมือนในช่วงปลายปี 2553 ต่อเนื่องถึงต้นปี 2554 "จากทั้งสองปัจจัยข้างต้น ส่งผลกระทบทำให้ราคาผลปาล์มดิบของไทยยังอยู่ในภาวะที่ตกต่ำ โดยราคา ณ วันที่ 17 ตุลาคม 2555 อยู่ที่กิโลกรัมละ 4 บาทเศษ จาก 2-3 วันก่อนหน้านี้เคยต่ำถึง 3.20 บาท ถือเป็นราคาต่ำสุดในรอบปี ส่วนราคาน้ำมันปาล์มดิบในตลาดโลก ณ ตลาดมาเลเซียอยู่ที่ 21-22 บาทต่อกิโลกรัม ขณะที่ราคาน้ำมันปาล์มไทยอยู่ที่ 24-25 บาท " นางวิวรรณ กล่าวอีกว่า หากรัฐบาลจะมีมาตรการออกมาช่วยเหลือไม่อยากให้เป็นมาตรการที่บิดเบือนกลไกตลาดมากนัก เพราะจะส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ เช่นมีโครงการแทรกแซงราคา ก็เกรงจะมีน้ำมันปาล์มเถื่อนจากเพื่อนบ้านลักลอบเข้ามาสวมสิทธิ์ในโครงการเหมือนกับสินค้าเกษตรชนิดอื่นที่รัฐบาลมีโครงการช่วยเหลือ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:15:37

ความคิดเห็นที่ 77 คิม พ่อหมูน้อย การติดตามหุ้นนั้น จริงอยู่ว่าเราไม่จำเป็นต้องเฝ้าตลอดทั้งวัน เพราะหุ้นมีขึ้นมีลงได้ตลอดเวลาที่เขาเปิดทำการ แต่การไม่ได้ติดตามเลยนั้นย่อมส่งผลกระทบต่อกำไรสะสมของเราแน่นอน ผมเองช่วงต้นเดือนก็เซ็ง ๆ เพราะหุ้นไม่ไปไหน พอเริ่มจะลุยใหม่ก็ชีพจรลงเท้าจนไม่ได้ติดตาม ผลก็คือพอร์ทเข้าเขตสีแดง ไม่ว่าจะแดงมากแดงน้อยก็ต้องทำใจ เพราะความผิดพลาดจริง ๆ ก็คือตัวเราเองที่ไม่ได้ติดตาม สุขภาพก็สำคัญเช่นกัน หากสุขภาพทรุดโทรม คุณภาพการตัดสินใจก็จะลดน้อยถอยลงหรือมีการตัดสินใจที่ไม่ถูกต้อง ดังนั้น ก่อนอื่นเราต้องดูแลสุขภาพเราให้แข็งแรง เมื่อร่างกายพร้อม เราก็ทำให้จิตใจเราพร้อม แล้วเราก็จะมีการตัดสินใจที่ดี ไม่ผิดพลาดบ่อย การที่หุ้นพลิกกลับมาเป็นขาดทุนนั้น ตามจริงหากเล่นรอบระยะกลางก็ไม่ขาดทุน เพราะเป็นการลากหุ้นจากดัชนี 900 มาปล่อยที่ 1,300 แต่หากเล่นรอบก็จะได้กำไรหลายครั้ง ผมเองก็ทำได้ 4 รอบ และเมื่อพอร์ทเราเสียหายแล้ว และเรามองว่าดัชนีน่าจะลงต่อ เราก็สมควรขาย ถือว่าเล่น 5 ครั้ง แพ้ครั้งหนึ่ง ก็ยังนับเป็นกำไร แต่การถือต่อไปหลังจากเสียเทรนแล้วนั้น มีแค่ 2 ทางคือ ไม่เสมอก็ขาดทุนเพิ่มขึ้น เราจึงสมควรเล่น SAP คือขายไปก่อน เอาทุนคืน รอจนมั่นใจว่าทิศทางได้พลิกกลับมาเป็นขาขึ้น ค่อยเข้าไปใหม่อีกรอบ การเลือกตั้งของอเมริกาในสัปดาห์หน้าอาจทำให้เราขายได้ราคาดีกว่าราคาวันจันทร์ แต่ถ้าไม่คิดมาก ชิงขายเสียก่อน ถ้ามัน Rally จริง เราก็ผสมโรงเข้าไป ยังงัยก็มีคนขายหุ้นให้เราซื้อแน่นอน ปลอดภัยไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย จะลุ้นเลือกตั้งแล้ววิ่งก็ไม่เสียหาย แต่วิธีที่ดีที่สุดคือ SAP ซึ่งจะลดภาวะขาดทุนให้ลดลง และลดความตรึงเครียดของจิตใจ เมื่อเราไม่มีหุ้น เราก็เป็นคนดู เราก็เห็นสภาพตลาดโดยไม่มีอคติ ลุ้นให้ของเราขึ้น เมื่อเราเป็นคนดู เราก็รู้ว่าใครจะไปทางไหนอย่างไรเมื่อไร น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:21:59

ความคิดเห็นที่ 78 คิม พ่อหมูน้อย กราฟแรกคือกราฟระยะกลาง มีการปรับพักฐานอ่อนลงมาแต่ยังไม่ถึงกับเป็นการพลิกเป็นขาลงเสียทีเดียว สังเกตุได้จากดัชนียังไม่ทะุลุเส้นแนวรับสีน้ำเงิน แต่อาการน่าเป็นห่วง เพราะว่า MACD เข้าใกล้เขตขาลงที่เส้นแนวรับสีน้ำเงินบน MACD หากสัปดาห์หน้าลงต่อจนทะลุ ก็มีสิทธิพลิกเป็นขาลงได้ กราฟที่สองเป็นกราฟระยะสั้น ซึ่งเป็นสัญญาณไม่ดี โดยดัชนีได้ไปทดสอบแนวต้านเดิมที่ 1,315 แต่ไม่ผ่าน(วงกลมแดง1) ทำให้ทรุดลงมาจะเห็นได้ว่าดัชนีได้ทะลุลงล่างของกรอบขาขึ้น (กรอบคู่ขนานสีน้ำเงิน) ซึ่งทะลุ Neck Line ลงมา จนเกิด Panic Sell (วงกลมแดง2) มายืนเหนือเส้นค่าเฉลี่ย 35 วัน พร้อมกับสัญญาณ Death Cross จาก Emav5 และ 10 ดูแล้วไม่ดีเลย หากทะลลุลงต่ำกว่า Gap (วงสีเขียวริมซ้าย) จะเป็นการยืนยันจบขาขึ้น ส่วน MACD ได้ลงมาต่ำกว่าแนวรับแรก (เส้นสีแดง) ทำให้ยิ่งดูอันตรายมากขึ้น ระยะกลางยังพอลุ้นได้ ระยะสั้นหมดลุ้นไปแล้ว ดังนั้นควรขายหุ้นที่ไปตามทิศทางของ SET หากเล่นระยะกลางก็จะกำไรเพียงแต่ไม่ใช่กำไรที่สุด ก็ยังโอเค หากเล่นระยะสั้นทำรอบ รอบนี้คงขาดทุนกันถ้วนหน้า เพราะลุ้นเส้นแนวรับเอาอยู่แต่เอาเข้าจริง ๆ เอาไม่อยู่ ก็สมควรคิดว่ากำไรมาตั้งหลายรอบ แบ่งคืนเจ้ามือบ้างสักยกคงไม่เป็นไร หรืออีกกรณีหนึ่ง คือถือรอให้เลือกตั้งอเมริกาเสร็จ อาจเกิดการ Rally ยินดีที่ได้ประธานาธิบดีคนใหม่ สังเกตได้จากดัชนีมาถึงเขตขายมากเกินไป น่าจะมีการรีบาวด์ โดยคาดว่าน่าจะมาตึงบริเวณแนวต้านจิตวิทยา 1,300 แล้วค่อยว่ากันต่อไปว่ารอดไม่รอด จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:25:38

ความคิดเห็นที่ 79 Getset MoneyTherapy ปีเตอร์ลินช์ บอกครับว่า ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีการไหนเลือกหุ้นสุดท้ายสิ่งที่จะตัดสินว่าคุณจะประสบ ความสำเร็จหรือล้มเหลวคือความสามารถในการเพิกเฉยต่อความกังวลกับเรื่องต่างๆ ในโลกได้ยาวนานพอที่จะทำให้การลงทุนของคุณ ประสบความสำเร็จ สิ่งที่จะกำหนดชะตากรรมของนักลงทุนไม่ใช่ความเฉลียวฉลาดแต่เป็นความ สามารถในการควบคุมอารมณ์ต่างหาก นักลงทุนขี้ตกใจจะถูกกดดันให้ออกจากตลาดในยามที่ตลาดเต็มไปด้วยข่าวร้าย ไม่ว่าพวกเขาจะเฉลียวฉลาดปานใดก็ตาม จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:34:23

ความคิดเห็นที่ 80 http://www.youtube.com/watch?v=H5kxMgSUFWk&list=PLR8JNsT6535ffhvfMVCWgP_crm6Lo7W35 http://www.youtube.com/watch?v=GXfA2jd_8tM&feature=share http://www.youtube.com/watch?v=bwJoV_Pibp0&feature=related จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 13:46:18

ความคิดเห็นที่ 81 ม้าเฉียว ดูหุ้น ผ่าน Thannews Thanonline ปาล์ม/ยาง/สับปะรดยังวิกฤติ www.thannews.th.com วิกฤติยุโรปกระทบหนักกว่าที่คิด สินค้าเกษตรส่งออกสำคัญทั้งปาล์ม ยาง สับปะรด กู่ไม่กลับ ราคาในประเทศยังดิ่งเหว กิตติรัตน์ ก้นร้อนเตรียมถกแก้ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 14:15:39

ความคิดเห็นที่ 82 http://www.youtube.com/watch?v=9juI1ecKxxQ&feature=share http://www.youtube.com/watch?v=m4rGhkj4_5w&feature=relmfu http://www.youtube.com/watch?v=1Ma3nc1jvi8&feature=relmfu http://www.youtube.com/watch?v=jgME-0_pEXE&feature=watch-vrec http://www.youtube.com/watch?v=T-qXBJqpF9U&feature=relmfu แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 55 14:31:27 จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 14:26:48

ความคิดเห็นที่ 83 สิ่งที่ทำให้ผมกำลังมีมุมมองเป็นลบต่อแนวโน้มเศรษฐกิจโลก ต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่า ผมมองจากปัจจัยหรือผลกระทบใกล้ตัว จากข่าวสารที่รับเข้ามาในช่วงที่ผ่านมา และจากสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นซึ่งยังเป็นอยู่ และที่มีอิทธิพลต่อมุมมองให้เป็นลบนี้เกิดจากการพูดคุยกับเพื่อนฝูงในวงการค้ารวมทั้งมองการทำการค้าของตัวเองซึ่งผมมักใช้เป็นปัจจัยในการตัดสินใจลงทุนสำหรับหุ้นบางตัว... .......................... แต่น่าเสียดายที่กระทู้นี้คงไม่มีคนสนใจกระมัง เพราะมุมมองของนักธุรกิจเล็กๆ ที่ทำการค้าจริงๆ ผู้ซึ่งสัมผัสและรับรู้อยู่กับหน้างานอย่างผมคนนี้ คงไม่มีประโยชน์อะไรต่อคุณๆ เพียงแต่ถ้าคุณๆ ได้อ่านต่อคุณอาจตกใจ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 14:54:05

ความคิดเห็นที่ 84 มองไปทางไหนมีแต่คนอยากให้หุ้นตก   เครดิตอ.หลักหุ้น จริง ๆ น่ะ ช่วงนี้มีแต่คนคอยเป็นห่วงเป็นใยว่า ให้ระมัดราวังกันให้ดี. หุ้นจะตกหนัก คนที่เป็นห่วงเริ่มจะมีมากขึ้น ๆ ทุกวัน คนก็เลยกลัวไม่กล้าซื้อหุ้นกัน มีแต่พวกที่รอซื้อ กะพวกที่รอขายเต็มตลาดไปหมด แล้วแบบนี้ หนทางที่ตลาดจะขึ้น มันจะมีได้ยังไง - ไม่มีทาง ยิ่งมีแต่บทความที่บอกว่า ทาง southeast asia มันน่าลงทุนมากที่สุด ออกมามากมายในช่วงนี้. คนก็ยิ่งเข้าใจกันไปใหญ่ว่า สงสัยเป็นบทความล่อแมงเม่าแน่ ๆ เพราะต่างชาติ ก็ยังขายเนื้อ ๆ ทุกวัน พวกเล่นเทคนิค - แน่นอนไม่เคยบอกอะไรที่เป็นการหักมุมอยู่แล้ว. หุ้นขึ้น ก็บอกว่า หุ้นขึ้น. หุ้นตก ก็จะบอกว่า หุ้นตก และจะต้องตกอีกตามเส้นนั้นเส้นนี้ เอ? แล้วอย่างงั้นจะทำไงดีหว่า. ขายหุ้นซะเลย แล้วไปรอซื้อตอนที่มันตกไปแล้วดีไหม? วันจันทร์ ถ้าขึ้น วันอังคารก็ตก เผลอ ๆ จะตกมากกว่าที่ขึ้น แล้วถ้า วันพุธตกต่อล่ะ. อูย ขายดีกว่า มองไม่เห็นอนาคตที่ดีเสียเลย เซียนบางคนก็บอกว่าจะตกไปถึง 1260 บางคนก็บอกว่าจะลึกกว่านั้น ดีไม่ดีอาจจะ 1200 ต้น ๆ ในอีกฟากหนึ่งของชีวิต ก็ยังมีคนมอง และบอกว่าหุ้นจะไปต่อ และปีหน้าจะไปเกิน หรือ อย่างน้อยก็ถึง 1500 จุด ที่แน่ ๆ ตอนนี้ ผมว่ามีหุ้นในกระดานที่อย่างน้อยที่สุด ดัชนีใหญ่ แม้จะตก มันอาจจะไม่ตกตามเท่าไหร่ แต่จ้องรอโอกาสขึ้น. พวกท่านคิดว่า หุ้นกลุ่มไหน หรือตัวไหนมีคุณสมบัติอย่างนั้น. แต่ผมเชื่อว่า คงไม่มีใครกล้าออกความเห็น เพราะเนื้อหาในกระทู้นี้ มันค่อนข้างพูดแทงใจดำคนมากเหลือเกิน   ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ช่วงต่อไปก็จะเอาหลักฐานมาบอกกันว่า ทำไมมีแต่คนอยากให้หุ้นตก ๆ กัน มีคนอยากให้ตกมากกว่าอยากให้ขึ้นกัน เพราะอะไร? เพียงแต่ตอนนี้ก็ดึกเกินไป เอาไว้พรุ่งนี้ ถ้ามีเวลา จะมาแฉครับ - หุ้นต้องตก แง๋ ๆ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 14:59:14

ความคิดเห็นที่ 85 เป็นไปตามคาด มีแต่ความเห็นของคนที่ยังมีความหลังมากกว่า ความเห็นดีดี และก็เป็นไปตามคาดอีกเช่นกัน ก็คือ จะเห็นว่า ผู้คนวิเคราะห์ในแนวลบทั้งสิ้น แนวบวกไม่กล้า เพราะผิดแล้ว มันเขินมันอาย วิเคราะห์แนวลบ แนวหุ้นตก มันเหมือนกับได้เป็นคนดี ได้เตือนสติเพื่อนฝูง เพราะถ้าผิด หุ้นกลับขึ้น อันนี้ ไม่มีใครว่า แต่ถ้าขืนไปแนะว่า หุ้นจะขึ้น แล้วกลับตก อันนี้มีแต่เสีย มีแต่เสียงตำหนิแล้วมันก็เขินเข้าป่าไปเลย ก็แค่บอกว่า วันจันทร์ หุ้นขึ้น อังคารหุ้นลง ถ้าเป็นตามนั้น ผมยังไม่เคยรู้สึกมาทวงบุญทวงคุณ แต่ก็มีบางคน มันเฮงซวยเหลือเกิน คิดได้แค่นั้นเอง ว่าจะพยายามให้อภัยแล้วนะ แต่ก็เคยอ่านเห็นบางข้อความ ว่า อย่า ดีกว่า เดี๋ยวมันได้ใจ คิดว่าคนประเภทนี้ สุด ๆ แล้วครับ เดี๋ยวมาว่าต่อ จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 15:02:16

ความคิดเห็นที่ 86 http://www.youtube.com/watch?v=v_Vy4IzwMBU&feature=related http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=v_Vy4IzwMBU http://www.youtube.com/watch?v=BmV2zPXMzdI ช่วงเวลาที่ดีที่สุด มักจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆเสมอ แต่อย่างน้อยก็ยังได้รู้ว่า " เคยมี " และ ยังยิ้มได้เมื่อนึกถึง คนที่พูดคำว่า "รัก" ได้น่าฟังและทำให้เรารู้สึกถึงความรักได้ดีที่สุด คือ "คน 2 คนที่เค้ารักกันจริงๆ" .~!" จากคุณ : แม่นางไซซี เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 15:25:04