เวลา 10.45 น วันนี้ จู่ๆ ก็มีคุณ หนึ่ง (ชื่อสมมติ) มาพบ เขาหายหน้าไปนาน ตั้งแต่โบรกเกอร์ที่เขาประจำถูกล้มละลายไป สมัยก่อนเขาถือว่าเป็นนักพูดคารมมีมนต์ วิเคราะห์อะไรดูมีเหตุผลน่าฟัง บอกหุ้นตัวไหนจะขึ้น แม่นยังกับจับวาง
ผมก็ดีใจที่ได้พบ (เพราะไม่มีข่าวเลย ) ถามทุกข์สุข ก็ปรากฎว่า หลังจากต้นสังกัดเจ้งไป เขามีเงินสะสมหลายล้านบาทเคลีย์ปัญหาทางกฎหมายแล้ว ก็กลับมาเล่นหุ้นใหม่เมื่อ 3 - 4 ปีก่อนด้วยเงิน 6 ล้านกว่า เล่นไปเล่นมาตอนนี้เหลือ 1 ล้านแปด (1,800,000) ผมฟังแล้วหัวเราะบอกว่าอย่ามาพูดเล่น เซียนนักวิเคราะห์อย่างคุณ หนึ่ง อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ 55 55 55
แต่เขาก็พูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ผมถามว่าแล้ว ณ วันนี้ ยังเล่นหุ้นอยู่ไหม เขาบอกว่า ไม่เล่น ได้เอาเงินที่เหลือไปทำการค้าทางเกษตร ผมก็บอกว่า ดีแล้ว เงินที่เหลือถือว่าเป็นบุญเก่าที่มี ต้องรักษาและเพิ่มพูนใหม่ให้ได้ก็แล้วกัน
พอสรุปว่า คุณหนึ่งเล่นหุ้นขาดทุนเพราะ
1....มั่นใจตนเองมากเกินไป เขาเชื่อว่าหุ้นหลายตัวที่เขาวิเคราะห์ว่า คาดว่า จะต้องดี กลับไม่ได้ดี เขาต้องขายแล้วเปลี่ยนตัวใหม่ จนตนเอง เอือมระอากับการอดทน ลงทุน จึงเปลี่ยนสไตล์มาเล่นแบบเร็วขึ้น (เก็งกำไร) เพราะเงินที่มีอยู่เขาต้องใช้จ่ายเลี้ยงครอบครัวและบุพการีที่กำลังเจ็บป่วยใช้เงินมาก
2.... เขาจิตใจอ่อนไหว เมื่อใช้เงินตนเองเล่น ความอดทนในการรอเป้าหมายผิดกับสมัยที่ตนเองแนะนำคนอื่น ให้ถือรอ ค่อย ๆ เก็บ ค่อย ๆ ขาย ทยอยเก็บ ทยอยปล่อย มันทำยาก และผลไม่ตรงกับที่ใจคิด เสมอ ๆ จึงเกิดการลงมือผิดพลาดบ่อยๆ เพราะตนเองรู้เรื่องบัญชีดี เมื่อขาดทุน 100 บาท กว่าจะเอาคืนมาได้ต้องใช้เวลา 5 เท่า (ซื้อหุ้น วันนี้ อีก 10 วันขาดทุน 100 บาท กว่าจะเอาคืน 100 บาทอาจใช้เวลา 50 วัน เป็นต้น)
3....ความที่เป็นคนรู้มาก ดูมาก แต่จิตใจไม่เข้มแข็ง เมื่อถึงคราวใช้เงินตนเองเล่น ก็หวั่นไหว เมื่อแพ้ก็คิด ล้างแค้นไว ไว จึงทุ่มซื้อบางครั้งโดยไม่ หยุดตรองก่อน การอ่านเกมตลาดก็จะพลาดและรวน จึงเป็นการขาดทุนแบบ งูกินหาง ดินพอกหางหมู
4....เขาเพิ่งรู้ว่า การออกมาเล่นแบบรายย่อย แม้จะมีความรู้ตนเอง แต่ข่าวสารอินไซค์ได้ไม่เท่าสมัยที่เขาเป็นนักวิเคราะห์ มีเพื่อนฝูงส่งข่าวมีคนติดต่อบอกใบ้(รายใหญ่) แต่เมื่อมาเล่นด้วยตนเอง เงียบๆ แบบรายย่อยทั่วไป เสร็จเขาทันที
ฯลฯ
ผมก็บอกเขาว่า ขนาดผมเล่นมานาน ยังต้องระวัง แม้จะเล่นแบบเก็งกำไรมากกว่าการถือครองหุ้นนานนับปี บางครั้งท่าไม่ดีก็ต้องยอมกำไรน้อยบ้าง ขาดทุนบ้าง เพื่อการถือเงินสดให้มีสภาพคล่องเสมอ ๆ บางครั้งก็แทบแย่เหมือนกัน ว่าแล้วก็ต้องไปเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ ตามระเบียบ แต่แทนที่จะได้ความรู้จากเขา กลับไปนักสอนการดำรงชีวิตเมื่อยามลำบาก บอกเขาว่า อย่ากลับเข้าตลาดหุ้นอีกเลย ที่นี่คือโรงงานค่าเซียน คนในวงการนี้ที่อยู่แล้วรวยวันรวยคืน มีเจ้าของกิจการ กับ โบรกเกอร์เท่านั้น นอกนั้นเข้ามารับใช้หนี้กรรมแท้ๆ พูดยังไม่ทันขาดคำ เพื่อนอีกคนก็เข้ามาบ่นด่าว่า 2 วันเจ้ง 2 ตัวหุ้นใหม่ ไม่เหมือนเมื่อต้นเดือนหรือเดือนก่อน รวยหุ้นใหม่ทุกบ่อย
โชคไม่ดีครับ สุดท้าย คุณหนึ่งก็มาเพื่อยืมเงินผมนั่นเอง เฮ้อ......
จากคุณ :
อยากเขือก
- [
30 ก.ย. 47 21:48:53
A:202.57.168.55 X: TicketID:000385
]
วันนี้ อดีตนักวิเคราะห์หุ้น มาพบคุยกัน
