พลังทวีแห่งจิตใจ (จาก กระทู้คุณ คนชื่อ นินจา)..............
จากความคิดสมัยเรียน ฝันให้เกิน 100 เมื่อเกิด loss จะตกมาใกล้ 100 มักจะตอบเพื่อนอย่างนี้เสมอ
เหมือนคุยสนุกกับเพื่อน แต่ความต้องการลึกฯ............
เพราะเพื่อนมักจะพูดว่าคิดฝันสูงเกินตกจะเจ็บหนัก............
สมัยเด็ก ประถม คุณครู จะเรียกผมว่าสมชุ่ย เพราะชื่อจริงผมชื่อ สมชัย แสดงว่าสมัยเด็กผมแย่จริงฯ.........
มัธยมปลาย อาจารย์ คณิตศาสตร์บอกว่าเธอไปไม่รอด เพราะผมไม่ตั้งใจเรียนจะคุยกันกับเพื่อนและ
สอบตกเลขต้องแก้ ร..........
แต่ทุกวันนี้เจอครูกับอาจารย์ ผมภูมิใจมากที่แกเคยพูดไว้ เป็นความภูมิใจส่วนตัวที่เราทำได้ดีกว่าดูถูกไว้..........
ผมสอบติดวิศว พระจอมเกล้าธนบุรี ครอบครัวยังไม่ยากเชื่อเลย .............
นี่เป็นความตั้งใจแรกที่เคยทำความตั้งใจแรกที่พยายามอ่านหนังสือแบบหามรุ่งหามค่ำ ทำแล้วสำเร็จเลย จากนั้นมาผมตั้งความฝันแล้วพยายามปฎิบัติอย่างอดทนมาตลอด ทุกอย่างมันต้องใช้เวลานาน.........
ผมฝันแล้วทำ สำเร็จมาตลอดไม่เคยพลาดแต่ต้องใช้เวลาและความเข้าใจอย่างอดทน..........
อดนอน อดข้าวจนผอมจนคนเคยเห็น บอกว่าผอมมาก คงลำบากมาก...............
เรียนจบผมบวชเลย เพื่อพิจารณาตัวเองเราจะเดินชีวิตอย่างไร สึกก็ไปสมัครงานรับเหมา
โดยตั้งไว้ว่าจะต้องเป็นผู้รับเหมา ..........
ทำงานจะเอาประสบการณ์ แบบเร่งด่วน เลือกงาน โรงไฟฟ้า โรงปูน โรงกลั้น.........
อยู่โรงงานที่ กทม.ก่อน ทำงาน ถอดแบบแล้วสร้างชิ้นส่วนเครื่องจักร , expansion joint
ข้อต่อสะพาน ดอนเมืองโทลเวย์ สายถนน วิภาวดี -รังสิต ผมก็เป็นคนทำ .........
ทำงานถอดแบบกับสร้างเครื่องจักร 7 เดือนก็ขอออกsite
.
งานแรกออก siteงาน ผมขอไปโรงไฟฟ้าก่อนที่ อ.แม่เมาะโครงการสุดท้ายที่ลำปาง...........
ตอนแรกก็มีคนดูถูกว่าคงไม่รอด เพราะคงเด็กเกินและผมจะดู ตี๋ฯ ขาวฯ.........
ไปดูหน้างานโครงการเก่าเห็นแล้วโอ้โฮ เราจะทำได้มั้ยนี้ ดูมันยิ่งใหญ่มากระดับอินเตอร์.........
แต่ด้วยความท้าทาย ก็อดทนทำด้วยความสนุก ปัญหามากมาย project site ถูกเปลี่ยนถึง 3คน.........
ผมเป็นแค่ site engineer สุดท้ายก็ตั้งผมเป็น project site ทำจนจบงานไม่ถูกปรับประสบความสำเร็จ.........
มีงานเลี้ยงโครงการ ผอ.โรงไฟฟ้าแม่เมาะขอบคุณที่ทำงานจนบรรลุตามเป้าหมาย ผมมีความสุขมาก.........
และต่อด้วย งานที่เหมืองถ่านหินเครื่องจักรลำเรียงถ่านหินมาเก็บเพื่อป้อนเข้าโรงไฟฟ้าจนจบ
อยู่แม่เมาะประมาณ 3 ปี ..........
ได้ทำงานร่วมกับ ชาวเยอรมัน, ญี่ปุ่น,สิงคโปร์,อินเดีย,อเมริกัน,อิตาลี เป็นประสบการที่ท้าทายและได้ดังใจตั้งไว้.......
ที่จริง บริษัทจะให้อยู่ต่อ บ.เครือซีเมนต์ไทยสร้าง plantที่ ลำปาง แต่บริษัท ได้งานที่ไม่ท้าทาย
เลยยื่นข้อเสนอ ขอไปที่ สระบุรี ถ้าไม่ให้ไปขอลาออก ด้วยความเลือกงานจึงแข็งไปอย่างนั้น..........
ที่สุดก็ได้ไปสร้าง โรงปูน เอเชียซีเมนต์ แพลน2 ต้องวิ่งดูงาน fabrication(สร้าง)ที่โรงงาน ฉะเชิงเทรา.........
วิ่งไปดูงานกลึงเครื่องจักร ที่ ราชบุรี และ งานติดตั้งที่ สระบุรี ขับรถคนเดียว จนป่วย เส้นประสาทหลังอักเสบ....
ทำงานไม่ได้เลยขอลากลับไปรักษาที่บ้าน 1 เดือนก็ไม่หายนอนไม่ได้ต้องนั่งหลับ นอนแล้วเจ็บหลัง.........
บ. ตามตัวไปรักษาฝั่งเข็มที่ บ. ที่ กทม. และทำงานที่ office กทม. จนดีขึ้นไปทำงานที่โรงงาน ฉะเชิงเทรา
ทำงายอยู่กับที่เน้นเอกสาร.........
เกิดอาการเบื่อ อยากกลับบ้าน พอดีที่บ้านทำโรงงานใหม่จึงบอกพี่ชายขอกลับบ้านไปช่วยงานที่บ้าน.........
กลับบ้านแล้วประเทศลอยค่าเงินบาท ตอนนั้นมืดมน มองอะไรไม่เห็นไม่รู้จะทำอะไร ก็เลย เลี้ยงไก่ไข่
ปลูกผักไว้กินด้วย เก็บผักบุ้ง หลังบ้านผัดกิน ลดค่าใช่จ่าย...........
ช่วงนี้เริ่มลำบาก เพื่อนก็ไม่เคยสุงสิงด้วย เพราะเกิดความลำบากเรื่องค้าใช้จ่าย ยิ่งทำยิ่งคิดยิ่งลำบากเหมือน
ยิ่งดิ้นยิ่งพันตัวเอง ช่วงชีวิตตกต่ำที่สุดมองไม่เห็นช่องทาง...........
คุยกับพี่ ถ้าแย่จริงฯยอมเสียบ้านที่ดินที่พี่เคยสะสมมา เหลือเก็บไว้แต่งานที่ทำ...........
พี่กลัวผมอยู่ไม่ได้เพราะผมเคยผ่านงานใหญ่มา โรงงานที่ทำก็เช่าหลังเล็กเนื้อที่น้อย
ก็พยายามทำกันมาค่าแรงก็ให้พอใช่จ่ายไม่เหลือเก็บ มีกำไรก็พยายามซื้อเครื่องจักรเพิ่ม.........
พยายามเพิ่มงานที่ครอบครัวเคยทำอยู่ ทำงานให้หลากหลายขึ้นใหญ่ขึ้น สร้างมูลค่าเพิ่มมากขึ้น
มีเงินก็ยังซื้อเครื่องจักรเพิ่มอีก จากตัวไม่กี่หมื่นกว่าจะซื้อคิดแล้วคิดอีกกลัวจะไม่คุ้มใช้งานไม่เต็มที่........
ความคิดเราไปไกลกว่าที่เห็น พ่อแม่พี่น้องก็ยังพูดว่าเราคิดเกินตัว ดีที่พี่ชายใจสู้
ถ้าจะรวยหรือจน ก็อยู่ที่ผม เป็นคำพูดที่ท้าทายมาก ........
จนปัจจุบัน เครื่องจักรเครื่องเป็น ล้านสองล้านก็กล้าซื้อ เป็นพลังทวีแห่งทรัพย์สิน เพราะเราลงทุนด้านทรัพย์สิน
ทำให้เราสบายทุกวันนี้ ทรัพย์สินยังทำงานให้เราอยู่ รู้สึกเราสบายแล้วโรงงานขยายเป็น 7ไร่ซื้อบ้าง เช่าบ้าง
แต่ยังต้องทำต่อไป...........
เป้าหมายฝันไว้ ส่งออกเครื่องจักร คงยากเพราะยังห่างไกล สักวันคงเดินผ่านกระจกได้...........
เริ่มมองเห็นคำว่า ( ไม่ใช่เงินทุน ไม่มีความเสี่ยง เดินผ่านกระจก)
ในหนังสือ พ่อรวยแนะนำลูกให้ทำด้าน B ของเหรียญ 4 ด้าน ผมเริ่มเข้าใจ
ไม่ใช้เงินทุน ................................ ทำงานด้านB เพื่อสร้างเครดิต ชื่อเสียง ในการไม่ใช่เงินทุน
ไม่มีความเสี่ยง ...........................ประยุกต์วิธี dsm วางแผน เรียนรู้ เข้าใจ
เดินผ่านกระจก ............................ทำความฝันเป็นจริง
ไม่รู้คิดถูกหรือผิด หรือเพื่อนฯ คิดอย่างไรช่วยวิจารณ์ด้วย......
DSM เป็นพลังทวีแห่งใจอย่างหนึ่ง ทำให้ผมมั่นใจในอนาคต และมีความสุขมากขึ้น..........
ขอบคุณ คุณเด่นศรี ซ้อสี่ ที่เริ่มกระทู้คลาสสิก คุณทรงกฤษฎิ์ คุณ coyoteที่แสดงความคิดดีฯ
และทุกคนในคลับนี้ ทำให้ผมมองได้ชัดขึ้นในด้าน I
เคยได้อยู่ ด้าน E S B และใช้ dsm ด้าน I
ที่สำคัญ ระบบบัญชี ส่วนตัวยังไม่สมดุล ตัวนี้น่าจะเป็นตัวที่ยากที่สุด............
ทุกคำ ที่ทุกคนออกความเห็นมีประโยชน์ กับผมมาก เพราะอีกหลายอย่างยังไม่รู้ คิดไม่ถึง
ก็มีเพื่อนฯ ได้ฉุกคิด...........
.......................................จบครับ.......................................
จากคุณ :
ลำชี lumche3@hotmail.com
- [
3 พ.ย. 47 14:19:22
A:202.129.24.170 X: TicketID:077457
]
พลังทวีแห่งจิตใจ
