ความคิดเห็นที่ 1 ชอบที่คุณตันพูดมากๆครับ เสียดายที่กลับมาดูได้ไม่ทัน คุณตันพูดและแนะแนวทางได้ดีกว่าที่ผมไปฟังโรเบิร์ตพูดซะอีกครับ จากคุณ : Coyote - [ 14 พ.ย. 47 22:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสียดายไม่ได้ดูครับ ขอบคุณที่เล่าสู่กันฟัง จากคุณ : ลำชี - [ 15 พ.ย. 47 08:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นด้วยกับคุณพ่อบ้านค่ะ ที่ไปฟังโรเบิร์ต เพราะส่วนใหญ่อยู่ในหนังสือหมดแล้ว แต่ดีตรงที่ได้ไปเห็นตัวจริง (อ้วนกว่าในรูปอีก.. ^_^ .) เสียเวลาตรงที่มีคนแปลด้วยอย่างมาก ถ้าไม่ต้องแปลน่าจะได้อะไรเยอะกว่านี้ อยากฟังคุณตันบ้างจัง ช่วยเล่าเพิ่มเติมอีกได้มั้ยคะ จากคุณ : ลูกหมู (OhLunLa) - [ 15 พ.ย. 47 09:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณมือใหม่ DSM คะ .... รอฟังต่อนะคะ .... น่าสนใจมากๆค่ะ ลองค่อยๆเรียบเรียงดูก็ได้นะคะ .... น่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนทุกๆคนในคลับนี้ค่ะ วิกฤติ จะทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากกว่าที่เราคิด จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 15 พ.ย. 47 11:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไตเติ้ลเรื่องแล้ว รอตอนต่อไป รออ่านอยู่เช่นกันน่าจะมีประโยชน์มาก ๆ จากคุณ : moon (wonderchoice) - [ 15 พ.ย. 47 11:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหอๆ ไม่ได้ดูกันเหรอครับ... น่าเสียดายแทนครับ เพราะว่า แกพูดได้สนุกและได้ความรู้เรื่องการทำธุระกิจเยอะจริงๆครับ .... เอาเท่าที่นึกออกตอนนี้นะครับ.... "ขาดทุน คือ กำไร" ในช่วงปี 2000 มีคนมาขอให้แกช่วย จัดงานแต่งงานสมรสหมู่ 999 คู่ ครับเพราะ ตอนนั้นแกทำธุรกิจ ร้านถ่ายรูป(แต่งงาน) อยู่ แกบอกว่า 999 ไม่มันส์ ไม่มีคอนเซป... แกเลยประกาศจัด 2000 คู่ให้เข้ากับปี 2000 ได้ผลครับ ดังไปทั่วโลก โดยที่แกมีเวลาราวๆ 7-8 เดือนได้มั๊งครับจนเหลือเวลาแค่ 3 เดือน แกก็ยังหาคนมาเข้าร่วมแต่งงานได้แค่ 700 คู่ ขาดอยู่อีกเยอะ พอดีแกไปเห็นหนังสือคู่สร้างคู่สมเข้า เลยเข้าไปขอคุณดำรงค์ช่วย(โดยที่ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว) คุณดำรงค์ก็ช่วยครับ พอจุดกระแสติด คราวนี้ไหลมาราวกับน้ำทะลักเขื่อนได้ครบตามเป้าหมายไม่ยาก แต่ว่างานนี้แกขาดทุนไปสดๆ เลย 14 ล้านบาท ที่ขาดทุนเพราะ กลุ่มหลังที่มาร่วมงาน เป็นลูกค้าเกรด บี ซี ครับ เนื่องจากลูกค้า เกรดเอ ไม่นิยมแต่งงานหมู่ แต่ต้องทำเพราะถ้ายกเลิกจะเสียชื่อเสียงประเทศ เนื่องจากข่าวออกไปทั่วโลกแต่แรกแล้ว แล้วที่ว่ากำไรคืออะไร???? คือหลังจากนั้นครับ.... หลังจากงานนั้นแล้ว เพื่อนๆ ของ 2 พันคู่ที่มาร่วมงานก็เกิดอยากได้รูปแต่งงานบ้าง แกบอกว่าช่วงก่อนปี 2000 ลูกค้าจะเป็นเกรดเอ เท่านั้น เงินเดือนต้องเกือบๆ แสนถึงจะถ่ายรูปแต่งงานชุดใหญ่ แต่พอหลังปี 2000 ทีแกจัดงานแล้ว ลูกค้ามีทั้ง เกรดบี เกรดซี ซึ่งทำให้มูลค่าของตลาดหใญ่ขึ้นอีกมหาศาล เพราะเกรดเอ เหมือนกับเป็นยอด ปิรามิดเท่านั้น ส่วนฐานยังอีกกว้างมากๆ ลูกค้าของร้านแกจึงเพิ่มขึ้นเยอะจนไม่ต้องคิดถึงที่ขาดทุนไป 14 ล้านเลยครับ เรื่องนี้ก้อแค่ 1 ใน 10กว่าเรื่องที่แกเล่าครับ เพราะแกเป็นคนพูดเร็วมากๆ เวลา ราวๆ 1 ชม จึงเล่าได้หลายเรื่องมากเลยครับ... ไม่รู้ผมจะนึกออกกี่เรื่องนะครับ แหะๆ จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 15 พ.ย. 47 12:40:32 A:61.90.105.13 X: TicketID:010952 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ่อ เรื่อง ขาดทุน คือ กำไร นี้ เพื่อนๆได้อะไรบ้างครับ.... ต้อง ปล่อยเวลาให้คิดหรือเปล่าเนี๊ยะ อิอิ... เอาเป็นว่า ที่ผมได้เองคือ... อย่ามองสั้นๆแค่เวลานั้นครับ มองให้ยาวกว่านั้น แล้วจะเห็นภาพใหญ่ครับ เหมือน DSM ที่เราต้องมองภาพยาวๆ ไม่มองภาพสั้นแค่ช่วงที่เราคิดว่าขายแล้วขาดทุน... ^_^ จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 15 พ.ย. 47 13:10:04 A:61.90.105.13 X: TicketID:010952 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับคุณมือใหม่DSM เจ้าของธุรกิจไม่รีบรับเงินในอันดับต้นๆ แต่จะได้เงินมาก(กับที่ไม่ใช่เงิน...)ในตอนท้าย มีอยู่ในหนังสือพ่อรวย จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 15 พ.ย. 47 15:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณครับคุณมือใหม่ ผมอ่านกระทู้แรกๆ แล้วเจ็บใจตัวเองครับ ที่ใช้เงินไม่เป็น จะรู้ตัวอีกที่ ก็สายไปแล้ว แต่ทุกอย่างไม่เคยสาย หากคิดได้ ใครหนอ? เคยพูดว่า ความล้มเหลวเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จ ผมมั่นใจว่าจะไม่กลับไปผิดพลาดเช่นเดิมอีก จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 15 พ.ย. 47 16:00:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 นึกต่อนะคะ คุณมือใหม่ DSM .... ชอบมากๆค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ "ขาดทุน คือ กำไร" โดยเปรียบเทียบนักธุรกิจที่เคยจัด talk ระหว่างคุณตัน (โออิชิ) กับ คุณสายชล (บ้านไร่กาแฟ) .... ความคิด, ความสามารถ .... ต่างกันริบลับเลยค่ะ (เอาแบบว่า ... ดูจากคนภายนอกนะคะ ... เป็นกลางๆน่ะค่ะ) ***** รอฟังต่อนะคะ ... ขอบคุณมากๆค่ะ ***** คุณกุ้งไร้สารคะ ....ดีใจด้วยค่ะที่คุณกุ้งไร้สารบอกว่า ไม่มีคำว่า "สาย" ... ถ้าคิดได้ เพราะถ้า "คิดไม่ได้" .... ก็คง "สายไปเรื่อยๆ" ความเห็นส่วนตัวค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 15 พ.ย. 47 17:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "คุณสมบัติของนักธุรกิจ" (อันนี้เกิดจากการจับประเด็นของผมเองนะครับ) 1. ความมุ่งมั่น คุณตันบอกว่า แกเองมีความมุ่งมั่นสูงมากครับ ชีวิตแกจบแค่ม.ต้น ตอนจะออกจาก รร แกนัดกับเพื่อนที่เรียนเก่งๆว่า อีก 10 ปีเจอกัน แล้วมาดูกันว่า ใครไปได้ไกลกว่ากัน เพราะคุณตันประเมินแล้วว่าเรียนไปก็สู้เขาไม่ได้ แกจึงออกไปทำงานที่ โรงงาน เป็นจับกัง จากงานที่แค่แบกของขึ้นๆลงๆ ในโกดัง ปีที่ 2 แกก็ได้ออกไปส่งของ (คือได้รับมอบหมายให้ถือใบส่งของได้) และได้เป็นเซลในปีที่ 3 ช่วงนี้เองที่คุณตันได้ฝึกวิทยายุทธ คือใครใช้แกทำอะไรที่ไม่ใช่งานของแกเอง แกทำหมด แล้วงานนั้นจะต้องเสร็จเร็ว แม่น แกถือว่าทุกอย่างที่ทำคือความรู้ อย่างเช่นมีคนให้แกช่วยไปเก็บเชค แกก็ไปเก็บ ระหว่างนั่งรอที่บริษัทลูกค้า ใครคุยอะไรกันก็แอบๆฟัง ตอนเป็นเซลต้องขี่เวสป้า แกขี่ไม่เป็น ต้องลากรถจาก บริษัทกลับบ้าน เป็น 10 โล วันไหนจะต้องออกตลาด คืนก่อนหน้านั้นแกจะซ้อมเอาเวสป้า ไปก่อนรอบนึง เท่ากับว่า คนอื่นทำงานรอบเดียวแต่แกต้องทำงาน 2 รอบ 2. ต้องเป็นนักเรียนรู้ตลอดเวลา แกเป็นคนช่างสังเกตครับ ใครพูดคุยอะไร แกก็อยากได้ความรู้ไปหมด รู้มาแล้วก็เอามาคิดต่อ อะไรที่ไม่รู้ แกก็ถามแหลก แกบอกว่าการถามการพูดคุยเป็นการเรียนรู้ที่ดีที่สุด เปลืองแค่น้ำลาย เรื่องไหนแกไม่รู้แกไม่เคยอายที่จะถาม อย่างตอนที่แกทำร้านถ่ายรูป แกก็เดินทางไปสิงคโปร์ ฮ่องกง ไต้หวัน ไปตามร้านถ่ายรูป ไปดู ไปถามเค้าเลยว่า การทำร้านถ่ายรูป มีข้อเด่นข้อด้อยตรงไหน ไม่มีใครบอกแกหมดทุกข้อหรอกครับ แกบอกว่าแกได้จากคนนั้นนิดคนนี้หน่อย อย่างคนนึงที่ไต้หวันเป็นเจ้าพ่อร้านถ่ายรูป(เหมือนพี่กุ้ง อิอิ) มีร้านอยู่ 8-9 ร้าน บอกแกว่า ห้ามเด็ดขาดคือ ห้ามเปิดแล๊ป ร้านถ่ายรูปถ้าไม่มีแล็ปเองอย่างที่คุณตันทำอยู่ ต้องเอาเงินสดไปให้แล๊ปเดือนละ 3-5 ล้านบาท ถ้าแกเปิดเอง ส่วนนี้จะได้เป็นกำไรของแก ทำให้รายจ่ายลดลง(เค้าเรียก แบ๊คเวิร์ด ใช่ป่าวครับ คือขยายธุรกิจไปด้วยการทำส่วนซัพของตัวเอง) ที่ห้ามทำเพราะว่า แล๊ปต้องเปลี่ยนเครื่องบ่อยมาก เพราะว่าความละเอียด สี หรืออะไรทำนองนี้มันต้องการความล้ำหน้าสูง พวกแล๊ปจึงได้กำไรเป็นเศษเหล็ก ความรู้จากความล้มเหลวเหล่านี้แกไม่ต้องประสบเองครับ ได้จากแค่การถามเท่านั้นเอง 3. ต้องใจกล้า แกบอกว่าถ้าใจไม่กล้าอย่ามาทำธุระกิจ ตัวอย่างเช่น แกทำร้านขนมปังไอ้แบบคีบๆแล้วเอาไปจ่ายตังค์ แกทำตั้งแต่ 18 ปีก่อนครับ มีของเหลือทิ้งทุกวัน แต่ว่า"ยิ่งทิ้งยิ่งทำเพิ่ม" ครับ เพราะว่า ถ้าบนชั้นมีของขายน้อยจะทำให้ดูไม่น่ากิน ถ้าวางแล้วเพียบ ดูลานตา จะดูน่ากิน ดูเหมือนขายดี สุดท้าย ของก็ทิ้งปริมาณเท่าเดิม แต่เป็น เปอร์เซนต์น้อยลง เพราะมีคนซื้อมากขึ้น หรืออย่างร้านโออิชิ เดือนแรก กำไร 7 % แต่แกเห็นโอกาสครับ เพราะว่ากำไรที่น้อยนั้นเกิดจากการที่มีของเหลือทิ้ง(ในจานลูกค้า) เยอะมาก ประมาณครึ่งต่อครึ่ง แกก็ลองไปสำรวจในร้าน ได้ความว่าลูกค้ามักตักเผื่อเพื่อน พอเห็นของพร่องๆลงไปก็ตั้งมาเยอะหน่อย กลัวหมด แกก็ใจกล้าครับ บรัฟไปเลย สั่งเด็กในร้านว่าของห้ามพร่อง ตัก 1 ชิ้น วาง เพิ่ม 1 ชิ้น จนหลังๆลูกค้าเริ่มรู้ว่า ของไม่มีหมด ก็เริ่มตักน้อยลงๆ อย่างที่ระเบียบของร้านบอกว่ากินไม่หมดจ่ายส่วนที่เหลือแกก้อไม่เคยปรับครับ ต้องเอาใจลูกค้าด้วย แล้วก้อต้องเซฟของด้วย ก็เลยแค่เข้าไปเตือนลูกค้าว่า คราวนี้ไม่ปรับนะครับ คราวหลังตักแค่พอกินก็พอ (ถ้าเป็นคนทั่วๆไปผมว่า พอมีของเหลือก็จะพยายามทำน้อยลง เพื่อให้ของพอดี จะได้ไม่ต้องทิ้งเยอะ แต่เพราะเป็นเซลมาก่อนครับแกเลยรู้ว่าต้องดีลกับลูกค้าอย่างไร อย่างไหนประหยัดได้ อย่างไหนประหยัดไม่ได้) 4. ต้องไม่หยุดนิ่ง แกบอกว่าธุระกิจทุกอย่างเมื่อทำไปแล้ว นำหน้าเขาแล้วจะหยุดนิ่งไม่ได้ เพราะว่า มีคนตามหลังมาตลอด อย่างร้านอาหารบุปเฟ่ อาหารญี่ปุ่น ทำแล้วรุ่งไม่นานก็มีคนทำบ้าง ที่คุณตันทำคือ ขยายบน ขยายล่าง ขยายล่างคือ แก เปิด เอ็กเพลส ให้ราคาลดลง แกบอกว่า ค่าเช่าที่ในห้างแพงมาก เผลอๆ ค่านั่งเก้าอี้ แพงพอๆกับอาหารที่ลูกค้ากินลงไป แกจึงยอมกำไรต่อลูกค้า 1 รายน้อยลง 200 บาท แล้วไปเพิ่มรอบแทน เพื่อให้ได้ลูกค้ามาก(รอบ)ขึ้น ขยายบนแกบอกว่าร้านที่สยามแกปิดปรับปรุงไปแล้วเปิดเป็นร้าน แกรน บุปเฟ่ (อันนี้ผมก็ไม่รู้นะครับว่าเป็นอย่างไร แหะๆ) ทั้งหมดแล้ว เพราะธุระกิจทุกส่วนแกได้ลงไปคลุกคลีเองอย่างใกล้ชิด ทำให้รู้ทุกรายละเอียด แกบอกว่า ถามแกเถอะแกรู้ทุกเรื่อง แต่แกทำไม่ได้นะ (555) อย่างที่แกเปิดร้านราเม็ง ถามแกเรื่องราเม็ง ต้มน้ำซุปยังงัย เทคนิคคืออะไร แกรู้หมด แต่ทำไม่เป็น ลองดูนะครับว่าเพื่อนๆพี่ๆมีข้อไหนบ้าง อย่างผมเนี๊ยะ ข้อแรกก็แพ้แกราบคาบแล้วครับ ^_^! จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 15 พ.ย. 47 18:56:30 A:61.90.105.246 X: TicketID:010952 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งนึกได้อีกข้อครับ ข้อสำคัญเสียด้วยสิ 5. ต้องไม่กลัวปัญหา แกบอกว่าทำธุระกิจทุกอย่างไม่ใช่ว่าแกรู้ดีหมดแต่แรก อย่างร้านโออิชิแกก็ไม่รู้ครับว่าต้นทุนอยู่ที่เท่าไหร่ แกรู้แค่ว่า ถ้าราคา 499 แล้วมีให้กินเพียบเนี๊ยะ ลูกค้าจะพอใจที่จะจ่าย (ตอนนั้น กินปลาแซลมอล 5 ชิ้น 400 บาทครับ) ทั้งหมดแล้ว ต้องเริ่มทำไปก่อน ถ้าขาดทุนแล้ว ต้องแก้ปัญหา ทำให้กำไรให้ได้ ถ้าพูดถึงคุณตันแล้วไม่พูดเรื่องชาเขียวก็คงไม่ได้ ในช่วงแรก ไม่มีการขายชาครับ ให้กินฟรีในร้าน แต่มีเพื่อนหลายๆคนของคุณตันต้องการซื้อกลับบ้านให้ได้ เพราะชอบกินมาก แกก็เลยโดนบังคับขายครับ แรกๆก็มัดใส่ถุงขาย หลังๆก็เริ่มบรรจุขวด จนในที่สุดมียอดจำหน่ายในร้าน กว่า 8 แสนขวดต่อเดือน ตอนนั้นก็รู้สึกว่าจะจ้างเค้าทำเพื่อเอามาขายอย่างนี้คงไม่ได้แล้ว จึงได้สั่งเครื่องทำเข้ามา...ตรงนี้แกใจกล้ามากครับ เพราะว่าเครื่องที่สั่งเข้ามา จะผลิตได้ 7 ล้านขวดต่อเดือน แปลว่าแกมีกำลังผลิตเหลืออีก 6 ล้าน 2 แสนขวด ต่อเดือน (ความกล้าของคุณตันน่ากลัวจริงๆ) คุณตันมอบหมายยอดขายให้แต่ละสาขาไปเลยครับ ประมาณ 2 เท่าของยอดเดิม ทำให้ลูกน้องไม่สามารถขายเฉพาะในร้านได้ จึงเริ่มออกไปนอกร้านเดินเร่ขาย ได้ผลครับ เพราะว่าอย่างที่จตุจักร สามารถขายได้ถึงวันละ 5000 ขวด ตรงนี้เองที่คุณตันถึงได้รู้ว่า สามารถขายนอกร้านได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องขายแต่ภายในร้าน สรุปด้วยคำคมของคุณตันนะครับ "ปัญหาไม่กลัว กลัวแต่ไม่ได้เริ่มต้น" จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 15 พ.ย. 47 19:23:39 A:61.90.105.246 X: TicketID:010952 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แนะนำครับ แนะนำ....... ตามร้านหนังสือมีขายครับ "ชีวิตไม่มีทาง ตัน... ตัน โออิชิ" หน้าปกสีเขียว ๆ มีรูปตราสินค้า "โออิชิ" อยู่ เป็นหนังสือเกี่ยวกับประวัติของ คุณตัน ตั้งแต่เริ่มต้นเลยครับ เหมือนที่ออกรายการเลย แต่ละเอียดกว่า พูดถึงน้ำชาเขียว โออิชิด้วยครับ อ่านแล้วบอกได้คำเดียว ว่า สุดยอดครับ คนคนนี้..... จากคุณ : Prime Number - [ 16 พ.ย. 47 00:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วขนลุกเลย เดี๋ยวต้องไปซื้อหนังสือเขามาอ่านซะหน่อย เพื่อเอามาปรุงปรุงธุรกิจของเรา ตอนนี้ผมเริ่มสนใจธุรกิจเกี่ยวกับอาหารบ้างแล้ว ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะเริ่มสนใจนะครับ เคยเริ่มทำร้านกาแฟมาแล้ว ลงทุนตกแต่งไปเกือบสองล้าน ขายกาแฟไม่ได้เลย กำลังกลับมาตั้งหลักว่า จะขายอย่างไรอยู่ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 16 พ.ย. 47 10:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทำไมคุณกุ้งฯขายไม่ได้ละครับ ผมชอบทากาแฟมาก ผมเห็นแถวบ้านผมมี2ร้าน ผมเดาว่าร้านที่ดังกว่าท่าไปไม่รอด ส่วนร้านชื่อเสียงด้อยกว่า ไปได้ดีและ ผมยังพอใจทานร้านที่2 อยู่แถวไหนครับ เกิดผมอยากลองทำ ขึ้นมาบ้าง นอกจากเล่นหุ้น เลี้ยงลูก ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 47 14:36:59 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 47 10:48:13 จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 16 พ.ย. 47 10:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ คุณเต่าหยวนเปียว กระทู้ ทุกสิ่งมีฤดูกาล เมื่อคืนรู้สึกว่าผมจะเข้าไปโพสต์เป็นกระทู้สุดท้าย ( เลยทำให้ล่มหรือปล่าว? ) ผมคิดว่าที่ร้านกาแฟ มันเดินไปไม่ได้ มีอยู่หลายปัญหาด้วยกัน คือ หนึ่ง ความไม่เอาจริง หรือ การผลักดันอย่างจริงจัง ที่จะให้มันแจ้งเกิดให้ได้ จุดอ่อนเรื่องนี้ของผมก็คือ ไม่รู้จริงในธุรกิจดังกล่าว และจุดอ่อนยิ่งขึ้นไปอีกคือ ไม่เรียนรู้ ครับ สอง ทำเล ไม่ได้อยู่ในย่านที่คึกคักนัก ถึงแม้ว่า ฝั่งตรงข้ามจะเป็นตลาด ก็ตาม แต่ก็เป็นตลาดที่เพิ่งเกิดใหม่ ผมยังมองๆเหมือนกันว่า เจ้าของตลาด กับผม ใครจะ......ก่อนกันน่ะครับ สาม ความชัดเจนของธุรกิจ ไม่ดีพอ คือ มันอย่างนี้ครับ ผมทำห้องหนึ่งเป็น สตูดิโอ ถ่ายภาพแต่งงาน ครอบครัว และอีกฝั่งหนึ่ง (อีกห้องหนึ่ง) ก็ตกแต่งเป็นร้านกาแฟ น่ะครับ แต่การทำหน้าร้าน ต้องโน้มเอียงไปทางสตูดิโอ ( เพราะคิดว่าธุรกิจนี้น่าจะทำเงินได้ดีกว่า ) ร้านนี้อยู่แถวอำเภอบางบัวทองครับ ธุรกิจถ่ายภาพแต่งงานเนี่ย เปิดมาเจ็ด แปดเดือนแล้ว ตอนนี้พอจะเลี้ยงตัวเองได้แล้วครับ ( ผมทำธุรกิจ ขั้นแรก ยังไม่คิดถึงกำไร เอาให้อยู่ได้เสียก่อน จะอยู่ได้ ก็ต้องมีลูกค้ามาอุดหนุน ค้ำจุน น่ะครับ ทำอย่างไรจะมัดใจลูกค้าได้ ทำอย่างไรเมื่อเขาจ่ายเงินแล้วคิดว่าคุ้มจริงๆ กับ การให้บริการของเรา สิ่งเหล่านี้ต้องใช้เวลา และความอดทน ทั้งสิ้น เนื่องจากเป็นสิ่งที่เราไม่ได้ทำเองทั้งหมด ต้องมอบหมายให้ผู้จัดการร้านเป็นผู้ดูแลแทนตัวเรา ) หากคุณเต่าฯอยู่แถวๆนั้น แล้วต้องการลองทำธุรกิจ จะเช่าก็ได้ครับ ราคากันเอง อ้อ ร้านนั้นมีเอดีเอสแอลให้เล่นด้วยนะครับ ฮิ ฮิ ( คือทุกร้านที่ผมผ่านหรือไม่ผ่านไปต้องมีเอดีเอสแอลเอาไว้ครับ ) จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 16 พ.ย. 47 14:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณครับคุณกุ้งฯ นับถือครับ ผมเองนอกจากเป็นลูกจ้าง แล้วมาเล่นหุ้น ไม่เคยมีความกล้าที่จะไปประกอบธุรกิจส่วนตัว แบบคุณกุ้งฯ ข้ออ้างก็สารพัด ไม่ชอบ (ลึกๆแล้วไอ้ตัวขี้เกียจ กับกลัวล้มเหลว ...เป็นตัวร้ายเลย) และนี่ก็ข้ออ้าง อยู่ไกลไปหน่อย เดี๋ยวไม่มีเวลาให้ลูก ฮิฮิ จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 16 พ.ย. 47 15:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากค่ะ คุณมือใหม่ ฯ จากคุณ : pattarav - [ 16 พ.ย. 47 23:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาขอบคุณด้วยคนค่ะ ... อืม ... ทุกๆคนเลยค่ะ คุณกุ้งไร้สารคะ ... ปกติวันไหนจะไปที่แถวบางบัวทอง ... จะไปร้านนั้น (ของคุณกุ้งไร้สารน่ะค่ะ) อิ อิ ... ไว้จะแวะไปทักทายบ้างค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 17 พ.ย. 47 12:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ยินดีมากเลยครับ คุณนินจา หากจะผ่านไปจริงๆ บอกล่วงหน้านะครับ จะขอเป็นเจ้าภาพ เลี้ยงอาหารแถวร้านบางบัวทองน่ะครับ ดีใจทุกครั้งที่ได้มีโอกาสเจอเพื่อนๆครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 18 พ.ย. 47 10:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เมื่อก่อนมาร์ กิมเอ็งคิดว่าคุณกุ้งไร้สาร เป็นผม เพราะผมชื่อกุ้งเหมือนกัน...... ถ้ามีโอกาสผ่านคงแวะไปเล่น  แต่อยู่ไกลเหลือเกิน....... แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 47 16:15:19 จากคุณ : ลำชี - [ 18 พ.ย. 47 16:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณลำชี อยู่สุรินทร์ใช่ไหมครับ จริงๆบ้านพ่อ แม่ ผมอยู่อำเภอพิมาย โคราช ครับ เด็กอีสานเหมือนกัน คงมีโอกาสได้ไปเที่ยวสุรินทร์ครับ มีอะไรแนะนำไหมครับ จะได้เอาไปอวดคนที่บ้าน แล้ววางแผนไปได้ครับ ที่บ้านไม่มีแผน ไปเที่ยวไม่ได้ครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 18 พ.ย. 47 21:46:04 ]