ความคิดเห็นที่ 1 กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก I3108929 ครับ เนื่องจากเนื้อหากระทู้เดิมยาวมากแล้ว ใครช่วยสอนวิธีทำลิ้งค์ให้ผมด้วยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 16 ก.พ. 48 16:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พี่กุ้งครับ ผมลอกมาจากเว็บพันทิพย์อีกทีนะครับ .......................................................................... การสร้างลิงก์ HTTP หรือ FTP คุณสามารถสร้างลิงก์ไปยังเว็บหรือ FTP ใดๆ ได้ โดยการพิมพ์ข้อความที่อยู่ในรูปแบบ http://aaa.bbb.ccc หรือ ftp://aaa.bbb.ccc ซึ่งโปรแกรมจะสร้างลิงก์ไปยังเว็บหรือ FTP ให้โดยอัตโนมัติ และลิงก์นี้จะปรากฏเฉพาะใส่ส่วนของข้อความภายในกระทู้ บริการนี้สงวนให้ใช้เฉพาะ สมาชิก PANTIP.COM เท่านั้น เพื่อป้องกันการเผยแพร่เว็บที่ไม่เหมาะสม ตัวอย่าง : พิมพ์ข้อความดังนี้ รายละเอียด : กรุณาเยี่ยมชม http://www.pantip.com และดาวน์โหลดได้จาก ftp://pantip.com   ข้อความจะถูกแสดงออกมาดังนี้ กรุณาเยี่ยมชม http://www.pantip.com และดาวน์โหลดได้จาก ftp://pantip.com   .................................................................... กระทู้เก่าของพี่กุ้ง ..................................................................... http://www.pantip.com/cafe/sinthorn/topic/I3108929/I3108929.html น่าจะประมาณนี้นะครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 48 17:08:45 จากคุณ : กระบี่ไร้เงา - [ 16 ก.พ. 48 17:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาครับ สวัสดีครับ คุณวิถีพุทธ คุณนกแคปหมู คุณกุ้งไร้สาร คุณนินจา คุณไร้แก่นสาร ผมไม่ได้อ่านทุกวัน มีเพิ่มเติมอีกมาก กระทู้มีคุณค่ามากๆ ผมได้ซื้อหนังสือมาสองเล่ม กำลังอ่านอยู่ อุดมธรรม รวบรวมข้อเขียนของคุณศรีบูรพา พระพุทธศาสนาจากพระโอษฐ์ ของอาจารย์แสง จันทร์งาม ยังไงอ่านแล้วติดขัด ผมจะมาขอคำชี้แนะได้จากกระทู้นี้ ผมเสียดายที่ไม่ได้ลงเรียนวิชาพระพุทธศาสนากับ อาจารย์แสง ตอนเรียนที่ มช ท่านสอนได้ตรงแก่นของพุทธศาสนา รวมถึงในการ ปฏิบัติธรรมให้เป็นที่ประจักษ์แก่ลูกศิษย์ จากคำบอกเล่าของภรรยาผมและเพื่อนๆ จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 16 ก.พ. 48 17:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลืมไปเลยครับว่าจะเอาหนังสือไปฝากพี่เล่มนึง ได้มาจากงานศพคุณพ่อเพื่อนเมื่อปีที่แล้ว เมื่อวานทดลองส่งหลังไมค์แล้ว ไม่ทราบว่าถึงหรือเปล่าครับพี่ จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 16 ก.พ. 48 17:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดีนะที่พี่แตกกระทู้มา ไม่งั้นผมไม่รู้เลยนะเนี๊ยะว่า คุยกันนาน และยาวขนาดนั้น กลับไปอ่านแล้วอิจฉาครับ อยากให้พ่อแม่ได้ปฏิบัติเยอะๆอย่างคนอื่นบ้าง จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 16 ก.พ. 48 18:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมดีใจครับ ที่การแตกกระทู้ทำให้มีคนรู้จักกระทู้เรามากขึ้น จากกระทู้เดิม ที่คุณกุ้งเข้าในว่าผมเป็นอาจารย์ จริงๆแล้วผมไม่ได้เป็นครับ แค่ไปติวพวกเด็กๆก่อนสอบเท่านั้น วันพรุ่งนี้ก็จะติวเป็นวันสุดท้ายครับ จากคุณ : นกแคปหมู - [ 16 ก.พ. 48 19:18:52 A:161.246.18.199 X:161.246.1.35 TicketID:086685 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ คุณกระบี่ไร้เงาเป็นอย่างยิ่งครับ ที่กรุณาชี้แนะ วันหลังจะลองทำดูบ้างครับ เลยได้ลิ้งค์เอาไว้ให้คนอื่นที่สนใจเข้าไปค้นคว้าหาอ่านได้ นับว่าเป็นกุศลอย่างยิ่งครับ สวัสดีครับ คุณมือใหม่ ผมได้รับข้อความว่า เทสท์ จากหลังไมค์แล้วครับ ขอบคุณสำหรับหนังสือ เอาไว้คราวหน้าเจอกันนะครับ(เกรงใจ แต่ขอรับด้วยความเต็มใจครับ)ตอนนี้ผมกำลังอ่านเรื่อง กรรมพยากรณ์ ตอน ชนะกรรม อยู่ครับ อ่านได้ค่อนเล่มแล้ว คุณหมอนัฐพลแนะนำวันที่ไปมีตติ้ง สนุกและได้ความรู้เรื่องธรรมะพอสมควรทีเดียว น่าละอายใจที่ผมไม่รู้ศัพท์หลายคำเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม มาคิดดูอีกที ผมก็เป็นเพียงพุทธศาสนิกชน แต่ในนามเท่านั้นเอง มิได้เป็นทั้งกาย วาจา และใจ เลย เห็นจะต้องหมั่นฝึกฝน หาความรู้อย่างตั้งใจมากกว่านี้แล้วครับ ยินดีที่ได้ร่วมสนทนากับคุณนกแคปหมูครับ คงมีบางสิ่งบางอย่างชักนำให้คุณนกแคปหมู ต้องมาเกี่ยวพันกับการสอน หรือให้ความรู้คนน่ะครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 16 ก.พ. 48 22:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีค่ะ ทุก ๆ ท่าน แตกกระทู้ใหม่แล้ว.... มารายงานตัวค่ะ คุณไร้แก่นสาร ยังติดตามอ่านอยู่ตลอด แม้ว่าอาจไม่ได้แวะเวียนไปทุกวัน แต่ได้อ่านทุกความรู้ และทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ นะคะ จากคุณ : pattarav - [ 16 ก.พ. 48 22:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับคุณกุ้งไร้สาร คุณกระบี่ไร้เงา คุณเต่าหยวนเปียว คุณมือใหม่DSM คุณนกแคปหมู คุณpattarav(ดีใจที่ได้เจอกันอีก) การตั้งเป้าหมายในการปฏิบัติธรรมะเป็นสิ่งที่ดีไม่ทำให้สะดุดขาตัวเองหรอกครับ เพื่อนผมคนหนึ่งตั้งเป้าหมายว่าจะเลิกนิสัยชอบคิดฟุ้งซ่าน อีกคนว่าจะพิชิตความเบื่อหน่าย คนต่อไปว่าให้หลับง่ายไม่ฝัน ฯลฯ (คนเพื่อนเยอะ) ตัวผมหวังพระนิพพาน แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 48 01:09:26 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 48 00:58:31 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 48 00:56:24 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 17 ก.พ. 48 00:55:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน  (วันนี้เข้ากระทู้เดิมไม่ได้ค่ะ เพราะอย่างที่เล่าให้ฟังแล้วว่า เครื่องจะเกิด time out error .. เพราะใช้เน็ตฟรีของ TOT ค่ะ) เดี๋ยววันไหนเข้าได้จะย้อนไปอ่านข้อความที่เพิ่มมานะคะ .. มากระทู้ใหม่ ก็เขียนยาวๆได้เต็มที่แล้วใช่มั้ยคะ ...อิอิ ***** จริงๆแล้ว อยากเน้นให้ทุกๆท่าน (ที่เพิ่งเข้ามาอ่าน)  ... ธรรม เป็นเรื่องการดำรงชีวิตอย่างเหมาะสม (ดังนั้น จึงเกี่ยวข้องทุกๆเรื่อง ตั้งแต่เรื่องการลงทุน, การเงิน, การเรียนรู้, การเลี้ยงลูก, การทำงาน ฯลฯ) ... โดยส่วนตัวแล้ว เราเห็นธรรมจากการลงทุนค่ะ, แล้วกลยุทธ์ต่างๆที่ใช้กับการลงทุน ก็มาจากหลักธรรม ด้วยค่ะ ... แม้กระทั่งที่เคยเล่าให้ฟังเกี่ยวกับ SIPM (strategic investment portfolio management) ก็มาจากหลักธรรมค่ะ หรือเรื่อง การฝึกใช้ความคิด, การเรียนรู้, wealth indicator, พลังทวี, ห้าคำถามตรวจวัดอิสรภาพ, ทางด่วนหลังจากออกจากสนามแข่งหนู, ฯลฯ ต่างๆเหล่านี้ เราได้มาจาก “หลักธรรม” โดยแท้ค่ะ ... ที่ยกตัวอย่างข้างต้น เพื่อให้เห็นภาพง่ายขึ้น ... เพราะหลายๆท่านอ่าน rich dad จึงคุ้นเคยกับคำศัพท์เหล่านี้ มากกว่าคำศัพท์ทางหลักธรรม ... แต่จริงๆแล้ว หลักธรรม สามารถอธิบายได้ครบถ้วนค่ะ ... นอกจากการลงทุนแล้ว ... ยังสามารถใช้หลักธรรม เป็นแกนนำในการดำรงชีพอื่นๆได้เป็นอย่างดี  (ทุกท่านเข้าใจดี แต่อาจยังไม่ลึกซึ้ง) ... เพราะต้องปฏิบัติจึงจะเห็น (เป็นสิ่งที่ไม่ได้เห็นด้วยตา) .. ตัวอย่างนะคะ .. เราเห็นธรรมจากการลงทุน, เห็นธรรมจากการเลี้ยงลูก, เห็นธรรมจากการเรียนรู้, เห็นธรรมจากการฝึกตน, เห็นธรรมจากการตอบแทนสังคม, เห็นธรรมในการดำรงชีวิตประจำวันค่ะ ... สิ่งที่แต่ละคนได้เห็น .. ก็จะแตกต่างกันไป ตามพื้นฐานความคิด (ทัศนคติ) ตามการฝึกฝนเรียนรู้, ตามประสบการณ์, ตามวิถีชีวิตของนักลงทุนแต่ละคน ... สำหรับเรื่อง “เป้าหมาย” เป็นคำหนึ่งที่เราให้ความสำคัญมากๆ ... (จำได้ว่าเคย เกริ่นไว้แล้วด้วย แต่ยังไปไม่ถึงไหน ... ก็ไม่เป็นไรค่ะ ... เพราะต้องค่อยเป็นค่อยไป จะได้มั่นคงและยั่งยืน ...ยังไงอีก 10 ปี ก็จะรอค่ะ) ***** พี่กุ้งไร้สารคะ ... ในการลงทุน (dsm) ของพี่กุ้ง มีเป้าหมายฉันใด ... การปฏิบัติธรรม ก็เช่นกันค่ะ ต้องมีเป้าหมาย ฉันนั้น... บางครั้งที่พี่กุ้ง สับสนในวิธีการรูปแบบต่างๆของการลงทุนอย่างไร ... การปฏิบัติธรรม ก็เช่นกันค่ะ ถ้าฝึกโดยไม่มีเป้าหมาย ก็สับสน เลื่อนลอย คลาดเคลื่อน ไร้ผล การมีเป้าหมายในการเทรดหุ้น ทำให้กลยุทธ์การเทรดหุ้นง่ายขึ้น ได้อย่างไร .... การปฏิบัติธรรม ถ้ามีเป้าหมาย จะทำให้ไม่สับสนในวิธีการค่ะ ... การมีเป้าหมายในการเทรดหุ้น ถือว่าเป็นการเร่งรัดพอร์ตหรือไม่คะ .... ถ้าเป้าหมาย เป็นส่วนหนึ่ง ให้พอร์ตเติบโตไปอย่างมีทิศทางฉันใด .... การมีเป้าหมายในการเรียนรู้ธรรม (ให้เกิดปัญญา) ก็จะทำให้พัฒนาเรียนรู้ มุ่งสู่ความหลุดพ้น ได้อย่างมีทิศทาง ฉันนั้น ตามที่เคยยกตัวอย่างไว้แล้ว ... เช่น เช่น การฝึกสมาธิ, การรักษาศีล, การคิดด้วยวิถีแห่งปัญญา ฯลฯ ต่างก็เป็นวิธีการทั้งสิ้น เพื่อมุ่งสู่เป้าหมายสูงสุด ... ถ้าปฏิบัติศีล ขาดเป้าหมาย อาจกลายเป็น “สีลัพพตปรามาส” ช่วยส่งเสริม “อัตตกิลมถานุโยค” ถ้าบำเพ็ญสมาธิโดยไม่คำนึงเป้าหมาย (คำนึงถึง แต่ไม่ใช่คาดหวังให้เป็น แต่เป็นตามสภาวะที่เป็นจริง อย่างมีเป้าหมาย) สมาธิไม่คำนึงเป้าหมาย ก็อาจจะติดอยู่ในฤทธิ์ปาฏิหาริย์, อาจส่งเสริมมิจฉาทิฏฐิบางอย่างได้เช่นกัน ฯลฯ การปฏิบัติธรรมอย่างมีเป้าหมาย ก็จะไม่คลาดเคลื่อน (ตรงเป้า) ไม่เลื่อนลอย (มีเป้าหมายเป็นเข็มนำทาง) ไม่ไร้ผล (เกิดปัญญา นำมาซึ่งอิสระและหลุดพ้น) ...นั่นคือ การปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม คือ การเข้าใจหลักธรรมและความมุ่งหมายเพื่อ นำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกต้อง, ปฏิบัติธรรมน้อยคล้อยแก่ธรรมใหญ่ ปฏิบัติธรรมใหญ่ ส่งไปยังเป้าหมายสุดท้ายที่มีประโยชน์ (ที่เรียกว่า “ธรรมานุธรรมปฏิบัติ”) ******* สำหรับเรื่องภรรยาของพี่กุ้งไร้สาร สงสัยเรื่องผู้หญิงกับการบวช ... (ระหว่างรอคุณไร้แก่นสารมาตอบอย่างละเอียดนะคะ ..) คือ อยากให้ความเห็นเรื่องคำตอบ ของประเด็นต่างๆดังนี้ค่ะ (1) บางคำตอบ แม้ได้รับคำตอบแล้ว ... จะเป็นเครื่องช่วยให้ผู้ถาม ได้รับความเข้าใจมากๆขึ้น แต่ท้ายสุดแล้ว ผู้ถาม จะเข้าใจหรือไม่ ขึ้นกับตัวคนนั้นเอง ... เช่น เรื่องนี้ มีรายละเอียดซับซ้อนมาก ... มีประวัติความเป็นมา ตั้งแต่สมัยพุทธกาล ... บางเรื่อง จึงต้องอาศัยประสบการณ์ และพื้นฐานความรู้ จึงจะเข้าใจได้แจ่มชัดยิ่งขึ้น (นั่นคือ แม้ได้รับคำตอบแล้ว ก็อาจจะยังไม่เข้าใจอยู่ดี) ..ดังนั้น จึงไม่อยากให้คาดหวัง กับข้อสงสัยบางเรื่อง ว่าจะต้องสิ้นสงสัย ในครั้งเดียว ... บางเรื่อง ต้องผ่านการฝึกปฏิบัติ และการเรียนรู้ด้วยตนเอง ... แล้ววันหนึ่ง ก็จะกลับมาเข้าใจเด่นชัด ในทุกๆส่วนประกอบ (2) บางคำตอบ แม้ได้รับคำตอบแล้ว ... กลับยิ่งทำให้เป็นผลเสีย (ถ้ายอมรับความจริงไม่ได้ .. หรือไม่รับรู้ตามความเป็นจริง .. ก็จะกลายเป็นเครื่องขัดขวางการฝึกศึกษา ให้รุดหน้าต่อไป) ... อย่างเรื่องดังกล่าว ... หากภรรยา พี่กุ้งไร้สาร ยังไม่เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรมดีพอ, หรือยังไม่เข้าใจเรื่องเหตุปัจจัย, หรือยังไม่เข้าใจหลักธรรมบางประเด็น ... อาจกลายเป็นความทุกข์ หรือเศร้าใจ ที่ได้รู้คำตอบ ... ดังนั้น การตอบคำถาม ต้องขึ้นกับผู้ถามด้วย ว่าพร้อมที่จะรับขนาดไหนในแต่ละประเด็น ... บางประเด็น (ทั้งๆที่เป็นเพียง ข้อเท็จจริง ที่เกิดขึ้น ตามเหตุปัจจัย ที่เป็นจริงอยู่แล้ว) .. กลับทำให้เกิดความแตกแยก เกิดความตะขิดตะขวงใจ ก็มีมากค่ะ (3) คำตอบนี้ แม้ยังไม่สิ้นสงสัย (แม้จะอธิบายแล้วก็ตาม เพราะต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง) ... แต่ไม่อยากให้ภรรยาพี่กุ้ง ต้องหยุดชะงัก เพียงเพราะบางคำถาม (ซึ่งอาจจะมีอีกต่อไป) .. อยากให้มุ่งที่จะฝึกตน, เรียนรู้, ปฏิบัติ มุ่งสู่เป้าหมาย ต่อไปนะคะ ******** สำหรับเรื่องนี้ ตามที่ยกมาแล้วว่า ตราบใดที่ยังมีการนำเอาธรรมคือ "มรรค์มีองค์แปด" มาประพฤติปฏิบัติกัน ก็จะมีโอกาสบรรลุมรรคผลนิพพาน ไม่มีขอบเขตจำกัดอื่นๆ นอกจาก การประพฤติปฏิบัติ "มรรคมีองค์แปด" ...นั่นคือ สรุปได้ว่า ไม่จำกัด ไม่มีขอบเขตใดๆทั้งสิ้น แต่ในวันนี้ (ด้วยความชั่งน้ำหนัก ระหว่างความร้อนใจของภรรยาพี่กุ้ง กับ ความที่จะยอมรับความจริงตามสภาพเป็นจริง อย่างไรจะมีผลดีกว่ากัน) .. จึงขออนุญาต อธิบายบางส่วนดังนี้นะคะ 1. ผู้หญิง สามารถบวชได้เป็นภิกษุณี เมื่อสมัยพุทธกาล ได้แก่ พระนางปชาบดีโคตมี (เป็นพระมารดาเลี้ยงของพระพุทธเจ้า ... พระนางสิริมหามายาได้ทิวงคต หลังจากพระพุทธเจ้า ประสูติได้ 7 วัน) .. 2. นอกจากนั้น ยังมีนางศากยทั้งหลาย ก็ได้บวชเป็นภิกษุณีในพระพุทธศาสนา (โดยพระอานนท์ เป็นผู้ทูลขออนุญาตให้พระนางมหาปชาบดีโคตมี และนางศากยทั้งหลายได้บวช) 3. จากนั้น ต้องท้าวความ ถึงเหตุกาลในสมัยพุทธกาล ซึ่งศาสนาพราหมณ์มีบทบาทอย่างมากต่อประชาชนทั้งหลาย ...(รายละเอียดตรงนี้ เยอะมากๆค่ะ) แต่สรุปให้ว่า ... องค์พระพุทธเจ้า ทรงมองการณ์ไกล .. ต้องการให้พุทธศาสนา ได้ตอบแทนสังคมอย่างกว้างขวางถึงที่สุด (เพราะพระองค์ได้รับประโยชน์สูงสุดจากหลักธรรมดังกล่าว จึงต้องการให้ทุกคนได้รับเช่นกัน .. เป็นมหากรุณาธิคุณใหญ่หลวงที่ประมาณค่ามิได้ สำหรับพวกเราจริงๆค่ะ) ... ซึ่งต้องยึดหลักสำหรับสมาชิกแห่งสงฆ์คือ “วินัย สามัคคี เป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกัน” ...  ... 4. จากข้อสาม ส่วนหนึ่ง ... จะเห็นได้ว่า .. ภิกษุณี อาจไม่เหมาะที่จะรักษาวินัย (ต้องเพิ่มวินัยสำหรับภิกษุณี ที่มีมากกว่าภิกษุ) และยังด้วยเรื่องสรีระ, กิจวัตรประจำเดือน, ความอ่อนแอ ... ภิกษุณีเดินป่า อาจเกิดภัยอันตราย ... (ชีวิตคือสิ่งที่ต้องรักษา เพื่อดำรงธรรม) .. นอกจากนั้น อันความสามัคคี ก็เป็นส่วนสำคัญ .. เพราะหญิงจะค่อนข้างหวั่นไหวกว่าผู้ชาย (โดยส่วนใหญ่นะคะ) .. อาจให้เกิดความแตกแยกได้ง่าย 5. นอกจากนั้น ยังมีจากข้อสาม .. เพิ่มเติมคือบางเมือง (ในสมัยนั้น จนถึงปัจจุบัน ก็ยังมีอยู่) คือ พิธีบูชายัญด้วยการฆ่ามนุษย์ คือ จะมีการลักพาหญิงสาวพรหมจารี เอาไปฆ่าสังเวยเจ้าแม่กาลี ฯลฯ ยังมีรายละเอียดอีกเยอะ ... 6. อย่างไรก็ตาม .. ผู้ที่ไม่ได้บวช ก็สามารถบรรลุได้ค่ะ ตัวอย่างเช่น บิดา มารดาและภรรยาของพระยสะ ก็ได้ฟังธรรมจากพระยสะ (อุบาสก อุบาสิกา ที่เข้าถึงพระรัตนตรัยเป็นกลุ่มแรกในพระพุทธศาสนา) ******* สวัสดีคุณ hot oil ด้วยนะคะ คำถามเดิม จากกระทู้ที่แล้ว ... พระพุทธเจ้าได้ให้คำสอบไว้คือ ... แม้ผู้ใด จะจับมุมชายผ้าสังฆาฏิของพระอรหันต์ ติดตามพระอรหันต์ไปทุกย่างก้าว แต่ถ้าผู้นั้น ถูกกิเลสครอบงำใจ ก็ชื่อว่ายังห่างไกลจากพระธรรม เพราะผู้นั้นไม่เห็นธรรม เมื่อไม่เห็นธรรม ก็ไม่เห็นพระอรหันต์ ก็ไม่เห็นพระพุทธเจ้า แม้ผู้ใด ติดตามพระอรหันต์ไปทุกย่างก้าว เพื่อดูร่างกาย ผู้นั้นจะไม่ได้เห็นอะไร นอกจากขั้นห้า ที่มีความแตกดับเสื่อมสลายไปได้ ถ้าผู้นั้นจะเห็นพระอรหันต์หรือพระพุทธเจ้าที่แท้จริง ผู้นั้นต้องเห็นธรรม ***** ขอคำแนะนำด้วยค่ะ... ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 17 ก.พ. 48 10:46:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 การบรรลุเป้าหมายสูงสุดที่พระพุทธองค์ต้องการ ไม่จำเป็นต้องมาจากการบวชเท่านั้น พระพุทธองค์ทรงเห็นความเป็นจริงตามธรรมชาติ ในกาลเวลาที่ผ่านมากว่า2540ปี ผมว่าธรรมชาติของชายหญิงก็เหมือนเดิม เพียงแต่ผู้หญิงมีโอกาสมากขึ้นในการแสดงออก สิ่งแวดล้อมก็เปลี่ยนไปกว่าสมัยพุทธกาล มีผู้หญิงในสภามากขึ้น เป็นต้น พุทธดำรัส"ดูก่อนอานนท์ ตระกูลใดตระกูลหนึ่ง ทีมีหญิงมากชายน้อย  ตระกูลนั้นถูกโจรกำจัดได้ง่าย แม้ฉันใด มาตุคาม(สตรี)ได้ออกบาชเป็นบรรพชิตใน ธรรมวินัยใด พรหมจรรย์ในธรรมวินัยนั้น จักไม่ตั้งอยู่นาน ฉันนั้นเหมือนกัน" จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 17 ก.พ. 48 11:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับ ทุกท่าน ขอบคุณคุณไร้แก่นสาร และ คุณนินจา ที่อธิบายเกี่ยวกับคำถามว่า ทำไม่หญิงจึงบวชเป็นพระไม่ได้ คุณนินจานี่ เข้าใจธรรมชาติของความคิดของมนุษย์เรามากๆเลยนะครับ อธิบายได้เหมือนเห็นแจ้งว่า ผมกำลังคิดอะไรอยู่เลย คุณนินจาล่วงรู้ความคิดของคนด้วยหรือ? ขอบคุณสำหรับคำอธิบาย เรื่องของการวางเป้าหมาย ในการปฏิบัติธรรมครับ การปฏิบัติธรรม ก็คงต้องคิดว่าเป็น *งาน*อย่างหนึ่ง ที่ต้องวางแผนเช่นกันเลยนะครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 17 ก.พ. 48 12:16:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน พี่กุ้งไร้สารคะ ... ความคิด เป็นสิ่งที่ต้องฝึกจริงๆค่ะ .. ตามหลักจิตวิทยาปัจจุบัน ...ความคิดแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ได้ 4 กลุ่ม (ASEC) จริงๆมีหลายแนว แต่ยกหนึ่งตัวอย่างให้เห็นได้ง่าย ได้แก่ 1. Analytical thinking ความคิดวิเคราะห์, แยกแยะ 2. Systematical thinking ความคิดเป็นระบบ มีแบบแผน 3. Environmental thinking ความคิดคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม, ปัจจัยภายนอก 4. Creative & Practical thinking ความคิดสร้างสรรค์และปฏิบัติได้จริง ทุกคนส่วนใหญ่ (ส่วนกลางๆของกราฟระฆังคว่ำ เชิงสถิติ) จะมีความคิด 2-3 แบบ ... ส่วนน้อยมากๆ จะมีความคิดแบบเดียว หรือครบทั้งสี่แบบ ... การคิดได้รอบด้าน ครอบคลุม ยังผลประโยชน์ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันได้ ... จึงจำเป็นต้องเรียนรู้ความคิดแต่ละแบบ ... ส่วนหนึ่ง เพื่อค้นหาวิธีคิด (การเรียนรู้ให้เกิดปัญญา) ด้วยตนเอง กับอีกส่วนหนึ่ง เพื่อปรับตัวและประยุกต์ใช้กับสถานการณ์ต่างๆได้รอบด้านมากขึ้น ... ความคิดแต่ละด้าน ต้องพอดี และสมดุล จึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด ตัวอย่างเช่น บางคน มีความคิดแบบสาม มากเกินไป ... คนนั้น ก็มักจะถามความเห็นของคนรอบข้าง ว่าอย่างนี้ดีหรือไม่ จะเลือกซื้ออะไรสักอย่าง อาจต้องถามเพื่อนว่าดีมั้ย (ทั้งๆที่ตนเองเป็นคนใช้) .... แต่คนที่ไม่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อมเลย ก็อาจจะละเลยต่อระเบียบวินัยสังคม หรือกระทำกิจการงานต่างๆ โดยไม่คำนึงถึงมลพิษ และสิ่งแวดล้อม เป็นต้น ******* กลับมาที่ความคิด ตามหลักธรรม ... กล่าวคือ เป็นการฝึกใช้ความคิด หรือฝึกคิด เพื่อให้เกิดสัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ) ซึ่งเป็นองค์มรรคข้อแรก ของมรรคมีองค์แปด ... คำกล่าวที่บอกว่า ความคิดจะเปลี่ยนการกระทำ ... จึงเป็นความจริง ซึ่ง ก็คือ สัมมาทิฏฐิ และสัมมาสังกัปปะ และรวมองค์มรรคข้ออื่น เป็นมรรคมีองค์แปด (ที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เรียกว่า มรรค) ******** สำหรับเราแล้ว ได้ฝึกคิด (ตามหลักพุทธธรรม) ซึ่งมีมากกว่า 10 รูปแบบ ... เราฝึก (เรียนรู้) ให้เห็นชอบ ให้คิดเป็น ... เป้าหมายเพื่อให้เกิดปัญญา ... (เพื่อตัด อวิชชา เพื่ออิสระและหลุดพ้น ... ) ******* การฝึกความคิดดังกล่าว เป็นสิ่งที่ต้องฝึกอย่างสม่ำเสมอและใช้เวลา ... แต่เป็นการฝึกที่คุ้มค่าค่ะ ... ******** สำหรับเรื่องการหยั่งรู้ความคิดผู้อื่น ... (บอกแล้ว จะมีใครมาคุยด้วยอีกมั้ยคะเนี่ย) ... มันไม่ใช่ปาฏิหาริย์อะไรนะคะ เป็นวิทยาศาสตร์ล้วนๆ ... จิตที่เป็นสมาธิและเกิดความคิด (ปัญญา) ... ระดับต่างๆ ย่อมเห็นสิ่งต่างๆ ได้รอบด้าน และแง่มุม มากขึ้นเป็นธรรมดา (ข้อนี้ คิดว่า คุณไร้แก่นสาร น่าจะเห็นมาแล้วเช่นกัน และท่านอื่นๆ ที่ไม่ได้ระบุนามในที่นี้) ******* การเห็น (ที่ไม่ใช่เห็นด้วยตา) ... ก็ไม่ได้แปลว่า จะถูกต้องทุกอย่างที่เป็นรูปร่างหรือตัวตน ... แต่อย่างน้อยที่สุด จะเห็นในสิ่งที่เป็นไปตามความเป็นจริง (ข้อนี้ ถูกต้องแน่นอน) ***** แล้วจะมาสรุป นิทานในธรรมบท ให้ฟังอีกเรื่องหนึ่งนะคะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 17 ก.พ. 48 13:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อุบาสิกาท่านหนึ่ง ได้เรียนกัมมัฏฐานมาแล้ว ก็สามารถสาธยายอาการ 32 เริ่มตั้งต่ความเสื่อมและความสิ้นไปในตน ไม่นานนักนางได้บรรลุ มรรค 3 ผล 3 (อนาคามี) ก่อนกว่าภิกษุที่ได้เรียนพร้อมกัน นางได้ถึงปฏิสัมภิทา 4 และโลกียอภิญญา นางออกจากสุขอันเกิดจากมรรคและผลแล้ว ตรวจดูด้วยทิพยจักษุว่า "เมื่อไรหนอ พระคุณเจ้าบุตรของเราจะบรรลุธรรมนี้" แล้วรำพึงว่า "พระคุณเจ้าทั้งหมด ยังมีราคะ โทสะและโมหะ คุณธรรมสักว่าฌานและวิปัสสนาอุปนิสัยแห่งพระอรหันต์ของพวกเขามีอยู่หรือไม่หนอ" เห็นว่า "มี" จึงรำพึงต่อไปว่า "เสนาสนะและบุคคลเป็นที่สบายมีอยู่หรือไม่หนอ" เห็นว่า "มี" "และอาหารเป็นที่สบายมีอยู่หรือไม่หนอ" เห็นว่า "อาหารยังไม่มี" นางเห็นดังนั้น จึงจัดอาหารมอบถวาย ภิกษุเหล่านั้น มีอาหารเป็นที่สบาย จิตก็เป็นธรรมชาติ มีอารมณ์แน่วแน่ เจริญวิปัสสนา เวลาผ่านไม่นานนัก ภิกษุเหล่านั้นได้บรรลุพระอรหันต์ พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย .... แล้วคิดว่า น่าขอบคุณมหาอุบาสิกาเป็นที่พึ่งของพวกเรา พวกเราได้อาหารเป็นที่สบาย จึงได้แทงตลอดมรรคและผล เวลานี้ออกพรรษาปวารณาแล้ว พวกเราจะไปเฝ้าพระศาสดา ******* ความเล่าลือ ถึงทิพยจักษุของมหาอุบาสิกายังมีอีกมาก ... จนวันหนึ่ง ภิกษุรูปหนึ่งมีความสงสัย จึงถามอุบาสิกาว่า "อุบาสิกา ท่านรู้จิตของคนอื่นหรือ" อุบาสิกาตอบว่า "ท่านถามดิฉันทำไม" ภิกษุตอบว่า "เพราะท่านทำสิ่งต่างๆ ทุกอย่างตามที่ฉันคิด และนำมาถวาย" อุบาสิกาตอบว่า "ท่านเจ้าคะ ผู้รู้จิตคนอื่นมีมากมาย" ภิกษุบอกว่า "ฉันไม่ได้ถามถึงคนอื่น ถามเฉพาะมหาอุบาสิกาเท่านั้น" อุบาสิกาไม่บอกว่าตนเองรู้จิตคนอื่น แต่กลับพูดว่า "ลูกเอ๋ย ธรรมดาคนทั้งหลายผู้รู้จิตของคนอื่น ย่อมทำอย่างนั้นได้" ... ภิกษุรูปนี้ ตกใจคิดว่า ตายแล้วเรา ธรรมดาปุถุชนย่อมคิดในทางดีบ้างเลวบ้าง ... ถ้าเราคิดไม่ดี อุบาสิกาคนนี้ต้องจับเราได้แน่นอน ... รีบหนีไปดีกว่า .... แล้วก็รีบลา... พระศาสดา เคยตรัสว่า "เธอจงรักษาจิตของเธอนั่นแหละ ธรรมดาจิตนี้บุคคลรักษาได้ยาก จงข่มจิตของตนให้ได้ ถ้ารักษาสิ่งนี้ได้ ...  แม้จักษุทิพย์ ก็จะเห็นเช่นเดียวกับที่เธอเห็น" ******* สรุปได้เช่นนี้ค่ะ ... เล่าบางส่วนก่อนนะคะ ไว้จะมาสนทนาด้วยอีกค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 48 10:53:52 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 48 13:44:02 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 17 ก.พ. 48 13:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาปั่นกระทู้ เอ้ยยยย มาอ่านครับ ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ ^_^ จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 17 ก.พ. 48 13:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีค่ะ คุณไร้แก่นสาร คุณกุ้งไร้สาร คุณนินจา คุณนกแคปหมู คุณ pattarav คุณเต่าหยวนเปียว และล่าสุด คุณมือใหม่ DSM ค่ะ ตามอ่านอยู่ค่ะ .. ได้ความรู้เรื่องธรรมะ เพิ่มอีกเพียบ ซ้อมีโอกาสกลับไปที่บ้านคุณแม่อีกครั้งนึง .. แต่คราวนี้รู้สึกเฉยๆ ไม่มีอะไร ไม่เศร้า ไม่รู้สึกอะไร ทำให้ซ้อนึกถึงคำพูดคุณไร้แก่นสารว่า ซ้อได้พลาดเวลาที่สำคัญไปแล้วจริงๆ แต่ซ้อจะไม่เสียดาย จะเริ่มปฎิบัติเจริญสติให้ดีขึ้นค่ะ อ่านข้อเขียนคุณนินจาแล้วชัดแจ้งขึ้นหลายอย่างค่ะ  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : คิมิเอะ-จัง - [ 17 ก.พ. 48 18:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมได้ลองอ่านงานเขียนของคุณดังตฤณอีกเล่มแล้วครับ ชื่อ "ทางนฤพาน" ได้ข้อคิดในการดำรงชีวิตมาอีกหลายแบบครับ ในนั้นยังชี้ให้เห็นด้วยว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็มีโอกาสบรรลุธรรมเท่ากัน ผู้หญิงเป็นพระโพธิสัตว์ก็มี ขึ้นอยู่กับการตั้งเป้าหมายให้จิตวิญญานตัวเองตลอดเส้นทางเดินของจิตจนไปถึงพระนฤพาน(ไม่ได้หมายถึงแค่ในชีวิตนี้นะครับ) อยากแนะนำให้อ่านอีกเล่มครับพี่กุ้ง เรื่องการปฏิบัติสมาธิ จับแค่ลมหายใจว่าหายใจเข้าหรือออก สั้นหรือยาว โดยให้รู้ตัวสังเกตตลอดแค่นั้นก่อนก็พอแล้วครับในการปฏิบัติเบื้องต้น ผมก็กำลังทำอยู่ครับ ปล.รอฟังนิทานของพี่นินจาอยู่ครับ แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 48 10:03:48 แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 48 09:59:59 จากคุณ : nattaphon - [ 18 ก.พ. 48 09:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วได้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ ตอนนี้มานั่งรออ่านนิทานของพี่นินจาด้วย... จากคุณ : noopiglet - [ 18 ก.พ. 48 22:09:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มารอฟังคณนินจาอีกหนึ่งคนค่ะ เมื่อสะดวกที่จะpostนะคะ หากยังไม่ว่าง ก็ไม่เป็นไรค่ะ จากคุณ : hot oil (hot oil) - [ 18 ก.พ. 48 23:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ  คุณนินจา คุณเต่าหยวนเปียว คุณกุ้งไร้สาร คุณซ้อสี่ คุณnattaphon คุณnoopiglet คุณhot oil คุณกุ้งไร้สารครับ ในโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นแบบพอเหมาะพอดีโดยมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมา แต่ไม่มีประโยชน์ที่เราจะไปสืบหาว่าเพราะอะไรเราจึงต้องมาเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ สิ่งที่ควรรู้คือจะจัดการอย่างไรกับปัญหานี้ให้เกิดความทุกข์น้อยที่สุด อย่ากังวลไปเลย และสิ่งที่คุณกุ้งได้มาจากเหตุการณ์ในวันนี้คือความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม ในขณะที่พบเหตุการณ์นั้นคุณกุ้งฯมีสติอยู่สมบูรณ์จึงไม่ตกใจและสามารถควบคุมรถให้หลีกเลี่ยงอุบัติเหตุ ซึ่งหากตอนนั้นขาดสติอาจเกิดเรื่องร้ายแรงก่อเวรกรรมสืบเนื่องไปไม่จบไม่สิ้น ในขณะที่เรามีสติอยู่นั้นเราจะไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด และนั่นเป็นผลมาจากการเจริญสติครับ ข่าวดีคือตั้งแต่นี้เป็นต้นไปคุณกุ้งฯเป็นผู้กำหนดเส้นทางชีวิตให้ตนเองแล้วนะครับไม่ใช่ดวงชะตาหรือพรหมลิขิต และเลิกดูดวงไปได้เลยชะตาชีวิตชาตินี้ได้เปลี่ยนแปลงไปหมดแล้วครับ เพราะอะไรนั้นวันข้างหน้าก้าวต่อไปจะทราบได้ด้วยตนเอง(เป็นปัจจัตตัง) ............................................................................... อย่าควบคุมลมหายใจไม่ว่าหายใจสั้นหรือยาว ก็ไม่ควรไปฝืนธรรมชาติจะทำให้ถดถอยเปล่าๆ ลมหายใจจะเปลี่ยนแปลงตามสภาวะจิต ถ้าจิตสงบลมหายใจจะละเอียดลึกยาว แล้วถ้าจิตไม่สงบลมหายใจจะหยาบตื้นสั้น ปล่อยไปตามธรรมชาติเรามีหน้าที่รู้ ไม่มีหน้าที่หายใจ ................................................................................ รู้แต่ไม่ปฏิบัติ อาจจะแย่ยิ่งกว่าไม่รู้นะครับ  เพราะผู้ที่เขาไม่รู้ เมื่อประสบกับปัญหาชีวิตจะดิ้นทุรนทุรายไปตามยถากรรม แต่ผู้ที่รู้จะเพิ่มความหงุดหงิดคับข้องใจเข้าไปทำให้ทรมานมากกว่า หากชีวิตนี้ได้กายเป็นมนุษย์แต่ไม่นำมาปฏิบัติธรรมย่อมเป็นที่น่าเสียดาย คุณ hot oil ครับ ไม่ทราบว่าทุกวันนี้เริ่มนั่งสมาธิรึยัง ถ้ายังผมอยากเชิญชวนให้ทดลองนั่งดูสักหนึ่งเดือนดีไหมครับ มันง่ายกว่าการดำรงชีวิตด้วยความทุกข์ไปตลอดชีวิตเป็นไหนๆ ก็เมื่ออยากพบความสุขจากสมาธิแล้วไม่มีความเพียรพยายาม อยากถามว่าอีกนานแค่ไหนหรือวันใดจึงจะได้พบอีก แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 48 05:10:21 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 19 ก.พ. 48 02:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องลมหายใจนี่ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมได้เรียนรู้มา ต่างหรือเหมือนจากที่คุณไร้แก่นสารบอกนะครับ ที่ผมเรียนรู้มาคือ ควรมีการ "ฝึก" ให้ลืมหายใจยาวลึก อาจสงสัยว่าแค่ไหนเรียกว่ายาวและลึกพอ คือต้องหายใจเข้าให้ "ท้อง" พอง และหายใจออก ให้ "ท้อง" ยุบ คนส่วนมากมักหายใจเข้าแล้วท้องยุบ หน้าอกพอง เพราะหายใจสั้นเกินไป ลมหายใจมีผลต่อจิตใจ ? สังเกตุดูว่าตอนที่เราหายใจสั้นถี่ จิตใจเราเป็นอย่างไร ถ้าเราหายใจลึกยาว จิตใจเราเป็นอย่างไร อีกอย่างที่ผมได้รู้จากเพื่อนที่เป็นพยาบาล เขาบอกว่า หมอที่เขาทำงานด้วย จะให้คนไข้ที่เป็นโรคปอด ฝึกหายใจเข้าลึกๆจนท้องพอง เพื่อเป็นการออกกำลังกายปอด ผมจึงสรุปของผมเองว่า การหายใจยาวลึก(หายใจเข้าท้องพอง) เป็นผลดีต่อเรา ทั้งในทางโลกทางธรรม แต่ที่สำคัญคือ อย่าพยายาม เบ่งท้องเพื่อให้เหมือนกับว่าเราหายใจเข้าจนท้องพอง เพราะทำแล้วจะทำให้ปวดท้อง และไม่ใช่การหายใจ ยาว-ลึก ที่แท้จริง จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 19 ก.พ. 48 21:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คลับนี้มีสีสรร  แห่งคุณค่า  ที่เยี่ยมมากครับ ทีแรกผมไม่คิดว่า  เพื่อนๆหลายท่านจะ  เข้าใจ รู้ธรรมะได้เพียงนี้  นับตั้งแต่ เจ้าสำนัก คุณไร้แก่นสาร คุณ วิถีพุทธ คุณ นินจา  นับว่าเป็นวาสนาที่ได้ติดตาม รับความรู้ และ เซฟ ไว้ตลอด เก็บไว้เป็นเอกสารอ้างอิง ได้เวลานึกไม่ออกก็เปิดดู (ไม่ธรรมดาครับ..ลึกซึ้ง...ครับ) และที่สังเกตุอีกข้อคือ  แต่ละท่านก็เป็นฆารวาส มีครอบ ครัวดำรงชีวิตปกติกันทุกท่านไม่ได้มีเพศเป็น นักบวชเลย ข้อนี้แสดงว่าคนใช้ชีวิตธรรมดาก็ปฏิบัติธรรมที่ลึกซึ้งได้ น่าภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบท่านทางกระทู้นี้...... กระทู้"วิธีการซื้อขายลงทุนแบบเด่นศรี....คลับเพื่ออิสระ ภาพทางการเงิน  และ ทางธรรม" ขอน้อมรับความรู้ต่อไปเรื่อยๆนะครับ จากคุณ : ขวัญชัย - [ 19 ก.พ. 48 22:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับ คุณมือใหม่DSM คุณขวัญชัย จิตกับลมหายใจมีความเกี่ยวข้องกันจนแยกไม่ออก ในยามที่จิตสงบเช่นยามนอนหลับสนิทลมหายใจจะลึกยาว แล้วพอโกรธลมหายใจจะรุนแรง กลุ้มใจกังวลลมหายใจจะสั้น ในยามที่ตื่นเต้นเราสามารถสูดลมหายใจลึกๆได้ สักสองสามครั้ง แต่ถ้าควบคุมการหายใจไว้ตลอดเวลาเป็นระยะเวลานานๆเเทนที่จะผ่อนคลายกลับจะเครียด ผมว่าไม่ใช่ ลมหายใจมีผลต่อจิตใจ ? แต่น่าจะเป็น จิตใจมีผลต่อลมหายใจมากกว่า (รู้สึกเหมือนคุยกันเรื่องไก่กับไข่ยังไงไม่รู้) ผมอยากทำจิตให้สงบเพื่อให้เกิดลมหายใจที่ลึกยาวมากกว่าจะไปควบคุมลมหายใจเข้าออกเพื่อให้จิตสงบ(เพราะน่าจะกลับกลายเป็นเครียดซะมากกว่านะครับ) ทดลองดูให้สิ้นสงสัยดีกว่าครับ ลองนั่งสมาธิโดยควบคุมลมหายใจให้ลึกยาว กับ ปล่อยให้เป็นไปตามสภาวะของจิต อย่างไหนดีก็ทำแบบนั้น (ขณะนั่งสมาธิจะสังเกตความเเตกต่างได้ชัดเจนกว่า) ...................................................... DSM = คลับการลงทุนแบบคนธรรมะธัมโม สวัสดีครับ คุณเด่นศรี   เมื่อปีที่แล้วผมเกิดการถดถอยในการปฏิบัติธรรมทั้งที่ก็ไม่ขาดการรักษาศีลนั่งสมาธิเจริญสติ เพราะถูกความโลภเข้าครอบงำอย่างหนัก หุ้นขึ้นก็ตื่นเต้น หุ้นตกก็เครียด นั่งหน้าจอทีไรเป็นเกิดอาการขาดสติทุกครั้ง ตลอดระยะเวลาทำการของตลาดเจริญสติไม่ได้เลย ตั้งแต่สมัครใจลงทุนแบบ DSM แล้ว หุ้นจะขึ้นจะลงก็ไม่สนใจทำตามกฏที่วางไว้ทำให้จิตใจไม่กระเพื่อมแต่กลับสงบนิ่ง  เริ่มหวังความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมได้อีกครั้ง เป็นวาสนาของผมที่ได้พบคุณเด่นศรี ........................................................ แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 48 02:21:04 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 00:05:24 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 20 ก.พ. 48 00:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นด้วยอย่างยิ่งกับคุณขวัญชัยค่ะ คลับนี้ไม่ธรรมดาค่ะ เป็นกิจวัตรไปเเล้วค่ะ ที่ต้องมาเปิดกระทู้นั่งอ่าน เกือบทุกครั้งที่มีโอกาสเข้า net ซึ่งค่อนข้างหาโอกาส ได้ยาก........... +++++++++++++++++++++++++++++++ คุณไร้เเก่นสารคะ ดิฉันขอสารภาพว่า 2 สัปดาห์มานี้ ไม่ได้นั่งสมาธิเลยค่ะ เลยโดนคุณต่อว่าเอาเลย อายจังค่ะ มัวเเต่ไปหลงยึดติดอยู่กับความสงสัยอยู่ได้ เนื่องจากตอนไปปฏิบัติที่วัดเเค่ 3 ครั้ง เเละก็ไม่ได้ มาปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง  ยอมรับค่ะ ช่วงนี้ ฟุ้งซ่าน เเละจิต ตก ค่ะ ไม่ยึดในคำสอนของครูอาจารย์ก็อย่างนี้เเหละค่ะ อาศัยหมั่นอ่านที่กระทู้เดิมเอาเป็นเเนวทาง เเละนอนสมาธิ เนื่องจากนั่งไม่ไหว ปวดเอว เเละปวดหลัง จาก การนั่ง เเละก้มก้มเงยเงย อุ้มลูกจากเปลค่ะ ตอนนี้กลับไปทำงาน กลับมาบ้าน ก็มามีงานบ้าน ไม่ได้ปฏิบัติค่ะ (เลยฟุ้งซ่านมาก) ต่อไปดิฉันจะไม่ขาดการปฏิบัติค่ะ ยังติดใจในคำถามคุณกุ้งจากกระทู้เดิมเรื่องเกือบขับรถชน ในที่ที่ชนสุนัขจังค่ะจากคำตอบของคุณไร้เเก่นสารที่ว่า "คุณกุ้งไร้สารครับ ในโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นโดย บังเอิญ ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นแบบพอเหมาะพอดีโดยมี กรรมเกี่ยวเนื่องกันมา แต่ไม่มีประโยชน์ที่เราจะไปสืบหาว่า เพราะอะไรเราจึงต้องมาเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ สิ่งที่ควรรู้ คือจะจัดการอย่างไรกับปัญหานี้ให้เกิดความทุกข์น้อยที่ สุด อย่ากังวลไปเลย" ขอเล่าเรื่องเเปลกที่ประสบมาล่าสุดค่ะ ดิฉันเองหลังจากปิด computer หลังpost กระทู้เมื่อคืน ตามปกติจะเข้ากำหนดสมาธิจนหลับไปเเละไม่ฝันใดๆ ไม่เคยที่จะนอนไม่หลับเลยค่ะ ตั้งเเต่กลับมาปฎิบัติ น่าเเปลกที่เมื่อวานดิฉันไม่หลับ ทำอย่างไรอย่างไรก็นอนไม่หลับค่ะ พอประมาณตี 3 ดิฉันได้กลิ่นไหม้ของ bakerite (วัสดุที่ใช้ในงานไฟฟ้า) เลยเดินมาเเง้มม่านประตูบ้านดู  จึงพบว่าเกิดเหตุเพลิงไหม้ที่บ้านตรงกันข้าม เปลวไฟเเดงฉานในบริเวณชั้นล่าง ดิฉันเป็นคนเเรกที่เห็นเลยรีบปลุกสามี เขาเลยรีบวิ่งออกไปเคาะประตูรั้วบ้านนั้น พร้อมทั้งตะโกนเรียกชื่อเพื่อนบ้าน  น่าเเปลกที่ทุกคนหลับสนิทไม่ได้กลิ่นไหม้เลย  สุดท้ายก็ช่วยกันดับไฟสำเร็จ เเละไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บค่ะ ไฟไหม้ไปเยอะพอควร สาเหตุจากเครื่องซักผ้าที่เพื่อนบ้านตั้งโปรเเกรมซัก ตอนกลางคืนไว้ เนื่องจากที่นี่ (ระยอง) มีปัญหาน้ำไม่ค่อยไหลตอนกลางวันค่ะ  เขาเลยต้องตั้งโปรเเกรมซักตอนกลางคืนไว้ ที่น่ากลัวคือ อีกนิดเดียวก็จะโดนถังgas เเล้วค่ะ ยอมรับว่ายังกลัวเเละตระหนกกับเหตุการณ์เมื่อคืนมากค่ะ ดิฉันเชื่อว่าย่อมมีสิ่งใดมาทำให้ดิฉันไม่หลับ ทั้งที่เลยเวลา นอนมานานมาก 2-3 ชม. อย่างนี้ ดิฉันควรจะทำอย่างไรดี คะ ใส่บาตร ทำบุญ กรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศล ดีไหมคะ เพราะช่วงนี่ฟุ้งซ่าน เกรงว่าเเผ่เมตตาหลังนอนสมาธิ ที่ไม่ นิ่ง จะไม่ถึงผู้ที่มาดลใจดิฉันค่ะ ปล. /ฝากเตือนเพื่อนๆเรื่องเครื่องใช้ไฟฟ้าด้วยค่ะ อย่าเปิดทิ้งไว้เเล้วเข้านอนนะคะ เพราะถ้าหากช้าไปอีกเเค่ 2 นาที  ดิฉันว่าคงเกิดโศกนาฏกรรมเเน่ค่ะ เเละเครื่องซัก ผ้านั้น อายุใช้งานเเค่ปีครื่ง เพิ่งหมดระยะเวลารับประกันไป ไม่นานค่ะ ยังเกิดเหตุการณ์เเบบนี่ได้เลย แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 17:23:43 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 00:25:22 จากคุณ : hot oil (hot oil) - [ 20 ก.พ. 48 00:17:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ใส่บาตร ทำบุญ กรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศล เเผ่เมตตาหลังนอนสมาธิทั้งที่ฟุ้งซ่านนั่นแหละครับได้เท่าไหร่เอาเท่านั้น คุณจะไม่ทราบว่าเกิดกุศลเท่าใดในการทำสมาธิทั้งที่ฟุ้งซ่าน แต่ผมขอรับรองว่าเยอะมาก ถ้าเป็นไปได้ขอนั่งสมาธิได้ไหมครับ นั่งหลับตาห้อยเท้าพิงโซฟาก็ได้ครับ การนอนสมาธินั้นหมิ่นเห่มกับการนอนโดยปกติเหลือเกิน ธรรมดาของผู้ปฏิบัติธรรมจะเป็นที่รักของเทวดาทั้งหลาย โดยท่านจะช่วยอำนวยความสะดวกในการดำเนินชีวิตของเราหลายอย่าง บางครั้งเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ คอยสังเกตชีวิตประจำวันของคุณดู จะมีหลายอย่างที่ผิดสังเกตจนเห็นได้ชัด รู้เเล้วเงียบๆไว้อย่าเอ็ดไปเดี๋ยวชาวบ้านว่าบ๊อง จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 20 ก.พ. 48 00:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีค่ะคุณไร้แก่นสาร ... อยากรบกวน พี่ไร้แก่นสาร ช่วยชี้แนะด้วยค่ะเรื่องที่พี่กล่าวว่า เมื่อปีที่แล้วผมเกิดการถดถอยในการปฏิบัติธรรม <-- หมายถึงลักษณะอย่างไรคะ ... ขอบคุณสิ่งดีๆ (และมีคุณค่ามากๆ) ที่พี่ได้มอบให้กับนินจาและเพื่อนสมาชิกในคลับทุกๆคนค่ะ ********** สวัสดีค่ะพี่ hot oil ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับประสบการณ์อุทาหรณ์ และการเตือนใจเรื่องเครื่องใช้ไฟฟ้า ... สำหรับเรื่อง การปฏิบัติสมาธินั้น .... อยากเสนอข้อความเปรียบเทียบให้เห็นชัดขึ้นดังนี้ค่ะ สมมติว่า วันหนึ่ง พี่ hot oil ทำงาน (งานบ้าน, เลี้ยงลูก, งานที่ทำงาน รวมเดินทางและอื่นๆ) สมมติว่า 2 + 4 + 12 ชั่วโมง (สมมตินะคะ) การงานดังกล่าว ... รวมเวลาที่ต้องฟุ้งซ่าน อยู่ด้วย 0.5 + 1 + 1.5 ชั่วโมง การงานดังกล่าว ... รวมเวลาที่ต้องแก้ไข งานที่ทำผิด (อาจเนื่องจากความฟุ้งซ่าน, เนื่องจากความเข้าใจผิด, เนื่องจากการแก้ปัญหาไม่ตรงจุด, เนื่องจาก คิดแก้ปัญหาไม่ตก) รวมอยู่ด้วยอีก 0.5 + 1 + 3 ชั่วโมง ******* ยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆว่า ... หากได้ฝึกสมาธิ (อย่างเหมาะสม) เพียงวันละ 15 - 30 นาที อาจช่วยให้ มีสติในการทำงานมากขึ้น, ช่วยให้จิตที่ทำงานมีพลัง, สงบ และผ่องใส มากขึ้น สติ ช่วยลดข้อผิดพลาด ช่วยให้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้น นั่นแน่ ... เริ่มเห็นภาพมั้ยคะ ว่า พี่ hot oil จะมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อย่างไร (แทนที่ จะเป็นว่า ไม่มีเวลาฝึกสมาธิ ก็จะเปลี่ยนเป็น สมาธิ ทำให้มีเวลามากขึ้น .. ยิ่งมีเวลามากขึ้น ก็ยิ่งได้ฝึกฝนมากขึ้น ก็จะยิ่งมีเวลามากๆขึ้น ... เป็นอีกวงจรหนึ่ง ซึ่งต่างจากเดิม อย่างสิ้นเชิง) (สมมติว่า วงจรเดิม ยิ่งฟุ้งซ่าน ก็ยิ่งไม่มีเวลา ยิ่งไม่มีเวลา ก็ไม่ได้ฝึกสมาธิ ยิ่งไม่ได้ฝึกสมาธิ ก็ยิ่งฟุ้งซ่าน ยิ่งฟุ้งซ่าน ก็ยิ่งไม่มีเวลา ฯลฯ ... ฯลฯ ...ฯลฯ) ไปเรื่อยๆ ******** จิตที่มีพลัง ก็จะทำให้ จดจ่อมุ่งทุ่มเท กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ณ ขณะนั้น ให้ยังประโยชน์สู่เป้าหมายได้เร็วและตรงประเด็นมากขึ้น จิตที่สงบ ก็จะช่วยให้ ไม่ฟุ้งซ่าน จดจ่อ กับงานนั้นๆได้ดียิ่งขึ้น จิตที่ผ่องใส ก็จะทำให้เห็นสิ่งต่างๆตามความเป็นจริงได้มากขึ้น เมื่อเกิดปัญหา ก็เห็นปัญหา เห็นวิธีแก้ปัญหา ได้ดียิ่งขึ้น ******** ยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆนะคะ ... การฝึกสมาธิ (ที่เหมาะสม) ยังนำประโยชน์อื่นๆอีกมากมาย (บางท่าน ฝึกสมาธิ เพื่อช่วยลดความเจ็บปวด) เป็นต้น ... และเพื่อเป็นหนทาง สู่ประโยชน์สูงสุดต่อไป สมาธิ จะเป็นส่วนหนึ่ง ที่ทำให้พี่ hot oil มีเวลามากขึ้นค่ะ ... (แต่ต้องพบด้วยตนเอง ... เดี๋ยวจะหาว่าโม้ ...อิอิ) เป็นกำลังใจให้นะคะ ... ปล1. อ่านหนังสือ ไปถึงแล้วแล้วคะ ปล2. ฝากหอมแก้ม น้องชงหมิง 2 ฟอด นะคะ ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 11:34:43 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 20 ก.พ. 48 11:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับ คุณไร้แก่นสาร เกิดความยินดีจริงๆ ทั้งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับ *ข่าวดี*ที่คุณไร้แก่นสารกล่าวถึงได้อย่างไร แต่ดีใจครับ ที่การปฏิบัติธรรมของผมเกิดความก้าวหน้าบ้างโดยไม่รู้ตัว ทุกๆวันเกิดการทดสอบศีลของเราเสมอครับ ทำให้ทราบว่า เรายังต้องระมัดระวังตัวอยู่บ้าง ยังไม่เป็นธรรมชาติครับ หากเป็นไปได้นะครับ คุณไร้แก่นสาร ผมอยากจะขอบทความที่เกี่ยวกับ มหาสติปัฏฐาน ๔ จะพอเป็นไปได้ไหมครับ ผมอ่านหนังสือที่คุณไร้แก่นสารกรุณาให้ไปแล้ว แต่ก็ยังไม่ใสกระจ่างชัดเท่าไหร่ เลยอยากได้คำอธิบายเพิ่มเติมครับ ไม่เร่งนะครับแล้วแต่สะดวกครับ คุณหมอนัฐพลครับ ผมอ่านจบเล่มหนึ่งแล้วครับ เดี๋ยวจะไปหาซื้อเล่มที่คุณหมอแนะนำถัดไปนะครับ ผู้เขียนเขียนได้สนุกได้สาระเกี่ยวกับ *กรรม* ได้เป็นอย่างดีครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 20 ก.พ. 48 13:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีครับทุกคน ผมพลาดกระทู้เก่า ไปได้ยังไงเนี้ย ปกติผมเข้ามาแอบอ่านในคลับนี้ประจำครับ ตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง เมื่อวานและวันนี้ตะลุยอ่านกระทู้ เยี่ยมกิจการกระทู้แรก ถึงวันนี้ก็ยังไม่ถึงครึ่งเลยครับ ยาวมากจริงๆ ผมว่ากระทู้คุณเด่นกับซ้อสี่ ยาวแล้วนะ เดี๋ยวจะพยายามตามมาให้ทันครับ จากคุณ : e-man - [ 20 ก.พ. 48 16:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกท่าน ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำค่ะคุณไร้เเก่นสาร ดิฉันจะ เปลี่ยนจากการนอนมาเป็นนั่งสมาธิคืนนี้ค่ะ คุณนินจาคะ พี่ต้องขอขอบคุณสำหรับคำเเนะนำดีๆอีกครั้งนะคะ วิเคราะห์พี่ได้เด็ดขาด อย่างกับมานั่งอยู่ในความคิดคำนึงเลยทีเดียวค่ะ อ่านหนังสือwink and grow rich จบนานเเล้วค่ะ รอบที่2 อ่านไปได้ครึ่งเล่ม หนังสือเขียนได้ดี เหมือนเเนวทางดังกล่าว ผู้เขียนให้เรายึดหลักธรรมในการประกอบกิจการงาน ใดๆโดย อิทธิบาท 4 ไม่ทราบจะเป็นการตีความหมายที่ถูกต้องตามเจตนารมณ์ ของผู้เขียน หรือเปล่าค่ะ ถ้ามีอะไรสงสัยในการปฏิบัติจะมาสอบถามอีกนะคะหวังว่าจะไม่เบื่อกันซะก่อน อ้อ.....หอมเเก้มลูกให้ 3ฟอดเลย เเถมให้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 18:08:14 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 17:56:42 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 17:41:12 จากคุณ : hot oil (hot oil) - [ 20 ก.พ. 48 17:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาอ่านครับ ^_^ กล. พี่กุ้งผมส่งหลังไมค์ไปอีกรอบครับได้รับหรือเปล่าครับ? จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 20 ก.พ. 48 18:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สวัสดีครับ คุณนินจา คุณกุ้งไร้สาร คุณe-man คุณhot oil คุณมือใหม่ DSM คุณกุ้งฯครับ ชัดเจนที่สุดที่ผมพอจะอธิบายได้คือความคิดเห็นที่ 53กระทู้1 แต่ของจริงนั้นอยู่ในบทสวดมนต์แปลมหาสติปัฏฐานสูตร ซึ่งมีความชัดเจนที่สุดแล้วครับเป็นลักษณะของปริศนาธรรม ซึ่งเราเข้าใจว่าอย่างไรก็ทำไปอย่างนั้นรับรองไม่เป็นอันตราย เรื่องทางจิตนี้ไม่มีทางเข้าใจได้ชัดเจนจากการอ่านหรือฟังคำบอกเล่า วันใดที่ประสบด้วยตนเองจึงจะสิ้นความสงสัย(ถ้าหากผมบอกคุณกุ้งฯว่าเจริญสติแล้วจะไม่ตื่นตระหนกยามพบเหตุร้าย คุณกุ้งฯย่อมไม่เชื่อถือเท่ากับที่วันก่อนได้เจอมากับตัว) ผมอ่านบทสวดมนต์นี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในขณะเดียวกันก็ปฏิบัติตามไปด้วยโดยเรียนรู้จากความผิดพลาด จึงค่อยๆใสกระจ่างขึ้นมาแต่ก็ยังไม่จบ ยังคงต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ในการปฏิบัติธรรมนั้นจะไม่สามารถบอกอะไรมากมายหรือทุกสิ่งทุกอย่างเพราะจะเป็นโทษมากกว่าคุณ เนื่องจากอาจสื่อสารได้ผิดพลาดทำให้วุ่นวายไปกันใหญ่ ขอเพียงเดินไปตามแนวทางที่พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้ให้เราก็พอ โปรดวางใจ องค์สมเด็จฯท่านเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน ท่านกำหนดวิธีให้เราต่างคนต่างทำตามความเข้าใจของตน แล้วไปพบกันที่ปลายทาง ขอเพียงอยู่ในกรอบของ ศีล สมาธิ ปัญญา คุณจะไม่หลงทาง วันใดก็ตามที่คุณพบความก้าวหน้าระดับสูงขึ้นไป คุณจะอึ้ง ทึ่ง ฉงน ในพระปรีชาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านใช้คำที่สั้นที่สุดแต่สื่อความหมายลึกซึ้งที่สุด แต่ก่อนที่ยังไม่เกิดปัญญาผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีคนที่สามารถใช้ภาษาสื่อถึงสิ่งที่เข้าใจยากพอๆกับกำเนิดของจักรวาล ซึ่งก็คือพระพุทธเจ้าของเรานั่นเอง ซึ่งพอผมเริ่มเกิดมองเห็นหนทางลางๆขึ้นมาผมจึงเข้าใจว่า เหตุใดหลังจากที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ธรรมอันประเสริฐนี้แล้วจึงรู้สึกหนักใจจนรำพึงว่าธรรมนี้เป็นของยากจะอธิบาย ดังนั้นสิ่งที่ผมเข้าใจคือพุทธองค์ท่านคงใช้การปฏิบัติตามแนวทางเพื่อสื่อสารให้เราเข้าถึงความหมายของสิ่งที่ยากจะอธิบาย และผมยังเชื่อว่าพระธรรมทั้งหมดนั้นไม่ได้บอกความหมายจริงๆของสิ่งที่พระพุทธเจ้าต้องการบอกเรา แต่เป็นการชี้ทางให้เราปฏิบัติเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่แท้จริง ทุกวันนี้คราใดที่ผมอ่านพบปรัชญาตะวันตก-ออก ผมจะรู้สึกเหมือนเห็นหนังสือเด็กอนุบาล เพราะข้อความเหล่านั้นไม่ยากต่อการอธิบายทั้งยังไม่เป็นสัจธรรมเช่นพระธรรมที่พุทธองค์สั่งสอนพวกเรา ................................................................................ คุณpattaravครับ อยากขอร้องให้คุณภัทรช่วยพิมพ์คำแปลของบทมหาสติปัฏฐานสูตรเผยแพร่ในกระทู้นี้หน่อย ไม่ทราบจะสะดวกรึเปล่าครับ ................................................................................ เรื่องเล่นหุ้นแล้วจิตถดถอยขอติดไว้ก่อน คุณนินจาเก่งจังเดาอายุผมออก ผมเกิดพศ.2513ครับตอนแรกไม่บอกเพราะไม่แน่ใจว่าจะมีคนเชื่อถือข้อความหรือไม่ ตอนนี้คุ้นเคยกันแล้วเลยกล้าเปิดเผยหน่อย (จริงๆอายุก็ไม่น้อยแล้วนะครับ แต่รู้สึกยังไม่พอต่อการสนทนาธรรมน่าจะแก่กว่านี้อีกสักหน่อย) แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 48 13:03:58 แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 48 04:24:15 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 21 ก.พ. 48 02:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีทุกๆท่านค่ะ พี่ไร้แก่นสารคะ .. เรื่องเล่นหุ้นแล้วจิตถดถอยขอติดไว้ก่อน --> ยินดีเสมอค่ะ รอฟังนะคะ ตามที่พี่จะสะดวกเป็นที่ตั้งค่ะ และเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ สำหรับที่พี่ไร้แก่นสารกล่าวไว้ว่า ... ผู้ปฏิบัติหลายๆท่าน จะอึ้ง ทึ่ง ฉงน ในพระปรีชาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า --> เป็นเรื่องจริงค่ะ .. ****** ขออนุญาตเล่าบางส่วนบางตอนของพระพุทธประวัติให้ฟังนะคะ หลังจากที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้แล้ว พระองค์ได้ทรงมารำพึงถึงธรรมที่พระองค์ตรัสรู้ แล้วพระองค์ก็โน้มพระทัยไปในทางที่จะไม่ทรงสั่งสอน (ไม่ใช่ท้อพระทัยนะคะ อย่าเข้าใจผิดตามที่เรียนสมัยเด็กๆ) พระพุทธเจ้าทรงน้อมพระทัย ไปในการที่จะไม่ทรงแสดงธรรม ทำไมจึงน้อมพระทัยที่จะไม่แสดง ... ก็เพราะทรงพิจารณาเห็นว่า .. ธรรมที่ตรัสรู้นั้น แม้จะเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนทั้งหลายที่วุ่นวายอยู่ในความลุ่มหลง เพลิดเพลินติดอยู่ในสิ่งต่างๆ โดยเฉพาะทางวัตถุ จะรู้ตามและเข้าใจได้ยากมากๆ ธรรมที่รู้เข้าใจตามได้ยาก (แม้จะเป็นเรื่องธรรมดา) พระองค์ตรัสสั้นๆว่า คือ "อิทัปปัจจยตาปฏิจจสมุปบาท และ นิพพาน" ... มีเรื่องต่อมาว่า พระพรหมชื่อ สหัมบดี ได้มาอาราธนาคือ นิมนต์พระพุทธเจ้า ว่ายังมีสัตว์ที่มีธุลีในดวงตาน้อย หวังว่าสัตว์เหล่านั้น คงพอเข้าใจได้บ้าง หมายความว่า .. ถ้าพูดถึงคนส่วนใหญ่ ก็ยากที่จะเข้าใจ แต่คนที่มีสติปัญญา และไม่มีความลุ่มหลงเพลิดเพลินมัวเมาติดในอามิสวัตถุทั้งหลายมากมายนัก ก็พอมีอยู่บ้าง ท่านเหล่านั้นคงจะพอสามารถรับการแนะนำสั่งสอนให้เกิดความเข้าใจได้บ้าง ... คำอาราธนาหรือนิมนต์ครั้งนั้น ทำให้พระพุทธเจ้าทรงตัดสินพระทัยจะเสด็จออกมาทรงแสดงธรรมสั่งสอน ... พุทธพจน์และเหตุการณ์ครั้งนั้น ... สำหรับเราแล้ว จึงเป็นเครื่องเตือนใจให้สำนึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ และตระหนักเสมอว่า "ธรรมนี้ มิใช่สิ่งง่ายๆ (แม้จะเป็นเรื่องธรรมดา) และการที่ถ่ายทอดสืบต่อมาถึงเรานี้ ก็เป็นมาโดยยาก เราจะได้ไม่ประมาท เอาใจใส่ศึกษาด้วยความตั้งใจจริง" ทิ้งท้ายวันนี้ ด้วยคำว่า "ไม่ประมาท" "ทางสายกลาง" และ "การเรียนรู้ฝึกตน" ******** อยากรบกวนพี่ไร้แก่นสาร ช่วยชี้แนะด้วยค่ะว่า "มูลเหตุจูงใจที่สำคัญ ในการศึกษาธรรมของพี่ คืออะไรคะ" ... ขอบคุณมากๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 48 11:49:55 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 21 ก.พ. 48 11:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เห็นคุณกุ้งและคุณ hot oil มีความก้าวหน้า ก็ขอยินดีด้วยครับ คุณนินจา วิเคราะห์และเรียบเรียงได้เฉียบขาดเหมือนเดิชม เห็นด้วยกับคุณไร้แก่นสาร ที่ว่าไม่ควรนอนสมาธิ ผมลองแล้ว..... หลับครับ .... ฝันอีก ..... รวบรวมสมาธิไม่ได้เลย หรือบางทีอาจรวบรวมได้ แต่คงได้ในฝันแทน................... จากคุณ : นกแคปหมู - [ 21 ก.พ. 48 11:58:19 A:161.246.18.199 X:161.246.1.32 TicketID:086685 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อวันพฤหัสผมโดนทดสอบสติมาเหมือนกัน เดินไม่ระวัง หัวโขกกับหลังคาที่จอดรถ แรงมากครับ ต้องไปทำแผลเลย ทีแรกคิดในใจ "ทำไมซวยอย่างงี้" ตอนนี้คิดได้แล้ว เป็นการทดสอบนี่เอง .............เจ็บ....ครับ จากคุณ : นกแคปหมู - [ 21 ก.พ. 48 12:06:51 A:161.246.18.199 X:161.246.1.33 TicketID:086685 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีครับคุณกุ้งไร้สาร และทุกๆท่าน              เพิ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อวานคืน        ไปเอาคอมของน้อง(ของict)มาใช้นะครับ        เครื่องที่ใช้อยู่ปัญหามากไม่ไหวแล้ว               จากเหตุการณ์เรื่องขับรถชนสุนัข         จากประสบการณ์ของผม        วิธีแก้ไขที่ดีที่สุด        น่าจะทำบุญ           ตักบาตร       หรือถวายสังฆทานด้วยยิ่งดี     อุทิศบุญแบบเจาะจงให้กับสุนัขที่ตาย        ทำบ่อยๆสักระยะหนึ่ง           แล้วขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน         อย่าได้มีเวรกรรมต่อกันและกันเลย        ให้สิ้นสุดกันในครั้งนี้ด้วยเถิด          เพราะเหตุเกิดโดยไม่เจตนา            เมื่อนั่งสมาธิ         ก็ให้นึกถึงเขาแผ่ให้เขาด้วย         ทำไปเรื่อยๆจนเรารู้สึกสบายใจเมื่อไรถึงค่อยหยุดทำ         จะปล่อยปลาบ้างก็ดี         ให้เผื่อแผ่บุญกับนายเวรที่มาถึงบ้างก็ดี        การที่เราไม่ตกใจในยามฉุกเฉินเมื่อเวลาขับรถ      ถือว่าเป็นผลจากการฝึกสติ        ทำให้จิตใจหนักแน่นมั่นคง        แต่เมื่อยามขับรถไม่ต้องดูลมก็ได้       แต่ให้สติรู้สึกตัวอยู่ที่กาย      ในอิริยาบทขณะขับรถ        รู้สึกตัวทั่วพร้อม     พอก่อน            เครื่องรวนแล้ว       โดนคำสั่งshut     down จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 21 ก.พ. 48 18:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตามมาอ่านต่อครับ ขอบคุณมากครับ ............................................. เด่นศรี   ครับ จากคุณ : เด่นศรี - [ 21 ก.พ. 48 19:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อยากทราบว่าผู้ที่เข้าสมาธิได้แล้ว จะสามารถนั่งสมาธิ และรวบรวมสมาธิได้ในทุกๆที่เลยหรือเปล่าครับ เช่น ในสนามที่กำลังแข่งบอล ,บริเวนใกล้เขตก่อสร้างมีเสียงดัง , บนภูเขาที่อากาศหนาวจัด, หรือในห้องร้อนอบอ้าว สถานที่เหล่านี้สามารถทำสมาธิได้ไหมครับ บ้านผมอยู่ใกล้เขตก่อสร้าง และในห้องผมตอนกลางวัน ก็อากาศร้อนอบอ้าว (วันเสาร์-อาทิตย์ผมอยู่บ้าน) ผมก็ลองนั่งดูแล้วแต่ไม่ค่อยนิ่งครับ เดี๋ยวนี้ได้ยินเสียงก่อสร้างชัดเจนมากกว่าเมื่อก่อน (เสียงอื่นด้วย) เป็นเพราะมีสมาธิมากขึ้นไช่ไหมครับ เพราะก่อนหน้านี้ ไม่ค่อยหนวกหูเท่านี้ เป็นไปได้ไหมครับที่ผมจะนั่งในที่เสียงดังต่อไปเพื่อฝึกให้ชนะต่อสิ่งรบกวน หรือผมควรหลีกเลี่ยงสภาพนั้น แล้วนั่งในตอนดึกๆแทนดีครับ จากคุณ : นกแคปหมู - [ 21 ก.พ. 48 19:18:56 A:161.246.18.199 X:161.246.1.32 TicketID:086685 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะ ทุก ๆ ท่าน ภายในวันสองวันนี้ค่ะ จะพิมพ์คำแปลของบทมหาสติปัฏฐานสูตรมาโพสในกระทู้ให้นะคะ จากคุณ : pattarav - [ 21 ก.พ. 48 20:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีค่ะ คุณไร้แก่นสาร คุณนินจา คุณกุ้งไร้สาร คุณpattarav คุณนกแคปหมู คุณวิถีพุทธ คุณขวัญชัย คุณมือใหม่ DSM และทุกท่านค่ะ ยังคงปฎิบัติสมาธิเป็นประจำค่ะ .. ขาดไปเพียง 1 วันค่ะ การเจริญสติ ก็ยังทำอยู่ค่ะ .. เมื่อระลึกได้ก็จะกำหนดค่ะ .. แต่ว่าจะรู้สึกว่าเจริญสติดีมาก ตอนตื่นนอนในช่วงดึกๆ มาเข้าห้องน้ำค่ะ เห็นด้วยกับคุณไร้แก่นสารว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลก ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นเพราะกรรม ... เป็นไปได้มั้ยคะว่าการที่พี่กุ้งไร้สารไม่ได้ชนกับสุนัขนั่นอาจจะเป็นเพราะการเจริญสติที่ก้าวหน้าของพี่กุ้งไร้สาร บวกกับการที่ได้มีการแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรจากการทำสมาธิ และอื่นๆ ด้วย เลยทำให้กรรม ไม่ต่อกรรม .. พลาดการก่อกรรมต่อเนื่อง หรือ ตัดกรรม ทำนองนี้น่ะค่ะ สำหรับคุณนกแคปหมู .. ถ้าเป็นซ้อ คงเลือกที่จะหาที่นั่งใหม่ที่เงียบขึ้นค่ะ เพราะเรายังเป็นมือใหม่ ถ้าเริ่มจากที่ง่ายๆ ที่สะดวกในการปฎิบัติน่าจะดีกว่า ไปทนสู้กับเสียงดังนั่นนะคะ .. เป็นความเห็นส่วนตัวค่ะ .. รอฟังจากคุณไร้แก่นสารด้วยแล้วกันนะคะ สำหรับพี่ hot oil คะ .. ถ้าเจริญสติได้ด้วยระหว่างการทำงาน ก็ถือเป็นการทำสมาธิด้วย... น่าจะใช่มั้ยคะ คุณนินจา รบกวนด้วยค่ะ ยังติดตามต่อเนื่องค่ะ .. ขอบคุณสำหรับความรู้ต่างๆ และยินดีที่ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ทุกคนนะคะ จากคุณ : ซ้อสี่ค่ะ (คิมิเอะ-จัง) - [ 21 ก.พ. 48 21:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สวัสดีครับ คุณนินจา คุณนกแคปหมู คุณวิถีพุทธ คุณเด่นศรี คุณpattarav คุณซ้อสี่ คุณกุ้งฯครับ คำใบ้เรื่อง "ข่าวดี" ที่ชัดเจนที่สุด อยู่ในความคิดเห็นที่ 34 กระทู้2 ของคุณนกแคปหมู ............................................. ขอบคุณคุณนินจามากๆๆ ที่ช่วยเสริมสิ่งที่ขาดหายไปได้อย่างดีเยี่ยม (ผมก็ได้ความรู้จากสิ่งที่คุณนินจาเพิ่มให้เหมือนกัน) .......................................................... ในสนามที่กำลังแข่งบอล ,บริเวนใกล้เขตก่อสร้างมีเสียงดัง ,บนภูเขาที่อากาศหนาวจัด, หรือในห้องร้อนอบอ้าว สถานที่เหล่านี้สามารถทำสมาธิได้แต่ต้องเป็นผู้ทรงฌาณ(ผู้เชี่ยวชาญสมาธิระดับสามารถเข้าถึงความสงบในชั่วลมหายใจเดียว เข้าฌาณได้คล่องเเคลวไม่ติดขัด)หรือพระอริยะเท่านั้น มือใหม่หาที่นั่งที่สงบพอสมควรจะดีกว่า แต่ถ้าไม่มีจริงๆ ดังหน่อยก็ต้องทนเอา อันที่จริงต่อให้อยู่ในที่สงัดที่สุดคุณก็ยังต้องเจอกับความคิดฟุ้งซ่านอยู่ดี อุปสรรคในการทำสมาธิมีอยู่ในทุกๆที่ สำหรับการฝึกนั่งสมาธิในที่ๆมีความไม่สงบควรยอมรับเสียงรบกวนนั้นโดยพยายามให้เสียงผ่านหูซ้ายทะลุหูขวาไป ส่วนที่ร้อนอบอ้าวหรือหนาวจัด ผมยอมแพ้ครับ ท่านอื่นมีความเห็นบ้างไหมครับ ............................................................. ซ้อสี่ครับ ครั้งหลังนี่คุณกุ้งฯเกือบชนคนครับไม่ใช่สุนัข “เป็นไปได้มั้ยคะว่าการที่พี่กุ้งไร้สารไม่ได้ชนกับ(คุณลุงคนนั้น)นั่นอาจจะเป็นเพราะการเจริญสติที่ก้าวหน้าของพี่กุ้งไร้สาร บวกกับการที่ได้มีการแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรจากการทำสมาธิ และอื่นๆ ด้วย เลยทำให้กรรม ไม่ต่อกรรม .. พลาดการก่อกรรมต่อเนื่อง หรือ ตัดกรรม ทำนองนี้น่ะค่ะ” ถูกต้องทุกข้อครับ สิ่งเดียวที่แก้กรรมเก่าได้เด็ดขาดที่สุดคือวิปัสนา .............................................................. “ถ้าเจริญสติได้ด้วยระหว่างการทำงาน ก็ถือเป็นการทำสมาธิด้วย” การเจริญสติเป็นการทำสมาธิแบบสงบน้อยๆแต่นานๆ ซึ่งเป็นสมาธิที่ยอดเยี่ยมที่สุดในความคิดของผม คุณสามารถทำสมาธิจนถึงระดับสูงสุด แต่เมื่อเลิกแล้วคุณก็กลับไปฟุ้งซ่านเหมือนเดิม แต่ถ้าคุณเจริญสติคุณสามารถอยู่ในสมาธิระดับหนึ่ง(อุปจารสมาธิ)ได้ตลอดทั้งวัน สัปดาห์ เดือน หรือ ปี คุณจะไม่รู้จักคำว่าเบื่อหน่าย ถ้าวันใดคุณทำต่อเนื่องได้ขนาดนี้ปัญญาจะประดังเข้ามาเกิดในตัวของคุณ ทำให้คุณได้รู้ได้เห็นโลกใบนี้ในมุมมองที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ................................................................. คุณนินจาครับ เรื่องที่ผมถดถอยจากการปฏิบัติธรรมเพราะเล่นหุ้นนั้น เป็นดังนี้ ผมปฏิบัติธรรมในแนวทางสุกขวิปัสโก ซึ่งจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเจริญสติให้ต่อเนื่องกันได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ส่งจิตออกนอก เพ่งโทษตนเอง ซี่งการที่จะรักษาสติให้ต่อเนื่องได้สมบูรณ์แบบ คุณต้องกั้นสิ่งยั่วยวนที่เข้ามาทาง หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ โดยวางใจให้เป็นกลางไม่ชอบไม่ชัง เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน เพื่อหยุดความคิดปรุงแต่งไว้ไม่ให้เกิดขึ้น คงสภาพจิตให้อยู่กับปัจจุบัน ไม่สอดส่ายไปในอดีตหรืออนาคต เพ่งอยู่ในสติปัฏฐานทั้งสี่ เฝ้ามองสรรพสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป โดยกำหนดแต่เพียงรู้ ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆ เช่นเมื่อพบสิ่งที่ชอบใจจะไม่เหนี่ยวรั้งไว้เพื่อให้คงอยู่นานๆ แล้วพอพบสิ่งที่ไม่ชอบใจก็จะไม่ผลักไสไล่ส่งให้ออกไปไกลๆ ผมจะปฏิบัติต่อความชอบใจไม่ชอบใจด้วยจิตใจที่เท่าเทียมกัน ด้วยการทำเช่นนี้ผมเจริญสติได้ต่อเนื่องเป็นที่พอใจ สามารถประคองความไม่คิดให้อยู่ได้นานพอที่จะเกิดปัญญาแทบทุกวันคืน เมื่อวานได้รู้หนึ่งวันนี้ได้รู้สอง สืบเนื่องกันไปเรื่อยๆ แต่พอเริ่มเล่นหุ้นแล้ว การคลุกคลีอยู่กับความโลภ ไม่ว่าจะเป็น Day Trade หรือคาดเดาตลาด พบความผิดหวัง ขาดทุน กำไร จิตใจกระสับกระส่าย ตื่นเต้น ตกใจ ดีใจ อยากได้ ย่อมไม่เป็นผลดีต่อการเจริญสติอย่างแน่นอน ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีของการเล่นหุ้น ผมเจริญสติต่อเนื่องทั้งวันไม่ได้เลย ปัญญาที่คุ้นเคยอยู่ประจำก็หดหายไปความถดถอยเริ่มเข้ามาเยือน  นั่งสมาธิทุกคืนก่อนนอนไม่เคยพบคำว่าสงบ ฟุ้งซ่านวุ่นวายแทบตลอดทั้งปี พอขาดสติอยู่แทบตลอดเวลาแล้วเรื่องปัญญาก็เป็นอันว่าเลิกหวังได้ ผมจึงกล่าวว่าการได้พบ DSM จากคุณเด่นศรีเป็นการพาผมออกจากทางตันที่เอาตัวเองไม่รอด ขอบคุณอีกครั้ง(จนกว่าคุณเด่นศรีจะเบื่อ) จึงไม่น่าแปลกใจที่พอมองไปรอบๆในกระทู้เยี่ยมกิจการนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นคนใจเดียวกัน ................................................................ อนึ่ง จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าที่เข้าทางเหมือนก่อน แต่ก็นับว่าค่อยๆดีขึ้นมามากเเล้วครับ อีกสักระยะคงกลับไปเหมือนเดิมได้ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 03:52:08 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 01:37:41 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 01:37:16 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 22 ก.พ. 48 01:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านทวนอีกครั้งจึงเห็นข้อความที่คุณนินจาถามเรื่องลักษณะของการถดถอย เป็นดังนี้ครับ มีอาการฟุ้งซ่านอยู่ตลอดเวลา ขาดสติ ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ดีใจ เสียใจ รุนแรง จิตหยาบลงจนไม่สามารถเจริญสติฐานอื่นๆนอกไปจากฐานกาย เช่น สมมุติว่าหงุดหงิดก็จะรู้แค่หงุดหงิดแต่หาเจ้าตัวไม่เจอไม่รู้อยู่ตรงไหน ซึ่งโดยปกติจะเห็นเป็นกลุ่มก้อนของอารมณ์ชัดเจนในความรู้สึก ซึ่งพอเราจับอารมณ์ขณะนั้นไม่ได้ มันก็จะไม่ยอมดับไปสักที มีความรู้สึกไม่แตกต่างจากสมัยก่อนที่ยังไม่เริ่มปฏิบัติธรรม (คือจริงๆก็มีความแตกต่าง แต่น้อยจนไม่เป็นที่น่าพอใจ) จากที่เคยมีมุมมองทางธรรม ก็กลายเป็นเหมือนคนตาบอดไม่สามารถเห็นตามความเป็นจริง มองเห็นแต่สิ่งที่ความคิดปรุงแต่งคลุมเอาไว้ ที่สำคัญรู้ว่าตกต่ำ รู้สาเหตุของการตกต่ำ แต่ไม่รู้ทางออกจากปัญหา ดังนั้นรู้จึงเหมือนไม่รู้ จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 22 ก.พ. 48 01:53:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีครับ เพื่อนๆทุกท่าน ขอบคุณ คุณวิถีพุทธครับสำหรับคำแนะนำในเรื่องการถวายสังฆทาน อาจจะเป็นเสาร์หรืออาทิตย์นี้แหละครับ ตั้งแต่เริ่มรักษาศีลแล้วผมคิดว่า มีเรื่องทดสอบจิตใจเราไม่น้อยเลย แต่บางเรื่องสิ่งที่เราคิดว่าใช่ ก็ไม่อาจจะแน่ใจว่า นี่คือ ปัญญา ที่เกิดหรือเปล่า ยกตัวอย่าง เรื่องใกล้ตัว ตอนนี้ผมกำลังทาสีบ้านใหม่ ซึ่งก็เป็นบ้านที่อยู่มาประมาณ 13 ปีแล้ว สีเก่าและลอกออกบางส่วนก็เลยตัดสินใจทางสีบ้านใหม่ ปัญหาที่เกิดก็คือ เมื่อจะทาสีบ้านใหม่ ก็อยากจะอุดรูบริเวณใต้หลังคาซึ่งเป็นปากทางเข้าออกนกเข้าไปทำรังข้างใน พอสำรวจดูใต้หลังคาก็พบว่า มีรังนกทั้งหมด หก รัง ซึ่งมีทั้งตัวอ่อน และยังเป็นไข่อยู่ ผมก็คิดอยู่หลายวัน คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะจำนวนรังนกที่อยู่ใต้หลังคานั้นมีเยอะเกินกว่าที่คาดมาก ตอนแรกคิดว่ามีรังสองรัง หากมีลูกนกอยู่ รอให้โตเสียก่อน ค่อยย้ายรังออกมาด้านนอกเสียก็ได้(ยังไม่ทราบเหมือนกันว่า การย้ายรังนก นกจะย้ายตามใจเราหรือเปล่า?) สุดท้าย ผมก็คิดออกว่าจะทำอย่างไร คือ ไม่ต้องทำอะไรเลย ก็ปล่อยให้พวกเขาอาศัยกับเราต่อไป สำหรับผมแล้วผมทำอะไรไม่ได้ดีกว่านี้เลยจริงๆ นกกับผมอาศัยด้วยกันมากว่า สิบสามปี ให้ผมไปผมก็คงไม่ไป ให้เขาไป เขาก็คงไม่อยากไปเช่นกัน ข่าวว่า นกพิราบ จะมีเชื้อไวรัส ชนิดหนึ่งเป็นอันตรายกับคน จริงหรือไม่ครับ? จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 22 ก.พ. 48 11:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผลแห่งการทำความดี กับ เรื่องไวรัส ผมคิดว่าน่าจะแยกเป็นคนละส่วนนะครับ ถ้าหากนกพิราบจะนำเชื้อไวรัสมาให้ ก็น่าจะมาจากกรรมในเรื่องอื่น ก็อย่างที่ผมเคยเล่าให้น้ากุ้งฟังน่ะครับ ถึงยุงจะกัดผม ผมก็ไม่รู้สึกทุกข์ใจ จะเป็นไข้เลือดออกก็ไม่ใช่เพราะการถือศีล แต่เป็นเพราะกรรมเก่าของเรา จากคุณ : Coyote - [ 22 ก.พ. 48 12:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อย่าแตะต้องรังนก กลิ่นตัวเราจะทำให้นกทิ้งลูก ผมว่าน่าจะปล่อยให้ลูกนกโตทั้งหกรังโตเต็มวัย แล้วค่อยจัดการปิดทางเข้า นกจะวางไข่เป็นฤดูครับไม่ตลอดไป และนกใช้รังเพื่อเลี้ยงลูกชั่วคราวเท่านั้น ไม่ได้อาศัยอยู่ในรังตลอดไป ทีนี้พอรอจนลูกนกโตแล้วนกจะทิ้งรัง เราก็สามารถเอาไปทิ้งได้ ................................................. การรักษาศีลต้องพยายามอย่าคิดมากเกินไป เอาให้พอดีๆมิฉะนั้นจะทำให้มีชีวิตอยู่อย่างลำบาก เช่น กลัวว่าถ่ายพยาธิแล้วจะบาป กลัวว่าถ้าไม่กินมังสวิรัติเป็นการทำบาปทางอ้อม การกลัวว่านกจะลำบากถ้าเราไล่ออกไปก็อยู่ในกรณีนี้ด้วย นกมีที่อาศัยอยู่เยอะเเยะมากมายบนโลกใบนี้ ถ้าที่นี้อยู่ไม่ได้มันก็จะไปอยู่ที่อื่นเอง การคิดมากเกินไปเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านห้าม สมัยพุทธกาลในอินเดียมีศาสนาเชน ซึ่งเคร่งครัดในศีลมากพวกนักบวชจะมีผ้าปิดปากจมูกเพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์เล็กๆในอากาศหลุดเข้าไป จะเดินไปทางไหนจะต้องใช้ไม้กวาดนำหน้าเพื่อไม่ให้เหยียบถูกสัตว์บนพื้น เดินทางไปไหนแต่ละทีทั้งช้าและลำบาก แถมไม่พอยังยังมีลัทธิชีเปลือยไม่ยอมใส่เสื้อผ้าด้วยนัยว่าเพื่อเป็นการไม่เบียดเบียนอะไรสักอย่าง ไม่เอาครับ อย่าคิดมากเกินไป ศีลมีไว้เพื่อทำให้ชีวิตเป็นสุข ถ้ารักษาศีลเเล้วเดือดร้อนลำบากคุณทำผิดทางแล้ว .............................................. นกพิราบมีไวรัสอยู่จริงๆ การที่เราป้องกันตัวเองจากไวรัสไม่ผิดหรอกครับ ทั้งยังจะเป็นการประมาท ถ้าไม่ป้องกันไว้ให้ดีเกิดเจ็บป่วยไม่สบายขึ้นมาก็เนื่องด้วยกรรมที่ไม่รักษาความสะอาดของบ้านเรือน เราต้องช่วยตัวเองโดยทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเสียก่อน แล้วอนาคตจะดีแน่นอน อย่าปล่อยให้ชีวิตเป็นไปตามยถากรรม ผู้เข้าถึงพระรัตนไตยจะเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของตนเอง โดยไม่ปล่อยโชคชะตาเป็นผู้ชี้นำ จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 22 ก.พ. 48 13:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีทุกๆท่านค่ะ สำหรับเรื่องสถานที่สงบ กับสถานที่บีบคั้นมากๆสำหรับการนั่งสมาธินั้น ... จะขอแชร์ประสบการณ์ดังนี้ค่ะ เรื่องการนั่งสมาธิในสถานที่สงบ นั้น ไม่ต้องกล่าวถึง เพราะเราปฏิบัติมาจำนวนมากจนไม่อาจนับครั้งได้ถ้วน ... แต่มีวันหนึ่ง ตอนอยู่ เรียนอยู่ ปี 3 ช่วง summer  ... วันนั้น อากาศร้อนมากๆ เราไม่สบาย (ปวดศีรษะ) แต่ก็สบายใจ เพราะสอบเสร็จหมดทุกวิชา งาน (ที่รับจ๊อบ) ก็ทำเสร็จเรียบร้อย  คือไม่มีอะไรคั่งค้าง ... จึงนึกขึ้นมาว่า .. เราปวดศีรษะจะใช้อาการนี้ให้เกิดประโยชน์อย่างไรดี (ขนาดเพื่อนๆ ยังหาว่า บ๊อง) คือปรกติ เราจะเป็นคนที่ไม่เจ็บป่วย ไม่ทานยา ไม่หาหมอ ไม่เข้าโรงพยาบาล (ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ) .... (มีหาหมอ ทานยา เฉพาะตอนตั้งครรภ์ และคลอดลูกเท่านั้น) และจะเป็นหวัด 1 ครั้ง ทุกๆ 2 ปี (โดยประมาณ) .. แล้วพอเป็นหวัด ครั้งนั้น ก็เลยคิดว่า เป็นโอกาสอันดี .. เราได้วางแผนว่า จะทำอย่างไรดี ให้เป็นประโยชน์ .. แล้วสรุปว่า จะนั่งสมาธิในรถยนต์ที่จอดอยู่ในที่จอดรถกลางแจ้ง (อุณหภูมิในรถ ก็นึกภาพเอานะคะ เพราะจอดมาตั้งแต่เช้า แล้วมานั่งตอนบ่ายโมง) ตอนนั้น เพื่อนที่แสนดี ก็บอกว่า จะรออยู่ข้างนอก .. แบบว่า เผื่อเป็นอะไรไป จะได้ช่วยทัน (ทั้งๆที่ เราบอกว่า ไม่ต้องห่วง เพราะเราดูแลตัวเองตลอดเวลาอยู่แล้ว) ส่วนตัวเอง ก็คิดไว้แล้วค่ะว่า ... ยังไงก็ไม่ตายแน่นอน ... เพราะถ้าจะตาย ก็จะหยุดนั่งสมาธิแล้วรีบรักษาพยาบาลทันที ... (เล่าอีกนิด .. คือเราปกติ จะเป็นคนที่กำหนดสติ ถึงขนาดรู้ได้ว่า อีกหนึ่งลมหายใจ ก็จะหลับ (เวลาก่อนนอน) ... หรือ เวลาลืมตาตื่นขึ้นมา ก็กำหนดสติ คำแรกได้ทันที ว่าตื่นหนอ รู้ตัวหนอ เห็นหนอ .. เป็นต้น) ดังนั้น จึงมั่นใจมากๆว่า ... ถ้าอีกหนึ่งลมหายใจ จะสิ้นใจ ก็จะออกจากปฏิบัติการดังกล่าวทันที .. ***** ระหว่างนั่ง ก็ทำสมาธิ กำหนดสติ ทุกอย่าง เหงื่อจะออก ร้อน ปวด ก็กำหนดรู้ (สรุปสั้นๆว่า) สกัดตัดหน้าให้หมด กับสิ่งที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง ตามสภาวะ แล้ว ก็ไม่ต้องหาทางออกจากปัญหา .. เพราะเรา ลอยตัว อิสระ เหนือขึ้นมาจากทุกข์เหล่านั้น (อธิบายให้เข้าใจได้ยากค่ะ แต่จะเห็นได้แน่นอนค่ะ ถ้าได้ฝึก) จากนั้น .. ก็นั่งได้จนครบที่ตั้งใจไว้ คือประมาณ  1 ชั่วโมง ...สิ่งที่ได้รับนั้นมีค่ามากๆ ... เป็นแบบทดสอบที่ดีมาก ครั้งนั้น ทำให้เราสามารถทำสมาธิได้ทุกที่ ทุกเวลา ไม่จำกัด เรียกว่า อิสรภาพจริงๆค่ะ (ออกมาจากรถ เปียกทั้งตัวเลยค่ะ ... แต่ก็ดีค่ะ ยังจำสถานการณ์นั้น ได้ชัดเจนจนทุกวันนี้ ... เลยรู้ว่า .. อยู่ดีๆจะตายไปต่อหน้าต่อตา นี่ไม่ใช่ง่ายๆค่ะ ... ถ้าจิตใจเข้มแข็ง ร่างกายจะเข้มแข็งตามมาเองค่ะ) จะเห็นได้ว่า เมื่อผ่านสิ่งที่บีบคั้นมา (ด้วยการเรียนรู้เท่าทัน ไม่ใช่ แบกความบีบคั้น) ก็จะทำให้ เช่น ..สามารถอ่านหนังสือได้ ทั้งๆที่มีการก่อสร้างเสียงดังรบกวน (เพื่อนเรียก ยังไม่ได้ยิน) สามารถจดจ่อ แน่วแน่กับสิ่งที่กำลังทำอยู่, จะร้อนจะหนาว ก็มีสติ+สมาธิ, จะเป็นจะตาย ก็มีสติ+สมาธิ, เรื่องการขับรถนี่ ก็อีกเช่นกัน .. ถ้าฝึกเป็นนิสัยนะคะ ... จะไม่มีคำอุทานใดๆ แม้จะเจอเหตุการณ์กระทันหันค่ะ (มีสติ+สมาธิ+ปัญญา กำกับการกระทำ) ******** เป็นประสบการณ์ส่วนตัวบางส่วนนะคะ ... เพื่อให้เห็นว่า .. สมาธิ แม้เริ่มต้นจากการฝึกนั่ง (หลุดพ้นด้วยกดทับไว้) ... เมื่อฝึกถึงระดับหนึ่ง จะสามารถใช้ได้กับทุกขณะที่ดำรงชีพอยู่ค่ะ ... สรุปท้ายกระทู้นี้ว่า ... "สติ + สมาธิ + ปัญญา ของเราเท่านั้นที่จะ ... กำหนด และ กำกับ การกระทำ" ******* ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 15:54:47 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 22 ก.พ. 48 15:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน สำหรับเรื่อง การอยู่กับปัจจุบัน .. เราขออนุญาต แชร์ความเห็นส่วนตัวดังนี้นะคะ วิธีคิดแบบอยู่กับปัจจุบันเป็นวิธีคิดหนึ่ง ตามหลักพุทธธรรม (ซึ่งต่างจากความคิด ปัจจุบัน ของคนทั่วไป) สำหรับสติปัฏฐาน 4 (กล่าวในองค์มรรคข้อ 7 สัมมาสติ) กล่าวคือ ..การใช้ความคิดที่สติระลึกรู้กำหนด, มีปัจจุบันธรรมเป็นอารมณ์ ความคิดแบบคนทั่วไป ปัจจุบัน อดีต อนาคต คือ เกาะติดอาลัยอาวรณ์กับอดีต เลื่อนลอยฟุ้งซ่านเฟ้อฝันไปในอนาคต คิดด้วยอำนาจตัณหา ไม่มีฐานแห่งความจริงในปัจจุบัน เพราะอัดอัด ทุกข์ ไม่พอใจกับสภาพที่ประสบอยู่ ปรารถนาจะหนีปัจจุบัน, ดังนั้นปัจจุบันของคนทั่วไป ครอบคลุมกาลเวลากว้าง ไม่ชัดเจน สำหรับความคิดแบบอยู่กับปัจจุบันตามหลักพุทธธรรม คือ คิดด้วยอำนาจของปัญญา พิจารณาด้วยปัญญาเกี่ยวกับเรื่องใน อดีต ปัจจุบัน อนาคต เป็นสิ่งที่ถูกต้องและสำคัญตามหลักคำสอน ทุกๆระดับ เช่น บทเรียนจากอดีต ไม่ประมาทระวังป้องกันภัยอนาคต, ระดับการรู้แจ้งสัจธรรม ตลอดจนการบำเพ็ญพุทธกิจ เช่น ปุพเพนิวาสานุสติญาณ (รู้อดีต) อตีตังสญาณ (รู้อดีต) อนาคตังสญาณ (รู้อนาคต) ฯลฯ ปัจจุบันในทางธรรม คือ ขณะเดียวที่กำลังเกิดขึ้นเป็นอยู่ตามจริง มีสติตามทันสิ่งที่รับรู้เกี่ยวข้อง ติดข้องวนเวียนภาพนั้นที่สร้างซ้อนในใจ ก็ตกเป็นอดีต ตามไม่ทัน หลุดหลงจากปัจจุบันคืออดีต ถ้าหลุดลอยจากปัจจุบัน ไปเกาะเกี่ยวภาพสิ่งที่ยังไม่มา คืออนาคต (คนทั่วไป มองว่าเป็นปัจจุบัน) ปัจจุบันในธรรม คือ กำหนดที่ความเกี่ยวข้องต้องรู้ต้องทำเป็นสำคัญ, สิ่งที่เป็นปัจจุบัน คลุมถึงเรื่องราวทั้งหลายที่เชื่อมโยงมาถึงสิ่งที่กำลังรับรู้ กำลังพิจารณา กำลังกระทำ มีจุดหมายไม่ล่องลอย ***** ดังนั้นพึงระแวงสิ่งที่ควรระแวง พึงป้องกันภัยที่ยังไม่มาถึง, ธีรชนตรวจตราโลกทั้งสอง เพราะคำนึงภัยที่ยังไม่มาถึง เราจึงมองว่า ... เป็นคนควรหวังเรื่อยไป (สู่นิพพานสูงสุด) บัณฑิตไม่ควรท้อแท้ เราเห็นประจักษ์มากับตนเอง เราปรารถนาอย่างใดก็ได้สมตามนั้น กล่าวคือเราทั้งหลาย จงยังกิจ (ประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น) ให้สำเร็จด้วยความไม่ประมาท จงอย่าคิดถึงอดีต อนาคต ตามแนวทางแห่งตัณหา ที่เพ้อฝัน เลื่อนลอย จะผลาญเวลาและคุณภาพของจิตใจให้สูญเปล่ากับความคิดถึงอดีตและอนาคต .. ตามแนวทางของปัญญา ที่เป็นเรื่องของกิจในปัจจุบัน อันช่วยให้เกิดประโยชน์ในทางปฏิบัติในปัจจุบันให้ถูกต้องได้ผลดีและตรงตามเป้าหมายที่วางแผนตระเตรียมกิจไว้ล่วงหน้า ***** สำหรับเรื่องไข้หวัดนก ช่วงหนึ่งที่ระบาดมากๆ... (ฟาร์มบริเวณเดียวกัน .... มีการตื่นตระหนกอย่างมาก) สำหรับที่บริเวณฟาร์มของแฟน (สามี) อยู่ในพื้นที่ระบาดเดียวกันนั้น .. ก็เลี้ยงไก่แจ้สวยงาม ไว้จำนวนหนึ่ง .อยู่ในพื้นที่ระบาด.. ช่วงนั้น ก็กดดันค่ะ ... ใช้วิธีตั้งสติ มองที่ตัวปัญหา แล้วแก้ไข .. นั่นคือ เหตุแห่งการระบาด ... ช่วงนั้น จึงใช้ฟาร์มระบบปิด และควบคุม การเข้าออกฟาร์ม .. ฯลฯ จะเห็นได้ว่า แก้ไขอย่างมีสติ และมุ่งแก้ปัญหา ด้วยปัญญา สำหรับเรื่องนั้นในครั้งนั้น ได้ผลดีมากค่ะ ... ไก่แจ้ทุกตัวที่ฟาร์ม จึงไม่ติดโรค จึงไม่ต้องตาย ดำรงชีพอยู่อย่างปกติ ทั้งๆที่บ้านใกล้เคียงระบาดอย่างรุนแรง ... ****** เป็นกำลังใจให้พี่กุ้งไร้สาร ดำเนินการกับรังนก อย่างมีสติ และได้ผลดีสูงสุดนะคะ... ขอบคุณค่ะ **** ทิ้งท้ายกระทู้นี้ด้วยประโยคที่ว่า ... "พึงระแวงสิ่งที่ควรระแวง พึงป้องกันภัยที่ยังไม่มาถึง, ธีรชนตรวจตราโลกทั้งสอง เพราะคำนึงภัยที่ยังไม่มาถึง เพื่ออยู่กับปัจจุบันด้วยวิถีแห่งปัญญา" ค่ะ   แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 15:59:36 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 22 ก.พ. 48 15:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีพี่ไร้แก่นสาร (อีกรอบ) ค่ะ .. เท่าที่อ่านจากข้อความ ... เข้าใจว่า .. ที่พี่บอกว่า "ถดถอย" นั่นหมายถึง "ความก้าวหน้า ถดถอย" ใช่มั้ยคะ ... (ถ้าเข้าใจผิดโปรดอภัยด้วยค่ะ) สำหรับเรื่องที่พี่ไร้แก่นสาร เล่ามานั้น เป็นอุทาหรณ์ที่ดีมากๆค่ะ ขอบพระคุณอีกครั้ง ... ***** สำหรับเรื่องแรงจูงใจสำคัญ ที่ทำให้พี่ไร้แก่นสาร ศึกษาธรรม คืออะไรคะ (ตอบตามสะดวกนะคะ) ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ ******* วันนี้เขียนยาวหน่อยนะคะ (3 ความเห็นในวันเดียว) ... เพราะพรุ่งนี้ คงไม่ได้เข้ามาค่ะ มีกิจกรรมกับครอบครัวค่ะ รำลึกถึง วันมาฆบูชา วันแห่งความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่ มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 10:52:28 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 19:43:12 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 22 ก.พ. 48 15:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาอ่านครับ ^^ ผมได้อ่านมาว่าคนเราตายไปเอาอะไรไปไม่ได้  วิชาความรู้ทุกอย่างก็หายไปกับชีวิตนี้ มีเพียงแต่กรรมฐานที่เมื่อเราได้ในชาตินี้แล้ว  ชาติหน้าเราจะได้เอาไปทำต่อโดยไม่ต้องเริ่มใหม่ ส่วนปัญหาของคุณนกแคปหมู "โดยส่วนตัว" ผมมีความเห็นว่า ในตอนที่นั่งสมาธิให้กำหนดรู้ถึงเสียงที่เข้ามากระทบเพียงครั้งแรกที่ได้ยิน จากนั้นก็เอาสติกลับมาอยู่ที่ลมหายใจ อย่าได้เอาจิตไปผูกกับเสียงนั้นอีก หากเกิดความรำคาญ ก็กำหนดให้รู้ทันความรำคาญนั้น ถือเสียว่า เป็นครูรำคาญมาช่วยสอน จะให้ดีจริงๆสำหรับผู้เริ่มต้น "ผมว่า" คือ เดินจงกรม ครับ เดิน ซักครึ่ง ชม. แล้วจึงค่อยนั่งสมาธิจะช่วยให้สติดำรงมั่นได้เร็วกว่าการนั่งเลยครับ การนั่งสมาธิ...เมื่อนั่งไปแล้ว สติมักจะมีน้อยกว่าสมาธิ จิตจะเคว้ง การเดินจงกรมจึงช่วยทั้งด้านการเจริญสติ และสมาธิ หนังสือเล่มที่ผมอยากให้พี่กุ้งอ่าน ไม่ทราบว่ามีเพื่อนๆพี่ๆท่านใดเคยอ่านหรือยัง ในหนังสือจะเป็นเรื่องของผู้เขียนที่เกิดอุบัติเหตุจนอัมพาต ทั้งตัว เมื่อเขาได้ปฏิบัติธรรม แม้ว่าจะเดินจงกรมไม่ได้ เขาก็ใช้การพลิกฝ่ามือ(หงาย-คว่ำ) เพื่อกำหนดอิริยาบทย่อย เป็นการฝึกสติ+สมาธิ แทน จากตัวอย่างของผู้เขียนท่านนี้ผมจึงยิ่งรู้ซึ้งถึงคุณค่าของการเดินจงกรมครับ ปล.(ปูเหลียวก่อง) เห็นด้วยกับความคิดของพ่อบ้านเรื่องโรคเกิดขึ้นจากกรรม ครับ (แต่ผมก้อไม่ชอบให้ยุงกัดอยู่ดีครับ แหะๆ ถึงผมจะเลิกตบยุงแล้วก็เถอะ ^^! ) จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 22 ก.พ. 48 20:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดีครับ คุณCoyote คุณนินจา คุณมือใหม่DSM “รู้ได้ว่าอีกหนึ่งลมหายใจ ก็จะหลับ (เวลาก่อนนอน) ... หรือ เวลาลืมตาตื่นขึ้นมา ก็กำหนดสติ คำแรกได้ทันที” โอ้โห...ยินดีกับวาสนาของคุณนินจาด้วยครับ สักวันหนึ่งผมจะไปให้ถึงแบบนี้บ้างตอนนี้นานๆครั้งเวลาใกล้หลับจะเห็นจิตค่อยๆดับลงเหมือนเทียนไข ขออนุโมทนากับคุณนินจาด้วย เป็นเรื่องที่น่าปลื้มใจจริงๆ การถดถอยของผมเป็นการถดถอยทั้งความก้าวหน้าและก้าวหลังครับ  ถอยลงคลองไปเลย คือนอกจากไม่พัฒนาขึ้นแล้วยังจมดิ่งอีกด้วย เพราะเคยจับอารมณ์ได้แล้วพอมาหายไปจึงหงุดหงิด ไปพอใจกับความชัดเจน ไม่พอใจกับความเลือนลาง ..................................................................... เรื่องเเรงดลใจให้ปฏิบัติธรรม เริ่มตั้งแต่แรกเลยนะครับ แต่ก่อนนั้นสมัยผมอายุสักยี่สิบกว่าๆ เกือบจะเป็นคนไม่มีศาสนายึดมั่นแต่ตนเอง คิดแต่ว่าเราเป็นคนกำหนดชีวิตของตนเอง ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญกรรมดีกรรมชั่ว รังเกียจการทำบุญ เห็นศาสนาเป็นเรื่องงมงาย ไร้สาระนรกสวรรค์เป็นเรื่องหลอกลวง เชื่อว่าคนเรามีแค่ชีวิตเดียวอยากทำอะไรก็ทำไป ในชีวิตนี้มีแต่อยากรวยเท่านั้นมุ่งมั่นทำงานตั้งแต่ยังเรียนปริญญาตรีไม่จบ กลางคืนเปิดร้านขายของที่ไนท์บาซาร์ กลางวันไปเรียนหนังสือ จนวันหนึ่งได้รู้จักอาชีพขายตรงยี่ห้อหนึ่ง ในการประชุมนั้นจะมีการสนับสนุนให้ทุกคนฝันให้สูงที่สุดเพื่อใช้เป็นแรงผลักดันให้ก้าวไปสู่เป้าหมาย กล่าวคือใช้ความโลภเป็นแรงขับ สินค้ายี่ห้อนี้ดีมาก การประชุมก็ดีมาก แต่มันไม่เหมาะกับผม แทนที่แรงขับตัวนี้จะผลักดันให้ก้าวไปข้างหน้ากลับกลายเป็นผลักผมไปชนเพดาน ผมอยากรวยแต่ไม่รู้จักวิธีทำงานซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ผมไม่ตั้งใจเรียนเพราะคิดว่าเรียนไม่จบก็รวยได้ จนในที่สุดก็เสียการเรียนลาออกจากวิทยาลัยทั้งที่เรียนไม่จบ ในเมื่อความโลภพาจิตใจผมขึ้นไปวาดฝันไว้สูงสุด พอไปไม่ถึงมันก็ตกลงมา มันเจ็บมากๆ เจ็บจนแทบขาดใจ เจ็บยิ่งกว่าอกหักหลายเท่า ผมรู้สึกว่าผมเป็นคนไร้ค่า เมื่อรวยไม่ได้ชีวิตอยู่ไปจะมีความหมายอะไร ระยะนั้นผมเริ่มเข้าหันหน้าเข้าวัด แวะเวียนไปตามวัดต่างๆทั่วเชียงใหม่ ไม่ได้ไปไหว้พระ ฟังธรรม หรือนั่งสมาธิแต่อย่างใด ผมไปหาที่นั่งสูบบุหรี่ นั่งสูบไปเรื่อยๆสักหนึ่งชั่วโมงก็กลับ(ทุกวันนี้เลิกสูบแล้วครับ) จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน ผมชอบบรรยากาศภายในวัด มันเงียบสงบผ่อนคลาย ผมจะรู้สึกว่าความเจ็บปวดทุเลาลงในขณะที่ผมสูบบุหรี่อยู่ภายในวัด ทำแบบนี้ทุกวันอยู่นาน จนมาวันหนึ่งผมไปหาที่สูบบุหรี่ตามปกติ ผมได้ที่นั่งอยู่หน้าป้ายแผ่นหนึ่ง ในป้ายนั้นเขียนข้อความว่า เมื่อไม่สามารถมี..............ในสิ่งที่ตนต้องการจะมี ก็จงพอใจ.........................ในสิ่งที่ตนกำลังมีอยู่ (ไว้)เมื่อใดที่สามารถมี......ในสิ่งที่ตนต้องการจะมี ก็จงพอใจ..........................ในสิ่งที่ตนกำลังมีนั้น ทันใดนั้นเองเกิดมีบางสิ่งบางอย่างมาวิ่งวนอยู่ภายในใจผม คล้ายกับเริ่มได้คิดว่าชีวิตเรามันซับซ้อนกว่าที่เราคิด ความสุขหรือความทุกข์มันอยู่ที่ใจของเรา ถ้าเรามีความพอใจกับชีวิตของเราๆก็จะพบความสุข เช่นเดียวกัน ต่อให้ผมมีเงินมากกว่านี้ถ้าหากว่าผมไม่พอใจ มันก็เป็นทุกข์ วันนั้นผมกลับออกมาจากวัด โดยมีความรู้สึกในใจเปลี่ยนแปลงไป ผมเริ่มได้คิดว่าเพียงเราเปลี่ยนความคิดเราก็มีความสุขได้และได้รู้ว่าตัวเรานั้นอาศัยพึ่งพาไม่ได้เลยในยากที่พบความลำบาก ศาสนาให้อะไรกับเราได้มากกว่าที่เราคิดไว้ ค่อยๆศึกษาไปเรื่อยๆ ต้วมเตี้ยมยิ่งกว่าเต่าอยู่นานหลายปี ยิ่งนานวันยิ่งรู้และเข้าใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ช่วงนี้ยังไม่เริ่มนั่งสมาธิเพราะไม่เข้าใจ พอผมได้รู้ว่าโลกนี้มีนิพพานผมก็นึกอยากได้โดยที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่านิพพานคืออะไร จะไปได้อย่างไรก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียวอยากได้ ผมเริ่มหาหนังสือธรรมะมาอ่าน ฝึกสมาธิด้วยตนเอง เรียนรู้ทุกสิ่งจากความผิดพลาด ผมเป็นคนหัวแข็งถ้าไม่ได้ทดลองให้หายสงสัย เป็นตายอย่างไรก็ไม่เชื่อ ผมเลยไม่ค่อยยอมรับการสั่งสอนจากอาจารย์คนไหน นอกจากพระพุทธเจ้าและหนังสือชีวประวัติพระอริยะ ผมเรียนรู้ธรรมะจากหนังสือเป็นร้อยเล่ม ลองผิดลองถูกเรื่อยมา ตอนก่อนจะพบสติปัฏฐาน มีอยู่ช่วงหนึ่งผมเกิดประมาทในชีวิตอยู่หลายปี คือตั้งแต่สึกออกมาตอนอายุ 25ปีแล้วก็ไม่ได้นั่งสมาธิอีกเลย จนเมื่อสองสามปีก่อนพบปัญหาชีวิต(งานไม่ก้าวหน้ามองไม่เห็นอนาคต แฟนบอกเลิกจะไปแต่งงานกับคนใหม่ที่ทางบ้านแนะนำให้แล้วตอนหลังจึงมาคืนดีกัน) จึงหันหน้าเข้าวัดโดยไปกินนอนอยู่ในวัดหนึ่งเดือนและได้พบสติปัฏฐานสี่ อันที่จริงการเจริญสตินี้ผมได้รู้มานานแล้วแต่ไม่เคยสนใจเพราะไม่ทราบว่า เป็นทางอันเอกที่จะพาให้เราพ้นทุกข์ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 48 23:49:24 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 22 ก.พ. 48 23:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีทุกท่านครับ                       บทความนี้เป็นของเพื่อนกัลยาณมิตร         เขียนให้ผม             ซึ่งผมตั้งใจจะนำมาลงในวันมาฆบูชานี้            ผมให้ชื่อว่า  "  วิถีพุทธ   วิถีธรรม "  ขอบคุณเพื่อนครับ                   วิถีธรรมเกี่ยวข้องอย่างไรกับวิถีชีวิต         วิถีชีวิตก็คือส่วนหนึ่งของวิถีธรรม        วิถีธรรมหรือมรรคธรรมที่กว้างใหญ่ไพศาล          ครอบคลุมทุกทุกสรรพสิ่ง        จนสุดที่มนุษย์ธรรมดาจะหยั่งรู้ได้         หรือเรียนรู้ได้จนครบถ้วน          อาจจะเรียนรู้โดยส่วนหนึ่งหรือแง่มุมหนึ่ง          ที่เรียกว่า "  ปรัชญา "     คือไม่ทนต่อการพิสูจน์        อาจจะเปลี่ยนแปลงได้          เหมือนคนคลำช้าง          จนช้างตัวหนึ่งมีหลายลักษณะ          จนวันหนึ่งมีผู้รู้          คือพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้เป็นพระสัพพัญญู        จึงจะรู้ที่สุดแห่งธรรม          รู้แจ้งแทงตลอดวิถีธรรมหรือธรรมนิยาม          ตามหลักตามความเป็นจริง        ที่เรียกว่า  "  พุทธธรรม "     คือธรรมอันเป็นทางหลุดพ้น       คือความเป็นอิสระจากกิเลส         ตัณหา       อุปาทาน            เข้าใจและใช้ประโยชน์ได้จากวิถีธรรมนั้นอย่างเต็มที่             ในแนวทางที่ถูกต้องที่เรียกว่า          "  วิถีพุทธ  "     คือเป็นผู้ตื่นมีสติ         เป็นผู้รู้มีปัญญา         มีญาณทัสสนะ       เป็นผู้เบิกบาน         เป็นผู้มีจิตเกษม          เข้าถึงนิพพาน          สภาวะความสงบเย็น           สรุปแล้ววิถีพุทธก็คือส่วนหนึ่งในวิถีธรรม       ที่เกื้อกูลประโยชน์สูงสุดแก่มวลมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลาย           ดุจใบไม้ในกำมือในป่าใหญ่                                  ................................................             ขอบคุณในเนื้อหาหลักธรรมและประสบการณ์ของคุณนินจาในวันนี้นะครับ           จะเป็นการรบกวนเกินไปไหมครับ          ผมอยากทราบนานแล้วว่า         คุณนินจาเรียนจบทางสายไหนครับ           ความรู้ถึงได้ดีอย่างนี้          ไม่ตอบไม่เป็นไรนะครับ                         ............................................................         โดยธรรมชาติ        นกพิราบเมื่อมีครอบครัว         จะอยู่อย่างคู่ผัวตัวเมีย           ที่ในขนตัวนกจะมีตัวไร        มูลที่ถ่ายออกมา          บางทีจะมีแมลงตัวเล็กอาศัยอยู่          ถ้ามีเชื้อ       ก็อาจติดสู่คนได้          ที่เขาเรียกกันว่าโรคขี้เขียว(ถ้าจำผิดขออภัย)          เรื่องนกมาทำรังในหลังคาบ้าน         หากลูกนกโตแล้วก็ให้ออกไปหาที่อยู่ใหม่ได้ครับ ไม่เหมาะที่จะอยู่ในบ้านเรา          บ้านผมเองแต่ก่อนก็มีทั้งค้างคาวทั้งนกมาอาศัยอยู่          หน้าฝน      ฝนสาดเข้าไป          ขี้ค้างคาว ไหลลงมาที่มุมบ้าน         พอดีเป็นห้องพระ          เวลานั่งสมาธิยังกับนั่งอยู่ในถ้ำที่มีค้างคาวเลย            หนักเข้าบ้านจะเสียหาย         เลยต้องปิดช่อง        ให้เขาไปอยู่ที่อื่น                          ............................................................       คุณpattaravครับ        ผมกำลังรออ่านมหาสติปัฎฐานแปลอยู่นะครับ             ขอบคุณครับ          ตอนแรกผมว่ากำลังจะเขียนเรื่องกายของมหาสติฯอยู่พอดี                            .........................................................                                .................................................. จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 22 ก.พ. 48 23:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คุณนินจาครับ รบกวนขอเรื่องวันมาฆบูชา อยากบันทึกไว้ในกระทู้ ที่ขอร้องคุณนินจาเพราะชอบรูปเเบบการเขียน บวกกับอยากได้ค่าตอบเเทนการเขียนเรื่องถดถอย,ดลใจปฏิบัติธรรม จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 23 ก.พ. 48 00:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 52 สวัสดีค่ะ ทุก ๆ ท่าน พิมพ์เสร็จแล้วค่ะ มหาสติปัฏฐาน (พร้อมคำแปล) -------------------------------------------------------- เอกายะโน อะยัง ภิกขะเว มัคโค สัมมะทักขาโต ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทางนี้เป็นทางไปอันเอก (เป็นที่ไปของบุคคลผู้เดียว เป็นที่ไปแห่งเดียว) สัตตานัง วิสุทธิยา เพื่อความบริสุทธิ์ หมดจดของสัตว์ทั้งหลาย โสกะปะริเทวานัง สะมะติกกะมายะ เพื่อความก้าวล่วง ซึ่งความโศก และความร่ำไรรำพัน ทุกขะโทมะนัสสานัง อัตถังคะมายะ เพื่อความดับไปแห่งทุกข์และโทมนัส (ความเสียใจ ทุกข์ใจ) ญายัสสะ อธิคะมายะ เพื่อบรรลุธรรมที่ควรรู้ (ธรรมที่ถูก คือ อริยมรรค) นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง ยะทิทัง จัตตาโร สะติปัฏฐานา ทางนี้ คือ สติปัฏฐาน (ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งสติ) มี 4 อย่าง กะตะเม จัตตาโรฯ ก็สติปัฏฐาน 4 อย่างนั้น คืออะไรบ้าง อิธะ ภิกขะเว ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่ อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ เธอย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาเนือง ๆ อยู่ อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ เธอย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่ อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ เธอย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมเนือง ๆ อยู่ อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ จากคุณ : pattarav - [ 23 ก.พ. 48 01:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ต่อ (2) * กะถัญจะ ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย อันเป็นภายในบ้าง พะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย อันเป็นภายนอกบ้าง อัชฌัตตะพะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย ทั้งภายในภายนอกบ้าง สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นในกายบ้าง วะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อมไปในกายบ้าง สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมไปในกายบ้าง อัตถิ กาโยติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือการระลึกว่ากายมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย เอวัง โข ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ * กะถัญจะ ภิกขุ เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นเวทนาในเวทนาเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา อันเป็นภายในบ้าง พะหิทธา วา เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอันเป็นภายนอกบ้าง อัชฌัตตะพะหิทธา วา เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา ทั้งภายในภายนอกบ้าง สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา เวทะนาสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นของเวทนา (ความรู้สึก) บ้าง วะยะธัมมานุปัสสี วา เวทนาสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อมไปของเวทนา (ความรู้สึก) บ้าง สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา เวทนาสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมไปของเวทนาบ้าง อัตถิ เวทะนาติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือการระลึกว่า ความรู้สึก (เวทนา) มีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย เอวัง โข ภิกขุ เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ * กะถัญจะ ภิกขุ จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิต อันเป็นภายในบ้าง พะหิทธา วา จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตอันเป็นภายนอกบ้าง อัชฌัตตะพะหิทธา วา จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิต ทั้งภายในภายนอกบ้าง สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา จิตัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นในจิตบ้าง วะยะธัมมานุปัสสี วา จิตัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อม-ดับไปของจิตบ้าง สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา จิตัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้นและความดับไปของเวทนาบ้าง อัตถิ จิตตันติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือสติการระลึกว่าจิตมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย เอวัง โข ภิกขุ จิเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ * กะถัญจะ ภิกขุ ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นธรรมในธรรมเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรม อันเป็นภายในบ้าง พะหิทธา วา ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรม อันเป็นภายนอกบ้าง อัชฌัตตะพะหิทธา วา ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรม อันเป็นทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา ธัมเมสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นของธรรมบ้าง วะยะธัมมานุปัสสี วา ธัมเมสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อม-ดับไปของธรรมบ้าง สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา ธัมเมสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้น ทั้งความเสื่อม-ดับไปของธรรมบ้าง อัตถิ ธัมมาติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือสติการระลึกว่าธรรมมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย เอวัง โข ภิกขุ ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 01:13:25 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 01:09:06 จากคุณ : pattarav - [ 23 ก.พ. 48 01:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ต่อ (3) * อะยัง โข เตนะ ภะคะวะตา ชานะตา ปัสสะตา อะระหะตาสัมมาสัมพุทเธนะ อันนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้รู้ ผู้เป็นอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ตรัสไว้ว่า เอกายะโน มัคโค สัมมะทักขาโต ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ทางนี้เป็นทางสายเดียว เป็นทางไปอันเอก สัตตานัง วิสุทธิยา เพื่อความบริสุทธิ์หมดจด ของสัตว์ทั้งหลาย โสกะปะริเทวานัง สะมะติกกะมายะ เพื่อความก้าวล่วงเสีย ซึ่งความโศกและความร่ำไรรำพัน ทุกขะโทมะนัสสานัง อัตถังคะมายะ เพื่อความดับไปแห่งทุกข์และโทมนัส (เสียใจ) ญายัสสะ อะธิคะมายะ เพื่อบรรลุธรรมที่ควรรู้ (อริยมรรค-อริยผล) นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง ยะทิทัง จัตตาโร สะติปัฏฐานาติ ทางนี้คือ สติปัฏฐาน 4 (ฐานที่ตั้งแห่งการระลึกรู้ คือ สติ มี 4 อย่าง) * เอกายะนัง ชาติชะยันตะทัสสี พระพุทธเจ้าผู้ทรงมีปกติเห็นที่สุดแห่งการเวียนเกิดเวียนตาย มัคคัง ปะชานาติ หิตานุกัมปิ ผู้ทรงมีความอนุเคราะห์เกื้อกูล ทรงรู้แจ้งชัดทางอันเอกที่มุ่งสู่ความพ้นทุกข์ เอเตนะ มัคเคนะ ตะริงสุ ปุพเพ พระพุทธเจ้าทั้งหลายในปางก่อน ก็ทรงข้ามพ้นห้วงทุกข์ไปแล้วด้วยทางนี้ ตะริสสะเร เจวะ ตะรันติ โจฆันติ ต่อไปในอนาคต และแม้ปัจจุบันนี้ก็ทรงข้ามพ้นห้วงทุกข์ไปด้วยทางนี้เช่นกัน. -------------------------------------------- จากคุณ : pattarav - [ 23 ก.พ. 48 01:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณมากครับ คุณpattarav ผมขออนุโมทนาในบุญแห่งการเผยแพร่พระธรรมบทนี้กับคุณภัทรด้วย ดูในหนังสือเหมือนไม่เยอะ พอพิมพ์ออกมาดูเยอะมาก เห็นแล้วเกรงใจจริงๆ ผมเห็นว่าบทสวดมหาสติปัฏฐานนี้ เป็นลายแทงขุมทรัพย์ที่ตกทอดมาแต่สมัยพุทธกาล ใครอ่านรอบเดียวเข้าใจได้แจ่มแจ้งท่าจะมีบารมีเต็ม ส่วนใหญ่เเล้วต้องอ่านไปทำไป อาจต้องใช้เวลาเป็นปีๆเพื่อทำความเข้าใจให้ยิ่งๆขึ้นไป ผมหวังไว้ว่าอยากพิมพ์หนังสือบทสวดมนต์เเปลเเจกให้ผู้สนใจ แต่ต้องใช้เงินทุนเยอะตอนนี้ยังไม่สะดวก เลยขอให้คุณpattaravช่วยพิมพ์ก่อนหนึ่งบทเผยแพร่ในกระทู้นี้ไปก่อน ............................................... พึ่งได้คิดว่านี่เป็นวิธีหนึ่งในการเเจกบทสวดมนต์เเปลแก่ผู้ที่สนใจ ทำให้เป็น file .txt down load ไปพิมพ์กับ printer ที่บ้านใครบ้านมัน แต่ผมเป็นคนไม่ค่อยขยัน น่ากลัวต้องใช้เวลาหลายปี แต่ที่สำคัญที่สุดโอกาสเริ่มต้นยังตัดสินใจไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 03:23:10 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 02:35:34 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 02:27:17 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 23 ก.พ. 48 02:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เริ่มต้นเลยแล้วกัน ผมขอ File สติปัฏฐานจากคุณภัทรเป็นการประเดิมก็แล้วกัน รบกวนส่งไปที่ monchaiday@yahoo.com วันใดได้รวมเล่มบทนี้จะใส่ชื่อคุณภัทรเป็นผู้พิมพ์ จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 23 ก.พ. 48 02:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน ****** พี่ภัทรคะ ... ขอได้รับคำขอบคุณเป็นอย่างสูงด้วยนะคะ สำหรับมหาสติปัฏฐานพร้อมคำแปล .. เป็นสิ่งที่มีคุณค่าอย่างยิ่งค่ะ ******* พี่ไร้แก่นสารคะ ... สำหรับมูลเหตุจูงใจที่พี่ได้เล่ามานั้น เป็นอุทาหรณ์เตือนใจที่ดีเยี่ยมจริงๆค่ะ ... สำหรับ file มหาสติปัฏฐาน ... นินจาให้น้องที่ office เซฟจากของพี่ภัทร แล้วส่งเมล์ให้พี่ไร้แก่นสารแล้วนะคะ ****** สำหรับเรื่องบทความ "วันมาฆบูชา คือวันแห่งความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่" นั้น ... จำได้ว่า เคยโพสต์ที่คลับฯนี้แล้วครั้งหนึ่ง ... ตอนนั้น จำได้ว่า ก็ประสงค์จะสนทนาธรรมกับเพื่อนๆเช่นกันค่ะ... อย่างที่เคยเกริ่นไว้ว่า ... เราเข้ามาที่นี่ อย่างมีความหมาย ... ที่แห่งนี้ สมาชิก เริ่มต้น ด้วยการปล่อยวางได้ (ระดับหนึ่ง) จากการลงทุน ... น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่จะพัฒนาการเรียนรู้ พร้อมทั้งพัฒนาต่อไปให้ปล่อยวาง + มีอิสรภาพอย่างแท้จริง ... เวลาสนทนาเรื่องการลงทุนลักษณะนี้ หรือเวลาสนทนาธรรม (ในรูปแบบที่ลึกซึ้ง) .... มักจะสานต่อไปได้ยาก ... จำได้ว่า ... ครั้งใดที่เราอธิบายเรื่องการลงทุน ... (เมื่อก่อนจะอยู่คลับแม่บ้านของ planpublishing) คนทั่วไปมักจะไม่กล้าถาม (ดูเหมือนว่าเราจะใจแข็ง ที่ไม่ตอบวิธีการ ... เพราะส่วนตัวแล้ว เคยทดลองมาทุกรูปแบบทุกวิธีการ ซึ่งแต่ละแบบ ก็มีเป้าหมายที่ต่างกัน .. จึงไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวิธีการเท่าไรนัก) แต่จริงๆแล้วเป็นบุคลิกส่วนตัว ที่จะให้ความสำคัญกับ "เป้าหมาย การเรียนรู้ การฝึกคิด ฯลฯ" ...เสียมากกว่าการบอก “วิธีการ” ...   จนกระทั่งมีกระทู้อาซ้อสี่ ... และคุณเด่นศรี ....ซึ่งเป็นความอุตสาหะอย่างยิ่ง... และทำให้เกิด "วิธีลงทุนแบบ dsm และกลายเป็นคลับแห่งนี้" ****** สำหรับเรื่องธรรมก็เช่นกัน ... ครั้งใดที่เราอธิบายเรื่องธรรม ... (เมื่อก่อนจะอยู่คลับแม่บ้านของ planpublishing) คนทั่วไปมักจะไม่กล้าถามอีก ...... ไม่ทราบว่าทำไม..... อาจเป็นเพราะคำอธิบายเข้าใจยากกระมังคะ (พี่กุ้งไร้สาร ยังบอกเลยว่า ต้องอ่านและทำความเข้าใจอีกหลายรอบ ... คงเป็นลักษณะเช่นนี้ค่ะ) จนกระทั่งมีกระทู้ของพี่กุ้งไร้สาร ... และพี่ไร้แก่นสาร + พี่วิถีพุทธ ... ด้วยความอุตสาหะอย่างยิ่งเช่นกัน ....ช่วยให้เกิดการสนทนาธรรม อย่างสม่ำเสมอ กลายเป็น "กิจวัตรที่จะสนทนาธรรมกับชีวิต ในคลับแห่งนี้" ... รวมทั้งเพื่อนๆสมาชิก ที่น่ารักแห่งนี้ทุกคน ต่างก็เป็นส่วนหนึ่งให้มีวันนี้ เป็นคลับที่เข้มแข็งขึ้นๆไป ขอบพระคุณทุกๆท่าน มา ณ ที่นี้ด้วยอีกครั้งค่ะ .... พี่เด่นฯ ช่วยให้มีพลังทวีเรื่องหุ้นแบบ dsm, พี่บ๊อบ ช่วยให้มีพลังทวีเรื่องการลงทุน, พี่ไร้แก่นสารและพี่วิถีพุทธ ช่วยให้มีพลังทวีเรื่อง “ธรรมกับชีวิต” ... รวมถึงทุกๆท่านที่มิได้เอ่ยนาม ในคลับแห่งนี้ และผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน ******* วัตถุประสงค์ ของบทความที่จะโพสต์ต่อไปนี้ “วันมาฆบูชา คือวันแห่งความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่” เพื่อ เป็นส่วนหนึ่งให้กลุ่มเป้าหมายคือบุคคลทั่วไป (ไม่จำกัดอายุ, เพศ, การศึกษา, เชื้อชาติ, ศาสนา, บทบาท, ฐานะ ฯลฯ) ให้เห็นความสำคัญของความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่ อาจไม่ลึกซึ้งมากนัก (เพราะมีกลุ่มเป้าหมายเป็นบุคคลทั่วไป) แต่ได้พยายามผูกเนื้อหาให้ครบถ้วน ชัดเจน และจบสรุปได้ใจความในบทความดังกล่าว ซึ่งผู้สนใจ สามารถศึกษาเพิ่มเติมได้ตามอัธยาศัยต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด เพื่อเป้าหมายสูงสุดต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 23 ก.พ. 48 11:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 58 บทความ "วันมาฆบูชา คือวันแห่งความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่" เพื่อ เป็นส่วนหนึ่งให้บุคคลทั่วไป ได้รำลึก, สำนึกถึงความรักทีแท้จริงยิ่งใหญ่ และเป็นแรงบันดาลใจให้ศึกษาเรียนรู้ ฝึกตน มุ่งสู่เป้าหมายสูงสุดต่อไป ******* ต อ น ที่ 1 ******** ถ้าไม่มี “พลังแห่งความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่” จากครอบครัวเป็นจุดเริ่มต้น ก็คงไม่มีวันนี้ วันที่เรามีความรัก มากมาย เพื่อมอบให้เพื่อนๆและคนรอบข้าง มอบให้สังคม รวมทั้งครอบครัวใหม่ของเรา ถ้าไม่มี “วันเกิดพระธรรม” หรือ “วันมาฆบูชา” ซึ่งทำให้มีหลักคำสอนที่เป็นหัวใจของพระพุทธศาสนาเป็นแนวทาง ก็คงไม่มีวันนี้ วันที่มีจิตใจหนักแน่นยิ่งขึ้น เพื่อนำพลังความรักที่ได้รับไปสร้างสรรค์ความรักและความดีเช่นนี้ ให้เกิดขึ้นต่อไปอย่างไม่รู้จบ ******* ความรักและชีวิตที่พ่อแม่ให้มานั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน ยังไม่สามารถเข้าใจได้ดีนัก จนกระทั่งวันที่เดือดร้อน วันที่รู้สึกเป็นทุกข์ จึงจะนึกถึงพ่อแม่ก่อนคนอื่น นึกถึงคำสั่งสอนของท่านซึ่งอยู่ในใจเราตลอดมา เมื่อตอนเด็ก จำได้ว่า เคยเสียใจมากเพราะสอบเข้าโรงเรียนระดับมัธยมที่มีชื่อเสียงประจำจังหวัดไม่ได้ ร้องไห้ทั้งวันและไม่ยอมทานอะไร จนกระทั่งแม่บอกว่า  “แม่ไม่ได้ทุกข์ใจที่ลูกสอบไม่ได้ แต่แม่ทุกข์ใจที่ลูกรักของแม่ไม่มีสติ และเสียใจมากมายขนาดนี้” หลังจากนั้นจึงหยุดเสียใจแล้วตั้งสติใหม่ ตั้งใจสอบใหม่ เพื่อไม่ให้คนที่รักเราและรักเราต้องมาเสียใจยิ่งกว่า พ่อแม่เหนื่อยมากที่ต้องรับผิดชอบชีวิตลูกๆ  ซึ่งท่านบอกเสมอว่า “พ่อและแม่ตั้งใจให้หนูเกิดมา พ่อแม่จะตั้งใจดูแลหนูอย่างดีที่สุด ดูแลด้วยความรักและความดี เพราะลูกๆคือดวงใจของพ่อแม่” ความรักที่รับรู้ได้จากเจตนา จากการกระทำที่ครอบครัวมีให้มาตลอด ทำให้จิตใต้สำนึก  บอกอยู่เสมอว่า พ่อแม่มีแต่ความหวังดีให้กับเรา เพราะพ่อแม่รักเราอย่างแท้จริง ดังนั้น เมื่อพ่อแม่ได้อบรมสั่งสอน จึงรู้สึกศรัทธาและปฏิบัติตามเสมอมา แม้บางครั้งจะไม่เข้าใจเหตุผลดีนัก แต่เมื่อเวลาผ่านไป จึงได้คำตอบในแต่ละคำถามที่      เคยสงสัยในอดีต ตอนเป็นเด็กเล็กๆ เคยถามแม่ว่า จะตอบคำถามเพื่อนอย่างไร เมื่อเพื่อนถามว่า “บ้านเธอรวยหรือจน” แม่ตอบว่า    “ไม่ว่าบ้านเราจะรวยหรือจน บ้านเราก็มีความสุข” เป็นคำตอบที่สั้นแต่ได้ใจความ สามารถใช้ตอบได้กับทุกคำถามที่เพื่อนถามมาตลอด “ไม่ว่าเราจะใช้รถอะไร เราก็มีความสุข” “ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไร เราก็มีความสุข” ตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อแม่ได้มอบพลังความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่ให้กับลูกๆ ที่บอกว่าเป็น “พลังความรัก” เพราะท่านได้เอาชนะอุปสรรคทุกอย่าง สามารถ แก้ปัญหาต่างๆ เพื่อที่จะมอบความรักเหล่านี้ให้กับพวกเรา ส่วนที่บอกว่าเป็น “ความรักที่ยิ่งใหญ่” ก็เป็นเพราะว่าทรัพย์สมบัติที่พ่อแม่มอบให้ เป็นทรัพย์ที่ประมาณค่ามิได้ นั่นคือ การอบรมสั่งสอน การปลูกฝังสิ่งดีงามด้วยความรัก เป็นทรัพย์มากมายมหาศาลที่ไม่มีวันหมด ตราบเท่าที่ผู้รับยังระลึกถึงและนำมาปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ท่านได้มอบธรรมะอันเป็นเกราะป้องกันภัย เพราะธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมอยู่ตลอดเวลาที่ได้ระลึกถึง ที่ได้ปฏิบัติอยู่ในชีวิตประจำวัน แล้วธรรมะยังเปรียบเสมือนดวงประทีปส่องทางให้เราดำเนินชีวิตต่อไปอย่างมีความสุข ซึ่งเราสามารถมอบสิ่งที่ดีเหล่านี้ให้กับผู้อื่นได้โดยไม่มีวันลดน้อยลงเลย สำหรับส่วนที่บอกว่าเป็น “ความรักที่แท้จริง” ก็เพราะ ท่านได้มอบสิ่งที่จะติดตัวเราไปตลอด ในยามพ่อแม่แก่เฒ่าหรือในเวลาที่ท่านไม่สามารถอยู่เคียงข้างเรา อันได้แก่ สิ่งที่ให้ความสุขความก้าวหน้า สิ่งที่ให้ความปลอดภัย และสิ่งที่ให้ความสว่างแก่พวกเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในบางจังหวะของชีวิตที่เราได้ยึดถือธรรมะและคำอบรมสั่งสอนของพ่อแม่จนกระทั่งสามารถฝ่าฟันผ่านวิกฤติต่างๆมาได้ด้วยดี ซึ่งเป็นเหตุให้เราอยากรู้เหลือเกินว่า “พลังความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่” นั้น     มีจุดกำเนิดจากไหน มีความเป็นมาอย่างไร ช่างเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์และล้ำค่ายิ่งนัก แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 48 12:10:35 จากคุณ : ตอนที่ 1 (คนชื่อนินจา) - [ 23 ก.พ. 48 12:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ******* ต อ น ที่ 2 ******* เมื่อได้ศึกษาเพิ่มเติมจึงรู้ว่า ความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่นี้ มีจุดกำเนิดมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลหลังจากที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้มาเป็นเวลา ๙ เดือนแล้ว เมื่อถึงวันเพ็ญกลางเดือน ๓ พระพุทธองค์ได้ประทับ ณ เวฬุวนาราม เมืองราชคฤห์      ไม่น่าเชื่อว่าในครั้งนั้นได้มีการประชุมด้วยองค์สี่ หรือ“จาตุรงคสันนิบาต” นั่นคือมีเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นพร้อมกันสี่ประการ ประกอบด้วย ประการที่หนึ่ง คือพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ประการที่สอง พระภิกษุสงฆ์ทุกองค์ล้วนเป็น "เอหิภิกขุอุปสัมปทา" คือ เป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น ประการที่สามคือ พระภิกษุสงฆ์ที่ได้มาประชุมในครั้งนี้เป็นผู้บรรลุพระอรหันต์แล้วทุกองค์ ประการสุดท้าย เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงกำลังเสวยมาฆฤกษ์   ซึ่งพระบรมศาสดา ทรงเห็นเป็นนิมิตอันดี จึงได้เสด็จท่ามกลางพระสงฆ์ ๑,๒๕๐ องค์  แสดง “โอวาทปาติโมกข์” ธรรมอันเป็นหลักและหัวใจแห่งพระพุทธศาสนา เพื่อเป็นหลักในการประกาศพระพุทธศาสนาสำหรับพระสาวกสืบมาจนทุกวันนี้   ******* ในระหว่างที่ต้องดำรงชีวิตและประกอบกิจการงานอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง ภายใต้สภาวะการแข่งขันที่รุนแรง ภายใต้ระบบเศรษฐกิจ สังคมในปัจจุบัน ซึ่งต้องสร้างความยั่งยืนและปรับตัวให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงต่างๆที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ขาดไม่ได้นั่นคือ การตั้งสติเมื่อเผชิญกับปัญหา ต้องพัฒนาตนเองไม่ให้หลงในอำนาจของกิเลสตัณหา ต้องใช้สติ สมาธิและปัญญา ในการแก้ปัญหาอุปสรรค ตรวจสอบตัวเองอยู่เสมอ ไม่ให้จิตใจเศร้าหมอง ให้จิตใจสงบ สว่าง และสะอาด พร้อมกันนี้ ต้องมีการฝึกวาจาไม่ว่าจะเป็นการพูดที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ พูดคุยกับเพื่อนฝูง ครอบครัว หรือญาติพี่น้อง ต้องฝึกให้เป็นนิสัย ระวังตลอดเวลา ทุกครั้งต้องคิดก่อนพูด ไม่ให้กล่าวคำเท็จ คำหยาบ คำส่อเสียด คำเพ้อเจ้อ สำหรับการฝึกกายในชีวิตประจำวันก็เช่นกัน ต้องระวังไม่ให้มีการฆ่า ไม่ทำลายหรือเบียดเบียนชีวิต รวมถึงการรู้จักประมาณตน และมีสติในการแสวงหาทรัพย์ ใช้ทรัพย์อย่างเหมาะสม วิธีการต่างๆเหล่านี้ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของ “วิธีการ” ปฏิบัติตนตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา ซึ่งยังมีอีกหลายวิธี แต่ที่สำคัญ ต้องยึดถือ “หลักการ” ของพระพุทธศาสนา คือ ต้องอดทนในการฝึกตนเอง ไม่ว่าจะเป็นการไม่ทำความชั่วทั้งทางกาย วาจา และใจ การทำแต่ความดีทั้งทางกาย วาจา และใจ รวมทั้งการชำระจิตใจให้สะอาด ผ่องใส และสงบอยู่เสมอ เพื่อมุ่งสู่ “จุดหมาย” ของพระพุทธศาสนา คือ พระนิพพาน บางครั้งที่ไขว้เขวไปบ้างก็ต้องตรวจสอบตัวเองตลอดเวลา ความสุขความพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่และเป็นอยู่ทุกวันนี้ ทำให้รู้สึกว่า นี่คือสิ่งที่เราต้องการ สำหรับความรักและผลของความรักที่ได้รับเหล่านี้ เป็นความรักแบบที่เรามีอยู่มากมายไม่มีวันหมดไป เป็นความรักที่เราก็ต้องการมอบให้ผู้อื่น ให้เพื่อนร่วมโลกของเรา เท่าที่เราจะสามารถมอบให้ได้ เพราะการที่ผู้อื่นมีความสุข ย่อมทำให้เรามีความสุขด้วย ที่สำคัญ “ความสุข ความพึงพอใจ และความดี” นั้นจะติดตัวเราตลอดไป ****** ถ้าคิดถึงใจเขา ใจเรา ในเมื่อเราเองอยากมีความสุข คนอื่นก็เช่นกัน การทำให้ผู้อื่นมีความสุข เราก็สุขใจไปด้วย     แม้ว่าบางครั้งเราอาจเคยถูกทำร้าย เคยถูกทำให้เสียทรัพย์ ทั้งๆที่ได้ระมัดระวังป้องกันดีแล้ว เราก็ควรนึกเสมอว่า เราทำดีแล้ว ย่อมได้ความดี สิ่งไม่ดีที่เกิดขึ้นเมื่อมากระทบเรา แล้วก็จากไป เหลือแต่ใจเราเท่านั้นว่าจะรู้สึกเสียใจ แค้นใจหรือไม่ ถ้าใจเราสงบ ปล่อยวางในสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ เราก็เป็นสุข สิ่งที่แก่งแย่งกันนั้นไม่ใช่สิ่งที่เที่ยงแท้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับจิตใจของเรา ความดีและความสุขเกิดขึ้นที่ใจเรา จากการที่เราได้มอบ “ความรัก” ให้ผู้อื่น ให้สังคม โดยการปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความรัก เช่นเดียวกับที่พ่อแม่ปฏิบัติต่อเรา การช่วยเหลืออุปการะ ร่วมทุกข์ร่วมสุขตามกำลังความสามารถ การแนะนำประโยชน์ ชี้แนะธรรมให้แก่ผู้อื่น ในที่สุดเมื่อผู้รับความรักจากเรา ได้มีความสุขแบบที่เราเป็น ก็คงอยากจะมอบความรักให้ผู้อื่นต่อไปเรื่อยๆ เป็นทอดๆเกี่ยวเนื่องกันไป ไม่มีสิ้นสุด ซึ่ง“ความรักและความดี”เหล่านี้ ย่อมทำให้ทั้งผู้ให้ ผู้รับ และสังคมมีความสุขทั่วกัน ไม่น่าเชื่อว่าจากจุดเริ่มต้นคือความรักในครอบครัว จากความรักของพ่อแม่ จะขยายผลได้กว้างขวางมากมายขนาดนี้ เมื่อลองจินตนาการว่า ถ้าทุกคน ทุกครอบครัว ได้รับความรักและคำสั่งสอนจากพ่อแม่ ซึ่งเป็นพระในบ้านที่เราควรกราบไหว้ ที่เราควรทดแทนคุณท่าน แล้วนำคำสั่งสอนมาปฏิบัติตาม นำมาถ่ายทอดความรักให้แก่กันและกันในสังคมต่อไป ยิ่งทำให้ประเทศชาติและโลกนี้มีความสุขโดยทั่วกัน จากคุณ : ตอนที่ 2 (คนชื่อนินจา) - [ 23 ก.พ. 48 12:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ******* ต อ น ที่ 3 ******** เมื่อถึงวันที่มีครอบครัวใหม่ จึงได้เข้าใจมากยิ่งขึ้นว่า ชีวิตคู่ครองนั้นจะเจริญมั่นคงได้เมื่อมีคุณธรรมรองรับเป็นฐาน การทำหน้าที่แม่บ้านที่ดี เป็นการผูกใจสามีได้และทำให้ครอบครัวร่มเย็นเป็นสุข เราทุกคนในครอบครัวต่างก็พยายามทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด แม้ว่าเราจะไม่มีลูก เราก็ยังต้องทำหน้าที่ของลูกที่ดีที่พึงปฏิบัติต่อพ่อแม่ ทำหน้าที่ของศิษย์ที่ดี ทำหน้าที่ของเพื่อนที่ดี ทำหน้าที่ของนายจ้างลูกจ้างที่ดี ทำหน้าที่พุทธศาสนิกชนที่ดี ถ้ามีครอบครัวแล้วเราก็ทำหน้าที่สามีหรือภรรยาที่ดี   ถ้ามีลูก เราก็ต้องทำหน้าที่ของพ่อแม่ที่ดี เมื่อถึงวันที่เป็นพ่อแม่ของลูก จึงรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างเราทำได้เพื่อลูก รู้สึกอยากดูแลลูกตลอดเวลา แต่เมื่อคิดทบทวนแล้วก็พบว่า ถ้าเรารักลูกแบบที่พ่อแม่ได้รักเรา เราก็จะมอบทรัพย์สมบัติ คือ “การอบรมสั่งสอนปลูกฝังความดีด้วยความรัก” และจะมอบ “ธรรมะ” ให้เป็นเกราะป้องกันภัย เป็นดวงประทีปสำหรับคนที่เรารัก คนที่เราหวังดี ที่สุด เมื่อถึงวันที่ลูกต้องเจออุปสรรค ลูกก็จะสามารถฝ่าฟันและดำเนินชีวิตไปได้ด้วยดีเช่นกัน ถ้าย้อนกลับไปในช่วงชีวิตที่ประสบปัญหาวิกฤติเศรษฐกิจ เหตุที่สามารถผ่านพ้นมาได้ เนื่องจากทุกคนในครอบครัวต่างก็ประกอบอาชีพสุจริต เราภูมิใจในทรัพย์ที่หามาได้โดยไม่ผิดศีลธรรม ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ก่อความเดือดร้อนให้ผู้อื่น ขณะเดียวกันก็ใช้จ่ายอย่างรอบคอบ   ใช้จ่ายอย่างประหยัด เดินทางสายกลาง สงเคราะห์ผู้ด้อยโอกาสและทำบุญตามความเหมาะสม การมีวินัยในการใช้จ่าย และแสวงหาทรัพย์ของพ่อแม่ ยังเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับลูกๆได้ดียิ่งกว่าการพูดให้ฟังอย่างเดียว นอกจากนั้น การรู้จักแบ่งเวลาเพื่อประเมิน ตนเองว่า “ความรักและความดี” ที่ได้ปฏิบัติในชีวิตประจำวันนั้นเหมาะสมแล้วหรือยัง ย่อมช่วยทำให้เราได้คิดและปรับปรุงพัฒนาตนเองต่อไปเรื่อยๆ ให้ดียิ่งขึ้น ****** เมื่อถึงวันมาฆบูชาในแต่ละปี ซึ่งจะตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ หรือ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๔ ในปีอธิกมาส นอกจากจะทำบุญตักบาตร ปฏิบัติธรรมฟังพระธรรมเทศนา เวียนเทียน ประดับธงชาติที่บ้านแล้ว เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่ดอกบัวบูชา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพระพุทธศาสนาและเป็นศูนย์รวมใจของคนไทยทั้งชาติ เรายังสามารถนำดอกบัวไปบูชาพระ มอบให้บุคคลที่เราเคารพรัก นอกจากนั้น เราควรแบ่งเวลาส่วนหนึ่งในการประเมินผลของ “ความรักและความดี” ที่ผ่านมา ว่ามีวิธีการที่เหมาะสมแล้วหรือยัง ตรงกับหลักการของพระพุทธศาสนามากน้อยขนาดไหน เพื่อตรวจสอบตนเองอย่างน้อย   ปีละครั้งก็ยังดี โดยนำมาใช้ประกอบการพิจารณาถึงสภาพแวดล้อมทุกๆด้านที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งอาจทำให้เราต้องปรับเปลี่ยนวิธีปฏิบัติต่างๆให้เหมาะสมยิ่งขึ้น อย่างไรก็ดี เนื่องในโอกาสวันแห่งความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่นี้ ก็ยังไม่ลืมที่จะมอบสิ่งมงคลเล็กๆน้อยๆ ไม่ว่าจะเป็นขนมไทย หรือ ดอกไม้ไทย เท่าที่จะสามารถหาได้ สำหรับแบ่งปันให้ครอบครัว ให้บุคคลที่เรารัก และผู้อื่นตามโอกาสจะอำนวย ขนมไทยที่หาได้ไม่ยากและมีสิริมงคล เช่น ขนมฝอยทอง สื่อถึง ความร่ำรวยยั่งยืน ขนมทองนพคุณ หมายถึง การมอบความมั่งคั่งเงินทองแด่ผู้มีพระคุณ ขนมจ่ามงกุฎ เหมือนดัง นิมิตหมายอันดีใน หน้าที่การงาน ขนมเสน่ห์จันทร์ สื่อถึง ผลจันทร์ที่สวยงามมีกลิ่นหอมชวนหลงใหล หรือ ขนมชั้น หมายถึง การเลื่อนชั้นลำดับ ยศบรรดาศักดิ์ และยังมีอีกมายมาย เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการรำลึกถึงความรักและความดีที่มีให้แก่กัน ยิ่งไปกว่านั้น   “ความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่” ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ยังสามารถมอบให้กับเพื่อนร่วมโลกทั้งหลายได้อย่างไม่มีขีดจำกัด    ทุกเพศ ทุกวัย ทุกเวลา ทุกชาติ ทุกศาสนา ได้รับประโยชน์และมีความสุขร่วมกัน จากคุณ : ตอนที่ 3 (คนชื่อนินจา) - [ 23 ก.พ. 48 12:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ยาวดีจังครับ ^_^ มาอ่านครับ จากคุณ : มือใหม่DSM - [ 23 ก.พ. 48 20:31:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีครับคุณนินจา คุณมือใหม่DSM พ่อแม่คุณนินจาเป็นผู้วางรากฐานการปฏิบัติธรรมให้นี่เอง คุณนินจานี่ช่างวาสนาดีแท้ได้ปฏิบัติธรรมตั้งแต่เล็กแต่น้อย ถ้าวันข้างหน้าผมมีลูกจะปลูกฝังให้ได้ดีแบบคุณนินจา อันที่จริงผมไม่ต้องการมีลูกนะครับถ้ามี "ปัญญา" มากกว่านี้อยากอยู่เป็นโสดด้วยซ้ำ แฟนผมอยากมีลูกซึ่งผมคิดว่าเป็นธรรมดาของผู้หญิง คือผู้หญิงจะมีวิญญาณความเป็นแม่อยู่ในจิตใต้สำนึก มีเมียก็ต้องมีลูกครับเหมือนกุหลาบก็ต้องมีหนาม ไม่ทราบคุณนินจาเข้าใจความคิดของผมรึเปล่า ................................................................. ขอบคุณเรื่องบทสวดมนต์แปลครับคุณนินจา ผมไม่ได้ขี้เกียจ copy ข้อความนะครับ แต่คิดว่าเผื่อคุณภัทรอยากแก้ไขข้อความหรือเพิ่มเต็มความคิดเห็นเข้าไป เรื่องนี้ขอปรึกษาหน่อย คุณนินจาเป็นเหมือนผมรึเปล่าครับ เวลาทำอะไรจะไม่ค่อยคิดอะไรเกินกว่าความจำเป็น เช่นเรื่องบทสวดมนต์นี้ก็เช่นกัน อย่าเข้าใจผิดว่าผมตำหนิคุณนะครับ ผมเพียงแต่สงสัยเพราะตัวผมเองบ้างครั้งจะมีอาการไม่ค่อยคิดอะไรมาก สมัยก่อนตอนที่ยังบวชอยู่มีครั้งนึงเพื่อนจะแวะไปเยี่ยมแล้วจะอาศัยนอนค้างด้วยสักคืน ซึ่งที่พักของผมไม่มีที่นอนสำหรับเพื่อน ผมเลยไปหาเตียงเหล็กเก่าๆมาหนึ่งหลังแต่ขาดไม้กระดาน ผมก็ตระเวนไปทั่ววัด จนหาได้มาหนึ่งแผ่นกว้างพอประมาณสามารถใช้ปูนอนได้ แต่ต้องค่อยๆพลิกตัว พอได้ไม้กระดานมาแล้วผมก็เอาไปปูบนเตียงเหล็กเตรียมรับรองเพื่อน แต่หลายสัปดาห์ผ่านไปไม่มาสักที พอดีเกิดฝนตกพื้นกุฏิซึ่งเป็นดินเปียกเฉอะแฉะผมเลยเอามาใช้ปูพื้น เดินเหยียบไปมา หลังจากนั้นสองสามวันเพื่อนก็มาเยี่ยม ผมเลยบอกเขาว่ามาช้าไป ผมเอาไม้กระดานไปปูพื้นแล้ว เพื่อนมองดูไม้กระดานของผมสักครู่หนึ่ง แกว่าจ้างให้ก็ไม่นอนหรอกเพราะว่ามันเป็น ฝาโลง ผมไปเก็บมาจากป่าช้า ผมมองเห็นเป็นไม้แผ่นหนึ่งสามารถปูนอนได้ในอดีตเรียกว่าฝาโลงแต่ในสมองไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นจนเพื่อนบอกถึงเพิ่งนึกออกว่าคนทั่วไปจะไม่เอามานอน .......................................................................... “ครั้งใดที่เราอธิบายเรื่องธรรม ... (เมื่อก่อนจะอยู่คลับแม่บ้านของ planpublishing) คนทั่วไปมักจะไม่กล้าถามอีก ...... ไม่ทราบว่าทำไม..... อาจเป็นเพราะคำอธิบายเข้าใจยากกระมังคะ” ถ้าคุณนินจาไม่ถือโทษ ผมขออนุญาตบอกสิ่งที่คุณมองไม่เห็น 1.เวลาคุยเรื่องธรรมกับคนทั่วไปควรหลีกเลี่ยงการใช้ศัพท์ทางธรรม 2.คุยได้ในระดับผิวเผินเพราะลงลึกแล้วผู้ไม่เคยมีประสบการณ์จะงง 3.พยายามทำเรื่องยากให้กลายเป็นเรื่องง่าย ผู้เริ่มต้นยังไม่สามารถทำได้เองเราจึงต้องเป็นคนทำ คุณนินจาเปรียบเหมือนอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ระดับปริญญาเอกในมหาวิทยาลัยแต่พอมาสอนคณิตศาสตร์ประถมเลยผ่อนแรงไม่ถูก คุณเป็นผู้มีความรู้เรื่องธรรมะลึกซึ้งกว่าผมเยอะ หลายๆเรื่องผมก็เพิ่งทราบจากคุณนินจา แต่ถึงยังงั้นบางบทความผมเองก็อ่านแล้วรู้สึกงงๆเหมือนกัน ดีว่ามีพื้นฐานอยู่บ้างเลยพอตีความได้ แต่คนใหม่คงไม่เข้าใจพาลท้อแท้ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 05:40:28 แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 01:26:02 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 24 ก.พ. 48 01:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีทุกๆท่านครับ               ขอบคุณคุณpattarav  ในสติปัฎฐานสี่  และ คุณนินจาในวันวิสาวิสาขบูชา        มากเลยครับ              อันความรักพ่อแม่ที่มีต่อลูก        และของลูกที่มีต่อพ่อแม่           สุดที่จะพรรณาจริงๆครับ            เหตุการณ์บางอย่างทุกวันนี้ผมยังจำได้ไม่รู้ลืม         ยามเมื่อตอนเป็นเด็กเล็ก           มีวันหนี่งเล่นอยู่ในบ้าน          มีคนแกล้งถามผมว่า      "   รักแม่ไหม "     ตอบว่า  "   รัก "    "  รักขนาดไหน "   "   รักเท่าฟ้า "   "   เท่าฟ้าขนาดไหนทำมือให้ดูหน่อยซิ "          แล้วผมก็กางมือออกสุดแขนทั้งสองข้าง          พวกผู้ใหญ่เห็นแล้วก็หัวเราะชอบใจ          และเมื่อใกล้ยามจะนอน           หลังจากแม่อาบน้ำเสร็จแล้ว            ผมชอบมากอดที่แขนแม่          เอาแก้มไปแนบที่ต้นแขน        รู้สึกเย็นสบาย        มีความสุขมากๆ          เป็นความสุขฝังใจไม่ลืมเลือนจริงๆ            และเมื่อมีครอบครัว          ได้เห็นลูกครั้งแรกเมื่อลืมตาดูโลกใหม่ๆ            ผมมีความรู้สึกว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับเราจริงๆ           ที่เราทั้งสองสามารถทำให้ลูก(สิ่งมีชีวิต)เกิดขึ้นมาในโลกนี้ได้           และทำให้รู้สึกได้ว่าความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกนั้นสุดประมาณ               ที่เราคิดไว้คลาดเคลื่อนหมด             ผู้ที่จะรู้ได้จริงก็ต่อเมื่อมีลูกเองแล้วเท่านั้น           ทุกท่านรู้สึกอย่างไรบ้างเล่าครับ                               ..............................................              ครั้งหนึ่งผมได้พบอาจารย์องค์หนึ่ง           หลังจากเดินจงกรมเสร็จแล้ว           ท่านจะมาเทศสอนผมกับเพื่อนกัลยาณามิตรอีกคนทุกวัน             วันละไม่ต่ำกว่าครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมง              ท่านมักจะพูดอยู่ว่าเสมอว่าช่างปั้นหม้อ         จะให้หม้อมีคุณภาพดีได้         จะต้องทุบนวดดิน        เตรียมดินให้ดี          เมื่อปั้นแล้วถึงจะเป็นหม้อที่ดีได้            จากการฟังธรรมและการชี้แนะในการปฎิบัติจากท่านบ่อยๆเข้า         ทำให้เราเข้าใจได้ว่า         ถึงแม้เราจะรู้แนวทางหรือหลักการในการปฏิบัติมาบ้าง           แต่ก็ลองผิดลองถูกทำให้เสียเวลาการปฎิบัติพอสมควรกว่าจะได้พบทางสายเอกนี้               แต่ก็ให้ประสบการณ์ที่ดีพอสมควร               จนท่านอาจารย์ได้มาชี้แนะ "  วิธีการ"  ให้        ทำให้เข้าใจได้ว่าวิธีการนี้สำคัญมาก         หากไม่มีผู้รู้ชี้แนะอาจจะทำให้เราเนิ่นช้า         ยืดเวลาเพิ่มภพเพิ่มชาติ          แต่ถ้าได้ครูบาอาจารย์ดี              ท่านก็เป็นเพียงผู้บอกและเราจะต้องเป็นผู้กระทำให้เข้าถึงรู้แจ้งเห็นจริงเอง                               ................................................         สติปัฎฐานสี่==== กาย----เวทนา----จิต----ธรรม มหาสติปัฎฐาน ==== กายในกาย-----เวทนาในเวทนา-----จิตในจิต-----ธรรมในธรรม อายตนะ 12---- "  ตา "  เห็น " รูป"          "  จมูก"   ได้ " กลิ่น"         "  ลิ้น"  รู้ "  รส "           "  หู "  " ได้ยิน"        "  กาย "  ได้ "  สัมผัส "         "  ใจ "  รับ "  อารมณ์ "          ขอพูดโดยย่อนะครับ           โดยทั่วไปประตูรับรู้ทางกายมีอยู่ห้าคือ    ตา   หู    จมูก    ลิ้น   กาย         เมื่อมีสิ่งใดมากระทบ(ผัสสะ)ทำให้เกิดความรู้สึก(เวทนา)ได้จากสัญญาความจำในอดีตว่า      แบบนี้เราชอบ          แบบนี้ไม่ชอบ           หรือว่าเฉยๆ        จึงเกิดการปรุงแต่งขึ้นเป็นอารมณ์ด้วยสังขารขันธ์ส่งไปที่ใจ(บ้างก็เรียกว่า จิต )            เมื่อผู้ที่ฝึกสมาธิและสติได้ดีจนมีจิตใจที่มั่นคงแล้ว            จะไม่ค่อยมีอารมณ์หวั่นไหวในเหตุการณ์ต่างๆ             เพราะถ้าเข้าใจในเรื่องกฎแห่งกรรม              ยอมรับสภาพตามความเป็นจริง           ทุกสิ่งมีเกิดก็มีดับ      ไม่เที่ยง         เป็นทุกข์          เป็นอนัตตา           ปัญญาในธรรมก็จะเพิ่มพูนต่อเนืองไปเรื่อยๆครับ                           ........................................................                              ว่าด้วยปฎิปทา    ๔        ๑.  ทุกขาปฎิปทา        ทันธาภิญญา             ปฎิบัติลำบาก         ทั้งรู้ได้ช้า        ๒.  ทุกขาปฎิปทา        ขิปปาภิญญา             ปฎิบัติลำบาก         แต่รู้ได้เร็ว        ๓.  สุขาปฎิปทา           ทันธาภิญญา             ปฎิบัติสดวก            แต่รู้ได้ช้า        ๔,  สุขาปฎิปทา           ขิปปาภิญญา             ปฎิบัติสดวก           แต่รู้ได้เร็ว                                 .............................................. แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 05:26:22 จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 24 ก.พ. 48 05:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สวัสดีครับ เพื่อนๆทุกท่าน ขอบพระคุณสำหรับคำชี้แนะเรื่องนกและโรคที่มากับนก กับ พ่อบ้าน คุณไร้แก่นสาร คุณวิถีพุทธ และกำลังที่ให้มาจากคุณนินจาครับ ผมจะลองไตร่ตรองให้รอบคอบ เพื่อให้เกิดทางออกที่ดีที่สุดสำหรับผมและครอบครัวและตัวนกครับ ลืมขอบคุณ คุณhot oil ที่แนะนำสถานที่ปฏิบัติธรรมที่สามารถสอนเป็นภาษาอังกฤษได้ครับ เห็นจะเป็นวัดที่จังหวัดสิงห์บุรีอย่างที่คุณฮอตออยแนะนำ และ ที่ภาคอิสานอีกแห่ง คลับคล้ายว่าเป็นที่อุบลราชธานีชื่อวัดหนองป่าพงหรือเปล่าครับ? จริงอย่างคุณไร้แก่นสารกล่าวไว้ว่า หลักคำสอนขององค์สมเด็จพระพุทธเจ้านั้น ลึกซึ้ง เกินกว่าที่เราเพียงได้อ่านแล้วจะเข้าใจได้ทันที ต้องประกอบด้วยการปฏิบัติเป็นนิจจึงจะเริ่มซึ้งกับคำสอนนั้นเป็นเรื่องที่ผมค่อยๆเข้าใจและรับรู้ได้ครับ หลังจากไปอ่านกระทู้ที่53/1แล้วเริ่มถึงบางอ้อครับ ค่อยๆชัดขึ้นครับ แต่ก็ต้องเรียนรู้อีกเยอะครับ และมาได้กระทู้ของคุณวิถีพุทธเสริมในกระทู้63/2เป็นแรงส่งที่ดีทีเดียวครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 24 ก.พ. 48 10:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สวัสดีทุกๆท่านค่ะ ... ข้อความของพี่วิถีพุทธ เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากๆค่ะ ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ ... และขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆด้วยค่ะ สำหรับเรื่องที่เราเรียนอะไรมา .. สักพักจะมาเล่าให้ฟังนะคะ ... แต่สิ่งที่จะเล่าให้ฟัง คงไม่ใช่ คำตอบว่า เรียนอะไรมา ... แต่จะเล่าให้ฟังว่า "ทำไม" ถึงเรียนอย่างที่ได้เรียนมา ... เพราะจะเป็นประโยชน์และได้แง่คิดสำหรับทุกๆท่าน ด้วยค่ะ ******* ขอบพระคุณพี่ไร้แก่นสารเป็นอย่างสูงค่ะ ... สำหรับคำแนะนำในสิ่งที่นินจามองไม่เห็นค่ะ ... ขอได้รับคำขอบคุณ และยินดีรับฟังคำแนะนำอีกต่อๆไปค่ะ สิ่งที่พี่ไร้แก่นสารได้กล่าวไว้ทุกข้อ (จริงๆมีมากกว่านั้นค่ะ บางครั้ง ก็จะกล่าวในทางตรงข้ามค่ะ) ... พี่ไร้แก่นสารกล่าวว่า "ถ้าคุณนินจาไม่ถือโทษ ผมขออนุญาตบอกสิ่งที่คุณมองไม่เห็น" --> นอกจากจะไม่ถือโทษใดๆแล้ว ยังยินดีอย่างยิ่งค่ะ (กล่าวซ้ำอีกครั้ง เพราะต้องการรับฟังคำแนะนำต่อๆไปค่ะ) ที่พี่ไร้แก่นสารแนะนำว่า เวลาคุยเรื่องธรรมกับคนทั่วไปควรหลีกเลี่ยงการใช้ศัพท์ทางธรรม ... ซึ่งผลที่ตามมาคือ .. บางคนกล่าวว่า เรามักใช้ศัพท์ทางธรรม หรือศัพท์ทางการเงิน หรือศัพท์ทางการลงทุน ... บางคนเห็นว่า “ดี” บางคนเห็นว่า “ไม่ดี” ที่เห็นว่าดี .. ส่วนใหญ่ ก็จะไม่เข้าใจในตอนแรก เพราะบางคำ จำเป็นต้องใช้ เช่น ศัพท์ที่แสดงสภาวธรรม เป็นต้น ... เป็นสิ่งที่จริงตลอดทุกๆสถานการณ์ ส่วนที่เห็นว่า ไม่ดี .. ก็จะเป็นกลุ่มคนที่เห็นว่าดี เมื่อเข้าใจชัดเจนมากขึ้น  (เนื่องจากได้สอนมาเยอะมากๆค่ะ) โดยส่วนตัวแล้ว ปรกติ เวลาเขียน (หรือสื่อสาร) อย่างไรไป ... ก็ต้องมีสติเช่นกัน กล่าวคือ ... คำกล่าวต่างๆ จากเรา จะต้องเป็นสิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดความเสียหาย (นอกจากนั้น อาจเพิ่มประโยชน์ด้วยทางใดทางหนื่ง ไม่มาก ก็น้อย .. จักเป็นผลดียิ่งขึ้น) .... ดังนั้น ส่วนใหญ่จะต้องกล่าวจบในตอน เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายเข้าใจผิด ซึ่ง คำศัพท์ต่างๆ (ทั้งทางธรรม, การเงิน, หุ้น, การลงทุน) ที่มีนิยามชัดเจนอยู่แล้ว หรือ คำศัพท์ที่เป็นสภาวธรรม, สภาวการเงิน, สภาวหุ้น, สภาวการลงทุน ย่อมเป็นจริง เป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องธรรมชาติ ... ต่างๆเหล่านี้ กล่าวได้ โดยถูกต้องชัดเจน แต่หาก เราต้องกล่าวถึง “วิธีการ” หรือ “ประสบการณ์” ที่เฉพาะเจาะจง ... ก็จะต้องมีการกำกับทุกครั้ง ... ว่าเป็นประสบการณ์ส่วนตัวเท่านั้น, หรือเป็นข้อเสนอแนะเท่านั้น หรือ ผู้ปฏิบัติ (หรือนักลงทุน) เท่านั้นที่จะเป็นผู้ตัดสินใจ และรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น  ฯลฯ ... เพราะสิ่งที่กระทำลงไปทุกอย่าง (แม้จะเป็นคำแนะนำด้วยความหวังดี) จะต้องไม่ก่อให้เกิดเป็นภาระหรือความเสียหายตามมา .... นี่จึงเป็นแนวทางที่เราได้เลือกปฏิบัติอยู่ในชีวิตประจำวัน ... มีครั้งหนึ่ง เคยเข้าไปอ่านกระทู้ อาซ้อสี่ และพี่เด่นศรี ... ซึ่งเราเข้ามาทีหลัง ... ไม่เห็นข้อความใดๆอีกแล้ว จึงเข้าใจว่า .. เหตุผลหนึ่งที่พี่เด่นฯ ต้องลบข้อความทั้งหมด ส่วนหนึ่งก็คงด้วยเหตุผลดังกล่าว ... (การกล่าวถึงวิธีการนั้น เหมือนเป็นดาบสองคมจริงๆ) .... การบอกวิธีการเป็นเฉพาะเจาะจง นั้นเปรียบเสมือนแพทย์ผู้สั่งยา ... แพทย์จะสั่งยาได้ ต้องวินิจฉัยอย่างละเอียด ถ้วนถี่ ต้องสืบหาสาเหตุ ต้องถามถึงประวัติการแพ้ยา บางครั้งถึงขนาดต้องสอบถามการเจ็บป่วยของญาติพี่น้องด้วยซ้ำ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการวินิจฉัย ให้ถูกต้อง ชัดเจน .... และวิธีการแก้ปัญหาที่ตรงจุด ถูกต้อง ครบถ้วน จึงจะตามมา ******* ดังนั้น จึงได้ขอบพระคุณ พี่ไร้แก่นสาร + พี่วิถีพุทธ ... ที่ได้พยายามอุตสาหะในการตอบคำถามให้พี่กุ้งไร้สาร เป็นอย่างดี จนกระทั่ง มี “กิจวัตรในการสนทนาธรรม” ขึ้นมา ... โดยส่วนตัวแล้ว ถ้าถามเรื่องสมาธิ เราได้ ศึกษาและฝึกปฏิบัติมาเกือบทุกแบบ ...กล่าวโดยย่อคือ ไม่ว่าจะเป็นสายอานาปานัสสติ (พระอาจารย์มั่น, กลุ่มของหลวงพ่อชา สุภัทโท, แนวการสอนสมาธิภาวนาของท่านพุทธทาสภิกขุ, หลวงปู่แหวน สุจินโณ, หลวงปู่ขาว อนาลโย, หลวงปู่ฝั้น อาจาโร, หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี, หลวงพ่อพุธ ฐานิโย, พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน, หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม  ฯลฯ), สายอานาปานัสสติแบบมโนมยิทธิ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสมถกรรมฐาน (พระราชพรหมยาน หรือหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ซึ่งก็มีวัตถุประสงค์ และวิธีปฏิบัติขั้นตอนต่างๆ โดยย่อคือ การรักษาศีล การระงับนิวรณ์ทั้งห้า การทำสมาธิให้เกิด และการใช้ปัญญาพิจารณาขั้นห้า ให้จิตสะอาดจริงๆ  มุ่งสู่นิพพาน ฯลฯ), สายธุดงคกรรมฐานอีสาน (ยึดแนวการสอนของพระอาจารย์มั่น แล้วแยกย่อยมาอีก, บุกเบิกโดย พระอุบาลีคุณูปมาจารย์, หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล, หลวงพ่อพุท ฐานิโย, หลวงปู่ดุลย์ อตุลโล, พระอาจารย์หลุย จันทะสาโร ฯลฯ), สายวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ (วิทยาเขตของมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย), สายประยุกต์ (แนวทางของสำนักสันติอโศก, อาจารย์พร รัตนสุวรรณ, หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ, ดร.สิริ กรินชัย ฯลฯ) หรือแม้แต่สายธรรมกาย (หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี ฯลฯ)  ก็ได้ศึกษาถึงเหตุผลที่มาและวิธีการอย่างครบถ้วน ... ซึ่งไม่อาจกล่าวได้หมด ณ ที่นี้ ... แต่ละแบบ แต่ละวิธี มีขั้นตอนปฏิบัติต่างกัน ... ปล. ตรงนี้ หากพี่เด่นศรี ผ่านมาถึงตรงนี้ ... อยากรบกวนให้พี่เด่นฯ ช่วยเล่าประสบการณ์ การนอนสมาธิให้ด้วยค่ะ ว่าทำไมพี่เด่นฯถนัดวิธีนี้ และมีข้อแนะนำอย่างไรบ้าง ... หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆสมาชิกบางท่าน พี่ไร้แก่นสาร, พี่วิถีพุทธ และพี่เด่นศรี ... ต่างก็ช่วยให้เกิดพลังทวี ณ ตรงนี้ด้วย .. เพราะลำพัง เรา ตัวคนเดียว อธิบายวิธีการอย่างไร ก็ไม่มีวันจบ ... จึงถนัดที่จะกล่าวถึง วิธีคิด, วิธีเรียนรู้, เป้าหมาย และพลังทวี ... ฯลฯ ****** สำหรับเรื่องการลงทุนก็เช่นกัน .. เราได้ปฏิบัติมาทุกแบบ ทุกเป้าหมาย (ลงทุนตั้งแต่ อยู่ ม.5 .. ถึงตอนนี้ ก็ 13 ปีเต็มย่างเข้าปีที่ 14 แล้ว) ซึ่งเยอะมาก มีหลากหลายเหลือเกิน .. แต่ละแบบ ก็มีข้อดีข้อด้อย มีวัตถุประสงค์ และวิธีการต่างกันออกไป ****** สำหรับการถามตอบ ก็เช่นกัน .. ปรกติแล้ว โดยส่วนตัวจะใช้วิธีแบบวิภัชชวาท กล่าวคือ เพื่อให้คลุมวิธีคิดแบบต่างๆทุกแบบ ให้เห็นแง่คิดเพิ่มขึ้น ทุกแง่ทุกมุม ช่วยให้เข้าใจชัดเจนขึ้น แต่ละด้านครบถ้วน วิภัชชวาท หรือ วิภัชชวาที (มาจาก วิภัชช + วาท คือ แยกแยะ + การกล่าว การสื่อสาร) ตรงข้ามกับ เอกังสวาท (พูดแง่เดียว ด้านเดียว) โดยวิธีการมีดังนี้ 1. จำแนกตามความจริง เช่น ที่พระพุทธเจ้าได้จำแนกชาวบ้านเป็น 10 ประเภท เป็นต้น 2. จำแนกโดยส่วนประกอบ เช่น การที่พระพุทธเจ้ามองชาวบ้านแต่ละประเภท เป็นคนละแบบ (เสริมข้อแรกให้สมบูรณ์) 3. จำแนกโดยลำดับขณะ (ขณิกวาท) 4. จำแนกโดยสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย (อิทัปปัจจยตา หรือ ปฏิจจสมุปบาท, และอีกวิธีหนึ่งคือ คิดแบบมัชเฌนธรรม เช่น ไม่นำผลมาปะปนกับเหตุแต่ละกรณี /บุคคลไม่ดี รับผลอย่างหนึ่งซึ่งทั่วไปเห็นว่าไม่ดี, เหตุปัจจัยเดียวกันอาจไม่สงผลอย่างเดียวกัน, ปัจจัยพิเศษนอกเหนือจาก เหตุเดียวกันและผลเดียวกัน / ระดับแห่งคุณธรรม บุคลิกภาพ) 5. จำแนกโดยเงื่อนไข 6. จำแนกโดยความเป็นไปได้อื่น/ทางเลือกอื่น  เช่น หนทางมีหลายวิธี, หนทางแต่ละวิธีประสิทธิภาพต่างกันสำหรับเป้าหมายต่างกัน, แต่ละกรณี หนทางที่มีประสิทธิผลก็อาจต่างกันไป, ทางเลือกไม่มีจำกัด ฯลฯ 7. จำแนกโดยตอบปัญหาแต่ละแบบ เอกังสพยากรณ์/ตอบแง่เดียว .......สำหรับคำตอบที่เด็ดขาด ไม่มีเงื่อนงำ, วิภัชชพยากรณ์/ตอบแยกแยะ มีเงื่อนไขต้องชี้แจงสำหรับคำตอบนั้นๆ ปฏิปุจฉาพยากรณ์/ตอบโดยย้อนถาม ทำความเข้าใจกันและกัน เสมือนหนึ่งร่วมกันวินิจฉัยปัญหา เพื่อหาวิธีการที่ตรงเป้าหมายยิ่งขึ้น ฐปนะ/หยุดโดยไม่ตอบ คำถามไม่มีประโยชน์ หรือถามคำถามอื่นให้เข้าใจพื้นฐานเสียก่อน เป็นต้น ****** หากสนใจต่อ ก็จะได้เล่าแต่ละแบบ ต่อไปอย่างละเอียดนะคะ ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำจากพี่ไร้แก่นสารนะคะ ขอคำแนะนำเพิ่มเติมด้วยค่ะ (ที่มีวันนี้ได้ เพราะการได้คำแนะนำต่างๆและพัฒนาปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นมาตลอดค่ะ) ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 10:23:45 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 24 ก.พ. 48 10:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 66 กลับไปอ่าน ที่ตัวเองเขียนรีบรอบ .... ก็รู้สึกเกรงใจจังค่ะ ... (เขียนไม่รู้เรื่องอีกแล้วแน่ๆเลย ... แต่อยากให้ทราบว่า ทุกคำพูดที่เขียน ทุกประโยคที่สื่อสาร มีความหมายและมีสติในการเขียนลงไปค่ะ ... ด้วยเจตนาดีเป็นที่ตั้ง) คือปรกติ ถ้าได้ถามตอบกันไปเรื่อยๆ อาจจะทำให้ชัดเจนขึ้น (tune ความเห็นซึ่งกันและกัน) ในเวปบอร์ด ก็ทำได้เช่นกัน เพียงแต่ อาจจะช้ากว่า (คือ ไม่ได้ปฏิสัมพันธ์กันทันทีทันใด) ... แต่ก็มีประสิทธิภาพกว่า ในแง่ที่ว่า ทุกคนสามารถร่วมสนทนาได้ไม่จำกัด ทุกที่ (ที่มีอินเตอร์เน็ต) ทุกเวลา (ที่จะแวะเข้ามาในบอร์ด) ฯลฯ **** เป็นอย่างนี้ดีมั้ยคะ ... ถ้านินจาเขียนอะไรไม่เข้าใจ (เกรงใจค่ะ แต่มีเจตนาดีเป็นที่ตั้งค่ะ) .. ก็สามารถทำได้หลายวิธี (1) ถามเพิ่มเติมได้ทันที ทีละประเด็นๆ (2) หาหนังสือหรือแหล่งข้อมูลเพิ่มเติม แล้วกลับมาทำความเข้าใจและสนทนากันให้ลึกยิ่งขึ้นก็ยังสามารถทำได้ (3) ปฏิบัติด้วยตนเอง เพื่อให้เกิดความเข้าใจด้วยตนเอง แล้วกลับมาสนทนา ปรับความเข้าใจ แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันอีกครั้ง จริงๆแล้ว ก็ทำกันอยู่แล้วทุกข้อค่ะ แต่ด้วยความเกรงใจเล็กน้อย จึงมากล่าวเพิ่มอีกนิดนึงค่ะ ******** ตอนนี้ มีหลายเรื่องที่อยากสนทนาด้วยค่ะ ... ขออนุญาตเขียนเป็นหัวข้อไว้ก่อนนะคะ ... ไม่ทราบว่าจะสนใจเรื่องใดเป็นพิเศษ ก็ระบุได้ค่ะ (ระหว่างที่รอท่านอื่นๆมาคุยด้วย) (1) การเห็นธรรม จากการตั้งครรภ์และคลอดลูก ... บันทึกที่สอนให้เกิดปัญญา (2) คุณธรรมของท่านผู้เป็นใหญ่ (คุณธรรมของผู้ประเสริฐ) หรือ "พรหมวิหารสี่" นั้น .... "สร้างสมดุล และทำให้เกิดปัญญา" ได้อย่างไร (3) มูลเหตุที่เกิดการวางแผนและเรียนรู้ ... เหตุปัจจัย จนกระทั่ง เกิดสมดุลในการดำรงชีวิตประจำทุกวันนี้ ****** สรุปรวบรวมมาจาก คำถามที่พี่ไร้แก่นสารและพี่วิถีพุทธ ได้เกริ่นนำมาค่ะ รอฟังท่านอื่นๆด้วยค่ะ ด้วยความปรารถนาดีอย่างยิ่ง ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 12:42:52 แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 10:55:51 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 24 ก.พ. 48 10:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สวัสดีค่ะ คุณนินจา คุณไร้แก่นสาร คุณวิถีพุทธ คุณกุ้งไร้สาร และท่านอื่นๆ จากที่ได้อ่านข้อเขียนของคุณนินจา .. เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณนินจาว่าไว้ว่าต้องการให้ครอบคลุมและ คำที่ใช้ก็เป็นจริงในทุกสถานการณ์ และเหมาะกับการนำไปศึกษาต่อด้วยค่ะ .. เพราะนินจาเข้าใจแล้วในสิ่งต่างๆตามเป็นจริง และก็เห็นด้วยกับคุณไร้แก่นสารค่ะ ที่พูดถึงสิ่งที่นินจามองไม่เห็น เพราะรู้สึกเช่นเดียวกันกับคุณไร้แก่นสาร แต่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ จากที่อ่านการตอบระหว่างนินจากับคุณไร้แก่นสาร ในเรื่องเดียวกัน .. จะรู้สึกสบายใจกับข้อเขียนของคุณไร้แก่นสารค่ะ เพราะรู้สึกเข้าใจง่าย และ ไม่ซับซ้อน สามารถบอกสภาวะของเราตอนนั้นได้อย่างเข้าใจ และทั้งของนินจาก็จะใช้ในการอธิบายวิธีการแก้ปัญหาอย่างครอบคลุมมากๆ .. ในฐานะที่ซ้อเป็นมือใหม่มากๆ บางครั้งก็งง ไม่รู้จะเลือกใช้วิธีไหนดี เพราะทุกวิธีดีหมด.. แต่วิธีไหนล่ะที่เหมาะกับเราในระดับนี้ ขณะนี้ นี่ก็อาจเป็นสาเหตุที่บางครั้ง ซ้อจะติดการถามเรื่อง "วิธีการ" อย่างที่เคยคุยกับนินจา เป็นเพราะ ถ้าถามวิธีการ เริ่มทำได้เลย แก้ปัญหาได้เลย ... ไม่ต้องไปเลือกหาวิธีอีก ทั้งนี้ซ้อขอเสนอแนะความเห็นเช่นนี้ หวังว่าคุณนินจาคงไม่โกรธนะคะ .. และซ้อก็ขอนับถือในความรู้ของนินจาจริงๆ สำหรับเรื่องที่นินจาอยากคุย ซ้ออยากฟังทุกเรื่องเลยค่ะ .. แต่ณ ตอนนี้กำลังมีน้อง ซ้ออยากขอฟังเรื่องแรกก่อน จะได้มีการเตรียมตัวถูกโดยเฉพาะอยากเตรียมเรื่องธรรมะ ให้กับลูก ให้เขาเริ่มคุ้นเคยตั้งแต่อยู่ในท้อง ไม่รู้ต้องทำอย่างไรคะ พี่กุ้งไร้สาร ขอให้พี่พบทางออกในการแก้ปัญหาเรื่องนกด้วยดีด้วยนะคะ .. ยินดีรับฟังทุกความเห็นค่ะ จากคุณ : ซ้อสี่ค่ะ (คิมิเอะ-จัง) - [ 24 ก.พ. 48 12:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีค่ะอาซ้อ ... ที่อาซ้อกล่าวว่า --> นี่ก็อาจเป็นสาเหตุที่บางครั้ง ซ้อจะติดการถามเรื่อง "วิธีการ" อย่างที่เคยคุยกับนินจา เป็นเพราะ ถ้าถามวิธีการ เริ่มทำได้เลย แก้ปัญหาได้เลย ... ไม่ต้องไปเลือกหาวิธีอีก เป็นเรื่องปรกตินะคะ ไม่ผิดปรกติแต่อย่างใดค่ะ ... แล้วก็ไม่ใช่ว่าไม่ดีด้วยค่ะ แต่ละแบบ ก็ขึ้นกับ กาล เทศะ สภาพชีวิต ฯลฯ อีกมากมายค่ะ ส่วนใหญ่ทั่วไป ต้องการ "วิธีการสำเร็จรูป" ค่ะ ... เป็นเรื่องปรกติค่ะ ... ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ ... เพียงแต่ เรามองว่า "เป็นดาบสองคม" เท่านั้นเองค่ะ (เข้าลักษณะคุณอนันต์ โทษมหันต์) .. ซึ่งหากได้รับและนำไปใช้ในทางสร้างคุณ ก็จะมีคุณค่าเอนกอนันต์ค่ะ ****** ที่อาซ้อกล่าวว่า ...จะรู้สึกสบายใจกับข้อเขียนของคุณไร้แก่นสารค่ะ เพราะรู้สึกเข้าใจง่าย และ ไม่ซับซ้อน สามารถบอกสภาวะของเราตอนนั้นได้อย่างเข้าใจ --> ข้อนี้สนับสนุนค่ะ เพราะนินจาก็รู้สึกเช่นกันค่ะอาซ้อ ****** อาซ้อกล่าวว่า "ทั้งนี้ซ้อขอเสนอแนะความเห็นเช่นนี้ หวังว่าคุณนินจาคงไม่โกรธนะคะ" --> นอกจากไม่โกรธแล้วยังยินดีด้วยค่ะ ... ทั้งๆกับ ยังไม่เห็นสาเหตุที่จะต้องนำมาโกรธเลยค่ะอาซ้อ ไม่มีใครทำให้นินจาโกรธได้เลยค่ะ ... จริงๆนะคะ ไม่ว่า จะทำร้ายด้วยคำพูด, ทำร้ายเบียดเบียนร่างกายและทรัพย์, ทำร้ายกับสิ่งที่รัก หรือ อื่นๆ .... ก็ไม่เคยถือโทษโกรธเลยค่ะ ... กลับมองว่า น่ายินดีสำหรับสิ่งที่ได้รับและได้เรียนรู้ เพื่อให้เกิดปัญญา .. มากกว่าค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ อาซ้อน่ะ .. ลองด่าว่า นินจา ก็ได้น้า .. ไม่โกรธจริงๆ ... ลองพิสูจน์ดู ...อิอิ... (อยากให้รู้สึกเป็นกันเองค่ะ จึงกล่าวเช่นนี้ ..) ***** ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 48 12:58:34 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 24 ก.พ. 48 12:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 69 โห ไม่ได้เข้ามาอ่านแป๊บเดียวยาวขนาดนี้แล้วเหรอครับเนี่ย ขออนุญาตอ่านอย่างเดียวนะครับ เพราะพื้นฐานผมยังน้อยมากครับ ถ้าสะสมได้เยอะๆแล้วจะขอแชร์บ้างทีหลังครับ จากคุณ : กระบี่ไร้เงา - [ 24 ก.พ. 48 13:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอฟังเรื่อง ...พรหมวิหารสี่" นั้น .... "สร้างสมดุล และทำให้เกิดปัญญา" ได้อย่างไร...ต่อจากของซ้อสี่นะครับเพราะซ้อสี่รีบกว่า คุณนินจาลืมตอบเรื่องที่ผมขอปรึกษา "เวลาทำอะไรจะไม่ค่อยคิดอะไรเกินกว่าความจำเป็น" อยากทราบว่าเป็นเเบบผมบ้างรึเปล่า เพราะผมพอเข้าใจสาเหตุแต่ถ้าเกิดกับคนอื่นด้วยสมมุติฐานจึงจะถูก จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 24 ก.พ. 48 14:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 71 มาอ่านทุกวันเพิ่มความรู้ค่ะ อ่านแล้วจะฝึกตามค่ะ... ตอนนี้สมาธิไม่ค่อยอยู่กับตัวเลย แย่มากค่ะ คุณพี่นินจาคะ... สนใจข้อสามค่ะ (3) มูลเหตุที่เกิดการวางแผนและเรียนรู้ ... เหตุปัจจัย จนกระทั่ง เกิดสมดุลในการดำรงชีวิตประจำทุกวันนี้ จะรออ่านนา ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : noopiglet - [ 25 ก.พ. 48 05:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 คุณนินจาครับ   ในสติปัฏฐาน 4 ที่ว่า พิจารณากาย ในกาย   เวทนาในเวทนา  จิตในจิต  ธรรมในธรรม ในทางปฏิบัติเราจะพิจารณายังไงครับ  รบกวนหน่อย ครับ คุณ pattarav ครับสติปัฏฐาน 4 ที่เอามาลงมาจากหนัง สืออะไรครับ  อยากจะศึกษาเพิ่มเติมครับ จากคุณ : ขวัญชัย - [ 25 ก.พ. 48 11:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีทุกๆท่านค่ะ พี่ไร้แก่นสารคะ .. คำถามดังกล่าว เป็นคำถามที่น่าสนใจมากค่ะ ******************************** ที่พี่ไร้แก่นสารกล่าวว่า ...."เวลาทำอะไรจะไม่ค่อยคิดอะไรเกินกว่าความจำเป็น" ******************************** จึงขออนุญาต แชร์ความเห็นส่วนตัว บางส่วนดังที่จะกล่าวต่อไป ... โดยมีวัตถุประสงค์หลัก เพื่อเป็นหนึ่งในแนวทางสำหรับปฏิบัติในชีวิตประจำวันนะคะ (เน้นว่า .. แนวทางสำหรับดำรงชีวิตประจำวันค่ะ .. ไม่ได้มุ่งเน้นอภิปรัชญาแต่อย่างใด) ***** ปรกติแล้ว .. สิ่งต่างๆที่ดำเนินไป ...ต้องมีดุลยภาพจึงจะเป็นประโยชน์ ... การไม่คิดมากเกินจนความจำเป็น, หรือ ความสันโดษ เป็นอยู่ง่าย (ไม่คิดมาก, นอนฝาโลง ฯลฯ) นั้นเป็นสิ่งดีมากๆค่ะ ขอกล่าวเป็นกลางๆนะคะ “สันโดษ อยู่ง่าย” ถ้ามาลำพัง “อย่าไปไว้ใจ” สันโดษ “อยู่ง่าย” ก็ต้องระวังเช่นกัน มิฉะนั้น แนวโน้มต่อไป มักจะกลายเป็น "ง่ายเกินไป" หรือ  “มักง่าย” สันโดษ เป็นอยู่ง่าย .... จึงมีทั้งคุณและโทษ ... ถ้าสันโดษมาลำพัง อย่าไปไว้ใจ (สันโดษต้องมากับความเพียร) เหมือนกับ ถ้า “ศรัทธา” มาลำพัง ก็ไม่น่าไว้ใจ (ศรัทธาต้องมากับ “ปัญญา” ) หรือตัวอย่างเช่น  “เมตตา กรุณา มุทิตา” นี้ จะได้ดุลยภาพ ต้องมี “อุเบกขา” ด้วย เป็นต้น ******* หากอยู่ง่ายเพื่อได้ระดมพลัง เข้าสู่จุดหมายที่มุ่งมั่นได้เต็มที่ตลอดเวลา จึงจะทำให้สันโดษ เป็นไปเพื่อเป้าหมาย .... “สันโดษ” จึงต้องได้ดุลยภาพโดยใช้ “ความเพียร” ทีนี้ สันโดษ โดดเดี่ยว ไม่คิดมากแล้ว พอใจแล้ว ฉันสุข ฉันสบายแล้ว ... ก็อาจกลายเป็น “ขี้เกียจ” แม้แต่สันโดษ พอใจในธรรมที่บรรลุแล้ว พระพุทธเจ้ายังตรัสว่า ผู้นั้นเป็น “ปมาทวิหารี” คือ เป็นผู้ตกอยู่ในความประมาท ******* สำหรับการคิดปรุงแต่งนั้น .... เรามีความเห็นว่า “อย่าทิ้งความคิดปรุงแต่งเสียทันที ถ้าปรุงแต่งดี ได้ถึงฌานสมาบัติอย่างสูง” ความคิดปรุงแต่ง (อภิสังขาร) มี 3 อย่าง คือ คิดปรุงแต่งไม่ดี เป็นบาป (อปุญญาภิสังขาร) คิดปรุงแต่งดี (ปุญญาภิสังขาร) คิดปรุงแต่งสูงสุด (อาเนญชาภิสังขาร) สำหรับความคิดของพี่ไร้แก่นสาร ที่กล่าวว่า ไม่คิดเกินความจำเป็น ... ถ้าเป็นลักษณะปรุงแต่งดี เป็นบุญ เป็นสุข เกิดกุศล สร้างสรรค์ ทำให้ใจสบาย ชื่นใจผ่องใส .. ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากๆจริงๆค่ะ เพราะการคิดปรุงแต่งดีและปรุงแต่งอย่างสูงสุด ก็ทำให้จิตพัฒนาต่อไปถึงขั้นสูง .. ระวังนิดนึงคือ ต้องมี “สติอยู่เสมอ” มิฉะนั้น จะกลายเป็น “การกล่อม”  (ไม่เพลินไปกับความดีและความสุขที่ได้รับ) ทีนี้ จะได้ดุลยภาพได้อย่างไร ... ข้อเสียของความสุขจากการคิดปรุงแต่งดีและคิดปรุงแต่งสูงสุด ... แม้แต่อย่างประณีตที่สุด ... ถ้าติด ก็จะหลงเพลิน ... กลายเป็น “ประมาท” ไปทันที (ความไม่ประมาทที่แท้ คือ การอยู่ด้วยสติและปัญญา... ใช้ “สติ” มาบอก ...ใช้ “ปัญญา” มาดำเนินการ .... หรือ สติระลึก + ปัญญาพิจารณา ) ความไม่ยึดมั่นที่แท้นั้น เกิดจากปัญญา รู้ความเป็นไป รู้ทุกข์ แต่ไม่ได้เข้ามาบีบคั้น .. จิตใจเป็นอิสระ จากนั้น ก็ปฏิบัติต่อสิ่งเหล่านั้น ตามเหตุผล ด้วยปัญญา ***** ทุกข์ที่มีอยู่ทั่วไปในธรรมชาติ ก็เป็นทุกข์ตามธรรมชาติไป ... แต่ไม่เข้ามาครอบงำจิตของเรา เราก็ไม่ทุกข์ไปด้วย จึงเป็นอิสระหลุดพ้น การที่เราเริ่มมีสติปัญญา บ้าง ก็ดี  ..มีความสามารถบ้าง ก็ดี ... มีชีวิตที่สงบสุขแล้วบ้าง ก็ดี ... จึงสามารถบำเพ็ญประโยชน์ ช่วยเหลือผู้อื่น เผื่อแผ่ความสติปัญญา ความรู้ และความสุขไปให้แก่ผู้อื่นได้เต็มที่ .. ยิ่งเราพยายามช่วยเหลือผู้อื่นมากเท่าไร ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ญาติ พี่น้อง คนรอบข้าง หรือระดับชุมชนโดยส่วนรวม .. เราก็ยิ่งมีความดีงาม แกร่งกล้าสามารถขึ้นเท่านั้น การช่วยเหลือผู้อื่น จึงเป็นวิธีปฏิบัติส่วนหนึ่งที่ช่วยพัฒนาตัวเราเองให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นไป  (ประสานและได้ดุลยภาพระหว่าง ประโยชน์แก่ตน (อัตตัตถะ) กับ ประโยชน์ต่อผู้อื่น (ปรัตถะ)) ***** กล่าวโดยสรุปจากข้างต้น ก็จะได้ว่า ... บางเวลา (ที่เหมาะกาละ เทศะ สภาพการณ์) การคิดไม่มากเกินความจำเป็น (โดยคิดปรุงแต่งดีและสูงสุด, สันโดษอย่างมีสติและปัญญา, อยู่ง่ายอย่างมีความเพียร ด้วยความไม่ประมาท) เป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ (เกิดประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น ส่งเสริมกันและกัน) ****** การสร้างประโยชน์ให้เกิดขึ้น สำหรับผู้อื่น ก็ต้องดู “ความพร้อม” ด้วย ... เพื่อนของพี่ไร้แก่นสาร อาจจะยังไม่พร้อม ที่จะเห็นว่า “ฝาโลง” เป็นเพียงชื่อสมมติให้เรียกขึ้นมา ... ซึ่งไม่มีอะไร นอกจาก “อุปาทานขันธ์ห้า” เท่านั้น ฯลฯ จึงต้องค่อยๆเตรียมความพร้อมค่ะ จากพระพุทธประวัติ จะเห็นได้ชัดว่า เมื่อพระพุทธเจ้าจะตรัสสอนอะไร พระองค์จะทรงตรวจดู “ความพร้อม” ของบุคคล เช่น ทรงตรวจดูความแก่ของอินทรีย์ หรือทรงตรวจดูความสุกงอมของอินทรีย์ ก่อน เป็นต้น และนอกจากนั้น วิธีตรัสของพระองค์ บางครั้งก็ทรงใช้ถ้อยคำที่ค่อนข้างรุนแรงบ้าง เพื่อต้องการให้ “สะดุด หรือ กระตุก” เพื่อทำให้เกิดความรู้สึกสะท้อนขึ้นมา หรือทำให้เกิดการคิดใหม่ ที่จะพัฒนาความรู้ และความดีงามสืบต่อไป ***** จะเห็นได้ว่า ... ตรงไหนล่ะ คือ “พอดี” หรือ “ทางสายกลาง” หรือ “ดุลยภาพ” ... ขึ้นกับปัจจัยที่กล่าวแล้วข้างต้น สำหรับการคิดนั้น ... จึงยังจำเป็นต้องคิด แต่คิดเมื่อไร, อย่างไร, แค่ไหน ... นี่คือประเด็นแรกที่ต้องหา “ความพอดี กับความไม่ประมาท” เพื่อให้เกิดประโยชน์ที่เหมาะสมที่สุด ประเด็นต่อมาคือ ... ผลที่เกิดขึ้น ไม่ต้องนำมาแบกไว้ (เช่น ผลจากการที่เพื่อนไม่นอนฝาโลง อาจทำให้เกิดแห้งใจ, ร่ำไร, เสียใจ, ผิดหวัง, สงสัย ฯลฯ), ก็พิจารณาไปตามสภาวะจิตที่ราบเรียบ เป็นกลาง เป็นเหตุเป็นผล.. แล้วแก้ไขจัดการ ผลที่เกิดขึ้น ต่อไปด้วยปัญญา) **** สำหรับความเชื่อที่ยึดถือ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติมานาน (เช่น คนทั่วไปไม่นอนบนฝาโลง) ขอยกตัวอย่างวิธีปฏิบัติของพระพุทธเจ้า ดังนี้ เนื่องจากสมัยพุทธกาล ประชาชนคนทั่วไป มีความเชื่อเดิมๆที่ฝังรากลึกมานาน พระองค์ไม่ทรงนิยม “หักล้างความเชื่อถือเดิม” ในรูปถ้อยคำที่ใช้ ... ทรงหักล้างเฉพาะตัวความเชื่อผิดที่แฝงอยู่กับคำเหล่านั้น อย่างคนไม่นอนฝาโลง ก็อาจต้องมาชี้แยกแยะว่า ฝาโลงที่คิดว่าเป็นของศพ .. จริงๆคือแผ่นไม้ (เป็นสักแต่ว่าธาตุ, เป็นอุปาทานขั้นธ์ห้า ฯลฯ) และแม้แต่ไม้ที่นำมาทำเตียงในปัจจุบัน ก็อาจเป็นไม้ที่มาจากป่าช้า (สมมติให้เห็นภาพสุดโต่ง) หรือแม้แต่เตียงที่ซื้อมาใหม่แล้วมาตั้งไว้ห้องนอนที่บ้าน ... บ้านหลังนั้น อยู่บนที่ดินผืนนั้น และที่ดินผืนนั้น ก็ผ่านการตายทับถมของซากศพบรรพบุรุษบนแผ่นมานานแสนนาน ฯลฯ เป็นต้น นอกจากนั้น พระพุทธเจ้า ไม่ทรงขัดแย้งงด้วยวิธีรุนแรง แต่ทรงนำคนเข้าสู่ปัญญาด้วยเมตตากรุณา ให้เกิดความรู้อย่างใหม่ .. เช่น คำว่า “พรหม” ทรงได้เปลี่ยนความเชื่อจากสมัยก่อน หรือ “การกราบไหว้ทิศหก” ของคนสมัยนั้น ก็ทรงเปลี่ยนเป็นหน้าที่ปฏิบัติต่อคนทั้งหกกลุ่มในสังคม หรือ “ความรับผิดชอบต่อบุคคลสามประเภท” ก็มาแทนที่ “ยัญพิธี 3 อย่างของพราหมณ์” หรือ “การชำระล้างบาป” ก็กลายเป็น “กุศลกรรมบท 10” เป็นต้น **** ดังนั้น การคิดมาก (มากด้าน, หลายแง่มุม) หากคิดเพื่อทำให้สังคมและตนเองเกิดประโยชน์ความดีงามมากขึ้น .. ก็จำเป็นต้องคิด ผลที่ตามมา ก็ใช้สติและปัญญา ดำเนินการต่อไป เพื่อสร้างประโยชน์อย่างไม่รู้จบ ******** สำหรับการฝึกเริ่มต้น ********. อย่างน้อยที่สุด ต้องพยายาม “อย่านำทุกข์ ที่เกิดขึ้น” จากการคิดดังกล่าว “มาแบกรับไว้” เด็ดขาด ... ท่องไว้ว่า “ทุกข์มีไว้ให้รับรู้ ไม่ได้มีไว้ให้แบก” ***** ความเห็นส่วนตัวนะคะ.. ไม่ทราบจะเป็นประโยชน์บ้างหรือไม่ แต่ด้วยความปรารถนาดีค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ (ยังมีอีกยาว เพราะเป็นคำถามที่เกี่ยวข้องกับหลายประเด็น ... สนใจเป็นพิเศษเรื่องใด ก็ระบุได้นะคะ จะได้เขียนให้ตรงตามสนใจค่ะ ) รอฟังคำแนะนำจากท่านอื่นๆด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ******* เพิ่งเห็นคำถามของพี่ขวัญชัยค่ะ ... อยากรบกวนขอความเห็นจากพี่ไร้แก่นสาร, พี่วิถีพุทธ และเพื่อนสมาชิกทุกท่านนะคะ (ชอบความเห็นของทุกๆท่านค่ะ อ่านแล้วได้อะไรเยอะมากๆค่ะ) ****** เดี๋ยวต้องไปธุระข้างนอกหน่อยค่ะ จดโน้ตเป็นหัวข้อไว้นะคะ แล้วจะมาสนทนาต่อค่ะ หัวข้อที่ 4.   สติปัฏฐาน ... ฐานที่ตั้งของสติ ให้ปรากฏผลดีถึงพร้อมที่สุด ******* สวัสดีค่ะอาซ้อสี่ อยากทราบนิดนึงค่ะ ว่าอาซ้อได้ฝากครรภ์หรือยังคะ และได้วางแผนเรื่อง การดูแลครรภ์และการคลอดอย่างไรบ้างคะ เช่น ตั้งใจจะคลอดเองธรรมชาติ หรือจะผ่าตัด หรือวิธีธรรมชาติอื่นๆ (ในน้ำ ฯลฯ) หรือ เกี่ยวกับ การดูแลลูกหลังจากคลอดค่ะ ว่าจะดูแลเอง full time หรือว่าอย่างไรบ้างคะ ข้อมูลอื่นๆด้วยนะคะ ที่อาซ้อคิดๆไว้แล้วน่ะค่ะ .... (เอ ... ส่วนใหญ่ อาซ้ออยู่บ้านคุณแม่ หรืออยู่บ้านสามีที่ต่างจังหวัดคะ) พูดคุยตามสะดวกนะคะ ไม่ซีเรียสค่ะ ****** แล้วจะกลับมาสนทนาต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 48 14:54:07 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 48 14:36:50 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 48 14:35:04 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 25 ก.พ. 48 14:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีค่ะ นินจาและทุกๆ ท่าน ซ้อขอบคุณนินจา และทุกท่านที่ให้โอกาสให้นินจาตอบคำถามให้ซ้อก่อน ขอบคุณนะคะ และหวังว่าจะได้ความรู้ด้วยกัน เพราะน่าจะเป็นพื้นฐานสำหรับชีวิตในเรื่องอื่นๆได้ด้วยค่ะ ซ้อชอบใจที่นินจาถามเป็นข้อๆ ค่ะ อย่างน้อยเป็น guideline ให้ตอบได้ตรงประเด็นขึ้นค่ะ.. อย่างที่บอก ซ้อยังติดที่ "วิธีการ" อยู่มั้งคะ ตอนนี้ซ้อฝากครรภ์แล้วค่ะ ที่รพ. บำรุงราษฎร์ เพราะ เพื่อนแฟนซ้อ พาแฟนมาฝากท้องกับหมอคนนี้เกือบทุกคนค่ะ เลยไว้ใจ ตอนนี้ท้องประมาณ 3 เดือนค่ะ และพรุ่งนี้มีนัดหมอจะไปตรวจครรภ์ตามปกติค่ะ ตอนนี้ก็ศึกษาหนังสือ อ่านใน web คุยกับผู้รู้ และบางทีก็มีผู้แนะนำให้ค่ะ ในเรื่องการดูแลตัวเอง นอนมากๆ กินปลา กินนม ระวังการเดินเหิน เปิดเพลงให้เขาฟังบ้าง ทำจิตใจให้สบาย ฯลฯ ค่ะ สำหรับเรื่องการวางแผน ซ้อกะว่าจะคลอดเองตามธรรมชาติค่ะ .. นอกจากฉุกเฉินจริงๆ คิดว่าไม่คลอดพิสดารกว่านั้นค่ะ .. กลัวและไม่กล้าค่ะ เรื่องการเลี้ยงดู กะว่าจะดูแลเขา Full time ประมาณ 6 เดือน ถึง 1 ปีค่ะ หลังจากนั้นจะปรึกษาคุณแม่ให้ช่วยดูแล เพราะซ้อคงต้องกลับไปทำงาน เพื่อช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายของครอบครัวที่เพิ่มขึ้นด้วยค่ะ ใจจริงอยากเลี้ยงดูเขาเองตลอดจนกว่าจะเข้าเรียน แต่ติดเรื่องค่าใช้จ่ายที่ต้องมีมาให้รับผิดชอบมากขึ้น ซึ่งณ ตอนนี้ยังไม่พร้อมนักค่ะ หลังคลอด ก็ตั้งใจจะไปหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับพัฒนาการของเด็กผ่านการเรียนรู้ การสัมผัส และอื่นๆ มาอ่านควบคู่ไปกับการปฎิบัติกับลูกเลยค่ะเพื่อเพิ่มการเรียนรู้ของเขาค่ะ ในเรื่องธรรมะ ก็ตั้งใจว่า พอเขาโตหน่อย คุยรู้เรื่องก็จะให้เขาสวดมนต์ นั่งสมาธิ และตักบาตร ตามที่เราเป็นแบบอย่าง ในเรื่องทั่วไป จะเน้นที่ไม่เลี้ยงดูแบบตี ตั้งใจเลี้ยงแบบเหตุและผลให้เขาคิดค่ะ ให้เขาเข้าใจมากกว่าท่องจำ และ ให้คิดในทางสร้างสรรค์ในทางบวกค่ะ ซ้อตอนนี้พักที่บ้านที่กรุงเทพฯกับแฟนค่ะ .. อยู่ห่างจากบ้านคุณแม่ประมาณ 2 ป้ายรถเมล์ค่ะ เดินถึงกันได้แต่ต้องระวัง เพราะซอยแถวบ้านแคบค่ะ.. ช่วงนี้ซ้อไปทำงานนิดหน่อย พักผ่อนเยอะกว่า เพราะ วันก่อนออกไปครึ่งวัน กลับบ้าน นอนพังพาบเลยค่ะ เหนื่อยมาก นี่ก็เป็นแบบคร่าวๆ ที่ซ้อคิดไว้ค่ะ ไม่ทราบตรงตามที่นินจาถามมั้ยคะ และมีอะไรแนะนำ ซ้อยินดีรับคำแนะนำจากทุกท่านค่ะ ไม่ใช่เฉพาะของนินจานะคะ ยินดีค่ะ จากคุณ : ซ้อสี่ค่ะ (คิมิเอะ-จัง) - [ 25 ก.พ. 48 17:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณมากครับ คุณนินจา ที่ทำให้ฉุกคิดอะไรบางอย่าง คุณขวัญชัยครับ บทสวดสติปัฏฐานอยู่ในหนังสือสวดมนต์แปลซึ่งผมมีอยู่ ขอที่อยู่ทางหลังไมค์หน่อยจะถ่ายเอกสารส่งไปให้ (ซ้อสี่ด้วยนะครับ) ขอให้ซ้อสี่สุขภาพดีเเข็งแรงทั้งเเม่ลูก จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 26 ก.พ. 48 11:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 76 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน แวะมาสักครู่ค่ะ มาทิ้งคำถามไว้ก่อน ... สัปดาห์หน้า จะเข้ามาสนทนาต่อค่ะ ******* พี่ไร้แก่นสารคะ ที่พี่กล่าวว่า "คุณนินจา ที่ทำให้ฉุกคิดอะไรบางอย่าง" --> พี่ไร้แก่นสาร ฉุกคิด จากตรงข้อความไหนบ้างคะ และฉุกคิดว่าอย่างไรบ้างคะ ******* ที่พี่ไร้แก่นสาร กล่าวว่า .. "เวลาทำอะไรจะไม่ค่อยคิดอะไรเกินกว่าความจำเป็น" อยากทราบว่าเป็นเเบบผมบ้างรึเปล่า เพราะผมพอเข้าใจสาเหตุแต่ถ้าเกิดกับคนอื่นด้วยสมมุติฐานจึงจะถูก --> สาเหตุที่พี่เข้าไจ เป็นอย่างไรคะ และ สมมติฐานเป็นอย่างไรบ้างหรอคะ ตอบตามสะดวกนะคะ ... ด้วยความสนใจอย่างยิ่งค่ะ ****** พี่ไร้แก่นสาร กับพี่วิถีพุทธ และท่านอื่นๆ มีความเห็นอย่างไรบ้างคะ และปฏบัตอย่างไรบ้างคะในชีวิตประจำวัน จะพิจารณากายในกาย   เวทนาในเวทนา  จิตในจิต  ธรรมในธรรม (คำถามของพี่ขวัญชัยค่ะ) ******** รอฟังอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ... วันจันทร์จะเข้ามาสนทนาต่อนะคะ ... ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ ... ที่ได้ทำให้มีการสนทนาธรรมเป็นกิจวัตร ขอบคุณค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 26 ก.พ. 48 21:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คุณซ้อสี่ครับ ลองแวะไปที่  http://www.maama.com หรือยังครับ อ่านศึกษาหาความรู้ล่วงหน้าได้นะครับ คุณ ไร้แก่นสารครับ  ผมส่งที่อยู่หลังไมล์ให้แล้วนะครับ คุณ hot oil ครับ ทำเกี่ยวกับเครื่องบีบอัดตะกอนหรือ ปล่าวครับ ช่วยอ่านหลังไมล์ด้วยครับ จากคุณ : ขวัญชัย - [ 26 ก.พ. 48 22:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีครับ คุณกระบี่ไร้เงา คุณnoopiglet คุณซ้อสี่ คุณนินจา คุณขวัญชัย คุณpattarav ครับ ขอบคุณในความเอื้อเฟื้อ วันข้างหน้าหากมีบทสวดใดอยากได้จะขอร้องอีกครั้ง หากเป็นไปได้อยากให้คุณpattarav พิมพ์ตามความชอบส่วนตัวไปโพสต์ที่ห้องศาสนาหรือในกระทู้ไปเรื่อยๆ และทุกครั้งที่พิมพ์บทใดขึ้นมา ผมขอไว้หนึ่งชุดด้วย วันข้างหน้าจะนำไปเผยแพร่แน่นอน .......................................................... ข้อความที่ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาคือ -----------สันโดษ “อยู่ง่าย” ก็ต้องระวังเช่นกัน มิฉะนั้น แนวโน้มต่อไป มักจะกลายเป็น "ง่ายเกินไป" หรือ  “มักง่าย” สันโดษ เป็นอยู่ง่าย .... จึงมีทั้งคุณและโทษ ... ถ้าสันโดษมาลำพัง อย่าไปไว้ใจ------------- ขอบคุณครับ ........................................................... สำหรับข้อสมมุติฐานตราบใดที่ยังสรุปไม่ได้ ยังไม่อยากนำมาโพสต์เพราะอาจเป็นความเห็นที่ผิดได้ ขออภัยด้วยครับ ........................................................... กายในกาย   เวทนาในเวทนา  จิตในจิต  ธรรมในธรรม ยังเป็นปริศนาธรรมสำหรับผมอยู่ และทุกวันนี้ผมก็ทำไปตามความเข้าใจของตนเอง เพราะเชื่อมั่นว่าวันหนึ่งหากไม่ย่อท้อจะได้รู้แน่นอน สิ่งที่ผมกระทำเพื่อค้นหาคำตอบของปริศนานี้คือ ในยามที่เจริญสติผมจะพยายามไม่ยึดถือว่าร่างกายนี้เป็นของเรา จะระลึกตามแนวทางที่ว่า “แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น” ผมเชื่อมั่นในความล้ำลึกขององค์สมเด็จฯ หากพระองค์ท่านปรารถนาจะอธิบายให้เรารู้ ท่านย่อมอธิบายไปแล้วไม่น่าจะเป็นการยากแต่อย่างใด สังเกตุได้โดยพระไตรปิฏกทั้งหมดล้วนแล้วแต่มีความชัดเจนไม่เป็นที่เคลือบแคลง ดังนั้นสาเหตุที่ท่านเพียงกล่าวไว้สั้นๆเท่านี้ ย่อมต้องการให้เราค้นหาเพราะเหตุผลบางประการที่เรายังไม่ทราบ ดังนั้นในชั่วชีวิตนี้ผมจะค่อยๆ ค้นไปจนกว่าจะสิ้นลมหรือพบความสำเร็จ อนึ่งผมเคยพบว่าศีลห้าและธรรมะแทบทุกข้อมีความจริงที่ซับซ้อนกว่าที่ตาเห็นมาก ต้องรอจนกระทั่งพบความก้าวหน้าจึงจะเข้าใจความลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ และทุกคนก็จะสามารถรู้ได้เช่นเดียวกันไม่ผิดเพี้ยน แต่ทุกคนต้องไปปฏิบัติกันเอาเอง เลยทำให้เชื่อมั่นว่า “ กายในกาย   เวทนาในเวทนา  จิตในจิต  ธรรมในธรรม ” จะต้องเป็นสิ่งที่พระองค์ท่านต้องการให้พวกเราค้นหาความหมายที่แท้จริง สรุปคือ ผมไม่ทราบครับ .......................................................... คุณนินจาครับ ผมอยากจะกลับไปใช้กระทู้เดิมอีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าจะยังเข้ามากระทู้นี้เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ผมมีเหตุผล สิ่งที่คุณนินจาเขียนในกระทู้นี้ ยากพอสมควรสำหรับผู้มาใหม่ ผู้ที่จะเข้าใจได้ดีจะต้องเป็นคนที่มีพื้นฐานมาพอสมควรแล้วตัวอย่างเช่น คุณขวัญชัย คุณเด่นศรี คุณวิถีพุทธ คุณฯลฯ ซึ่งผมคิดเอาเองว่าผู้มาใหม่น่าจะได้ทราบสิ่งที่ง่ายๆ เหมาะสมกับประสบการณ์ของตนเองก่อน ดังนั้นผมหวังว่าคุณนินจาจะคงเข้าใจวัตถุประสงค์ของผมคือ ต้องการโน้มน้าวผู้ที่ยังใหม่ต่อศาสนามีความเข้าใจพอสมควรก่อนแล้วไปต่อยอดเอาเอง ในวันข้างหน้า ดังเช่น ...  “คุณกุ้งไร้สาร” คุณกุ้งฯเป็นความภูมิใจของผม เขาเป็นผู้มีความก้าวหน้าเร็วอย่างน่าประหลาดใจ ซึ่งในไม่ช้านี้คุณกุ้งฯจะสามารถยืนได้ด้วยตนเอง โดยไม่จำเป็นต้องมีคำแนะนำจากผมอีกต่อไป .......................................... สิ่งที่ผมต้องการคือ แบ่งเป็นสองโซน โซนเก่าสำหรับคนใหม่ โซนนี้สำหรับผู้ต้องการทราบสิ่งที่ยิ่งๆขึ้นไป (ผมอยู่โซนนี้) .......................................... รบกวนคุณขวัญชัยรอสักหน่อยนะครับ อีกไม่กี่วันน่าจะเรียบร้อย แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 48 03:58:41 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 48 02:35:47 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 48 02:29:32 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 48 00:37:26 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 27 ก.พ. 48 00:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 79 มีเรื่องน่าอ่านมาชวนไปชม สนุกปนซึ้งมาก http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y3318300/Y3318300.html จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 27 ก.พ. 48 03:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 80 มีคนแนะนำ "ไหว้พระหน้าคอม" มาค่ะ .. เข้าไปดู มีบทสวดมนต์เยอะเลยค่ะ .. ซ้อคิดว่าอาจเป็นประโยชน์ในการรวบรวมบทสวดมนต์ และเป็นประโยชน์ในการส่งต่อบทสวดมนต์สำหรับผู้ที่สนใจค่ะ http://www.polyboon.com/worship/ ขอบคุณคุณขวัญชัยที่แนะนำเวปที่น่าสนใจให้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ซ้อสี่ค่ะ (คิมิเอะ-จัง) - [ 27 ก.พ. 48 12:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกท่าน .......... สนใจเรื่องหลักธรรมที่ได้จากการตั้งครรภ์และคลอดลูก ที่ คุณนินจาเปิดประเด็นไว้ค่ะ อยากจะสนทนาเเลหเปลี่ยนกับเพื่อนๆน่ะค่ะ คงต้องใช้เวลาในการคิด และเรียบเรียงคำพูด ก่อนค่ะ เพราเราเองได้เข้าใจอะไรๆ หลายอย่างดีขึ้นจากการตั้งครรภ์ ระหว่างคิด ก็ขออ่านแนวทางเพื่อนๆไปก่อนนะคะ หลังจากกลับไปทำงาน ก็มีเรื่องมาทดสอบจิตใจเราตลอด ค่ะดีที่ได้หลักยึดในแนวทางจากกัลยาณมิตร ณ ที่นี้ ไม่ให้หลงค่ะ คือว่าโดยอาชีพ sales หรือ marketing นั้น เป็นเรื่องที่ หลีกเลี่ยงการentertainลูกค้าได้ยาก พอ   entertainโดยการพาลูกค้าหรือ supplier ไปทาน ข้าว ลูกค้าหรือ supplier ที่ชอบดื่ม alcohol ก็มักจะขอให้ เราดื่มเป็นเพื่อน เพื่อให้เขาไม่รู้สึกขัดเขินที่ต้องดื่มคน เดียว   ดิฉันไม่ได้ดื่มมาเกือบ 2 ปีเต็มตลอดระยะเวลาที่ เป็นแม่บ้าน อยู่บ้าน เมื่อสัปดาห์ก่อน มีเพื่อนรุ่นพี่ ผู้หญิง ที่เคยสนิทกันมาก มา หาลูกค้าที่ จ. ระยอง เป็นเพื่อนที่ไม่ได้เจอกัน 2 ปีเต็มๆ พอมาถึงร้านอาหาร เธอก็สั่งเครื่องดื่ม ดื่มไป ก่อนล่วงหน้า 1 แก้วใหญ่ ( 1 ขวดเล็ก)(เธอมาถึงร้าน อาหารก่อนเรา 1 ชั่วโมงค่ะ) ตัวเราเอง ไม่อยากดื่ม แต่เมื่อเธอบอกว่าจะขับรถกลับ กรุงเทพคืนนั้นเลย พอพนักงานเสริฟมา เราจึงตัดสินใจดื่ม เบียร์แทนเธอ เหตุเพราะห่วงเธอที่ต้องขับรถกลับ เกรงว่าเธอจะครองสติ ไม่ได้ดีพอ   เราเองเคยเกิดเหตุเพราะเมาค่ะ  ขับรถตอนเมา เลยเป็น เหตุให้เกิดอุบัติเหตุ เดชะบุญ ตอนนั้น ไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บ ใดๆ รวมทั้วตัวเราเองก็ไม่เป็นไร แต่ เป็นเหตุให้ ต้องเสีย ทรัพย์มาก จำได้ว่า หลังเกิดเหตุ หายเมาเป็นปลิดทิ้ง  หลังจาก เหตุการณ์นั้นเราตั้งใจรักษาสัจ กับตัวเราเองว่า หากขาด สติ จะไม่นั่งหลังพวงมาลัย อย่างเด็ดขาด พอดื่มเสร็จ และแยกย้ายกันกลับ เราก็กลับบ้าน พยายามอาบน้ำ และทำทุกอย่าง พยายามอย่างยิ่งยวด ที่จะเจริญสติ แต่ ไม่สำเร็จ จึงได้ระลึกถึง คำสอนของพระพุทธองค์ค่ะ ศีล .. สมาธิ    ปัญญา เมื่อ ศีล ยังรักษาไม่ได้    สมาธิ และ ปัญญาจักเกิดขึ้นได้อย่างไร จึงระลึกถึงเรื่องที่คุณไร้แก่นสาร ได้เคยกล่าวไว้ว่า แค่ศีล 5 หากนำมาปฏิบัติ ก็จะได้อะไรมากมาย และจัก ทึ่งในพระอัจฉริยภาพขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดิฉันได้เข้าใจก็วันนี้เอง คุณซ้อสี่คะ ตอนนี้ทานอาหารที่มีประโยชน์มากๆนะคะ คุณ ขวัญชัยคะ ดิฉันขอตอบเรื่องเครื่องจักร หลังไมค์นะคะ คุณกุ้งคะ ดิฉันยังไม่ได้สอบถามเพื่อนให้เลยค่ะ เธอยังไม่ได้ติดต่อกลับมา ค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 48 00:01:58 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 48 23:59:18 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 48 15:51:12 จากคุณ : hot oil (hot oil) - [ 27 ก.พ. 48 15:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีครับ คุณซ้อสี่ คุณhot oil ขอบคุณ คุณhot oil ที่นำมาเล่าให้ฟัง ผมเกิดความปลื้มปิติมาก .................................................... “ตัวเราเองไม่อยากดื่ม แต่เมื่อเธอบอกว่าจะขับรถกลับกรุงเทพคืนนั้นเลย พอพนักงานเสริฟมา เราจึงตัดสินใจดื่มเบียร์แทนเธอเหตุเพราะห่วงเธอที่ต้องขับรถกลับ เกรงว่าเธอจะครองสติไม่ได้ดีพอ” ในกรณีนี้ประโยคที่อยู่ในใจผมคือ “เรามีกรรมเป็นของ ๆ ตน เราเป็นผู้รับผลของกรรม เรามีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราจักทำกรรมอันใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม เราจักต้องเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้น ๆ “ คุณhot oil ตามไปดื่มแทนเธอชั่วชีวิตไม่ได้หรอกครับ รวมทั้งคนอื่นๆในโลกใบนี้ด้วย จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 27 ก.พ. 48 15:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีครับทุกท่านครับ         เรื่องมหาสติปัฎฐานสูตร    การพิจารณากายในกาย  ,  เวทนาในเวทนา  ,  จิตในจิต  ,  ธรรมในธรรม     ทุกครั้งที่ผมถามตนเองว่าจะตอบอย่างไรดี     ในใจจะรู้สึกทุกครั้งว่า      ยังไม่ถึงเวลาที่จะพูดในเวลานี้       ซึ่งธรรมในส่วนนี้ก็เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก      เป็นสภาวธรรมที่ยากที่จะบรรยายเป็นภาษาหนังสือให้เข้าใจได้ละเอียด       หากผู้ใดได้ปฎิบัติเข้าถึงจิต      เห็นจิต      เห็นสภาวะธรรมที่เกิดขึ้น       เมื่อนั้นจะไม่มีภาษาพูดแล้ว       มีแต่อาการของจิต       และเมื่อจิตเป็นกลาง      จิตก็จะทำงานเองโดยอัตโนมัติ     จะคอยสอดส่องแยกแยะธรรมอยู่ตลอดเวลา       เมื่อนั้นเหมือนกับว่าผู้ที่ว่ายน้ำเป็น      สามารถช่วยตัวเองข้ามฝั่งแม่น้ำได้โดยไม่ต้องเที่ยวไปหาเครื่องมือช่วยในการข้ามฟากแล้ว       แต่อาจจะถามไถ่ครูบาอาจารย์บ้างเป็นครั้งคราว       แต่ผมคิดว่าคุณนินจาน่าจะอธิบายเรื่องนี้ได้ดีกว่าผมนะ      เพราะการสื่อภาษาทำได้ดีกว่าผมมาก        และผมก็เห็นด้วยกับคุณไร้แก่นสาร        ผมจึงคิดว่า ณ เวลานี้เอาแค่สติปัฎฐานสี่(กาย-เวทนา-จิต-ธรรม)ก่อนน่าจะดี     เนื้อหาในหนังสือสวดมนต์แปลก็น่าจะมีสมบูรณอยู่แล้ว     และขอให้ทุกท่านมีความเพียรในการปฎิบัติ      ไม่ละวาง      มีอาตาปี     สัมปชาโน    สติมา     เมื่อนั้นจะรู้เห็นอะไรดีๆเอง      แล้วตนจะเป็นที่พึ่งแห่งตน                    ......................................             หมดเวลาแล้วแค่นี้ก่อนครับ                    ......................................... จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 27 ก.พ. 48 18:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สวัสดีทุกๆท่านค่ะ .. และขอบคุณทุกท่านด้วยค่ะ ที่ได้เสนอแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ดีต่างๆ มีคุณค่ากับเราอย่างยิ่งค่ะ อยากทราบแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพี่วิถีพุทธด้วยค่ะ (ตามสะดวกนะคะ) ขอบพระคุณล่วงหน้าอย่างยิ่งค่ะ ********* ขอบคุณค่ะพี่ไร้แก่นสาร ที่ช่วย link เรื่องน่าอ่านให้ค่ะ สำหรับเรื่อง สติปัฏฐานอันเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติให้ปรากฏถึงพร้อมที่สุดนั้น เป็นเรื่องที่จำเป็นและเกี่ยวข้องกับธรรมอีกหลายเรื่อง จึงขออนุญาต กล่าวถึงเรื่องนี้ก่อน (ประกอบความเข้าใจสำหรับเรื่องอื่นๆต่อไป) จึงขอ “อธิบายเพิ่มเติมบางส่วนจากประสบการณ์ส่วนตัว” เพิ่มจาก “บทสวดพร้อมคำแปล” ที่พี่ภัทรได้พิมพ์ไว้ให้ข้างบนนะคะ หวังว่าจะเป็นส่วนหนึ่ง ที่ทำให้ได้ประโยชน์กับทุกท่านค่ะ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ได้โปรดช่วยชี้แนะด้วยค่ะ .... เนื่องด้วยเวลาอันจำกัด อาจมีตกหล่นผิดพลาด ...แต่ เรามีเจตนาอยากเสนอให้ได้อ่านและเข้าใจ เพื่อปฏิบัติได้จริงค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ************ เริ่ม คำอธิบายเพิ่มเติมจากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ ******** เอกายะโน อะยัง ภิกขะเว มัคโค สัมมะทักขาโต ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทางนี้เป็นทางไปอันเอก (เป็นที่ไปของบุคคลผู้เดียว เป็นที่ไปแห่งเดียว) ********** ทางอันมุ่งสู่พระนิพพานนั้นมีทางสายเดียว (สายที่มุ่งไปสู่พระนิพพานสูงสุด ..แม้จะมีหลายวิธีการ แต่ทางสู่เป้าหมายสุดท้ายสูงสุดมีสายเดียว) โดยเฉพาะสติ เปรียบเสมือนเครื่องบังคับทิศทาง (เช่น หางเสือ, พวงมาลัยรถยนต์ ฯลฯ) ทำให้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า ให้ไปตามเป็นเส้นทางอันมุ่งสู่นิพพาน จึงจำเป็นต้องใช้ “สติปัฏฐาน” ประกอบกับองค์มรรคข้ออื่นทุกข้อ มรรคมีองค์แปด ทุกข้อต้องไปด้วยกัน (เหมือนเชือกเส้นเดียวกัน พันเกลียวมาจาก 3 กลุ่มที่ได้เกี่ยวพันกันและกัน ... แต่ละกลุ่มก็จะมี “ด้านปัญญา” (องค์มรรค 1 – 2 ของมรรคมีองค์แปด) “ด้านศีล” (องค์มรรค 3 – 5 ของมรรคมีองค์แปด) “ด้านสมาธิ” (องค์มรรค 6 – 8 ของมรรคมีองค์แปด) กลายเป็นเชือกเส้นเดียวกัน) สำหรับ “สัมมาสติ” นั้น .. เป็น “หนึ่งในสาม” ขององค์มรรคที่ต้องใช้ประกอบกับองค์มรรคข้ออื่นๆทุกข้อเพื่อให้เดินหน้าด้วยดีในการปฏิบัติ และทางนี้ เป็นที่ไปของบุคคลผู้เดียว ..กล่าวคือ เทพ เทวดา หรือพระพุทธเจ้า ฯลฯ ก็ช่วยให้ไปไม่ได้ถ้าผู้ปฏิบัติไม่ปฏิบัติจริง .... ดังนั้นต้องเป็นผู้ปฏิบัติเท่านั้นที่จะได้ไป (ดังนั้น สวดมนต์ อธิษฐาน พร้อมกับปฏิบัติในชีวิตประจำวันด้วย) เพื่อให้ปฏิบัติได้จริงด้วยตัวผู้ปฏิบัติเท่านั้น ******* สัตตานัง วิสุทธิยา เพื่อความบริสุทธิ์ หมดจดของสัตว์ทั้งหลาย ******** สติ นอกจากจะหมายถึง “ระลึกได้แล้ว” ทำให้เกิดความระมัดระวัง ตื่นตัวต่อหน้าที่ทุกอย่างที่ทำในชีวิตประจำวัน และอยู่ในภาวะที่พร้อมเสมอต่อการรับรู้สิ่งต่างๆที่มาเกี่ยวข้อง ... จึงยังต้องเพื่อให้เกิด ความไม่เผลอ ไม่เลินเล่อ ไม่ฟั่นเฟือน ไม่เลื่อนลอย เราจึงใช้สติ เปรียบเสมือนนายประตู คอยระวังสิ่งเข้าออก และควบคุม ยับยั้งการเข้าออกที่ไม่ดี ไม่เหมาะสม (เตือนไม่ให้ทำชั่ว, ละเว้นความชั่ว) และคอยกำกับ การเข้าออกให้ดี เหมาะสม (ทำความดี) ... นายประตู ต้อง ตื่นตัวอยู่เสมอ (ความไม่ประมาท) ทำให้การเข้าออก การปฏิบัติต่างๆก็พัฒนาก้าวหน้า ทำให้เรียนรู้ได้มากขึ้น (โยนิโสมนสิการ ด้วยวิถีแห่งปัญญา) .. อันนำมาซึ่งความบริสุทธิ์ หมดจดของสัตว์ทั้งหลายที่มีสติและได้รับการฝึก ******** โสกะปะริเทวานัง สะมะติกกะมายะ เพื่อความก้าวล่วง ซึ่งความโศก และความร่ำไรรำพัน ******* เมื่อบริสุทธิ์ หมดจด ก็ไม่เหลือความโศกเศร้า ความคิดปรุงแต่ง ร่ำไร รำพัน ก้าวล่วงออกมา คือ ก้าวพ้นออกมา (หลุดพ้นออกมา) ******* ทุกขะโทมะนัสสานัง อัตถังคะมายะ เพื่อความดับไปแห่งทุกข์และโทมนัส (ความเสียใจ ทุกข์ใจ) ******** เมื่อบริสุทธิ์หมดจด ก็สามารถเกิด “ผล” คือ “ความดับแห่งทุกข์และโทมนัส (นิโรธ คือ ความดับแห่งทุกข์) หรือพระนิพพาน ********* ญายัสสะ อธิคะมายะ เพื่อบรรลุธรรมที่ควรรู้ (ธรรมที่ถูก คือ อริยมรรค) ********** เมื่อบริสุทธิ์หมดจด และประจักษ์แจ้ง (สัจฉิกิริยา) ที่จุดหมายคือนิโรธ ก็ทำให้เห็นแนวทางในการปฏิบัติเพื่อดำรงชีพอย่างเหมาะสม (มรรคาอันประเสริฐ) ดีงาม สุข สมบูรณ์ พอดี ********* นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง ******** เพื่อบรรลุเป้าหมาย คือพระนิพพาน ประจักษ์แจ้ง (สัจฉิกิรยา) ที่จุดหมายคือนิโรธ และถึงยังจุดหมาย ******** ยะทิทัง จัตตาโร สะติปัฏฐานา ทางนี้ คือ สติปัฏฐาน (ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งสติ) มี 4 อย่าง ******* ทางที่เป็นทางไปอันเอก .....เพื่อความบริสุทธิ์ หมดจดของสัตว์ทั้งหลาย เพื่อความก้าวล่วง ซึ่งความโศก และความร่ำไรรำพัน เพื่อความดับไปแห่งทุกข์และโทมนัส (ความเสียใจ ทุกข์ใจ) เพื่อบรรลุธรรมที่ควรรู้ (ธรรมที่ถูก คือ อริยมรรค) เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง ... ก็คือสติปัฏฐานสี่ประการ ... จากคุณ : ส่งข้อความชุด 1 (คนชื่อนินจา) - [ 28 ก.พ. 48 09:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ********* กะตะเม จัตตาโรฯ ก็สติปัฏฐาน 4 อย่างนั้น คืออะไรบ้าง ********* อิธะ ภิกขะเว ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่ ********* คือการพิจารณากาย ตามดูรู้ทันกาย ... สติปรากฎชัดว่า “กายมีอยู่” เพียงสำหรับให้เป็นความรู้ และเพียงสำหรับให้ระลึกเท่านั้น ... ไม่ได้เพื่อให้อ้างอิงอาศัย ไม่ได้เพื่อให้ยึดมั่นถือมั่น นั้นคือ เห็นกายอย่างที่ควรจะเป็นตามธรรม ... รู้เห็นกายในกาย ... คือ เห็น กาย (ตามธรรม) ในกาย (ที่เห็น) ... เห็นตามความเป็นจริง ตามสภาวะของกายที่เป็นธรรม พิจารณาให้เห็นกายในกาย ... คือมองให้เห็นความเสื่อมสิ้นไป เห็นกายตามลักษณะไตรลักษณ์ ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์เป็นกระบวนธรรม ตามหลักอิทัปปัจจยตาปฏิจจสมุปบาท .... ให้เห็นและรู้สึกตามภาวะของมันเอง โดยไม่ยึดมั่นต่างๆ ไม่เอาความรู้สึกสมมติต่างๆใส่เข้าไป ... ********* อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ ********** เมื่อมีสติ ระลึกได้ ...ก็สามารถกำหนดรู้ และรู้ทันตามความเป็นจริง ... (อาการแสดงออกจากการระลึกได้) ใช้สัมปชัญญะ หรือ ปัญญา เพื่อให้เกิดความรู้เข้าใจ ตระหนักชัดต่อสิ่งที่สติกำหนดไว้ได้ หรือต่อการกระทำต่างๆ ให้มีความมุ่งหมาย ไม่หลงในกิเลส ไม่ติดในกิเลส เป็นกลางและอิสระพ้นจากกิเลส การทำงานของสติ ต้องปรากฏในภาพรวมของความไม่ประมาท .. คือระลึก กำกับ กำหนด ตามดูรู้ทัน ยับยั้งอยู่ตลอดเวลา (ด้วยความเพียร) ที่จะสกัดกั้น กิเลสทั้งปวง จึงต้อง “เพียร” ใช้ “สติ” ระลึกได้ และ “ปัญญา” ดำเนินการ ต่อ “กิเลส” ทั้งปวง ******** วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ ********* จากนั้น เมื่ออยู่ในภาวะตื่นตัวอยู่เสมอ เข้าใจสิ่งต่างๆ ตามที่เป็นไปของมัน และคอยรักษาความตื่นตัวและความเข้าใจอยู่ให้ได้ตลอดเวลา ... จะไม่เกิดความรู้สึกเอนเอียงในสิ่งที่ไม่ใช่เหตุผลบริสุทธิ์ ... จึงไม่รู้สึกยินดีติดใครอยากได้ (อภิชฌา) และไม่เกิดขุ่นข้องหมองใจ (โทมนัส) และปราศจากความกระวนกระวาย ... จึงเกิดภาวะ “พ้นทุกข์” ปลอดโปร่ง โล่งสบาย ผ่องใส ผ่อนคลาย ฯลฯ ******** เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ เธอย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาเนือง ๆ อยู่ *********** คือการพิจารณาเวทนา ตามดูรู้ทันเวทนา ... สติปรากฎชัดว่า “เวทนามีอยู่” เพียงสำหรับให้เป็นความรู้ และเพียงสำหรับให้ระลึกเท่านั้น ... ไม่ได้เพื่อให้อ้างอิงอาศัย ไม่ได้เพื่อให้ยึดมั่นถือมั่น นั้นคือ เห็นเวทนาอย่างที่ควรจะเป็นตามธรรม ... รู้เห็นเวทนาในเวทนา ... คือ เห็น เวทนา (ตามธรรม) ในเวทนา (ที่เป็น) ... เห็นตามความเป็นจริง ตามสภาวะของเวทนาที่เป็นธรรม พิจารณาให้เห็นเวทนาในเวทนา ... คือมองให้เห็นความเสื่อมสิ้นไป เห็นเวทนาตามลักษณะไตรลักษณ์ ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์เป็นกระบวนธรรม ตามหลักอิทัปปัจจยตาปฏิจจสมุปบาท .... ให้เห็นและรู้สึกตามภาวะของมันเอง โดยไม่ยึดมั่นต่างๆ ไม่ไปยึดติดหรือเอาสิ่งสมมติต่างๆใส่เข้าไป ... ********* อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ ********* เมื่อมีสติ ระลึกได้ ...ก็สามารถกำหนดรู้เวทนา และรู้เวทนาทันตามความเป็นจริง ... (อาการแสดงออกจากการระลึกได้ของเวทนา) ใช้สัมปชัญญะ หรือ ปัญญา เพื่อให้เกิดความรู้เข้าใจ ตระหนักชัดต่อ “เวทนา” ที่สติกำหนดไว้ได้ ให้มีความมุ่งหมาย ไม่หลงในกิเลส ไม่ติดในกิเลส เป็นกลางและอิสระพ้นจากกิเลส ไม่ว่าจะสุข , ทุกข์, เฉยๆ ... ทั้งที่เป็นชนิดสามิสและนิรามิส ... ก็ให้รู้ชัดตามที่เป็น ขณะนั้น ดังนั้นการทำงานของสติ ต้องปรากฏในภาพรวมของความไม่ประมาท .. คือระลึก กำกับ กำหนด ตามดูรู้ทัน ยับยั้งอยู่ตลอดเวลา (ด้วยความเพียร) ที่จะสกัดกั้น กิเลสทั้งปวง จึงต้อง “เพียร” ใช้ “สติ” ระลึกได้ และ “ปัญญา” ดำเนินการ ต่อ “กิเลส” ทั้งปวง ********* วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ ********* จากนั้น เมื่ออยู่ในภาวะตื่นตัวอยู่เสมอ เข้าใจ “เวทนา” ตามที่เป็นไปของมัน และคอยรักษาความตื่นตัวและความเข้าใจอยู่ให้ได้ตลอดเวลา ... จะไม่เกิดความรู้สึกเอนเอียงในสิ่งที่ไม่ใช่เหตุผลบริสุทธิ์ ... จึงไม่รู้สึกยินดีติดใครอยากได้ (อภิชฌา) และไม่เกิดขุ่นข้องหมองใจ (โทมนัส) และปราศจากความกระวนกระวาย ... จึงเกิดภาวะ “พ้นทุกข์” ปลอดโปร่ง โล่งสบาย ผ่องใส ผ่อนคลาย ฯลฯ ******** จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ เธอย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่ ********* คือการพิจารณากาย ตามดูรู้ทันจิต ... สติปรากฎชัดว่า “จิตมีอยู่” เพียงสำหรับให้เป็นความรู้ และเพียงสำหรับให้ระลึกเท่านั้น ... ไม่ได้เพื่อให้อ้างอิงอาศัย ไม่ได้เพื่อให้ยึดมั่นถือมั่น นั้นคือ เห็นจิตอย่างที่ควรจะเป็นตามธรรม ... รู้เห็นจิตในจิต ... คือ เห็น จิต (ตามธรรม) ในจิต (ที่เป็นหรือที่เห็น) ... เห็นตามความเป็นจริง ตามสภาวะของกายที่เป็นธรรม พิจารณาให้เห็นจิตในจิต ... คือมองให้เห็นความเสื่อมสิ้นไป เห็นจิตตามลักษณะไตรลักษณ์ ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์เป็นกระบวนธรรม ตามหลักอิทัปปัจจยตาปฏิจจสมุปบาท .... ให้เห็นและรู้สึกตามภาวะของมันเอง โดยไม่ยึดมั่นต่างๆ ไม่เอาความรู้สึกสมมติต่างๆใส่เข้าไปในจิต ... ********** อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ ********* เมื่อมีสติ ระลึกได้ ...ก็สามารถกำหนดรู้จิต และรู้ทันจิตตามความเป็นจริง ... (อาการแสดงออกจากการระลึกได้ของจิต) ใช้สัมปชัญญะ หรือ ปัญญา เพื่อให้เกิดความรู้เข้าใจจิต และ ตระหนักชัดต่อ “จิต” ที่สติกำหนดไว้ได้ ไม่มีราคะ ไม่มีโทสะ ไม่มีโมหะ ไม่ฟุ้งซ่าน เป็นสมาธิ ให้มีความมุ่งหมาย ไม่หลงในกิเลส ไม่ติดในกิเลส เป็นกลางและอิสระพ้นจากกิเลส การทำงานของสติ ต้องปรากฏในภาพรวมของความไม่ประมาท .. คือระลึก กำกับ กำหนด ตามดูรู้ทัน ยับยั้งอยู่ตลอดเวลา (ด้วยความเพียร) ที่จะสกัดกั้น กิเลสทั้งปวง จึงต้อง “เพียร” ใช้ “สติ” ระลึกได้ และ “ปัญญา” ดำเนินการ ต่อ “กิเลส” ทั้งปวง ที่มีต่อจิต ********* วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ ********* จากนั้น เมื่อจิตอยู่ในภาวะตื่นตัวอยู่เสมอ เข้าใจสิ่งต่างๆ ตามที่เป็นไปของมัน และคอยรักษาความตื่นตัวและความเข้าใจอยู่ให้ได้ตลอดเวลา ... จะไม่เกิดความรู้สึกเอนเอียงในสิ่งที่ไม่ใช่เหตุผลบริสุทธิ์ ... จึงไม่รู้สึกยินดีติดใครอยากได้ (อภิชฌา) และไม่เกิดขุ่นข้องหมองใจ (โทมนัส) และปราศจากความกระวนกระวาย ... จึงเกิดภาวะ “พ้นทุกข์” ปลอดโปร่ง โล่งสบาย ผ่องใส ผ่อนคลาย ฯลฯ ********* ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ เธอย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมเนือง ๆ อยู่ ******** คือการพิจารณาธรรม ตามดูรู้ทันธรรม ... สติปรากฎชัดว่า “ธรรมมีอยู่” เพียงสำหรับให้เป็นความรู้ และเพียงสำหรับให้ระลึกเท่านั้น ... ไม่ได้เพื่อให้อ้างอิงอาศัย ไม่ได้เพื่อให้ยึดมั่นถือมั่น นั้นคือ เห็นธรรมอย่างที่ควรจะเป็นตามธรรม ... รู้เห็นธรรมในธรรม ... คือ เห็น ธรรม (ตามธรรม) ในธรรม (ที่เห็น) ... เห็นตามความเป็นจริง ตามสภาวะของกายที่เป็นธรรม อันได้แก่ รู้ชัดในนิวรณ์ (พอใจในกาม, พยาบาท, หดหู่ง่วงเหงา, ฟุ้งซ่าน กังวล, สงสัย แคลงใจ) ว่ามีอยู่ในตัวเองหรือไม่ เกิดหรือยัง ที่ยังไม่เกิดเพราะอะไร ที่เกิดแล้วเกิดจากอะไร, ละได้อย่างไร ที่ยังละไม่ได้ จะทำอย่างไร ที่ละได้แล้ว จะทำให้ไม่เกิดขึ้นอีกได้อย่างไร ฯลฯ , ขันธ์, อายตนะ, โพชฌงค์, อริยสัจ ฯลฯ พิจารณาให้เห็นธรรมในธรรม ... คือมองให้เห็นความเสื่อมสิ้นไปของธรรม เห็นธรรมตามลักษณะไตรลักษณ์ ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์เป็นกระบวนธรรม ตามหลักอิทัปปัจจยตาปฏิจจสมุปบาท .... ให้เห็นและรู้สึกตามภาวะของมันเอง โดยไม่ยึดมั่นต่างๆ ไม่เอาความรู้สึกสมมติต่างๆใส่เข้าไป ... ******** อาตาปี สัมปะชาโน สติมา มีความเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึกตัว มีสติ คือ ความระลึกได้ ********* เมื่อมีสติ ระลึกได้ ...ก็สามารถกำหนดรู้ธรรม และรู้ทันธรรมตามความเป็นจริง ... (อาการแสดงออกจากการระลึกได้ของธรรม) ใช้สัมปชัญญะ หรือ ปัญญา เพื่อให้เกิดความรู้เข้าใจธรรม ตระหนักชัดต่อ “ธรรม” ที่สติกำหนดไว้ได้ การทำงานของสติ ต้องปรากฏในภาพรวมของความไม่ประมาท .. คือระลึก กำกับ กำหนด ตามดูรู้ทัน ยับยั้งอยู่ตลอดเวลา (ด้วยความเพียร) ที่จะสกัดกั้น กิเลสทั้งปวง จึงต้อง “เพียร” ใช้ “สติ” ระลึกได้ และ “ปัญญา” ดำเนินการ ต่อ “กิเลส” ทั้งปวง ******** วิเนยยะ โลเก อะภิชฌาโทมะนัสสัง พึงนำอภิชฌา คือ ความยินดี และโทมนัส คือ  ความยินร้าย ในโลกเสียให้พินาศ ********* จากนั้น เมื่ออยู่ในภาวะตื่นตัวอยู่เสมอ เข้าใจ “ธรรม” ตามที่เป็นไปของมัน และคอยรักษาความตื่นตัวและความเข้าใจอยู่ให้ได้ตลอดเวลา ... จะไม่เกิดความรู้สึกเอนเอียงในสิ่งที่ไม่ใช่เหตุผลบริสุทธิ์ ... จึงไม่รู้สึกยินดีติดใครอยากได้ (อภิชฌา) และไม่เกิดขุ่นข้องหมองใจ (โทมนัส) และปราศจากความกระวนกระวาย ... จึงเกิดภาวะ “พ้นทุกข์” ปลอดโปร่ง โล่งสบาย ผ่องใส ผ่อนคลาย ฯลฯ ************* แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 48 10:02:32 จากคุณ : ข้อความชุด 2 (คนชื่อนินจา) - [ 28 ก.พ. 48 09:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 86 *********** กะถัญจะ ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า ********* การพิจารณากาย คือให้เห็นและตามดูรู้ทันกาย (เห็นกายในกาย) อยู่ตลอดเวลา (เนืองๆ) ว่าเป็นอย่างไร .. ประกอบด้วย อาการต่างๆของกาย, ลมหายใจเข้าออก, อิริยาบทต่างๆ ยืนเดินนั่งนอน, มีสัมปชัญญะในการกระทำและการเคลื่อนไหวทุกอย่าง, พิจารณาร่างกายของตนตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า พิจารณาสิ่งที่ไม่สะอาดที่มากมายมารวมกัน, พิจารณากายแยกเหลือสักแต่ว่าธาตุ, พิจารณาความเสื่อมที่มีในกาย ฯลฯ ******* อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย อันเป็นภายในบ้าง ******* พิจารณาให้เห็นกายในกาย (เห็นกายตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือกายของตนเอง) ********* พะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย อันเป็นภายนอกบ้าง ******** พิจารณาให้เห็นกายในกาย (เห็นกายตามความเป็นจริง) อันเป็นภายนอก (คือกายของคนอื่น) ******** อัชฌัตตะพะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย ทั้งภายในภายนอกบ้าง ************ พิจารณาให้เห็นกายในกาย (เห็นกายตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือกายของตนเอง) บ้าง หรือพิจารณาให้เห็นกายในกาย อันเป็นภายนอก (คือกายของคนอื่น) บ้าง ************ สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นในกายบ้าง ********** ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของกาย ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) ********* วะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อมไปในกายบ้าง ********* ให้เห็นธรรม คือการดับลง เสื่อมลงของกาย ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้ดับ) ********* สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมไปในกายบ้าง ********* ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของกาย ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) และการดับลง หรือเสื่อมลงของกาย ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัยที่เป็นกระบวนธรรม นั่นคือ กาย มีเกิด และมีดับ ... ต่อเนื่องด้วยความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องเป็นกระบวนธรรม ********* อัตถิ กาโยติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือการระลึกว่ากายมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ******** ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของกายตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น *********** ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น *********** ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของกายตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น .... ว่ากายที่มีอยู่ เพียงพอเป็นความรู้เท่านั้น (เกิดการหยั่งรู้ ...ญาณ) ..ว่ากายที่มีอยู่ เพียงพอสำหรับระลึกเท่านั้น (สติ) *********** อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย ********* และกายที่มีอยู่ ไม่ได้เป็นที่อยู่อ้างอิงอาศัย .. ไม่ได้ทำให้เกิดการอยู่อาศัย ... (ของความอยาก หรือความเห็นใดๆ) จึงไม่ต้องยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดๆ ในโลก (ไม่ต้องไปอยาก ไปยึด ไปติด ทุกอย่าง ให้มาเกาะติดอาศัยในกายเรา) ********* เอวัง โข ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ *********** นี่คือการพิจารณากาย หรือรู้ทันตามกาย (เบื้องต้นเท่านี้ก่อนนะคะ บางหัวข้อในบทสวด ถ้าต้องการประเด็นเพิ่ม รบกวน แยกมาใหม่ก็ได้ค่ะ) ********* * กะถัญจะ ภิกขุ เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นเวทนาในเวทนาเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า ********* การพิจารณา เวทนา คือให้เห็นและตามดูรู้ทัน เวทนา (เห็นเวทนาในเวทนา) อยู่ตลอดเวลา (เนืองๆ) ว่าเป็นอย่างไร .. ความรู้สึกต่างๆเป็นอย่างไร , สุข, ทุกข์, เฉยๆ, รู้ชัดตามที่เป็นอยู่ขณะนั้น ฯลฯ ********* อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา อันเป็นภายในบ้าง ********* พิจารณาให้เห็นเวทนาในเวทนา (เห็นเวทนาตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือเวทนาของตนเอง) ********* พะหิทธา วา เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอันเป็นภายนอกบ้าง ********** พิจารณาให้เห็นเวทนาในเวทนา (เห็นเวทนาตามความเป็นจริง) อันเป็นภายนอก (คือเวทนาของคนอื่น หรือที่ไม่ใช่ของตนเอง) ********** อัชฌัตตะพะหิทธา วา เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา ทั้งภายในภายนอกบ้าง ******** พิจารณาให้เห็นเวทนาในเวทนา (เห็นเวทนาตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือเวทนาของตนเอง) บ้าง หรือพิจารณาให้เห็นเวทนาในเวทนา อันเป็นภายนอก (คือเวทนาของคนอื่น) บ้าง ******** สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา เวทะนาสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นของเวทนา (ความรู้สึก) บ้าง ******** ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของเวทนา หรือความรู้สึกต่างๆ ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) ******* วะยะธัมมานุปัสสี วา เวทนาสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อมไปของเวทนา (ความรู้สึก) บ้าง ********** ให้เห็นธรรม คือการดับลง ลดลงของเวทนา ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้ดับ ให้ลด ให้เสื่อม) ************ สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา เวทนาสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมไปของเวทนาบ้าง ************ ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของเวทนา ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) และการดับลง หรือเสื่อมลงของเวทนา ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัยที่เป็นกระบวนธรรม นั่นคือ เวทนา มีเกิด และมีดับ ... ต่อเนื่องด้วยความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องเป็นกระบวนธรรม ********** อัตถิ เวทะนาติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือการระลึกว่า ความรู้สึก (เวทนา) มีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ************ ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของ เวทนา ตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น ************ ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น ************ ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของ เวทนา ตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น .... ว่าเวทนาที่มีอยู่ เพียงพอเป็นความรู้เท่านั้น (เกิดการหยั่งรู้ ...ญาณ) ..ว่าเวทนาที่มีอยู่ เพียงพอสำหรับระลึกเท่านั้น (สติ) *********** อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย *********** และเวทนาที่มีอยู่ ไม่ได้เป็นที่อยู่อ้างอิงอาศัย .. ไม่ได้ทำให้เกิดการอยู่อาศัย ... จึงไม่ต้องยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดๆ ในโลก (ไม่ต้องไปอยาก ไปยึด ไปติดว่าเป็นตัวตน ไม่ให้มาเกาะติดอาศัยในเวทนา ของเราหรือของใคร) ********** เอวัง โข ภิกขุ เวทนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ ********** นี่คือการพิจารณาเวทนา หรือรู้ทันตามเวทนา ************* จากคุณ : ข้อความชุด 3 (คนชื่อนินจา) - [ 28 ก.พ. 48 09:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ******** * กะถัญจะ ภิกขุ จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า ********* การพิจารณา จิต คือให้เห็นและตามดูรู้ทัน จิต (เห็น จิต ใน จิต) อยู่ตลอดเวลา (เนืองๆ) ว่าเป็นอย่างไร .. จิตของตนขณะนั้นเป็นอย่างไร, มีราคะ ไม่มีราคะ, มีโทสะ ไม่มีโทสะ, มีโมหะ ไม่มีโมหะ, ฟุ้งซ่านหรือไม่ฟุ้งซ่าน, เป็นสมาธิหรือไม่ หลุดพ้นหรือไม่ ฯลฯ รู้ชัดขณะนั้นๆ ********** อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิต อันเป็นภายในบ้าง ********* พิจารณาให้เห็น จิต ใน จิต (เห็น จิต ตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือ จิต ของตนเอง) ********** พะหิทธา วา จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตอันเป็นภายนอกบ้าง ********** พิจารณาให้เห็น จิต ใน จิต (เห็น จิต ตามความเป็นจริง) อันเป็นภายนอก (คือ จิต ของคนอื่นหรือที่ไม่ใช่ของตนเอง) ********** อัชฌัตตะพะหิทธา วา จิตเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิต ทั้งภายในภายนอกบ้าง ******** พิจารณาให้เห็น จิต ใน จิต (เห็น จิต ตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือ จิต ของตนเอง) บ้าง หรือพิจารณาให้เห็น จิต ใน จิต อันเป็นภายนอก (คือ จิต ของคนอื่น) บ้าง ******** สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา จิตัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นในจิตบ้าง ******** ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของ จิต หรือ ราคะ โทสะ โมหะ ต่างๆ, ฟุ้งซ่าน ฯลฯ ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) ******* วะยะธัมมานุปัสสี วา จิตัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อม-ดับไปของจิตบ้าง ********** ให้เห็นธรรม คือการเสื่อมลง ลดลง ดับลงของ จิต ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้ดับ ให้ลด ให้เสื่อม) ************ สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา จิตัสมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้นและความดับไปของเวทนาบ้าง ************ ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของ จิต ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) และการดับลง หรือเสื่อมลงของ จิต ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัยที่เป็นกระบวนธรรม นั่นคือ จิต มีเกิด และมีดับ ... ต่อเนื่องด้วยความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องเป็นกระบวนธรรม ********** อัตถิ จิตตันติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือสติการระลึกว่าจิตมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ************ ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของ จิต ตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น ************ ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น ************ ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การเป็นอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของ จิต ตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น .... ว่า จิต ที่เป็นอยู่ เพียงพอเป็นความรู้เท่านั้น (เกิดการหยั่งรู้ ...ญาณ) ..ว่า จิต ที่เป็นอยู่ เพียงพอสำหรับระลึกเท่านั้น (สติ) *********** อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย *********** และ จิต ที่มีอยู่ ไม่ได้เป็นที่อยู่อ้างอิงอาศัย .. ไม่ได้ทำให้เกิดการอยู่อาศัย ... จึงไม่ต้องยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดๆ ในโลก (ไม่ต้องไปอยาก ไปยึด ไปติดว่าเป็นตัวตน ไม่ให้มาเกาะติดอาศัยใน จิต ของเราหรือของใคร) ********** เอวัง โข ภิกขุ จิเต จิตตานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ ********** นี่คือการพิจารณา จิต หรือรู้ทันตาม จิต ************* * กะถัญจะ ภิกขุ ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นธรรมในธรรมเนือง ๆ อยู่เป็นอย่างไรเล่า ********* การพิจารณา ธรรม คือให้เห็นและตามดูรู้ทัน ธรรม (เห็น ธรรม ใน ธรรม) อยู่ตลอดเวลา (เนืองๆ) ว่าเป็นอย่างไร .. นิวรณ์ ความพอใจในกาม พยาบาท หดหู่ง่วงเหงา ฟุ้งซ่านกังวล สงสัยคลางแคลงใจ ฯลฯ ว่าแต่ละอย่างมีอยู่หรือไม่ ที่ยังไม่เกิด เพราะอะไร ที่เกิดแล้ว เพราะอะไร ละได้หรือไม่ ที่ละได้แล้ว ละได้ยอ่างไร ไม่ให้เกิดต่อไปได้อย่างไร ฯลฯ, รู้ชัดในขันธ์, อายตนะ, โพชฌงค์, อริยสัจ, รู้ชัดตามที่เป็นอยู่ขณะนั้น ฯลฯ ******** อิธะ ภิกขุ อัชฌัตตัง วา ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรม อันเป็นภายในบ้าง ******** พิจารณาให้เห็น ธรรม ใน ธรรม (เห็น ธรรม ตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือ ธรรม ของตนเอง) ********* พะหิทธา วา ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรม อันเป็นภายนอกบ้าง ********** พิจารณาให้เห็น ธรรม ใน ธรรม (เห็น ธรรม ตามความเป็นจริง) อันเป็นภายนอก (คือ ธรรม ของคนอื่น หรือไม่ใช่ของตนเอง) ********** อัชฌัตตะพะหิทธา วา ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรม อันเป็นทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง ******** พิจารณาให้เห็น ธรรม ใน ธรรม (เห็น ธรรม ตามความเป็นจริง) อันเป็นภายใน (คือ ธรรม ของตนเอง) บ้าง หรือพิจารณาให้เห็น ธรรม ใน ธรรม อันเป็นภายนอก (คือ ธรรม ของคนอื่น) บ้าง ******** สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา ธัมเมสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้นของธรรมบ้าง ******** ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของ ธรรมต่างๆ ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) ******* วะยะธัมมานุปัสสี วา ธัมเมสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อม-ดับไปของธรรมบ้าง ********** ให้เห็นธรรม คือการเสื่อมลง ลดลง เสื่อมลงของ ธรรม ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้ดับ ให้ลด ให้เสื่อม) ************ สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา ธัมเมสุ วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรม คือทั้งความเกิดขึ้น ทั้งความเสื่อม-ดับไปของธรรมบ้าง ************ ให้เห็นธรรม คือการเกิดขึ้นของ ธรรม ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัย (เป็นกระบวนธรรม จึงทำให้เกิด) และการดับลง หรือเสื่อมลงของ ธรรม ซึ่งต้องมีเหตุปัจจัยที่เป็นกระบวนธรรม นั่นคือ ธรรม มีเกิด และมีดับ ... ต่อเนื่องด้วยความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องเป็นกระบวนธรรม ********** อัตถิ ธัมมาติ วา ปะนัสสะ สะติปัจจุปัฏฐิตา โหติ ก็หรือสติการระลึกว่าธรรมมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น ************ ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของ ธรรม ตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น ************ ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะฏิสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่ให้เกิดความหยั่งรู้ (ญาณ) แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก (สติ) เท่านั้น ************ ให้มี “สติ” ปรากฏชัดว่า “การมีอยู่” ระลึกรู้การมีอยู่ของ ธรรม ตามความเป็นจริง ขณะนั้น เท่านั้น .... ว่า ธรรม ที่มีอยู่ เพียงพอเป็นความรู้เท่านั้น (เกิดการหยั่งรู้ ...ญาณ) ..ว่า ธรรม ที่มีอยู่ เพียงพอสำหรับระลึกเท่านั้น (สติ) *********** อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย *********** และ ธรรม ที่มีอยู่ เป็นอยู่ ไม่ได้เป็นที่อยู่อ้างอิงอาศัย .. ไม่ได้ทำให้เกิดการอยู่อาศัย ... จึงไม่ต้องยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดๆ ในโลก (ไม่ต้องไปอยาก ไปยึด ไปติดว่าเป็นตัวตน ไม่ให้มาเกาะติดอาศัยใน ธรรม ของเราหรือของใคร) ********** เอวัง โข ภิกขุ ธัมเมสุ ธัมมานุปัสสี วิหะระติ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมเนือง ๆ อยู่ เป็นดังนี้ ********** นี่คือการพิจารณา ธรรม หรือรู้ทันตาม ธรรม ********* จากคุณ : ข้อความชุด 4 (คนชื่อนินจา) - [ 28 ก.พ. 48 09:53:47 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ******** อะยัง โข เตนะ ภะคะวะตา ชานะตา ปัสสะตา อะระหะตาสัมมาสัมพุทเธนะ อันนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้รู้ ผู้เป็นอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ตรัสไว้ว่า ********** ธรรมนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้รู้ ผู้เป็นอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า (พระพุทธเจ้า ปรกติแล้วหมายถึงผู้พัฒนาตนเองจนบรรลุถึงพร้อมดีแล้ว เป็นอัตตนาถสมบูรณ์แล้ว และทำปรัตถะได้เต็มที่ คือเป็นพระพุทธเจ้า เป็นโลกนาถ คือเป็นที่พึ่งของชาวโลกทั้งหมด .. สำหรับพระพุทธเจ้าผู้ซึ่งตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง และเป็นอัตตนาถสมบูรณ์ ทำปรัตถะเต็มที่ เป็นโลกนาถ คือเป็นที่พึ่งของชาวโลก จึงเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) ได้ตรัสไว้ว่า... ********* เอกายะโน มัคโค สัมมะทักขาโต ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ทางนี้เป็นทางสายเดียว เป็นทางไปอันเอก ********** ทางอันมุ่งสู่พระนิพพานนั้นมีทางสายเดียว (สายที่มุ่งไปสู่พระนิพพานสูงสุด ..แม้จะมีหลายวิธีการ แต่ทางสู่เป้าหมายสุดท้ายสูงสุดมีสายเดียว) โดยเฉพาะสติ เปรียบเสมือนเครื่องบังคับทิศทาง (เช่น หางเสือ, พวงมาลัยรถยนต์ ฯลฯ) ทำให้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า ให้ไปตามเป็นเส้นทางอันมุ่งสู่นิพพาน จึงจำเป็นต้องใช้ “สติปัฏฐาน” ประกอบกับองค์มรรคข้ออื่นทุกข้อ มรรคมีองค์แปด ทุกข้อต้องไปด้วยกัน (เหมือนเชือกเส้นเดียวกัน พันเกลียวมาจาก 3 กลุ่มที่ได้เกี่ยวพันกันและกัน ... แต่ละกลุ่มก็จะมี “ด้านปัญญา” (องค์มรรค 1 – 2 ของมรรคมีองค์แปด) “ด้านศีล” (องค์มรรค 3 – 5 ของมรรคมีองค์แปด) “ด้านสมาธิ” (องค์มรรค 6 – 8 ของมรรคมีองค์แปด) กลายเป็นเชือกเส้นเดียวกัน) สำหรับ “สัมมาสติ” นั้น .. เป็น “หนึ่งในสาม” ขององค์มรรคที่ต้องใช้ประกอบกับองค์มรรคข้ออื่นๆทุกข้อเพื่อให้เดินหน้าด้วยดีในการปฏิบัติ และทางนี้ เป็นที่ไปของบุคคลผู้เดียว ..กล่าวคือ เทพ เทวดา หรือพระพุทธเจ้า ฯลฯ ก็ช่วยให้ไปไม่ได้ถ้าผู้ปฏิบัติไม่ปฏิบัติจริง .... ดังนั้นต้องเป็นผู้ปฏิบัติเท่านั้นที่จะได้ไป (ดังนั้น สวดมนต์ อธิษฐาน พร้อมกับปฏิบัติในชีวิตประจำวันด้วย) เพื่อให้ปฏิบัติได้จริงด้วยตัวผู้ปฏิบัติเท่านั้น ******* สัตตานัง วิสุทธิยา เพื่อความบริสุทธิ์หมดจด ของสัตว์ทั้งหลาย ******** สติ นอกจากจะหมายถึง “ระลึกได้แล้ว” ทำให้เกิดความระมัดระวัง ตื่นตัวต่อหน้าที่ทุกอย่างที่ทำในชีวิตประจำวัน และอยู่ในภาวะที่พร้อมเสมอต่อการรับรู้สิ่งต่างๆที่มาเกี่ยวข้อง ... จึงยังต้องเพื่อให้เกิด ความไม่เผลอ ไม่เลินเล่อ ไม่ฟั่นเฟือน ไม่เลื่อนลอย เราจึงใช้สติ เปรียบเสมือนนายประตู คอยระวังสิ่งเข้าออก และควบคุม ยับยั้งการเข้าออกที่ไม่ดี ไม่เหมาะสม (เตือนไม่ให้ทำชั่ว, ละเว้นความชั่ว) และคอยกำกับ การเข้าออกให้ดี เหมาะสม (ทำความดี) ... นายประตู ต้อง ตื่นตัวอยู่เสมอ (ความไม่ประมาท) ทำให้การเข้าออก การปฏิบัติต่างๆก็พัฒนาก้าวหน้า ทำให้เรียนรู้ได้มากขึ้น (โยนิโสมนสิการ ด้วยวิถีแห่งปัญญา) .. อันนำมาซึ่งความบริสุทธิ์ หมดจดของสัตว์ทั้งหลายที่มีสติและได้รับการฝึก ******** โสกะปะริเทวานัง สะมะติกกะมายะ เพื่อความก้าวล่วงเสีย ซึ่งความโศกและความร่ำไรรำพัน ******* เมื่อบริสุทธิ์ หมดจด ก็ไม่เหลือความโศกเศร้า ความคิดปรุงแต่ง ร่ำไร รำพัน ก้าวล่วงออกมา คือ ก้าวพ้นออกมา (หลุดพ้นออกมา) ******* ทุกขะโทมะนัสสานัง อัตถังคะมายะ เพื่อความดับไปแห่งทุกข์และโทมนัส (เสียใจ) ******** เมื่อบริสุทธิ์หมดจด ก็สามารถเกิด “ผล” คือ “ความดับแห่งทุกข์และโทมนัส (นิโรธ คือ ความดับแห่งทุกข์) หรือพระนิพพาน ********* ญายัสสะ อะธิคะมายะ เพื่อบรรลุธรรมที่ควรรู้ (อริยมรรค-อริยผล) ********** เมื่อบริสุทธิ์หมดจด และประจักษ์แจ้ง (สัจฉิกิริยา) ที่จุดหมายคือนิโรธ ก็ทำให้เห็นแนวทางในการปฏิบัติเพื่อดำรงชีพอย่างเหมาะสม (มรรคาอันประเสริฐ) ดีงาม สุข สมบูรณ์ พอดี ********* นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง ******** เพื่อบรรลุเป้าหมาย คือพระนิพพาน ประจักษ์แจ้ง (สัจฉิกิรยา) ที่จุดหมายคือนิโรธ และถึงยังจุดหมาย ********* ยะทิทัง จัตตาโร สะติปัฏฐานาติ ทางนี้คือ สติปัฏฐาน 4 (ฐานที่ตั้งแห่งการระลึกรู้ คือ สติ มี 4 อย่าง) ************ * เอกายะนัง ชาติชะยันตะทัสสี พระพุทธเจ้าผู้ทรงมีปกติเห็นที่สุดแห่งการเวียนเกิดเวียนตาย ********* พระพุทธเจ้า (ปัจเจกพระพุทธเจ้าทุกองค์) ทรงเห็นแจ้ง (ที่สุด) แห่งการเกิดดับ (เวียนว่ายตายเกิด) อย่างเป็นสามัญทุกขณะ (มีปกติ) ********** มัคคัง ปะชานาติ หิตานุกัมปิ ผู้ทรงมีความอนุเคราะห์เกื้อกูล ทรงรู้แจ้งชัดทางอันเอกที่มุ่งสู่ความพ้นทุกข์ ******** พระพุทธเจ้า ผู้ซึ่งมีเป็นที่พึ่งแก่ผู้อื่น ... ทรงเห็นประจักษ์แจ้งชัด ว่า ทางนี้เป็นทางเอกสู่ความพ้นทุกข์ (หลุดพ้น สู่ ความดับทุกข์) ... กล่าวโดยย่อทางเอกนี้ เพราะกล่าวแล้วข้างบนในบทแรก ********* เอเตนะ มัคเคนะ ตะริงสุ ปุพเพ พระพุทธเจ้าทั้งหลายในปางก่อน ก็ทรงข้ามพ้นห้วงทุกข์ไปแล้วด้วยทางนี้ ******** พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ต่างก็ทรงพ้นทุกข์ด้วยทางนี้ ********* ตะริสสะเร เจวะ ตะรันติ โจฆันติ ต่อไปในอนาคต และแม้ปัจจุบันนี้ก็ทรงข้ามพ้นห้วงทุกข์ไปด้วยทางนี้เช่นกัน. ************ แม้พระพุทธเจ้าในอนาคต หรือปัจจุบัน หรือใดๆ ต่างก็ทรงข้ามพ้นทุกข์ด้วยทางนี้ ******* จากคุณ : ข้อความชุด 5 (คนชื่อนินจา) - [ 28 ก.พ. 48 09:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ยาวจริงๆค่ะ แต่คิดว่าคงเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย ... อยากสนทนาประเด็นไหนเพิ่มเป็นพิเศษ ช่วยระบุไว้เลยนะคะ ... list ออกมาไว้ก่อนก็ได้ค่ะ ... แล้วจะได้มาค่อยๆคุยกันไปเรื่อยๆตามสะดวก ... (พิมพ์จนมือหงิกเลยค่ะ แต่เหมือนยังไม่หมดที่จะเล่าให้ฟัง แต่เสนอบางส่วนเท่านี้ก่อนนะคะ) หากมีข้อผิดพลาดประการใด ได้โปรดช่วยชี้แนะด้วยค่ะ .... เนื่องด้วยเวลาอันจำกัด อาจมีตกหล่นผิดพลาด ...แต่ เรามีเจตนาอยากเสนอให้ได้อ่านและเข้าใจ เพื่อปฏิบัติได้จริงค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 28 ก.พ. 48 09:57:01 ]

ความคิดเห็นที่ 90 สวัสดีครับเพื่อนๆทุกท่าน คุณไร้แก่นสาร เป็นผู้ที่มีความรู้สึกเร็วจริงๆครับ กระทู้นี้อ่านแล้วดี *รู้สึกว่าได้ความรู้ดี* แต่ก็ยังลอยๆอยู่ครับ อ่านเสร็จแล้วพิมพ์ตอบไม่ค่อยได้ เหมือนขนมชั้นจริงๆ ขอบคุณ คุณฮอตออย มากๆเลยครับ ที่ยังกรุณาติดตามให้อยู่ ระหว่างผมกับภรรยาและเรื่องราวของธรรมะยังต้องอาศัยเวลาครับ ความเข้าใจระหว่างเราสองคน ยังหารอยต่ออยู่ครับ ในที่สุดลูกชายผมก็เลิกนั่งสมาธิแล้วครับ เหตุเพราะภรรยาเห็นว่า ผมบังคับเขานั่ง จริงๆแล้วก็อาจจะเป็นเช่นนั้น ผมเลยต้องผ่อนครับ ส่วนลูกสาวยังนั่งอยู่แม้บางวันจะขาดไปบ้างแต่ก็มีใจมากๆเลยครับ เรื่องราวที่คุณฮอตออยเล่าให้ฟังเกี่ยวกับการดื่มเบียร์แทนนี่ ทำให้ผมนึกถึงเมื่อหลายปีก่อน ผมมีโอกาสไปช่วยเพื่อนทำงานด้านการตลาดเกี่ยวกับ Die&Spare parts ให้กับบริษัทญี่ปุ่น ซึ่งลูกค้าของผมก็จะเป็นชาวญี่ปุ่นที่มีอำนาจในการตัดสินใจสั่งซื้อทั้งนั้นครับ แล้วการเลี้ยงรับรองที่ว่า หนักกว่าลูกค้าคนไทยมากครับ ผิดทั้งศีลข้อห้า และข้อสามอย่างแรงทีเดียว สุดท้ายผมทำไม่ได้(คือทำยอดขายให้เขาเพิ่มได้ แต่พาลูกค้าไปรับรองอย่างที่ว่าไม่ได้)ผมก็เลยขอลาออก เพื่อนผมงงมาก เนื่องจากในการทำงานไม่มีปัญหาอันใด และผมก็ลำบากใจที่จะแจ้งเหตุผลที่เกี่ยวพันด้วย ตอนนั้นยังไม่ได้เริ่มรักษาศีลแต่อย่างใด และเห็นด้วยกับข้อคิดเห็นของคุณไร้แก่นสาร เกี่ยวกับ เรื่องการดื่มเบียร์แทนเพื่อนน่ะครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 28 ก.พ. 48 10:12:35 ]

ความคิดเห็นที่ 91 สวัสดีค่ะพี่กุ้งไร้สาร ... เรื่องการนั่งสมาธิของลูกๆ ... พี่กุ้งฯ ต้องค่อยเป็นค่อยไปนะคะ ... ลูกๆจะได้รับความรู้สึกดีๆจากการปฏิบัติ เวลาเราจะให้ครอบครัว ร่วมปฏิบัติธรรม ... ก็ต้องค่อยๆซึมค่ะ .. แล้วจะมั่นคง และ ยั่งยืน ... ********** อย่างการนั่งสมาธิ ... พี่กุ้งฯ อาจเริ่มต้นด้วยการปฏิบัติเป็นตัวอย่างก่อน ... (อย่างที่ทำอยู่) จากนั้น ก็ค่อยๆชี้ให้เห็นว่า "สมาธิ และ สติ"  ใช้ประโยชน์อย่างไรบ้าง ณ เวลานั้นๆ .... เช่น ขับรถที่ไม่ชนคน ครั้งนั้น หากลูกนั่งอยู่ด้วย ก็อธิบายให้ลูกฟังว่า เป็นผลส่วนหนึ่งจากการนั่งสมาธิ ... หรือเวลาดูทีวี มีรายการเด็กๆ ที่ตอบคำถามเก่งๆ หรือเล่นกีฬาเก่งๆ หรือเล่นดนตรีเก่งๆ ... ก็อาจตั้งคำถามนำลูกๆ ว่า "ลูกรู้มั้ย ว่าเด็กๆเหล่านั้น เก่งได้อย่างไร" ... จากนั้น ก็ค่อยๆอธิบายว่า .. การมีสมาธิใจจดใจจ่อ .. จะทำให้การอ่านหนังสือมีประสิทธิภาพดีขึ้น, เรียนหนังสือเก่งขึ้น, ฝึกกีฬาได้อดทนมากขึ้น, มีสมาธิในการเล่นดนตรี ทำให้ฝึกฝนได้ดียิ่งขึ้น .... เป็นต้น และทุกๆวัน ก็พยายามเล่าให้ฟังว่า ... พี่กุ้งฯ สามารถทำงานได้ดียิ่งขึ้น เพราะการมีสมาธิ ใจจดใจจ่อ ไม่ฟุ้งซ่าน งานไม่ผิดพลาด หรือพลาดน้อยลง ถ้ามีปัญหาก็สามารถแก้ปัญหาได้ตรงจุด ...ส่วนหนึ่งก็จากสมาธิ ... เล่าให้ฟังบ่อยๆ ... จากชีวิตประจำวัน, ขณะ ขับรถ, ขณะ เล่นกีฬา, ขณะ อ่านหนังสือพิมพ์ ฯลฯ ************   ลองดูนะคะพี่ ******** สำหรับเรื่องเนื้อหาที่รู้สึกว่ายาก ... ก็ไม่อยากให้พี่กุ้งฯ ต้องกังวลใจนะคะ ... พี่กุ้งฯ อยากถามอะไรเป็นพิเศษ ก็ถามได้ทุกข้อค่ะ .. ถ้ามีเรื่องที่สงสัย อยู่มากมาย ก็เลือกมาทีละเรื่องสองเรื่องก็ได้ค่ะ จะถามทีละบรรทัด ไล่เรียงไปก็ได้ค่ะ ... ขอให้มี "คำถามนะคะ แล้วจะได้รับคำตอบค่ะ" .... (ถามใครก็ได้ ... การสื่อสาร.... จะทำให้ได้รับคำตอบค่ะ) หรือ list รายการออกมาก็ได้ค่ะ ... วันนี้พี่กุ้งฯ ยังไม่เข้าใจ ... วันหนึ่ง เมื่อกลับมาทวน จะเข้าใจได้แบบทะลุปรุโปร่งเลยค่ะ ... ขอว่า "ต้องศึกษา เรียนรู้ เพื่อให้เกิดวิถีแห่งปัญญา" ... การศึกษา ...จะช่วยให้พัฒนาการดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ... รอฟังคำถามนะคะ ... ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 48 19:48:20 จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 28 ก.พ. 48 11:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบพระคุณอย่างสูงสำหรับคำอธิบาย  ลายแทงขุมทรัพย์ เหมืองทองแห่งปัญญา ที่คุณนินจา  กรุณาชี้รายละเอียด ให้ทราบอย่างชัดเจนครับ   สติปัฏฐาน 4 คือ  การฝึกสติ จาก 4 ฐาน คือ 1. ร่างกาย  2. ความรู้สึก  3.จิตใจ  4.ธรรมะ "ทางสายเดียว  ทางสายเอก" รู้สึกว่าจะเน้นมาก เลยนะครับ อ่านแล้วมีความรู้สึก ไพเราะ ครบถ้วน แจ่มชัด เชื่อมั่น ว่าปฏิบัติได้ไม่ยาก เสริมกำลังใจให้ฝึกต่อไป ครับ  (บทนี้ผมเพิ่งจะได้อ่านครั้งแรกในชีวิตเลย) ถ้าไม่มีคำแปลคงจะไม่ซาบซึ้งเท่านี้ อ่านอย่างมีความ สุขมากๆ........ครับ จากคุณ : ขวัญชัย - [ 28 ก.พ. 48 23:45:26 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สวัสดีทุกๆท่านครับ คุณนินจาข้อมูลยังแน่นเหมือนเดิม(ยังอ่านไม่หมด) ผมยังติดตามอยู่ประจำครับ แต่ไม่ทุกวัน คอมพ์เริ่มเน่าแล้วครับ ยังทำสมาธิอยู่เรื่อยๆ มีขาดบ้างบางวัน ขอเล่าอาการระหว่างนั่งสมาธินะครับ คือเป็นสักพักแล้ว แต่อยากลองสังเกตด้วยตัวเอง ก่อนหน้านี้ผมเคยเข้าใจว่า เป็นอาการของการเกือบเข้าสมาธิิ ............ เริ่มจากรู้สึกว่าพื้นผิวที่เรานั่งอยู่ไม่แข็งแรง อ่อนปวกเปียก คล้ายลอยอยู่บนโคลน รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมเคลื่อนไหวไปมาเหมือนเขย่าอย่างช้าๆ จากนั้นรู้สึกเหมือนเรากำลังหมุน บางทีก็รู้สึกทุกสิ่งหมุนรอบตัวเรา คล้ายกับหมุนเคว้งอยู่กลางทะเล(โคลน) ในตอนนี้จิตใจค่อนข้างสงบ(สงบกว่าปกตินิดนึงครับ) ผมสังเกตุอาการไประยะนึง ก็กลับสู่ภาวะปกติ และผมก็หยุดนั่ง......เป็นแบบนี้มา 3-4 ครั้งแล้วครับ คุณไร้แก่นสารครับ เคยเจออาการแบบนหรือเปล่าครับ และอาการนี้ ถือว่าสมาธิผมดีขึ้นหรือแย่ลงครับ สำหรับผม คิดว่าไม่ต่างจากเดิมเท่าไร เพียงแต่สงสัยนิดหน่อยเท่านั้นครับ ก่อนหน้านี้ผมหลงดีใจ นึกว่าจะบรรลุแล้ว จากคุณ : นกแคปหมู - [ 1 มี.ค. 48 00:10:42 A:161.246.18.199 X:161.246.1.34 TicketID:086685 ]

ความคิดเห็นที่ 94 คุณนกแคปหมู ขอทราบข้อมูลเพิ่มสักนิด หลังจากเลิกทำสมาธิเเล้วมีอาการอย่างไรบ้างคลื่นไส้อาเจียนบ้างรึเปล่า นั่งตัวตรงหรือโน้มไปข้างหน้า อยากให้คุณนกฯไปลองทำการทดลองดู 1.ลองลดความตั้งใจดูแล้วเป็นอย่างไร 2.ตั้งมั่นให้มากขึ้นแล้วเป็นอย่างไร ................................... คุณpattaravเห็นข้อความของคุณขวัญชัยไหม ผมขออนุโมทนากับคุณpattaravด้วย จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 1 มี.ค. 48 01:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 95 สวัสดีครับ คุณนินจา คุณขวัญชัย คุณนกแคปหมู คุณไร้แก่นสาร ได้สนทนากับคุณนินจา แล้วรู้สึกถึงความอบอุ่น ห่วงใย อย่างแท้จริง ผมขอบคุณจากใจจริงครับ คำแนะนำของคุณนินจาเกิดประโยชน์แก่ตัวผมเป็นอย่างมากครับ ผมขอเวลาอ่านและไตร่ตรองก่อนนะครับ ถามโดยไม่ได้ผ่านการตรองก่อนก็ไม่อาจจะทำให้เกิดปัญญาได้ครับ ช่วงนี้ ร่างกายของผมอ่อนแอครับ พลอยทำให้จิตใจหดหู่ไปด้วย พยายามตามดูอารมณ์หดหู่นี้อยู่ครับ ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีเหมือนกัน วันนี้อาการดีขึ้น แจ่มใสขึ้นครับ ย้อนกลับมาอ่านกระทู้ของคุณนินจาแล้ว ให้รู้สึกดียิ่งขึ้น จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 1 มี.ค. 48 10:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 96 พี่กุ้งไร้สารเป็นอย่างไรบ้างคะ ไม่สบายเหรอคะ รักษาสุขภาพด้วย สวัสดีทุกท่านด้วยนะคะ ซ้อช่วงนี้ก็พักผ่อนเหมือนกันค่ะ แต่ยังคงนั่งสมาธิอยู่นะคะ การฟุ้งซ่านก็มีเยอะขึ้นแต่ก็รับรู้ไว้ค่ะ ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยดี รักษาสุขภาพด้วยนะคะ.. ยังรอนินจาให้ความรู้เรื่องการดูแลครรภ์และเตรียมเรื่องธรรมะให้ลูกด้วยค่ะ อยากถามคุณไร้แก่นสารว่า .. บทสวดมนต์บทไหนที่ต้องการให้พิมพ์ขึ้นกระทู้อีกมั้ยคะ .. ซ้อจะช่วยพิมพ์ให้ค่ะ ซ้อมองว่า จะได้ทำให้ซ้อได้อ่านบทสวดมนต์อย่างน้อย 1 รอบด้วยค่ะ ยินดีนะคะ การให้ทานเรื่องธรรมะ .. เป็นการให้ที่ประเสริฐสุด ... ซ้อขออนุโมทนาบุญกับคุณ pattarav ด้วยค่ะ จากคุณ : ซ้อสี่ค่ะ (คิมิเอะ-จัง) - [ 1 มี.ค. 48 12:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดีทุกท่านครับ          ค่อยๆขบค่อยๆเคี้ยวค่อยๆกลืนค่อยๆกินค่อยๆย่อย      อาหาร(สมอง)ที่อร่อยต้องค่อยๆเคี้ยวกินช้าๆครับ    จะได้ปัญญาซึ่งถึงแม้เป็นเพียงแค่ปัญญาจากความคิดพิจารณาเท่านั้น     แต่ก็สามารถนำไปใช้ทางโลกในชีวิตประจำวัน    ก็เกิดประโยชน์ได้มหาศาล     ส่วนอาหารใจแห่งปัญญานั้นจะต้องรู้รส(มีโยนิโสฯ)มีสมาธิในการเคี้ยวกิน(สติ)จนรู้ซึ้งในคุณประโยชน์(เห็นแจ้งจากการปฎิบัติ)ของอาหารที่มาหล่อเลี้ยงจิต     เป็นปัญญาที่แท้จริงจนตัดภพตัดชาติได้      และเมื่อปฎิบัติจนถึงระดับหนึ่งก็จะรู้ว่าจะมีอะไรที่ยิ่งกว่าในเนื้อหาที่แปลมาทั้งหมดนั้นอีก     เมื่อนั้นเป็น " ปัจจัตตัง " แล้วครับ                .................................................        คุณนินจาพิมพ์ได้เก่งจริงๆครับ       ถ้าเป็นผมคงต้องใช้เวลาเป็นวัน        และขอให้ช่วยอธิบายคำว่า " อิทัปปัจจยตา " และ " ปฏิจจสมุปบาท "  ด้วยครับ    ขอบคุณครับ                    ....................................    ขอตัวไปต่อทะเบียนรถก่อนครับ         สวัสดีครับ             ......................................................... แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 48 16:33:04 แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 48 13:17:12 จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 1 มี.ค. 48 13:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สวัสดีครับ ทุกๆท่าน ขอให้คุณกุ้งไร้สารสุขภาพดีในเร็ววัน และได้อาศัยยามเจ็บป่วยเป็นแบบฝึกหัดให้เกิดความก้าวหน้า ................................. ขอบคุณ คุณซ้อสี่ และคุณpattarav เรื่องบทสวดมนต์เป็นอย่างยิ่ง แต่ซ้อสี่ยังไม่มีหนังสือเลยนี่นาและยังไม่ได้ส่งที่อยู่ให้ผมด้วย เอาอย่างนี้นะครับ ผมจะตั้งกระทู้ใหม่แล้วรวบรวมบทสวดมนต์ไปไว้ในนั้นแล้วเรามาช่วยกันพิมพ์  แต่ก่อนอื่นซ้อส่งที่อยู่ให้ผมทางหลังไมค์ก่อน จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 1 มี.ค. 48 16:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สวัสดีครับทุกท่าน มาอีกทีเกือบร้อยความเห็นแล้ว ไว้ค่อยๆไล่อ่านครับ จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 1 มี.ค. 48 20:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 100 มีเรื่องรบกวนจะถามน่ะค่ะ ปกติพิกเล็ตไม่ได้นั่งสมาธิเลยน่ะค่ะ เคยจะฝึกนั่งตอนก่อนนอน... แต่ พอรู้ว่าจะนอนทีไร ก็ง่วงทุกที เลยนั่งสมาธิไม่ได้... กว่าจะนอนหลับได้ ก็ใช้เวลานานมาก ประมาณว่า กังวล คิดโน่น คิดนี่ ตอนก่อนจะนอนนะค่ะ และนอกจากนี้ ยังฝันเกือบทุกคืนเลยน่ะค่ะ ควรทำอย่างไรที่จะไม่ให้ฝันบ้างมั้ยคะ รู้สึกว่า ต้องใช้เวลานอนเยอะ กว่าจะรู้สึกว่านอนเพียงพอน่ะค่ะ อยากทราบว่าปกติแล้ว ก่อนนอนพี่ๆ สวดมนต์อะไรบ้างหรอคะ และมีวิธีทำอย่างไร ไม่ให้ฝันได้บ้างคะ? ปกติ...พิกเล็ตสวดอะระหัง สัมมา.. แล้วก็ นะโม ตัสสะ สามจบ น่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ จากคุณ : noopiglet - [ 2 มี.ค. 48 05:02:51 ]

ความคิดเห็นที่ 101 สวัสดีครับคุณnoopiglet คุณนกแคปหมู         คุณพิกเล็ตครับ     หากยังนั่งทำสมาธิยังไม่ได้      ก่อนอื่นผมขอเวลาสักวันละ๑๐นาที      เริ่มจากการสวดมนต์ก่อน      จะอยู่ห้องพระหรือห้องนอนก็ได้     ก่อนนอนให้ตั้งนโม ๓ จบ     ต่อด้วยอรหังสัมมาสัมพุทโธ..........   สวากขาโต......... สุปฎิปันโนภควโต......จนจบ       แล้วให้สวดบทพุทธคุณอย่างเดียว(คือบท  อรหังสัมมาสัม.......)     บทธรรมคุณ     สังฆคุณไม่ต้องสวด     ให้สวดจำนวนเท่ากับอายุของตัวเองบวกอีกหนึ่ง      มีอานิสงค์มาก     ชีวิตจะเจริญขึ้น       เมื่อจะนอนก็ให้เอาสองมือกุมวางไว้ที่หน้าท้อง      มีสติดูท้องพอง ยุบ  พอง ยุบ  จนหลับไป  ทำทุกวันแล้วได้ผลอย่างไร      แล้วมาเล่าสู่กันฟังนะครับ                    .............................................            คุณนกแคปหมูครับ       จากลักษณะการทำสมาธิที่เล่ามา        น่าจะเป็นอาการ " ปิติ " ของสมาธิ    ที่ผมเคยลงไว้       ทำไปเรื่อยๆเมื่อสมาธิทรงตัว       อาการนี้จะหายไปเอง          รูปฌาน---ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์  ปฐมฌาน---มีองค์ ๕ คือ  ๑.วิตก (ตรึก-นึกคิด) ๒.วิจาร(ตรอง-ใคร่ครวญพิจจารณา) ๓.ปีติ( อิ่มใจ) ๔.สุข(สบายใจ) ๕.เอกัคคตา(จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง)          อาการของปีติจะมีลักษณะขนลุกขนพองบ้าง   คันยุบยิบทั่วตัวบ้าง   ตัวพองขยายใหญ่ หดเล็กลงบ้าง  ตัวโยกคลอนบ้าง   หมุนคว้างบ้าง  ตัวลอยเหมือนเหาะได้บ้าง    ตัววูบวาบบ้าง  หรือเห็นแสงเห็นนิมิตบ้างฯฯฯ อื่นๆอีกมากมาย     มีคนจำนวนมากเมื่อถึงตรงนี้     คิดว่าต้วเองสำเร็จแล้ว      เป็นความคิดที่อันตรายมากครับ(เพี้ยนได้ก็ตรงนี้แหละ)       แท้จริงแล้วเป็นเพียงเริ่มต้นของสมาธิที่ดีขึ้นเท่านั้น      ไม่ต้องไปสนใจอาการที่เกิดขึ้น    ให้มีสติดู รู้ อยู่เฉยๆ  ดูไปเรื่อย เมื่อสมาธิดีขึ้น    อาการเหล่านี้จะหายไปเอง     แล้วจะไม่เกิดอีกและไม่ต้องคิดหวนหา     ว่าสงสัยทำไมไม่เกิดขึ้นอีก        ต่อไปนี้เป็นข้อสันนิษฐานความคิดเห็นส่วนตัว     ไม่ขอยืนยันนะครับ        ร่างกายเรานี้    มีพลังงานสนามแม่เหล็กไฟฟ้าสถิตอยู่       ประกอบด้วยโมเลกุลที่กระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบ( ขั้วบวกลบsn)      เมื่อเราได้ทำสมาธิ      ร่างกายเปรียบเสมือนแบตตารี่ที่ได้รับการชาร์ทกระแสไฟฟ้า      เกิดอาการสั่นสะเทือนไปทั่วทุกอณูในร่างกาย      มีการเรียงตัวขั้วบวกลบของโมเลกุลให้มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย (คงจะจำได้ในวัยเด็ก    ชั่วโมงวิทยาศาสตร์     เราเคยใช้เศษเหล็กวางบนกระดาษ      แล้วเอาแม่เหล็กไว้ใต้กระดาษ    หมุนใต้เศษเหล็ก     ทำให้เศษเหล็กเกิดการเรียงตัวขั้วบวกลบขึ้น     ร่างกายเราก็เช่นกัน)              ร่างกายเราเปรียบเสมือนจากเหล็กคุณภาพเลวมาทำให้เป็นเหล็กคุณภาพดี      มีประสิทธิภาพสูงในการใช้งาน      เมื่อนำมาใช้ทำเป็นแม่เหล็กก็จะมีพลังดูดได้แรง      ในส่วนของจิตเปรียบเสมือนต้นแหล่งพลังงานที่จะทำให้แม่เหล็กมีพลังดูดได้แรงหรือเบา       ซึ่งเกิดจากการนั่งสมาธิ  ( ยืน เดิน นอน จะให้ผลน้อยกว่า)       กล่าวโดยสรุป    ผลจากการทำสมาธิของคุณนกแคปหมู      ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดี     ปฎิบัติดูการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆนะครับ      ไม่ต้องคิดอะไร     ให้มีสติสังเกตุรู้      ดูดีดี     ดูให้เป็น                      .................................... แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 48 12:53:05 จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 2 มี.ค. 48 12:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 102 noopiglet ครับ ผมอยากให้สวด นะโม ตัสสะ สามจบแล้วก็ อะระหัง สัมมา.. เหมือนเดิม เสร็จเเล้วนั่งสมาธิห้านาที ครบเเล้วค่อยนอนกำหนดจิตดูลมหายใจตามไปดูว่าตอนหลับหายใจเข้าหรือออก ถ้าแพ้ความง่วงให้เข้านอนก่อนเวลาสัก 15 นาที คือเริ่มต้นก่อนที่ความง่วงจะจู่โจม ................................... หากทำแบบนี้จนติดเป็นนิสัย ขอรับรองว่าจะนอนไม่ฝันและจากนี้ไปจนตลอดชีวิต จะไม่มีวันเป็นโรค "นอนไม่หลับ" วันก่อนผมกลุ้มใจมากนอนกระสับกระส่ายอยู่ 15 นาทีหลับไปเลย แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 48 04:58:57 แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 48 04:56:06 จากคุณ : ไร้แก่นสาร - [ 2 มี.ค. 48 13:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณมากนะคะ คุณวิถีพุทธ และคุณไร้แก่นสาร สำหรับคำแนะนำค่ะ จะทำตั้งแต่คืนนี้เลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : noopiglet - [ 3 มี.ค. 48 08:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ตื่นมาแล้วค่ะ (นอนตีสอง ตื่นเก้าโมง)... เมื่อคืนยังคงฝันอยู่ ตอนสวดมนต์สมาธิก็ยังไม่ค่อยดีน่ะค่ะ จะฝึกต่อไปนะคะ... ขอบคุณค่ะ จากคุณ : noopiglet - [ 3 มี.ค. 48 16:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่มีใครดีมาตั้งแต่เกิด นอนฝันมากี่ปีจะเเก้ไขสิ่งนี้ย่อมต้องใช้เวลา แต่รับรองได้ว่าไม่นานเกินรอ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ถามตนเองก่อนยอมแพ้ว่าเราได้ทำเต็มที่เเล้วใช่ไหม จากคุณ : . (ไร้แก่นสาร) - [ 4 มี.ค. 48 03:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 106 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน ... ขอบคุณทุกๆท่านเลยนะคะ ... พี่เต่าฯ แวะมาแล้วด้วย ดีใจจัง ... หนุพิกเล็ต สู้ๆ นะคะ ... พี่ไร้แก่นสาร, พี่วิถีพุทธ, พี่กุ้งไร้สาร , คุณนกแคปหมู.. ฯลฯ  สงสัยไปคุยข้างล่าง ...อิอิ.... ****** แวะมาบอกนิดนึงนะคะ ... พอดีนินจารับงานวิจัยด่วนนิดนึงค่ะ (เพิ่งทราบเมื่อวาน) วิจัยเกี่ยวกับ เรือประมงน้ำเค็ม เรื่องผลกระทบราคาน้ำมัน ต่อ ต้นทุน ... ฯลฯ อาจยังไม่ได้มาสนทนายาวๆสักพักนะคะ (แต่ยังเข้ามาอ่านอยู่เรื่อยๆค่ะ) ยังติดตามอยู่นะคะ แล้วจะมาสนทนาต่อนะคะ ขอตัวไปช่วยเหลือ ชาวเรือประมงนิดนึงค่ะ คือปรกติ งานของนินจา จะวางแผนไว้ค่ะ จะไม่ค่อยมีกระทันหัน ยกเว้น ฉุกเฉินจริงๆค่ะ ... ยังไง ยังติดตามอยู่นะคะ (ไม่ได้หายไปไหน) รอฟัง ขอความรู้และประสบการณ์จากทุกๆท่าน ต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะ ******** พี่วิถีพุทธคะ เรื่องหลักอิทัปปัจจยตา ปฏิจจสมุปบาท ... พี่มีความเห็นอย่างไรบ้างคะ ... พี่ช่วยอธิบายให้ฟังด้วยนะคะ แล้วจะมาคุยต่อค่ะ ขอทราบความเห็นของพี่ไร้แก่นสารด้วยนะคะ ว่ามีความเห็นเกี่ยวกับ หลักอิทัปปัจจยตา ปฏิจสมุปบาท อย่างไร ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 4 มี.ค. 48 10:34:10 ]

ความคิดเห็นที่ 107 สวัสดีครับคุณนินจา รบกวนคุณขวัญชัยรอหนังสืออีกนิด เล่มต้นฉบับถูกเพื่อนยืมไปอ่านยังไม่เอามาคืน คิดว่าอีกไม่เกินหนึ่งอาทิตย์หนังสือฉบับถ่ายเอกสารคงถึงมือคุณขวัญชัย ของซ้อสื่มีเล่มของวัดอัมพวันเเล้วก็ใช้ได้ครับ จากคุณ : . (ไร้แก่นสาร) - [ 6 มี.ค. 48 03:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ยินดีค่ะ .. คุณไร้แก่นสาร ยังคงปฎิบัติสมาธิอยู่นะคะ .. แต่ช่วงนี้จะฟุ้งซ่านมากขึ้นนิดนึงค่ะ จากคุณ : ซ้อสี่ค่ะ (คิมิเอะ-จัง) - [ 6 มี.ค. 48 07:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 109 +++++มา update กระทู้ ค่ะ ตอนนี้ กำลังคิดถึงเรื่อง ธรรมะที่ได้จากการตั้งครรภ์ เเละเลี้ยงลูกที่อยากพูดถึงอยู่ เเต่เขียนถ่ายทอดออกมา ได้ยาก เพราะ มีเเง่งามอยู่ใน ความเหนื่อยยากอยู่มากจริงๆค่ะ เเละขอ ขอบคุณในคำเเนะนำของเพื่อนๆ เรื่องการฝึกสมาธิ มากๆค่ะ ตอนนี้ภาระการงานรัดตัว รวมทั้งมีปัญหาในงานมาให้เเก้ไขมากโขอยู่  เเต่ได้สมาธิ ที่เพื่อนๆเเนะนำ ทำให้ปัญหาต่างๆ เเก้ไขได้ไม่ยากเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ++++++++++++ จากคุณ : hot oil (hot oil) - [ 16 มี.ค. 48 11:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ถึงผมจะเป็นผู้ชาย ก็อยากจะฟังประสบการณ์ของคุณฮอตออย เรื่อง ธรรมะที่ได้จากการตั้งครรภ์และเลี้ยงลูก ครับ หากพอมีเวลา ลองเล่าให้ฟังนะครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 19 มี.ค. 48 14:18:49 ]

ความคิดเห็นที่ 111 สวัสดีครับคุณกุ้งไร้สาร คุณhotoil                   หนังสือกฎแห่งกรรมของคุณท.เลียงพิบูลย์ซื้อได้ที่ร้านหนังสือธรรมะของมูลนิธิมหามกุฎฯ        ตรงข้ามวัดบวรฯบางลำพู   กทม.         เล่ม ๑ ถึงเล่ม ๕         เล่มละ ๔๐ บาท        หรือไปเที่ยวที่งานหนังสือแห่งชาติ        วันที่  25 มี ค. --6 เม ย. ก็ได้ครับ         ที่นั่นก็มี          หรือเข้าไปดูในเวบนี้ก่อนก็ได้ครับ        www.dhammajak.net/webboard/webboard.php?Category=d_kam        www.jarun.org/v4/lrule17.html       วันนี้ผมอยากให้คุณกุ้งลองปฏิบัติดังนี้หน่อยครับ         นั่งท่าไหนก็ได้หลับตาสองมือประกบกัน          ทำใจให้นิ่งสบายๆ          ทำความรู้สึกอยู่ใจกลางที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง           แยกฝ่ามือออกจากกันช้าๆ              จนห่างกันสัก ๓-๕ นิ้ว โดยประมาณ         แล้วค่อยขยับเข้าขยับออกช้าๆ         แล้วดูความรู้สึกที่ฝ่ามือนั้น         หรืออีกอย่างเมื่อแยกฝ่ามือออกช้าๆพอได้ระยะเหมือนสองมือประกบลูกปิงปองอยู่            ให้ทำมือเหมือนกับคลึงลูกปิงปองนั้น          ทำความรู้สึกอยู่กับใจกลางสองฝ่ามือนั้น             ลองทำดูนะครับ           คุณhotoilและท่านอื่นๆด้วย           แล้วค่อยคุยกันนะครับ                                 ............................................... แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 48 23:33:40 จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 20 มี.ค. 48 23:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 112 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน ... ขอบคุณพี่วิถีพุทธมากๆค่ะ .... มีน้ำใจช่วยหาข้อมูลให้เป็นอย่างดีจริงๆค่ะ ******* พี่ hot oil คะ ...... เมื่อวาน เพื่อเข้าไปใน hotmail ค่ะ (โดยบังเอิญ) เห็นพี่ส่งเมล์มา .. เกี่ยวกับการเปิดบริษัท ซึ่งนินจา ก็รอ ร้อ รอ (แต่รอให้ส่งทาง yahoo.com) จนนึกว่า พี่คงไม่ว่าง คงเริ่มงานใหม่ ไม่ได้สนใจเรื่องนี้แล้ว (นึกสังหรณ์ใจอยู่เหมือนกันว่า จะส่งผิดหรือเปล่า แต่คิดว่าจะไม่ผิด เพราะย้ำไว้แล้วว่าให้ส่ง yahoo.com) พี่ hot oil ช่วยส่งอีกทีนะคะ ... ส่งมาที่ yahoo.com ที่เราเคยติดต่อกัน ตั้งแต่ที่พี่จะเข้ามาในคลับฯ น่ะค่ะ ... เพราะ hotmail ของนินจาจะอ่านไม่ออก คือเป็นอักษรไทย แต่สะกดไม่ได้ (ภาษาแปลกๆ) ******* พี่ฮอตออย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เข้าใจว่างานคงหนัก ... เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ จากคุณ : คนชื่อนินจา - [ 21 มี.ค. 48 10:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 113 สวัสดีครับ คุณวิถีพุทธ คุณนินจา เพิ่งมาเห็นกระทู้นี้ จะลองวิธีที่คุณวิถีพุทธแนะนำนะครับ ขอบคุณนะครับ เกี่ยวกับแหล่งที่จะซื้อหนังสือได้ คิดว่าคงไปซื้อหนังสือ ที่สัปดาห์แห่งชาติซักวันน่ะครับ คุณวิถีพุทธ ช่างเป็นคนที่มีน้ำใจสม่ำเสมอจริงๆครับ นับถือด้วยใจจริงครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 21 มี.ค. 48 20:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 114 สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอบคุณ"อาหารใจ"ที่ทุกท่านได้กรุณามอบให้ ขออนุญาตเซฟไว้อ่านตอนมีเวลาว่าง คห.ที่ 111 ที่คุณวิถีพุทธได้แนะนำคุณกุ้งไร้สาร คุณ hot oil และผู้สนใจ ให้ลองปฏิบัติดูนั้น ดิฉันขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะคะ ที่เคยทำจะคล้ายคลึงกับที่คุณวิถีพุทธอธิบาย แต่แตกต่างกันตรงที่ว่า ดิฉันไม่ได้จินตนาการว่ากำลังประกบหรือคลึงลูกบอล แค่ใช้สายตามองตามการเคลื่อนไหวของมือทั้งสองข้าง สักพัก จะมีแรงดูดและผลักระหว่างฝ่ามือ แม้ว่าจะได้ยินเสียงทีวี หรือเสียงหัวเราะจากนอกห้อง จิตใจเราก็สงบได้ ทำแล้วแสนจะเพลิน ก็ทำไปเรื่อยๆจนกระทั่งไม่มีแรงดูด เป็นการเตือนว่า ได้เวลาออกจากสมาธิ บางคืนดิฉันเมื่อยล้าสายตาจากการใช้คอมพ์ ก็จะหลับตา และจินตนาการแทนว่าสายตาเรา มองตามการเคลื่อนไหวของมือทั้งสอง ถ้าจิตเริ่มนิ่ง จะมีแรงดูด และผลักระหว่างมือ แม้ว่าจะหลับตา ข้อสำคัญ (สำหรับดิฉันเอง) ต้องสวดนะโม 3 จบ และพระคาถาชินบัญชรก่อนทำทุกครั้งค่ะ ปล. คืนไหนทำงานเลยเวลาแล้วตาค้าง ลองทำวิธีนี้ดู จะหลับสบาย จากคุณ : Gain - [ 22 มี.ค. 48 21:07:33 A:unknown X:202.12.74.6 TicketID:051026 ]

ความคิดเห็นที่ 115 สวัสดีครับ คุณGain ขอบคุณที่มีจิตเอื้อเฟื้อนะครับ จะลองนำไปปฏิบัติดูครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 23 มี.ค. 48 10:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 116 สวัสดีค่ะคุณกุ้งไร้สาร คืนที่ผ่านมาดิฉันได้ทำสมาธิด้วยวิธีประกบมือช้าๆ ตามที่แจ้งในคห.ที่ 114 (หลังจากสวดมนต์เรียบร้อยแล้ว) หลับตาและจินตนาการว่ามือกำลังเข้าหากัน และแยกจากกันช้าๆ สักพัก คิดว่าไม่ถึง 3นาที มีพลังผลัก ระหว่างฝ่ามือ (ตอนเอามือแยก) และแรงดูด (ตอนประกบมือ) สังเกตว่าแรงผลักเกิดง่ายกว่าแรงดูด (ปกติก็เป็นอย่างนี้) แต่ที่ดีใจคือ บางช่วงที่แรงเริ่มอ่อนตัว (ซึ่งเป็นสัญญาณว่าได้เวลาออกจากสมาธิ) ดิฉันบอกตัวเองว่าคืนนี้อยากนั่งสมาธินานกว่าทุกคืน แล้วลองนั่งต่อ ประกบฝ่ามือดังกล่าว สักพัก เกิดแรงผลัก และแรงดูด เหมือนเช่นที่เคย จึงโพสต์ให้กำลังใจคุณกุ้งไร้สาร หรือคุณหนูพิกเลต และผู้สนใจว่า วิธีทำสมาธิตามคำแนะนำของคุณวิถีพุทธ เป็นหนทางที่สะดวกและง่าย ที่ว่าง่ายคือ ...อธิบายอย่างไรหนอ คือ สำหรับดิฉันแล้ว ชอบที่ว่า เป็นสัญญาณบอกเราว่าจิตใจเรา "นิ่ง" แค่ไหน ถ้านิ่ง จะเข้าสมาธิเร็ว และนาน ตามที่เราต้องการ นึกอยากจะออก ก็ได้เลย และหลับสบายดีจริงๆค่ะ จากคุณ : Gain - [ 27 มี.ค. 48 14:56:56 A:unknown X:202.12.74.6 TicketID:051026 ]

ความคิดเห็นที่ 117 สวัสดีครับ คุณGain ขอบคุณสำหรับวิธีทำสมาธิครับ ผมได้ลองดูแล้ว ยังไม่รู้สึกถึงแรง ดูด หรือ แรงพลัก เลยครับ ไม่ทราบว่าต้องทำอย่างไรต่อครับ หรือ นี่คือผมยังเข้าไม่ถึง สมาธิ ครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 30 มี.ค. 48 10:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ขอบคุณครับ จากคุณ : ดะเชา - [ 5 เม.ย. 48 08:39:27 ]

ความคิดเห็นที่ 119 สวัสดีค่ะคุณกุ้งไร้สารและคุณดะเชา ต้องขอโทษคุณกุ้งไร้สารด้วยนะคะที่เพิ่งมาตอบ ดิฉันคงพูด(เขียน) รวบรัดไปหน่อย เอาใหม่ๆ ทำครั้งแรก ไม่ต้องไปสนใจว่าจะมีแรงดูด หรือผลักระหว่างฝ่ามือ ขอให้สายตามองตามการเคลื่อนไหวทุกครั้ง ไม่ว่าจะประกบเข้าหากัน หรือตอนที่แยกฝ่ามือ ออกจากกัน ทำสักพัก แรงผลัก จะเกิดตามมาเอง ถ้ายังไม่เกิดแรงดูด ก็ช่างมันค่ะ สายตาเรามองตามไปเรื่อยๆ เพราะคำว่าสมาธิ คือปัจจุบัน เรากำลังประกบมือ -แยกมือ ก็น้อมจิตเข้ามาจากความคิดฟุ้งซ่านทั้งหลาย โดยใช้สายตาเป็นเครื่องมือ ให้รู้ว่าขณะนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่ บังเอิญดิฉันได้สัมผัสถึงแรงผลักระหว่างมือ จึงสนุกและมีกำลังใจที่จะใช้วิธีนี้ (กล่าวอีกนัยหนึ่ง คิดว่าตัวเองถนัดมากกว่าวิธี ตามลมหายใจที่เข้าและออกจากร่างกาย) การใช้วิธีนี้( มองตามมือ) ทดสอบดิฉันได้ดี เช่นบางวันจิตไม่ค่อยนิ่ง คิดในใจว่าเมื่อไรจะมีแรงผลักซะที----ไม่มีค่ะ แต่ถ้าวันไหนจิตนิ่ง จะทำได้เร็ว และนาน จากคุณ : Gain - [ 5 เม.ย. 48 10:07:17 A:unknown X:202.12.74.6 TicketID:051026 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เมื่อเช้าส่งกระทู้เสร็จตั้งใจจะแนะนำหนังสือน่าอ่าน แต่ทำอย่างไรก็ไม่สำเร็จ จึงต้องล้มเลิกความคิด ค่ำคืนนี้ลองดูใหม่ หนังสือชื่อเภสัชโภชนา โดยคุณสรจักร ศิริบริรักษ์ ท่านเป็นเภสัชกร เขียนหนังสืออ่านเข้าใจง่าย ดิฉันมีเล่ม1-3 แต่ที่จะแนะนำคือ เล่ม 3 เพราะเป็นการบอกอาหารที่ต้านทานโรค และแสลงโรคเกี่ยวกับหอบหืด ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ต่อลูกชายคุณกุ้งฯค่ะ (ถ้าจำผิดขออภัยด้วย) นอกจากนี้ยังมีเรื่องอื่นๆ เช่น โรคกระเพาะ / ท้องเสีย / นิ่ว ขัดเบา / ข้ออักเสบ / ปวดหัว/โรคทางเดินหายใจ ร้อนใน เริม งูสวัด รวมทั้งแนะนำอาหารชะลอความแก่ ปล. ดิฉันซื้อไว้นานแล้ว ไม่ค่อยได้อ่าน จนกระทั่งน้องที่ทำงานป่วยเป็นเบาหวาน ดิฉันจึงอ่านทำความเข้าใจ จนกระทั่งมาเจอ หัวข้อดังกล่าวและคิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อ ลูกชายคุณกุ้งไร้สารค่ะ จากคุณ : Gain - [ 5 เม.ย. 48 22:09:54 A:unknown X:202.12.74.5 TicketID:051026 ]

ความคิดเห็นที่ 121 โรคเบาหวานจะอยู่ในเล่มอื่นนะคะ จำไม่ได้ว่าเล่ม1 หรือ2 เนื่องจากให้น้องยืมไปอ่านแล้วค่ะ จากคุณ : Gain - [ 5 เม.ย. 48 22:16:01 A:unknown X:202.12.74.5 TicketID:051026 ]

ความคิดเห็นที่ 122 สวัสดีครับ คุณGain ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำเรื่องการทำสมาธิ และ หนังสือ จะลองไปหาดูครับ สงสัยคุณGain จะจำผิดเกี่ยวกับตัวลูกชายผมน่ะครับ แกไม่ได้เป็นโรคหอบหืดครับ แต่เป็นโรคเหน็บชา ที่ฝ่าเท้าบ่อยๆครับ ครอบครัวเราเลยหุงข้าวโดยการผสมข้าวกล้องครับ ตัวผมเองก็คงกินอาหารไม่ค่อยถูกหลักโภชนาการเท่าไหร่ ทราบได้จากการที่บางวันรับประทานอาหารเสริมแล้ว จะทำให้ร่างกายดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดครับ จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 7 เม.ย. 48 11:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 123 สวัสดีครับคุณกุ้ง คุณgain           โรคเหน็บชาที่ฝ่าเท้าหากไม่ได้เกิดจากการกดทับ ทำให้เลือดไหลเวียนไม่สดวกแล้ว      น่าจะลองให้กินวิตามินB complex ดูนะครับอาจจะช่วยได้     ข้าวกล้องก็ดีมากเลย      ที่บ้านก็ใช้วิธีหุงผสมข้าวขาวเช่นกัน           ส่วนการที่ผมให้คุณกุ้งและผู้อื่นลองทำมือตามที่กล่าวข้างบนนั้น      เพื่อเป็นการทดสอบผลจากการที่ได้นั่งสมาธิว่าเป็นอย่างไรบ้าง       ผมเคยพูดไว้ว่าการทำสมาธิเปรียบเสมือนการที่แบตตารี่ได้ชาร์ทไฟ(เพิ่มพูนพลังงานแห่งชีวิต)      และทำให้เหล็กชั้นเลวกลายเป็นเหล็กเนื้อดี(มีสุขภาพกายและใจที่ดี)               เมื่อเราได้ฝึกลมหายใจ     โดยหายใจเข้าท้องจะพองออก       หายใจออกท้องจะยุบเข้า     จนการหายใจคืนสู่ความเป็นธรรมชาติจนเป็นปกติแล้ว      จะมีพลังงานเกิดขึ้นในตัวเรา      จะเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆตามกาลเวลาที่เราฝึกฝน      แต่การทำสมาธิที่จะให้ผลได้ดี      จะอยู่ที่ประมาณ 30 นาทีขึ้นไปจึงจะดี     ดังเช่นเราชาร์ทแบตมือถือ     ชาร์ทน้อยเวลา      แบตไม่เต็ม      ใช้งานได้น้อยชั่วโมง      ชาร์ทเต็มก็ใช้ได้หลายวัน              สมาธิ----สะมะ+อธิ  คือ  มีความตั้งใจมั่น    ทำโดยสม่ำเสมอยิ่งๆขึ้นไป        สมาธิโดยอิริยาบทมีทั้งสมาธิหลับตาและสมาธิลืมตา    หรือ  สมาธิสงบนิ่งและสมาธิเคลื่อนไหว        การทำมือขยับเข้าออกนี้      ผมพบเจอวิธีนี้โดยบังเอิญ      เมื่อสามสิบกว่าปีก่อนแล้วครับ     ผมชอบบอกให้เพื่อนๆทำเหมือนของเล่นแก้เหงา      และเคยให้หลายๆคน      ที่ไม่เคยฝึกสมาธิลองทำดู     จะไม่มีความรู้สึกถึงการมีแรงดูดแรงผลักเลย       ผมทดสอบกันขนาดให้สองคนยืนห่างกันเป็นสิบเมตร      ยกมือหันเข้าหากัน    ทดสอบถึงพลังงานซึ่งกันและกันว่าจะส่งถึงกันได้หรือเปล่า          จาก  คห.111 วิธีการทำมือที่ผมพูดแบบนั้นไปเพราะต้องการสื่อเพื่อให้เห็นภาพชัดเจนเท่านั้นเอง      ในความเป็นจริงจะต้องไม่มีความคิดปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น     ทำใจให้ นิ่ง เอาใจจดจ่ออยู่ที่สองฝ่ามือ    หลับตาหรือลืมตาก็ได้    ขยับมือเข้าออก   หรือทำสองมือหมุนเหมือนคลึงบอล     จะระยะห่างขนาดลูกปิงปอง      เบสบอล    ฟุตบอล    หรือเท่าไรก็ได้     ตามพลังของแต่ละบุคคล      เมื่อจิตนิ่งจะสัมผัสถึงแรงดูดแรงผลัก      เมื่อจิตฟุ้งความรู้สึกนี้จะหายไป       ถือได้ว่าเป็นความรู้สึก " เวทนาในเวทนา " อย่างหนี่งเหมือนกันครับ          จากการทำสมาธิจิตวิธีนี้     อยู่ที่ไหนตรงไหนอิริยาบทไหนก็ทำได้ครับ        ง่ายๆ  " ธรรมดาธรรมดาที่ไม่ธรรมดา "          ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย    ผมมีอุบายสอนเด็กด้วยวิธีนี้อีกวิธีหนึ่งครับ     เป็นการไม่ซีเรียสสำหรับเด็ก      ผมเรียกว่าของเล่น(อาจจะใช้ภาษาไม่ค่อยสุภาพ   สำหรับความคิดบางคน)      ใช้พระเครื่อง      วัตถุมงคล      ลูกแก้วที่ผ่านการปลุกเศกแล้ว (ตั้งจิตขออนุญาตครูบาอาจารย์ และขมากรรมต่อพระก่อน)     นำสองชิ้นหรือสององค์      ใช้นิ้วโป้ง,ชี้,กลาง     จับมาจ่อกันทำใจให้นิ่ง     จะนิ่ง หรือจะขยับเข้าออก หรือหมุนนิดๆ ก็ได้ทั้งนั้นครับ    จะรู้สึกถึงพลังแตกต่างที่ไม่เหมือนกันแต่ละอย่างแต่ละองค์       ผู้ใหญ่ก็ทดสอบได้ครับ                                ................................ แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 48 17:52:39 จากคุณ : วิถีพุทธ - [ 7 เม.ย. 48 17:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 124 สวัสดีค่ะคุณกุ้งไร้สารและคุณวิถีพุทธ ต้องขออภัยอย่างสูงที่จำผิดเกี่ยวกับอาการของ ลูกชายคุณกุ้งไร้สาร หน้าแตกดังโพละเลยค่ะ แต่ปลอบใจตัวเองว่า ไม่เป็นไรๆ อย่างน้อยก็ได้ประโยชน์สำหรับท่านอื่นที่มาอ่าน เรื่องทานข้าวกล้องนี้ ดีมากๆค่ะ ดิฉันเคยเป็นตะคริวมาก่อน หลังจากทานข้าวกล้องมาสักระยะ อาการเหน็บชาและตะคริวยามเช้าหายไปเมื่อไร ไม่เคยสังเกต จนกระทั่งวันหนึ่ง บอกพ่อบ้านว่า ดีใจจังเลย เช้าๆตื่นมาไม่ทรมานแล้ว เขาตอบว่าทราบมานานแล้วจ้า เพราะว่าคุณพ่อบ้านต้องคอยนวดให้ทุกเช้า ที่ดิฉันร้องโอ๊ยๆ น้องสาวดิฉันเพิ่งมาสนใจเรื่องการดูแลสุขภาพ และอยากจะทานข้าวกล้อง จึงแนะนำวิธีการหุงให้อร่อยและการเลือกซื้อ สำหรับคนเพิ่งเริ่มต้น วันหนึ่งมีโอกาสคุยกัน เขาบอกว่า น้องสาวขอบคุณพี่มากๆ ที่ลูกชาย(คือหลานดิฉัน) ไม่มีอาการท้องผูกแล้ว (แม่ทาน ลูกก็ต้องทานไปโดยปริยาย) เคยไปทานอาหารที่ร้านมังสวิรัติชื่อดังในจังหวัด เขาจะผสมลูกเดือยลงในข้าวกล้องด้วยค่ะ ถ้าคุณกุ้งอยากทราบประโยชน์ลูกเดือย ลองค้นใน เว็บgoogle.comดูนะคะ ปล. ต้องต้มลูกเดือยแยกต่างหาก และใส่นิดเดียวพอเคี้ยวกรุบๆ จากคุณ : Gain - [ 8 เม.ย. 48 08:04:45 A:unknown X:202.12.74.6 TicketID:051026 ]