ความคิดเห็นที่ 1 หนึ่งในข้อความที่ได้ผมคุยกับคุณธราธิป ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณหมู เรื่องเรียนพิเศษ ที่โรงเรียนของลูกชายมันมีลักษณะอย่างนี้ครับ คือเด็กนักเรียนเกือบทุกคน จะเรียนพิเศษตอนเย็นกับอาจารย์คนเดียวกับที่สอนในเวลาปกติ ดังนั้น ใครที่เรียนพิเศษกับอาจารย์ ก็จะได้รับการดูแล คอยกระตุ้นให้เด็กที่เรียนพิเศษด้วยส่งงาน เพื่อเก็บคะแนนสะสม ดังนั้น อาจารย์และนักเรียนที่เรียนพิเศษกันหลังเลิกเรียน ก็คืออาจารย์และนักเรียนชุดเดียวกับที่เรียนในเวลาปกติครับ ไม่ได้มีเพื่อนใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่แต่อย่างไร ผมก็เลยมีความรู้สึกต่อต้าน และชอบใจคำพูดของนายแบบเจ มณฑล จิรามาก เขาว่า ถ้าโรงเรียนปกติสอนให้เด็กมีความรู้ไม่ได้ ก็สมควรจะปิดให้หมด แล้วเปิดแต่โรงเรียนสอนพิเศษ ผมว่าปัญหาที่แท้จริงคือ ครูอาจารย์สมัยนี้ ก็ต้องดิ้นรนเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของตัวเอง มี่น้อยคนที่จะยอมสอนเต็มที่ในเวลาเรียนปกติ ซึ่งเป็นรายได้ที่ได้แน่นอนอยู่แล้ว ส่วนใหญ่จะเอาเวลาไปทุ่มเทให้กับรายได้พิเศษ โรงเรียนกวดวิชาจึงเกิดเต็มไปหมดทุกที่ ผมอาจจะมองโลกแง่ร้ายไปหน่อย แต่มันเป็นสิ่งที่ผมพบเห็นจริงๆ จากคุณ : คลาย เครียด - [ 12 เม.ย. 48 14:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ข้อความบางส่วนที่คุณธราธิปตอบกลับมา ผมขอเล่าประสพการณ์ที่เคยเจอเมื่อตอนเรียนมัธยม เพื่อนนักเรียนในห้องเดียวกันคนหนึ่ง เีรียนเก่งมากๆ สอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ที่หนึ่ง สมัยนั้นเป็น ม.ศ. 1 และระหว่างการเรียนคะแนนสอบจะอยู่ระหว่างที่ 1-5 มาตลอด สุดท้ายไม่ทราบเพราะเหตุใด ปรากฏว่าเรียนไม่จบชั้น ม.ศ.5ครับ และที่่สุดตอนนี้กลายเป็นคนสติไม่ดี ไม่สมประกอบไปเลย เพื่อนฝูงหลายคนก็เป็นห่วง ต่างวิเคราะห์ไปตามเรื่องตามราว ที่สุดแล้ว น่าจะออกมาทางความกดดันมากที่สุด ย้อนมาถึงตอนนี้ เราไม่รู้เลยว่าเด็กรู้สึกกดดันอะไรหรือเปล่า ผมว่าถ้าเด็กเงียบๆขรึมๆ ผิดปกติวิสัยเด็กทั่วไปละก็ เราต้องจับตาใกล้ชิดแล้วละครับ เหตุการณ์แบบเดียวกันนี้ก็เคยเจอกับรุ่นเดียวกับพี่สาว เป็นนักเรียนหญิง เหตุการณ์คล้ายกันมากครับ สอบได้ที่ 1 ตลอด แต่สอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดไม่ได้ ที่สุดเรื่องราวก็ออกมาอย่างเดียวกัน ผมว่าความคาดหวังของเรา หวังให้เค๊าเป็นคนดี ด้วยเกณฑ์ปกติทุกอย่าง ตามเกณฑ์เฉลี่ยทั่วไป สุดท้ายก็จะเหมือนหุ้นที่ค่อยๆขยับเติบโตไปตามพื้นฐาน (เข้าเรื่องหุ้น เผื่อทบทวนตัวเอง) ไม่หวือหวา ประเดี๋ยวดีใจ ประเดี๋ยวเสียใจ จากคุณ : คลาย เครียด - [ 12 เม.ย. 48 14:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ข้อความบางส่วนที่ผมได้ตอบกลับไป ขอบคุณที่ช่วยเล่าประสพการณ์ให้อ่านครับ อย่างน้อยก็ช่วยปลอบใจ คนที่มีลูกเรียนหนังสือไม่ได้คะแนนดี ผมได้ลองแบ่งคนเรียนหนังสือออกเป็นคร่าวๆได้ สี่ประเภทคือ ๑ คนเรียนเก่ง และทำงานเก่งด้วย คนประเภทนี้ถือว่ายอดเยี่ยมมากที่สุด เป็นไปตามคาดหวังของคนรอบข้าง เข้าใจว่า ลูกคุณหมูก็คงจะเป็นแบบนี้ ๒ คนเรียนไม่เก่ง แต่ทำงานเก่ง คนประเภทนี้ก็ถือว่ายอดเยี่ยม แบบเกินความคาดหมายของทุกคน ชีวิตจะมีความสุขมาก เพราะไม่ต้องแบกรับโซ่เกียรติยศเอาไว้ ตัวอย่างล่าสุดที่ผมเจอจริงๆคือ หลานสาวสองคน ของแฟนผม เป็นหลานสาวของพี่ชายคนละคน คนหนึ่งเรียนเก่ง จบเตรียม....จบนิเทศศาสตร์....เกียรตินิยม ทุกวันนี้ทำงานอยู่ในบริษัทเล็กๆที่ไม่มีชื่อเสียง อีกคนเอ็นทรานซ์ไม่ติด เรียนจบมหาวิทยาลัยเอกชน ด้วยเกรดที่ปานกลาง แต่ตอนนี้ได้เป็นกราวด์โฮสเตสของการบินไทย รอบรรจุเป็นแอร์โฮสเตส ๓ คนเรียนไม่เก่ง และทำงานก็ไม่เก่ง คนประเภทนี้ ชีวิตจะลำบากแน่ๆ แต่ก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายของใคร ชีวิตไม่ได้เครียดมากเท่ากับคนประเภทที่สี่ ๔ คนเรียนเก่ง แต่ทำงานไม่เก่ง คนประเภทนี้ ชีวิตจะเครียดมากที่สุด น่าสงสารที่สุด ตลอดชีวิต ต้องคอยแบกรับความคาดหวังจากคนรอบข้าง เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมอ่านข่าวหนังสือพิมพ์แล้วต้องปลง อาจารย์....ที่เคยสอบได้ที่หนึ่งของประเทศไทย ฆ่าตัวตาย เข้าใจว่าคงเป็นคนเรียนเก่งมากๆๆ แต่ทำงานไม่เก่ง เข้ากับคนอื่นไม่ได้ เพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนแย่ๆ กลับก้าวหน้าในการงาน ตอนนี้ผมได้แต่คาดหวังว่า ลูกชายจะเป็นคนประเภทที่สอง ส่วนประเภทที่หนึ่งและสี่ คงเป็นไปไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องไปห่วงหรือกังวลถึง แต่ยอมรับว่า ผมกลัวที่สุดคือ ลูกชายจะเป็นคนประเภทที่สาม เรียนไม่เก่ง ทำงานก็ไม่เก่ง ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็คงต้องปลงให้ได้ครับ ไม่งั้นชีวิตเราจะพลอยแย่ไปด้วย จากคุณ : คลาย เครียด - [ 12 เม.ย. 48 14:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อความบางส่วนที่คุณธราธิปตอบกลับมาทางหลังไมค์ที่เวปทีวีไอ บางครั้งเด็กๆเมื่อตอนยังเล็กอยู่ เรามองไม่ออกจริงๆว่า โตขึ้นเค๊าจะออกมารูปแบบไหน ผมมีเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง เป็นลูกชายโทนคนเดียว เล็กๆ ไม่พูดไม่จา เงียบขรึม ขี้อาย และถูกโอ๋มาตลอด และแน่นอนว่าการเรียนก็เรื่อยๆ ไม่เด่นอะไร ปรากฎว่าโตขึ้น เก่งมากๆ พูดจาฉะฉาน เป็นโฆษกงานต่างๆ ประชาสัมพันธ์ดีเยี่ยม ปัจจุบันบริหารกิจการต่อจากพ่อแม่ และขยับขยายใหญ่โตอย่างน่าทึ่งเลยครับ เราไม่สามารถคาดการณ์อะไรล่วงหน้าอย่างถูกต้อง 100 % แต่เราสามารถทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อเค๊าในวันนี้ จากคุณ : คลาย เครียด - [ 12 เม.ย. 48 14:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 และนี่คือข้อความสุดท้ายที่ผมตอบกลับไป และมันก็เกี่ยวกับเรื่องหุ้นจนได้ ลองนึกดูซิครับ ท่านกำลังถือหุ้นประเภทไหนอยู่ในพอร์ต ขอบคุณคุณหมูที่เป็นกำลังใจให้ครับ แล้วยังช่วยต่อยอดไปถึงเรื่องหุ้น ความจริงผมคิดแค่เรื่องคนวัยเรียนกับคนวัยทำงาน ซึ่งได้เห็นจากชีวิตจริง น้องสาวผมเอาคำคมจีนข้างใต้นี้ไปถามแม่ ไม่รู้เขาไปได้มาจากไหน "เจ็งแซอู่เหลียง หนั้งบ่อเหลียง" แม่ผมแปลว่า "ชีวิตสัตว์คาดคะเนได้ ชีวิตมนุษย์คาดคะเนไม่ได้" สัตว์คาดคะเนได้ เพราะสัตว์มีแต่ความจำ ไม่มีความคิดอ่าน ก็เลยจำและทำอะไรซ้ำๆซากๆ ตั้งแต่เกิดจนตาย ส่วนมนุษย์มีสมอง รู้จักจำแล้วก็เอามาคิดต่อยอด ปรากฏการณ์คนเรียนไม่เก่ง แต่ทำงานเก่ง น่าจะมาจาก แต่ละคนบรรลุวุฒิภาวะทางความคิด ในวัยที่แตกต่างกันกัน ดังนั้นเราสามารถคาดคะเนชีวิตสัตว์ได้อย่างแน่นอน (นอกจากสัตว์พิเศษบางตัวอย่างเช่นคุณทองแดง) ถ้าเปรียบเป็นหุ้น ผมว่าหุ้นก็คล้ายคน แยกออกได้เป็นสี่ประเภทคือ ๑ หุ้นที่ปัจจุบันดี อนาคตก็ยังดี ๒ หุ้นที่ปัจจุบันแย่  แต่อนาคตดี ๓ หุ้นที่ปัจจุบันแย่ อนาคตก็แย่ ๔ หุ้นที่ปัจจุบันดี  แต่อนาคตแย่ จำได้ว่าตอนคุยกับคุณหมูในเวปของศิษย์เก่า เมื่อประมาณสองปีก่อน ผมยังจัดให้แจ็คเจียเป็นหุ้นเก็งกำไรอยู่เลย ไม่เคยคิดว่า มันจะกลายเป็นหุ้นประเภทที่สอง "หุ้นที่ปัจจุบันแย่(ตอนนั้นแย่) แต่อนาคตดี" ไปได้ หุ้นก็คงเหมือนกับคน เพราะราคาหุ้นเกิดจากฝีมือของคน เราจึงคาดคะเนมันไม่ได้แน่นอน ได้แต่คาดคะเนให้มันใกล้เคียงความจริงมากที่สุด แล้วท่านหละ  เป็นคนเล่นหุ้นประเภทไหน และถือหุ้นประเภทไหนอยู่ในพอร์ต สำหรับผม  ตอบตัวเองว่า ...........ฮาๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 15:07:04 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 15:05:23 จากคุณ : คลาย เครียด - [ 12 เม.ย. 48 14:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณที่นำอะไรดีๆ มาให้อ่านครับ เรื่องการเรียน กับอนาคตการทำงานของเด็กสมัยนี้ (รวมทั้งสมัยผม) ดูไม่ต่างกันมาก สมัยเป็นนักเรียน ถูกกดดันด้วยค่านิยมที่ต้องเรียนให้เก่ง สอบได้โรงเรียนดีๆ เข้ามหาวิทยาลัยดังๆ แต่เมื่อเรียนจบ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่จะตัดสินชีวิตทั้งหมดของเราเลยจริงๆ ครับ ผมมีเพื่อนที่เรียนเก่งมาก ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง แต่..ทำงานไม่ได้ครับ อยู่ได้ไม่เกิน 3 เดือน ต้องออก ไม่รู้เป็นไง ตอนนี้เขาทำงานเป้นพนักงานเสิร์ฟในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ แต่เขาก็บอกว่ามีความสุขดี อีกคนก็เรียนเก่งมาก แต่จบมาแล้ว เกือบ 10 ปี ไม่ยอมทำงาน ไม่สมัครงาน ทำแค่รับจ๊อบเล็กๆ น้อยๆ ถามเขา เขาก็บอกว่าอยากทำนะแต่ไม่รู้จะทำอะไร แล้วกันสิ ผมก็ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ เพื่อนอีกคนหนึ่ง เรียนมาแบบลุ่มๆ ดอนๆ ตอนนี้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานมาก ถ้าผมมีลูก ผมจะไม่คาดหวังว่าลูกต้องเก่งที่สุด ผมว่าการเรียนให้เก่งเป็นแค่การเพิ่มโอกาสทางเลือกในการใช้ชีวิตในอนาคต แต่ไม่ใช่ตัวตัดสินอนาคต แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 15:05:20 จากคุณ : มารขาว - [ 12 เม.ย. 48 14:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 thank you krab..... จากคุณ : samsam - [ 12 เม.ย. 48 15:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถึงจะเป็นแบบที่ 3 ก็ยังไม่เป็นไรนะครับ เพราะถึงแม้ เรียนไม่เก่ง ทำงานไม่เก่ง ก็อาจจะเล่นกีฬาเก่งครับ เล่นดนตรี ถ้ารู้สิ่งที่รักและถนัดได้ชัดเจน แล้วมุ่งไปในทางนั้น ชีวิตจะมีความสุขได้อะครับ สำคัญกว่าเก่งไม่เก่ง คือ หาความถนัดของตัวเองให้เจอครับ ถ้ามาเป็นแบบเป็ด (เหมือนผม ) แต่ไม่เก่งสักอย่าง หาตัวเองไม่เจอ จะทุกข์หนักกว่า เรียนไม่เก่ง ทำงานไม่เก่งครับ ====== ตอนนี้ เกรงว่าจะเป็นแบบที่ 3 ครับ เรียน(หุ้น)ไม่เก่ง ทำงาน(เลือกหุ้น) ก็ไม่เก่งด้วย จากคุณ : buglife - [ 12 เม.ย. 48 15:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกท่าน ที่มาช่วยออกความเห็นที่แตกต่างออกไปครับ พบกันใหม่หลังสงกรานต์ เดี๋ยวต้องพาลูกไปเรียนคุมอง เผื่อจะกลายเป็น "คนเรียนเก่ง  และทำงานก็เก่ง" ความจริงก็ปลงๆแล้ว   ตอนนี้หวังแค่ให้ลูก "เรียนไม่เก่ง  แต่ทำงานเก่งหรือไม่เก่งก็ได้ แต่ชีวิตมีสุขภาพจิต สุขภาพกายที่ดี เงินทองเป็นของนอกกาย ไม่ตาย บางคนก็หาได้  บางคนก็หาไม่ได้  ฮาๆๆๆ จากคุณ : คลาย เครียด - [ 12 เม.ย. 48 15:11:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พี่เคลี่ ครับ ผมก็ มี เพื่อน ที่ เรียน ไม่เก่ง แต่ทำงาน เก่ง ครับ  บวกกับมีเฮง  ได้อยู่ในแผนกที่ โอกาสก้าวหน้ามีสูงครับ การเรียนกับการ ทำงาน   อาจจะ เดินกันคนละเส้นทาง ก็มีบ่อยไปครับ บางคนเรียนเก่ง ทำงานเก่ง   แต่เจ้านายไม่ชอบ  การ เติบโตในหน้าที่การงาน  ก็ จะ ช้ากว่า คน ที่ เจ้านาย ชอบครับ จากคุณ : samsam - [ 12 เม.ย. 48 15:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อีกประเด็น คือ แม้ เรียนไม่เก่ง ทำงาน  จะเก่งหรือไม่ก็ตาม ต้องรู้จัก พอใจ ในสิ่งที่ เป็น อยู่   พยายาม ให้ถึงที่สุด แล้วก็ ต้องพอใจ กับ ผลลัพธ์ ที่ได้ ครับ ต้องยอมรับความจริง ให้ได้ คน เรา บางคน อาจจะ ประสพความสำเร็จ ตั้งแต่ อายุ น้อย  หรือ อายุมาก  แตกต่างกัน ไป  ตามจังหวะ ดวง ชีวิต ของแต่ละคน ครับ เฉกเช่น หุ้น  ก้อ มี วงจร รอบ ของตัวมันเองครับ บางตัว กด ตาย ทำท่า ว่า จะ ไม่มี อนาคต แต่ที่ไหนได้   ผ่านไป สัก  ห้าปี หรือหกปี  กลายเป็น หุ้นทองคำ ได้ เช่นกันครับ จากคุณ : samsam - [ 12 เม.ย. 48 15:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับเฮีย เอาความคิดดีๆมาเผื่อแผ่ ผมเชื่อว่าคนส่วนใหญ่ในห้องนี้ น่าจะเป็นประเภท 1 หรือ 2 ถ้า 3 ก็คงไม่เข้ามาห้องนี้ ถ้า 4 ก็เข้ามาแว๊ปดียวแล้วหายไป อย่างอีตา buglife ระวังเถอะ เป็ดไล่ทุ่งตอนนี้กรมฯเขาเจอที่ไหนเขาจับฆ่าหมดแหละ ก๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Livestock - [ 12 เม.ย. 48 15:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ พี่สอง ค. ที่ให้คติเตือนใจ ข้างบนเปรียบได้เหมือนดอกบัว 4 ประเภทที่พระพุทธองค์ ตรัสไว้เลย (อันนี้ไม่ต้องยกเพราะว่าเราทุกคนรู้อยู่แล้ว) จากคุณ : Myth&Miracle - [ 12 เม.ย. 48 15:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณครับเฮียที่นำความรู้ใหม่ๆมาเสนอ มีมั๊ยครับเฮียที่คนเรียนไม่เก่ง ทำงานก็ไม่เก่ง แต่ได้ดีนะเฮีย จากคุณ : สมชาย บางพลี - [ 12 เม.ย. 48 16:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับ จากคุณ : หมากเขียว - [ 12 เม.ย. 48 16:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นเป็ดมันผิดตรงไหน ชีวิตเป็ดใครกำหนด เป็นเป็ดใครจะยอมรับ บทบาทให้ความสำคัญ ต่างกันก็เพียงร่างกาย แต่ใจก็เหมือนๆ กัน ฉันก็เป็น แค่เป็ดตัวหนึ่ง 555 กระทู้ดีๆ มาป่วนอีกแล้วเรา จากคุณ : buglife - [ 12 เม.ย. 48 16:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมากครับ เฮียคลาย เครียด มีมุมมองดี ๆ มาให้เสมอ ถ้าเรามองเงื่อนไขเวลา วุฒิภาวะและสภาพแวดล้อม มีความเป็นไปได้ที่คนคนหนึ่งจะปรับเปลี่ยนประเภทได้ ที่สำคัญคือค้นหาตัวเองให้เจอ หาที่ยืนในสังคมให้ได้ ก็ดีพอแล้ว จากคุณ : พ่อ@LLถุง - [ 12 เม.ย. 48 16:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 การเลี้ยงลูกบางครั้งขึ้นอยู่กับอุปนิสัยของลูกมากกว่า ว่าจะพัฒนาอย่างไรขึ้นกับความกระตือรือร้นของลูกด้วย แม่ดิฉันอ่านหนังสือไม่ออก ตอนเด็กๆถูกหลวงต้อนเข้าโรงเรียนก็กลัว ไปเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง อากงอาม่าเป็นคนจีนก็ไม่สนับสนุนให้เรียนหนังสือไทยกลัวจะกลายเป็นคนไทย พอครูมาตามก็แอบหนีลงตุ่มบ้าง หนีไปบนบ้านบ้าง บ่อยเข้าครูก็เบื่อไม่มาตาม พี่ๆของแม่เรียนแต่ภาษาจีน แม่กลัวโรงเรียนก็ไม่ยอมไปเรียนก็เลยไม่ได้เรียนแต่นั้นมา ก.เอ๋ย ก.ไก่ กลับหัวกลับหางอย่างไรดูไม่ออก แต่มีไปเรียนหนังสือจีนนิดหน่อย พอมีลูกเต้า ความยากจนไม่มีอันจะกินเหนือกว่าการเรียนของลูกๆ แค่ลูกสี่คนยังเกือบเลี้ยงไม่รอด พ่อเป็นพ่อที่ไม่เหมือนคนอื่นเขา ขาดความรับผิดชอบในครอบครัว ไม่เหลียวแล แม่เย็บเสื้อโหลหามรุ่งหามค่ำเพื่อเลี้ยงลูกสี่คน เท่านี้แม่ก็พอใจแล้ว หากหลวงไม่มาแปะกระดาษที่หน้าบ้านว่าต้องให้เด็กๆเรียนหนังสือ ไม่งั้นจะถูกลงโทษ แม่กลัวตำรวจมาจับและรู้ผลของการไม่ได้เรียนหนังสือนั้นเป็นอย่างไร จากที่เคยคิดว่าขอให้เลี้ยงให้ลูกโตเลยกลายเป็นต้องให้ลูกเรียน งานเย็บเสื้อเลยมากเป็นทวีคูณ เนื่องจากดิฉันก็ 9 ขวบ น้องสาว 8 ขวบ น้องชาย 6 ขวบ คนเล็ก 4 ขวบ ต้องเข้าที 4 คน จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อเสื้อผ้า สงสารแม่มาก แม่สู้จนลูกๆได้เข้าเรียน มีอะไรที่ทำให้แม่ย่อท้อเป็นไม่มี สมัยก่อนไม่มีอนุบาล มีแต่ ป.1 เลย พี่น้อง 3 คนเรียนห้องเดียวกัน ในที่สุดน้องสาวได้เรียนห้องเดียวกัน ส่วนน้องชาย 2 คน ได้เรียนอีกห้องหนึ่ง เจ้าคนเล็กครูบอกว่าให้โตอีกหน่อยเพราะตัวเล็กไม่รู้เรื่อง พวกเราดีใจที่ได้เรียนหนังสือ อยากเรียนมาก ไปแอบฟังอยู่หน้าบ้านลูกเพื่อนบ้านเขาทำการบ้าน ก็ไปขีดๆเขียนๆกะเขา ได้ดินสอฟรีแท่งนึง รักและอยากได้อีกแท่งเผื่อน้อง ถ้าหลวงไม่มาบังคับพวกเราคงเป็นเด็กตกทะเบียนเป็นแน่แท้ แม่ทำแต่งานพวกเราก็เรียนไปสอนลูกไม่ได้เพราะไม่รู้เรื่อง เราท่องก.เอ๋ยก.เจ้าตัวเล็กก็ท่อง คำว่า ไก่ อยากเรียนกะเขามากๆ ตื่นเช้าก็พลอยแต่งตัวปะแป้งหน้าขาวรอ แต่อดไปด้วย แม่ต้องอุ้มกลับเมื่อส่งพวกเราเข้าเรียน ได้เรียนตอน 6 ขวบ ความไม่มีโอกาสทำให้คนยิ่งอยากเรียน คนสมัยนี้มีพร้อมเกินไป มีมากเกินไป ทำให้ไม่เห็นคุณค่ากลายเป็นถูกบังคับให้เรียน ไม่รู้นะว่าคนอยากเรียนนั้นเห็นการเรียนเลิศเลอมีค่ามากๆ พ่อแม่ทะเราะกัน พวกเรากลัว ๆจะไม่มีโอกาสเรียนหนังสือ ในที่สุดแม่ก็ทำด้วยการเอากระเป๋าเรียนในนั้นมีหนังสือมีการบ้าน แม่ประชดพ่อด้วยการเอากระเป๋าพวกเราทิ้งลงคลอง พวกเราวิ่งตาม เพื่อนบ้านเห็นเราพี่น้องร้องไห้ก็วิ่งตาม ทิ้งลงไปแล้วก็มีเพื่อนบ้านเก็บให้ เขาสงสาร เพราะพวกเราร้องไห้ว่ากลัวครูตี ยังไม่ทำการบ้าน ได้เพื่อนบ้านดีๆนั้นหายาก เอาสมุดไปผิงไฟให้แห้ง ยังใช้ได้ ครอบครัวที่มีปัญหาลูกเต้าย่อมเดือดร้อน แต่อะไรไม่สำคัญที่ถึงจะเดือดร้อนก็ยังมีแม่เป็นกำแพงโอบอุ้มอยู่เสมอ แม่เลิกกับพ่อเมื่อน้องยังเล็กๆ แม่ทำงานจนมีเงินเก็บ เพื่อนบ้านมากู้เงินแม่เพื่อให้แม่มีเงินใช้จ่ายเลี้ยงลูก แม่เป็นคนฉลาดและน่ารัก ญาติพี่น้องคอยพยุงแม่ช่วยแม่อยู่เสมอ ถึงจะไม่ได้เรียนหนังสือแต่แม่มีความคิดดี ความจำดี บวกลบคูณหารแม่นยำ คิดดอกเบี้ยก็ไวรวมเลขก็คล่อง พวกเราสู้ไม่ได้เลย แม่จะคุญถึงคุณงามความดีต่างๆให้ลูกๆฟัง คุยกับลูกอย่างเพื่อน ไม่เคยดุ แต่พวกเราเกรง ตอนเด็กๆพวกเรารู้ว่าการได้เรียนทำให้เราดี เราจึงเรียนๆจนทุกคนได้จบปริญญาตรี เรียนเพื่อจะให้พ่อรู้ว่าเรามีแม่ที่ดีและประเสริฐ ยกเว้นดิฉันที่เรียนได้แค่ม.ศ.2 ก็ต้องออกมาค้าขาย ยิ่งเรียนสูงค่าใช้จ่ายยิ่งมาก หากมีสองคนทำงานอะไรๆก็จะดีขึ้น  ก็ดีใจที่แม่ไม่ผิดหวังกับสิ่งที่แม่อดทนมา น้องๆเรียนเก่ง การงานก็เจริญ เดี๋ยวนี้แม่และดิฉันสบายแล้ว และแก่แล้ว คนที่ป็นพ่อแม่สมัยใหม่มักกังวลลูกๆเรื่องเรียน ความจริงไม่ต้องห่วงลูกมากจนเขาคิดว่าไม่อิสระ เวลาจะสอนเขาเองว่าควรทำอย่างไร เด็กๆจะปรับตัวของเขาได้เอง  แม้ว่าสมัยนี้ต้องกวดวิชาถึงจะทันเพื่อน ก็ให้เขาไปเรียนแต่เป็นการให้เขาไปเรียนรู้ให้ได้พบเพื่อนฝูง เรียนในห้องเรียนให้ตั้งใจก็พอแล้ว อยู่บ้านควรเป็นสถานที่พักผ่อนเป็นที่พึ่งทางใจจะดีกว่านะ เพราะเราเองก็เคยเป็นเด็กมาก่อน พอกลับถึงบ้านดูจะหายเครียดไปเลย ไปโรงเรียนจะตั้งใจเรียนเพราะเป็นที่ๆเราต้องเรียนจึงจะรู้ ควรแยกบ้านและโรงเรียนให้ต่างกัน เด็กๆจะได้ไม่เก็บกด  พอเขาแยกแยะได้เขาก็จะไม่เบื่อเรื่องเรียน ถึงเวลาอะไรๆก็จะเอาชนะเพื่อน แข่งกับเพื่อนเพื่อไม่ให้น้อยหน้าเพื่อนฝูง พ่อแม่ควรเป็นกำแพงให้ลูกๆพิง  ไม่ใช่ไปบีบเร่งรัดเขาเพิ่มอีกทาง ก็..พูดจากความรู้สึกของคนเป็นลูกนะคะ แต่ถ้ามีลูกก็คงหนีไม่พ้นความห่วงใยแบบคุณๆทั้งหลาย.. จะว่าสบายก็สบายที่ไม่มีห่วงผูกคอ  แต่เป็นอย่างเพื่อนๆดูจะมีความสุขมากกว่านะคะ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 17:16:30 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 16:59:11 จากคุณ : สุเกียง - [ 12 เม.ย. 48 16:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาให้กำลังใจเฮียคลายเครียดครับ ไม่รู้จะให้ได้หรือเปล่า 555 ผมเป็นคนเรียนไม่เก่งเลยครับ ตกประจำ ถ้าไม่ตกก็ผ่านฉิวเฉียด จะมีอยู่บางวิชาที่เก่งเป็นพิเศษ แต่ส่วนใหญ่จะคาบลูกคาบดอก สอบซ่อม 4 วิชารวดก็เคยมาแล้ว :p แต่ที่ผมรู้สึกดีมากคือ คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องได้ ที่หนึ่ง หรือต้องเรียนดีครับ แต่ encourage ในทางที่ลูกๆ ชอบ น้องผมชอบเล่นดนตรี ก็ซื้อกีตาร์ให้ (ตอนนี้เป็นโปรดิวเซอร์ไปแล้ว) ผมชอบเล่นเกมส์ ก็ซื้อคอมพิวเตอร์ให้ (เครื่อง Banana เลียนแบบ Apple 64K Memory) ตอนกลายเป็นนักเล่นเว็บบอร์ดไปแล้ว (ฮา...) พ่อแม่ผมเคยบอกว่า ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่งที่สุด แต่ถ้าจะได้อะไร ต้องทุ่มเทเพื้อให้ได้มันมา ต้องพยายามให้ถึงที่สุด ตั้งใจว่าจะสอนลูกแบบนี้เหมือนกันครับ จากคุณ : ซีเค - [ 12 เม.ย. 48 16:36:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณแม่พี่สุเกียงเป็นยอดคุณแม่เลยครับ ขอปรบมือให้ จากคุณ : ซีเค - [ 12 เม.ย. 48 16:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "ถ้าโรงเรียนปกติสอนให้เด็กมีความรู้ไม่ได้ ก็สมควรจะปิดให้หมด แล้วเปิดแต่โรงเรียนสอนพิเศษ" โอ๊ย..ถูกใจจริงๆ ชอบมั๊กๆเลยครับ.. จากคุณ : เด็กน่อย - [ 12 เม.ย. 48 16:42:49 A:61.91.184.8 X: TicketID:081334 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาอ่าน....ความจริง เป็นมาตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อแล้ว รุ่นลูก รุ่นหลาน ยิ่งรุนแรงขึ้น เห็นลูกของเพื่อน  เรียนพิเศษทุกวิชา แม้กระทั่งวิชาภาษาไทย ผลการเรียนเลยออกมาดีทุกวิชา ลูกผม เรียนแต่ คณิต กับอังกฤษ...ผลออกมา ได้เกรด 4 ส่วนวิชาที่ไม่เรียน (ที่เหลือ)  ผลออกมาได้เกรด 1- 2 อนาคต..การศึกษาไทย ปฎิรูป มากี่ชาติแล้ว ก็ไม่เห็นผล จากคุณ : S-sung - [ 12 เม.ย. 48 16:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ที่เจอมากลับตัวเอง คือพวกเรียนไม่เก่ง แต่เราตัวรอดได้ดีทำงานเก่ง เพื่อนผูงมาก   ขอบคุณสำหรับเรื่องดีของพี่สุเกียง จากคุณ : Myth&Miracle - [ 12 เม.ย. 48 17:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามมารับเกร็ดความรู้ค่ะ ขอบคุณเฮียคลายเครียดเจ้าของกระทู้ รวมทั้งเพื่อนๆ มากๆ  ที่มาแชร์ความ คิดเห็นและประสบการณ์ที่มีคุณค่าค่ะ ขอพรจากสิ่งศักดิ์ทั้งหลายในสากลโลก ในช่วงเทศกาลปีใหม่ไทย ให้ทุกๆท่าน มีความสุข สมหวังทุกสิ่งที่ปรารถนาไว้ เดินทางไปเที่ยวโดยสวัสดิภาพทั้งไป และกลับนะค่ะ จากคุณ : Eternalise - [ 12 เม.ย. 48 17:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ๒ คนเรียนไม่เก่ง แต่ทำงานเก่ง ผมว่านะครับ  คนประเภทนี้ส่วนใหญ่ทำงานเก่งเพราะ   เขาเรียนรู้และปรับตัวเข้ากับหลายๆๆอย่างได้อ่ะครับ ถ้าดูเด็กเก่ง เรียนยังไงเกรดก็สวยงาม  ทำให้แทบจะไม่ ต้องปรับตัวใดๆๆอ่ะครับ   อีกอย่างที่ผมเห็นได้ชัดนะครับ   เด็กเก่งเข้าสังคมไม่เก่ง ครับ ทำให้การทำงานในบ้างครั้งทำได้ไม่มีแต่ถ้าทำคนเดียวเขาจะทำได้ดีอ่ะครับ -+-+-เราเรียนเพื่อนทำงานหนิครับ   ผมขอแค่เรียนพอเอาตัวรอดแล้วทำงานให้ดี   เอาความรูที่ได้มาจากการเรียน  มาประยุกต์ในการทำงานอ่ะครับ  -+-+- แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 18:29:31 จากคุณ : PaZZaHut - [ 12 เม.ย. 48 18:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อืม สงสัยนี่อาจจะยืนยันคำกล่าวของ ไอน์สไตน์ ที่ว่า จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ ความรู้มีขอบเขตจำกัด แต่จินตนาการไร้ขีดจำกัด ความรู้มิใช่ปัญญา ดังนั้นจึงน่าจะพูดได้ว่า เด็กเรียนเก่งหรือไม่ ไม่ได้เป็นข้อยืนยันว่า จบมาแล้ว อนาคตจะดำเนินไปได้อย่างดีหรือไม่ จากคุณ : 007-s - [ 12 เม.ย. 48 18:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณครับ จากคุณ : GS Mobile - [ 12 เม.ย. 48 19:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอลงชื่อไว้ก่อน แล้วจะมาอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง เตรียมตัวไป ต จ ว นะครับ ขอบคุณเฮียและผู้ออกความเห็นด้วยครับ จากคุณ : Joy.BJ - [ 12 เม.ย. 48 19:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่ได้เป็นแต่เฉพาะประเทศไทยดอกค่ะ ที่ต่างประเทศเขาแข่งขันด้านการเรียน และชิงดีชิงเด่นตอนที่เป็นนักเรียนยิ่งกว่าไทยเรา วิชาเรียนเยอะมาก กิจกรรมเพียบ การบ้านอีกกองพะเนิน แต่เขาไม่บ้ากวดวิชา เรียนพิเศษ ตอกย้ำสิ่งที่เรียนๆกันมาแล้วในห้องเรียน เอาแค่ high school ติดอันดับหนึ่งที่ปีนัง นักเรียนต้องสอบได้คะแนนรวมอย่างต่ำ 60% และเขาเรียน ภาษาจีน ภาษามาเลย์ และอังกฤษ ถ้าคะแนนวิชาหลักอังกฤษ มาเลย์ และเลข วิชาใดวิชาหนึ่ง ต่ำกว่า 60% ถือว่าตกเหมือนกัน เขาไม่มีสายวิทย์ และสายศิลป์อย่างเรา แต่แบ่งเป็นสายสามัญ และสายธุรกิจไปเลย สายธุรกิจของเขา แตกต่างจากเรามาก ของเรา ถือว่าคนที่เข้าไปเรียน commerce คือคนที่เรียนไม่เก่ง  คือคนที่คิดว่าตัวเองไม่สามารถ entrance เข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่ของเขา วิชาคณิตศาตร์เขายากมากๆ  เป็นครูมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ แล้วเรียนพิมพ์ดีด บัญชี โต้ตอบจดหมาย  economy, geography, วรรณคดี ให้คัดจีนด้วยพู่กันจีนวันละหน้า ตวัดหางไม่สวยก็ว่า หนี่เตอเตา เจี่ยนไช่ปุ๊ต้วน แปลว่า มีดของเธอทื่อขนาดหั่นผักไม่ขาด ทุกคนต้องหัดเล่นดนตรีสักชิ้น อ่านตัวโน๊ตเป็น และยังมีกีฬาให้เลือกเล่นเยอะแยะ ยูโด คาราเต้ มวยไทย  ฟุตบอล บาส สารพัด ทั้งกลางแจ้งและใน stedium  แล้วยังแถมพวกศิลปร่ายรำต่างๆอีกต่างหาก สอบเลขที เขาเอาคละกันหมดทั้งเลข ตรีโกณ เรขา แบ่งสอบ 2 วัน วันละ 3 ชั่วโมง ครั้งละ 180 ข้อ และห้ามมั่ว กาผิดข้อ หักข้อละ 1 คะแนน บางคน มั่วกาจนติดลบไปเลย วิธีสอบภาษาของเขา คือให้เขียนเรียงความตามที่เขากำหนดให้ตอนสอบ ไม่สามารถเตรียมมาก่อน   วิชาทั้งหมด เรียนแค่วิชาละครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เพราะโรงเรียนที่โน่นเรียนแค่ครึ่งวัน เริ่มตั้งแต่ 7 โมงเช้า เพราะฉะนั้น นักเรียนต้องเตรียมตัวเองมาก่อน ครูเข้ามาแนะๆๆ เขียนๆๆ กระดาน จากนั้น แจกสมุดการบ้านคืน ให้การบ้านใหม่ ตอบคำถาม หลายคนยังงัวเงียอยู่ ก็หมดเวลา จากคุณ : prettypetite - [ 12 เม.ย. 48 19:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เย้ คุณน้องเป็นคนหนึ่งที่เรียน ไม่เก่ง เพราะขี้เกียจ หาใช่สมองบูดไม่ แต่ที่โชคดีคือ เรื่องอื่นเก่ง โยไม่ต้องใช้ความพยายามมาก หรือบางอย่าง ชิวๆ ไม่ต้องใช้ความพยามเลย แต่ถึงกระนั้น คุณน้องก็แบกความคาดหวังแบบแกนๆ ของบิดรมารดาไว้นะคะ แบกไว้ตลอดชีวิต บิดรมารดา เข้าว่า คุณน้อง ที่เรียนไม่เก่ง สู้น้องๆไม่ได้ เพราะสมองกลวงโบ๋ อันความจริง คุณน้องอิสระมาก มากจน เดินนอกกรอบ เพราะไม่พอใจในกฏเกณฑ์ที่คนอื่นสร้าง แต่คุณน้องก็เรียนจบมาได้แบบทุลัก ทุเรียน หลังจากนั้น คุณน้อง ก็โดนพ่อแม่คาดหวังว่า ลูกสาวคนโต สมองกลวง น่าสงสารมากคนนี้ มานจะอยู่บนโลกได้ไหมว้า ว่าแล้ว บิดรมารดาก็ให้ห่วง ลูกสาวจอมเกเรคนนี้หนักหนา ครั้นเมื่อนานเข้า โตขึ้น และเมื่อคุยกับ บิดรและมารดาแล้ว ท่านทั้งสอง เริ่มเปิดใจรับฟัง ท่านทั้งสองก็ต้องตะลึงกับ ข้อมูลอัดแน่น สาระท่วมที่คุณน้องพ่นออกจากปาก เหตุการณ์ดังกล่าว สร้างความหวังในชีวิต บิดรมารดามากอักโข ตั้งแต่เล็ก คุณน้องมความสามารถพิเศษหลายด้าน แต่คุณน้องเกิดมาในตระกูลที่ต้องเรียนวิชาการ และมีวิชาเฉพาะตระกูล อาชีพ เฉพาะตระกูลอยู่ไม่กี่รูปแบบ นั่น เป็นหนาม ที่ทิ่มแทงหัวใจของบิดรมารดา ที่ลูกคนนี้ได้บังอาจทำให้ท่านอับอายเครือญาติ โดยไม่ได้เยนวิชาบังคับของตระกูล ท่านทั้งสอง มองความสารถพิเศษ และ ธรรมชาติของคุณน้องเป้นเรื่องไร้สาระแล น่าอดสู กาลผ่านไป... บิดรมารดาก็เดินผ่านประสพการณ์ต่างๆ และตระหนักรู้ความจริงว่า ลูกคนนี้ที่แท้ เป้นอัจแรยะ ปลอมตัวมาเป้นลูกปัญญาอ่อน เพ่อให้ท่านทั้งสองได้เรียนรู้โลกที่หลากหลาย แตกต่าง บัดนี้ อย่างกับ พลิกน้ำกระดกให้ท่วมฟ้า คุณน้องทำอะไร ท่านทั้งสอง ก็มองลูกกลวงศรีคนนี้ด้วยสายตาชื่นชมสุดขีด และกล่าวว่า ภูมิใจในตัวลูกมากเลย ลูกบ้านนี้เก่งทุกคน โดยเฉพาะ ลูก กลวงรตี ลูกช่างมีพรสวรรค์หลายด้านเหลือเกิน อาการเก็บกด มิได้หายไปจากกลวงรตี แต่ ก็รู้สึกเครพตนเองอย่างหมดใจ เมื่อ บุพากรี ผู้ที่เคยมองด้วยสายตาหดหู่ กลับ ชื่นชม ท่านที่เป้นพ่อแม่ อ่านแล้ว ได้แง่คิดอะไรบ้าง จากเรื่องจริง ของคุณป้า กลวงรตี แต๋นศรี สมร อรอุมา จากคุณ : Darha - [ 12 เม.ย. 48 20:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ผมขออนุญาตเล่าเรื่องเด็กไม่เก่ง พ่อของเด็กเอาไปสมัครให้ลูกสอบชิงทุนแลกเปลี่ยนที่ทำงานให้ลูกสมัครสอบ และเข้าสอบในสถานที่สอบแห่งหนึ่งที่นนทบุรี โดยพ่อเด็กไปส่งตามแผนที่ จนกระทั่งสอบข้อเขียนผ่าน ให้ไปสอบสัมภาษณ์ที่เดิม ปรากฏว่าพ่อเด็กขยำแผนที่ทิ้งไปแล้ว ต้องดิ้นรนหาข้อมูลให้เด็กเพื่อไปสอบสัมภาษณ์ หลังจากนั้นที่ทำงานขอพ่อเด็กแจ้งว่าสอบได้ ได้ทุนไปเรียนต่างประเทศ 1 ปี โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย จ่ายเฉพาะค่าใช้จ่ายส่วนตัว เด็กเรียนได้เกรดประมาณ 2.7 เอง หลังจากกลับมาก็เรียนมหาวิทยาลัย จนปีที่ 4 ช่วงเดือนม.ค. ใกล้จะจบก็สมัครงาน (สอบได้เกรดประมาณ 3)เกิดได้งานทำงานกับบจกข้ามชาติ 1 ใน 10 ของโลก พอทำงานได้ สองอาทิตย์ หัวหน้าบอกว่าให้เตรียมตัวไปอบรมที่ยุโรป 1 เดือน ส่วนอีกคนเรียนชั้น ม.ปลาย สอบได้เกรดเกือบ 3 ไปสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง ไปกับเพื่อนอีก 3 คน ซึ่งผลการเรียนของเพื่อนดีกว่ามาก ผลปรากฏว่าเพื่อนสอบไม่ได้ แต่เด็กเกรด 2.9 กว่า ๆ สอบได้ ถ้าให้สอบเอ็นทรานท์ คะแนนของเขาสอบเข้าคณะนี้ไม่ได้ แสดงให้เห็นว่าเด็กเก่งในการเรียนไม่แน่ว่าจะผ่านสิ่งกีดขวางต่าง ๆ เหล่านี้ได้ เด็กทั้งสองคนที่เล่านี้เป็นลูกผมเอง เพราะฉะนั้น จขกท.ไม่ต้องกังวลมาก พยายามดูแลเขา อย่าให้ออกนอกลู่นอกทางเป็นพอ เรียนเก่งหรือไม่เก่ง ผมคิดว่าเป็นเพียงเสี้ยวชีวิตเดียวเท่านั้น เพียงสอนให้เขาสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้เท่านั้นก็น่าจะพอ จากคุณ : มือใหม่ - [ 12 เม.ย. 48 20:50:54 A:221.128.106.29 X: TicketID:011349 ]

ความคิดเห็นที่ 33 นักเรียนไทย ก็ติดนิสัยไปจากเมืองไทย มักจะจ้างครูสอนพิเศษ เรียนกันเป็นกลุ่มหลังเวลาเรียนปกติ วิชาที่ติวกันมากที่สุดคือ ภาษา และเลขคณิต แต่ในชีวิตของดิฉัน ไม่เคยเรียนพิเศษแม้แต่วันเดียว เดี๋ยวนี้ ตามโรงเรียนต่างๆในเมืองไทย เขารวมค่าเรียนพิเศษเข้าไปในค่าเล่าเรียนด้วย ดิฉันมีลูกกะเขาสองคน จ่ายกันมือสั่นเลย มีเรียนพิเศษ ภาษาอังกฤษและภาษาจีน กับครูชาวต่างชาติ 3 คน มีเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน จันทร์ ถึง พฤหัส (บอกว่าเพื่อช่วยดูแลบุตรหลานในช่วงก่อนผู้ปกครองจะมารับ และช่วยผ่อนคลายภาระในการดูแลเด็กทำการบ้าน) มีเรียนพิเศษครึ่งวันเสาร์ สำหรับวิชาที่อ่อน ไม่อ่อนไม่อยากไปก็ตามใจ จ่ายเงินแล้วนี่ มีเรียนพิเศษภาคฤดูร้อน ไม่ไปก็ตามใจ แต่เงินก็ต้องจ่าย มีเรียนพิเศษนอกสถานที่ เขาเรียกว่า ทัศนศึกษารายสัปดาห์  อาทิตย์ละหนึ่งครั้ง เต็มวัน สำหรับนักเรียนหญิง ในวันที่ นรชายไป เรียน ร.ด. มีเรียนพิเศษ  เขาเรียกว่า ทัศนศึกษารายปี ไปปีละ 2 ถึง 4 ครั้ง ครั้งละ 3 ถึง 5 วัน ยัง ยังไม่หมด มีเรียนพิเศษดนตรี เลือกขลุ่ย และตีขิม เพราะถูกที่สุด ยังมีอีกค่ะ เรียนพิเศษด้วยตัวเอง โดยการสมัครเป็นสมาชิก club เล่นยูโด weight ว่ายน้ำ เสก็ตน้ำแข็ง เทนนิส ลูกชายเป็นเด็กฉลาดมาก แต่เรียนไม่เก่ง และยังไม่ชอบเรียนด้วย ไปโรงเรียนสายแทบทุกวัน หรือไม่ก็ไม่ไป เรื่องเรียนพิเศษ ไม่ยอมไปเรียนเลย เสียเงินฟรี เดี๋ยวนี้เข้ามหาวิทยาลัยเอกชน เขาเข้าเรียนกัน 11 โมง ถึงบ่าย 3 เขาก็ไปตอนบ่ายโมง ไปเซ็นชื่อ รับ sheets เพราะถึงยังไงห้องก็คนเต็มแล้ว เขาบอกยังงั้น รักษามาตรฐานการเรียนได้สม่ำเสมอเป็นที่สุด ยากจะหาใครเทียม สอบได้คะแนนทุกวิชาสูสีกัน ไม่มีวิชาไหนเด่น แต่ก็ไม่มีวิชาไหนตก ตั้งแต่ อนุบาลจนจบ ม ปลาย ตลอดเวลา 15 ปี จะโดนรถเมล์ทับ โขยกไม้ยันรักแร้สองข้างไปเรียน จะป่วยไข้ หรือจะสุขภาพเยี่ยม เหมือนกันหมด ปีนี้ ต้องไปเรียนช่วง Summer เพราะห้องเรียนไม่พอ นักเรียนตั้งสามหมื่นกว่าคน มหาวิทยาลัยเล็กนิดเดียว จากคุณ : prettypetite - [ 12 เม.ย. 48 20:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อืมม เคยเจอเหมือนกัน เรียนมปลายที่ตจว ภาคอีสาน เป็น รร ประจำจังหวัด จำได้ว่าเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่ง อาจจะเป็นเพราะว่าไม่ค่อยตั้งใจเรียน หัวไม่ค่อยดีครับ เรียนพอใช้ได้ ไม่ได้เกเร อยู่มอห้า นั่งเฝ้าร้านที่ตลาดครับ ช่วยที่บ้านทำงานด้วย เพื่อนเดินผ่านมาบอกว่า เพิ่งกลับจากบ้านอาจารย์ที่สอนพิเศษวิชาฟิสิกส์ เราเองไม่ช่ายคนเรียนเก่งนัก เพื่อนเลยบอกว่าเอาการบ้านที่อาจารย์ให้มาให้ดู เพื่อนจ่ายค่าเรียน เราเลยเอาเอกสารไป copy ค่อนข้างมั่นใจว่า อ่านตามนั้นสอบได้แน่นอน อ่านอย่างเดียว ไม่ต้องทำอย่างอื่น วิชานั้นได้เกือบเต็ม อาจารย์อึ้งไปเลย เพื่อนเราที่เป็นที่หนึ่งของรุ่นงงไปเลย หลังจากนั้น ตั้งใจเรียนมาตลอด เชื่ออยู่อย่างครับ ขยัน ดีกว่าฉลาด เราไม่ฉลาด เราต้องขยัน เขียนมาเยอะ บอกได้อย่างเดียวว่า เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว ก้อมีอย่างนี้แล้วเหมือนกัน เฮ้อ ประเทศไทย จากคุณ : บ้านนอก - [ 12 เม.ย. 48 21:45:10 A:203.151.137.28 X: TicketID:008577 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ดิฉันเคยรู้จักทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติหลายคน ที่จบระดับ Doctor  ล้วนแล้วแต่ระดับหัวกระทิ  เป็นนักเรียนทุนจากมหาวิทยาลัยชื่อก้องโลก ส่วนมาก พวกเขาก็มีความเป็นอยู่ดี จะเป็นอาจารย์กัน หรือนั่งแต่งตำราเล่มหนาๆ แต่ว่า แต่ละคน ไม่ว่าจะมาจากชนชาติไหน ล้วนแล้วแต่มีนิสัยแปลกประหลาด แต่มีอยู่คน นักเรียนทุนดีเด่นจบด้านเศรษฐศาตร์จากแคมบริดจ์  กลับมาอยู่อย่างกิ๊กก๊อกในเมืองไทย คอยวิ่งเข้า วิ่งออกต่อวีซ่า เพราะต่างชาติที่ไม่มีเงินสดฝากธนาคารไทยเกิน 8 แสน ไม่สามารถแสดงรายได้เกินเดือนละ 65000 บาท ไทยเราไม่ออกวีซ่าถาวรให้   อีกคนยังหนุ่มมาก อายุ 34 เป็นจิตแพทย์ ท่าทางไม่จน เพราะถือ pass port ไทยด้วย พูดเก่งมาก แค่ขึ้นรถตู้คันเดียวกัน จากพัทยา มากรุงเทพ แกขุดเรื่องเกี่ยวกับคนไทย ทั้งใน และนอกประเทศ มาเล่าให้ฟังได้สารพัดเรื่อง ดิฉันเลยคิดว่า ที่แกไม่ทำงานทำการ ร่อนไปร่อนมา คงเพราะว่าคนไข้แกหนีหมด เพราะถูกหมอแย่งพูดคนเดียว และดิฉัน ก็รู้จักคนตั้งเยอะตั้งแยะ แบบใกล้ชิดกินข้าวที่บ้าน เข้าถึงก้นครัว พวกเขาไม่ได้เรียนกันสูงเลย หลายคน เรียนมาน้อยมากด้วยซ้ำ แต่มีนิสัยเป็นกันเอง ติดดิน แถมเป็นคนรวยติดอันดับ มีชื่อดังในเมืองไทย ส่วนพวกฝรั่ง และต่างชาติ ที่ไม่ได้เรียนสูงนี่ ยังไม่เคยไปคบหาด้วย เลยไม่ทราบว่าพวกเขาเป็นอย่างไร จากคุณ : prettypetite - [ 12 เม.ย. 48 21:52:16 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณค่ะ คุณ ซีเค คุณ Myth&Miracle อย่างที่คุณ คลาย เครียด เกริ่นทิ้งท้ายไว้ว่า ความจริงก็ปลงๆแล้ว   ตอนนี้หวังแค่ให้ลูก "เรียนไม่เก่ง  แต่ทำงานเก่งหรือไม่เก่งก็ได้ แต่ชีวิตมีสุขภาพจิต สุขภาพกายที่ดี เงินทองเป็นของนอกกาย ไม่ตาย บางคนก็หาได้  บางคนก็หาไม่ได้  ฮาๆๆๆ เป็นสัจธรรมที่ผู้เป็นพ่อและแม่ต่างไม่กล้าคาดหวังสูงเกินไป แค่ให้ลูกเติบโตเป็นคนดี  มีน้ำใจ มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีต่อทุกคน ไม่ดูถูกเหยียดหยามคนด้อยกว่า เท่านี้ก็อยู่ร่วมกับสังคมได้อย่างปลอดภัยแล้ว เป็นคนมีคุณธรรมมีน้ำใจนี่ พ่อแม่ก็ดีใจมากๆแล้ว รู้ว่าอนาคตลูกจะไปดี ไม่ต้องเก่งเรื่องการเรียน เท่านี้ก็รู้ว่าสุขภาพจิตของลูกไปถูกทางแล้ว จากคุณ : สุเกียง - [ 12 เม.ย. 48 22:32:19 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โหวตครับ ได้อะไรจากพี่พี่เยอะแยะ ชอบอ่านอดีตของพี่สุเกียง จากคุณ : มองเลย่ะ - [ 12 เม.ย. 48 22:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณครับ เฮียเปิดประเด็นใหม่ๆได้จ๊าบเชียวครับ ลองดูๆ น่าจะลองทำเป็น สี่ช่อง quadrant เอาชื่อหุ้นมาใส่ในช่องก้จะช่วยให้เข้าใจภาพได้มากขึ้น " KK quote " --------------------------------------------------------- ถ้าเปรียบเป็นหุ้น แยกออกได้เป็นสี่ประเภทคือ ๑ หุ้นที่ปัจจุบันดี อนาคตก็ยังดี ๒ หุ้นที่ปัจจุบันแย่  แต่อนาคตดี ๓ หุ้นที่ปัจจุบันแย่ อนาคตก็แย่ ๔ หุ้นที่ปัจจุบันดี  แต่อนาคตแย่ ------------------------------------------------------------ แต่ขออนุญาตสงสัยเพิ่มเติมนิดนึงว่า เฮียเทียบปัจจุบันกับอนาคต ในมิติเดียวกัน เพราะใช้เวลาเป็นตัว indicator ทั้งคู่ ถ้าลองเปรียบเทียบแบบ 2 มิติ เหมือน indicator ที่ ใช้ BCG model ที่แบ่งเป็น STAR,CASH COW,QuestionMark,DOG ไม่ทราบเฮียมีไอเดียเช่นไร และวัดอะไรดี ...ลองถามเฮียดูน่ะครับ จากคุณ : adrenaline - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 00:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอถามครับเฮีย 2ค แล้วใช้ปัจจัยอะไรบ้างถึงจะหาหุ้นตามขอ 2 เจอ (นอกเรื่องนิดนะครับ) จากคุณ : picni (picni) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 00:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมว่า ทุกคนมีความเป็น expert ในแต่ละด้านในแต่ละคนไม่เหมือนกัน หากใครหาเจอและนำมาใช้อย่างถูกวิธี ก็จะประสบความสำเร็จครับ ดังเช่นตัวหุ้น ทุกตัวย่อมมีวันของมัน มีข่าวมีประเด็นของมัน จุดแข็งจุดอ่อนหากเราหาจุดนั้นเจอ ก็จะประสบความสำเร็จในการเลือกหุ้น และ เข้าซื้อหุ้นครับ จากคุณ : น้องส้มเด็กดี - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 07:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณครับพี่ ผมว่าการพัฒนาของเด็กก็เหมือนกับการเจียระไนเพชร เนื้อเพชร หรือแก้ว เราแก้ไขไม่ได้ แต่เหลี่ยมมุม รูปแบบ การสะท้อนแสง เราสร้างได้ครับ จากคุณ : GABLIEL - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 13:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สมมุตินะคะสมมุติ...สมมุติว่าโลกไม่ได้เป็นโลกอย่างทุกวันนี้คือเกิดเหตุที่เราต้องอยู่กันอย่างโบราณ..วิชาความรู้ส่วนที่เราจะต้องใช้คือวิชาพื้นฐานที่มีชีวิตให้รอด...หาปัจจัยสี่อย่างถูกทำนองคลองทำ...ฉนั้นเก่งวิชาความรู้ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิตที่มีความสุขเสมอไป...ให้ชีวิตวัยเด็กเค้าสมบูรณ์ด้วยความรักความอบอุ่นในครอบครัวเป็นภูมิคุ้มกันในตัวเค้าส่วนการเรียนและวิชาชีพนั้นอย่าห่วงเลยค่ะ...ถ้าเราสอนให้เค้าหาตัวเองเจอเค้าเลือกเองค่ะ...มีหลานอยู่คนเรียนจบปริญญาตามใจพ่อแม่แต่ความที่รักรถมอเตอร์ไซด์จบแล้วก็ไปหารถประเภทคันใหญ่ๆมาแต่งขาย..ขายดีจนมีชมรมมีเหตุเดือดร้อนที่ไหนก็ออกไปเป็นกลุ่มช่วยเหลือ...รวยไม๊ก็ไม่รวยมากแต่ชีวิตเค้าก็สนุกสนานและมีประโยชน์แก่สังคม เมื่อสองสามวันดูทีวีมีผู้หญิงคนนึงรักตุ๊กตาบาร์บี้มาก..จนในที่สุดทำชุดและเครื่องประดับตุ๊กตาขาย...ขายดีมากโดยเฉพาะที่สหรํฐขายในเวปบาร์บี้..ตุ๊กตาที่ทำประกวดก็ได้โหวตชนะด้วย...สรุปว่าชีวิตมนุษย์นั้นมีค่าไม่ว่าจะเรียนเก่งหรือไม่ค่ะ จากคุณ : ยียี่ (กุหลาบจามูร์) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 19:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อ้าวลืมสวัสดีปีใหม่..และอ่านทุกความเห็นสนุกและได้ความรู้พี่สุเกียงเด๋วนี้พิมพ์เก่งและเล่าเรื่องได้สนุกนะคะ... จากคุณ : ยี้ค่ะ (กุหลาบจามูร์) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 19:45:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คนดีอาจไม่เก่ง คนเก่งอาจไม่ดี หรืออาจจะเป็นทัง้คนดีและคนเก่ง ไม่งั้นก็เป็นทั้งคนไม่เก่งและคนไม่ดี ผู้ใหญ่เคยบอกว่า คนเราต้องมี 3 อย่าง อิก เต็ก      (1 .คุณธรรม) หยี เห็ง      (2.ดวงชะตา) ซา ฮวงจุ้ย  (3. สิ่งแวดล้อม) ผมไม่เข้าใจ อันที่ 2และ3 เท่าไหร่ แต่รู้ว่า เค้าเอาคุณธรรมขึ้นอันแรกก่อนเพราะว่ามันสำคัญที่สุดครับ เพราะฉะนั้นผมว่าทำให้พ่อแม่สบายใจได้ อันที่ 2 และ3 คงไม่สำคัญเท่าไร ไม่รู้เกี่ยวกันรึเปล่า แต่ว่า อยากบอกเพื่อนๆวัยเดียวกัน (23) รักพ่อแม่มากๆนะคับ จากคุณ : คนใจเย็น (คนใจเย็น) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 20:22:40 ]

ความคิดเห็นที่ 45 โพสต์ไว้อีกกระทู้ก่อนหน้านี้ครับ ทำนองเดียวกัน http://www.pantip.com/cafe/sinthorn/topic/I3408500/I3408500.html ความคิดเห็นที่ 7   ไม่ว่าจะทำอะไร ทำอย่างไร ได้ค่าตอบแทนเท่าไหร่ งานทุกอย่างมีคุณค่า มีความสำคัญ ในตัวมันเอง มองในแง่ภาพรวม ทุกคนมีส่วนร่วมสิ่งที่เราเรียกว่างาน ไม่ช่วงใดก็ช่วงหนึ่ง การเลือกให้ตนเองอยู่ในช่วงใด ขึ้นอยู่กับความชอบ ความรู้ความสามารถและโอกาส มนุษย์มีความหลากหลายแตกต่างกัน ตัววัดที่เป็นรูปธรรมเช่นเงินหรือวัตถุตอบแทนอื่น ๆ อาจเป็นการวัดด้านเดียว อีกด้านที่ละทิ้งไม่ได้คือตัววัดที่เป็นนามธรรม ซึ่งวัดยากและไม่ อยู่ในกระแสหลักในยุคสมัยนี้ เช่นความสุข ความพึงพอใจที่มีแก่ตนเอง มนุษย์เป็นปัจเจกบุคคล เพียงแค่ทำหน้าที่ที่รับผิดชอบให้ดีที่สุด ยังชีพได้และมีความสุข ก็เพียงพอแล้ว จากคุณ : พ่อ@LLถุง  - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 13:29:25 ] จากคุณ : พ่อ@LLถุง - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาสายอีกแล้วเรา ผมขอเพิ่มเติมข้อมูลเล็กน้อยครับ ที่จริง น้องเจ (ลูกชายเฮียคลาย เครียด) ไม่ใช่เรียนไม่เก่ง คะแนนที่เป็นลำดับอาจดูไม่ดี แต่ที่แน่ๆคือ ผลคะแนนวิชาภาษาไทย และ ภาษาอังกฤษ ได้เป็นลำดับที่ 1 - 2  นะครับ เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมยินดีมากครับ เฮียท่านถ่อมตัวเกินไป หลายๆให้ความรู้และมุมมองที่ดีมากๆครับ คุณแม่คุณสุเกียงเป็นแม่ที่ดี น่ายกย่องครับ คุณพ่อคุณแม่เฮียซีเคก็เช่นกัน...เยี่ยมยอดและทันสมัย ชอบความเห็นของคุณ prettypetite  มากครับ รวมทั้งหลายๆท่านด้วย หุ้นข้อ 2  ของเฮีย  ที่คุณ picni  ถาม ถ้าให้เดา   อาจจะเป็น หุ้นที่อยู่ให้อุตสาหกรรมที่แย่ แต่เป็นบริษัทที่ดีก็ได้นะครับ คุณคนใจเย็นเรียนรู้มากเลยครับ เท่าที่จำได้แบบเลาๆ จะเป็น 1. เต็ก    2.เหม็ง(เหมี่ยลี่)   3.ฮวงจุ้ย(โหงวเฮ้ง) แน่นอนว่าอันดับหนึ่งซึ่งสำคัญมากที่สุด คือ  คุณธรรม อันดับสองคือ  วาสนา อันดับสามคือ  ฮวงจุ้ย ท่านให้ความหมายว่า ถ้ามีคุณธรรมเต็มเปี่ยมในตัวเองแล้ว วาสนา หรือ ดวง ก็ไม่สำคัญ บางคนอาจขาดคุณธรรม  แต่ยังรุ่งโรจน์อยู่ได้ ก็เพราะยังมีวาสนา  แต่ก็เหมือนกินบุญเก่า  วาสนาอาจหมด ท่านให้ความสำคัญของดวงชะตาเป็นอันดับสุดท้ายครับ เพราะว่าต่อให้รูปลักษณ์ดีเยี่ยมอย่างไร จมูกสิงห์  ตาเสือ  คิ้วดาบ  ฯลฯ ถ้าขาดซึ่งคุณธรรม และ ไร้วาสนาแล้ว ไม่มีทางที่จะเจริญได้ครับ เข้าใจว่า   เมื่อทำดีแล้ว  อะไรก็ดีหมด บุญ วาสนา คุณธรรม  ต้องสะสมครับ ผมเชื่อว่าในที่นี้ ทุกท่านล้่วนมีคุณธรรมครับ ซึ่งจะส่งผลให้ท่านประสพความสำเร็จ และ มีความสุข เป็นความเห็นส่วนตัว  ตามที่เข้าใจเองนะครับ ผิด ตก ยก เว้น จากคุณ : ธราธิป - [ วันเนา (14) 15:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณครับ จะลองหาดูครับ จากคุณ : picni - [ วันเถลิงศก (15) 01:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เพิ่งกลับมาจาก ตจว เมื่อวาน อ่านดูแล้ว ผมเข่าข่ายแบบที่4 จากคุณ : เต่าหยวนเปียว - [ 17 เม.ย. 48 21:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณข้อคิดดีจากทุกท่านอีกครั้งครับ อ่านแล้วได้ข้อคิดใหม่ๆเยอะเลย จากคุณ : คลาย เครียด - [ 18 เม.ย. 48 11:53:50 ]

ความคิดเห็นที่ 50 แอบมาแจมนะครับ เฮีย ครับ พี่ ๆ ครับ ผมเรียนหนังสือเจ็ดวันเลยครับ ตอนมัธยมปลาย เหตุผลหนึ่งคือ อยาก ent ติด (มั๊ง) กะ ติดเพื่อนครับ ผมเรียนพิเศษเสาร์ อาทิตย์ ด้วยวิชาที่คนอื่นคาดไม่ถึงคือ สังคม กะ ภาษาไทย ซึ่งคะแนนรวมกันเท่ากับ 250 คะแนน หรือ กึ่งหนึ่ง ของคะแนน ent ทั้งหมด อาจารย์ผู้สอน (ภายหลังกลายเป็นแม่คนที่สองของพวกผมทั้งหมด) สอนมากกว่าหนังสือเรียน ดุด่า ว่ากล่าว ตักเตือน สอนเรื่องบาบบุญคุณโทษ และธรรมะ มากกว่าแค่สอนหนังสือทั่ว ๆ ไป ผมไม่เจออาจารย์คนนี้ในโรงเรียนหรอกครับ เพราะแกหยุดออกมาสอนพิเศษอย่างเดียว เพราะว่า ในห้องเรียนที่แกเคยสอน ถูกยัดนักเรียนเข้าไปทีเดียว 60 คน (เป็นใครก็สอนไม่ไหว ถ้าอยากจะสอนให้ดี) แล้วตอนเย็นวันศุกร์ก็ไปเรียนวิทย์ฯกายฯ ที่สถาบันสอนพิเศษอีกแห่งหนึ่ง มีนักเรียนไม่เกิน 15 คนต่อห้อง อันนี้เป็นเหตุผลหนึ่งนะครับ ว่าทำไมเด็กถึงอยากเรียนพิเศษ (แค่อยากบอก) เพราะว่าผมเองเนี่ยก็เรียนพิเศษ (แต่เรียนไม่เก่ง เป็นประเภท หัวงู เอ๊ย snake snake fish fish หรือ งู งู ปลา ปลา นะครับ) พอเข้ามหาวิทยาลัย ก็จบมาด้วยเกรด ธรรมดา ๆ ไม่หวือหวา สองจุดเจ็ดก่า ๆ แต่แค่ผมอยากจะบอกว่า ระบบการเรียนการสอนในโรงเรียน ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย ผมไปโรงเรียนเพื่อเล่นกะเพื่อน และทำกิจกรรม แต่คุณครูส่วนมากในโรงเรียน ไม่มีคุณภาพ (โรงเรียนดีแต่ชื่อ) เหมือน หุ้นดีแต่ผู้บริหาร และคนทำงานห่วย ผลงานก็ออกมาธรรมดา ๆ หวือหวาเป็นช่วง ๆ (เกี่ยวมั๊ยเนี่ย) เพียงแต่ว่าผมรู้สึกว่า ผมโชคดี เพราะว่า ผมถูกสอนมาให้รู้จักใช้ชีวิต ใช้โอกาส และใช้ความรู้ ซึ่งตรงนี้พ่อแม่ แม่คนที่สอง และกิจกรรมในสมัยเรียนทั้งหมด ได้บอกเราว่า เราต้องรู้จักใช้โอกาสให้เกิดประสิทธิผล ไม่ว่า จะประสบความสำเร็จหรือไม่ ถ้าล้มเหลว ถือว่าเป็นการเรียนรู้ ถ้าประสบความสำเร็จก็ถือว่า เท่าทุน เพราะว่า เราลงทุนไปก่อนแล้ว แม่ผมยังบอกอีกว่า เหมียลี่จู๊เตียะ หรือแปลว่า บุญพาวาสนาส่ง คนทั้งสี่ประเภท มีโอกาสประสบความสำเร็จเท่ากันหมด หาก บุญพาวาสนาส่ง เพียงแต่มากน้อย ตามกำลังความพยายาม เลี้ยงลูกสมัยนี้ ต้องสอนให้เค้าเก่งทั้งบุ๋นและบู๊ (ไม่ได้หมายความว่าต้องเรียนเก่ง เกียรตินิยมนะครับ) แค่หมายความว่า ถ้าเค้าจะถนัดอะไรให้สอนให้เค้ารู้ทั้งทฤษฎี และปฏิบัติ เพราะเพียงแค่ถนัดอะไรไม่พอ แต่ต้องแนะนำให้รู้ถึงที่สุดตามความสามารถเค้าด้วยนะครับ ================================= มีอาจารย์คนหนึ่ง ของผม บอกอีกว่า "เมื่อคุณเดินไปข้างหน้า เพื่อพัฒนาตัวเอง คุณจะต้องเจอกำแพง ขอให้พยายามข้าม เมื่อข้ามได้ เดินต่อไปคุณก็จะเจอกะกำแพงต่อไป เรื่อย ๆ ขอให้พยายามข้ามเรื่อย ๆ แล้วคุณจะได้เรียนรู้ว่า ความสามารถของคุณ (ไม่ว่าเรื่องใด ๆ ก็ตาม) มันโคตรเยอะเลย" จริง ๆ นะ จากคุณ : Bo@Home - [ 18 เม.ย. 48 15:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ลองทบทวนกันดูสิครับ เพื่อนที่เรียนเก่งที่สุดในรุ่นของเราตอนนี้ทำอะไรอยู่ ประสบความสำเร็จสูงสุดหรือเปล่า แล้วทำไมเราต้องเคี่ยวเข็ญลูกเราให้เรียนเก่งๆ เพื่อจะไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ลงแรงอ้วย ผมว่าความสำเร็จมาจากนิสัย นิสัยที่ว่า เข่นนิสัยไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรค์ นิสัยการทำงานเป็นทีม นิสัยชอบค้นคว้า ฝึกนิสัยกันเถอะครับ จากคุณ : blue Planet Earth (Blue Planet Earth) - [ 18 เม.ย. 48 16:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณค่ะ คุณยียี่ จากคุณ : สุเกียง - [ 19 เม.ย. 48 01:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ผมนึกไปไกลถึงคณิตศาสตร์เลยครับ ๑ คนเรียนเก่ง และทำงานเก่งด้วย T ---> T = T ๒ คนเรียนไม่เก่ง แต่ทำงานเก่ง F ---> T = T ๓ คนเรียนไม่เก่ง และทำงานก็ไม่เก่ง T ---> F = F ๔ คนเรียนเก่ง แต่ทำงานไม่เก่ง F ---> F = T ผมคงเป็นแบบ 3 มั้ง 555 จากคุณ : Zionism - [ 19 เม.ย. 48 04:30:29 ]