ฉันเป็นลูกสาวคนสุดท้องมีพี่ชายอีก 2คน  แม่เป็นลูกของคนมีอันจะกินตากับยายเป็นคนขยันมากๆๆๆ ส่วนพ่อมาจากตระกูลผู้ดีนามสกุลดังๆมีทั้งเล่นการเมือง (ญาติพ่อ80%รับราชการเป็นครูและตำรวจ) แม่ฉันเป็นคนที่รักลูกมากๆๆ ซึ่งสวนทางกับพ่อที่เห็นความสุขตัวเองมาก่อน พ่อรักเพื่อนรักญาติตัวเอง เจ้าชู้ เล่นการพนัน มีเงินเท่าไหร่ก็สิ้นเปลืองไปกับเรื่องเหล่านี้แต่ฉันก็รักพ่อน่ะ  ตอนเด็กๆที่บ้านจะมีเพื่อนญาติพ่อมากินเหล้ากินเลี้ยงกันเป็นประจำจนเป็นเรื่องปกติฉันไม่ชอบเลย
    พอแม่คลอดพี่คนแรกแม่ก็เริ่มไม่สบายจนแม่มีฉันเพิ่มมาอีกคนแม่เล่าให้ฟังว่าพ่อฉันดีใจมากที่ได้ลูกสาวเพราะ2คนแรกเป็นผู้ชาย ฉันโชคดีมากเลยน่ะที่ได้เกิดมา เพราะแม่เล่าให้ฟังว่า ยายของฉันอยากมีหลานสาวพอแม่มีฉัน(ในท้อง)ยายบอกให้แม่เอาออกกลัวออกมาเป็นผู้ชาย(ไม่รู้ยายพูดจริงหรือพูดเล่น) แต่ยายมาเสียก่อน
    ตอนที่ฉันเกิดมาพ่อฉลองใหญ่เลย ตอนโกนผมไฟพ่อจัดงานใหญ่มาก  บริจาคเงินและซื้อของถวายวัดรวมทั้งโรงเรียนหมดไปหลายหมื่นบาทเมื่อ 30กว่าปีก่อน ถือว่าเป็นจำนวนเงินทีเยอะพอควรในชีวิตชนบท  พอฉันอายุได้ 5 ขวบแม่เริ่มไม่สบายหนักต้องไปรักษาตัวที่ต่างจังหวัดโดยมีพ่อพาไปรักษา ฉันต้องอาศัยอยู่ที่บ้านกับพี่ชาย 2 คน เราอยู่กันตามมีตามเกิดญาติๆไม่มีใครมาสนใจเราเลยตอนนั้นฉันยังไม่ได้เข้าเรียน เมื่อพี่ไปเรียนฉันก็ต้องไปด้วยเพราะไม่มีใครดูแล พี่อยู่ป.5 ฉันก็นั่งใกล้ๆพี่นั้นแหล่ะจนเลิกเรียน
  จนฉันเข้าเรียน ป.1-ป.6 ระยะเวลา 6 ปีฉันไม่เคยมีความสุขเลยความอบอุ่นเป็นแบบใหนก็ไม่รู้ ฉันรุ้แต่เพียงว่าฉันเหงาอยากอยู่กับแม่อยากนอนกอดแม่อยากฝังแม่ร้องเพลง ฉันชอบให้แม่ร้องเพลงให้ฟัง ฉันเกลียดเวลากลางคืนมากเพราะฉันกลัวผีมากๆ ฉันจะนอนร้องให้เกือบทุกคืนเพราะคิดถึงแม่มาก ตอนนั้นแม่ก็ยังไม่หายป่วยเงินที่มีเริ่มหมดลงแต่โชคดีที่แม่ยังพอมีที่อีกหลายสิบไร่ ทุกที่แม่เอาจำนองหมดเลยเพื่อเอาเงินมารักษาตัวเอง  ฉันเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ7ขวบรวมทั้งพี่ๆ ด้วยความที่เป็นเด็กฉันอยากเล่นอยากดูทีวีเหมือนคนอื่นเขาฉันได้แต่อิจฉาเพื่อนที่เขาได้นอนกอดแม่ทุกคืนแต่นั้นเป็นเพียงความคิดเท่านั้น ฉันและพี่รับจ้างทำงานทุกอย่าง    เท่าที่เราสามารถจะทำได้(ทุกอย่างจริงๆ) เราจะได้ยินผู้ใหญ่ชมเราเสมอว่าเป็นเด็กดีขยัน ให้ลูกๆเขาทำตัวเหมือนๆเรา พอฉันจบป.6 ฉันก็เรียนต่อ ม.ต้น ด้วยความดีที่พ่อเคยทำให้ไว้กับโรงเรียน ฉันรับคัดเลือกได้ทุนการศึกษาในฐานะที่เรียนดีและยากจน ทุนนี้ได้ปีล่ะ 1500 จนจบ ม.ต้น ทุกครั้งที่ขอเบิกเงินทุนต้องได้รับการอนุมัติจากอาจารย์ที่ดูแลเรื่องนี้ พอฉันจะทำเรือ่งขอเบิกเพื่อนำเงินมาซื้ออุปกรณ์การเรียน อาจารย์ถามฉันว่าแน่ใจเหรอว่าจะเอาเงินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนไม่ใช่ให้พ่อเอาไปกินเหล้า ฉันอึ้งค่ะที่ได้ยินแบบนี้เพราะพ่อไม่เคยยุ่งกับเงินทุนที่ฉันได้มาเลยและตลอดเวลาเขาก็ทำตัวดีขึ้นส่วนพี่ชายฉันจบแค่ ม. ต้น ต้องถือว่าเป็นความโชคดีที่พี่ชายฉันทั้ง 2คนโตขึ้นมาเป็นคนดีไม่เกเร อาจจะเป็นเพราะความลำบากที่เราต้องเผชิญกันมารวมทั้งคำดูถูกของเพื่อนบ้านทำให้เขาไม่ออกนอกลู่นอกทาง หรือเพราะเขาสงสารแม่แต่คงเป็นเหตุผลอันหลังมากกว่า  
     ส่วนฉันสมองไม่ค่อยดี เมื่อเทียบกับลูกของญาติฝ่ายพ่อเขาจะเรียนเก่งกันทุกๆคน จะเป็นที่รู้กันในโรงเรียนว่าถ้ามีนามสกุลนี้ต่อท้ายนั้นคือทุกคนเรียนเก่งฉันจะถูกเปรียบเทียบเสมอมันเป็นความโชคร้ายของฉันที่ต้องมาเรียนโรงเรียนเดี่ยวกับพวกเขา แต่ถ้าขยันตั้งใจเรียนเกรดก็ออกมาดี อาจารย์จะเอ็นดูฉันมากทั้งที่ฉันเป็นเด็กขี้อายจนเป็นที่หมั่นใส้ของเพื่อนบางคน ฉันเรียนจบม.ต้นก็สอบเรียนต่อม.ปลาย ซึงถ้าใครสอบติด 1-10จะได้รับทุนการศึกษา ฉันโชคดีมาก ติดอันดับที่ 2 แต่เพื่อนไม่มีใครเชื่อว่าฉันทำข้อสอบได้เอง เพราะบางคนที่เก่งกว่าฉันยังไม่ติดอันดับเลยแต่ฉันก็ภูมิใจเพราะฉันทำได้ด้วยความสามารถของฉันเอง ในวันรับทุนการศึกษาฉันภูมิใจมากที่ได้ทำชื่อเสียงให้กับนามสกุลของพ่อ โดยผู้ที่ไปมอบทุนการศึกษาให้ฉันในวันนั้นคือน้องชายพ่อเขาเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งซึ่งถูกเชิญมาเป็นเกียรติของงานนี้เข้าเรียนเทอมแรกการเรียนตกต่ำมากเกรดเฉลี่ยอยู่อันดับที่14ของผู้หญิงทั้งหมดที่มี 15คนไม่รวมผู้ชายฉันเป็นคนที่อ่อนนอกแข็งใน ฉันชอบดื้อกับอาจารย์ยิ่งด่าเหมือนยิ่งยุ คงเป็นอารมณ์ของวัยรุ่นมากกว่าจนอาจารย์ประจำชั้นไม่ค่อยชอบหน้าเรา มีเพื่อนคนนึงพูดดูถูกที่ฉันเรียนได้เกรดต่ำทำให้ฉันเริ่มมีกำลังใจในการตั้งใจเรียนต้องขอบใจเขาเป็นอย่างยิ่ง ขอเล่าถึงเพื่อนคนนี้นิดนึงเขาเป็นคนที่ชอบหาเรื่องคอยแกล้งเราตลอดตั้งแต่อยู่ม.ต้นแล้วแต่เราก็หลีกเลี่ยงตลอดยอมเขาตลอดเพราะตอนนั้นเราตัวเล็กกว่าเขาถ้ามีเรื่องเราแพ้เขาแน่ แต่ตอนนี้เราตัวโตกว่าเขาพอเขามาหาเรื่องเราไม่ยอมเราสู้เขาสู้เราไม่ได้เราแรงเยอะกว่าจากนั้นเขาไม่กล้าหาเรื่องเราอีกเลย 55 หัวเราะทีหลังดังกว่ารอเอาคืนมาตั้งหลายปี ขอต่อเรื่องเรียนอีกน่ะค่ะ พอเราถูกหยามจากเพื่อนเราเริ่มตั้งใจเรียนใหม่เปลี่ยนกลุ่ม คบเพื่อนทีตั้งใจเรียนเรามีกันอยู่ 4 คนเราเป็นคนเรียนอ่อนที่สุดในกลุ่มแต่ด้วยความพยามและตั้งใจเรียนและแข่งกันเรียนเราก็เริ่มไต่เต้าจากเกรดเฉลี่ย1.4 ก็ได้เกรดดีขึ้นเรื่อยๆจากอยู่อันดับที่ 4 ของกลุ่มเราก็ทำได้อันดับที่3 ที่ 2 และในที่สุดเราก็ทำได้คือสอบได้อันดับที่ 1ของชั้นเรียน ได้เกรด 3.85 ในเทอมสุดท้าย ชั้น ม.6 เทอม 2 จากอาจารย์ไม่ค่อยชอบก็เปลี่ยนมาเอ็นดู และมันทำให้ฉันได้รู้ว่าความพยายามอยู่ที่ใหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น และการที่เราเลือกคบเพื่อนก็มีส่วนช่วยเราด้วย ตลอดเวลาที่เรียน ม. ปลายฉันจะได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วมกิจกรรมโรงเรียนเสมอตั้งแต่เป็น นางนพมาส ถือป้าย รีดเดอร์และทุกอย่างที่มีการจัดกิจกรรมต้องฉันในนั้นเสมอ เคยมีอาจารย์ที่เป็นฝ่ายกิจกรรมพูดกับฉันว่าฉันรู้ตัวไหมว่าเธอ(ฉัน)เป็นดาวประจำโรงเรียน อืม..จริงหรอ ไม่เคยรู้ตัวเองเลย แล้วอาจารย์ก็พูดกับฉันเมื่อฉันเรียนจบแล้วว่าอยากได้ฉันเป็นน้องสะใภ้ ตอนนี้น้องชายเขาเรียนนายร้อยอยู่ ด้วยความเป้นเด็กฉันปฎิเสธเขาไป (เฮ้อเสียดายจัง55)กล่าวถึงแม่นิดนึง ตลอดเวลาที่ผ่านมา 6 ปีที่ฉันเรียน ม.3-6 อาการป่วยของแม่เริ่มดีขึ้น หนี้สินที่เป็นอยู่พี่ชาย ทั้ง 2 คนต่างขยันทำงานเก็บเงินมาใช้จนหมด ความเป็นอยู่เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
     ขอพักไว้แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามารับรู้ชีวิตของผู้หญิงคนนึง  เดี่ยวถ้าว่างจะมาเล่าต่อกับการสอบเข้าเรียนต่อป.ตรีและชีวิตที่ต้องสู้กว่าจะได้มาในสิ่งที่เราวาดฝันไว้