http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5517433/L5517433.html
ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ต้องการคำด่าทอ ต่อว่า ดูถูก หรือเหยียดหยามจากสังคมอีกแล้ว และคิดอยู่นานพอควรกับการตัดสินใจนำเรื่องราวชีวิตจริงของฉันมาเล่าให้คนอื่นฟัง เพื่อเป็นเสมือนบทเรียน ไว้สอนใจคนทั่วๆ ไปทั้งหญิงชาย ใครบ้างล่ะจะคาดคิดว่าคนที่เรียนสูงๆ อย่างฉัน ทำงานมีเงินเดือนเกินครึ่งแสน ขับรถราคาเป็นล้าน ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี อยู่ในสังคมที่ดีมาตลอด จะมีชีวิตที่น่าสมเพชอย่างนี้ คงไม่มีใครคิดว่าฉันเป็นภรรยาน้อยของผู้ชายคนนึง คงไม่มีใครคิดว่าฉันจะท้องแล้วก็ยอมไปทำแท้งเพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเองและครอบครัว
ฉันเรียนจบทางภาษาอังกฤษจากมหาวิทยาลัยท็อปเท็นของเมืองไทย พื้นฐานครอบครัวของฉันถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็ไม่มีหนี้สิน ญาติของพ่อรับราชการทั้งหมด ส่วนญาติทางแม่มีกิจการของตัวเองบ้าง ทำงานบริษัทบ้าง เรียกได้ว่าตั้งแต่เกิดมาชีวิตฉันไม่เคยรู้จักความทุกข์เลยทีเดียว และด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวของครอบครัว เป็นหลานคนโตของตระกูล ฉันจึงได้รับการเลี้ยงดูยิ่งกว่าไข่ในหินซะอีก ฉันเป็นคนเรียนเก่งตั้งแต่เด็กๆ อยากสอบอะไรก็สอบได้ไปหมด ไม่เคยผิดหวังเลยจริงๆ และในที่สุดฉันก็เรียนจบทางด้านภาษาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2 จากมหาวิทยาลัยท็อปเท็นในเมืองไทย ด้วยอายุยังไม่ถึง 20 เลย ฉันเรียนเร็วกว่าคนอื่นเพราะฉันสอบเทียบ นั่นสร้างความชื่นใจให้กับคนรอบข้างฉันเป็นอย่างมาก และแน่นอน ฉันเริ่มวางแผนอนาคตให้กับตัวเอง
สิ่งหนึ่งที่ฉันคิดว่าอาชีพสำหรับเด็กที่จบทางภาษาใฝ่ฝันนั่นก็คือ แอร์โฮสเตส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเช่นกัน ฉันสมัครสอบหลายสายการบิน และฉันก็ได้เป็นแอร์สมใจ ใช้ชีวิตครึ่งนึงอยู่ต่างประเทศ นานๆ ได้กลับมาบ้านซะที ชีวิตฉันช่างมีความสุขซะเหลือเกิน อยากได้อะไรก็ได้ แต่ด้วยเพราะฉันเป็นคนชอบวางแผนให้กับชีวิตตัวเอง ฉันจึงมีความรู้สึกว่าฉันยังไปไม่ถึงจุดมุ่งหมายสูงสุดของฉัน เมื่อหมดสัญญากับสายการบิน ฉันก็ลาออกและกลับมาเมืองไทยเพราะตั้งใจจะเรียนต่อ ฉันเรียนต่อทางบริหาร แน่นอนฉันไม่ผิดหวังกับการเรียนอยู่แล้ว ฉันเรียนหนังสืออย่างเดียวไม่ต้องทำงานอะไร เครียดจากเรียนฉันก็หาเวลาสังสรค์กับเพื่อนๆ และแล้วฉันก็เรียนจบ ฉันจบโทอายุยังไม่ถึง 25 เลยด้วยซ้ำ จริงๆ ก็ไม่เห็นแปลกอะไร สมัยนี้ใครก็เรียนต่อ จบกันเร็วๆ ทั้งนั้น ฉันเริ่มหางานแล้วล่ะ จะทำงานอะไรดีสำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์การทำงานออฟฟิศแบบฉัน ฉันเริ่มร่อนใบสมัคร จนแล้วจนรอดยังไม่ได้งาน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของฉันหรอกเพราะคุณแม่ฉันก็ฝากฉันเข้าทำงานกับบริษัทสัญชาติอเมริกันบริษัทนึงในฝ่ายการตลาด งานถูกใจฉันจริงๆ ฉันพิสูจน์ความสามารถที่ฉันมีให้คนในบริษัทยอมรับ ว่าเด็กเส้น เด็กฝากก็มีสมองเหมือนกัน
ฉันเป็นคนที่ใครๆ ในบริษัทให้ความสนใจเสมอและที่นี่เองทำให้ฉันพบรักครั้งแรก พี่ในที่ทำงานแนะนำฉันให้รู้จักกับผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน และเป็นคนที่ฉันควรจะร่วมสร้างครอบครัวไปด้วยกัน ฉันกับพี่โจคบกันมาเกือบ 2 ปีแล้ว ทางบ้านของเราสองคนเห็นด้วยที่จะให้เราแต่งงานกัน แต่สำหรับเราสองคนยังอยากทำงานเก็บเงินไปก่อน แน่นอนเราสองคนก็ผลัดที่บ้านไปก่อน ฉันมีแผนที่จะหางานใหม่ที่ใกล้กับที่ทำงานพี่โจ เพื่อที่เราจะได้เจอกันมากขึ้น และในที่สุดฉันก็ได้งานใหม่อย่างที่ตั้งใจ ค่าตอบแทนที่สูงลิ่ว และไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเอาใจคนอื่นเหมือนตอนเป็นแอร์ งานใหม่อยู่ใกล้ที่ทำงานของพี่โจ นั่นทำให้ฉันจะได้เจอแฟนของฉันบ่อยขึ้น ฉันขออนุญาตทางบ้านออกมาซื้อคอนโดอยู่ใกล้ที่ทำงาน
จากคุณ :
ณิชชา
- [
17 มิ.ย. 50 06:14:55
A:203.146.63.185 X: TicketID:148105
]
บทเรียนที่ฉันไม่อาจลืม (จากห้องสวนลุม)
