เราก็ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรอยู่ตอนนี้ รู้สึกท้อแท้กะชีวิต ยังไงไม่รู้
เราอายุ 22 ปี เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังพอสมควร แล้วก็กลับมาทำงานธนาคาร ที่บ้านเกิดอยู่ต่างจังหวัด เวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านรู้สึกเหมือนหมดอาลัยตายอยากอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากพูดคุยกะใครเลย ทั้งๆ ที่พ่อแม่ ก็ดูแลเอาใจใส่อย่างดี รู้สึกรำคาญ ขัดหูขัดตาไปหมดแต่เราเป็นคนไม่ค่อยพูด มีอะไรจะเก็บเอาไว้ในใจ ออกแนวค่อนข้างเก็บกด แต่ก็ไม่ถึงกะร้ายแรงมาก พ่อเป็นคนจู้จี้จุกจิก ชอบถามไถ่ตลอดเวลา แต่เราก็เงียบไม่ค่อยตอบคำถาม รู้สึกรำคาญ
เพื่อนสนิทอยู่กรุงเทพกันหมดพอกลับมาทำงานที่บ้าน เลยไม่มีใครเลย เพื่อนที่ทำงานก็มีครอบครัวกันหมดแล้ว และที่ทำงานอยู่คนละจังหวัดกะบ้านที่เราอยู่ เราต้องขับรถไปกลับทุกวัน
แฟนทำงานอยู่กรุงเทพฯก็คุยกันบ้างปกติ แต่พอมาอยู่บ้านก็ค่อนข้างคิดถึงแฟนเหมือนกัน
ที่ทำงานก็ปกติดีเพิ่งเริ่มงานได้ไม่นานเพื่อนร่วมงานอายุ 40 กว่าทุกคน เราก็คุยปกติไม่มีปัญหาอะไร
เราควรทำไงดีให้อยู่บ้านได้อย่างมีความสุข ไม่ฟุ้งซ่านและวิตกจริตอย่างนี้ ปกติเราเป็นคนชอบทำบุญ ทุกวันพระจะไปทำบุญ แต่พอเริ่มงานเราก็ไปวัดได้เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ เอง
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ว่าเราควรมีวิธีคิดให้อยู่บ้านได้ยังไงอย่างมีความสุข
จากคุณ :
สาวสาว
- [
1 ก.ย. 50 19:29:22
A:203.113.41.72 X:
]
ไม่มีกำลังใจทำอะไรเลยรู้สึกเบื่อชีวิตแล้วท้อใจ
