ตอนนี้เราเป็นเมียน้อยเค้า เค้าเป็นตร.ตอนแรกๆเค้าดีกับเรามากดูแลทั้งเราและครอบครัวเราเป็นอย่างดี เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้รักเมียเค้าแต่ต้องรับผิดชอบเพราะติดลูก ตอนแรกก็ดูเค้าจะทำจริงนะ เวลาผ่านเลยไป 3 ปีแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แม่เราก็เชื่อเค้า และดีกับเค้ามาก แต่เค้าก็ไม่ได้หยุดที่เรา เราก็จับได้(ไม่ค่าหนังค่าเขา)หรือส่งสัยหลายครั้งว่าเค้ามีผู้หญิงอื่น แต่เคยจับได้จริงๆ ครั้งหนึงเค้าก็เลือกเรา แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เราภูมิใจ เพราะเราไม่ต้องการให้มีการเลือก แต่ต้องการให้เค้ามีเราคนเดียว
เราเองก็เคยเจ้าชู้ ก็ไม่ได้เจ้าชู้หรอกแต่เป็นคนร่าเริงชอบคุย คุยได้หมด แต่ตั้งแต่เราคบเค้าคนเก่าเราก็ไม่คุยเลิกหมด คนใหม่เราก็ไม่ให้เข้ามาจะบอกกับทุกคนว่าเรามีแฟนแล้วเป็นตร.ไม่อย่ากให้มีปัญหา แต่หลังๆ เค้าไม่ได้ดีอย่างที่เราฝัน เค้าไม่เคยแคร์ ไม่ใส่ใจ ทะเลาะกันบ่อยมาก ทะเลาะกันก็จะหายกันไป 6-7 วัน เมาเหล้าที่ก็จะโทรมาหาหรือไม่ก็มาจอดรถหลับหรือมาหากับแม่ที่หน้าบ้าน เราเป็นคนใจอ่อน เราก็หายโกรธ พอเราหายโกรธเค้าก็จะทำตัวเหมือนเดิม แล้วก็ทะเลาะกันแล้วก็หายไป แล้วก็จะมาหา จะเป็นอยู่อย่างนี้ประจำเป็นมาเป็นปีแล้ว จนเพื่อนๆ ทุกคนเอือมระอากันไปหมดแล้ว ไม่มีใครอยากรับฟังเรื่องของผู้ชายคนนี้อีกแล้ว เพราะทุกคนต้องการให้เลิก เราก็รู้นะว่ามันไม่ดี แต่ก็มันรัก..รักมาก..จนคิดว่าเราตายแทนเค้าด้ายเลย
แต่เค้าก็ทำเราเจ็บมาก เขาชอบโกหกแต่ไม่เคยจับได้คาตาเค้าก็ไม่เคยยอมรับ เราเคยเป็นบ้านังอยู่ชั้น 4 ที่ห้องเพื่อน อยากจะกระโดดลงมาให้ตายเพราะคิดว่าถ้าเราตายแล้วผู้ชายคนนี้สามารถรับรู้ได้ และสำนึกได้ว่าเค้าทำผิดกับเรา เราจะทำ
นิสัยเค้าจะชอบปิดเครืองหนีเวลาเค้าอยู่กับคนอื่น เราเคยขับรถตามหาเค้าทุกที่ ที่เคยไปด้วยกันตั้งแต่เที่ยงคืนยันหกโมงเช้า แล้วก็มาจอดรถรอเค้าที่ สน.นั้งร้องไห้ไปขับรถไปจอดรถร้องไห้รอเค้าถึงเก้าโมงเช้าก็ไม่มีวี่แววว่าเค้าจะกลับบ้าน
ครั้งหนึ้งเคยมีคนที่ทำงานเดียวกันมาจีบก็เลยจะลองคบดู ถ้าดีกับเราและตัวเราก็อยากลองเปิดใจ เค้าก็จับได้เอาปืนจอหัวเพื่อนเราแล้วก็ด่าว่า..มรึงรู้ไหมว่ามรึงยุ่งกับใครอยู่..
แล้วเค้าก็จะชอบเช็คชอบโทรไปสืบที่ทำงานแอบโทรหาเพื่อนเรา โทรหาคนอื่นว่าเราไปไหนทำอะไร มีใครมาจีบ เรามีใครบ้าง โทรหาแม่เราว่าน้องกลับบ้านรึยัง น้องกลับมากีโมง น้องทำอะไรอยู่ แต่สำหรับเค้าโทรศัพท์เค้าเราก็แตะไม่ได้
ทุกวันนี้เราเจ็บ เจ็บมาก เจ็บมากเหลือเกิน เจ็บช้ำไปช้ำมา ร้องไห้เกือบทุกวัน
ตอนนี้ไม่เข้าใจตัวเอง มันทั้งรัก ทั้งเกลียด สับสนไปหมด รู้ว่าไม่ดี และมันก็ไม่ดีกับเราเหมือนแต่ก่อน อยากออกไปจากชีวิตเค้า แต่ก็รัก เราเคลียดจนนอนไม่หลับ ตี4ตี5 เราก็ยังไม่หลับ บางครั้งอยู่ดีๆเราก็ร้องไห้ บางครั้งก็อยากตายให้ได้ รู้สึกตัวเหมือนตัวเองเป็นประสาท
แม่เราดีกับเค้ามากรถเค้าชน ต้องซ่อมรถ และก็เอาปืนไปจำนำไว้ด้วย และก็ยังมีกู้เงินพวกร้อยละ 20 อีก (เค้าชอบเล่นทั้งไพ่ และไฮโล ทั้งที่เราเคยเกลี่ยดคนเล่นการพนันมาก แต่เราก็ไม่ว่าถือว่าตัวเค้า เค้าชอบของเค้า) แล้วก็มาบนกับเรา เราก็เลยพูดกับแม่ว่าสงสารอยากช่วย แม่ก็เลยให้เค้ายื่มเงินไป หนึ่งแสนบาท แต่มีการทำสัญญาไว้ แล้วเค้าก็ให้ดอกแม่เดือนละ พันสองพัน แต่เค้ากลับมาพูดกับเราว่า เป็นบุญคุณเค้าให้ดอกแม่กินทุกเดือนๆ เราก็โกรธนะว่าบุญคุณแม่ช่วยเหลือไม่คิด กลับคิดเอาดีเค้าตัวเองว่าเป็นบุญคุณตัวเอง เพราะถึงแม่ไม่ให้เค้า เค้าก็หาเองได้
และอยู่มาวันหนึ่งเราไปนั่งกิน MK กับแม่เสร็จแล้วก็เดินออกมา เราก็เดินสวนกับเค้า เค้าพาลูก-เมียไปกินเหมือนกัน เราก็น้อยใจนะ ส่งSMSไปว่า "ก็มีความสุขกันดีนิ" เพราะเราเคยว่าเค้าว่า เค้าก็ดูมีความสุขกับเมียดีไม่เห็นมีปัญหาอย่างที่บอกเราเลย ถ้าอย่างนั้นเราจะได้เลิกกับเค้า แต่เค้าก็จะบอกว่า ไม่หรอกก็ต้องทำเพราะลูก แม่ก็ยังไม่เห็น พอขึ้นไปด้านบนเค้าก็โทรหาเราใหญ่เลย พอเรารับก็โชคดีอีกหันไปเห็นอีก ก็เลยเดินเข้าไปกับแม่ เค้าก็หันมาไหว้แม่แล้วก็หันหลังกลับเลย(เมียไปเข้าห้องน้ำกลัวเมียออกมาเจอ) และตั้งแต่นั้นเค้าก็ไม่เคยมาที่บ้าน ไม่เคยโทรหาแม่เราอีกเลย เพราะปกติถึงเราจะไม่คุยกับเค้า เค้าก็จะคอยโทรมาสืบกับแม่เราว่าเราเป็นไงทำอะไรอยู่บ้านไหม หลังจากนั้นเค้าก็โทรมาหาเราบ้าง แต่ไม่มาหา แล้วมีอยู่วันหนึ่งเค้าพูดคำว่า "ลูกแง่" ว่าเราเป็นเด็กน้อยติดแม่ แม่ยังไม่ปล่อยให้ไปไหนเลย และเราก็รับความรู้สึกมันได้ว่ามันโกรธแม่เรา เราก็เลยเริ่มตัดใจ เพราะเราไม่เอาคนที่ไม่ดูแลครอบครัวเรา และเราก็คงไม่เห็นผู้ชายดีกว่าแม่เราด้วย แล้วมันก็หายไป 3 วัน แล้ว ก็โทรมาประมาณตี 3 คงเมา เราก็ตัดใจไม่รับสายและก็ไม่มีการติดต่อกันอีกเลย
และแล้ว..วันนี้เราออกไปข้างนอกกับแม่มา ขับรถเข้าบ้าน สวนกับรถมันพอดีออกมาจากซอยหนึ่งที่อยู่ปากซอยบ้านเรา ซึ้งเป็นซอยที่ผู้หญิงของมันที่เราเคยจับได้พักอยู่ เราตัวสั่น ใจสั่น ทำร่าเริงเพราะอยู่กับแม่ กลับขึ้นห้องน้ำตาก็ไหล ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งแค้น ไม่รู้อารมณ์ตัวเอง เหมือนคนบ้า ก็พยายามไม่ให้ว่านั้งเล่นคอมเล่นเกมส์ไป นั้งร้องไห้ไป
ตอนนี้เราอยากเลิกมากๆ อยากให้มันออกไปจากชีวิตของเรา เราอยากเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ ให้กับชีวิต แต่..ก็ยังฝั้งอยู่ในใจ
อยากได้คำชีแนะความคิดเห็นจากคนที่อ่าน จะเป็นคำด่า ก็อยากฟัง แค่อยากระบายให้ใครสักคนฟัง ตอนนี้เราเหมือนจะอยู่ไม่ได้..แล้ว
จากคุณ :
Devil_dow 
- [
7 มี.ค. 51 20:08:58
]
ช่วยชี่ทางสว่าง
