ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องจะไปขุดทองในต่างประเทศนั้นหมดสมัยไปนานแล้ว ตั้วแต่ 9/11 เกิดนั่นแหละค่ะ ตอนนี้ถึงคุณได้วีซ่ายาว แต่ถ้าคุณไม่ลงเรียนต่อเนื่องเพื่อรักษาสภาพนักเรียนไว้ คุณก็กลายเป็นฮู้ดไปทันทีเหมือนกัน ไหนๆ ก็ไปเรียน ทำไมไม่ลงเรียนโทในสาขาที่บ้านเราขาดแคลน อย่างน้อยจะได้มีงานรองรับเวลากลับมา หรือทำงานไปจนทำไม่ไหว แล้วกลับมาเปิดกิจการอะไรสักอย่างเป็นของตัวเองน่าจะดีกว่า จากคุณ : Lawanwadee - [ 18 เม.ย. 51 22:58:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนไทย ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่า "มีเงินเยอะๆ แล้วจะสบาย จะมีคนยกย่อง" (บางคนทำทุกอย่าง ทำทุกสิ่ง เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินตรา โดยที่ไม่คำนึงถึงว่า จะต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง แก่งแย่ง ชิงดี หรือจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ยอม ) แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว ไม่ว่าท่านจะมีเงินซักหมื่นล้าน หรือท่านมีเงินแค่หนึ่งร้อยบาท ท่านก็เพียงแค่มีชีวิตอยู่ เพื่อรอวันหมดอายุขัย เช่นกัน ..แล้วไม่ว่าท่านจะรวยหรือจนยังไง เมื่อถึงคราท่านสิ้นลมหายใจ ท่านเอาอะไรติดตัวไปได้ไหม ท่านจะอ้างว่าสร้างไว้ให้ลูกหลาน แล้วขอถามต่อไปอีกหน่อยว่า ทรัพย์สมบัติหรือสิ่งที่ท่านหาเอาไว้ หากลูกหลานของท่านเอาแต่นั่งกินนอนกิน หรือเป็นคนเกียจคร้าน ท่านชอบไหม สัตว์อื่นๆ มด แมลง ช้าง ม้า วัวควาย มันมีสมบัติอะไรกันมั่ง มันสะสมสมบัติอะไรหรือไม่ มันก็ยังอยู่กันได้ มันก็อยู่เพื่อรอวันหมดอายุขัยเช่นกัน แล้วจะเอาอะไรมากมายกับชีวิตกันนักเล่า ..วันหนึ่ง ผมนั่งมอง คนงานก่อสร้าง เขาทำงานสองคนผัวเมีย ทำงานตากแดดตากร้อน วันละแปดชั่วโมง  โดยที่มีรายได้รวมกันวันละห้าร้อยบาท ทำงานตั้งแต่ แปดโมงเช้า ถึงห้าโมงเย็น พอหลังจากเลิกงาน เขาก็หุงหาอาหารมากินกันภายในครอบครัวของเขา ทางฝ่ายสามีอาจจะมีก๊งเหล้ากับเพื่อนๆบ้างในบางครา แต่เขาก็อยู่กันอย่างอบอุ่นในครอบครัวของเขาได้ ..ในทางกลับกัน ผมเองเป็นเจ้าของบริษัทก่อสร้างที่สองผัวเมียนั้นทำงานอยู่ ผมมีรายได้มากกว่าสองผัวเมียนั้นมากมายนัก แต่สองผัวเมียที่ว่านั้นเขากลับมีเวลาอยู่กับครอบครัวเขา แต่ผมซิ หาเวลาอยู่กับครอบครัวแทบไม่ได้ ลูกๆก็ต้องอยู่กับพี่เลี้ยง กว่าที่ผมจะกลับบ้าน ก็ดึกๆดื่น หลังเลิกงานในขณะที่สองผัวเมียนั้นเขาได้พักผ่อนอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ผมซิ ต้องอยู่บนท้องถนน อยู่บนรถ หรือบางครั้ง ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดไกลๆ โดยที่ไม่รู้ว่า จะเกิดอุบัติเหตุขึ้นเมื่อไหร่ ...นี่แหละครับ ผมถึงบอกว่า เงินมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขที่แท้จริงหรอก ความสุขที่แท้จริงนั้น มันอยู่ที่ใจเราต่างหาก  เพราะต่อให้เราดิ้นรนค้นหา สะสมทรัพย์สินไว้มากมายเพียงใด ท่านก็เอาอะไรไปไม่ได้ซักอย่าง แล้วในช่วงเวลาที่ท่านดิ้นรนนั้น ท่านเองยังมีแต่ความทุกข์มากกว่าความสุขด้วยซ้ำ  ทุกข์เพราะอยากมี ทุกข์เพราะอยากได้ ทุกข์เพราะอยากดี ทุกข์เพราะอยากให้คนอื่นยอมรับหรือยกย่อง แต่ทั้งหมดทั้งมวล ก็ทุกข์เพราะอยากมีทุกอย่างเหมือนคนอื่นเขา นั่นแหละครับ จากคุณ : ชะยันโต - [ 19 เม.ย. 51 12:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มุมมองจากประสบการณ์ตรงอาจจะแนะนำอะไรบ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ คุณ Diabolic ให้ข้อมูลน้อยไปนิด ผมจะใช้การ "สมมุติ" เป็นหลักนะครับ จากการทำความเข้าใจจากข้อเขียนของคุณแล้ว ผมเข้าใจว่าคุณจะเอาลูกเสือแต่ไม่รู้ว่าถ่ำเสืออยู่ที่ไหน คุณถึงไม่แน่ใจว่า คุณจะสำเร็จได้มากน้อยเท่าไร "Goal" คือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชิวิตผม ถ้าไม่มีจุดมุ่งหมาย เหมือนว่า ชีวิตขาดความหวัง ผมมาอยู่ประเทศนี้ได้ยี่สิบปีแล้วครับ ก่อนผมมาผมสัญญากับตนเองเอาไว้ว่า ถ้าไม่สำเร็จผมก็จะไม่กลับไปเด็ดขาด ยี่สิบปีผ่านไป ผมยังไม่เคยกลับไปบ้านเกิดเมืองแม่ของผมเลย คิดถึงมาก... ถามว่าทำไมผมมาที่นี้หรือครับ เพราะที่เมืองของผม โอกาสของผมเริ่มจากศูนย์ เพราะไม่ได้เกิดมาพร้อมช้อนเงินช้อนทอง แต่ที่นี้ ประเทศนี้เค้ายินดีที่จะให้ผมเริ่มจากร้อยและมันก็แล้วแต่ผมที่จะรักษาให้มันอยู่ที่ร้อยได้ดีเท่าไร ... ผมสามารถขอ Saletax ID ได้ภายในอึดใจ แล้วผมก็ไปค้าขายได้เลย เหมือนคนหนึ่งที่ผมนับถือในฝีมือและความมุ่งมั่นของเค้า เค้าเปิดขายวิทยุรถยนต์ในตลาดนัดในวันนั้นเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน สามวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ วันนี้เค้าเพิ่งซื้อบ้านราคา เกือบสองล้านดอลล่าห์ สิ่งที่สำคัญในเรื่องนี้ก็คือ ผมมีโอกาสเท่าๆเค้าเมื่อผมมาเหยียบที่นี้ "เท่าๆกัน" แต่ผมเลือกที่จะเรียนก่อนตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณพ่อคุณแม่ ไม่งั้นผม "อาจจะ" สำเร็จได้เท่าๆบุคคลคนนี้ในเวลานี้ คุณเองก็เช่นกัน "ทุกคนเท่าเทียมกัน" จนในที่สุดคุณพ่อคุณแม่ผมตัดสินใจมาอยู่กับผมที่นี้ ครั้งแรกที่ผมได้พบท่านที่สนามบินหลังจากไม่ได้พบท่านสิบสามปี ผมสำนึกได้ว่า การตัดสินใจของเราทุกผู้ ไม่ว่าจะถูกหรือผิดก็ตาม จำต้องมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เราต้องยอมที่จะสูญเสียไปอย่างเสียไม่ได้เลย เมื่อตอนที่ผมมา ผมไม่รู้อะไรเลย ผมเสียเวลาไป 5 ปีในการทำความเข้าใจกับการตัีดสินใจของผมเมื่อวัยเยาว์นั้น ผมเรียนรู้จากประสบการณ์ในเรื่องการเตรียมตัวที่จะ "ขุดทอง" และอีกสิบกว่าปีที่จะเอามาให้ได้ในสิ่งที่ผมตั้งใจไว้ "เรื่องภาษา" สิ่งนี้สำคัญที่สุด ไม่ว่าคุณจะทำงานให้ใครหรือเปิดธุรกิจของตัวเอง ถ้าคุณไม่สามารถใช้ภาษาที่ถูกต้องได้ คุณไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ คุณจำเป็นต้องทุ่มเทกำลังแรงกำลังใจ ในการพูด อ่าน เขียนให้ได้เหมือนหนึ่งภาษานี้เป็นภาษาที่สองของคุณ เรื่องแปลในหัวก่อนแล้วพูดต้องเลิกไป คิดเป็นอังกฤษ พูดเป็นอังกฤษ อย่าลืมนะครับ เรื่องภาษาเป็นเรื่องของทักษะ ไม่ใช่ความจำ หนังละครไร้สาระ ดูข่าวเปิด Caption ใต้จอ นักข่าวรายงานไปเราอ่านตามไป ดังๆชัดๆ นักข่าวพูดผิดไม่ได้พูดเพี้ยนไม่งาม สำเนียงต้องกลางฟังได้ทั่วประเทศ CNN ดูแล้วปวดหัว ดูข่าวของเมืองเราครับจะได้รู้จักเมืองของเราไปในตัว "ความเข้าใจใน System ของประเทศนี้" ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเป็นอยู่ กฏหมาย ประชาชน การกินการอยู่ และที่สำคัญการทำธุรกิจ - กู้เงิน สร้างเครดิต หลักฐานต่างๆ "ความเป็นตัวของตัวเอง" ไม่ขึ้นกับใคร ไม่ต้องพึ่งใคร ถ้าดูดีๆกันแล้ว หัวดำด้วยกันเนี้ยล่ะตัวดี มือถือสาก - เมื่อคุณก้าวออกจากที่พักของคุณ คุณกำลังเดินไปสู่ความสำเร็จที่คุณตั้งใจเอาไว้ ฝันที่เป็นจริงได้ทุกวินาที "ใบเขียว" เริ่มหาได้เลยครับ ในตอนนี้ที่เร็วที่สุดและมีประสิทธิภาพที่สุดคือการแต่งงาน คนรู้จักกันคนหนึ่ง โดนจับแล้ว ติดคุกแล้ว อีกสองวันกลับบ้านแน่ ยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็นเลย เมียวิ่งเอาออกจากคุกเดี๋ยวนั้น เมียมาพร้อมกับหลักฐานการเป็นประชาชนของที่นี้และใบแต่งงาน หลักฐานที่เหลือ เจ้าหน้าที่ไปหาเอาเอง โน้นครับ อีกเป็นปีกว่าจะรู้ความจริง - จ้างแต่งก็มี รักจริงหวังแต่งก็เยอะ คนไทย คนลาว คนจีน คนเวียดนาม ฝรั่งหัวแดง ตาน้ำข้าว ตาฟ้า ตาเขียว ไม่ว่าจะเป็นหมอ พยาบาล ทนาย นักธุรกิจ นักเรียน รับจ้างแต่งงานเป็นอาชีพ แต่ห้ามหลอกเด็กต่ำกว่าสิบแปดนะครับ ที่นี้หัวโตนะ ตายในคุกอีก อาชญากรฝรั่งมันไม่ชอบ อีกทางก็เรียนก่อน จบแล้ว H-1B อีกสองปีใบเขียว พยาบาลครับเรียนปริญญาตรี 4 ปีพยาบาล (Registered Nurses) จบปุ๊บโดนแย้งตัวเลยเดือนล่ะ 4000-5000 ดอลล่าห์แถมใบเขียวฟรี หนึ่งเดือนที่คุณมาอยู่ที่นี้ เปรียบได้กับคุณมาเที่ยว คุณยังไม่ได้อยู่ที่นี้ คุณมาเที่ยวได้หนึ่งเดือนแล้ว แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะอยู่ที่นี้ดีหรือเปล่า " แต่มาที่นี่ ไม่ได้อะไร ทำงานตามร้านอาหารทั่วไป " อันนี้ผมไม่เห็นด้วยนะ คุณจำต้องเปลี่ยนทัศนะคติของคุณซักนิด สิ่งที่คุณทำนั้น คือการเรียนรู้ที่จะเริ่มธุรกิจที่ เปิดตัวได้เร็วที่สุด กำไรมากที่สุด เหนื่อยที่สุด เสี่ยงที่สุด ล้มเร็วที่สุด อยู่ที่สองมือกับอีกหนึ่งปัญญา วันนี้คุณเสริฟ อีกปีคุณเขย่ากระทะซิ อาหารไทยฝรั่งชอบ แต่ฝรั่งชอบอาหารไทยที่ "เป็นเอก" ในเรื่องของการปรุงแต่งและรสชาติมากกว่า... สองผู้เฒ่าคนจีนอุตริ เอาเนื้อสเต็กไปแช่น้ำปรุงของจีนที่เค้าคิดขึ้นมาเอง ขายวันล่ะหมื่อนดอลล่าห์ บางวันปิดร้านหนีเลย ไม่จองที่นั่งอดกิน คุณป็นคนช่างสังเกต โน๊ตบุ๊กคนใช้เยอะขึ้น แต่ใช้ยาก วางตักก็ร้อน เวลาวางมือพิพม์ก็ยาก โอ้ยปวดหัว คุณก็เอาพลาสติกมาต่อๆกันให้เป็นฐานโดยมี "ไอเดียพิเศษ" ในการเพิ่มความสดวกในการใช้งานโน๊ตบุ๊ก คุณไปที่บริษัทเคเบิลทีวี โฆษณาตุมออกไปมีภาพมีการชวนเชื่อ ฝรั่งซื้อนะครับ ตลาดของประชากรในประเทศนี้มีถึง "สามร้อยล้านคน" คุณขายได้ซักสองถึงสามล้านคน คุณก็มีทุนลงทำอย่างอื่นแล้วครับ อ่านแล้วน่าลองไหมครับ แต่อย่าลืมนะ คุณจำเป็นต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไปกับการตัดสินใจของคุณ ชีวิตคุณจะเหลือแต่ครอบครัว ความสำเร็จที่แท้จริงของผมคือครอบครัว เงินคือผลตอบแทนของความสำเร็จในชีวิตการงาน มากน้อยแล้วแต่จะสามารถ ทุกคนปากกัดตีนถีบ เสือสิงกระทิงแรด เจอกันที่วัด ปาร์ตี้นิดหน่อยตามประสา บ้านใครบ้านมัน ทุกข์ของใครก็สู้กันเอง กลับบ้านพรุ่งนี้ตีห้าทำงาน บางวันโชคไม่ดีก็เจอพวกเหยียดผิวอีก ไปเจอพวกตำรวจพวกถือกฏหมายก็ซวยหน่อยโดนตีฟรี มันบอกเราขับรถเร็ว เราบอกปล่าว หน่ะทำขัด พ่อจับโยนลงพื้น อีกคนเอาเข่ายันคอ เผลอๆพ่อเหยีบหัวด้วยเลย ใส่กุญแจมือก่อน แล้วคุยที่หลัง ตำรวจไม่ผิดเพราะขัดขืน - เพื่อนเป็นคนดำตัวใหญ่พอๆกับนักอเมริกันฟุตบอล ขับรถหาบ้านเพื่อน ขับช้าๆดูให้ทุกหลังหวังว่าจะหาเจอ โชคไม่ดีนิดไปเจอตำรวจก่อน ตำรวจเห็นตัวโตหน้าดำโจร โดนตำรวจตัวโตพอๆกันห้าคนเหวียงพร้อมเหียบใส่กุญแจมือก่อนแล้วถามว่าหาบ้านใคร ขับรถตัดผ่านมลรัฐหลุยเซียน่าต้องระวัง เผลอๆพวก "สกินเฮด" ยิงเอา ถ้าผิวไม่ขาวเผือกมันไม่เปล่งปลั่งมีที่ไหนจะสุขสบายเท่าบ้านเราครับ หาไม่มี จะกินอะไรก็เดินไปหน้าบ้าน กินได้ยี่สิบสี่ชั่วโมง อาหารเลิศรสร้อยพันนับ ความงามและมรยาทของสาวไทยก็หาใครเปรียบ สังคมอยู่ด้วยไมรตรี มองไปทางไหนก็ "คนของเรา บ้านของเรา" โอ๊ยเลอะเทอะมากมาย ตอนนี้คุณควรจะถามตัวเองก่อนว่า คุณพร้อมด้วยกายและใจหรือยังว่า "ลุย" จากคุณ : ขาจร - [ 25 เม.ย. 51 04:21:55 A:68.41.249.214 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณทุก ๆ ความเห็นนะครับ อย่างน้อย ผมก็ได้แง่คิดเพิ่มเติมขึ้นมาอีกมุมมองนึง ขอบคุณมาก ๆ ครับ จากคุณ : Diabolic - [ 27 เม.ย. 51 05:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณขาจรให้ข้อคิดที่ดี ขอเพิ่มเติมให้พี่ชยันโต หาทางอยู่กะครอบครัวมากๆ ความสุขที่แท้จริงอาจอยู่ที่ใจ แต่ในทางศาสนาพุทธไม่ได้บอกให้มองข้ามความสำคัญของปัจจัย มีทุกข์เพราะความอยากได้ลาภ เกียรติ สรรเสริญ   แต่ท่านก็ไม่ได้บอกไม่ได้ให้หา หาได้แต่อย่าหาด้วยความเป็นทุกข์ เรื่องสุขทุกข์เป็นเรื่องของใจ  ใจจะจะปล่อยวางได้ก็ต้องฝึก หากท่านยังมีภาระต้องดูแลคนรอบตัว ก็ต้องทำหน้าที่อย่างเต็มที่ก่อนแล้วค่อยปล่อยวาง จะทำหน้าที่อย่างเต็มที่ได้ก็ต้องมีแผนที่ดี คือคิดดีก่อนเท่าที่ข้อมูลมีถึงพร้อมที่จะทำ เรื่องความพอเพียงเป็นเรื่องของคุณธรรม คุณ น่ะ ทำ ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการแล้ว คุณจะทำอะไรให้เด็กๆที่คุณดูแลได้บ้าง อย่ามองแล้วไม่ปฎิบัติ เงิน...ถ้าใช้เป็น สามารถสร้างความสะดวกได้มหาศาล แต่อย่าดิ้นรนให้ได้เงินจนเราและคนอื่นทุกข์ก็พอ จากคุณ : คนบ่น - [ 30 เม.ย. 51 23:30:18 ]