ความคิดเห็นที่ 1 1.เป็นสัญญาซื้อขายเสร็จเด็ดขาด เพียงแต่มีเงื่อนเวลาชำระราคา เมื่อผู้ซื้อ ไม่ชำระราคาตามสัญญา ผู้ซื้อจึงเป็นฝ่ายผิดสัญญา ผู้ขายมีสิทธิบอกเลิกสัญญาและเรียกค่าเสียหายจากผู้ซื้อได้ หรือจะฟ้องเรียกร้องราคารวมทั้งดอกเบี้ยผิดนัดจากผู้ซื้อ 2.เป็นสัญญจะซื้อขาย เพราะคู่สัญญาจะต้องมีการไปทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ การซื้อขายนั้นจึงจะสมบูรณ์ เมื่อถึงกำหนดในสัญญาผู้จะซื้อไม่ปฏิบัติตามสัญญาจะซื้อขาย ผู้จะขายฟ้องให้ผู้จะซื้อปฏิบัติตามสัญญาได้ จากคุณ : นะครับ - [ 29 มิ.ย. 51 14:39:13 A:125.24.101.215 X: TicketID:008578 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมมองอีกมุมนึงคือ 1. เป็นสัญญาซื้อขายที่สมบูรณ์แม้ไม่ทำเป็นหนังสือสามารถบังคับได้ตามกฎหมายทันที 2. เป็นสัญญาที่ต้องทำเป็นหนังสือจึงจะสมบูรณ์ ข้อตกลงที่คู่สัญญาตกลงกันจะไปทำสัญญาซื้อขายและจดทะเบียนกันนั้น ไม่มีผล ไม่สามารถบังคับได้ตามกฎหมาย จากคุณ : Natelo - [ 30 มิ.ย. 51 08:49:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ข้อ 1. เป็นการซื้อขายสังหาริมทรัพย์ กรรมสิทธิในกําไลข้อมือย่อมโอนไปยังผู้ซื้อขณะส่งมอบแล้ว ส่วนผู้ซื้อไม่ชําระราคาในวันที่ 20 มิ.ย. ก็เท่ากับผู้ซื้อผิดนัดไม่ชําระค่าสินค้า ผู้ขายมีสิทธิฟ้องเรียกร้องค่าสินค้าได้ แต่ไม่มีสิทธิบอกเลิกสัญญาซื้อขาย เพราะการซื้อขายได้เสร็จเด็ดขาดไปแล้ว ข้อ 2. เป็นการซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ การซื้อขายต้องทําเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ มิเช่นนั้นเป็นโมฆะ ตามโจทย์ ถึงแม้จะเป็นสัญญาจะซื้อจะขายก็ตาม แต่ยังมิได้ทําเป็นหนังสือ สัญญาจึงเป็นโมฆะ ฟ้องร้องบังคับไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 15:37:42 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 14:54:22 จากคุณ : niyomlaw (niyomlaw) - [ 30 มิ.ย. 51 14:50:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อ1.เป็นสัญญาซื้อขายเสร็จเด็ดขาดแล้ว .....ขาวจะฟ้องร้องแดงได้หรือไม่เพราะเหตุใด..... ขาวฟ้องได้ เพราะ ม.456 ว.ท้าย บอกว่า ซึ่งจะต้องอธิบายตาม 456 ว.2 ก่อนจึงจะนำเข้า 456 ว.ท้ายได้ กล่าวคือ สัญญาจะซื้อขายอสังหาฯ ถ้าไม่มี 1.หลักฐานเป้นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่ง ลงลายมือชื่ฝ่ายผู้ต้องรับผิด(ฝ่ายที่จะต้องถูกฟ้องให้ทำตามสัญญา) หรือ 2. ได้มีการวางประจำไว้ หรือ 3. ได้ชำระหนี้บางส่วน จะฟ้องร้องบังคับคดีไม่ได้ ทีนี้ ดู วรรค.ท้าย ..บทบัญญัติ วรรคก่อน ใช้บังคับกับการซื้อขายสังหาริมทรัพย์ที่มีค่ากว่า 2000 บาทด้วย.. เมื่อกำไลมีราคา มากกว่า 2000 บาท ขาวผู้ขาย ได้ชำระหนี้ในส่วนของตนคือการส่งมอบกำไลให้แก่แดงไปแล้ว จึงถือว่า ขาวได้ชำระหนี้ของตนแล้ว เมื่อแดงไม่ชำระราคา ขาวจึงฟ้องแดงให้ชำระราคาได้ โดยอาศัย ม.456 วรรค2 ประกอบ วรรคท้าย ข้อ 2. เป็นสัญญาจะซื้อขายอสังหาฯ ตาม 456 วรรค 2 ซึ่งหากจะมีการฟ้องบังคับคดี กฏหมายต้องการ 1.หลักฐานเป้นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่ง ลงลายมือชื่ฝ่ายผู้ต้องรับผิด(ฝ่ายที่จะต้องถูกฟ้องให้ทำตามสัญญา) หรือ 2. ได้มีการวางประจำไว้ หรือ 3. ได้ชำระหนี้บางส่วน เมื่อข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่ามีอย่างใดอย่างหนึ่งในสาม ข้อข้างต้น จึงไม่สามารถฟ้องร้องบังคับคดีกันได้เลย ดังนั้น โทจึงฟ้องบังคับเอกไม่ได้ ขอให้โชคดี และประสบความสำเร็จในการเรียนนะครับ จากคุณ : ดาวเดี่ยวไม่เดียวดาย - [ 30 มิ.ย. 51 16:08:10 A:125.24.36.86 X: TicketID:167652 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อย่าตีความโจทย์ให้กว้างเกินไป โจทย์ให้มาว่า ทำสัญญาซื้อขายซึ่งก็ควรจะหมายถึงทำสัญญาเป็นลายลักษ์อักษร แต่ถึงแม้จะบอกเป็นสัญญาซื้อขายโดยคู่สัญญาจะไปทำเป็นหนังสือและจดทะเบียน สัญญานั้นก็เป็นเพียงสัญญาจะซื้อจะขาย ไม่ใช่สัญญาซื้อขายเสร็จเด็ดขาด จากคุณ : นะครับ - [ 1 ก.ค. 51 09:47:14 A:125.26.64.37 X: TicketID:008578 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอแก้ไขที่พูดผิดครับที่ว่า " อย่าตีความโจทย์ให้กว้างเกินไป" ที่ถูกคืออยากจะบอกว่า อย่าเพิ่มเติมข้อเท็จจริงให้กับโจทย์ จากคุณ : นะครับ - [ 1 ก.ค. 51 15:44:40 A:125.26.67.4 X: TicketID:008578 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดูคำพิพากษษฎีกาที่วินิจฉัยถึงการเลิกสัญญาทุกประเภท รวมทั้งสัญญาซื้อขาย ไม่ว่ากรรมสิทธิในทรัพย์สินที่ซื้อขาย จะโอนไปยังผู้ซื้อแล้วหรือไม่ก็ตาม คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3031/2548 ป.พ.พ.มาตรา 386 บัญญัติถึงสิทธิเลิกสัญญาของคู่สัญญาว่าอาจเกิดขึ้นได้ 2 กรณี คือ เกิดจากข้อสัญญา หรือเกิดจากบทบัญญัติของกฎหมาย ซึ่งใช้บังคับได้แก่สัญญาทุกประเภทรวมทั้งสัญญาซื้อขาย สำหรับสัญญาซื้อขาย แม้กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินที่ซื้อขายจะได้โอนไปเป็นของผู้ซื้อโดยผลของสัญญาแล้วหรือไม่ก็ตาม แต่ตราบใดที่คู่สัญญาฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดยังมีภาระหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามสัญญาแล้วไม่ปฏิบัติ ย่อมถือเป็นการผิดสัญญา คู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งยังบอกเลิกสัญญาได้ เมื่อตามสัญญาซื้อขายมิได้ระบุถึงข้อตกลงในการเลิกสัญญาไว้ และตามข้อความในสัญญาก็ไม่ปรากฏว่าคู่สัญญาประสงค์จะไม่ให้มีการบอกเลิกสัญญาต่อกันในกรณีที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ปฏิบัติตามสัญญา ดังนั้น สิทธิบอกเลิกสัญญาของคู่สัญญาจึงต้องเป็นไปตาม ป.พ.พ. มาตรา 387 ซึ่งบัญญัติว่า ถ้าคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งไม่ชำระหนี้ อีกฝ่ายหนึ่งจะกำหนดระยะเวลาพอสมควร แล้วบอกกล่าวให้ฝ่ายนั้นชำระหนี้ภายในระยะเวลานั้นก็ได้ ถ้าฝ่ายนั้นไม่ชำระหนี้ภายในระยะเวลาที่กำหนดให้ อีกฝ่ายหนึ่งจะเลิกสัญญาเสียก็ได้ คดีนี้เมื่อจำเลยที่ 1 ผิดนัดไม่ชำระหนี้ โจทก์ได้มีหนังสือบอกกล่าวทวงถามให้จำเลยที่ 1 ชำระหนี้ที่ค้างชำระภายใน 15 วัน จำเลยที่ 1 ได้รับหนังสือดังกล่าวแล้ว ไม่ชำระหนี้ภายในเวลาที่โจทก์กำหนดให้ โจทก์จึงมีสิทธิตามกฎหมายที่จะบอกเลิกสัญญาแก่จำเลยที่ 1 โดยไม่ต้องคำนึงว่ากรรมสิทธิ์ในเครื่องจักรที่ซื้อขายได้โอนไปเป็นของจำเลยที่ 1 แล้วหรือไม่ ผลของการเลิกสัญญาต้องเป็นตาม ป.พ.พ. มาตรา 391 คือ คู่สัญญาแต่ละฝ่ายจำต้องให้อีกฝ่ายหนึ่งได้กลับคืนสู่ฐานะดังที่เป็นอยู่เดิม โดยในกรณีคืนเงินให้บวกดอกเบี้ยนับตั้งแต่เวลาที่ได้รับเงินไว้ ส่วนในกรณีที่เป็นการงานอันได้กระทำให้และเป็นการยอมให้ใช้ทรัพย์นั้น ให้คืนด้วยการใช้เงินตามควรค่าแห่งการนั้นๆ ซึ่งการใช้สิทธิเลิกสัญญาย่อมไม่กระทบกระทั่งถึงสิทธิเรียกร้องค่าเสียหาย ดังนั้น สัญญาซื้อขายเครื่องจักรระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1 เลิกกันแล้ว จำเลยที่ 1 ต้องส่งมอบเครื่องจักรตามสัญญาซื้อขายคืนแก่โจทก์ และต้องชดใช้เงินค่าที่ได้ใช้สอยเครื่องจักรดังกล่าวในขณะที่ตนครอบครองอยู่จนกว่าจะส่งมอบเครื่องจักรคืนแก่โจทก์ รวมต้องชำระค่าเสียหายจากการเสื่อมราคาของเครื่องจักรด้วย ส่วนโจทก์ก็ต้องคืนเงินค่าเครื่องจักรและเงินดอกเบี้ยที่จำเลยที่ 1 ได้ชำระให้แก่โจทก์ไปแล้วพร้อมดอกเบี้ยนับตั้งแต่วันที่โจทก์ได้รับเงินจำนวนนั้นไว้ และเนื่องจากคู่สัญญามิได้มีข้อตกลงกำหนดอัตราดอกเบี้ยในกรณีที่ต้องคืนเงินแก่กันไว้ จึงให้คิดดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับตั้งแต่วันที่ได้รับเงินจำนวนนั้น ตาม ป.พ.พ. มาตรา 7 จากคุณ : นะครับ - [ 1 ก.ค. 51 20:30:55 A:125.26.67.4 X: TicketID:008578 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผ่านมาอ่าน... จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 2 ก.ค. 51 08:49:51 ]